e Stem m het Hap
HEURSEL, Gezichtskundige
Botersiraat, 41, IEPER
wwm
in Leening
De Veekweeksyndikaten
Doet GRATIS uwe OOGEN ONDERZOEKEN
HEURSEL
Schoolgerief
W oordenboeken
ZEISS Glazen ',c
GEMENGDE STROP
Wanneer, is eenr
vrouw gelukkig?"
KIN DER RIJTUIGEN
GEDACHTEN
UIT D
MAAN
ik niet weet, of ik wel lang meer
leven, En als ik dan niet alle» aan u
door
Ja
van
OPTIEK
IN DEN NEGER
ONS WEKELIJKSCH RAADSEL
Een goede laag
gemengde stroop
bbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbb
A. - OPRICHTING
B. - DOEL
C. - WERKING
ROND DE
XVIII6 IJZERBEDEVAART j
NIEUWE VERLICHTING VAN
DE IJZERTORENKRYPTE
AANBESTEDINGEN
■BBBBflBBBHBBHBHHBBBHBHBBHflBIlBBBBBBBBBIBflBBBBBBBBBBlSElBBBflK
A. MOHCAREY - DECANTE
MEER DAN 40 MODELLEN.
bijvoegsel AAN DE POTEEING3NAAR EN LS IIAT.LE VAK ZONDAG! ii SEPTEMBER 193t. NV ST."
De rechte handel
is de rechte wandel.
Als de spijze mindert
meest de honger.
Lekker kele
kost zoo vele.
Draagt uwen vriend tot Roome a toe,
en zet hem daar onzachtjes neer, ge zijt
uwen dank kwijt.
Armoe en schendt geen eere,
ÖITMANNfKE"
PAMES, HEBREN, VRIENDEN SAMEN
Van het Poperingsch gebied
'k Ga U weeral eens verhalen,
Wat er dees week is geschied.
'k Zal U spreken over dingen
Die ge wel of niet en weet.
Van den os op 'n ezel springen
Nieuws dat is er, met de vleet,
Want de wereld, beste vrienden,
Draait. Dat weet ge allen wel.
En elkeen kan 't ondervinden,
Dat op 't lest wordt, zottespel.
VAN ZOT GESPROKEN. 'k Was
Verleden weck in de statie van Oostende
Om den trein naar Brussel te nemen. Ik
Was acht dagen schoon leven komen door
brengen aan de zee, maar mijn klein va-
cantieke was nu door. 'k Mocht terug naar
huis, met pak en zak, bruingebrand van
zon en lucht, maar met 'n leegen porte-
monnale. Enfin, 'k ging dus mijn trein
nemen. Daar komt daar almeteens ne vent
aangeloopen, recht bij 'n pakskensdrager.
it Zag er zoo 'n halven kwibus uit en hij
zeg't:
'k Zou moeten den trein nemen!
Voor waar naartoe? vraagt de drager.
Dat zeg ik U niet, 't zijn uw zaken
niet! antwoordt de kwispel.
Hij zegt gedurig hetzelfde aan andere
personen en eindelijk komt de statieover
ste daar aan.
Maar mijnheer, zegt hij, als ge wilt
dat we U zeggen, waar uw trein staat, dan
moeten we toch weten, waar ge heen gaat
Heel goed, antwoordt de zot, ik ga
naar Brussel.
Spoedt U dan, want de trein gaat
vertrekken.
Ik zat reeds goed in 'n hoekje van de
afdeeling, toen de zot er ook binnenviel.
Wanneer de trein zich nu in beweging
zette, sprong hij tot voor 't venster en
riep naai- buiten, naar den statieoverste:
Hé! Nu heb ik U eens goed vast ge
had! Ik moet niet naar Brussel, maar
haar Kortrijk!
En lachen dat hij deed!
ALS WIJ LEZEN IN DE BLADEN
Over 't land van Onkel Sam
Kan op voorhand men reeds raden.
Wat hun weeral overkwam.
Steeds en altijd 't zelfde ding,
Nog en nog maar Kid-napping.
Daar zijn al zooveel oplichtingen ge
beurd. Te beginnen met het kleintje van
Lindbergh en dat houdt maar niet op.
Maar ge meet daarom zoo ver niet loo-
pen als Amerika. Mijnheer Vincent Hui-
dobro, 'n hooge personaliteit uit Chili die
in Parijs in de Ambassade werkt is ook
'n slachtoffer van Kid-nappers geweest.
Na met een vriend een glas gedronken te
hebben tegen de statie van Montparnasse
ging' hij te voet naar Auteui!, waar hij een
zakenvergadering moest voorzitten. Eens
klaps stopte er een taxi nevens hem. en
iemand riep zijn naam. Mijnheer Huido-
bro gaat kijken, maar opeens wordt hij in
de auto getrokken, gechloroformeerd en
gebonden. Hij werd ergens in een appar
iement gedragen, en daar verplichtten
zijne ontvoerders hem, honderd maal te
schrijven: «Engeland mag niet tegenge
werkt werden Mr Huidobro had eenige
dagen te voren een antl-Engelsche voor
dracht gehouden.
Na deze straf werd hij terug in een
taxi geworpen en naar huis gevoerd.
EN DIT GEBEURDE niet in Parijs
maar aan de haven van Oostende.
Su"kewiet moest visch koopen en zocht.
Hij kwam aan een tafeltje, waar de
vischverkoopster hare waar had uitgestald.
Hm! Hij ziet er niet versch uit, uwe
visch, madammeke!
Niet versch, reept zij verontwaardigd.
Niet versch, maar zie eens mijnheer, hij
ademt nog.
'k Zeg niet, 'k zeg niet, antwoordt
Suskewiet. Hij ademt neg, 't is waar, maar
't is 'n stinkenjtïn asem!
VAN STINKENDEN ASEM GESPRO
KEN. Iemand die een beetje te veel ge
dronken heeft, krijgt ock zoo'n welrieken-
den biergsur.
Maar ge moet het allen hcoren,
Werpt mijn raad nu niet verloren.
Drinkt een pint op tijd en stond
Da's voor maag en hart gezond.
Doch daarom niet overdreven
Of zooniet verkort g'uw leven.
Want wie veel aan Bacchus offert,
Wordt toch vroeg of laat gekofferd.
Hoeveel zijn er al den bak niet ingevlo
gen door te veel te drinken? Maar we
spreken daar over Bacchus. Wie was Bac
chus? Iedereen heeft er al over gehoord.
Bacchus was een Grieksche God, ock
Dionysos genaamd. De eeredienst aan
Bacchus werd vooral door de landelijke
bevolking onderhouden, 's nachts onder de
schijn van de maan en van toortsen in
de bergen. Deze eeredienst ging gepaard
met woeste dansen, onmatig drinken, en
hierbij trachtten de aanbidders buiten
zichzelve in extaze te geraken. Bij
IHBHBBHBUBBBHIHBiaiaaKSBa
Mengelwerk van 12 September '37. Nr 31.
door
H. COURTHS-MAHLER
Maar dat alles weet u wel, mijnheer de
baron, ik wilde er u alleen maar even aan
herinneren.
Dadelijk na den dood van de jonge me
vrouw is u op reis gegaan, èn de meubels,
«n al 't andere, werden naar een expedi
teur gebracht. En u vroeg mij toen, of ik
het kleine baronesje bij mij wilde houden,
tot u terug was.
Nu dat deed ik heel graag, want het
kleine barenesje was een engeltje. U hadt
bij een bank geld achtergelaten, en daar
kou ik elke maand gaan halen, zooveel
mij toekwam.
Dat was evenwel niet heel veel, want u
was toen neg niet zoo rijk als tegenwoor
dig. En toen het baronesje later melk, en
allerlei versterkend voedsel meest hebben,
hadden het kir.d en ik er niet genoeg aan,
maar ik kon haar toch geen honger laten
lijden. Ik kon u dat evenwel niet schrij
ven, want niemand wist waar u gebleven
was,
In dien tijd werd er weer een pleegmoe
der gezocht voor een weesje, waarmee de
«rootvader niets wist aan te vangen. Toen
heb ik dat andere kindje óók bij mij ge-
domen, om er een beetje bij te verdienen.
Maar zeer geëerde heer baron, ik heb
daar later grooten spijt van gehad, want
ik ben daardoor in een zware verzoeking
«komen, die mijn leven nu zoo ellendig
blaakt. Ik heb zoo'n berouw, en ik kan het
iflet langer stilhouden, ik moet nu alles
aan u biechten, want de lieve God heeft
®r mij voor gestraft met een zware ziekte,
v-.-'
f !||j£i r- V$'iH' f-5§l «s>i-
.Iv v
>s3'V S:V.
t ,^j" if- e 1' 'V1 -ï V A'i i;
-v -■ t'v^-'v'r
fa» -"f V
Mleke,^
want
het
zijn echte
ons noemen ze dat «zat». De Romein-
sche regeering verbood op den duur deze
Bacchanaliën, omdat ze gevaarlijk geacht
werden voor den staat. Bacchus was in-
tusschen de God van den wijn geworden.
Hij wordt afgebeeld met een beker in de
eene en een wijnrank in de andere hand.
Vele kunstenaars hebben het beeld van
Bacchus op hunne wijze vereeuwigd. Zelfs
de Vlaamsche schilders Rubens, Van
Dijck, Jordaens en andere brachten tafe-
reelen uit de levensgeschiedenis van dezen
Oosterschen God op het doek.
Over eenigen tijd las ik in Rotterdam
een opschrift in 'n café:
't Water doet de palen rotten.
Die dat drinken, dat zijn zotten!
Met die palen bedoelt men, de boomen
die in den grond worden geslagen om de
huizen op te bouwen. Want Rotterdam
is heel moerasachtig.
Daartegenover hebben we andere spreek
woorden als:
Als de wijn is in den man,
Is de wijsheid in de kan!
Of nog een ander:
Wie water drinkt op tijd en stond,
Heeft gouden woorden in den mond!
MIEKE KWAKKELS had ook gouden
woorden in den mond. Ze was pas ge
trouwd en diende nog.
Hewel, Marie, vroeg heur madam, is
het een brave man die ge hebt?
Och ja, madame, antwoordde Marie,
want luister. Hij gaat ons nieuw meubels
koopen, als hij geld zal hebben. En hij zal
geld hebben als hij werk gevonden heeft,
en hij zal werk hebben, wanneer hij er
naar zijn zin gevonden heeft. Ik heb nog
nooit een man gezien die zoo braaf is en
zoo'n goede inzichten heeft.
MET PLEZIER LAAT 'K U IETS WETEN
Zoo g'uw sleutel hebt vergeten
En ge komt wat laat naar huis,
Moet ge maken veel gedruisch
Opdat 't vrouwtje U zou hoeren,
En dan is het spel verloren
Want als ze komt opendoen,
Ziet ze 't uur en ze wordt groen
Van nijd en roept dan Wacht,
't Is reeds twee uur van den nacht,
In 't vervolg de deure sluiten
En ge blijft voorgoed dan buiten!
Hewel mannen, troost U. Daar is al 'n
middel voor gevonden. En voor diegenen
die geen sleutel krijgen is 't nog 'beter. Een
Weensche werktuigkundige heeft een slot
uitgevonden waarvoor geen sleutel noodig
is. Ongeveer als de sleten van de groote
brandkasten, heeft zijn slot een schijf,
zooals bij ons de telefoon. Er zijn vijf
nummers op en het eenige wat we moeten
doen om binnen te komen is het vereisch-
te nummer draaien.
MA, riep klein Lientje, de schoenma
ker van op den hoek heeft gevraagd wan
neer ge de herstelling van uw schoenen
zult gaan betalen?
Zeg aan den schoenmaker, antwoord
de ma, dat hij moet wachten tot ik eerst
mijn schoenen betaald heb!
Tegenwoordig wat men hoort of ziet»
't Is al gekocht al op crediet.
Velen laten veel bewonderen,
Maar laat U toch niet bedonderen,
Denk gerust en niet gefaald,
Gansch dat boeltje is onbetaald.
Wie 't contrarie zegt, die liegt,
Want gedenk de schijn bedriegt
'n Goeie kameraad van mij, trouwde
eenige dagen geleden met 'n lief kindje
van minder dan duizend weken.
En ze brengt al haar meubels mee en
gansch de santerboetik
Zoo zei hij tegen mij. Ja, waarlijk hij
was met zijn... voeten in de boter geval
len. Maar 't werd margarine.
Ik ging naar de trouwfeest. Prachtig!
Chic! Pijn diner! Kostelijke dranken! De
champieter vloeide.
H'J is nu getrouwd, 'k Kwam hem giste
ren tegen. Hij zag er vermoeid en verma
gerd uit.
Ziek geweest? vroeg ik.
Ziek in mijn hoofd, ja! 'k Word nog
zot!
Maar wat is er dan gebeurd, toch
geen ongeluk!
Een ongeluk, veel erger, een malheur.
Stel U voor dat ik op 't einde van de
maand langs alle kanten mocht betalen.
Hier honderd frank voor de eetzaal, daar
honderd voor de keuken. Daar nogeens
voor de slaapkamer. Maar 't ergste kwam
vandaag. De kosten van de bruiloft mag
ik nu ook betalen. Dat was ook op crediet.
Nu zucht hij: En was ik maar nooit ge
trouwd!
Menschen, gedenkt dat er ergens ge
schreven staat
Wie trcuwt doet goed,
Wie niet trouwt doet 'beter.
IBBaiBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBBB
heb verteld, kan ik geen rust vinden in
mijn graf. 't Valt mij evenwel zeer moei
lijk, om mijn schuld te bekennen, maar
het moet toch gebeuren, en als ik dan
dood 'ben, krijgt u in elk geval dezen brief.
Zoolang ik neg in leven ben heb ik den
moed niet om hem u te zenden. Ik vraag
u duizendmaal om vergeving, mijnheer de
baron, 't was heel slecht van mij, maar ik
was zoo arm, en ik dacht ook dat u al
lang dood was, omdat ik nooit lets van u
hoorde, en cmdat het geld op die Bank
bijna op was. En ook, omdat het barones-
je er zulk een groot geluk door zou krij
gen, want ik meende niets anders, dan dat
zij nu een arme wees was. Maar nu zal ik
u dan eindelijk alles zeggen.
Het baronesje groeide heel voorspoedig
op, cn was een bijzonder moei kindje. Alle
menschen keken naar haar. En, God weet
't mijnheer de baron, ik heb haar ver
zorgd zoo goed als ik kon, en ik hield ook
zoo innig veel van haar, en ook van het
andere meisje, Annie Martens, dat was
maar een paar dagen ouder dan het ba
ronesje. En ze had ook blauwe oogen en
blond haar, maar 't haar van 't baronesje
werd later iets donkerder, zoodat het pre
cies op goud geleek.
Nu stierf ook de grootvader van de klei
ne Annie, en hij liet haai- niets na, en dus
kreeg ik ook geen geld meer voor de kleine
Annie, en dat was heel erg voor mij. Ik
had dat kind nu wel naar het weeshuis
kunnen brengen, en ik dacht, dat ik dit
het baronesje ook zou moeten doen, en ik
was er zeer bedroefd over, want ik had
zoo'n innig medelijden met die kinderen.
Op zekeren dag ging ik met de beide meis
jes naar 't plantsoen, waar ze altijd in het
zand speelden. En ik was zóó in mijn treu
rige gedachten verdiept, dat ik een, oogen-
blik geen acht sloeg op de kinderen. Op
eens hoor ik een luid geschreeuw, en een
groot rumoer, en toen ik opkeek stierf tic
bijna van schrik, want één van mijn bal-
da méisjca wai tot vlak vóór een wagen
Dat staat er zoo wel niet, maar 't komt
toch op 't zelfde neer. Alles is maar 'n
manier van opvatten.
DE JONGE ADVOKAAT nam het ook
goed op. Hij pleitte voor de eerste maal,
voor iemand die beticht was 'n gouden
uurwerk gestolen te hebben.
Maar heeren, sprak hij vol vuur,
denkt eens na. Hoe zou die man dat uur
werk kunnen gestolen hebben. Hij is hee-
lemaal afgetast geworden. Het is niet ge
vonden, noch in zijn zakken, noch in zijn
kousen of schoenen. Waar was het dan?
CXnder mijn hoed! riep de beschuldig
de die met passie het pleiten aanhoord had
en fier was slimmer te wezen dan de ad-
vokaat.
'N SLIMME is de museumwachter van
oudheidkunde.
Hoe oud ls dit geraamte? vroeg ik
hem.
Twee duizend en zeven jaar en vier
maand, mijnheer.
Hoe weet ge dat zco Juist?
Wel, ik ben hier nu zeven jaar en
vier maand, en toen ik hier kwam, was het
al twee duizend Jaar oud!
DROOMEN ZIJN BEDROG,
Dat herhaalt men dikwijls nog.
Doch ik zeg: het is niet waar,
Hier een voorbeeld 't is heel klaar.
Wat Thimy zag toen hij sliep,
En 's morgens in 't geheugen riep,
Dat gebeurde nog dien dag,
Toen hij de dood voor oogen zag.
Thimy is een vliegenier uit Engeland.
Toen hij opstond zei hij tegen 'n kame
raad: 'k Droomde vannacht dat ik met
mijn vliegtuig naar beneden tuimelde en
in 'n boom bleef hangen, zoodat ik onge
deerd naar beneden kon klauteren
Thimy vertrok met zijn vliegtuig, maar
kwam eenige uren later terug op het
vliegveld... per auto. Over 'n groot bosch
vliegende, weigerde de schroef eensklaps
alle beweging. Van .geringe hoogte zweefde
hij naar beneden en bleef haperen in de
kruin van 'n reusachtigen eik. Thimy
kwam naar beneden en was ongedeerd.
Waaraan men zien kan dat droomen niet
altijd bedriegen.
'T WAS GEEN DROOM voor piloot
luitenant Preston. De een-en-zeventig ja
rige Hertogin van Bedfort die in Maart Jl.
een solo-,vlucht ondernam, waarvan zij
niet meer terugkeerde, heeft een fortuin
van ruim 355.000 pond nagelaten. In haar
testament laat zij haar vliegtuigen en een
bedrag van 3000 pond aan haar piloot
Preston. En voor wie het ook geen droom
is, dat zijn twee Engelschen die haar ne
gen jaar geleden bij een noodlanding in
Perzië, gastvrijheid, verleenden, en die nu
ieder een legaat van 2000 pond ontvan
gen.
Ondank is 's werelds loon,
Zoo wordt er veel beweerd,
Maar zooals g'hier kunt zien,
Is het toch wel verkeerd.
Erkentelijk zijn, schenkt eigen vreugd,
Het is een wonderschoone deugd.
DAT ZAL AAN UW MAN deugd
doen mevrouw, zei de dokter. Hij moet
volmaakte rust hebben. Ziehier een kal
meerend poedertje.
En wanneer moet hij dat innemen?
Och! Maar dat is niet voor hem!
't Zijt gij zelf die het moet innemen, me
vrouw!
Ze heeft het poedertje daargelaten.
GRÈVE EN STAKING dat zijn woorden,
Waaraan men stilaan zoo gewent.
Men roept ze op veel akkoorden.
Maar 't is U nog onbekend.
Dat men nu tracht te geraken,
Aan een recordman in het staken.
't Gebeurt in Amerika. Een jong ge
trouwd vrouwtje, de zeventien-jarige Jo
sephine Mc. Coy, valt de onderscheiding
te beurt, het eerste bruidje te zijn dat door
middel van staking, tracht de onmin die in
haar huisgezin heerscht op te lossen. Na een
woordentwist was haar liefhebbende echt
genoot het afgestapt, naar zijn ouders te
rug. Doch Fientje pakte pak en zak en
volgde hem. Voor zijn ouders huis aange
komen, zag ze zijn auto voor de deur
staan en ze kroop er in. Ze is vastbesloten
er niet eerder uit te komen, dan wanneer
haar man terug naar de echtelijke woning
wil gaan. De politie wil zich met het geval
niet moeien. Zij vindt dat ze het maar met
mekaar moeten uitvechten. Welwillende
buren brengen haar eten en drinken. Ze
heeft het er zich heel gezellig .gemaakt en
houdt met de voorbijgangers een praatje,
zeggende dat haar geduld nog lang niet op
is. Gansch de stad wacht nu met span
ning het slot van deze eigenaardige sta
kingshistorie.
'K WAS OVER T LAATST eens in een
afspanning op den buiten en 'k moest er
den nacht doorbrengen.
Wek me morgenvroeg om vier uur,
zei ik aan de meid.
Eenige minuten later komt ze binnen
«■bbbbbbbbbbbmbbbbbbbabbbbb
geloopen en ze zou overreden zijn, als een
mooie dame haar niet had weggetrokken.
Toen sprong er ook een hesr naderbij, dat
was de man van de dame, en ze zouden
bijna alle drie onder den wagen zijn geko
men maar gelukkig liep hst goed af. Ik
was bijna verlamd van schrik, en toen ik
op 't kind afvloog had de mooie, deftige
dame haar op den arm, en kuste en aaide
haar, en lachte en schreide' tegelijk. Maar
ik was heelemaal in de war. Toen vroeg
die dame mijIs dat uw kind? Neen,
ze ik; 't is een arm weesje. En ik zag nog
in het geheel niet, wie van mijn beide
meisjes het was. En ik weet ook niet meer,
wat ik nog meer heb gezegd; en gedaan,
want 't draaide mij alles voor de oogen.
Ik west alleen nog, dat de vreemde dame
er op aandrong, dat ik 't kindje aan hièir
zou geven, ze vond het zoo mooi en lief,
en ze zou het als haar eigen kind aanne
men, en als een prinsesje opvoeden, en ik
zoü er ook geld voor krijgen, veel geld.
Ze smeekte haar man, dat hij het goed
zou vinden, en de deftige mijnheer zei van
ja: en hij zei tegen mij dat hij senator
Sundheim, uit Hamburg was, en hij wilde
der volgenden dag met zijn vrouw bij mij
komen, om over alles te praten.
En tosn gaf de dame mij het kindje
weer op den arm, kuste het nog eens weer,
en ze zag er heel gelukkig uit. En toen zag
ik pas dat het ons baronesje was. De klei
ne Annie zat nog heel rustig in 't zand te
spelen en ik had gemeend, dat het Annie
was geweest.
Daar stond ik nu met het kind op den
arm, en begreep niet recht wat er met mij
gebeurd was. Ik zou vijf duizend mark
van senator Sundheim krijgen als ik hem
het baronesje wilde laten; en ik had hem
al gezegd, dat zij een weesje was.
Ooh, reer vereerde mijnheer de baron,
ik heb dien nacht geen seconde geslapen.
Ik moest altijd aan dat vele, vele geld
denken en ook,'dat het baronesjé dan zou
opgevoed wonden als een kind van rijke «h
met 'n ouderwetschen wekker en zegt:
Hier zie, meneer, 'n wekker. Hij staat
gezet om op vier uur af te loops n, maar
als hij niet afloopt, moet ge hem maar 'n
beetje schudden.
GE HEBT ALLEN al gelezen over de
talrijke boschbranden die tegenwoordig
Frankrijk teisteren. Verleden Zondag nog
een felle, die over een uitgestrektheid van
zestig kilometer woedde. De troepen kwa
men bij het blusschingswerk te pas. Een
jongen van vijftien jaar werd aangehou
den daar hij van iemand tien frank kreeg,
en daarvoor het vuur aan 't woud zette.
Een andere die Nero wilde naapen, stak
een bosch in brand 's avonds, omdat hij
dat schouwspel van verre, in de donkerte
zoo prachtig vond.
In Engeland brandde een school af. Men
dacht dat een leerling 't gedaan had om
langer vacantie te hebben, maar 't is nu
bewezen dat de eenige plichtige de zon is.
Een nieuwe ruit was ingezet en ze was een
beetje bolvormig. Zoo deed ze dienst als
brandglas en heel de school brandde uit.
MIJNHEER DE DIRECTEUR van den
dierentuin was ook in vacantie gegaan en
voor zijn vertrek zei hij tot zijn oppasser:
Schi-ijf me eens hoe het hier gaat
met de beesten.
Eenige dagen later kreeg hij 'n brief.
Mijnheer! Alles gaat hier goed. Al
leen de chimpanzee lijkt zoo treurig en
eenzaam. Wat mceten we er mee doen, tot
wanneer ge terugkomt?
En nu allen beste vrinden
Kan 'k geen verder nieuws meer vinden,
'k Wensch U allen deze weke,
Alle dagen aan een reke,
Veel plezier en vroolijkhcid
Zonder ruzie of lawijd.
Zonder dieftc, moord of brar.d
Maar met rust in 't gansche land.
Vrede weze onder allen
Laat ons dus geen uur vergallen.
En nu zeg ik tot 'besluit
Hei! Tot Zondag en 't is uit.
Hopende dat 't U heeft aangestaan,
Groet U
't Manneken uit de Maan,
BLANCKAERT-VERLEENE
(Meesterkleermaker)
Caathuisitraet, 41, Poperinge,
Eerste keus Kostumen, Overjassen,
Fantazijbroeken. Speciale zwarte
stoffen voor ceremonie. Eenige
verkooper der «BELGICA»-Regen-
mantels. Lederartikelen en spe
cialiteit van Lodens, gewaarborgde
herkomst van Alsace en Tyrol.
UNIFORMEN.
Oplossing vorig Raadsel:
VIN - DEN - VINDEN.
Nieuw Raadsel:
Mijn één verkoopt de winkelier,
Mijn twee komt voort van 't licht;
En drie dat worden allen hier, ->
De ouden zijn er reeds heel dicht,
't Geheel dat hoor ik zeggen,
Als men 't niet zeker uit kan leggen'.
iflbhbbbflflebflflflbbhbflflbflbflbflh
en gij hebt den
gezondsten en goed
koopsten maaltijd voor
wie zwaar werk ver
richten-
COMMERCIAALE
APPELGELEI-
IN ALLE KRUIDENIERSWINKELS
voorname menschen, zooals haar immers
toekwam, en niet naar het weeshuis zou
moeten.
Maar dan bedacht ik ook weer wat er
wel zou gebeuren, als mijnheer de baron
soms onverwacht weer mocht komen, en
zijn kind van mij terug wilde hebben.
En dan kwam dé verzoeking weer. Het
andere kind was een wees. waarnaar nooit
iemand zou vragen. Niemand zou er iets
van merken, als ik de beide kindert jes ver
wisselde. Zij kenden zelf haar nog niet;
ik noemde haar Annie en Nannie, en daar
luisterden zij naai'. Annie en Nannie klonk
bijna 't zelfde, zoodat niemand anders
't precies kan onderscheiden.
En de verzoeker zei tegen mij dat ik er
een goed werk aan zou doen, als ik den
senator het baronesje overgaf, onder den
naam van Annie Martens, en de kleine
Annie den, naam van ons baronesje kreeg.
Als ik dat geld kreeg, wilde ik de kleine
Annie bij mij houden, en niet in een wees
huis doen. Als dan werkelijk mijnheer de
baron nog eens terug mocht komen, dan
kon ik hem dat andere kind als zijn doch
tertje geven. Hij zou dat toch niet merken,
want toen hij wegging was het baronesje
een zuigeling, net als alle andere kleine
kindertjes. Zoo lag ik den geheelen nacht
wakker en dacht erover, en kon toch nog
niet besluiten. Naast mij hoorde ik de bel
de kleintjes zoo rustig ademen. God is
mijn getuige, mijnheer de baron, dat ik
het goed met de kindertjes meende, al is
het óók waar, dat het geld mij verleidde.
Nu. om kort te gaan, ik heb den volgen
dón dag het echte baronesje naar den se
nator en zijn vrouw gebracht, maar met
de papieren van de kleine Annie Martens;
en ik behield de kleine Annie bij mij, met
■de papieren van het baronesje.
Toen werden mij de vijf duizend mark
uitbetaald en alles ging vlug van de hand,
want ik leefde heel stil en onopgemerkt
met de beide kindertjes. De voogd van de
kleine Annie vond het best. Hij kende het
Bij koninklijk besluit van 10 Aug. 1919
werden de vroegere afzonderlijke vee
kweeksyndikaten in «Provinciale Verhon
den» vereenigd. De Provinciale_ Verbon
den werden bij koninklijk besluit van 18
Aug. 1923 samengebracht in Nationaal
Verbond der Veekweeksyndikaten».
Het doel van 't Provinciaal Verbond
der Veekweeksyndikaten is het produktie-
vermogen van het rundvee te vermeerde
ren. Daartoe worden de goede dieren (uit
wendig geoordeeld) in 't stamboek inge
schreven. Die dieren worden aan de of-
ficieele nielkkontrool onderworpen, die
hun innerlijke waarde vaststelt. De af
stammelingen dezer dieren worden bij de
kalving getatoueerd en opgenomen.
Van een bepaald ingeschreven kalf kan
men niet alleen de waarde van het uiter
lijke eener moeder, grootmoeder, enz. ken
nen, maar tevens ook hun innerlijke waar
de aan melk- en botergifte.
Rendeerende dieren kosten aan onder
houd niet meer dan minderwaardige
1. OPNAME IN 'T STAMBOEK
Om opgenomen te worden in 't stam
boek moet het voorgesteld dier:
a) Ten minste één jaar oud zijn;
b) Tot 'het rood ras van West-Vlaan-
deren behooren;
c) Uitwendig goed gebouwd en ontwik
keld zijn.
Het Veekweeksyndikaat streeft een
tweevoudig doel navleesch- en melk
productie.
De opname der vrouwelijk dieren ge
schiedt door één provinciale rondreizende
jury.
Gezien de dieren, opgenomen voor 't
stamboek, uitwendig niet in dezelfde mate
aan de vereischten voldoen, worden ze
in drie reeksen geklasseerd: A, B en C.
Reeks A: dieren v. 70 tot 75% der punten.
B: 75 tot 80%
C80 en meer
De opname der mannelijke dieren ge
schiedt tijdens de stierenkeuringen.
Alle kweekers, die het met hun veestapel
goed meenen, hebben er alle belang bij
hunne dieren te laten inschrijven en aan
de melkkontrool te laten onderwerpen.
2. - OPNAME IN 'T GEBOORTEBOEK
Alle roode kalvers, geboren uit stam-
boekdieren, worden binnen 'de acht dagen,
volgend op de kalving, getatoueerd en in
't geboorteboek ingeschreven. Door 't ta-
toueeren wordt een volgnurihner in 't
linker oor geprent, waardoor het dier ten
allen tijd kan vereenzelvigd worden.
Wie zijn dieren Iaat opnemen in 't stam
boek, en deze niet aan de officiële melk
kontrool onderwerpt, verricht half werk.
3. - DE MELKKONTROOL
De melkkontrool wordt gedaan door
officieele melkkontroleurs, die onder be
stendig toezicht staan van den provincia
len opziener en van den heer Staatsvee-
teeltconsulent. Nu en dan wordt bij de
kweekers tegenkontrool gedaan.
Om de vier weken, wordt op één dag
de melkgifte van 't bepaalde dier gewo
gen, en van die melk een staal genomen.
Dit geschiedt gedurende tien naeenvol-
gende maanden. De stalen van gansch de
provincie worden op één plaats door den
H. Opziener ontleed.
Wanneer men nu weet, hoeveel melk
een bepaald dier voortbrengt en hoeveel
botervet die melk bevat, dan rekent men
heel gemakkelijk de botervetopbrengst uit.
Het is praktisch onmogelijk het rende
ment van een dier te bepalen zonder
regelmatige melkkontrool 1Het is
meer dan bewezen dat veel melk geen
flauwe melk beteekent, en omgekeerd.
Om de melkgifte van een vaars of jonge
koe te vergelijken met deze van een vol
wassen koe, gebruikt men coëfficiënten.
De maximum gifte wordt gewoonlijk be
reikt na den ouderdom van vijf jaar.
De melkgilfte van een koe X om 't
(vaars) kalvend op den max. te
ouderdom van bekomen
werkel. gifte
2 j. ber. ongev. 65 v. 't max. x 1,54
2l/i j. 73 x 1,40
3 j, 80% xl,25
3'A j. 85 x 1,18
4 j. 90% xl.ll
j. 93 x 1,07
N. B. De ouderdom der koe moet
als basis dienen der verbeteringen.
Alle mogelijke gegevens van het ge-
kontroleerd dier, zooalsgeboorte, ta-
toueernummer, kalving vóór - en na de
kontrool, melkgifte en vetgehalte op be
paalde dagen, de berekende totale uitslag,
melkgifte en botervet over gansch de
kontroolperiode, worden ingeboekt, waar
van een afschrift in vorm van melkkaart
aan den kweeker gegeven wordt.
Vooruitziende kweekers gaan met hun
koeien naar stieren, wier moeder een
goede melkkaaart bezit.
Boeren, gij zorgt voor beste oogsten door
oordeelkundige bemesting, door gepaste
vruchtafwisseling, door veredeld plantgoed
te gebruiken! Waarom zoudt gij minder
oordeelkundig te werk gaan bij de vee
uitbating
Wie lid wil worden van 't Veekweek
syndikaat, door zijn dieren te laten op
nemen voor 't stamboek, geve zijn naam
op aan de schrijver van 't syndikaat,
Zwarte Nonnenstraat, 14, Veurne.
HEBT GE OOIT EEN GOED WOORDJE
GEDAAN OM EEN EN ANDER KENNIS
AAN TE ZETTEN TOT HET ABONNEE-
REN OP DIT BLAD.
DANK EROM.
huize te LANGEMARK, verbeteringswei--
ken op verschillende steenwegen (beton
en oud kasseiwerk). Bestek 1.190.546,71 fr.
Stukken ter inzage of te koop, prijs 25 fr.,
bij den arr.-ing. te leper.
24 SEPT. Te 11 uur, voor den heer
Claeys, hoofding.-best. van Bruggen en
Wegen, Vrijdagmarkt, 12, Brugge, ver
sterken van den linkeroever der vaart
Ieper-IJzer, tusschen de sluis van Boe-
zinge-Sas en de spoorbrug van BOEZIN-
GE. Bestek z. nr (Ned.)plan, prijs 10 fr.
IBBBBEflBBBBBBBBaBBMBBBaBflfllB
16 SEPT. Te 3 uui-, ten gemeente
huize te GELUVELD, algemeene uitbrei
ding van het electrisch laagspanningsnet
(7530 m.). Stukken ter inzage of te koop,
prijs 50 fr., ter S. V. West-Vlaamsche
Elcctricibeitsmaatschappij, Wilgendijkstr.,
14, Diksmuide.
17 SEPT. Te 5 uur 's avonds, ten
gemeentehuize te VLAMEERTINGE, ver-
beteringswerken aan den steenweg naar
Renir.gelst (beton en oud kasseiwerk). Be
stek 717.504,36 fr. Stukken ter inzage ten
gemeentesecretariaat en te koop, prijs 25
fr., bij den arr.-ing. te Iepar.
22 SEPT. Te 4 uur, ten gemeente
huize te LEKE, gezondheidswerken en aan
leggen van voetpaden in de dorpplaats.
Bestek 108.260 fr. Stukken ter inzage ten
gemeentesecretariaat en te koop mits
storting van 15 fr. voor het lastkohier en
20 fr. voor het plan op postchekrekenlg
Nr 2935.13 van den h. Sansen te Veurne.
23 SEPT. Te 2.30 uur, ten gemeente-
huize te DRANOUTER, verbeteringswer-
ken aan landbouwwegen Nrs 13, 19, 20, 21
en 22. Bestek 218.378 fr. Stukken ter in
zage of te koop, prijs 15 fr., bij den arr.-
ing. te leper.
24 SEPT. Te 11.30 uur, ten gemeente
huize te POELKAPELLEverbeterings-
werken op den steenweg naar Langemark
(beton en oud kasseiwerk). Bestek fr,
292.445,97. Stukken ter inzage of te koop,
prijs 25 fr. bij den arr.-ing. te Veurne.
24 SEPT. Te 10 uur, ten gemeente-
ibbbbbbbbbbibbbmbbbbbbbmbbb
kind bijna niet, en merkte niets van het
bedrog. En dus was alles in orde. Maar
toen u kort daarna terug kwam sloeg mij
de schrik om 't hart. Eerst wilde ik u al
les bekennen, maar toen kreeg ik zoo'n
angst, dat ik dan in de gevangenis zou
komen.
En u hebt er ook niets van gemerkt,
mijnheer de baron. En toen ik hoorde dat
u zoo rijk was geworden en een mooi kas
teel hadt geërfd, dacht ik: Nu zullen mijn
beide kindertjes een goed leventje hebben.
Maar toen u mij met uw kind wilde mee
nemen naar Eckartsberge, om er nog ver
der voor te zorgen, weigerde ik dat, want
ik schrikte er voor terug, dat ik 't zou
moeten aanzien, dat ii het verruilde kind
voor uw eigen kleine meisje hield, mijn
heer de baron.
En u hebt mij toen ook nog vijf duizend
mark gegeven, omdat ik het kind zoo goed
had opgepast. Nu had ik heel veel geld,
maar ik ben toch nooit zoo recht vroolijk
geweest. Mlj-n schuld en mijn zonde wa
ren mij altijd in de gedachte. En dus heb
ik alles opgeschreven, en ik zweer dat het
de waarheid is. Als ik voel dat mijn laat
ste uur is gekomen, zal ik ook wel den
moed hebben om voor het gerecht alles
te bekennen. En nu kunt u doen zooals
recht is, mijnheel- de baron. Het echte
baronesje is door senator Sundheim, in
Hamburg' als kind aangenomen, en Annie
Martens woont nu bij u. als uw dochter.
Ik smeek u om vergiffenis, mijnheer de
baron, en ook de beide kindertjes, die nu
zeker voorname dames zijn geworden, en
het geld dat ik zoo oneerlijk heb gekregen
zal voor arme weeskinderen worden ge
bruikt. God is mijn getuige dat ik niets
slechts heb willen doen, maar het is toch
zeker wel slecht geweest, en daar word ik
nu hard genoeg voor gestraft.
En dat ls nu alles wat ik u te zeggen
heb, mijnheer de baron. En ten slotte wil
lk u nog amceken, om het kind toch niet
te laten ontgelden, wat ik heb gedaan.
Geen geluk is volledig zonder
een goede gezondheid, welke
door geene enkele pijn wordt
verstoord. Maar welke vrouw
lijdt niet soms aan migraine of
zenuwpijnen Gelukkig bestaat
er echter een best geneesmiddel,
de Aspirine tabletten, om de
pijnen der vrouw te doen ver
zachten en verdrijven, wanneer
deze haar geluk komen versto
ren. Een tube Aspirine mag dan
ook in geen enkel huisgezin ont
breken. Vandaag of morgen
kunt U ze noodig hebben.
Vrijdag 20 dezer is deze verlichting pa|
klaar gekomen op een minimum van uit
voeringstijd. Rond 5 uur greep deze in
tieme inwijding plaats.
Na een inleiding van den Heer Platteau
werd de verlichting in werking gesteld.
Groote vakken met betonnen naamplaten
worden ineens zichtbaar, alsof het dag
licht in dunne stralen door de zoldering
dringt en de platen met de cementen let
ters bestraalt.
Ing. Decraemer van Mega legden uit
dat deze verlichting verkregen wordt door
middel van glimbuizen weike achter een
scherm tegen de zoldering zijn aange
bracht.
Daarna werden de grafkelders zelf be
zichtigd. Hier steeg de verbazing ten top.
De wanden en zolderingen der kamers
zijn volledig donkeralleen de graven
hebben een grijsachtige glimming.
Boven elk zerk is een plaat aange
bracht waarop in grijze letters de namen
met liet symbool der gesneuvelden voor
komen. We lezen:
RENAAT DE RUDDER
Ideaal.
JOE ENGLISH
Dienende Kunst.
GEBROEDERS VAN RAEMDONCK
Broederliefde.
FRANS VAN DER LINDEN
LODE DE BONINGE
Volks verbondenheid.
FIRMIN DEPREZ.
FRANS KUSTERS.
BERT WILLEMS.
JUUL DE WINDE.
Iedereen vroeg zich af hoe dit merk
waardig resultaat van licht midden in een
donkere kamer verkregen wordt.
Naar we vernemen geldt liet liier toe
stellen welke onzichtbare ultra-violctte-
stralen voortbrengen. Deze worden opge
vangen door graven en letters welke op
een speciale wijze bewerkt werden.
De indruk welke van deze Krypte uit
gaat is overweldigend.
Deze verlichting zet op waardige wijza
de bezielende gedachtenreeks van' den
IJzertoren voort. Degenen welke den to
ren bezoeken zullen ongetwijfeld diep
aanvoelen hoe de mystieke atmosfeer vatl
deze doodenkamer aanzienlijk gegroeid is.
Deze verlichting brengt geslaagd een dis
crete pieteitsvoile hulde aan onze dierbar#
dooden.
IBBBBBBBBBBBBBBBBBIIBBBEBilfla
HET BESTE HUIS VOOR
bij Sansen-Vanneste, Gasthuisstr., Pop.
alle das- en Gleiswerk, Lepels ea
Vorkefi,, Messen en verder tafelge-
'rlef Vóór uwe maaltijden bij alle
omstandigheden en dit aan voor»
(deeligc voorwaarden.
18, Gasthuisstraat, POPERENG8
'Bezoekt onze Meubeltentoonstelling
alvorens te koopen.
Zij kan het immers niet helpen.
Dit is de zuivere waarheid, zoo waarlijk
helpe mij God, en hiermee teelten ik mij
met hoogachting,
Karoliner Hartmann.
De baron ademde diep en bijna steu
nend, hij greep met een onderdrukten
kreet naar 't portret van Annie Sundheim,
en viel erover heen, op zijn schrijftafel.
Een geruimen tijd bleef hij zoo, als le
venloos liggen. Eindelijk richtte hij zich
half op, en keek met een onbeschrijfelijke
blik naar de foto.
Ja ja duizendmaal ja jij bent
mijn kind jij bent 't dat heb ik ge
voeld van 't. eerste oogenblik af dat ik je
zag. De stem der natuur liet zich immers
zoo sterk in mij hooren. Dat is dus de
oplossing van het wonder! Ja jij
je bent mijn innig geliefd kind! het even
beeld van mijne Maria!
Zijn gezicht was met tranen over
stroomd, en hij was geheel ontdaan door
't geen hij had vernomen. De ontroering
die zich van hem had meester gemaakt
was zóó sterk, dat hij geen kracht had om
op te staan.
Lang zat hij zóó met 't portret van An
nie tegen zijn hart gedrukt. Zijn gedach
ten gingen naai- 't verleden terug. Hoe
had hij zijn best gedaan, cm het vreemde
kind, dat men hem als zijn dochtertje had
gegeven, lief te hebben, wat hadden ze
steeds koel naast elkaar voortgeleefd!
Maar wat was,er een geheel ander gevoel
een warme stroom door zijn ziel ge
gaan, toen Annie Sundheim vóór hem
stond en ham met haar vriendelijken, ver
trouwelijker. glimlach aanzag. In Annie's
tegenwoordigheid gevoelde hij zich weer
gelukkig, na een reeks van sombere Ja
ren. En hij had het als een wonder be
schouwd. dat zij zoo sprekend op zijne
Maria geleek dat zij hem aanzag met
Maria's oogen; dat ze sprak met Ma
ria's stein.
Onuitsprekelijk ontroerd, maar toch zoo
innig gelukkig, zag hij telkens weer naar
het allerliefste meisjesgelaat. Daarna hield
hij het kleine medaillon er naast, en zag
beide portretten vol liefde aan.
Dat is jouw kind. Maria, dat heb jij
mij tot troost achtergelaten, maar een af
gunstig- lot heeft er mij tot nu toe van be
roofd, fluisterde hij.
Eindelijk legde hij de portretten neer,
na dat hij er zijn lippen nog eens had op
gedrukt. Toen greep hij naar de officieele
bevestiging van datgene, wat hij zooeven
had gelezen. Maar deze was eigenlijk niet
noodig geweest, want Annie's verwonder
lijke gelijkenis op zijn overleden vrouw
was voor hem bewijs genoeg. Nu wist hij,
dat hij zijn echte dochter had gevonden,
Maar 't was toch goed, dat hij deze offi
cieele bevestiging bezat, want daardoor
kon hij zijn dochter in haar rechten her
stellen. Hij dacht in dat uur nauwelijks
aan haar, die tot nu toe voor zijn kind
was doorgegaan. Wat er met hètir zou ge
beuren, en wat hij voor hèar zou beschik
ken, was op dit oogenblik nog van geen
belang voor hem. Annie's toekomst ging
hem nu boven alles, 't Was vreemd: cok
nu nog noemde hij haar AnnieHij
had haar onder dezen naam lief gekregen,
zoodat 'hem toescheen, dat de naam
Marianne niet bij baar behoorde.
Toen hij wat tot zichzelf was gekomen
belde hij om zijn kamerdienaar.
Weidner pak zoo vlug mogelijk
mijn koffer voor eenige dagen en maak
je klaar óm met me naar Saszneck t#
gaan. Ik vertrek met den middagtrein.
Best, mijnheer.
Weidner verliet de kamer.
De baron ging naar 't raam. Met schit
terende oogen zag hij naar buiten, en hl)
haalde adem alsof een zware last van zijn
borst was weggenomen.
TKRBODEN NADRUK, Y#CT94«*).