Opnieuw Regeeringscrssss
HET VREDESVERDRAG MET ITALIË
HetWekelijksch Nieuws
Het Wekelijksch Nieuws
Nieuwe landpachiwet
De Koningskwestie
Da Beroepsrennerskoers
u
Moecler gaat morgen
naar Brosse!
KATHOLIEK WEEKBLAD VAN WESTVLAANDEREN
HET NIEUWS VAN DE WEEK
Wat brengt ons de
ZATERDAG 13 JULI 1S4G.
6 BESTUUR EN REDACTIE:
Gasthuisstraat 19,
PRIJS PER N'x 2 FRANK
1« JAAR. Nr 6.
Prijs voor 't Abonnement»
BRIEF UST BRUSSEL
Regeering Van Acker struikelt in den Senaat over het
geval Rolin-Van Glabbeke
HOE DE PEER
VAN DEN BOOM VIEL
DE POT
VERWIJT DE KETEL
WAT VOLGT ER NU
Het incident tusschen de Voorzitters
van Kamer en Senaat en de Regee
ring Van Acker gesloten
Voorstel toch grondwettelijk,
verklaart Heer Van Acker.
TEN AANSCHOUWE
ZIJNER
CHRISTENGEMEENTE
GEFUSILJEERD
Radio Vaticanstad over den
dood van een Kroatischen
Priester.
Sepsr vierde een 8cunsfiennnrf Heer Meernsnn
BUITENLANDSCH OVERZICHT
EERW. PATER DEMETS,
REDEMPTORIST,
TOT BISSCHOP BENOEMD
INDE
BRITSCHE ANTILLEN
te Poperang©
wordt binnen kort
Om verwarring te vermijden met een Confrater van Oost-
Viaanderen die onder zelfden titel verschijnt als ons
blad nu, zal ons blad over een paar weken ver
schijnen onder den titel van
Telefoonnummer
fti
Men abonneert zich op alia post
kantoren van *t land, of bijt
SANSEN GEBROEDERS
Gasthuisstraat 19,
1'OPERiNGE
rostcheckrekenlng 4763.601
Tot Nieuwjaar 46,fr.
Onze lezers zullen zich nog her
inneren dat we hier verleden week
schreven dat de peer rot was en
dat ze den een of den anderen
dag van den boom zou vallen zon
der dat de C.V.P. er een hand
moest voor uitsteken.
Enkele dagen later, ttz. Dinsdag
namiddag, was het reeds zoo ver.
Naar aanleiding van de interpel
latie Rolin werd de vertrouwens-
motie in den Senaat met 79 tegen
78 stemmen en drie onthoudingen
verworpen. Enkele uren later reeds
ging dhr Van Acker het ontslag
van de Regeering aan den Prins
Regent aanbieden.
De manier waarop deze Regee
ring gevallen is, is werkelijk stich
tend. Men kan zeggen dat het om
een dwaze reden is, en dat de oor
zaak niet moet gezocht worden in
de algerneene politiek van de Re
geering, maar in een louter toe
val.
Oppervlakkig gezien schijnt dit
waar te zijn, want het ging er
inderdaad' alleen om een paar da
den van één Minister, dhr Van
Glabbeke, die als Minister van
Justitie aanwijzingen zou hebben
willen geven aan de rechterlijke
macht inzake economische colla
boratie.
Het was de socialistische Sena
tor Rolin die hierover een inter
pellatie indiende en die tenslotte
aan den Senaat voorstelde een
onderzoekscommissie in te stellen
of uit te maken of dhr Van Glab
beke zwaar gezondigd had of niet.
Indien de verdenkingen en de
beschuldigingen van dhr Rolin
juist zijn, dan is het voor dhr Van
Glabbeke inderdaad zeer zwaar.
Elk ander Minister die op die
manier zou aangevallen geweest
zijn, zou zijn ambt hebben neer
gelegd om zich, als privaat per
soon te gaan verdedigen. Men
moet echter slecht onzen Oost-
endschen liberaal kennen om te
durven veronderstellen dat hij
zoo maar van zelf zijn minster
frak aan den haak zou gaan han
gen zonder hiertoe absoluut ge
dwongen te zijn. Alle pogingen
van dhr Spaak om hem tot ont-
slagnemen aan te zetten, misluk
ten dan ook.
Daarop besloot de Regeering
dan in blok zijn Minister van Jus
titie te verdedigen, aangezien ze
op dit oogenblik geen minster
crisis wenschten en dat alle libe
ralen er zouden uitgetrokken zijn,
indien men dhr Van Glabbeke tot
ontslag zou dwingen.
Dhr Van Acker kwam dan ook
Di-'.sdag namiddag in den Senaat
dhr Van Glabbeke verdedigen.
Hij had echter weinig succes ten
zij bij de liberalen. Bij de socia
listen bleef dhr Rolin op zijn
standpunt en ook dhr Vermeylen
deed een uitval in regel tegen den
Minister van Justitie.
Te 2.30 uur werd de zitting
hierop geschorst en de groepen
beraadslaagden meer dan ander
half uur. Vooral bij de socialisten
schijnt er nogal wat herrie ge
weest te zijn.
Wanneer de zitting echter te
4,30 uur hernomen werd, ver
wachtte men nochtans dat alle
socialisten, als brave sukkels, toch
hun vertrouwen aan de Regeering
zouden schenken. Met dhr Ver
meylen was dit dan ook het ge
val, maar dhr Rolin, die zonder
twijfel overtuigd is dat hij min
stens zooveel aanleg heeft of dhr
Van Glabbeke om Minister van
Justitie te zijn, bleef op zijn stuk.
En de Regeering viel.
Op zichzelf bekeken kan de
manier waarop de Regeering ge
vallen is dus als een toeval wor
den aanzien. In feite is dit toeval
echter niets anders dan één van
de vele gevallen van onwettelijk
heid en grondwetsverkrachting
waaraan de Regeering Van Acker
zich heeft schuldig gemaakt. Het
eenige wat hierin dan ook toeval
kan genoemd worden, is dat er
toch eindelijk één man geweest
is bij de regeeringspartijen die
tot het bittere einde de wettelijk
heid heeft verdedigd!
Het is nu plezant om hooren
hier te Brussel hoe de drie re
geeringspartijen elkaar verwijten
en de schuld van deze regeerings-
crisis op mekaars schouders wil
len schuiven.
De liberalen zijn natuurlijk ra
zend kwaad op Rolin en Vermey
len omdat die hun held, Van
Glabbeke, zoo leelijk hebben toe
getakeld. De communisten noe
men niemand met den naam maar
vallen geheel de overleden Regee
ring aan omdat ze geen zuivere
(lees: communistische) politiek
heeft durven voeren. De socialis
ten van hun kant zitten in een
moeilijk parket. Ze kunnen dhr
Rolin niet aanvallen zonder Van
Acker te verdedigen en den Se
nator niet verdedigen om den
Eerste Minister aan te vallen,
want beide zijn socialisten. Zij
richten zich dan ook tot dhr Van
Glabbeke die volgens hen had
moeten ontslag nemen. En ze heb
ben zelfs nog iets anders ontdekt,
nl. dat Kinet, communistisch Se
nator, op het oogenblik van de
[stemming in den Senaat aanwe-
jzig was maar niet in de zaal is
[willen komen om te stemmen. Hij
en niet Rolin, die na zijn in
terpellatie niet verder kon dan
zich onthouden zou dus de
oorzaak geweest zijn van de Re-
geeringscrisis.
Wij hadden de::e zienswijze
reeds Dinsdag avond in het par
lement hooren verdedigen, toen
Le Peuple Woensdag middag
het geval ook aanhaalde en be-
teekcnisvol oe vraag stelde, waar-
>m en op wiens bevel dhr Kinet
aldus gehandeld had. Vermoe
delijk bedoelen de socialisten het
volgende: de communisten zijn
eigenlijk de oorzaak van de Re
geringscrisis, aangezien zij de
ramp hadden kunnen voorkomen.
Dhr Kinet heeft echter bevel ge
kregen niet te stemmen om aldus
bij de arbeiders den indruk te
verwekken dat het de socialisten
zijn, die om zoo'n dwaze reden
de Regeering doen vallen, en dat
op een oogenblik dat een Regee-
ringscrisis naar hun opvattingen
zoo gevaarlijk is voor het wel
slagen van de prijzenpolitiek.
Woensdag was het in de West
straat zeer stil. Slechts zeldzame
parlementsleden liepen er even
binnen maar wisten niets nieuws
te vertellen. De eenen zijn over
tuigd dat de Regeeringscrisis zeer
lang zal aanslepen terwijl de an
deren meenen dat men zeer vlug
een oplossing zal vinden. Wan
neer men hen echter vraagt waar
om ze dit gelooven, dan steken
de eersten de armen in de lucht
terwijl de laatsten antwoorden:
omdat het niet lang MAG duren.
Wij gelooven eveneens dat het
niet lang mag duren, maar het
zijn de regeeringspartijen zelf die
de crisis hebben uitgelokt. Zij
moeten dan ook maar zien dat ze
het geval spoedig kunnen oplos
sen.
Een spoedige oplossing is zeer
zeker mogelijk als de socialisten
maar hun verstand willen gebrui
ken en met de C.V.P. samen wil
len regeeren. Alhoewel de C.V.P.
niet wenscht het regeeringsbeleid
in handen te nemen, toch ver
klaarde dhr De Schrijver na af
loop van de vergadering van den
Nationalen Raad van de partij,
dat de C.V.P. steeds bereid is haar
verantwoordelijkheid op te ne
men, maar dan onder dezelfde
voorwaarden die ze, drie maan
den geleden, geformuleerd heeft:
oplossing van de koningskwestie,
terugkeer tot de wettelijkheid en
tot den staat van vrede, plus ge
leidelijke afschaffing van al de
controlemaatregelen door de Re
geering Van Acker ingesteld.
Die stellingname beantwoordt
ongetwijfeld aan het verlangen
van al onze leden en al onze kie
zers.
De socialisten hebben het an
ders voor. Zij willen weer eens
met hun kopje spelen. Ook hun
Centraal Bureau kwam bijeen en
deelde na afloop mee dat de so
cialisten een nieuwe Regeering
Van Acker wenschten, juist zoo
als de vorige. Ook de commu
nisten zullen ongetwijfeld niets
beter verlangen.
Maar, maar, maar, naar 't
schijnt zouden de liberalen niet
veel lust meer voelen om mee te
doen. En dat is gemakkelijk te
begrijpen, want Van Glabbeke
heeft ongetwijfeld geen kans meer
om Minister te worden en hij zal
zich dus weren gelijk een duivel
in een wijwatervat opdat ook de
andere liberalen niet meer zou
den meedoen.
Van de liberalen kan men ech
ter alles verwachten. Niet alleen
dat zij de grondwet overtreden,
maar dat zij ook alle fatsoen over
boord gooien. Dhr Van Glabbeke
persoonlijk heeft hiervan reeds
sprekende bewijzen gegeven en
geheel de liberale partij heeft bij
de vorming van de jongste Re
geering eens te meer bewezen dat
het haar alleen te doen was om
den smeer.
Het is dus best mogelijk dat de
huidige volksfrontregeering bin
nen korte dagen terug uit haar
assche zou verrijzen, met dit eene
verschil dat dhr Rolin in de
plaats van dhr Van Glabbeke zou
komen.
Maar zelfs in die veronderstel
ling zal het niet lang meer duren
eer geheel dit boeltje in mekaar
stort.
De C.V.P. wacht kalm en vast
beraden de gebeurtenissen af.
Haar congres dat Zaterdag en
Zondag plaats grijpt zal een nieuw
bewijs van haar groeiende macht
zijn en de gemeenteverkiezingen
zullen aan het volksfront bewij
zen hoezeer de meerderheid van
ons volk hen misprijst.
10-7-'46.
Een paar weken geleden had de
Koning', bij monde van zijn Sekre-
taris Hr Pirenne, laten weten dat
Hij het voorstel gedaan door de Hes-
ren Voorzitters van Kamer en Se
naat aanvaardde, namelijk de oprich
ting van een commissie van juristen
en hoogstaande personaliteiten die de
gansche Koningskwestie aan een on
derzoek zou onderwerpen.
HH. Van Cauwelaert en Gillen ver
klaarden dat de Regeering op de
hoogte was van dit voorstel. In zijn
antwoord, namens de Re,gearing, deed
Heer Van Acker opmerken dat het
voorstel ongrondwettelijk was en dat
hij er niet van op de hoogte was
gehouden geweest.
Dit Regeer ingsantwoord lokte een
ernstig incident uit tusschen de Voor
zitters van Kamer en Senaat eenex-
zijds en de Regeering anderzijds, bij
zooverre dat de HH. Van Cauwelaert
en Gillon met ontslag dreigden.
Men is er echter toegekomen het
incident bij te leggen. Hr Van Acker
liet weten dat het voorstel toch grond
wettelijk was en dat de Regeering
haar standpunt niet had kunnen me-
dedieelen door het vroegtijdig optre
den van den Hr Pirenne.
Dit antwoord schonk voldoening
aan de HH. Voorzitters van onze
Wetgevende Kamers en aldus werd
het incident gesloten.
Woensdag jl. heeft nu het Sekre-
taxiaat des Konings een mededeeling
gedaan waarin wordt bekend gemaakt
de inhoud vap. de brieven welke ge-
wissélS werden tpsschen hét''Secre
tariaat des Konings en de HH. Van
Cauwelaert en Gillon omtrent de Ko
ningekwestie alsmede van de monde
linge mededeelingen welke hierom
trent overgemaakt wierden.
Uit deze mededeelingen blijkt dui
delijk dat de HH. Voorzitters van
Kamer en Senaat steeds de Regee
ring hebben ingelicht omtrent de ge
voerde onderhandelingen met 's Ko
nings Sekretariaat en dat alleen het
niet - antwoorden van Hr Van Acker
Hr Pirenne genoodzaakt heeft 's Ko
nings inzicht bekend te maken de
oprichting van een commissie van
juristen te aanvaarden.
Hieruit is dus nogmaals de onwil
van den Hr Van Acker gebleken!
(De Kroatische geestelijke Povolink
werd door Servische terroristen ten
aanschouwe van zijn geloovigen ge-
fusiljeerd, zoo meldt radio-Vatikaan-
stad in een. uit Zagreb toegekomen
bericht.
In ons nummer van verleden week
gaven we breedvoerig verslag over de
huidevisring op Donderdag avond,
4 dezer, te leper gehouden ter eere
van da jonge stadsgenoot André
Moerman, die aan het Koninklijk
Conservatorium te Brussel de 1» prijs
voor Viool komt te behalen.
Wij geven hier nog een «Huide
adres» dat tijdens de viering door
Mejuffer Lucienne Pinte werd afge
lezen
Achtbare Heer en Vrouw Moerman,
We komen U ons hulde bieden
En Jubelen dankbaar met U mee...
Om d'eere, die U mocht geschieden,
Langsheen uw lieven zoon André!
Moge hij nog lang uw Oudrenwe.gen
Bestrooien met verdienden roem:
En blijven, als een zoeten zegen,
Uw schroonsts kreon en hartebloem!
En aan uw jongen Laureaat
Wenscht elk 'bewoner onzer straat
En elk bewonderaar der stad.
Van harte nu: «Proficiat!!!»
Ook aan de Hoeren Burgemeester
en Schepenen,
Aan den Heer Blomme, gewezen
Professor,
Aan de Heeren van het Organi-
seerend Comité,
van den Vexeerden ViolonSst, zij dank
en hulde gebracht om de blijken van
belangstelling en sympathie, die zs
den jeugdigen Primus ter dezer, ge
legenheid betoonden, en die wellicht
zijn schoonste loon en aanmoediging
zullen uitmaken.
Leve alle deelnemers!
Leve de Familie Moerman!
Leve de gehuldigde Violonist!
Pe Heer André Moerman tijdens (ie huldeviering. Wij nemen de ge
legenheid te baat om htm nog onze beste gelukwenschea aan te bicden.
KOROTKO!
Toen de Ministers van Buiten-
landsche Zaken der vier groote
mogendheden met Paschen te
Parijs de eerste conferentie hiel
den in voorbereiding van de al
gerneene vredesconferentie, moest
men bij het einde van die confe
rentie constateeren dat niet één
van de groote vraagstukken was
opgelost.
In plaats van een voorbereiding
van een vredesconferentie had
deze bijeenkomst veel gelijkewis
met een laatste onderhoud voor
men naar de wapens grijpt. Op
de meest brandende kwesties: het
vredesverdrag met Italië (Trieste,
kolonies, oorlogsschade)de be
handeling van Duitschland en
het politiek statuut der Balkan-
landen, stonden de verschillende
grootmachten blijkbaar radilcaal
en onverzoenlijk tegenover elkaar.
Met dien pessimistischen in
druk keerden de ministers huis
waarts. Hun volkeren, en ook de
volkeren over de geheele wereld
waren ontgoocheld. Het was dan
ook niet te verwonderen dat Byr
nes, Bévin en Molotov zich in
eigen land wilden verrechtvaar
digen tegen de verdenking dat
het mislukken van de conferen
tie aan hen zou te wijten zijn.
Uit dezen oorlog langs de radio
kon nochtans worden opgemaakt
dat Sovjet Rusland aan het kort
ste eindje trok en dat de Angel-
Saksers vast besloten waren de
communisten te laten links lig
gen indien ze nog verder met
hun kopje bleven spelen, en dat
men de algerneene vredesconfe
rentie zou bijeenroepen en vre
desverdragen sluiten wat Rusland
van zijn kant ook mocht zeggen
of doen.
Dit machts-argument is het
eenige dat de Russen verstonden.
Die mannen zijn brutaal, veel-
eischend en onhandelbaar en
hebben zooais Churchill het
in zijn beroemde Fulton-rede zeg
de alleen respect voor iemand
die zijn tanden toont.
Het resultaat van die scherpe
houding der Angel-Saksers was
dan ook dat Molotov, wanneer
de Vier vóór 14 dagen opnieuw
bijeen kwamen, het gevleugelde
woord sprak: Korotko (Laten
wij opschieten).
Dit woord verwekte onmiddel
lijk een optimistische stemming
rond deze tweede conferentie,
want velen hadden er zich aan
verwacht dat Rusland stijfhoof
dig zou blijven.
Die goede atmosfeer werd ech
ter iveer door donderwolken be
dreigd daar men aanvankelijk
weer niets anders oploste dan ba
gatellen en men angstvallig de
groote problemen scheen te ver
mijden.
Dit moet echter niet zóó ge
weest zijn aangezien het vredes
verdrag met Italië er plots op een
goeie morgen door was. Dit scheen
zóó plots dat iedereen er over
verwonderd wordt. In feite mag
men echter aannemen dat het
niet zoo ineens gebeurd is, maar
sedert dagen het onderwerp van
de besprekingen uitmaakte. Daar
men deze keer echter geen pers
conferentie meer geeft, maar en
kel een zeer korte officieele nota
doaarin men bijgevolg zegt wat
men wil kwijt zijn) zal de legen
de van de plotse oplossing wel
blijven bestaan.
HET POTLOOD VAN dhr BIDAULT
In feite waren er drie groote
problemen die in verband met
Italië moesten behandeld ivorden:
Trieste, de Italiaansche Koloniën
en de Oorlogsschade.
Tijdens de eerste conferentie
werden op die drie punten de
meest verschillende voorstellen
gedaan zonder dat een oplossing
gevonden werd.
Voor Trieste hadden de vier
ministers elk een verschillende
oplossing, terwijl de Russen ab
soluut een voet wilden krijgen in
de voormalige Italiaansche kolo
nies, wat door de drie anderen
bestreden werd. Rusland wilde
tenslotte een oorlogsschade van
300.000.000 dollar ontvangen, ter-
wijl dhr Byrnes anhooordde dat
dit juist het bedrag was van de
leening door Amerika aan Italië
toegestaan, en dat hij geen lust
had de goede Amerikaansche
dollars in de beurs van vadertje
Stalin te zien verdwijnen.
Nu kwam men op die verschil
lende punten tot de volgende op
lossing
1. - De kwestie der kolonies
werd eigenlijk niet opgelost. Men
kwam alleen tot 't besluit dat
men Italië zou verzoeken af te
zien van absoluut alle kolonies;
2. - de oorlogsschade ten bate
van de U.S.S.R. werd op 1G0.000.000
dollar vastgesteld, te betalen in
7 jaar en zonder dat tijdens de
eerste twee jaar met die betalin
gen een aanvang zou moeten ge
maakt worden;
3. - De kwestie van Trieste en
Venetisch Julië bleef echter de
moeilijkste om op te lossen. Italië
wou alles voor zich behouden daar
't grootste deel der bevolking Ita
lianen zijn. Tito wou van een
anderen kant alles voor zich op-
eischen. De Russen steunden Tito
onvoorwaardelijk, terwijl de Fran-
sche, Britsche en Amerilcaansche
experten die den toestand ter
plaatse onderzocht hadden, elk
een verschillende regeling voor
stelden.
De zaak scheen opnieuio te zul
len doodloopen, toen dhr Briclault
plots zijn potlood bovenhaalde cn
op de openliggende kaart een lijn
trok waarop iedereen al meteens
accoord ivas.
Het weze nu' waarheid of
sprookje, één zaak is zeker: die
lijn werd aanvaard en de toe
komst zal moeten uitwijzen of
het potlood van dhr Bidault
een vredesinstrument geweest is
of dat het op zekeren dag in een
staafje dynamiet zal veranderen
waardoor een nieuwe wereldbrand
zou kunnen ontstoken worden.
De lijn ioaarop de ministers
zich accoord stelden is immers
een compromis tusschen het Rus
sisch voorstel en de Angel-Saksi
sche. Ze volgt van het N.-W. uit
de Britsche en Amerikaansche
- ;p
Hr ENRICO NICOLA,
die als Voorzitter der Italiaansche
Republiek komt verkozen te worden.
lijn tot aan Gorizia (achter
Trieste) en loopt van daar naar
Citianhova aan zee. De Britsche
lijn daarentegen liet ook Pola aan
Italië en de Amerikaansche daar
enboven ook Albona, terwijl de
Russen het geheele gebied ten
O. van Udino aan Yougo-Slavië
wilden overmaken en dus de grens
van 1866 met Oostenrijk wilden
herstellen.
Al deze lijnen en ook de
thans aanvaarde zijn echter
voor Italië veel ongunstiger dan
die in 1919 door President Wilson
voorgesteld en geven alle Fiume
aan Yougo-Slavië. Fiume waar
voor de Italiaansche irredentis-
ten onder de leiding van den
dichter Gabriele d'Annunzio na
den vorigen oorlog zoo verbitterd
gestreden hebben en dat ze ook
thans weer zullen aanzien als liet
«Italia Irredenta(het Italië dat
opnieuw moet veroverd worden).
Intuschen zal Trieste een vrij
stad zooraen onder internationaal
beheer.
Wat dit allemaal zal meebren
gen is nog niet te voorzien. Opti
misten wijzen er op dat dit een
zeer interessant experiment zal
zijn aangezien hier voor 't eerst,
als is het dan ook op zeer
kleine schaal, een proefneming
zal gedaan worden van supra
nationale, internationale of we-
reldregeering
Anderen daarentegen wijzen er
op dat ook een dergelijke oplos
sing gegeven werd aan het Dant-
zïa-probleem na den vorigen oor-
la, e i dat juist hierin de aanlei-
d' g gevonden werd voor een
hieuwen wereldoorlog.
Opdat dit niet zoo worde is hst
inderdaad zeer noodzakelijk dat
Trieste niet zou bestuurd worden
door de vier grootmachten alleen,
ivant men kan er onmogelijk op
betrouwen dat Rusland er "veel
zou voor voelen het internatio
naal statuut van Trieste te êer-
biedigen, te meer daar de Adrla-
tische eilanden Unie en Lussino
aan Yougo-Slavië zouden komen,
en dat die eilanden, indien ze ver
sterkt worden, Trieste zouden do-
mineeren, zoodanig dat zoo zgn.
Vrijstad practisch in Russische
handen zou zijn. Het is daarom
noodzakelijk dat het werkelijk de
Organisatie der Vereenigde Vol
keren zou zijn die het bestuur in
handen neemt.
Of zelfs dit systeem echter een
afdoende waarborg en grendel zal
zijn tegen het Sovjet imperialis
me valt nog af te wachten.
We mogen echter niet voorbarig
pessimistisch zijn en hopen dat
alles langs den besten kant zqu
keeren.
REACTIES OP KORTEN EN
LANGEN TERMIJN
Dat Italië met een dergelijk
vredesverdrag niet gediend is, is
vanzelfsprekend. Berichten over
woelige betoogingen en bloedige
incidenten loopen dan ook dage
lijks binnen.
Over 't algemeen laten de Ita
lianen opmerken dat ze toch twee
jaar samen met de Geallieerden
gevochten hebben tegen het fas
cisme en tegen Hitter. Ze hebben
dus samen hun bloed vergoten en
mochten dan ook op, een betere
behandeling rekenen. Vooral op
Frankrijk zijn ze vertoornd om
dat Frankrijk Briga en Tenda
verkregen heeft in de Italiaan
sche Alpen, ttz. hoop en al enkele
bergdorpen.
Deze woede tegen Frankrijk be
wijst echter op zich zelf al dat de
Italianen niet heelemaal in hun
recht zijn, want ze vergeten al
te gemakkelijk hoe ze in 1940
Frankrijk den dolksteek in den
rug hebben gegeven en dat zij te
dien tijde heel wat grooter eischen
stelden aan hun latijnsche zuster.
Zij vroegen inderdaad niets min
der dan Corsica, Tunis, Savooie
en Nizza!
Het is natuurlijk zeer verleide
lijk om het te vergeten maar het
blijft toch zoo.
Dit neemt nochtans niet weg
dat hei Italiaansch protest in ze
keren zin gegrond is.
Nemen wij b.v. de kwestie der
oorlogsschade. Italië most dus nog
100.000.000 dollar (of 26 miljard
lire) betalen aan Rusland, maar
uit een gedetailleerd verslag dat
tijdens de Paaschweek door dhr
de Gasperi aan de Vier te Parijs
werd voorgelegd, blijkt dat Italië
van 25 Juli 1943 tot 31 December
1945 reeds volgende sommen be
taald had: 402.605.196.039 lire als
gevolg van den wapenstilstand en
393.696.857.000 lire als bijdrage in
de gemeenschappelijke oorlogs
voering. Deze astronomische cij
fers gaven de uitgeputte Italia
nen zeker redenen om te hopen
dat het hiermee zou genoeg zijn.
En de kwestie der kolonieën.
Dat men hen ontneemt wat Mus-
solinie veroverd had is maar re
delijk, maar dat men hen ook die
gebieden wil ontnemen waar zij
sedert tientallen jaren hun zweet,
geld en bloed voor gegeven heb
ben is onbillijk en zelfs onrede
lijk. Te meer daar iedereen ac
coord is om te verklaren dat ze
uitstekende kolonisten waren.
En wat Trieste betreft. Die stad
is ongetwijfeld Italiaansch, als
mede het grootste gedeelte van
het territorium dat thans aan
Tito wordt afgestaan. Het is dan
ook klaarblijkelijk dat hier niet
zoozeer gezien werd naar de be
langen van de betrokken bevol
king, maar dat hier een vergelijk
of compromis getroffen werd tus
schen het Russisch en het Angel-
Saksisch inperiaiisme. (Deze be-
schouioing geldt trouwens voor
geheel het geplande vredesver
drag.)
Of déze oplossing echter op lan
gen duur gunstig zal lijken is
een andere vraag.
In Italië zou ze in elk geval tot
zeer eigenaardige reacties kunnen
leiden. De Italianen hebben het
fascisme over boord gegooid maar
het voorgenomen vredesverdrag
zou vrij spoedig voor gevolg kun
nen hebben dat men terug den
zelfden weg opgaat.
Inderdaad: door het opleggen
van te zware oorlogsschade en
het ontnemen der kolonieën zal
Italië onvermijdelijk neg armer
worden dan het reeds is, terwijl
anderzijds door het afnemen van
Trieste en een deel van de Vene-
zia Guïlia de nationalistische ten-
denzen zullen aangewakkerd wor
den.
Uit dezen warboel zullen de
communisten alle munt trachten
te slaan om aldus meester over
het schiereiland tc geraken, maar
aangezien Rusland hier geen baas
is, zal het ook de andersdenken
den niet kunnen uitroeien gelijk
in Oost-Europa, en is hst bijge
volg niet denkbeeldig' dat de Ita
lianen, uit verweer tegen een
communistische dictatuur op
nieuw naar een nieuwen Duce
zouden gaan roepen.
Aldus zou deze oorlog, die te
gen de dicio.tuur gevoerd werd,
als resultaat hebben dat een
nieuwe dictatuur zou ontstaan.
V. WESTERLINCK.
'Met vreugde vernemen wij dat den
E. P. Antoins Domeis, geooren te
Geluwe op 19 April 1965, wiens ouders
te Msenen in de Ieperstraat woon
achtig zijn, benoemd kcont te worden
tot mode helpend-Bisschop, met recht
tot opvolging, van E. H. Jaocb, Bis
schop te Roseau, in de Britsche An
tillen. De nisuwe Rak-Prins trad in
de Redemptoristen Orde te Sint-Trui-
dsn, op 2.1 September 1928, en werd
drie jaar later tot Priester gewijd.
In 1934 vertrok hij naar óe Missies
van Roseau, Britsche Antillen, waar
hij verbleef toen dm oorlog uitbrak.
Gemobiliseerd voer hot Engeisoh-e
leger, werd hij Hoold-Aalmoezenier
van do Belgische strijdkrachten in
Engeland. Mgr. Demets zal binnen
kort gedemobiliseerd worden. Wij
bieden Ham cnizs best® geiukwen-
schsn, alsmede aan zijne achtbare
familie. Migr. Moris, weake M,gr. De-
mets geroepen is te vervangen, en
welke lijdende is, is tevens een Belg.
Hij telt 70 jaar em is Bisschop sedert
1922.
W
W&ft J
Didden, overgelukkig, komt als eerste ovcnr de meet cn legt aldus beslag
op eon prachtige overwinning. Uiterst links bemerken we Kir Be ddelcem,
uit leper, de B.W.B.-Kocrsleider. Een volledig relaas, met nog andere
foto's, vinden onze Lesras op het 3« blad.
Riilt!I!llll!!!!IIIHimiimiUm!ll{l!llfIi!li!ll»!lfll!liIilIIII>Iltlllllil!!lllIllininmnflfn!llllllll!!!l(lli!illlH!UR!!lt:l!l
't Is of het gisteren gebeurd
was.
Moeder was een getrouw lid
van Sin te Anna; die vereeni-
ging had vroeger gebloeid maar
se leed aan... bloedarmoede. lede
ren keer dat er vergadering was
kregen we' 's avonds moeders
rouwbeklag te hooren: «We wa
ren met vijf... met vier... Sin te
Anna heeft gedaan, de oude blij
ven thuis, de jonge >uj:i te wijs
om nog te leeren! 't Zal iets zijn
tusschen hier en eenige jaren;
in die Sinte Anna-vergaderingen
v/erd ons geleerd hoe we moes
ten «moederen»! Nu weten ze 't...
Maar waar ze het haalden weet
ik niet; en als ik rondkijke zie 'k
dat het met huishouden en kin
deropvoeding verkeerd loopt.
Zoo kon moeder zagen!
Tot ze op een Zondag namid
dag t'huis kwam, norsch, kwaad-
gezind... 't Is gedaan.met de
vergadering van Sinte Anna, 'k
was... alleen; en de Pastoor zei
me: Roze, 't is toch de moeite niet
meer, 'k geef het op!»... «Dat
is de nieuwe tijd», zei moeder!
Een paar dagen later kwam. de
Onderpastoor naar 't onzent.
En moeder begon haar lita
nie op te zeggen: klachten en
gejammer over den nieuwen tijd
en over de dwaasheid van de
vrouwen en over de Ste Annaver-
gaderingen die nu een natuurlij
ken dood gestorven waren! God
betere 't, zei moeder, en zij ver
zuchtte erbij.
Roze, zei de Onderpastoor,
ik kwam u iets vragen en 'k hope
dat ge niet zult weigeren: ge
zoudt moeten wijkmeester es
worden van de K.A.V.
Van de K.A.V?... Wat is dat
Mr de Onderpastoor?
Het antwoord en de uitleg wer
den gegeven.
Die K.A.V.? Dat was de «Kris-
telijke Arbeidersvrouwen Vereeni-
ging! de Vrouwengilde of de
Vrouwenbond. En die zou niet al
leen de Sinte Anna-vergadering
vervangen maar zou de opvoe
ding van de moeders verzorgen
en nog veel andere dingen meer.
Wat er nog meer gezegd werd,
bleef ons een raadsel, immers als
we 's avonds t'huis kwamen zei
moeder alleen dat zij wijk-
meesteres geworden was van de
K.A.V., iets in den aard van «Sin
te Anna», zei ze; ze zou eens zien
hoe dat zou uitdraaien, ze had
beloofd haar best te doen, omdat
in die K.A.V. toch die zelfde be
kommernis lag: Moeders te lee
ren... moederen!
Dat is meer dan twintig jaar
geleden; en op ons dorp en in
heel de streek was de K.A.V. «iets
nieuws».
Moeder bezocht de buren, en
t'huis keken we eens naar me
kaar, half ongeloovig, half la
chend: «Wat gaat die K.A.V. hier
uithalen?
En... morgen gaat moeder naar.»
Brussel!
Ze ging in haar leven nooit ver
der dan Oostakker; maar mor
gen gaat ze naar Brussel! En we
hadden goed te pratenMoeder,
aan uw jaren... Maar die Teis is
te lastig.Moeder heeft be
slist: Morgen ga IK naar Brus
sel! Ze wil haar deel, ze wil bij
die 4000 wijkmeesteressen zijn,
die morgen te Brussel het zilve
ren jubileum zullen vieren van de
K.A.V. ZIJ wil er bij zijn en dat
is zoo gemeend; dat is zoo beslist
dat wij er verstomd voor staan.
Net alsof dat jubileum zonder
haar niet gevierd kon worden!
De K.A.V. dat is haar gilde
dat is haar leven! Van «Sinte
Annamogen we nooit meer
spreken. Dat was uitstekend in
zijn tijd, antwoordt moeder...
maar Ste Anna is nu de patro
nes van onzeVrouwengilde.
Die conditie stelde ik over zooveel
jaren, als ik gevraagd werd om
wijkmeesteres te worden!
Moeder is eene van die acht
duizend wijkmeesteressen in 't
Vlaamsche land; die acht dui
zend wijkmeesteressen begaan
honderd zestig duizend leden, dat
is honderd zestig duizend gezin
nen.
Moeder wordt wel een van de
oudstemaar ze zal wel nog
van de «taaiste» zijn!
De KA.V. dat is haar leven.
Bestuursvergaderingen, algernee
ne vergaderingen, lessen,... ar-
rondissementsvergaderingen. Be
zoek aan haar leden, met het
maandblad, bij geboorte, bij ziek
te of sterfgeval.
En «ik ben niet beter dan da
andere wijkmeesteressenbe
weert moeder! En dan vertelt za
wat er gedaan werd onder den
oorlog om de vrouwen, om de
moeders recht te houden, hoe er
geholpen werd; hoe de K.A.V. voor
vele moeders een zegen was.
En nu?
Dan kijkt moeder ons even aan;
die groote kerels die den air
hebben verstandige mannen tc
zijn en zulke... dwaze vragen kun
nen stellen!
Nu?
Nu zorgt de K.A.V. er voor dat
de mannen t'huis een... vrouw
hebben die weet wat het is een
huis te begaan en die weet wat
het is moeder te zijn. Dan blik
semen haar oogen door de glazen
van haar brildie weten wat
hun plicht is tegenover man en
kinderen en voor hun gezin ea
hun gezinsgeluk zouden... vech
ten»!
Moeder gaat morgen naar Brus
sel]
PÉ VLAEMYNCK.
ff D*r m~i
illiluilillilinilmUmililillllii
(Vervolg)
Nadat wij de vijf punten van het
regeeringsontwerp dat op 16 April li.
werd ingediend, hebfcn laten kennen
in een eerste artikel, brengen wij
vandaag den inhoud van de vijl
amendementen der Regeering, om
nadien enkele beschouwingen te wij
den aan de nieuwe wet, teneinde de
draagwijdte van bepaalde teksten en
ook wel sommige kritiek voor ocgen
te leggen.
De amendementen van de Regee
ring komen hoofdzakelijk op het
volgende neer:
1. De bepalingen van de huur
overeenkomst dat de belastingen door
den huurder worden betaald, moeten
beperkt worden tot deze fiscale lasten
waar-van de aard en de grondslag ten
tijde van het sluiten van de hum-
vastgesteld waren.
Aldus zal vermeden worden dat
nieuwe Staats-, Provincie- of Ge
meentebelastingen don toestand van
den huurder zouden bezwaren.
2. Wanneer e:n landeigendom,
waarvan de oppervlakte minstens
een Ha. bedraagt, of een woonhuis
of bedrijfsgebouw omvat, wordt ver
pacht, dan moet die pacht schrifte
lijk worden aangegaan.
3. Wordt nietig verklaard, de
bepaling die veelvuldig in de pachl-
contracten voorkomt, waarbij de ver
pachter ontlast wordt van de vrij
waring verschuldigd aan den hum-
der voor alle gebreken van het ver
pachte goed, die het gebruik ervan
verhinderen.
4. Wordt nietig verklaard elke
bepaling der pachtcontracten, die
den last van het gewoon toeval, zoo
als hagel, bliksem, vorst, enz. op tien
pachter leggen.
5. Het opmak:n van een plaats
beschrijving voor betrekkelijk belang
rijke bedrijven, wordt verplicht ge
maakt, ten einde zooveel mogelijk be
twistingen te vermijden ter gelegen
heid van het vaststellen, van het
eventueel bij het verstrijken der
pacht verschuldigde vexgoedingun.
Bulten deze Regeeringsamei] demen
ten werden ook nog andere inge
diend, de commissie voor den Land
bouw heeft al die teksten onderzocht
en een nieuwen tekst opgesteld, die
in de jongse dagen werd besproken
in openbare vergadering der Kamer
Deze nieuwe tekst behoudt echter,
het weze dan ook in g:wijzigden
vorm, de besproken hervormingen.
Een innovatie nochtans is wel da
nieuwe proceduur inzake landpacht»
Ze- zou hierin bestaan:
1. Inzake landpacht is geen en
kele bei, is ting mogelijk, indien de
eischer niet, vooraf, een verzoek heeft
gericht tot den vrederechter om de
tegenpartij in verzoening te roepen.
2. De vrederechter roept de par
tijen binnen de acht dagen in ver
zoening, alsmede twee bijzitters
(landbouwdeskundigen) die him ad
vies zullen geven. Hun kosten moeten
worden gedekt door een provisie van
de verzoekende partij.
3. Komt er een verzoening tot
stand, dan wordt hiervan proces
verbaal opgesteld.
5. Komt er geen verzoening tot
stand, dan worden partijen een twee
de maal in verzoening opgeroepen,
zoo ze akkoord zijn, echter niet voor
aleer de bijzitters' hun schriftelijk
advies eventueel na een bezoek
er plaatse hebben gegeven.
In dat gval kunnen partijen aan
de bijzitters nota's overhandigen
waarin hun bewijsmiddelen worden
uiteengezet: zij mogen de bijzitters
vergezellen bij hun bezoek ter plaats,
mits ze tijdig te verwittigen.
6. Komt een akkoord tot stand
op de tweede zitting, dan wordt pro
ces-verbaal opgesteld.
7. Komt geen akkoord tot stand,
dan komen de bijzitters slechts tus
schen op verzoek van een der par
tijen. Hebb:n zij echter reeds hun
advies uitgebracht in verzoening, dan
kan op hen geen beroep meer wor
den gedaan in geschil
8. De vrederechter hoort de par
tijen over het advies door de bijzit
ters uitgebracht. Hij houdt de zaak
in beraad of buslist oongenblikkelijk,
doch zonder de medewerking van de
bijzitters.
iZle vervolg op 7» blad)