De lastige weg naar de Vrede
DE WEEK IN ONS LAND
Hoeveel is Udat weerd?
De Berlijnse Crisis voor
de Veiligheidsraad
loffelijk vermoord gevonden
in de duinen te Oostdninkerke
De leugens v
Jachtwachter Louis Legein
De uitslagen
der Volkstelling
-i
KATHOLIEK WEEKBLAD VAN WESTVLAANDEREN
West-Vlaanderen aan
groei der Bevolking met
10 °/o sedert 1930.
BUITENLANDS OVERZICHT
DE NIEUWE UURRE
GELING DER TRAMS
mm lm m
Bemiddelingspoging der kleine
landen mislukt.
Eis der Westersen Opheffing van Blokkade
Eis der Sovjets Afvoering van de Agenda
Berlijnse luchtbrug blijft onveilig.
Bij het bezoek der mijnwer
Wij verklaren dat he
en arbeiders, zelf social
van de Koning wensen
Stropersdrama of Roofmoord 1
Zijn lijk werd in een zak gestopt en in het
zand gedolven. - Twee aanhoudingen.
Zaterctesi 16 Okt. 1848.
BESTUUR EN REDACTIE
Gasthuisstraat 19, Poperinge.
Telefoon 3. Postcheck 47.63.60.
ABONNEMENTSPRIJS VOOR:
België tot- Nieuwjaar 22 fr.
Belgisch Congo 3,fr. p. week.
Frankrijk Holland 3.fr. p. week.
Andere landen 3,50 fr. p. week.
Uitgave POPERÏNGE-IEPER-WERVIK en Omliggende
Aangesloten bi; V.B.P.P.
HET
KELIJKS
3* JAAR Nf 42.
PRIJS PER Nr; 2 FRANK,
Een week te vroeg?
*t Is mogelijk, maar, als wij, de
groten, nu eens 't voorbeeld volg
den van die kleine mannekes en
van die kleintjes uit het vierde
studiejaar! Zo wij nu eens één
wesk spaarden; een paar «ex
ports», een paar pakjes Belga's;
zo we nu wat chocolade en super-
chocolade, zo we nu wat... pralines
en andere dergelijke omzetten
uitspaarden... dan zou er op Mis
siezondag nagenoeg geen klutter-
geld meer ln de schaal gelegd
worden; en 't schoonste nog!
we zouden veel gegeven heb
ben zonder dat het ons een cent
kostte! Het zou ons iets anders
hebben gekost; 't is waar: een
kleine opoffering, een kleine ver
sterving. Wat houdt dat toch in,
zeggen de... kleinen! Kom, zouden
wij dat niet kunnen? Of zouden
wij dat niet durven proberen?
Voor twintig jaar werd te
Moorslede Pater Lievens her
dacht, de grote Vlaamse Zende
ling uit Indië; op de plaats van
die gemeente staat het beeld, het
ruiterstandbeeld van Gods IJl-
bode van die man die paarden
ka not reed om overal rond zijn
Volk te bezoeken, te onderwijzen,
te... verdedigen.
Ik herinner me nog zo goed
dat in de voordrachten over Pa
ter Lievens, iedere keer gespro
ken werd over de Zemindars
Dat waren, een soort Mohame-
daanse eigenaars die de arme
Hindoes uit dien hoek waar Lie
vens arbeidde, letterlijk het vel
afstroopten. Lievens verkeerde op
voet van oorlog met die uitbui
ters. Heler dagen verscheen Lie
vens voor' de rechtbanken om
zijn doodarme Hindoes, christe
nen of niet. uit de klauwen te
halen van die onmensen.
Onthoud dat, twintig jaar lang!
Maar, pas enkele weken gele
den, stond in al de bladen dat de
nieuwe staat Hindostan oorlog-
voerde tegen de onafhankelijke
staat Hyderabad. Hindostan kon
maar niet dulden dal een Moha-
medaans vorst de baas bleef over
een volk dat voor 80 pro cent
Hindoes is. De vorst gaf toe na
dat hij had ingezien dat zijn le
ger niet bestand was tegen de
troepen van Hindostan en dat het
vrijwilligers-leger van de Ze
mindars reeds harde klappen
had gekregen.
Ziet ge; daar waren ze weer
die... Zemindars uit Lieven's tijd.
Ze waren gebleven de verdruk
kers van een arme bevolking, ze
hadden naar de wapens gegre
pen om hun dwingelandij te kun
nen handhaven. Hindostan wen
ste niet alleen de stamgenoten
te bevrijden maar tevens het
communisme tegen te houden dat
alleen daar kans heeft waar de
miserie weelderig tiert.
Beschavingswerk!
Dat is de rol van de Zendelin
gen, hun roeping en taak. Het
werd zo dikwijls gezegd en her
haald; 't gebeurt zelfs dat fa-
meuse papenvreters erkennen
dat de zendelingen onschatbare
diensten bewijzen.
En toch! toch waren wij zelf
te veel van mening dat het werk
van onze zendelingen uitsluitend
bestond in 't verzorgen van zie
ken, van oud-versleten mensen,
om ten slotte al die sukkelaars
te dopen. Wij dachten dat daar
buiten de zendeling scholen
stichtte om die zwarten, bruinen
of gelen onderwijs te verschaffen.
We keken misschien wel, maar
we zagen niet.
We vonden het schoon en held
haftig van wege die jonge knappe
zendelingen, priesters, broeders
en zusters, van huis weg te gaan
naar alle mogelijke streken, niet
op avonturen, niet om handel te
drijven, niet om geld te winnen,
maar om in armoê te sukkelen,
in armoê en miserie jaren lang
te zwoegen te tjolen om... ziel
tjes te winnen. Wij bewonderden
dat, anderen vonden dat gek en
dwaas en de vrekken beweerden
dat 't niet nodig was geld te ge
ven aan mensen die de miserie
gezocht hadden.
Maar de tijd en de tijdsom
standigheden verplichten ons te
kijken en te... zien!
Er zijn nog een ander soort
zendelingen.
Azië is er van vergeven.
Ze zitten Afrika rond.
Die zendelingen worden ge
stuurd met een bepaald doel:
zieltjes te winnen voor de... re
volutie!
Hadden de Fransen de missies
gesteund in Indo-China in plaats
van er scholen zonder God op te
richten, ze hadden er de bloedi
ge revolutie niet gekend; 't zou
hun nog in deze dagen niet zo
veel bloed kosten.
Hadden de Engelsen ln Malei-
zië meer de katholieke zendelin
gen gesteund, in plaats van die
te... dulden, ze zouden de huidi
ge moeilijkheden hebben verme
den.
De zendelingen hebben immers
heel iets anders gedaan... Zij heb
ben niet alleen de inboorlingen
gedoopt!... Dat is toch een beetje
öhze eigen mening! Er is wel
meer verschil tussen een gedoop
te... wilde en een ongedoopte!
Van die christenen poogden ze
hele mensen te maken... een
werk van langen adem, zo ge
't weet! Hele mensen, dat is dan
ook beschaafde mensen. Dat de
den de vreemde zendelingen in
ons eigen gewesten, maar ja dat
is meer dan honderden jaren gele
den! We vergeten dat onze be
schaving, onze welvaart ten slot
te te danken is aan die zendelin
gen.
Er is nu echter een land dat
beschaving belooft en welvaart
aan alle achterlijke... en ge
knechte volkeren. De zendelin
gen van dat land beloven zelfs die
beschaving en die welvaart in
ons land!
Overal, over de hele wereld,
heeft dat land ziin zendelingen.
Ge weet wel dat ik Rusland be
doel.
Ziet gij morgen China en In
dië in de greep van dat land? En.
zoals tegen de Zemindars, staan
onze zendelingen thans in de eer
ste linie, aan het front van alle
missielanden om de ware bescha
ving, om ONS te redden!
Hoeveel is U die werking der
Zendelingen weerd?
We keken zonder te zien. Ge
looft ge 't nu?
't Kan gebeuren dat een kwi
bus nu nog zijn schouders ophaalt
en niet begrijpt. Ais ge nu een
week spaart en geeft zonder dat
het 17 kost,.,!. Antwoord nu zelf
op Missiezondag.
PÉ VLAMYNCK.
In het Staatsblad verschenen thans
ook de gegevens voor West-Vlaande
ren na de volkstelling gehouden op
31 December 1947.
Deze gegevens zijn
Totale bevolking op 31 De-
cember
1947
996.449
In 1930
901.584
Vermeerdering
94.865
10,22
Per arrondissement luiden de
cijfers:
1945
1930
Aan
groei
Brugge
199.396
175.067
13.90%
Diksmuide
48.252
45.837
5,27%
Iepe~
123.278
118.816
3,76%'
Kortrijk
274.263
245.033
11,93%
Oostende
107.654
97.782
10,10%
Roeselare
134.649
109.140
14.21%
Tielt
74.257
69.377
7.01%
Veurne
44.720
40.536
10,32%
Deze cijfers zijn, zoals men ziet,
onverdeeld gunstig voor alle arron
dissementen van de provincie West-
Vlaanderen. West-Vlaanderen blijft
een- door en door krachtig Vlaams
gewest, waar de moderne decaden
tie van het avondland nog weinig
vat op heeft. Want men hcude goed
voor ogen dat de inwijking hier de
cijfers niet vervalstzoals in de
mijïlbekkens, integendeel, voortdu
rend zien West-Vlamingen zich ge
noodzaakt om den brode naai- Brus
sel, naar Noord-Frans gebied of naar
andere industrie-centra uit te wijken.
De verhoging is daarom relatief ook
belangrijks/' in Brugge, Kortrijk en
Roeselare (bijzonder Roeselare), ge
westen waar de industriële bedrijvig
heid het sterkst is.
Ter illustratie: In 1846 telde West-
Vlaanderen 641.720 inwoners; in
1900: 805.236.
in voege vanaf Zondag 3
Oktober, vinden onze le
zers in dit nummer op ons
6e blad.
DUIZENDE DOSSIERS VAN
OORLOGSSCHADE
BIJ BRAND VERNIELD
TE ANTWERPEN
Te Antwerpen brak in de nacht
van Maandag op Dinsdag jl. brand
uit in het bureau voor Oorlogsschade.
De brand ontstond in de kamer waar
duizende dossiers voor oorlogsschade
opgestapeld lagen. Het bureau met
alle dossiers brandde uit alsmede
het nevengelegen bureau van de di
recteur.
DANKBAARHEID
Reeds meer dan 100 dagen en nach
ten verzeke-t de Amerikaanse Lucht
vaarttransport de bevoorrading van
Berlijn. De 100= dag begaf de Bur
gemeester- van Berlijn, vergezeld van
talrijke inwoners en kinderen, zich
naar het Tempel hof vhegplein om er
de vliegers te bedanken, waarna de
bevolking hen met bloemen en ge
schenken overlaadde.
DE LAATSTE SCHILDER
VAN MONTMARTRE
Montmartre werd steeds het paradijs
der schilders genoemd. Nu echter
trekken alle artistcn naar de linker
Belneoever op. Deze oude schilder,
Welke met zoveel liefde een schilder
achtig hoekje nabij de vermaarde II.
Sart kerk van Montmartre op het
doek brengt, heeft men de bijnaam
«laatfte schilder van Montmar
tre gegeven.
BEMIDDELINGSPOGING
DER KLEINE LANDEN
De Veiligheidsraad had dus beslo
ten de klacht der Westerse Mogend
heden tegen Rusland, inzake de blok
kade van Berlijn, op de agenda te
plaatsen, maar een debat over de
kwestie werd dan uitgesteld doordat
de zitting van de Veiligheidsraad
voor onbepaalde tijd verdaagd werd.
Van deze rustpoos hebben de zes
kleine landen, vertegenwoordigd in
de Veiligheidsraad, zijnde Argen
tinië, Columbië, Syrië, België, Cana
da en China alsdan genoemd
Kleine Veiligheidsraad gebruik
gemaakt om een bemiddelingspoging
in te zetten en belastten zij de Hr
Bramuglia hiermede. Hr Bramuglia
is de Argentijnse afgevaardigde bij
de Veiligheidsraad en de Voorzitter
ervan voor de besprekingen inzake
de Berlijnse crisis.
Achter de schermen werden dus
niet officiële besprekingen en onder
handelingen ingezet.
Tevens werd gewerkt aan de opstel
van de resolutie welke aan de Vei
ligheidsraad zou worden voorgelegd
tot besluit van het debat.
Van Amerikaanse zijde was ver
klaard geworden dat de U.S.A. bereid
zou zijn besprekingen der Vier Minis
ters van Buitenlandse Zaken in te
zetten zo te gelijkertijd de blokkade
van Berlijn zou worden geheven.
In die zin zou zijn geijverd door
de Hr Bramuglia, die een onderhoud
had met de Hr Visjinski, de Russi
sche afgevaardigde.
Aldus kwam reeds nieuwe hoop op
een compromis.
De Hr Evatt, de Australische afge
vaardigde en tevens voorzitter van
de U.N.O., stelde een bestand van 3
maanden te Berlijn voor.
Zondag bleek het dat de Hr Visjin
ski wachtte op antwoord uit Moskou
en dat de Zes het ertoe aanlegden om
tegelijkertijd te verkrijgen: 1. ophef
fing van blokkade; 2. bijeenkomst
der Vier; 3. Berlijn van de agenda.
EEN GESCHIL RIJST TUS
SEN PREDISENT TRUMAN
EN GENERAAL MARSHALL
H. Truman wilde bemiddelaar
sturen naar Moskou.
Wijl de Hr Bramuglia, gesteund
door de Kleine Veiligheidsraad
volop aan het bemiddelen was, bracht
een bericht uit Washington een coup
de théatre teweeg. Er werd namelijk
gemeld dat President Truman een
vredesgezantde Hr Vinson, de
eerste Voorzitter van het opperste
Gerechtshof der U.S.A., naar Moskou
wilde sturen om met Maarschalk Sta
lin te onderhandelen.
Dit bericht verwekte verslagenheid
bij Britten en Fransen; immers het
zenden van een U.S.A.-vredesgezant
zou een eenzijdige zet zijn, wijl nu
juist de drie Westerse mogendheden
te Parijs tot eenheid van houding
waren gekomen. Het zou een terzij
destelling zijn voor Groot-Brittanje
en Frankrijk.
Ook Generaal Marshall was met
het voorstel van Hr Truman niet ak
koord en reisde onmiddellijk af naar
Washington.
Na de bespreking tussen de HH.
Truman en Marshall werd medege
deeld dat President Truman de Hr
Vinson niet naar Moskou zou zenden
en dat zijn inzicht slechts zou ge
weest zijn deze naar de Russische
hoofdstad te sturen om er het vraag
stuk der atoomenergie te behandelen.
In de meeste Amerikaanse bladen
werd President Truman gelaakt om
zijn onverwachte eenzijdige tussen
komst en het werd hem als een blun
der van belang aangewreven. Andere
bladen hielden voor dat President
Truman, op wie alleen de aanwen
ding van de atoombom berust, ge
zwicht was voor deze verantwoorde
lijkheid.
DE BEMIDDELINGSPOGING
MISLUKT
Westerse Mogendheden eisen
voor alles de opheffing der
Berlijnse blokkade.
Bij zijn terugkeer te Parijs ver
klaarde Generaal Marshall dat de
eerste voorwaarde door de U.SJV. ge
steld voor een bijeenkomst der vier
ministers van Buitenlandse Zaken
steeds de opheffing der blokkade van
Berlijn bleef, en dat deze opheffing
absoluut de aanvaarding van de be
sprekingen moest voorafgaan.
Hij bevestigde verder dat er hier
omtrent volledige overeenstemming
bestond met Groot-Brittanje en
Frankrijk.
Hieruit bleek dat de houding der
Westerse mogendheden stugger was
geworden en zij niet meer bereid wa
ren een gelijktijdige opheffing en in
zet van bespreking te aanvaarden.
Tevens publiceerde London een
Witboek over de besprekingen te
Moskou waarin werd gezegd dat Mos
kou niet het inzicht heeft een ak
koord te bereiken dan volgens eige
ne voorwaarden en dat het doel der
Russen is Berlijn volledig onder hun
toezicht te brengen. In het boek werd
tevens een critiek uitgebracht op de
Sovjet-politiek tegenover Duitsland
in het algemeen.
Aan de Hr Bramuglia werd dan
door de Westersen bekend gemaakt
dat er geen sprake zijn kon van een
bemiddeling zolang de blokkade niet
was opgeheven.
(Zie vervolg 6* blad
ELK BLIJFT OP ZIJN
STANDPUNT
Te midden de ontelbare verga
deringen van de talrijke Uno-
commissies is er toch maar één
kwestie die de wereld bezig houdt
boven alle andere: het debat in
de Veiligheidsraad omtrent de
Berlijnse kwestie, de pogingen der
zes neutralen om tot een vergelijk
te komen: i.a.w. de kwestie van
de verhoudingen tussen de West
machten en het Oosters Blok
En in dit verband was er tijf
dens de jongste acht dagen maar-
weinig nieuws. In één woord ge
zegd: elk bleef op zijn standpunt,
de Westelijken weigeren te on
derhandelen zolang de blokkade
van Berlijn niet opgeheven wordt,
en de Sovjets weigeren de blok
kade op te heffen zolang er niet
over Duitsland in zijn geheel on
derhandeld wordt.
Volkom.en uitzichtloos schijnt
de toestand daarom nochtans
niet te zijn en indien het ant
woord uit Moskou op de vragen
die door de Argentijn Bramuglia
in naam der zes neutralen wer
den gesteld, enigszins gunstig is,
mogen wij hopen dat de kwestie
voorlopig zal uit de voeten zijn
en dat aan beide eisen samen
zou voldaan wordende blokkade
zou opgeheven worden terwijl de
vier Ministers van Buitenlandse
Zaken hun Duitslandbesprekingen
zouden hervatten.
Men zal zich herinneren dat
die Duitslandbesprekingen die
verleden jaar te Londen doorgin
gen, door de Westmachten wer
den afgebroken omdat Molotov
totaal onhandelbaar ivas en dé
conferentie alleen maar wilde
gebruiken als een klankbord voor
zijn politieke propagandaspeeches
bestemd voor internationaal ge
bruik, en vooral gericht om de
sympathie van het Duitse volk
voor Rusland te winnen.
Toen dat spelletje gedaan was,
ging elk zijns weegs. Wat vooral
wilde zeggen dat de Westmach
ten nu ook alle juridische scru
pules over boord gooiden en
daadwerkelijk de aparte organi
satie van West-Duitsland op het
getouw zetten. Dit leidde dan
eerst tot het oprichten van de
Brits-Amerikaanse Bizone, ver
der tot de westelijke munther
vorming en tot de aanbevelingen
van Londen betreffende het op
richten van een algemeen V/est-
Duitse regering met zetel te
Frankfurt.
Het moet nu wel zijn dat deze
realistische Duitslandpolitiek der
Westmachten weinig graan op de
molen der Sovjets heeft gébracht,
aangezien ze thans impliciet er
kennen dat geheel de blokkade
van Berlijn in de grond een doel
heeft dat veel verder gaat dan
het verdrijven van de Westmach
ten uit Berlijn. Watliet Krem
lin wil is: dat de onderhandelin
gen der vier over het Duits pro
bleem en het vredesverdrag met
Duitsland zouden hervat worden.
Er is bijgevolg een oplossing
voor de Berlijnse crisis te vinden
indien, zoals Bramuglia voorstelt,
beide zaken samen zouden gebeu
ren. Op die manier zouden beide
partijen hun slag hebben thuis
gehaald, iaat een noodzakelijke
psychologische voorwaarde is na
zolange publieke disputen.
De vraag blijft nochtans open
voor hoelang die oplossing een
oplossing zou zijn. We mogen in
derdaad veronderstellen dat de
Westmachten nu, minder nog dan
vroeger, bereid zijn de conferen
tie der vier opnieuw te laten bij
eenroepen om Molotov opnieuio
een platform te geven van waar
hij de Duitsers kan toespreken
en opjagen en zonder dat er re
delijk kan opgeschoten ivorden
met het vredesverdrag.
Het zou inderdaad tot niets die
nen en de huidige crisis zou
slechts schijnbaar opgelost zijn
indien de nieuwe samenkomst der
vier ministers slechts tot een
nieuwe breuk zou leiden.
Het ware bijgevolg wel een
pluimke op de hoed van de Uno
moest het huidig conflict kunnen
geregeld worden, maar een sterk
optimisme zou, volgens ons, daar
door nog niet gewettigd w.orden
aangezien de moeilijkheden elk
ogenblik zouden kunnen herbe
ginnen. Al moeten wij veronder- slaan dan is het beter en ver
stellen dat de Westmachten hun t kieslijker ze nu met ultimatums
voorzorgen zoveel mogelijk zullen] op de knieën te dwingen dan la-
nemen en dat zij de onderbande- ter ze met de wapens in de vuist
lingen over Duitsland niet zullen en ten koste van onnoemelijk
hervatten vooraleer zij enig idee I leed te moeten verslaan.
hebben van de toegevingen waar
toe Rusland in dit verband bereid
is en welke eisen de Sovjets mor
dicus staande houden.
De besprekingen onder andere
voorwaarden terug aanknopen
ware onbegonnen werk.
DE REDE VAN CHURCHILL
Intussen heeft Churchill, die op
dit ogenblik geen internationaal
politieke verantwoordelijkheid
draagt, weer eens een van die
speeches afgestoken die als een
atoombom midden op een rustige
stad vallen.
Het «oude oorlogspaardzoals
de Engelsen hem wel eens noe
men, heeft noch min noch meer
het volgende gezegd: wij moeten
met Rusland tot een accoord ko
men, zolang ioij nog alleen zijn
die ons over het bezit van de
atoombom mogen verheugen. Dat
betekent in duidelijker woorden:
wij moeten de atoombom als ar
gument gebruiken om Rusland
een accoord af te dwingen zoals
we dat willen en wensen, want
zo we met de Sovjets geen ac
coord kunnen bereiken vóór ze
zelf ook over atoombommen be
schikken, dan zullen ze tot geen
enkele redelijke overeenkomst
meer te brengen zijn.
Dat schijnt de diepere zin te
zijn van Churchill's woorden.
Naar onze mening echter moet
de grond van zijn gedachten nog
diéper gezocht worden, en komt
het hierop ?ieer dat men Rusland
onmiddellijk klein moet krijgen
ofdat we anders naar een nieuwe
ivereldoorlog gaan. Want inder
daad. zo we Rusland alleen ac-
coorden opdringen, maar zijn po
litiek en militair systeem intact
laten, dan hebben toe alleen en
kele jaren vrede gewonnen, maar
niet de vrede als rsodanig, en het
ressentiment van de Sovjets, de
revanchegeest zal zo groot zijn
dat zij naar geweldmethodes zul
len stormen en dat de atoomoor
log zal losbarsten.
Wil men dus tot een definitie
ve vreedzame regeling met het
Kremlin komen en dat schijnt
wel het doel door Churchill aan
gewezen dan moet men, vol
gens de Britse staatsman, geen
politiek van diplomatieke onder
handelingen maar een politiek
van ultimatums voeren en wel zo
lang en zodanig tot men alle
waarborgen heeft dat Rusland
geen derde wereldoorlog zal kun
nen ontketenen.
Die politiek nu kan alleen
winstgevend zijn en kan alleen
maar gevoerd worden zolang wij
alleen over het superieur wapen,
de atoombom, beschikken; voor
dat wapen zal het Kremlin zwich
ten en toegeven.
Die redenering van Churchill
tot in haar laatste consequenties
door gevoerd, is weer van een ijze
ren logica. Indien men inderdaad
voor vaststaand aanneemt dat
de Sovjets wereldimperialisten
zijn en alleen maar het gunstig
ogenblik afwachten om toe te
VREDE DOOR
WERELDREGERING?
Men zal ons misschien voor
pessimist .verslijten, maar wij
zien de toekomst maar somber
in. Wij staan inderdaad met twee
wereldimperialismeneen Ame
rikaans en een Russisch. De
Amerikanen moeten in de grond
de thesis van Churchill zeer aan
trekkelijk vinden, terwijl de Rus
sen het voorlopig houden bij de
stelling dat de communistische
en kapitalistische landen in vre
de naast elkaar kunnen leven.
Die stelling der Russen ware de
juiste moesten wij het kunnen
brengen tot een wereldregering
zoals we reeds herhaaldelijk heb
ben aangetoond. Maar bestaat
daar kans toe zolang niet een
van beide imper+ilismen is uitge
roeid of zolang niet beide hun
imperialistische strekking hebben
afgelegd? Wij geloven het niet.
En waarom? Omdat wereldre
gering betekent dat allen zich
daaraan zouden moeten onder
werpen. Welnu in die wereldrege
ring zal fataal het ene of het an
dere kamp de meerderheid heb
ben en zal die meerderheid bij
gevolg haar wil aan de minder
heid willen opdringen. In de hui
dige omstandigheden is het dui
delijk. dat de Amerikanen over
die meerderheid in de wereld be
schikken. Vandaar ook al de
moeilijkheden en strubbelingen
vanwege de Sovjets in de schoot
van de Uno. Zodra het Sovjet
kamp echter over de meerderheid
zou beschikken, zouden wij het
tegenovergestelde spel zien be
ginnen.
In de veronderstelling nu dat
een wereldregering zou tot stand
komen, zouden we voor de zelfde
feiten geplaatst zijn en we zou
den geen stap vooruitgegaan zijn.
Er zijn dan ook naar onze me
ning maar drie oplossingen mo
gelijk: ofwel wordt het conflict
eensdaags op gruwelijke wijze
uitgevochten, ofwel slaan de
Amerikanen de weg in door Chur
chill ingeslagen, ofwel leven we
gedurende jaren op gewapende
vredesvoet in de hoop dat de vol
keren intussen zodanig zullen
evolueren dat een vreedzame sa
menwerking van allen mogelijk
wordt. Dit veronderstelt echter
een loslaten van de communisti
sche ideologie en een omvorming
van het autoritair en dictatoriaal
regime in het Oosten. Of die
evolutie nu binnen afzienbare
tijd te verwachten is blijft een
open vraag.
Intussen zijn wij echter ver
plicht tussen beide kampen te
kiezen en aangezien wij voor on
ze beschaving en ons geestelijk
erfgoed het minst gevaar lopen
langs de kant van het Westen,
moeten wij de Amerikaanse kaart
spelen, zonder daarom ook maar
één mogelijkheid te verioaarlo-
zen om beide kampen te verzoe
nen.
13-10-48. V. WESTERLINCK.
Zo schrijven Socialistische mi
Men weet dat Le Peuple wiens
haat tegen Koning Leopold aan het
ziekelijke grenst, woedend is omdat
Waalse mijnwei-kers te Pregny bij
onze Vorst zijn geweest, om hun ge
voelens van aanhankelijkheid te be
tuigen. In drie, vier artikelen heeft
de moniteur van de B. S. P. getracht
deze mensen belachelijk te maken,
hun de qualiteit van socialist afge
streden, om te slotte het supreem
scheldwoord te gebruiken dat na
tuurlijk niet mocht ontbreken
inciviek!
De in kwestie gestelde arbeiders
hebben het echter niet zó gelaten
en stuurden naar Le Peupleeen
recht van antwoord, dat een klinken
de afstraffing is.
Men zal in dit wederwoord der
Waalse mijnwerkers vooral twee ar
gumenten opmerken, die het pro
bleem naar de kern tasten:
1. De anti-Koningshetze is een po
litieke campagne, die niets te maken
heeft met de verdediging der arbei
dersklasse.
2. Door socialist te stemmen, be
tuigen de arbeiders niet hun vijan
digheid tegen de Koning, maar al
leen hun trouw aan de partij, die
zij als de beste verdedigster van him
belangen beschouwen.
Daarom is de volksraadpleging een
noodzakelijkheid.
Hier volgt de brief door de mijn
werkers aan Le Peupletoege
stuurd
Heer Bestuurder,
Wij lezen in Le Peuplevan
25 September en 2 October, onder
titel: «Leugen en Maskaradeen
«De reizigers voor Pregny... instap
pen Artikels waar het gaat over
mijnwerkers en oud-mijnwerkers,
wat wij ook zijn, die eraan gehouden
hebben aan hun Vorst Leopold III
de verzekering van hun trouw te
gaan aanbieden, op Maandag 20 Sep
tember 1948, te Pregny.
Gij zult dit schrijven willen aan
zien als recht op antwoorden
inlassen op zelfde plaats en in zelf
de letter als voornoemde artikels.
Le Peupleheeft beweerd dat
onder de mijnwerkers en. oud-mijn
werkers die naar de Koning toe zijn
gegaan, geen enkel socialist was.
De ondergetekenden verklaren for
meel dat zij tot de socialistische or
ganismen behoren, met name:
VERMEERSCH ACHILLE, oud-
mijnwerker, verplicht de mijn te
verlaten Wegens zware verwonding
opgelopen tijdens de oorlog 1914-18,
behoort tot een bekende socialistische
familie en is ingeschreven in de
«Belgische Metaalbewerkerscentrale»
als: Lid Nr 386.
GLINEUR RAYMOND, mijnwer
ker, thans met pensioen als ge
volg van een in de mijn opgelopen
invaliditeit, als mijnwerker jnge-
Vorige week Vrij
dag, 8 Oktober ji.,
rond 2 uur in de
namiddag, werd te
Oostduin kerke het
verminkte lijk van
Louis Legein door
't Parket van Veur-
ne ontgraven in
de duinen tegen
het Oostduinkerkse
strand. Uit het eer
ste onderzoek van de gerechtsdokter
bleek onmiddellijk dat het slachtof
fer door zijn eigen wapen werd om
't leven gebracht. Een onmenselijk
drama had zich in de duinen afge
speeld!
DE LIQUIDATIE DER REPRESSIE
Uit de tekst der Begroting van het
Ministerie van Justitie blijkt dat er
thans nog slechts 5 bestendige krijgs
raden bestaan, dat op 1 September jl.
nog 2.737 zaken in onderzoek waren
waarvan 1198 ten laste van militai
ren wegens overtreding op het ge
meen recht. Voor misdrijven tegen de
veiligheid van de staat beliep het
aantal zaken nog 673.
Verder wordt in de begroting aan
gestipt dat de bevolking op 1 Augus
tus 1945 59.680 personen bedroeg wijl
er op 18 Sept. jl. nog 17.295 gedeti
neerden waren, namelijk 11.533 poli
tieke delinquenten en 5.762 gemeen-
rechterlijke misdadigers. Met 1 Jan.
e.k. zou men klaar komen met alle
repressiedossiers.
DE BUITENLANDSE HANDEL
IN SEPTEMBER
In September werd voor een be
drag van 7.460 milliard frank goede
ren ingevoerd, waartegenover een
uitvoer staat van 6.419 milliard frank.
Het deficit bedraagt 1.041 milliard
frank óf 140 millioen minder dan in
Augustus jl.
BE WERKLOOSHEID
Volgens de statistiek van het werk
lozenfonds zijn tijdens de week van
26 September tot 2 October 1948 da
gelijks gemiddeld 82.382 volledige
werklozen geccntróleerd. Bovendien
waren er 42.SC3 gedeeltelijk of toe
vallig werkiczen
Met 'betrekking tot de vorige week
heeft men 62 volledig en 169 gedeel
telijk werklozen minder.
100 TON BONEN EN ERWTEN
GESCHONKEN VOOR DE
PALESTIJNSE VLUCHTELINGEN
De Belgische Regering heeft beslo
ten, in antwoord op de oproep van
wijlen Graaf Bernadotte ten bate
van de 330.000 Arabische en 7.000
Joodse vluchtelingen in Palestina, die
volslagen gebrek aan voeding lijden,
100 ton bonen en erwten te schen
ken.
Bij middel van het fonds tot hulp
aan de Palestijnse vluchtelingen, ge
sticht ingevolge het initiatief van
Mgr. Kerkhofs, bisschop van Luik,
werd thans met een schip ook een
tweede zending gestuurd naar Pales
tina, voor de beklagenswaardige
vluchtelingen.
Mgr. Hakin, aartsbisschop van Ga-
lilea, is anderzijds op reis naar Bel
gië om te Luik Mgr. Kerkhofs voor
zijn initiatief te komen bedanken.
DE ZAAK DER ONWETTELIJKE
MILITAIRE VRIJSTELLINGEN
Het .onderzoek ingesteld omtrent
onwettelijke invrijheidsstellingen in
het Luikse en Limburgse gewesten
brengt steeds nieuwe zaken aan het
licht. In verband hiermede werd
thans naar verluidt een directeur bij
het Ministerie van Landsverdediging
aangehouden alsmede zijn zwager,
wonende te Tongeren.
(Zie vervolg 2* blad).
pagne gevoerd tegc/i de Koning, «seï
Hem als een vijand des volks voor
te stellen. Wij, mijnwerkers, weten
dat dit het tegendeel is van de waar
heid. Wij zijn socialisten, maar wij
zijn ook vrije burgers. En wij heb
ben het als onze plicht aangezien,
de housing te desavoueren van hen
die politieke oogmerken vóór het
welzijn der arbeidersklasse plaatsen
en de arbeiders willen opruien tegen
hem, die steeds hun voorspreker was.
Dat hebben wij aan de Koning ge
zegd. En daarom wensen wij dat Hij
terugkeert.
België is een diep democratisch
land. Wij hebben het recht zon
der er voor belasterd te worden
gedachten te hebben die wij recht
vaardig oordelen.
WIJ VERKLAREN DAT DB
MEERDERHEID DER MIJNWER
KERS EN DER ARBEIDERS, ZELF
SOCIALISTEN, die niet onder druk
staan der politieke militanten. ZO
ALS WIJ DE TERUGKEER VAN
DE KONING WENSEN, omdat zij
overtuigd zijn dat alleen zijn terug
keer ons zal bijbrengen, geen rede
voeringen, maar de verwezenlijking
der edelmoedige projecten die Hij
zich had voorgenomen vóór de oor
log.
Er is een heel eenvoudig middel
om onze bewering te toetsen, nl. aan
het Belgisch volk zijn mening te
vragen door een volksraadpleging.
Indien de tegenstanders van 's Ki
llings terugkeer deze waarlijk demo
cratische oplossing afwijzen, dan is
het omdat zij weten dat het volk
aan zijn Koning gehecht blijft en
zich voor Hem zou uitspreken.
Door socialist te stemmen, hebben
wij niet tegen de Koning gestemd,
Wij hebbe.i gestemd voor de partij
die als eerste de verdediging van
onze materiële belangen heeft op
genomen.
Indien de socialistische partij waar
lijk democratisch is, zoals wij dach
ten, dan behoort het niet aan haar
politieke vertegenwoordigers, geko
zen om een sociaal programma fa
verwezenlijken, zich als rechters va. a
de Koning op te werpen. Dat men
ieders mening vrijelijk tot uiting
laat komen en zich richt naar de wil
van de meerderheid der Belgen.
Zo is, over onze houding, de waar
heid, die wij achten te moeten ken
baar maken aan uw lezers.
(g.) Achille Vermeersch-
(g.) Raymond Glineur.
(g.) Augustin Meunier.
Commentaar over deze brief is over
bodig. De socialistische bladen wor
den door hun eigen volk met hun
neus in hun... leugens gewreven.
Zou onze koningsvreter dhr Mis-
siaen die brief aan zijn lezers dur
ven mededelen?
'polderstraat
aii£<jw pöort
Hierboven een kaartje dat ons een trouw beeld geeft der streek waar
de moord gebeurde: 1) is het huis waar Legein woonde; 2) toont ons
de plaats aan waar uit een kuil het lijk van Legein bovengehaald werd.
(Deze kuil ligt op de plaats waar vroeger de Keunewegdoorliep)!
3) de plaats waar het jachtgeweer van Legein teruggevonden werd. ln
't Hannecartbosje, gelegen langs de Polderstraat; 4) plaats waar het
gasthof F"c' ter Duinengelegen is (op 406 m. van de piaata WJUBfi
't lijk gevonden werd) langs de Koninklijke Baan- 1
