Herwording
het manneke
uit de
IN DE EERSTE DAGEN
TE ONKERZELE
ZATERDAG 30 SEPTEMBER
DINSDAG 3 OKTOBER
Kerkwijding te Fasschendale
DE RIJWIELRENNER
GEORGES LEMAIRE
VERONGELUKT
het interclub kampioenschap van belgie
OKTOBER - ZAAIMAAND
POLITIEKE TOESTANDEN
rusland
FRANKRIJK
KUBA
DUITSCHLAND
OOSTENRIJK
SPANJE
VEREENIGDE STATEN
Gebruikt Chicorei
Wyppelier-Taffin, 't is de beste.
GEDACHTEN
Ouden moet men e-eren,
Jongen moet men leeren,
Wijzen moet men vragen
Dwazen stil verdragen.
1't Is gemakkelijker wijs genoeg te
zijn voor tien anderen, dan voor zich
zelve alleen.
Over de gebreken van anderen kla
gen is tijd verspelen, het is best de onze
te beteren.
iaa
/WAAN
AL werken, eten, slapen, droomen
Zijn we dus gekomen
Aan de tiende maand van 't jaar
En ge wordt 't stilaan gewaar
Dat we, wel verstaan
Naar den winter henen gaan.
Sneeuw en ijs met volle vrachten
Staan er ons te wachten
En ook koude, moet ge weten
Als nog nooit een jaar te voren
Zoo ten minste laten de... profeten
Hun advies nu hooren.
Allee, we zullen 't nog ne keer moeten
afwachten, zooals altijd, want door die
profeten wordt de bal nog al eens dik
wijls mis geslagen. In alle geval, we zijn
de winterperiode ingetreden... en van de
zomer hebben we niet te klagen gehad,
verre van daar. Veel zonne en niet te
veel regen. Enfin, 't is voorbij, en we
gaan liever overgaan tot ons kalender
dat zal onze gedachten 'n beetje ver
zetten.
Maandag 9 October: St Denijs.
Ziet gij uw vriend veel kwalen lijden
Breng hem hulp, toon medelijden.
Dinsdag 10 October: St Pauiin.
Met al die dansen zijn verblijd
Men lacht wel als het harte schreit.
Woensdag 11 October: St Gommarius.
Ziet dat ge voor uw plicht, al uw ver-
maken laat
Wilt gij gelukkig zijn, houdt in uw drif-
[ten maat.
Donderdag 12 October: St Wilfried.
Deel den behoeftigen milddadig van uw
[goed
Wilt gij dat God U ook hierna genade
[doet.
Vrijdag 13 October: St Edward.
Wilt ge niet vroeg gedolven zijn
Neem spijs en drank als medecijn.
Zaterdag 14 October: St CaMxtua,
Ook de zwaarste last wordt licht
Als het hoofd blijft opgericht.
Zondag 15 October: Ste Thcresia.
Die steunt op God met kloeken moed
Ontvangt Gods hulp in tegenspoed*
EEN DUITSCH GENEESHEEH
Komt alweer
Met iets nieuws voor den da®
Da'k U hier wel zeggen mag.
Die geleerde, namelijk, is tot de vast
stelling gekomen dat de menschen door
gaans te veel slapen... en. dat daarin, de
oorzaak moet gevonden worden van veel
ongesteldheden. Hij heeft uitgerekend
dat de mensch gemiddeld 8 uren per
dag... of beter van den nacht, aan den
slaap besteedt, als hij het best met 4
uur kan schikken. Geeft ge U daar re
kenschap van? Ne mensch weet nu al
niet meer wat met zijn verloren tijd te
doen..* en de vrouw speelt nu al dik
wijls genoeg op beuren poot, als ge 's
avonds na uw werk 'n voetje in de café's
durft zetten! Wat zou het dan wel zijn?
Maar... naar 't schijnt, volgens dien
Duitschen dokter nog ne keer, zijn 't
juist die uren die men in de café's thea
ters of cinema's doorbrengt, hetzij van
18 u. 30 tot 22. 30 (hoe juist uitgere
kend. hé!) die 't beste geschikt zijn om
van de nachtrust te genieten. Als ge
goesting hebt, kunt g'er de proef ne keer
van nemen! Maar d'r zijn twee groote
ongemakken aan verbonden: ten eerste
is 't dan geen nachtrust meer, maar wel
'n avondrust, en moet 't woord dus ver
anderd worden, en ten tweede... zijn de
café's, cinema's en theaters na... 12 uur
's nachts gesloten!
MIJNHEER (vóór een hemd zonder
knoopen). Vroeger zeide men: 't Is
zoo moeilijk om vinden, als een naald in
een hooischelf.
Madam. Waarom zegt ge dat?
Mijnheer. Omdat men nu zou mo
gen zeggen: 't is zco moeilijk om vinden
als een naald in de hand van 'n vrouw!
En 't was weer ne keer ruzie.
ZOUDT g'ook niet verwonderd wezen
Moest g'in een annonce lezen,
Van een blad
Dat
Er een koorde wordt te koop geboden
Waarmeê men iemand heeft willen doo
lden?
't Is 't geen ik daar juist koin te le
zen in 'n Parijsch blad. «Te koop: koord
waarmeê men iemand heeft opgehangen,
100 fr. de meter. Herkomst gewaarborgd.
Ja, ja, beste menschen, dat zijn hu de
Fransche zeden en gewoonten, zie... gin
der aanzien ze zoo een koord, waarmeê
iemand een einde aan zijn leven heeft
gestald, als 'n... porte bonheur En
zeggen dat er ezels zijn, die zich daar-
meê laten beetnemen. Enfin, ne mensch
moet uit alles zijn profijt trekken. En als
er onder mijn beste Lezers personen zijn,
die er ook op die wijze wenschen van
inaanuBsaaBBaaiBaanBisHaau»
Mengelwerk van 8 Oktober 1933. Nr 3.
Uit ons volk. Voor ons volk.
roman door
EDWARD VERMEULEN
In 1910
bekroond met den 1° prijs van Brabant
onder te trekken, dat ze een koord ne
men die lang genoeg is,., .om hun we
duwe van 'n langdurig pensioentje te la
ten genieten.
ALS T^'EE KINDEREN, jandoren,
Te samen worden geboren
Dan noemt men zoo'n ding..,
Nen... tweeling.
Hewel! Madam Mildred Sheeley en
Madam Josephine Sheeley, van Oakland
zijn ook tweelingen. En vermits ze twee
lingen zijn kwamen ze natuurlijk den-
zeüden dag ter wereld. Zij huwden de
twee broeders Sheeley denzelfden dag.
Zij hadden elk vier kinderen, waaronder
elk 'n tweeling. Zij verlieten het echte
lijk dak denzelfden dag... en voltrokken
de echtscheiding idem, op denzelfden dag.
En nu, om aan de traditie getrouw te
blijven gaan ze beiden denzelfden dag
trouwen, met de gebroeders Burton.
't Is waar dat zoo iets slechts in Ame
rika kan gebeuren.
't Is in alle geval 'n beetje straf!
MIEKE BROUWERS is 't schoonste
meiske van 't dorp, maar ze heeft ne
vieaen vader, die al de verliefden van
zijn dochter vierkantig aan de deure
smijt. Op nen avond komt Karei Patjok
hem bezoeken. Vader Brouwers en de
paere van Patjok zijn twee goei vrien
den, maar Karei is in eens zoo gegroeid
dat vader Brouwers, hem niet herkend
Men zou zeggen dat 't regenen gaat!
zegt onze Karei schuw weg, om iets te
zeggen.
Neen, 't gaat niet regenen, zegt M
Brouwers brutaal.
Gedurende een kwartier blijven ze stil
zwijgend zitten. Eindelijk kan de oude
aan zijne nieuwsgierigheid niet meer
weerstaan
Wie rijt gij? grommelt hij tusschen
de tanden,.
Karei Patjok.
Watte... de zoon van Miel Patjok?
Ja!
Ha! Ha! zegt M. Brouwers dan op
zoeten toon... 't kan wel zijn dat 't gaat
regenen... ja... 'k geloove dat 't gaat re
genen.
En Karei was in den hoogsten hemel!
'T IS TE CINCINNORIE
Dat de sombere historie
Die 'k U hier weldra
Vertellen ga
Gewis
Voorgevallen is.
Een neger, een zekere Sam Wards had
zijn vrouw verloren. Hij deed ze begra
ven in 'n magnifieke lijkkist, die heel
veel kostte, maar waarvan de ondoor
dringbaarheid hem voor vijftig jaar ge
waarborgd was. Verleden jaar, deed hij
's nachts het graf open breken om te
zien of de kist nog goed was. Maar de
overheden waren daarmeê niet t'akkoord
en hij vloog voor 6 maand den bak in.
Over enkele dagen kwam hij er uit en
't eerste wat hij deed was terug naar
't kerkhof gaan, om zich van de goede
hoedanigheid van de kist te vergewissen.
Die goeie neger wil voor zijn geld heb
ben... en 't schijnt dat hij besloten heeft
van zich gedurende de vijftig jaar re
kenschap te geven... of men hem niet
niet bedrogen heeft.
Goeie moed!
DE MAHARAJAN VAN ALWARE
Is ne rare
Vogel
Hij kreeg bijna ne kogel
In zijn lijf
Omdat hij ne keer of vijf
Op zijn minst genomen
Tegen d'Engelschen, in opstand was ge-
[komen.
Alware, moet ge weten, ligt in En
gelsen-Indië... en de maharajan, had er
genoeg van onder de hak der Engelschen
te leven, en kwam in opstand. In plaats
van hem naar 't plereland te zenden,
hebben d'Engelschen hem dan maar sim-
pliester voor 'n paar jaar verbannen tot
hij tot betere gevoelens zal gekomen zijn.
Maar, 't schoonste van d'historie, is dat
die maharajan, de rijkste man is van
Enipelsch-Indië, zijao)e fortuin is onbe
rekenbaar. Precies zooals 't onze, ja!
Alleen de tulban die hij gedurig op zijn
hoofd draagt is een klein en zelfs een
groot fortuin waard: 10,000 pond ster
veling of rond 't miljoen en half van
onze ballekens.
Die tulban is uit goud geweven en ver
sierd met diamanten.
En zeggen dat 't bij mij al fameuze
ruzie Is, als ik aan mijn alderllefste we
d-erhelft vraag, of ik mij, nen nieven
bolhoed van 20 fr. op d'ouwmarkt mag
gaan halen.
Neen, zulle! 't is niet Juist op de we
reld. D'r zijn er die met miljoenen op
hun hoofd loopen, en anderen hebben
niets om aan te doen.
Daar is een tijd geweest, zegt Maren-
ta, dat uw hoofd ook bedekt was met
miljoenen... haarkens.
't Is waar
Maar
Tot mijn spijt
Ben ik die ook al kwijt.
PQELEPATAAT gaat dineeren in 'n
restaurant.
Kellner, roept hij, wat hebt ge zoo
om t'eten?
Ossen-tong, antwoordt de gargon.
O! neen, dat niet, ik eet nooit iets
dat uit den muil van 'n beest komt.
He wel... neem dan 'n koppel eieren!
"K GA U HIER BIJ MIJN LEVEN
'n Klein lesken in aardrijkskunde geven.
Stel de vraag aan 'n student die van
'n examen komt: Welke zijn de kleinste
Staten van Europa?En 'k verwed er
mijn linkeroor op, dat hij ze U alle vier
niet zal kunnen opsommen.
Als wie beginnen met den kleinsten
hebben we eerst Monaco. Het gansche
leger van het landje bestaal uit 75 gar
den en 75 karabiniers. t Zullen dus die
niet sijn die den oorlog zullen verklaren!
Dan hebt ge de vrije Republiek van
San Marino, die 11.500 inwoners telt en
een leger van 1.000 man, aangevoerd door
een... maarschalk.
De pyreneesche Republiek Andorra,
heeft ongeveer 12.000 inwoners, en ein
delijk hebben we Lichtenstein, in Tyro-
len, die slechts 9.600 inwoners heeft.
Wat hij uitgaf, dat was hij ook, gelijk
een botte aanhoudend harrie-weder, met
grijze eentonige lucht, onveranderlijk,
nooit h-ooger of lager. Nooit een dier
kleine stormen die, na het overgaan, ons
d-e zon te lieflijker maken en t hert doen
trillen en 't bloed doen bruisen. Keen,
altijd herrie en grauwe lucht. Een man
zond-er driften, noch goede, noch kwade.
Bij dien sensieloozen vader sleet Julie
de schoone jaren der jeugd, steeds stui
kend op zijn doodsch uiterlijk, als op eene
ijs-korst en bij iedere poging om dieper
te dringen, hopeloos hare onmacht erken
nende.
Daar zij deftig opgebracht en van
natuur fijngevoelig was, zoo botste zij,
van den eenen kant, op de onverschillig
heid van vader en van de anderen kant
op de ruwheid der dienstboden en vond
tusschen beiden, moeder, even hertelijk
en gevoelig als zij, moeder, die alle dage
meer en meer, alles werd voor haar en
die van haren kant, al de schatten van
haar minnend hert, in volle maat, aan
haar kind schonk.
Stil-aan werd Julie een volslegene jon-
ge-doehter, rank en rilde, maar kloek en
gezond en, onder de leiding van moeder,
rap en v-eerdig in alle werken,
Voor een volmaakte schoonheid kou rij
niet doorgaan, maar in heur wezen straal
den twee oogen, zoo vol van wilskracht
en fierheid, maar ook zoo zoet, zuiver en
innemend, dat alwie haar naderde, rich
aangetrokken voelde.
Doch Julie had weinig lust tot kennis
mak-en. Zij had den indruk ondergaan der
omgeving en die gedurige kwetsing, haar
fijn voelende ziel toegebracht, door de
stijlheid van vader en door de ruwheid
van 't volk, dat op het hof door geene
vaste hand geleid was, dat alles had haar
over veel zaken een verkeerd denkbeeld
doen opvatten. Zij was er dicht bij te
denken, dat al 't mannevol-k der wereld,
of heitelooze ikzuchtigen, of lompe vlegels
waren, zooveel te meer daar moeder, die
't meisje met jaloersche liefde beminde,
hare dochter in deze meening versterkte
en heel dikwijls bij haar, heur eigen te
leurgesteld hert loste, in- bittere woorden,
zijpelend van misprijzen voor de alge
meenheid van 't mannevolk.
Menig goed en deugdelijk boere-jongen
voelde een aderkp slaan voor Julietje
Bre-eme-ersch, maar 't meisje werd zoo
danig kort gehouden door moeder en was,
uit hiar eigen, zoo zedig en deftig, zoo
heel anders dan de groote hoop, dat de
jongens beteuterd weêrhouden werden en
't meisje juffertje of kwezeltje
noemden, ais iemand die van hun volk
en van hunne doening niet was.
Zoo gin-g Julie haar stillen gang, met
slapend hertje, vrij van sterke ontroerin
gen, gerust In den dag van morgen en
zonder vooruitzichten, gelijk een kind
nog, dat gelukkig Is de zon te zien en te
leven en 't overige aan moeder overlaat.
Dat rustig, stil leventje moest, al op
eens, door eene onverwachte ramp ver
nietigd zijn.
In den uitkomen van 't loopende jaar
werd! boer Breemeersch door een beroerte
getroffen en stierf plots, zoals hij geleefd
had, zonder goeden-dag of goeden-avond
te zeggen, als een appel die van den tak
valt.
't Was een klein verlies voor moeder en
dochter, toch beweenden rij den axmen
dompelaar, die door 't leven geslenterd
had als een slaapwandelaar.
Door hare Jaloersche liefde gedreven,
overtlapte moeder Breemeerch hare doch-
Leert ze goed van buiten... en wedt
dan voor 'n flesch Rod-enbach,met 'n
Vriend, dat ge z'hem zult opnoemen.
DAAR is ne mene-er die in een apo-
théfek komt fcinner.grtodpui 'en hij vraagt
aan den apotheker:
Mijnheer wilt gij mij 1 gram van
de volgende producten geven: diét-hyl-
sulfonethyim-sthyim-etane, orthomitrochlo-
ranidoph-snol, dim-ethyamidoöxybenzioyl-
benzoique...
En na deze litanie vraagt de apotheker,
met een vriendelijk lachje op de lippen:
Is 't ales, mijnheer?
Dat was dus g-e-ene vlezen apotheker!
JOCHEI! JOCHEI!
D'r is 'n nieuwe godsdienst bij
'n Zekere Djavit heeft hem uitgevonden
En komt er meê van Londen.
Die Djavit is dus e-en Eng-elschman uit
Lond-en, die naar Indië gegaan is, om
daar 'n nieuwe godsdienst te stichten.
Hij die d-e nieuwe godsdienst wil aan
kleven moet een gansche nacht opge
sloten blijven in een dichte kam-er, waar
hij moet blijven rechtstaan op een g-ei-
tenvel. 's Anderendaags wordt hij dan
vóór den nieuwen prof-set geleid waar
hij den eed van getrouwheid moet zwe
ren... en afstand doen van al hetgeen
hij bezit, ten voord-s-ele van meneer
Djavit.
Maar 't heeft een staartje... want de
politie heeft er zich m-ede bemoeid en
Djavit opgesloten in'een dichte kamer...
voor meer dan een nacht... want" 't was
ne simpel-en aftrugg-elaar.
En zeggen dat er menschen zijn die
zich daardoor lat-en beetnemen hebben!
WEET GE dat er over d-e gansche we
reld niet min-der d-an 12.500 verschillende
soorten muntspeciën zijn? Nu zouden ze
willen een enkele soort geld maken, dat
over de -gansche wereld zou aanvaard
worden. Als ze tot daar kwamen! 't zou
veel zaken vergemakkelijken.
IS HET WAAR, vroeg Sis Sloeber
aan n-en Amerikaan, dat er in Amerika
zoo'n hooge gebouwen zijn, dat ze bijna
tot aan de wolken raken.
Of 't waar is, zei d-e Amerikaan,
die van d'e-erste leugen niet gebarsten
was, aan 't laatste gebouw dat ik werkte
was ik verplicht mij plat op den buik te
leggen... om de maan boven mij te laten
passeeren
IN FRANKRIJK IS ER NE MAN
Die er op boffen kan,
Negen maal, te voet, wel verstaan
De ronde van de wereld te hebben gedaan.
Die man is 'n zeker Farcis, 'n postbode.
Nu heeft hij zijn pensioen gevraagd, na
meer dan dertig jaar dienst. Eiken dag
deed hij zijn ronde, die 'n goei dertig
kilometer bedroeg, en zoo heeft men uit
gerekend dat d-e man, gedurende zijn
loopbaan 355.200 kilometer, te voet
heeft afgelegd, hetgeen negen keer den
omtrek v?n de wereld vertegenwoordigt.
Spijtle dat we al zoo oud geworden zijn,
we zouden anders cok ne keer kunnen
beginnen op te tellen hoeveel keer wij
de ronde van de wereld zouden doen door
met ons alderliefste wederhelft, op bood
schappen uit te gaan. 't Zou er ook niet
ver van af zijn.
D'R WAS veel volk op de meeting. De
spreker riep uit met e-en daverende stem:
Ja, mevrouwen en mijne heeren,
wat wij noodig hebben, dat is een land,
bevrijd van het socialisme, h-et fascisme,
het communisme...
Toen stond er een oud peke recht, en
riep uit met overtuiging:
En van het rhumatisme!
't Manneken uit de Maan.
■■■■■■BBflBBEBBBBMMHSBBBBHI
DE GROT TE ONKERZELE WAAR
VROUW VAN DYCIf BEWEERT
O. L, VROUW TE ZIEN.
Het gaat zoo stilaan naar 't en-de van
't jaar. De verlofdagen zijn voorbij en
de balansrekeningen worden klaarge
maakt. Het Da-vidsfonds echter kent geen
rust voor zijn uitgeversbedrijf: eerst
daags wordt aan de leden A het laatste
Volksboek 1933 gezonden, t. w. De Be
stedeling door Maria von Ebner-Eschen-
bach, de vrouw die in haar boek de vol
harding in het goede zoo schitterend weet
uit te beelden. Boeiend en vol. diep-men-
schelijke gedachten.
Aan de leden C komt dan ook hun
laatste Jeügdboek Pirreeen verhaal
over een bengel, waaraan onze Vlaamsche
behg-els zoo geen beetje plezier zullen heb
ben!
En, last not least, een prachtboek voor
de Keurboeken. Prof. Dr Janssen heeft
zijn beste pen gescherpt om een paar ak-
tueele zedelijkheidsvraagstukken te be
handelen. Voor velen een opfrisschertje
En zoo zal de Davidsfonds-uitgaventak
zijn jaar sluiten. Wie zal nog durven be
weren dat de werkman zijn loon niet
waard is?
Maar kom, 't ls voor Godsdienst, Taal
en Vaderland
Voor lidmaatschap wend u tot de plaat
selijke afdeeling, of tot Davidsfonds, Leu
ven. Ieder kan nog lid 1933 worden tot
31 December. Daarna wordt het 1934, en
daarover later een woordje meer!
lEBBBBaBBBBBBBBBBZBBIBBBBBlB
stard. De gewone teekens van (veronder
stelde) zinsverrukking. Zij deelt niet mede
ond-er of na d-e verschijning.
Verschijning, zegt zij, van O. L. Vrouw,
in de grot, te midden van het volk, rechts
van het beeld van d-e Onbevlekt Ontvan-
gene (Lourdes), zooals' bij de vorige ver
schijningen in de grot. Echter met onge
wone pracht omgeven, zegt zij, groot en
glimlachend, omgeven met een krans van
witte rozen-botten met tusschenin vijf
dikke roze rozenbotten, een in 't midden
langs onder, twee bened-en en boven rechts,
twee beneden en boven links.
Wat de Verschijning zei-de was voor
haar alleen, zegt zij, niets ditmaal om aan
het volk mede te d-eelen. Het hield ook
opbeuring In voor haar, O. L. Vrouw
kent de redenen mijner droefheidzeide
rij.
Wanneer ge haar vraagt welke de oor
zaak is van hare droefheid, antwoordt zij
Als ge moest dragen wat ik te dragen
heb, en weten wat rij mij heeft toever
trouwd...
MHBGBBBBBBBBBaBBBStBBBBSBBBB
ter, dat hof te verlaten, waarop ze zoo
veel gezorgd en geslaafd en toch zoo
weinig geluk gesmaakt hadden en éér
een trouw-zieke knaap naar Julietje's
hand -had durven dingen, had de weduwe
haar pachtgoed aan een verren kozijn
overgelaten.
Met het overschot van hare fortuin, nog
een rond sommetje van eenige duizende
frank, betrokken zij hun eigendomtje te
Bothem en leefden daar nu, sedert
Bamis, gelijk de visschen in bet water.
Tegen de Sinksen-dagen hadden zij hun
doenlngje opgepoetst als een hemel: alles
stond op rijn best en de nette meubels
blonken- 'lijk een spiegel. Moeder en doch
ter zaten, van de hoogmis terug, in de
keuken, een hertelijk koutertje te slaan,
toen de deur al op eens openging en eene
klare, mannelijke stem van op den dorpel
vroeg: Mag men wel?
Men maakt te lande weinig kas van
plechtpleging. Moeder Breemeersch stak
eens haar hoofd tot in dien gang en:
Komt maar bin' riep as.
Man Verkest trok de keuken in, gevolgd
van zijne makkers en, met de klak In de
hand, heel deftig en ernstig, groette hij
de beide vrouwen en sprak op vriendelij
ken, innemenden toon:
- Vrouw Breemeersch, wij rijn aan
t mis-dag vieren rond de vruchten en
maken van de gelegenheid gebruik om u,
in uwen nieuwen t'huis, welkom en geluk
te wenschen en ons pijpje te stoppen,
als 't met uwe goedheid overeenkomt.
- Ge zijt welgekomen, jonkheden,
zei vrouw Breemeersch: 'k Ben dank
baar voor bezoek en wenschen, zet u,
en stoelen vooruit-schuivend: mag ik
weten met welk© gebuurs ik te doen heb?
- Ik ben Man Verkest en 'k geloof,
sprak Mon, rich Julietje- waarts keerend:
dat uw dochter beter mijn zuster dan
mij kent. Hier hebt gij ook Miel Tieghem,
mijn naasten gebuur en daar Berten Bra-
bandt, van aan den steenweg,
Goed zool Julie, -haal een glas bier
DE KONINGIN VAN DEN HEILIGEN
ROZENKRANS?
We gaven verleden week een kort over
zicht der wonderbare gebeurtenissen die
zich sedert eenige w-eken te Onkerzele
voordoen.
Zaterdag 30 September, zou Vrouw
Leonie Van Dyck, echtgenoote Be Spie-
gel-eer, weer eene verschijning gehad heb
ben de 27° en aan dè hand van het
verhaal van twee ooggetuigen, kunnen wij
zakelijk en nauwkeurig het volgende er
over med-emeelen.
Omstandigheden en verloop als volgt:
Nagenoeg drié duizend personen langs
den weg, rondom de grot én kapel. Reeds
vóór 8 uur komt de vrouw Van Dyck, met
de gewone godvruchtige 'gebuurvrouwen,
en hare kinderen, bij kapel en grot.
Bij 't aansteken der kaarsen aan dé grot,
bidt Leonie vijf Onze Vaders en vijf Wees
gegroeten. Daarna worden de blijde mys
teriën gelezen. Men zingt dan «Onze
Lieve Vrouw van VlaanderenDe ver
schijning zou tijdens dezen zang heb
ben plaats gegrepen. Wa-ar men ga
langs Vlaamsche wegen... Op dat oogen-
blik valt Leonie op de knieën, de oogen
starlings gericht links van 't beeld aan de
grot, de armen opgeheven. Zij beweegt de
handen, om stilte te bekom-en. Men zwijgt.
Vijf Onze Vaders en vijf Weesgegi'oeten
ter eere van O. L. Vrouw van 't Heilig
Hartvraagt zij. En zij begint vurig te
bidden. Dan nog het gebedO Maria,
Onbevlekt Ontvangen, tot U nemen wij
allen onzen toevlucht. O Heilige Moeder
Gods, Maria, verstoot onze gebeden niet in
den nood, maar gelief ze te verhooren,
door Jezus Christus Onzen Heer, Amen
Dan roept nog Leonie: «Onze Lieve
Vrouw der armen, bekeer d-e zondaars,
help onze zieken, bescherm ons land! Geef
ons u-wen moederlijken zegen, mijne goede
Moeder!».
Één stilte. Langzaam maakt Leonie 'n
kruis. Het volk maakt een kruisteeken
mede. Personen naast haar hebben het
volgende waargenomen:
Gedurende de verrukking beefde Leonie,
d-e romp van 't lichaam was achterover
geworpen: zij zou zeker gevallen zijn ware
ze niet gesteund geweest. Een dagblad
werd vóór de oogen der zienster geplaatst
zonder eenige reflex te veroorzaken. Na
de verrukking was Leonie afgemat.
Na een eerbiedig stilzwijgen, bad een
der zonen van Leonie vijf Onze Vaders en
vijf Weesgegroeten voor. Dan bidt men de
glorierijke mysteriën. BIJ het 'tweede
tientje hooren wij Leonie weer mee bid
den.
Enkele lofzangen. Nu zal Leonie de
•droeve mysteriën voorlezen.
Bidt maar mee, vermaant ze, want het
IS elk zijn belang!
Zij verklaart dat zij O. L. Vrouw schoo
ner dan ooit in de grot, links van 't beeld
van O. L. Vrouw van Lourdes heeft ge
zien: met het witte kleed en den blauwen
gordel, zonder Hart'; rond 't aangezicht
een wit doekje lijk de kloosterzusters
boven het hoofd de witte vool. Van boven
het hoofd en langs beide kanten van 't li
chaam tot aan de v-oeten, loopt een bloe
menkrans: een dikke roze roos, dan een
reeks kleine witte rozen, weer een dikke
roze roos, enz.
Leonie had er blijkbaar nog niet aan ge
dacht dat dit den rozenkrans kon verbeef
deii en heeft de rozen niet geteld. Zij kan
ook niet zeggen of de Verschijning op een
wolkje steunde.
De verschijnende Maagd heeft gezegd:
't Is de maand van den Heiligen Rozen
krans. Bidt, bidt veel voor de bekeering
van de zondaars. Ik zal u helpen en be
schermen
Dan zegende de Verschijning het volk
en verdween.
Ook Zondag waren geheel den dag, de
toeloop en gebeden te' Onkerzele zeer
groot en aanhoudend.
In haar beschrijving der rozm die rij
zag rond de Verschijning ziet Leonie Van
Dyck deze als botten.
Ten dokumentairen titel weze nog ver
meld dat de vrouw Malvina Haens-Hael-
ters, Populierstraat, Ronse, volhield tij
dens de gebeden dien Zaterdagavond
eveneens een Maria-Verschijning te heb
ben gezien. Het hoofd beschrijft zij met
witten sluier, de borst met goud-en hart,
de hand in rechte lijnen het zegenend
kruisteeken makend waarna de verschij
ning zou verzwonden zijn.
Tijdens de avondgebeden, bij de laatste
weesgegroeten van de Glorierijke Myste
riën, zwijgt de vrouw. Leonie Van Dyck
valt achterover geleund, de oogen ver-
(Zle vervolg hiernevens.)
IBiSBaaDBEESBBSSartBBaBBBBHaBBB
uit en gij, jonkheden, doet als t'huis, zet
u en aansteekt.
Julie was de kelder ln om bier en tegen
zij weder opkwam, kronkelde de blauwe
rook, in spelende ronden, heel d© plaatse
door en dopperde tegen de zoldering.
Moeder Breemeersch klapte t'hóope-
waart in, meegaande en beleefd, doch iet
wat koud en wederhouden, zooals achter
dochtige menschen zijn.
Ondertusschen vond Mon gelegenheid,
om met Julietje te spreken en ham: te
doen spreken.
Het -kostte hem weinig moeite, 't meisje
sprak geerne en was heel lief en bevallig,
hem beziende in 't open wezen, met groote
zuivese oogen, waarin, Mon de eenvoudig
heid van een kind las.
't Deed hem deugd met dat minzaam
kind te spreken en haren blik te vangen,
die ongekunsteld, genoegen en bewonde
ring uitdrukte.
Zijn natuur van doenden droeverik nam
den boven-hand en hij voelde rich be
tint-eld, om dat ondervindinglooze meisje
in haar stille gerustheid te storen. HIJ
maakte zich, zooals hij dat wel kon, aan
trekkelijk en bekoorlijk en doormaalde
haar, al klappen, met zijn lachende
prachtige oogen, vol weerlichten.
Al op eens zag Mon zijn spel verbrod;
hij vang den strakken blik van moeder
Breemeersch, koud en snijdig als een
vliem en half uit rijn lood gieslegen, stond
hij recht en nam met rijn makkers af
scheid van moeder en dochter, met de
vaste belofte de groetenlssen van Julie
aan zijne zuster Clara over te brengen.
Eenige stappen verder bleef Berten Bra-
bandt staan, schoot ia een luiden lach
en spotte:
Wat kwezels hé? en wat kieken van
een meisje I
Berten, sprak Miel: ik voor mij,
vind die menschen heel fatsoenlijk en
bovendien, er is lets ln dat meisje dat
haar, zonder schoon te rijn, doet uitschij
nen: wat dunkt u, Mon?
G'hebt overschot van gelijk, sprak
Passcbendale's Romahrrschie kerk, die
onder den wereldoorlog ten gronde toe
vernield w-erd, maar die we in de eerste
jarèh na den wapenstilstand h-eelemaal
in den zelfden trant, op den zelfden heu
vel en op de eigenste grondvesten zagen
heropreizen, werd Maandag 1.1. door Zijne
Excellentie Mgr Laniiroy plechtig gewijd.
R-eëds te 8 uur begon deze lange, in
gewikkelde, maar toch bste-ekenisvol-e
ceremonie, in het klooster. D-aar trok
Monseigneur zijn Bisschoppelijk ornaat
aan, en saam met de aanwezige geeste
lijkheid, Mgr Callewaert, President van
het Groot Seminarie van Brugge, Z. E. H.
Desaegh-er, deken van Roeselare, de pries
ters van d-e parochie en de pastoors van
het omliggende bad hij voor de uitge
stelde relikwiën van de martelaren d-e
boetepsalmen.
Daarop begon het eerste deel van de
kerkwijding, deel dat m-eestal bestaat in
besprenkelen van de muren met gewijd
water en reiniging sgebeden.
Tot nog toe was h-et volk niiet opgeko
men, maar toen Bisschop en geestelijk
heid, rond 10 uur uit de kerk stapten
om de relikwiën, die in de altaren zouden
begraven w-ord-en, procesriegewijs uit het
klooster naar d-e kerk over te brengen,
stonden honderden menschen gereed ter
opluistering van di-e processie. Wat naast
dis twee nette groepjes kinders-kruistoch-
ters vooral opviel, dat die eindslooze reien
van jongelingen en mannen, die, met het
fakkellicht in d-e hand langs weerszijden
van de straat waren opgesteld, om die
kostbare relikwiën te vergezellen. De
vrouwen sloten d-e processie en moesten
in g-etal bij d-e mannen niet onderdoen.
Het was waarachtig schoon, roerend
schoon te zien, hoe het Passchendaalsche
volk, die beteekenisvolle parochiegebeur
tenis meevierde. De kerk stroomde na de
processie h-e-e-1 en al vol, en de meesten
h-ebben dan het verloop van de verdere
oeremoniën volledig bijgewoond. H-et was
kwart voor twaalf uur, wanneer de plech
tige Hoogmis kon beginnen. De eer van
voor 't eerst het II. Sakrificie op te dra
gen in het nieuw g-ewijde gebouw, viel
te beurt aan een Passchendalenaar, na-
Z. EXC. MGR LAMIROY,
tijdens de plechtige Wijding.
melijk E. H. Camerlynck, bijgestaan door
Pater Moerman, di-e binnen kort naar d-e
Chin-e-esche missie vertrekt en- eveneens
van Passchendals is. Het zangkoor had
zich voor d-e plechtigheid buitengewoon
goed geoefend en vervulde het Godsge
bouw m-et d-e stemmige zachte tonen van
den gewijden zang, tot stichting van al
de aanwezigen. De Benediktie van de H.
Mis werd door de Bisschop zelf gegeven.
Na die zoo goed verloopen, Indrukwek
kende plechtigheid trok Monseigneur met
d-s aanwezige geestelijken, met de burger
lijke overheden, die er aan gehouden
hadden, die plechtigheid mee te vieren,
naar de pastorij.
Met deze plechtige kerkwijding, wordt
de kroon op het w-erk gezet van Pas
schendaalsche gelukkige verrijzenis uit de
oorlogspuinen.
Z. Exc. Mgr Lamiroy treedt uit de JKerk te Passchendale na de Kerkwijding;
rechts: Mgr Callewaert, Voorzitter van het Groot Seminarie; links: Z. E.' II.
De Saegher, Deken te Roeslare; verder de Eerwcerde Heeren Geestelijken die
aan de plechtigheid deelnamen.
lEESESBBBBESlElfSBBQlBaEËllffiüaBIBQBiZEÜBiaBSSSaWEiaBIBBBEaSIE
De wel bekende rijwielrenner Georges
Lemaire, eerste der Belgen in de laatste
Ronde van Frankrijk is Woensdag 27
September, tijdens de koers van het in-
terclub kampioenschap van Belgie op een
andere renner gebotst. Opgenomen met
een schedelbreuk werd hij naar een gast
huis overgebracht waar hij den laatsten
adem uitblies.
Het ongeluk gebeurde als volgt: De
Club van Dison waar Lemaire deel
van miek had de koers aangevangen
en reed in groeg zöo Snel mogelijk. Langs
den weg ontmoetten zij een andere groep
die terug kvvafn en de verkeerde zijde
'van de baan hield. Lemaire botste met
volle geweld op een der andere renners
met het droevig gevolg dat men weet.
Zijn lijk werd naar Pepinster overge
bracht waar hot Maandag laatst plechtig
ter aarde besteld werd. Een ontzaglijke
menigte woonde de begrafenis bij.
Georges Lemaire, gestorven ln den
ouderdom van 27 jaar, was een goede
kristene en huisvader.
De ploeg van Kuregem-Sportief die het int-erclub kampioenschap van Belgie
won. Het was tijdens deze koers dat de renner Georges Lemaire zijn doodelijken
val deed.
IBIBB:iBB9Bi33BBaB!BBBBHBBBKflflBBB3!aSIBBHBaBSBBSBaBEafla3BSBBann
Mon, met diepe overtuiging ik heb van
mijn leven geen liever meisje tegenge
komen!
Wel Mon toch, loech Berten:
hoe ge dat zegt! men zou haast denken...
Maar neen, uw haring zou er niet braden!
Wie zegt dat? beet Mon, in zijne
eer van zotmaker gekwetst: ik wed een
halve ton bier dat ze, éér een maand, aan
mijn slippen hangt.
Aanveerd! riep Berten en ze klak
ten in malkanders hand om de wedding
te bezegelen.
'k Zou 't arm schaap wel beklagen!
sprak Miel, goe-ds-moads. op zulk een
ernst.lgen toon, dat zijne makkers zich
den bulk hield-en van lachen*
Al scheiden aan 't Wilgenhof, vroeg
Berten of Mon d-e wedding goed hield.
Of ik sprak hij driftig en gij
zult betalen ook!
Ondertusschen. zaten vrouw Bree
meersch en Julie aan tafel:
Moeder, vroeg 't meisje: wat
dunkt u van Verkest? Een snelle jongen
hé? en vriendelijk toe. Die is zeker juist
het tegenovergestelde van vader zaliger?
vindt ge niet, moe-der?
Ja, kind, juist het tegenovergestelde
en dat is zijn verlies, schaap, geloof mij,
lk ben te lang nieuw om mij te laten be
driegen; die Mon Verkest ls een gevaar
lijke kerel, ja, daar zie, een slechterik! en
g'en moogt er geen gemeens mede maken.
Ge zult u toch zwichten hé, kind!
O zeker, moeder, sprak 't meisje:
Ik ben wel in kennis met Olara, maar
als haar broeder een gemeen© kerel ls,
zal ik hem stlllekens ter zijde laten. Ik
kan elk-en-deen missen, moederke.
En toch, in den loop dier achternoen,
mompelde Julietje meer dan eens bij haar
zeiven: 't is toch jammer dat Mon een
slechterik ls!
III.
Een bange morgen. De zonne zit be
lemmerd d-oor vuil-witte, traag drijvende
vleggen en, ala ze bij wijlen de lichte
gordijn doorboort, 't is steken en branden.
In 't diepe Zuiden heffen dondertorens,
donker-grauwe en koperwendige, bijna
roerloos, aan-een-geschakeld als een rots
keten.
Uit dat stil-woelend door-een-kruipend
gevaarte bijzen waterhondjes, die ln rasse
vlucht, ten Noorden zwemmen en uit
smelten.
De wind wareert loei-loel over de
vruchten, valt al op eens weg en dood,
rijst stil togend weêr op, om nog te
vallen en weêr te rijzen; 't ls als 't laat
ste strijden van een bloedwaterig mensch,
die 't eind-en kracht, kruipend en vallend,
stil kreunend en klagend, zich stervend
voortsleept.
't Zal donderen. De groeze der zomer
vruchten, waaraan de dauw-druppels
biggelen, vol regen-kleuren, hangt slap
en uitgezogen, met den ouden man
zooals men te lande zegt. De lucht weegt
en zoover de oogen dragen, staan de
vruchten enkel en treurend, met den
schijn van sensieloosheid overdaan.
De weiden steken af tusschen 't donker
groen veldgewas en liggen afgeknaagd tot
den wortel, droog en rost, wroed van
dorst.
De zwaluwen zwemmen over de vruch
ten, laag, heel laag, scherend 't koren en
den grond, op zoek naair morgenaas.
't Is stikkend heet.
Daar komen Mon Verkest's koelen uit
de hof-poort, op gang naar de weide;
halfweg© de reke, de koeier en van achter
aan, Mon, met een grooben knippel. Lomp
en log gaan de beesten ln een lange reke,
struikelend en kwakkend op hun voor-
pooten, vernesteld in den grooten sleep-
knippel, hun goude-werk, zegt de koei
er die met een koorde rond den hals
ligt en rispend, met de lange teenen der
achterpooten, dat een wolke van zand
opstijgt en dwarrelend, al de noord-kant
der dreef, ln de vruchten zinkt.
De beesten zijn overdaan van de hitte;
geen eene die neunt of beurelt, ze snorre-
len 't stof uit hunne natte neusgaten en
8Z 18" Zond. na Sinksen. H. Brlgitta
van Zweden.
Evangelie: Jezus geneest een lamme.
9 M HH. Dionysius, Rusticus,.Eleutheiius.
10 D H. Franclscus v. Borg ja. H. Ludov,
1IW H. Gummarus van hiér.
12 D H. Wilfried.
13 V H. Eduardus van Engeland.
14 H. CallistuS I. "'.l:
IBCBSBBBBBBBBBBBBBOBESBBBBBlil
IfOE ÖE FRANSCHMAN HERR10T
ZIJN REIS DOOR RUSLAND
DOORMAAKTE
De Fransche Minister. Herriot beeft
dus ëen ,^eis d-oor Rusland gemaakt ea
ls teruggekomen met veel lof over dat
l-an-d, Evenwel werd door de Russbeha
ovéj'heden gezorgd dat de Heer Herriot
enkel hqt schoonste zag en. bijzonder»
voorzorgen werden daarvoor, genomen.'
De reis ging ook door in een schoon»
wagon v^,n voorporlogsch maaksel en aan
allerlei dranken en eetwaren was er niets
te kort. Alles werd opgediend met zilver
werk die vroeger moet toebehoord hebben
aaneen Russisch edelman. De likeuren
werden naar h-et schijnt zoo weelderig
opgediend, zood-at de reis voor zekere
genóodigd-en verliep ln eene gestadige
draukro-es,, Z-oo kan men-... al zien wat
Ze U willen toonen.
DE ONDERWIJZERS TEGEN DE
REGEERING
Dé syndikaten der Fransche Socialisti
sche o'rid'ërwijzers hebben besloten een
staking kan te vangen in geval de re-
geertfig haar ontwerp tot verlaging der
loofién "wil doorvoeren.
In 'geval de regécring haar ontwerp
tochstaande houdt dan zou er veel ge-
vadt* bestóan voól- haar handhaving daar
weljiéht 'alsdan de Socialistische partij,
zichsölid'air verklarende m'et de school
meesters, de regeering zon kunnen doen
vallen.
Mogelijks zouden de andere ambtenaren
zich bij de onderwijiers voègen "wat een'
heele' 'ontreddering der a'dmmistratie zou
teweeg brengen.
DE UITSLUITING DOORGEDREVEN
AAN DE HAVEN TE DUINKERKE.
Daar de vereenigingen der havenarbei
ders geen antwoord hebben laten gewor
den op de'tvoorstellen der werkgevers, heb--
ben deze laatsten besloten vanaf Vrijdag
11. de uitsluiting door te drijven.
VERSCHRIKKELIJKE tOONEELEN
Bloedige tooneelen hebben zich voorge
daan op het eiland ,-Cuba, thans zoo ge
weldig door de revoluties geteisterd. Het
hotel waar de officieren, die niet akkoord
Wjaren met de regeering, zich verschanst
hadden, werd fel beschoten. Na een lang
durig gevecht werden de officieren ver
plicht zich over te geven. Allen die niet
gedood of gekwetst waren werden naar
eene gevangenis geleid.
Tot bloedige botsingen kwam het ook
tusschen het volk en de soldaten zoodat
ook tal van slachtoffers de revolutie met
het bloed moesten bekoopen.
Een aanslag zou ook gepleegd zijn ge
weest op den president vari het eiland,
die er evenwel ongedeerd van afkwam.
HET NIEUW RECHT
In Duitschland werd het strafrecht
weerom gewijzigd: Het landverraad wordt
thans als het grootste misdrijf aanziea
Het tweegevecht wordt opnieuw toegela
ten, enz.
Daartegenover werden ook verscheidene
maatregelen genomen tot bescherming
van het huwelijk en het huisgezin, 1
NIEUW ERFENISRECHT
Een nieuwe wet werd afgekondigd op de
erfenissen. Bij deze werden maatregelen
genomen tegen het verbrokkelen der
hoeveëigendommen. De eerste, zoon krijgt
bij de nieuwe wet het recht de hoeve te
erven, van ten hoogste 125 Ha., met uit
sluiting der andere kinderen.
GROET AAN DE HITLERVLAG VER
PLICHTEND VOOR VREEMDELINGEN.
Voortaan rijn alle vreemdelingen die
naar Duitschland afreizen,, verplichtde
Hitlervlag te groeten, m'et den groet die
meest in hun land gebruikt wordt.
DE OUDERS VAN DEN
AANSLAGPLEGER OP HEER DOLLFUSS
AANGEHOUDEN.
Naar naidere berichten werden de ouders
van den oud-sod-aat Dertil, die de aanslag
pleegde op den Bondskanselier Dollfuss,
ook aangehouden.
DE REGEERING AFGETREDEN
In de minderheid gesteld door het Par
lement met 189 stemmen tegen 91 heeft
de regeering het bijltje erbij neergelegd
en ontslag ingediend.
De regeering Lerroux heeft dus enkel
een week of drie kunnen bestaan.
Men denkt dat eene nieuwe regeering
Lerroux zal tot stand komen.
In Catalonië heeft men een nieuwe re
geering gevormd.
ROOSEVELT'S ZORGEN
Roosevelt's financieels en ekonomische
zorgen voor het land rijn groot. Men
meent dat Roosevelt op het punt staat
gewichtige besluiten te treffen voor een
niveleeringsstelsel van pond en dollar.
flBB!3BB3BBBBBBBBBBBBEBflBBIB3S
IBBBBBBBBBBBBBBUBBBBBBIBHBII
loeren naar de weide, ze zeeveren kwijl
in rekkende pezen, van verlangen raar
't bedauwde groen.
Met gulzig verlangen zijn de koeien
de weide Ingesprongen, malkaar stuikend
en verdrummend, om de eerste te zijn en
nu trekt Mon, al tusschen de vruchten,
naar zijne partie late suikerijen, waar
een bende kruiers in ligt, bloot-voets, met
korte rokken aan en blauwe jakken,
voort-rijdend op groote schorten van
baalgoed.
Ze zijn bezig aan 't morgen-gebed. De
voorgangster bidt den paternoster, met
slepende, zingende stem en heel de bende
antwoordt, zond-er opzien, verzeeuwd en
slaperig nog.
Mon gaat weg en weêr bacliten de reek,
schart hier en daar het afgebraakte kruid
weg, om te zien of de planten wel gezet
en de kruld-stalen afgebraakt zijn en
vertrekt, zonder hond of beeste te zeggen.
Hij heeft dat nu in sedert eenigen tijd.
't Is alsof hij immer kwalijk gezind ware.
Over tijd kon hij 't volk niet naderen,
zond-er een geestig woord uit zijn botten
te slaan en, vond hij ze biddend, hij was
betinteld om ze te verstrooien en te knij:-
zen, al was het maar om ze dibben en
waterflutosn te noemen, tusschen zijn
tanden, al grètend weg-drentelen.
Nu komt hij af en toe, spreekt een koud
woord en ls weg, als paf geslegen,
Trientje Sanders heeft hem al, Ir. 't
bijzijn van 't ander vrouwvolk, door den
baard gewreven, dat Breemeersch's mees-
jong op rijn mage ligt en, sedert dien,
kan hij Trientje in zijn oogen niet mW
geluchten.
Dat verwijt lig-t als een steen op rijn
hert en dat kan hij niet verteeren, WS a
er beschaamd voor.
Wat! Hij 't juffertje beminnen!
Al ware 't schaap met goud besle#3
van ends en 't ends, nog zou zij hem gff9
oogslag weerd zijn, dat kwezeltje. B*"
neen ze, waarachtig I
Ct VervoigU t
