'T nan tiet Har WEKELIJKSCH LITURGISCH BULLETIN Veen YPER SNUIF GEDACHTEN OOGEN ONDERZOEKEN HEURSEL ONS WEKELIJKSCH RAADSEL Ö:F?UMMEÏ" (■■^■laiBBBflBaBIBIBRBflBBBBIBIBBIIBSaBBBflBi JEUGDIGE VILLA- PLVNDERAARS TE OOSTENDE VERVANGT OP VOORDEEUGEWÜZE BOTER... 'TIS DE... COMMERCIEELE pig APPELGELEI WEET GIJ DE TARWEVOORTBRENGST GEPENSIONNEERD MIJNWER KER WINT EEN HALF MILJOEN PEPERMINT 50.000 KINDEREN IN DE HOVEN VAN PRESIDENT ROOSEVELT... 'T IS KOFFIE VAN 'T PARADIJS ANKER -Naaimachienen 'T ROOS KRUIS PAX APRIL - GRASMAAND 4 Z Belok. Paschen. H. Isid, V. Sevilla F.EN LIFTKOOI NEERGESTORT IN EEN ZUin-A^RIKAANSCHE MIJN IN DEN NEGER HUMORADIO Lichte gedaan volgt wel aan. Kattïn, die Jongen hebben, muizen wel. In *t vele spreken en zal geen kwaad gebreken. Willen en is geen landsrecht. Met een sterken dwaas is het kwaad worstelen. L HETMANNEKE UIT DE MAAN VRIENDEN, HIER IS UW GAST Die berokkent U veel last En hij groet U zeer gepast Met woorden en gebaren. Aan zoo'n groet is niet veel vast Dat wil ik U wel verklaren jfc' Brengt niets binnen, 't draagt niets Wat zeker raar gebeurt [buiten 'k Mag van m'n groetje dus besluiten Niemand is er aan gezeurd. Dat 't ne keer goê weer wilde worden, tóe, dan zouden we de Lente met volle teugen kunnen smaken. We zijn geen muggenzifters, maar als de zonne niet meè 'n wil is 't toch nog al moeilijk van altijd blijgezind te zijn. Dat kan wel *n tijdje duren, maar als 't blijft aan houden... neen zulle! D'eenige die met dat weer kunnen op gezet zijn. dat zijn de moeders de vrouw, aie voor den wasch moeten zorgen... want d'r is zeker regen- en sneeuwwater genoeg. BAH! en klinkt het niet zoo botst het... lijk bij Minnekens die verslingerd was op Mie Tootjes. Hij zat er in de cinema nevens en hij wou langs 'n omwegsken aan zijn akte van liefde beginnen, Mieken, zei Minnekens, ge zijt 'n lief tallig kindje, 'n gezicht lijk een kriekappel en zoo 'n nette kleine handjes. Als ge gaapt moet ge zeker alle twee uw handen voor uwen mond houden? Zijt dan sjamtiel... als g'U niet beter ekspelkeeren kunt! Om voort te spreken van 't weêr, 't schijnt dat we dus al volop in de Lente zitten. Lente, schoonste van al de jaargetijden, zooals de dichters ze bezingen, als de ©enschen nieuw bloed wordt ingespoten en de planten nieuw sap.... Als de bloemekens op de vruchtenboo- unen, komen kijken om ons in den zomer «n in 't najaar met de zoetste en sappigste vruchten te bszegenen. Ze zijn nog daar niet, maar... laat ze maar komen. Wie dat ook op dien tijd moet gedacht hebben, dat is Susken van thuis neven. Busken, moet ge weten, is 't jongere broerken van Ponsken (Fons) die ons p den tijd op zoo'n schoonegedich- ïekens vergastte! He wel! dat Susken heeft nu ln zijnen bol gekregen de voetschreden van zijn broée op tfe volgen... en ook rijmelaar te worden... en als 't u planzier kan doen, hier hebt ge zijn eerste... pennevruchten... 't Gaat over DE CONFITUUR Ons moeder die maakt veel confituur Zij zet daarvoor de bezen op het vuur En laat ze dan dapper koken aarvoor moet ze een goed vuurken sto- an doet ze de bezen door een doek [ken Of door een versleten onderbroek En bij dat sap doet ze dan suiker bij Ik mag de kom uitlekken. Ik ben dan blij Want ik. ben amateur van confituur In de winkets is dat niet zoo goed en kost [dat duur Confituur is gced tegen den brand En doet door den band De spijzen goed verteren En doet ook den achterwagen smeeren. Enfin. Susken, voor den eersten keer zullen w'er over stappen, went 't is verre van briljant... en daarbij ge meet voor taan uw familiegeheimen niet meer ko men vertellen. Want wat moeten mijne Lezers en Lezereskens wel gaan denken van mij... nu ze weten dat ik in relatie ben met menschen die kunnen confituur la-brikeeren... met 'n versleten onder breek! PARDAP. de burgemeester van Hespe- ge'm, was winkelier en tot cp 't gemeente huis zat zijn winkel in zijn gedachte i. Hij Was bezig met 'n koppel te trouwen. Jan Snul, vroeg hij, verlangt ge Marie Snep tot uwe wettige huisvrouw? Ja meheer, zei de jongen. Ik zal ze laten inpakken en afgeven pf neemde ze zelf mee, zei de burgemees ter, die weer op zijnen winkel dacht. VASTEN. VASTEN IMMER AAN, Niemand die het aan zou staan Maar voor de gezondheid gewis Is er niets dat beter is. Zijt ge liefhebber van een goed glas Wi.in? Houdt ge van een druppeltje of borrel tje? zooals de Hollanders zeggen. Kan een tasken koffie u deugd doen, moederken? Smult ge gaarne een schotel gekruid Meesch?... dikzak! He wel, maakt er een krui ken over. Daar is een Amerikaansche doktoor komen verklaren dat de kanker voortkomt Van al die dingen... Dus... menschen, wilt ge gezond leven, begint u dan maar op water en breed te zetten... Maar 't is te zien of die geleerde dok toor zijn eigen woorden wel gelooft. Of zou die kerel doen zocals Johannes In de woestijn en zich voeden met sprink hanen. Ze hebben in Amerika reeds veel iiaiiiimiiiiiiiiiuisBiiin Mengelwerk van 4 April 1931. Nr 8. door H. COURTHS-MAHLER Nu laat ik het zoo niet langer gaan, juffrouw Annie. U moet een stukj» eten. Slechts een slokje koffie en een broodje. U verliest al uw kracht, als u niet een stukje eet, zeide zij. Annie stond zuchtend op en verliet met haar het vertrek. Werkelijk voelde zij zich heel slap, daar zij sedert gisteren niets gebruikt had. Ik heb 1 koffie en een broodje voor u in de kuiskamer gezet, juffrouw Annie, zei juffrouw Lehmann buiten in de gang tot het jonge meisje. Annie knikte zwijgend en ging de klei ne, gezellige huiskamer binnen. Eenvoudi ge en goedkoope meubelen stonden er in, maar de handige handen van Annie had den met allerhande kleinigheden, met kussens en kleedjes, dit vertrek een vrien delijk aanzien gegeven. Toen de beide vrouwen, nadat er plotseling een einde was gekomen aan hun vermogend bestaan, zich in dit kleine tehuishadden terug getrokken, was het hun kaal en armelijk toegeschenen. Maar Annie had het eiken dag gezelliger en bewoonbaarder gemaakt en hun eischen waren steeds bescheide ner geworden. Zoo hadden zij zich ten laatste geheel thuis gevoeld in de kleine woning. In Annie Sundheim was, sedert zij met haar moeder in bescheiden omstandighe den leefde, een practische, krachtige geest ontstaan. Zij keek met verstandige, helde re oogen rond, zag zooveel armoede en el lende, dat zij zich in alles had leeren schikken, en dat zij heel goed besefte, dat haar lot nog benijdenswaardig was, ver- kwakkels opgelaten... deze kwakkel kan d'r nog wel bij. 'k I>enke eerder dat dien doktoor willen bewijzen heeft dat ne mensch niet moet leven om te eten, maar wel eten om te leven, en in alles de mate houden. En daarmeê gaan we allen t'akkoord, hé! beste Lezers en alderliefste Lezeres kens? 'T WAS ROND Paschen en meneer de onderpastoor gaf catechismusles. Wel Janneken? vroeg hij, wat vieren we met Paschen? De verrijzenis des Heeren, antwoord de Janneken. Goed, zei meneer de onderpastoor, ■en aan wie heeft Christus zich het eerst getoond na zijn verrijzenis? Aan de heilige vrouwen, antwoordde Janneken weêr. Heel goed, zei meneer de onder pastoor en waarom het eerst aan de vrouwen? Omdat... omdat ons Heer wist... dat die het vlugst zouden rondbabbelen! zei Jantje zonder haperen. HEBT GE 'T NOG NIET BESPEURD D'r is een mirakel gebeurd? 'k Maak U dus kond Da'k geen nieuws 'n vond En dat Marenta, om m'n wonde te stelpen! Me 'n beetje is komen helpen! En als dat geen mirakel is! Zet maar in uw gazet, zegt ze zoo, wat 'k hier lees in de gazet van Parapomme- len... en ze leest: Op de veetentoonstelling te Antwerpen werd den eersten prijs voor den vetten os toegekend aan den heer Rcbijns alhier en hij zal Zaterdag worden uitgestukt. Zie, dat is nu dubbelzinnig, wordt de os uitgestukt ofwel mijnheer Robijns? 't Zal de os wel zijn, zegt ons nichtje Rozemarijntje, want menschen stukken ze niet uit! Da's waar, maar menschen levend het vel afdoen dat gebeurt nog genoeg... en die menschen, dat zijn de Vlamingen. Wie durft er zeggen dat de Vlaamsche kwestie opgelost is. Meer dan stekeblind moet hij zijn, hij die dat niet ziet. Ter gelegenheid van de Brusselsche verkie zingen kunnen we nog ne keer vaststel len, hoe de Vlamingen door de vuile franschschrljvende gazetten uitgeschol den worden voor al wat leelijk is! 't Is nog 't zelfde van over twintig jaar. Burgers van tweeden rang zijn we... en 't is ons eigen schuld... Hoelang nog? EEN BOERTJE was in een automatisch koffiehuis verzeild te Brussel, waar juist niemand aanwezig was, dan een knorrig B garpondie bijna van zijnen sus draai de, als hij iemand 'n woordje Vlaamsch hoorde spreken! Wel! Wel! wat is dat nu voor een winkel, mijnheer, zei ons boerken-, wat verkoopt men hier toch? Ezelskoppen, was 't bitsige antwoord. Ha! zoo! ge moet er zeker veel ver- koopen, want 'k zie dat ge er maar een meer hebt! Goed gelapt, boerken! EN ALS ER ONDER mijn alderliefste Lezereskens personen zijn die last hebben om 's morgens hunnen man op tijds uit zijnen beddebak te halen, ga ik hun hier ©en -middel geven, om dien uit den weg te ruimen!... Niet hun man! God beware me daarvan! Maar over dien last Was 't Dat •k Het had! 't Is zoo simpel als 't greet Is. Dat ze zich maar een van die nief wekkers aan schaffen geheetenniespoedergasverwek- ker.de wekkers... Neg niet van hooren spreken? Een horlogemaker van Baden heeft ze uitgevonden ter intentie van de langsla pers. Men windt ze op (niet de langsla pers, maar de wekkers) en zet den afloo- t>er op 't uur dat men wenscht, precies als bij d'andere wekkers; op dat oogenblik dan komen er uit 't anparaat zekere scheikundige ofte chemische bestanddee- len. die U kost wat kost doen niezen en U alzoo dan natuurlijk wakker maken... En ge blijft voort niezen tot als ge recht staat. Dus ge moet er uit, willen of niet. Allee! nog 'n schoon uitvinding© te meer... en 'n nuttige daarbij!... Marenta heeft er mij al eenen beloofd voor mijnen verjaardag! Op voorhand... atchie! ZEG DENE MOEDER, vroeg klein Zanderken, is ons vader nen bisschop? Wat zijn me dat nu voor ezelarijen, zei moeder; waarom vraagt ge datte? Hewel, de pastoor heeft maar een heel klein kaal pleksk-en op zijn hoofd... en ons vader heeft zoo'n groote kale plek! 'N GEDACHT: Vleiers en ijdele vrouwen Zijn niet te betrpuw-en. DE MODE houdt tegenwoordig de menschen voor den aap. Als ge de msis- kens ziet stappen met hun halssnoeren aan. Dan zegt ge alras 't Is allegaar glas. Ja, 't glas is nu volop mode. Rood glas! wit glas! groen glas! geel glas! Glas aan de ooren, glas aan den hals, glas aan de vingers, glas om de armen. Klatergoud! en darameê Gaan de meiskens zich behangen Om nen ouwe pee Of een manneken te vangen! Ja, ja, zegt Marenta, in onzen tijd Man neken, toen was, dat anders. Zeker Marenta, de wereld is hard ver anderd. Klatergoud! Allemaal die plezieren! Dat mondje van parlee fransee»! Klatergoud! Die modepoppen, met hun geverfde koppen. ■BBBBBBBBBBBEflBSHSBflBBEBSSBHB geleken met dat van duizenden andere menschen. Als zij haar moeder maar had mogen behouden, hoe gelukkig zou zij dan zijn geweest. Zij dwong zich de kleine verversching te nemen. Juffrouw Lehmann kwam zachtjes binnen en bracht haar nog een broodje met vl-eesch, toen zij zag, dat An nie werkelijk at. Zonder eenig geraas te maken, verliet zij de kamer weer. De tranen biggelden langs Annie's wan gen. De zorg van juffrouw Lehmann trof haar. De toekomst lag denker en dreigend voor haar. Zij had zich tegenover haar moeder steeds moedig getoond, als die zich zorgen had gemaakt over haar toekomst. Maar nu werd het haar toch bang te moede. Zij bezat nog slechts een paar honderd mark. De renten, die haar moeder ontving, hiel den op bij haar dood, en de eenvoudige inrichting der woning zou bij een mogelij ken verkoop slechts een kleine som op brengen. Het vertrouwen van haar moeder, dat mevrouw von Saszneck haar bij zich zou1 nemen, deelde Annie in het diepst van haar ziel niet. Wel wist zij, dat tante Eli- saebth een edele, goedhartige vrouw was, maar zij kon het niet gelooven, dat zij het ernstig gemeend zou hebben, toen zij be loofde, Annie na den dood harer moeder op Saszneck een tehuis aan te bieden. Waar zou de wind haar nu heen-drijven, evenals een afgevallen blad? Mevrouw von Saszneck aan haar belofte te herinneren, zou nooit bij Annie zijn op gekomen. Daar was zij te trotsch voor. Zij had er ook nooit in ernst op gerekend, hoe zeer zij zich ook had verheugd op het be zoek te Saszneck met haar moeder. Dade lijk na de begrafenis nam zij zich voor werk te maken van een betrekking, die paste voor de kennis en bekwaamheden, die zij zich had verworven. De woning moest verlaten worden en juffrouw Leh mann den dienst worden opgezegd. Nu moest elke stuiver bespaard worden, opdat zij het zou kunnen volhouden, totdat zij DOET GRATIS UWE door Gezichtkundige Boterstraat, 41, IEPER. «BBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB O, meisjes, meisjes neê Dost daaraan niet meê Toont U meisjes van uw streke Durft uw moedertale spreken Weest steeds met uw lot tevreden Toont U Vlaamsch van hart en zeden Daar, daar komt ge verder meê Dan met uw parlee fransee Onthouden... en toepassen, dat ls de boodschap. JANNEKEN was met zijn moe-ma meê- gegaan naar sjiek volk, en ze moesten daar dlneeren. Jann-eken, had mosma gezeld, aan tafel moogt ge ginder niet klappen, want dat is erg onbeleefd. Ze begonnen te eten, maar 't dinee duurde lang en Janneken wou Iets zeg gen. Doch mama deed teeken dat Janne ken zwijgen moest. Eindelijk na lang wachten... en snulven zei mama... die precies lont geroken had: En wat is er nu ventje, nu moogt ge klappen. Daar is moema, zei Jann-eken, dat Ik achterklap heb -gesproken, en dat mijn broeksken vol is! EN VOOR den zovoeelsten keer ga'k U hier trakteeren met 'n lieêken, speciaal voor U geschreven, m'n beste Lezers en alderliefste Lezereskens... en 'k hoop dat ge 't mij niet ten kwade zult duiden. Het gaat over 't liêken van den Blikslager... en 't draagt als pompeu-zen titel RIKKE-TIK. Heel den dag ln mijnen winkel Gaat het rikke-tikke-tik Kletterend klinkt het klaar gerinkel Van mijn hamertje op het blik 'k Ken mijn vak, 'k houd van mijn stieltje Van mijn schootsvel en mijn- kieltje Als de duivel van een zieltje Ik heb van 't werken geenen schrik: 'k Zing van: rikke-tikke-tik. Is 't van lappen of vertinnen Ik kan dat alles op een prik Waar hoezee! als 'k mag beginnen Met mijn-: rikke-tikke-tik! 'k Klop en 'k zwaai en 'k sla zoo dapper 't Hamertje valt rap en rapper Op de maat van 't blij geklapper In mijn nopjes, jubel ik Vroolijk: rikke-tikke-tik. Mooi Heleentje op een morgen Bracht me werk en vroeg of ik Voor de pan zou willen zorgen?.., «Zeker... lieve stouterik! En wijl Leentje even poosde Nam 'k haar handje... Leentje bloosde En terwijl ik minnekoosde In mijn hartje* wonderlik Ging 't van rikke-tikke-tik. Zoetjes fluisterde toen Leentje O! 'k las 't wel ln haar blik In mijn hartje, zingt ook eentje 't Lied van rikke-tikke-tik!... Leentje ging en 'k lapte *t panneken En ik dacht: gij zwart, zwart Jann-eken Wordt ge eenmaal Leentjes manneken? Nimmer zongt ge met meer schik 't Lied van rikke-tikke-tik. 'k Trouwde Leentje al over 't jaartje En nu, rikke-tikke-tik!... Ben ik al 't gelukkig vaartje Van een kleinen stouterik... 'k Zie van uit m'n winkelboeltje 't Kleine ventje in zijn stoeltje Met zijn guitig lachend smoeltje Als we zingen, Leentje en ik Lustig... rikke-tikke-tik! OM HET NIET TE VERGETEN. Professor Dingemans had alle morgens veel tijd noodig om zijne kleederen bijeen te zoeken, want hij vergat altijd waar hij ze den vorigen dag had gelaten. Op zeke ren dag kwam hij op het gedacht een lijst te maken- voor al zijn kleedingstukk-en en daarop aan te teek-enen, waar hij ieder artikel gelaten had: Jas - derde knop van den kapstok rechts. Broek - stoel bij het bed. Kol - op den deurknop. Kravat - door het oog van den sleutel. Vest - op den vloer bij het raam. Manchetten - op de nachttafel. Overhemd - aan den kapstok links. Kousen - over den stoel. Schoenen - buiten de deur. Professor - in -bed. Men ziet dat hij voor de zekerheid ook zichzelf had genoteerd. Den volgend-en morgen ging alles prach tig: stuk voor stuk vond hij- alles op zijn plaats, maar teen hij aan den laatsten post op de lijst was, liep het mis, want toen hij in het bed keek was het leeg. 't Plan is toch niet zoo praktisch als ik dacht, mcmpelde de geleerde, want nu moet ik toch nog zoeken-, 't Manneken uit de Maan, 1BE3SRIKBBBBB99BBSBB&BBBB8BBB Oplossing vorige week: TRAP RAP PART. Nieuw raadsel: Het eerste is een noot Het tweede is een boot, Tot aan den rand gevuld; Het derde vraagt geduld Als men te voet moet gaan. 't Geheel doet dieven staan. (BflBBBBaflBBBBBBBBBSHBBSBBBBB weer vasten grond onder de voeten had. Hat wreede moetenleidde haar wat van haar droefheid af. Zuchtend stond zij op en bracht haar bordje en kopje zelf naar de keuken. Juffrouw Lehmann- zei eenige troostende woorden en keek haar bewonderend na toen zij de keuken weer verliet. Wat een mooi meisje is juffrouw Annie -toch. Neen over haar maak ik mij geen zorgen al heeft zij op het oogenblik ook geen geld. Zij wordt met open armen voor het tconeel aangenomen-, als zij wil. Dat zal ik haar bij gelegenheid eens zeggen. Maar gemakkelijk, neen, dat zal het arme wurm het niet hebben. Zoo sprak zij bij zichzelf en blies met volle wangen in d-e grooten kop koffie, dien zij met beide hand-en vasthield alsof zij er zich aan wilde warmen. Midden' in haar wijsgeerig-e overpeinzin gen-, ging de bel aan de vordeur over. Zij zette haar -kopje neer en gang naar de gang om open te doen. Een krans werd afgegeven. Zij- bracht dien naar de sterfkamer. Een groet van mevrouw Bornemann van de tweede etage, juffrouw Annie, zij deelt zeer in uw verlies. Het is een heel mooie krans, die zeker twee gulden heeft gekost, al zi.ta de bloemen op het oogen blik goedkoop, zeide zij met waardeering, terwijl zij den krans aan de voeten der gestorvene neerlegde. Ik dank er hartelijk voor, antwoord de Annie, den eenvoudigen krans met weemoedigen blik aanziende. Het was de eerste, die op de baar harer moeder werd gelegd. Er zullen er nog wel meer komen, juffrouw. Als één maar in het huis ls begonnen, dan blijven de anderen die in dit huis wonen, niet achterwege. Dat weet ik maar al te goed. Ann-ie knikte slechts zwijgend. ZIJ kende niemand van de vele menschen die in het zelfde huls woonden. Zij en haar moeder hadden slechts een vrlendelijken -groet ge wisseld als zij haar medebewoners op het portaal ontmoetten. Zij vonden het heel bexoek 'm ons 1 T\en hoe eene .w l3>en a IV,ke pe\* verveerdigd */ordl. 'nl 2alUve'baM"„ ^tlSUR Jiechl o\ cotoovmig, s vaU nog sleeds, eett in den smaak. [el n\ei dal binnen een van A00 km. bel buis andevootde» feèn'ig is» oot iV\n builengev/onen ,<>rraad, iccblslreeks le Lon» 'n en Leningrad gekocbl j Door z.ï\n ongeëvenaarde akWeden v/aar onder vetscbe'i. iene Nal'tonaal bekroonden j Om de beiotgbeid waarmede sieeds leder Klant bediend vrordl. I^EOisteRÉ'0 VIER KNAPEN VAN TIEN TOT ZESTIEN JAAR OUD AANGEHOUDEN Sedert eenigen tijd had men opgemerkt dat jongens van 10 tot 16 jaar steeds rond thans verlaten villa's slenterden op de wijk Californiate Oostende. De policie stelde een onderzoek in. Een bezoek tea- plaatse deed aan het licht ko men dat alle kranen, buizen en spiegels in al de bedoelde gebouwen verdwenen waren. Snel werd een scherpe toezichtsdlenst ingericht en weldra liepen vier jeugdige rekels ln de val. Zij behooren tot een ben de Inbrekers van 10 tot 16 jaar. Zij zuilen ter beschikking van den kinderrechter ge steld worden. De regie der Domeinen, aan wie deze villawijk toebehoort, zal waar schijnlijk vervolgingen inspann-eia tegen de ouders der jeugdige schelmen. Het be drag van den diefstal beloopt 10 tot 20 duizend frank per villa. IBBBflBBBBBBBXZBBBBBflBMflBBSBB voor het besme ren van boter hammen. Kost minder, Is zeer voedzaam, bevat 60 ker. in alle Kruidenierswinkels IBEflBBBSaaBBBSËiaBaBflBBBaBBBB c!at aluminium voorwerpen kunnen gereinigd worden in een bad van petro leum of naphte of met een borstel in «carbonate de sou-degedoopt? dat men geverniste meubelen grondig reinigt met ze in te wrijven niet een doek gedoopt in een mengsel van olijfolie en wit was? Dit mengsel vooraf laten smel ten op het vuur. dat men bij 't verwen de beste uit slagen bekomt door twee lagen te leggen met dunne verfeene in de breedte de andre in de lengte? IflBBflBBflBflfiSSHBBflEBflflBEBHBBB vriendelijk en het trof haar, dat allen hun deelneming betoonden. Want juf frouw Lehmann had gelijk, de één na de andere zond bloemen als teeken van deel neming. Juffrouw Lehmann ging heel nauw keurig na of iemand achterwege bleef. Weer werd er gebeld. Annie sloeg er geen acht op. De geur der bloemen ln de kamer had haar wat vermoeid gemaakt. Met gesloten oogen zat zij naast haar gestorven moeder toen juffrouw Lehmann weer binnen kwam. Nu had zij geen bloemen in de hand, maar een visitekaartje, dat zij Ann-ie overreikte. Hemel, juffrouw Annie, daar is een heel voorname mevrouw, die u wil spre ken. Ik heb haar in den salon gelaten. Haar naam staat op het kaartje. Met deze omslachtige mededeeling ging zij, blijkbaar zeer nieuwsgiei'ig, voor Annie staan. Deze had nauwelijks een blik op het kaartje gewoi-pen of zij- spi-ong op en riep verheugd en veirast uit: Tante Elisa beth Zonder acht te slaan op juffrouw Leh mann verliet zij haastig de kamer. Me vrouw von Saszneck had intusschen zeer aangedaan het eenvoudige, kleine kamer tje rondgekeken, dat door juffrouw Leh mann de salon werd genoemd. Arme Bettinazeide zij diep geschokt bij zich zelf, toen zij bedacht hoe droevig het lot was veranderd van d-e vroeger zoo rijke en geziene vrouw van den senator. De deur werd geopend en Annie Sund heim stond bleek en aangedaan voor haar. Tante Elisabeth cch, mag ik nog tante Elisabeth, zeggen, stamelde zij. Zonder een woord te zeggen nam me vrouw von Saszneck haar in de armen- Hoe kan je het vragen, mijn arm, lief kind. Ik ben nu hier om de nalaten schap van nüjn arme Bettina te aanvaar den. Je weet toch, Annie, dat ge nu mij ■toebehoort, dat nu te Saszneck je tehuis is?. BSBBBBBBBBflBBBalBBBBBBBBBBBBBBBBBBESnSBflBBBBB voorkomt Hoofdpijn Neusverstopping Kortademing Zenuwverzwakking enz. enz. Te verkrijgen enkel ln de BESTE WINKELS Vraagt het doosje met het haantje. IBIBBBIBBBEBBBBBBBBEBBBBBBBB Beste Engelsche Een vijfde van het loterijbriefje, dat het lot van 2.500.000 frank der laatste trekking van de Koloniale Loterij wint, en dat verkocht werd door een wisselagent van Houden-Goeugnies, komt toe aan een gepensionneerd mijnwerker der streek, die dus een half miljoen wint. IBBBlBBBQBBBBBBBBaBBBBBBBSBB OM PAASCHEIEREN TE ZOEKEN Maandag namiddag hebben 50.000 kin deren de hovingen van president Roose velt, te Washington, overi-ompeid. H-et is een oude gewoonte in het Witte Huis met Paaschmaandag al de kinderen van Washington uit te noodigen om harde eieren, in het rood geverfd, die in het gras en- in het struikgewas verspreid lagen, op te zoeken. r- EEN LEKKERE SMAAK! EEN FIJNE GEUR! EN NIET DUUR! Geen twijfel, Vraagt bij uwen winkelier het Jubi leum koffertje, gegarnierd met een keuze van allerHijnste pralienen en gegeven op 30 kaarten (1 kaart per halve kgr. koffie). - Voor 't groot: GER. TRUANT-DUCOURANT Veurnestraat, 12-22, Poperinge. Op algemeene aanvraag onzer geachte kliënten en gezien den grooten bijval zullen wij steeds het Jubilé-Koffertje pralinen voor een onbepaalden tijd over 1937 toestaan. HEBT GE OOIT EEN GOED WOORDJE GEDAAN OM EEN EN ANDER KENNIS AAN TE ZETTEN TOT HET ABONNEE- REN OP DIT BLAD. DANK EROM. IBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBEB Annie keek haar met een onbeschrij felijke uitdrukking aan. Lieve, dierbare -tante Elisabeth ik och ik heb het niet gewaagd te ge looven dat u dat werkelijk ernstig meende. Ik dacht, dat u mijn lieve moeder daar mede slechts gerust wilde stellen. Ik ben er u zoo dankbaar voor geweest, dat u haar door deze belofte het sterven hebt verlicht. Mevrouw von Saszneck streek teeder en troostend over het goudglanzende haar. Een belofte ja Annie een belofte heb ik gedaan. En als je Elisabeth von Saszneck beter zult hebben leeren kennen, zal je weten, dat zij gewoon is haar oe- lcfte te houden. En ik vertrek zonder jou niet meer naar Saszneck. Dadelijk na ontvangst van «je brief ben ik op reis ge gaan. Maar kindlief, breng mij nu eerst naar- je moeder, ik wil haar nog eens zi-en. Zij sloeg haar arm om den schouder van Annie en zoo naderden zij samen het lijk van Bettina Sundheim. Tranen stonden in de oogen van me vrouw van Saszneck. Daar ligt zij nu en rust uit van haar leed! Mijne Bettina vele, vele jaren geleden, ontmoette ik je voor het eerst je had zware zwarte lange vlechten en lachende oogen. En nu! Aangedaan drukte zij haar voorhoofd op de koude handen. Zoo bleef zij een poosje. Daarna richtte zij zich op en legde een mooien ruiker roode rozen op de ge vouwen handen der gestorvene. Deze rozen had zij voor Bettina meegebracht als laatste groet. An-nie stond snikkende naast haar. Mevrouw van Saszneck sloeg haar ar men hartelijk om het meisje heen. Ja, kind, de dood is wreed en vraagt niet of ons hart verscheurd wordt. Ik heb in zorgvolle, wanhopige uren geleerd mij voor hem té buigen. Maar het moet een troost voor je zijn, dat je je moeder tot haar laatste oogenblik met liefde hebt omringd. Heeft zij een moeilijken dood strijd gehad? ZULLEN WE IN 1938 GEBREK AAN TARWE HEBBEN? Tot heden toe leefden we in de «vette jaren» van de tarwevoortbrengst. De over vloed was inderdaad zoo geweldig, dat men hem in de schuren moest laten rotten. Het schijnt nu evenwei dat deze tijd voorbij is en we voor de magere jarenstaan. De vooruitzichten laten immers vermoe den, dat in 1938 er over de gansche we reld een gebrek aan tarwe zich zaL laten voelen. De voorraad van vóór zes jaren is opgebruikt en we moeten thans afwach ten wat de komende oogst ons brengen zal. Het feit dat Duitschland en Italië op alle markten de tarwe willen opkoopen, is natuurlijk niet vreemd aan> deze toe stand. De Argentijnsche regeering is zelfs moeten tusschen beide komen om den uit voer van tarwe verder te beletten, om een tekort op de binnenlandsche markt te voorkomen. In Australië beeft de oogst weinig op geleverd. Duitschland en Italië, die voor hun eigen land gingen zorgen, moesten elders gaan opkoopen. Wat de Zwarte Aarde» van Ukranië zal opbrengen, blijft een vraagteeken. We kunnen niet anders dan leven op de hoop van goeden oogst, maar... dan zou den de boeren wat minder moeten te kla gen hebben van het slechte weder. Zoo luidt een bericht uit Londen. IBBSBBBBBBBSEBBBBflBBBflülBSSBB aan de spits van den vooruitgang. Wonder zig-zag ANKER, naait allesGeeta beter naaimachien dan ANKER... Wel duurder. Vr. inlichting bij Vertegenwoordiger uwer streek: Van Sevenant, Diksmuide; Amery, WoumenWe A. Vervaecke, Waregem Lannoo, Koekelare; Verdoene, leper. Of voor 't groot: M. J. Verhaeghe, Steendam. Gent. - Overal voortverkoopers gevraagd. UtflBBBBBBBBBBBBBBBBBBaBBBBBB Waarom lijden aan j HOOFDPIJN MIGRAINE TANDPIJN GRIEP RHEUMATIEK ZENUWKOORTS PIJN DER I MAANDSTONDEN alj de Wonderbare Bruins Poeders van der Apotheek DE POORTERE Sint-Niklaas-Wa«s. U oogenbUkkelijlc «onder *chadeLyLe |«toi|m ven deze pijnen zullen bemjjen, dooi v. 8 poeder* 4 fr._ De driedubbele doe» 23 poederIO.{fO fr. I - K31EI3i3 Te verkrijgen in alle goede Apotheken of vrachtvrij tegen postmaudaat. Gebruikt ze eens, U zult nooit geen an dere meer gebruiken.1 HCBBBBaaiBSIISBBBadiiaigaiailib^BBDdH Neen, goddank ls zij stil en rustig ingeslapen-, 's Avonds heeft zij mij nog van. u van uw gemeenschappelijken schooltijd verteld. En zij heeft mij gezegd, dat zij heel blij zou zijn als zij zoover herstelde dat zij naar Saszneck zou kun nen reizen. Sedert wij In Wiesbaden wa ren, sprak zij er altijd over. Daarna wilde zij beproeven te slapen. In den laatsten tijd had zij veel hinder van hartkloppin gen en kortademigheid en kon daardoor weinig slapen. Maar dezen keer sliep zij gauwer in dan gewoonlijk. Ik zat nog meer dan een uur bij haar en was zoo blij dat hij rustig sliep. Daarna stond ik op en wilde ook gaan rusten. Maar plotselings werd «ij wakker en had weer een be nauwdheid. Ik richtte haar op en gaf haar haar droppels in. Toen werd zij rustiger en glimlachte mij toe. Ik sliep zoo he er lj ik mijn lieve Annie, nu -ga ik •weer slapen, ik hoop erg lang,zeide zij en gaf mij ean kus. Ik durfde mij niet te verroeren-, uit vrees haar te storen. Op eens ging er een schok door haar lichaam en strekte zij zich lang uit. Maar ik ver moedde niet wat toen gebeurd was, ik voelde slechts dat zij heel stijf en zwaar in mijn armen rustte. Ik keek haar in het gelaat en wist, dat ik mijn lieve, trouwe moeder had verloren. Weer stroomden de tranen over het ge laat van Annie. Mevi'ouw von Saszneck streelde haar hoofdje. Haar strijd is nu voorbij, mijn kindje wij willen haar vrede niet storen. Langzaam verlieten zij het vertrek. An- nie bracht mevrouw von Saszneck in de huiskamer. Mag ik u wat geven, tante Elisabeth? vroeg Annie, zich met moeite tot kalmte dwingend. Ook mevrouw von Saszneck gaf zich moeite zich te beheersch-en. Neen, dank je, lieve kind, ik h-eb in het hotel alles genomen wat ik noodig heb. Als je het goed vindt, zullen wij nu overleggen wat er al zoo moet gebeuren. Is alles reeds geregeld voor de begrafenis? Ja, tante Elisabeth, onze hulp ln de Evangelie: De ongeloovighM vm Thomas. 5 M O.L.V. Boodschap. H.Vinc, Ferrcriuf 6 D H. Cselestinus 7 WH. Albertus, kluizenaar 8 D H. Walterius 9 V H. Waldetrudil 10 Z H, Macarius ZONDAG 4 APRIL' Beloken Paschen, hoogdubbel, 1° klaf< - Wit. - «Quasimodo». - 2" Gebed van derï II. Isidorius. De Kerk spreekt ons beden vooral over de deugd van geloof, zoo noodzakelijk voor ons godsdienstig leven. In liet Epis tel leert de H. Joannes ons: «Welbemin den, al wat uit God geboren is, overwinl: de wereld, en dit is de zege die de we reld overwint: ons Geloof. Wie is bet die de wereld overwint, tenzij degene die gelooft dat Jezus de Zoon Gods is?». Dit geloof wordt versterkt door liefi Evangelie waarin twee verschijningen van, Jezus verhaald worden, een op Zon-dag avond, toen de apostelen bijeen waren in de zaal van het Laatste Avondmaal, en acht dagen later, aan dezelfde apostelen en aan Thomas. Vooral voor de laatste verschijning heeft d-e Kerk bijzondere aandacht; want door Thomas' ongeloo- vigheid te overwinnen, gaf Christus aan al de menschen een van de meest door slaande bewijzen van zijn Verrijzenis en. du3 van zijn zoonschap Gods. Dit geloof zal ons, in het uur van del bekoring en de beproeving, herinneren aan Gods opperste rechten, aan de ge- hoorzaamli^id van zijn schepselen, aaif de onuitsprekelijke smarten waardoor Je zus voor onze zouden heeft geboet, aan de noodzakelijkheid van het gebed, aan de eeuwigheid der pijnen waarmede God den verstoken zondaar straft, aan de ein- delooze vreugden waarmede hij zoo heer lijk een getrouwheid van enkele jaren beloont. Aan al die waarheden herinnert ons het geloofen hoe geducht 's vijand»; pijlen ook wezen, hoe hevig ook zijn in blazingen, hoe aanhoudend de strijd, de vurig geloovende ziel vindt in haar geloof den stevigsten steun van haar weerstand,- het grondbeginsel van haar standvastig heid in het goede, het ware geheim def overwinning. Zalig de ziel deze woorden komen' van God zelf zalig de ziel die alzoo de verzoeking weerstaat zonder er zich aan blootgesteld te hebben... het oog gevestigd op de goddelijke beloften; ze zal reeds hier beneden zegepralen; en later zal ze den prijs van haar edelmoe digheid en van haar getrouwheid ontvan gen. (Jacobus, 1, 12.) Want Christus, zoo verzekert ons dé H. Paulus, verlaat in den strijd zijn vol gelingen niet, daar Hij een barmhartigei hoogepriester is die beproefd is geworden en derhalve weet wat de beproeving en ons kan ter hulp komen in den strijd. (Ilebr. 2, 18, 5, 2.) Dat doet hij door zijti genade, door zijn smeeking. Alsdan doet Hij opnieuw voor ons de vraag die Hij zijn hemelschen Vader toestuurde toen Hij den laatsten aanval der hel ging on derstaan en zegevierend afslaan«Va der, ik vraag niet dat Ge hen wegneemt uit de wereld, maar dat Ge hen bewaart voor het kwaad.». (Joh, 17. 15.) En omdat wij gelooven in zijn fcoon" Jezus, omdat we ons van Hem -niet wil len verwijderen; omdat we, ons zelf mis trouwend, in Hem alleen, door het gebed^ onze hoop stellen, omdat Hij in zijn Zoon ons ziet en bemint, daarom zal de Vader ons voor 't kwaad bewaren. Hij zal zijn] goede engelen zenden die ons onzicht baar zullen naderen om ons te dienen H. VINCENTIUS FERRERIUS, BelijJef (Woensdag 7 April.) De H. Vincentius, in 1373 in Spanje ge boren. trad op achttienjarigen leeftijd in de orde van den H. Dominicus. Hij reisde door gansch Europa en spoorde de zon daars aan zich voor te bereiden op den' dood, «want de Menschenzoon komt op een onvoorzien uur». (Evangelie). Hij ivcrd de Engel van liet Laatste Oordeel P genoemd en steeds herhaalde hij de woor den: «Staat op, dooden, en komt ten oor deel. Hij bevestigde zijn woorden door menigvuldige wonderen. (Epistel.) Met duizenden telde men de bekeeringen. Vela ongeloovigen en Joden namen het christe lijk geloof aan. Zeer dikwijls kwam het voor. dat ieder der toehoorders zijn eigeit moedertaal vernam, ofschoon de predi kant steeds Spaansch sprak.Hij mocht,- tot zijn groote vreugde, liet cin-de beleven van de Scheuring van het Westen (1417) en overleed twee jaar later. Paus Calix- tus III verklaarde hem heilig in 1455. IBBIBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBI Een Europeaan en 34 inlanders gedood. Te Durban is een liftkooi in een^ mijn neergestort. Een Europeaan en 34 inlan ders zouden bij het ongeluk zijn gedood. F. BLANCKAERT-VERLEENE (Meesterkleermaker) Gasthuisstraat, 41, Poperinge, Eerste keus Kostumen, Overjassen, Fantazijbroeken. Speciale zwarte stoffen voor ceremonie. Eenige verkooper der «BELGICA»-Regen- mantels. Lederartikelen en spe cialiteit van Lodens, gewaarborgde herkomst van Alsace en Tyrol. UNIFORMEN. huishouding is een flinke, praktische vrouw, Zij heeft mij dadelijk in alles raad. gegeven. Zoo, dan zullen wij aan haar ook wel het opbreken van je kleine huishouden, kunnen ovex-laten. Ik zou liever niet lan ger dan noodig is van Saszneck wegblijven en wil je in elk geval dadelijk meenemen. Wat je wilt meenemen geven wij de vrouw aan, zij kan dan alles nazenden. Dat wat je van kleeren noodig hebt, nemen wij dadelijk mee. Ik heb mijn kamenier mee gebracht, die kan Je helpen. En als je nu wat te doen hebt, dat je afleiding geeft in je smart, dan is dat heel goed. Annie had het gevoel alsof haar wan kelende levenshoot weer in een kalme haven was binn-engeloopen. Zonder een woord te zeggen drukte zij een kus op de hand van mevrouw von Saszneck, die haar toelachte. Zoo kindje, roep nu juffi-ouw Leh mann-, ik wil dadelijk zelf met haar spreken. Deze werd dadelijk geroepen en hsfc gesprek tusschen haar en mevrouw von Saszneck was heel eigenaardig. Maar juf frouw Lehmann was werkelijk een bij zonder flinke vrouw. Zij begreep dadelijk wat er van haar weaxl verlangd. Den volgenden dag kwam zij reeds met het bericht, dat mevrouw Bornemann, die op de -tweede étage woonde, het geheele meubilair voor haar dochter wilde koopen, als het niet te duur was. Op die manier werd alles vlugger geregeld dan men had gedacht. Zondag werd Bettina Sundheim begraven en Maandag vroeg gingen me vrouw von Saszneck en Annie reeds op reis. VERBODEN NADRUK, ('t Vervolgt). co» t« verkrijgen bij onze Verkooperé.

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1937 | | pagina 7