De Druivelaar,,
KATHOLIEK WEEKBLAD VAN WESTVLAANDEREN
i ZATERDAG 9 NOVEMBER 1946,
BESTUUR EN REDACTIE:
Sansen Gebroeders J**ta**?zBsss mssara*
i Gasthuisstraat 19, ra H nj fva A
ij Poperinge i» lljjji jj A - gf t.
I 1 Telefoon 9. Postcheck 47.63.60. raSE§| Eft Eg
PRIJS PER Nr: 2 FRANK
JAAR. N' 23.
BLOKALMANAK
1947
Boekhandel Sansen-Vanneste
Poperinge.
PRIJS: 10 FRANK.
BUITENLANDSCH OVERZICHT
NIEUWE WAARSCHUWING
VAN DEN H. VADER
DE MENSCHEN HEBBEN
HET BEGRIP VAN DE
ZONDE VERLOREN
MIRAKULEUZE GENEZING
TE LOURDES BEVESTIGD
WEST-VLAAMSCHE D'.ENST
VAN DEN
WEDEROPBOUW
ELK EN DAG:
Humor - Blijmoedigheid -
Volkswijsheid - Vroomheid.
To verkrijgen:
Bijzondere prijs voor voortverkoopers.
ABONNEMENTSPRIJS VOOR:
België (tot Nieuwjaar): 14,frank.
Belgisch Congo 3,fr. p. week.
Frankrijk Holland 3,fr. p. week.
Andere landen 3,50 fr. p. week.
DE VERGISSING VAN VERSAILLES
Wanneer de vredemakers s> na
den eersten wereldoorlog bij el
kaar kwamen om de wereld op
nieuw te ordenen, toen meenden
zij in den Volkenbond het instru
ment gevonden te hebben om in
de toekomst alle oorlogen te voor
komen en alle mogelijke geschil
len tusschen de landen op een
vredelievende icijze te regelen.
Dit ideaal was schoon en velen
hebben er in geloofd. Van bij den
beginne liep het nochtans ver
keerd aangezien Amerika in zijn
schelp terugkroop en geen lid
werd van den bond. Dat ivas één
fout, want een Volkenbond waar
in de machtige Amerikaansche
republiek ontbrak ivas geen echte
Volkenbond.
En een tweede fout bestond
hierin, dat men in het Volken
bondspact den oorlog veroordeel
de en een soort internationale
wetgeving wilde tot stand bren
gen, maar dat men terzelfdertij-
de die Volkenbond de middelen
niet aan de hand deed om den
oorlog in de kiem te smooren, om
die wetgeving te doen eerbiedi
gen. Wat baat het immers een
verkeersreglement op te stellen,
wanneer er geen politieagenten
en gendarmen bestaan om het
desnoods met sterke hand te
doen toepassen?
Maar de derde en grootste fout
lag nog elders. De Volkenbond
was een idealistisch maakwerk.
In dien tijd liep men zeer hoog
op met het zelfbeschikkingsrecht
der volkeren en met de nationale
soevereiniteit. Men hield geen re
kening om zoo te zeggen met de
macht, maar wel met het zuivere
recht, en volgens dit zuivere recht
werd elke staat hoe groot of
hoe klein hij ook was met één
persoon gelijk gesteld.
Zoo had de stem van België of
Nederland die elk amper 8.000.000
inwoners tellen evenveel gewicht
als die van Engeland of Frank
rijk, de twee Europeesche groot
machten uit die na-oorlogsche
periode.
Het is nu duidelijk dat dit een
slecht systeem ivas, ivant het gaat
niet op dat een klein land even
veel zou te zeggen hebben als een
groot. Het spreekt immers in
naam van veel minder menschen.
Zoo kon men dan ook tot den
uiterst dbnormalen toestand ko
men dat een bepaald punt in den
Volkenbond iverd aangenomen
door de meerderheid van de daar
aanwezige leden... die in den
grond toch maar een zeer kleine
minderheid menschen vertegen
woordigden. Tien staten van elk
8 millioen menschen beschikten
immers over 10 stemmen, terioijl
Onze jongens werden gevierd
en in de bloemen gezet, jaren
larg, officieel vooral.
Zij knorren niet omdat de be
langstelling verminderde, ze zijn
immers levensrijp geworden en
vijftigers. Ze zijn van vele droo-
men t'huisgekomen. Ze dachten
immers dat hun oorlog de laat
ste zou zijn, de allerlaatste!
Wat onze piotten niet verloren
hebben is de liefde voor hun land.
Voor dat kleine landje, waarvan
ze zoo verbeten nooit het uiterste
hoekje hadden prijsgegeven. Ze
hadden er zich aan vastgeklampt
inet een taaiheid en hardnekkig
heid waar we geen weerga van
vinden, tenzij misschien in Grie
kenland.
Heeft men niet getwijfeld aan
hun liefde voor hun land en voor
hun... Koning?
Enkelen hebben gefaald, uit
verkeerde liefde voor hun land.
Anderzijds heeft men ook verge
ten hoe dapper zij in 14-18 had
den gevochten. Vechten was het
immers, vechten tegen weer en
wind, vechten tegen zichzelf,
vechten tegen moreele inzinking,
vechten in modder en water,
vechten tegen den vijand.
Maar onze jongens van 14-18,
de vijftigers blijven onze groo-
ten»! Zij verdedigden hun land
en bevochten de zege niet met
redevoeringen, maar ten koste
van alles, ook van hun bloed.
En dat is alleszins... geschiede
nis en werkelijkheid.
11 November!
En er hangt treurnis over dien
dag.
Geweldig-diepe treurnis over 't
hert van duizenden jongens
de puinen van den IJzer-
toren.
Onze jongens vochten voor land
en offerden hun leven in rotsvast
Godsvertrouwen
Het kruis stortte ineen... op
hun hert.
PE VLAEMYNCK.
*t Wordt niet, 't is geschiedenis!
We zijn... oud-soldaten gewor
den. De tranchées en die ver
vloekte gas de zware wonden
en kwetsuren van de... echte in-
valïeden hebben jaar na jaar oude
makkers weggesleept. We zijn
oud-soldaten geworden en onze
rangen... verdunnen. Jaren lang
konden de piotten nog avond na
In de rede die Hij uitsprak op het
«inde van het 8» Catechisten congres
der Vereemigde Staten, heeft Pius XII
eens te meer de gevaren aangeklaagd,
die de huidige zeden voor het geloof
en voor de maatschap" ij zelf mee
brengen.
iHet zijn niet slechts de bedreigin
gen die van buiten uit komen, ver
klaarde Hij, binnen in de kerkelijke
organisatie zelf zitten kiemen van
«wakheid en ontbinding verborgen.
'Aan den grond van al de kwalen
Waaraan de maatschappij lijdt, ligt,
wat in de oogen van Pius XII, de
grootste zonde is: dat de menschen
het begrip van de zonde verloren
hebben. Gods aanwezigheid wordt
niet alleen vergeten, zoo verklaarde
Hij, door de enkelingen, maar ook
door de leiders die verantwoordelijk
zijn voor het lot van hun evenmensch
en door de menschen die den Opper
sten Wetgever en den Universeelen
Soeverein uitsluiten, waar ze samen
komen om voer hun evenmensch wet
ten te maken, cf om ze uit hun af
grond van ellende en wanhoop te
redden.
Pius XII waarschuwt de geloovigen
insgelijks tegen het gevaar dat er in
bestaat, den staat met de godheid
te vereenzelvigen.
Het feest van Sinte Maarten in
volle winterdag is in onze gouwen
als een vreugdevolle zonnestraal in
de grauwheid van het wintertij.
Hij was bisschop tfan Tours. Maar
zijn nobele en ridderlijke manieren,
zijn gouden hart en zijn hunkeren
naar de diepste en schoonste gron
den van het Christendom, hebben
hem in ons land alle burgerrechten
verleend. Zooals een Toontje met zijn
zwijntje, een Sinte Margriet, een
Sint Korneel en Sint Laurentius is
hij als een kind van eigen bloed ge
worden. En wordt hij alhier bemind
met de gulheid van het onverdorven
Vlaamse hart, met die deugdelijke
aanhankelijkheid, waarmede onze
voorvaderen en waarom wij ook
nietde Sinten eerden en dien
den.
Het is verheugend voor de schoon
ste deugd die een Christenmens kan
sieren, de naastenliefde, te weten dat
het vooral de Liefdadigheid van Mar-
tinus was, die hem hier beminnelijk
maakte. Ge kent die trek uit Sinte
Maar tens leven. Hij kwam de stad
Amiens binnen,- en zag er bij de
poort een halfnaakte schooier zitten,
't Vroor steen en been. En Martinus,
door compassie getroffen, nam zijn
wijde en zwierige mantel, hakte hem
middendoor en, gaf de helft aan de
arme man. 's Nachts verscheen Ons
Heer aan Martinus, met die mantel
bekleed. En door dit feit werd Marti
nus, de pronte riddersman, tot het
waar geloof gebracht. Heeft Ons Heer
niet letterlijk gezegdWat gij aan
de kleinste der mijnen gedaan hebt,
dat hebt ge aan Mij gedaan.
Martinus werd een heilige, werd
de grote Sinte Maarten.
Dit volk van Leie en Schelde heeft
Martinus ingepalmd. Hij werd hier
op de handen gedragen. Sla een blik
in de oude stambomen, op kronijken
en grafstenen, en overal tref je er
een Maarten, een Martijn of Marti
nus aan. Zelfs tot in de familiena
men trad zijn naam binnen: Maer-
ten, Maertens, Woutermaertens, Mar
tin en zooveel andere meer.
En sla uw blik op naar leper,
waar de blanke torens als een bo
venaards visioen de horizonten sie
ren... Daar is de Sinte Maartens
toren, gebouwd in een tijd toen het
rijke en machtige leper, dank zij
zijn noeste lakenweverij, dank zij
zijn durvende vroedschap in het be
heer van het Graafschap, ook zijn
hallen bouwde. Deze Sinte Maartens
kerk ls een der schoonste gothische
kerken van het land. Rijzig, rijk,
sierlijk, ridderlijk en preuts als Sinte
Maarten zelf. Zie, goede Monseigneur
Sinte Maarten, ze is voor U. We kon
den niet schoner, we konden niet
beter...
Eeuwen zijn voorbij gegaan. Maar
in het diepste van 's har-ten gronden
blijft dit volk zijn Sin-te Maarten
trouw. Zie toe, hoe in de donkere
avonden van de Veurnambachtse
vlakten, waar de winterse geheime
nissen over 't land waren, de kinde
ren het licht ontsteken, het dichter
lijke lamplicht in hun tedere naïve
teit' dat flikkert in uitgekorven beet
of raap, en bij 't klabetteren van
hun klompen, het vaak cn herhaalde
Sint Maartensliedje opdreunen, blij
als zomers merelgefluit over dit
land van vroomheid en sterkte. Is
het niet of Monseigneur Sinte Maar
den in hcogedgen persoon diocr dit
oude land wandelt, alom herinnerend
aan het heilige kerstengebodGeoft,
geeft allen, en helpt wie in nood is,
want de winter is daar.
O, die oude Sinte Maartensliedjes,
zo talrijk, zo bont en blij:
Sinte Maarten op zijn peerd,
die smijt een beursje met geld
Hoor je 't, hoe ze hem in 't oude
bisdom leper hebben verward met
Sint Niklaas, die drie beurzen geld
door 't \enster smeet cm die arme
bruiden aan een vent to helpen.
Sinte Maarten is immers de kin
derpatroon in 't Westland, ls de
Sinterklaas, die de kinderen over
laadt met speelgerei en marsepein.
Wat zingen ze zooal niet
Sinte Maarten gaat t'avond, komen
met een poppetje voor ons kind
en een mandetje met koeken
en een flesseltje met wijn.
Och, Sinte Martijn, vergeet onze
kinderen niet al zitten we nog zo ln
de penarie met de zegeltjes nummer
12 en met de obcooiadje. Vergeet ze
nist, raem liever nog een zoet re-
peltje van 't onze weg.
In andere streken zijn de Sint
Maartensliedjes meest bedelliedjes.
Buis, buts:, buis,
Is Sinte Maarten niet thuis
Nog wordt er over de goede gaven
uit de oude tijd gesproken, die op
zulke keren werden uitgedeeld: hout
en wafels, appels en koekebrood. Ge
kent het lied:
Stook vier, maak vier
Sinte Maarten komt alhier
'k zet hem op den tafel
In haar zitting van 2 Oktober
heeft de onderzoekscommissie te
Lourdes een mirakuleuze genezing
vastgesteld.
Het oetreft Francois Pascal, 4 jaar
oud die met de diocesane bedevaart-
groep van Alx-en-Provence in 1938
naar Lourdes was gekomen. Het
knaapje was blind, leed aan verlam
ming der vier ledematen en werd er
plots genezien.
Deze genezing werd tot hiertoe ge
heim gehouden. Het proces-verbaal
waarbij de genezing formeel wordt
erkend, werd onderteekend door elf
genccshesren waaronder twee Facul-
ieitsprofessoren en een agregaat var
V al-de -Grace.
IIOOGE RAAD VAN DEN MIDDEN
STAND GEÏNSTALLEERD
De Provinciale Directie voor We
deropbouw maakt aan de geteisterden
bekend, dat hare bureelen welke vroe
ger gevestigd waren te Kortxijk, Kas-
teèlkaai 1, thans overgebracht zijn
naar Brugge, St Kruis, Prins Leo-
FbldsLaat, 8.
Een Amerikaansche beeldhouwster,
Ray Shawn, heeft dc handen van
Roosevelt, die een roer vasthouden,
gebeeldhouwd. Dit is een Symbolische
afbeelding tot nagedachtenis van den
man die zoolang de Verecnigde Sta
ten geregeerd heeft.'
