HET NOTARIEEL EN NIJVERHEIDS ANNONCENBLAD nieuwsblad «roer Poperinghe en Omstreken. Apotheek Frans Vande Plas Abonnementsprijs per jaar In Stad 2 5v f In B. Igiep post 14.60 fr. Amerika 26 59 Ir. Andare landen 21 fr. TAIÏIEF DER PRIJZEN Benemen - uerKoopingen Vonnissen Rouuibericnien iHipveriSunsEn-viiititESTE.oruKKei'i] Zondag 7" November 1926. 25 Centiemen 23" Jaar. Nr 45. gëdacii t e r\( EERT VADER EN MOEDER De Hervormer der Wereld DE HEKS VAN DEN KEMMELBERG ROMAN door A.. Poperin^be Politiek Overzicht Onze Steenkoolnood. In t Buitenland Aanslag op Mussolini Groote Brand te Brussel Groole Brand te Leuven BALATUM Eene Inlassching 0 fr. 70 per regel 2 en 3 Inb.ssch O fr. 60 per regel 1 fr. 50 p. regel 6 frank HERHAALDE ANNONCEN prijzen op aanvraag. Alle annoncen zijn vroraf te betalen en moeten tegen den Donderdag arond ingezonden worden. - Kleine berichten tegen den Vrijdag noen. Gasthuisstraat, 15, Poperinghe Telöfooi S. Postchóck 15.370 GUAR De wereld is een wippe D'een gaan onder, a'ander ippe. (Gezellf). Wie u iets van anderen overbrengt, brengt anderen iets van u over. Waar liefde voor bloemen gevonden wordt in den hulselijken kring, daar is ook goede harmonie en onder de huisge- nooten het leven aangenaam. Gild te verdienen Is gemakkelijker dan geld te gebruiken. Gaat het een ander goed, dan mag uw hart geene jaloersche gedachten koeste ren is een ander ongelukkig dan moogt ge geen lee ivermaak hebben. en de kommervolle nachten, hun zwééf, het beste van hun. bait... Hetgeen ik u zeggen ga is tergens ge- De kleine hulpelooze wezentjes, die God schled, en toch gebeurt het overal. Grod- hun schonk, hebben ze met liefde ontvan- moeder vertelde het ons dikwijls, als wij, gen en opgevoed tot flinke menschen. kleine dreume. kens, dicht bij haar zaten Dan zijn de ouders op hunne beurt, en aanleunden'egen hare schrudus, of kinderen geworden, en zoeken steun bij met de ellebogen op c e tafel, en de kin hunne zonen en dochters. Dan is het de inde handpalmen geen enkel oog van tijd dat de kinderen zeggen moeten Ge haar afsloegen. Het open haardvuur knet- hebt genoeg gewerkt, kom bij ons. Wij terde, de wind huilde om het lage huisje hebben het wel niet breed, maar het beste en rukte nijdig aan de groene slagven- dat we in huis hebben zal steeds voor sters. Tom, de wachthond lag met zijn weren dikken kop op de twee voorste pooten, We weten het genoeg, de tijden zijn de neus tegen het vuur, en met één oog niet rooskleurig, de nood drukt op het volk geslo'en. Grootvader s!u merde in d n alles is zoo duur... maar, zouden uwe rieten zetel, want de dagtaak was zwaar ouders er ooit aan gedacht hebben u te geweest. verstooten omdat de boterham zuur ge- En groot.not-'er vertelde wonnen werd «Een vader hsd vier kinderen De ledereen weet ook dat het er in een ge- moeder was gestorvenen vader was een zin niet altoos even zeemzoet toegaat. Het sukkelaar, die alleen zijn brood niet kon is niet steeds van man-liet en vrouw- verdienen. Op den dag der uitvaart keek ije-zoet. Zorgen en beslommeringen ma- hij zijne vier k:nderen, zijne vier sterke ken den man kregelig; de vrouw heeft het zonen, zoo hulpeloos aan, dat de oudste, te stellen n et de kleine bergels en wordt zonder de ard *ren te raadplegen hem ongeduldig, en dan wordt het eene woord zegde wel wat hooger gezegd dan het andere.. Vader, ge gaht met mij mede. Ge Doch, dat is maar oppervlakkig, de mcogt niet al.ttn blijden 1 drukte van het leven brengt dat mede, het De vader knikte stil, maakte zijn pa!.- tast de liefde niet aan... je, en een dankbare traan rolde over zijne Een oude vader en eene oude moeder wang. hebben echter onze n kijk op het leven niet Vader werkte in den hof en speelde meer. niet het kin je Karei was een goede jon- Hunne taak is a'geloopcn. Ze snakken gen. De vrcuw sprak welrtg, maar dat naar volledige rust en teederheld. Een was zoo l eur aa.u. bitsig woord, et n vergramd gelaat, een De ou'einan werd ziek Hij wasgoed koppig zwijgen doet de ouderlingen verzorgd en juist meerde hij zijne schoon- wee, en. dochter lebedanken, toen deze hem zegde: Zij hebben ook hunne zwakke kanten, Vader, ik zal het zeggen, want Ka- hunne gebreken. Ze kijven en zagen over rel wil het niet over de lippen. Het huis 't lawaai der kinderen, over de heden- waarinwij wonenis te vccMig voor u... daagsche wijze van kinderopvoeding, en Het ware teter dat ge bij uw tweeden nog veel meer. zoon verblijven girgt. Hij woont boven, Dan vliegen zoons of dochters tr vaak in warme kamers... We zeggen het voor tegen uit, en de vrede is gestoord. Man en uw goed, hoor, vadet 1 vrcuw beraadslagen deouden deden best De cuJe man dacht dat zij in 'erdaad hun intrek te nemen bij een ander kind. gelijk had en vertrok. I Onze ouders heb en, om onzentwille, »Frans was een lawaaierige jongen, zooveel geleden en verdragen, we moeten maarde hartegrond was goed. Zijne vrouw j van hen ook wat kunuen uitstaan, zonder was een meisje utt de stad, zeer koket entegenzin ot morren. We moeten hun ouden niet eig ijverig Eerst pruttelde ze vinnig dag veraangenamen tn hun alle vrijwillig cm vaders besluit. De brave oude mm ietd sparen. wist het echter niet, en afgaande op bare De vrouw speelt er in de belangrijkste lieve mar,ie:en van vader-van-hier-en- rol. De man is veel afwezig en wat de vandaardacht hij zeerwelkom tew ezen vrouw hem vertelt is evangelie. Zij zal het Hij bewees diensten In het hulsgezin, voor God verantwoorden, indien zij de schilde aardappeis, ging op boodschappen oorzaak Is dat harecuders pf die van uit en deed dagelijks eene wandeling naar heur man, het leven bij haar niet meer het park. draaglijk vinden, cf in tien ze weigert een Na een jaar zei de vrouw 'der hulpbehoevende cuden in te nemen. Vader, we verwachten een kindje.Onze kleinen spfege'ea zich aan onze De kamerszijn niet groot, tn op de plaats voorbeelden. Er kan een dag komen dat waar uw zelel staat zou ik gaarne htt wij, op onze beurt afhangen van onze kin wiegje zetten. Zoudt ge niet naar Fred deren en... voorgedaan is nage eerd. gaan De oude man knikte en denzelfden avond ging hij heen. Frans kwam dien avond niet naar huis Niet lang geleden klocg een vrt uw over de ondankbaarheid harer kinderen Ik mis het brood uit mijn mond, zei ze, om hun wat versnapering te bezorgen, en ze om afscheid te nemen. Vader leed eron- doen me zooveel verdrie: aan der, want daaraan meende hij te zien dat j Ik wist dat hare moeder sedert een tijd- ze het belden bi sproken t adden. Fred nam hem in... Zekeren dag fce- kloeg vader en zich over dat hun huls zoover van de kerk gelegen was... Fret) antwoordde ietwat bitter We heboen het ook reeds gezegd, Mina en ik, dat ge felie'ijk nog best bij Isidoor zcudt wonen. Het achterpoortje van zijn hoi geelt uit op bet kerkhof Ge meet dus niet eens over de straat gaan... Daarbij, merkte de vrouw op, met harde stem, Islr nor is altijd uw lievelings kind geweest en Laura is ook de besie in u e oogen. Eenige dagr n daarna ging hij. langs I je ziek was. Hoe stelt moeder het ru vroeg ik. Ja, die Is matr sukke'achtig, die zou gaarne bij ons komen wonen, m «ar ik hen er niet voor te vinden. Neen rn waarom niet Waarom rroet IK voor mijne mo:der zorgen. Ze heeft toch nog andere kin- ren En die vrcuw zal ook eens oud wor den 1... Is het toch niet bedroevend dat de kin deren moeten a; ngezet worden om hunne ruders méér te beminnen als we, integen deel, de ouders er op wi zen moeren dat den langen weg, >ie leidde naar de woning ze hunne kinderen minder moeten lief- van zijn jongste kind. j hebben, tot heil van het kindje zelf En toe i hij de hooge hoornen van het G. v A oude keikhcf lemerkte, werd hij zeer' droef, en hij k'-n het niet van zich af-] schudden .maar 't scheen hem dat daar de i plaats was waa. hij zijn moest. Hij ging dan naar zijn nieuw tehuis. Toen hij er enkele weken woonde, vroeg het argiooze kit 'ne zoontje hem eensi Grootva, wat wil zeggen opge-' 8olferd Hoe, kind Wel, g's.ercn, zei mijn moeder aan de buurvrouw de anderen hebben hem van hunnen ha's geschud en ons den, ■ouden opgesolftrd i LINOLEUM - BALATUM TOILE-C1RÉE - BEDDEVELLEN MEUBELPAPIER GROOTS KEUS TER TROUWE bij SANSEN-VANNESTE OASTHUISSTRAAT, 15, POPERINGHE B ALLE BUREELMEUBELEN Bi Bij de talrijke kenteekenen welke de De oude man kreeg de krop in de keel Christene leer heeft, ten bewijze van hare en kon niet spreken. j echtheid en hare eeuwigheid, is een der Hij was het hart in en met den dag meest opvallende wel het volgende Dat ging hij achteruit. |hare belijders, en onder die belijders, En korten tijd daarna ging er een lijk-1 hare heiligen, niet behooren tot een be sloet. In zwart gewaad en met wi.te zak- paalden tijd, buiten denwelken zij hun doeken aan de oogen gingen de zoons gezag, hun schoonheid en hun invloed achierdebaar.Enhun rouw was gemeend, iverliezen maar dat zij dit gezag, die want ze betreurden nu, te laat, hunne j schoonheid en dien invloed blijven behou- zeltzuchtige handelwijze. den voor alle hen opvolgende geslachten. Dit blijkt heden eens te meer, bij het dieper bestudeeren der woorden en daden Er Is een oud spreekwoord dal zegtvan den aanminnelijken en tevens zoo een arme moeder kan allee n tien klnde- machtigen H. Franclscus van Asslsiê. ren grootbrengen, maar als mcider hulpe- Toen hij, inziende het bespottelijk-nietige loos en oud geworden Is, dan kunnen die van al wat totdantoe zijn verlangen en tien kinderen te zamen hunne moeder niet zijn vreugde uitmaakte, zich van alles,tot houden. zelfs van zijn kleederen, ontdaan had, en Wie heeft er geen voorbeelden van ge- slechts n et een gekregen, schamelen zien in de onmiddellijke nabijheid. On- manlel bedekt, uittrok om de vo'maakt- elatikbare kinderen zijn er bij de vleetbeid, de liefde, het geluk, om God te zoe- Deouders, die hun leven lang voor hen ken in aimoede en boete, toen weid gewerkt hebben, staan in den ouden dag hij aanvankelijk u.tgi jouwd als een vage- hulpeloos en veilaten. Hun eenig doel bond, bespot als een gek, en haalden de was het geluk hunner kinderen. Ze hebben verstandigsten nog de schouders op, bij hun alles gegeven, alles geofferd hun het zien van die, volgens hen, ongerijmde jong leven,hun vetmaak.de lastigedagen buitensporigheden. Doch rasser d-n iemai.d ooit toen ver moedtle, verzwond die opvatting, werd zij vervangen door eerbied, door bewon- l dering, door geestdrift. En welhaast door i navolging. Want van lieverlede begon men te begrnpen, dat die zoogenaamde i dwaze eigenlijk de ernstigste was van 'allen, en dat hij, die vrijwillig van deur tot deur bedelde, alhoewel hij de zoon was van een der rijkste burgers van Assi- sié, het beste, het allerbeste deel had verkozen. Wondervol breidde zijn eerst zoo be scheiden orde uit. De menschheld had honger naar oprechtheid, naar zekerheid, naar eeuwigheid. En die ééne.voor krank zinnig uitgekreten jongeling, bij hervorm de de geinoedei en.uij verlientteue geesten hij reinigde de harten. Die ééne, voor krankzinnig uitgekreten jongeling, veran derde het aanschijn van de wereld. Hij breidelde net machtsmisbruik van de grooten. Hij lenigde de ellende van den geringen. En vooral, hij herinnerde groo ten en kleinen aan die baast algemeen vergeten of veronachizaamde waarheid, dat het leven geen doel, enkel een middei is dat we hier op aarde slechts tijdelijk zijn om, met behulp van dit middel, te komen tot het bestendige des hemels en dat het er dus, in om 't even welke om standigheden, uitsluitend op aan komt, dit midce), het leven, zoo goed mogelijk te benuttigen om het doel, den hemel, te bereiken. Het was zoo eenvoudig. Tech had men het naast overal uit het oog verloren. En toen die vagebond, na het herstellen van vervallen kapellen, zich op Gods inge ving, zette aan het herstellen van de vervallen zieleD, toen had hij den schijn, alsof hij bij het boodschappen van dit nochtans zoo eenvoudige, iets nieuws, iets ongelijmds verkondigde. Doch voor velen werd het licht bij het hooren van zijn ongekunstelde preeken, bij net aanscnouwen van zijn met die preeken overeenstemde daaen. En wan neer die heropbouwer van de kerken, die onderschrager en versteviger, die rtddei van de Kerk, eindelijk vereenigd werd met Dengene, die hem, ten bewijze zijnei oneindige Liefde, had deelachtig gemaakt van zijn oneindig Lijden, verwekt door de Kruiswonden, toen bezat die eens met straatt uil nagegooide schooier van Assi- sié duizenden en nog duizenden geestelijke kinoeren, mannen en viouweii, die zijn geëindigd leven zouoen voortzetten in hun leven, en oie, te midden en ondanks het geweld van de vermatei ialiseerende we reld, het Evargelie hoog zouden houden in zijn ongerepte oorspronkelijkheid. Want de gewaanoe dwaasheid van Franclscus was geweest, dat hij het Evangelie niet als een erstarde formule, maar als een levende werkelijkheid hao erkend en toegepast. Zeven ecuwen zijn voorbij, sinds hij deellet. de van het lichaam verlaten mocht, voor Ce weelde van zijn verzaligde ziel. Zeven eeuwen, die wetten, zeaen, ge bruiken, instellingen, volken zelfs,hebben gewijzigd of doen onuergaan in verge telheid. Zeven eeuwen, oie echter geen vat hadden op het werk van dien lijdens- dwaze, van uien iicfoe-uitziunige. Echter en echter dan ooit, rijgt oit werk als een toren, als een baken, uit boven de onge wisheid van onzen zoekenden en zeker- beidzieken tijd. Van voor tientallen jaren ree«,s, hebben niet alleen katholieke, maar ook prctesiaiitsche, zelfs ongeloo- vige gtleeruen,zich aangetrokkengevoeid door uie de miodeieeuwen-beheerschende figuur van et n magei en bedelaar, en met de scherpheid van hun ven uft alles doorspeurd tn doorpeild, wat de geschrif ten en overleveringen van eeuwen over hem mededeelden. En zie, in het alles beklarende licht dei mederne wetenschap, staat die magere bedeiaar neg altijd even heerlijk, als voor ztvenhondeid jaar. Nog even heerlijk, en nog even man van zijn tijd. Wat hij toen verkondigde, wat hij teen zelf beleefde, is L;et verouderd, behoort niet tot de vergeelde merkwaardigheden, die onder glas bewaard blijven voor de nieuwsgie- tige bezoekers oer musea van het verle den. Het is nog immer vol levenssap, vol bloeikracht. Het Is nog immer, en het blijft immer, actueel. Ja, ja I We moeten, met en zooals Franclscus, terug naar het Evangelie, terug naar de tcepassing van het godde lijk woord, tot vergoddelijking van ons menschelijk leven. Want gelijk in zijn tijd, hebben we maar al te zeer die toepassing vergeten of verwaarloosd, beschouwen wij bet Evangelie maar al te zeer als een verstarde formule, die genoeg ais een levende werkelijkheid, naar dewelke wij onze daden moeten richten, na onze ge dachten er van doordrongen te hebben. Insttde van te handelen volgens het Evan gelie, zijn we steeds geneigd, het Evan gelie te plooien naar en aan te passen aan onze bekrompen opvattingen en zelf zuchtige ne-gingen. Waar het ons spreekt van onthechting, van gcedheid, van lij densmoed, van zelfverloochening, van naastenliefde, daar luisteien wij met de verstrooide aandacht, welke verleend wordt aan merkwaardige, maar in on bruik geraakte parabels We missen den moed daar we het begrip ervan missen om die Evangeliewoorden te aanvaarden Mengelwerk van «Dn Popbmnohenaar» 45 Na de hoogmis keerde Floris terug. En hij zat nog een wijle bij het gezel schap. Mandus ging been toen het tijd werd voor het noenmaal. Estelle deed hem uitgeleide. En aan de deur spraken ze af, straks samen te gaan wandelen. En ga dan eens mee na 't onzent, vroeg Mandus. Moeder zou zoo blijde zijn. 't Is goed. Ja, dat was de volle verzoening... En beiden gevoelden zich zeer gelukkig. Een Gewichtig Besluit. Dikwijls vertoefde Floris in de woning van Dora Vlota. Bij slecht weer gaf hij haar daar les. Veel ook schilderden ze bulten. Ze stoorden zich niet aan de menschen. En Dora ondervond, dat menigeen haar nu meer en vriendelijker groette. Door Verschalde scheen ze In achting te ge raken, En men wist hoe ze Verschalde verpleegd had. De dokter sprak overal met lof over jufvrouw Vlota. Floris had baar de brieven van zijn jnoeder laten lezen. Ze spraken niet als eeuwig jonge waarheden, die to1 bloe- en en vruchten nu eten gedijen in de daden van al onze dagen. We derven de kracht om, gelijk Franciscus, ons te ont maken van a! het overtollige, slechts c'St na te jagen wat alléén noodzakelijk is, alles te zien en alles te verrichten in het licht van het Geloof, met het uitzicht op de Eeuwigheid... Daaraan worden we, bij deze zeven honderdste verjaring van den dood des grooten Assisiërs, bijzorder en nadrukke lijk herinnerd, Met zijn armoede, zijn boetvaardigheid, zijn toewijding, zijn liefde, rijst die bruin-ompijde gestigmati seerde weer, zooals binst zijn leven, als de volstrekte antithesis van den tijd. Want heden, zooals binst zijn leven, is de tijd er een van rijkdomverafgoding, van wellust begeerlijkheid, van zelfzucht, van hard vochtigheid. Maar heden, nogmaals zoo als binst het leven van dien machtigen ordestichter, zullen er duizenden en nog duizenden zijn, die in zijn stem den weer galm der Waarheid, die In zijn daad de ie/endwording van die Waarheid herken nen, en die hem zullen volgen in zijne armoede, in zijn boetvaardigheid, in zijn toewijding, in zijn liefde, als volstrekte antithesis van dezen tijd, dien zij ook, ondanks alles, willen vernieuwen in Christus. Zoo blijft de bedelaar van Assisië, de eeuw en door, de hervormer, de redder der wereld. Bertenplaats, 8, Kleine Markt) De slachtoffers. Er zijn menschen die wel te beklagen zijn, namelijk zij die roerend kapitaal, vastgelegd in Belgische waaiden, reeds voor den oorlog bezaten. Zoo, bijvoorbeeld, de bezitters van Belgische renten 3 t. h. Die hebben hun stukken toen betaald iOO frank goudwaar- de. Thans gelden ze nog 49 papierfrank, of 49: 7 7 goudfrank. De houders dier fondsen verliezen 93 goudfrank op ieder s: uk. Hetzelfde voor de spaarders die hun centjes gestoken hadden In stadslotjes, of die geld hadden uitstaan 't is gelijk waar of onder welken vorm. Vele dier ongelukkigen, vroeger wel stellend, zijn thans arm. Ook de spaarders, die hun ponk na den oorlog samenbrachten, zijn zwaar getroffen, hoewel minder erg dan de andere categorieën. Immers, de franks die ze vergaarden, waren franks van 60, 50, 40, 30, 25, 20 goudcentiem, terwijl de vooroorlogsche spaarders het nadeelig verschil moeren dragen tusschen IOO' en 14 goudcentiem. Of er iets te doen is voor die slachtof fers? Niet veel. Zeker, er bestaat voor uitzicht dat de staatsfondsen stilaan stijgen zullen, nu het gevaar geweken is dat de frank nog lager konde zinken. Die gebeurlijkheid konde de verliezen metter tijd wat verlichten, maar 't ware ook alles. Om het stijgen onzer nationale fondsen te bevorderen, werpe men ze niet meer op de markt gelijk het in den jongsten tijd zoo menigvuldig geschiedde; inte gendeel, men houde ze goed vast, opdat te allen tijde de vraag het aanbod over- treffe. Laten wij redden wat nog te redden is. De huishuurwet. Eerstdaags zal de Kamer opnieuw be raadslagen over de hulshuurwet, die haar gewijzigd terug werd overgemaakt door den Senaat. Voor wie is de wet gemaakt Voor de zeer geringe menschen, heb bende zwaren familieiast en Inkomsten welke niet in verhouding staan tot hunne levensbehoeften. De Huishuurwet heeft voor doel te beletten dat heden, die onmogelijk dep prijs van den dag in zake huishuur kun nen opbrengen, wegens hun te geringe Inkomsten dat zulke lieden dakloos geraken. In dien zin, om die reden keuren wij de wet, of, ten minste, haar princiep goed. Maar zeer dikwijls profiteeren van de wet personen die er het minste recht op hebben. Waarom ledereen, zondereenig onder scheid van de voordcelen der wet laten genieten, van 't oogenblik dat zij een huis bewonen op welk de wet slaat? 't Ware redelijk en niet zeer moeilijk, de huurders wettelijk te verdeelen in rechthebbenden en niet-rechthebbenden, naargelang van hunnen familieiast en het bedrag hunner Inkomsten Tegenwoordig kent de Staat ieders in komen ongeveer, door de aangifte welke iedereen vet plicht Is te doen zoo nauw keurig mogelijk. Een huurder die, bij voorbeeld, loon of inkomen heeft evenre dig met het indexcijfer, konde goed bui ten de wet vallen en niet profiteeren van eenen eigenaar, die doorgaans geen in komen heeft overeenkomstig met de levensduurte. Goede gf volgen der tweeliter-wet. Over de huidige gevolgen van de toe passing der wet van 29 Oogst 1919 (de tweeliter-v et) handelt Dr Max Boulenger algemeen sectetaris van het Middenco mlteit voor studie legen het Alcoolisme (ministeiie van Rechtswezen) Men mag zeggen dat in België eene algemeene beweging is ontstaan tegen het alcoolisme Met genoegen stellen we vast dat het aantal drankhuizen steeds vermindert Zoo tellen we nu in ons land 107.500 drankhulzen, tegen 108 000 verleden jaar. De aiccolstokers zijn verminderd van 3.000 tot 2 700. Ook het verbrulkder bieren is in verge lijking met de vooroorlogsche toestanden verminde d met 25 terwijl ook de moderne brouwerijen meer en meer een product kveren dat niet al te schadelijk is voor de gezondheid. Voor de wijnen is een vermeerdering van verbruik vast te stellen Het verb uik van 8 liter per inwoner vóór den oorlog, is nu gestegen tot 11 liter. De rechtstreeksche gevolgen van het verminderde alcoolverbruik zijn niet achtergebleven Met het afnemen van het alcoolisme is het getal zinneloozen en boosdoeners ook afgenomen. Al deze zaken wijzen uit dat de wet ons meer verschafte dan we ervan ver wacht hebben. Een algeheel verbod ware de gewenschte oplossing van het alcool- vraagstuk, maar Is op dit oogenblik nog niet te verwezenlijken. De ponden worden uitgewisseld. Zij die met ponden zitten, komen ze thans uitwisselen tegen gestabiliseerde franks. Maandag werden ter Nationale Bank 700.000pond sterling uitgewisseld; Dinsdag» erden 500 000 pond ingebracht Woensdag, voor den middag, waren reeds 300 000 pond aangeboden, of 1.500.000 pond op minder dan 3 dagen tijds— Wat beteekent in onze gestabili seerde munt 262 Vi millloen frank. De financiemannen, die In 't gtheim der goden waren en in 't voorjaar onzen frank hielpen kelderen, en dus ponden net hoopen hebben gekocht aan 107, 110, 120, halen nu den buit binr en. Maar de paniekmenschen, die zich later lieten op hol jagen tijdens de zotte dagfn in Juli, en die ponden, dollars en guldens kochten beven den huldigen stand, die zijn er aan voor hun duiten, vermits het nogmaals stijgen der vreemde valuta door het stabiliseeren uitgesloten Is, en zij thans verplicht zijn hun ponden en de rest tegen verlies om te zetten. Wij kunnen, met den besten wil der wereld, die menschen niet beklagen. 11 November. De oorlog is het onrechtvaardigste en het wreedste misbruik, dat in de wereld bestaat. Twee personen twisten, de eene staat den anderen dood, men noemt hem een booswicht, men veroordeelt hem tot het schavot. Twee vorsten beweren recht te hebben tot een of ander zelfde voorwerp om te bewijzen wien het toe komt, zal er gevochten worden. Zij sieken elkanders steden en dorpen in brand de oogst te velde, de schepen ter zee worden vernietigd of geplunderd en het kanon overdekt de aarde met puinhoopen en lij ken. Die brandstichting, die moordenarij, die rooverij noemt men eene heldendaad. De sterkste verplet den zwakkere, men kroont hem het hoofd met lauweren. Alsof de moordenaar in het klein meer moest gevreesd worden dan de moordenaar in het groot I Alsof het eene misdaad ware eenen mensch te vermoorden en iets roem waardig» ganschegeslachten om het leven te brengen. Op 11 November 1918 kwam een einde aa n de moordenarij op groote schaal die de oorlog van 14-18 was. Het Is die ge dachte welke ons met blijheid moet ver vullen en die den 11 November tot een wereld-vreugdedag moet maken. Nu dat de grooten dezer wereld begin nen in te zien voor welken onpeilbaren afgrond het wapengeweld het menschdom gebracht heeft, nu is het meer dan ooit de tijd dat de massa de vredegedachte mede leeft en haren steun bijbrengt tot het stich ten der zoozeer gewenschte wereldvrede. Mccht 11 November ons elk jaar herin neren dat de eenige oorlog die wij nog mogen dulden de« oorlog aan den oorlog is. Daarom, 11 November, wees gegroet Bond der kroostrijke gezinnen. Het 6e Congres van den bond der kroostrijke gezinnen, dat Zondag gehou den werd te Charleroi, heeft een buitenge wonen bijval genoten. Met vreugde mogen wij wijzen op den grooten bloei welke deze bond geniet. In 1921 telde de bond 3000 leden. Te genwoordig telt hij er 55 duizend die met hun familieleden omtrent 400 duizend leden vertegenwoordigen. De bond telt ten huldigen dage meer dan 1000 afdeelin- gen die vereenigd zijn in gewestelijke bonden welke hun vertegenwoordiger hebben In het mldden-comiteit. Daarenboven bestaat er ook een offici- eele commissie, diebelast is met het instu- deeren van gewenschte hervormingen en voorstellen temaken aan het landsbestuur. Het is niet mogelijk hier te wijzen op al wat tot vruchtbare besprekingen aanlei ding gegeven heelt Laat ons echter een woord spreken over eene der tastbare voordeelen welke de bond verkregen heeft van het landsbestuur. Sinds 1 October betaalt de Staat 30 frank voor elk der 2 eerste kinderen 80 frank voor het derde en 100 frank voor elk der volgrnde. Indien een der kinderen sterft blijft nochtans het recht op vergoeding en dus de volgorde bestaan. De Staat geeft daarenboven ren geboortepremie van 250 frank per kind. Dit heeft reeds de prlva'e nijverheid aangezet om ook soortgelijke vergoedin gen uit te keeren. O nitre n: 900 bijzondere maatschappijen geven nu reeds gezinstoe' lagen voor werklieden en bedienden. Nog valt er veel te doen voor de kioost rijke gezinnen, zoo b. v. op gebied van militairen dienst en betaling uan belastin gen Wij mogen hopen dat, gezien den bloei en de werkzaamheid van den bond der kroostrijke gezinnen, daar ook weldra orde zal ingebracht worden. Vlaamsche en Waa'sche invaliden. Gedurende het eerste haltjaar van 1926 verschenen voor de Onderzoekskommls- sle te Gent (Vlaanderen) 2665 Oud-Strij ders, slechts 617 kregen een Invaliditeit van meer dan 10 Gedurende het eerste halfjaar van 1926 verschenen voor de Onderzoekskommis- sie te Luik (Wallcudë) 1965 Oud-Strij ders,... en 1424 kregen een invaliditeit van meer dan 10 Het blijkt dat er op 100 aanvragers, in het eerste halfjaar 1926, te Luik 73, te Gent slechts 23 als invalide werden er kend, met levenslang pensioen ten laste van den Belgischen Staat. Verbluffende cijfers inderdaad. Alleman zal toegeven dat de groote on tevredenheid en het algemeen wantrouwen In het Vlaamsche land met dergelijke cij fers getnsz'ns kunnen worden stilgelegd Integendeel. Alleman zal ook toegeven dat volledige, gansch overtuigende statistie ken over heel het geval der oorlogslnvali dltelt thans niet meer uitblijven mogen. Men kome toch niet aanvoeren dat de oud-strijders uit het Vlaamsche land licht zinniger invaliditeitzoudenaanvragen dan deze uit Wallonië. Zoo iets gelooft nie mand. Het staat immers genoeg bekend, dat Wallonië veel minder oud-strijders telt dan Vlaanderen en men geve gerust het ten honderd aantal aanvragen op, hier en ginds. Dan eerst krijgen de cijfers 73 en 23 hun zeer juiste en volledige be- teekenis. M. Poullet is gewroken. Naar aanleiding van het stabiliseeren van den frank aan 175 het pond, schrijft De Tijd zeer teiecht Oud-minister Janssen en Staatsminister democraat Prosper Poulletzijnschitterend gewrokenHet werdzooduldelijk betoond op het 5e Congres van het A. C. W. door heer F. Van Isacker Francqul, Houtart, Franck, Jaspar en Cie hebben geen beter plan gevonden dan hetgeen door heer Janssen werd opgebouwd. Maar z'hebben dit plan verwezenlijkt In schadelijke voor waarden voor 90 van de Belgische ge meenschap. In zijne democratische opvat tingen zou hij heer [anssen het nooit aangedurfd hebben, te stabiliseeren aan 175 Belgische frank voor één pond. Zijne belagers van destijds hebben het gedaan. Zij zijn nu de helden van den dag. We gunnen hun die eer. De socialisten hebben meegedaan, eerst met heeren Poullet, Janssen om te stabiliseeren aan 107, ver volgens met hunne opvolgers om de stabi lisatie te verwezenlijken aan 175, met al de naweeën die ons nog wachten. Hebben hunne volgelingen daar vrede mee, ons is het wel. Voor de christene democraten blijft het eene eer, aan dat dubbelspel niet te hebben meegedaan. De nieuwe Regeering Men had gedacht dat na de stabilisatie van den frank de heer Francqul ontslag nemen zou en de vrees bestond dat zulks aanleiding zou kunnen geven tot een re- geeringscrlsls. De heer Francqul heeft nu zelf verklaard dat hij nog enkele weken aanblijven zai, ten einde zijn stabilisatie plan ten volle uit te voeren. Anderzijds nebben de andere politieke groepen geen lust om nu politieke verwikkelingen uitte lokken. Het is, trouwens, een loyale hou ding deze Regeering toe te laten tot het einde het bewijs te leveren van hetgeen zij vermag. De volmachtwet eindigt tegen Nieuw jaar, en dan zal wellicht wel wijziging ifi" den politieken toestand intreden. Vermits de heer Francqui nu zelf ver klaard heeft dat het ontslag van dehuidige Regeering het stabiiisatieplan niet in ge vaar brengen kan, is het dan ook maar wenschelijk dat de volmachtregeerlng niet langer bestaan zou dan de volmachtwet toelaat. De huidige Regeering hc udt er evenwel aan nog enkele maatregelen te treffen, vooral van economischen aard. Het zal iedereen reeds verwonderd heb ben dat zelfs een socialistisch minister den wensch uitgedrukt heeft dat in de kool mijnen de achturenarbeld8dag met een half uur verlengd zou worden. Wat zal de Regeering doen Indien de organisaties der arbeiders weigeren zou den np dit voorstel In te gaan De Regeering heeft ook nog maatregelen te treffen voor wat betreft de herziening van de fiscale wetten, en namenlijk de herziening van de supertaks. De invoering van de Belga-munt moet Insgelijks nog practlsch geregeld worden. Kortom, wij zijn er zeker van dat wi voor twee maanden geen politieke verwik kelingen zullen beleven. Guido. De klachten zijn algemeen, een groote schaarsch'e aan kolen doet zich gevoelen niet alleen bij de particulieren, maar ook in de nijverheid, in de visscherij en in de gas- en electriciteitfabrleken. Dit gebrek aan kolen werkt natuurlijk de prijsopja- ging in de hand en heeft zijn weerslag op den prijs van alle producten. Verleden Wln'er stonden de huiskolen 125 tot 150 fr. de 1000 .kilos En nu moe ten wij reeds betalen aan 350 fr. en de bijzonder soortkolen aan 400 tot 450 fr Tcch is aan de koolmijnen de voort- brengst van maand tot maand geklom men, terwijl integendeel de stock van maand tot maand verminderde, tengevol ge van den uitvoer, waarmee tegenwoor dig schatten verdiend worden. Is het waar dat wij, om onze handels balans te verbeteren, zooveel mogelijk moeten uitvoeren, toch moest eerst ge zorgd dat ons eigen volk zijn voorraad kan bekomen. En dat blijkt niet het geval te zijn. Te Oostende zijn een tiental visschers- booten moeten blijven liggen, en dit getal groeit nog steeds aan. Er zijn gasmaatschappijen die minder waardige steenkolen moeten verstoken, overal moet moet men de stocks aanspre ken welke uitgeput geraken. Donderdag waserspraak dat te Kortrijk eene nijverheid, waar omtrent hendera werklieden arbeiden, ging sluiten. Vrij dag gingen de werklieden doorgezonden worden, toen rond den middag het bericht kwam van de aankomst van een wagon. Over eenige dagen lagen twee schepen met steenkolen in de vaart, maar op den dag dat zij gingen gelost worden, kregen de schippers bevel weg te varen. De kolen waren voor Engeland verkocht. Woensdag kwamen in de statie, te Ise- ghem voor een kolenhandelaar van Ise- ghem, verscheidene wagons kolen toe. Deze werden aan de kleinhandelaars ver kocht, maar toen zij tegen den avond wilden lossen was het te laat. Het was het uur der sluiting van de lossingstatie. Toen zij Donderdag morgen gingen om te lossen waren al de wagons verdwenen. De handelaar had ze alle in eens verkocht en zij waren naar Brugge vertrokken om van daar de richting te nemen naar Engeland. Wat met de kolen gebeurt, gebeurt ook met de aardappelen. Verleden Zaterdag werd in het mini sterie van Nijverheid en Arbeid een vergadering gehouden, waarop beslist werd den uitvoer te beperken op de hoe veelheid welke dr?e bereikte in Januari laatst. De regeering zal verder onderzoe ken op welke wijze de bevoorrading der bevolking regelmatig kan geschieden. Levend verbrand Adolphe Gaudlas, 56 jaar oud, nacht waker in eenen bouw te Neuilly, was bij een vuur, op 't gelijkvloers ontstoken, in slaap gevallen. De man is op het open vuur gestuikt en werd 's morgens door de werklieden in ijselijken toestand gevon den. Het slachtoffer erg aan het hoofd en de borst verbrand, werd stervend naar t gasthuis overgebracht. Drama van den haat Geruimen tijd reeds droegen te Brest de genaamden Francois Tèphanie en Danle- lou elkaar een doodelijken haat toe. Een paar dagen geleden wachtie Tèphanie, tijdens een storm, zijn buurman op, waar van hij wist dat hij niet slapen ging zonde: eerst nog eens in zijn stal geweest te zijn. Hij moest inderdaad niet lang wachten Danielou vertoon ie zich weldra en eei vreeselijk gevecht ontstondtusschen beide mannen, tot Danielou, met afgesneder keel, dood neerviel. Tèphanie had nu zijn zin hij ging naa: huis, na eerst het dcchtertje van he slachtoffer opgesloten te hebben, en legdt zich te bed als of er niets gebeurd was 's Anderendaags begaf hij zich naar di kust en sprong met een zwaren-stepn om den hals gebonden, van de rotsen. Mer heeft thans zijn lijk gevonden. Kindje verhangen in zijn bed De kleine Germaine David, 7 maand oud, te Bergon, was In haar bedje aai 't spelen, terwijl de grootmoeder aan dtn wasch bezig was. De kleine viel met he hoofdje tusschen twee staven van he: ijzeren bedje en kon niet meer recht. Wanneer de grootmoeder kort nadien kwam kijken, was het kindje reeds ver smacht. De doodensprong In het Washington-hotel te New York hebben een 51-jarige vrouw en haar 30 jarige drchter op gruwzame wijze zelf moord gepleegd. Ze huurden een kamer op de eltde verdieping van' het hotel. Kort nadat zij de kamer hadden betreden sprong eerst de moeder en oogenbiikkelijk daarop de dochter uit het venster. Terwijl de laatste op straat te pletter viel, kwam de mof der op een balkon van de tiende ver dieping terecht. Een vrouwelijke logeer gast welke de balkonkamer bewoonde, wilde de wanhopige naar binnen trekken, doch deze weerde zich wanhopig en de dame die haar wilde redden moest ten slotte loslaten, wilde ze niet mee in de diepte worden gesleurd. Ook de moeder bleet verpletterd op straat liggen. De re den voor de verschrikkelijke daad is nog niet achterhaald. Wielrijder gedood De 23jarige Bénas, landbouwer te Per- ret, nabij Chalon-sur-Saone, kwam per velo langs de baan gereden, toen hij door een auto verrast en doodgereden werd. Huiselijk drama De herbergier Xavier Sulk, te Mulhou se, kwam terug van de jaarmarkt van Habsheim en vond zijn vrouw In dronken toestand. Een twist ontstond en de her bergier schoot de vrouw,met een revolver dood. De dader is aangehouden. Voor de vierde maal is Mussolini aan een aanslag ontsnapt. Zondag had M. Mussolini rond 5 u. 40 het gymnasium van Bologna verlaten, waar hij een wetenschappelijk kongres had geopend. Onder het geestdriftig ge juich van het volk begaf hij zich naar de statie om er den trein te nemen naar Forli. Onderwege, nabij de Onafhanke- lijkheidsbaan werd een revolverschot gelost. De moordenaar werd ontwapend door M. Ricci en door de menigte ge- yachten gedood. M. Mussolini zette zijn weg voort naar de statie, waar hij het woord toestuurde aan de officiers van 't garnizoen. Daarna vertrok hij naar Forli. De revolverheid is een genaamde Anteo Zarrponi, 15 jaar oud, behoorend tot een begoede familie van Bologna. Mussolini was per rijtuig toen het schot op hem gelost werd de kogel vloog rakelings tegen zijn borst, verscheurde het Grootlint 'der orde van den Heiligen Mauritius en een stukje van het uniform en vloog vervolgens door de mouw der as van den Burgemeester van Bologna die naast Mussolini gezeten was. De Koning en de Paus zonden onmid dellijk telegrammen van belangstelling. Zondag heeft een reusachtige brand de groote magazijnen der Pharmacie Centrale ten gronde vernield. Het gebouw bestond uit drie verdiepten, waar talrijke bureelen Ingericht waren er waren een groot getal bedienden, waartusschen een vijftigtal machien- schrijfsters. Deze bureelen waren prach tig gemeubeld. Verschelde: e ascenseurs gaven toegang tot de verschillende ver diepen in een woord het was eene in richting met al het moderne gemak. Het gelijkvloers en verscheidene deelen van het gebouw diende n tot magazijnen en waren opgekropt met waren, komende uit eene fabriek van Haeren, en die er samen gebracht waren om tusschen de kalanten van Brussel en omtrek en van ganschhetbinnenland verdeeld te worden. Deze magazijnen waren van eene la- dingskaai voorzien, waar, langs den kant der Telefoonstraat, onder een glazen af dak, vijftien autokamions stonden. De magazijnen met gansch den inboe del werden vernield. De brand was zoo hevig dat in gansche straten de huizen moesten ontruimd en de meubels gevlucht Tijdens Fe reddingswerken werden twee pompiers gekwetst. De waarde van het vernield gebouw met den inboedel wordt op 10 tot 12 mil lloen geschat. Oefeestzaal van den Boerenbond afgebrand Dinsdag morgen werd de stad Leuven in opschudding gebracht door een reus- achtigen brand, welke gewoed heeft in de Minderbroederstraat, In de lokalen van den Be gischen Boerenbond, eigen lijk in de gekende feestzaal der Gilde van Ambachten en Neringen, waaraan de eigenlijke lokalen van den Boerenbond palen. Alle dossiers en dokumenten der aan palende zalen konden gered worden. De feestzaal is heelemaal afgebrand. De schade beloopt ruim 100.000 fr. loor verzekering gedekt. TE VERKRMGEN BH SANSEN-VANNESTE die zorgen voor het plaatsen. meer over hetgeen geinigd had hen te scheiden. Maar wel praatten ze menigmaal over Verschalde's plan naar Spanje te reizen. Dora had daartegen, heel wat bezwaren. Vooral vreesde ze, dat haar vader Floris als een vijand zou behandelen. Verschalde overwon langzamerhand die bezwaren en noemde het zijn plicht, om mijnheer Vlota terug te brengen. Zoo werd het Kerstmis. Floris was nog niet naar Brugge geweest. Hij zag er vreeselijk tegen op zijn vader te ont moeten. Nu zou hij weldra de reis naar Spar je aanvangen. Eerst had nog een tentoon stelling te Antwerpen. Hij zond een flinke inzending, 't Liefst zou hij in geldmidde len onafhankelijk van zijn vader staan, al was moeder genoeg bereid hem te helpen. Maar hij rekende op een goeden verkoop. 't Was een verrassing, toen mevrouw Verschalde schreef, dat ze de Kerstdagen op den Kemmelberg wilde doorbrengen. Daags voor den Hoogdag reed Floris naar Yper, om zijn moeder af te halen. 't Had in den nacht wat gesneeuwd. En in den voormiddag had Floris nog gauw een schets gemaakt van 't winter landschap rond den berg. De ouderwetsche koets hield stil voor Yper station. Floris wachtte binnen op den trein. Deze bleef niet lang meer weg. Hij bracht een zwerm soldaten mee, die in verlof gingen Maai dan zag Floris zijn moeder en ontroerd begroette hij haar. Hij leidde haar naar het rijtuig, dat dadelijk naar Kemmel terug keerde. De koetsier kon moeder en zoon niet hooren en dus had den deze gelegenheid om onmiddelijk vertrouwelijk te spreken. Mevrouw Verschalde vertelde, dat thuis alles kalm was. Vader sprak nooit over Dora en Adeleide voelde ook, dat re haar mond moest houden. Een plezierige stemming was het natuurlijk niet. Vader had het goed gevonden, dat ze met de feestdagen naar hier kwam. Toen begon Floris over zijn plan om naar Spanje te reizen. Hij hrd nu de bezwaren van Dora vrij wel overwonnen. En hij achtte het zijn plicht Viota terug te brengen bij vrouw en dochter. Ja,te meer daar Vlota in een misver stand verkeert, zei mevrouw Verschalde. Hij meerit, dat uw vader en mevrouw Viota elkaar heel dikwijls ontmoetten en dit is niet het geval, 't Was de eerste maal, dat uw vader haar mee noodigde.. na de veel langer geleden voorgeschie denis. Maar weet ge dat zeker, moeder j Ik wil vader wel gelooven... Ik heb Iemand ondervraagd, die mevrouw Vlota nog al dikwijls bezocht. Ze wil nu onbekend blijven. En ik zal ze niet noemen. Ik ben haar adres te weten gekomen door mijnheer Devloe. O, ja, die heeft schilder Vlota goed gekend. Maar natuurlijk heb ik aan Devloe niets gezegd over uw vaders houding En hij weet daarvan niets. Neen... Welnu, die kennis heeft me verze- keid, dat mevrouw Viota uw vader nooit zag. Zij weet de geschiedenis- Ze was eerst achterdochtig. En waarom komt ze nooit meer naar mevrouw Vlota of Dora? vroeg Floris. Ze kan zich moeilijk bewegen. En ze weet, dat mevrouw Viota zinneloos is. Och, ze was eigenlijk geen vriendin van den huize. Kennis, die verzwakt, wanneer een familie de stad verlaat. Maar zoo noodig wil ze dat voor mijnheer Vlota getuigen. Ware deze toen zoo haastig niet vertrokken, ze zou hem Ingelicht hebben. Ze had kunnen schrijven. Dat doet men niet licht. En bedenk, dat mevrouw Viota en Dora de stad verlieten. En dat mensch werd zelf schuw. Veel lieden zijn niet gaarne ge tuigen... Dat alles is zoo blijven hangen. Maar ge hoort, dat ik ook aan uwe reis naar Spanje heb gedacht. Goede moeder En ge weet nu wat meer om tot schilder Viota te zeggen. Ik denk dat die man door allerlei teleurstellingen zwart gallig is geworden. Wanneer zoudt ge gaan Na de tentoonstelling... Dat is einde Januari... Maar ik zal het zelf aan vader mee komen deelen, hoe moeilijk i et ook Is. 'k Was trouwens van plan vader te komen nieuwjaar wenschen. Dat Is heel goed, Fioris... Ik ben zeker, dat vader in zijn hart ook verdriet heeft. God geve, dat hij Inziet, hoe hij nu onrecht kan herstellen. Zoo spraken moeder en zoon. Bij Rnya was alles gereed om mevrouw Verschalde te ontvangen. Wel gekomen, zei Virglnie, oprecht gemeend. Maar mevrouw, 't is jammer, dat mijnheer ook een keer niet meegeko men is. Hij vindt het zeker te koud op den berg Ja... Hij is 's winters niet gaarne uit de stad. Alles is gewoonte... Estelle had de tafel gedekt. Ze zag er netjes uit. Maar ze kleedde zich nu niet meer op, om mijnheer Floris te bekoren. Ze ging straks kerstavond vie en op de hoeve van Loos, naar oud Vlaamsch gebruik. De dochters zouden koeken bakken, had Mandus dien voornoen nog komen zeggen. En ze zouden allemaal opblijven tot het tijd werd om naar de Kerstmis te gaan. Neen, Estelle had geen verkeerde nei gingen meer en zag haar vroegere dwaas heid in. Na het eten bleef mevrouw Verschalde geruimen tijd met Vlrginle en haar man praten. Estelle kwam goeden dag zeggen. Ze was vroolijk gestemd. Veel plezier, wenschte Ruya. En de weer eens te kunnen komen. Mevrouw Viota zat wezenloos bij het vuur en staarde als in oneindige nesten. Ze had mevrouw Verschalde zelfs niet aangeblikt, toen deze binnen trad. Het drietal sprak eerst over de reis naar Spanje en mevrouw Verschalde nam Dora's laatste bezwaren weg. Er werd nu beslfst vastgesteld, dat Floris eind Januari naar het Zuiderland zou vertrekken. Maar hoe het haar ook speet, mevrouw Verschalde meest nog over de getuige te Brugge zwijgen... Het werd donker. In den hoek stond een kerstboompje. Dora stak de kaarsen aan. Nu had ze meer moed en lust daar toe. Ze sloot de blinden. Zacht glansde het licht. Dora zong van het Kindeke te Betle- hem, van het roerend tooneel met de her ders in den stal. Ontroerd luisterde Floris naar haar. Dora had een prachtige, zui vere stem. Maar ze zong dan ook Spaansche kerstliederen en 't was of haar vader nu nader tot het huizeke kwam... Of verzoe ning gesloten zou worden. De zinnelooze scheen eveneens te lui steren. Ze keek naar haar dochter. En kompümenten ginder... - Ja, van mij ook, voegde Virginle er h»ar gelaat had meer uitdrukking thans, bij... j Dora schonk koffie op. En ze had Glimlachend keek ze haar dochter na.kerstkoekjes gebakken. Gezellig zaten ze Ze was zoo blij om de verzoening. samen, 't Was voor hen een heerlijk Floris en zijn moeder wandelden dankerstfeest hier op den berg. naar Dora Viota, die hen met blijdschap De Mevrouw Viota werd te bed ge- verwachtte. Mevrouw Verschalde kuste bracht, toen het haar tijd was. Gewillig haar innig. Ze zei, hoe verheugd ze was'ging ze met *"»ora mee. En daarna bleven mevrouw en Floris nog een langen tijd. Dora zei hoe zeer haar leven veranderd was. Ze voelde zich gelukkiger nu. Maar ja, als vader kon terug keeren. 't Was elf uur toen mevrouw Verschal de en riorls terug keerden. De sterren flonkerden. In het dal blonken hier en daar lichten, 't Leek Floris of er een buitengewone plechtigheid over de wijde omgeving hing. De heilige Kerstnacht zei hij Ja, jongen. Vrede aan de menschen van goeden wil. O, mochten uw vader en mijnheer Vlota dat nu verstaan. Ik hoop het moeder. En die hoop is sterk. Maar welke moeilijkheden er zich ook voordoen, kloek zal ik er tegen worstelen. En God zal u zegenen. Ruya en zijn vrouw waren te bed. Ze hielden niet van klanten, die een heelenj Kerstnacht zaten te drinken en te kaarten om dan met een dwazen kop naar de Kerstmis te gaan. Daarom had Ruya vroeg gesloten. Fioris had den sleutel, stil traden hij en moeder binnen. Vader en Zoon. Op oudejaarsdag reisde Floris naar Brugge. Het was niet in blijde stemming. Hij zag zeer tegen het wederzien met zijn vader op. Maar hij wilde dit niet langer uitstellen. Het had gesneeuwd en Floris zag zijn Brugge in winterpracht. Hij had gaarne een schetsje genomen. Maar straks zou de avond vallen. Misschien kon hij het morgen doen. Mijnheer Verschalde was thuis, toen Floris aankwam. Hij werd wat rood, toen zijn zoon de kamer binnen trad en hem de hand toestak. Maar hij verdook zijn verlegenheid in een woordenvloed. Dag Floris, zei hij Nu Is het winter geworden hé. We hadden die sneeuw eigenlijk op Kerstdag moeten hebben. Dat hoort er zoo bij. Maar ach met Nieuwjaar is het ook wel gezellig. Ja, vader, ik houd van sneeuw. Jammer, dat het zoo gauw vuilig heid wordt. In de stad, maar buiten niet. 't Was zeker moeilijk rijden naar Yper. Wagens hadden den weg al wat gebaand, 't Was vandaag markt. O, ja, nu Nieuwjaar op een Zater dag valt. Zoo was de intrede. Van Dora gewaag de mijnheer Verschalde niet. Dat deed Floris toch pijn. Een enkele vraag naar haar zou Floris reeds verblijd hebben.Ze hadden daarom de netelige kwestie niet behoeven aan te raken. Mevrouw had voor Floris een zetel bij den haard geschoven. Zij vroeg wel naar Dora nu. O, veel groeten, van haar moeder, zei Floris. En ook de beste wenschen voor het nieuwe jaar. Mijnheer Verschalde deed of hij dit niet hoorde. Hij haalde een kistje sigaren en een flesch likeur. (7 Vt'volgi) L

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1926 | | pagina 1