Wat Oorlogsangst loert
BLIJVEN WIJ HARDNEKKIG HOPEN
Engeland en Frankrijk, bewust van
den toestand geven in niets toe
En toch is het oorlog!
©pnieuw Mobilisatie
Een Vredesinitiatief van Koning
Leopold en Koningin Wilhelmina
Vrijdag morgen is Duitschland Polen binnen
gevallen en veel Poolsche steden werden uit
de lucht gebombardeerd
DANZIG SLUIT AAN BIJ DUITSCHLAND.
Rusland Vrijdag te Berlijn verwacht
om met Duitschland een militair akkoord te sluiten.
VERDER MOBILISATIE IN ONS LAND.
KATHOLIEK NIEUWS-, NOTARIEEL- EN AANKONDIGINGSBLAD. - VERSCHIJNT WEKELIJKS
INTERNATIONAAL OVERZICHT
m
29 AUGUSTUS
ÏN MEMORIAM
KONINGIN ASTRID
Duidelijke en krachtige taal van Oud-Minister Eden
Vrijdag morgen sprak Hitier tot het Duitsche Legerf en vroeg de Duitsche
Soldaten te strijden voor de eer van het Volk»
DE TOESTAND VRIJDAG
DUITSCH-POOLSCHE
ONDERHANDELINGEN
AFGEBROKEN
HET PAKT
DUITSCHLAND-RUSLAND
DANZIG SLUIT AAN BIJ
DUITSCHLAND
Beide Vorsten kleden han bemiddeling mm
ZONDAG 3 SEPTEMBER 1939.
WEEKBLAD 50 CENTIEMEN.
«DE POPERINGENAAR
Uitgever
Sansen-Vanneste, Poperinge.
Telefoon Nr 9. Po»tck. Nr 155.70.
EEN ABONNEMENT KOST
VAN NU TOT EINDE 1939:
Binnenland 9,00 fr.
Belg. Kongo 14,45 fr.
Frankrijk 14,45 fr.belgisch geld
Engeland 15,30 fr. belgisch geld
Ander landen 21,25 fr. belgisch geld
Alle Medewerkers lijn verantwoordelijk
voor hun artikels.
TARIEF VOOR BERICHTEN,
Gewone berichten per regel 1,25 fr.
Kleine berichten (minimum) 5,fr.
2 fr. toel. v. ber. m. adr. t. bur.
Berichten op 1® hl. per regel S,f.r.
Berichten op 2® bl. per regel 2,59 fr.
Berichten op 3® bl. per regel 1,50 fr.
Rouwber. en Bedank, (min.) 7,fr.
Tc herhalen aankondigingen
prijs op aanvraag.
Anuoncen zijn vooraf te betalen en
moeten tegen den Woensdag avond
ingezonden worden. Kleine be-
richten tegen den Donderdag noen.
Het heeft heden zijn nut bij de oor
logsbedreiging van deze week even stil te
staan.
Over geheel Europa hebben millioenen
en millioenen menschen in diepe zorg
geleefd, om het dreigende, haast onont
koombare: een wereldoorlog.
We zagen in een nacht en het scheen,
dat de scherpste oogen niets dan duister
nis zagen. En toen werden wij allen on
zeker, onrustig omdat de houvast van de
natuurlijke krachten ons begon te ont
vallen en velen dan herinnerden zich,
dat er een God bestond, Die gansch ons
wereldje leidt.
Alle werk, alle streven naar eer en glo
rie, alle kleinzielige twisten, de studie van
den geleerde en het werkloozenprobleem,
het begon alles zoo kinderachtig klein te
schijnen tegenover dezen schok over de
wereld. Want morgen konden wij sterven,
onze kinderen, onze maatschappij. Zeide
Z. H. Vader niet, dat een wereldoorlog
het einde onzer beschaving beteekende?
Het was, alsof de wereld op het punt
stond uit hare as gelicht te worden en
op den ingeslagen weg alles dreigde ver
loren te gaan, wat ons dierbaar is. En
wij werden onrustig, millioenen onzer
werden onrustig, want niemand sterft
gaarne. In onzen angst begonnen wij een
steunpunt te zoeken en vanuit alle lan
den, kleine en groote, uit heel de ang
stige wereld stegen ontelbare gebeden op.
Er werd geofferd, men wilde goed zijn
voor elkander, de kerken liepen vol, men
dacht aan God. Wat welvaart en arbeid,
sermoenen en tijdschriften niet konden
bereiken, schonk ons de barre nood en
de diepe en gerechtvaardigde zorg; wij
dachten aan God, wij beleefden Hem in
ons, wij wisten, dat Hij alleen de redding
is. Het was het uur van de wereldretraite,
geleid door Z. H. den Paus en de ver
schillende bisschoppen van alle landen
der wereld.
Dat bracht voor ieder, die niet in licht
zinnigheid ten onder wil gaan, een diepe
waarheid mee, een bezit voor altijd: de
menschen zijn niet goddeloos in wezen.
Als zij sterven gaan en alles hen Ver
laat, dan zijn zij bewust, dat God leeft.
Is het dan geen dwaasheid te denken,
zoolang wij leven, dat God gestorven is?
In deze lange dagen van innige onrust
heeft ons geslacht aangevoeld dat God
leeft. Godloozen, vrijdenkers, haat- en
onruststokers tegen God en godsdienst
of ze dan ook onder den dekmantel der
neutraliteit zitten kunnen hun kunst
matige of tegennatuurlijke propaganda
staken zoolang ons geslacht wijs is en
zich herinnert, hun angst en hun zorgen
en him stil gebed van deze woelige dagen.
Want machtiger dan alle natuurlijk ge
weld of bitterheid van haat, is liet ge
meenschappelijk en volhardend gebed
van de Kerk, die onwrikbaar op de steen
rots staatAlleen bij God is Vrede te
vinden». Aan hen, die dit romantisch
vinden, brengen wij hun noodtoestand in
herinnering, toen de wereldoorlog onver
mijdelijk scheen.
Volhardend gebed, dat is wat wij noo-
dig hebben van millioenen en millioenen
zielen in deze benarde tijden. Wij hebben
nu na den oorlog van '14 zooveel en zoo
lang naar alle klatergoud gezien, ons la
ten verblinden aan alles wat de moderne
techniek aan gemakken en comfort bood,
wij zijn voortgevlogen van sensatie naar
sensatie, wij zijn overprikkeld geweest
door de leugens en inbeeldingen eener
ongezonde pers, film en radio en nu heeft
God onzen blik gewend naar binnen, naar
onze eigen schamelheid. Is het niet een
heerlijke vondst, een zielsbevrijding, dat
wij alleen Hem gevonden hebben, Die
onzen levensweg, maar met even groot
gemak den gang van een geheele wereld
leidt?
Wij zijn teruggedrongen naar de eerste
vraag van den catechismus, tot het groot
ste dat denkbaar is, naar de meest een
voudige waarheid, dat wij bestaan om
Hem te dienen.
Dan en dan alleen kunnen wij gerust
zijn temidden van haatgeschetter in ra
dio en lastercampagnes in de pers. Het
kan ons geen kwaad, of tijdelijke triom
fen worden 'uitgebazuind, die schreeu
wend onrechtvaardig zijn, of leugens,
want oppermachtig blijft het machtig ge
bed en de vertrouwvolle bede der Kerk:
Heer red ons, want wij vergaan
Vier jaar reeds zijn voorbijgegaan...
En toch schreit ons hart nog als we
denken aan dien rampspoedigen dag,
toen het bericht van haar tragisch af
sterven ons bereikte.
Wie onzer denkt nu nog niet aan haar,
die als een Godbegenadigde vorstin,,
vrouw en moeder, in ons midden heeft
geleefd?
Wie onzer zal niet een gebed storten
voor haar, die Godsgoedheid om zich
heen afstraalde?
Wie onzer denkt heden niet aan deh
geliefden Vorst, die het zoo zware kruis
deemoedig heeft aanvaard, en in hoogste
plichtsbetrachting nog slechts leeft voor
zijn kinderen, voor zijn volk en zijn land?
Moge God hem sterken en geleiden en
moge deze droeve herdenkingsdag voor
hem een dag zijn van troost en berusting,
in de diepe overtuiging dat zij, die nu
bij den Meester is, zijn sterkste steun
blijft al de dagen van zijn leven.
ADOLF HITLER,
de Duitsche Fuehrer wiens onverzadig
bare eischen de wereld op stelten zet.
HET BR1TSCHE VOLK HEEFT
EEN BESLISSING GENOMEN.
In een radiorede, die uitgezonden werd
naar de Vereenigde Staten heeft Eden
verklaard, dat zoo zijn Amerikaansche
toehoorders naar Engeland zouden komen,
zij ongetwijfeld zouden getroffen worden
door de kalmte der bevolking. Deze kalm
te kan niet toegeschreven worden aan
latalisme of aan gebrek aan voorstelling,
maar aan een veel eenvoudiger reden.
Het Britsche volk heeft namelijk een
beslissing genomen. De kwestie cue nu
voor Europa gesteld is, betreft niet een
voudig de toekomst van Danzig of de
corridor, maar de kwestie is of Europa
door het geweld zal beheerscht worden
en of de volken zich achtereenvolgens te
onderwerpen hebben, ofwel de aanval
eindelijk zai tegengehouden worden.
Wat ook de meeningsverschillen mogen
geweest zijn aangaande onze buitenlanri-
sche politiek wensch ik nu te onderlijnen
dat de Eerste Minister en de Minister
van Buitenlandsche Zaken den steun van
ons allen hebben en van geheel het land
in hun plan om de verplichtingen na ie
komen en in hun wensch een vrede op
te bouwen, wanneer de geweldmethode
verdwenen zai zijn.
Te lang heeft Europa geieeia onder de
bedreiging van periodieke crisissen. Deze
toestand is onduldbaar geworden. Het
Britsche volk kan geen compromis aan
nemen, dat een nieuwe crisis slechts zes
maanden zou uitstellen; met een derge
lijke methode valt niets te winnen.
In afwachting is net steeds duidelijker
aan het worden, dat Duitschland in het
afsluiten van het pact met Rusland een
psychologische fout heeft begaan. Het is
nu duidelijk dat het verwachtte dat het
afsluiten van dit pact bij de landen van
het vredesfront een dergelijke ontmoedi
ging te weeg zou brengen, dat hun hou
ding tegenover de Duitsche eischen ge
heel gewijzigd zou worden.
Het is waar dat de westelijke mogend
heden ten zeerste verrast zijn geworden,
maar zij die met vrees geslagen werden,
waren niet de mogendheden, die aan Po
len hun steun hadden toegezegd, -maai
de vrienden en politieke verbondenen van
het nazi-regiem, wier politieke wijsbe
geerte dooreen gegooid werd.
Een oplossing moet gevonden worden,
maar deze oplossing kan door ons slechts
aanvaard worden wanneer zij duidelijk
toont, dat ditmaal de methode om toe
gevingen bij middel van geweld te krij
gen, mislukt is. Wij bidden dat de oplos
sing een vreedzame zij, maar vreedzaam
of niet, de nederlaag dient zich af le
teekenen.
Wij willen niet voortdurend met een
revolver op ons gericht leven. Het Brit
sche volk heeft nog steeds denzelfden vre
deswil, maar evenzeer wil het dat dit
maal de vrede gegrond zal zijn op de
nederlaag van het geweld en den eerbied
voor het gegeven woord.
Toen we verleden week, de diepe
ondergrond van het Duitsch-Russisch
niet-aanvalspact ontleedden, onmid
dellijk na de bekendmaking ervan,
vermoedden we heelemaal niet, dat
de reactie van Engeland zoo gewel
dig en onverbiddelijk zou zijn, als de
laatste dagen het bewezen hebben.
Thans staan we voor een toestand
die om de beurt, de pessimisten en
en de optimisten in het gelijk stelt.
We zweven voortdurend tusschen
angst en hoop. De ingrijpende maat
regelen in de landen, die onmiddel
lijk door den oorlog bedreigd zijn,
blijven de vrees latent houden. Alleen
nu en dan komt een lichtstraaltje de
gemoederen opluchten. En toch zijn
er bij ons veel meer menschen die ge-
looven aan een nieuw ontsnappen aan
den oorlog, dan bij de mobilisatie van
September 1938. Eerst en vooral is
dit te wijtenaan het feit dat in Bel-
gie zelf de mobilisatiemaatregelen
van meer beperkten aard zijn en ver
der redeneert de man op de straat:
moesten ze werkelijk willen oorlo
gen, ze waren al lang aan de slag ge
gaan.-» En er is inderdaad een groote
mate van waarheid in dezen zin,
DE STANDPUNTEN.
De standpunten staan schril te
genover mekaar. Over de eigenlijke
onderhandelingen tusschen Duitsch
land en Engeland, werd op het oogen-
blik dat we deze regelen schrijven
weinig of niets losgelaten. We weten
alleen dat Hitier zich thans niet meer
tevreden stelt met de aanhechting van
Danzig en de toekenning van een gang
over de gang van Danzig, maar dat hij
nu eenvoudig de strook grondgebied
wil beziten, die Oost-Pruisen van het
Reich scheidt. Dat beteekent dat hij
de oude Duitsche provinciën Posen en
Pommerellen,die door het Verdrag van
Versailles aan Polen werden geschon
ken, terug wil, T)eze gebieden zijn door
een meerderheid van Polen bewoond.
De verovering ervan zou dus beteeke-
nen een schending van de onafhanke
lijkheid van Polen en Engeland heeft
deze onhafhankelijkheid gewaarborgd,
samen met Frankrijk. Engeland en
Frankrijk zullen zulks niet laten ge
beuren.
PRESTIGE!
Het is een strijd geworden om het
behoud van het prestige. Geen van
beide partijen schijnt nog terug te
kunnen. Hitter heeft Polen gewaar
schuwd, toen hij voor de tweede maal
zijn eischen formuleerde. Danzig en
een Korridor over de Korridor! Als
Polen niet aanvaardt, zal ik weldra
mijn eischen verlioogen.» Daar zijn
nu die hoogere eischen.
Engeland heeft laten weten, dat het
wel een redelijke oplossing van het
Danziger vraagstuk kon aanvaarden,
doch dat het nooit zou dulden dat de
integriteit van de Poolsche bodem zou
geschonden worden.
Duitschland houdt zich gereed om
in te grijpen, het heeft zijn troepen
geconcentreerd aan de Duitsch-Pool-
sche grens en in Slovakije, waar het
«vrije» doortocht kreeg. Maar ook En
geland, staat gereed. Duitschland, is
tot het uiterste gemobiliseerd. Enge
land en Frankrijk eveneens. Als
Duitschland Polen aanvalt, treden En
geland en Frankrijk onmiddellijk op,
onverbiddelijk,
DE KANSEN.
De kansen van beide partijen wor
den in de weegschaal gelegd. Men on
derzoekt de bondgenootschappen met
hun wederzijdsche waarde. Men gaat
na welke landen neutraal zullen blij
ven. In alle gevallen blijkt de oorlog
het grootste waagspel dat men zich
kan indenken zoowel van de eene als
van de andere zijde. Oorlog beteekent
de vernietiging van de landen die er
aan deel nemen, beteekent de teleur
gang van Europa, die zijn macht en
zijn prestige aan die groote landen te
danken heeft. En juist daarom zal
men tien koeren nadenken, en tien
keeren onderhandelen vooraleer toe
toe te slaan. Zelfs al worden de maat
regelen op de spits gedreven, al is men
op en top gereed om in de oorlog te
gaan toch zal men alle andere moge
lijkheden eerst uitputten. Men vreest
de oorlog zoozeer in Duitschland als
in Engeland en Frankrijk en in het
diepste van hun wezen gelooven de
menschen niet aan de mogelijkheid.
Het is voor het óvgehblik ondoenlijk
om zich in gissingen te verdiepen. Het
is zelfs niet mogelijk het verloop van
de onderhandelingen te voorspellen
tijdens de eerste dagen. Mogelijk is
reeds een beslissing gevallen wanneer
deze tekst verschijnt. Toch zijn we er
quasi zeker van, dat die slechts wa
penbestand en beraad kan beteeke-
nen; het scheppen van de mogelijk
heden om in rustiger omstandigheden
te bedisselen, wellicht onder vorm van
de eene of andere conferentie, waarbij
IGNACI MOSCICKI,
President van Polen die geen enkele
Duitsche eisch inwilligen wil.
de naoorlogsche verdragen aan een
algemeene herziening zullen onder
worpen worden.
DE TOESTAND VAN BELGIE
We hebben in deze kolommen her
haaldelijk de huidige buitenlandsche
politiek van de regeering verdedigd,
namelijk de zelfstandige neutraliteit
van Belgie, zooals ze door de koning
ingeluid werd in Oktober 1936. Zonder
deze ommekeer in ons buitenlandsch
beleid,die er gekomen is dank zij de
druk van de openbare meening in
Vlaanderen en ondanks de reaktie van
sommige machtige kringen te Brussel
en in Wallonië, zouden we voor het
oogenblik reeds de volle mobilisatie
gekend hebben. Het is zelfs waar
schijnlijk dat dezer dagen Engelsche
troepen, voortdurend te Oostende, te
Zeebrugge en te Antwerpen zouden-
ontscheept worden, dat Fransche re
gimenten onze groote steden zouden
bezetten of naar de Duitsche grens
zouden optrekken over ons grondge
bied.
Van dat alles thans niets. We heb
ben de herhaling mogen ontvangen
van de waarborgen ons destijds ge
schonken door Duitschland, Frank
rijk en Engeland en zoo is het moge
lijk gebleven, de mobilisatie bij ons
tot het allernoodzakelijkste te beper
ken en daardoor aan onze bevolking
een rust te laten en een vertrouwen,
die in geen enkel ander land ge
kend is.
We zegden reeds dat we blijven ho
pen op een gunstig verloop van de
toestand, maar zelfs indien het con
flict toch moest losbreken, dan heb
ben we nog de verzekering dat de
strijdende mogendheden onze gren
zen zouden eerbiedigen, en dat we den
dans zouden ontspringen.
Verboden nadruk. ROSKAM.
HEER A. EDEN,
gewezen Engelsch Minister van
Buitenlandsche Zaken.
IBIHEBHIIHlBBBlBllllliaiIUIIHIHBlIHmiNHlBaBaaiiiamiHII
IBBBBBBBBBBBBBBBBBBIBBBHBIIBBIBBBBBBBBUBBBBBBBBBBBBBBBI
KAMPEN VOOR LUCHTVERDEDIGING WORDEN RONDOM
DE STAD LONDEN AANGELEGD
Door'binnengeroepen Engelsche soldaten worden in de dichte nabijheid rondom
gansch Londen kampen voor luchtverdediging en mumlieverzamelpla&tsen opge-
richt. Hierboven zien we Je militairen Jruk aan het in orde brengen dezer op
stellingen.
De gebeurtenissen volgen elkaar
zoo snel en zoo onverwacht op, dat
wat men verneemt en schrijft den
eenen dag van geen tel meer is den
volgenden dag.
De laatste gebeurtenissen, naar
we Vrijdag vernamen kunnen sa
mengevat worden als volgt.
We doen eerst opmerken dat het
nieuws dat we hieronder mededee-
len uit Duitsche bron komt:
De Duitsch-Poolsche onderhan
delingen zijn afgebroken. Op
aandringen van Engeland, zond
Duitschland op 28 Augustus naar
Polen zijn voorwaarden en eischte
antwoord tegen 30 Augustus.
Polen zond niemand om te onder
handelen maar mobiliseerde al zijn
troepen, en hierop verklaren de
Duitschers: «De Duitsche voor
stellen zijn door Polen verworpen.»
werd Donderdag avond door de
Hooge Sovjetraad met algemeene
stemmen goedgekeurd.
Russische militaire overheden wa
ren Vrijdag morgen in Berlijn ver
wacht om een
DUITSCH-RUSSISCH
MILITAIR AKKOORD
te sluiten.
De Gouwleider van Danzig, de
Duitscher Förster, heeft Vrijdag
morgen officieel uitgeroepen dat
Danzig aansluit bij Duitschland.
Hij vroeg aan de Führer dit te
willen goedkeuren.
Bij deze gelegenheid werden in
Danzig aanplakbrieven uitgehangen
met volgende verklaring:
Het uur is gekomen. Danzig is
terug aan Groot-Duitschland. Hitier
heeft ons bevrijd. Het hakenkruis
wappert aan alle openbare gebou
wen. Wij, Burgers, zijn gelukkig!
Leve Danzig!
Leve Hitier!
A. FOKSTER, gouwleider.
DE VREDESBEMIDDELING
VOORGESTELD DOOR
KONING LEOPOLD EN DE
KONINGIN VAN HOLLAND
kunnen verklaart Duitschland
niet in aanmerking koirfln, daar
eenzelfde poging aan gang is onder
Engelsche leiding en er niet langs
twee zijden kan gewerkt worden.
HITLER SPREEKT ZIJN
TROEPEN AAN
Het Duitsch D.N.B.-berichtbureau
meldde Vrijdag morgen dat Hitier
op zelfden morgen een aanspraak
tot het Duitsche leger heeft gehou
den. Deze aanspraak kon als volgt
worden samengevat:
Met beroep te doen op de wa
pens door de algemeene mobilisatie
heeft Polen duidelijk betoond alle
verdere onderhandelingen te weige
ren. De Duitschers die in Polen wo
nen ondergaan een bloedig terreur.
Zulks kan niet langer geduld wor
den.
Daarbij bewijzen de talrijke grens-
schendingen dat een eind moet ge
steld worden aan het geweld doer
het geweld. Het Duitsche leger zei
strijden met de eer en de levensver
wachting van het Duitsche volk.
Soldaten denkt overal en altijd da.t
gij de vertegenwoordigers zijt van
het Groot Nationaal Socialistisch
Duitschland.
Leva ons natie!
Leve onze strijd!
NIEUWE OPROEPINGEN
IN BELGIE
Vrijdag nacht werd de Phase C
bijeengeroepen.
Ook werden nieuwe opeischingen
gedaan van paarden en autos.
We hebben toch alle kans buiten
een gebeurlijk conflikt te blijven,
maar voorzorgmaatregelen moeten
genomen worden.
(Zie vervolg 4® blad.)
Dinsdag 29 Augustus. Nu zitten we al
weer hier, in ons soldatenpakje bij het
Belgisch leger, wanneer anderzijds onze
hulp grootelijks vandoen is op de velden.
Alles ging zoo snel en overrompelend dat
ik mij eerst rustig moet bezinnen om-
weer duidelijk het gebeurde van verleden
week in zijn geheel voor den geest te
brengen.'
De internationale toestand sinds
lang de verschrikking van ieder gesprek
viel niet te vertrouwen, doch we ge
raakten eraan gewoon. De September
dagen hadden ons nochtans geleerd dat
dergelijke spanning niet te vertrouwen
was, wat voor ons zegg,en wilde dat wij
ieder oogenblik weer een oproepingsbevel
konden krijgen. Maar wie dacht verleden
week dat Danzig zich langs hier zou laten
gevoelen?
Verleden Donderdag waren de berich
ten volgens de radio wie heeft er geen?
heelemaal niet geruststellend en ik
sliep, een mobilisatie vreezend, met een
half oog open. Beter is het te zeggen:
met een half oor, want vooral op de ge
luiden waren mijn zenuwen gespitst. Als
er een gerucht dichter kwam, schoot ik
wakker, want het kon er een van het
gemeentehuis zijn, die mij kwam op
roepen. Maar telkens verdween het ge
rucht zooals het opgekomen was, en bui
ten werd alles weer stil.
Vrijdag, volgens dagbladen en radio,
bleef de spanning de internationale at
mosfeer bewolken. Mijn vermoeden nog
eens het soldatentenue te moeten afhalen
werd grooter en 's namiddags ontving ik
het gevreesde stuk.
Strikt genomen kon ik nog langer
wachten mijn eenheid te gaan vervoe
gen maar eens bewust dat het soldaten
leven je verwacht, gaat het niet meer
andere bezigheden, hoe druk ze ook in
de zomermaanden mogen zijn, aan te
vatten.
Ik begon mij voor het vertrek gereed
te maken. De opgeborgen soldatenkleeren
dan maar uitgehaald en aangtrokken. ïn-
tusschen werd het sol da ten valies met
mondbehoeften en ondergoed gewoon
lijk te veel naar het oordeel van den op-
geroepene door moeder en zusters vol
gestopt. Het ging alles vlugger dan ik
wenschte, indachtig de Septemberdagen,
dat we meestal te vroeg aankomen.
Dan maar het lastigste aangepakt, nl.
het afscheid nemen. Dit ging beter als
vroeger, want ditmaal konden we de diep
bedroefde ouders en zusters verzekeren
dat het slechts om eenige dagen rust ging,
waarom dan ook de toestand tragisch uit
te schilderen.
Mijne geburen waren reeds cp de hoog
te, door wat gescherts werd den moed
aangedikt.
Eenige kameraden vertoonen zich op
hun beurt als rappeleé's en tezamen trok
ken we dan, als verdedigers van het va
derland, onder groote belangstelling naar
de statie. De reis verliep zonder verder
commentaar tot aan 't kwartier, waar het
spoedig bleek dat we nog niet de eersten
waren. Eenvoudige soldaten waren reeds
ingeslapen. We kenden elkaar, in Septem
ber waren we ook bij elkander.
Precies elf maanden zijn we met rust
gelaten, bij wijze van spreken dan, want
wat is er nog voor rust in den heksen
ketel van Europa met een Hitler? We
zijn met groot verlof geweest van Octo
ber 11., en heden zijn we weer samen.
Is dat nu goed beschouwd wel de moeite
waard? Als we in het najaar gebleven
waren, hadden we nu een hoop minder
schachten. Want nu kunnen we als het
een beetje wil of niet wil. zooals u het
meent weer van voren-aan beginnen.
Wanneer we in October niet zoo licht
vaardig waren gedemobiliseerd, dan had
den we het nu heel gemakkelijk. En wat
zouden we niet beleefd hebben! Stel u
voor: Sinte Klaas, die op een groot wit
paard komt rijden in de garnizoenen.
Zwarte Piet, die onze patroonzakjes vol
chocolaadjes stopt (volgens Bernard
Shaw zijn daar de patroonzakjes voor,
wat van hoogerhand maar niet wordt in
gezien). We zouden een Kerstboom ge
had hebben op iedere post, de keuken
wagens geurden van de gebraden kiekens
en iedereen liep met een ffesch wijn in
z'n broodzak. Op Nieuwjaaravond gingen
we met gamellen vol warme drank de
kwartieren langs en we zouden groote
statige liederen gezongen hebben tot het
twaalf uur was en we elkaar met een plof
in de armen zouden gevallen zijn. En
den volgenden morgen hield ik zitting
om de gelukwenschen in ontvangst te
nemen van de compagnie, met een kist
cigaren. En zoo, dampend als sleepbootjes,
waren mijn kerels dan een voorspoedig
1939 ingegaan...
Er is, zooals u weet, niets van gekomen.
Men heeft ons eenvoudig naar huis laten
gaan en nu staan we weer voor hetzelfde
feit als een jaar geleden.
Het is niets anders. En met een tikje
galgenhumor glijden we dezen schoonen
nazomer in.
Er zitten wellicht in de huizen nu man
nen met het kleine blauwe briefje in de
hand, waarin staat, dat zij zich gereed
moeten maken af te komen. En wij, die
bezig zijn hun komst voor te bereiden,
vragen ons met spanning afZal het
dan weer zoo ver moeten komen?... En
misschien nog verder?...
UBBcaiaBiBBaaBHHBaaHHnBrnniinnanHnHmB!aiHnaaHiSBiiB»a
DE BEMIDDELING AANGEBODEN
In den nacht van Maandag op Dinsdag
11. werd te Brussel medegedeeld dat Ko
ningin Wilhelmina van Nederland en
Koning Leopold III van België het eens
waren gewerden om hun bemiddeling aan
te bieden, ten einde de bestaande Crisis
wat op te lichten.
Deze bemiddeling werd te Brussel en
in Den Haag aangeboden aan de in beide
steden verblijvende Gezanten van Frank
rijk, Engeland, Duitschland, Italië en
Polen.
INSTEMMING VAN FRANKRIJK,
ENGELAND EN POLEN
DE BEMIDDELING MET SYMPATHIE
ONTHAALD TE BERLIJN EN ROME
Op dit bemiddelingsaanbod werd door
de Fransche Regeering onmiddellijk be
kend gemaakt dat zij met deze poging
instemde, en bereid is haar volle mede
werking te verleenen.
De Britsche Regeering liet aan de Bel
gische Regeering weten dat zij het be
middelingsaanbod van Koningin Wilhel
mina en Koning Leopold III aanvaardt.
De Poolsche Regeering beantwoordde
dit bemiddelingsaanbod met te verwijzen
KONINGIN WILHELMINA
Koningin der Nederlanden.
naar het antwoord aan President Roose
velt, waarin door Polen reeds het be
ginsel van een bemiddeling aanvaard
werd. De Poolsche Regeering stemt ten
volle in met het initiatief van beide Vor
sten.
Woensdag bracht de H. Von Bulow-
Schwante, Duitsch Gezant te Brussel, aan
den H. Pierlot het antwoord van zijn
Regeering op het initiatief van Konin
gin Wilhelmina en Koning Leopold. De
Duitsche Gezant deelde mede dat de
Duitsche Regeering kennis heeft genomen
van het voorstel van Koning Leopold en
Kontrgin Wilhelmina, en hem gelast hau
aan den eersten Minister naar diepe
dankbaarheid te betuigen voor dit edel
moedig gebaar.
In een officieuze nota, te Berlijn be
kend gemaakt, werd medegedeeld dat de
bemiddelingspoging te Berlijn met sym
pathie werd begroet. Tevens werd op
gemerkt dat door de nota rtsseling. wel re
geschiedt tusschen Londen en Berlijn,
het bewijs geleverd werd dat de Duit
schers in zelfde richting bewegen en door
dezelfde motieven Zijn ingegeven. Duitsch
land heeft een initiatief genomen en de
beslissing ligt te Londen. Deza beslissing
wordt dus afgewa-.ht.
NAKLANKEN VAN DE VREDESBOOD
SCHAP VAN LEOPOLD III, GEDAAN
IN NAAM DER OSLO-STATEN
De vredesboodschap van. Koning Leo
pold III, in naam der Qslo-Staten ge
richt tot de mogendheden, heeft deze
week nog steeds een diepen weerklank
gevonden in de wereld.
Z. H. de Paus schreef eigenhandig een
brief naar Z. M. Koning ...eopold om on
zen Vorst te bedanken, hem tevens den
innigsten wensch uitdrukkend dat de ge
voelens van den Belgischen Vorst een
gunstigen weerklank mochten vinden bij
de betrokken partijen.
Door den President der Republiek van
Brazilië, uit Mexiko, uit Engeland, door
den Bondsraad van Zwitserland, dei
President en de Regeering an Chili, door
H. Daladie-, in naam van Frankrijk, door
President Moscicki, in naam van Polen,
door President Roosevelt, door de Re
publiek van Argentinië, on nog lit an
dere. landen, kwamen telegrammen toe
van instemming met do woorden van
Koning Leopold of werden gelukwenschen
en toetredingen geuit tot de vredesbood
schap.
DE KOORTS OM DEN INTERNATIONAAL GESPANNEN
TOESTAND IN DE FRANSCHE HOOFDSTAD
Parijs heeft deze week koortsvolle Jagen beleefd. Bij het verschijnen van ieder
morgen- of avondblad reikhalzen talrijke nieuwsgierigen naar de laatste nieuwsbe
richten. Zoo was het ook voor de uitstalkas waarin L'Intransigeaat »9 het Parijp
iche boulevard-blad, uitgehangen Werd,
