Veel gezegd, Weinig nieuws! Een gebeuren van wereldbeteelcenis in Engeland Aardige Wereld Vergadering van den KatMieien Vlaaetsclien Lusidsiiend fi DE POPERINGENAAR I SANSEN-VANNESTE WEEKBLAD: 50 CENTIEMEN. KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD. - VERSCHIJNT WEKELIJKS ,35'JAAR. _M GEDULD. De Vastenbrief van 1. Ex. INgr bmircy Di KRACHT VAN HIT GEBÉD Waarom en hoe wij bidden moeten SLAGWOORDEN. BETROUWEN. -Schikkingen van den Vasten 1938 WE ZENDEN ONS BLAD 21,50 FRANK. INTERNATIONAAL OVERZICHT Ontslag van den H. Eden als Minister van Buitenlandsche Zaken Een kentering in EngeSand's Buifenlandsch beleid Min gebeebtheid aan den Volkenbond LA LIBRE BELGIQUE s> VALT FLAUW EEN BUITENKANSJE VOOR DE ZIEKEN nabijheid yan de aieke en het 'beeld iet- De H. Bloedprocessie te Brugge ieder zoo diep aangrijpen. ZONDAG 27 FEBRUARI 1938 Uitgever POPERINGE gTelefoon Nr 9. Postch. Nr 155.70.3 ABONNEMENTSPRIJS VOOR 1 JAAR (per post) Sj Binnenland 25.fr. g Belgisch Kongo 45.fr. g =j Frankrijk 45.fr. ij es Alle andere landen 65.fr. g s= Medewerkers lijn verantwoordelijk voor hun artikels. ^flHiHnntmiituimiimiHmiitiiiiimimmmiiiimiHmfHiimiuuMöJwiflmiï? mHCENUR I TARIEF VOOR BERICHTEN: s Kleine berichten per regel 1.25 fr. j Kleine berichten (minimum) 4.fr. 1 2 fr. toel. v. ber. m. adr. t bur. I g Berichten op 1® bl. per regel 5.fr. H Berichten op 2® bl. per regel 2.50 fr. g Berichten op 3® bl. per regel 1.50 fr. Rouwber. en Bedank, (min.) 7.fr. Te herhalen aankondigingen: orijs op aanvraag, g Annoncen zijn voorat te betalen en j g moeten tegen den Woensdag avond j "i ingezonden worden. Kleine be- j §f richten tegen den Donderdag noen. j Wat voor aardige wereld, zuchten de menschen. Het is een oude waarheid, een Cliché. Sedert onze eerste ouders uit het paradijs gedreven werden, heeft het nog nooit welgegaan in de wereld; om te zeggen «wel». «We leven niet in vredestijd, zei Flandin, de Oud-Eerste Minister van Frankrijk; we leven in een staat van vooroorlog.». «La préguerre, zoo als hij het noemt». Het is een nachtmerrie. Maar die merrie geeft geen veulens. In de groote casserole waarin al die Tnenschendriften koken en rasinstinc ten brobbelen, zal het vroeg of laat ontploffen. Prise de bec tusschen twee vol keren. Om den aanval te begin nen is één genoeg; om wereldvrede te bewaren moeten allen koes blijven. De menschen leven in angst en on tevredenheid. Weinigen hebben de olie van 't ge duld; velen den azijn der misnoegd heid; van sommigen is 't gemengeld gelijk in de sala. Er zijn groote en kleine uren in het leven. De Joden gaan naar hun klaag muur te Jerusalem. Ik geloof dat er nu in elke stad klaagmuren zijn. Jo'o kloeg niet. Het nieuw geslacht verstaat het oude niet meer. Gij zijt nog jong, zeggen de men schen van jaren. Jong zijn is een charmant gebrek. Er is een troost: het kan verbete ren met verouderen. De ouderen verstaan ook de jonge ren niet. De stroom keert niet weer paar zijn bron. En de ouderen peinzen meer op het uur van den corbillard dan op andere dingen. De waarheden van ons geloof zijn oud, maar ze zijn algelijk nog geern in 't nieuw gekleed. Sint Job had maar een mesthoop en zijn puisten. 't Was maar mager om in villegia- tuur te leven. Zijn beproeving was geen betaald verlof. En toch was hij gelukkig. «God gaf, zei hij, God nam, Zijn naam zij gebenedijd. En heb ben wij 't goed gekregen van God, we moeten ook het slechte aanveerden. Dat is de harmonie van 't leven, in stilte lijden, zonder fanfaren. Sint Job was een pracht-exemplaar van patiëntie, een model voor alle tijden. God leeft nog die zulke sterkte ge ven kan. Genie is een lange patiëntie; ook het leven is een lange patiëntie. Hoe groot ons geduld ook is, 't is altijd nog te klein. Leefden we eens een seizoen in 't Vagevuur, we zouden meer geduld hebben eens weer op aarde, als IflBBBBBHBBBBBBSBBBBSBlIBaSSatBSaBBBSSBBBSi&aBiaSZSSSSSSZSSSa een stroo In onzen weg ligt of als 't niet foetert met ons colknopje. De wereld wordt thans gediend met slagwoorden. Overal slagwoorden: in de pers, op de affichen of muurkran ten, slagwoorden in de meetings. Ik ken nochtans geen enkel boek waar meer slagwoorden te vinden zijn dan in het Evangelie. Dat zijn van die woorden met geconcentreerde kracht, die nog effekt hebben na 20 eeuwen, want degene die ze uitge sproken heeft, zegde: «Hemel en aar de zullen vergaan, maar mijne woor den zullen niet vergaan. Leest het Evangelie in plaats van uw feuilleton, en gij zult altijd zijn «a la page We leven te midden menschen die hun fouten hebben. Maar er zijn meer zonden van broosheid dan van boosheid. De zondaar is maar een dwergje vergeleken bij de reusachtige bermhertigheid van God. Het zijn geen engelen en heiligen die we tegenkomen op straat, of waarmee we moeten onderhandelen of leven. Het zijn menschen in vleesch en been en ook met veel zenuwen, zoóals wij. Maar ondertusschen vergeten wij dat wij ook geen engels zijn en ook geen heiligen. Is dat niet idioot, alle anderen heilig te willen en niets doen om het zelf te worden. Spreek niet met iedereen over uw kruisjes en uw zenuwen, schreef Pa ter Considine, een flegmatieke En- gelschman. Als ge sommige menschen hoort spreken zoudt ge meenen dat zij niet gelooven dat God weet wat zenuwen zijn.». En als uw hoofd en uw maag zeer doen, waarom moet heel de wereld dat weten? We moeten bidden. O. L. Heer al zijn flauwen kant pakken. Hij heeft een flauwen kant: zijn goedheid, zijn H. Hert. Niemand is zoo gevoelig voor dankbaarheid en liefde als O. L. Heer. Zijn we zondaars, laten we Hem pakken al den kant van zijn barm hartigheid, zijn medelijden met de ongelukkigen. En als we volherden in 't roepen en kloppen, Hij kan het niet uithouden. Hij heeft het immers zelf gezegd. Hij verhoort ons liever dan dat wij verlangen om verhoord te worden. Dat is O. L. Heer. We trekken eens aan de bel en we zeggen: «Niemand thuis», en gaan voort. Zoo doet geen handelsreizi ger die rekent op 20 9?Misschien zijn ze al achter in den hof. Belt twee maal, driemaal. De aanhouder wint Klopt en U zal opengedaan worden. Driemaal en viermaal kloppen op de hemeldeur is niet onbeleefd. En dat het onbeleefd ware, 't is toch een tee- ken van betrouwen. En betrouwen leidt naar liefde. A. B. De Vaster brief uitgezonden door Zijne Exc. Mgr Lamiroy, Bisschop van Brugge, gericht tot al de geloovigen van zijn bis dom, cn die heden Zondag in alle kerken aal afgelezen -worden, gaat dit jaar bij- o-nderüjik over bet gebed. Het begin luidt als volgt: Zeer Lieve Broeders, In zijn wereld-brief over de rampen die het gansehe menschdom teisteren, en de dwingende noodzakelijkheid voor de vol keren om tot God terug te fceeren, schreef onze Heilige Vader de Paus vóór enkele jaren: «De kwalen van onsen tijd kun nen enkel nog door vasten en bidden ge nezen worden». Vroeger hebben wij U het ge-bod van het vasten uiteengezet. Heden zullen wij trachten U beter te doen verstaan wat bidden is; waarom, en hoe gij bidden moet; welke de kracht is van het gebed en welke hulp en sterkte gij erin vinden zult voor gansch uw christelijk leven. We raden vurig alle geloovigen aan met veel aandacht naar deze verhevene raad gevingen te luisteren. 1. - De wet op het vleesch-derven ver biedt het gebruik van vleesch en van vleesohnat. Eieren, melk, boter en alle andere eetwaren, zelfs met vet toebereid, worden altijd toegelaten. De wet op het vasten verbiedt meer dan één volïedigen maaltijd daags te ne men zij laat echter toe 's morgens een weinig voedsel en, 's avonds, een collatie te nemen, volgens de in zwang zijnde ge bruiken in ons land. Het is insgelijks toe gelaten den voornaamsten maaltijd tot den avond, te verschuiven en de collatie "s middags te nemen. 2. - Het Vleesch-derven alleen is voor geschreven op al de Vrijdagen, uitgeno men wanneer de Vrijdag samenvalt met het feest van Or.-aeLie ve-Vrouw-Hemel vaart, van Allerheiligen, van Kerstmis of" van 's Heeren Besnijdenis (1 Januari). Het vleesch-derven en tevens het vas ten zijn voorgeschreven op de Woensda gen (O en de Vrijdagen van de Vasten; op de Woensdagen, de Vrijdagen en de Zaterdagen van Quatertemper; op de vigiliedagen van Sinxen, van Onze- L:eve-Vrouw-Hemelvaart, van Allerheili gen en van Kerstmis, uitgenomen wan neer deze vigiliedagen verplaatst worden naar den tweeden dag vóór deze feesten. Het vasten alleen is voorgeschreven op si de anderedagen, van de Vasten behalve op de Zondagen. Op Góeden-Zaterdag zij t het vleesch- derven en het vasten voorgeschreven tot 's middags. 3. - De wet op het vleesch-derven ver plicht alle geloovigen die ten volle zeven jaar oud zijn- De wet op het vasten verplicht hen van den dag af dat zij ten volle een en twin- tig jaar oud zijn, tot het begin van hun I zestigste jaar. Degenen die verplicht zijn te vasten magen, buiten de Zondagen, maar één maal daags vleesch eten, te weten op den voornaamsten maaltijd, en niet op de collatie. Hetzelfde gekit voor het gebruik van eieren. i. - Wij verleenen aan de militairen in werkelijken dienst, aan hunne echfcgenoo- ten, kinderen en dienstboden, en insge lijks aan de and-ere personen die wezen- Ljk aan den militairen dienst zijn ver- boaden, vrijstelling ran de wet op het Btleesch -derven op alle dagen van het 'i-ter, uitgenomen op Goeden-Vrijdag. Wij verleenen dezelfde- vrijstelling, uit- l genomen op Goeden-Vrijdag', aan de po- C-tie-agenten en aan de veldwachters in Vvrkelijken dienst, aan. de douaniers en aan de' bedienden der accijnsen in wer kelijke» dienst, aan de boechwiachters, ear. de technische bedienden der tele- s ra fen eia telefonen in., werinetijken dienst langsheen de ljinen, aan de briefdragers, aan de bedienden in werkelijken dienst op de treinen, de trams en de autobussen, aan de zeelieden, aan de schippens, aan de werklieden der havens, der hoogovens, der staalfabrieken, der zinkovens, der pletmolens, der- scheikundige fabrieken, der glasblazerijen, der mijnen en der steengroeven, alsook aan de families die voorbijtrekkende troepen huisvesten en voeden. Degenen die, op reis zijnde, of door hun bezigheden buiten hun huishouden opge houden, hun eetmaal nemen onderweg, ia een hotel, een afspanning of een her berg, worden insgelijks ontslag-en van de wet op het vleesch-derven, behalve op Goeden-Vrij dag. Hetzelfde geldt voor de werklieden en de bedienden, die van huis hun spijzen mededragen om ze op hun werk te nemen. De vreemdelingen, op doortocht in Ons bisdom, mogen van de zelfde vrijstelling genieten. 5. - De Pastoors hebben de macht, in afzonderlijke gevallen en om billijke re denen, de personen en de families aan hun gezag ond.erwor.psn, alsook de vreem delingen op doortocht in hun parochie, 't zij geheel 't zij -gedeeltelijk, van het vasten en van het vleesch-derven te ontslaan. Wij verleenen dezelfde macht, aan de biechtvaders; deze mogen evenwel er slechts gebruik van maken ter gelegen heid van de biecht en ten opzichte van eiken biechteling afzonderlijk. De zieken en de personen met zwakke gezondheid zullen zich schikken naar den raad van een gewetensvollen geneesheer. 6. - De geloovigen worden verzocht drie Onze-Vaders en drie Wees-ge groeten en éénmaal de akten van Geloof, Hoop, Lief de en Berouw te bidden, iederen dag van de Vasten, waarop zij zullen gebruik ma ken van een geheele of van een gedeelte lijke vrijstelling van de wet op het vasten en op het vleesch-derven. Degenen die deze gebeden niet zuilen- opgezegd hebben, worden verzocht ln 't offerblok van de vasten een aalmoes te storten, ieder volgens zijn godsvrucht en zijn vermogen. ia Balg», van au tot einde jaer, aaa wie one zendt in .poatzegele of etort op poit- checkrekening 155.79 ven V. Saneen-Van- neete, Drukker, Poperinge, de lom van Uit Frankrijk: 38,70 fr. (Belg. geld). .Uit Amcrikai £5,90 fr- (Belg. geld). DE RIJKSDAG BIJEEN en toch sprak de Fuehrer 3 uren naeen. De Rijksdag, het Duitsche parlement is niet meer, wat het vroeger was de bijeenkomst van de vertegenwoordi gers van het volk, om in een geest van geweldige ani mositeit en bitter heid wetten voor te stellen en te stem men. Geen dagen lange besprekingen meer, gekruid met scheldwoorden en vechtpartijen. - In Duitschland bestaat de democratie niet meer. De Rijksdag komt alleen nog bijeen bij uitzon dering om aan de Fuehrer de gele genheid te geven een lange rede te houden, b. v. een rede van 2 uren 52 minuten, zooals dit Zondag laatst het geval was. Deze rede, langs de draadlooze uit gezonden, heeft ze ker vele luisteraars in Duitschland en in het buitenland aan het radiotoestel gelokt. Er is door de Duitsche Rijkspresident heel veel gezegd geworden, doch maar bitter weinig, dat we niet kenden. Het is de bevestiging van de tot nu toe gevoer de politiek, zoowel in het binnenland als ten overstaan van het buitenland. En het is maar best ook, want de ver rassingen die Hitier ons de laatste jaren gebracht heeft, hebben ons al dikwijls genoeg kippenvleesch be zorgd, bij de gedachte aan de moge lijke reactie van het buitenland. Ge heel de rede geeft ons tenslotte den indruk, dat Duitschland in een pe riode van stabilisatie gekomen is en dat thans na de noodzakelijke spron- genpolitiek, een gezapiger maar niet minder bewuste gang zal gegaan wor den in een effener landschap. Een groote voldoening om het ver wezenlijkte en een onmiskenbare be wustzijn van macht straalt uit iedere passus van de rede. BINNENLANDSCHE POLITIEK. Het is vooral voldoening, die het eerste deel van de aanspraak ken merkt, voldoening om al wat op eco nomisch gebied verwezenlijkt werd. Toen Hitier aan het bewind kwam waren er zes millioen werkloozen, wat eigenlijk ellende beteekende voor niet minder dan vijftien millioen en half menschen. Die iverkloosheid werd niet opgelost met geldelijke hulpverlee ning, maar door de verhooging van de productie en dus de stijging van het verbruik. Verhooging van binnen- landsche productie, van in- en uit voer, worden met verrassende cijfers belicht. Om dat te verwezenlijken, zegt de president, was het noodig dat hij het afbrekend werk van tegen strevers onmogelijk maakte, en hier mee bedoelt hij de onderdrukking van de niet-nationaal-socialistische par tijen. Als hij tenslotte de lastercampagne van het buitenland aan de kaak stelt, die weer opgerezen was naar aanlei ding van de jongste wijzigingen in de weermacht, doet hij het in tegen stelling met zijn vroegere wijze van spreken op een ironische wijze en hieruit blijkt zijn machtsbewustzijn. BUITENLANDSCHE POLITIEK. Het gedeelte over de buitenlandsche politiek is veruit het langste. Daarin raakt hij alle groote vraagstukken aan: het standpunt tegenover de Volkenbond, het Verdrag van Ver sailles, de eisch om koloniën, de verhoudingen vdn Duitschland met Spanje, Engeland, Frankrijk, Japan, Rusland, enz. Naar de Volkenbond, zal Duitsch land niet terugkeeren, omdat de Vol kenbond, nooit een politiek van recht vaardigheid gehuldigd heeft. De Vol kenbond is gebouwd geweest op een valsche bodem: het Verdrag van Ver sailles. Het heeft tenslotte alleen maar gediend om dit verdrag te doen uit voeren en Duitschland is daar het slachtoffer van geworden. Hitler zegt niet dat hij ooit zal terugkeeren, hij maakt niet eens de veronderstelling dat de Volkenbond zou kunnen ge steund ivorden op een nieuw rechts- princiep. Nooit meer terug naar Ge neve, heet het koel. Daarnaast is Duitschland echter wel bereid om op internationaal ge bied samen te werken, doch buiten het kader van de Volkenbond. De eisch om koloniën sluit aan bij het eerste gedeelte. I-let Derde Rijk heeft koloniën noodig, omdathet niettegenstaande de groote inspan ning op het gebied van de binnen- landsche productie, niet kan bereiken wat het zou kunnen met behulp van ko loniale grondstof- fenbronnen. Ken merkend is het wel dat het Hitier niet te doen is om het even welke kolo niën, b. v. Belgi sche of Nederland- sche, maar wel om de voor-oorlogsche Duitsche koloniën, die, zooals hij het zegt, de huidige bezitters niet veel voordeel gebracht hebben, maar die toel voor Duitsch land veel beteeke- nen. Wij gelooven, dat het voordeel in de gedachte van Hitier niet zoozeer in economische zin opgevat wordt, dan wel in den zin van prestige politiek. DE VERHOUDINGEN MET DE ANDERE LANDEN. Land voor land komt aan de beurt, voor zoo ver die een direct-actueele verhouding voor den dag roepen. Ten overstaan van Spanje, zal niet geduld worden, dat Spanje een Sovjet-Repu bliek wordt; dat beteekent noch min noch meer, dat Duitschland nog ac tiever zal tusschenkomen, zoo de krijgskansen mochten keeren ten voordeele van de rooden. Voor de zooveelste maal herinnert de Fuehrer er aan dat er met Frank rijk geen enkel teritoriaal geschil be staat. De verwijdering wordt dus hoofdzakelijk tusschen die twee lan den veroorzaakt, door de verschillen de wijze waarop beide meenen de vrede te moeten dienen. In het Verre Oosten wenscht hij dat Japo.n zou zegevieren, omdat alleen op die wijze, de vooruitgang van het communisme in het Oosten kan ge stuit worden en om te bewijzen dat hij aan de zijde van Japan staat ver klaart hij dat Duitschland de Staat Mandsjoekoeo erkent. Op onrechtstreeksche wijze laat hij verstaan dat hij de huidige buiten landsche politiek van Engeland niet goedkeurt, vooral om de zwakheid die betoont wordt tegenover Rusland en het standpunt in de Chineesche oor log ingenomen. Daags na de rede van Hitier werd het ontslag van de Heer Eden bekend gemaakt en zijn vervan ging door de Heer Halifax, die gekend is als een Duitschgezinde. Waarschijn lijk zal dit een kentering in de bui tenlandsche politiek voor gevolg heb ben, die meer in de smaak van Duitschland zal vallen. Eindelijk bleek Hitier bijzonder ontroerd te zijn als hij over het on derhoud met Schuschnigg sprak en over de bereikte uitslag, doch ook hier konden, we niets nieuws meer vernemen. (Verboden nadruk.) ROSKAM. C:»BBBBflBBBSBBBBHfla(IBBHaBHaBBBSE!f9tlBB!BBBBBI3iaS!3n:3&Seia!a»HEgflSE£SBBBBH«MMBEUBHIBBSBBBg De laatste dagen hebben in Engeland de ontknooping gezien van een crisis in den schoot van de Eng-elsche Regeering, ontstaan door verschil van meening over het buitenlandsoh beleid, bij de Eng-elsche staatshoofden. Toen over enkele maanden de H. Cham berlain Eerste-Minister werd, heeft hij persoonlijke brieven gewisseld met Mus solini omtrent de mogelijkheid van een toenadering tusschen beide landen, wijl ook Lord Halifax werd gestuurd naar Duitschland om er op de hoogte te ge raken van DuitschJand's ersch-en. He-t -bleek dus wel dat de Heer Chamberlain er niet meer zoo van overtuigd was dat enkel langs den Volkenbond om een ver zoening onder de Europeesche Staten moest worden gevonden. H. Eden, Eng:land's Minister van Bui tenlandsche Zaken, hield er een heel an dere meening op na. H. Eden hield vast aan den Volkenbond met zijn -princiepen van collectieve veiligheid en stond erop, dat eerst een oplossing van de.--spanning tusschen Engeland met Italië kon gevon den worden eens dat Italië zijn inmen ging in de zaken van Spanje geheel zou staken'en nog dat Italië een einde zou gesteld hebben aan de campagne die het ■land voerde tegen Engeland, bijzonderlijk in de Arabische gewesten, vooraleer spraak kon zijn van onderhandelingen. H. CHAMBERLAIN, Britsch Eerste Minister. LORD HALIFAX die voorloopig belast is met het Ministerie van Buitenlandsche Zaken. Merken wij terloops op dat Lord Halifax een ka tholiek is. Deze politiek kon enkel de kloof tusschen belde landen vergrooten wat ook ge beurde en de tegenstelling tusschen demokratische en totalitaire Staten ver- hoogen. H. Eden was ook niet te vinden voor het normaliseeren van de betrekkin gen tusschen Engeland en Italië met er kenning van het Italiaansch imperium. Het geschil dat d-us sedert weken slui merde tusschen de HH. Chamberlain en Eden heeft nu -zijn ontknooping gevonden in het ontslag van den H. Eden ais Mi nister van Buitenlandsche Zaken. Door de Engelsche Ministers werd nog gepoogd den II. Eden van zijn besluit af te bren gen, maar tevergeefs. Dit ontslag werd Zondag bekend gemaakt. H. Eden trad dus af omdat een toe nadering tusschen zijn land en Italië in den weg stond. Lord Hallfax werd intus- schen aangeduid om hem voorloopig op te volgen. In een brief, gericht aan den H. Cham berlain, heeft de H. Eden zijn ontslag nader toegelicht en H. Chamberlain stuurde hem een antwoord. In beide brie ven hebben de Britsche staatslieden een wederzijdschen dank en blijken van waar deering geuit en erop gewezen dat de we- derzljdsche politieke meeningeverschillen -hun vriendschapsbanden niet in het minst verzwakken. In het Lagerhuis hebben beide Staats lieden dan een verklaring afgelegd. De H. Eden zette de redenen van zijn ontslag uiteen: de onmiddellijke oorzaak er van is het aanknoopen van onderhandelin gen tusschen Engsiand en Italië. Beze on derhandelingen vond hij niet wenscnelijk zoolang Italië geen. andere positie heeft aangenomen, in. verband met den Spaan- schen burgeroorlog en de anti-Britsche propaganda van Italië. Hieromtrent had hij meeningsverschil met den Eersten- V,uister en heeft dan verkozen ontsiag te nemen. De H. Eden werd toegejuicht door de leden der oppositie en enkelen uit de mesrderhekisgroepan. H. Chamberlain, Eerste -Minister, k wam dan nadien aan toet woord. H. Chamber lain betoogde dat om den vrede te ver zekeren het niet» genoeg is algemeene princiepen tiit te drukken. Die den vrede wenscht moet voortdurende pogingen aanwenden om die oorzaken van bedrei ging van den vrede te verwijderen. Die oorzaken hebben een erge spanning te weeg gebracht tusschen Engeland en Italië tot nu op 10 Februari, teen de Ita- liaansche Regeering liet weten dat zij ieder oogenhLk bereid was nieuwe onder handelingen aan lie knoopen, zich e-en ge legenheid tot oplossing van de spanning heeft voorgedaan. Doze gelegenheid mocht men niet laten voorbijgaan. Italië heeft hierbij geen bedreigingen geuit. Een af wijking van dit voorstel van onderhande len zou erge gevolgen kunnen hebben en (Zie vervolg 2® blad.) Op Zondag' 11. hield da Hoofdraad van den Katholieken Landsbond een vergade ring te Brussel. Heer Bouiwer&crts,voorzitter, hield de openingsrede. Hij herinnerde aan het vroegere concentratie-congres te Leuven. Alleen de gedachte, dat de Katholieke Vlamingen bij mekaar hoeren is gebleven. Verdsr herinnerde spreker aan d-e onder handelingen welke gevoerd werden tussch en K.V.V. en V.N.V. en welke afgesprongen zijn tengevolge de Nieuwjaarsboodschap van den leider van V.N.V.H. Staf De Olercq. Dit had tot gevc-ig dat het congres belegd door den Landsbond mislukte. Het dagelijksch Bestuur van den Lands bond. vervolgde spreker, heeft dan den toestand grondig onderzocht. Kef stelde vast dat van den eenen kan,, de K.V.V. ezn rs-e-erin-ospartij wilde blijven en van den anderen kant het V.N.V. verstard bleef in een steriele oppositie. Op alge meen politiek gebied viel er dus voorals nog niet aan concentratie te denk'".. Esn afvaardiging van het Dagelijksch Bestuur van den Landsbond, bestaande uit de HH. Bouwerae-rbs, Valvskens en Muiier, is dan in voeling gekomen met de K.V.V. Vastgesteld werd dat een hartelijke sa-menwerking mogelijk was. Spreker licht aan liet stand-punt toe, ingenomen dooa- het Dagelijksch Bestuur. Hij wijst op de werkzaamheden van het Bestuur en de medede-elin-gen hierover die regelmatig in de pers verschijnen. Daarna werd het woord verleend aan den II. Muli-er uit Kortrijk, die handelde over d-e houding van den Katholieken Vlaamschsn Landsbond in verband met de nieuwe toestand-en op politiek en cul tureel gebied. Spreker maakte een historiek van den Landsbond en wees erop hoe de invloed van den Landsbond steeds is ge<r oeid. Eerst ging het om de de nationalisatie te keer te gaan, wijl enen thans niet meer staat voor een taalpolitiek maar voor een nationaal vraagstuk: het organisch op bouwen van de Vlaamsohe gemeenschap met het maximum van zelfstandigheid dat vereenigbaar is met het voortbestaan van Belgie. Ds Landsbond staat op het Vlaamsch- Nationaal standpunt en ziet in het pu bliekrechterlijk statuut de manier om de Vlaamsche gemeenschap m te vormen tot een volkseenheid, organisch opgeno men in en als zoodanig erkend door den Belgischen Staat. Geen enkele gelegenheid mag men laten omtsn-appen om hst standpunt van den Landsbond op te dringen. Het beoogde doel -kan bereikt worden langs België om. Er bestaan mogelijkheden tot samen werking. Moesten eenige positieve resul taten kunnen bereikt worden dan, vervolg de spreker zouden- weldra alle Vlamingen met ons samenwerken om door de concen tratie van al onze krachten de definitie ve oplossing door te drijven. Wat in. den weg van de concentratie ligt, is niet zoozeer het programma maar het gemas aan vertrouwen. Met woor den gaat het niet meer, daden moeten worden gesteld. Tenslotte zette spreker uiteen waarom de Landsbond moet blijven bestaan en nog dat het we-rasohelijk is naar contact en voeling met K.V.V. omdat men door K.V. V. kan geraken tot politieke verwezenlijk ingen. Hervormingen zullen ook nog bevoor- deeligd zijn door de cultuurraden. M-aa-r bij cultureele autonomie kan het niet blij ven Bestuurlijke decentralisatie moet vol gen. De -bespreking werd dan geopend. Prof. Dumon vond het niet wenschelijk tosnadering te zoeken tot K.V.V. H. de Pillecyn wenschte dat d-e Lands bond nergens zou aanleunen en zou trach ten te groepeeren alwi-s werken wil op grond van het beginselakkoord K.V.V.-V. N.V. H. Blavier was de meening toegedaan dat zonder een politiek-rechteiiijk statuut dat de kwestie van Brussel niet oplost, geen oplossing zijn kan. Voor Brussel staan wij altijd even ver en in Wallonië teefcsmt zich een strooming voor federa lisme af. Er kan niet aangenomen worden de eene partij den wagen zou voorttrekken en de andere partij ai de voordeelen zou halen uit de oppositie. De Vlamingen die iets willen verwezenlijken moeten alle aan dacht vestigen op de regeeringskwestie, en V.N.V. heeft verklaard stelselmatig al le Belgische Rege-eringen te oskamp-en. Gevaarlijke avonturen worden door ze kere Vlaamsche strekkingen nagestreefd. Een dictatuur zou fataal uitvallen voor Vlaanderen. De Voorzitter meent dan dat de Lands bond er alle belang bij heeft aan te leu nen bij een partij die iets verwezenlijken kan. H. Valvekens verklaarde dat de V.N.V. den Landsbond nog niet ziet staan. An derzijds komen veel leerstellingen van. K.V.V. overeen met deze van den Lands bond. Maar deze moet geen integreerend orgaan worden van de K.V.V. maar toch heeft hij er alle belang bij onderhande lingen te blijven aanknoopen met K.V.V. H. Muller verklaarde dat de leden van den Landsbond tot plicht hebben de poli tieke atmosfeer voor te bereiden voor con centratie. H. Van Cauwelaert herinnerde dat wat verwezenlijkt werd vroeger en ho3 den Landsbond steeds op goeden vor. heeft gestaan met de Katholieke Vlaarr.sche Ka rn :-r groep. Verder v-ervolgde spreker: De Vlaamsche Nationalisten hebben geriemd teg-en de vervlaamsching van Gent, tegen de bestuurlijke taalwet, samen met liberalen als Max en Mundeleer. Voor de wet op de vervlaamsching van het Gerecht hebben wij ze met ons gehad. Daar alleen. Ik hoop dat wij ze ook zullen meehebben in den slag dien wij thans le veren voor de vervlaamsching van het Leger. Van Katholieke Vlaamsche zijde zullen wij nooit verhinderen dat er in de Kamer de grootst mogelijke concentra tie verwezenlijkt worde. Vroeger waren de eenige vrienden van den Landsbond de Kath. VI. Kamergxoep. Spreker spreekt zich uit voor vrucht bare samenwerking met K.V.V. Wat concentratie betreft, mogen wij geen dupe zijn van woorden. Er is een be ginselakkoord tot stand gekomen. Maar van weerskanten bleek men het later niet eens te zijn over d-e interpretatie van ze kere bepalingen. Eerst is klaarheid ge boden. Concentratie is geen gemeenschappelij ke strijdformatie, het liefst een gemeen schappelijke partijformatie. Men vergeet te veel dat Vlaanderen niet alleen K.V.V. en V.N.V. is. Er zijn nog andere krachten waarvan men niet spreekt. Dinaso b.v. Vlaanderen is nog meeT dan dit alles. Socialisten en libera len behooren ook tot Vlaanderen. Dit is het groote probleem dat ons moet bezig houden het nog zieke gedeelte van Vlaanderen genezen. Heel de Vlaamsche beweging iis geweestVlaamsch bewust zijn wekken. Ook het conservatief katho liek element in Vlaanderen dient nog ge wonnen. Er is 50 t.h. in Vlaanderen dat niet katholiek is. Ook daa-r moet hst Vlaamsoh bewustzijn doordringen Dat begint nu al bij de socialisten zij rich ten reeds Vlaamsche congressen in. Buiten Vlaanderen met zijn 4 millioen. menschen hebben wij nog Brussel waar een half mihoen menschen nog vatbaar zijn voor Vlaamsoh gevoel. Er is de taal grens, waar een en ander verloren gaat ten gevolge van een psychologische fout. De groote taak is het missionariswerk. Wanneer men spreekt over concentratie vergeet men soms den weerzag dien dit kan hebben in al de lagen der bevolking die wij nog -te winnen hebben. De H. Van Cauwelaert wijst ten slotte op de al te strakke opvatting-en die- men aantreft foi-j V.N.V. en die een hinder paal vormen voor samenwerking ook op practisCh gebied. Stemmen gingen dan nog op voor of tegen samenwerking met K.V.V. tot ten slotte volgende dagorde werd aange nomen De Hoofdraad in overeenstemming met het verslag van den H. Muiier, blijft trouw aan zijn traditie. gelast het Dagelijksch Bestuur een zelf standige werking op touw te zetten, tot geleidelijke verwezenlijking van zijn pro gramma en tot het voeren van een kracht dadige actie op Vlaamsch constructief gebied, bevestigt het Dagelijksch Bestuur in zijn mandaat en vestigt zijn aandacht op de onverwijlde heroprichting van ver schillende arrondissementsverbonden. A Na een kort slotwoord van den voor zitter, wordt de vergadering opgeheven. Het Vlaamschhatend Brusselsch dag blad La Libre Belgique is flauw geval len bij het lezen van het verslag over de vergadering van den Katholieken Vlaam- schen Landsbond. Voor deze Katholieke Vlamingen die nog hun graad van Vlaamschgezindheid meten naar wat La Libre Belgiqueer over meent, geven we hieronder wat Het Handelsblad van Antwerpenschrijft over de houding van «La Libre Belgi que er op steunend dat Het Handels blad ten volle de censervatieve zijde der matige Katholieke Vlaamsohgezinden ver tegenwoordigt. Lees en oordeel, en van alle commen taar mogen we ons onthouden: Onze confrater, de Libre Belgi que is weer eens aan 't draven ge raakt en dit naar aanleiding van de redevoeringen die verleden Zondag in den hoofdraad van den Katholieken Vlaamschcn Landsbond zijn uitgespro ken. Het blad ontwaart overal kwaad en nergens goed, wat geen ander gevolg kan hebben dan een eenzijdig oordeel, in dit geval eene eenzijdige veroordee- lihg. En die is onrechtvaardig. Wij hebben het verslag over de zit- iiiiiaiaiiBiiiiiiiiiiiimni ting van den hoofdraad tweemaal over lezen en wij vinden integendeel dat de voornaamste sprekers zich heel gema tigd hebben uitgedrukt en alle avontu- renpolitiek bij de Vlamingen hebben af gekeurd. Waar het Brusselsch orgaan er dan op wijst dat de hoofdraad van den Ka tholieken Vlaamschen Landsbond groe peert de intellectueelen, de politieke mannen, talrijke Staats-, provincie- en gemeenteambtenaren, en zelfs geestelij ken vinden wij dat de eerlijkheid vergt, de opvattingen dezer vooraanstaande Ka tholieke Vlamingen weer te geven, zoo als ze zijn en niet volgens de verkla ringen van enkele aanwezigen. Wat de gewone manier van voorstel ling eener Vlaamsche vergadering is in de kolommen van de Libre Belgique Aan zijn lezers komen wijs maken dat K.V.V. den weg gereed maakt om zich door V.N.V. te laten «noyauteerenis niet blijk geven van oprechtheid. 't Is gemakkelijk Katholieke Vlamin gen verdacht te maken en hun allerlei kwade bedoelingen toe te schrijven minder gemakkelijk is het verwijtingen met bewijzen te staven.» Taxander. «La Libre Belgique» ...en haar ver eerders, mogen dat op zak steken. H. A. EDEN de altredende Engeliche Minister B ui te n3tr..d(.c h» Zaken. RADIO-HEILIG UUR. Voor de micro van den W. V. R O.- Kortrijk zal Eerw. Pater Lammertyn, Re demptorist, de specialist in het Heilig- Uur-houden, opnieuw een buitenkansje gunnen aan de zieken van West- en Oost en Zeeuwsch-Vlaanderen, met op Don derdag, 3 Maart, vooravond van den Eer sten Vrijd-ag van Maart, een Radio- Heilig-Uurtje te houden, van 15 tot 16 uur, speciaal voor hen bestemd. Evenals de vorige malen wordt zijn aanspraak meer maals onderbroken door aangepaste en dieproerende gezangen. Als onderwerp heeft de Heilig-Uurleider gskozen: GETH- SEMANI, SLAPELOOZE ZIEKEN EN SLAPENDE VERPLEEGSTERS. Allen die dit lezen, zijn vriendelijk ver zocht de zieken in de huizen, klinieken, hospitalen, gasthuizen, op de hoogte te brengen van dit ZIEKEN-HEILIG-UUR TJE, en op 3 Maart te 15 uur af te stem men op W. V. R. O.-Kortrijk. Ook al de- ganen, die met zieken te doen hebben, zouden, best luisteren naar dat uurtje van echt Ziekenapostolaat. Men vergete niet, een -H. Hartbeeld alsdan te plaatsen in die Wij meenen onder de aandacht onzer lezers te moeten brengen dat de vermaar de H. Bloedprocessie te Brugge, dit jaar op Maandag 9 Mei a.s. vastgesteld is. Het staat buiten kijf dat deze proces sie, zoowel uit godsdienstig als uit ge schiedkundig oogpunt beschouwd, haar gelijke niet vhidt in de geheele christe lijke wereld. Wat haar evenwel nog meer luister toevoegt is het eenig mooie kader dat het schoone Brugge, het Venetië van het Noorden» biedt. Het is dan ook niet te verwonderen dat telken jare een niet te schatten menigte geloovigen en ongeloovigen op den ganschen doortocht met zichtbare inge togenheid dit prachtig schouwspel bij woont. ■BBBnnnnBESBiBnRnBKnnnnnBnHU wat te versieren. Het zal den zieke ook zeer aangenaam zijn, indien men heiA alsdan voor oogen stelt een der veelvul dige kunstprenten over GETHSEMANj^ die hl de boeken van Eerw. Pater Lam» me-rtyn te vinden zijn en de ziel van een»

HISTORISCHE KRANTEN

De Poperinghenaar (1904-1944) | 1938 | | pagina 1