On demande de suite
Lantaarnaansteker,
Tir au Cercle fixe.
Francs Arbalélriers.
Lijst der Apothekers
ill. C. LIBOTTi
Fene wondermoeder.
Mengelwerk.
WERVICK.
kinderen de handjes reeds gretig uit
reiken naar de prachtige geschenken
die hen wachten.
't Is alsdan dat een meisje zich bij
de damenbeuaf en hun eenige welge
paste woorden van dank toestuurt in
naam van kinderen en ouders, en hun
elk een bloemtuiltje aanbiedt.
De kleinen beklommen vervolgens
elk op hunne beurt het tooneel en
kwamen terug, beladen met speel
tuig en lekkernijen, de aangezichtjes
stralend van genoegen.
In een woord, kinderen en ouders
hebben eenige gelukkige oogenblik-
ken beleefd.
Onze geluk wenschen aan de bestuur
leden der Liberale Wacht die het
feest ingericht hebben en onze op
rechte gevoelens van dank aan de
Dames die zich opgeofferd hebben
om het welgelukken en an te verze
keren.
Tir du 26 Décembre.
Treizes Gustave Gillis.
Jacques Louis Mahieu.
Vit li dienst zijnde
van 's middags lol lü uren s'auuuL
ZONDAG i JANUAKI, 1911
BOTERMARKT51. 1 PER
bons tireurs de filets sur cadres, roues,
garde boue de vélos.
Travail assuré toute l'année. Pré-
férence sera donnée a ceux connais-
sant a fond l'émaillage.
Adresser offres et prétentions au
bureau du journal sous initiales B. D.
In Transvaal, in het distrikt Kroon
stad, leeft eene waardige weduwe,
vrouw van Wijk, die zes maal gehuwd
is geweest en 50 kinderen heeft. Zij
werd geboren op 20 October 1832, en
trouwde op 17 jarigen leeftijd met
Petrus-Jacobus Lubbe.
Na twee jaar verloor zij haren man
en bleef als weduwe met een kind
achter.
Na tien maand huwde zij Nikolaas-
Martinus Pretorius, een weduwnaar
die reeds vier kinderen had. Nadat zij
DE
97
LOTGEVALLEN EENER WEES
Uit het Engelsch.
TWEEDE DEEL.
Tiende Hoofdstuk.
Eene verrassing.
Hij wilde haar daar naar toe brengen,
maar zij schudde haar hoofd en gaf door
een teeken haren wensoh te kennen om naar
het hotel te gaan Zij kou niet spreken het
vriendelijke van zijnen blik en zijnen t'>on
diende slechts om hare verwarring te ver-
grooten en haar het vermogen te ontrooven
om een woord uit te brengen,
17 maand met hem gehuwd was, stierf
haar tweede man ook. Zij bleefnogmaals
weduwe, dit maal met vijf kinderen.
Na enkele maanden trad zij met Da-
vid-Stephanus Piehterse naar het altaar j
en als br u idschat bracht deze haar zeven
kinderen mede. Elf jaar lang leefde
vrouw van Wyck met hem, en schonk
hem zeven kinderen. Dan overleed ook
David-Stephanus. De weduwe bleef
met 19 kinderen achter. Vijf jaar later
huwde zij voor de vierde maal nog
maals een weduwnaarDaniël-Lodewijk
Gronje, die haar acht kinderen mede
bracht.
Met hem leefde zij elf jaar in het hu
welijk en schonk haren man nog vier
kinderen. Daniël-Lodewijk Gronjewerd
dan na" vijf jaar vervangen door Hen
drik Klopper. Het huwelijkduurde ook
elf jaar, gezegend met tien kinderen tot
de vijfde man stierf.
Na twee jaren huwde zijne weduwe
Koenraad-Hendrik van Wyk, een we
duwnaar met vijf kinderen. Uit dien
echt sproten vier kinderen. Na elf jaar
weêral noodlottig cijfer stierf van
Wyk, Vijftig kinderen noemen nu zijne
weduweallenmoeder, terwijl270 klein
kinderen haar grootmoeder noemen.
De weduwe van Wyk is 78 jaar oud en
nog zeer gezond.
STERFGEVAL.
Donderdag 2 2en December 1910
had de lijkdienst plaats van den heer
dokter Daniel MAES, na eene kort
stondige ziekte in jeugdigen ouder
dom van het leven gerukt.
Eene overgroote menigte woonde
deze treurige plechtigheid bij.
Onmogelijk zich een gedacht te
vormen van de volksgezindheid van
dokter Maes.
Al de liberale maatschappijen had
den het zich ten plichte gerekend er
tegenwoordig te zijn.
Noemen wij ook eene afvaardiging
met kroon der ziekengilde der werk
liedenpartij De Werkman waar
van de aflijvige geneesheer was.
Zeven kronen, gedragen door de
pupillen der Turnersmaatschappij
La Libre Wervicquoisewerden
door de familie, de maatschappijen
en de vrienden aangeboden.
Deze van al de liberale maatschap
pijen der stad, voor opschrift dra
gende Vriendelijk aandenken der
Liberale maatschappijen van VVer-
vick werd vooral opgemerkt.
Voor het sterfhuis, sprak doktoor
D'hondt van Wervick, in 't fransch
de volgende rede uit
Rede van den heer doktoor D'hondt.
Mijnheeren,
Namens de broederlijkheid, die bo
ven het verschil van gezindheden, bo
ven de winzucht, de leden van het
geneeskundig korps vereenigt, gelijk
het bloed ondanks alles, de leden
eener zelfde familie vereenigt, laat mij
toe eene laatste hulde te brengen en
vaarwel te zeggen aan den ambtsbroe
der, die de dood zoo vroegtijdig en
bijna schielijk heeft weggerukt.
Doctoor Maes behoorde tot deze
klas personen, die men kindereu
hunner werken noemt, die mets er
ven, maar door eigen krachten zich
een weg weten te banen, die noch aan
bescherming, noch aan kuiperij iets
verschuldigd zijn, die vlug de maat
schappelijke ladder bestijgen, die geene
eer betrachten maar moeite hebben
om ze te vermijden, die eerbied inboe
zemen en achting verwerven door den
enkelen glans hunner persoonlijke ga
ven.
Uit eene achtbare familie gesproten,
deed hij schitterende studiën, werd
met groote onderscheiding doktoor
uitgeroepen en bekwam eene studie
beurs in den wedstrijd der Hoogescho-
len. Hij maakte er gebruik van om zich
in de zenuwziekten te volmaken. Bij
het terngkeeren zijner reis stelde hij
een werk op de vallende ziekten voor,
die de aandacht der Koninklijke Ge
neeskundige Akademie op zich trok,
en zijn opsteller eene vleiende beloo
ning te beurt viel.
Hij vestigde zich te Wervick, legde
ten dienste zijner zieken veel behen
digheid, veel opoffering en een onver-
moeibaren iever aan den dag. Des
noods oefende hij de kunst vöör de
kunst en diende voigaarnen de noodlij
denden de noodige zorgen toe vöör de
de kunst en vöör het genot goed te
doen. Hij maakte zich spoedig eene be
nijdenswaardige plaats en verwierf
talrijke en diepe sympathiën. Doch het
leven van den landelijken doktoor is
geene werkelooze bediening.
Hier,zijn de natuurkrachten gevergd
om de afstanden af te leggen, om de
zieken te waken, daar het hart dat
bewogen is bij het schouwspel van
schrikkelijke doodstrijden, dat zucht
onder het gewicht van onmogelijk te
deelen verantwoordelijkhedeneiders,
moet het verstand aanstonds zonder
raad te kannen vragen, een vreeselijk
problema oplossen, waarvan een
menschenleven afhangt.
Het is eene koortsige bedrijvigheid,
eene levendige krachtverspilling bij
dag en nacht - en dit is niet voldoen
de men moet den vooruitgang vol
gen.
Doktoor Maes behoorde tot dezen
niet, die, moede van den rassen voor
uitgang der geneeskunde te volgen,
zich bewusteloos op den kant van
den
weg stilhouden, zich door hun,
ambtsbroeders laten achteruitstekel,6
zich omkeerende om te blijven ach te'
uitzien, de verledene praktijken te 0nt
houden en te roemen.
Hij bood te gelijk het hoofd aan ai
deze verplichtingen, aan al deze kracht
oproepen, steunende op zijnen m0(,d'
op zijne jongheid, zichzelven de 0m'
zichtigheden weigerende, welke hiï
zijne klanten oplegde.
De ziekte verraste hem en velde hem
plots neêr, net als de dood zich had
willen wreken, net als de dood kort
vuur had willen maken met dezen j0ri
gen, doch gevaarlijken kampioen, diè
zoo dikmaals hem de baan afsloot,' die
hem zoo dikwerf deed terugdeinzen
dank zijne kunst, dank zijne schran
derheid, dank zijne waakzaamheid.
I11 den beginne scheen de kwaal niet
erg en de zieke bekreunde er zich
maar weinig om, hield niet op zich ten
dienste van anderen te stellen, de ver
moeinissen trotsende, het guur weer
uitdagende. De ziekte nam de gelegen,
heid te baat, om zich uit te breiden
loos het gestel te overrompelen en
eenen onweerstaanbaren aanval op
verscheidene plaatsen te gelijk te
leveren.
Op volgentlij k en met eenige uren
tusschenpoos, hoorde men in stad'
Mijnheer Maes is ziek I Mijnheer
Maes sterftM. Maes is dood Dood
aan het werk, dood op het slagveld:
Zich voelende sterven, zegde hij ik
ben verloren.... arme vrouw.... arme
kleine kinderen.... Is moeder op de
hoogte
De toon zijner stem, do uitdrukking
zijns bliks, zoowel als zijne woorden,
gingen u rechtstreeks ter harte en ver
raden de schoone hoedanigheden van
den zoon, van den echtgenoot, van den
vader.
Het is met ontroering, dat ik een
laatste maal deze overblijfselen groet,
dat ik aan de familie mijne sympathie
ke rouwklachten aanbied, in 't bijzon
der aan de jonge weduwe, die bewon
derenswaardig was van moed en sterk
te, die hare tranen deed stroomen, ha
re zedelijke folteringen verborg, om
haar man in zijnen doodstrijd te onder
steunen.
Dat de hemel haar bijsta en haar in
hare kinderen ontelbare en zoete ver
troostingen bezorge.
Vaarwel, mijn lieve ambstbroeder,
Vaarwel
De teraardbestelling te Dixmude,
zijne geboortestad, in den familie
kelder plaats hebbende, begaf
stoet zich naar de statie, waar
Paul Castelain, namens al de liberale
maatschappijen der stad, aan onzen
betreurden makker een laatste vaar
wel toestuurde.
OF BE
De heer Philips want hij was het
aag met tëederhei i en medelijden op haar
neer.
Arm kind zegde hij troostend en haar
tegelijk onder den arm nemende gij hebt
erg geschrikt. Ga hier op deze bank zitten.
Hij stapte dus in stilte methaar voort, haar
echter met de grootste zorg ondersteunende
en dikwijls bekomen rd aanzien ie. Eindelijk
al hare krachten inspannende om hare
bedaardheid te bedwingen, gelukte haar dit
eenigszins, zoodat hij het waagde wederom
te spreken en haar vroeg Heb ik u doen
schrikken
Gij antwoorde zij, met eene zachte
en eenigszins onvaste stem o neen, gij z jt
wel zeer goed.
Het spijt.mij dat gij ongesteld zijt. her
vatte hijDie wagentjes zijn lastige dingen
ik wenschte dat men er geheel niet meer
mede liet rijden.
Het wagentje zegde Geertrui ver
strooid. O ja dat had ik vergeten.
Gij zijt wat zenuwachtig, geloof ik.
Kan dokter Jeremy u niet iets voorschrij
ven
De dokter Hij is zijnen wandelstok
gaan zoeken, geloof ik
De heer Philips zag dat zij verbijsterd
was - traag van begrip was zij anders
nooit, dit wist hij want in ne laatste dagen
had hij haar door veelvuldigen omgang meer
leerm kennen. Hij zag nu van alle ver Ier
gesprek af, on zonder een woord meer te
wisselen, gingen zij naar 't hotel. Even voor
dat hij haar verliet, zegde hij echter op
eenen toon van de diepste belangstelling,
terwijl hij tot afscheid de hand drukte
Kan ik iets voor u doen Kan ik u helpen
Geertrui zag naar hem op. Uit zijnen
bik kon zij duidelijk opmerken dat hij
haar doorgrondde en wel begreep, dat zij
zielsbedroefd, niet zenuwachtig was. Hare
oogen dankten hem, terwijl hare tranen op
nieuw vloeiden.
Neen, neen bracht z:j haperend uit
maar gij zijt zeer goed en daarmede snelde
zij het huis binnen, terwijl hij eene poos op
de plek bleef staan, waar zij hem het gela
ten, naar de deur starende, waardoor zij
verdwenen was, alsof hij haar nog zag en
haar oplettend nakeek.
Geertrui's eerste gedachte, toen zij zich
weder alleen bevond, was, ho z.j het leed,
dat haar drukte best voor al hare vrienden
en inzonderheid voor Amelia z>u verbergen.
Dat zij b!j dpze vriendin medelij den en troost
zou vinden kon zij niet betwijfelen maar
naarmate zij hare weldoenster lief had en
eerbiedigde, huiverde zij ook met pijnlijke
gevoeligheid, voor eene niededeeling, welke
William Sullivan zou moeten verlagen in de
schatting van iemand in wier achting zij
verlangde dat hij dezelfde hooge plaats zou
behouden, waartoe hare eigene loftuigingen
hem hadden verheven
Het meest, dat Amelia van William wist
had zij van Geertrui gehoord, en met eene
mengeling van teederheid voor hem en
schaamte voor hare eigene zwakheid,
schroomde deze laatste te bekennen, dat zij
hem na zoovele jaren afwezigheid op de
openbare wandelplaats van Saratoga had
ontmoer, en hij daar onver chlllig was voor
bij gegaan.
Natuurlijk kwam ook de mogelijkheid bij
haar op, dat hij werkelijk naar Busion was
geweest, haar daar had gezocht., en verne
mende waar zij was opzettelijk naar Sara
toga was ge.10m m om haar te spreken en
bij bedaard no denken scheen deze onder
stelling niet te worden tegengesproken door
de omstandigheden dat, hij baar bij eene toe
vallige ontmoetingniet had herkend zij kon
niet onbewust zijn van de groote verande
ring dir haar gelaat en hare gestalte beiden
haddeu ondergaan. Doch de straal van hoop
die deze gedach'e haar gaf. werd spoedig
verdonkerd door da herinnering dat zij den
vorigen avond eenen hrief van jufvrouw
Ellis (die thans huishoudster hij dokter Jere
my was) had ontvangen, waarin deze zeker
wel melding zou hebben gemaakt van zulk
een gewichtig bezoek Er bestond nog eene
mogelijkheid, dat dit bezoek na het schrij
ven van den brief had plaats gehad en Wil
lie pas zoo even was aangekomen, zoodat
hij nog g°en tijd had gehad om hare tijde
lijke verblijfplaats te ontdekken. Hoewel de
omstandigheid dat hij op zijn gemak met
Isabella Clinton wandelde, deze onderstel
ling scheen tegen te spreken, hield Geertrm
zich toch angstig aan deze hoop vast, en
geloovende dat de dag niet zou voorbijgaan
zonder dat hij aan het hotel naar haar kwam
vragen, besloot zij al hare krachten in te
spannen om hare gewone bedaardheid te
bewaren, ten minste zoolang tot hare vrees
in zekerheid zou zijn veranderd.
Het was moeilijk v, or haar geene veran
dering in haar voorkomen ie laten npmef'
ken, en de waakzaamheid iLr liefderijke ei
zorgvuldige Amelia le ontsnappen, di
steeds ten diepste bewust van hare verar
woordelijkheid voor hare jeugdige vriendi"
en bevreesd dat zij door hare hliridhei'
wij Is niet genoeg in staat zou zijn om08'
meisje van zulk een vurig karakter tot I»
schermster :e strekken, altijd zeer ojinceb
zaam was op elke geiiioefisbewpp i*#*
Geertrui liet blij kei. vooral op elkevm
mindering van hare gewo e vrooij Lhoi'
En Geertrnide's vn olijkheid, zelfs t°^j
zij Zich met ver rouwende hoop ha'l g0^'1
peud, door de bemoedende gedacht0
Willie zich zij ne oude vriendin nog g0tr(l1
zou toptien, kon niet anders dan z^er vjj'
mindeid worden door de bewustheid,
zich nu aan baar opdrong, dat hij niet 1®"
ger voor haar kon zijn wat hij vroeg01"1 *8
geweest; dat zij elkander niet op denze'M«
escV
de«"
voet konden weder zien. waarop zij g0
den waren dat hij nu -.en man van
reld was, met nieuwe betrekking, 0,1
zorgen, nieuwe belangen dat zij zic'h IA
misleid en begoocheld had door het ge'
te koesteren, dat in hun geval de wetten
natuur zouden opgeschorst worden,en
den
trpfl'
tijd geene macht zou hebben om
en den omgang hunner wederkeerig0
genheid te veranderen en te wijzig«n
(Wordt Voortge1^
