Arm Vlaanderen
MOTIE
Ten overstaan van de kleinzielige plaatselijke manceu-
vers, die dwarsbomen willen de Vlaamse geest van
de IJzertoren binnen de vaderlandslievende staatsbur
gerlijkheid, manoeuvers die bij hogere gezagvoerders
steun ontmoeten
Ten overstaan van de partijdige aanmatiging van een
burgemeester die aan de Vlamingen te Kaaskerke
oplegt wat aan de Walen bij dé betoging te Waterloo
niet werd gedaan om op die wijze andermaal de Vla
mingen te vernederen tot burgers van 2ri rang.
Ten overstaan van de herdenking van de gesneuvel
den van den Ijzer 1914-1918, die jarenlang den 3n Zon
dag van Augurtus verhief tot een hoogdag van hulde en
pieteit te hunner ere.
Eendracht was steeds zoek bij de Vlamingen,
eeuwen lang hebben zij er onder geleden, maar
niets hebben zij bijgeleerd.
Verwarring stichten schijnt wel als een deugd
te worden beschouwd bij sommige personen in
Vlaanderen.
De Raad van beheer van de M. Z. W. Bedevaart
naar de Graven van den Uzer is het énigorga-
nisme dat kan optreden voor de vrijwaring van de
rechten der Vlamingen in zake Uzergedenkteken
en Ijzerbedevaarten.
Eendracht was vooral hier gebodenDe beheer
raad deed al het mogelijke om die eendracht te
bewerken en samenbundeling te krijgen van alle
gezonde Vlaamsvoelende krachten. Het mocht
niet gelukken en wij mogen niet langer zwijgen,
maar geven beknopt en zonder commentaar de
feiten zoals zij zich voordeden.
Op 16 Juni 1945 eerste aanslag op den IJzertoren.
Klacht tegen onbekenden werd neergelegd door den
toenmaligen beheerder-afgevaardigde.
De dagbladen, ook de Vlaamse, vermelden het
feit als een gewoon echo of artikel, vier of vijf
lijnen, zelfs geen foto!!!
Op 11 Maart 1946, persconferentie te Brussel,
waar gezegd wordtSi le moment (om den toren
af te breken) n’est pas opportun maintenant,
quand le sera-t-il
DE PERS ZWIJGT!
Op 16 Maart 1946 tweede aanslag. De beheerder
die onderhandelingen voert voor de omvorming
van den beheerraad, legt klacht neer tegen onbe
kenden.
De Christelijk georiënteerde Vlaamse dagblad
pers reageert heftig, op één blad na, dat, na een
uiterst flauw artikel den eersten dag, den tweeden
dag ook scherp optreedt, eri op eigen hand een
inschrijvingslijst opent. Initiatief dat door twee
andere bladen gevolgd wordt.
Op 22 Maart worden te Antwerpen de cultuur
kringen samengeroepen door de personen die
betrokken waren bij de omvorming van den Raad
van Beheer van de M.z. W. Bedevaart naar de Gra
ven van den Uzer. De aanwezigen zegden hun hulp
en hun steun toe.
Op 28 Maart 1946 vergaderden een 15-tal Vlamin
gen te Brussel met vertegenwoordigers van de drie
dagbladen die een inschrijvingslijst openden. Daar
werd beslist een voorlopig studiecomité te vormen
dat zou onderzoeken water kon gedaan worden.
Een vertegenwoordiger van het Nieuw Verbond
der Vlaamse Oudstrijders werd uit dat studieco
mité geweerd. Dit comité zal afzonderlijk wer
ken en geen contact nemen met de bestaande
Mij z. w. Eigenaar van Toren en grond.
Ten overstaan van de Vlaamse meerderheidsmenta-
liteit en van de gelijkheid in rechte en in feite voor de
Vlamingen in dit land, waarvoor de IJzerhelden sneu
velden.
Ten overstaan van de waardige vrijheid en het fiere
levensrecht van een volk in eigen vaderland, naar den
geest der grote symbolen van den Ijzer.
heeft de raad van beheer van de Bedevaarten naar de
Graven van den Ijzer den plicht protest aan te tekenen
tegen het afwijzen van den traditionelen derden Zon
dag van Augustus als hoogdag voor heldenhulde aan
de gesneuvelden van den Ijzer; verzet aan te tekenen
tegen de minderwaardige behandeling van de Vlamin
gen naar twee maten en twee gewichten in dit land
De Vlamingen aan te zetten in hun huiskringen te her
denken en uit de gevoelde vernedering de wilskracht
te smeden die later grootser dan ooit de IJzertoren en
de Vlaamse Bedevaarten herstellen zal.
Wij zullen het de Fransen niet ten kwade dui
den dat zij zich laten gebruiken voor een plechtig
heid. Wij stellen echter de vraag aan de Belgische
vaderlandslievende inrichters of zij niet eerst
tijd hadden moeten vinden om te herdenken den
weerstand van de Belgische troepen en de
Ardeense jagers op de Leie, den prachtigen weer
stand van het fort te Tancrémont dat zich slechts
daags na de algemene capitulatie overgaf; enz.
heldendaden die het Frans leger ons benijden kan.
Maar dat een burgemeester zich leent om eigen
helden na de droevige jaren van den oorlog te
beroven van een waardige hulde op een traditione
len hoogdag wil er bij ons niet indat een burge
meester die weten moet hoe onze vluchtelingen,
•onze soldaten, onze Koning als legerhoofd in 1940
behandeld worden, voorrang verleent aan vreem
den tegenover de grote ongerepte edele symbolen
van ons eigen bloed, zulks aanvaarden wij niet.
Dat zulke burgemeester bovendien zich aanstelt
als opperste censor die zou afwegen tot het laatste
woord dat gesproken wordt, zulks krenkt onze
nationale trots en rechtvaardigheidsgevoel.
Immers te Waterloo had in open lucht een beto
ging plaats; daar -werden geen eisen gesteld
inzake redevoeringen, Belgische vlaggenen vader
landse liederendaar speelde noch burgemeester,
noch Minister van Binnenlandse Zaken censor
of regelaar.
De raad van beheer, die als erfenis draagt het
testament van zijn gesneuvelde oud-wapen
broeders, met wie hij streed voor de beloofde gelij k-
heid in rechte en in feite; die van hen overnam de
geest van een Vlaamse trots en van een meerder-
heidsmentaliteit die geen knechtschap aanvaardt
en geen minderwaardigheid duldt, stoot misprij
zende van de hand, het aanbod en de afleiding van
den Heer Burgemeester van Kaaskerke. Onder de
D’uitse bezetting moesten we lang genoeg de ges-
tapopraktijken van bespieding, censuur, gemis
aan waardige zelfstandigheid en democratische
vrijheid ondergaan dan dat we ons nu, in naam
van de vrijheidshelden van den Uzer, zouden
onderwerpen aan de overblijfselen van zulk re
giem. Nooit!
Liever geen bedevaarten, dan bedevaarten die
den stempel dragen van vernedering, minderwaar
digheid, knechtschap.
Liever geen bedevaarten, en als Vlamingen moe
ten aanvaarden wat de Walen geen oogenblik dul
den; wij ook zijn burgers van eersten rang.
Liever geen bedevaarten, dan in iets te krenken
de geest van de symbolen van den Uzer, die groot
zijn en blijven omdat zij gesterkt zijn door een ver
heven idealisme dat ze droegen boven boeien en
kerker, nooit versaagden en sneuvelden, beschei
den in den dienst van het recht voor hun volk en
voor hun land.
Kleine burgemeesters gaangrote doden blijven
en hun recht op hulde en erkentelijkheid Wordt
niet gesmoord.
(jte vervolg vierde bladzijde')
