Gazette \an Yperen.
de opening zondag toekomende, 9" mei,
moet gebeuren.
M. Noël, algemeenen bestuerder van
bruggen en wegen, M. Gerardot de Ser-
moise, hoofdingenieur van West-Vlaende-
ren, MM. de ingenieurs Tielemans, Crepin
en Stockman, M. De Breyne, voorzitter
van den bestuerraed der bevoorregte Maet-
schappy, volksvertegenwoordiger en bur
gemeester van Dixmude, de bestuerder
der Maelschappy, MM. Riche, broeders,
algemeene ondernemers van den spoor
weg, zyn uit Lichtervelde met een byzon-
der konvooi vertrokken, samengesteld uit
het kostelyk rollend materieel der Maet-
schappy, en hebben geheel de linie lot
Yeurne doorloopen, al de statiën en de
belangryke werken naziende.
De terugkomst is snellyk volbragt ge
weest, al negen mylen per uer doende, en
zonder de minste hindernis.
De yzeren weg is erkend geweest als
gansch voltrokken en bekwaem om on-
middelyk gebruikt te worden.
'T ware nu te wenschen ten voordeele
der belangen onzer stad van Yperen, dat
de mannen die alhier aen 't hoofd zyn,
ernstig de hand aen 't werk legden om
eenen yzeren weg te bekomen die ons met
de sleden van Dixmude en Veurne zoude
vervoegen. Zoo wy het vernemen, de in
woners dier genaemde steden wenschen
niets zoo zeer als dit ontwerp te zien in
uitvoering brengen. Mogen zy wakker
worden diegene die slapen, en opstaen uit
hunne onnoozele politieke droomen, om
de stoffelyke belangen onzer stad te gade
te slaenü Dit is immers de wensch, de wil
van het volk!!
Onze ministers komen de kamers de
algemeene Rekening van 1848 aen te bie
den. Wat zien wy daer in dit jaer, van
zaliger memorie, toen de heeren ministers,
die nu wederom aen hel staetsroer zitten,
alsdan ook meesters geworden waren van
het land?
Wy zien daer pronken eenen deficit van
zestig miljoenenvier honderd veertien duizend,
vyf honderd en twee en tachtig franlten. Om
dit gat te stoppen Mynheer Rogier en Cie
deden ons eenen emprunt forcé betalen, op
voorwaerde van het leger te onderhouden
en aldus wederstand te bieden aen Frank-
ryk dat in opstand en in Republiek geval
len was.
De gedwongene leening diende om
schulden te betalenmen betaelde met het
geld aen de schatpligligen met geweld ont
trokken, vyf en twintig miljoenen zeven
honderd vyf en vyftig duizend vyf honderd
en acht franken; dus dat de gemaekte
schuld op omtrent de helft gebragt wierd
met den fynen trek der liberale ministers
die als door geweld de miljoenen afpersten
wanneer het land ongerust was over den
staet der zuiderlyke geburen.
Heden maekt het liberael ministerie
nieuwe schulden; wy moeten ons dan
wederom verwachten aen eenen anderen
emprunt forcé zoohaest als het geradig zal
gevonden zyn de schatpligtigen met deze
roede te slagen.
M. Rogier heeft immers altyd zyn zete
len op den ministers stoel vermaerd ge-
maekt door vele en groote schulden op een
te stapelen. Deze minister roert in het geld
gelyk de straetjongens in het zand. Om
creaturen aen het liberael stelsel te win
nen, geeft hy maer altyd links en regts;
hy vermeerdert de pensioenen van al de
hoog beambten en alzoo rieken deze byna
allen naer het liberael look. In tegendeel
een arme sukkelaer, die geen kiezer is en
geen magt over kiezers kan hebben, alhoe
wel hy dagen lang werkt en slaeft in het
zweet zyns aenschyns om zyne nederige
bediening met eer te bekleeden, leeft en
sterft met een pensioentje van eenige hon
derden franken! MM. Rogieren Frère zyn
twee slaetsmarmen die de borzen der
schatpligtigen welen plat te slagen en als
het er op aenkomt rekening te moeten
geven van de gebruikte specien, zy zyn
onnoozele knapen; de katholyke hebben
de schulden gemaekt! maer zy, die groote
mannen, hebben het land gered!!
Het deficit van 1848, alhoewel het geld
der gedwongene leening dit heeft helpen
bedekken, is een klaer bewys dat de libe
rale ministers ons geld doen smelten en
dat er zelfs geen schuim meer van over
blyft.
Het ministerie is eindelyk, na meer dan
vyf maenden bestaens, volledigd geworden
door de definitieve benoeming van eenen
minister van 's lands werken, die men
buiten de Kamers genomen heeft. In de
Kamer der Volksvertegenwoordigers heeft
het ministerie nogtans eene groote groote
meerderheid; menige ministerieele jaknik
ker had de plaets beloerd, en er zyne
boontjes op te weeke gelegd. Het docht
hem dat hy de onmisbare man was en dat
zonder hem het land om zeepe ging; en
zie nogtans, 't is buiten de wetgevende ver
gadering dat het ministerie eenen oversten
voor het departement van 's lands werken
is moeten gaen zoeken.
De revolutionnaire drukpers gaet voort
in hare aenrandingen tegen de magistra
ten van het regterlyke orde, die, zich be
palende met arresten te verleenen, geene
diensten willen bewyzen aen dezeeplibera-
le party. Na de onbeschoftheden die de
Observaieur tegen de hoven van appel van
Brussel en Luik als ook tegen het Hof van
Cassatie begaen heeft, komt nu de Précur-
seur van Antwerpen ten berde, om de
regtbank dezer stad te beschuldigen van
partydiglyk in het verleenen der vonnissen
te werke te gaen. de vonnissen verleend
door de regtbank van Antwerpen, zegt dit
blad, boezemen geen vast vertrouwen meer
in; de gevonniste zaek in materie oefent
Waer gaen wy naer toe met de schulden
GEMAEKT DOOR HET LIBERAEL MINISTERIE?
Leipzig mei spoed, en, zich uiet uaer zynen vader
durvende begeven, sloeg hy den weg naer Ham
burg in.
YVat den oüden Gotthelf gevoelde, toen hy by
het voorgevallene vernam, lerwyl nu tevens alles
wat zyn zoon ligizinnig bedreven bad, hem niet
altyd opde zachste wyze werd medegedeeld,zullen
wy niet behoeven te schetsen.
De kroon was hem van het hoofd gevallen den
zoon, op wien hy zyne hoop had gebouwd, had
byna een doodslag gepleegd en was vlugtende,
zwervende, zonder dat den ongelukkigen vader
wist waerheen. YVeken werden tot maenden en
maenden werden tot jaren, en er kwam geene
tyding van den verloreuen. Van toen af was bet
met de opgeruimdheid zyns gemoeds gedaeo; stille
ernst verving de vrolyke stemming, die hem anders
eigen was geweest. Ureu lang kon hy in somber
nadenken neder zitten, peizende over zyn ongeluk,
denkende aen zyneD zoon, die misschien gebrek
leed, ja mogelyk tot misdaed vervallen was in het
vreemde land. Ach waerom had valsche schaemte
den beklaegensweerdigen jongeling wederhouden,
om zich voor zvnen vader op de knien te werpen,
en hem vergiffenis te smeeken? Dan had hy hem
immers vergeving geschonken, van het noodige
vootzien om elders zyn geluk te beproeven, en
zyn vaderlyken raed gegeven, om het gebeurde
weder goed te maken. Helaes, Gotthelf vernam
niets van zynen zoon, en io zynen ouderdom vond
hy zich alleen en verlaten.
Zestien jaren waren verloopeD, sedert dat die
treffende gebuertenis het leven des nu byna zeven
tigjarigen grysaerds had verbitterd. Wy vonden
hem steeds in dezelfde gepeinzen verzonken. Hy
had zyne bezoeken afgelegd, en na eenen geruimen
tyd stil gezeten te hebben, een traen uit zyn oog
gewischt en een boek in de hand genomen. Toen
by hiermede eene poos had doorgebragt, werd aen
zyne deur geklopt, en op zyn antwoord binnen,
trad eene ruim dertigjarige vrouw in het huis, die
een knaepje van omstreeks zeven jaren op den arm
droeg, en door een meisje van een jaer of drie
ouder gevolgd werd. Op zyne vraeg wat zy ver
langde, gaf de vrouw te kennen, dat zy vreemd
was in het dorp, zich op reis bevond, maer dat haer
zoontje onderweg eene zware koorts had opgedaen,
en men in de kleine dorpsherberg haer naer hem
gewezen bad.
Hy deed haer nederzitten, onderzocht den toe
stand van het knaepje, dat vry ernstig de koorts
had, en deed haer eenige vragen. Zy verhaelde hem
dat zy uit Amerika terugkeerende met haren man
en hare beide kinderen, den eersten aen boord door
de dood verloren had, dat zy geeuebloedverwanten
meer in Duitschland had, maer dat zy naer Saksen
gekomen was, om den vader haers echtgenools op
te zoekeo, indien hy nog in leven raogl zyD; dat
zulks ook het voornemen van haren man was ge
weest; doch dat zy den naem van het dorp niet
wetende, waer by woonde, reeds éenigen tyd nu
hier dan daer had rond gezworven, maer nergens
kende men den naem haers mans of vau zyn vader.
Hoe is het, Gotthelf, vervolgde zy, het
knaepje, dat kreunde, aensprekende.
Hoe noemt gy uw zoontje? vroeg den ouden
man deftig.
Gotthelf, antwoordde de vrouw, hy heet
naer zynen grootvader!
Myn God! riep den grysaerd; zou het
mogelyk zyn Hoe heette uw man?
Johan
Johan! ook dat treft! maer zyn geslachts-
naern, dien zyns vaders.
Stir bein.
Stirbein! Weet gy het wel? Dus toch niet.
Helaes, ydele dwaze hoop. Ook is hy dood, uw
man is dood.
Ja hy is op reis aen boord gestorven. En hy
heete Johan Siirbein; schoon ik reden heb te
twyfelen of dat wel zyn waren naem was.
Wat zegt gy, vrouw? gy hebt daeraen
getwyfeld? Waerom? spoedig zegt alles wat gy
weet. Wie, wat, was uw man
Ik zal u alles verhalen.
Wordt voortgezet.)
