Gazette va a 'I arrondissement IJ peren.
POLITIEKE BERICHTEN.
Politiek. Stads-, Kunst- en Letternieuws. Verschiüige Tijdingen, Markten, Bekendmakingen.
BERICHT.
N* 1ÖS. 26° Jaar. Zondag 18n December 1887.
Do personen die een abonnement
aan de TOEKOMST nemen, voor
1888, zullen van heden tot op 31 De
cember het blad kosteloos ontvan
gen.
Een nieuw ministerie in Frankrijk.
De heer Tirard is er eindelijk in gelukt
een ministerie samen te stellen, welk
zich Dinsdag in de Kamers heeft aange
boden.
Ziehier de namen van het eerste mi
nisterie van den voorzitter Carnot.
M. Tirard neemt het voorzitterschap
van den raad en het ministerie van finan-
tiën.
M. Sarrien, binnenlandsche zaken;
M. Flourens, buitenlandsche zaken;
M. Fallières, openbaar onderwijs;
M. Louvet, justitie;
M. Faye, openbare werken;
M. Dautresme, koophandel en nijver
heid.
M. Yiette, landbouw;
M. de Mahy, zeewezen en koloniën;
Generaal Logerot, oorlog.
Het nieuw kabinet bestaat dus uit vijf
afgevaardigden, drie senateurs en twee
leden die tot het parlement niet behooren
M. Flourens en generaal Logerot.
Zitting der Kamer.
De zitting is Dinsdag om 2 ure ge
opend; de heer Floquet geeft het woord
aan M. Tirard, voorzitter van den mi
nisterraad.
De nieuwe voorzitter geeft lezing der
boodschap van den Voorzitter der Repu-
bliek;
Het Congres, zegt het stuk, heeft
zijnen wil doen kennen, van alle oorzaak
van geschil ter zijde te stellen, ten voor-
deele van de belangen van het land en
van zijnen wettigen invloed daar builen.
Ik zal mijne gedragslijn regelen naar den
verzoeningsgeest en met dit doel, zal het
gouvernement u wachten op den gemeen-
zamen terrein der zedelijke en stoffelijke
belangen van de natie.
Ofschoon trachtende eene herneming
der zaken uit te lokken en goed de ten
toonstelling van 1889 voor te bereiden,
zal het gouvernement zich ook bezig hou
den met maatregelen, die de werkers, de
gezondheid, den onderlingen bijstand en
bet sparen betreffen; het moet werken om
den finantiëelen toestand te verbeteren,
het bestuur te vereenvoudigen en tot het
eerlijk bestuur der openbare zaken het
moet zich insgelijks bezig houden met het
leger en de marine.
De Kamers hebben voor plicht aan
de regecring de macht te verzekeren om
dit programma te verwezentlijken.
De boodschap zegt ook dat Frankrijk
de goede betrekkingen met de vreemde
mogendheden wil behouden en eindigt
met een beroep op de vaderlandsliefde
der twee Kamers.
De lezing van de boodschap wordt
maar koel onthaald.
In den Senaat is het de heer Fallières
die lezing van de boodschap geeft, die
nog al goed onthaald wordt.
De Drukpers.
De fransche drukpers onthaalt het ka
binet Tirard maar koel.
De République francaise betreurt bij
zonderlijk het verhak van de heeren
Rouvier, Spulier en generaal Ferron.
Volgens de Figaro zal het kabinet on
machtig zijn, omdat bet maar gematigden
van tweeden rang bevat.
De Journal des Débats dost opmer
ken, dat de uiterste linkerzijde in het ka
binet niet is vertegenwoordigd de radi-
kale linkerzijde is het weinig het is ook
geen eensgezind kabinet.
Wat men tegen het ministerie kan in
brengen, zegt de Rappeldat het geen
ministerie is zooals men van den nieuwen
Voorzitter mocht verwachten.
Voor de Justice vertegenwoordigt hef
kabinet de Kamers niet en nog min he1
land.
Aanslag tegen !9S. Ferry.
Een schandelijke aanslag is Zaterdag in
de Fransche Kamer van Afgevaardigden
gebeurd, tegen M. Jules Ferry, een der
bijzonderste Staatsmannen van Frankrijk
wiens kandidatuur voor den voorzitters
zetel der Republiek zoo bestreden is ge
worden.
Een genaamde Aubertin, deed M.Ferry
roepen, zeggeude dat hij hem eene ge
wichtige mededeeling had te doen.
Hij zegde een Elzasser te zijnen dat hij
begeerde M. Ferry oogenbïikkelijk te
spreken.
De heer Ferry komt bij den man die
hem doen roepen heeft, deze haalt eene
brochuur uit eene portefeuille die hij aan
M. Ferry geeft en terwijl deze bezig is
met dit werkje in te zien, loste Aubertin
drie revolverschoten op M. Ferry.
De heer Franchioni, opsteller van de
Lgon Républicaindie zich nevens M.
Ferry bevond, nam de gekwetste bij den
arm en trok hem in de nevenstaande zaal.
Inmiddels was een bediende op den
moordenaar gesprongen en had hem ont
wapend.
Op hetzelfde oogenblik kwam een
tweede kerel te voorschijn, die ook een
revolver uit den zak haalde, maar die
door de aanwezigen belet werd er gebruik
van te maken.
Gelukkig zijn de wonden van M. Jnles
Ferry niet erg. Van de drie kogels zijn er
twee die hem geraakt hebben, maar die
er niet in het lichaam zijn gedrongen.
De genezing van M. Ferry volgt haren
regelmatigen gang, maar zal nog eenigen
tijd vergen.
HOE WIJ ONZE OOGEN
KWIJT GERAAKTEN.
't Is nu zoo waf eenige weken gele
den dat het Nieuwsblad je schreef dat
onze volksscholen in de liberale ste
den en gemeenten maar bevolkt wa
ren, dank aan de drukking en den
dwang der liberale besturen en Wel
dadigheidsburelen, die aan de
werklieden allen arbeid en onder
stand weigerden wanneer deze het
wagen durfden hunne kinderen naar
eene katholieke schoie te zenden.
Om te toonen dat het wederom
laster, en niets dan laster was, zeg
den wij dan dat wij hier te Yperen
werklieden kenden, wier kinderen
de lessen der katholieke scholen
volgden, en die toch jaaruitjaarin
werk van stad kregen.
Wij voegden daarbij dat het
N ieuwsbladje ons verplichten ging
met ééne enkele klerikale gemeente
of stad op te noemen, waar men
werk gaf'aan huisvaders, wier hin
ders ter geineenteschoie gingen
Het Nieuwsblad je zweeg gelijk een
visch.
Dat verwonderde ons ook niet en
om reden.
Moesten er liberale weldadigheids-
bureelen zijn, die de behoeftige
ouders min of meer dwingeu hunne
kinders naar de gemeentescholen te
zenden wij zouden nog mogan zeggen
en bewijzen dat zij maar hunne plicht
doen. Wij zouden redevoeringen kun
nen aanhalen, die tijdens de bespre
king der eerste onderwijswet in 1842,
dooreenen klerikalen ministerDe Dec
ker en door andere klerikale kopstuk
ken wier naam ons voor 't oogenblik
ontvlogen is, uitgesproken werden,
en waarin die heeren klerikalen er
op steunden dat het voor deweldadig-
heidsbesturen eene dringende plicht
was de ouders te verplichten hunne
kinders naar de gemeentescholen te
sturen.
Maar wij zijn geene voorstaanders
van dwangmiddelen en wij verdedi
gen de vrijheid van iedereen.
Daarom zegden wij over eenige
weken dat liet schoone was van wege
onze bestuurders van iedereen vrij te
laten in de keus eener school.
Daarom ook laakten wij immer de
onverdraagzame houding der geeste
lijkheid in den schoolstrijd en daar
om wezen wij ook dikwijls op de
noodlottige gevolgen van die hou
ding voor den godsdienst.
De geestelijkheid heeft geene reden
willen verstaan en zij begint in te
oogsten wat zij gezaaid heeft: het ge
loof gaat te niete, zoo het niet reeds
om zeepe is.
Het volk wil niet gedwongen zijn
noch door paperij, noch door kleri-
kalerij, noch door gelijk wie het ook
zijn moge.
Maar het wil nog veel min van
godsdienstige winkels weten.
't Is daar beu van.
Welnu, ziende dat de gemeente
scholen altijd meer en meer bevolkt
geraken, dachten de klerikalen eenan
truk uit. Vele werklieden, die het
door hunne maag niet kunnen krij-
fen het onderwijs en de opvoeding
unner kinderen aan broêrtjes en an
dere koewachters met God toe te
vertrouwen, en die den haat en de
wraak der geestelijkheid vreesden,
zegden, om hieraan te ontsnappen,
dat zij verplicht waren hunne kin
deren ter gemeenteschool te zenden.
De priesters, meest allen doorsla
gen jezuïten, begrepen allichte de
smeep en verzonnen eenen list. Spe
len wij slim tegen niet dom, zegden
zij en doen wij door onze ^nederige
slaven in de Kamer eene wet stem
men, die het uitoefenen van allen
dwang, nopens het schoolgaan, ver
biedt aan de besturen, maar niet aan
de almachtige en heerschzuchtig©
geestelijken en wij sullen wel zien
wie ons dan nog zal trotseeren durven.
En wêe hen dan! want geween en
tandengeknars zal hun aandeel zijn.
Dat wetsontwerp bestreden en laak
ten wij als zijnde een klerikaal werk.
Niet omdat door zulk eene wet aan
iedereen de vrijheid zou gewaarborgd
zijn om voor zijn kroost eene opvoe
ding en een onderwijs te kiezen, die
met zijne denkwijze en zijn geweten
overeenkomen, maar omdat zij strek
ken moet om het overige van het
volksonderwijs aan den haat en de
wraakzucht der pastoors prijs te ge
ven.
Wij en allen met ons, weten maar al
te wel, dat de liberalen met hun
rechtschapen en loiaal gemoed die
wet gewetensvol naleven zullen, ter
wijl de klerikalen ze wederom op je
zuïtische wijze opvatten zullen en ten
voordeele van hunnen winkel en te
gen de liberalen toepassen.
Wie daaraan nog twijfelen kon zou
wel heel naïef moeten zijn.
Ziedaar waarom wij zulke wet af
keurden.
Het N ieuwsbladje was daar dui om
en 't zegde dat wij door die afkeurin-
ge onze eigene oogen uitstaken.
En zoo zijn wij blind geraakt, maar
toch niet genoeg om niet van tijd tot
tijd eens duchtig op 's Nieuwsbladje a
kneukels te trommelen tot zijn groot
ongenoegen en spijt. Amen.
'T IS BEWEZEN.
Over veertien dagen zegden wij aan 't
A'ieuwsbladje, toen het geschreven had
dat hel rechters kende, die enkel benoemd
werden, nadat zij zich verbonden hadden
een kiesmandaat te aanvoerden, dat
«zulks laster, vuigen laster was en dat
wij zulks gingen blijven zeggen, zoo-
lange het heilig papierke zijne gezegden
Bareel: Dixmudcstraat, 18.
AANKONDIGINGEN 10 centiemen den regel.
RECLAMED s S5 centiemen den regel.
Brie ven «n pakken moeten vraohtvrij toegezonden worden.
ABONNEMENT
fr. 4-00 'f jaars voor de stad; fr. 4-50 voor geheel Belgie,
Buitenlandsche verzendingen, 't port daarboven.
10 centiemen het eenmer.
Men schrijft in op al de postbureeien.
esruiir.—
DE TOEKOMST,
