lal de Middenstand
blijven voortbestaan
Naar het einde van de koude Oorlog?
De nieuwe* Vreemden
De Vlaamse schrijver
Joz. Simons overleden
Waar is Spaak nu
KATHOLIEK WEEKBLAD VAN WESTVLAANDEREN
Laat U niet
beetnemen
Brief uit Brussel
BESTUUR EN REDACTIE:
Gasthuisstraat 19, Poperinge.
Telefoon 9. Postcheck 47.63.60.
3° JAAR. N' 4.
j ONZE BURELEN.
ONZE UITGAVEN:
EEN TUNNEL ONDER
HET NAUW VAN KALES?
BESTUURSLEDEN VAN HET BLOK DER KONINGS-
GEZINDEN BIJ Z. M. KONING LEOPOLD III
BUITENLANDS OVERZICHT
WÊÊk
GEEN VERPLICHTING
TOT VASTEN IN 1948
WATERSNOOD IN ENGELAND
r~ -"^T yi\ T_
- Zaterdag 24 Januari 1948 -
Uitgave POHERINGE-IEPER-WERV!K en Omliggende
rïei
B.
Cv
ABONNEMENTSPRIJS VOOR:
igië «Abonnementsprijs): 109 fr.
Belgisch Congo 3,fr. p. weck.
Frankrijk -f Holland 3,fr. p. weck.
Andere landen 3,50 fr. p. week.
Aangesloten bij V.B.P.P
UT
KELIJKS
PRIJS PER Nu 2 FRANK.
Roeselart, St-Alfonsusstraat 12.
I leper, G. de Stuersstraat 4.
Foperingc, Gasthuisstraat 19.
Veurne, Noordstraat 14.
1 Wervik, Kasteelstraat 26.
Nieuwpoort, Langestr. <M. Dumon),
Roeselare-Ieper-Meenen.
1 Veurnc-Nieuwpoort-Diksmuide.]
4 Poperinge-Ieper- Wervik.
Nu weten wij het ten minste.
Wij iljn vreemden in ons
eigen land. Dèt iel Mr Edgard
JMfissiaen.
Ge kent wel Mr Missiaen, de
eeuwig-gebuisde kandidaat van
leper, die leder maai toch een ze
teltje mag bezetten in Kamer of
Senaat.
A
Fkl kwam mij dat nieuws ver
tillen. 1
Pé, ®ei Fiel, al wat Van Glab-
feeke uitstak met zijn Incivieken-
politiek ls klein bier, als ge nu
naar de beslissing kijkt van Mr
Missiaen. De meerderheid van de
Belgen zijn... vreemden, zó heeft
Mr Missiaen beslist. En wanneer
ge veertig Jaar in de politiek en
van de politiek hebt geleefd, moet
ge toch wel 's lands wetten ken
nen en nieuwe wetten kunnen fa-
briekeren!
Zo!? zei ik, wat is dat nu
voor nieuws?
Mr Missiaen heeft in de Se
naat de volle lading gegeven op
Het vrij onderwijs, op de lagere
scholen, op de middelbare scholen
en op onze vakscholen. Dat on
derwijs Is een ware nachtmerrie
voor Mr Missiaen; hij denkt aan
anders niet, hij droomt ervan, hij
raast erover. Nu heeft hij de
«taak uitgetrokken. De staat
moet enkel zorgen voor zijn eigen
kinderen, de vreemden gaan de
staat niet aan. Ziet ge, Pé, de
klnders die de officiële scholen
niet bezoeken zijn... vreemden en
hun ouders natuurlijk ook. Nu
weet ge waar u aan houden.
Fiel stopte zijn pijp, zond een
wolke xook naar de balken...
En onder die kinders van de
staat zijn er nog,-veel... stief-
kinders. Weet ge 't Pé? Dat spel
is nu meer dan twee jaar aan
gang: De klnders van de staats
bedienden werden zeer vriendelijk
verplicht de school van... vaderke
staat te bezoeken. Onder de ver
lofdagen kregen onze dorpen,
ook de kleinere, hoog bezoek. He
ren onderwijzers, regenten en
professors gingen even met de
ouders praten Op de nieuwe
middelbare school, net als op de
oude, was het onderwijs uitste
kend. Prima-onderwijskrachten,
verzekering van een postje aan
de staat of een ander... amplooi-
tje na de studies. Er werd op die
scholen ook godsdienst-onder
wijs» gegeven, maar op de vrije
scholen was «jaar veel te veel tijd
aan verloren. En de onkosten?
Geen! Daar werd Immers voor
gezorgd; er zou zelfs voor gezorgd
worden dat onder de verlofdagen
reisjes en zelfs reizen onder
nomen werden... gratis voorniets.
Met de financiële kant moesten
de ouders niet bekommerd zijn,
ze zouden veeleer trekken dan
moeten toesteken!
Zo ging het, op grotere en klei
nere gemeenten.
Tk hoorde daar eigenaardige
historietjes over Pé, maar dat zal
wel eens te pas komen.
Er wordt... geronseld Pé, niet
meer voor de lagere school, maar
voor de middelbare school. De ge
wone onderwijzers onzer gemeen
tescholen zullen de straat mogen
vagen; men sleurt en sleept de
kleineren zelfs naar de... voor
bereidende klassen. Er komen
zelfs autobussen bij te pas, om al
dat kleingeldte vervoeren.
Onze gemeentescholen! Dat wor
den de... arme scholen, die mid
delbare scholen dat zijn... rijke
scholen; ziet ge waar de dorps-
Jongens en meisjes... mogen naar
toe gaan zonder een cent te be
talen. Is Mr Missiaen niet bang
dat aan die scholen de... burger
lijke mentaliteit de socialistische
mentaliteit zal vervangen?
En zo lopen de eigen kinders
naar die nieuwe scholen en ook
de... stiefkinders, die geronselde
en afgekochte kleinen kan men
toch moeilijk als eigen kinders
van papa staat aanschouwen?
«Onze» klnders zijn de «vreem
den» Pé, zo zei en beweerde Mr
Missiaen.
Onze kinders zijn de... ver
waarloosde; niet door ons waar
achtig, maar door Mr Missiaen
en Co. De «onze lopen hier naar
school, wel 's op hun klompen als
't regent, meer dan eens met een
gelapte broek of vest, of met een
frak die een paar duim te kort
Is. In zulk uniformzouden
ze belachen worden op Mr Mis-
siaen's... middelbare scholen.
Maar waar er veel zijn, ge weet
wel Pé? En alzo zijn de grote
gezinnen weerom bij de vreem
den Worden de onze gïoter,
dan gaan ze naar de vakschool.
Daar staan waarschijnlijk maar
weinig... schrijfmachines en an
der tuig voor zeer fijne jongens
vingers. Ze moeten leren werken,
de onzeleren voortbrengen,
leien hun kost... verdienen! En
te vrezen Pé, dat met al die mid
delbare scholen er veel te veel
zullen zijn, die 't werk» als te
grof en te vuil zullen aanzien,
't Land zal er wel bij varen!
Fiel kwam onder doom!
Mr Missiaen verklaarde dat
hij geen centmeer zou uit
geven voor het vrij technisch on
derwijs. Kosteloos middelbaar on
derwijs voor burgerkinders... in
de officiële scholen.
Geen cent was erbij voor onze
vakscholen...
Alsof Mr Missiaen vroeger «ons»
onderwijs uit zijn rode frak be-
1 aaide.
Wij, de vreemden mogen be
talen voor officiële en ook voor
onze eigen scholen.
Zou Mr Missiaen de vreem
den niet kunnen ontslaan van
belastingen? Wij betalen toch
onsdeel in 't officieel onder
wijs? Is 't niet Mr Missiaen? En
onzescholen zouden we dan
zelf wel financieren, zonder... uw
centen...
Fiel, zei ik, ge hebt honderd
procent gelijk... Kijk, ik las daar
precies dat de communistische
baas In Hongarije, Rakozi, geen
cent meer geven zal aan 't vrij
onderwijs.
Genoeg voor vandaag, zei
Fiel... maar 't staat nog een en
ander op mijn boekje.
PÊ VLAMYNCK.
We schrijven 20 Mei 1946.
Eerste Minister Van Acker ging
het land redden! En met veel tam
tam werd iedere winkelier verplicht
alles met 10 af te slaan!
Of ze er aan uit konden of niet;
"t ging hem allemaal niet aan: het
MOEST gebeuren en de controleurs
daverden rond bij de Middenstand,
van winkel tot winkel. Iedere winke
lier had de gruw in het lijf... en
moest verkopen, in vele gevallen,
met verlies.
We schrijven 17 Januari 1948.
Ex-Eerste Minister Van Acker Is
ondertussen Minister van Verkeers
wezen geworden.
Waar de winkeliers In hun winkel
nog immer de 10 afslag aan de
lijve ondervinden, zorgt Minister
Van Acker thans als goeie com-
mergant met zijp ministeriële
macht uitermate goed voor zijn win
kel!
De spoorwegen sloegen vanaf
19 Januari Jl. met 10 op!
De kleine mensen in hun win
kel; de Middenstander ligt aan de
knoop!
De Grote Instelling, waartegen
niemand opkan, de Staatsinstelling
der N.M.B.S., met Van Acker aan 't
hoofd, trekt haar plan.
We zijn benieuwd of onze locomo
tieven, die van over weken het land
doorkruisten met de leuze Laat U
niet beetnemennu zullen her-
schilderd worden...
...In alle geval, wij hebben er nog
geen ontmoet, waarop in grote zwa
re blokietters geschilderd staat: Op
slag van 10 1
Een commissie, bestaande uit le
den van de Wetgevende Kamers van
Engeland en Frankrijk, werd ge
vormd om een onderzoek te wijden
aan het bouwen van een tunnel wel
ke beide landen alonder het Nauw
van Kales zou verbinden.
De tunnel zou vermoedelijk in ge
wapend beton aangelegd worden,
56 Km. lang zijn waarvan 39 Km.
onder water en 40 a 50 miilioen pond
sterling kosten. Zouden ze niet beter
dat geld houden om woonhuizen te
zetten voor de mensen?
De grote stroming van onze dagen
gaat naar ele veralgemening van de
massamens.
Zelfs daar, waar het Marxispie een
kruistocht predikt voor de deprole-
tarisatie, is de eigenlijke bedoeling
niet de vrijmaking van de enkeling
en de ontplooiing van de menselijke
persoonlijkheid, maar voert over na
tionalisatie heen, naar een volledig
collectivisme, om hem onder het Juk
te brengen van een andere, nog veel
hardere, namelijk deze van de al
machtige en alomtegenwoordige
Staat.
Het is deze richting die thans pri
meert en er is niemand die dit, zo
scherp aanvoelt als de middenstan
der.
Er bestaat ln onze Westersche lan
den een onafhankelijke arbeiders
klas, die wij met de naam van mid
denstand betitelen. Zij was nog in
zulke maat aanwezig in de voorbije
decenniën, dat de Marxistische revo
lutie op haar rotsvaste oever is ge
strand.
De droom van wereldrevolutie van
Marx, het logisch gevolg van een on-
medogende klassenstrijd tussen twee
uitersten: enkelen die alles be
zitten en niet arbeiden en de uitge
bate massa der proletariërs, die niets
bezitten en slavenwerk verrichten»,
werd verijdeld. De stugge Hegeliaan
se geest van de Duitse filosoof faal
de in zijn berekening: de midden
stand Werd wel bedreigd en geha
vend, doch hij is niet vergaan, zoals
de .determinist Marx het had voor
zien.
De nog ruime aanwezigheid van
mensen die enig kapitaal bezitten,
een eigen huis en erf, een eigen win
kel en atelier, kortom een soort men
sen die bodemvast staan en tevens
zelf arb,eiden, zich inzetten zonder
berekening... de ideale arbeiders, de
onafhankelijke arbeiders, dit feit
biedt de verklaring van het misluk
ken van de klassenstrijd-tot-het-
uiterste.
Daar wordt immers kapitaal en
arbeid verzoend, daar worden beide
waarden op menselijke wijze gepaard
en de vrucht is een onafhankelijk,
zelfstandig bestaan.
Bepaaldelijk hier in ons land, met
zijn van overouds nijvere bevolking,
is de middenstand voor onze flinkste
werklieden steeds een schone droom
geweest die voor velen na een of
twee geslachten van hard en noest
werken, van sober leven en vinding
rijke spaarzaamheid, werd verwe
zenlijkt.
Het rijkste en krachtigste bloed
werd steeds opnieuw aangevoerd in
de middenstand. Daar geschiedt een
voortdurende maatschappelijke her
nieuwing naar boven.
En toch, alles wijst er op dat die
genen die ons land hebben geleid
sinds de bevrijding, voor deze feiten
geen inzicht hebben gehad.
Er was een grote hoop opgegaan
dat nieuwe mensen het maatschap
pelijk vraagstuk breder zouden be
zien en om de enen te redden de an
deren niet zouden over boord wer
pen.
De middenstander is anti-kapita
listisch als de arbeider, want het
groot-kapitaal is zijn erfvijand en
streeft er onverbiddelijk naar het
klein bedrijf uit te schakelen.
Er is meer, de middenstand is veel
meer. dan de arbeider anti-kapita
listisch, want alles wijst er op dat
enerzijds het grootbedrijf en ander
zijds de arbeidersmassa zich best
kunnen verstaan en de staat ziet er
niet tegen op dat het grootbedrijf
(zoals pas zo duidelijk is gebleken)
ruim verdient.
Het grootbedrijf, veralgemeend op
elk terrein, is de beste voorbereiding
tot het collectivisme.
Het valt de middenstander pijnlijk
bij elke regeringsmaatregel de be
vinding op te doen: dat diegenen die
hard werken, die moedig ondernemen
en risico durven dragen, dat ze steeds
in plaats van begunstigd, willekeurig
worden gehinderd en gesard en als
nieuwe t.wintlgeeuwso proletariërs
worden verstoken.
Daar staat de kleine zelfstandige
met een kroostrijk gezin en enkele
werknemers, als medewerkers in het
bedrijf, die dikwijls bijna evenveel
verdienen als de patroon. Dé onaf
hankelijke arbeider wordt niet aan
zien als een «economisch zwakke»,
hij slaat er zich immers zelf door.
Zijn kindertoeslag is daarom ook
slechts een bagatel, een aalmoes en
de stijgende duurte zal hij ook wel
aankunnen en mogelijks nog de af
slag in de eigen productie!
Neen, hij zal zelf geen congé kun
nen nemen en hij zal zelf geen huis-
houdbor.s ontvangen, maar hij zal op
de koop toe van zijn veertig of vijf
tig-duizend frank inkomen, nog be
talen voor de huishoudbons en de
congé van anderen.
De stiefkinderen in ons land zijn
de kleine zelfstandige werkers die
Voor onhele weken meldden we ln ons blad dat een afvaardiging van
het Blok der Koningsgezindcn uit West-Vlaanderen vertrokken was naar
Zwitserland, om er te Pregny onze verbannen Vorst te ontmoeten. Hier
boven hebben we een foto dezer afvaardiging, mrt. de Vorst in hun
midden. We bemerken er, van links naar rerhts: Heer Vandenbroucke,
schatbewaarder van het Blok der K oningsgezindenHr Fmaml tefère,
C.V.P.-Volksvertegenwoordiger en. Advokaat te leper: 7A)m Majesteit Ko
ning Leopold III. onze verbannen gehouden Vorst; Hr Lagae, stichter en
voorzitter vsn het Provinciaal BiioU; Hr TiyBtvt, «eeretari» van
voormeld Blok.
geen gelijke tred kunnen houden met
i de tijd. Ze werken te veel en te hard.
Ze dragen een te zware gezlnslast.
Ze zijn niet tegen alles verzekerd en
laten zich niet koesteren ln de zonne
van de Staat.
Ze zijn zo vermetel in hun eigen
bestaan te willen voorzien, risico's te
nemen. Kortom, ze vormen de anti
poden van de massamens.
Zal deze klas mensen blijven voort
bestaan in de toekomst? Of zullen
ze deze keer voorgoed ondergaan in
de massa? Het antwoord ligt bij de
middenstand zelf.
De krachtige pogingen tot reorga
nisatie in het arrondissement Iepcr-
Poperingc ondernomen, bevatten een
deel van dit antwoord. Uw aanslui
ting. uw bijdrage, welke deze dagen
worden gevraagd, vormen er een an
der deel van. Neen, wij willen niet
verdwijnen, wij willen ons organise
ren, want organisatie betekent maeht
en daarom brengen we graag een
otter.
EEN MIDDENSTANDER
MIDDELLANDSE ZEEi
GEVAARLIJKE ZONE
De Middellandse Zse.is niet het
voornaamste gebied waar het
Westen en Rusland tegenover el
kaar staan. In de eerste plaats
komen Duitsland, waar het Wes
ten eerder aan de wintiende hand
is, en China, waar de communis
tische successen voortduren.
En misschien is het juist daar
om dat we thans een grotere ac
tiviteit in de Middellandse Zee
waarnemen. Het is inderdaad een
klassieke tactische zet, de tegen
stander, door schijnoffensieven,
van de werkelijke doeleinden af
te leiden.
Dat is reeds één reden waarom
de Russen er baat bij hebben de
moeilijkheden in het M. Z.-gebied
te verscherpen en op te poken.
Maar er ligt hierbij ook een vitale
reden, die niet alleen is het ver
overen van de Dardanellen, van
Russisch standpunt uit gezien,
en liet beschermen van de impe
riale route en de verbindingen
met het Nabije Oosten, van Wes
ters standpunt uit gezien; het
aat er eenvoudig weg om de
- -
Zee, omdat dié heerschappij van
heerschappij in de Middellandse
uitzonderlijk belang is voor de
verovering van het Afrikaans
Continent, dat, in een gebeurlijk
nieuw wereldconflict, zou geroe
pen zjjn een uiterst belangrijke
rol te spelen.
Vandaar het spel met generaal
Markos in Griekenland en de
openlijke bedreiging der Itali
aanse communisten, de revolutie
te ontketenen om het bewind in
het schiereiland te veroveren.
Vandaar ook de Russische in
stemming met de verdeling van
Palestina, die fataal verwikkelin
gen en troebele toestanden moet
meebrengen.
Vandaar ook nu van Ameri
kaanse zijde uit de belofte van
President Truman, dat de Ameri
kaanse soldaten naar Italië zou
den terugkeren, indien de demo
cratie er in gevaar mocht ver
keren; vandaar de hulpverlening
aan Griekenland, vandaar het
sturen van de kruisers Monta
gue en Bexar met duizend
marinesoldaten, volledig voor
landingsoperaties uitgerust.
De zending dezer kleine troe-
■pencontingenten en de manoeu
vres der Amerikaanse vloot in dó
fflddellandse Zee, hebben klaar
blijkelijk een symbolisch karak
ter: Rusland past op, wij zijn
hier.
ln Amerika vroeg men zich
immers af, waar die troepen zou
den landen. Ze zijn nergens ge
land en het is ook niet waar
schijnlijk dat ze 't zullen doen.
Ze houden zich alleen gereed te
landen waar het mocht nodig
zijn.
Anderzijds is het nochtans dui
delijk dat 1.000 man niet veel
vermogen, indien het er werkelijk
ernstig zou. aan toe gaan. Wat
zou er dan gebeuren, indien Rus
land, of één van zijn satellieten
zodanig zou optreden, dat er een
algemene oorlog zou uit volgen?
Uit deze bedenkingen besluiten
de Amerikaanse bladen over 't
algemeen dat de V. S.-regering
overtuigd is dat Rusland geen
oorlog wil althans niet op het
huidig moment en dat het
geen oorlog zou beginnen, dan na
grotere strategische winsten te
hebben behaald in de koude oor
log.
Om deze strategische successen
nu juist te verhinderen, dienen
de 1.000 mariniers en de belofte
van meer en beter.
IN HET OOSTEN WORDT
VERDER GESMEED
Intussen wordt in Oost-Europa
het Sovjetblok steeds dichter aan
mekaar gesmeed. Plechtige en
geheime verdragen verbinden
thans alle Oost-Europese landen,
zodat Dimitrov onlangs nog kon
verklagen dat een Balkan-F ede
ratie waarschijnlijk niet ver meer
af ivas.
Anderzijds wordt de hulpver
lening aan de Markos-regering
thans overal openlijk georgani
seerd. In alle Balkanlanden ivor-
den Vriendenkringen der Demo
cratische Grieken gevormd, die
belangrijke giften 'aan de Griekse
Bergregering zenden.
De erkenning van de Markos-
regering door één of alle Sovjet-
satellieten blijkt waarlijk nog
slechts een kwestie van tijd te
zijn, en het is best mogelijk dat
de Poolse Eerste-Minister, die
thans te Moskou verblijft, vaar
Warschau zal terugkeren met de
opdracht die Bergregering te er
kennen. Men acht in communis
tische kringen inderdaad dat Po
len daarmee zou moeten begin
nen. aangezien het niet aan Grie
kenland grenst en dat men het
bijgevolg niet van rechtstreekse
hulp aan Markos zou kunnen be
schuldigen. Intussen zou het
Kremlin dan ook kunnen voelen
op welke wijze de Angelsalcsers
op een dergelijke stap zouden
reageren, en die reactie zou dan
beslissend zijn, om te weten of
al de democratische volksrepu
blieken het voorbeeld van Polen
zouden volgen of niet.
Nu is het natuurlijk klaar dat
geheel dat gedoe, in de Balkan
oogverblinding is en camouflage.
Al die verdragen zijn inderdaad
niet nodig en een Balkan-Fede
ratie moet niet meer worden op
gericht, .aangezien al de regerin
gen dier Oosterse dictatuur staten
aan de minste wenk van Stalin
gehoorzamen.
Het enige wat met al dat ge
loop en al dat gepraat beoogd
wordt, is het gebruiken van Wes
terse formules voor het bedekken
van Oosterse methodes.
Iedereen zal dan ook weten, dat
op het ogenblik dat één satelliet
de Markosregëring zou erkennen,
dat het dan het Kremlin is, dat
een beslissende en gevaarlijke
stap zet, een stap die de overgang
zou kunnen betekenen van de
koude oorlog naar de warme.
Naar alle waarschijnlijkheid
zal dit echter gecombineerd wor
den met het wagen van de laat
ste koude kans in West-Europa,
d.w.z. de openlijke of bedekte re
volutie in Italië en Frankrijk, ge
steund door woelingen in Belgic.
Nederland, Engeland en West-
Dultsland, waar het plan M reeds
in uitvoering blijkt te zijn.
TOGL1ATTI
de leider der communisten in Italië,
HET FRONT VAN DE VREDE
Deze revolutie in het Westen
nu werd tijdens de jongste dagen
te Milaan voorbereid en op punt
gezet.
In deze Noord-Italiaanse indu
striestad hield de partij van
Togliatti inderdaad haar zesde
nationaal congres.
Dit congres had echter twee
werkvelden: het Italiaanse en het
internationale. Te Milaan waren
immers hoge buitenlandse afge
vaardigden uit elf landen: Rus
land, Polen, Yougo-Slavië, Roe
menië, Bulgarije, Hongarië, Tsje-
koslowa.ki.je, Frankrijk, Engeland
en Urugay.
Het steekt de ogen uit, dat die
heren daar niet louter gekomen
waren om enkele minuten tegen
het Marshall-Plan en het Vati-
caan te staan brullen, maar dat
ze te Milaan ernstig werk te
verrichten hadden.
Italiaanse journalisten hebben
trouwens gesignaleerd dat de tri
bune vaak tótaal verlaten was.
Geen enkele grote katwas er
te zien. Zij waren in geheime
conferentie samengekomen om
over de krijgsplannen te beraad
slagen. d.i. de instructies van het
Kremlin te bestuderen en tech
nisch uit te werken.
Plet congres zelf, d.i. het na
tionaal congres voor Italië, werd
reeds onmiddellijk in 'dit Sovjet
actieplan betrokken.
tep
Palmiro Togliatti hield er in
derdaad een rede die niet minder
dan zes uur duurde en waarvan
we de inhoud in twee woorden
kunnen samenvatten: strijd te-
v. het. Amerikaans imperialis
me en het Vaticaan, en daarom:
verovering van de macht in Ita
lië, zo mogelijk op min of meer
normale weg, door de a.s. ver
kiezingen in April, of ook door
gewela en met de wapens. En
dit alles gecamoufleerd, onder een
Front van de Vrede
En de instructies van Togliatti
luiden zoals bij ons: sticht hon
derden mantelorganisaties, waar
in ge baas zijt en pook de mis
noegdheid aan, maar vernoem
nooit het communisme.
In dit opzicht was die houding
ook niet nieuw, zoals het huil
concert tegen het Marshall-Plan
ook te verwachten was. Wat
nieuw was, is het volgende:
1) de openlijke bekentenis dat
de Italiaanse communisten dro
men van een rode marsch op
Rome:
2) de openlijke en scherpe aan
vallen op de Paus en het Katho
licisme.
Tot nu toe had de Italiaanse
communistische partij inderdaad
een zeer soepele houding aange
nomen tegenover het Katholicis
me en. het zelfs zover gebracht,
in de grondwetgevende vergade
ring samen met de christelijke
democraten te stemmen, tegen
alle andere partijen in, voor het
behoud van de Verdragen van
Lateranen.
Thans stelt het Truman en de
Paus op eenzelfde voetstuk (1).
En dit beantwoordt ook blijkbaar
aan een wachtwoord uit het
Kremlin, aangezien te Rome
thans ook bekend is, dat Moskou
het bevel gegeven heeft, het Ka
tholicisme in geheel het Oosters
Blok (met uitzondering voorlopig
van Tsjechoslowakije) uit te
roeien.
Of die houding hen in Italië
veel voordeel zal bijbrengen, is
een andere kwestie. Maar de mo
gelijke nadelige gevolgen hiervan
worden minder ernstig opgeno
men, aangezien men toch bereid
is naar de wapens te grijpen en
de warmerevolutie te ont
ketenen, om de macht in handen
te krijgen.
Daaruit blijkt dan ook dat de
Nenni-socialisten in Italië met
vuur spelen, wanneer ze op hun
partijcongres, dat thans bezig is.
nog de samenwerking met de
cocos voor de Aprtlverkiezingen
durven aanprediken, Ze weten
toch pertinent dat Togliatti er
schaamteloos staat tc liegen,
wanneer hij beioeert dat de com
munisten alleen met. vreedzame
middelen willen strijden, en de
ondervinding der socialistische
partijen in Oost-Europa, moest
hen toch al geleerd hebben, dat
zij ten ondergang zullen gedoemd
zijn. indien Togliatti ooit «eerste-
viinister s> wordt.
Gelukkig zijn er enkele af
gevaardigden. onder de leiding
ban volksvertegenwoordiger Mat-
teo Lombardo die zich scherp te
gen die collaboratie verzetten, zo
dat we mogen voorzien dat, zo
Nenni de meerderheid van het
congres achter zich krijgt, cr toch
weer een zeer grote afbrokkeling
zal plaats grijpen zodat de April-
verktezingen geen succes voor de
eenheidspartij zullen worden.
DE LAATSTE FASE VAN
DE KOUDE OORLOG?
Om al deze redenen vragen wij
ons af of we thans in de laatste
phase van de koude oorlog leven.
Het is inderdaad duidelijk dat
te Milaan de laatste hand rcerd
gelegd aan het agitatieplan voor
West-Europa. Dit moet voor de
eerste maanden zijn en een be
slissing brengen vóór het Mar
shallplan in werking kan komen.
Lukt dit communistisch offen
sief dan is het voorlopig met
West-Europa, gedaan en is de
oorlog met Amerika dan ook nog
slechts een kwestie van tijd.
Mislukt hetdan bestaat er een
kans dat Moskou voorlopig zijn
plannen voor verovering van het
Westen opgeeft en een modus Vi
vendi zoekt,
In Amerika is men zich nu goed
van die toestand bewust en zet
■men er alles op om het hulpver
leningsplan zo spoedig mogelijk
door tc voeren, terwijl men ter-
zelfdertijd de nodige militaire
voorbereidingen treft.
In dit verband moet dan ook
de discussie gezien worden die tij
dens de laatste dagen in de Sta
tes geopend werd, nl. of Amerika
aan de West-Europese landen
strategische bases moest vragen.
Over dit punt, dat van uitzon
derlijk belang is, schrijven we
echter in een volgend artikel.
20-1-48. V. V/ESTERLINCK.
(1) Zo zei Togliatti o. m..: «Op het
huidig ogenblik, tracht het V. S. Impe
rialisme een Katholiek Blok rond de
Middellandse Zee te leggen Italië
Frankrijk, Spanje. Denk aan de be
sprekingen voor een Italiaans-F ranse
Economische Unie) om een bruggenhoofd
en een voorpost tegen de Sovjet-Unie te
hebben. Het Vaticaan dgt beweert reeds
in Evangelische tijden, wanneer er bij
mijn weden nog geen Kapitalisme be
stond, anti-kapitalistisch geweest te zijn,
is thans de hardnekkige verdediger van
het A?nerikaans Imperialisme. De Paus
en de Protestantse Vrijmetselaar Truman
zijn twee handen op één buik. Ons on
middellijk opzet is: de vorming van dit
blok tc verhinderen t>.
Mllllllllilllllllltll
t JOZEF SIMONS
Te Turnhout ls Dinsdag jl. de
Kempische schrijver Jozef Simons,
over het Vlaamse land zeer goed be
kend door zijn talrijke boeken, over
leden.
Op 21 Mei 1888 werd hij te Oele-
gem geboren. Zijn vader was er oud
onderwijzer, gemeentesecretaris en
orgelist.
Jozef Simons studeerde aan het
Klein Seminarie te Hoogstraten en
naderhand in het St-Ignatiusgesticht
te Antwerpen.
Na voldane ^studies werd hij leraar
bij de addellijke familie de Brouch-
hoven de Bergeyck. toendertijd o.m.
eigenares van het kasteel De Lo-
vie te Eoperinge. Hr J. Simons ver
toefde er menige jaren en verwierf
talrijke vrienden te Foperinge en in
het omliggende.
In 1916 i erd hij tot het leger op
geroepen c.i stond weldra als kanon
nier cp het IJzerfront. Over dit
IJzerlevcn schreef hij onder de dek-
naam Ivo Drauland het bekend boek
«Eer Vlaanderen vergaat», verder
Kanonnier en Dlentje Goris
Na de oorlog ging hij wérken op
de Boerenbond te Leuven en in 1931
op de uitgeverij Van Mierlo-Proost
te Turnhout. Benevens nieuwe lit
teraire werken vertaalde hij ook
verschillende vreemde werken in on
ze eigene taal.
Hem werd een zoon geboren die
thans Pater is bij de Norbertijnen te
Tongerloo.
Jozef Simons is wellicht onze bes
te verteller. In Het Wekelijks
Nieuwsvan 15 Maart 1947 werd,
in de Boekenkroniekzijn vol
ledig werk aangehaald en mochten
onze lezers vernemen dat de gevier
de prozaschrijver een hele tijd in
West-VIaanderen verbleef, waar hij
vele vrienden telde.
Van de verzorger onzer Boeken
kroniek dhr Louis Sourie, ver
scheen zopas een rijk-geïllustreerde
studie over het complete werk van
Jozef Simons(Uitgeverij J. Van
Mierlo-Proost, 50 fr.), boek dat kan
besteld langs de boekhandel V. Sau
sen-Vanneste, om.
Dat de lezers van Het Wekelijks
Nieuws het als een plicht beschou
wen de goede mens, de vroede let
terkundige en de erlljke Vlaming die
Jozef Simons steeds is geweest, in
hun gebeden te gedenken.
Het bericht onder zelfde titel ver
leden week in ons blad opgenomen,
was mis. Wel werd liet uit de dag
bladpers overgenomen, doch deze be
richtgeving was bestemd voor een
andere dan onze Provincie. Daar alle
Bisschoppen volgens de richtlijnen uit
Rome, de vasten voor hun eigen ge
bied schikken dienen we voor West
Vlaanderen dus de richtlijnen af te
wachten die onze Bisschop in zijn
Vastenbrief «al mededelen.
KEKKEN OF VERREKKEN.
Wij leven toch in een gekke wereld.
Verleden week wandelde ik op mijn
dooie gemakken naar de Noordstatie.
Ik had het rustig gevoel van iemand
die zijn plicht heeft gedaan: ik had
geen vergeten brieven op zak, ik had'
mijn radiotaks betaald en 's morgens
hap ik nog de vuilnisbak buiten ge
zet. Ik had geen onmiddellijke kop
zorg voor-mijn eigen en daarom be
gon ik ineens aan de internationale
toestand te denken. Tc^n ik juist ge
vonden had da-t die er nogal belab
berd uitzag, was ik ineens tussen
een dichte mensenmenigte geraakt.
Op het Rogier plein en cie Kruidtuin
laan volgden duizende ogenparen de
halsbrekende evenwichtstoeren van
de circusman Unus, die ge hierboven
op onze foto ziet.
Dat was belangrijker dan de hele
internationale knoeiboel en eigenlijk
even komisch als gevaarlijk. Daar
was nu die wonderbare man die een
gratisvertoning gaf voor duizende toe
vallige voorbijgangers. Op 53 meter
hoogte ging hij, met de ene hand
steunend op een hoepel, zijn benen
in de lucht steken of liever in de
wind en de regen. Zi.in arm trilde en
zijn broek fladderde zoals de vlag die
naast de lichttoren woei waarop hij
was gaan staan.
Wat leven wij toch in een gekke
wereld.
En dan vindt die evenwichtskunste
naar het nog nodig ze eens onderste
boven te bekijken... voor wat bloemen
en wat handgeklap. Precies alsof ze
er zo al niet gek genoeg uitziet. Ieder
een heeft zo zijn manier om zijn be
nei^ eens te rekken... of te verrek
ken. Voor mijn paart verkies ik de
begane grond.
NIÉUWE MESJES SNIJDEN GOED.
D'r was evenveel belangstelling
voor een andere nieuwigheidje dat
's anderendaags werd ingeluid. Nieuw
was het eigenlijk niet meer, maar
sinds de bevrijding was men er nog
niet opnieuw meê, begonnen. Met de
kamerconcerten voor bedienden en
arbeiders. Voor de civiele prijs van
een bel-ga en met goeikepe pinten.
Wablief meneren! Het zaaltje zat
stampvol.
Dat blijft niet duren, zeiden de in
richters. Er zijn er te veel die tegen
die serieuze muziek niet kunnen en
die zolang niet kunnen zwijgen. Nieu
we mesjes snijden goed.
Ondertussen was er een tekort aan
zitplaatsen. De heren stonden hun
plaats af aan de dames, de wakkere
jongelingen aan de edele grijsaards.
Ja, ja, zelfs Minister Vermeylen was
van de partij en hij stond zijn stoei
af aan zijn collega Minister Huys-
mans. Kamiel zette zich neer en Mi
nister Vermeylen deed zoals de ande
re luisteraars: hij zette zich neer op
de grond.
DE TWEEDE JEUGD
VAN KAMIEL HUTSMANS.
In de Senaat had Minister Huys-
mans nog zijn zalvende woorden be
steed aan de Socialist Missiaen die
weer eens een woestijnpredikatie
hield over het officieel onderwijs, de
zoveelste. Zou dat soms geen zieke
lijke obsessie zijn van die profeet van
het officieel onderwijs, een soort
Messiamisme, iets dat van tijd tot
tijd weerkeert lijk een. chronische
bronchite of lijk een kwaad gezwel
dat moet uitbreken. Onze goeie vriend
Missiaen heeft de Senatoren een pin-
te goed bloed bezorgd. Hij was een
paar keren te onvoorzichtig maar
werd algauw in de wielen gereden
door Senator Sobry.
Minister Huysmans kon hem tpch
nog tevreden stellen en hij was blij
van op de. woorden van de Mexicaan
se troubadour Camille te kunnen be
trouwen omdat, zeide hij, de Minis
ter van de toekomst toch niet veel
meer moet verwachten. Bijlange niet,
zei Senator Baur, zie hem daar maar
eens zitten, onze Minister; hij is in
zijn tweede jeugd!
DE SOCIALISTEN KRIJGEN NIET
ALTIJD HUN ZIN.
Intussen had men in de Kamer al
een nieuwe wet gemaakt over de
epuratle. Daardoor zullen vele men
sen die voor goed van hun burger
rechten waren beroofd, nu toch op
nieuw in beroep kunnen gaan voor
gewone rechtbanken.
En toen kwam ook de kat op de
koord.
Daar was een wetsvoorstel van de
C. V. P.-er De Taye uit Kortrijk over
de aanmoediging met premies van de
bouw van kleine woningen. De So
cialisten zouden proberen om het
voorstel in den dieperik te helpen.
Waaróm? Vooreerst omdat ze op
hunnen socialistische» teen gestampt
waren, nu dat de C. V. P. voor den
dag kwam met een voorstel over eeu
zaak waarover zij zelf al veel woor
den den nek gekraakt hadden zonder
met iets bruikbaars voor den dag te
komen.
En verder? Omdat de Socialisten
niks moeten weten van de aanbouw
van private woningen maar veel meer
voelen voor grote huizenblokken en
huurkazernes. Dat is.natuurlijk hun
zaak. Zij weten natuurlijk best hoe
ze het moeten aanleggen om de pro
letariërs in alle eeuwigheid tot prole
tariërs te verdoemen in dergelijke
mierennesten.
Eerst kwam de Socialist Bruniaut,
die ook architect is. aan het woord.
Hij wist natuurlijk alles veel beter en
zei dat het voorstel op niks en trok
en opnieuw in de commissie moest
besproken worden. Het kwam na
tuurlijk weer zo ver dat daarover
moest gestemd worden, maar de ver
zending naar de commissie werd niet
goedgekeurd en de behandeling volg
de haar normaal verloop. En een
tweede keer werden de Socialisten in
het ongelijk gesteld, toen ze mei;
hun Wallingantisehe vrienden een.
trucje probeerden. Ze wilden de voor
ziene kredieten in 3 delen splitsen:
1.000 miilioen vo'or Wallonië, 1.000
miilioen voor Vlaanderen eii 500 mii
lioen voor Brabant
Elk zijn deel, dat is rechtvaardig,
zeiden zij.
Ah, neen hé, zei de C V.P.-er Ver
gels, dat is absoluut niet rechtvaar
dig, want de Walen tellen 1,2 miilioen
inwoners minder. Ja, en heel wat
gezinnen minder ook, voegde de
C. V. P.-er De Taye er aan toe.
En het kwam weer tot een stem
ming en weer werden de Socialisten
in het ongelijk gesteld. Dat zal' hun
goed doen. Ze zouden op den duur
nog denken dat ze geen ongelijk
meer kunnen krijgen.
WAAR IS SPAAK NU?
De Socialisten hebben weer een oud
plaatje op de versleten fonograaf van
hun Koningslaster gelegd. Het is al
lang geweten dat Öe Koning zijn tan
den heeft laten verzorgen binst de
bezetting te Weenen. Achiel Vair
Acker heeft het al eens gezegd in
1945. En nu komen zijn Socialistische
vrienden daar weer mee voor den dag.
En met getuigenissen varf gewezen
gestapisten. Zij zijn zij nog zo vies
niet gevallen die Socialisten. Van al
le. hout kunnen ze pijlen maken, Ms
't maar is om op de Koning af te ge
ven. Wanneer ze echter naar zulke
belachelijke bewijsvoeringen grijpen,
dan zullen ze op den duur alleen ons
misprijzend medelijden kunnen op
wekken.
Intussen is het eigenlijk daar niet
dat hunne schoen duwt. De Socialis
ten zitten op hun ongemak, wreed
op hun ongemak.
Tegen wil en dank moeten ze nu
wel mee stappen om het vrouwen-
stemrecht te stemmen. Ze doen na
tuurlijk alsof ze niet beter wensen,
hoe eer hoe liever. En dan ligt die
volkstelling ook geweldig op hun
maag. Dat zijn twee zaken die aan
de politieke horizonten van ons iand,
neg wel eens een paar sterren zou
den kunnen doen vallen, vooral in
de Walenstreek. En beeld u dan maar
eens in dat er in die omstandighe
den een volksraadpleging gehouden
wordt of een nieuwe verkiezing.
Nee daar moeten de Socialisten
niks van hebben.
En daarom doen ze een beetje
zenuwachtig. Ze voelen zich bijlange
niet op hun gemak, maar ze weten
nog niet goed wat ze moeten doen
om de toestand te doen verande
ren: Regeringscrisis? Kamerontbin
ding? Wi'e zal het hen zeggen?
En ze hebben ook geen overdreven
vertrouwen in Eerste-Minister Spaak.
Ja, die heeft weer van zich doen
spreken.
Hij was ziek, zei men, maar hij
zou genezen zijn 's anderendaags..
Ah, bon, zei men: Mijnheer Spaak
is ziek.
Ja, ja, zei men op het Ministerie,
hij is ziek en ge moét het niet gelo
ven als ze u zeggen dat hij op reis
is naar de Koning. Want de Koning
is zelf al vertrokken.
Wablief? De Koning is nog lang
niet vertrokken, zeiden de journalis
ten. Dus is al de rest ook maar kin
derpraat. En iedereen zei nu dat dhr
Spaak naar Zwitserland was gereisd.
Met de auto? Met de trein? Per vlieg
tuig? Wie zal het zeggen?
Intussen is men een beetje wan
trouwig geworden tegenover onze
Eerste-Minister, als hij een beetje, te
lang. weg blijft: Waar mag hij nu
weer zitten?
Nadat verschillende landen uit West-Europa met v/atersnood af te reke
nen Hadden, bleef thans ook Engeland niet gespaard. In de vallei van de
Severn werd ondermeer Het dorpje Shrewsbury volledig onder water ge-
*et en werden de «traten herschapen in rivieren op dewelke de inwoner*
met bootje* rondvaarden om de op hun verdieping opge»lo(«j» iawonei*
van levensmiddelen ie voorzien.
