Stadsnieuws. Lantaarnaansteker, Briefwisseling. Ter gelegenheid der bedankingen. Mengelwerk. 127 LOTGEVRLLEN EENER WEES De erkentenis van 't Journal, de erkentelijkheid van 'l Journal Daarna wordt overgegaan tot de stemming van het bureel. M. Cooreman wordt voorzitter herkozen met 150 stemmen tegen 1 aan M. Schollaert en 2 witte briefjes M. Nerinckx, lc on der-voorzitter met 82 tegen 75 witte M. Harmignies, 2e ondervoorzitter, met 82 tegen 75 witte MM. Mansart, Bor- boux, de Kerckhove en Huyshauwer worden schrijvers genaamd. Na eene kleine woordenwisseling, werd vastgesteld dat in de zitting van Woensdag, na de trekking der sectiën, M. de Broqueville, namens het gou vernement eene vei klaring zal af leggen. De zitting werd daarna geheven. In den Senaat. De zitting is voorgezeten door M. Leger, oudste lid. Deze geeft lezing van den brief van M. Simonis zijn ontslag gevende van voorzitter. De kiezing voor het bureel geeft geeft voor uitslag Voorzitter, M. de Fave- reaü, met 78 stemmen tegen 2 aan M. Keesen, 2 aan M. 't Kint de Roodebeke en 19 stemmen. 1" Onder - voorzitter, M. 't Kint de Roodebeke, met 77 stemmen tegen 14 en M. Dupont, 2° onder voorzitter met 78 stemmen tegen 13. MM. Goblet d'Alviella, Lafontaine, Rapsaet, en Orban de Xivry, secreta rissen. Na de bedankingen van de voorzit ter vraagt M. Dupont namens de linker zijde, welke de vooruitzichten zijn van het gouvernement na de uitslagen der gemeentekiezingen Minister Berryer antwoordt dat de uitslag der volksoptelling zal gekend worden met 31 December en dat hij zou toelaten het wetsvoorstel, aangaan de de vermeerdering der volksverte genwoordigers en senators, neer te leggen. Wij hebben het volgend artikel ont vangen Het schijnt bij 't zeggen van 't Journal dat onze vrienden, de niet gekozen kandidaten der laatste kiezin gen, aan de eenvoudigste regelen der kinderlijke en eerlijke beleefdheid te kort gebleven zijn zij hebben er niet aan gedacht hunne kiezers te bedan ken, wanneer de overwinnende kleri kale kandidaten de hunne op de schit terendste wijze bedankt hebben DE Uit het Engelsch. TWEEDE DEEL. Zestiende Hoofdstuk. Geschiedenis van den vader. Deze en verscheidene andere voorvallen op de reis droegen echter bij om haar een vertrouwen op mij in te boezemen, dat nog eer wij de haven bereikten op eene zware proef werd gesteld. Zeventiende Hoodslufc Het verloren kind terug-gevonden. Kapitein Grey stierf. Wij waren nog eene week zeilens van onze bestemming toen hij ziek werd en drie dagen voor dat wij veilig op de reede van Rio voor anker kwamen, blies hij den adem uit Ik deelde met Lucy de taak om den lijder te verzorgen drukte hem eindelijk de oogen toe en droeg het be zwijmde meisje in mijne armen naar een ander gedeelte van het schip. Met vriende lijke toespraak bratht ik haar weder bij hare zinnen en toen, door de volle bewust heid van haar verlies overstelpt, verzonk zij in eenen toestand van hopelooze neerslach tigheid, die smartelijker was om aan te zien Welke zwarte ondankbaarheid en welke treilende tegenstelling Altijd loshoofdig als ganzen, die heeren van 't Journal Wel neen l de liberale kandidaten hebben dezen keer niet gemeend be dankingen te moeten uitbazuinen, en zij hadden daar hunne goede redenen voor. Men bedankt voor eenen dienst, voor eene daad van verplichting. Alzoo hebben de klerikalen gepeinsd, al deze te moeten bedanken die, in groot getal, de eene voor geld, de andere voor beloften, tegen hun innige overtuiging, hunne stem aan de kandidaten der geestelijkheid gegeven hebben. En daar het hinderlijk geweest ware enkel die en bij sneden te bedanken, heeft men in blok bedankt, en dat met eene overtolligheid, een gerucht, en geklin- klank, die overigens, zooals wij het aangeteekend hebben, de ontlasting verried van de hevigste vrees, tot het laatste oogenblik onderstaan. De liberale kiezers hadden geenszins zulke bedankingen noodig, noch eenige andere, zij hebben allen gestemd vol gens hunne denkwijze, hun geweten, zonder dat men noodig had hunne stem te dwingen, noch gelijk op welke wijze geweld aan te doen, en, natuur lijk zij vonden dat het eerder hun plicht was zich erkentelijk te toonen en deze te bedanken, die wel hadden willen hunnen naam leenen voor den strijd de pogingen en de vervelingen er van ondergaan de gevaren er van loopen en aan hun, de kiezers, de gelegenheid verschaffen om hunne overtuiging lucht te geven, hun verlan gen uit te drukken en hunne hoop te dienen. En alzoo moet het volgens ons, voor een vrij kiezerskorps zijn, dat zijne rechten en zijne plichten kent. Dat men vroeger, in de verledene strijden, waarin de klerikalen zoo dik werf verslagen werden, het gebruik door hen in voege gebracht werd door hen geschapen en uitgevonden van de kiezers te bedanken, hetzij zoo Maar dat is hoegenaamd geene reden om dat in stand te houden, en, nogeens, het is ons gedacht dat de kandidaten bij de kiezing van 15 October, men weet hoe overwonnen, wel gedaan hebben de onkosten van propagande niet te ver- hoogen door onnoodige plakkaten van bedanking. Een geabonneerde kiezer. Het is eigenaardig om zien hoe het Journal, dat het wagen durft lessen van dankbaarheid aan de liberale kan didaten van 15 October te geven, zich erkentelijk toont jegens zekere kleri- dan hare vroegere bewusteloosheid Kapitein Grey had niet voor zijne dochter gezorgd het was hem ook onmogelijk geweest dit te doen, gelijk de staat zijner zaken naderhand deed blijken. Wel mocht het arme meisje haar droevig lot bejammeren want zij was zonder eenenkei bloedverwant op de wereld, zonder geld en op reis naar een vreemd land, dat de ongelukkige wees geene schuil- plaats aanbood. Wij begroeven haren vader in de zee, en na het vervullen van dien treu- rigen plicht, zocht ik Lucy op en beproefde, gelijk ik reeds verscheidene malen vruchte loos had gepoogd, haar tot bewustheid van haren toestand te brengen en met haar te overleggen wat haar voor de toekomst te doen stond want wij waren nu zoo dicht bij onze haven, dat wij binnen weinige uren genoodzaakt zouden zijn het schip te verlaten en een verblijf in de stad te zoeken Zij luisterdenaar mij zonder antwoord te geven. Eindelijk gaf ik eenen wenk van de nood zakelijkheid, waarin ik mij bevond om haar te verlaten, en vroeg of zij eenig plan voor de toekomst had Zij antwoordde alleen door in tranen uit te bersten. Ik betuigde het diepste medelijden met hare smart, en bad haar om niet zoo te schreien. En toen nep zij snikkend, en zich zelve telkens met heftige uitbarstingen van droef heid in de rede vallende, mijne barmhartig heid in, en smeek'e mij om haar niet te ver laten of gelijk zij het uitdrukte, te verza ken Zij herrinnerde mij, datzijgeheel alleen op de wereld was, dat zij zich, zoodra zij een voet aan wal zette, onder vreemdelingen zou bevinden, en nogmaals mijn medelijden inroepende, bad zij mij, om haar niet aan haar lot over te laten. kale kopstukken, en dat daags na die kiezing. Proef dit eens, en merk op dat wij hel hem niet doen zeggen hebben Bij eenigen, leert het, tellen de katholieke voorschriften ten meeste een half uur per week 's Zondags als het klept voor de mis (eene gele- zene, natuurlijk). Het overige van den tijd, worden zij in het ongenaakbare geborgen. 9 Het zijn grolpotten om ze niet te 9 naderen vraag hun geenen dienst, 9 het zou u berouwen een vrijmet- 9 selaar, een godloochenaar, een on- 9 godsdienstige van beroep, die nooit 9 eenen voet ter kerk zet, is veel meer 9 aanspreekbaar en gedienstig (1) 9 Wee u, als gij een stuk grond hebt, 9 dat naast hunnen eigendom ligt 9 denkt niet er uwen voet op te zetten, 9 of den voet van uwen os of van uw 9 peerd raak aan geen strooitje of 9 takje gij zoudt onmiddelijk eene 9 vracht scheldwoorden krijgen, zoo 9 gauw mogelijk gevolgd door het be- 9 zoek van den veldwachter. 9 Zij hebben geene ooren, zelfs niet 9 voor de beste uitleggingen als zij 9 het wetboek voor hen hebben, laten 9 zij u niet meer los dat gij in den 9 nood of in 't ongeluk zijtdat gij 9 weduwe zijt met vele kinders en 9 zonder bestaanmiddelen, ik beklaag 9 uals gij hun iets verschuldigd zijt. 9 Er zijn katholieke huizen, die hard 9 zijn voor de arme lieden de onder- 9 hoorigen moeten er zwoegen van 's 9 morgens tot 's avonds, zonder rust, 9 zonder een enkel goed woord. 9 Daarnevens, daar, zijn de meesters 9 menschelijk het is vermakelijk u 9 voor hen op te offeren ze te dienen 9 de dienstknecht en de meid zijn 9 geene lastdieren die meesters, 9 nochtans, gaan naar de mis nietrij 9 hebben eenvoudiglijk een hart. Het 9 zijn menschen, maar gij, wat zijt gij 9 Beesten, besluit de schrijverwant 9 de mensch een gezellig dier zijnde, 9 en gij katholieken van een half uur 9 per week, niet gezellig wezende, 9 wat blijft er En zoo voorts, eene groote kolom en half. Hewel, wat schijnt er u van, vrienden lezers Dat is allemaal waar en wel gezegd, niet waar en 't is wat wij, in meer dan eene omstandigheid, zelf gezegd heb ben met gevaar af luide kreten Ie doen slaken en ons door de pennelikkers van 't Journal te hooren uitschelden voor lasteraars. (i) Wij zullen daaruit niet afleiden dat al de kerels zonder godsdienst brave men schen zijn. Onder hen zijn er ook ongelikte beren. Enkelijk zij maken geene aanspraak op den godsdienst en op Christus, zij het zijn joden in de gewone beteekenis des woords, want er zijn ook goede joden, niet waar (N. der R.) Wat kou ik doen Ik had niemand anders op de wereld om voor te leven. Wij waren beide ouderloos en alleen. Er bestond echter één punt van Aerscbil. Ik kon werkeu en haar beschermen zij kon geen van beide doen. Ik zou dan toch iets hebben waarvoor ik leefde, en voor haar was deze kans, hoewei slechts een redmiddel voor armoede en gebrek, beter- dan de nood en de gevaren, waaraan zij anders zou zijn bloodgesteld. Ik zegde baar duidelijk hoe weiuig ik haar had aan te bieden dat mijn hart verplet en gebroken was maar dat ik bereid was voor haar te werken, dat ik haar voor gevaren wilde behoeden, medelijden met haar heb ben, en baar misschien door den tijd zou leeren liefhebben, Het onnoozele meisje had niet eens aan een huwelijk gedacht zij had de bescher ming van eenen vriend, riiet van eenen echtgenoot gezocht maar ik beduidde haar dat dit de eenige band was, die de noodza kelijkheid onzer scheiding kon verhoeden en in de nederigheid harer smart nam zij mijn zoo weinig vleiend aanbod aan. De eenige vei trouwde onzer plotselinge verloving, de eenige getuige van ons buwe lijk, dat weinige uren later plaats had, was een oud zeeman, die Lucy van hare kindseh- heid af had gekend en liet' gehad, en riens naam u misschien gemeenzaam zal zijn Ben Grant Hij ging met ons aan land, en naar de kerk, die onze eerste bestemming was. Hij volgde ons naar het nederige ver blijf, waarmede wij vooreerst tevreden wil den zijn, en wijde zich geheel aan den dienst van L-icy, met niets on'zienden, maar in één geval, helaas (gelijk gij weldra ver nemen zult) verkeerden en noodlottigen ij ver. Na veel moeite kreeg ik werk van eenen man, in wien ik toevallig een oud en hoog- De hedendaagsche farizeërs zijn le gioen en men ontmoet er in alle mid dens. Christus, moest Hij herboren worden, hebben wij meer dan eens opgemerkt, zou ze gelijk eertijds met zweep- en knoetslagen uit de tempels jagen. En, evenwel, het zijn, in vele plaatsen, die aan 't hoofd van alles staan en die, in kiezingstijden, de for tuin der klerikale kandidaten maken. Zoogezegde katholieken, die van Christus leer maar het masker aan hebben, maar die men eerbiedigt en vereert, in schijn ten minste voor den steun en de kracht die zij aanbrengen voor wat men de goede zaak 9 noemt. Dat een eenvoudig liberaal, braaf en eerlijk man, overigens zelfs den katho lieken godsdienst behoefende(en het is overbodig er bij te voegen dat er ove ral vele zulke zijn) in eene kiezing sta tegenovereenen katholiek van de soort door het Journal zoo geschetst, het zal daarom niet te min gebeuren dat deze beschermd, gesteund en geholpen zal zijn door de klerikale partij, de geeste lijkheid aan't hoofd, en dat met behulp van alle middelen, de slechte gelijk de andere. Zulke dwalingen, dergelijke snood heden ziet men alle dage. Als er een is in de klerikale partij, die voor den zegepraal van die partij tijdens de kiezingen van 15 October, betaald heeft, met zijnen persoon ten minste, 't is wel zekerlijk onze Meier. Iedereen heeft hem inderdaad zien van deur tot deur loopen, door alle weders en op alle uren, de hooge zij den hoed in de hand, om stemmen af te bedelen voor zijne kandidaten, en, in ondersteunende rang, (zooals men, meenen wij, op de rechtbank zegt) ten zijnen gunste alleen. Algeineenlijk vond men (zelfs in 't klerikale kamp, dat het te verre of te lage gaan waste veel toegeven of afdalen, en dat de eerste magistraat van eene stad als Yper meer de waar digheid had moeten bewaren, die vast is aan de bediening, wie er ook de bezitter van zij Maar Mons Colaert, zooals het Journal hem nu na ons betiteld, heeft die be kommernis, dien takt, dat eergevoel niet gehad, en heeft zich als de eerste de beste of om beter te zeggen de laagste boerenburgemeester gedragen en velen vragen zich nog, gansch ver baasd, hoe zooveel nederigheid, of zoo weinig fierheid in een zelfden persoon met zooveel verwaandheid kan samen gaan Het is waar, altijd waar, dat de uitersten zich raken. Wat er ook van zij, Mons Colaert heeft, in alle geval, medegewerkt aan den bijval van den heer Valeer Seys, geacht vriend van mijnen vader erkende. Hij was verscheidene jaren te Rio geweest, dreef eenen voordeeligen handel, en nam mij gaarne als klerk in dienst. ra;j nu en dan van huis zendende, om zijne zaken el ders te bezorgen. Daar mijne betrekking vast en voordeelig was waren wij niet alleen spoedig boven gebrek verheven, maar was ik ook in staat mijne jonge vrouw in eenen stand te plaatsen, welke haar, zoo geene weelde, toch alle gemakken des levens ver zekerde. Hare zachtaardigqeid en lieftalligheid, de blijdmoadigheid, waarmede zij zich onze eerste ontberingen getroostte, deijver, waar mede zij mij trachte gelukkig te maken, bleven niet zonder invloed p mij. Ik streed tegen mijne sombere zwaarmoedigheid het gelukte mij de wo k van mijn voorhoofd te verbannen, en de ontijdige rimpels, die hare zachte hand streelend Wegvaagde, kwamen eindelijk wiet weder terug. De weinige maanden, die ik met uwe moeder door bracht, Geertrui, vormen een tijdperk van stil gedopgen in de berinering van mijn onrv.siig leven. Ik had haar eindelijk fee der lief niet gelijk ik Amelia had lief gehad, dit was niet te verwachten maar a's eene eenzaame bloem, die, op het graf mijner jeugdige hoop ontlook, verspreidde zij eenen verkwikkelijken geur op mijn pad, «n hare dochter is mij niet dierbaar der. omdat zij een deel vaa mij zeiven is, dan als eene gedachtenis van die tee- dere bloera, die eensklaps uit de hand gerukt en onbarmhartig vei treden werd. Wordt Voortgezet.) OF DB <35$ £35$ *38$ fc&BS ?35$£S?$ 'vassBsmsKB&BMBfÊKm nwnmamsamsmmiumm UHwmfflHwgawmgp

HISTORISCHE KRANTEN

De Weergalm (1904-1914) | 1911 | | pagina 2