kind zijner ouders HAMDELSBANK FONBSENBANK -BGORDSTAR- 30G MILL10EH Raar em Laiiüoy§P3!iiie!i ie ofoobie liiyiisr iBP aiÉPsia Politiek O verzicht. Notarieel-, Annoncen- en Nieuwsblad voor Poperinghe en Omstreken. MAAKT DEEL VAN DE GROEP een der grootste Kapitaal-concentraties van het Vlaamsche land en vertegenwoordigt ruim m ZONDAG 21 OCTOBER 1923. Abonnementsprijs 30 CENTIEMEN. 25 JAAR. N' 43. per Jaar: In Stad: 14 fr. In 't Land: 16 fr. (per post) Frankrijk: 28 fr. Congo: 28 fr. Andere landen 34 fr. TARIEF: Kleine Berichten: 1 fr. per reek; minimumprijs per insertie 3 fr. mmmm TELEFOON Nr 9 Uitgever: SANSEN-VANNESTE, Gasthuisstraat, 15, Poperinghe. POSTCHECK Nr 15.570 Alle annoncen zijn vooraf te betalen en moeten tegen den Donderdag noen ingezonden worden Kleine berichten tegen den Vrijdag noen. TARIEF: Notarieele Verkoopingen: 90 cent. per gewone regel. Annoncen: Prijzen op aanvraag. r Onlangs was ik getuige van een voorvalletje dat me zeer trof en aan leiding gaf tot mijn praatje van van daag. 't Gebeurde in eene groot® statie, een trein liep binnen en bracht vele jongens van eene kostschool in verlof meê. Een vader wachtte op het perron zijn zoon op. Toen hij hem bemerkte, ging hij er met een vreugdelach heen en kuste hem een vroolijk weder zien De jongen hij scheen me zoowat vijftien jaar oud trok met een brusken ruk zijn hoofd terug en mompeldeMaar, papa, doe nu niet kinderachtig! De jongen was zeker in de meening, dat de omstanders hem uitlachen zou den. Wie weet was er onder de in-ver- lol komende studentjes geen weesjon gen, wien tranen in de oogen kwamen bij het zicht van dit tooneel. Een groepje schooljongens hadden veel plezier, een hunner was aan 't vertellen: «Gisteren avond kwam ik wat te laat thuis, en onzen «ouwen» gaf me daar een zedepreek. Amper had hij gedaan, of ons «meeke» moest er ook nog wat bijvoegen... 't Is nog maar enkele dagen geleden dat ik dit hoorde en 'k denk er nog steeds aan. Als men zulke jongens praten hoort, dan geef ik vele menschen gelijk, die steeds zeggen: «Er zijn geen kinde ren meer! Jongens, meisjes, van pas veertien, denken zich reeds hoven het hoofd hunner ouders gegroeid. O! vader Vondel deed Eva hier zoo wel zeggenDe kleinen treên op 't kleed, de grooten op het hert Wat zouden wij eene schoone jeugd hebben, bezaten zij allen maar wat meer ouderliefde; heeft Onze Heer niet zijn zegen beloofd aan allen die wel hunne ouders eeren. Er bestaan zoovele verhalen van kinderen die zich hunner ouders schaamden en later ongelukkig wer den. Garcia Moreno, de groote president van Ecuador, zat voor de eerste maal na zijne verkiezing de Nationale ver gadering vóór; hij liet hij den aanvang een oud moedertje binnen leiden en plaatste haar nevens zich op de voor zitterstribuun, hij sprak toen de ver gadering toeHet is mijn goed moe derken, aan haar ben ik deze groote eer van vandaag verschuldigd. Heeren, alle eerebewijzen die gij mij brengt, zijn voor mijn moederken Een heel andere kerel dan die groote student, die verlegen was voor den welkomkus van zijn goeden vader. Na den oorlog werd de nog-onrijpe jeugd meegesleurd door de vele onge rijmde en dwaze gedachtenstroom iti- gen die thans in de wereld kruisen en een draaikolk van ondergang en be derf vormen. Zoo vinden wij een vagen uitleg waarom de tegenwoordige jeugd er zulk® verkeerde gedachten op nahoudt nopens de plaats die het vierde gebod in hun leven van eiken dag inneemt. De jeugd meent het daarom niet al tijd verkeerd, maar velen beweren dat hunne ouders hen niet begrijpen. Zou het werkelijk mogelijk zijn dat ware ouders hunne kinderen niet begrijpen Ik geef gaarne toe dat er zulke ouders bestaan bijvoorbeeld, er zijn brave, eenvoudige werklieden die hard werken, het geld hijeen scharre len om hunne jongens te laten studee- renHun gezichteinder is natuurlijk meer beneveld, hun gedachtenwereld meer beperkt; maar daarentegen zul len er vele zaken zijn die absoluut niet in het hereik vallen van onzen student en waarover nochtans de simpele ouders een klaar gedacht hebben. Maar wil dit beteekenen dat de meerwaarde aan wetenschap de plichtbewuste kinderliefde in den weg staat. Het kinderhart moet altijd dankbaar blijven, want, na God, komt alles van onze goede ouders. Het valt langs den anderen kant, niet te loochenen, dat zelfs ontwikkel de ouders te weinig rekening houden met de nieuwe vereischteri van de nieuwe tijden. Het leven eischt, tegenwoordig, heel wat meer zorgen dan vroeger. Onder dezen druk verliezen sommige ouders wel eens de geestesontwikke ling hunner kinderen uit het oog, zij voelen niet hoe vele ernstige levens vragen raadsels zijn voor onze jeugd, en deze raadsels moeten, langs den goeden weg, dit is, langs de ouders, tot een oplossing komen. Onder deze spanning, kan het ver trouwen geschokt worden, en de zoon en de dochter voelen zich eenzaam. Oorlog en revolutie volgen mekaar op en schudden de wereld duchtig over en weêr. Onze jeugd, die tot de twijfelaars inzake ouderlijke gezag behoort, diene eens diep te overwegen dat de ouders gegroeid zijn in een ganscli andere gedachtenwereld. De ouders toetsen de huidige jeugd aan de hunne, die eene was van ge hoorzaamheid, plicht en tucht. Het Katholicisme van toen had een heel ander karakter en was heel wat gemakkelijker te beoefenen dan in de huidige omstandigheden; men leefde, om zoo te zeggen, meer zorgeloos opslag van brood en andere noodza kelijke artikelen was uitzondering, men kende weinig woningnood... Toen is de oorlog gekomen en stiet het trotsche gebouw van cultuur en techniek in mekaar, en onder dit puin ligt zooveel goeds en edels hegraven. Dat onze jongens zich even dezen toestand indenken, zij zullen hunne ouders hegrijpen, want het zal veelal zijn dat we de bewering kunnen om draaien Onze ouders begrijpen ons nietin Wij begrijpen onze ouders niet Dank God, gij allen, die nog goede ouders hebt, er is geen grootere schat ter wereld dan een brave verstandige vader en een zorgzame, goede moeder. Men denke niet te vroeg dat men op eigen beenen staan kan. Vindt men de oplossing niet van vele raadsels die onzen geest bezig houden, zoekt ze bij de ouders, of vraagt ze, ten slotte, aan een verstan dig biechtvader. Bij dit alles mogen wij niet vergeten onszelven eens de vraag voor te leg gen: «Wat ben ik voor een kind?» Is het ideaal der ouders in huis niet gansch vervuld, dan blijft toch nog altijd het ideaal van een ridderlijk kind te vervullen. Het is een plicht van staat E«nd zij ner ouders te zijn. Wie zich aan dezen plicht onttrekt, zal in zijn leven vele grijze dagen tellen. De hoogste lof die een kind kan toe gezwaaid worden, is deze, dien ik eens op een doodheeldeken van een ach- tienjarigen jongeling las: Eenmaal in zijn leven heeft hij ons bedroefd, toen hij stierfzoo schreven de ouders. WIES. SBBBBBSBsaBESSSSBEBBgisigigBgBE Een vreemd verschijnsel mag het heetcn dat tot hiertoe in de wetgeven de Kamers van ons land geen enkel wet geboren werd die getuigenis af legde van een drastische bescherming van den 'andbouwstand en die men zou kunnen aanschouwen als de be kroning van een agrarische politiek De vöoroorlogsche wetgeving op dit gebied was nulmen zou er te ver geefs zoeken naar een of andere noe menswaardige uiting van een land bouwpolitiek. Weliswaar fungeerden rechts en links allerlei commissies en jurys die vee prijskampen in 't leven riepen en be kroonden weliswaar hadden de hee ren zelf moeten inzien dat de konij nen in hun jachtgebieden te veel on heil stichtten en werd de schadeloos stelling geregeld als tegenpraestatie, zou men haast mogen zeggen, voor de zware sancties die het minste jacht- misdrijf beteugelen. Maar een land- houvvstand, in den breede genomen, is weinig gediend met het toekennen van enkele medalies aan prachtyeemodel- lenhij is weinig gediend mat te we ten dat de schade door konijnen aan zijn oogsten aangericht mo®t hersteld worden. Hij heeft nood aan een groo te, breed-opgevatte landbouwpolitiek die getuigenis aflegt van krachtig wil len en machtig kunnen. De reden dat tot heden geen breede landbouwpolitiek werd gevoerd ligt voor de hand. Er is zelfs niet één re den, maar er zijn er zooveel dat men haast zou denken dat landbouwpoli tiek een onmoglijk iets was Redenen van algemeenen aard kan men vinden in het feit dat de algemee- ne ceconomische politiek van 't land vóór den oorlog volop steunde op het princiep van vrijhandel. Vrijhandel had Groot-Bretanje zijn breedste vlucht doen nemen op nijverheids- en handelsgebied in de laatste eeuw, vrij handel was dan ook een hoeksteen van 's lands welvaart in den breede geno men. De overbevolking, de geogra- phische ligging die er van essentieël een land van doorvoer maakten, de oeconomische ontwikkeling van 't zui delijk gedeelte noopten België fataal, een vrijhandelspolitiek te voeren. Waar 't vrijhandelsprinciep alles be- heerscht ziet men de nijverheid weel derig gedijen, terwijl de landbouw vaak het slachtoffer wordt. Vergelijkt maar even den landbouw in Engeland nu hij wat hij vroeger waszijn be langrijkheid in 't oeconomisch leven van 't land deed niets dan afnemen in de laatste eeuw. Daarbij hadden we in Belerië het noodlottig verschijnsel dat Wallonië toonaangevend was daar waar het gold oeconomische richt snoeren te geven en regelingen te treffenWallonië was en is gebleven een essentieël nijverheidsgebied. Maar er is meer. Er zijn niet alleen redenen geweest van universeele oeconomische politiek die spruiten uit oorzaken die ver boven de grenzen uit reiken, er zijn ook redenen geweest van uitsluitend inheemsch karakter. De voornaamste zijn: gebrek aan on afhankelijkheid en gemis aan eenheid onder de landbouwers zelf. Zoo was het ten volle in het verleden, zoo is het nog grootendeels in onze dagen. Onafhankelijkheid kon niet bestaan daar waar minstens 80% der landbou wers pachters waren. We weten dat zulks in menig geval beteekentalge- heele onderworpenheid aan den wil (en soms ook eilaas! aan den wille keur) van den eigenaar. Die wil en die willekeur konnen ver reiken en de ge heimen der dopspolitiek uit vroeger jaren omsluiten menig staaltje dat te gen de borst van ieder rechtgeaard mensch zou stuiten Meer dan eens zag men den rijken dorpskasteelheer onderduims de hofstede aankoopen van een politieke tegenstrever om hein onder de knie te kunnen houden zon der het risico te moeten afloopen van een soms wisselvallige kiezing. Het was de uiting van het machts princiep in zijn brutaalste optreden en in al zijn hardvochtigheid. We geven grif toe dat zulke feiten een zeldzame uitzondering waren doch het feit dat ze roekeloos en ongehinderd konnen doorgevoerd worden is van beteekenis op zich zelf. Tusschen eigenaars en pachters was in menig geval niet de minste voelingvele eigenaars wisten met moeite waar hun pachtgoed gele gen was, anderen vergenoegden zich in het najaar de velden van hun hoeren te doorkruisen om hun jachtgenot bot te vieren. Maar de broederhand, de liefde tusschen heer en boer waren na genoeg totaal uitgeschakeld. De boer zag alleen van tijd tot tijd den tus- schenpersoon wien hij de pachtsom moest betalen en die enkel begaan was met de opbrengst van het verhuurde goed en met den verkoopprijs der hoo rnen die de boer voor zijn heer moest kweeken. Eenheid en solidariteit en verstand houding bestonden evenmin tusschen de landbouwers ondereen. Deze was wel de grootste tragedie voor den landbouwersstand. Want niemand zal durven staande te houden dat de landbouwers niet zouden kun nen wat de werklieden in alle landen in de verloopen eeuw en in 't begin dezer eeuw tot stand hebben gebracht met hun organisaties die vaak het hooge woord voeren. En nochtans die macht is geboren uit het solidariteits gevoel, zij heeft zich ontplooid omdat de arme werkersmassas de schouders bijeengestoken hebben, zij heeft zich kmme-n uiten omdat de millioenen <-.n- benullige hijdrage'n van iedere week gegroeid zijn tot een wapen dat de reusachtigste nijverheidstakken kan doen heven. Onder de landbouwers vroeger geen solidariteit, geen band: niemand be kommerde zich om hun lot, ze waren de eeuwige vroeiers van 's morgens vroeg tot 's avonds iaat, tot al met eens een eenvoudige priesterziel hun nood besefte en met kale middelen den grondsteen legde van een werk dat opgroeide tot een der reusachtigste organisaties van het gansche land. De eerste stappen tot de eenheid zijn ge daan, de eerste handen van solidariteit zijn gesmeed. Het werk is geworden tot een heele olievlek die niet meer te weerhouden valt. De oorlog kwam en na den oorlog zou voor den landbouwstard een nieuw tijdperk worden ingeluid. Er werd een begin gemaakt met landbouw wetgeving. Weliswaar was de eerste stap enkel van beperkt belang doch hij was ge daan en de nieuwe tijden stonden vóór de deur Die eerste stap was de wet van 9 April 1921 op de landpachten in de verwoeste gewesten, het werk van Kamerlid Em. Van Dievoet professor van de rechtsfaculteit aan de Katho lieke Hoogeschool te Leuven. Die wet was een uitzonderingswet, alleen van toepassing op dat deel van 't land dat aan de verwoesting van den oorlog had blootgestaan. De gevolgen waren fataal omschreven binnen enge grenzen maar haar moreele dracht ontzeglijk groot: ze huldigde namelijk het princiep dat de eigenaar niet meer oppermachtig was om den duur en de vergoeding voor het genot vast te stellen. Men kan tegen die wet wel inbren gen dat ze lijdt aan gemis aan eenvor migheid door het feit dat het vaststel len van den pachtprijs afhangt van den een of den anderen vrederechter, doch alle wetten gaan mank op een of ander punt in de toepassing. Zelfs al had die wet maar dat gedaan: het huldigen van het princiep der bescherming van den landbouwer, dan zou dit reeds een moreele triomf van belang zijn ge weest, afgezien van de materieele voordeelen. Het probleem komt weer in al zijn scherpte naar voren ter gelegenheid van de nieuwe pachtwet De ziel is weer geweest Professor Van Dievoet, de groote stille werker die niet houdt aan ijdel woordverkwisten maar zoekt op te bouwen en te scheppen. Het ontwerp van de wet is daar: wat er uit zal groeien moet de dag van morgen ons kond doen. In elk ge val mogen we nu reeds zeggen dat die wet weer beteekent: een stap vooruit naar de vrijmaking van den landbou wer. Men zal die wet, zooals altijd, veel zoeken af te breken. Politieke groe peeringen zullen de landbouwers zoe ken te vleien en tegenvoorstellen ver dedigen die een stap verder schijnen te gaan. Dit alles hoort tot de lage zijden van de vuige politiek. Een zaak staat vastKomt de wet er, dan mag de landbouwer weer wat vrijer ademen, dan mag hij in stilte bij zich zelf getuigen dat hij weer een stukje onafhankelijkheid heeft bijge wonnen. En dat zal hij te danken hebben niet aan diegenen die hem willen zand in de oogen strooien met te roepen dat men voor hem niet genoeg offers brengt, maar wel aan diegenen die het princiep van het offer hebben ge steld en neergelegd in een concreet Wetsvoorstel. Want we moeten ons geen illusies maken: de landbouw- sfahd in "zijn organisatie is nog niet zoo bijster lang uit de wieg opgestaan en het gaat nog niet op dadelijk een volmaakt raderwerk te willen eischen en opdienen waar de princiepen nog niet op vasten bodem berusten. De critiek is zoo gemakkelijk, scheppen vraagt heel wat meer toe wijding en het in 't leven roepen van de princiepen die aan de basis liggen van de landbouwwetgeving die in de naaste toekomst een belangrijke rol schijnt te zullen vervullen in onze wetgeving vergt iets meer dan 't be klimmen van een spreekgestoelte op een kiesmeeting. De stille studie die Professor Van Dievoet sinds jaren wijdt aan zijn edelmoedig werk, ver van alle straat rumoer en vertoon vóór de menigte staat duizendmaal hooger dan het ge schreeuw van rechts en links dat zijn princiepen afbreekt PI ij zaaide een „grootsche gedachte, hij verspreidde een machtig princiep die een ontwa king voor den landbouwstand kunnen beteekenen en in de naaste toekomst kunnen aanleiding geven tot een werk van zeer breeden omvang. Zijn werk, zijn scheppingswerk ge dijen spijts machtelooze critiek en vuige afbrekerij Een wet door menschenhanden ge maakt kan morgen veranderen of ver dwijnen: het scheppingswerk dat ge dachten baart en doet worden tot een gezonde en rechtvaardige leer kan eeuwen trotseeren. W. V USEBSgSBSS&SBBBBgBSaBSBBBBBBB Ge zult nu serrtu's WG.i een dier groote mannen uit de boeken, waar men U spreekt over electriek, radio, vliegen in de lucht en rond de wereldJa, die uitvinders zijn flinke koppen die door hun denken en zoeken de wonderen der natuur hebben bloot gelegd. Maar de bijzonderste de grootste, de vernuftigste is niet onder hen... neen, bijlange niet!.. Wie die grootste uitvinder ter we reld is Ziet, men zal hem vieren en waardig gedenken den 31 October aanstaande, zooals men dat trouwens- waardig doet sinds zijne fameuze ont dekking in 't jaar 1517. Die uitvinder is dus al oud? Ja, ze ker! Een goê vier eeuwen is 't geleden dat hij zijn wonderbaar stuk ontdekte. Maar, beste menschen, 't schijnt dat ge hem nog niet genoeg kent; er zijn zelfs menschen die daarom zeggen dat ge tot nog toe dom waart... Nu we willen toch ook een beetje bijbrengen om U te verlichten nopens dezen per soon en diens uitvinding... Luistert dus Die uitvinder is Euther, geboren te Eisleben in Duitschland 't jaar 1483. Na een harde en bewogen jeugd, werd hij pater Augustijn, waar hij aan God de drie dubbele belofte deed van armoede, zuiverheid en gehoorzaamheid. Of hij zijne beloften hield: Van af 1515 begon hij zijne ketterij en te verkoopen. Den 31 October 1517 trad hij openbaar als ketter op te Wit tenberg. Dat is de groote dag, waarop hij voor goed zijn geloof verloochende om een nieuwe leering, die van het reine Evangelie te prediken. Weet ge welke die leering was Luther vond dat het niet mogelijk was deugdzaam te leven. En hij meen- de't. Hij smeet de kap over de haag, trouwde op 13 Juni 1525 met een af vallige non en zette gansch Duitsch land in rep en roer door zijn hevige geschriften. Melanchton, de theologant van de nieuwe leering, noemde dat huwelijk ontijdig en verhaast door het ver keer met afvallige religieuzen (Brief van Melanchton aan Camerarirs). Als het niet kan gaan om deugd zaam te leven, hoe dan de zaligheid verwerven? Ach, 't kan maar zoo gemakkelijk zijn: «Doet maar zonde naar believen, maar... ziet maar toe dat ge geloof (of betrouwen) hebt in Jesus-Christus(Woorden van Luther.) Natuurlijk had Luther het tooneel vergeten van 't laatste oordeel, waar Jesus den hemel geeft aan hen die (met Gods, gratie) goê werken doen, en de hel aan hen die ze verzuimden: Ik had honger, en ge hebt me niet gespezen, enz... gaat in 't eeuwig vuur Luther wilde natuurlijk niets weten van 't woord van Sint Jacobus, die zegt dat geloof zonder werken een dood geloof is hij wilde niet weten van die honderd uitspraken in de H. Schriftuur, waar aan ieder loon naar werken» wordt beloofd... Neen neen, deugdzaam leven was voor hem zoo moeilijk en hij hoopte wel zalig te Fondsenbank worden zonder goedp werken En een uitgerukt zinnetje uit Sint Paulus zou hem wel gelijk geven tegen al de rest van de li. Schriftuur! Maar beste Lezer, waar is de won- ^rbijre uitvindimr van Maarten Lu- Een beetje geduld a. u. b. Ziet hier Euther stichtte dus een nieuwe kerk te beginnen met 't jaar 1517, zegge zestien eeuwen na Krisius. En de fijnheid van Euther? Wel dat isvinden dat die kerk, die hij zelf heeft gesticht zestien eeuwen na Krisius, niet door hem gesticht is maar door Krisius zelf. Schemert het niet voor uwe oogen En moet ge daarvóór geen geniale vinder zijn? En die oude Kerk van Kristus dan, die van der Apostelen tijden af zonder onderbreking gestaan heeft, aan wien Jesus beloofd heeft dat ze zou onver gankelijk zijn, omdat Hij bij haar was O, die oude Kerk was voor Euther het rijk van Satan en den Anti christ Wonderbare afdolingen van het hoogmoedig menschelijk verstand!... Maar ondertusschen heeft Euther toch veel kwaad gedaan, en gansche landen voor eeuwen van de Moeder kerk, de eenige ware Kerk van Kris tus. losgescheurd. Een grooteren mis dadiger in de wereld kennen we niet. En dien misdadiger komt men op hemelen in 't lokaal der Evangelische Zending op de groote markt te Pope ringhe... Geen amnestie maar verjaring. De oplossing van het vraagstuk der amnestie is nakend. De Commissie be last met het zoeken van een oplossing die iedereen moet bevredigen, heeft reeds twee vergaderingen gehouden. Tijdens de derde en laatste hijeen- komst der Commissie verwacht men dat de eindbeslissing zal genomen worden. Nu reeds kan men uit de besprekin gen der Commissie uitmaken dat er geen amnestie komt, doch een soort verjaring of uitdooving der straffen, die wegens vergrijpen tijdens den oor log begaan uitgesproken werden. Van amnestie, in den zin dat alle straffen zoo maar worden uitgewischt, is geen sprake meer. Het is jammer -dat Belgie de grootmoedigheid niet kan toonen van in eens en voor altijd al de sporen van het activisme uit te vagen. De graden en titels alsmede de boe ten en de betaalde burgerlijke schade vergoedingen en ten slotte de burger lijke rechten worden niet terug ge schonken. Wat dit laatste punt betreft, de Commissie scheen geneigd de burger lijke rechten terug te geven aan hen, die tot minder dan 10 jaar gevangenis veroordeeld werden. Er is kans dat de amnestie toch zou toegepast worden voor de straffen la ger dan 5 jaar. Alhoewel de volledige amnestie er niet komt, moet men toch erkennen dat M. Van Cauwelaert al gedaan heeft wat hij kon om ze erdoor te krijgen. Men moet ook bestatigen dal de Commissie verder gegaan is dan men ervan verwacht heeft Het voorstel Janson, dat alleen ver jaring voorzag voor de straffen van MLWC e)i "'indcr is voorgoed van de Dan kwam het voorstel Vande Vy- vere dat bedoeld was als een tusschen- voorstel. Ook dit voorstel is op het achterplan geschoven en de betwisting loopt thans over het voorstel Van Dit voet samen met Vanden Eynde, ve: slaggever der middenafdeeling D<- regeering heeft meer toegegeven dan men verwachten kon van eene regee ring Jaspar, Hymans, Janson. Toelagen. De Provincieraad van West-Vlaan deren heeft tijdens den zittijd van O; tober tal van toelagen gestemd, waar van wij er hier enkele laten volgen 1500 fr. voor het sociaal geneeskun dig secretariaat ten dienste van vroed vrouwen en verpleegsters Het crediet voor de bibliotheek wordt met 20 duizend frank verhoogd 15 duizend frank voor de schippers kinderen van Pater Tillo. 50 duizend frank tot bevordering van het leerlingenwezen. 10 duizend frank voor de Vlaamsen Wetenschappelijke stichting. Voor het Van Veldeken gedenktee- ken te Hasselt 1000 frank. 450 duizend frank, zijnde een vierd? der oprichtingskosten der autobir diensten in het Kortrijksche. aan cl - Maatschappij der Buurtspoorwegen. Dit na een hevige en lange bespreking Toelagen worden verleend voor wa tertorens aan De Panne, voor den buurtweg Coxvde-Veurne, vor den weg van Kort rijk, Marcke Reckem. voor den weg Rousbrugge, Pfoven. Watou en voor het verbreed,èn van een baan te Zandvoorde. Algemeen wordt den wensch geuit dat de Regeering het bevaarbaar ma ken van de vaart van Yper naar den Yzer zou bespoedigen. Dit is voor Yper de eenige verbinding met het binnenland, 't Is een levenskwestie voor Yper en zooveel noodiger nog omdat het hier oorlogsschade geldt Een studiecommissie wordt inge steld, met 10 duizend frank toelage, om te bestudeeren wat er dient ge daan te worden voor de uitbreiding onzer havens. Er wordt 2.200.000 frank vereisc! t voor wegenis, 1.330.000 frank aan her stel van gebouwen. Het aanvullend ouderdomspensioen vraagt 1.500.009 frank. Werken van gezondheid 1 mil- lioen. Goedkoope woningen 1 500.000 frank en 3 millioen voor terugbetaling van leeningen. Autobusverkeer. Het departement van Spoorwegen houdt zicht thans bezig met het bestu deeren van een plan tot oprichting van een algemeen nationale maatschappij van autobusverkeer. De statuten van deze maatschappij zouden derwijze worden opgevat, dat de huidige concessiehebbende onder nemingen in de maatschappij kunnen worden opgenomen en een nercentage

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1928 | | pagina 1