Bedelprinsesje
DE ECHTE
f
UW BAARD IS HARD ALS "PRIKKELDRAAD
GEDACHTEN
HETMAfltfÊKi
EN HIER TT NEGERHISTORIE.
y'
maarna een dure ervaring, xult gif de
wetensc&ap gewonnen fieïhben, dat er maar
©fin scheerzeep is waarmee
VIER STAARTSTERREN
TE ZIEN IN 1931 r
EEN KLOPPEND HART
AFGEKRABT
NOVEMBER - SLACHTMAAND?
('t Vervolgt),
Die geld kwist zonder nood
lijdt a'.moc voor zijn dood.
Zien gaat boven hooren zeggen.
Die >een ander kwaad bereidt, zat mos
taard eten.
Om eenen keer waar te zijn moet het
twee keers gebeuren.
Van de leelijkste pateelen
komen de schoonste scherven.
lllBfiaHaBBHBBBBBBBBBBBBBaBBB
UIT OS
ALS MEN DE MENSCHEN maar liet doen
Ze zouden, zonder fatsoen
Elkander verdelgen.
Malkander verzwelgen...
Dat ligt in den aard van het beest...
En 't is altijd zoo geweest.
Spijtig genoeg! 'n Speciaal pluimken
in dat opzicht verdienen de geleerde ven
ten die hun tijd passeeren met 't uit
vinden van allerhande verdelgingsmid
delen in tijd van oorlog! En of ze talrijk
zijn.
Het brevetkantoor voor uitvindingen
ran Londen is overstroomd... van aan-
tmgen om brevetten, die voor het m-eeren-
Jeel betrekking hebben op nieuwe oorlogs-
jrocédés. 't Schijnt inderdaad dat de
pcote meerderheid der uitvinders hunnen
cop aan 't breken zijn (spijtig dat z'er
liet in lukken) om steeds maar wreeder
niddelen uit te vinden, om huns gelijke
e doeden. 't Zijn slechts uitvindingen met
jetrekking tot gassen, bommenwerpers,
iiiz.
't Brevetkantoor is over dezen toestand
liet tevreden (wij ook niet) en herhaalde
nalen reeds heeft het in de Engelsche
lers artikelen laten verschijnen om de
zoekers» tot kalmte aan te manen...
Maar niks gekort... en de menschen-
iuivels gaan steeds voort naar het beste
niddel te zoeken óm de menschheid in een
ninimum van tijd en met een maximum
ran kans te... likwideeren
Waar dat Jeêzeken toch zijn eten in
iteekt! Kijgt ge nog geen goesting om
jw demissie te geven van mensch?
MARIEKEN van boertje Pijken zou in
ie stad gaan dienen.
Daar Marieken door heuren neus sprak,
sei haar madam:
Marieken, ge schijnt polieten te heb-
>en.
Neen, madam, intwoordde Marietje,
?ood wordens, ik heb Pol Jansens, van
?ol Iepen heb ik nog nooit gehoord!
rOHN HARRINGTON, 'n Amerikaanseh
3ezit nen titel, waarop hij gewis [kapoen
Heel preutsch en fier is,
't Is dien van «nieskampioen
Die John met zijnen naam die eindigt
jp ton, is verkooper in 'n magazijn van
Salt Lake City (deze bijzonderheden, om-
lat ge mij zoudt gelooven!) en is zooals
.edereen die zich respecteert in 't land
ran Nonkel Sam, kampioen of recordman
n 't een of 't ander.
Hij is kampioen in 't niezen! Voor een
|a cf neen niest hij. En hij houdt er een
lauwkeurige comptabiliteit op na... tot
rogtoe heeft hij meer dan honderd
luizend keers van dat snottebellen-
;awaaid gemaakt. Als John de hooikoorts
leeft maakt hij tot 10.000 zakdoeken nat...
neer dan wij doekskens als we nog in de
Miers lagen.
En daarbij heeft onze John niks te
jenijden aan de statistiekopmakers, want
lij heeft zelf een statistiek opgemaakt en
litgerekend dat, moest hij al zijn genies
neens uitgeniesd. heben, hij genc-e-g druk-
ring ofte «pression» zou uitgeoefend heb-
jen om 't Empire State Buildingvan
STew-York (nog 'n bewijs da 'k niet lieg)
t hoogste gebouw van de wereld, drie
neters hoog van den grond te heffen!!!
Men is kampioen of men is 't niet!
Htchi!
NEGEN UUR 's avonds.
August, zei madam van Bommelgem
tot heur man, loop eens spoedig naar
jen drogist en haal mij een doosje
schconheidscrêm-e.
Meneer van Bommelgem kijkt op zijn
horloge en zegt:
Daarvoor is het toch veel te laat!
Zoo krijscht madam, veel te laat,
tnen kan met moeite de rimpeltjes zien!
't Misverstand!
AMERIKA, 't is overbekend den dag van
[heden,
Is 't land van d'onwaa: schijnlijkheden,
t Geen niet wegneemt, waarom d'r over
[zeuren,
Dat 't mogelijk is dat ze gebeuren.
Ge moet dus niet al te verbaasd staan
gapen over de gebeurde onwaarschijnlijke
mogelijkheid, die 'k U hier ga verhalen:
Een pachter, die in den Staat van
Montana uitgestrekte goudinhoudende
gronden bezit, maakt ginder fortuin! Geen
wonder, zult ge zeggen, als ge dergelijke
velden bezit! 'n Minuutje... Die man
maakt ginder fortuin zonder zelf te wer
ken of zonder werkvolk om zijn goudlagen
te ontginnen! Da's al 'n beetje straffer,
toé! Hij gebruikt als goudzoeksters zijn
kiekens! Da's 't strafste!
Hij laat die hennen op zijn velden
rondloopen, en daar die beesten, om
hunne spijsvertering te bevoordeelen, bij
gebrek aan tanden, kleine steentjes, de
meest schitterende eerst, naar binnen wer
ken, om hun eten te malen, gebeurt het
heel dikwijls dat zij talrijke goudkorrel
tjes in hun maag zitten hebben! Na 'n
paar weken kunnen ze dan gedood worden,
en... ze brengen goed hunnen interest op!
Dat zijn nu, in zekere mate, echte kie
kens die gouden eikens leggen zie!
Mengelwerk v. 15 November 1936. Nr 21,
door
H. COURTHS-MAHLER
De kruidenier, een man van omstreeks
vijftig jaren, was druk bezig om suiker in
zakken af te wegen. Hij vroeg wat er van
het verlangen van de deftig gekleede oude
dame was. Zulke klanten kwamen er niet
lederen dag in zijn winkel.
De gravin begon met te vragen of het
waar was, dat zijn zaak hier al meer dan
twintig jaren gevestigd was.
Hij keek over deze vraag een weinig
verwonderd, maar antwoordde spraak
zaam, dat hij de zaak ruim tien jaren ge
leden overgenomen had, nadat een kleine
erfenis hem ten deel gevallen was. Maar
voor dien tijd was hij als bediende in de
zaak werkzaam geweest. Toen vroeg de
gravin of hij zich kon herinneren, dat
een zekere Graaf Hochberg en zijn jonge
vrouw, een jaar of twaalf, dertien geleden
de eerste verdieping van het huis bewoond
hadden. Zij hadden een zeer jong doch
tertje.
Ja, dat kon de man zich nog precies
herinneren. De jonge graaf was een slank
en knap man geweest, en zijn vrouw een-
engel van schoonheid en lieftalligheid.
Maar de graaf was door een -ongeluk ge
troffen terwijl hij een reis ondernam en
de gravin was van verdriet daarover bij
na gestorven. Hij wist alle tot in de klein
ste -bijzonderheden, want zijn vrouw, te
dien tijde nog zijn verloofde, was dienst
meisje bij de jonge grafelijke familie en
had alle ellende mee doorgemaakt.
Nu begon de gravin hoop te koesteren-,
Zou ik uw vrouw misschien eens kun
nen spreken, mijnheer? vroeg zij. lit
de moeder van den jongen- graaf en
De molenaar had al een maand lang
geprobeerd om Sambo, een neger, iets van
't vak te leeren.
Sambo was echter liever lui dan moe.
Luister, zei de molenaar, ge moet een
zakje zeer fijn meel naar de stad brengen.
Onnoodig een kruiwagen te gebruiken,
want 't weegt maar vijftig kilos. Ge moet
-het bij bakker Kamp afgeven,
Sambo ging met trage stappen.
Een uur later kwam hij terug met het
zakje. Hij liet het op den grond neerplof
fen, veegde zich het zweet van het voor
hoofd en zei:
Baas, het zakje was te zwaar. Ik heb
het tot de helft van den weg naar den
bakker gedragen, maar toen kon ik niet
verder. Ik was dood op. Toen heb ik het
maar weer hierheengebracht.
TOE! ('K AAS ER OP ALS NE GIER)
Doet mij dat klein planzier...
Stort nu allemaal 'n traan
Want 'n wijze man is heengegaan,
Al kent g'hem van haar noch pluimen
Ik 'n zou voor niks willen verzuimen
U zijn afsterven kenbaar te maken...
(Hoe zou anders mijn epistel vol geraken?)
Die goeie man waarover we 't hier heb
ben, en die 't tijdige met 't eeuwige heeft
verwisseld is de achter-achterkleinzoon
van den alomvermaarden Robinson Cru-
soë, ge weet wel, dien fameuzen schipbreu
keling, die alleen op 'n eiland zijnen plan
moest trekken-, met zijnen trouwen dome-
sti-ek Vrijdag!
Hier gaat -het nu over Andrey Robinson,
de laatste afstammeling van den held. Hij
was koning uitgerceoen van 't eiland
Kanaï, in den Hawaïschen Archipel. De
man leefde daar als nen echten kluize
naar... en de schepen mochten aan zijn
eiland aanleggen, op voorwaarde dat za
vier dingen... niet meêbrachten, namelijk:
ottermobiels, T. S. F.'s, telefoon en...
vrouwen. Het was bovendien aan de be
zoekers verbod-en te rooken, alsook wijn
of al-kool te drinken... ten einde geen
slecht voorbeeld te geven aan de inlan
ders... Enfin, de man ls er van gestorven,,
en alzoo heeft hij toch iets gedaan, gelijk
de gewone stervelingen!
HIER 'N VLOOIENHISTORIE:
De vlooientemmer zou een voorstelling-
geven.
Mijne dames en heeren, begon hij,
laat ik u eerst en vooral Jumpi-Bumpi
voorstellen, een kampioen-springer!
Hij opende een doosje en Jumpi-Bumpi
ver-scheen.
Het was 'n parmants, kwieke vloo!
De temmer deed een beweging met eer,
rietje en commandeerde:
Een, twee, drie, Wip!
Jumpi-Bumpi veerde op, en kwam met
'n zwaai op de schoot van mevrouw Gil
letjes terecht.
't Gaf een opschudding!
Na veel vergeefsche pogingen, gelukt*
de temmer erin de onbescheiden vloo op-
te sporen.
Niet zoo ver, en ook niet in die rich
ting van m'n geacht publiek, zei de tem
mer. Een! Twee! Drie! Wip!
De vloo bleef zitten. Ze roerde geen
poot!
Wat nu! tierde de temmer. Jumpi-
Bumpi, let op!
Esn! Twee! Drie! Wip!
De vloo bewoog niet.
De temmer, ziedend van toorn, greep»
de vloo tussch-en duim en wijsvinger.
Plots drukte zijn gelaat de grootste ver
wondering uit.
Hij keek in de ric.-ting van mevrouw
Gilletjes en zei:
Dit is Jumpi-Bumpi niet!
Madam Gilletjes viel in bezwijming!
VERWERPT IEMAND DEN TITEL VAN
[KAMPIOEN
Dan krijgt hij tot belocnir.g 'n zeen
Dan zet men hem cp hen troon
En, bij allerlei gezangen
Wordt hem nog opgehangen...
'n Schoone lauwerkroon!
't Nieuws komt uit Amerika!!!
Harry Lains had op de Olympische
Spelen te Berlijn den titel van bokskam
pioen verworven... en kreeg daarvoor,
buiten de rest, 'n schoone lauwerkroon om
zijnen stierennek...
Nu komen de gazetten te vernemen dat
Harry om echtscheiding heeft aange
vraagd!
Grootheidswaanzin? Bijlange niet, luis
tert hoe d'affaire ineen steekt.
'n Lauwerkroon, moet ge weten en weet
ge, is samengesteld uit laurierbladen... ge
west wel, die z'in de keuken gebruiken. De
vrouw nu van onzen -bokskampioen had
blaadje per blaadje, zijn lauwerkroon in
sausen en hutsepotten verwerkt! Vandaar
de bleek-blauwe koleire van meneer Har
ry, die, toen hij 't geval bemerkte, zijn
vrouw een goei toeffeling toediende, en di
rect naar den tribunaal liep, om den
divorste verkrijgen, 't Geval is dan
voer den jugepee gekomen en toen madam
zich te verdedigen had, sprak ze:
Edelachtbare, ik ook wilde, in de keu
ken lauweren plukken...
Z'heef-t er geplukt, in den eigenlijken
zin... maar niet in den figuurlijken... ver
re van daar, 't contrarie is waar.
NOG NOOIT wa-s mijnheer Pinks zoo
vroolij-k geweest! Hij zeng als een sijsje
en was zoo beweeglijk als een vogel in zijn
kooi.
Ik weet niet w-at mijnheer is overko
men, zei mevrouw Pinks tot haar keuken
meid. Mijnheer is zoo dartel als 't maar
zijn kan, en zingt het hoogste lied!
Ik wee-t precies wat er gebeurd is,
antwoordde d-e dienstbode. Heden morgen,
in de plaats van havermout, heb ik mijn
heer bij vergissing kanariezaad gegeven!
DE MODE, 'K ZEG 'T U... FIJN
Is nog al-tijd aan de slanke lijn.
Luistert nu hoe 'n Fransehe madam
Die er -aan was als 'n luis op ne kam,
Zoodanig gingen, 't is echt,
Heur affairesslecht,
H-eure kliënten daarmeê beetnam
En daardoor op de gedachte kwam
Zonder zich cm d'eerlijkheid te bemoeien
Heuren commerce -te doen bloeien!
Die madam had ne mod-esalon in Parijs,
waar vroeger geen m-ensoh te zien was,
maar waar tegenwoordig de schoonen
W8P
f** en gi) hebt twintig zoogenaamde scheerzeepen
beproefd, de eene duur, de andere spotgoedkoop. Gij hebt
ytijd en geld verloren
f
xea amoeamweiJt
zou uw vrouw zeer dankbaar zijn, indien
zij mij een paar vragen beantwoorden
kon.
Do man verzocht de gravin om -hem dan
liever in zijn wonin-g te volgen, omdat zij
daar ongestoorder zouden kunnen praten
-dan in den winkel. Zij vrouw zat in d-e
huiskamer en zou met genoegen alle in
lichtingen willen verschaffen. Zij volgde
hem dus in de gezellige huiskamer, waar
een net gekleede vrouw aan een naaima
chine zat te naaien. Zij stond op en Het
haar -bezoekster op de sofa plaats nemen.
Zij antwoordde duidelijk en vriendelijk op
al de haar gestelde vragen.
De jonge graaf en de gravin, hadden
zeer gelukkig met elkaar geleefd, tot
eerstgenoemde op reis ging. Toen daarna
de tijding van zijn dood aankwam, was
de gravin zwaar ziek geworden en had
een tijdlang op het randje van het graf
gezweefd. Alleen de kleine Liselotte was
met haar smeeken en tranen in staat ge
weest om de gravin haar bezinning te
doen herkrijgen. Het w-as op het kantje af
geweest. De gravin was niet dan uiterst
langzaam hersteld, maar bleef er vreese-
lijk bleek en ellendig uitzien. Zij had
steeds met een strak -gezich-t rondgeloopen
en kon iniet et-en en niet slapen. Toen had
zij een opkooper ontboden al haar meu
bels verkocht, en- de weinige bezittingen
van haar en Liselotte in -koffers gepakt.
De woning had dadelijk een- anderen
huurder gevonden. De gravin was -genood
zaakt geweest ook haar te ontslaan, om
dat zij zoo krap in haar geldmiddelen zat.
En eindelijk was de gravin met de kleine
Liselotte vertrokken.
De gravin had aandachtig geluisterd.
Zij w-as diep ontroerd.
<i En kunt u mij ook zeggen waar zij
met haar dochtertje heengereisd is?
De kruideniersvrouw dacht na.
Zij wilde naar een dorp in Thiirlngen,
in een zeer -boschrijke streek. Daar
wenschte zij een paar weken -te vertoeven
om tot rust te komen.
«Kunt u mij den naam van dab dorp
noemen?. Oi weft u misschien* waarjiesu
zich verdringen... Ze had namelijk den
truk gevonden om haar klanten, in de
kleeren die door haar huis werden ge
maakt, slanker te doen schijnen. Den truk
was simpel.., maar eerlijkheidshalve, moet
ik er bijvoegen dat hij niet... eerlijk was...
want nu is 't uit gekomen dat 't de kleeren
't niet deden, maar wel spiegeltjes, even
tjes -bolrond, waarin al te weelderige
vrouwen als 't ware wegsmolten! Deze
schreven 't effect natuurlijk toe aan het
maaksel van de kleeren, maar oei! als
ze thuis kwamen... Enfin... 't is den eer
sten keer niet dat 'n vrouw door ne spie
gel bedrogen wordt!... En de spreuk
handel drijven, is de kunst de menschen
te foppen is nog ne keer bewaarheid.
KINDERFIS-ELOFIE.
Zeg, grootmoeder, vroeg klein Liesje,
6 jaar oud, als ik trouw als ik groot zal
zijn, zal ik dan een man hebben lijk papa?
Ongetwijfeld...
En als ik niet trouw, zal ik dan wor
den gelijk als tante Palmyre?
Misschien wel!
H-ewel!... 't leven ls niet plezant zulle!
D'ENGELSCHE KONING, M'N VRIND,
(gij, niet de koning)
Is heel volksgezind
'k Wil er U hier bij mijn leven,
Thans 'n staaltje van geven
't Gaat om 'n... kruimel-ken -brood
Dat -op zijn tafel overschoot.
Op den laatsten dag van zijn verblijf in
't H-otel Imperial-te ORagusa, ergens in
Roemenië, werd er aan Koning Edward
VIII van Engeland, ne chikken diner aan
geboden. Als de Koning nu en d'andere
gasten goed gesmuld hadden, en in het
park van 't hotel een gezondheidswan
delingetje gingen maken, vielen, zond-er
dat d'overrcmpelde gar?ons 't konden ver-
h elpen, Engelsche en Amerikaansohe toe
risten c-p de tafel aan, en bemachtigden
's kcnln-gs servet, mes, volk en... de brood -
kruimelkens die hij laten vallen had...
Daarbij kwam 't nog tot 'n half gevecht
tusschsn nen Amerikaan en een Engelsche
madam, die alle twee probeerden nog 'n
half vol wijnglas van den vorst te be
machtigen. Bij den twist viel 't glas op
den grond en brak in stukken... Zusterlijk
deeld-e men toen de scherven onder mal
kander!...
En of de gardens nu ook riepen en brul
den en dreigden de politie er bij te roepen,
't was niks gekort... Alleman hield wat
hij had...
Achteraf -bleek nog dat er voor duizen-
zij zich daarna begeven heeft? vroeg de
gravin.
Neen, ik heb nooit meer iets van haar
gehoord. En hoe- dat dorp heet neen,
daar kan ik ook niet meer opkomen, hoe
wel i-k de gravin naar het spoor bracht en
een kaartje voor haar kocht. Maar
w-acht even de huiseigenares had haar
dat dorp om zijn rust en zijn afgelegen
heid aanbevolen. Zij had daar op een keer
in den zomer een paar weken doorge
bracht. Indien u een paar minuten ge
duld wilt he-bben, zal ik even naar boven
gaan en het haar vragen.
<- O, als u dat doen wilde, zou ik u zeer
erkentelijk zijn.
De goede vrouw spoedde zich weg. Na
weinige minuten kwam zij terug.
Dat dorp heet Bodenhausen en de
huiseigenares vertelde mij er bij, d-at zij
de herberg De Witte Duifbij de jongs
gravin aanbevolen had, als zijnde een zeer
goedkoop en goed zomerverblijf. En dat
was het reisdoel van de -gravin,besloot
■zij.
De oude gravin bedankte -haar vriende
lijk voor haar inlichtingen en werd met
veel strijkages door den kruidenier en
zijn vrouw tot aan de auto uitgeleide ge
daan.
Zij reisde nog dienzelfden dag met haar
kamenier verder naar Bodenhausen,
om daar haar nasporingen voort te zetten.
XXIII
IntiisschM U'aren Liselotte én Lorl uit
Lausanne thuis teruggekeerd. Zij kwamen
voor Pasohen in Bodenhausen. Jonker
Hans kwam ook een paar dagen met va-
cantle. Hij had nog steeds niet kunnen be
sluiten om naar de hand van een rijk
meisje te dingen, ho» zijn ouders ook bij
hem aandrongen. HIJ was zeer veranderd.
Hij bezat niet m-eer de vroolljke onbe
zorgdheid van de jeugd. Hij deed lederen
dag stipt zijn plicht en hield zich ver van
alles, dat hem tot- het uitgeven van geld
zou kunnen verleiden,
Meep dan ooit had hij al dien tijd moe
de franks aan tafelzilver was meêgepikt!
Waaruit we besluiten dat ge TE... po
pulair kunt zijn... gelijk die van de
«Frente popular» bij voorbeeld!
WAAR-OM hebt g'uw haw niet ge
kamd dezen morgen? vroeg de onderwij
zer in de klas aan Zwarte Piet.
Ge-ene kam, meester!
En waarom hebt g'er geenen ge
vraagd aan uw vader?
Geen haar, meester!
IN DEN LESTEN TIJD,
'k 'Zeg U maar dit,
Werden veel artikels gewijd
Aan de Spaansehe hoofdstad-, Madrid
Waar de rebellen
Al hunne hoop op stellen,
'n Beetje geschiedenis... Schrikt het U
niet af, beste Lezers en alderliefste
Lezereskiens? Enfin, 't is waar ook, dat
't eerder 'n... komieke geschiedenis ls.
Spanje is immer 'n onzindelijk land ge
weest... om van niet meer te gewagen...
en ziehier 'n klein -uittreksel uit 'n ge
schiedkundig werk... dat er ons 'n bewijs
van levert.
«In de XVII' eeuw waren de huizen
van- Madrid niet voorzien van 'n zekere
plaats, die men bestekamer ofte W. C.
noemt, 's Nachts dus geschiedden zekere
natuurlijke... noodwendigheden al door de
vensters, derwijze dat de Spaansehe ver
liefden, die 's nachts amoereus aan het
wandelen waren, onder de balkons soms
plots... gedoopt werden, en 't direct moch
ten aftrappen naar huis, om van kleeren
-te veranderen... en zioh in -te strijken met
eau de cologne en andere reukwerken...
'■t Is maar onder de regeering van Ka-
rel III dat Madrid totaal van uitzicht
veranderde, en eene der plezantste hoofd
steden van Europa werd!...
Zal ze 't nog lange blijven?
NE MENEER werd aan twee madam
men voorgesteld. De eene was een wedu
we, de andere was getrouwd met ne man
die in Congo was.
-Even later was hij met een van de ma
dammen in gesprek. De avond was warm.
Het is hier stikkend heet, zei hij,
maar daar waar uw echtgenoot zich be
vindt, zal 't nog heeter zijn,
Onbeschaamde, riep de madam uit,
hoe durft ge beweren dat mijn overleden
man in d-e hel is?
Noodlottige vergissing... 't was de we
duwe)
't Manneken uit de Maan.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB
ten denken aan Liselotte, en toen hij haar
terugzag, werd hij zich bewust dat hij Li
selotte beminde met alle kracht die in
hem was, en dat hij nooit een andere
vrouw zou kunneij liefhebben.
Hij meende in d-e oogen van Liselotte
te lezen, dat ook zij hem met hart ziel
toegedaan was. Ach, hoe gelukkig zou hij
hebben kunnen zijn, indien hij de hoop
had mogen koesteren haar op een goeden
dag tot zijn vrouw te kunnen maken.
Maar hij was er te diep van doordrongen,
dat hij nooit met Liselotte kon trouwen.
Dus -beheersch-te hij zijn gevoelens en
ging haar zooveel mogelijk uit den weg. En
Liselotte maakte hem deze terug-houdend-
.heid niet moeilijk.
Het bleef voor zijn ouders niet verbor
gen, dat Hans Lisel-otte niet meer onbe
vangen tegemoet trad, en zij zagen er de
noodzakelijkheid -van in, dat Liselotte het
slot spoedig zou verlaten. Ook Lori had
het noodige op -te merken en voorkwam
elk alleen-zijn tusschen het tweetal.
Toen Liselotte op een keer een bezoek
bracht aan Tante Schula, werd haar door
deze meegedeeld, <jat er voor den baron
nog slechts één redmiddel voor den on
dergang -bestond, namelijk, een rijk huwe
lijk door zijn zoon, zoodat hij daartoe dan
ook alle middelen in het werk stelde.
Toen was het Liselotte alsof haar hart
vaneen gescheurd werd, en zij werd- zoo
wit als een laken. Dit werd door Martha
Schulz opgemerkt, en zij keek bedenkelijk.
Liselotte had zich evenwel dadelijk her
steld en slaagde er in om haar gezicht in
de gewone plooi te zetten. Maar toch zag
Mevrouw Schulz, hoe bleek zij was en hoe
bedroefd haar oogen stonden.
Nu vermeed Liselotte nog angst valltger,
om met Jonker Bans te zamen te zijn.
Zijn ouders drongen er -bij hem op aan,
dat hij dadelijk na Paschen vertrekken
zou,
(Hij wist, dat dit waarschijnlijk de laat
ste maal zou zijn dat hij Liselotte zou
zien, want zijn ouders hadden reeds in
verscheidene couranten een advertentie
laten plaatsen* waarin zij een bet-rekking
In 1937 zullen vier staartsterren waar
neembaar zijn: die door Tempel-Swift
ontdekt in 1869, zichtbaar in Februari;
van Gri-gg-S. K, Je lier u-p, ontdekt in 1902,
zichtbaar in Juni; van Metcalf, ontdekt
in 1908, zichtbaar in Juli; en van- Neuj-min,
ontdekt tijdens den oorlog, ziohtbaar in
November.
Ds beroemde komeet van H-alley, ont
dekt 240 jaar voor onze tijdrekening, zal
slechts in 1985 kunnen waargenomen wor
den.
"..[JU-
KANDIJSIROOP
Het Anker
mmm
In bokalen met rood-gouden etiketten.
Niets overtreft den lekkeren smaak van
dien fijnen kandijsiroop op het brood, in
den pap, op de pannekoeken, in de bo
termelk, voor gebruik in den keuken.
De beste kwaliteit voor den minsten prijs.
Vraagt in uwen kruidenierswinkel
i ANCHOR »-Kandijsiroop, der Suiker
raffinaderij de Hasque, Antwerpen.
GE ZIJT OVER ONS BLAD TEVRE
DEN! NA LEZING, SCHUIF HET
IN HANDEN VAN EEN GEBUUR OF
VRIEND, ZOO STEUNT GE ONS.
DOE HET ZONDER UITSTEL.
DANK EROM.
ANKF.R -Naaimachieneri
aan de spit* van den vooruitgang! Het
wonder zig-zag ANKER, naait alles 1 Geen
beter naaimachienen dan ANKER... met
wel veel duurder. Vraagt inlichtingen bij
den Vertegenwoordiger uwer streek: M.
Van Sevenant, Diksmuide; M. Amery,
Woumen; We A. Vervaecke, Waregem; M.
Lannoo, Koekelare; M. Verdoene, leper.
Of voor 't groot: M. J. Verhaeghe, Steen-
dam, Gent. Overal voortverk. gevraagd
IHBBBBBBHEBBBBflBBBBBSflaBflBlS
In Ropal Chest Hospita!, City Road,
Londen, heeft men dezer dagen eene heel
kundige operatie gedaan, zonder voor
gaande in de geschiedenis der heelkunde.
Men heeft e-en 28-jarige man de borst
opengesneden en dan van het hart de
kalkachtige plekken, die er zich op vorm
den, afgekrabt, terwijl het hart klopte.
Die kalkachtige plekken welke de re
gelmatige werking van het hart hinder
den zouden ten slotte die werking hebben
belet.
Kortom, men heeft op het menschelijk
hart gedaan wat mén doet op de ketels
of de motorsde kalklagen verwijderen
die zich neer zetten op de zijden.
EEN LEKKERE SMAAK!
EEN FIJNE GEURI
EN NIET DUUR!
Geen twijfel*
'T IS KOFFIE
VAN 'T PARADIJS
Vraagt bij uwen winkelier het Jubi
leum koffertje, gegarnierd met een
keuze van allerfiijuste pralienen en
gegeven op 30 kaarten (1 kaart per
halve kgr. koffie). - Voor 't groot:
GER. TRUANT-DUCOURANT
Veurnestraat, 12-22, Poperinge.
voor Liselotte zochten. Indien hij weer
thuiskwam, zou zij dus wel voor altijd uit
Bodenhausen vertrokken zijn.
En Liselotte wist het ook, dat dit een
afscheid voor altijd was. Bleek tot op de
lippen, reikten de twee jonge lieden elkaar
de hand ten afscheid-,
Vaarwel, Liselotte en moge alle ge
luk en voorspoed je verder levenspad be
schijnen, wenschte hij haar met zachte
stem toe.
God behoede u, Jonker Hans. En lk
dank u voor al de goedheid en de liefde,
die ik van u ondervonden heb,antwoord
de zij met bevende stem.
Hij glimlachte weemoedig.
Je hebt veel meer gedaan voor mij,
Liselotte. God geve, dat ik het je vergel
den kan.
Zij wenkte slechts flauwtjes met haar
hand, als wilde zij daar niets van hooren.
Toen plaatste Lori zioh naast haar, en
keek haar met ijs-koude oogen aan.
Liselotte vluchtte n-aar haar kam-ertje
en -schreide alsof haar hart zou breken.
Het was haar alsof zij afscheid van haar
Jeugd genomen had. Maar zij gaf zich
niet lang aan haar verdriet over. Zij moest
dapper zijn, en was het.
Zij zocht dagelijks in de couranten naar
een passende betrekking, want zij voelde
dat de barones den tijd waarop zij Boden
hausen verlaten zou, met ongeduld tege
moet zag. En Lori liet dit openlijk blij
ken. Ook de baron deed geen poging om
haar terug -te houden. Zij bemerkte ook,
dat er in Bodenhausen groot geldgebrek
h-eei'sch-te, en erkende de noodzakelijkheid
om op haar eigen beenen te staan.
Aldus leefde zij vol afwachting en span
ning, wat de toekomst haar brengen zou.
Maar het werd haar wee om het hart bij
de gedachte, dat zij Bodenhausen voor
altijd vaarwel zou moeten zeggen-. Toen
zij Martha Schulz deelgenoot maakte van
haar bezorgdheid of zij wel -gauw een be
trekking vinden zou, antwoordde deze
troostend:
- Zit daar tooh niet over in, Liselotte.
Indien ae je In het slot niet langer houden
Waarom Üjdui ai
HOOFDPIJN]
MIGRAINE
TANDPIJN
GRIEP
RHEUMATIEK
ZENUWKOORTS
PIJN DER
I MAANDSTONDEN
|als de Wonderbare Bruine Poeder» van|
'T ROOS KRUIS
der Apotheek DE POOETERE
S int- Niklaas - Waas.
(J oogenblikkelijk zonder echadcfuke gevolgen I
vb n deze pijnen zullen bevriMefl*
_De doo» v. 8 poedert 4 fit*
De driedubbele doet
2S poedert 10.00
Te verkrijgen In alle J
goede Apotheken of|
vrachtvrij tegen
postmandaat.
Gebruikt ze eens, UI
zult nooit geen an-l
dere meer gebr«iken.|
willen, kun je eiken dag bij mij intrekken.
Als je wilt, kun je zelfs voorgoed -bij mij
blijven.
Maar Liselotte schudde haar hoofd.
Neen, tante Schulz, ik ben nu oud ge
noeg om zelf mijn brood te verdienen. Ik
wil niet meer zooals -tot nu toe genade
brood eten, ook -bij u niet, hoe goed u het
ook meent. Als kind heb ik daarin moeten
berusten, omdat ik n-iet voor mezelve zor
gen kon. Maar nu zal het anders worden.
Ik ben te trotsch, om anderen nog langer
voor mij ;te laten zorgen.
En dus zooht Liselotte ijverig naar een
werkkring. Zij was -bereid om aan te ne
men wat zij krijgen kom
XXIV.
Het was een heerlijke lentedag In Mei.
Alles -groeide en bloeide in den helderen
zonneschijn.
-Het was kort voor den middag. De lan
ge Heinrich m-oest een col: vrachtgoed van
het station afhalen, en wachtte nu op den
trein. Je kon nooit weten of er met dit
mooie voorjaarsweer niet een vroege pen
siongast zou komen opdagen, en dan wilde
hij Mevrouw Schulz verrassen. En Hein-
richs hoop zou werkelijk in vervulling
gaan.
Uit een coupé eerste klasse Heinrich
had dit ze-er duidelijk gezien stapte
een zeer deftige uitziende dame in den
rouw, met wit haar en een bleek gezicht.
Een lange weduwensluier hing van haar
hoed af. Zij werd vergezeld door een even
eens in het zwart gekleede vrouw, die er
niet zoo deftig uitzag, maar die door Hein
rich n-iet voor een ondergeschikte aange
zien werd.
Hij stond suf en met open mond naar
die deftige dame te staren. Zou zij mis
schien op hst slot verwacht worden?
Voor hij het met zichzelven hierover
eens was, liep de kamenier van de oude
gravin Hochberg want dit was 'de def
tige reizigster naar Heinrich toe. Op
dsn -band van zijn pet stond duidelijk;
Do- Witte DuifDit had zij gelezen.
WEKEUJKSCH
LITURGISCH BULLET1JN
15 Z 24° Zondag na Sinxen. H. Leopoldu^»
bel., H. Eugenius, b.-m,
Ev.: Gelijkenis v. h. mostaardzaad
16 M H. Edmundus, biss., H. Eucherius,
17 D H. Gregorius Thausaturgas, biss.
18 W H. Romanus, mart., H. Odo, abt
19 D H. Elisabeth van Hongarië, wed.
20 V H. Felix v. Valois, bel, H. Simplicul
21 Z O. L. Vr. Presentatie. H. Columbanu#
ZONDAG 15 NOVEMBER 1936,
24» Zondag na Pinksteren, (Mis van deiS
6« Zondag na Driekoningen Dicit Domi»
nus -Halfd-ubbel.) Groen, 2» Gebed
H. Albertus <Je Groote, Kerkleeraar.
Deze Zondag, evenals de 3«, en de 5° na
Di-iekonimgen, ls verplaatsbaar en komt
meestal na Pinksteren, maar dan met an
der Intree zang, Graduale, Offertorium er*
Communie. Deze mis behandelt de 2«
komst van Jezus, die het voorwerp is de*
laatste Zondagen van het jaar.
Alleluia en Offertorium spreken de ge
voelens uit, die de menschen zulle-n bezie
len wanneer op 't einde der wereld da
krachten der hemelen zullen geschokt wor
den en de z|ee in woest geweld zal brui
sen. Gelijk de Israëlieten, te Babyion ver
bannen, zullen zij tot God roepen cm ver
lossing van onuitsprekelijke beproevingen?
«Uit de diepten roep ik tot U, O Heer».
Ons gebed zal betrouwvol zijn dank zij
d-e voorspraak van Jezus en indien wij on*,
zen goeden wil toonen door onze medewer
king met zijne genade, zooals zal blijkea
uit onze goede werken. Dit toont cn-s da
H. Paulus in het Epistel: «Steeds danker*
wij God voor u allen... Zonder ophouden
zijn wij voor G-od, onzen Vader, uw werk
dadig geloof indachtig, uw naarstige lief
de en uwe standvastige hoop op onzer*
Heer JezusChristus... Gij zelf zijt na
volgers geworden van ons en van den Heer,
door onder veel merkwaardigheden met da
vreugeüe van den H. Geest het woord aaa
te nemen zoodat gij een voorbeeld zijt ge
worden voor alle geloovigen in Macedcni#
en Achaia.... Zelf vertelde men ons hoa
gij u van de afgoden tot God bekeerd hebt,
om den levenden en waren God te die
nen en om uit den hemel zijn Zoon ta
verwachten, dien Hij van de docden heefb
opgewekt: Jezus die ons van den komen
den toorn verlost».
Jezus zal alSe menschen komen verlos-'
sen. Daarom leest de kerk In het Evange
lie van vandaag een parabel die aantoon*
dat het rijk Gods gansch de aarde omvat;
«Het rijk der Hemelen is gelijk aan eea
mostaardzaadje dat iemand nam en oj»
zijn akker zaaide. Het is wel het kleinsta
van alle zaden, maar ls het opgeschoten
is, is het grootier d-an alle moeskruiden et*
wordt het boom, zoodat de vc-gelen des he
mels in zijne takken komen nestelen». Dia
boom verbeeldt de Kerk van Christus,
klein bij haar ontstaan, maar zich over
geheel de wereld uitstrekkend.
Alles omvattend is de omkeer die Jezua
in de zielen zijner geloovigen bewerkt,
hier bened-en door zij-me genade, meer nog
in den hemel door zijne heerlijkheid.
Daarom nog deze tweede parabel: Heb
rijk der Hemelen is gelijk aan zuurdesem,
dat een vrouw nam en vermengde onder
-drie maten meel, totdat dit ge-heel was ge-
d-eesemd». De leering van het Evamgelia
moet geheel onze leveswijze beinvloeaer»
indien wij oprechte christenen willen zijn.
H. ELISABETH,
(Woensdag 19 November.)
De H. Elisabeth van Hongerije wa»
waalrijk de «kloekmoedige vrouw», waar
van het Epistel op zulke treffende wijza
■spreekt. Haar gemaal de landgraaf vaa
Thurin-gen, liet haar in volle vrijheid ha
ren drang naar verstervingen voldoen, als
ook haar voorliefde en medelijden jegena
de armen en zieken, die ze met moeder
lijke tee-derheid verzorgde. Toen haar echt
genoot stierf, verzaakte de H. Elisabeta
aan al hare goed-eren om daarmede dea
kostbaren parel te bekomen waarvan he*
Evangelie spreekt. Zij stierf in 1231, ia
den jeugdigen leeftijd van vier en twin-
S jaar, maar reeds rijp voor den Hemel,
Volgen wij vooral haar ongeëvenaarde lief
de voor de armen na opdat wij eens mei
haar hetzelfde loon in den Hemel zcudea
ontvangen.
issBaaaifli&BSBSsflEBaisBaeaE&B
Op iedere bof$?fcan\
er)) goéde loog
G öfflè n g d ei Siroo p
Iedereen stelt x* Op
prijs, want xe bevat
60 Suiker, woardoo-r*
xe een machtig krsehj-
opfco«vni«ds spijs ié
ALLE KRUIDENIERSWINKELS
IBBiaBBBBflBBBBBaiB9«8BISaflaa
HEB MEDELIJDEN in naam van H,
Theresia, van K. J.; helpt mij Jeugd in
gevaar redden. Dringend noodig on*
patronaat en sonool te bouwen. Post-
check 139.485, Pastoor Renson te Xhen-
delesse. i
Is u misschien de huisknecht van he*
pension De Witte Duif vroeg zij.
Heinrich rukte zijn pet van zijn vlaskop
en boog.
Om u te dienen, mevrouw, die ben ik, f
Kunt u imij ook zeggen of ik in De
Witte Duifeen zindelijke, vroolijke ka
mer krijgen kan? >i ging de kamenier me*
vragen voort.
Dat kunt u zeker,antwoordde Hein
rich, bij Mevrouw Schulz is alles tot in
de -puntjes in orde. U zult zeker tevreden
zijn, dame.
Heinrich was trotsch op dit antwoord.
Kunnen wij een taxi krijgen om naar
het pension te rijden? vroeg de kame
nier.
Neen, taxi's zijn hier niet. Maar het ia
slechts een klein eindje en de koffers zal
ik wel bezorgen, mevrouw.
De kamenier glimlachte.
Ik ben geen mevrouw, maar slechts de
kamenier van de Gravin Lindeck, die een
paar dagen in De Witte Duifwenscht
te logeeren.
De -oude gravin had er de voorkeur aan
gegeven om zich alleen Gravin Lindeck
te noemen, opdat zij zich door den naam
Hochberg, die haar kleindochter wel zou
voeren, niet zou verraden.
Heinrich was er beduusd van. Hij sper
de zijn oogen van verbazing wijd epen.
Wat! Een gravin heeft Mevrouw
Schulz nog nooit als pensiongast g-eliad.
al komen er af en toe zeer deftige men
schen bij ons,merkte hij naïef op. Wel,
Mevrouw Schulz kan mevrouw de gravin
volkomen tevreden stellen.
Nu berichtte de kamenier aan de gravin
wat zij met den huisknecht gesproken hac\
en zij verklaarde zich -bereid om dezen
naar hot pension te volgen,
Een half uur later stond in De Wittd
Duifalles op stel-ten, -Mevrouw Schula
kwam handen te kort, om alles voor haar
voorname gast in gereedheid te brengen.
