Waarom dat verschil?
Vlaamsche Ster.
STADSNIEUWS.
IV 412.
32e Jaar.
Zondag, 19n November 1893.
Zondagsblad der Stad en het Arrondissement YPEREN.
Men schrijft in:
te Yperen,Dixmudcslratt, 18,en op al de pestbureelen.
Alle affichenbij den drukker van dit blad gedrukt, worden
onvergeidin hetzelve geplaatst tot den dag der verkooping.
Mon wordt verzocht aüe hoegenaa rade artikels uiterlijk tegen
Vrijdag namiddag, vrachtvrij en onderteekend toe te zenden.
Voor de aankondigingen buiten West-Vlaanderen, zich te
werden te Brussel' bij l'Agence IlavAs,32, Magdeleinestr.,
te Parijs, 8, Beursplaats.
ABONNEMENTSPRUS VOOROP BETAALBAAR:
3-5© fr. 'sjaara voerde stad; 3 fr.voor Belgie.
Buitenlandsche verzendingen, 't port daarboven.
5 CENTIEMEN HET NUMMER.
Aankondigingen: dO centiemen den regel.
Reklamen: 25 id. id: in.
Rechterlijke eerherstellingen 1 frank id. id.
Akkoord per maand of per jaar.
Een blad maakt de volgende bedenkin
gen over de schandalige nieuwe kieswet:
Priesters en officieren. Men weet
nu dal de nieuwe kieswet aan de priesters
van de verschillende godsdiensten, en aan
de katholieke jongelingen die de priester
wijding hebben ontvangen, drie stemmen
toekent. Deofficieren krijgen er maar éène.
Waarom?
De studiën welke de minste luitenant
doen moet, zijn vrij wat moeilijker dan
die der theologen. Hunne mathematieke
studiën alleen staan veel hooger dan al de
godsdienstige bucht en godgewijde hocus
poe usdie de klcrikalen met drie stemmen
beloonen.
De reden van dien onzin is gemakke
lijk te raden. Priesters zijn van nature
vijanden van eiken vooruitgang.
Officieren, daarentegen,die iets dege
lijks,iets positiefsleeren,zijngeene steun
pilaren der dompers. Van daar dat zij
achteruit gesteld worden.
»Er zal zooveel geknoeid worden, dat
iedereen op den duur het eenvoudig alge
meen stemrecht eischen zal
Yperen, 18" November 1893.
L.l. Zondag avond, bad de eerste
winlervertooning plaats der tooneel-
maatschappij De Flaamsche Ster.
Ongelukkiglijk dat de zaal veel te klein
was om de liefhebbers van het vlaamsch
tooneel te bevatten.
Een groot getal personen werden ge
weigerd, zelfs menige inschrijvers konden
geene plaats meer vinden! Zoowel was de
schouwburgzaal gestamptvol!
Om 6 ure ving het muziek aan en speel
de eene polka-marche Dur-A-cuir,
waarvan de vertolking goed was.
Raad en daad, een blijspel met zang
in één bedrijf door M. G. Stroobant.werd
door al de spelers opperbest uitgevoerd.
Voor de eerste maal dal Mej.Zulma De-
vers, op het tooneel verschijnt, is hetzeer
te verwonderen dat zij uitmuntend ge
speeld heeft; men zou gezegd hebben dat
zij het reeds gewoon was voor het publiek
te verschijnen. De andere artiesten heb
ben ook overmatig wel gespeeld. De
notaris Archief (E. Deweerdt) en zijn
klerk Frederick (A.Declercq) hadden eeno
zware rol te vervullen welke zij onbevreesd
uit den slag hebben getrokken. Keve
laars, rijk eigenaar (A.Delmotte^ was ver
liefd op de dochter van den notaris,(Z.De
vers) en kon geene schoone woorden ge
noeg uitvinden om hare hand te hebben;
doch nutteloos, de notaris wilde van hem
niet welen, omdat hij min of meer onder
vond dat zijn klerk de verloofde was.
Ondertussehen kwamen twee boeren, Pe
ter Langenakker (K. Deweerdt) en Dries
Gallebert (V. Dosveldt) de notaris spre
ken, die afwezig was; zij waren in eender
schoonste kamers geleid en middelerwijl
spraken zij van de rijkdommen en schoone
meubels des lieeren, van den grond die
versierd was met gebloemde tapijten, dat
het watanders was dan bij de plaveien der
boeren; smoorden eene pijp en spuwden
maar zonder omzien; zongen een lied op
zijn platboersgezang.
Wel! heeft het volk met hen gelachen!
Dit stuk was gansch naar wenschen
uitgevoerd
Na de lusschenpoos speelde het muziek
een duo voor klarinetten door M.M.
J. Jolyl en M. Cailliez; de samenhang was
opperbest, men zou gezegd hebben dat er
maar één speeltuig was.
De Kamer met twee bedden, een
kluchtspel in één bedrijf, was gespeeld
ET
door twee personen: Jan Vincke, reizende
kommies (G. Mailliard) en Karei Klam-
paert, velleplotler (K. Deweerdt). Men
mag het waarlijk een kluchtspel noemen,
want van het begin tot het einde was het
één gelach. Jan Vincke was plotselings
verdwenen en begaf zich verre op reis en
kwam niet meer terug; op een zekeren
dag was er een persoon die verdronken
was en men wil, niettegenstaande de on
waarheid, dat het Jan Vincke was, dus
was de vrouw, van deze laatste, weduwe
verklaard. Korten tijd nadien trouwde de
vrouw van Jan Vincke met Karei Klam-
paert, de velleplotter.Vijf jaren daarna
ontmoeteden die twee personen, als onbe
kenden, op een logementkamer waar er
twee bedden stonden, en door hel grollen,
lawijtmaken, vechten en vriend worden,
verleiden zij elkander hunne levensgeva
ren. Hoe verwonderd was Vincke niet te
vernemen dat zijn gezel de man was van
zijn eigene vrouw!! Zij besloten te
kaarten aan wie de vrouw toebehoorde,
want beiden wilden van haar niet weten!
Vincke bleef overwinnaar en de vrouw
bleef aan hem! Eenige stonden daarna
kwam een telegram van een notaris dat
de vrouw van Klampaert overleden
wasen een aanzienlijke fortuin achterlaat.
Klampaert reklameerde alsdan dat het
zijne vrouw was, omdat hij laatst met
haar getrouwd was, en Vincke omdat hij
eerst ermede getrouwd was. En uit
zulke en andere redens komt het dat er
sommige haans willen vechten voor ééne
ben!!!
Dat stuk was door twee oude tooneel-
listen uitgevoerd en vanwien wij zoo dik
wijls de lof gesproken hebben; nogmaals
mogen wij ze vele eer aanbieden over liet
welgelukken van bovengenaamd stuk.
Het laatste groot blijspel met zang ia
twee bedrijven: Tamboer Janssens, door
DE TOEKOMST
