Verschijnt maai te maande 3n ccn üvijgsljospitaal A agesiendoor de Krijgsoverhei 21.10.17 (Nr 992) 1 en 15 November 1917 ABONNEMENTSPRIJS Poper. Soldatea KOSTELOOS. Andere soldaten 1.00 fr. Burgers 2.00 fr. BEHEER E. H. Jul. Vanneste, Aalm- D 65 I H. G. Herpelinck, brank. D 195 H. A. Baert, Noordstr., 13, Pop. Ik geloof wel dat geen één gekwetste van die zaal nog ooit vloeken zal een hunner gaf mij den indruk weer van allen, meen ik God vergeve den armen jongen hi j wist niet meer wat hi j deed maar zelfs zoo blijft het eene gruwelijke dood! Zet nevens dat sterfbed eene moeder/broeders en zusters ik wil or niet op denken! Och, had die schamele duts de gewoonte niet gehad van altijd te vloeken, bij 't minste dat er haperde, zoo zou hij nu misschien in zijnen stervensnood om zijne moeder geroepen hebben het had ons doen weenen, maar later zou het zijne moeder getroost hebben te vernemen dat haar kind met dit zoet beeld voor het geheugen naar God zou gegaan zijn. Nu, zal niemand durven zeggen aan zijne moeder hoe de jongen gestorven is maar elkeen heeft vast in zijn berte besloten zoo niet te sterven, en daarom nooit meer te vloeken. Gelukkiglijk is zulk eene dood uitzondering meestal sWven onze jongens zooals ze streden moedig en kalm, gelaten en christelijk niet zelden is hunne dood de dood van eenen heilige. Nooit zag ik stichtender, stiller afsterven dan dit van eenon jongen, pas negentien jaar oud ik wai van zijne bedsponde niet krijgelijk. Hij had dezelfde gevaarlijke wonde als de makker waarvan ik even sprak maar bij hem duurde het wikken tusschen leven en dood zes volle dagen beteren en weer verminderen deden onze hoop en vrees afwisselen herhaalde malen maar hij, een kind nog bijna, leed als een martelaar met den moed van eenen hekl. Tot bewustzijn gekomen, na zijne operatie, vroeg hij om berecht te zijn, voor eene zekerheid, zoo zegde hij er was immers veel hoop op herstelling. En op zijn verzoek moest de almoezenier eiken avond hem zijn avoudgebed voorlezen en hem den zegen geven, zooals moeder doen zou, glimlachte hij zoet. Zijn roozenhoedje, om-zijnen hals, bad hij telkens het lijden hem wat rust liet hij bad om genezing, om verlichting van zijne pijn maar moest God er anders over beschikken, hij was gereed om alles op te offeren, en met liefde dat herhaalde hij meermaals.En God schikte het anders dan wij verwachtten deze uitverkoren ziel wierd ontrukt voor de betoovering van het kwaad 't was bitter teleurstellend voor ons, niet voor hem zijn zuiver hert zag klaar dat het eene genade was, eene voorkomenheid van Gods goedheid en weldra, met hem, voelde iedereen bij dit sterfbed, dat het beter zoo was, zoo God het wilde De laatste uur, hoorde men tusschen het onrustig hijgen der beklemde borst en het stil bidden van een paar vrienden, bet half luid [droomen van den stervende die met zijne moeder en tevens met O. L. V. sprak... Kostbaar afsterven voor Gocls oogen, bewijdensweerdig lot voor een christen menscli die zijne uitersten ernstig overweegt. Weze mijn afsterven gelijk de dood van dezen rechtveerdige, bad ik en 'kloofde god omdat zijne liefde in mij versterkt was. Van dit sterfbed ging ik weg met betraande oogen, ja, maar met zoete en troostelijke gebeugenis aan dien jongen onuitwischbaar blijft die in mijn hert en eens, zoo hoop ik, zal de herinnering van die stichtende dood de ouders in hun grievende leed troosten. sedert dien gevoel ik nog meer deernis om den anderen, die stierf al vloeken... E. J. V. De vlaamsche leus indachtig Recht door Zee, heeft de Keikop tot heden in alles gettacht zijne lezers te voldoen. Gode zij dank, kreeg hij niet altijd wat hij vroeg en knipte Moeder Censuur in zijne tong die haar te lang scheen, toch acht hij zich gelukkig het lot der Poperinghe verlofgangers wat te hebben verbeterd. Doe wel en ie niet omy Ts 't spreekwoord van den wij\e. Vlaamsche strijders van 't Westland komt nauwer in betrekking met uw blad. Vertelt uw gevaartenissen en uw wenschen. Spreekt N' 12 i

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperingsche Keikop (1917-1919) | 1917 | | pagina 1