MENGELINGEN.
te kunnen besturen. In het vlaemsch over-
gebragt door E. Van Dkiessche naer dc fransehe
uitgave van J. B. De Geradon.
Onze Kermis
Men schryft in ten bureele van dit blad.
slaet voor de deur. Wacht haer iemand met belang
stelling af?... Waerom voor het pukliek is in
het minste niets te verrigten, voor haer is Rousbrug-
ge in zyne ruste jaren en met hein de honderden
laslbetaelders en neeringdocnden voor wien het
geen volk, geen verkoop geldt,
Echter zal de kermis van dit jaer in eenen anderen
vorm vrolyk gevierd worden, dit mael gaet de kunst
met het vermaek gepaerd, de slempery zal by de ge
broeders der gilden vervangen zyn door muziek,
zang en tooneel, en dat is vooruitgang.
Mogen wy geen gemeentefeest, wy mogen toch de
feesten onzer gilden aenkondigen die zich volgender
wyze zullen schikken
De inaendag avond is hel de maetschappy de
Trooslverwachters die eene vertooning aen hare tal-
ryke Leden aenbied, in dewelke nog eens de beide
vrolyke stukken Frans Hals en Van I)yck en Jan
de Pakjedrager zullen voorgedragen worden. Ziet
verders hel programma hier achter.
Den Dinsdag is het de beurt der Muziekmaelschap-
py die hare Leden met een koncert zal vergasten
hetwelk door de medehulp van verschillige liefheb
bers en liefhebsters belooft schitterend te zullen zyn.
Den Woensdag geven de Trooslverwachters eenen
nieuwen kunstavond, ditmael met de medewerking
van verschillige vreemde liefhebbers van tooneel,
zang en muziek.
Den donderdag zal in haer gewoon lokael de koor-
maetschappy den Yzergalm, een lief koncert insge-
lyks aen hare leden aenbieden.
Mogtcn alle de poogingen onzer verschillende maet
schappy en wel gelukken, dit is onzen vurigsten
wensch
Over dit lief stukje is veel gesproken geweest
en dikmaels met weinig kennis van zaken, zoodanig
dat men het als eene simpele grap aenzag of beoor
deelde. Om onze lezers en de vurige bewonderaers
van Frans Hals beter in te 1 glen en te toonen dal
het verre van eene grap maer waerlyk voorgevallen
is in het leven van den beroemden kunstschilder,
deelen wy de hier volgende regelen uit zyne levens-
beschryving mede
Frans Hals is geboren te Mechelen, in den jare
1584, heeft echter zynen meesten leeftyd in Holland,
met name te Haarlem, versleten. Ondertussclien
scliynt zyn penseel zeer vermaerd, en hy, uit dien
hoofde, ook by de grootste lichten zyncr eeuw in
hoogachting geweest te zyn.
Anthony Van Dyck, de fenix der kunstschilders
van zynen tyd, als hy in dienst van Karei I, Koning
van Engeland, naer dat ryk zou oversteken, was be-
geerig, vooraf Frans Hals en zyne kunst te zien. Hy
begaf zich dan naer Haarlem, en vervoegde zich aeii
zyn huis. Doch hier was hy zelden te vinden, als
zynde zyne gew oone verblyfplaets de eene of andere
herberg of bierkroeg. Veel werks had het in, hem
hier op te zoeken, en nog meer, nadat hy nu gevon
den was, naer huis te lokken, alzoo hy zyn drinkge
zelschap niet eerder wilde verlaten voor hy zyn
pintje geledigd had. Inmiddels stond Van Dyck niet
veel geduld te wachten, die hem ten laelste ziende
oplaveeren, zich voor hem bedekt hield, voorgevende
een vreemdeling te zyn, die zich gaerne wilde laten
konterfeiten, en maer een paer uren tyds overig had
om voor hem te zitten, waerin Frans Hals, zonder
verdere navraege sterk bewilligde. Hy nam
dan een doek, zoo goed en zoo kwaed als hem
toenmaels 't eerst voor de hand kwam, en begon
straks aen't werk te vallen. Van Dyck maekte wei
nig tusschenspraek met hem, onder het zitten, maer
hieldt zich den gantschcn tyd stil, om niet ontdekt
te worden. Het pourtrail groeide spoedig onder de
hand, en was in korten tyd geheel afgedaen, wanneer
Frans verzocht, dal Van Dyck wilde opstaen om te
zien, of hel hem dus beviel. Van Dyck betuigde vol-
daen te zyn wegens het konterfeitsel, en begon
voorts een vriendolyk praetje met onzen schilder,
zonder zich echter te bedienen van eenigc kunst
termen zoodat hy niet liet blyken wie hy was. Doch
dewyl een kunstkenner, en vooral een kunstocffenaer
zich bezwaerlyk geheel verborgen houdt, zeide Van
Dyck al lachende wel gaet hel schilderen zoo in
zyn werk dan moet ik eens beproeven, of ik er ook
iets van zou kunnen maken. Dit gezegd hebbende,
greep hy een doek aen, welke hy daer by de hand
vond, zette dien op een ezel, en verzocht aen Frans
0111 op zyne beurt te gacn zitten. Deze zag haest aen
't aenvatten van 't palet en de pcnseelen, dat dit de
eerste mael niet was, dat hy dit werk ter handen
nam. Nogthaus had hy gcene gedachten op Van Dyck
maer besloot, dat het de eene of andere koddige
schilder was, die zich door een stael zvner kunsten
te toonen, wilde doen kennen. Maer zoodra had deze
hem niet verzocht op te stacn en hel werk te bezig-
tigen, of Hals gilde uit Gy zyt Van Dyck, myn
heer want geen sterfelyk mcnsch kan zulks na
doen, ik laet staen verbeteren. Dit gezegd of liever
uitgeschreeuwd hebbende, greep hy van Dyck by 't
hoofd en kuste hem met eene dronkenmans gemeen-
zaeniheid, dat het klapte.
Onder ander ziet men een werk van Frans Hal»
penseel te Delft, in de oude of kolveniersdoelen,
waerin eenige hoofden of bevelhebbers der schutle-
rye, levensgroot, staen afgebeeld, en zoo krachtig en
natuerlyk geschilderd, dat zy de aensehouwers schy-
nen te wallen aenspreken.
Zelden liep er een avond voorby, dat Frans zich
niet met den drank overladen had. Nogthans w as hy
om zyne kunst zeer geacht by zyne leerlingen, en de
oudsten derzelve verstonden elkander, dat zy beur
telings acht op hein gaven. Wanneer het laet of
donker was, haeldcn zy hem uit de herberg, trokken
hem de kousscn en schoenen uit, cn leidden hem
dus te bedde. Als Frans nu te bedde liggende, dacht
dat hy alleen in zyne kamer was, stamerde hy, uit
gewoonte, een avondgebed uit, welk hy bestendig
besloot met deze woorden Lieve Heer, hael my
vroeg in uwen hoogen hemel !-» Eenigen zvner
leerlingen, welke hem deze wensch of bede, avond
op avond hoorden doen, beslooten eens de proef te
nemen, of zulks hein regt ernst ware. Adriaen
Brouwer, een leerling van Frans Hals, van zyne
jeugd af op snakeryen afgcrigl, verzeld van een an
deren, Dirk van Daelen, zoude deze klucht ten uit
voer brengen. Nog twee andere leerlingen tot hunne
hulp genomen hebbende, boorden zy vier gaten in
den zolder, boven zyne bedstede, waerdoor zv sterke
