HET NOTARIEEL EN NIJVERHEIDS ANNONCENBLAD
nieuwsblad «roer Poperinghe en Omstreken.
Apotheek Frans Vande Plas
Abonnementsprijs per jaar
In Stad 2 5v f In B. Igiep post 14.60 fr.
Amerika 26 59 Ir. Andare landen 21 fr.
TAIÏIEF DER PRIJZEN
Benemen - uerKoopingen
Vonnissen Rouuibericnien
iHipveriSunsEn-viiititESTE.oruKKei'i]
Zondag 7" November 1926.
25 Centiemen
23" Jaar. Nr 45.
gëdacii t e r\(
EERT VADER EN MOEDER
De Hervormer der Wereld
DE HEKS
VAN DEN KEMMELBERG
ROMAN
door A..
Poperin^be
Politiek Overzicht
Onze Steenkoolnood.
In t Buitenland
Aanslag op Mussolini
Groote Brand te Brussel
Groole Brand te Leuven
BALATUM
Eene Inlassching 0 fr. 70 per regel
2 en 3 Inb.ssch O fr. 60 per regel
1 fr. 50 p. regel 6 frank
HERHAALDE ANNONCEN
prijzen op aanvraag.
Alle annoncen zijn vroraf te betalen en moeten
tegen den Donderdag arond ingezonden worden.
- Kleine berichten tegen den Vrijdag noen.
Gasthuisstraat, 15, Poperinghe
Telöfooi S. Postchóck 15.370
GUAR
De wereld is een wippe
D'een gaan onder, a'ander ippe.
(Gezellf).
Wie u iets van anderen overbrengt,
brengt anderen iets van u over.
Waar liefde voor bloemen gevonden
wordt in den hulselijken kring, daar is
ook goede harmonie en onder de huisge-
nooten het leven aangenaam.
Gild te verdienen Is gemakkelijker dan
geld te gebruiken.
Gaat het een ander goed, dan mag uw
hart geene jaloersche gedachten koeste
ren is een ander ongelukkig dan moogt
ge geen lee ivermaak hebben.
en de kommervolle nachten, hun zwééf,
het beste van hun. bait...
Hetgeen ik u zeggen ga is tergens ge- De kleine hulpelooze wezentjes, die God
schled, en toch gebeurt het overal. Grod- hun schonk, hebben ze met liefde ontvan-
moeder vertelde het ons dikwijls, als wij, gen en opgevoed tot flinke menschen.
kleine dreume. kens, dicht bij haar zaten Dan zijn de ouders op hunne beurt,
en aanleunden'egen hare schrudus, of kinderen geworden, en zoeken steun bij
met de ellebogen op c e tafel, en de kin hunne zonen en dochters. Dan is het de
inde handpalmen geen enkel oog van tijd dat de kinderen zeggen moeten Ge
haar afsloegen. Het open haardvuur knet- hebt genoeg gewerkt, kom bij ons. Wij
terde, de wind huilde om het lage huisje hebben het wel niet breed, maar het beste
en rukte nijdig aan de groene slagven- dat we in huis hebben zal steeds voor
sters. Tom, de wachthond lag met zijn weren
dikken kop op de twee voorste pooten, We weten het genoeg, de tijden zijn
de neus tegen het vuur, en met één oog niet rooskleurig, de nood drukt op het volk
geslo'en. Grootvader s!u merde in d n alles is zoo duur... maar, zouden uwe
rieten zetel, want de dagtaak was zwaar ouders er ooit aan gedacht hebben u te
geweest. verstooten omdat de boterham zuur ge-
En groot.not-'er vertelde wonnen werd
«Een vader hsd vier kinderen De ledereen weet ook dat het er in een ge-
moeder was gestorvenen vader was een zin niet altoos even zeemzoet toegaat. Het
sukkelaar, die alleen zijn brood niet kon is niet steeds van man-liet en vrouw-
verdienen. Op den dag der uitvaart keek ije-zoet. Zorgen en beslommeringen ma-
hij zijne vier k:nderen, zijne vier sterke ken den man kregelig; de vrouw heeft het
zonen, zoo hulpeloos aan, dat de oudste, te stellen n et de kleine bergels en wordt
zonder de ard *ren te raadplegen hem ongeduldig, en dan wordt het eene woord
zegde wel wat hooger gezegd dan het andere..
Vader, ge gaht met mij mede. Ge Doch, dat is maar oppervlakkig, de
mcogt niet al.ttn blijden 1 drukte van het leven brengt dat mede, het
De vader knikte stil, maakte zijn pa!.- tast de liefde niet aan...
je, en een dankbare traan rolde over zijne Een oude vader en eene oude moeder
wang. hebben echter onze n kijk op het leven niet
Vader werkte in den hof en speelde meer.
niet het kin je Karei was een goede jon- Hunne taak is a'geloopcn. Ze snakken
gen. De vrcuw sprak welrtg, maar dat naar volledige rust en teederheld. Een
was zoo l eur aa.u. bitsig woord, et n vergramd gelaat, een
De ou'einan werd ziek Hij wasgoed koppig zwijgen doet de ouderlingen
verzorgd en juist meerde hij zijne schoon- wee, en.
dochter lebedanken, toen deze hem zegde: Zij hebben ook hunne zwakke kanten,
Vader, ik zal het zeggen, want Ka- hunne gebreken. Ze kijven en zagen over
rel wil het niet over de lippen. Het huis 't lawaai der kinderen, over de heden-
waarinwij wonenis te vccMig voor u... daagsche wijze van kinderopvoeding, en
Het ware teter dat ge bij uw tweeden nog veel meer.
zoon verblijven girgt. Hij woont boven, Dan vliegen zoons of dochters tr vaak
in warme kamers... We zeggen het voor tegen uit, en de vrede is gestoord. Man en
uw goed, hoor, vadet 1 vrcuw beraadslagen deouden deden best
De cuJe man dacht dat zij in 'erdaad hun intrek te nemen bij een ander kind.
gelijk had en vertrok. I Onze ouders heb en, om onzentwille,
»Frans was een lawaaierige jongen, zooveel geleden en verdragen, we moeten
maarde hartegrond was goed. Zijne vrouw j van hen ook wat kunuen uitstaan, zonder
was een meisje utt de stad, zeer koket entegenzin ot morren. We moeten hun ouden
niet eig ijverig Eerst pruttelde ze vinnig dag veraangenamen tn hun alle vrijwillig
cm vaders besluit. De brave oude mm ietd sparen.
wist het echter niet, en afgaande op bare De vrouw speelt er in de belangrijkste
lieve mar,ie:en van vader-van-hier-en- rol. De man is veel afwezig en wat de
vandaardacht hij zeerwelkom tew ezen vrouw hem vertelt is evangelie. Zij zal het
Hij bewees diensten In het hulsgezin, voor God verantwoorden, indien zij de
schilde aardappeis, ging op boodschappen oorzaak Is dat harecuders pf die van
uit en deed dagelijks eene wandeling naar heur man, het leven bij haar niet meer
het park. draaglijk vinden, cf in tien ze weigert een
Na een jaar zei de vrouw 'der hulpbehoevende cuden in te nemen.
Vader, we verwachten een kindje.Onze kleinen spfege'ea zich aan onze
De kamerszijn niet groot, tn op de plaats voorbeelden. Er kan een dag komen dat
waar uw zelel staat zou ik gaarne htt wij, op onze beurt afhangen van onze kin
wiegje zetten. Zoudt ge niet naar Fred deren en... voorgedaan is nage eerd.
gaan
De oude man knikte en denzelfden
avond ging hij heen.
Frans kwam dien avond niet naar huis
Niet lang geleden klocg een vrt uw over
de ondankbaarheid harer kinderen Ik
mis het brood uit mijn mond, zei ze, om
hun wat versnapering te bezorgen, en ze
om afscheid te nemen. Vader leed eron- doen me zooveel verdrie: aan
der, want daaraan meende hij te zien dat j Ik wist dat hare moeder sedert een tijd-
ze het belden bi sproken t adden.
Fred nam hem in... Zekeren dag fce-
kloeg vader en zich over dat hun huls
zoover van de kerk gelegen was...
Fret) antwoordde ietwat bitter
We heboen het ook reeds gezegd,
Mina en ik, dat ge felie'ijk nog best bij
Isidoor zcudt wonen. Het achterpoortje
van zijn hoi geelt uit op bet kerkhof Ge
meet dus niet eens over de straat gaan...
Daarbij, merkte de vrouw op, met
harde stem, Islr nor is altijd uw lievelings
kind geweest en Laura is ook de besie in
u e oogen.
Eenige dagr n daarna ging hij. langs
I je ziek was.
Hoe stelt moeder het ru vroeg ik.
Ja, die Is matr sukke'achtig, die zou
gaarne bij ons komen wonen, m «ar ik hen
er niet voor te vinden.
Neen rn waarom niet
Waarom rroet IK voor mijne mo:der
zorgen. Ze heeft toch nog andere kin-
ren
En die vrcuw zal ook eens oud wor
den 1...
Is het toch niet bedroevend dat de kin
deren moeten a; ngezet worden om hunne
ruders méér te beminnen als we, integen
deel, de ouders er op wi zen moeren dat
den langen weg, >ie leidde naar de woning ze hunne kinderen minder moeten lief-
van zijn jongste kind. j hebben, tot heil van het kindje zelf
En toe i hij de hooge hoornen van het G. v A
oude keikhcf lemerkte, werd hij zeer'
droef, en hij k'-n het niet van zich af-]
schudden .maar 't scheen hem dat daar de i
plaats was waa. hij zijn moest.
Hij ging dan naar zijn nieuw tehuis.
Toen hij er enkele weken woonde, vroeg
het argiooze kit 'ne zoontje hem eensi
Grootva, wat wil zeggen opge-'
8olferd
Hoe, kind
Wel, g's.ercn, zei mijn moeder aan
de buurvrouw de anderen hebben hem
van hunnen ha's geschud en ons den,
■ouden opgesolftrd i
LINOLEUM - BALATUM
TOILE-C1RÉE - BEDDEVELLEN
MEUBELPAPIER
GROOTS KEUS TER TROUWE
bij SANSEN-VANNESTE
OASTHUISSTRAAT, 15, POPERINGHE
B ALLE BUREELMEUBELEN Bi
Bij de talrijke kenteekenen welke de
De oude man kreeg de krop in de keel Christene leer heeft, ten bewijze van hare
en kon niet spreken. j echtheid en hare eeuwigheid, is een der
Hij was het hart in en met den dag meest opvallende wel het volgende Dat
ging hij achteruit. |hare belijders, en onder die belijders,
En korten tijd daarna ging er een lijk-1 hare heiligen, niet behooren tot een be
sloet. In zwart gewaad en met wi.te zak- paalden tijd, buiten denwelken zij hun
doeken aan de oogen gingen de zoons gezag, hun schoonheid en hun invloed
achierdebaar.Enhun rouw was gemeend, iverliezen maar dat zij dit gezag, die
want ze betreurden nu, te laat, hunne j schoonheid en dien invloed blijven behou-
zeltzuchtige handelwijze. den voor alle hen opvolgende geslachten.
Dit blijkt heden eens te meer, bij het
dieper bestudeeren der woorden en daden
Er Is een oud spreekwoord dal zegtvan den aanminnelijken en tevens zoo
een arme moeder kan allee n tien klnde- machtigen H. Franclscus van Asslsiê.
ren grootbrengen, maar als mcider hulpe- Toen hij, inziende het bespottelijk-nietige
loos en oud geworden Is, dan kunnen die van al wat totdantoe zijn verlangen en
tien kinderen te zamen hunne moeder niet zijn vreugde uitmaakte, zich van alles,tot
houden. zelfs van zijn kleederen, ontdaan had, en
Wie heeft er geen voorbeelden van ge- slechts n et een gekregen, schamelen
zien in de onmiddellijke nabijheid. On- manlel bedekt, uittrok om de vo'maakt-
elatikbare kinderen zijn er bij de vleetbeid, de liefde, het geluk, om God te zoe-
Deouders, die hun leven lang voor hen ken in aimoede en boete, toen weid
gewerkt hebben, staan in den ouden dag hij aanvankelijk u.tgi jouwd als een vage-
hulpeloos en veilaten. Hun eenig doel bond, bespot als een gek, en haalden de
was het geluk hunner kinderen. Ze hebben verstandigsten nog de schouders op, bij
hun alles gegeven, alles geofferd hun het zien van die, volgens hen, ongerijmde
jong leven,hun vetmaak.de lastigedagen buitensporigheden.
Doch rasser d-n iemai.d ooit toen ver
moedtle, verzwond die opvatting, werd
zij vervangen door eerbied, door bewon-
l dering, door geestdrift. En welhaast door
i navolging. Want van lieverlede begon
men te begrnpen, dat die zoogenaamde
i dwaze eigenlijk de ernstigste was van
'allen, en dat hij, die vrijwillig van deur
tot deur bedelde, alhoewel hij de zoon
was van een der rijkste burgers van Assi-
sié, het beste, het allerbeste deel had
verkozen.
Wondervol breidde zijn eerst zoo be
scheiden orde uit. De menschheld had
honger naar oprechtheid, naar zekerheid,
naar eeuwigheid. En die ééne.voor krank
zinnig uitgekreten jongeling, bij hervorm
de de geinoedei en.uij verlientteue geesten
hij reinigde de harten. Die ééne, voor
krankzinnig uitgekreten jongeling, veran
derde het aanschijn van de wereld. Hij
breidelde net machtsmisbruik van de
grooten. Hij lenigde de ellende van den
geringen. En vooral, hij herinnerde groo
ten en kleinen aan die baast algemeen
vergeten of veronachizaamde waarheid,
dat het leven geen doel, enkel een middei
is dat we hier op aarde slechts tijdelijk
zijn om, met behulp van dit middel, te
komen tot het bestendige des hemels en
dat het er dus, in om 't even welke om
standigheden, uitsluitend op aan komt,
dit midce), het leven, zoo goed mogelijk
te benuttigen om het doel, den hemel, te
bereiken.
Het was zoo eenvoudig. Tech had men
het naast overal uit het oog verloren. En
toen die vagebond, na het herstellen van
vervallen kapellen, zich op Gods inge
ving, zette aan het herstellen van de
vervallen zieleD, toen had hij den schijn,
alsof hij bij het boodschappen van dit
nochtans zoo eenvoudige, iets nieuws, iets
ongelijmds verkondigde.
Doch voor velen werd het licht bij het
hooren van zijn ongekunstelde preeken,
bij net aanscnouwen van zijn met die
preeken overeenstemde daaen. En wan
neer die heropbouwer van de kerken, die
onderschrager en versteviger, die rtddei
van de Kerk, eindelijk vereenigd werd
met Dengene, die hem, ten bewijze zijnei
oneindige Liefde, had deelachtig gemaakt
van zijn oneindig Lijden, verwekt door de
Kruiswonden, toen bezat die eens met
straatt uil nagegooide schooier van Assi-
sié duizenden en nog duizenden geestelijke
kinoeren, mannen en viouweii, die zijn
geëindigd leven zouoen voortzetten in hun
leven, en oie, te midden en ondanks het
geweld van de vermatei ialiseerende we
reld, het Evargelie hoog zouden houden
in zijn ongerepte oorspronkelijkheid.
Want de gewaanoe dwaasheid van
Franclscus was geweest, dat hij het
Evangelie niet als een erstarde formule,
maar als een levende werkelijkheid hao
erkend en toegepast.
Zeven ecuwen zijn voorbij, sinds hij
deellet. de van het lichaam verlaten mocht,
voor Ce weelde van zijn verzaligde ziel.
Zeven eeuwen, die wetten, zeaen, ge
bruiken, instellingen, volken zelfs,hebben
gewijzigd of doen onuergaan in verge
telheid. Zeven eeuwen, oie echter geen
vat hadden op het werk van dien lijdens-
dwaze, van uien iicfoe-uitziunige. Echter
en echter dan ooit, rijgt oit werk als een
toren, als een baken, uit boven de onge
wisheid van onzen zoekenden en zeker-
beidzieken tijd. Van voor tientallen jaren
ree«,s, hebben niet alleen katholieke,
maar ook prctesiaiitsche, zelfs ongeloo-
vige gtleeruen,zich aangetrokkengevoeid
door uie de miodeieeuwen-beheerschende
figuur van et n magei en bedelaar, en met
de scherpheid van hun ven uft alles
doorspeurd tn doorpeild, wat de geschrif
ten en overleveringen van eeuwen over
hem mededeelden.
En zie, in het alles beklarende licht dei
mederne wetenschap, staat die magere
bedeiaar neg altijd even heerlijk, als voor
ztvenhondeid jaar. Nog even heerlijk, en
nog even man van zijn tijd. Wat hij toen
verkondigde, wat hij teen zelf beleefde,
is L;et verouderd, behoort niet tot de
vergeelde merkwaardigheden, die onder
glas bewaard blijven voor de nieuwsgie-
tige bezoekers oer musea van het verle
den. Het is nog immer vol levenssap, vol
bloeikracht. Het Is nog immer, en het
blijft immer, actueel.
Ja, ja I We moeten, met en zooals
Franclscus, terug naar het Evangelie,
terug naar de tcepassing van het godde
lijk woord, tot vergoddelijking van ons
menschelijk leven. Want gelijk in zijn tijd,
hebben we maar al te zeer die toepassing
vergeten of verwaarloosd, beschouwen
wij bet Evangelie maar al te zeer als een
verstarde formule, die genoeg ais een
levende werkelijkheid, naar dewelke wij
onze daden moeten richten, na onze ge
dachten er van doordrongen te hebben.
Insttde van te handelen volgens het Evan
gelie, zijn we steeds geneigd, het Evan
gelie te plooien naar en aan te passen
aan onze bekrompen opvattingen en zelf
zuchtige ne-gingen. Waar het ons spreekt
van onthechting, van gcedheid, van lij
densmoed, van zelfverloochening, van
naastenliefde, daar luisteien wij met
de verstrooide aandacht, welke verleend
wordt aan merkwaardige, maar in on
bruik geraakte parabels We missen den
moed daar we het begrip ervan missen
om die Evangeliewoorden te aanvaarden
Mengelwerk van «Dn Popbmnohenaar» 45
Na de hoogmis keerde Floris terug.
En hij zat nog een wijle bij het gezel
schap.
Mandus ging been toen het tijd werd
voor het noenmaal. Estelle deed hem
uitgeleide. En aan de deur spraken ze af,
straks samen te gaan wandelen.
En ga dan eens mee na 't onzent,
vroeg Mandus. Moeder zou zoo blijde
zijn.
't Is goed.
Ja, dat was de volle verzoening... En
beiden gevoelden zich zeer gelukkig.
Een Gewichtig Besluit.
Dikwijls vertoefde Floris in de woning
van Dora Vlota. Bij slecht weer gaf hij
haar daar les. Veel ook schilderden ze
bulten.
Ze stoorden zich niet aan de menschen.
En Dora ondervond, dat menigeen haar
nu meer en vriendelijker groette. Door
Verschalde scheen ze In achting te ge
raken, En men wist hoe ze Verschalde
verpleegd had. De dokter sprak overal
met lof over jufvrouw Vlota.
Floris had baar de brieven van zijn
jnoeder laten lezen. Ze spraken niet
als eeuwig jonge waarheden, die to1 bloe-
en en vruchten nu eten gedijen in de
daden van al onze dagen. We derven de
kracht om, gelijk Franciscus, ons te ont
maken van a! het overtollige, slechts c'St
na te jagen wat alléén noodzakelijk is,
alles te zien en alles te verrichten in het
licht van het Geloof, met het uitzicht op
de Eeuwigheid...
Daaraan worden we, bij deze zeven
honderdste verjaring van den dood des
grooten Assisiërs, bijzorder en nadrukke
lijk herinnerd, Met zijn armoede, zijn
boetvaardigheid, zijn toewijding, zijn
liefde, rijst die bruin-ompijde gestigmati
seerde weer, zooals binst zijn leven, als
de volstrekte antithesis van den tijd. Want
heden, zooals binst zijn leven, is de tijd er
een van rijkdomverafgoding, van wellust
begeerlijkheid, van zelfzucht, van hard
vochtigheid. Maar heden, nogmaals zoo
als binst het leven van dien machtigen
ordestichter, zullen er duizenden en nog
duizenden zijn, die in zijn stem den weer
galm der Waarheid, die In zijn daad de
ie/endwording van die Waarheid herken
nen, en die hem zullen volgen in zijne
armoede, in zijn boetvaardigheid, in zijn
toewijding, in zijn liefde, als volstrekte
antithesis van dezen tijd, dien zij ook,
ondanks alles, willen vernieuwen in
Christus.
Zoo blijft de bedelaar van Assisië, de
eeuw en door, de hervormer, de redder
der wereld.
Bertenplaats, 8, Kleine Markt)
De slachtoffers.
Er zijn menschen die wel te beklagen
zijn, namelijk zij die roerend kapitaal,
vastgelegd in Belgische waaiden, reeds
voor den oorlog bezaten.
Zoo, bijvoorbeeld, de bezitters van
Belgische renten 3 t. h. Die hebben hun
stukken toen betaald iOO frank goudwaar-
de. Thans gelden ze nog 49 papierfrank,
of 49: 7 7 goudfrank. De houders dier
fondsen verliezen 93 goudfrank op ieder
s: uk.
Hetzelfde voor de spaarders die hun
centjes gestoken hadden In stadslotjes, of
die geld hadden uitstaan 't is gelijk waar
of onder welken vorm.
Vele dier ongelukkigen, vroeger wel
stellend, zijn thans arm.
Ook de spaarders, die hun ponk na
den oorlog samenbrachten, zijn zwaar
getroffen, hoewel minder erg dan de
andere categorieën. Immers, de franks
die ze vergaarden, waren franks van 60,
50, 40, 30, 25, 20 goudcentiem, terwijl
de vooroorlogsche spaarders het nadeelig
verschil moeren dragen tusschen IOO' en
14 goudcentiem.
Of er iets te doen is voor die slachtof
fers? Niet veel. Zeker, er bestaat voor
uitzicht dat de staatsfondsen stilaan
stijgen zullen, nu het gevaar geweken is
dat de frank nog lager konde zinken. Die
gebeurlijkheid konde de verliezen metter
tijd wat verlichten, maar 't ware ook
alles.
Om het stijgen onzer nationale fondsen
te bevorderen, werpe men ze niet meer
op de markt gelijk het in den jongsten
tijd zoo menigvuldig geschiedde; inte
gendeel, men houde ze goed vast, opdat
te allen tijde de vraag het aanbod over-
treffe.
Laten wij redden wat nog te redden is.
De huishuurwet.
Eerstdaags zal de Kamer opnieuw be
raadslagen over de hulshuurwet, die haar
gewijzigd terug werd overgemaakt door
den Senaat.
Voor wie is de wet gemaakt
Voor de zeer geringe menschen, heb
bende zwaren familieiast en Inkomsten
welke niet in verhouding staan tot hunne
levensbehoeften.
De Huishuurwet heeft voor doel te
beletten dat heden, die onmogelijk dep
prijs van den dag in zake huishuur kun
nen opbrengen, wegens hun te geringe
Inkomsten dat zulke lieden dakloos
geraken.
In dien zin, om die reden keuren wij de
wet, of, ten minste, haar princiep goed.
Maar zeer dikwijls profiteeren van de
wet personen die er het minste recht op
hebben.
Waarom ledereen, zondereenig onder
scheid van de voordcelen der wet laten
genieten, van 't oogenblik dat zij een
huis bewonen op welk de wet slaat?
't Ware redelijk en niet zeer moeilijk,
de huurders wettelijk te verdeelen in
rechthebbenden en niet-rechthebbenden,
naargelang van hunnen familieiast en het
bedrag hunner Inkomsten
Tegenwoordig kent de Staat ieders in
komen ongeveer, door de aangifte welke
iedereen vet plicht Is te doen zoo nauw
keurig mogelijk. Een huurder die, bij
voorbeeld, loon of inkomen heeft evenre
dig met het indexcijfer, konde goed bui
ten de wet vallen en niet profiteeren van
eenen eigenaar, die doorgaans geen in
komen heeft overeenkomstig met de
levensduurte.
Goede gf volgen der tweeliter-wet.
Over de huidige gevolgen van de toe
passing der wet van 29 Oogst 1919 (de
tweeliter-v et) handelt Dr Max Boulenger
algemeen sectetaris van het Middenco
mlteit voor studie legen het Alcoolisme
(ministeiie van Rechtswezen) Men mag
zeggen dat in België eene algemeene
beweging is ontstaan tegen het alcoolisme
Met genoegen stellen we vast dat het
aantal drankhuizen steeds vermindert
Zoo tellen we nu in ons land 107.500
drankhulzen, tegen 108 000 verleden jaar.
De aiccolstokers zijn verminderd van
3.000 tot 2 700.
Ook het verbrulkder bieren is in verge
lijking met de vooroorlogsche toestanden
verminde d met 25 terwijl ook de
moderne brouwerijen meer en meer een
product kveren dat niet al te schadelijk
is voor de gezondheid.
Voor de wijnen is een vermeerdering
van verbruik vast te stellen Het verb uik
van 8 liter per inwoner vóór den oorlog,
is nu gestegen tot 11 liter.
De rechtstreeksche gevolgen van het
verminderde alcoolverbruik zijn niet
achtergebleven Met het afnemen van het
alcoolisme is het getal zinneloozen en
boosdoeners ook afgenomen.
Al deze zaken wijzen uit dat de wet
ons meer verschafte dan we ervan ver
wacht hebben. Een algeheel verbod ware
de gewenschte oplossing van het alcool-
vraagstuk, maar Is op dit oogenblik nog
niet te verwezenlijken.
De ponden worden uitgewisseld.
Zij die met ponden zitten, komen ze
thans uitwisselen tegen gestabiliseerde
franks. Maandag werden ter Nationale
Bank 700.000pond sterling uitgewisseld;
Dinsdag» erden 500 000 pond ingebracht
Woensdag, voor den middag, waren
reeds 300 000 pond aangeboden, of
1.500.000 pond op minder dan 3 dagen
tijds— Wat beteekent in onze gestabili
seerde munt 262 Vi millloen frank.
De financiemannen, die In 't gtheim
der goden waren en in 't voorjaar onzen
frank hielpen kelderen, en dus ponden
net hoopen hebben gekocht aan 107,
110, 120, halen nu den buit binr en. Maar
de paniekmenschen, die zich later lieten
op hol jagen tijdens de zotte dagfn in
Juli, en die ponden, dollars en guldens
kochten beven den huldigen stand, die
zijn er aan voor hun duiten, vermits het
nogmaals stijgen der vreemde valuta door
het stabiliseeren uitgesloten Is, en zij
thans verplicht zijn hun ponden en de
rest tegen verlies om te zetten.
Wij kunnen, met den besten wil der
wereld, die menschen niet beklagen.
11 November.
De oorlog is het onrechtvaardigste en
het wreedste misbruik, dat in de wereld
bestaat. Twee personen twisten, de
eene staat den anderen dood, men noemt
hem een booswicht, men veroordeelt hem
tot het schavot. Twee vorsten beweren
recht te hebben tot een of ander zelfde
voorwerp om te bewijzen wien het toe
komt, zal er gevochten worden. Zij sieken
elkanders steden en dorpen in brand de
oogst te velde, de schepen ter zee worden
vernietigd of geplunderd en het kanon
overdekt de aarde met puinhoopen en lij
ken. Die brandstichting, die moordenarij,
die rooverij noemt men eene heldendaad.
De sterkste verplet den zwakkere, men
kroont hem het hoofd met lauweren. Alsof
de moordenaar in het klein meer moest
gevreesd worden dan de moordenaar in
het groot I Alsof het eene misdaad ware
eenen mensch te vermoorden en iets roem
waardig» ganschegeslachten om het leven
te brengen.
Op 11 November 1918 kwam een einde
aa n de moordenarij op groote schaal die
de oorlog van 14-18 was. Het Is die ge
dachte welke ons met blijheid moet ver
vullen en die den 11 November tot een
wereld-vreugdedag moet maken.
Nu dat de grooten dezer wereld begin
nen in te zien voor welken onpeilbaren
afgrond het wapengeweld het menschdom
gebracht heeft, nu is het meer dan ooit de
tijd dat de massa de vredegedachte mede
leeft en haren steun bijbrengt tot het stich
ten der zoozeer gewenschte wereldvrede.
Mccht 11 November ons elk jaar herin
neren dat de eenige oorlog die wij nog
mogen dulden de« oorlog aan den oorlog
is.
Daarom, 11 November, wees gegroet
Bond der kroostrijke gezinnen.
Het 6e Congres van den bond der
kroostrijke gezinnen, dat Zondag gehou
den werd te Charleroi, heeft een buitenge
wonen bijval genoten.
Met vreugde mogen wij wijzen op den
grooten bloei welke deze bond geniet.
In 1921 telde de bond 3000 leden. Te
genwoordig telt hij er 55 duizend die met
hun familieleden omtrent 400 duizend
leden vertegenwoordigen. De bond telt
ten huldigen dage meer dan 1000 afdeelin-
gen die vereenigd zijn in gewestelijke
bonden welke hun vertegenwoordiger
hebben In het mldden-comiteit.
Daarenboven bestaat er ook een offici-
eele commissie, diebelast is met het instu-
deeren van gewenschte hervormingen en
voorstellen temaken aan het landsbestuur.
Het is niet mogelijk hier te wijzen op al
wat tot vruchtbare besprekingen aanlei
ding gegeven heelt Laat ons echter een
woord spreken over eene der tastbare
voordeelen welke de bond verkregen heeft
van het landsbestuur.
Sinds 1 October betaalt de Staat 30
frank voor elk der 2 eerste kinderen 80
frank voor het derde en 100 frank voor
elk der volgrnde.
Indien een der kinderen sterft blijft
nochtans het recht op vergoeding en dus
de volgorde bestaan. De Staat geeft
daarenboven ren geboortepremie van 250
frank per kind.
Dit heeft reeds de prlva'e nijverheid
aangezet om ook soortgelijke vergoedin
gen uit te keeren. O nitre n: 900 bijzondere
maatschappijen geven nu reeds gezinstoe'
lagen voor werklieden en bedienden.
Nog valt er veel te doen voor de kioost
rijke gezinnen, zoo b. v. op gebied van
militairen dienst en betaling uan belastin
gen Wij mogen hopen dat, gezien den
bloei en de werkzaamheid van den bond
der kroostrijke gezinnen, daar ook weldra
orde zal ingebracht worden.
Vlaamsche en Waa'sche invaliden.
Gedurende het eerste haltjaar van 1926
verschenen voor de Onderzoekskommls-
sle te Gent (Vlaanderen) 2665 Oud-Strij
ders, slechts 617 kregen een Invaliditeit
van meer dan 10
Gedurende het eerste halfjaar van 1926
verschenen voor de Onderzoekskommis-
sie te Luik (Wallcudë) 1965 Oud-Strij
ders,... en 1424 kregen een invaliditeit
van meer dan 10
Het blijkt dat er op 100 aanvragers, in
het eerste halfjaar 1926, te Luik 73, te
Gent slechts 23 als invalide werden er
kend, met levenslang pensioen ten laste
van den Belgischen Staat. Verbluffende
cijfers inderdaad.
Alleman zal toegeven dat de groote on
tevredenheid en het algemeen wantrouwen
In het Vlaamsche land met dergelijke cij
fers getnsz'ns kunnen worden stilgelegd
Integendeel. Alleman zal ook toegeven dat
volledige, gansch overtuigende statistie
ken over heel het geval der oorlogslnvali
dltelt thans niet meer uitblijven mogen.
Men kome toch niet aanvoeren dat de
oud-strijders uit het Vlaamsche land licht
zinniger invaliditeitzoudenaanvragen dan
deze uit Wallonië. Zoo iets gelooft nie
mand. Het staat immers genoeg bekend,
dat Wallonië veel minder oud-strijders
telt dan Vlaanderen en men geve gerust
het ten honderd aantal aanvragen op,
hier en ginds. Dan eerst krijgen de cijfers
73 en 23 hun zeer juiste en volledige be-
teekenis.
M. Poullet is gewroken.
Naar aanleiding van het stabiliseeren
van den frank aan 175 het pond, schrijft
De Tijd zeer teiecht
Oud-minister Janssen en Staatsminister
democraat Prosper Poulletzijnschitterend
gewrokenHet werdzooduldelijk betoond
op het 5e Congres van het A. C. W. door
heer F. Van Isacker Francqul, Houtart,
Franck, Jaspar en Cie hebben geen beter
plan gevonden dan hetgeen door heer
Janssen werd opgebouwd. Maar z'hebben
dit plan verwezenlijkt In schadelijke voor
waarden voor 90 van de Belgische ge
meenschap. In zijne democratische opvat
tingen zou hij heer [anssen het nooit
aangedurfd hebben, te stabiliseeren aan
175 Belgische frank voor één pond. Zijne
belagers van destijds hebben het gedaan.
Zij zijn nu de helden van den dag. We
gunnen hun die eer. De socialisten hebben
meegedaan, eerst met heeren Poullet,
Janssen om te stabiliseeren aan 107, ver
volgens met hunne opvolgers om de stabi
lisatie te verwezenlijken aan 175, met al
de naweeën die ons nog wachten. Hebben
hunne volgelingen daar vrede mee, ons is
het wel. Voor de christene democraten
blijft het eene eer, aan dat dubbelspel niet
te hebben meegedaan.
De nieuwe Regeering
Men had gedacht dat na de stabilisatie
van den frank de heer Francqul ontslag
nemen zou en de vrees bestond dat zulks
aanleiding zou kunnen geven tot een re-
geeringscrlsls. De heer Francqul heeft nu
zelf verklaard dat hij nog enkele weken
aanblijven zai, ten einde zijn stabilisatie
plan ten volle uit te voeren. Anderzijds
nebben de andere politieke groepen geen
lust om nu politieke verwikkelingen uitte
lokken. Het is, trouwens, een loyale hou
ding deze Regeering toe te laten tot het
einde het bewijs te leveren van hetgeen zij
vermag.
De volmachtwet eindigt tegen Nieuw
jaar, en dan zal wellicht wel wijziging ifi"
den politieken toestand intreden.
Vermits de heer Francqui nu zelf ver
klaard heeft dat het ontslag van dehuidige
Regeering het stabiiisatieplan niet in ge
vaar brengen kan, is het dan ook maar
wenschelijk dat de volmachtregeerlng niet
langer bestaan zou dan de volmachtwet
toelaat.
De huidige Regeering hc udt er evenwel
aan nog enkele maatregelen te treffen,
vooral van economischen aard.
Het zal iedereen reeds verwonderd heb
ben dat zelfs een socialistisch minister den
wensch uitgedrukt heeft dat in de kool
mijnen de achturenarbeld8dag met een
half uur verlengd zou worden.
Wat zal de Regeering doen Indien de
organisaties der arbeiders weigeren zou
den np dit voorstel In te gaan
De Regeering heeft ook nog maatregelen
te treffen voor wat betreft de herziening
van de fiscale wetten, en namenlijk de
herziening van de supertaks.
De invoering van de Belga-munt moet
Insgelijks nog practlsch geregeld worden.
Kortom, wij zijn er zeker van dat wi
voor twee maanden geen politieke verwik
kelingen zullen beleven. Guido.
De klachten zijn algemeen, een groote
schaarsch'e aan kolen doet zich gevoelen
niet alleen bij de particulieren, maar ook
in de nijverheid, in de visscherij en in de
gas- en electriciteitfabrleken. Dit gebrek
aan kolen werkt natuurlijk de prijsopja-
ging in de hand en heeft zijn weerslag op
den prijs van alle producten.
Verleden Wln'er stonden de huiskolen
125 tot 150 fr. de 1000 .kilos En nu moe
ten wij reeds betalen aan 350 fr. en de
bijzonder soortkolen aan 400 tot 450 fr
Tcch is aan de koolmijnen de voort-
brengst van maand tot maand geklom
men, terwijl integendeel de stock van
maand tot maand verminderde, tengevol
ge van den uitvoer, waarmee tegenwoor
dig schatten verdiend worden.
Is het waar dat wij, om onze handels
balans te verbeteren, zooveel mogelijk
moeten uitvoeren, toch moest eerst ge
zorgd dat ons eigen volk zijn voorraad
kan bekomen. En dat blijkt niet het
geval te zijn.
Te Oostende zijn een tiental visschers-
booten moeten blijven liggen, en dit
getal groeit nog steeds aan.
Er zijn gasmaatschappijen die minder
waardige steenkolen moeten verstoken,
overal moet moet men de stocks aanspre
ken welke uitgeput geraken.
Donderdag waserspraak dat te Kortrijk
eene nijverheid, waar omtrent hendera
werklieden arbeiden, ging sluiten. Vrij
dag gingen de werklieden doorgezonden
worden, toen rond den middag het bericht
kwam van de aankomst van een wagon.
Over eenige dagen lagen twee schepen
met steenkolen in de vaart, maar op den
dag dat zij gingen gelost worden, kregen
de schippers bevel weg te varen. De
kolen waren voor Engeland verkocht.
Woensdag kwamen in de statie, te Ise-
ghem voor een kolenhandelaar van Ise-
ghem, verscheidene wagons kolen toe.
Deze werden aan de kleinhandelaars ver
kocht, maar toen zij tegen den avond
wilden lossen was het te laat. Het was
het uur der sluiting van de lossingstatie.
Toen zij Donderdag morgen gingen om
te lossen waren al de wagons verdwenen.
De handelaar had ze alle in eens verkocht
en zij waren naar Brugge vertrokken om
van daar de richting te nemen naar
Engeland.
Wat met de kolen gebeurt, gebeurt ook
met de aardappelen.
Verleden Zaterdag werd in het mini
sterie van Nijverheid en Arbeid een
vergadering gehouden, waarop beslist
werd den uitvoer te beperken op de hoe
veelheid welke dr?e bereikte in Januari
laatst. De regeering zal verder onderzoe
ken op welke wijze de bevoorrading der
bevolking regelmatig kan geschieden.
Levend verbrand
Adolphe Gaudlas, 56 jaar oud, nacht
waker in eenen bouw te Neuilly, was bij
een vuur, op 't gelijkvloers ontstoken, in
slaap gevallen. De man is op het open
vuur gestuikt en werd 's morgens door de
werklieden in ijselijken toestand gevon
den. Het slachtoffer erg aan het hoofd en
de borst verbrand, werd stervend naar
t gasthuis overgebracht.
Drama van den haat
Geruimen tijd reeds droegen te Brest de
genaamden Francois Tèphanie en Danle-
lou elkaar een doodelijken haat toe. Een
paar dagen geleden wachtie Tèphanie,
tijdens een storm, zijn buurman op, waar
van hij wist dat hij niet slapen ging zonde:
eerst nog eens in zijn stal geweest te zijn.
Hij moest inderdaad niet lang wachten
Danielou vertoon ie zich weldra en eei
vreeselijk gevecht ontstondtusschen beide
mannen, tot Danielou, met afgesneder
keel, dood neerviel.
Tèphanie had nu zijn zin hij ging naa:
huis, na eerst het dcchtertje van he
slachtoffer opgesloten te hebben, en legdt
zich te bed als of er niets gebeurd was
's Anderendaags begaf hij zich naar di
kust en sprong met een zwaren-stepn om
den hals gebonden, van de rotsen. Mer
heeft thans zijn lijk gevonden.
Kindje verhangen in zijn bed
De kleine Germaine David, 7 maand
oud, te Bergon, was In haar bedje aai
't spelen, terwijl de grootmoeder aan dtn
wasch bezig was. De kleine viel met he
hoofdje tusschen twee staven van he:
ijzeren bedje en kon niet meer recht.
Wanneer de grootmoeder kort nadien
kwam kijken, was het kindje reeds ver
smacht.
De doodensprong
In het Washington-hotel te New York
hebben een 51-jarige vrouw en haar 30
jarige drchter op gruwzame wijze zelf
moord gepleegd. Ze huurden een kamer op
de eltde verdieping van' het hotel. Kort
nadat zij de kamer hadden betreden sprong
eerst de moeder en oogenbiikkelijk daarop
de dochter uit het venster. Terwijl de
laatste op straat te pletter viel, kwam de
mof der op een balkon van de tiende ver
dieping terecht. Een vrouwelijke logeer
gast welke de balkonkamer bewoonde,
wilde de wanhopige naar binnen trekken,
doch deze weerde zich wanhopig en de
dame die haar wilde redden moest ten
slotte loslaten, wilde ze niet mee in de
diepte worden gesleurd. Ook de moeder
bleet verpletterd op straat liggen. De re
den voor de verschrikkelijke daad is nog
niet achterhaald.
Wielrijder gedood
De 23jarige Bénas, landbouwer te Per-
ret, nabij Chalon-sur-Saone, kwam per
velo langs de baan gereden, toen hij door
een auto verrast en doodgereden werd.
Huiselijk drama
De herbergier Xavier Sulk, te Mulhou
se, kwam terug van de jaarmarkt van
Habsheim en vond zijn vrouw In dronken
toestand. Een twist ontstond en de her
bergier schoot de vrouw,met een revolver
dood. De dader is aangehouden.
Voor de vierde maal is Mussolini aan
een aanslag ontsnapt.
Zondag had M. Mussolini rond 5 u. 40
het gymnasium van Bologna verlaten,
waar hij een wetenschappelijk kongres
had geopend. Onder het geestdriftig ge
juich van het volk begaf hij zich naar de
statie om er den trein te nemen naar
Forli. Onderwege, nabij de Onafhanke-
lijkheidsbaan werd een revolverschot
gelost. De moordenaar werd ontwapend
door M. Ricci en door de menigte ge-
yachten gedood. M. Mussolini zette zijn
weg voort naar de statie, waar hij het
woord toestuurde aan de officiers van
't garnizoen. Daarna vertrok hij naar
Forli.
De revolverheid is een genaamde Anteo
Zarrponi, 15 jaar oud, behoorend tot een
begoede familie van Bologna.
Mussolini was per rijtuig toen het
schot op hem gelost werd de kogel vloog
rakelings tegen zijn borst, verscheurde
het Grootlint 'der orde van den Heiligen
Mauritius en een stukje van het uniform
en vloog vervolgens door de mouw der
as van den Burgemeester van Bologna
die naast Mussolini gezeten was.
De Koning en de Paus zonden onmid
dellijk telegrammen van belangstelling.
Zondag heeft een reusachtige brand
de groote magazijnen der Pharmacie
Centrale ten gronde vernield.
Het gebouw bestond uit drie verdiepten,
waar talrijke bureelen Ingericht waren
er waren een groot getal bedienden,
waartusschen een vijftigtal machien-
schrijfsters. Deze bureelen waren prach
tig gemeubeld. Verschelde: e ascenseurs
gaven toegang tot de verschillende ver
diepen in een woord het was eene in
richting met al het moderne gemak.
Het gelijkvloers en verscheidene deelen
van het gebouw diende n tot magazijnen
en waren opgekropt met waren, komende
uit eene fabriek van Haeren, en die er
samen gebracht waren om tusschen de
kalanten van Brussel en omtrek en van
ganschhetbinnenland verdeeld te worden.
Deze magazijnen waren van eene la-
dingskaai voorzien, waar, langs den kant
der Telefoonstraat, onder een glazen af
dak, vijftien autokamions stonden.
De magazijnen met gansch den inboe
del werden vernield. De brand was zoo
hevig dat in gansche straten de huizen
moesten ontruimd en de meubels
gevlucht Tijdens Fe reddingswerken
werden twee pompiers gekwetst.
De waarde van het vernield gebouw
met den inboedel wordt op 10 tot 12 mil
lloen geschat.
Oefeestzaal van den Boerenbond afgebrand
Dinsdag morgen werd de stad Leuven
in opschudding gebracht door een reus-
achtigen brand, welke gewoed heeft in
de Minderbroederstraat, In de lokalen
van den Be gischen Boerenbond, eigen
lijk in de gekende feestzaal der Gilde van
Ambachten en Neringen, waaraan de
eigenlijke lokalen van den Boerenbond
palen.
Alle dossiers en dokumenten der aan
palende zalen konden gered worden. De
feestzaal is heelemaal afgebrand.
De schade beloopt ruim 100.000 fr.
loor verzekering gedekt.
TE VERKRMGEN BH SANSEN-VANNESTE
die zorgen voor het plaatsen.
meer over hetgeen geinigd had hen te
scheiden.
Maar wel praatten ze menigmaal over
Verschalde's plan naar Spanje te reizen.
Dora had daartegen, heel wat bezwaren.
Vooral vreesde ze, dat haar vader Floris
als een vijand zou behandelen.
Verschalde overwon langzamerhand
die bezwaren en noemde het zijn plicht,
om mijnheer Vlota terug te brengen.
Zoo werd het Kerstmis. Floris was nog
niet naar Brugge geweest. Hij zag er
vreeselijk tegen op zijn vader te ont
moeten.
Nu zou hij weldra de reis naar Spar je
aanvangen. Eerst had nog een tentoon
stelling te Antwerpen. Hij zond een flinke
inzending, 't Liefst zou hij in geldmidde
len onafhankelijk van zijn vader staan,
al was moeder genoeg bereid hem te
helpen. Maar hij rekende op een goeden
verkoop.
't Was een verrassing, toen mevrouw
Verschalde schreef, dat ze de Kerstdagen
op den Kemmelberg wilde doorbrengen.
Daags voor den Hoogdag reed Floris
naar Yper, om zijn moeder af te halen.
't Had in den nacht wat gesneeuwd.
En in den voormiddag had Floris nog
gauw een schets gemaakt van 't winter
landschap rond den berg.
De ouderwetsche koets hield stil voor
Yper station. Floris wachtte binnen
op den trein. Deze bleef niet lang meer
weg. Hij bracht een zwerm soldaten mee,
die in verlof gingen
Maai dan zag Floris zijn moeder en
ontroerd begroette hij haar. Hij leidde
haar naar het rijtuig, dat dadelijk naar
Kemmel terug keerde. De koetsier kon
moeder en zoon niet hooren en dus had
den deze gelegenheid om onmiddelijk
vertrouwelijk te spreken.
Mevrouw Verschalde vertelde, dat
thuis alles kalm was. Vader sprak nooit
over Dora en Adeleide voelde ook, dat re
haar mond moest houden. Een plezierige
stemming was het natuurlijk niet. Vader
had het goed gevonden, dat ze met de
feestdagen naar hier kwam.
Toen begon Floris over zijn plan om
naar Spanje te reizen.
Hij hrd nu de bezwaren van Dora vrij
wel overwonnen. En hij achtte het zijn
plicht Viota terug te brengen bij vrouw
en dochter.
Ja,te meer daar Vlota in een misver
stand verkeert, zei mevrouw Verschalde.
Hij meerit, dat uw vader en mevrouw
Viota elkaar heel dikwijls ontmoetten en
dit is niet het geval, 't Was de eerste
maal, dat uw vader haar mee noodigde..
na de veel langer geleden voorgeschie
denis.
Maar weet ge dat zeker, moeder
j Ik wil vader wel gelooven...
Ik heb Iemand ondervraagd, die
mevrouw Vlota nog al dikwijls bezocht.
Ze wil nu onbekend blijven. En ik zal
ze niet noemen. Ik ben haar adres te
weten gekomen door mijnheer Devloe.
O, ja, die heeft schilder Vlota goed
gekend.
Maar natuurlijk heb ik aan Devloe
niets gezegd over uw vaders houding
En hij weet daarvan niets.
Neen...
Welnu, die kennis heeft me verze-
keid, dat mevrouw Viota uw vader nooit
zag. Zij weet de geschiedenis- Ze was
eerst achterdochtig.
En waarom komt ze nooit meer
naar mevrouw Vlota of Dora? vroeg
Floris.
Ze kan zich moeilijk bewegen. En
ze weet, dat mevrouw Viota zinneloos is.
Och, ze was eigenlijk geen vriendin van
den huize. Kennis, die verzwakt, wanneer
een familie de stad verlaat. Maar zoo
noodig wil ze dat voor mijnheer Vlota
getuigen. Ware deze toen zoo haastig
niet vertrokken, ze zou hem Ingelicht
hebben.
Ze had kunnen schrijven.
Dat doet men niet licht. En bedenk,
dat mevrouw Viota en Dora de stad
verlieten. En dat mensch werd zelf
schuw. Veel lieden zijn niet gaarne ge
tuigen... Dat alles is zoo blijven hangen.
Maar ge hoort, dat ik ook aan uwe reis
naar Spanje heb gedacht.
Goede moeder
En ge weet nu wat meer om tot
schilder Viota te zeggen. Ik denk dat die
man door allerlei teleurstellingen zwart
gallig is geworden. Wanneer zoudt ge
gaan
Na de tentoonstelling... Dat is einde
Januari... Maar ik zal het zelf aan vader
mee komen deelen, hoe moeilijk i et ook
Is. 'k Was trouwens van plan vader te
komen nieuwjaar wenschen.
Dat Is heel goed, Fioris... Ik ben
zeker, dat vader in zijn hart ook verdriet
heeft. God geve, dat hij Inziet, hoe hij nu
onrecht kan herstellen.
Zoo spraken moeder en zoon.
Bij Rnya was alles gereed om mevrouw
Verschalde te ontvangen.
Wel gekomen, zei Virglnie, oprecht
gemeend. Maar mevrouw, 't is jammer,
dat mijnheer ook een keer niet meegeko
men is. Hij vindt het zeker te koud op
den berg
Ja... Hij is 's winters niet gaarne uit
de stad.
Alles is gewoonte...
Estelle had de tafel gedekt. Ze zag er
netjes uit. Maar ze kleedde zich nu niet
meer op, om mijnheer Floris te bekoren.
Ze ging straks kerstavond vie en op de
hoeve van Loos, naar oud Vlaamsch
gebruik.
De dochters zouden koeken bakken,
had Mandus dien voornoen nog komen
zeggen. En ze zouden allemaal opblijven
tot het tijd werd om naar de Kerstmis te
gaan.
Neen, Estelle had geen verkeerde nei
gingen meer en zag haar vroegere dwaas
heid in.
Na het eten bleef mevrouw Verschalde
geruimen tijd met Vlrginle en haar man
praten.
Estelle kwam goeden dag zeggen. Ze
was vroolijk gestemd.
Veel plezier, wenschte Ruya. En de
weer eens te kunnen komen.
Mevrouw Viota zat wezenloos bij het
vuur en staarde als in oneindige nesten.
Ze had mevrouw Verschalde zelfs niet
aangeblikt, toen deze binnen trad.
Het drietal sprak eerst over de reis naar
Spanje en mevrouw Verschalde nam
Dora's laatste bezwaren weg.
Er werd nu beslfst vastgesteld, dat
Floris eind Januari naar het Zuiderland
zou vertrekken.
Maar hoe het haar ook speet, mevrouw
Verschalde meest nog over de getuige te
Brugge zwijgen...
Het werd donker. In den hoek stond
een kerstboompje. Dora stak de kaarsen
aan. Nu had ze meer moed en lust daar
toe. Ze sloot de blinden. Zacht glansde
het licht.
Dora zong van het Kindeke te Betle-
hem, van het roerend tooneel met de her
ders in den stal. Ontroerd luisterde Floris
naar haar. Dora had een prachtige, zui
vere stem.
Maar ze zong dan ook Spaansche
kerstliederen en 't was of haar vader nu
nader tot het huizeke kwam... Of verzoe
ning gesloten zou worden.
De zinnelooze scheen eveneens te lui
steren. Ze keek naar haar dochter. En
kompümenten ginder...
- Ja, van mij ook, voegde Virginle er h»ar gelaat had meer uitdrukking thans,
bij... j Dora schonk koffie op. En ze had
Glimlachend keek ze haar dochter na.kerstkoekjes gebakken. Gezellig zaten ze
Ze was zoo blij om de verzoening. samen, 't Was voor hen een heerlijk
Floris en zijn moeder wandelden dankerstfeest hier op den berg.
naar Dora Viota, die hen met blijdschap De Mevrouw Viota werd te bed ge-
verwachtte. Mevrouw Verschalde kuste bracht, toen het haar tijd was. Gewillig
haar innig. Ze zei, hoe verheugd ze was'ging ze met *"»ora mee.
En daarna bleven mevrouw en Floris
nog een langen tijd.
Dora zei hoe zeer haar leven veranderd
was. Ze voelde zich gelukkiger nu. Maar
ja, als vader kon terug keeren.
't Was elf uur toen mevrouw Verschal
de en riorls terug keerden. De sterren
flonkerden. In het dal blonken hier en
daar lichten, 't Leek Floris of er een
buitengewone plechtigheid over de wijde
omgeving hing.
De heilige Kerstnacht zei hij
Ja, jongen. Vrede aan de menschen
van goeden wil. O, mochten uw vader
en mijnheer Vlota dat nu verstaan.
Ik hoop het moeder. En die hoop is
sterk. Maar welke moeilijkheden er zich
ook voordoen, kloek zal ik er tegen
worstelen.
En God zal u zegenen.
Ruya en zijn vrouw waren te bed. Ze
hielden niet van klanten, die een heelenj
Kerstnacht zaten te drinken en te kaarten
om dan met een dwazen kop naar de
Kerstmis te gaan. Daarom had Ruya
vroeg gesloten.
Fioris had den sleutel, stil traden hij en
moeder binnen.
Vader en Zoon.
Op oudejaarsdag reisde Floris naar
Brugge. Het was niet in blijde stemming.
Hij zag zeer tegen het wederzien met zijn
vader op. Maar hij wilde dit niet langer
uitstellen.
Het had gesneeuwd en Floris zag zijn
Brugge in winterpracht. Hij had gaarne
een schetsje genomen. Maar straks zou
de avond vallen. Misschien kon hij het
morgen doen.
Mijnheer Verschalde was thuis, toen
Floris aankwam. Hij werd wat rood, toen
zijn zoon de kamer binnen trad en hem
de hand toestak.
Maar hij verdook zijn verlegenheid in
een woordenvloed.
Dag Floris, zei hij Nu Is het winter
geworden hé. We hadden die sneeuw
eigenlijk op Kerstdag moeten hebben.
Dat hoort er zoo bij. Maar ach met
Nieuwjaar is het ook wel gezellig.
Ja, vader, ik houd van sneeuw.
Jammer, dat het zoo gauw vuilig
heid wordt.
In de stad, maar buiten niet.
't Was zeker moeilijk rijden naar
Yper.
Wagens hadden den weg al wat
gebaand, 't Was vandaag markt.
O, ja, nu Nieuwjaar op een Zater
dag valt.
Zoo was de intrede. Van Dora gewaag
de mijnheer Verschalde niet. Dat deed
Floris toch pijn. Een enkele vraag naar
haar zou Floris reeds verblijd hebben.Ze
hadden daarom de netelige kwestie niet
behoeven aan te raken.
Mevrouw had voor Floris een zetel bij
den haard geschoven. Zij vroeg wel naar
Dora nu.
O, veel groeten, van haar moeder,
zei Floris. En ook de beste wenschen
voor het nieuwe jaar.
Mijnheer Verschalde deed of hij dit niet
hoorde. Hij haalde een kistje sigaren en
een flesch likeur.
(7 Vt'volgi)
L