'N SOUVENIR!
Het We Prowincicicil Congres
Hier ons Bloed
Achter liet Rookgordijn I
van den Bond der Kroostrijke
I© Pop© ring#
«DE POPERINGENAAR
35° JAAR, - N1' 34
Beschouwingen
over de XX6 Ijzerbedevaart
INTERNATIONAAL OVERZICHT
DE INGEWIKKELDE TOESTAND ROND DANZIG
PROFESSOR PICCARD
Beguasfëgd met een mooie lemerzon, entving de stad fanners
haar muren de meest vooraanstaande personaliteiten der
Nationale Bond der Kroostrijke dezinnen von Belgie. - Een
overgroote menigte leden, uit olie hoeken der Provincie samen
gekomen, kwam naar het wipe woord der leiders luisteren
Zijne Excel entie Minister Devleeschauwer, en Grootvikarr-
Generaal Kannnnik Mahieu als vertegenwoordiger van
Z. Exc. Mgr Lamiroy, Bisscho i van Brugge, wiens groote
genegenheid voor den Bond we steeds kennen en waardeer en,
hebben het feest met hun hooggeachte tegenwoordigheid
vereerd
Kordate taal der leiders en flinke aanwezigheid der leden gaf den Bond
der Kroostrijko Gezinnen nieuw bloed en noeste werkkracht
10 BLADZIJDEN: 50 CENTIEM.,
KATHOUEK NIEUWS-, NOTARIEEL EN AANKONDIGINGSBLAD. - VERSCHIJNT WEKELIJKS
TARIEF VOOR BERICHTEN:
Gewone berichten per regel 1;2S fr.
Kleine berichten (minimum) 5,fr.
2 fr. tocl. v. lier. m ndr. t. bur.
Berichten op 1° hl. per regel 5,fr.
Berichten op 2" hl. per regel 2,50 fr.
Berichten op 3° hl. per regel 1,50 fr,
Rouwber. en Bedank, (min.) 7*fr. 1
Tc herhalen aankondigingen
prijs op aanvraag.
Annoncen zijn vooraf te betalen en
moeten tegen den Woensdag avond
ingezonden worden. Kleine be
richten tegen den Donderdag noen.
ZONDAG 29 AUGUSTUS 1939.
Uitgever
Sansen-Vanneste, Poperinge.
Telefoon Nr 9. Postch. Nr 155.70.
EEN ABONNEMENT KOST
VAN NU TOT EINDE 1939:
Binnenland 10,00 fr.
Belg. Kongo 16,15 fr.
Frankrijk 16,15 fr. belgisch geld
Engeland 17,10 fr. belgisch geld
Ander landen 23,75 fr. belgisch geld
AUe Medewerkers zijn verantwoordelijk
voor hun artikels.
IB
1914
1 Oogst... versterkte vredesvoet.
3 Oogst... mobilisatie.
4 Oogst... oorlog.
In den nacht van 3 op 4 Oogst lag ons
bataljon in de omgeving van Hakendover
toen de Kommandant in 't holle van den
nacht, die zacht en mild tras na een druk-
kenden zomerdag de wachthoudende
gradés bijeenriep en hen met bevende
stem mededeelde: Messieurs, e'est la
guerreHecren! 't Is oorlog...».
En onmiddellijk werd de nacht een spe
lonk vol verschrikkingen...
Alles kreeg een ander uitzicht.' Dc hoo
rnen werden dreigende reuzen met wur
gende grijparmen. De sterren knipoogden
als zooveel glimmende oogen van loeren
de roofdieren. De honden huilden nood
en dood. Da verre rommel van aanruk
kende artillerie, zwelde tot een donder
van esn aanrollen: en soringvloed...
In heft Oosten hing de geheimenis van
de schrikwekkende bedreiging en het ge
ritsel van het rijpende koren was vol on
heilspellend gefluister...
Oorlog?
Dat woord had een onmiddellijke be-
tcakenis: vechten... schieten... eterven.
Waarom?
VLAMINGEN GEDENKT DEN ELAG
DER GULDEN SPOREN...»
ESN VOLK DAT ZICH VERDEDIGT
STERFT NOOIT».
Was dat niet voldoende voor jongens
van twintig jaar?
En dan die ongehoorde woordbreuk, die
r-.inachtende preter.tie van den Keizer om
ons zonder meer onder den voet te loopen.
De schaamteloosheid van dat voorstel om
onze eer prijs te geven voor een belofte:
We zullen U betalen!
We waren op den slag patriotten ge
worden en al werd het ons wonderlijk te
moede rond het hart, en a' kropte 't in de
keel we zouden ons jong leven niét sparen,
ons geven lijf en ziel voor de onverdachte
zaak van EER EN RECHT
En we deden het... Halen... St-Marga-
reta-Houtem, Tienen. Leuven. Mechelen,
Antwerpen, Gent, de IJzer. Drie maand
slag na slag... vuur, bloed, vernieling,
dood. En dan nog negen en veertig lange
maanden... oorlog.
A
1917
Hoe komt het dar. toch dat in 1917 die
Vlaamsche patriotische piotten die naai
de eerste lijn van Merkem gingen in den
verwoesten doodenakker rond de stukge
schoten kerk op net ontwrichte arduin-
blok van een monument met bloeddrui-
pende letters hebben geschilderd: HIER
ONS BLOED! WANNEER ONS RECHT?
Was dat opschrift bestemd /oor den
officieel en vijand: den Duitsch, die en
kele honderden meters verder op loer lag
en de schilders kon neerkogclen? Wie
onthoudt het Recht aan de bloedoffe
raars?
Was ik een schilder, 'k zou het tafereel
borstelen dat voor mijn oogen leeft: die
honderden, die duizenden met orekende
oogen, en snakkenden mond, met rcodga-
pr.nde wonden plassend in den stroom
van hun eigen rood bloed en bedelend om
hun Recht, bij den plicht- en eed-verge
ten staat, die hun in ruil voor bloed en
leven, hoon, smaad, vervolging en kerkers
schonk.
A
1918
«GELIJKHEID IN RECHTE EN IN
FEITE
En weer werd de belofte bezegeld met
stroomend Vlaamsch bloed...
En v/eer werd de belofte bedolven en
weggemoffeld
De werkelijkheid werd: BROODROOF,
DIEFSTAL, VERVOLGING...
En ln 1939 duurt voor Vlaanderen die
oorlog nog altijd voort... zonder respijt»
1939 op 20 Augustus.
Het arduin met de verschrikkelijke
waag beklad, staat nu, gedekt door den
wreekenden IJzertoren die zijn vulstkruis
over de bloedzatte IJzervlakte ln den he
mel steekt, op wacht voor het gebeente
van de geboeide, gekerkerde, veroordeelde,
gesneuvelde Vlamingen.
De bloedstroom is verzwonden.
Het bloed is gestold, het is al lang ver
gaan in stof...
Maar het Recht?
Waar blijft het?
J. K.
Oorlogsverminkte.
ZIE ALLE SCHIKKINGEN 8° BLAD.
SALZBURG.
De "besprekingen tusschen Minister
von Rïbbentrop voor Duitschland en
Graaf Ciano voor Italië, te Salzburg,
hebben ons niet veel wijzer gemaakt.
Er is geen officieele meciedeeling be
kend gemaakt geworden, zoogezegd
omdat dit niet noodig was. De verte
genwoordigers van de Duüsche en
Italiaansche regeeringen zijn alleen
bijeengekomen om mekaars zienswij
ze te toetsen over alle belangrijke
vraagstukken, die de wereldpolitiek
en in liet bizonder de Europeesche po
litiek bezighouden. En naar het ivel
officieel luidt, zijn de beide landen
100 per cent eensgezind over de aan
te nemen houding en eveneens 100
geneigd om alle maatregelen die des
noods zouden te treffen zijn in ge
meenschappelijk overleg te behande
len.
Dat beteekent dus weer niets an
ders, dan dat de as Rome-Berlijn nog
steeds even sterk staat en er geen
schijn van kloof bestaat zooals som
mige Engelsche of Fransche dagbla
den wel zouden loïllen suggereeren.
Ook over de kwestie van Danzig
heeft de bijeenkomst van Salzburg,
geen nieuwe elementen in het licht
gesteld. Italië steunt de houding en
de eischen van Duitschland, zoo ver
nemen toe, doch beide landen oordee-
len dat er voor Danzig geen oorlog
moet gevoerd worden. Het bezoek van
de Volkènbondscommissaris voor Dan
zig, Dr Karl Burckhardt, aan Hitier,
op deze uitnoodiging, heeft wel tot
allerlei gissingen aanleiding gegeven
en is zeer verscnülend geconimerueerd
geworuen, doen ook a at bracht wei
nig nieuws, behalve wellicht ait, dat
volgens ue veauaringen van Burcu-
ha/at zeq, onaer impacting en zuilen
begonnen woraen tusscnen de Senaat
van Danzig en ae venegenwooraigers
van de Poolsche regeering. Gemeld
wordt verder ook, dat Dr tsurckharai
lBHHBBB»aBBBfe*MttaBM*M«wn~fclki«tt«aB**ift!lH*ttaiBi««lBBRail«BUttRRBalli«
zinnens zou zijn om ontslag te nemen
als Volkenbondscommissaris, maar op
zich zelf beteekent zulk een bericht
bitter weinig, eerst en vooral omdat
de Volkenbond onmiddellijk een nieu
we commissaris kan aanduiden en ten
tweede omdat de rol van de Volken
bond, ook in deze kwestie uitge
speeld is.
HET ROOKGORDIJN.
Toch hebben de bladen, stof genoeg
gevonden om over de Salzburger ont
moeting, lieele kolommen te vullen,
niet zoozeer over de zeer sobere mede-
deelingen, maar wel over wat zou
kunnen besproken geworden zijn. Men
slaat er zoo maar achter, en men
heeft wel kans om eens juist te slaan,
bizonderlijk wanneer het blad in nau
we betrekking staat met gezagheb
bende diplomatische kringen, zooals
dit het geval is met de Engelsche
Times
Zeer belangioekkend is dan ook de
beschouwing van dit blad, waar het
meent dat geheel de herrie om het
vraagstuk van Danzig door de asmo-
gendheden met opzet opgeschroefd
wordt, om Danzig te kunnen gebrui
ken als een rookgordijn waarachter
ze in stilte andere plannen aan het
bedisselen en aan het verwezenlijken
zijn.
Dat is diplomatische strategie, die
afgekeken is van de militaire strate
gie. Men concentreert de aandacht
van den vijand op een bepaald punt,
om des te veiliger een aanval te kun
nen voorbereiden op een andere
plaats. Nu weten we maar al te goed,
dat geheel de strijd van onze dagen,
gaat om verschillende imperialsmen,
aie met meKaar in botsing komen.
Het imperialisme van Duitschland en
Italië, is bezig met invloedszones te
ontrukken aan het Engelsche of het
Fransche imperialisme en dat gaat
niet zonder scnoKken. Er is een tijd
geweest dat de Kleine Entente (Tsje-
De toestand rond Danzig schijnt nog niet opgeklaard. Poolsclie soldaten maken In
de nabijheid van de beruchte Wespezplaiteeen ijzeren afsluiting voor het be
schutten van een munitieopciagplaats.
choslovakije, Roemenie en Joego-Sla-
vie), Polen en al Ce staten van den
Balkan, aan de zijde van Frankrijk
en Engeland stonden, zoodat Duitsch
land geïsoleerd stond, met een paar
machtelooze, kleine, uiteengerafelde
bondgenooten: Hongarije en Oosten
rijk
De herwonnen macht van Duitsch
land door de politiek van Hitier,
heeft de toestand totaal veranderd.
Oostenrijk en Tsjechoslovakije zijn
opgeslorpt. Sommige landen van den
Balkan staan reeds aan de zijde van
van het nieuwe Duitschland, andere
daarentegen, met Polen, verzetten
zich scherp tegen de Duitsche en Ita
liaansche beïnvloeding. Het is nu de
politiek van de eerstvolgende tijden,
voor Duitschland, deze laatste weer
stand te breken, om geheel Oost- en
Zuid-Oost-Europa onder zijn macht
te krijgen, samen met Italië. Dan
eerst zal het zich veilig voelen op het
vasteland en ook met des te meer
aandrang zijn koloniën terug eischen
en zijn aandeel in de rijkdommen van
de wereld.
HONGARIJE.. DE SLEUTEL.
Nu zijn alle gedachten, is alle vrees
geconcentreerd om een mogelijk con
flict met Polen. Maar het is goed mo
gelijk, dat de strijd langs een andere
zijde losbrandt. De aanwezigheid van
Graaf Csaky, Minister van Buiten-
landsche Zaken te Salzburg, is hier
voor wellicht een vingerwijzing. Het is
bekend dat Hongarije door het Verdrag
Versailles en van Trianon, herleid is
geioorden tot een derde van zijn voor-
oorlogsch gebied. Mussolini, heeft eens
in een van zijn beruchte redevoerin
gen gezegd, dat Hongarije een groote
verminkte is. En dit land heeft niet
opgehouden sedert het eindigen van
den wereldkrijg, te ijveren voor een
herziening van die verdragen. Met de
strijd om Tsjechoslovakije is het erin
gelukt een deel van zijn gebied en
zijn bevolking te herwinnen, maar het
aanzienlijkste deel van zijn vroeger
bezit, maakt deel uit van het tegen
woordig Roemenie; Zevenburgen en
Banaat. Een ander deel bevindt zich
onder de heerschappij van Zuid-
Slavie.
De bijeenkomst van Salzburg was
voor de Hongaarsche dagbladen een
gelegenheid om met bizondere geest
drift de kwestie van de herziening te
bepleiten. Grensincidenten ontstaan
zoo licht of worden zoo gemakkelijk
verzonnen. Als Hongarije de tijd zal
gunstig oordeelen, zal het zijn slag
slaan tegen Roemenie, en dat zal het
doen met de hulp van Duitschland en
Italië. Als Roemenie uitgeschakeld is,
zal ook Polen zeer verzwakt zijn, door
het verlies van een waardevolle bond
genoot en dan blijft er nog altijd de
mogelijkheid, die we verleden week
reeds aanhaalden, dat Duitschland en
Rusland weer eens overeenkomen voor
de verdeeling van dit land, zooals ze
dat in het verleden gedaan hebben-.
Doch daarvóór kan nog heel wat tijd
verloopen.
Er wordt gezegd, voor Danzig zal
er geen oorlog gevoerd worden. In
derdaad. Andere, veel gewichtiger
vraagstukken, staan op den achter
grond te wachten op een oplossing. Is
het daarom dat de H, Vader weer zoo
ongerust wordt?
(Verboden nadruk.) ROSKAM, i
*k Word tegen den avond, ln aller-
haast, bij 'n zieken geroepen, 'n Jon
gen van 32 jaar; 'n teringlijder.
Wanneer ik enkele minuten latei-
het huis binnentreed, verneem ik dat
den jongen juist gestorven is. De laat
ste Sacramenten had hij echter reeds
enkele dagen vroeger ontvangen.
U de droefheid beschrijven van zijn
vader, 74 jaar, kan ik niet.
Wanneer ik de w-eek nadien een
bezoek breng, komt hij naar mij toe:
Kijk, Pater, en hij steekt de
hand uit.
Wat is er, vader?
Dat Rozenhoedje.
Ja, vriend, 'k zie het.
Mijn jongen is met dat Rozen
hoedje in de hand gestorven. Hij bad
het regelmatig. Hij had groote liefde
voor O. L. Vrouwke.
Dat weet ik best, vader, en dat
moet ook uw troost en gerustheid zijn.
Dank u, Pater, maar...
Wat is er vriend?
Dat Rozenhoedje is de schoonste
gedachtenis, de rijkste Souvenir die
mijn jongen kan nalaten. Dat Rozen
hoedje krijgen ze nog voor geen dui
zend frank.
Wat wilt ge!?!
'n Mensch kan geweldig houden
aan 'n souvenir, 'n gedachtenis.
A
Mie, 'n ziekelijk meisje uit de ge-
buren, 35 jaar, woonde alleen met
moeder.
Na moeders afsterven, verhuisde ze
naar een kleinere woning.
'n Heel deel ouden rommel werd te
dier gelegenheid verkocht aan De
Vlooi», zoo noemden ze den vodden
koopman. Na enkele dagen komt Mie
bij «De Vlooi» binnen:
Jan hebt ge nog alles wat ge bij
mij gekocht hebt?
Ja, Mie. Iets verloren?
Och, Jan, laat me nog eens alles
onderzoeken.
Iets speciaals dan?
't Portret van moeder, 'n Ge
dachtenis. 'k Wil het terug, 'k Moet
het vinden, 't Kan toch niet weg zijn
't Portret werd niet teruggevonden.
Mie heeft getreurd, geweend. Mie wil
de niet meer eten en kon er niet meer
van slapen. Ze zag overal portretten
maar kreeg 't portret van moeder za
liger niet te pakken. Om die verloren
gedachtenis is Mie zinneloos gewor
den.
A
We houden aan gedachtenissen.
We houden 'n gedachtenis in eer en
we eischen dat ze ook door andere in
eer gehoudeh worde. Men moet onze
souvenirs eerbiedigen.
Uw vader of uw moeder zijn ge
storven?
J a.
Er staat 'n eenvoudig schoon
kruiske op hun graf?
Ja zeker.
En ge houdt het in eer? Ge ver
zorgd het?
Natuurlijk.
En moesten nu booswichten de
zen nacht dat kruiske aan stukken
slaan, wat dan?
Dan zoudt ge de eerste zijn om
te zeggen: «onmenschen». Dat kruis
ke op vaders en moeders graf moet
geërbiedigd worden. Komt er niet aan
't Is voor ons 'n kostbare gedachtenis.
En... ge zoudt gelijk hebben.
Menschen houden nu eenmaal aan
souvenirs.
'n Oogenblik a.u.b.
Als kleine broekventjes leerden we
in onzen katechismus dat Christus het
H. Sacrament des Altaars heeft inge
steld als een gedachtenis van zijn
liefde en zijn lijden.
Pater, 'k voel reeds waar mijn
eksteroog duwt!
'K Voel niets!
Ik wel. Ge vooist weer over de
Mis!
Natuurlijk.
Als nu in de H. Mis die gedachte
nis hernieuwd wordt, Christus weer
zich offert voor ons, als onder de Con
secratie zijn Sacrificie op onbloedige
wijze opnieuw voltrokken wordt, als
ieder kristen, ieder Zondag verplicht
is dat sacrificie bij te wonen, om die
gedachtenis in eer te houden, dan...
zou ik zoo geerne schrijven dat sse dat
allemaal doen, bereidwillig, uit liefde
en dank... maar moest ik dat schrij
ven het zou een leugentje zijn.
Velen houden niet aan die kostbare
gedachtenis!
Velen durven, of mogen of willen
niet meer komen opblikken. aan de
Consecratie van de Mis, naar hun
Heer en God, naar Christus' Vleesch
en Bloed.
Velen houden die gedachtenis niet
ln eer!
Hé... 'k zou u iets willen vragen!?
Of... GIJ zooveel te meer de Zon
dagmis in eer houdt!?
P. URBANUS.
BBBBEBBBBBBBBBBBBRBBBBBBBRBB
verblijft tegenwoordig te Zurich en zet
zijn nieuwe wetenschappelijke opzoekingen
voort. Wij zien hem in gesprek met de
Duitsche Iuchtvaarders Buschinann en
Trappman.
Wie geregeld 's Zondags Poperinge aan
doet zal bij zijn bezoek ongetwijfeld ge
mopperd hebben: «Stopt het hier dan
nooit met feesten?Inderdaad, zoo
als iedere Zondag, en dit sinds 'n goeie
maand, kwamen van vroeg in den mor
gen de talrijke vlaggen de stad opnieuw
in feesttooi steken, en een helder zomer
zonnetje dat we in de laatste weken
verloren waanden bracht er het zijne
bij om de inrichters welgezind te maken
en de van ver komende leden te overtui
gen dat de reis hun voorspoedig wezen
zou en 't in Poperinge mooi weer zou zijn.
ZE KOMEN TOE, DE LEDEN
Van 8 uur voort, ja, tot tegen den mid
dag, brachten dichtgevulde autobussen en
privaatauto's van uit de verste hoeken
van West-Vlaanderen de bondsleden
bij. Kalm, maar zeker, groeide steeds hun
aantal aan, en een overgroote menigte
aanwezigen zou dan ook de wakkere in
richters van dit feest uiterst bevredigen.
AFHALING AAN HET STATION
Met den trein die te 9.12 uur binnen
komt, was het grootste aantal der te ver
wachten personaliteiten meegekomen. Bij
het uitstappen werden ze opgewacht door
het Gewestelijk Bestuur, dat, samenge
steld uit Heer R. De Vloo, voorzitter; Heer
Hil. Notredame, schatbewaarder, en Heer
J. Bourgeois, sekretaris, alle genoodigden
den welkomgroet toestuurde.
Aanstonds vormde zich, vlaggen in top,
een kleine stoet die de hooggeachte ge
noodigden van het station
NAAR DE HOOGMIS
leidde, opgedragen te 10 uur in de Sint-
Bertinuskerk door Z. E. H. Deken Hans-
sens, aan het altaar bijgestaan door E. H.
Veys, onderpastoor, en E. H. Wyseur, pro
fessor aan het stedelijk bisschoppelijk
college. De hoofdkerk was te klein om alle
Congresleden te ontvangen en stak tot
langs achter proppensvol.
Vooraan, in het koor, hadden alle per
sonaliteiten en bestuursleden van den B.
d. Kr. Gez. plaats genomen; we bemerk
ten er o. a., gansch vooraan, elk op een
afzonderlijke bidbank: Z. Exc. Devleesch
auwer, Minister van Koloniën, alsook
Grootvikaris Generaal Mahieu, afgevaar
digde van Mgr. Lamiroy.
Na hen, gansch vooraan in de kerk,
Burgemeester Van Walleghem, met de
Heeren Schepenen Cassiers, Lefebvre en
Sansen. Daarbij nog Hr J. Van Caene-
ghem, oud-minister; Prof. Franssen, der
Universiteit van Gent, algemeen sekreta
ris dei- B. d. Kr. Gez.; Hr Ballet, Bestuur
der van het Centraal Sekretariaat; Hr De
Bue, ondervoorzitter van het Vlaamsch
Centraal Comiteit; E. Pater Fallon, Je
zuïet, lid van den Beheerraad der Kr. Gez.
en algemeen stichter; Hr Bribosia, Voor
zitter van het Waalsch Comiteit; Hr Alle-
waert, Volksvertegenwoordiger en Voor
zitter van het Provinciaal Comiteit van
West-Vlaanderen; HH. A. Decock en H.
Depraetere, Provinciale Sekretarissen; Hr
Verbeke, Bestendig Sekretaris; HH. Van-
derghote en De Man, Volksvertegenwoor
digers; Hr De vloo, Voorzitter Gewest Po
peringe; Hr Notredame, Schatbewaarder
Gewest Poperinge; Hr J. Bourgeois, Se
kretaris Gewest Poperinge; Hr C. Ka-
moen, Blankenberge en Hr M. D'Haene,
uit Geluveld, enz., enz.
DE KANSELREDE
werd uitgesproken door Z. E. H. Kan.
Quaghebeur, superior aan het Klein Se
minarie te Roeselare. Als bestpassend met
de omstandigheid had Kan. Quaghebeur
tot onderwerp: «De zegen Gods over de
Groote Gezinnengekozen, onderwerp
dat hij prachtig afhandelde en waarvan
we hier 'n korte samenvatting geven.
De Eerwaarde Spreker begon met te
verklaren dat in het gebed der vlagwij-
ding God gevraagd wordt dat hij, die on
der deze banier opstapt, zijn vijanden
overwinnen moge om in den hemel te be
landen. Daarom, gaat de spreker door,
zal er te strijden vallen: een strijd van
Kristen Naastenliefde om het behartigen
der welstand in de familie en een strijd
om de geloofswaarheden van het Kristen
Huwelijk.
De tijd is voorbij dat men met misprij
zen en spot nederzag op een Kroostrijk
Huisgezin. Wie in het huwelijk niets an
ders zag dan zinnelijk genot leerde bij
ondervinding dat dit maar al te dikwijls
leidt tot twist, tweedracht en ontrouw.
Niet alleen de huisgezinnen, ook de na
ties die dit volgden gaan, ja, moeten ka
pot.
Verder zinspeelt hij op Duitschland
waar de theorie van ras en bloed het hei
lig recht der ouders in de opbrengst der
kinderen miskent en tot haat leidt. Alleen
de H. Kerk heeft de waarheid nopens hu
welijk en 't stichten van huisgezinnen
die een paradijs zijn van vreugde en hei
lig leven.
In het Kristen Huwelijk heiligen zich
man en vrouw om aan de maatschappij
flinke nakomelingen, om aan de Kerk vu
rige kristenen en aan- God Heiligen te
geven.
Het is hun levensdoel voor de ouders
aan hun kinderen een kristene opvoeding
te géven; oh, hoezeer moeten de kinderen
hun ouders hierom danken. De ouders
dragen ze de kerk binnen door het doop
sel; en hoe gelukkig is de moeder die zich
als eerste leerares van haar kind mag
roemen. Ze gaan naar school, alleen de
ouders weten wat ze in de opvoeding hun
ner kinderen aan de scholen te danken
hebben.
De school moet, samen met het huisge
zin hand in hand werken in de opvoeding,
vandaar ook het delikate werk der ouders
in het uitkiezen der scholen. Do ouders
mogen de personen aan wie ze hun kin
deren toevertrouwen niet tegenspreken.
Verder somt de geestelijke spieker en
kele plichten der ouders op die zij in het
opvoeden hunner kinderen niet nalaten
mogen: zoo b. v. 1° eerst zorgen dat ze
Burgemeester Van Walleghem overhan
digt de nieuwe vlag der Kroostrijke Ge
zinnen aan den Gewestelijken Voorzitter
Heer Veearts Devloo.
naar godsdienstige scholen gaan; 2° het
gemeenzaam avondgebed; 3° zorgen en
een oog in 't zeil houden om te weten
met .wie en waar ze gaan; 4U ontrukken
aan de gevaren, zoowel zedelijke als gees
telijke. Ook ontleedt hij al deze punten.
Verder kondigt hij aan dat het meestal
de Kr. Gez. zijn die de .kandidaten leve
ren voor het priesterschap en kloosterle
ven, en hoe groot ook is het geluk niet
voor de ouders wanneer ze onder hun kin
deren geestelijken zien.
Groot is inderdaad de last en zwaar dc
kommer en de zorg om een kroertrijk ge
zin op te voeden, vader en moeder, doch
eensdaags zult gij in den hemel aanlan
den tusschen al die Heiligen, die gewezen
kinderen der maatschappij die aan U, U
alleen, hun leven en Heiligzijn te danken
hebben.
Hiermede sloot Kan. Quaghebeur zijn
kanselrede en werd de Hoogmis voortge
zet Aan alle leden werd vervolgens de
offerande uitgereikt, die duurde totdat
alle vlaggen er waren er 52 in getal
der verschillende gewesten samen kwa
men ln het koor om gedurende de Conse
cratie, terwijl de Priester de H. Hostie
omhoogstak, buigend die te groeten.
DE VAANDELWIJDING
Na de H. Hoogmis ging Grootvikaris-
Generaal Mahieu over tot de wijding der
lokale bondsvlag. Daarop werd die naar
buiten gebracht, alle aanwezige leden
volgden haar en buitengekomen stond de
Katholieke Harmonie Ste Cecilia opge
steld om onder het spelen van stapmar-
chen de vlag, en stoet die erop volgde
NAAR HET MONUMENT DER
GESNEUVELDEN
te brengen waar onder het spelen eener
Brabanconnedoor HH. Allewaert en
De Vloo, bloemenkransen neergelegd wer
den. Daarop zette de stoet zich opnieuw
in beweging en
AAN HET STADHUIS
gekomen werden alle Bestuursleden van
den B. der Kr. Gez. door den Heer Bur
gemeester Van Walleghem op een korte
gelegenheidsaanspraak onthaald. Gansch
het magistraat was daaromtrent aanwe
zig.
De Heer Burgemeester verklaarde dat
het hem heel aangenaam was in naam
aller inwoners van Poperinge het Bestuur
der Kr. Gez. te kunnen ontvangen. Hij
dankte hen om de keus die zij gedaan
hadden dit jaar hun Congres te Poperinge
te houden en verzekerde de tevredenheid
aller inwoners over deze keuze. Verder
verklaarde hij heel sympathiek te staan
tegenover de beweging der Kr. Gez. en
beloofde steeds met alle kracht hun edel
initiatief bij te werken.
BURGEMEESTER VAN WALLEGHEM
OVERHANDIGT DE BONDSVLAG
AAN VOORZITTER DEVLOO
Na de korte, welgemeende toespraak
van onzen achtbaren voiksbeminden bur
gemeester, nam hij de vlag en reikte die
terwijl de Kath. Harmonie Ste Cecilia
de Vlaamsche Leeuw aanhief den Ge»
westelijken Voorzitter, Heer Devloo. over.
Daarop, eveneens in een korte aanspraak,
dankte Heer Dc Vloo den Heer Biu'ge-
meester, en nadat Heer Allewaert even
eens zijn hulde en dank geuit had aan
den Heer Burgemeester, dankte hij om de
zoo genegene sympathie die hen te beurt
gevallen was. Daarop trokken allen het
Stadhuis binnen waar in afwachting dat
het Congres aanvang nemen zou, in dé
Raadszaal een lekker glaasje witt.; wijii
en 'n goeie cigaar aangeboden werd.
HET CONGRES IN DE BOVENZAAL
VAN HET STADHUIS
Na die ontvangst in de Raadszaal be
gaven alle congresleden zich naar de bo
venzaal waar onder het inleidend woord
van Heer Allewaert, die de vergadering
voorzat, het Congres werd geopend.
In een gemoedelijke taal opende
PROVINCIAAL VOORZITTER
ALLEWAERT
de vergadering. Hij verwelkomt de plaat
selijke propagandisten en werkers om hun
zoo standvastige en taaie wil en vol
hardingsmoed gedurende het vervlogen
jaar, waarin ze zoo hard gewerkt hebben
om de volledige eendracht in den bond te
bewaren. Hij vraagt en wenscht dan oolc
dat ze die ijver en vlijt bijhouden moch
ten voor het komende jaar. Daarop ver
leent hij het woord aan Heer C. Kamoen
uit Blankenberge.
HEER KAMOEN HANDELT OVER FA
MILIESTEMRECHT EN DE ONAFHAN-
KELIJKHEIDSPOLITIEK VAN BELGIE
In ons land zoo vangt spreker aan
hebben wij dé' onreclitstreeksche of op
vertegenwoordiging steuuer.de democratie,
waar de wetten gestemd worden door een
zeker aantal gemachtigden van het volk
of volksvertegenwoordigers.
In dit stelsel, dat thans in de groote
meerderheid van de beschaafde landen
van kracht is, oefent de natie haar soeve
reiniteit uit door het politiek recht van
de verkiezing d. t zc duidt haar vertegen
woordigers aan.
De Kroostrijke Gezinnen wjllen hun po-
litieken invloed tenvolie doen gelden en
daarom denken ze, Tiun volle aandacht
tc moeten wijden aan het wetgevend kie
zerskorps en meer bijzonder aan de ma
nier, waarop drt korps de dragers van de
wetgevende macht aanduidt. Immers de
wijze van stemmen is de hoeksteen van
elk politiek gebouw en elk organisme, dat
invloed wil uitoefenen, zoowel als elke
partij, moet er zich om interesseeren.
Zonder ons ook maar in het minst door
partijpolitieke bezorgdheid te laten beïn
vloeden, zoeken wij naar 'het gepaste mid
del om ons politiek gezag te versterken,
of liever om onze macht in hoogere mate
te doen gelden en wel door den druk dien
we, door onze stemmen, kunnen uitoefe
nen. Dat is de reden van ons rechtmatig
streven naar het famiiiesiemrecht.
Nemen wij aan dat stemmen eer. per
soonlijk recht uitmaakt gelijk voor iede-
ren mensch, dan vervallen onmiddellijk:
a) het cijnsstelsel, dat het kiesrecht
verleent aan de ingezetenen van het man
nelijk geslacht, die een zeker bedrag in
belasting of cijns betalen. Dat stelsel is
bij ons in voege geweest tot in 1893;
b) het stelsel van bekwaamheid, waarbij
slechts de ingezetenen kiesgerechtigd zijn
wanneer ze een onderwijs genoten heb
ben, bijv. het lager onderwijs;
c) het stelsel van het meervoudig' stem
recht, gesteund op cijns, bekwaamheid,
familietoestand enz, Bijv, in België van
1890 tot 1919,
Maar dan moeten wij aanvaarden, wil
len wij logisch zijn, het integraal, zuiver
algemeen stemrecht dat, hoe paradoxaal
het ook moge schijnen bij ons nog niet
bestaat, want steunende op het reent tot
kiezen dat universeel en persoonlijk zou
zijn heeit het eenvoudig algemeen stem
recht de beteekenis van c één persoon cén
stem» en NIKT één man één stim. Heb
ben wij dat? Volstrekt niet!
Sinds 1919 Loppemzijn wij in een
overgangsstadium wat het kiesstelsel be
treft. De grondwet van 1921 heelt slechts
het mannelijk algemeen stemreent inge
voerd op grond en naar den eisch \an
een zeker partij-dynamisme van vóór 1,4.
Bij de bespreking in de grondwetgevende
Kamer werden even aangeraaktnet
vrouwenstemrecht en toekennen van een
bijgevoegde stem aan de huisvaders; doch
oveniaasting en bijzondere politieke om-
(Zie vervolg op 7° blad.)'
Door den Meer Prov. Voorzitter en Volksvertegenwoordiger Allewaert (rechts)
en tien Gswestel'.jken Voorzitter der Bond der Kroostrijke Gezinnen, H. Veea>-ls
Devloo (iiriks) worden aan den voet van het monument der cerlogsgesrté.weïaeit
bloemen nedergelsgd. Aiie aanwezige viag en staan rondom i.st monument Opgtj*
steld zooals meri duidelijk oo foto uitmaken kaq,
