F
xen mn»samwoïdt
DE ECHTE
Bedelprinsesje
UW BAARD IS mm AAS PRIKKELDRAAD
ANCHOR
'T ROOS KRUIS
H£TMANtfEKE
EN HIER TT NEGERHISTORIE.
en gij hebt twintig zoogenaamde scheerzeepen
beproefd, de eene duur, de andere spotgoedkoop. Gij hebt
jtijd en geld verloren
K
maar, na een dure- ervaring, zult gij de
wetenschap gewonnen fieïhtoen, dat er maar
een scheerzeep is waarmee
Deze elegante en onverslijïbare koker
is verkrijgbaar tn de GIBBS-kleuren en
kan onbeperkMang gevuld worden,met
de stukken, i
H COÜRTHS-MAHLER
«Kunt u mij den naam van dat dorp
noemen? Of weet «üssohien, waarjwa
xxm
Meer dan ooit had hij al dien tijd moe
VIER STAARTSTERREN
TE ZIEN IN 1937.
'T IS KOFFIE
VAN 'T PARADIJS
A NK FR -Naaimachienen
EEN KLOPPEND HART
AFGEKRABT
xxiv.
WEKEL1JKSCH
LITURGISCH BULLET UN
NOVEMBER - SLACHTMAAND?
IBBBBBaBUBBBBBaSBHaSflBBBBB*
Op iedere boterfi£itt\
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB
Die geld kwist zonder nood
lijdt a'.moc voor zijn dood.
Zien gaat boven hooren zeggen.
Die een ander kwaad bereidt, zal mos
taard eten.
Om eenen keer waar te zijn moet het
twee keers gebeuren.
Van de leelijkste pateelen
komen de schoonste scherven.
IBIIMBBBBBflBflBflBBflBBBBflBBBB
UIT OE
ALS MEN DE MENSCHEN maar liet doen
Ze zouden, zonder fatsoen
Elkander verdelgen.
Malkander verzwelgen...
Dat ligt in den aard van het beest...
En 't is altijd zoo geweest.
Spijtig genoeg! 'n Speciaal pluimken
ln dat opzicht verdienen de geleerde ven
ten die hun tijd passeeren met 't uit
vinden van allerhande verdelgingsmid-
delen in tijd van oorlog! En of ze talrijk
zijn.
Het brevetkantoor voor uitvindingen
tan Londen is overstroomd... van aan
jagen om brevetten, die voor het m-eeren-
leel betrekking' hebben op nieuwe oorlogs-
jrocédés. 't Schijnt inderdaad dat de
jrcote meerderheid der uitvinders hunnen
cop aan 't breken zijn (spijtig dat z'er
niet in lukken) om steeds maar wreeder
middelen uit te vinden, om huns gelijke
te dosden. 't Zijn slechts uitvindingen met
betrekking tot gassen, bommenwerpers,
er.z.
't Brevetkantoor is over dezen toestand
niet tevreden (wij ook niet) en herhaalde
malen reeds heeft het in de Engelsche
pars artikelen laten verschijnen om de
«zoekers» tot kalmte aan te manen...
Maar niks gekort... en de menschen-
duivels gaan steeds voort naar het beste
middel te zoeken om de menschheid ln een
minimum van tijd en met een maximum
van kans te... likwideeren
Waar dat Jeêzeken toch zijn eten ln
steekt! Kijgt ge neg geen goesting om
uw demissie te geven van mensch?
MARIEKEN van boertje Pijken zou in
de stad gaan dienen.
Daar Marieken door heuren neus sprak,
zei haar madam:
Marieken, ge schijnt polieten te heb
ben.
Neen, madam, kntwoordde Marietje,
rood wordens, ik heb Pol Jansens, van
Pol Iepen heb ik nog nooit géhoord!
JOHN HARRINGTON, 'n Amerikaansch
Bezit nen titel, waarop hij gewis [kapoen
Heel preutsch en fier is,
't Is dien van «nieskampioen
Die John met zijnen naam die eindigt
op ton, is verkooper in 'n magazijn van
Salt Lake City (deze bijzonderheden, om
dat ge mij zoudt gelooven!) en Is zooals
ledereen die zich respecteert ln 't land
var. Nonkel Sam, kampioen of recordman
ln 't een of 't ander.
Hij is kampioen in 't niezen! Voor een
Ja cf neen niest hij. En hij houdt er een
nauwkeurige comptabiliteit op na... tot
nog toe heeft hij meer dan honderd
duizend keers van dat snottebellen-
lawaaid gemaakt. Als John de hooikoorts
heeft maakt hij tot 10.000 zakdoeken nat...
meer dan wij doekskens als we nog in de
luiers lagen.
Er. daarbij heeft onze John niks te
benijden aan de statistiekopmakers, want
hij heeft zelf een statistiek opgemaakt en
Uitgerekend dat, moest hij al zijn genies
ineens uitgeniesd heben, hij genoeg druk
king ofte «pression» zou uitgeoefend heb
ben om 't Empire State Buildingvan
New-York (nog 'n bewijs da 'k niet lieg)
hoogste gebouw van de wereld, drie
m;ters hoog van den grond te heffen!!!
Men is kampioen of men is 't niet!
Aichi!
NEGEN UUR 's avonds.
August, zei madam van Bommelgem
tot heur man, loop eens spoedig naar
den drogist en haal mij een doosje
schoonheidscrême.
Meneer van Bommelgem kijkt op zijn
horloge en zegt:
Daarvoor is het toch veel te laat»
Zoo krijscht madam, veel te laat,
men kan met moeite de rimpeltjes zien!
't Misverstand!
AMERIKA, 't is overbekend den dag van
[heden,
Is 't land van d'onwaarschijnlijkheden,
't Geen niet wegneemt, waarom d'r over
[zeuren,
Dat 't mogelijk is dat ze gebeuren.
Ge moet dus niet al te verbaasd staan
gapen over de gebeurde onwaarschijnlijke
mogelijkheid, die 'k U hier ga verhalen:
Een pachter, die in den Staat van
Montana uitgestrekte goudinhoudsnde
gronden bezit, maakt ginder fortuin! Geen
wonder, zult ge zeggen, als ge dergelijke
velden bezit! 'n Minuutje... Die man
maakt ginder fortuin zonder zelf te wer-
k :n of zonder werkvolk om zijn goudlagen
te ontginnen! Da's al 'n beetje straffer,
hé! Hij gebruikt als goudzoeksters zijn
kiekens! Da's 't strafste!
Hij laat die hennen op zijn velden
rondloopen, en daar die beesten, om
hunne spijsvertering te bevoordeelen, bij
gebrek aan tanden, kleine steentjes, de
meest schitterende eerst, naar binnen wer
ken, om hun eten te malen, gebeurt het
heel dikwijls dat zij talrijke goudkorrel
tjes in hun maag zitten hebben! Na 'n
paar weken kunnen ze dan gedood worden,
en... ze brengen goed hunnen interest op!
Dat zijn nu, in zekere mate, echte kie
kens die gouden eikens leggen zie!
iiiBiaiHnaHaMBaaaaHniBHa
De molenaar had al een maand lang
geprobeerd om Sambo, een neger, Iets mti
't vak te leeren.
Sambo was echter liever lui dan moe.
Luister, zei de molenaar, ge moet eem
zakje zeer fijn meel naar de stad brengen.
Onnoodlg een kruiwagen te gebruiken,
want 't weegt maar vijftig kilos. Ge moet
het bij bakker Kamp afgeven.
Sambo ging met trage stappen.
Een uur later kwam hij terug met het
zakje. Hij liet het op den grond neerplof
fen, veegde zich het zweet van het voor
hoofd en zei:
Baas, het zakje was te zwaar. Ik heb
het tot de helft van den weg naar den
bakker gedragen, maar toen kon ik niet
verder. Ik was dood op. Toen heb ik het
maar weer hierheengeibracht.
TOE! ('K AAS ER OP ALS NE GIER)
Doet mij dat klein planzier...
Stort nu allemaal 'n traan
Want 'n wijze man Is heengegaan,
Al kent g'hem van haar noch pluimen
Ik 'n zou voor niks willen verzuimen
U zijn afsterven kenbaar te maken...
(Hoe zou anders mijn epistel vol geraken?)
Die goeie man waarover we 't hier heb
ben, en die 't tijdige met 't eeuwige heeft
verwisseld is de achter-achterkleinzoon
van den alomvermaarden Robinson Cru,
soë, ge weet wel, dien fameuzen schipbreu
keling, die alleen op 'n eiland zijnen plan
moest trekken, met zijnen trouwen dome-
stiek Vrijdag!
Hier gaat het nu over Andrey Robinson,
de laatste afstammeling van den held. Hij
was koning uitgeroeoen van 't eiland
Kanaï, in den Hawaïschen Archipel. Dd
man leefde daar als nen echten kluize
naar... en de schepen mochten aan zijn
eiland aanleggen, op voorwaarde dat za
vier dingen... niet meêbrachten, namelijk:
ottermobiels. T. S. F.'s, telefoon en...
vrouwen. Het was bovendien aan de be
zoekers verboden te rooken, alsook wijn
of alkool te drinken... ten einde geen
slecht voorbeeld te geven aan de inlan
ders... Enfin, de man is er van gestorven,
en alzoo heeft hij toch iets gedaan, gelijk
de gewone stervelingen!
HIER 'N VLOOIENHISTORIE:
De vlooientemmer zou een voorstelling'
geven.
Mijne dames en heeren, begon hij,
laat ik u eerst en vooral Jumpi-Bumpi
voorstellen, een kampioen-springer!
Hij opende een doosje en Jumpi-Bumpl
verscheen.
Het was 'n parmante, kwieke vloo!
De temmer deed een beweging met een
rietje en commandeerde:
Een, twee, drie, Wip!
Jumpi-Bumpi veerde op, en kwam met
'n zwaai op de schoot van mevrouw Gil
letjes terecht.
't Gaf een opschudding!
Na veel vergeefsche pogingen, geluk'
de temmer erin de onbescheiden vloo cp
te sporen.
Niet zoo ver, en ook niet in die rich
ting van m'n geacht publiek, zei de tem
mer. Een! Twee! Drie! Wip!
De vloo bleef zitten. Ze roerde geen
poot!
Wat nu! tierde de temmer. Jumpi-
Bumpi, let op!
Een! Twee! Drie! Wip!
De vloo bewoog niet.
De temmer, ziedend van toorn, greepc
de vloo tusschen duim en wijsvinger.
Plots drukte zijn gelaat de grootste ver
wondering uit.
Hij keek in de ric-ting van mevrouw
Gilletjes en zei
Dit is Jumpi-Bumpi niet!
Madam Gilletjes viel in bezwijming!
VERWERKT IEMAND DEN TITEL VAN
[KAMPIOEN
Dan krijgt hij tot belccnir.g 'n zeen
Dan zet men hem cp nen troon
En, bij allerlei gezangen
Wordt hem nog opgehangen...
'n Schoone lauwerkroon!
'■t Nieuws komt uit Amerika!!!
Harry Lains had op de Olympische
Spelen te Berlijn den titel van bokskam
pioen verworven... en kreeg daarvoor,
buiten de rest, 'n schoone lauwerkroon om
zijnen stierennek...
Nu komen de gazetten te vernemen fiat
Harry om echtscheiding heeft aange
vraagd!
Grootheidswaanzin? Bijlange niet, luis
tert hoe d'afïaire ineen steekt.
'n Lauwerkroon, moet ge weten en weet
ge, is samengesteld uit laurierbladen... ge
weet wel, die z'in de keuken gebruiken. De
vrouw nu van onzen bokskampioen had
blaadje per blaadje, zijn lauwerkroon in
sausen en hutsepotten verwerkt! Vandaar
de bleek-blauwe koleire van meneer Har
ry, die, toen hij 't geval bemerkte, zijn
vrouw een goei toeffeling toediende, en di
rect naar den tribunaal liep, om den
divorste verkrijgen, 't Geval is dan
voer den jugepee gekomen en toen madam
zich te verdedigen had, sprak ze:
- Edelachtbare, ik ook wilde, in de keu
ken lauweren plukken...
Z'heeft er geplukt, in dan eigenlijken
zin... maar niet in den figuurlijken... ver
re van daar, 't contrarie is waar.
NOG NOOIT was mijnheer Pinks zoo
vroolijk geweest! Hij zeng als een sijsje
en was zoo beweeglijk als een vogel in zijn
kooi.
Ilc weet niet wat mijnheer is overko
men, zei mevrouw Pinks tot haar keuken
meid. Mijnheer is zoo dartel als 't maar
zijn kan, en zingt het hoogste lied!
Ik weet precies wat er gebeurd is,
antwoordde de dienstbode. Heden morgen,
in de plaats van havermout, heb ik mijn
heer bij vergissing kanariezaad gegeven!
DE MODE, 'K ZEG 'T U... FIJN
Is nog altijd aan de slanke lijn.
Luistert nu hoe 'n Fransche madam
Die er aan was als 'n luis op ne kam,
Zoodanig' gingen, 't is echt,
Heur affaires slecht,
Heure kliënten daarmeê beetnam
En daardoor op de gedachte kwam
Zonder zich cm d'eerlijkheid te bemoeien
Heuren commerce te doen bloeien!
Die madam had ne modesalon in Parijs,
waar vroeger geen mensch te zien was,
maar waar tegenwoordig de schoonen
Mengelwerk v. 15 November 1936. Nr 21.
door
De kruidenier, een man van omstreeks
vijftig jaren, was druk bezig om suiker in
zakken af te wegen. Hij vroeg wat er van
het verlangen van de deftig gekleede oude
dame was. Zulke klanten kwamen er niet
lederen dag in zijn winkel.
D: gravin begon met te vragen of het
waar was, dat zijn zaak hier al meer dan
twintig jaren gevestigd was.
Hij keek over deze waag een weinig
verwonderd, maar antwoordde spraak
zaam, dat hij de zaak ruim tien jaren ge
leden overgenomen had, nadat een kleine
erfenis hem ten deel gevallen was. Maar
voor dien tijd was hij als bediende in de
saai: werkzaam geweest. Toen vroeg de
gravin of hij zich kon herinneren, dat
een zekere Graaf Hochberg en zijn jonge
vrouw, een jaar of twaalf, dertien geleden
de eerste verdieping van het huis bewoond
hadden. Zij hadden een zeer jong doch
tertje.
Ja. dat kon de man zich nog precies
herinneren. De jonge graaf was een slank
en knap man geweest, en zijn vrouw een
enge! van schoonheid en lieftalligheid.
Maar de graaf was door een ongeluk ge
troffen terwijl hij een reis ondernam en
de gravin was van verdriet daarover bij
na gestorven. Hij wist alle tot in de klein
ste bijzonderheden, want zijn vrouw, te
dien tijde nog zijn verloofde, was dienst-
Mei:je bij de jonge grafelijke familie en
had alle ellende mee doorgemaakt.
Hu begon de gravin hoop te koesteren,
Zou ik uw vrouw misschien eens kun-
spreken, mijnheer?vroeg zij, Ik
vJl èe moeder van den jongen graaf- en
zou uw vrouw zeer dankbaar zijn, indien
zij mij een paar vragen beantwoorden
kon.
De man verzocht de gravin om hem dan
liever in zijn woning te volgen, omdat zij
daar ongestoorder zouden kunnen praten
dan in den winkel. Zij vrouw zat in de
huiskamer en zou met genoegen alle in
lichtingen willen verschaffen. Zij- volgde
hem dus in de gezellige huiskamer, waar
een net gekleede vrouw aan een naaima
chine zat -te naaien. Zij stond op en liet
haar bezoekster op de sofa plaats nemen.
Zij antwoordde duidelijk en vriendelijk op
al de haar gestelde vragen.
De jonge graaf en de gravin hadden
zeer gelukkig met elkaar geleefd, tot
■eerstgenoemde op reis ging, Toen daarna
de tijding van zijn dood aankwam, was
de gravin zwaar ziek geworden en had
een tijdlang op het randje van het graf
gezweefd. Alleen de kleine Liselotte was
met haar smeeken en tranen in staat ge
weest om de gravin haar bezinning te
doen herkrijgen. Het was op het kantje af
geweest. De gravin was niet dan uiterst
langzaam hersteld, maar bleef er vreese
lijk bleek en ellendig uitzien. Zij had
steeds met een strak gezicht rondgeloopen
en kon niet eten en niet slapen. Toen had
zij een opkooper ontboden al haar meu
bels verkocht, en de weinige bezittingen
van haar en Liselotte in -koffers gepakt.
De woning had dadelijk een anderen
huurder gevonden. De gravin was genood
zaakt geweest ook haar te ontslaan, om
dat zij zoo krap ln haar geldmiddelen zat.
En eindelijk was de gravin met de kleine
Liselotto vertrokken.
Do gravin had aandachtig geluisterd.
Zij was diep ontroerd.
«En kunt u mij ook zeggen waar zij
met haar dochtertje heengereisd is?
De kruideniersvrouw dacht na.
Zij wilde naar een dorp in Thllringen,
in een zeer boschrljke streek. Daar
wenschte zij een paar weken te vertoeven
om tot rust te komen.
zich verdringen... Ze had namelijk den
truk gevonden om haar klanten, in de
kleersn die door haar huis werden ge
maakt, slanker te doen schijnen. Den truk
was simpel... maar eerlijkheidshalve, moet
ik er bijvoegen dat hij niet... eerlijk was...
want nu is 't uit gekomen dat 't de kleeren
't niet deden, maar wel spiegeltjes, even
tjes bolrond, waarin al te weelderige
vrouwen als 't ware wegsmolten! Deze
schreven 't effect natuurlijk toe aan het
miaaksel van fie kleeren, maar oeil als
ze thuis kwamen... Enfin... 't is den eer
sten keer niet dat 'n vrouw door ne spie
gel bedrogen wordt!... En de spreuk
handel drijven, is de kunst de menschen
te foppen is nog ne keer bewaarheid.
KINDERFISELOFIE.
Zeg, grootmoeder, vroeg klein Lies je,
6 jaar oud, als ik trouw als ik groot zal
zijn, zal ik dan een man hebben lijk papa?
Ongetwijfeld...
En als ik niet trouw, zal ik dan wor
den gelijk: als tante Palmyre?
Misschien well
Heweli... 't leven is niet plezant zulle!
D'ENGELSCHE KONING, M'N VRIND,
(gij, niet de koning)
Is heel volksgezind
'k Wil er U hier bij mijn leven,
Thans 'n staaltje van geven
't Gaat om 'n... kruimelken brood
Dat op zijn tafel overschoot.
Op den laatsten dag van zijn verblijf ln
't Hotel Imperial te Ragusa, ergens in
Roemenië, werd er aan Koning Edward
VIII van Engeland, ne chikken diner aan
geboden. Als de Koning nu en d'andere
gasten goed gesmuld had dén, en in het
park van 'p hotel een gezondheidswan-
dellngetje gingen maken, vieleh, zonder
dat d'ovei-rcmpelde gargons 't konden ver
helpen, Engelsche en Amerikaansche toe
listen op de tafel aan, en bemachtigden
s kcnir.gs servet, mes, volk en... de brood-
kruimelkens die hij laten vallen had...
Daarbij kwam 't nog tot 'n half gevecht
tusschen nen Amerikaan en een Engelsche
madam, die alle twee probeerden nog 'n
half vol wijnglas van den vorst te be
machtigen. Bij den twist viel 't glas op
den grond en brak in stukken... Zusterlijk
deelde men toen de scherven onder mal
kander!...
En of de gargons nu ook riepen en brul
den en dreigden de politie er bij te roepen,
't was niks gekort... Alleman hield wat
hij had...
Achteraf bleek nog dat er voor duizen-
zij zich daarna begeven heeft? vroeg de
gravin.
Neen, ik heb hooit meer lets van haar
gehoord. En hoe dat dorp heet neen,
daar kan ik ook niet meer opkomen, hoe
wel ik de gravin naar het spoor bracht en
'een kaartje voor haar kocht. Maar
wacht even de huiseigenares had haar
dat dorp om zijn rust en zijn afgelegen
heid aanbevolen. Zij had daar op een keer
in den zomer een paar weken doorge
bracht. Indien u een paar minuten ge
duld wilt hebben, zal ik even naar boven
gaan en het haar vragen,
6, als u dat doen wilde, zou ik u zeer
erkentelijk zijn.
De goede vrouw spoedde zich weg. Na
weinige minuten kwam zij terug.
Dat dorp heet Bodenhausen en de
huiseigenares vertelde mij er bij, dat zij
de herberg De Witte Duifbij de jonge
gravin aanbevolen had, als zijnde een zeer
goedkoop en goed zomerverblijf. En dat
was het reisdoel van de gravin,» besloot
zij.
De oude gravin bedankte haar vriende
lijk voor haar inlichtingen en werd met
veel strijkages door den kruidenier en
zijn vrouw tot aan de auto uitgeleide ge
daan.
Zij reisde nog dienzelfden dag met haar
kamenier verder naar Bodenhausen,
om daar haar nasporingen voort te zetten,
Intusschèn tvaren Liselotte en Lorl uit
Lausanne thuis teruggekeerd. Zij kwamen
voor Paschen in Bodenhausen. Jonker
Hans kwam ook een paar dagen met va-
cantie. Hij had nog steeds niet kunnen be
sluiten om naar de hand van een rijk
meisje te dingen, ho» zijn ouders ook bij
hem aandrongen. Hij was zeer veranderd.
Hij bezat niet meer de vroolijke onbe
zorgdheid van de jeugd. HIJ deed lederen
dag stipt zijn plicht en hield zich ver van
alles, dat hem tot- het uitgeven van geld
■zou kunnen verleiden.
de franks aan tafelzilver was meêgepikt!
Waaruit we besluiten dat ge TE... po
pulair» kunt zijn... gelijk die van de
«Frente popular» bij voorbeeld!
WAAROM hebt g'uw haai- niet ge
kamd dezen morgen? vroeg de onderwij
zer in de klas aan Zwarte Piet.
Geene kam, meester!
En waarom hebt g'er geenen ge
vraagd aan uw vader?
Geen haar, meester!
IN DEN LESTEN TIJD,
'k Zeg U maar dit,
Werden veel artikels gewijd
Aan de Spaansche hoofdstad, Madrid
Waar de rebellen
Al hunne hoop op stellen.
'n Beetje geschiedenis... Schrikt het U
niet af, beste Lezers en alderliefste
Lezereskens? Enfin, 't is waai- ook, dat
't eerder 'n... komieke geschiedenis is.
Spanje is immer 'n onzindelijk land ge
weest... cm van niet meer te gewagen...
en ziehier 'n klein uittreksel uit 'n ge
schiedkundig werk... dat er ons 'n bewijs
van levert.
«In de XVII» eeuw waren de huizen
van Madrid niet voorzien van 'n zekere
plaats, die men bestekamer ofte W. C.
noemt, 's Nachts dus geschiedden zekere
natuurlijke... noodwendigheden al door de
vensters, derwijze dat de Spaansche ver
liefden, die 's nachts amoereus aan het
wandelen waren, onder de balkons soms
plots... gedoopt werden, en 't direct moch
ten aftrappen naar huis, om van kleeren
■te veranderen... en zioh in -te strijken met
eau de cologne en andere reukwerken...
'>t Is maar onder de regeering van Ka-
rel in dat Madrid totaal van uitzicht
veranderde, en eene der plezantste hoofd
steden van Europa werd!...
Zal ze 't nog lange blijven?
NE MENEER werd aan twee madam
men voorgesteld. De eene was een wedu
we, de andere was getrouwd met ne man
die in Congo was.
Even later was hij met een van de ma
dammen in gesprek. De avond was warm.
Het is hier stikkend heet, zei hij,
maar daar waar uw echtgenoot zich be
vindt, zal 't nog heeter zijn.
Onbeschaamde, riep de madam uit,
hoe durft ge beweren dat mijn overleden
man in de hel is?
Noodlottige vergissing... 't was de we
duwe I
't Manneken uit de Maan.
ten denken aan Liselotte, en toen hij haar
terugzag, werd hij zich bewust dat hij Li
selotte beminde met alle kracht die in
hem was, en dat hij nooit een andere
vrouw zou kunnsq liefhebben.
Hij meende ln de oogen van Liselotte
te lezen, dat ook zij hem met hart ziel
toegedaan was. Ach, hoe gelukkig zou hij
hebben kunnen zijn, indien hij de hoop
had mogen koesteren haar op een goeden
dag tot zijn vrouw te kunnen maken.
Maar hij was er te diep van doordrongen,
dat hij nooit met Liselotte kon trouwen.
Dus beheerschte hij zijn gevoelens en
ging haar zooveel mogelijk uit den weg. En
Liselotte maakte hem deze terughoudend
heid niet moeilijk.
Het bleef voor zijn ouders niet verhor-
gen, dat Hans Liselotte niet meer onbe
vangen tegemoet trad, en zij zagen er de
noodzakelijkheid van in, dat Liselotte het
slot spoedig zou verlaten, Ook Lori had
het noodige op 'te merken en voorkwam
elk alleenzijn tusschen het tweetal.
Toen Liselotte op een keer een bezoek
bracht aan Tante Schulz, werd haar door
deze meegedeeld, dat er voor den baron
nog slechts één redmiddel voor den on
dergang bestond, namelijk, een rijk huwe
lijk door zijn zoon, zoodat hij daartoe dan
oolc alle middelen in het werk stelde.
Toen was het Liselotte alsof haar hart
vaneen gescheurd werd, en zij werd zoo
wit als een laken. Dit werd door Martha
Schulz opgemerkt, en zij keek bedenkelijk.
Liselotte had zich evenwel dadelijk her
steld en slaagde er in om haar gezicht in
de gewone plooi te zetten. Maar toch zag
Mevrouw Schulz, hoe bleek zij was en hoe
bedroefd haar oogen stonden.
Nu vermeed Liselotte nog' angstvalliger,
om met Jonker Hans te zamen te zijn.
Zijn ouders drongen er bij hem op aan,
dat hij dadelijk na PasChen vertrekken
zou.
Hij wist, dat dit waarschijnlijk de laat
ste maal zou zijn dat hij Liselotte zou
zien, want zijn ouders hadden reeds in
verscheidene couranten een advertentie
laten plaatsen, waarin zij een betrekking
In 1937 zuil jen vier staartsterren waar
neembaar zijn: die door Tempel-Swift
ontdekt in 1869, zichtbaar in Februari;
vair Grigg-S. K. Jellerup, ontdekt in 1902,
zichtbaar in Juni; van Metcalf, ontdekt
in 19CS, zichtbaar in Juli; en van Neujmln,
ontdekt tijdens den oorlog, ziohtbaar in
November.
r>e beroemde komeet van Halley, ont
dekt 240 jaar voor onze tijdrekening, zal
slechts in 1985 kunnen waargenomen wor
den.
KANDIJSIROOP
Het Anker
In bokalen met rood-gouden etiketten.
Niets overtreft den lekkeren smaak van
dien fijnen kandijsiroop op het brood, in
den pap, op de pannekoeken, in de bo
termelk, voor gebruik in den keuken.
De beste kwaliteit voor den minsten prijs.
Vraagt in uwen kruidenierswinkel
ANCHOR »-Kandijsiroop, der Suiker
raffinaderij de Hasque, Antwerpen.
GE ZIJT OVER ONS BLAD TEVRE-
DEN! NA LEZING, SCHUIF HET
IN HANDEN VAN EEN GEBUUR OF
VRIEND, ZOO STEUNT GE ONS.
DOE HET ZONDER UITSTEL.
DANK EROM.
EEN LEKKERE SMAAKI
EEN FIJNE GEURI
EN NIET DUUR!
Geen twijfel,
Vraagt bij uwen winkelier het Jubi
leum koffertje, gegarnierd met een
keuze van allerfiijnste pralienen en
gegeven op 30 kaarten (1 kaart per
halve kgr. koffie), - Voor 't groot:
GER. TRUANT-DUCOURANT
Veurnestraat, 12-22, Poperinge.
voor Liselotte zochten:. Indien hij weer
thuiskwam, zou zij dus wel voor altijd uit
Bodenhausen vertrokken zijn.
En Liselotte wist het ook, dat dit een
afscheid voor altijd was. Bleek tot op de
lippen, reikten de twee jonge lieden elkaar
de hand ten afscheid.
Vaarwel, Liselotte en moge alle ge
luk en voorspoed je verder levenspad be
schijnen, wenschte hij haar met zachte
stem tce.
God behoede u, Jonker Hans. En lk
dank u voor al de goedheid en de liefde,
die ik van u onder-vonden heb,antwoord
de zij met bevende stem.
Hij glimlachte weemoedig.
«Je hebt veel meer gedaan voor mij,
Liselotte. God geve, dat ik het je vergel
den kan.
Zij wenkte slechts flauwtjes met haar
hand, als wilde zij daar niets van hooren.
Toen plaatste Lori zich, naast haar, en
keek haar met ijskoude oogen aan.
Liselotte vluchtte naai- haar kamertje
en 'schreide alsof haar hart zou breken.
Het was haar alsof zij afscheid van haar
jeugd genomen had. Maar zij gaf zich
niet lang aan haar verdriet over. Zij moest
dapper zijn, en v;as het.
Zij zocht dagelijks in de couranten nnar
een passende betrekking, want zij voelde
dat ds barones den tijd waarop zij Boden
hausen verlaten zou, met ongeduld tege
moet zag. En Lori Het dit openlijk blij
ken. Ook de baron deed geen poging om
haar terug te houden. Zij bemerkte ook,
dat er in Bodenhausen groot geldgebrek
hee rechte, en erkende de noodzakelijkheid
om op haar eigen beenen te staan-.
Aldra leefde zij vol afwachting en span
ning, wat de toekomst haar brengen zou.
Maar het werd haar wee om het hart bij
de gedachte, dat zij Bodenhausen voor
altijd vaarwel zou moeten zeggen. Toen
zij Martha Schulz deelgenoot maakte van
haar bezorgdheid of zij wel gauw een be
trekking vinden zou, antwoordde deze
troostend:
Zit daar toch niet over ln, Liselotte.
Indien ze je in het slot niet langer houden
«rf»
aan de spiti van den vooruitgangl Het
wonder zig-zag ANKER, naait alles 1 Geen
beter naaimachienen dan ANKER... met
wel veel duurder. Vraagt inlichtingen bij
den Vertegenwoordiger uwer streek: M.
Van Sevenant, Diksmuide; M. Amery,
Woumen; W®A. Vervaccke, Waregem; M.
Lannoo, Koekelare; M. Verdoene, leper.
Of voor 't groot: M. J. Verhaeghe, Steen-
dam, Gent. Overal voortverk. gevraagd.
iBaaaaaBBaEaaBBaBaaHBBBaaBBa
In Ropal Chest Hospital, City Road,
Londen, heeft men dezer dagen eene heel
kundige operatie gedaan, zonder voor
gaande in de geschiedenis der heelkunde.
Men heeft een 28-jarige man de borst
opengesneden en dan van het hart de
kalkachtige plekken, die er zich op vorm
den, afgekrabt, terwijl het hart klopte.
Die kalkachtige plekken welke de re
gelmatige werking van het hart hinder
den zouden ten slotte die werking hebben
belet.
Kortom, men beeft op het menschelijk
hart gedaan wat men doet op de ketels
of de motorsde kalklagen verwijderen
die zich neer zetten op de zijden.
Waarom lijden
HOOFDPIJN
MIGRAINE
TANDPIJN r
GRIEP
RHEUMATIEK
ZENUWKOORTS
PIJN DER
MAANDSTONDEN
al) de Wonderbare Bruine Poedert van]
idef Apotheek DE POORTERS
Sint-Niklaas-Wa»I,
U oofenbliklcelük zonder •chndelUL, f «volgen
tmn deze pijnen sollen betrijdea*
De doo8 v. 8 poeder4 Av_
De driedubbele doóê
23 poeder8 10.00 fir, -
Te verkrijgen in alle
goede Apotheken of
vrachtvrij tegen
postmandaat.
Gebruikt zé eens, U I
zult nooit geen an-J
dere meer gebruiken.!
willen, kun Je eiken flag bij mij Intrekken.
Als je wilt, kun je zelfs voorgoed bij mij
blijven.
Maar Liselotte schudde haar hoofd.
Neen, tante Schulz, ik ben nu oud ge
noeg om zelf mijn brood te verdienen. Ik
wil niet meer zooals tot nu toe genade
brood eten, ook bij u niet, hoe goed u het
ook meent. Als kind heb ik daarin moeten
berusten, omdat ik niet voor mezelve zor
gen kon. Maar nu zal het anders worden.
Ik ben te trotsch, om anderen nog langer
voor mij te laten zorgen.
En dus zocht Liselotte ijverig naar een
werkkring. Zij was bereid om aan, te ne
men wat zij krijgen kon.
Het was een heerlijke lentedag ln Mei.
Alles groeide en bloeide in den helderen
zonneschijn.
Het was kort voor den middag. De lan
ge Heimlch moest een coli vrachtgoed van
het station afhalen, en wachtte nu op den
trein. Je kon nooit weten of er met dit
mooie voorjaarsweer niet een vroege pen
siongast zou komen opdagen, en dan wilde
hij Mevrouw Schulz verrassen. En Hein-
richs hoop zou werkelijk in vervulling
gaan.
Uit een coupé eerste klasse Heinrlch
had dit zeer duidelijk gezien stapte
een zeer deftige uitziende dame ln den
rouw, met wit haar en een bleek gezicht.
Een lange weduwensluier hing van haar
hoed af. Zij werd vergezeld door een even
eens ln het zwart gekleede vrouw, die er
niet zoo deftig uitzag, maar die door Hein-
rich niet voor ©en ondergeschikte aange
zien werd.
Hij stond suf en met open mond naar
die deftige dame te staren, Zou zij mis
schien op hst slot verwacht worden?
Voor hij het met zlchzelven- hierover
eens was, liep de kamenier van de oude
gravin Hochberg want dit was "de def
tige reizigster naar Heinrlch toe. Op
den band van zijn pet stond duidelijk:
De Witte DuifDit had zij gelezen.
15 Z 24° Zondag na Sinxen. H. Leopoldu^
bel., H. Eugenius, b.-m.
Ev.: Gelijkenis v. h. mostaardzaad
16 M H. Edmundus, biss., H. Eucherius, tv
17 I) H. Gregorius Thausaturgas, biss.
18 W H. Romanus, mart., H. Odo, abt
19 D H. Elisabeth van Hongarië, wed.
20 V H. Felix v. Valois, bel., H. Simplicul
21 Z O. L. Vr. Presentatie. H. Columbanu(
ZONDAG 15 NOVEMBER 1936,
24» Zondag na Pinksteren, (Mis van deii
6« Zondag na Driekoningen Dicit Domi»
nus Halfdubbel.) Groen, 2® Gebed
H. Albertus dia Groote, Kerkleeraar,
Deze Zondag, evenals de 3®, en de 5® na
Driekoningen, is verplaatsbaar en komt
meestal na Pinksteren, maar dan met an
der Intree zang, Graduale, Offertorium en
Communie. Deze mis behandelt de 2*
komst van Jezus, die het voorwerp is der
laatste Zondagen van het jaar.
Alleluia en Offertorium spreken de ge
voelens uit, die de menschen zullen bezie
len wanneer op 't einde der wereld c!a
krachten der hemelen zullen geschokt wor
den, en de 2)se in woest geweld zal brui
sen. Gelijk de Israëlieten, te Babyion ver
bannen, zullen zij tot God roepen cm ver
lossing van onuitsprekelijke beproevingen^
«Uit de diepten roep ik tot U, O Heer».
Ons gebed zal betrouwvol zijn dank zij
de voorspraak van Jezus en Indien, wij on
zen goeden wil toonen door onze medewer
king met zijne genade, zooals zal blijken
uit onze goede werken. Dit toont ons da
H. Paulus in het Epistel: «Steteds danken
wij God voor u allen... Zonder ophouden
zijn wij voor God, onzen Vader, uw werk
dadig geloof indachtig, uw naarstige lief
de en uwe standvastige hoop cp onzen
Heer JezusChristus... Gij zelf zijt na
volgers geworden van ons en van den Heer,
door onder veel merkwaardigheden met da
vreugcSe van den H. Geest het woord aan
te nemen zoodat gij een voorbeeld zijt ge
worden voor alle geloovigen in Macedonia
en Achaia.... Zelf vertelde men ons hoa
gij u van de afgoden tot God bekeerd hebt,
om den levenden en waren God te die
nen en om uit den hemel zijn Zoon ta
verwachten, dien, Hij van de doeden heeffc
opgewekt: Jezus die ons van den komen
den toorn verlost».
Jezus zal alle menschen kernen verlos
sen. Daarom leest de kerk in het Evange
lie van vandaag een parabel die aar.tcor.il
dat het rijk Gods gansch de aarde omvat.
«Het rijk der Hemelen is gelijk aan een
mostaardzaadje dat iemand nam en oi»
zijn akker zaaide. Het is wel het kleinst®
van alle zaden, maar Is het opgeschoten
is, is het groober dan alle moeskruiden en
wordt het boom, zoodat de vogelen des he
mels in zijne takken komen nestelen». Dia
boom verbeeldt de Kerk van Christus,
klein bij haar ontstaan, maar zich over
geheel de wereld uitstrekkend.
Alles omvattend is de omkeer die Jezus
in de zielen zijner geloovigen bewerkt,
hier beneden door zijne genade, meer nog
in den hemel door zijne heerlijkheid.
Daarom nog deze tweede parabel: Heb
rijk der Hemelen is gelijk aan zuurdesem,
dat een vrouw nam en vermengde onder
drie maten meel, totdat dit geheel was ge-
deesemd». De leering van het Evangeiia
moet geheel onze leveswijze beinvloeaea
indien wij oprechte christenen willen zijn.
H. ELISABETH,
(Woensdag 19 November.)
De H. Elisabeth van Hongerije wa«
waalrijk de «kloekmoedige vrouw», waar
van het Epistel op zulke treffende wijza
spreekt. Haar gemaal de landgraaf van
Thuringen, liet haar in volle vrijheid ha
ren drang naar verstervingen voldoen, als
ook haar voorliefde en rrectelijüen jegens
de armen en zieken, die ze met moeder
lijke teederheid verzorgde. Teen haar echt
genoot stierf, verzaakte de H. Elisabstt»
aan al hare goederen om da arm eet: de»
kostbaren parel te bekomen waarvan hei
Evangelie spreekt. Zij stierf in 1231, i»
den jeugdigen leeftijd van vier en twin
tig jaar, maar reeds rijp voor den Hemel,
Volgen wij vooral haar ongeëvenaarde lief
de voor de armen na opdat wij eens maf
haar hetzelfde loon ha den Hemel zoude»
ontvangen.
e e hi goede loog
Gemengd e^Sfroo p*
Iedere*» «teh ze ep
prijs, want ze beval
60 Suiker, waardes^
ze een machtig krsckju,
opbsvwteds spijt li
IN ALLE KRUIDENIERSWINKELS
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBfl
HEB MEDELIJDEN u naam van H.
Theresia, van K. J.; helpt mij jeugd ln
gevaar redden. Dringend noodig om
patronaat en sa-vool te bouwen. Post-
check 139.485, Pastoor Reason te Xhen-
delesse.
Is tl misschien de huisknecht van heb
pension De Witte Duifvroeg zij.
Heinrlch rukte zijn pet van zijn vlaskop
en boog.
Om u te dienen, mevrouw, die ben ik.
Kunt u imij ook zeggen of ik in Da
Witte Duifeen zindelijke, vroolijke ka
mer krijgen kan? ging de kamenier meb
vragen voort.
Dat kunt u zeker,antwoordde Hein-
rioh, bij Mevrouw Schulz is alles tot in
de puntjes in orde. U zult zeker tevreden
zijn, dame.
Heinrich was trotsch op dit antwoord.
Kunnen wij een taxi krijgen om naar
het pension te rijden? vroeg de kame
nier.
Neep, taxi's zijn hier niet. Maar het ia
slechts een klein eindje en de koffers zal
ik wel bezorgen, mevrouw.
De 'kamenier glimlachte.
Ik ben geen mevrouw, maar slechts da
kamenier van de Gravin Lindeck, die een
paar dagen in De Witte Duifwenscht
te logeeren.
De oude gravin had er de voorkeur aar»
gegeven om zich alleen Gravin Lindeck
te noemen, opdat zij zich door den naam
Hochberg, die haar kleindochter wel zou
voeren, niet zou verraden.
Heinrioh was er beduusd var.. Hij sper
de zijn oogen van verbazing wijd open.
«Wat! Een gravin heeft Mevrouw
Schulz nog nooit als pensiongast gehad,
al komen er af en toe zeer deftige men
schen bij ons,merkte hij naïef op. Wel,
Mevrouw Schulz kan mevrouw de gravin
volkomen tevreden stellen.
Nu berichtte de kamenier aan de gravin
wat zij met den huisknecht gesproken hao\
en zij verklaarde zich bereid om dezen
naar het pension te volgen.
Een half uur later stond in De Witte
Duifalles op stelten. Mevrouw Schula
kwam handen te kort, om alles voor haar
voorname gast in gereedheid te brengen»
('t Vervolgt),
