Zedenbastaardij
De Gesiigmaiiseeme
uan Ksmersreuih
MELOTTE
Politiek Overzicht
Be RegeeriRDScrisis is opgelost
ZONDAG 8 DECEMBER 1929.
WEEKBLAD s 36 CENTIEMEN.
26" JAAR. Nr 49.
Notarieel-, Annoncen- en Nieuwsblad voor Poperinghe en Omstreken. I
Telefoon Nr 9. Uitgever SANSEN-VANNESTE, Poperinghe. Postcheck Nr 15.570. L
flRBaBSBBEBBBHBBRBBSaBSBBBBRBBI
Ontroomers &1ELOTYE, N. V. 9
RESVSICOURT
De Poperinghenaar
De boeiendste Detectivenroman
door William Holt
HET SCHOT OP HET SPOOK.
IBBBBBHlsXB»»aSBSBBB8EB»flBStSBBB
Vraagt een abonnement op
«DE POPERINGHENAAR»
BALATUM
Ab0BBemeritsprijs
per Jaar:
jn StaJ- i
jn 't LaHd: 18 fr.
(per post)
Frankrijk: 35 fr.
Congo:
35 fr.A
Andere tanden: 40 fr.'
TARIEF
Kleine Berichten:
1 fr. per reek
minimumprijs per
inlassching4 fr.
IHFEBHIBBBttAR
Posta'oonnenten in Belgie die van woonst
veranderen, moeten dit aangeven in 't post-
bureel dat hun bedient, en niet aan ona.
Wie inlichtingen begeert over aankondi
gingen, wordt verzocht een postzegel voor
antwoord bij zijn schrijven te voegen.
g Alle annoncen zijn
vooraf te betalen
jen moeten tegen den
Donderdag noen
ingezonden worden
Kleine berichten
tegen den
Vrijdag noen.
TARIEF t
Notarieels
Verkoopingenj
90 cent.
per gewone regel.
Annoncen:
j Prijzen op aanvraag.
Algemeen wordt er thans over de zeden-
rerbastering geklaagd. Met het zedenverval,
dat ons sedert den oorlog zoo erg teistert,
wordt de verbastering van den gezonden fa
miliegeest van dag tot dag erger. Terecht
heeft men gezegd dat een zedelijk volk,
waar de huiselijke haard onbevlekt blijft,
nooit kan vergaan. Het kan onheilen heb
ben, verdrukking lijden en zelfs tijdelijk
onder vreemde heerschappij moeten bukken,
en zal het niet. Hetgeen wij in dit op-
it met Polen hebben zien gebeuren, geeft
de proef op de som. De machtigste volkeren
integendeel, waar de familie uiteenvalt, gaan
onvermijdelijk te niet.
Er komen verschillende oorzaken in aan
merking waaraan het zedenbederf dient toe
geschreven te worden. De oorlog is een ge
past midden geweest om die in gisting en
in werking te brengen. Echter zijn er onder
die oorzaken, zoo rampzalig en zoo nood
lottig, aeker geen als het verval en het ver
lies van den godsdienstzin. Daarom is 't dat
het Socialisme de grootste schuld draagt in
het verval der openbare zedelijkheid. Ellen
delingen en sluwe volksbedriegers zijn het,
die onder het snoode voorwendsel van volks
verheffing, ons arm volk zoo diep verlagen
en maar immer voort veronedelen, ja ver
beesten, om het blindelings voort te stuwen
in den modderpoel. En als wij zeggen blin
delings, dan doelen wij op ons schamele volk
dat niet ziet noch beseft waar het naartoe ge
stuwd wordt. Wij spreken dus niet van die
volksopruiers die de lompe massa vooruit -
duwen, want zij werken niet blindelings,
immers zij weten maar al te wel wat zij
doen en waar zij naartoe willen; zij doen
satan's werk.
Het Socialisme bederft de volkszeden door
zijne snoode leering en door zijn sluw be
drijf. Ziet toe hoe de verderfelijke sekte
overal te werk gaat waar zij aanhangers
vindt. Nergens wordt er een zoogezegd volks
huis opgericht of er is een danskot bij waar
het van lieverlede eene wemeling wordt van
opgejaagde booze driften die botgevierd wor
den in slemppartijen, in ruwe vloeken en
venvenschingen.
Kan het anders dan dat er bij die nieuwe vol
gelingen na korten tijd geen sprankje gods
dienstzin noch zedenleer overblijft. Beide:
onzedigheid en ongelooviglieid werken op
malkander in. Uit het verlies der zeden volgt
het godsdienstverval en het verval van het
geloof verergert nog het zedenverval.
Wanneer nu aldus het christen geloof en
de goede zeden ten tijde en ten ontijde be
streden worden in meetingen of vaandel
feesten, in bladen en vlugschriften en dage
lijks door een bende propagandisten op de
treinen, dan valt het niet te verwonderen dat
het zedelijk peil der openbare zedelijkheid
verlaagt; steeds meer en meer echtschei
dingen, steeds min en min geboorten. Zoo
gaat een land zedelijk en later stoffelijk
ten onder! Eens werd Polen het slachtoffer
van inwendige verdeeldheden, doch het be
waarde zijn geloof en zijn eigen zeden. Daar
aan had het zijne opstanding te danken.
Edoch, welke onheilen staan ons hier niet
te wachten indien men voortgaat met
wulpsch genoegen te vinden in Duitschë
théoriën en in Fransche zeden.
Het is meer dan tijd dat allen die het
met volk en land goed meenen, evenals de
openbare besturen, krachtdadig daartegen
opkomen. Er valt niet te dralen en klagen en
jammeren kunnen niet meer volstaan. Da
den zijn onmisbaar, en spijts alles moet er
tegen het ontzenuwend bederf een dam op
geworpen worden. Mochte 's Pauzens De
kreet tot Katholieke Actie begrepen en ge
volgd werden om nog te redden wat te red
den is: de jeugd die anders mee verzwinden
zal in den draaikolk van zedelijk verval en
godsdienstlgen ondergang en met haar de
toekomst van land en volk.
PEDO
De H. Tkeresia van 't Kind Jesus beschermt
haar. Getuige van de Passie. Niet uit
tc leggen bevoegdheden in de wetenschap.
Geestesverrukking tijdens de H. Com
munie.
We lezen in La Revue Catholique des
idéés et des faitsnog eene merkwaardige
studie over Theresia Neumann, de gestig
teatiseerde van Konnersreuth.
Schrijver van het artikel, P. Morard, O. P.
leeraar in Wijsbegeerte, deelt over de bege
nadigde Gods, belangwekkende bijzonderhe
den mede, welke we onze Lezers gaarne me-
dedeelen.
«Op 19 November 1925 deelde de H. The
resia van het Kindje Jezus aan Theresia
Neumann mede, dat ze genezen was van de
blindedarmontsteking, waarvoor men heur
dien avond nog, wilde opereeren. De H. The
resia zegde haar, dat de heelkundige bewer
king niet noodig zoude wezen, vermits zij
genezen was. Opdat de wereld wete dat er
eene hóogere tusschenkomst bestaat.
Op 19 November van het volgende jaar
was Theresia Neumann weer zeer ziek. De
gebeden der stervenden werden gezegd. Weer
hoorde ae de stem van de lieve heilige van
lisieux, die haar meldde, dat ze genezen was.
1 Om aan de wereld te toonen, dat er eene
hoogere tusschenkomst bestaat
Tot den ouderdom van twintig jaar was
Theresia een zeer gezond en sterkgebouwd
meisje, zeer godvruchtig, zeer werkzaam en
die niets vreemds vertoonde in heur karak
ter, noch in haren omgang. Ouders en voor
ouders, langs beide zijden, waren gezond en
kloek. Dus kan er geen sprake wezen van
overerving, wanneer er later zal gewag ge
maakt worden van hare ziekte.
Van 19 Maart 1918 af begon de gezondheid
van Theresia achteruit te gaan en in den
Herfst moest ze te bed blijven liggen. Van
Maart 1919 af is ze geheel blind geweest,
vier jaar lang. Ze leed onbeschrijflijke pij
nen, en was gedeeltelijk lam. Op den rug en
aan den linkervoet had ze nog etterende
Wonden. In een woord, haar toestand was
ellendig.
Op 29 April 1923, dag der gelukzaligverkla
ring vaa Theresia van Lisieux, wordt There
sia plots genezen van hare blindheid, in Mei
1925 gamezen, na aanroeping van de heilige
van lisieux, de wonden van haar voet.
Eenige dagen later, op 17 Mei, dag der
heiligverklaring' van Theresia van het Kindje
Jezus, genezen de wonden van den rug zoo
volledig, dat men hedendaags zelfs de won-
deteekens niet meer ziet.
Op 30 September van hetzelfde jaar, ver
jaardag van den dood van Theresia van het
Kindje Jezus, stond Theresia Neumann op
en kon zich weer bewegen en gaan.
Daarna kwamen nog de twee genezingen,
waarover we reeds in 't begin spraken.
Op den derden Vrijdag van den Vasten,
in 1926, was Theresia Neumann weer ziek en
moest te bed blijven. Toen kreeg ze het lijden
en den doodstrijd van den Zaligmaker. Van
dien dag af zag ze regelmatig, eiken Vrijdag,
de Geeseling, de Kroning, de Kruisdraging.
Van de eerste geestverwikkeling af werd eene
wonde zichtbaar in de hartstreek. Die wonde
bloedt eiken Vrijdag, tijdens de stonden dat
zij het lijden van Jezus mede leeft.
Op Goeden Vrijdag van hetzelfde jaar
zag ze het lijden van Gethsemanie tot op
Golgotha. Tegen c!en avond, wanneer ze te
rug tot bewustzijn Kwam, droeg zc, in handen
en voeten, de wondeteekens van Jezus-Chris-
tus. Eenige weken later kreeg ze de wonde
teekens van de kroning rond het hoofd. Tij
dens de Vrijdagen van den Iaatsten Vasten,
dus in 1929, bemerkte men eene breede bloe
dende wonde op den schouder, waarop Jezus
zijn kruis gedragen had. Op Goeden Vrijdag
1929 ontving ze de stigmaten der Geeseling.
Eiken Vrijdag weent ze ook overvloedige tra
nen.
Men heeft beproeft die wonden langs ge
neeskundigen weg te doen genezen. Dit was
echter onmogelijk. De wonden dragen niet
het minste spoor van ontsteking of ettering.
Eiken Vrijdag leeft ze dus, met lichaam en
ziel, het lijden mede van den Zaligmaker.
Theresia hoort al de personen hun eigen taal
spreken, welke ze niet verstaat.
Heur lijden heeft altoos een doel, en de
verdiensten worden toegewezen aan levenden
en dooden. Gewoonlijk weet ze, na het lijden
eerst, waarom God haar die smarten heeft
overgezonden.
Ze heeft niet enkel verrukkingen en visi
oenen nopens het lijden, maar ook nopens
de H. Moeder van den Zaligmaker, de Apos
telen en andere heiligen.
Op 29 Januari 1929 was ze tegenwoordig
bij den dood van den H. Franciscus van
Sales.
We hebben reeds terloops gemeld, dat
Theresia Neumann vast sedert Kerstmis 1922.
Van dien datum af heeft ze, buiten de
H. Communie, geen vast voedsel meer geno
men. Ze nam enkel thee, koffie en water.
Stilaan verminderde ook de hoeveelheid
drank.
Sedert Kerstmis 1926 neemt ze niets meer
dan, na de Communie, eenige druppels wa
ter, om heur het doorzwelgen van het stukje
Hostie te vergemakkelijken.
Sedert September 1927 slaapt Theresia
Neumann haast niet meer.
Toch blijft haar gewicht normaal. Ze is
niet voortdurend te bed en slijt hare dagen
niet in ledigheid. Ze komt en gaat in het
ouderlijk huis, ze verzorgt de vogels en de
bloemen. Ze werkt aan de versiering der ker
ken, schrijft brieven, legt bezoeken af en
brengt den nacht in gebed door.
Door de diocesane overheid werden vier
liefdezusters gelast Theresia Neumann dag
en nacht te bewaken, veertien dagen lang.
Ze hebben onder eed verklaard dat in het
meisje geen bedrog was en geene leugen. Het
vasten van het meisje, zonder gewichtsver
mindering en met het steeds instandhouden
van hare gezondheid, is niet uit te leggen op
natuurlijke wijze.
Eiken keer dat de gestigmatiseerde in
geestverrukking gaat op het oogenblik dat
zij de H. Communie ontvangt, ziet ze den
Heiland haar tegemoet treden. De geheele
Hostie, welke de priester op haar tong legt
verdwijnt aanstonds, eer Theresia den mond
gesloten heeft, en zonder dat ze het minste
gebaar van inzwelgen heeft gedaan.
Schrijver van het artikel gaat voort:
Nu zullen menige Lezers zich afvragen:
Wat denkt de H. Kerk erover?
De bevoegde geestelijke overheid in deze
zaak is, in eersten aanleg, de Bisschop van
Ratisbonne (Regensburg) tot welks bisdom
de parochie Konnersreuth behoort. Daar
boven staat onze Heilige Vader de Paus.
Geene andere geestelijke overheid heeft over
deze feiten een beslissend oordeel uit te spre
ken. In algemeenen regel komt de bevoegde
geestelijke overheid er nooit tusschen, in ge
vallen van dezen aard, om officieel het bo
vennatuurlijk karakter der feiten uit te
roepen.
Wanneer de bevoegde overheid echter, na
grondig onderzoek, zich onthoudt van alle
afkeurende tusschenkomst, dan mogen we
daaruit wel afleiden dat ze de zaken niet
beschouwt als verdacht.
Wanneer de buitengewone feiten, welke
zich afspeelden te Konnersreuth, door het
publiek al meer en meer werden gekend,
scheen de toenmalige bisschop van Ratis
bonne, Mgr von Henle sedertdien gestor
ven zeer ontevreden. Later is hij op die
gedachte teruggekomen en was hij over
tuigd dat Theresia Neumann waarlijk eene
begenadigde Gods was.
De bisschop deed zich volledig inlichten
door pastoor Naber. Hij wou de ouders van
Theresia overhalen om hunne dochter een
tijd in observatie te plaatsen in het hospitaal
van Waldsassen. Theresia was aanstonds be
reid, maar vader Neumann verzette er zich
tegen met hand en tand.
Toen werd het veertiendaagsche onder
zoek thuis gedaan waarover we reeds gespro
ken hebben.
In October 1927 nam de geestelijke over
heid het besluit de menigvuldige bezoeken
aan Theresia af te schaffen. Het was niet
gedaan om een blaam te werpen op het
1 meisje, maar om den vloed bezoekers te stui
ten, en ook om gezondheidsredenen. De be
zoeken vermoeiden uitermate Theresia Neu
mann.
In 1928 werd, naar een besluit van den
Bisschop van Ratisbonne, de toelating gege
ven om de gestigmatiseerde te bezoeken, aan
de personen die een certificaat meebrachten
van hun eigen pastoor, en daarna moest het
nog onderteekend worden door den bisschop.
In Juni 1928 ontvinj pastoor Nabes, door
bemiddeling van de nunciatuur van Mun-
chen, een eigenhandig geschreven zegen van
den H. Vader voor hem en voor Theresia
Neumann. Die zegen werd geschonken zon
der dat de twee belanghebbenden er om ge
vraagd hadden.
Den dag zelf dat de H. Vader de woorden
van den zegen had onderteekend, zei The
resia tegen pastoor NaberOp dees oogen
blik zelf geeft de H. Vader zijn zegen... aan
u en aan mij.
Dit goedgunstig teeken vanwege den H.
Vader, was het onmiddellijk gevolg van het
onderzoek gedaan te Konnersreuth, door
E. P. Gemelli, rector van de Universiteit van
Milanen.
De omgeving van Theresia Neumann is er
ten stelligste van verzekerd dat Gods genade
in het meisje werkt. Ze zijn allen met ont
roering getuigen van hare stigmaten, hare
extasen, hare visioenen. Ze zien, hoe zieken
door haar gebed de genezing bekomen.
Dr Aïgner, van Munchen, een beroemd
geneesheer, die veel artikelen heeft geschre
ven en conferenties heeft gegeven tegen het
mirakel van Lourdes, schreef volgende woor
den over het vasten van Theresia Neumann.
De beweringen van dezen vrijdenker maak
ten indruk in de wereld der wetenschap.
We staan hier voor iets eenigs, voor een
li geneeskundig verschijnsel dat tothiertoe, in
ii geen enkele kliniek werd waargenomen. Dit
•I verschijnsel verdient de meest ernstige
ii aandacht der specialisten. Hier is geen
sprake van bedrog en kunstmatige hande-
lingen. De gewone uitleg hysterie heeft
■I met dees geval niets te maken.
i> De volledige vasten van Theresia Neu-
I. mann, zonder vermindering van gewicht, is
ii voor de hedendaagsche wetenschap een
raadsel. Het onderzoek heeft, tothiertoe,
ii geen 't minste bedrog kunnen aanwijzen.
i> De wetenschap lijdt schipbreuk in de feiten
ii van Konnersreuth.
Over de H. Communie die Theresia soms
in geestverrukking brengt, wordt door een
ooggetuige, Dr Fritz Gerlich, een protestant,
geschreven, dat hij met eigen oogen heeft
gezien dat de Heilige Hostie van hare tong
verdween, zonder ze te hebben doorgezwol
gen.
Een ander ooggetuige verhaalt: Die com
munie, waardoor Theresia in geestverruk
king komt, wordt niet alle dagen gedaan,
Dikwijls ontvangt Theresia de H. Communie
als naar gewoonte. De priester legt een klein
deeltje der H. Hostie op hare tong en slechts
met de grootste moeite komt zij er toe dit
door te zwelgen.
Dikwijls drukt het aangezicht van There
sia de grootste vreugde uit wanneer de pries
ter nadert met de H. Hostie. Ze steekt ver
langend de armen uit en wil Jesus tegemoet.
Dan ziet ze den priester niet, noch de Heilige
Hostie, meer Jesus-Christus zelf. Dan krijgt
ze eene lieele H. Hostie op de tong. Deze
hostie verdwijnt zonder inzwelgen. Dan voelt
Theresia in zich de aanv/ezigheid van Jesus
Christus. Eerst 's anderdaags, een weinig
tijds voor de volgende communie neemt de
sacramenteele aanwezigheid van Jesus-Chris
tus een einde. Dan komt een groot heimwee
over haar en ze leeft met het vurig verlangen
naar de volgende communie.
Een hooggeplaatst priester, Z. E. H. Graf
von Galen, secretaris der Unio Catholica
verhaalt
Zekeren dag bracht ik, om half zes
's morgens, de H. Communie aan Theresia.
Blijde zuchtte ze: Zaligmaker... zoete Za
ligmaker... ii Eensklaps zette ze zich recht
en op haar gelaat kwam de uitdrukking
eener groote blijdschap. Ik legde de H. Hos
tie op hare tong en onmiddellijk verdween
ze, zonder inzwelgen. Na tien minuten dank
zegging riep Theresia uit: De moeder van
Jezus is daar! Daarna zei ze nog, op smee
kenden toonLaat me meegaan.Daarna
liet ze zich terug vallen op haar oorkussen.
Hij heeft nog menig keeren de H. Com
munie aan Theresia gegeven en altoos in
dezelfde voorwaarden.
Hij heeft nog menige keeren de H. Com-
vendig, opgeruimd, geestig, zonder maar het
minste greintje kwezelarij.
Dr Mayer, leeraar in psychologie aan de
Universiteit van Salzburg, sprak voor dui
zenden toehoóiders het woord mirakel
uit, handelend over Konnersreuth.
P. Marard sluit zijn artikel met volgende
woordenWe mogen daarin de hand Gods
erkennen, die aan de wereld wil toonen dat
er een hoogere macht bestaat.
4BBBBBBBBBRBBBBBBBBSBBBBBBBBBM
Koopt geen Orttroomer
vooraleer gij den
met verlaagden melkbak
draaiende op eene spil
die den
DE POLITIEKE ZONDAG.
Lees Zondag aanstaande in
In Poperinghe-stad, te huis besteld 17 fr.
In Belgie, met de post 18 fr.
In Frankrijk, bedrag op te sturen 35 fr.
Andere Landen, bedrag op te sturen 40 fr.
Zondag was het in ons iand een belang
rijke politieke dag. Het Algemeen Christelijk
Werkersverbond hield zijn achtste Jaarcon
gres en de Liberalen hielden hunne fameuze
vergadering waar geheel het land reikhal
zend naar uitzag.
In beide bijeenkomsten was de Vlaamsche
zaak nogeens de hoofdschotel. Het kon niet
anders. Zoolang deze kwestie niet opgelost
is, kap er van ernstig politiek werk in ons
lanu geen spraak meer zijn.
De Christene Werklieden staan er goed
voor. Zij waren de eersten om klaar en dui
delijk te zeggen hoe zij de Vlaamsche kwes
tie wilden opgelost zien. Hunne formule van
Vlaamsch in Vlaanderen en Fransch in Wa
lenland, werd door geheel de katholieke par
tij bijgetreden. Aan vurige reden, aan krach
tige verklaringen heeft het op het Congres
niet ontbroken.
Eens te meer weten wij door het Congres
dat het A.C.W. dank aan zijne standvastig
heid en beginselvaste krachtpositie geheel de
Vlaamsche rechterzijde vereenigt.
De katholieke Vlamingen zullen geen
duimbreed wijken en ook op ander- gebied
niet de minste toegeving doen aan de Libe
ralen om tot een vergelijk te komen. Gent
moet Vlaamsch, van kop tot teen en de
andere punten van het Vlaamsch program
ma moeten één voor één, in dezen zittijd
nog, opgelost worden.
Wij hebben den plicht volle vertrouwen
te hebben in onze Christene Vlaamsche
Volksvertegenwoordigers. Het lot van Vlaan
deren is in goede handen.
Bij de Liberalen was her al tweedracht
en dubbelzinnigheid wat de klokke sloeg. Zij
gevoelen nu welke ellendige houding zij in
de Hoogeschool-kwestie gehad hebben en nu
spartelen zij als de duivel in een wijwater
vat, om de blauwe Ministerfraks uit den
poel te kunnen redden.
Na een urenlange bespreking, die soms
maar al te geweldig was, hebben de Libera
len een* besluit genomen dat rekbaar is als
een kouseband. Ze moeten wel gauw tevre
den zijn om daarmede genoegen te kunnen
nemen. Nu, de schijn is gered en dat is
't bijzonderste.
De motie der Liberalen erkent den voor
uitgang welke den vlaamschen geest ge
maakt heeft. Noode genoeg leggen de Libe
ralen zich neder bij een toestand die zij niet
kunnen verhelpen. Zij keuren de houding
der liberale Ministers goed en geven hun
toelating om met den heer Jaspar weer een
akkoord te maken.
De potsierlijke houding der Liberalen is
niets meer dan een slag in 't water^ Ze laten
de zaak zooals zij was!...
Aan de liberale Ministers wordt niet toe
gelaten zich te verbinden tot de vervlaam-
sching der bijzondere scholen en er werd
hen opgedragen het Vlaamsche vraagstuk
in eene commissie te brengen, ingeval over
het vraagstuk geen akkoord tusschen rechts
en links voor de vorming der regeering kan
worden bereikt.
Er liggen dus nog blauwe wolfijzers. De
Vlamingen kunnen niet genoeg op hunne
hoede zijn en alle mogelijke voorzorgen ne
men om geene betreurenswaardige verras
singen op te loopen.
BEZOEK AAN Z. H. DEN PAUS.
Voor het Vaticaan was het bezoek dat de
Koning van Italië en Koningin Helena op
5 December laatst brachten aan Z. H. den
Paus, zeker wel eene der grootste gebeur
tenissen welke het in deze tijden beleefd
heeft.
Het bezoek en de ontvangst hebben met
allen mogélijken luister plaats gehad.
Op 7 Dec-.mber zou de Kroonprins Um-
berto, in gezelschap van zijn beide onge
huwde zusters Giovanna en Maria, aan den
Paus een bezoek brengen.
De Hertog en de Hertogin van Aosta zul
len op 26 December en de Hertog van Genua,
met zijne kinderen, den 28 December naar
het Vaticaan gaan.
Aldus zullen alle representatieve persona
liteiten van het Huis van Savooie den Vader
der Kristenheid zijn gaan groeten in zijn
jubeljaar.
GLTDO GEZELLE EN
DE VLAAMSCHE GEMEENTEN.
In 1930 zal men de 100 jarige geboorte
vieren van Vlaanderens grooten dichter
Guido Gezelle.
De Brugsche Gemeenteraad heeft reeds
100 duizend frank uitgetrokken voor het op
richten ven een standbeeld. Thans heeft het
feestcomiteit opnieuw van Brugge 10 duizend
frank gekregen voor de algemeene viering
van den dichter en de uitgave zijner volle
dige werken.
Thans wordt een oproep tot steun gericht
naar al de Vlaamsche gemeenten. Reeds veel
gemeenten, uit alle hoeken van het Vlaam
sche land, hebben dit verzoek ingewilligd en
dragen alzoo bij om de verheerlijking van
onzen grootsten dichter wezenlijk nationaal
te maken.
Mochten ditmaal alle Gemeenten van ge
heel Vlaanderen hun plicht begrijpen. Al is
er voor de feestelijkheden en vooral voor het
uitgeven der werken veel geld noodig, toch
wordt er niet altijd geen duizenden franken
gevraagd. Met eenige honderden franken
kunnen de Gemeenten reeds aantoonen dat
zij hun plicht tegenover Vlaanderens dich
ter verstaan.
ZOO HAASTIG NIET...
De Liberalen zijn van gedacht dat men in
ons land veel te haastig is om die lastige
taalzaken te regelen.
Eene commissie, dat is het nieuwe slag
woord deze week door de Liberalen uitge
vonden, om den rollenden wagen toch maar
aan het remmen te krijgen.
Alles zou naar eene studiecommissie ge
zonden worden, die alles grondig, zeer gron
dig zou onderzoeken en verslag uitbrengen
het jaar I, als de uilen zullen preeken.
Vlaanderen wordt in kuituur-opzicht reeds
goede 99 jaar verdrukt en voor de Liberalen
is de tijd nog niet gekomen om daar ver
andering aan te brengen. In het jaar 1857
werd zoo een soort commissie ingesteld en
ze zit nog immer op hare voorstellen te
broeden. Dit zou nog lang kunnen duren,
want ze zit op keien in plaats van op eiers.
Vlaanderen wil van geene commissies, geene
begravingscommissies meer.
Er moet den Vlaming voldoening gegeven
worden, niet als een soort van toegevendheid
l of uit noodzaak maar als een Recht. En er
mag daar nogal meer haast bij komen dan
de Liberalen wel vermoeden. Tijd genoeg
komt immers altijd te laat.
KAMER EN SENAAT.
De eerstkomende zitting van Kamer en
Senaat zal gehouden worden op Dinsdag
10 December. Dan zal Minister Jaspar zijn
vernieuwd Ministerie voorstellen en de ver
klaring doen die over veertien dagen moest
plaats hebben.
BLOEI VAN HET A. C. W.
Men hoort soms menschen die met een
soort minachting spreken over het Algemeen
Christen Werkersverbond. Zeker, hebben die
menschen ongelijk.
Dat personen, die tot de Katholieke partij
niet toebehooren, een zeker wantrouwen
koesteren tegenover het A.C.W. en dit door
minachting uitdrukken, dat kan nog be
grepen worden.
Maar dat er nog Katholieken zijn die aan
de inrichting der Christene Werklieden de
achting en den steun niet geven die zij
verdient, dat is min wel.
De weerde eener inrichting ligt niet in de
getalsterkte zijner leden. Maar omdat de
getalsterkte bij sommigen nog kracht heeft
geven wij hier eenige cijfers, getrokken uit
het verslag dat Zaterdag op het Congres van
het A.C.W. door Z.E.H. Dr Colens afgelezen
werd.
Het Algemeen Christen Werkersverbond
telt 199.527 leden. Dat is 17.250 meer dan
vorig jaar. Er zijn 30 arrondissementsbonden
die verspreid zijn zoowel in Waalsch als in
Vlaamsch Belgie. Vooral Waalsch Belgie
werd in den Iaatsten tijd sterk bewerkt en
het levert goede uitslagen.
Het Algemeen Christelijk Vakverbond telt
170 duizend leden, zijnde eene vermeerdering
in één jaar van 5 duizend leden.
De Landsbond der Christene mutualiteiten
boekt 310.961 werkende leden, dit is eene ver
meerdering van 20 duizend leden in het
laatste jaar.
De Vrouwengilden tellen 121.143 leden.
Winst 7.000 leden.
De Jeugdorganisatie in Walenland kon in
hare 532 afdeelingen 30 duizend jongelingen
vereenigen en de Kajotters van het Vlaam
sche land tellen 14 duizend leden in 350 af
deelingen.
Deze, en nog veel meer cijfers uit het ver
slag toonen aan dat het A.C.W. met zijne
vertakkingen gezond is, groeit en bloeit.
DE GOUDEN ROOS.
Met de komende Lente zal Z. II. de Paus
de Gouden Roosdie een rijke en betee-
kenis volle gift is aarv da Kefninginnea voor
behouden, plechtig toekennen aan de Ko
ningin van Italië.
In 1886 bood Z. H. Leo XIII haar aan
Koningin Marie-Christine van Spanje; in
1886 aan de keizerlijke Prinses van Brazilië;
in 1892 aan Koningin Amelia van Portugal;
in 1893 aan de Koningin van Belgie.
Z. H. Pius XI bood haar in 1923 aan Ko
ningin Victoria van Spanje en 1925 aan Ko
ningin Elisabeth van Belgie.
De Gouden Rooszal door Zijne Heilig
heid eerst gezegend worden en zal dan door
den Nuncius, als buitengewoon legaat, aan
de Koningin overhandigd worden.
BEDROGEN
Wat komt de Liberale partij toch deerlijk
bedrogen uit het onverkwikkelijk avontuur
tje, hetwelk zij deze week medegemaakt
heeft.
Wat was het toch triestig om zien, dat
vijf liberale Ministers op de vlucht gaan,
wanneer eene bedreiging opgaat uit eenige
kleine kliekjes hunner partij!
Wat is het beschamend voor de Liberale
partij het bewijs te moeten leveren van alle
gemis aan tucht, als het er op aan komt een
eerste brokje recht te geven aan Vlaande
ren.
Hoe zal de Liberale partij de politieke
fout, die zij tegenover geheel Vlaanderen
begaan heeft, ooit kunnen goedmaken?
Wat was het vernederend voor de Libe
rale partij, die altijd schermt met hare
Vaderlandsliefde en haar Ordegeest, door
het optreden van enkele onmachtigen, het
land ten prooi stellen aan den meesten war
boel en de grootste wanorde die wij ooit
zouden beleefd hebben. En dat het de Libe
ralen zijn die de nationale feestviering van
1930 in gevaar brengen!
't Is om het niet te gelooven.
Mogelijks hebben de Liberalen gemeend
dat zij, door een crisis te verwekken, de
eensgezindheid der Katholieken zouden ge
broken hebben en meteen de Vlaamsche
rechtsherstelling onmogelijk zouden gemaakt
hebben. Dat ze zoo wreed bedrogen zijn en
blijde moeten zijn dat de vijf liberale Minis
ters wederom opgepikt en in de Minister
zetels geplaatst worden, dat moet de Libe
ralen maar hard op de maag liggen.
Nu is de verantwoordelijkheid min of meer
verschoven van de Regeering tot de Kamer.
Maar als de Liberalen meenen dat ze daar
door eene halve Hoogeschooloplossing in de
handen der Vlamingen zullen kunnen stop
pen, dan loopen ze gevaar een tweede maal
deerlijk bedrogen te worden.
Dat de vijf oud-nieuwe liberale Ministers
alzoo niet weinig van hun gezag ingeboet
hebben bij het gebeurde der laatste dagen,
dat moet zeker niet gezegd worden.
Vlaanderen ziet een beetje medelijdend
spottend neer op die vijf Mijnheeren, die de
toelating aan eenige franskiljonsche haan
tjes moesten afbedelen, om de blauwe minis
terfrak voort tegen hun narte te mogen
snoeren.
De liberale mannen van orde hebben door
hunne domme manieren het parlementair
regiem van ons land een fermen deuk ge
geven. Als men nagaat dat er na zes maan
den verlof en na een maand opening van
het Parlement door Kamer en Senaat niets
gedaan werd, en zulks door de schuld der
Liberalen, dan kan men den verschuldigden
eerbied niet meer hebben voor het werk
onzer Wetgevers.
Wat de Liberalen toch hebben kunnen
bekomen is dat te Gent een 300 tal franskil
jonsche studenten, meestal vreemdelingen,
eene flinke rammeling opgeloopen hebben
vanwege de Vlaamsche studenten, gesteund
door werklieden en burgers. Ook te Leuven
zijn Vlaamsche en Waalsche studenten aan
den slag geweest.
Als de Liberalen dat bedoeld hebben, daar
in ten minste zijn ze niet bedrogen geweest.
NA DRIE MAANDEN.
Wie herinnert zich niet de ergerlijke ge
beurtenissen die voorgevallen zijn einde
Augustus te Knocke.
Op 30 Augustus werd een klacht ingediend
cn op 25 November, dus na drie maanden,
werden voor de eerste maal de klagers on-
derhoord.
Wat werd er toch niet al gedaan om deze
zaak in den doofpot te steken! Het dossier
was een geheelen tijd spoorloos verdwenen.
Nu is 't beestje weergevonden. Nu kan men
nog een tijdje wachten om tot het oproepen
van de getuigen over te gaan en zoo het
Vlaamsche geduld ten volle uitputten.
Wanneer zal het Gerecht dan maar op
voldoende wijze ingrijpen? Al is er hier
spraak van vreedzame, brave Vlamingen,
toch mag er aan de kwade trouw en de
moedwillige Vlaamscnhaterij niet toegegeven
worden. Personen mogen niet ingezien wor
den, er moet recht geschieden, noch min,
noch meer.
EINDE DER BELGISCHE BEZETTING.
Zaterdag werd Rijnland ontruimd door de
Belgische troepen. Het zevende Belgische
infanterieregiment, het laatste dat in 't be
zet Duitschland garnizoen hield, is na tien
jaar in Belgie teruggekeerd.
Zaterdag had de laatste wapenschouw
plaats. Generaal Pouleurs, bevelhebber van
het bezettingsleger, schouwde vóór zijn
hoofdkwartier te Aken de gelederen.
Terwijl de muziek van het 1" linieregiment
de Brabangonne speelde, werd de Belgische
vlag van het hoofdkwartier-gebouw wegge
nomen. Met deze officieele plechtigheid
eindigde de Belgische bezetting van Rijn
land.
Het is krachtens de beslissingen der
1" Haagsche Conferentie dat Aken en het
belendende gebied, door de Belgische troe
pen op 30 November gansch moest ontruimd
worden.
TERUG AAN DEN AFZENDER
IN 'T VLAAMSCH A. U. B.
Plakzegeltjes met bovenstaanden tekst zijn
te verkrijgen op het Algemeen Vlaamsch
Sekretariaat, Em. Jacqmainlaan, 109, Brus
sel. Zij worden, op aanvraag, gratis verstrekt.
Het staat de aanvragers echter vrij een pen
ning te storten ten bate van het Vlaamsche
Fonds (postrekening 8224, Toussaint, Brus
sel).
DE ACHTERUITSTELLING
DER VLAMINGEN.
Het is een bekend feit dat de Vlamingen,
waar 't nog eenigszins kan geschieden zonder
al te véél schandaal te verwekken en stof op
te jagen, worden voorbijgestreefd door Wa
len, zelfs in het Vlaamsch gedeelte van het
land. Te Moll in het hart der Kempen be
staan twéé weldadigheïdssclioien van den
Staat, die tot nu toe bestuurd werden door
een Waalsch direkteur en een Waalsch on-
derdirekteur. Eenige dagen geleden nu wer
den deze gestichten gesplitst omwille der
bezuiniging voorzekeren een nieuwe
bestuurder aangesteld. Nu zou 't zeker een
Vlaming zijn. O lamme goedzakken toch
Een Waal werd benoemd! Totaal: twee
Waalsche direkteurs en een Waalsche onder -
direkteur. En zeggen dat er nog Liberalen
zijn die beweren dat de Walen verdrukt wor
den! GUIDO.
IBBBBRBBBBBBBBBRBBBBBBBBBBBBBl
Groote keus van
B LINOLEUM
bij
SANSEN-VANNESTE,
15, Gasthuisstraat, Poperinghe.
Men belast zich met het plaatsen.
IBS1
M. Jaspar
en al de ontslagnemende Ministers
blijven aan.
Na dagen onderhandeling, kreeg M. Jas
par voldoening en Woensdag werd de nieuwe
regeering samengesteld juist gelijk ze vroe
ger was.
De nieuwe Regeering.
M. JASPAR, eerste minister, minister zon
der portefeuille.
M. HOUTART, minister van financies.
M. TSCHOFFEN, minister van kolonies.
M. HEYMAN, minister van nijverheid, ar
beid en sociale voorzorg.
M. VAN CAENEGHEM, minister van open
bare werken.
M. BAELS, minister van landbouw en bin-
nenlandsche zaken.
M. DE BROQUEVILLE, minister van lands
verdediging.
M. HYMANS, minister van buitenlandsche
zaken.
M. JANSON, minister van justicie.
M. LIPPENS, minister van post, telefoon,
telegraaf.
M. FORTHOMME, minister van vervoermid
delen.
M. VAUTHIER, minister van wetenschappen
en kunsten.
A
De Standaarddie in deze dagen van
strijd wel de gedachten van het Vlaamsche
Volk vertegenwoordigt en verdedigt, zegt
over de oplossing het volgende:
Het Ministerie, negen dagen geleden heen
gegaan om een kwestie van politiek prestige
en verantwoordelijkheidsgevoel de eerste
minister kon niet dulden dat een der beide
fracties op advies van de partij zou wachten
komt terug, na regelingen te hebben ge
troffen waardoor de voorwaardelijke toe
lating van den Landsraad der liberale partij
in zekere mate vervuld wordt. Daar is geen
afstand van Vlaamsche eischen geschied, wij
weten het wel, maar daar is toch het jam
merlijke feit, dat om dezen terugkeer moge
lijk te maken, de heer Jaspar zijn program
ma van Vlaamsch herstel beperking heeft
moeten afleggen. In de politieke geschiede
nis van het land werd een kwaad precedent
gesteld. Wij zullen van onze zijde niet lang
zeuren over den geschapen toestand, alleen
nog aanstippen dat het den heer Jaspar on
mogelijk gemaakt werd de verantwoordelijk
heid van een oplossing van het Hoogeschool-
vraagstuk door regeeringsinitiatief volledig
op te nemen.
De regeering neemt slechts een gedeelte
lijke verantwoordelijkheid, aan het Parle
ment wordt ook een gedeelte overgelaten. In
den schoot der regeering luidt de opgave der
