Verschijnt
2 maal te maande
AAN ONZE LEZERS
3n een Krijgshospitaal
li E. J. V.
N* 11
Nagezien door de Krijgsoverheid 2 en 11 Oct. 1917 (N" 859 en 922) 1 en 15 Oktober 1917
ABONNEMENTSPRIJS
Poper. Soldaten KOSTELOOS.
Andere soldaten 1.00 fr.
Burgers 2.00 fr.
BLHEER
E. H. Jul. Vanneste, Aalm. D 65 I
H. G. Herpelinck, brank. D 195
H. A. Baert, Noordstr., 13, Pop.
Ons blad verschijnt soms met eene zekere vertraging. Dit komt
grootendeels voort door de schaarsheid van treinen en de nieuwe
verordeningen der overheid. Ons lezers zullen er toch niets
bij verliezen
De onjuiste adressenzooals Barneville en Carteretworden
niet meer verzonden. Deze, die ons hun nieuw adres niet be
zorgden, hoeven niet te wachten.
Kan ons iemand helpen aan het portret van Gilbert Devos
zoon van Heer Schepen Devos
HET BEHEER.
't Loopt al dooreen in 't Krijgshospitaal op ens zijn er een
twintigtal gekwetsten aangevoerd daar liggen ze zuchtend of
kermend, eenigen zieltogend, anderen kalm en gelaten, terwijl
verplegers en geneesheeren met haast alle mogelijke hulp toe
dienen
In de drukte der bezigheid heeft niemand tijd noch zin om te*
letten op het akelige van het schouwspel. Eerst als ai de gekwetsten
verzorgd zijn, de eenen ter rust in een zacht bed, anderen in
de operatie zaal, een paar, heilaas, zijn reeds dood, begint
men te bedenken hoe gruwelijk dat al is, en in stille gesprekken
jammert men over zooveel leed en lijden en rouw, en men doet
gissingen hoe het met dezen of geven gekwetste waarschijnlijk zal
afloopen.
Even waren al die soldaten ons nog heel vreemd van nu af *zijn
het onze jongenswier genezing ons ter herte ligt, die wij zullen
helpen en troosten zoowel wij het vermogen, wier leveD wij met
zorg en angst zullen betwisten aan de dood, wier verhakkelde
ledematen wij zullen trachten te behouden en te herstellen.
Er zijn er waarvan de genezing langen tijd, veel werk, ja last zal
vragen maar dat geeft niets, mits onze jongens beteren. Wij
zullen erbij waken, hunne grillen verduldig verdragen, ze kuischen
en optooien als moeder haar troetelkind wij bidden voor hen even
ook als zij zelf vergeten te bidden. Genezen zij, dan zijn al onze
vermoeinissen beloond verergert het met hen, wij hebben hertzeer
en angst als om eenen bloedverwant. Gisteren nog hoorde ik
twee ziekenverplegers blij en opgeruimd elkaar het nieuws ver
tellen Zeg de gekwetste die gisteren ingekomen is, zal niet
blind zijn hij begint te zien op zijn linker oog y a Te beter,
de schamele jongen en onze nummer tien gaat ook opperbest
sedert zijne operatie valt de koorts af. Beiden gaan voort al
praten alsof het van eigen volk ware.
Zoo is er troost en kommer, in ruime maat, met gedurige af
wisseling, in ons werk maar niet alleenlijk met de lichaamlijke
herstelling onzer jongens zijn wij bezig hun zielewee en geestelijk
welvaren boezemt ons, toch eenigen onder ons, even veel
deernis soms of innige vreugde.
Meestal is het den priester alleen gegeven eenen oogslag te
werpen diep in de herten, en den strijd gade te slaan tusschen goed
en kwaad, in het geheim der zielen. Maar ik kan toch iets, voor
maten en vrienden, beschrijven dat wij diep getroffen heeft en dat,
hoop ik, voor sommigen eene les zal zijn.
Een gekwetste werd bij ons ingebracht, deerlijk verminkt en
overstroomd met bloed hij moest geweldig lijden, want als men
hem aanraakte was het al huilen en vloeken. Vloeken, och, wat
ijselijk dingen op zulk een oogenblik. Daar zie ik nog den almoe-
zenier verlegen kijken hij poogde den gekwetste op te beuren, te
stillen, maar vruchteloos hij kreeg enkel vloeken tot antwoord even
veel als de verplegers en doktoren voor hun zorgen. Die gekwetste
moest opereerd worden 't was om leven of dood onmogelijk hem
te berechten op dien stond kon hij maar vloeken. Daar heb ik
angstig en vurig gebeden opdat de operatie zou gelukken, want zoo
mocht onze jongen, een vlaamsche jongen uit een christelijk midden,
niet sterven. Goddankde operatie liep wel af en 's anderdaags ont
waakte de gekwetste bedaard en beter hij wierd dan berecht met
zijn vol verstand en welgesteld doch de beternis duurde slechts
eenige uren 't was eene verlichting voor de dood met den avond
begon de doodstrijd, lastig en lang dat hert kon niet brekenMaar
met al het geweld van dat kloek gestel tegen het bloedbederf kwam
ook de slechte gewoonte van vroeger op 't was vloeken, vloeken,
eenig om hooren En zoo stierf hij... (7 Vervolgt)
