HET NOTARIEEL EN NIJVERHEIDS ANNONCENBLAD Nieuwsblad voor Poperinghen Omstreken. e staiil itr Bulten Zondag* 2» Mei 1920. 15 Centiemen. 17e Jaar. N1 18. SANSEN-VANNESTE, Wat een schoolmeester er van denkt. Aan het Staatspgrsoneel. BANK van POPERINGHE, Aboimeinentprys Jaar in Stad te huis besteld buiten Stad met de post Buitenland 6.25 fr. 7.50 fr. 9.00 fr. Gasthuisstraat. i5, Poperinghe. I'oslcheckrakeninir nr au li o is cl i gingen s Berichten 50 cent. de regel Notarieële berichten 50 cent. Grootere herhaalde annoncen, prijzen op aanvraag. Alle annoncen zijn vooraf te betalen en moeten voor den Vrijdag noen ingezonden worden. Over eenige weken schreef daar een man van jaren een artikeltje in den Poperinghe- naar over 't geen hij peinsde van die Vlaam sche beweging. Die mensch zei zelve dat hij niet straf geleerd was, dat hij zich nooit met politieke had bezig gehouden, maar dat hij nu toch ook eens zijn gedacht wilde zeggen. En vele menschen vonden 't heel verstandig, wat hij daarover zegde, in al zijn eenvoudig heid. Die man heett een schoon voorbeeld gegeven aan 't volk van onze streke, bizon- derlijk aan de menschen die een beetje ge leerd zijn, en beter weten hoe dat 't allemaal zit in België. Alzoo komt het dat ik, als schoolmeester, belast met 't onderwijs en de verstandelijke opleiding van 't jonge Vlaam- sche volk, het als mijn plicht aanzie, toch ook een keer te zeggen, publiek en ten profijte van iedereen, wat ik en wat al de oprecht-Vlaamsche onderwijzers peinzen over het Vlaamsch vraagstuk. Ik vrees dat ik het zoo wel niet zal doen als die eenvoudige man het deed, overlaatst, toen hij met zijn simpel maar gezond boeren verstand aantoonde welk overgroot belang wij allemaal, hoort ge 't, allemaal er bij hebben, (uitgenomen misschien de kasteel- heeren) dat de Vlaming meester worde in zijn eigen land. Ik ben wel schoolmeester, maar daarom beweer ik niet dat ik 't ver stand in pacht heb Ten eerste, ik begin met u te zeggen dat ik spreek, vooruit en vooral, als katholiek, als katholieke Vlaming. En dat geeft me 't recht, stout en hard te spreken tot dt* katholieken, [mijne partijgenooten. (Vermits de wereld nu eenmaal zoo verdraaid is dat katholieke politiek en verpolitiekt katholi cisme als 't zclïde aanzien worden.) Ik zeg dus: gij, katholieken, die u stelt tegenover de Vlaamsche beweging, of zelfs die er niet openlijk en vooruitstrevend aan meedoet, ge zijt bezig met leelijk de katholieke macht te doen achteruitboeren. Want, weet het wel, er leven reeds duizenden menschen, in Vlaanderen, ook in het Westland, die, al hoewel geloovig en pratikeerend katholiek, wantrouwig zijn tegenover uw katholieke politiek voor zoover ze niet radikaal Vlaamschgezind is, ja, u verloochenen en u tegenwerken zullen, met gerust geweten, indien ge tegen of zelfs maar niet-met-de- radicale Vlaamschgezinden zult staan. Weet het dat die Vlaamsch-vooruit-en-vooral- willende menschen, bizonder't jongvolk, er geen graten zullen in vinden, om uw katho liek streven razend te bevechten van'tcogen- blik dat het o/zvlaamsch is. Ik deel hun voortvarendheid niet, ik oudgedaagdc school meester, maar ik begrijp ze, en tevens wijs ik u, katholieken, op 't gevaar. Een katho lieke politiek in Vlaanderen, die niet Vlaamsch, meer, die niet geweldig Vlaamsch- eischend is, is een onzin geworden, in onzen tijd, en ze teekent haar eigen doodvonnis, en de jonge katholieke Vlamingen zelf zul len destrafuitvoerderszijn. Isdat niet spijtig:? Gebruikt verstand, als 't gemeend is met uw katholicisme, en redt ze, door Vlaanderen te helpen redden, rap en zeere. Want, katho lieken, er is haaste bij 'k zou u veel voor teekens kunnen aantoonen, tot zelfs bij uw eigen beste kinderen bij uw studenten vele, vele ziektekiemen verwekt door verbit tering, en die groeien, groeien Vlaande ren en zijn recht hebben te lang gewacht op u, katholieken, op vele zijner hoogste pries ters, die toch redelijkerwijze de vurigste voorstaanders zouden moeten wezen van het Recht. Daaruit kwam wrok, en de jonge menschen zijn gereed zich overal vaat te klampen waar er greep aan is. Ze denken aan Ierland, waar het heel anders gaat met de hoogere geestelijkheid. Ze kennen 't Mengelwerk van «De Poperinghenaar» 8. Door eenen zoldervenster overkeken we de vlakte rond Veurne en zagen, ginder, niet al te verre, de slaglinie. Daar stond een dorp in brande, een vreeselijke fakkel onder eene zware donkerroodkleurige wolk, schoon als eene reuzenbloetn boven de geluwroode vlam men. Houwitzers sprongen open met kapee- len van licht en als brokkelende sterren in de lucht. Korte, scherpe slangen verraden eene Belgische batterij, en heel klaar konden we 't rollend gerucht van veldgeschut onderschei den, gevolgd door de eindelijkedonderslagen van de zware artillerie. Daar zal werk te doen zijn morgenzei eene van de nursen. 't Werk kwam in den morgen eer dat het verwacht was. Heel vroe gen kwamen Belgische ambulancen aan, voor de groote ingangpoort van 't klooster. Ze waren overgeladen. Bedden waren reeds ge reedgemaakt, en de gekwetsten werden door brancardiers en helpers binnengebracht. Sommigen konden alleen in geraken, met de hulp van een sterken arm, maar anderen wa- jen in doodsgevaar, stakestijf lagen ze op d woord van buiten van den katholieken i volksvertegenwoordiger Hendricks, die zei: («Wij. Vlamingen, we zijn bereid ons recht te gaan halen al ware 't bij den duivel. -- Als de katholieken, die tot nu toe de macht zijn in Vlaanderen, verstandig genoeg zijn, zullen de Vlamingen hun recht niet bij den duivel moeten halen De jonge vooruitstrevende Vlamingen uit onze streek, die dit lezen, zullen me verwij ten gij, oude pee van 'n schoolmeester, ge spreekt schijnbaar ten bate van onze Vlaam sche beweging maar in den grond is 't alleen voor die rotte politieke dat ge zeevert. Welnu, neen, jong volk, 't is niet voor de politiek dat ik spreek, maar ik ben innig overtuigd dat, in ons Vlaanderen, katholi cisme en radicale Vlaamschgezindheid mal kaar in den weg niet staan, veel meer, malkaar moeten aanvullen zooniet, dat on- vlaamsch katholicisme er geen is, dewijl het zondigt tegen de rechtvaardigheid de waar heid en de naastenliefde, ik wilde de twee ineenversmelten, om alle twee zooveel te sterker te staan. Ik wilde leeren aan de heeren, die anders denken, en anders werken, dat ze met vuur spelen, en dat ze in 't korte, in heel Vlaanderen, deerlijk hun katholieke schenen zullen verbranden aan een Vlaamsch vuur. Dat wilde ik, oude schoolmeesteren 'k meen wel, Vlaamsche jongens, dat ge weet dat ik, lijk al de verstandige menschen in {t Westland, flink langs uwe zijde sta en dat ik, al de dagen van mijn leven, lijk gij verbittering draag en koester in mijn hart om Vlaanderens ongeluk en tegen de frans- killonsche uitzuigers, 't zij ze katholiek of liberaal of socialist zijn. Vlaanderen kent maar ééri vijand, zonder kleur: de frans killon. En die het anders leeren, of zich ge ërgerd voelen om mijn woorden, zijn oftewel kwaadwilligen oftewel ziende blinden en de eene loopen we omverre, en de andere laten we staan Dat alles leer ik ook dagelijks aan mijne jongens, in de school, hoe diepe ons lief Vlaanderen vervallen is, hoe dat ons volk dit niet en weet noch en wil weten wie dat er de schuld van is, en hoe dat het verande ren moeten 'k vertel hun van Ierland, waar dat 't juist 't zelfde is, met dit verschil dat de menschen daar een herte in hun lijf hebben, en vechten durven voor hun recht, terwijl een Vlaming al blij is als hij op tijd en stond zijn belastingen kan betalen, die dienen moeten om hem nog dieper in den grond te duwen Ik leer dat allemaal aan mijne Vlaamsche jongens, en 'k ben zeker dat ze later meer herte in hun lijf zullen hebben voor hun Vlaanderen, dan hun vaders, en aan België zullen durven vragen wat Ierland niet vraagt aan Engeland, maar pakt en dat, moest België dan zoo onverstandig zijn als Engeland, ze 'took pakken zullen. Mijn laatste woord is tot onze katholieke politiekers. O erweegt, met kalmen kop, het volgende feitje want, een feit is het trekt zelf het besluit dan, en weest logisch in 't doorvoeren. Ten eerste, onze werkers massa leest van langs om meer het kranig Vlaamschgezinde, liberale blad, Het Laat ste Nieuws Het is flink, het is stout, het heeft bijval, het dringt overal door, juist om en met zijn Vlaamschgezindheid. Ten twee de, stilaan maar zeker begint de Vlaamsche jeugd, ook de katholieke, (spreekt me tegen als ge durft Iop te gaan in bewondering voor den flinken Vlaamschgezinden socialist Kamiel Huysmans en heel zijn Antwerpsche school. Punt it* i k tj» if Dat is genoeg voor vandaag X APOTHEEK - DROGERIJ A. K EST EL IJ Gasthuisstraat, 35, POPERINGHE berrie, doornat van bloed. Voor de eerste maal van mijn leven ondervond ik het gewicht vaneen man die bewustloos ligt, en moest ik mijn hart voelen begeven bij 't inhelpen van die arme Belgische soldaten. Voor de eerste maal ook voelde ik rond mijnen nek den arm van eenen man die iederen voetstap een boven- menschelijke poging vindt, en die na twee stappën stilhoudt en zucht, en de sterkte van zijne beenen verliest, zoo dat al 't gewicht op dien gewrongen arm weegt. Verscheidene malen liet ik die arme jongens bijna vallen, zoo groot was de zwaarte die op mijne schou ders drukte. Het was slechts lijk met eene soort van gebed dat ik ze kon ophouden en ze voorzichtig naardegrootezaal leiden waar de berries nederlagen-bedden waren er niet genoeg. In korten'tijd was die zaal, waar ik gehol pen had het materiaal sorteeren, een hospitaal geworden, waar Doctoors en nursen waarlijk rustig aan 't werk waren, en waaruit nu en dan gitlende schreeuwen van angst kwamen, o, zoo-gruwelijk van beteekenis. Alreeds was 1 die geur daarin van bloed en vuilnis en iodo form, die mij zoo dikwils tot walgens-toe ziek maakte als ik gekwetsten inhielp of dooden uitdroeg. VIII De vliegende kolon stond gereed op den kloosterkoer om uit te zetten op zoek naar De minister van 's Landsherstelling die niet wil hooren van eene Kamer in te richten op iedere gemeente, hij meent hier geen eerlijke lieden genoeg te vinden om eene kamer samen te stellen heeft in zijnehoo- ge welwillendheid aan de Rechtbanken van Oorlogsschade bevel gegeven aan zekere klassen van geteisterden den voorrang te geven in het vereffenen hunner zaak. Beur telings werd zulke voorrang verleend voor 1De schade van min dan 2000 fr. 2. De burgerlijke slachtoffers. 3. De oud soldaten. 4. Bestuurlijke voorschotten van min dan 10 00 fr. 5. De aanvragen door de Coöpe ratieven gedaan. 6. De voorloopige verschot ten. 7. De nijverheidsvoorschotten. 8. De Boerenbond. Wie blijft er dan nog over en wie heeft er dan nog feitelijk de voorrang Eens te meer worde bestatigd dat alles wat eenvoudig is, en daarom reeds, niet adminis tratief is. Er wordt hier nu en dan reeds ge zegd dat er kwaadwilligheid in 't spel is in de handelwijze tegenover onze streek. Te Brus sel vertelt men, en schijnt men te meenen, dat ieder bewoner onzer streek aartsrijk is ge worden metden oorlog Dat men ook riietzegge dat er gebrek is aan geld hebben de dag bladeren niet gemeid onder andere, dat Cockerill 100 millioen kreeg voor oorlog- sehade O. W. Naar zeggen dér socialisten bestaat het Kristen-Synd. v.ui Y. P.P.T.Z. in Openbare Diensten slechts op papier. Wonder is het nochtans om bestatigen dat dit papiereh Syndicaat er telkens in gelukt elke bedrei ging met staking van het Nat. Synd. te ver ijdelen. Nu wederom heeft ons krachtig op treden bewerkt dat de roode leiders van hunne voorgenomen 24urenstakingop 1 Mei hebben moeten afzien. We voelen ons geluk kig om het in 't water vallen der revolu tionaire poging, doch we blijven op den uitkijk. Strijdvaardig. Dreigt er soms nog gevaar? We zeggen noch ja, noch neen. We bestatigen heel eenvoudig dat de so cialisten met revolutie schermen, dat Renier verklaard heeft aan eene algemeene staking mee te doen, zoo ze niet beperkt wordt tot 24 uren. doch doorgaan zou tot aan de ver wezenlijking van het doel. We nemen acte en gaan onzen weg doch vragen aan wie ook in het staatspersoneel wie kan nog de mentaliteit en onpartijdig heid van het Nat. Synd. aannemen 5 van het Kristen Synd. dat de misdadige 24 uren staking in Staatsdienst verijdelde Schenkt aan het Uitvoerend Bureel volle vrijheid tot verder handelen. En gaat over tot de dagorde. M. Pouilet, Minister van Spoorwegen, heeft besloten dat de eerste Mei als een wet telijke feestdag door zijn personeel zal ge vierd worden. M. Vandevelde, Minister van Rechtswezen, heeft bevel gegeven aan al zijne onderhoori- gen, op 1 Mei verlof te nemen. Het nationaal socialistisch syndicaat der spoorwegen heeft besloten op i Mei al de diensten van vijf minuten te schorsen op klokslag 12 ure, op gevaar af een hoop ram pen te verwekken. Hoe lang nog zal ons volk zich laten bedriegen en om den tuin leiden door eenige woelgeesten, die niets minder betrachten dan het welzijn van het volk. Heden Zondag om S «re stipt te Oo«(- iletereu is de Tramstatie algemeene vergadering van al deTrambedienrfen. Er zou niemand mogen te kort zijn, iede reen wordt er verwacht. Allen naar Oostvleteren. van Merris, Coevosi Cie. SCHAALSTRA.AT, 6, POPERINGHE Bureel open van 9 tot 12 en van 2 tot 4 ure die'taangaatdaareeoenuttigelesuittrekken iren de zenuwen met eenen wrong weer aan den haak leggen, wilde men niet in gewel dige juichkreten uitbarsten en midden de aanspraak in de handen klappen. Ik loof den Heer, zei hij, omdat 't Vlaamsche volk zijn geloof heeft bewaard. Bewaart het voort, menschen van Vlaanderen, en wiltge 't voort bewaren, klampt u aan uwe moedertaal vast en houdt ze in eere. Weest fier over uw Vlaamsch-zijn. Laat u met geene middelen eene vreemde taal opdringen. Blijft Vlaamsch en daarin is alles gelegen. En 't was ook zoo roerend als de Blauw voet vloog over de wijde oorlogsvelden en als de toonen van De Vlaamsche Leeuw driftig uit duizende Vlaamsche borsten ge- stooten, heinde en verre rollen gingen in afne mende deining over de omgewoelde oorlog- streke. 't Was schoone, en ieder mensch, die 't herte op de rechte plaats draagt, moest onder dien machtigen indruk komen. Wat ik, Poperinghenaar nog zag, en Katholieken van Poperinghe, 'k zag het al schuddebollen en kraaktandend van jaloezij, 'k zag biddende jonge mannen van alle stan den, met rozenkrans in de hand, zonder gemaaktheid en ook zonder glimlach-vrees ze baden luidop, ten aanschijn van al wie 't hooren en zien wilde en ze droegen hun fiere koppen hoog. Een heele schare waren er: honderden en honderden En 't was om te bidden dar zij er waren. Er stonden daar geen danstenten e.n er speelden daar geen orgels, menschen van en rond Poperinghe, 't was allemaal louter gebed en geloofsver- toog. En ze stapten fier voor Maria uit, als krijgers voor hun roemrijk vaandel. Vlaamsche broeders van Rousselare en omstreken, ik loof en ik bewonder u. Moge uw betoog tot voorbeeld dienen aan de in woners van 't westland en moge menigeen Wij ontvingen volgende brief, die wij j gaarne overdrukken Mag ik uw veel gelezen blad gebruiken om een woordje te schrijven Zondag laatst 25 April, was er feest in West-Roozebeke. Het mirakelbeeld dat daar berustende was vóór den oorlog en gevlucht geweest was naar Roesselare, werd triom fantelijk teruggebracht door de bevolking van Roesselare en omliggende gemeenten. Gevoerd op een praalwagen vertrok het beeld rond 2 uren uit Roesselare, omringd door eene talrijke biddende menigte. Man nen, jongelingen, vrouwen en kinders waren niet achteruit geweken voor een dreigend weder, maar moedig opgekomen om hunne godsvrucht te laten blijken jegens hun geliefd Mirakelbeeld. Aan de grenzen van Rozebeke Ere soiitteis het "dat Minister Pouilet eriwerdt het Mirakelbeeld teruggegeven aan er in toegesfemd heeft verlof te schenken opjde ingezetenen der gemeente. En ter plaatse 1 Mei. Dit geeft aan de leiders van het" Dank. Een die erbij was. Groote keus van LEESBOEKEN ter Druk kerij van De Poperinghenaar N. N. S. gelegenheid om hunne nederlaag achter eene kleine voldoening te verschuilen. Kristen Syndicaat Propaganda afdeeling. Het Kristen Syndicaat van Y.P.T.T.Z. en Openbare Diensten in Congres vergaderd op 25 April 1920. Overwegende dat de socialistische 1 Mei- viering steeds een revolutionair karakter droegdat het revolutionair opzet dit jaar openlijk erkend wordtdat het verontrusten der Openbare meening en het verwekken en prikkelen der misnoegdheid nadeelig in werkt op 's Lands nooden BESLUIT de Regeering ten strengste te laken, welke de socialistische 1 AAei-viering onder deze om- standiheden tot een feest verhief en op die wijze het revolutionair streven officieel aan moedigde Spreekt zijne voldoening uit over het krachtig optreden van het uitvoerend bureel op de puinen, in eene gemeente waar geen enkel muur nog recht staat stond die ingeto gen menigte geschaard. We schatten 't getal personen op 10 tot 11 duizend en dat waren Oud-Strijdersbond Poperinghe. 1.) Het Bestuurvanden Oud Strijdersbond doet een algemeene oproep tot zijne leden om in zoo groot getal mogelijk op maandag -O Mei 1920 naar Waton te gaan waar de plechtige Inhuldiging en Wijding van het Vaandel der Vos-sen van Watou plaats heeft. De leden worden verzocht ter dier gelegen heid al hunne Juweelen der dekoraties wel ke zij reeds ontvangen hebben op hunne borst te dragen alsook de herkenningsknop van V. O. SS. in het knopgat. De verzamelplaats en uur zal Zondag 9 dezer aangeduin worden. 2.) De Oud-Strijders van Poperinghe, welke nog de som van 100 franken, toege staan, bij M. B. van 23 October 1918, aan de vrouwen cje soldaten onder de wapens, die tusschen 3 Februari 1917 en 31 Decem- allen van vernielde of verwoeste gemeenten, ber 1919 het leven schonken aan ééu of meer andere gekwetsten, nog niet uit de vuurlinie afgehaald. De bevelvoerende officier was een jonge Belgische edelman, Luitenant de Bro- queville, cie zoon van den Belgischen Eersten Minister en een man van ridderlijke dapper heid. Hij was de dagorde aan 't regelen met Dr Munro, die den ambulancen-trein inge richt had en geleid door allerhande wonder lijke avonturen tot op dit aankomstpunt, Veurne. Drie dames in velduniform stonden nevens hun rijtuig te wachten naar de beve len, en er waren ook vier brancandiers, waaronder ik als nieuwste rekruut. Onder dezen ook was een Amerikaansche journalist, met name Gleeson, die voor een tijdeken zij ne pen weggelegd had orn op deze doodsvel- den te arbeiden. Hij bewees het dikwijls, een man van kalmen, rustigen moed te zijn, altijd gereed om groote gevaren te doorzien als er maar gekwetste soldaten te halen waren. Ik leerde hem kennen als goeden makker, en op deze bladzijde groet ik hem nog vriendelijk, 't Verhaal van de gebeurtenis die we dien dag beleefden schreef ik den volgenden nacht, terwijl ik op strooi lag met een kaars licht bij me, en daar het geschreven is met de aandoe ning eener groote ondervinding die mij nog altijd in 't gemoed trilt en met de indrukken die door gelijk welke latere oorlogstooneelen niet weggevaagd konden worden, geef ik hel hier nog eens, lijk het eerst verscheen in The daily Chronicle. Ik vaag er een naam of En wanneer we daar de diepe godvruch tigheid zagen dier talrijke menigte; wanneer we de ingetogenheid bewonderden van deze beproefde lieden wanneer we de doodsche stilte ontwaarden die heerschte binst de prachtige en aan 't hert rakende aanspraak van Pater Boeckaertja, dan loofden we den Heer omdat het vlaamsche volk dier streek zijn geloof nog zoo sterk bewaard heeft. De stoet was zinrijk en stichtend de ver siering smaakvol en passend de massa in drukwekkend en grootsch en die massa te zien en hooren bidden, joeg eene rilling van zelden gevoelde aandoening door 't lijf. De aanspraak van Pater Boeckaert was overheerlijk. Zijne kiokheldere stemme helmde over 't barre doodenveld van vóór eenige maanden, en herhaalde malen moest kinderen niet ontvangen hebben, moeten zich zonder uitstel een uittreksel van geboor- te-aktdoeuafleveren (op ongezegeld papier) en bij het bestuur van den Bond eene aan vraag indienen. 3.) Het weze gezegd dat alle gewezen sol daten die in den loop der maaud in het huwelijk treden zich den laatsten der maand moeten aanbieden met hun trouwboekje en militaire papieren, om het familie aandeel van 300 franken aan te vragen; zoo ook de ongehuwden die in den loop der maand hun 35ste jaar bereikt hebbes. Op de andere Zon- dage zullen er geene aanvragen voor familie aandeel aanvaard worden. Namens het Bestuur. De Schrijver. VANDEN EEDE twee uit, omdat deze wien ik meende eere te geven, mijn ruchtbaar-maken haatten, We zetten uit voor den middag, koers hou dend door de straten van Veurne, nog altijd opgepropt van soldaten en gerij. Op de Stadhuis plaats reden we door een volkstoe loop, die een groepje van 150 Duitsche, juistingebrachte krijgsgevangenen omringde Het was een weldoende zicht voor Belgen, die zoo lang in aftocht geweest waren voor eenen overvloed van vijanden, 't Was een teeken dat de tij aan 't veranderen was. Nu waren we in eene opene landstreek, langs de boorden van de Yser-vaart. Die streek scheen wonderkalmen vredevol. Zelfs de kanonnen zwegen nu en het platte land schap, met zijne lange, rechte reeksen po pulieren tusschen de laagliggende velden, gaf den indruk van weldoende vreemdzaain heid in het morgen zonnelicht. Het scheen onmogelijk dat, op kleinen afstand vandaar, groote legers tegen elkander te wrijven lagen in een strijd om lijf en leven. Maardeindruk was vluchtig. De oorlog werd aan onze ver beelding opgedrongen door 'tgene we zagen langs de wegkanten. Een sehadron Belgische cavalerie reed ons te gemoet op vermoeide paarden. De ruiters waren vuil geworden in oorlogsdienst, en zagen verwilderd na al de ellenden van den veldtocht. Nu keken ze jhard en stevig, maar ze groetten ons grim- lachend toch ais we voorbijreden Sommi- gen riepen een vraagsken Engelschen Ze schenen verwonderd en blijde Britsche 'ambulancen te zien op hunnen weg naar 't front Belgisch voetvolk slenterde met over den schottder hangende geweren, traag langs de straten van de dorpen, waarlangs we voorbijkwamen. In eene halt, weer we te wachten hadden op bevelen van 't Belgisch hoofdkwartier, zat een groep zulke soldaten in eene landsherberg in koor een liefdelied te zingen. Een jong officierken wiegend op en neer in wiegelpas, zwaaide zijn cigaret op maat. Hij was gekwetst in den arm, hij kende dus de loopgrachten; maar voor een tijdeken kon hij vergeten, en hij was heel opgewekt, omdat hij leefde. Onze bekommernis was te weten waar gaan. 't Gevecht binst den nacht had over eene heele uitgestrektheid gewoed, maar een groot deel van de gekwetsten waren reeds weggebracht. Waar er nog gekwetsten lagen was 's vijands kanonvuur zoo geweldig, dat de Belgische ambulancen er nu niet bij ge raakten. Luitenant de Broqueville werd ern stig verzocht de engelsche kolon niet in nut teloos gevaar te brengen, want hei was moeilijk de juiste stellinge, van den vijand te kennen tot dat er inlichting kwam van de veldof ficieren. Wordtvoortgezet. II i T Gr E V E 15 Drukkerij - Papierhandel, naar het Engelsch. Looper.de Rekeningen, Beursbewerkingen, Spaarboekjes, - Leeningen op titels, enz. Mijnheer de Uitgever IX

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1920 | | pagina 1