Lantaarnaansteker,
Stadsnieuws.
Onderlingen Bijstand
Nutlelooze
fMillioeiieiiverbrassin^.
[Hengel werk
Hul laluli s brieven.
Onze fiere Sicambers.
klerikale licfdadigl'eiil
Sterfgeval.
lTTrreS{' e" h0eWt!l ziJ altijd «pi!
Oud-Pompiers.
Francs Arbalélriers.
had ook een Van Peene-herdenking
#ats. De heer A. Defrenne trad op als
feestredenaar. In de afdeeling Selzate
'lichtten de leden van het Gentsch Stu
dentengenootschap 't Zal wel Gaan een
lüwi feest in, waarop de heer A. Mar
ians sprak ten voordeele der Viaam-
atee Hoogeschool. De heer volksver
tegenwoordiger A. Buysse hield er
aan mooie voordracht over Constanti-
mo$jel. Te Aalst sprak Prof. G. De Bruy-
neever Het Plantenleven in de Duinen.
Te Yper waar de afdeeling sedert
fflaige jaren sluimerde, wordt er weer
dapper'ge werktde heer R. Gordenier
behandelde er het onderwerp DeBelgi-
sohr Werkman door de eeuwen heen er
werd nog eene voordracht gegeven
0.ver De Kantwerksters, en Zondag laatst
nag heeft den heer Vercoullie profes-
ser aan de hoogeschool van Gent ge
handeld over De Vlaamsche Ilooge-
sahool.
Te Ledeberg hield de afdeeling een
belangrijk feest, waarop de heer R. De
Gneiadt sprak over de Germaansche
Boithden van Omer Watiez.
ie ovei'groote werkzaamheid van
het Willemsfonds is een weldaad voor
deflaamsche gewesten. Door het in-
richten van voordrachten, de versprei
ding van degelijke lectuur, enz., is het
een der hoofdfactoren van de bescha
ming in Vlaanderen geworden.
ie overeenkomst, die gesloten werd
tusschen de regeering en de beheer
ders van de stichting van Niederfüll-
back, bevat eene bepaling waarbij de
regeering van zin is, met toestemming
der Kamer, een werk te stichten dat
den naam van Leopold II zou dragen.
Bit werk zou niets anders zijn dan de
wereldschool van Terveuren, een fan
tastisch idee van den ouden Koning.
Men weet dat Koning Albrecht van die
wereldschool niet wilde weten en door
1. Helleputte de werken aan het ge
bouw deed staken.
Thans loopt het gerucht dat men het
bij de grondvesten niet zou laten, maar
dat de wereldschool niettemin zou ge
bouwd worden, wat enkel 12 tot 15 mil-
Iteen fr. zou kosten.
Het voorwendsel tot het bouwen van
die school zou zijn dat Nederland der
gelijk werk zou tot stand brengen,
ctaèk. aan de middelen van de Garne-
igie's stichting.
Wij hopen dat de Kamer eenvoudig
neen zal zeggen. De 30 millioen der
stichting van Leopold II kunnen de
kolonie veel beter ten nutte komen,
des te meer daar de begrooting van
19111 met 6 '1/2 millioen fr. tekort zal
steilten en nog andere tekorten in de
toekomst zullen ontstaan.
LOTGEVALLEN EENER WEES
Uit liet Engelsch.
TWEEDE DEEL.
Tiende Hoofdstuk.
Eene verrassing,
De regeering zou dus best doen van
de 30 millioen fr. een reservefonds te
maken, waarvan de intresten zouden
kunnen dienen om werken van be
schaving in Congo te ondersteunen.
Dit zou veel nuttiger wezen dan voort
te gaan een nieuw paleis op zijn Ver
sailles, tegen allen nationalen bouw-
trand in, op te richten.
Bovendien hoeven wij zeer voorzich
tig te zijn met de geldmiddelen van het
land
De militaire school is een gebouw
dat ongehoorde sommen heeft gekost.
Hetzelfde mag en zal niet meer gebeu
ren voor wat de wereldschool te Ter
veuren aangaat.
Men weet dat Multatuli's tweede
vrouw eën reeks bundels heeft uitge
geven bevattende brieven van den be
roemden schrijver van den Max Ave
laar.
Nu en dan komen er nog enkele aan
het licht. Alzoo heeft de heer Dr Fr Van
der Gbinst, krijgsgeneesheer van ons
leger, de uitgave begonnen van een
zevental brieven voor Mulcatuli uit de
jaren 1870, 1871 en 1873 gericht tot
wijlen zijn grootvader, den heer August
Van der Ghinst, alsdan leeraar aan het
Koninklijk Atheneum te Brugge.
Die zeer belangrijke brieven zijn ge-
dagteekend uit Mainz en Wiesbaden.
De drie eerste zijn verschenen in het
Januari nummer van den Vlaamschen
Gids het bekende liberaal tijdschrift.
De andere zullen in de volgende afle
veringen opgenomen worden.
mmmmtosmstss «©swffl&aswesas»»
Tot tweemaal toe hadden onze ge
meenteraadsleden de aanneming ge
weigerd van een derden leeraar van
gymnastiek bij onzeStaatsmiddelbare
School.
Zij hielden bij hoog en bij laau
staan dat zij nooit den nek buigen
zouden om dien leeraar aan te ne
men, die er hoegenaamd niet noodip-
was.
Het was eene nuttelooze uitgaaf,
schreeuwden de eene, het was eene
geldverspilling, zongen de andere
Wat meent ge dan een krediet
stemmen voor eene officieele school,
waar zijn de gedachten dan van die
strenge verdedigers van het open
baar onderwijs
En nochtans onze edelachttaj
door eenen brief van den
van wetenschappen aangemaand,
hebben toegegeven.
Die fiere Sicambers hebben,o» ei
de bedreiging van een gymnast»®:
leeraar va°n ambtswege te benoemj
het hoofd moeten buigen en, zij w
ben eenparigliik, behalve de on i
nende stem van den heer Begei
tot die benoeming overgegaan.
Onze kadodders beweren altijd dat
zij het werkvolk zeer genegen zgjtf»
dat zij hun op alle wijze hunne ie
dadigheid betoonen.
Ziehier er een staaltje van
Zekere werkman zend zijne kinde
ren naar S' Aloysiusschool. Maar
door de eene of andere reden, nee t
hij zijn kinderen uitgetrokken en
naar de gemeenteschool gezonde
Wat hebben onze kadodders .e-
daan: zij hebben aan dien werkman,
die eene vrouw en zes kleine kinde
ren heeft, alles afgetrokken. - Broe
den, kolen zijn hem geweigerd en z|ij
zoeken hem op alle middelen te bena-
deeligen.
Is het geene schande, alzoo een
arme werkman te willen brodé-
rooven. Het is van het hoogte
belang dat de werklieden hunne
oogen openen en dat zij in de aan
staande gemeentekiezing hunne stem
geven aan de liberalen die zullen
zorgen hun lot grootelij ks te verbe
teren.
Donderdag laatst had in de S'j
Maartenskerk de begraving plaats
van den heer Felix Juncker, wiens
overlijden hen allen diep bedroefde,
die hem kenden. Eene groote menigte
vrienden waren toegestroomd on
den dierbaren overledene eene laat
ste hulde te brengen.
Oud-leeraar aan het Atheneum en
aan de Middelbare School, was de
betreurde aflijvige een der verkleefd
ste en verdienstelijkste onder deraj,
die aan ons onderwijsgesticht wefck-
zaam waren.
Afkomstig uit Luxemburg, bleef
hij bij ons wonen, wanneer het rust
uur voor hem geslagen was en iljij
genoot hier de algemeene achting,
zoowel verschuldigd aan zijn zoo
ontwikkeld verstand, aan zijn «dèl
karakter en aan zijne waardige le
venswijze.
De verdwijning van zulke mannen
is een verlies voor iedereen.
Wij bieden aan zijne achtbare
bloedverwanten onze innige deelne
ming iua hunnen rouw.
Zondag laatst was bet weeral feest
bij de Oud-Pompiers.
Talrijk waren de leden opgekomen
en de zaal was goed bezet.
De Harmonie heeft, met het talent
dat haar eigen is, de stukken van
't programma uitgevoerd. Melden
wij in t bijzonder La Monolita en
Les Erynnïes, van Massenet, een
echte kunstparel. De onberispelijke
wijze waarop dit stuk gespeeld werd,
is een bewijs van de hoogte der Oud-
Pompiers op muzikaal gebied. Ook
haalden bestuurder en uitvoerders
er eere van.
Vervolgens hoorde men nog eenige
stukken voor Symphonie en voor
piano, harmonium en klarinet, met
veel gevoel weergegeven.
Daarna kwam een fransch klucht
spel voor het voetlichtAu n° 120
rue des Juifs. Het werd zeer goed
vertolkt door eenige jonge liefheb
bers. Zij hebben hartelijk doen la
chen en werden ook dapper toege
juicht.
De feestavond werd gesloten met
eene danspartij, vol leven en vreug
de, waar menigeen enkele aangename
uurtjes doorbracht.
De Ond-Leerlingen der Stadsschool
De twee afdeelingen vereenigd.
Jaarlijksche algemeene vergadering
die zal gehouden worden in ons ge
woon lokaal, ten Stadhuize, in de Mu
ziekzaal der Harmonie, om 2 1/2 ure
stipt des namiddags, op ZONDAG 19
FEBRUARI 1911.
DAGORDE
1. Lezing en goedkeuring der ver
slagen.
2. Lezing en goedkeuring der reke
ningen.
3. Kiezing van Bestuurleden.
4. Mededeelingen.
Tir du 13 Février 1911.
Au Cercle.
Haul totalHoflack F.
Bas totalGillis G.
DE
OF DB
Hij vatte hare hand zij was zoo koud
ak uaarmer. Zijne aandoening was nu bijna
even groot als de hare groote tranen kwa
men hera in de oogen en rolden langs zijne
wangen af. Eens strekte hij zijne armen
uit, alsof hij haar aan zijne borst had wil
les«Uniten en als een kind sussen, maar met
blijkbare inspanning hedwong hij zich.
Gaertrui, zegde hij eindelijk, zich voorover
buigende en haar in de oogen ziende wat
tólïbsa die meoschen u gedaan Wat geeft
gij om hen Heeft die jongman u veronge
lijkt die booswicht dan zal hij het
verantwoorden En tegelijk sprong hij op
öeae woorden en die beweging brachten
teer Ir ui tot bezinning.
- Neen, zegde zij, neen, dat is h j niet
Ik beo nu beter. Spreek er niet van zeg
het niemand, en zij zag angstig naar den
kaut der kegelbaan. Ik ben nu veel beter,
«Dt©t zijne verwondering want haar
akelig uitzicht had hem angst aangejaagd
*t nd zij met \olkomene bedaardheid op
0» deed het voorstel om naar huis te gaan.
Hij vergezelde haar zwijgend, en eer zij
halverwege den heuvel op waren, waar zij
het rijtuig hadden gelaten, werden zij door
de anderen van hun gezelschap ingehaald.
Weldra reden zij naar Saratoga terug.
Onderweg en dien geheelen avond be
waarde Geertrui dezelfde strakke, onnatuur
lijke bedaardheid. Een paar malen, voordat
zij het hotel bereikten, vroeg dokter Gryse-
worth of zij zich ongesteld voelde, en de
heer Philips zag haar dikwijl angstig aan.
Zelfs de klank harer stem had iets vreemds
en gedwongens zoo zeer, dat Amelia,
zoodra zij het hois hadden bereikt, haar
terstond vroeg Wat scheeli u, lief kind
Zij verklaarde echter dat zij zeer wel
was, deed alles wat zij voor dien ai\ d nog
te doen had, zegde al hare vrienden vaar^
wel, en maakte met de Gryseworths af
spraak om hen den volgenden morgend nog
te zien.
Voor den opperviakkigen opmerk-r was
Amelia meer aangedaan dan z>j, want Ame
lia kon niet misleid worden, en in geheel
hare houding was de terugspi-geiin - van
Geertruid;s beter verborgen lijden zichtbaar.
Geertrui wist bijna t iet wat zij deed, en kon
zich naderhand niet de helft herinner,n van
wat er dien avond was omgegaan. Zij kon
nooit begrijpen wat het was. dat haar staan
de hield en in staat stelde om in al de pdcht
plegingen van het afscheid hare rol tespelen.
Hoe het h »ar zoo goed gelukt was bet lijden
dat zij droeg, te verbergen, was iers dat zij
zich zelve n<>oit kon verklaren. Zij herin
nerde zich dien avond naderhandslet hrsalsof
alles een droom was ceweest.
Niet voor in de stille uren van c.tti nacht
toen Amelia geru t naast haar scheen te sla
pen, waagde zij het voor een oogen-btik de
ijzeren banden los te maken van t'b wang
dat zij z ch zelve had opgelegd en toen de
■S»HS*
sluis eens was geopend, storte de opgeknip
te stroom harer smart zich onweerstaanbaar
uit. Zij stond uit het bed op, en haar ge
zicht in de kussens eener kleine sofa druk
kenddie bij het venster stond, liet zij lie
gezegende tranen vloeien, waarvan elke
druppel hare gerbande ziel verlichte. Sedert
hare vroegs e kindscheid had zij nooit zoo
lang en onbedwongen geschreid het zwoe
gen harer borst en de diepte der suikkeo,
die zij slaakte, bewezen het o verstel pende
barer zielesmart. Alle ander leed had haar
in groote mate gesterkt en voorbereid ge
vonden, met godsdienstig vertrouwen ge
wagend, en door hoop bemoedigd; maar
onder dezen plotselingen en on ver wachten
slag boog. wankeldeen beefde zij gelijktó
Jonge boompje voor den winterstorm bujo|
en trilt. 6
Dat Will te ontrouw aan zijne eerste»
de was kon zij nu niet meer betwijfelen
met deze overtuiging gevoelde zij dat-ide
stut en steun van haar leven gevallen was
Oom 7rue en jufrouw Sullivan waren bote
hare weldoeners, en Amelia was nog hars
dierbaarste en trouwste vriendin; maar!
allen wa.en meer of minder afhankelijk van
zekerheid hunner liefde kon vertroi
hadden twee van hen, lang voor hun ver!
schetden, op haren jeugdigen arm gepu„j
en da derde, de laatst overgeblevene vernet
zich met alleen op haar om hare 'onïl
sehreden tr bestuuren. maar deze schreden
daalden thans zichtbaar ten grave
detfv'nvJSenwBn G*'rtrui zith vasthou
raad, besch-roj, y n, i tro"We««ora
eo Geertrui 8po.dig
:i®
MAATSCHAPPIJ
Geen wonier dan dat zij weende, gelijk
troosteloozen weenen, weende tot de bron
harer tranen droog was, en zij zich ziek en
afgemat voelde. En uu stond zij op, naderde
het veaster, streek hare zware lokken van
haar voorhoofd, leunde naar buiten en dronk
den vei fcisschendeo invloed van den koelen
«achtwi d in. Hare ziel Wer kalmer, ter
wijl zij, niet de oogen op de heldere lichte n
geve-tigd. die haar zoo vriendelijk en kalm
bestraalden, met dez- eene heilige gemeen
schap scheen te oefenen Nogtnaa s schenen
Zij haar medelijden 1 aan lezen, en g'dijk
in de dagen harer eenvaaqn kindschèid !e
fluisteren GeertjeGeertje - arm, klein
Gr.erlj e
Geroerd en get roost door deze medelijden
de blikken, zonk zij Langzaam op hare kni
eën haar opgeheven gelaat, hare gevouwene
handen, de lieflijke uitdrukking van berus
ting, die langzaamerhand haar gelaat ovir-
spreidde. alh s deed blijken dat, even als bij
haar eerst siilzwijzend gebed tot d> n toe"
onbekenden God hare verlichte ziel thaDS
innige gemeenscha]) met haren Schepper
hield, en nogmaal uitte haar geest de een
voudige woorden Hier beo ik. Heere
En nu werd eene zachte hand op haar
hoofd gelegd. Zij keert zich om en ziet Ame
lia, wie zij slapend had gewaand, maar uit
wier oogen de sluimer door bekommering
was verdreven en die nu met eene vrees,
welke door snikken, die Geertrui nog niet
g-heel kousmoren, veroorzaakt werd,naast
haar staan.
Geertrui, zegde zij op eenen toon vol
smart zijt gij in droririis en zocht gij ''a
voor mi, ie ver bergen Keer u niet van m')
af, Geertrui en hare arinen om haaf heef
slaande,'trok zij haat hoofd tegen hare b
tn fl' istarde Zeg mij alles, mijne lieve i' ge>
Wordt Voortgezet
