STflDSN
Nr 302.
3öe Jaar.
Zondag, li1* October 1891,
Zondagsblad van Stad en Arrondissement YPEREN.
Ook eens
beurt.
onze
Verzekering der
W erklieden.
liet nieuwe schrikbewind.
Men schrijft in:
Te Yperen, DIXMUDESTRAAT, 18, en op al de postbureelen van T land
Alle affichen bij den drukker van dit blad gedrukt,
worden onvergeld in hetzelve geplaatst tot den dag der verkooping.
Men wordt verzocht alle hoegenaamde artikelen
uiterlijk tegen Vrijdag middag, vrachtvrij en onderteekend, toe te zenden
ABONNEMENTSPRIJS VOOROP BETAALBAAR:
9-50 fr. jaars voor de stad; 3 fr. voor gebeel België.
Buitenlandsche verzendingen, 't port daarboven.
5 CENTIEMEN HET NUMMER.
Aankondigingen: 10 centiemen den regel.
Reklamen: 25 id. id. id.
Rechterlijke eerherstellingen 1 frank id. id
Akkoord per maand of per jaar.
De afschaffing
of vermindering der
wachtgelden is een schandaal zonder
weerga. En we begrijpen niel hoe de ko
ning, al is hij zeven keeren een grond
wettelijke vorst, zulk schreeuwend
onrecht laat gebeuren. Ilel zou aan eene
partij niet mogen toegelaten zijn ambte
naars om hunne opinie van hunne plaats
te berooven.
Komt een bediende van Staat, provin
cie of gemeente aan zijne plichten te kort,
dal men hem straffe, niet meer dan juist.
Maar, dat is het geval niet bij de afgezette
onderwijzers. Zij hebben zich niets te ver
wijten gehad. Zij hebben de schoolwet
uitgevoerd zooals het hun bevolen werd
gcene letter meer, geene letter min.
Die wet was door den Koning gelee-
kend, en als treffelijke burgers moesten
zij zich naar de voorschriften derzeive
betrachtende ambtenaars met vrouw
kroost tot den bedelzak te brengen?
Neen, nooit
Hebben onze «mesters,door de razende
papen tot wraakzucht aangespoord, ja,
hebben zij wel nagedacht op de schrome
lijke gevolgen hunner roekelooze daad?
Zoo neen, dan is 't nog lijd om hunne
grove feilen te herstellen. Dat zij de op-
wachtgeldgestelden terug' in hun ambt
zenden en de onnoozel gestraften eene
vergoeding voor het uitgestane lijden
schenken.
Zoo ja, dan dragen zij, en zij alleen de
verantwoordelijkheid van alles wat er uit
hunne barbaarsche behandeling kan, ja
moet voortspruiten.
En als de geschiedenis, tot der Belgen
schand, later zal aanstippen, dat de offi-
ciëele onderwijzers door het klerikaal mi
nisterie van 1884 tot 1892, 94 of 90
onplichligd gestraft en gebroodroofd wier
en weder de fout van de bestuurders der
gedragen. En jnisUmdal z,j aan do wc den jj - ïo| bl3dzijden ook
gehoorzaamd hebben, jurst omdal z.j met boekstoü lv<Jd dal bel liberaal
geweigerd hebben deze uit te voeren.... lietwe|k dal broodroovers-
welnu juist daarom heeft men ze wegge- bewM dezc|f(je s|rsfo|) dc
sc UP heeft toegepastdal hel de zwartrokken
Is t laf, beest en wreed genoeg |mct de eigenste maat heeft gemeten, waar-
Een voorbeeld,lezers van de Toekomst: mede zij zoo ongenadiglijk de onderwijzers
ge hebt twee knechten en ge beveelt hun hadden gemeten.
een werk zus en zoo af te maken; één ge
hoorzaamt dadelijk en volbrengt zijne taak
slipt zooals gij het bevolen hebt, de
tweede veryvenschl u wat fijn, doet geheel
wat anders en lacht u op den hoop nog
uit!... En gij baas zoudt den gewillige
doorzenden en den koppige eene belooning
schenken
Neen, maar kan men zich iels gekker
voorstellen, zou men zich zoo iets durven
inbeelden... en hebben wij het recht niet
nogmaals te vragen hoe het komt, dat de
hoogste enmachtigste burger des lands
zijne trouwste onderdanen laat martelen
zonder intijds zijn veto uit te spreken
Kunnen de onderwijzers het aan hunne
leerlingen en de ouders aan hunne kinde
ren nog inprenten, dat zij eerbied en ge
hoorzaamheid aan de wetten verschuldigd
zijn, als de ministers van hunnen vorst de
eersten zijn om de geheiligdste rechten
der burgers met voeten te treden?
Zouden de honderden ongelukkige ge-
broodroofden aan hunne zonen en doch
ters nog wel ooit kunnen spreken over de
liefde tot hun vaderland en de gehechtheid
aan dezes instellingen, als dalzelfde vader
land hun zoo stiefmoederlijk behandelt en
En dat de hemeldragonders het dan
niet beproeven van alarm te roepen, want
'l zal al boter aan de galg zijn gekletst.
Oog voor oog, tand voor tand, zij en
blijve de leus der liberalen.
Ook eens wordt hei immers ONZE
beurt
In de koolmijnen van dc provincie lie
negouwen alleen zijn er gedurende hel
jaar 1890 niet minder dan 153ongeIukken
gebeurd. Honderd veertig werklieden
hebben er hunnen dood bij gevonden en
veertig andere zijn er zwaar door ge
kwetst' geworden te zamen dus 180
slachtoffers van den arbeid
Pas eenige dagen geleden hadden wij
eene ontploffing van grauwvuur ie For-
chies-ta-Hlarche, welke met eenen slag
27 mijnslaven naar de eeuwigheid zond.
Ieder ongeluk rukt krachtvolle mannen
uit het leven, maakt brave huisvrouwen
tot ontroostbare weduwen en onnoozele
kindertjes lol diep te beklagen weezen.
Nu eens is het de schuld der werklieden
koolmijnen; meestendeels zelfs weet men
niet op wie de verantwoordelijkheid rust
van de ontzettendende rampen, welke
eilaas! al te veelvuldig onze kooldistrikten
komen leisteren.
Ais twintig, dertig, vijftig en nog meer
arbeiders er te gelijk het leven bij inschie
ten, dan worden er inschrijvingen in de
dagbladen geopend, welke soms honderd
a honderd-vijftig duizend franks opbren
gen. De getroffene families worden rijke
lijk geholpen, ontvangen op geregelde
tijdstippen min of meer belangrijke som
men, kortom, zij zijn eenige jaren tegen
het hongerspook beveiligd.
De liefdadigheid aan deze diepbeproef-
den zoo ruimschoots bewezen, strekt de
maatschappij tot eer. 't ls schoon en edel
zijne noodlijdende broeders bij le staan en
hen voor de ellende te bevrijden.
Voor enkele verongelukten worden gee
ne inschrijvingen geopend, geene besten
dige hulpgelden gestemd. Twee, drie
maanden krijgen hunne weduwen en
weezen een karig onderslandsgeld en
daarna niets meer ze kunnen maar zien
hoe ze door de wereld sukkelen
ders van koolmijnen
m
beelden trekken, zou ons ministerie niet
slecht handelen zoodra mogelijk zijne
eigene werklieden te doen verzekeren. Dan
eigentlijk eerst, zou het de verplichtende
verzekering van alle Belgische werklie
den mogen eischen.
Yperen, 10" October 1891.
Sedert de zeuraars van 1" Februari erin
gelukt zijn zich van het bewind meester te
maken, denken zij alle middels uit om
bunne heerschappij le verzekeren, en we
gen loodzwaar op al dc kiezers die, gelijk
aan welken titel, uit hunne handen moeten
eten: de geringste daglooner zoowel als
de bijzonderste ambtenaar is omringd van
bespieders en mouchards, die last gekre
gen hebben hun doen en laten na te gaan
en een nauwkeurig verslag te geven over
hunne daden. De eene weet men te over
halen met zeemzoete woorden, beloften
en kleine gunsten; de anderen jaagt men
men onmeedoogend
Bestuur- schrik aan en dreigt
actionnairs van de te br00dr00Yen indien zij niet. blindelings
aatschappij,staats- en gemeentebesturen
trekken X va» tliesukkelaars niets meer zamc» if veroveraars,
aan. Hun broodwinner rust op het kerk-j - 1S waar, velen zijn er nog die
hof en zij moeten de bittere gevolgen er( voorzichtigheidshalve trachten tusscben
van dragen. Twee wateren te zwemmen en, zonder
diezelfde instellingen toelaten van plicht- dat er dooden cn gekwetsten vallen; dan
Wel is er op herhaald aandringen van hunne politieke denkwijze te willen ver
den Koning, eene bestendige hulpkas anderen, laten gelooven dal zij bereid zijn
voor de slachtoffers van ongelukken bij jlunne huidige meesters le ondersteunen.
den arbeid tot stand gebracht, en heeft KnAn„„„ An
Anderen, en deze znn minder in eeta
ons gouvernement ecu paar milhoenljes' J b
aan die inrichting geschonken, maar wal, en Z1C" nemen cn verzaken al met
an zulke slecht voorziene kas bijbrengen eens hun verledene om de vrienden van
om de honderden ongeinkkigen te helpen, Cesar te zijn.
die bijna dagelijks gekwetst of gedood Welnu, deze handelwijze moeten wij
worden? Vrouwen en kinderen, waarvan afkeuren. Niet dat wij willen zeggen dat
de broodwinners aan hun werk veronge- men 2jc[-, moel blootstellen aan vervolgin-
lukken, moeten toch zeker met geene al
moes wandelen gezonden worden?
Dc wet zou daar al sinds lange jaren
moeten in voorzien hebben. Er dient een
reglement gestemd, dat de patronen van
fabrieken, de bestuurraden van mijnen en
andere zou verplichten al hunne werklie
den te verzekeren. Mits betaling van
eene kleine bijdrage per hoofd ware de
zaak dadelijk geklonken. Vrouwen en kin
deren zouden dan ten minste niet meer
moeten schudden cn beven als het ongeluk
hunnen man of hunnen vader komt le
treffen.
En, daar woorden wekken maar voor
gen, maar men moet, in de mate zijner
krachten het hoofd bieden aan de pogin
gen der omkooperspartij en bereid zijn het
vaandel te verdedigen dat men in volle
vrijheid heeft aangenomen.
De overloopers verdienen de algemeene
verachting, want zij bewijzen dat hunne
politieke denkwijze niet hooger loopt dan
hunne belangen en dat zij bereid zijn zicil
altijd onder de bannier der overwinnaars
le scharen. Zulke mannen noemen wij
weêrhaantjes en zij zijn gelukkiglijk klein
in getal,