Lantaarnaansteker, Stadsnieuws, ZONDAGRUST Een schoon Perelije voor de Kroon \an onzen nieuwen Minister van Spoorwegen. Mengelwerk. 88 De Troonrede. Droeve KluehlRpelers Een Fori Chabrol te Yper. Eene slaking op de Bolermarkl onzer slad. Muziekschool. Vlaamsch Tooneel. Een huwelijk per vele, Sociélé BoyaIe des Francs Arbalélriers. Eijsl der Apothekers De Zon- en Feestdagen M. A. WECK ESS EB. kwart zijner abonnementen zijn pries ters, dat weet iedereen. En wordt het hem toegelaten, zoo de nagedachtenis van Leopold II af te takelen, dan zal het ons wel toegelaten zijn, te gelooven dat de'overleden Soeverein, toch niet ZOO mild de kerk bedacht heeft in zijn testament als op zeker oogenblik mocht afgeleid worden uit de godsdienstig heid van Monseigneur Mercier 0111 hem voor zijn afsterven nogal gauw aan een huisvrouw voor den Heer te helpen. Maar nu is 't waar, dat dit testament toen nog niet open was. En als het bisschoppelijk orgaan te vens zoo honend spreken mag over de regeering, welker onbekwaamheid en slaafsche onderwerping aan den Soe verein, deze kolossale ontvreemding hebben mogelijk gemaakt, wat moeten we dan nog wel gelooven, van de on verbreekbare eendracht die, naar het in heel de klerikale pers luidt, de klerikalen in de Kamer tegenover de vrijzinnige bloc zullen stellen Dat gaat heel aardig naar de een dracht van... gendarm en dief (De Nieuwe Gazet.) Een nederig bediende der Belgische Staatsspoorwegen, een remmer, die al twintig jaren dienst heeft, had over een paar jaar aan het bestuur opslag ge vraagd. Iioe gelukkig was hij niet toen hij, nu zestien maanden geleden, zag dat zijn verzoek ingewilligd was ge weest en 10 fr. per maand opslag kreeg. En die opslag kwam regelmatig elke maand. De man was er aan ge woon geraakt en had er reeds de uit gaven van zijn huisgezin naar geregeld Maar nu onlangs heeft hij een be richt gekregen dat het bestuur zich bedrogen en den opslag verkeerd ge geven had. Nu moet die remmer voortaan die 10 fr. per maand verliezen en tot over maat van ongeluk de 160 fr. die hem reeds toegekomen waren, teruggeven. Zoo luidde ook het bericht. Nu wordt dien man regelmatig maandelijks de' prijs van éénen dag arbeid op zijn vroeger loon afgehouden. Wat zal M. de Broqueville daarvan zeggen. Het is toch ongehoord dat in een openbaar bestuur, waar alles zoo re gelmatig schijnt te gaan, zulke fouten gedaan worden maar het is nog meer ongehoord dat een arme, nederige be diende den misslag moet bezeuren. Is dat ministerie dan zoo arm DE LOTGEVALLEN EENER WEES (Jit het Engelsch TWEEDE DEEL. Achtste, Hoofdstuk. De vots «Ier eeuwen. De Koning en 't Verplichtend Onderwijs. Onze klerikale ministers zitten met een ei op. Zij zouden wel den Koning eene troonrede willen laten uitspreken, maar 't zou eene troonrede moeten zijn die niets zou zeggen over noodige her vormingen. Maar 't schijnt dat de koning daar niet mee gediend is. De koning zou willen spreken over verplichtend on derwijs. Hij is groote voorstander van deze noodzakelijke hervorming. De ministers zijn om raad gegaan bij - hunne meesters, de bisschoppen Bij de heropening onzer scholen is er eene merkbare vermeerdering aangestipt geworden van het getal der inschrijvingen, namelijk in onze betalende meisjesschool der S' Jan straat. Die schitterende uitslag is een klinkende kaakslag onzer verlichte en onafhankelijke bevolking aan de klerikale broodroovers die alle mid dels inspannen tegen het officieel onderwijs en bijzonderlijk tegen de betalende meisjesschool. Het schijnt dat de aangroei der betalende Stadsmeisjesschool de ba zen van het Stadhuis zoo razend ge maakt hebben, dat zij van niets an ders spreken dan .van dwang, brood roof en wat weten wij al. Het zal overbodig zijn te zeggen dat wij dwang en broodroof de geliefkoosde wapenen der klerikalen geenszins in praktiek willen zet ten. Indien onze scholen bevolkt wor den, dan is zulks een bewijs dat de deftige en onafhankelijke werklie den en burgers den rug toekeeren aan de klerikale krochten en onze goede gemeentescholen verkiezen. Wie zal dus nog zeggen dat onze politie niet waakzaam en.... verdul dig is Verledene week, rond 3 1/2 ure namiddag, beloerde een straatjongen eene okkernoot die vergeten was óp eenen notelaar der buiten wandeling. Hij had eene vurige begeerte ze te plukken en welhaast klauterde hij op den boom. Maar onze plaatselij ke politie, die beter waakt op de ontbloote note- boomen, dan deze van Lissabon waakt over de deur des konings, kwam spoedig toegesneld en spijts zijne behendigheid en onversaagd heid, oordeelde hij het niet voor zichtig den jongen te volgen, die van tak tot tak op den boom klautert, gelijk een jong eekhorentje. De dappere agent neemt het voor zichtig besluit post te vatten onder den boom en verduldig te wachten tot dat het den jongen belieft af te komen. Maar de bengel, daarboven, richte een weerstand in op de wijze van Chabrol. Eene talrijke menigte vermaakte zich met die zonderlinge jacht die eindigde met het vertrek van den agent, die zich gedwongen zag rond 5 ure 15 m. te vertrekken, geen an dere zegeteekens mededragende dan de kloefen van den jongen en het gelach der omstaanders. Sedert eenigen tijd, de prijs der boter merkelijk opslaande op onze markt, nam een groep fransche boterkooplieden het besluit geene boter meer te koopen boven den prijs van 3 franks. Onze buitenlieden die daar naar niet wilden luisteren en 3 fr. 20 en 3 fr. 30 den kilo vroegen, stonden verwonderd als zij eensklaps de sta king hoorden uitroepen en zagen dat de menschen belet waren te koopen. De kooplieden hielden woord en onze buitenlieden waren dus ver plicht hunne boter mede te dragen naar huis indien zij dezelve niet wil den geven aan eenen minderen prijs. Wij zullen op deze staking terug komen. Men vertelt ons dat de leerlingen van zekere klasse der muziekschool door den bestuurder verplicht zijn 1 fr., 1 fr. 50 en 2 fr. mede te dra gen voor den aankoop van boeken die bovengemelde bestuurder leveren zal. Dit bevel schijnt gegeven te zijn geweest op straf zich Maandag in de school niet te mogen aanbieden in geval de leerling de gewenschte som niet meebrengt. Is dat regelmatig Zijn die boeken zoo zeldzaam dat de bestuurder alleen er den depot van heeft En hoe komt het dat hij ze mag verkoopen voor den neus van zoovele boekverkoopers der stad die patent betalen voor hunnen handel Het is op Zondag, 16 October aan staande, te 6 ure 's avonds, dat onze knappe Vlaamsche Ster hare eerste vertooning van het wintergetij geeft. Worden opgevoerd LIEFDEDRIFT, drama in 4 bedrijven, door N. DeTière, een mooi stuk, dat wel stadie vergt, maar dat ook wel bevallen zal, en blijspel met zang in een bedrijf, door Van Langendonck, een brokje, dat wel zal doen lachen en dat vele goede les sen bevat. Het zal dus eene zeer puike vertoo ning zijn, die veel bijval moet hebben en alle liefhebbers van echte tooneel- kunst aanlokken zal. Het zal er stroo men van volk in den schouwburg, dien avond. Men kan zich abonneeren bij M. K. Deweerdt tegen 5 fr. per voorbehou- dene, genummerde -plaats voor de 4 vertooningen. Men kan er ook kaarten bekomen aan 2 fr. voor de 1% 1 fr. voor de 2° en 0-50 fr. voor de 3° plaats. Tir au Roi du 10 Octobre. Roi Pinteion Félix. Tir offert par le Roi. Blason Varié. Oiseau Vandaele Alfred. Haul totalDehollander Hector. Bas totalOlluyn Léon. van dienst zijnde ia» \s middags lol 10 uren s'avouds VOOR 'T JAAR (910. ZONDAG IÜOCTOILR, 1910 DIXMUDESTRAAT, n<> 68F PER. (Wordt Voortgezet) OP DB Dat kan mij niet schelen, zegde de goede vrouw, tegen wil en dank bijna la chende als er eene geweest is, kan er nog eene zijn, en ik wil hier geen oogenblik langer blij ven Ik vond het hier toch al erg genoeg, en nu zal ik gauwer barieden zijn dan ik boven ben gekomen. Toen de dokter zag dat zij hierbij bleef, ging hij met haar mede. maar verzekerde Geertrji toch dar er geen gevaar bestond. Zij moest maar verder gaan, en hij zou op de hoogte bij haar komen, zoodra hij zijne vrouw vei ig naar het hotel had gebracht. Geertrui stapte dus alleen voert. In 't eerst keek zij voorzichtig rond en dacht daarbij aan ratelslangen maar het pad was zoo vast geloopen, dat zij zich overtnigd hield dat het veel begaan moest, worden en dus waarschijnlijk veilig was en wéldra trok de aehoonheid van het hoord al hare aan dacht. Na riog eenig n tijd klimmens, be reikte zij het hoogste punt van den grond en bevond zich op eene kleine, met houtgewas begroeide vlakte, van waar zij gelijk te i0EBï"."^E8BE!SS aBSKSBBaBE»h3EEReBS5» voren de wolkenzee kon oveizien. Zi] zette zich aan den voet van een reus achtigen denneboom neer, nam haren hoed af, daar de beweging haar warm had doen worden en terwijl zij de koelte van 't windje inademde, dat hier speelde, gaf zij zich weder aan de gedachten over, waarin zij dcor den dokter en zijne vrouw gestoord was. Zij had nog maar een oogenbl k gezeten, toen een geritsel haar deed schrikken zij dacht aan de ratelslangen en sprong ovpr- eind maar toen z j vprdereen zacht geluid als van eene ademhaling hoorde, keek zij om in de richting van waar het kwam, en zag slechts eenige schreden van zich af eenen man op den grond liggen, die scheen te slapen. Zij ging met hehoedzame schre den naar hem toe, en eer zij het gezicht kon onderscheiden, hadden de groote stroo- hoed en de lange grijzend haren haar ver raden wie het was. De heer Philips sliep of scheen ie slapen zijn hoofi leunde op zij nen arm, zijne opgen waren gesloten, en zijne houding duidde de volmaakste rust aan. Terwijl zij dit deed kwam er eensklaps eene verandering in zijne trekken de vreedzame uitdrukking daarvan maakte voor dat smartelijk treurige plaats -dat in het eerst haar medelijden had opgewekt. Zijne lippen bewogen zich en in zijnen droom zegde of liever riep-hij Neen neen neen en bij elke herhaling van dat woord, sprak hij liet met mei.r hefiigheid uit toen hief hij woest eenen arm homhoog, liet uien langzaam en zwaar op den grond vallen, en terwijl de spanning van zijne trekkeD verdween, uitte hij de eenvoudige woor den Och, och omtrent eveneens als een bedroefd en afgemat kind zou doen, dat het hoofd in den schoot zijner moeder laat zin ken i. «-r Z -O III ■IIHBBIII1M111IIIHIIIIUIII Willi II HUB III III I III III HI i|||ill||||| I Hill Mill ■llllliHl lUHBWll IIIWW Geertrui was diep getroffen Zij vergat dat hij een vreemdeling was zij zag alleen den ongelukkigen lijder. Een insect zette op zijn open hoofd, zij hukte zich over hem, verjoeg het bloeddorstige diertje, en terwijl zij dit deed, viel een der tranen, die hare oogen vu'd> n, op zijne wang. Zonder eenige beweging te maken sloeg hij nu zijne oogen op, en zag het verlegene meisje strak aan, dat van schrik de vlucht wilde nemen maar op zijnen elleboog leu nende, vatte hij h ire hand en hield haar zoo vast. Hij zag haar een oogenblik aan zonder te spreken, en zegde toen met eene ernstige stern - Mijn kind hebt gij dien traan v >or mij gestort. Zij antwoordde niet, behalve met hare oogen, die nog vochtig waren. Ik geloof dat het zoo is, vervolgde hij. en met geheel mijn hart zegen ik u daar voor Maar weent nooit weder om eenen vreemdeling gij zult eigen leed genoeg krijgen, als gij zoo lang leeft als ik Als ik niet reeds leed had gekend ant woordde Geertrui, zou ik het niet voor an deren kunnen voelen als ik nttt dikwijls over mij zette had geschreid, zou ik nu rittt om u kunnen schreien. Maar ge zijt nu gelukkig Ja. Voor sommigen isjret gemakkelijk het verledene te vergeten. Ik heb het niet vergeten. De smarten van kinderen zijn beuze linger!, en gij zijt bijna nog niet meer dan een kind. Ik ben nooit een kind geweest, zegde Geertrui. Zonderling meisje sprak de vreemde- ling bij zich zeiven. Wilt gij hier gaan zit ten en eene korte poos met. mij spreken Geertrui aarzelde. Weiger het mij niet. Ik ben een ou 1 man en zal nieman i kwaad doen. Zet 11 hier onder dezen boom en zeg mij wat gij van het uitzicht vindt. Geertrui glimlachte als bij de gedachte dat hij zich zetten voor zuik een ou i man uitgaf en haar een kind noemde maar hij mocht dan oud of jong wezen zij zag geene reden om hem te vreezen of zijn verzoek af te slaan. Zij zette zich 1 eer-, en hij plaatste zich naast haar, maar sprak eene korte poos noch over het uitzicht noch over iets anders. Zich toe 1 plotseling naar haar toekeerende, zegde hij D.szijtgij nooit in uw leven ongelukkig geweest. Nooit? riep Geertrui uit. O ja dikwijls. Maar nooit lang Ja, ik kan mij gebeele jaren herinne ren, toen hot geluk iets was, waarvan ik nooit gedroomd had Maar eindelijk kwam er toch troost. Wat dunkt 11 van hen die nooit troost vin den Ik heb genoeg smart gekend om me delijnen met hen te hebben en he i te vullen helpen. Wat kunt gij voor hen doen Voor hen hopen voor hen bidden, antwoord le Geertrui, op eenen toon vol ge voel. Maar als er geene hoop meer voor hen is als h dden hun niet meer kan baten - Zulke ongelukkigen zijn er niet, ant woordde Geertrui met vastheid.

HISTORISCHE KRANTEN

De Weergalm (1904-1914) | 1910 | | pagina 2