Lantaarnaansteker,
Stadsnieuws,
ZONDAGRUST
Een schoon Perelije voor
de Kroon \an onzen
nieuwen Minister van
Spoorwegen.
Mengelwerk. 88
De Troonrede.
Droeve KluehlRpelers
Een Fori Chabrol te Yper.
Eene slaking op de
Bolermarkl onzer slad.
Muziekschool.
Vlaamsch Tooneel.
Een huwelijk per vele,
Sociélé BoyaIe
des Francs Arbalélriers.
Eijsl der Apothekers
De Zon- en Feestdagen
M. A. WECK ESS EB.
kwart zijner abonnementen zijn pries
ters, dat weet iedereen. En wordt het
hem toegelaten, zoo de nagedachtenis
van Leopold II af te takelen, dan zal
het ons wel toegelaten zijn, te gelooven
dat de'overleden Soeverein, toch niet
ZOO mild de kerk bedacht heeft in zijn
testament als op zeker oogenblik mocht
afgeleid worden uit de godsdienstig
heid van Monseigneur Mercier 0111 hem
voor zijn afsterven nogal gauw aan een
huisvrouw voor den Heer te helpen.
Maar nu is 't waar, dat dit testament
toen nog niet open was.
En als het bisschoppelijk orgaan te
vens zoo honend spreken mag over de
regeering, welker onbekwaamheid en
slaafsche onderwerping aan den Soe
verein, deze kolossale ontvreemding
hebben mogelijk gemaakt, wat moeten
we dan nog wel gelooven, van de on
verbreekbare eendracht die, naar
het in heel de klerikale pers luidt, de
klerikalen in de Kamer tegenover de
vrijzinnige bloc zullen stellen
Dat gaat heel aardig naar de een
dracht van... gendarm en dief
(De Nieuwe Gazet.)
Een nederig bediende der Belgische
Staatsspoorwegen, een remmer, die al
twintig jaren dienst heeft, had over een
paar jaar aan het bestuur opslag ge
vraagd. Iioe gelukkig was hij niet toen
hij, nu zestien maanden geleden, zag
dat zijn verzoek ingewilligd was ge
weest en 10 fr. per maand opslag
kreeg. En die opslag kwam regelmatig
elke maand. De man was er aan ge
woon geraakt en had er reeds de uit
gaven van zijn huisgezin naar geregeld
Maar nu onlangs heeft hij een be
richt gekregen dat het bestuur zich
bedrogen en den opslag verkeerd ge
geven had.
Nu moet die remmer voortaan die
10 fr. per maand verliezen en tot over
maat van ongeluk de 160 fr. die hem
reeds toegekomen waren, teruggeven.
Zoo luidde ook het bericht. Nu wordt
dien man regelmatig maandelijks de'
prijs van éénen dag arbeid op zijn
vroeger loon afgehouden.
Wat zal M. de Broqueville daarvan
zeggen.
Het is toch ongehoord dat in een
openbaar bestuur, waar alles zoo re
gelmatig schijnt te gaan, zulke fouten
gedaan worden maar het is nog meer
ongehoord dat een arme, nederige be
diende den misslag moet bezeuren.
Is dat ministerie dan zoo arm
DE
LOTGEVALLEN EENER WEES
(Jit het Engelsch
TWEEDE DEEL.
Achtste, Hoofdstuk.
De vots «Ier eeuwen.
De Koning en
't Verplichtend Onderwijs.
Onze klerikale ministers zitten met
een ei op.
Zij zouden wel den Koning eene
troonrede willen laten uitspreken,
maar 't zou eene troonrede moeten zijn
die niets zou zeggen over noodige her
vormingen.
Maar 't schijnt dat de koning daar
niet mee gediend is. De koning zou
willen spreken over verplichtend on
derwijs.
Hij is groote voorstander van deze
noodzakelijke hervorming.
De ministers zijn om raad gegaan bij -
hunne meesters, de bisschoppen
Bij de heropening onzer scholen is
er eene merkbare vermeerdering
aangestipt geworden van het getal
der inschrijvingen, namelijk in onze
betalende meisjesschool der S' Jan
straat.
Die schitterende uitslag is een
klinkende kaakslag onzer verlichte
en onafhankelijke bevolking aan de
klerikale broodroovers die alle mid
dels inspannen tegen het officieel
onderwijs en bijzonderlijk tegen de
betalende meisjesschool.
Het schijnt dat de aangroei der
betalende Stadsmeisjesschool de ba
zen van het Stadhuis zoo razend ge
maakt hebben, dat zij van niets an
ders spreken dan .van dwang, brood
roof en wat weten wij al.
Het zal overbodig zijn te zeggen
dat wij dwang en broodroof de
geliefkoosde wapenen der klerikalen
geenszins in praktiek willen zet
ten.
Indien onze scholen bevolkt wor
den, dan is zulks een bewijs dat de
deftige en onafhankelijke werklie
den en burgers den rug toekeeren
aan de klerikale krochten en onze
goede gemeentescholen verkiezen.
Wie zal dus nog zeggen dat onze
politie niet waakzaam en.... verdul
dig is
Verledene week, rond 3 1/2 ure
namiddag, beloerde een straatjongen
eene okkernoot die vergeten was óp
eenen notelaar der buiten wandeling.
Hij had eene vurige begeerte ze
te plukken en welhaast klauterde hij
op den boom.
Maar onze plaatselij ke politie, die
beter waakt op de ontbloote note-
boomen, dan deze van Lissabon
waakt over de deur des konings,
kwam spoedig toegesneld en spijts
zijne behendigheid en onversaagd
heid, oordeelde hij het niet voor
zichtig den jongen te volgen, die van
tak tot tak op den boom klautert,
gelijk een jong eekhorentje.
De dappere agent neemt het voor
zichtig besluit post te vatten onder
den boom en verduldig te wachten
tot dat het den jongen belieft af te
komen.
Maar de bengel, daarboven, richte
een weerstand in op de wijze van
Chabrol.
Eene talrijke menigte vermaakte
zich met die zonderlinge jacht die
eindigde met het vertrek van den
agent, die zich gedwongen zag rond
5 ure 15 m. te vertrekken, geen an
dere zegeteekens mededragende dan
de kloefen van den jongen en het
gelach der omstaanders.
Sedert eenigen tijd, de prijs der
boter merkelijk opslaande op onze
markt, nam een groep fransche
boterkooplieden het besluit geene
boter meer te koopen boven den prijs
van 3 franks.
Onze buitenlieden die daar naar
niet wilden luisteren en 3 fr. 20 en
3 fr. 30 den kilo vroegen, stonden
verwonderd als zij eensklaps de sta
king hoorden uitroepen en zagen dat
de menschen belet waren te koopen.
De kooplieden hielden woord en
onze buitenlieden waren dus ver
plicht hunne boter mede te dragen
naar huis indien zij dezelve niet wil
den geven aan eenen minderen prijs.
Wij zullen op deze staking terug
komen.
Men vertelt ons dat de leerlingen
van zekere klasse der muziekschool
door den bestuurder verplicht zijn
1 fr., 1 fr. 50 en 2 fr. mede te dra
gen voor den aankoop van boeken
die bovengemelde bestuurder leveren
zal.
Dit bevel schijnt gegeven te zijn
geweest op straf zich Maandag in de
school niet te mogen aanbieden in
geval de leerling de gewenschte som
niet meebrengt.
Is dat regelmatig
Zijn die boeken zoo zeldzaam dat
de bestuurder alleen er den depot
van heeft
En hoe komt het dat hij ze mag
verkoopen voor den neus van zoovele
boekverkoopers der stad die patent
betalen voor hunnen handel
Het is op Zondag, 16 October aan
staande, te 6 ure 's avonds, dat onze
knappe Vlaamsche Ster hare eerste
vertooning van het wintergetij geeft.
Worden opgevoerd
LIEFDEDRIFT,
drama in 4 bedrijven, door N. DeTière,
een mooi stuk, dat wel stadie vergt,
maar dat ook wel bevallen zal, en
blijspel met zang in een bedrijf, door
Van Langendonck, een brokje, dat wel
zal doen lachen en dat vele goede les
sen bevat.
Het zal dus eene zeer puike vertoo
ning zijn, die veel bijval moet hebben
en alle liefhebbers van echte tooneel-
kunst aanlokken zal. Het zal er stroo
men van volk in den schouwburg, dien
avond.
Men kan zich abonneeren bij M. K.
Deweerdt tegen 5 fr. per voorbehou-
dene, genummerde -plaats voor de 4
vertooningen. Men kan er ook kaarten
bekomen aan 2 fr. voor de 1% 1 fr.
voor de 2° en 0-50 fr. voor de 3° plaats.
Tir au Roi du 10 Octobre.
Roi Pinteion Félix.
Tir offert par le Roi.
Blason Varié.
Oiseau Vandaele Alfred.
Haul totalDehollander Hector.
Bas totalOlluyn Léon.
van dienst zijnde
ia» \s middags lol 10 uren s'avouds
VOOR 'T JAAR (910.
ZONDAG IÜOCTOILR, 1910
DIXMUDESTRAAT, n<> 68F PER.
(Wordt Voortgezet)
OP DB
Dat kan mij niet schelen, zegde de
goede vrouw, tegen wil en dank bijna la
chende als er eene geweest is, kan er nog
eene zijn, en ik wil hier geen oogenblik
langer blij ven Ik vond het hier toch al erg
genoeg, en nu zal ik gauwer barieden zijn
dan ik boven ben gekomen.
Toen de dokter zag dat zij hierbij bleef,
ging hij met haar mede. maar verzekerde
Geertrji toch dar er geen gevaar bestond.
Zij moest maar verder gaan, en hij zou op
de hoogte bij haar komen, zoodra hij zijne
vrouw vei ig naar het hotel had gebracht.
Geertrui stapte dus alleen voert. In 't eerst
keek zij voorzichtig rond en dacht daarbij
aan ratelslangen maar het pad was zoo
vast geloopen, dat zij zich overtnigd hield
dat het veel begaan moest, worden en dus
waarschijnlijk veilig was en wéldra trok
de aehoonheid van het hoord al hare aan
dacht. Na riog eenig n tijd klimmens, be
reikte zij het hoogste punt van den grond en
bevond zich op eene kleine, met houtgewas
begroeide vlakte, van waar zij gelijk te
i0EBï"."^E8BE!SS aBSKSBBaBE»h3EEReBS5»
voren de wolkenzee kon oveizien.
Zi] zette zich aan den voet van een reus
achtigen denneboom neer, nam haren hoed
af, daar de beweging haar warm had doen
worden en terwijl zij de koelte van 't
windje inademde, dat hier speelde, gaf zij
zich weder aan de gedachten over, waarin
zij dcor den dokter en zijne vrouw gestoord
was.
Zij had nog maar een oogenbl k gezeten,
toen een geritsel haar deed schrikken zij
dacht aan de ratelslangen en sprong ovpr-
eind maar toen z j vprdereen zacht geluid
als van eene ademhaling hoorde, keek zij
om in de richting van waar het kwam, en
zag slechts eenige schreden van zich af
eenen man op den grond liggen, die scheen
te slapen. Zij ging met hehoedzame schre
den naar hem toe, en eer zij het gezicht
kon onderscheiden, hadden de groote stroo-
hoed en de lange grijzend haren haar ver
raden wie het was. De heer Philips sliep of
scheen ie slapen zijn hoofi leunde op zij
nen arm, zijne opgen waren gesloten, en
zijne houding duidde de volmaakste rust
aan. Terwijl zij dit deed kwam er eensklaps
eene verandering in zijne trekken de
vreedzame uitdrukking daarvan maakte voor
dat smartelijk treurige plaats -dat in het
eerst haar medelijden had opgewekt. Zijne
lippen bewogen zich en in zijnen droom
zegde of liever riep-hij Neen neen
neen en bij elke herhaling van dat woord,
sprak hij liet met mei.r hefiigheid uit toen
hief hij woest eenen arm homhoog, liet uien
langzaam en zwaar op den grond vallen,
en terwijl de spanning van zijne trekkeD
verdween, uitte hij de eenvoudige woor
den Och, och omtrent eveneens als een
bedroefd en afgemat kind zou doen, dat het
hoofd in den schoot zijner moeder laat zin
ken
i. «-r Z -O
III ■IIHBBIII1M111IIIHIIIIUIII Willi II HUB III III I III III HI i|||ill||||| I Hill Mill ■llllliHl lUHBWll IIIWW
Geertrui was diep getroffen Zij vergat
dat hij een vreemdeling was zij zag alleen
den ongelukkigen lijder. Een insect zette op
zijn open hoofd, zij hukte zich over hem,
verjoeg het bloeddorstige diertje, en terwijl
zij dit deed, viel een der tranen, die hare
oogen vu'd> n, op zijne wang.
Zonder eenige beweging te maken sloeg
hij nu zijne oogen op, en zag het verlegene
meisje strak aan, dat van schrik de vlucht
wilde nemen maar op zijnen elleboog leu
nende, vatte hij h ire hand en hield haar zoo
vast. Hij zag haar een oogenblik aan zonder
te spreken, en zegde toen met eene ernstige
stern
- Mijn kind hebt gij dien traan v >or
mij gestort.
Zij antwoordde niet, behalve met hare
oogen, die nog vochtig waren.
Ik geloof dat het zoo is, vervolgde hij.
en met geheel mijn hart zegen ik u daar
voor Maar weent nooit weder om eenen
vreemdeling gij zult eigen leed genoeg
krijgen, als gij zoo lang leeft als ik
Als ik niet reeds leed had gekend ant
woordde Geertrui, zou ik het niet voor an
deren kunnen voelen als ik nttt dikwijls
over mij zette had geschreid, zou ik nu rittt
om u kunnen schreien.
Maar ge zijt nu gelukkig
Ja.
Voor sommigen isjret gemakkelijk het
verledene te vergeten.
Ik heb het niet vergeten.
De smarten van kinderen zijn beuze
linger!, en gij zijt bijna nog niet meer dan
een kind.
Ik ben nooit een kind geweest, zegde
Geertrui.
Zonderling meisje sprak de vreemde-
ling bij zich zeiven. Wilt gij hier gaan zit
ten en eene korte poos met. mij spreken
Geertrui aarzelde.
Weiger het mij niet. Ik ben een ou 1
man en zal nieman i kwaad doen. Zet 11 hier
onder dezen boom en zeg mij wat gij van
het uitzicht vindt.
Geertrui glimlachte als bij de gedachte
dat hij zich zetten voor zuik een ou i man
uitgaf en haar een kind noemde maar hij
mocht dan oud of jong wezen zij zag geene
reden om hem te vreezen of zijn verzoek af
te slaan. Zij zette zich 1 eer-, en hij plaatste
zich naast haar, maar sprak eene korte poos
noch over het uitzicht noch over iets anders.
Zich toe 1 plotseling naar haar toekeerende,
zegde hij D.szijtgij nooit in uw leven
ongelukkig geweest.
Nooit? riep Geertrui uit. O ja dikwijls.
Maar nooit lang
Ja, ik kan mij gebeele jaren herinne
ren, toen hot geluk iets was, waarvan ik
nooit gedroomd had
Maar eindelijk kwam er toch troost.
Wat dunkt 11 van hen die nooit troost vin
den
Ik heb genoeg smart gekend om me
delijnen met hen te hebben en he i te vullen
helpen.
Wat kunt gij voor hen doen
Voor hen hopen voor hen bidden,
antwoord le Geertrui, op eenen toon vol ge
voel.
Maar als er geene hoop meer voor hen
is als h dden hun niet meer kan baten
- Zulke ongelukkigen zijn er niet, ant
woordde Geertrui met vastheid.