courage civique qu'il avait déployés en ces derniers temps. II y a déja longtemps de cela un jour if m'avait fait appelec et &près s'être informé si nous étions bien seuls, il' m'avait sommé de lui révéler toute la vérité il se savait done mor- tellement atteint, entamé par un mal qui ne pardonne pas et longtemps avant l'heure déci- sive il connut tout le caractère effroyable de sa situation. - Malgré cela, malgré les conseils de Tamii et les ordres du* médecin il! refusa d'aller loin du bruit et des émotions de la bataille prendre ie repos dont sa santé avait impérieusement be- soin fidéle au devoir jusqu'au sacrifice de son existence, il resta au poste d'honneur, conti nuant de porter par ces jours d'angoisse et de troubles, toutes les aceabl'antes fatigues de sa double charge de magistrat et de représentant. - Depuis de longs jours, le bon père, le tendre époux, avait entrevu les cruels déchirements de la séparation et les douleurs poignantes qui suivraient sa mort. Mais aucune plainte jamais ne sortit de sa bouche, il resta sur la brècher voulant donner a son entourage avec Texemple de son activité, l'illusion d'une santé inébranlée et puisant dans les. profondes convictions reli- gieuses et ses espérances futures une admirable resignation aux décrets de la divine Provi dence. Tous ceux qui l'ont connu, sont unanimes a térrfoigner de Taménité et de la générosité de son caractère, de sa serviabilité a toute épreuve et de la parfaite loyauté de ses procédés, il - avait le culte de l'amitié et pour ne citer que les morts, on sait quels liens d'étroite affection l'unissaient k Monsieur l'Inspecteur KeukeMnek, k l'ancien Principal du collége de Poperinghe. l'excellent et trés regretté Monsieur l'Abbé Vervaeke. II a vécu entouré de l'affection des siens, du» profond respect de ses "administrés, de Testime de ses collègues. II meurt, laissant le souvenir d'une vie de travail, de dévouement k la chose publique,a la Patrie, l'exemple d'une vie, vie d'unité parfaite et de véritable grandeur morale. II a connu toutes les horreurs de la guerre, les amertumes de l'exil, il meurt sans avoir, pu embrasser chacun de ses enfants dispersés par l'affreuse tempête, il meurt trop tot pour voir sa chère ville remaitrede ses cendres, trop tót pourassis- ter au triomhe de sa patrie libérée. Daigne la divince Providence qui jugea bon de lui refuser ce bonheur suprème, lui accorder, la haut, la récompense d'une vie chrétienne qui fut pour nous tous un admirable eXemple, pour sa familie^ en pleurs un sujet de légitime orgueil et an sur garant des béatitudes éternel- les. Diepbeproefde familie, Waarde landgenooten, Op vreemden bodem, verre van onze getei sterde woonsteden, is het dat wij*, namens de geestelijke en de burgerlijke overheden en na mens de uitgewekene bevolking van Poperinghe, een duurbaren plicht vervullen met een laatste hulde van eerbiedige dankbaarheid te brengen aan onzen welbeminden en verdienstvollen- Burgemeester, den weledelen Heer van Merris. Eerbiedige hulde dwingt hij af van ons, die edelmoedige christene, die vroeger fortuin ver zaakte om de godsdienstige gevoelens van zijn alouden vromen stam gestand te blijven en te strijden voor Geloof en Kerk. Eerbiedige hulde dwingt hij af van ons,die voorbeeldige huisvader, die in den familiekring het toonbeeld van den vromen chrislene was om zijn talrijke kinderen tot Gods glorie op te bren gen, en die zelfs drie zonen mocht zien roepen tot Gods.uitverkorene dienaren evenals twee dochters tot engelen van üéfdadigheid in het kloosterleven. Dankbare hulde dwingt hij af van ons, die rondborstige en steeds dienstwillige bestuurder, die eerst in den provincialenraad onze tijdelijke en zedelijke belangen behartigde en verdedigde; en die, daarna gedurende vijftien jaar als burge meester met zooveel wijs beleid en belanglooze verkleefdheid ónze stad bestuurde; die land bouw, nijverheid en handel wist te bevorderen door een belangrijk net van landelijke keiwegen en buurtspoorwegen die zijn geliefde ge boortestad wist te verfraaien door een kunstrijk stadhuis en postgebouw die, als voorzitter of voorstaander van alle maatschappelijke wer ken, de stoffelijke en geestelijke belangen van den werkman, van den landbouwer, van den neringdoende, in een woord van al de inge zetenen, onverpoosd bevorderde. Dankbare hulde dwingt hij af van U, erken telijke inwoners van het arrondissement Yper, die onvermoeibare volksvertegenwoordiger, die gedurende twee en twintig jaar on verschrok- ken op de bres stond voor het welzijn van het Westland en die vooral een invloedrijke be middelaar was tusschen de Regeering en dui zenden inwoners onzer streek, zonder onder scheid van rang of van gezindheid. Heeft de Belgische Regeering aan dezen verdienstvollen kamerheer meermaals openbare hulde gebracht met hem te vereeremerken als bevorderaar van instellingen van vooruitzicht en onderlingen bijstand, met hem te bevorderen tot Officier in de Leopoldsorde, toch vond onze bescheiden volksvertegenwoordiger nog een inniger ge noegen \xy het volle vertrouwen en de échte volksliefde welke al de inwoners van ons arron dissement hem steeds toedroegen. En naarmate de tijdsomstandigheden moei- lijker en akeliger wierden, dwong hij nog meer - i i i -

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperingsche Keikop (1917-1919) | 1918 | | pagina 5