r
BIJVOEGSEL AAN
Be beruchte Rooversbende van HAZEBROUCK
Eene nieuwe Baekelantsbende.
40 Aanhoudingen.
Gedrukt bij VALERE 8 AM SEN, Gasthuisstraat, la, Poperinghe.
ABEL POLLET, hoofd tier bende.
Ba mededinging!
Bij de bende van Poperinghe.
Po!let vindt zijnen meester.
Een groote Kapitein.
MOEDER FAUVART.
Het Hoofdkwartier.
Zij vertellen hunne heldendaden.
Be brandkast van den maire»
CAMILLE GUYARD, gezegd Lapare
Altijd voort aan 't werk.
Tegenslag.
Plundering van verschillige
gemeenten.
DE
QFERXNGHENAAR.
tenkomeii. IIi 1 is r
eene belangrijke be
naam niet zeggen, n
en gij hebt er ai
ik, van morgen ree-
ik en bekleedt te Brussel
iiening. Ik mag u zijne
iaat- indien gij aanveei dl
s bij te winnen kan
Is, u in betrekking stel-
n verwittigd
Abel mocht met recht fier zijn oyer zijne
mannen. Door eenen grooten slag/wilde hij
de eerste reeks zijner misdaden /sluiten. In
den nacht van 31 maart tot 1 april drong hij
met zijnen broeder Auguste en zijnen getrou
wen Canut Vromant, in het huis binnen van
eene rentenierster, Jufvrouw Appourchaux,
te Merville. Overrast in haren slaap, had de
ongelukkige den tijd niet om hulp te roepen.
Op haar bed gebonden en met slagen over
laden, verloor zij weldra het bewustzijn. In
eene kas ontdekten de bandieten een zak met
30.000 fr. zilvergeld erin. Maar helaas! op
It oogenblik dat zij dachten met den buit te
vertrekken, begon de oude 'knecht der renteTwlijS('u
nierster om hu,'p te roepen. Abel en zijne11-
trawanten 071 Lmcf rian i iLT r\m fc» xr 1 nr»L»aai* ue
len met deze die aan hem gehoorzamen.
Deze woorden waren nog al van aard om
een man zooals "olietaan te lokken, en van
's anderdaags trok hij naar Poperinghe, waai
de bandieten, wiens bestaan men hem kwam
kenbaar te maken,* hunne inkwartieringen
genomen hadden.
Te Poperinghe aangekomen, wendde Abri
zied naar eone-berb mg waar gewoonlijk de
bijzon Iers te medewerkers vai: den macbligen
onbekende dien hij leHazebrouck gezien-ha1,
vergaderden.
De schoenmaker had de Belg
van Abel's komst, en allen hadden er aan ge-
houden tegenwoordig te zijn.
Di0 eerste samenki mst liep maar heel koel
tjes af. Was bet afgunst of wel wantrouwen
De lielgeu bleven op hun weerhouden en
schenen geen trouwe in Abel te hebben, al
hoewel deze hun geheel zijn voorgaande en
dat zijner makkers voor oogen legde. Geen
der Belgen wilde aan Abel zijnen naam ken
baar maken.
Niettegenstaande liet groot deel dat hij la
ter nam in hunne rooftochten, kende hij
maar zijne belgische ge. eden bij hunne lap
namen de Blonde, de groote Etnile, Passe-
Partout, de kleine Zwarte, de greote Alfons,
enz., warendenamen die hij aitijd hoorde
't En is maar eel later, na zijne aanhouding
wanneer Abel op de fronlieren van Abeele
door het gerecht met de Belgen geconfron
teerd werd, dat hij de ware namen zijner
oude medeplichtigen h vwde uitspreken. Al
leen deze die het heve. voerde over allen en
de orders van den geheimzinnigen kapitein
en juist, den tijd om te vluch-
ten, slechts een pakje bankbiljetten meêne-
tnende, van 2000 frank.
't Is rond dien tijd dat Abel het bestaan
vernam van eene andere bende, veel mach
tiger en beter ingericht dan de zijne.
Zekeren morgen dat Abel, na eene nachte
lijke rooftocht terugkwam, werd zijne aan
lacht aangetrokken door een luid gesprek
lij den schoenmaker, zijn gebuur. Hij ging
srzicii toch niet mede bekommeren, toen het
lom opeens dacht dat men daar zijnen naam
twam uit te spreken. Hij naderde van het
luis en luisterde
Ja, zegde eene stem met belgischen
joDgval, die jonge Pollet ziet er mij een rap*
)e en bekwame kerel uit. Voor ons ziu het
urn groot belang zijn hem in onze bende te
crijgen.
Sedert lange was ik van gedacht
laarover eens te spreken, weernam een an
lerestem, die deze was van den huisbaas.
Wij zouden hem moeten in betrekking
itellen met onzen vriend Camille Guyard van
poperinghe en zijne makkers; deze zouden
jem eens kunnen beproeven, zegde alw< e
le eerste stem. Wat mij aangaat, ik wil mi
jan hem niet kenbaar maken, gij weet waar-
pi. Ten andere, ik moet seffens naar Brus
fel terug. Ik reken op u om het noodige te
|en... Laat mij weten hoe hot afgeloopen is
Alles zal goed zijn, antwoordde de
piioenmaker.
[Op 't zelfde oogenblik ging de deur van bet
.■ct'f met statige houding, rijke pels
kctrfel en menigvuldige diamanten ringen
In, kwam buiten. Abel gevoelde zich vol
Verwondering en eerbied er voor.
I Op 't eerste oogenblik dacht Abel dat de
pbekende een slachtoffer was dat zich on
taozel weg had laten aanlokken. Groot was
chter zijne verwondering toen de baas hem
ëmerkeude hem riep en het volgende zegde
De tijd is gekomen waarop ik u een ge-
eim moet veropenbaren dat ik tot hier toe
niet mocht toevertrouwen. Ziehier: terwijl
ij met uwe gezellen uwe vrijheid te pande
lit voor magere opbrengsten, zijn er, in
pdere streken, mannen die-veel groolscher
terken uitvoeren. Gij hebt zelf, bij 't lezen
an sommige feiten gepleegd rond Kortrijk,
enten Brussel, soms uwe bewondering uit-
edrukt over de schoone slagen van zulke
leesters. Welnu, deze meesters zijn onze
tienden. Ik heb hun reeds over u gesproken
tl zij verlangen u te kennen. Deze die aan
uo hoofd staat, wijst hen de voordeelige
8gen aan gelast zich met de moeilijke ou-
3i handelingen en zorgtterzelfdertijde, dank
au machtige en sluwe tussch -rikomsten,
Oor eene omzeggens volstrekte zekerhtid.
e/.eook begeert u te zien en u deelachtig ie
taken in hun werk. 't Is den heer die gij
Per eenige oogenblikken hier hebt zien tiui-
meêdeelde, deed van stonden at zijnen naam
kennen, 't Was Ganr He Guyard, bijgenaamd
Lapare, een der meest beluchte bandieten
v/elke het belgische gerecht ooit voor han-
ein had.
''biet wantrouwen dat de Belgen tegenover
(Vfet gut ond hadden,;werd toch wel-
(jjcgonnen en, na e.mige proeven met
s]a te hebben in onze streken, werd
ttTAjhJ en goed oog gezien en weldra op
de hoogte gesteld der macht zijner nieuwe
makkers.
Seffens had Abel getroffen geweest door
de uitmuntende regeltucht van de belgische
bende, nog veel sterker in getal dan de zijne
Zijne mannen onderscheidden zich voorzeker
soms door meer stoutmoedigheid, misschien
zelf door meer moed, maar dikwijls en
Abel moest het bekennen had hunne on
bezonnen vermetelheid en onvoorzichtigheid
schoone plannen doen mislukken waarvan
den goeden uitval bijna zeker scheen. De
Belgen, die kalmeren bedachtzamer te werke
gingen, vermeden metzorgaldieonvoorzich
tigheden; de manier van hunne gevaarlijke
oefeningen aan te gaan, mocht aanzien zijn
als liet voortbrengsel eener wetenschap en
hun getuig was als eene Verzameling ju wee-
jen. Abel stond er voor in bewondering, voor
al als hij dacht aan het zware en niets
beduidende gereedschap, waarmede hij tot
hiertoe gewrocht had.
Niettegenstaande hunne kalmte, hadden
Guyard en zijne makkers nochtans affas ge
zien welk voordeel zij zouden kunnen trek
ken uit de levendigheid en de onverschrok
kenheid van den jongen franschen kapitein
en zijne vrienden. Behoorlijk geleidt, konnen
deze hoedanigheden, samen met de hunne,
niet missen van de beste uitslagen te leveren.
Dus werd op zekeren avond tusschen de
twee benden een verbond gesloten op 'twelk
men de grootste hoop stelde. Camille Guyard
en zijne bijzonderste luitenanten geweerdig-
den zich naar Hazebrouck te begeven, waar
Abel hun zijne getrouwe makkers moestvoor-
stellen. Deze eerste bijeenkomst had plaats
den 29 Juni 1905, in eene kleine herberg der
omstreken van Hazebrouck, op den weg van
Merville, gekend onder den naam van A
fair des champs.
't Is daar dat sedert een veertiental dagen
Abel het middenpunt zijner inlichtingen ge
vestigd had, dat hij met zijne handlangers
vergaderde en dat hij zijne zittingen hield.
Gansch bijzondere redens, ten andere, hadden
hem dit besluit doen nemen
Alhoewel gehuwd en niettegenstaande de
talrijke vriendinnen die hij al verschillende
zijden had, was Abel toch nooit een getrou
we man of vriend geweest. Zekeren dag ont
moette hij in de Rubecke straat een
mebje. Hunne blikken kruisten elkaar
Abel gerecht er verliefd op.
Dit meisje was Löuise Matoret, dienstmeid
in de herberg A fair des champs die la
ter eene bijzondere zware rol moet vervullen
in het leven van den bandiet.
s Anderdaags ging de jonge kapitein naar
de herberg der Mervillèstraat, waar ten an
dere, zijn broeder .-\uguste en eenige andere
'eden der bendè ook reeds gingen. De baas
en de bazin der herberg Euiile Carrier!inck
en zijne vriendin Elodie Debril, hadden zich
aan zulke eer niet verwacht. Sedert lang
tenden zij Abel's faam, maar hadden nooit
gedacht dat hij tot bij hen zou willen komen.
En hier, eenetusschenpoos. De herbergiers
van A l air des Champs waren de eenige
niet die de beruchtheid van Abel en zijne
groote daden kenden. Later, alswanneer,
dank aan de opzoekingen der bijzondere
agenten der veiligheidspolitie, men de hand
kon leggen op eenige der aangeslotenen bij
de bende Pollet, was men niet weinig ver
wonderd te bestatigen dat, sedert minste
twee jaar, in het meerendeel der herbergen
der streek, van Duinkerke naar Bethune en
van Bethune tot aan de grens, men ten volle
elicht was over de misdaden van Polle
en zijne gezellen.
Maar laat ons tot Abel wederkeeren
Louise Matoret verwachtte er zich ook hoe
genaamd niet aan de vriendin van Pollet te
worden hij had dus niet veel moeite om
ïaar te overhalen. De nederige dienstmeid
der herberg werd alzoo de machtige en de
geëerbiedigde vriendin van den rooverskapi-
tein en de herberg A l'air des Champs
was voortaan het hoofdkwartier van den
verliefden kapitein.
t Is alzoo dat, den avond van 29 Juni 1905,
Camille Guyard en zijne vrienden voor de
eerste maal in tegenwoordigheid gesteld
werden van de bijzonderste leden der bende
•Pollet in de herberg A l'air des Champs
Men besprak er de uitvoering van eenige
plannen. De fransche bandieten vertelden
met ai de omstandigden, het werk der vori
ge dagen. Sedert twee maanden en niette
genstaande de herhaalde afwezigheid van
vier gewaarschuwde
op hem wachtten.
luitenanten van Abel
Eenigen tijd te voren, toen hij, als rond
leurder verkleed, zijne koopwaren was ko
men aanbieden aan de maire van Laventie,
had Abel bemerkt dat er in eene kamer der
benedenplaats eene groote brandkas stond.
Naar zijn oordeel moest do koffer noch al
eenen schoonen buit inhouden.
Maar de slag was gevaarlijk om wagen.
De maire en zijn huisgezin sliepen boven de
ze kamer, in eene plaats daarnevens sliepen
eenige bedienden. Deze moeilijkheden waren
nochtans niet van aard om de b ndieten te
doen terugdeinzen.
Zij brachten een deel van den naclit over
m 't overleggen der middelen die in 't werk
moesten gesteld worden om de zaak te doen
gelukken. Na lange en rijpelijk alles over
dacht te hebben, werd hctvolgende besloten:
De coffre-fort in het huis zelve openbre
ken, daar viel niet aan te denken. Zonder
twijfel zou het gerucht de inwoners wakker
maken. Een overheerlijk gedacht was in
't brein van Abel ontstaan. De bandieten wa
ren dezen avond talrijk genoeg, om zonder
groot gerucht, de kostbare en tevens zware
kas te verdragen tot op straat. Daar, in de
nabijzijnde statie, op de wisselsporen, ston
den eenige ledige koopgoederenwagons. Zij
moesten dus maar den coffre-fort tot daar
dragen, hem op een wagon plaatsen, welken
zij dan op eenige kilometers ver in volle veld
zouden doen rijden. Zij zouden alsdan, zon
der verontrust te zijn, de koffer op hun ge
mak kunnen openbreken en den Duit, prijs
van zoo vele pogingen, onder elkaar verdee-
len.
Zooals men ziet was het plan zeer stout en
weerdig van de kunst van Abel.
Het eerste deel van den slag liep allerbest
af. De coffre-fort was reeds op. straat, ge
plaatst op eenige rollen hqut die van de boo-
men afgerukt en daartoe gereed gemaakt
waren. Zonder veel moeite gingen zij hem
tot aan de staff e voortrollen, toen opeens,
hoven het hoofd der bandieten, een geweldi
ge bliksemslag de zwarte wolken, die tot nu
hun werk vergemakkelijkt hadden, door
kliefde. Eene schrikkelijke donderslag deed
geheel de gemeente beven, gevolgd door an
dere donder- en bliksemslagenhet regende
bij stroomen; kortom, een echt on wed er
brak los.
hun opperhoofd in België, hadden zijden
tijd niet verkwist, 't Is alzoo dat zij beurte
lings geplunderd haddende kerk van Stra-
zeele, het huis van M. Dufour te Laventie,
de statie der zelfde gemeente, de magazijnen
van M. Vandembrand te Vollon-Cappel, het
gemeentehuis van Vieux-Berquin, waar zij
onder andere de spaarcenten der leerlingen
meênamen, verschillige woningen te Mor-
becque, de woning van M. De Keyser te
Chorgne, zonder de talrijke dagelijksche
diefstallen van pluimgedierte en konijnen
mede te rekenen. Eindelijk op 19 Juni, had
den zij deze winstgevende reeks gesloten met
te St. Venant het huis leêg te plunderen vac.|
M. Berquart, wiens moeder zij eenige maan
den later gingen komen vermoorden. De
zuivere winst dezer zes weken bedroeg rond
de vijftien duizend frank, zonder de menige
kunstvoorwerpen meê te rekenen dewelke
de nog altijd getrouwe Mme Fauvart seffens,
in de omstreken van Armentiers naar tenen
rijken eigenaar droeg die zijn fortuin aan
dezen handel te danken had.
Het verhaal dezer heldendaden deed de
bewondering der belgen ten toppe stijgen en
er werd besloten dat men denzeifden avond
nog samen zou aan 't werk gaan.
De kans, men moet het bekennen, bevoor-
Door dit helsch gerucht ontwaakt, spron
gen eenige personen uit hun bed om aan
hunne vensters te kijken. Gedurig kwamen
bliksemstralen de straat verlichten waar de
coffre-fort als eene zwarte massa lag. Zonder
twijfel gingen de bandieten in hun roovers-
werk overrast worden. Zij dachten het dus
geraadzaamst zonder den buit er van onder
te trekken, eD, al vloeken lijk bezetenen,
namen zij den weg om weder te keeren naar
Hazebrouck.
't Was reeds dag, wanneer zij, beslijkt van
hoofd tot voeten, en met doornatte kleederen
te Croix du Sart aankwamen. Na er een
weinig gerust te hebben in de herberg
L'js Travailleurs om er zich wat te verwar
men en nieuwen moed te scheppen, dachten
zij hunnen weg voort te zetten, toen drie
gendarmen voor hen sprongen. De verdachte
houding der kerels had de aandacht op hen
getrokken der mannen van de wet die ze
seffens verzochten hunne papieren te toonen.
Maar gasten zooals Abel en Guyard zijn
niet verlegen voor zulke kleinigheden. Allen
hadden goê en regelmatige papieren op zich.
Zonder het te doen herhalen, voldeden zij
seffens aan de vraag der gendarmen. Abel
en Guyard waren de eerste die hunne papie
ren toonden. De beurt der andere kwam dan.
Maar, heel wantrouwig, draaiden en
keerden de gendarmen lange de papieren die
men hun vertoonde, 't Ts alzoo dat zij geen
deeligde de eerste werkingen niet der nieuwe Isloegen op de afwezigheid van Pollet en
jong
en
groote bende, en de eerste pogingen brach
ten niet veel op. Na het sluiten der overeen
komst hadden Abel Poliet, Camille Guyard
en zijne belgische gezellen, de herberg A
l'air des Champs verlaten en vertrokken
onmiddelijk naar België.
Guyard die in een naburig huis kwamen te
verdwijnen. Deze afwezigheid was ten ande
re maar van korten duur en weldra kwamen
de twee bandieten, onoozel weg, zich weer
bij hunne makkers vervoegen, wiens papie
ren de gendarmen nog altijd onderzochten.
Dit onderzoek had de brave gendarmen ten
Sedert eenige dagen wachtte Guyard, aan I ]!00gSte voldaan en zonder haast dezen keer,
ion do nnnor ranitom Tzon Dnncool nine I P
wien de opperkapitein van Brussel het huis
van eenen kleinen eigenaar van Watou aan
geduid had, het gunstig oogenblik af om zie'
naar deze gemeente te begeven. Het moest
lukken dat M. Deprez t is de naam van
den eigenaar nu juist op reize was. Zon
der veel gevaar te loopen mocht men nu
dus den slagrwagen. De dieven hadden geen
moeite om de deuren open te breken en in
huis binnen te dringen.
Ongelukkiglijk voor hen, had M. Deprez,
bij zijn vertrek zijne vo irzorgen genomen
en al zijne weerden in zekere bewaring ge
bracht. De bandieten vonden maar rond de
honderd frank, 's Anderdaags pleegden zij
eene diefte te Eeckede uitslag was ook
niet beter.
't Is alsdan dat zij besloten terug naar
Frankrijk te trekken. Den 5 juli, in den
vertrokken zij een liedje fluitende, als man
nen die hunnen plicht gekweten hebben.
Groot was nu ook de verwondering der
brigands, toen na het vertrek der gen
darmen, Abel en Lapare, heel fier, uit
hunnen gordel 4 zakken goudstukken en
bankbiljetten trokken er waren er voor
3500 fr. die zij gestolen hadden binst dat de
gendarmen hunne papieren onderzochten.
Abel en Lapare waren geen mannen om
hunnen tijd te verliezen...
Een jaar later, op den kof>r van het huis
waar de twee roovers deze som gestolen
hadden, vonden de agenten der openbare
veiligheid een klemhaak die gediend had om
die misdaad te bedrijven.
's Avonds gingen al de leden naar de her
berg - A l'air des Champs waar den zoo
avond, kwamen zij te Laventie aan, waar Igemakkelijk gestolen buit verdeeld werd.
Alhoewel goed voor eenen tijd, mochten
zij toch niet rusten na dezen slag, want rus
ten roest, zegt het spreekwoord. Van'san-
daags reeds gelasten Abel en Lapare
hunne mannen met nieuwe zendingen. In
min dan twee maanden hadden het zestigtal
roovers waarover de twee kapiteins alsdan
beschikten, het meestendeel der gemeenten
van rond het zuiden van Hazebrouck ge
plunderd Zij bedreven in dien korten tijd
meer dan drie honderd diefstallen.
Van hunnen kant, bleven Pollet en zijn
gezel ook niet werkeloos. Zij hadden bij hen
hunne getrouwste handlangers gehouden en
iederen avoud kwamen hunne aanbrengers
naar het hoofdkwartier A l'air des Champs™
om ze op de hoogte van hunno opzoekingen
te houden. Ook, telkens met het vallen van
den avond, trokken de hoofdmannen or op
los, om de bekomene inlichtingen ten nutte
te brengen. Gedurende den gansclien Juli
maand waren Meteren, Norrent-Fontes,
Lestrem, Laconture, Laventie aan hunne
rooftochten onderworpen. Op den 24 Juli
alleen werden er te Lestrem door hen zeven
dieften gepleegd in verschillige huizen.
Louise Matoret, die nu heel en al het hert,
van Abel veroverd had, nam nu ook deel aan
de rooftochten en toonde zich zoo stoutmoe
dig als haren vriend.
Dagelijks nog groeiden de twee benden
aan door het aanwerven van nieuwe roo
vers dewelke men eerst op de proef stelde.
Onder deze, had Abel het slim gedacht op
gevat, eenige dienstmeiden van rijke huizen
van Hazebrouck, Duinkerke en Bethune te
aanveerden De inlichtingen dezer meiden
over hunne meesters, waren later voor de
bandieten van het grootste belang.
Onder het getal aanbrengers en aanbreng-
sters, telde de moeder Raems, eene oude
waarzegster wonende in de voorstad Cercus,
te Hazebrouck, ouder de kostbaarste, om
reden dat het haar gemakkelijk was de
onoozele suis die haar gingen raadplegen,
te ondervragen nopens hunne fortuin en
toestand, 't Is alzoo dat de bandieten, dank
aan hare inlichtingen, op 14 der maand Juli,
de school van Souverain, wier bestierster
een der beste kliénten was der waarzegster,
gansch konden plunderen. Daags na den
diefstal kwam de arme dame in haast naar
de vrouw Raems om deze haar ongeluk te
vertellen en smeek haar de kaart te willen
slaan om te zien wie de diefte begaan had en
"waar de opbrengst ervan verborgen lag. Na
eerst de gebruikelijke vergoeding opgestre
ken te hebben, ging de tooverheks aan
het werk en deed weldra aan de verbaasde
schoolbestuurdster kennen dat de dieven,
geladen met den buit, op de vlucht waren
op den weg van Veurne naar Oostende.
Zonder meer te willen hooren, vertrok de
dame in haast naar Oostende.
't Onnoozel Schaap had zij moeten weten
dat al wat men haar ontstolen had, in den
kelder verborgen was der oude heks, en
maar slechts de goede moeder Fauvart af
wachtte die het, zooals gewoonte, aan den
man ging weten te brengen.
Wordt voortgezet.
Alwie liefhebber is van boeiende verhalen
te lezen, moet liet boek koopen dat in deftige
en vloeiende woorden de gruweldaden mede-
deeld eertijds gepleegd rond Aal ter door
JDe moordenaarsbende van VVII-
demoiiwe.
Dit boek, geschreven door A. Vandege-
nachte, politiekommissaris, bevat meer teks
dan Baekelandt, en wordt verkocht ter druk
kerij van dit blad aan 3 fr.
