Drinkt Mas=Car GEDACHTEN HETAUNNEKE MAAN Het Geheim van de Torenhoeve IHflBBBHHHUBlMaSBaBSMH - DE POPERINGENAAR. - Nr 48. - BI. 5. BERICHT Vrouw DEGRUYTER-BALLYN ST MKLAASARTIKELEN DE HERTOGIN VAN YORK I HOLLAWDSCHE BLAUWBAARD Het socialistisch noodplan God-Minister Louoheur overleden EEN «DOODE» SLAAT ZIJN DOODKIST STUK EEN GRAVIN VRAAGT VIJFTIG MILLIOEN FRANKEN SCHADE VERGOEDING AAN HAAR EX-VERLOOFDE MIJNRAMP IN ENGELAND De Basiliek te Koe - I 1 !T aSB liiiMitft, Éi ÉilÉËÉÈii EEN NIEUWE KLAP VOOR DE BELGISCHE NIJVERHEID LEENING DER VERWOESTE GEWESTEN AANBESTEDINGEN Uitslag van Aanbesteding HlH* PI SCHOENEN, gansch in 69 EN 72 FRANK frank 33 - 36 - 39 frank JOS. MELIS-GERBER Gasthuisstraat, 27, Poperinghe GEDENKTEEKEN TER EERE VAN HET WINTERSPORT Regenmantels BELGICA Trench-Coats MONDIAL NOVEMBER - SLACHTMAAND DECEMBER - WINTERMAAND KSnSKS YS»SBw2E»v -i' :SStÊtHM Nooit Is men zoo gelukkig of onge lukkig als men zich verbeeldt. Voorzichtigheid is de moeder der wijs heid, maar zij heeft ook een onberaden zoon, dat is het wantrouwen. IS»SHi3KaZ!!2£8S3aB!3BSSaaBSB2!na UIT D BLOZEND ALS 'N KRIEK gezond als 'n bliek in 't water, 'k zeg 't met blij geschater zie 'k u daar nu allemaal vóór me staan in'n beste vrinden en vrindinnen, en daarom zal 'k maar gauw beginnen om des te rapper te hebben gedaan 't geen, 'k zeg het met fatsoen, u veel genoegen zal doen. En daarmeê is ons moteurken nog ne keer in gang. We zullen er maar trach ten genoeg essence in te gieten, opdat hij tot op 't einde van 't epistel kunne blijven bollen. De gebeurtenissen in Mandsjoerije, als 't u kan boeien, hebben reeds veel inkt... maar nog meer bloed doen vloeien. Ze zijn ginder dus volop aan 't vech ten. Zijn de menschen dan toch nog niet slimmer geworden? Over 't algemeen ver beeldt men zich Japan, als een David, die een Goliath (China) zou aanvallen. Maar ze vergissen zich. De bevolking van Japan beloopt 64.448.000 inwoners (ze is verdubbeld sedert 1872!). Bij deze Ja- pansche bevolking moeten nog deze der koloniën gevoegd worden: 21.058.000 Ko- reeërs; 4.595.000 inwoners van Formosa en 295.000 inwoners van Karafuta. In 't geheel maakt dat dus 90.398.000 man. Dat kan nog al tellen! Weliswaar zijn er zoo maar 500.000.000 Chineezen, maar ze zijn allemaal ver deeld, slecht uitgerust en slecht bevolen. En daarmeê is de wereldvrede nog ne keer aan 't wankelen gebracht. De toekomst zal uitwijzen... wat er ons nog te wachten staat! Daarmeê is mijn aardrijkskundige les nog ne keer gedaan! HA WEL, Sofie, vroeg Siska, ge zijt nu al goed in de veertig... waarom trouwt ge toch niet? Ik trouwen, zei Sofie... Ik heb geen man noodig. Ik heb een papegaal en een kat... Maar dat is geen reden! Jawel! de papegaai vloekt den gan- schen dag en de kat blijft den ganschen nacht buiten. Dat is mij voldoende! Onlangs heeft men te Valadeckt een valsche postzegelmakerij ontdekt; de mannen die zich ermeê bezighielden, 't is ongelogen zijn dan ook al spoedig den bak ingevlogen. Als er iets is dat moeilijk om na te maken is dan zijn 't wel de postzegels. En toch zijn er die erin gelukken en die zeifs valsche zegels maken die beter zijn dan de oorspronkelijke. Dat geval heeft zich nog voorgedaan in Frankrijk, vóór den oorlog. De nage maakte postzegels waren oprechte mees terstukjes... en in plaats van den nama ker te straffen... kreeg hij een goede plaats in het postzegelwerkhuis van den Staat, onder voorwaarde dat hij zijn geheim kenbaar maakte. "Vat hij dan ook deed. Zoo hadden den Staat en den nama ker beiden een goeie affairegedaan. Den eersten zou voortaan zegels bezitten die niet meer konden worden nagemaakt en den tweeden was vrij en had op den koop toe nog 'n goeie plaats... 't geen ik u allen wensch. WAT, sprak de echtgenoot kwaad tot zijn vrouw, gij hebt dien hoed van 200 frank gekocht, en ge wist noch tans dat ik liever dien van honderd frank zag! O! maak u maar niet boos, weder voer het lieve vrouwtje... om u genoegen te doen, heb ik dien van honderd frank ook maar gekocht! Och Heere toch! om hem plezier te doen M. Zwalbe Omnia Menipandorpalen (waar is die, dien naam gaan halen) is ne man die voor mij is... erg geestesziek. Luistert eens wat 'n fameuze statistiek die man nu heeft opgemaakt ('t is t'hopen dat g'in 't zelfde geval niet [raakt) Ge moet weten die fameuze meneer ('k heb den moed niet zijn naam nog ne keer te schrijven) is ne gewezen schoolmeester ergens in 'n stadje in Oostenrijk. En nu de man gepension- neerd is heeft hij, om zijnen tijd deftig te passeeren, 'n statistiek opgemaakt... van al de straffen die hij in z'n school- meestersleven, gratis voor niets, heeft uitgedeeld aan zijne leerlingen. Hier is die fameuze statistiek: 911.525 stokslagen, 124.010 zweepslagen, 20.880 slagen met den regel, 17.000 kaakslagen, 115.800 vuistslagen (wat ne fameuzen bokser), 22.763 slagen met boeken; 777 keeren deed hij de leerlingen op hun knieën zitten, 6.072 maal deed hij leer lingen gedurende een uur met de armen omhoog staan!... (wat 'n verloren tijd). Interessant, hé! Voor mij heeft dien schoolmeester zeker ne slag van den molen gekregen op z'n hersens! (ÜSaSSSiBffBSESiKSaaiMBBBIiaS» Mengelwerk van De Foperingenaar3 ROMAN door A. HANS. Maarum schrok van die uitbarsting. En hij voelde het verwijt. Hij wilde als rechter optreden en zat hier gelijk een schuldige. Manda was als zijn meld, die braadde en kookte voor hem, zijn kamer kuischte, zijn bed opmaakte, zijn linnen waschte en herstelde, maar die hij steeds eenzaam achter liet. Nooit had hij be dacht dat ze ook jong was en recht had op afwisseling.. HIJ vroeg ze niet mee naar een volksfeest, een tooneelultvoerlng of een kermis. Hij bracht geen vrienden op 't hof... Vader zou het wel verboden hebben, maar hij had het toch nooit be proefd. Alle dagen waren eenvormig ge lijk voor Manda, die in werken en zorgen en in eentonigheid verkwijnde. En in haar drang naar vriendschap nam ze zelf de onbetrouwbare liefde van Bert Vissers aan. Manda zoek dan vriendinnen, zei Maarten. Vriendinnen? De menschen van onze soort schuwen ons om die historie van René. Dat ondervind ik nooit... O, neen, gij niet! Een jongman la ten ze dat zoo niet voelen... Maar tegen een meisje durven ze meer... En zou ik van vader hier vriendinnen mogen bin nen brengen?... 'k Lag beter nevens moe der op 't kerkhof! Zoo moogt gij niet spreken... Wat weet gij van mijn leven! Ge zult nu en dan met mij mee gaan... 't is waar, ik deed niet wek En vader moet dat toestaan... Zwijg maar... Pé is daarl Terwijl we toch van school aan 't spreken ga'k u hier eens een fijn [zijn historieken vertellen m'n beste gezellen dat deze hoedanigheid bezit, liegen doe [ik niet, dat het iets is, dat waarlijk is geschied. En als ge 't niet gelooft, kunt ge ne keer tot bij mij komen, ik zal u dat fameus opstel dan ne keer laten lezen. Daar is 'n gezegde dat luidt: kleine kinders k...ken kleine keutels. Kleine kinders kunnen in hun naïveteit soms ook groote menschen eens hartelijk doen lachen. Wie kent dat fameus opstel niet over het schaap: Het schaap is een dier: het heeft veel pooten die allemaal tot op den grond komen. Nu is nog zoo 'n kleine die een opstel moest maken over de slak: De slak is een zeer gevaarlijk beest, het heeft vele horens op zijn kop. Het loopt gelijk een paard en blaft gelijk een... zebra! De slak eet de menschen en nog andere beesten op... zij heeft veel scherpe tan den.) enz., enz... 't Is wel dat de kleine er aan toe voegtIk heb nooit een slak gezien want ze leeft bij de wilden. 'k Herhaal het, 't eenlge komiek dat daaraan vast is, is dat 't een authen tiek opstelletje is. En maak me nu om Godswil niet uit voor verkooper van flauwe kulzooals Marenta (mij uit maakt, wil lk zeggen... en niet IS). PROFESSOR KWAKZAK is op wan del, als het eensklaps begint te stort regenen... zooals 't maar in Belgie rege nen kan. Hij treedt een herberg binnen. Een echte zondvloed! zegt hij zoo tegen den baas. Een wat? vraagt deze. Een zondvloed! Hebt ge dan niet hooren spreken van den zondvloed, van de ark van Noé en den Arraraberg? Neen, mijnheer! maar 'k moet u zeggen dat 't al drie dagen geleden is dat ik nog een dagblad in m'n handen gehad heb. NONDEJAN z'hebben er genoeg van. Wie... en van wat? zult ge me vragen. Wel indien 't u kan behagen 'k zeg 't u hier met veel plezier 't zijn de Finnen... en van d'alcoolwet. Ge verstaat het zeker niet goed, hé! Hewel, 't zijn de Finnen, de bewoners van Finland, die er genoeg van hebben, van d'alcoolwet, van de wet op den alcool, (allemaal de beste Lezers en alderliefste Lezereskens). (Explikeert u dan!) Dus de Finnen willen de wet op den alcool doen afschaffen. Waarom? Wel... omdat er, sedert die wet bestaat, meer zatlap pen rondloopen en In de riolen van de straat gevonden worden, dan vroeger! 't Zijn de bootleggersof dranksmok kelaars die daarvoor zorgen... en ze ver- koopen zeer gevaarlijke chemische pro ducten als alcool. En ik ben met hen t'akkoord (niet met de bootleggers maar met de Finnen) liever zat van eenigte gezonde druppels, dan ziek van al dat chemisch vergift. VAN ZUIPEN gesproken. Een vader zat met zijn zoon in 'n ca fé en spelde hem eens goed de les. Mijn zoon, zoo sprak hij, drinken is goed... maar te veel drinken is slecht... ge moet ophouden als ge dubbel begint te zien. Zoo ziet ge daar die twee man nen aan de tafel? Van zoodra gij er vier ziet... moet ge ophouden van drinken... Maar vader, sprak de zoon, aan die tafel zit er maar één man! De vader... die dubbel zag... was ge zien! MET DEZE CRISIS-DAGEN zijn er veel dingen afgeslagen en nog een van de meesten dat zijn de wilde beesten. Ja, ja, de wilde beesten kunt ge tegen woordig voor een appel en een el heb ben. Nen kleinen olifant kost slechts nog van 60 tot 70.000 ballekens. Wat is dat nu? Een indische olifant krijgt g'in uw bezit voor 200.000 frankskens. Nen oerang-oetang of een garilla kost van 100.000 tot 125.000 fr. (Marenta scheldt me soms wel eens uit voor oerang-oetang maar 'k moet eerlijk bekennen, 125.000 ballekens zal er nooit iemand voor mij willen geven), een leeuw of een tijger Is nog 50.000 tot 75.000 frank waard, enz... enz... Dus, als ge liefhebber zijt! Van de kemel3 ofte kameelen kan ik u de prijs niet geven... maar die kunt ge gemakkelijk zelf schatten, beste Lezers Hoe dat? zult ge me vragen. Wel daar is een fransch spreekwoord dat zegt: La vie est un désert, dont la femme est le chameau! (mercie!) «Het leven is een woestijn, waarvan de vrouw de kameel is!Ge hebt dus maar te schatten hoe veel uwe vrouw waard is, en g'hebt de prijs van... 'k durf verdorie niet meer verder gaan, zulle! want straks krijg 'k nog klop op mijnen kop van al mijne beste getrouwde lezeres kens. En daar bedank ik hartelijk voor. ACH! DOKTER, sprak de oude jongedochter, ik weet niet aan welke ziekte ik lijd, maar gansche dagen zie ik niets dan leelijke monsters rondom mij! Juffrouw, wedervoer de geneesheer, beziet gij u veel in den spiegel? TOT NU TOE HADDEN WE GEDACHT, 'k zeg het met kracht, dat wij den oorlog hadden gewonnen omdat al d'alliésop 't laatste waren [begonnen, met de Duitschers een goed pak slaag [toe te dienen. Maar, beste vrienden en vrindienen heel vast en zeker is 't wij hebben ons fel vergist. Bah! neen, 't en is niet door dat de Belgen en de Franschen en de Engel- schen en d'Amerikanen, enz... zoo fel gestreden hebben, dat den oorlog in 1918 een einde genomen had. Stommeriken die we zijn. 't Is dank aan éénen en- 't Was een reeds oudere werkman, die op de hoeve hielp, maar op 't dorp woon de. In den zomer werkten ook zijn vrouw en dochter mee. Goeden morgen, zei hij. We zullen schoon weer krijgen... De nevel boven de meerschen trekt op. 'k Had het gis teren avond niet gepeinst. Manda was weggeloopen om haar be traand gelaat in 't achterhuis te was- schen. Maar Pé had haar wel meer zien schreemen. Hij wist dat het hier een som ber hof was, al sprak hij er nooit over. Dat zou de boer niet dulden. En Pé wilde niet weggezonden worden. Hij was een aude landrat en niet meer van de jaren om als zoovelen op de gemeente dagelijks met de autobus naar de fabrieken van Noord-Frankrijk te rijden. Hij zou het trouwens nooit wennen in de fabriek. Pé genoot op de hofstede ook den kost en zette zich aan tafel. Bedien u, noodigde Maarten. Ja, dank u... Ge moet zeker naar Roeselare? Ja, 't is er markt... Altijd een goede markt... Roeselare is een stad, die zich weert... Dat is waar... Ge zult goed weer hebben... Gister avond was 't anders. De wind is gedraaid. Maarten moest zijn ontroering verber gen. Hij was zeer onder den indruk van Manda's wanhoopsbui. Deze deed hem somber aan. Boer Stevens kwam uit zijn slaapka mer. Hij was nog wel een kloeke man, doch scheen gebogen voor zijn tijd en het verdriet rimpelde zijn voorhoofd. Maarten en Pé groetten hem. Saluut, antwoorde hij norsch. Hij begaf zich naar buiten en wiesch zich aan de houten pomp. Dan keek hij naar de lucht en wandelde tot aan de poort. Vandaar slenterde hij naar die stallen. Hij wilde nooit met Pé aan tafel zitten. Het was geen trots, maar men- schenschuwheid. kelen man, ne zekere Rollings, die van de Duitschers een zak documenten wist te stelen... waarin al hunne aanvals plannen breedvoering beschreven waren. Daarmeê waren ze verloren. En nu 13 jaar na den oorlog krijgt de man zijn belooning: 5.000 pond ster ling aan 134 frank... reken eens uit hoeveel dat maakt. Zedeles... het cijfer 13 is niet altijd een ongeluksgetal. 'K HEB het al gezegd en 'k herhaal het nog de perfesters zijn vooral bekend voor hunne verstrooidheid. Ai, kloeg profester Boonpers, ze heb ben mijn gouden snuifdoos gepikt, die in den rechterzak van mijnen frak stak. Hebt ge dan niet gevoeld dat er een hand in uwen zak gekomen is? vroeg hem zijn vrouw. Toch wel!... maar 'k dacht dat 't de mijne was! Da's toppunt. Om een beetje te veranderen 'k zal zeggen gelijk den anderen, gaan we eenige wijsheidsprinciepen [aanhalen, waarvoor ge geenen cent moet betalen. 1. Vergeet niet dat alles wat brandt, schadelijke gassen uitwasemt, die u kun nen vergiftigen. Ga dus nooit slapen, met iets brandend, kachel, enz... op uwe slaapkamer. Gij zoudt in 't rijk der dooden kunnen ontwaken. 2. Vergeet niet dat ge geen elec- trische apparaten moogt aanraken met natte handen, ten minste als ge niet graag eenige harde schuddingen zoudt willen gewaar worden, die u radikaal van uwe verkoudheid zouden genezen... 1.1. z. die u naar 't pierenland zouden helpen. 3. Vergeet niet dat ge nooit een bidon naphte op een plank boven 't vuur moogt zetten. D'r zijn zooveel rotte plan ken die niets beters vragen dan... olie op het vuur te gieten (begrepen?) 4. Vergeet niet mevrouwen, dat ge uw jak ofte blouse niet moet nemen voor een spelde- of naaldekussen: er zou soms een speld of naald kunnen terecht komen in de soep van uwen lieven echt genoot... en 't zou nog een ander spel zijn dan als hij er een van uwe mooie lange haren in vindt. Zijt ge van 't zelfde gedacht niet? MADAM PIFFE, opspringend). Dat is verdraaid toch iets met die vlooi? Een vriendin. Maar doe ze dan dood. Madam Piffe. Ge zoudt toch zeker niet willen, hé, 't is den eenigen sou venir o die 'k nog heb van mijn lief hondje dat overlaatst gestorven is! Awel merci! En daarmeê 'k zeg 't tevreê is 't epistel gedaan, en om te beginnen met 't eind, bied ik u nu goede vrienden en vriendinnen m'n beste groeten aan. En a zie veul van Marenta, zelle! 't Manneken uit de Maan. Rekhofstraat, 17, Poperinge, maakt kenbaar dat er bij haar te ver krijgen zijn: Allerhande vervaardigd in de fijnste Chocolade aan 20 frank de kilo. Zij verhoopt met uw gunst vereerd te worden en bedankt op voorhand. IBESBBBBSiSHBBDSaEBaBSEasaBiSBB s Ter Hoogenschool van Oxford verwierf zij den titel van Eere-Boktoresse. Men ziet de hertogin na hare benoeming, met den Onderkanselier der Hoogeschool. Twee vrouwen vergiftigd Een hollandsche bloemkweeker, geves tigd te Bandoeng, in Engelsch-lndië, heeft in den tijd van een jaar de twee vrouwen met welke hij opvolgentlijk in den echt trad, vergiftigd met arseniek. Toen het gerecht kwam om hem aan te houden, pleegde hij zelfmoord. Die vree- selijke gebeurtenis bracht eene groote opschudding teweeg onder de europeesche bevolking. Eindelijk kwam hij weer binnen en gaf den knecht zijn bevelen. Maarten was ook opgestaan. Vader, lk rijd naar Roeselare, zei hij. Ja, 't is wel, antwoordde boer Ste vens kortaf. Zelden vroeg hij zijn zoon naar diens zaken. Soms maande hij hem aan tot voorzichtigheid. Als ge in prutsen geraakt, help ik er u niet uit, waarschuwde hij dan. Manda was aan de pomp met een em mer. 't Scheen of ze daar op haar broer wachtte. Maarten ging bij haar. 'k Moet nu voort, zei hij. Ja... Zeg er niet van... ge weet wel van gisteren avond... aan vader? vroeg ze. O, neen... Hij zou me slaan... en als dat ook nog gebeuren moet, maak ik er zeker een eind aan. Zoo moogt ge toch niet spreken... 't Zal hier veranderen... Ge hebt gelijk, uw leven is te eentonig. Maar Manda laat dien Vissers staan... hij houdt u voor den zot... zelfs nog tegen mij. Dat heb ik gister avond gehoord. Maar er is niets tusschen ons... Te beter. Spreek niet met hem... Hij zal op de gemeente met u lachen. Zulk een lafaard is hij! Ewel, ik zal me niet meer met hem moeien. Tot t'achternoen... Ja... Goede reis... Hebt ge boter hammen mee? Ja, ja... Maarten sprong op zijn flets en reed het hof af. Door de dreef bereikte hij de kalseide. 't Land strekte zich zoo schoon uit in den zonnigen morgen. De oorlogswonden waren uitgewischt. Maar hier en daar rees een hoog, slank kruis boven de zerken, waaronder Britten sliepen, gevallen in den wreeden volke renmoord. Of zware zwarte kruisen die overal Het doel van dit artikel is te onder zoeken of het socialisme bij machte is aan de tegenwoordige moeilijke omstan digheden eene oplossing te brengen. Met dat doel werd door den heer Ar thur Wauters, broeder van wijlen Minis ter Wauters, een noodplan opgemaakt, dat, naar de verklaring van een socialis tisch volksvertegenwoordiger, bij de ope ning der Kamer, alleen de mogelijkheid daarstelt om in deze tegenwoordige tijds omstandigheden redding te brengen. Laten wij het rechtzinnig zeggen: in dien het noodplan van den heer Wauters nu alleen bij machte is om onze belgische arbeiders terug een greintje geluk en vrede te verschaffen, dan zijn wij haast geneigd om spotlachend te zeggen dat deze gestudeerde socialist zijne taak niet ernstig opneemt en het er slechts heeft op aangelegd te spreken pour les coJJisses. Geen enkel lichtpunt komt voor in dit beruchte noodplan, en al wat het ons opdischt, zijn enkel lapmiddelen welke geene ernstige oplossing brengen kunnen aan de thans heerschende economische crisis. Is het noodplan waaraan de heer Wau ters menige dagen van studie opgeofferd heeft, dan werkelijk nog alles dat van het collectivistische programma uit kan gaan? Een geluk voor Arthur Wauters dat Marx niet meer in leven is! Wil eenvoudig de enkele punten in overweging nemen van V/auters' noodplan om u er van te overtuigen dat het socia lisme in ons land den laatsten tred van zijn wetenschappelijken ondergang be reikt heeft? 1. Het veroveren van een minimum loon voor de arbeiders. Dit staat reeds reeds jaren op het programma van de christene arbeidersbeweging, en het Marx isme is er dus niet noodig om dezen eisch aan de kapitalistische wereld te verkon den; 2. Eene meer billijke verdeeiing- van den arbeid en met dat doe! de invoering van de 40 uren week. Accoord! Wij ook streven daarnaar en wenschen desniette min hieruit niet eene vermindering van het levenspeil der arbeiders te zien volgen. Maar de slagwoorderij en de demagogie der socialisten komt hier tot uiting, waar zij in hun noodplan geen gewag maken van de noodzakelijkheid eener interna tionale regeling van den verkorten ar beidstijd. Deze voorwaarde dient immers vervuld, vooraleer ons land denken kan aan de vermindering van den arbeids duur. 3. Versterking van het arbcidstoe- z'cht. Minister Heyman heeft niet ge wacht op het onder vele opzichten on- zinr'ge noodplan om tot dat besluit over te gaan. Reeds sedert weken terug werd op verzoek van het A. C. V. aan dezen wensch gegeven. 4. Uitvoering van openbare werktn. Het plan van Minister Van Caeneghem ligt voor ons waar deze de uitvoering in 't vooruitzicht stelde van een ontzaglijke reeks openbare werken. Welnu, voor een last van verschillige honderden millioe- nen zouden er 25.000 arbeiders kunnen aan 't werk gesteld worden. Dat zou al iets beteekenen; maar een socialistische minister zou daarop antwoorden: dat loont de moeite niet en de Staat kan het niet bekostigen». 5. Aan de provinciën dient ruimer gemak verschaft om zich geld aan te schaffen tot uitkeering der werkloosheids vergoedingen. Het gemeentecrediet is uitgeput en alleen de banken kunnen nog geld leenen. Het zal nu wellicht den heer Wauters ontsnapt zijn, dat zelfs de kapi talistische Bank van den Arbeid weigert de vraag aan de provintie Antwerpen tot leening van de noodige gelden te voldoen. 6. Oprichting van een crisisfonds voor de landbouwers. Een crisisionds kan slechts hen ondersteunen die verze kerd zijn tegen de werkloosheid. Dat is niet het geval voor de landbouwers. Voor hen bestaat er dus enkel redding in de revalorisatie van den Invoer op land bouwproducten, zooals, trouwens, onze landbouwers zelf vragen 7. Verstandhouding onder de ver schillende nijverheden onder toezicht van de gemeenschap. Maar voor den dui vel, dat is geen socialisme meer. Weer een programmapunt dat de socialisten aan dc christene arbeiders ontstelen. Waar blijft dan het Marxistisch streven van nationaliseering van gansch het pro ductiewezen? 8. - Toezicht op de banken, onlwape- nng, erkenning van Sowjet-Rusland, enz., enz. Of daaronder ook verstaan worden de socialistische banken, wilden we wel weten. Ontwapening! Weliichi in den zin zooals het gezel Hubin voorheeft, waar hij zich als bevechter aanstelde van het Hooverplan, als tegenstander van de for ten, maar als verdediger eener ruim op gevatte grensverdediging, en die een aan val in regel deed op zijn baas Vandervel- de om dezes te uitgesproken pacifisme. Tenslotte, de erkenning van Sowjet-Rus land heeft voor ons geen andere betee- kenis dan het paaien der communisanten a Ia Spaak en Brunfaut, die het socialisme een meer linkschen weg wenschen te zien volgen. Wat ellendig gekuip en gedoe te mid den van deze hedendaagsche benarde toe standen. Wij zijn haast geneigd te zeggen dat dit noodplan het socialisme onwaar dig is! Het ankert zich enkel nog hope loos vast aan eene onheilspellende red plank welke gansch het Marxistisch stel sel zal tot zinken brengen. Hoe heilzaam voorspellend staat daar over het programma der christene arbei dersbeweging. Deze vergenoegt zich niet met noodplannen of besluiten welke in alexandrijnschen stijl werden opgemaakt. Zij heeft een programma dat de wereld redden kan. In ons volgend artikel komen wij daar dan op terug. IBBBBSBflHHBBSffigIBBBHBBflflBBBflB BEWOGEN LOOPBAAN De fransche gewezen minister Lou- cheur was de laatste dagen onpasselijk. Zaterdagavond was zijn toestand zooda nig verergerd dat de geneesheenn een consult moesten houden. Zondagmorgen is de minister overleden. De afgestorvene werd geboren te Rou- baix, op 12 Augustus 1872. Hij was inge nieur en werd onder-staatssekretaris bij het ministerie voor de vervaardiging van oorlogsmateriaal, werd minister van be wapening, later minister voor industriee- len wederopbouw, voor de bevrijde gewes ten, later nog van handel in het kabinet Poincaré (1924) en werd ten slotte minis' ter van arbeid. Hij was niet minder dan 14 maal minister geweest. M. Paul Doumer liet zich dadelijk ten sterihuize aanmelden. De lijkdienst van M. Louis Loucheur had op 26 November, ten elf uur 's-mor gens plaais in de kcrk-St-Pierre de Chail- lot. De begrafenis geschiedde in het kerkhof van MonLparnasse. 's avonds zoo fantastisch hun armen uit strekten, belijnden het kerkhof van jonge Duitschers, ook in Vlaanderen uit het bloeiende leven weggemaaid. Maarten fietste flink door. Weer groet te hij de hoeve van Weliems waar zijn Martha woonde. Even werd* hij somber. Manda had ge zegd dat de menschen van haar stand ze schuwden om die geschiedenis van René. Zou boer Weliems die ook opwer pen als een beletsel, wanneer Maarten om zijn dochter ging? Dat ware toch onrechtvaardig, mom pelde de jonkman. En wat heeft René eigenlijk gedaan? Moeten wij lijden om Iets dat we zelfs niet kennen? Weliems zal zoo wreed niet zijn! En Martha heeft me trouw beloofd... Neen, ik mag zulke zwarte gedachten niet hebben. Ginds naderde een auto die stof op joeg en geweldig rende over de keien. Maarten week zoo ver mogelijk uit. Gerard Braams vloog "hem voorbij en grijnsde toch nog. Die bluffer... Hij is een hatelijke kerel, zei Maarten bij zich zelf. Hij peinst dat geld alles is. En ja, geld is veel, heel veel... Dan kwam hij aan de Torenhoeve. Ze stond achter een dreef van hooge popu lieren die in den oorlog gespaard bleven. Daar woonde Wallaais, die gister vond bij het kruis van den vermoorde bad. Er roerde niets op de boerderij, die in de oude muren nieuwe lappen droeg van oorlogsherstel... Er waren op 't hof geen kinderen, en een nicht van Wallaais, een jong, stil meisje diende er als meid, maar ging 's avonds naar huis. De knecht woonde evenmin op 't hof, doch er dicht bij. Men sprak er nog wel eens over, dat Eugeen Wallaais, die een arbeiders zoon was geweest, de rijke nicht van Braams tot vrouw kreeg. Ze was een weeze en met Gerard opgebracht door diens ouders. Ze bezat «chter goederen en door haai» De overleden oud-minister L. Loucheur van Frankrijk. iasBE2aasiaa3aiaaaaaasiasaBasaB ONTAARDE MOEDER Voor het assisenhof van Wiener-Neu- stadt (Oostenrijk) is verschenen eene genaamde Josefa Beer, beticht in Juli laatst haar 2-jarig kindje in de vaart te hebben geworpen, waar het wichtje verdronk. De bezwarendste getuige te genover deze vrouw is haar eigen kind Adolf, drie jaar en drie maand oud. dat aan verscheidene personen gezegd heeft, dat het gezien heeft hoe moeder Eubiin het water heeft geworpen. Een getuige heeft voor de rechtbank verklaard, dat hij den kleinen Adolf een kanari ten geschenke had gegeven; ze keren dag zag getuige hoe Adolf het vo geltje in een kom water dompelde, zeg gende: Gij moet sterven gelijk «Bubi». Het kind zelf heeft gelijkaardige ver klaringen afgelegd voor de magistraten. De ontaarde moeder is 25 jaar oud. Ze had bekentenissen gedaan tijdens het onderzoek, doch r.u trekt ze al de be kentenissen in. Er is nog geen uitspraak gedaan in dit ophefmakend proces. In het dorpje Soroczki (Polen) had er dezer dagen een wonderbare gebeurtenis plaats. De genaamde Alexander Kusznian, landbouwer, was er plotseling overleden. Drie dagen nadien zou het lijk ter aarde worden besteld. Reeds was men op het kerkhof gekomen en men maakte aanstalten om de doodkist in het graf te laten. Plotseling werd het deksel der kist verbrijzeld en de gewaande doode verrees in bloeiende gezondheid. Vrienden en verwanten, die den lijk stoet volgden, waren zoo verschrikt, dat ze huilend op de vlucht sloegen. Er ont stond een ware paniek. Zes vrouwen ver loren het bewustzijn op het kerkhof, waaronder de eigen vrouw van den ver- rezene. Kusznian, die n. 1. door schijndood ver rast geworden was, keerde op het goede oogenblik tot zijn bewustzijn terug. Te New-York heeft thans een eigen aardig proces plaats, dat heel wat op spraak verwekt, temeer daar er een ge kende persoon in deze zaak is betrok ken, n. L de groothandelaar Frederick Gimbel. Zijn ex-verloofde, gravin Popietawski, zou van hem een som van twee millioen dollar, hetzij 50 millioen frank, eisehten, omdat Gimbel zijn belofte haar te zuilen huwen, gebroken had. En mijngasontploffing heeft zich Za terdag voorgedaan in een mijn van Don- caster. Er zijn 26 dooden en 28 gewonden. Nog eenige slachtoffers verkeeren in levensgevaar Officieel wordt medegedeeld dat het aantal dooden ten gevolge van het onge luk in de Bentleymijn is gestegen tot 21. De kans bestaat dat dit aantal nog stijgt, omdat nog eenige zwaargewonden in levensgevaar verkeeren. Waarschijnlijk bevinden zich geen ar beiders meer in de mijn. Onder de gewonden zijn er vijf zoo zwaar verminkt, dat ze tot dusver niet konden herkend worden. daS3£3SSBSSaaza23a9£23SS!Za3SSB MSWBtfrti Hierbij een gezicht van den huïdigen stand der werken. De eerste steen er van werd gelegd door Koning Leopold II, bij gelegenheid van de 75" verjaring der onafhankelijk heid van Belgie. Op 29 Juni 1919 had op de hoogvlakte van Koekelberg een grootsche plechtig heid plaats welke werd bijgewoond door de Vorsten en de leden van de Koninklij ke Familie en de burgerlijke en militaire overheden. Tijdens die plechtigheid werd nogmaals de plechtige belofte afgelegd dat de bouw van de Basiliek zou voltooid worden. De Basiliek van Koekelberg zal een nationale Basiliek zijn. Duizenden Belgen hebben sedert den oorlog hun penning gestort om de kosten van dit reusachtige werk te dekken. Volgens een besluit van Z. H. den Paus, zullen de kostbare relikwiën van den Hei ligen Albertus in de Basiliek onder het Hoogaltaar geplaatst worden. Die relikwie ën werden ontdekt in de Metropolitaan- scne Kerk van Reims en worden thans bewaard in de Metropolitaansche Kerk van Mechelen. Ter inlichting deelen wij mede dat op dit oogenblik de bouw van het koor vol tooid wordt. 70 Arbeiders zijn aan den arbeid en de werken vorderen goed. Het lastenkohier voorziet dat het koor moet voltrokken zijn in 1933. was Wallaais eensklaps een gezeten boer geworden. Maar men wordt aan alles ge woon en 't waren alleen benijders van den baas der Torenhoeve die dit feit nog eens aanhaalden. Maarten kwam bij Poelkapelle op den Ieperschen weg. Rustig trapte hij door. Hij moest al vroeg een reiziger van Ant werpen spreken voor een groote levering van graan en van boonen. Als hij een redelijken prijs kon krijgen, had hij een voornamen klant in het Rijsselsche ge wonnen. En een klant die goed bediend werd, bracht er andere bij. Maarten voelde dat hij zijn weg maken kon. Hier over mijmerend vervolgde hij zijn reis. Voorbij Westroozebeke moest hij een an deren weg inslaan over Oostnleuwkerke. In de verte zag hij boven rookende schou wen reeds den hoogen Sint Michielstoren van Roeselare. En nu werd het drukker op de baan van marktgangers. Voorbij Oostnleuwkerke hoorde Maar ten achter zich 't getromp van een auto. De zijkant was modderig en uit voor zichtigheid stapte hij af, om de auto door te laten. Deze vertraagde om een boerenwagen voorbij te steken. 't Is Gerard Braams, zei Maarten bij zich zelf, maar tegelijk ontstelde hij. Naast den veearts zat boer Weliems en achter in de auto Martha, zijn dochter. Maarten voelde als een stekende pijn... Zijn geliefde in de auto van Gerard Braams! Deze maakte een spottend ge baar. Martha knikte en Maarten zag dat ze kleurde. Hij was haar dankbaar om dien groet. De auto versnelde dan en verdween. O, wat beteekent dat nu? vroeg Maarten zich af. Weliems en Martha samen met Braams naar de markt! Maar Gerard zal ze onderwege gezien en mee gevraagd hebben... En toch Weliems zou niet te voet opstappen, maar zich naar de statie te leper laten brengen. Het moet een afspraak zijn. Die blaaskaak zal het toch niet in zijn dikken kop zetten om De fransche Kamer heeft met bijna algemeene stemmen een wetsontwerp aangenomen, waarbij de invoerrechten op schoeisels worden verhoogd, en spe cifieke tarieven worden ingevoerd, die niet hooger mogen gaan dan 25 t. h. 5 t. h. 1923 20 November 1931 De verschillende premies werden als volgt gewonnen: Reeks 113.494 Nr 4 en reeks 200.519 Nr 2, elk 100.000 frank. Reeks 121.947 Nr 2, reeks 210.059 Nr 2, en reeks 249.020 Nr 1, eik 50.000 frank. Reeks 279.592 Nr 4, reeks 379.024 Nr 1, reeks 69.025 Nr 4, reeks 20.050 Nr 2, reeks 50.160 Nr 1, reeks 89.121 Nr 3, reeks 131.937 Nr 4, reeks 215.324 Nr 4, reeks 27.531 nr 2, reeks 139.251 Nr 3, reeks 322.192 Nr 5, reeks 237.297 Nr 3, reeks 228.156 Nr 2, reeks 368.868 Nr 2, reeks 66.2S6 Nr 2, elk 10.000 frank. Al de andere nummers van bovenge melde reeksen zijn betaalbaar met 550 fr. ALVERINGEM-OEREN. Leggen van een electrisch laagspanningsnet te Al- veringem en Geren. ALLEYN te Oostende, 470.248 fr. HOOGLEDE. Onderhoudswerken aan de landbouwwegen. L. S".BBE, te Hooglede, 143.248 (porfier) of 138.228 (zandsteen)H. Desender, te Liehtervelde, 146.250; Gebr. Maes, idem, 151.999; C. Vereecke, te Ardoye, 150.313; J. Criel, te Gijverinkhove, 173.767 fr. DIKSMUIDE. Bouwen van 9 gods huizen en bijgaande werken te Diksmuide. H. VANDENPLASSCHE, te Veurne, 194.566,29; Dejonckheere en Leuvain, te Diksmuide, 208.930,72; R. Blontrock en J. Staelen, te Zevekote, 209.194; Madde- lein S., te Boezinge, 209.877; Nachtegae- le C., te Diksmuide, 214.705; A. Delan- ghe, te Oostkerke, 214.960; Maertens en Van Lerberghe, te Pervijze, 218.219; De- poorter, te Veurne, 219.234; Demolder P., te Veurne, 221.927; Vandorpe E., te Ees- sen, 222.465; Marens N., te Koekelare, 229.990; E. Demolder, te Veurne, 230.900; Mavau C., te Adinkerke, 231.000; Devol- lemaere, te Oudenburg, 233.853; G. Jac quet, te Nieuwpoort-Baden, 236.209,23; A. Hooghe, te De Panne, 236.453,26; J. Maer tens en A Tanghe, te Leke, 238.855; De- reere Fr. en Seys O., te Moere, 252.595,35; Sennesael G., te Koksijde, 266.000 fr. P! bruin leder met de on- ||j jjfl kjp verslljtbare R.IC-Zolen aan de prijzen van: Verder de gewone RIC-SCHOENEN aan Ieder kooper van een paar RIC-Schoe- nen krijgt een bon om in te vullen en deel te nemen aan de Prijskamp van 50.000 frank prijzen. Komt zien naar de aankondiging der te winnen prijzen. Het bronzen standbeeld verbeeldt een ski-looper en werd opgericht te Alten- berg (Duitschland). Ook alle FANTAISIE SCHOENEN voor Damen en Heeren aan ongelooflijke prijs. Alleenverkooper voor Poperinghe en Omstreken. BaaasiHBEBiiBBaaBBvaBEisassüsiËüi Martha te willen gaan! Ze zou hem niet willen... Er bleef echter onrust in Maarten han gen. Zijn stemming versomberde weer. De gedachte, dat Martha ook in Roe selare zou zijn, ontroerde hem. O, kon hij haar even spreken! Ze zou voorzeker dadelijk zijn onrust wegnemen. Op den Dlksmuidschen steenweg die Maarten nu bereikte, heerschte groote drukte van wagens, karren, auto's, fiet sers. En Maarten kwam in de stad. Hij zette zijn rijwiel in een herberg bij de markt en onmiddellijk speurde hij rond om Martha te ontdekken. Hij zag haar echter niet in 't gewoel van 't volk. .Hij wist waar hij den Antwerpschen reiziger kon ontmoeten. HIJ was de eerste bij hem... Zijn onderhandelingen duur den vrij lang, maar hij was toch opge wassen -tegen den behendlgen, spraakza- men handelaar en sloot de zaak naar wensch af. Tevreden ging hij heen. Hij wilde nog anderen spreken. Maar de ge dachte aan Martha belemmerde heden zijn ijver. Eensklaps zag hij haar voor een kraam van ellegoederen. Hij drong door de men schen en tikte haar op de mauw. Zeg eens, heer, als gij uw lief wilt roepen, moet ge mij niet op de teenen terden, bromde een stadsvrouw. Martha werd rood en ze verliet het kraam. Ook op de markt? vroeg Maarten, Ja... met vader... Ze keek of ze niet bespied werd. En met Gerard Braams, hernam Maarten. We zijn in zijn auto meegereden. Was dat afgesproken? Ja... Gerard was eergisteren bij ons... hij hoorde dat vader naar de markt wilde en bood aan, ons te voeren, 't Was tegen mijn goesting, maar wat kon ik zeggen! Martha leek een deftige dame in haar moderne kleedij. Ze was hoog en rank van gestalte en had een schoon zacht en met uitneembare voering. Gebreve- teerde merken voor Heeren, Damen en Kinderen. Allerhande stoffen; al tijd de laatste nieuwigheden. Werk- kleederen. Prijzen buiten concurrentie bij F*. Blanckaert-Verleen3 GASTHUISSTRAAT, 41, POPERINGE 29 Z H. Saturnius, m. H. Radbodus, biss. 30 MH. Andreas. H. Acca, bel. 1 D H. Eligius, biss. H. Leontius, biss. 2 W H. Bibiana, m. en m. H. Paufina, m. 3D H. Franciscus Xaverius, be!. 4 V H. Barbara, maagd en mart. 5 Z H. Sabbas, abt. H. Crispina, m. en m. aaaaaEaBaaaaaoBuaaBBaaaaaaya gelaat. Ze sprak met heldere zoete stem, beschaafd in haar toon en taal. Ze scheen nu echter zenuwachtig en haar stem beefde wat. Komt Braams veel bij u op 't hof? vroeg Maarten. Nog al... O, ga eens mee... We zullen op de Wapenplaats seffens buiten 't gewoel zijn en we kunnen daar rustiger spreken... Vader is ook in de stad... Ik weet het... Toe, kom toch eens mee!... Een minuutje... ik moet hem terug vinden in Java waar we eten. Ze vergezelde Maarten tot in de nu stillere Leenstraat. We ontmoeten elkaar zoo weinig! kloeg Maarten... Dat kan nog niet anders, maar Zon dag ga lk naar Veurne. O, mag ik oojc komen? Ja, maar niet samen op de tram... Ik zal fietsen... Goed... Ik neem de tram van een uur... wacht me te Veurne op... achter de Sint Nlklaaskerk. 'k Zal dan wat later naar tante gaan... O, ja... Martha!... 'k Verlang al naar Zondag... 'k Zal vast en zeker te Veurne zijn. Maar ge zegt, dat Braams veel op 't hof komt! Ja. Er zijn toch geen zieke beesten ze ker. Neen... hij zit met vader te klap pen... Is dat voor u, Martha? 'k Peins het... Maar ge moet u niet benauwd maken... Ik zal hem door zen den als hij iets vraagt. Ik kan den on'oe- schoften bluffer niet verdragen. (■'t Vervolgt). OP AANVRAAG ZENDEN WE KOSTELOOS NUMMER 1 VAN ONS NIEUW MENGELWERK VAN A, HANS.

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1931 | | pagina 5