IDe Drie Gezusters Randolfl
Kost één frank per dag
GEZONDHEID
Morva ELIXIR in 't drinkwater
Asepta POEDER in 't eten
SCALPIS zeep
SNOTJE EN
SNETJE IN T WESTLAND DOOR LEO ZOE/AEEUW Eigendom «Het Wekelijks Nieuws». Nadruk verboden. 30
HET WEKELIJKS NIEUWS» Zaterdag 18 Juni 1949. BIz. 8.
Roman van H. COURTS-MAHLER-
Nr 32
De nieuwste verbetering
op de Amerikaanse markt
Geen beter, geen goedkoper of de
IJSKAST GENERAL ELECTRIC
Duinkerkestraat 65- Vlamingstraat 7, Poperinge
Modellen volgens ieders beurs van 7000 30.000 fr.
Geeft alle voordelen
Fris houden van melk, boter, room,
eieren, vlees en alle voedingswaren
HET MEEST PRAKTISCHE MEUBEL
Agent der Melkmachienen Persoons
met hangende en staande ketels.
GELDLENINGEN
AAN LANDBOUWERS
KASBONS AAN TOONDER
der hennen, duiven en kiekens
door
(d-1768)
WAAROM IS HET VARKEN EEN
SCHUIF
OVER TE NEMEN te Brussel
Italie-Spanje
Portugal-Lourdes 1
i Venetie-Dolomieten
Zwitserland
G. VERLËYË
I ngeSmimste r
Telefoon 353 Izegem
Draagt 0I1S Reisprogramma
is beste waar
zuiver, vast,
zacht en klaar.
ZUIVEREÜJWÖÜÊ 4Q°/o
SCALDISWERKElf, RUIEN
te Muien. (d 1614)
SCHOON EN WELGELEGEN
BURGERSHUIS
OVER TE NEMEN
rechtover O.L.V. Kerk POPERINGE
GROTE KEUS - BESTE KWALITEIT - GEWAARBORGDE BEDIENING
DE LAAGSTE PRIJZEN
OOSTENDE
BEENHOUWERIJ
KOSTELOOS THUIS BESTELD
ALLE HERSTELLINGEN
POELJEN
Leon ARTEEL
Pypegale C,
RENINGE.
(d-1680)
Belgische Hypotheekmaatschappij
en Spaarkas .na:
ikas n v /T\
LANDBOUWERS, Met
GROOT EN GERIEVIG
RENTENIERSHUIS
f
1
Covemaeker's Süos
MEER melk! - GOEDKOPER melk!
Voor het inleggen van veevoeders
bouwt silos met beton OP2ËTTEN.
Covemaeker Georges
946) WOUHEN
WELGELEGEN WOONHUIS
f'f J&al qoed
en wel maar ik
kan bijna riieVj
BB
D'r zijn er die stoelend praten:
We zijn eens ln Zwitserland geweest,
Maar staan zo dom te gapen
Bij 't vraagje: Hebt g'al op de Kem-
[melberg gefeest?
Weer anderen gaan er fier op:
Wij kennen Parijs zo goed,
Hun eigen parochie, och Tod,
Die trappen ze met de voetl
Die mensen, ze houden van landen,
Die liggen in vreemde natuur.
Ze kennen hun eigen waranden
Zo weinig en vinden ze guur!
M'n beste Lezersschaar, men vindt
zo van die mensen, die run eigen
schoon, hun eigen mooie streek-
landschappen niet liefhebben. D'r
zijn er, die maar op hun gemak zijn
in de vreemde.
Ik, het Manneke uit de Maan,- ik
hou van die streek, waar ik voor het
ogenblik vertoef, waar alles m de
Zomer één bloeiende tuin is, waar
alles in de Winter één mooi. wit
landschap is. En dan die West-
Vlaamse bergen. Wat een streling
voor het oog, wanneer men boven
op de top de vlakte inkijkt. Die vele,
groene, gele, bruine tapijten, waarop
de zon en schaduw zich wentelen. Die
rijzige verre torens. Die rode daken,
verspreid door elkaar: een echt Lili-
putterland. Enig schoon! Men voelt
er zich de koning te rijk. Moeder de
vrouw en ik hebben dikwijls, wanneer
we nog samen waren in ons Maan-
land, eens gezegd onder elkaar: als
onze kleuters wat groter zijn gewor
den, trekken we zeker naar de West-
Vlaamse bergen. En nu ik op de
streke ben verzeild geraakt, ben ik
deze week met de fiets er op uit ge
trokken, en de bergen ingepeddeld.
Het was die dag een pracht van een
weertje: een uitgewassen, blauwe
lucht en een gezonde zon. Wat heb
ik me die dag kostelijk geamuseerd
en wat neb ik steeds blijven zeggen:
wat is ons eigen landje toch rijk aan
natuur-schoonheden. Als m'n Ma-
renta met de bengels hier eenmaal
zullen geïnstalleerd zijn, trekken we
zeker en vast naar de bergen toe als
gezonde, sportieve wandeling.
WEET GE waar ik vroeger ook
graag naartoe trok: dat was naar
Rozendaal, bij m'n tante Dhalia.
Zo reisde ik er eens naartoe met
de trein en beleefde er op die spoor-
wegkar volgend tafereeltje:
Op een zeker ogenblik stapte er een
dame m'n treincoupé binnen en gmg
zich vlak naast een koopman zetten.
Deze zei na enkele ogenblikken:
Neem me niet kwalijk, Mevrouw,
maar...
Als u me aanspreekt of lastig
valt, trek ik aan de noodrem! blafte
die dame terug.
En toen die arme man terug een
poging ieed om iets te zeggen, maak
te de dame een beweging naar het
noodrem-handvat.
Tenslotte stond de trein stil op een
station-emplacement en de koopman
rees overeind:
Het kan me niet schelen of u
het erg vindt of niet, zei hij, maar
ik wil die .»k aalbessen hebben, waar
u nu al twintig kilometer opzit!
Toen bon i.-: ce:i stationnetje of vier
verder ook afgestapt en .rapte het
af, door lommerige dreven en gele,
Wiegende korenvelden, naar m'n tan
te Dhsüia. Wat ik daar ging uitrich
ten? Wel, eventjes uitrusten in een
degje congé, want:
Mijn '.ante heeft een buitenhuis,
D»jir ga i< graag naartoe,
Wa*r 't windje in de bomen ruist
En waar.de koekoek roept.
Geen radio, geen telefoon,
Het is er redig, stil en schoon,
Een brokje puur natuur.
Een echte, kalme kuur!
Ja, daar genoot ik iedere keer mid
den die rustige, vredige natuur. Daar
kwam een mens tot bezinning, naar
kon een mens eens rustig nadenken
over de eeuwigheid. Op dat buiten
goedje kon ik zeggen:
Mijn danklied stijgt met de leeuwerik
[omhoog,
In sprankelende, tintelende akkoor-
Lden.
Alles ls zon, hoe ver reikt m'n oog,
Te mooi is 't om 't te zeggen met
[woorden.
Een echt Paradijs!
ADAM EN EVA waren in het Pa
radijs druk bezig met het geven van
namen aan de verschillende dieren.
Het was lang geen gemakkelijk werk
je, omdat de verscheidenheid van
beesten veel groter was dan Adam
ooit had kunnen schatten.
Die daar, zei Adam die dood
op was die daar, met z'n dikken
staart voor op z'n kop, zullen we
maar olifant noemen.
Waarom nu juist olifant? vroeg
Eva.
Die lijkt het meest cp een oli
fant! zei Adam.
En ze deden voort.
VERSCHIL VAN STAND moest er
[niet wezen,
Ook rijk en arm moest er niet zijn.
Zo hoort men heel dikwijls beweren,
Zo luidt het vaak bij groot en klein.
Maar zo w'eens evenveel bezaten.
Wie zou- een hand aan 't werk dam
[slaan?
Wie zou voor ons zaaien, oogsten,
[bakken?
Zou het dan hier wel beter gaan?
Dat hoort men tegenwoordig zo
dikwijls oprakelen. De ene heeft al
les en de andere niks. Misschien wel
een triestige waarheid. Maar ligt de
schuld niet bij gebrek aan rechtvaar
digheid en naastenliefde? Zou het
niet veel veranderen, moesten we
daarmede eens beginnen bij ons
zelf?
Ja, rijk en arm... D'r was ook eens
een vader, die met z'n zoontje voor
een rijke volgepropte vitrien stond
te kijken.
Zegt het kleine ventje zo tot z'n
vader
Wat al mooie dingen, hé. Kun
nen wij dat kopen, vader?
Nee, jongen, zegt die man, da's
voor de rijke mensen!
Maar vader, wat is het verschil
tussen arm en rijk... kunt u me dat
zeggen?
Luister', jongen, RIJK is: Oes
ters, champagne en mooie vrouwen.
ARM is: Mosselen, bier en je moe
der! En dat laatste, jongen, brengt
heel zeker veel meer geluk aan. Dat
zult u later wel ondervinden.
Het is een wet van God dat men
de mensen alleen kan redden door ze
te beminnen. Moest dat zo zijn, wat
zou de wereld er anders uitzien!
HET ZOONTJE van bazinneke
Mertens is deze week van school ge
komen met een paar koddige dinge
tjes. Dat Jantje, daar zal nog iets
uit groeien. Hij komt op een middag
thuis met een straf.
Zo, zegt vader, waarom ben je
nu gestraft?
Och, antwoordt Jantje, een ba
gatel. De schoolmeester vroeg me de
vergrotende en overtreffende trap
van het woordje moe
En ben je daarom gestraft ge
weest?
Nee, nee, vader, daarom niet,
maar ik zei: moe - moeder - stief
moeder. En toen stelde hij me een
tweede vraag: Als ge een dagje bui
ten was en een spreeuw met een
strootje in z'n bek zag vliegen, wat
zou die spreeuw er dan mee gaan
doen, denkt ge? Nu, toen heb ik
geantwoord: «Z'n limonade gaan
drinken, meester!
Toen kreeg ik een klap om de oren
en de meester zei:
Nu zal ik u nog een derde vraag
stellen, uilskuiken. Zegt ge nu nog
zulk een stommiteit, dan wordt uw
straf driedubbel toegepast. Antwoord
me op het volgende: We hebben dus
gisteren les gehad in Vaderlandse
Geschiedenis. Kunt u me nog zeg
gen of er in onze streek ook grote
mannen geboren zijn?
Nee, heb Ik gezegd, alleen maar
baby's!... En waarom ik nu gestraft
ben, weet ik niet, zulle.
DE WERELD is een spoortrein,
waarin menigeen eerste klasse lijdt,
die eigenlijk in een beestenwagen
thuis hoorde. Dat mag op onze aard
bol wel gezegd worden, want d'r zijn
mensen, die uiterlijk engelen zijn,
die schijnen deftige burgers te zijn,
maar wolven zijn in schapenvachten.
Wees op uw hoede voor zulke soort.
Doch wees ook in het leven iemand,
die weet wat hij doen moet en laar-
om zal het Manneke uit de Maan
u eens zeggen wat u NIF7T moet doen:
Maakt geen ruzie met de buren,
Steekt er nooit een overhoop.
Ranselt nimmer een ontvanger
Als g'uw aanslag moet voldoen.
Smijt geen dames van de trappen,
Dit toch strijdt met uw atsoen.
Dames, eet toch nimmer spijkers,
Slikt geen molenstenen door.
Trekt, uit louter lust tot plagen,
Zie vervolg hiernevens gf"
tTKtengelu) erk Van e Het We\elijks 3^[_ieu\»s
Mijn geliefde Hans!
Laat ik je nog eens zo noemen
voor de laatste keer, hoe moeilijk
valt het me je te schrijven, wat :k je
zeggen meet. Het is mij, alsof ik in
een open grai neerzie, waarin ik al
mijn geluk moet begraven. Laat ik
kort zijn mijn beste vriend de
smart is ondraaglijk. Wij moeten
scheiden voor altijd. Een zwaar offer
wordt van mijn kinderlijke liefde
geëist en k mag niet weigeren het ts
brengen, ook ai ga ik er aan te
gronde.
Weet dan dat Robert Vallentin,
de zoon van de handelsraad, bij mijn
moeder om mijn hand heeft ge
vraagd, niettegenstaande ik hem
reeds getoond heb, dat ik niets voor
hem voel. Mijn moeder is zo geluk
kig door deze verbintenis uit alle
zorg verlost te worden en bezweert
mij zijn hand aan te nemen. Mag
lk dan egoïst aan mij zelf denken?
Het is mij gegeven, daardoor mijn
moeder en mijn zusters uit druk
kende omstandigheden te bevrijden.
Ik zelf zou liever in den dood gaan
dan in deze verbintenis tce te stem
men. Maar mijn dood zou mijn fa
milieleden niet helpen. Ook moet ik
er aan denken, dat ik een rem ben
die jou in je streven belemmert,
en dat ik je neer zou trekken in de
ellende van een armoedig leven. Dat
alles heb ik overwogen en daardoor
heb ik den moed gevonden, je nu pijn
te doen, zoals ik mij zelf pijn moet
doen. Ik geef je dus bedroefd je vrij
heid terug. Al hadden wij ons ook
niet gebonden, zo voelden wij ons
toch gebonden. Daarom schrijf ik je
dit alles, voordat ik het beslissende
woord spreek. Ik wil eerlijk en vrij
voor den man treden, die mij als
vrouw verlangt, al kan ik hem ook
niet liefhebben. Morgen, als ik de
verloofde /an Robert Vallentin ben,
zal deze brief aan je verzonden wor
den. Indien je hem in handen krijgt,
dan behoor ik reeds een ander toe.
Maak mij mijn offer niet nog moei
lijker, voeg je als een man in het
onvermijdelijke en tracht mij te
vergeten. Ik wens je al het geluk
ter wereld en groet je met een smar
telijk ach zo smartelijk, diep be
droefd hart. Schrijf mij geen woord
meer, ik mag geen brieven meer van
je ontvangen, want ik wil Vallentin
niet bedriegen, al kan ik hem ook
niet liefhebben. Vaarwel en ver
geef je ongelukkige Sandra.
iauiiin
mi Ui
verdeler Huis A M P E N Gebroeders
IN EEN HUISHOUDEN
i>if lp s tg s 'mm Pi
NATIONAAL INSTITUUT VOOR
LANDBOUWKREDIET
(Openb. Instel, opger. bij K.B. 30-9-37)
56, JOZEF II STRAAT, BRUSSEL.
Telefoon 12.01.17.
Voordelige voorwaarden.
BELEGT UW SPAARCENTEN IN
van het
Nat. Instituut voor Landbouwkrediet.
Rentevoet 4 J4 op 5 jaar.
Terugbetaling gewaarb. door de Staat.
U doet een veilige geldbelegging
en bezorgt tevens de middelen om
onmisbare leningen toe te staan
aan landbouwers.
Voor nadere toelichting \4cndt II tot:
GHESQU1EKE A., 26, Maria van Burgon-
dlelaan, Brugge.
L,. MAES, 23, Statiestraat, Komen.
SINNAEVE M„ 25, Molenstraat, Diks-
muide.
E. WUYLENS, Maarschalk Fochlaan 10,
td-273) leper.
miiiiiiiiiiiiiii
twee wonderprodukten.
20 jaar SUCCES!
Voorkomen en genezen:
T GAPEN, BLAUWE KAM, TCHIC, AFLOOP, 'T GEEL,
POKKEN, enz.
Eist ALLE APOTHEKEN
Mullie's naam. en Laboratoria Mullie, Halle.
(Wij stui'en op zonder onkosten.)
Weigert alle
namaaksels.
Omdal hel varken een zeer grool omzeliings-
vermogen bezil. Dil geschiedl op doelmatige wijze wan
neer dierlijk éiwil, mineralen en vitaminen aan de hoeve
voeders worden ioegevoegd. 10-15 VITAFORT ge
mengd bij graangewassen en aardappelen brengt de ont
brekende en onmisbare elementen aan.
Langs VITAFORT en via he! varken een goede omzei-.
ling der hoeveprodukten, kwaliteiisvlees op den kori
sten iijd.
Vraag VITAFORT of volledige voederssamengesteld op basis van
VITAFORT bij een handelaar van vertrouwen.
GAUVERIT, 61, Wasserijsir. - SCHOTEN-ANTWERPEN
na lezing, ons blad in de handen
een uwer vrienden of buren die
ons blad niet hebben. U bewijst
er ons een dienst mee. Dank.
Nooit een tijger aan z'n oor.
Springt ook nimmer uit een sneltrein
Als g'uw paraplu vergat.
Slikt nooit vorken door of lepels,
Want die kost wordt men licht zat.
Wenst u iemand geld te schenken,
AI is het nu een half millioen,
Weigert 't niet. Elk zal thans weten
Wat hij wel en niet moet doen!
JAN KRABBEL en Piet Snikkel
zaten op een w&rme zomeravond hun
pintje bier leeg te zwelgen. Ze praat
ten zo een beetje over alles. Zegt
Jan plots:
Maar, Piet, hoe is 't nu met de
gezondheid?
Ho, zegt Piet, als ik ziek ben, ga
ik naar de dokter, want die moet ook
leven en als hij me een medecijn
Voorschrijft dan ga ik naar de apo
theker, want die moet ook leven. En
als ik thuis kom, gooi ik de medecijn
weg.
Waarom? vraagt Jan.
Ik wil ook leven! 'acht Piet
Snikkel.
M'n beste vrienden Lezers en Le
zeresjes, ik trek er van onder voor
vandaag. Ik moet nog keune-t-
etengaan halen voor bazinneke
Mertens ik bedoel natuurlijk voor
de konijnen van bazinneke Mertens.
Ik wens U allen een plezierigen
Zondag en tot de naaste weke...
Het Manneken uit de Maan.
WILT U GELD VERDIENEN BIJ
U THUIS en de breistiel kennen na
enkele dagen? Vraag gratis kataloog
Nr 2 of kom tot betrouwbare firma:
Breimachine Rapide, .180, Brabantstr.,
Bruss., of Kortrijkstw. 53, Gent. d-318
Fijne kruidew. en vleesw., electr.
koelk., 2 Berkel bal., kaasm. - Hoge
winst. 5 w.-pl. - Wordt aangeleerd,
3, Jean Debrucqlaan, Brussel.
(d-1860)
(d-1540)
Vervaardigd door
UIT TER HAND TE KOOP
TE VLAMERTINGE:
gelegen langs de grote baan naar
leper, groot 10 a. 60 ca. - Verhuurd
zonder geschreven pacht.
Voor inl. z. w. bij de verkoper:
André VANCAYSEELE, Poperinge-
straat 6, Vlamertinge, (1897)
Bij MOESKROEN Moderne
BAKKERIJ-PASTEIBAKKERIJ.
Zich wenden: P. SIX, Wer-
vikstraat 17, Komen, (d-1886)
Bij uitscheiding van bedrijf
ZEER WELGELEGEN
OVER TE NEMEN. Centrum stad.
Zich wenden: 28, Wittenonnenstr.,
Oostende. (1938)
Robert Vallentin kwam stipt op
tijd. Zijn van liefde gloeiende ogen
vestigden zich als dronken van geluk
op het gelaat van Sandra, toen hij
haar begroette. Zijn adem ging diep
en zwaar en zijn wangen gloeiden
als ..van koorts. Nog nooit had hij
Sandra zo mooi gevonden als nu met
haar van opwinding bleek gelaat en
met de glad neerhangende zwarte
japon. Mevrouw Ellen ontving Ro
bert met al de lieftalligheid, die
voor haar een tweede natuur was
geworden. Zij maakte het Robert niet
moeilijk zijn aanzoek te doen. Na
enkele minuten was alles afgedaan
en eindelijk was Robert voor korten
tijd met Sandra alleen.
Met een met moeite bedwongen
gloed, trok hij haar in zijn armen
en kuste haar als een dorstende, zo
dat de lippen haar pijn deden. Zij
lag stil in zijn armen en een rilling
doorvoer haar. Zij zou hem willen
wegstoten en het luid uitgillen en
zij had een gevoel, alsof haar het
bloed in de aderen stolde.
Toen sloot zij de ogen en dacht
aan Roodman. Zij drong zich de
voorstelling op, dat hij het was, die
haar in zijn armen hield en met de
ze leugen in het hart werd zij de
verloofde van Robert Vallentin.
Er volgden uren waarin zij nauwe
lijks tot bezinning kwam.
Toen tante Klare en Susi werden
geroepen en Sandra hun Robert als
haar verloofde voorstelde, voelde zij
een wild gevoel van triomf en hief
zij het hoofd trots op.
Klare keek vol medelijden naar
het verbrande, magere gelaat van
van uitgelezen ras
sen te verkrijgen bij
UIT TER HAND TE KOOP
AGENTSCHAPPEN
Alvcringem:
Philibert Ballleul,
Dorpplaats 65.
Beveren-Rocsbr.s
Robert Lepée,
Hondschootestr. 91.
Geluwe:
Rog. Denijs, Verzek.,
Beselarestraat 50.
Hooglede:
Marie-L. Pleters,
Roeselarestraat 8.
Houtem:
Germain Coudron,
Place 1.
Ingelmunster:
Marcel Ampoorter,
Weststraat 13.
Izegem:
Charles Parret,
St-Crispijnstraat 19.
Kemmel:
Leo Duplacie,
Reningelststraat 63.
Koekelare:
Mr Jozef Bulcke,
Ichtegemstr. 12.
Krumbeke:
Mej. Maria Denys,
Dorpplaats.
Loker:
Wl L. Dousy-Mor-
Dorpplaats. [treu,
Meesen:
Hector Vercruysse,
Ketelstraat 14.
Georges Dehem,
rue Alph. Hottat 26,
Ixelles.
Moorslede:
Achiel Goemaere,
Dadizeiestraat 32.
Ooslvleteren:
Mej. Y. Van Houtte,
Henri Deberghstraat.
MEER DAN 40 000 VAN HEN SPAREN II) 0»
Prlvat# ohdarnamlnfl
Koninklijk BttlluH van
IANC-F NIFI ""FTRAAT 40
Poelkapellc: St-Pieterskapelle-Leke:
baheard door hal JU 1 I
15 Dacamber 1934
ANTWTPPRM -
M" W» M. De Sutter-
De Wilde.
Plocgsteert:
Victor Menet,
r. d'nrmentières 110.
Poperinge:
Gilbert Reniere,
Gasthuisstraat 63.
Michel Maes,
Westvleterenstw., 25.
Proven:
M"v' II. Prinzie-Deré,
Statiestraat 55.
Reninge:
Er. Van Eecke-DeJeu
Zwartestr. 4.
Roesbruggc:
Gerard Delplace,
Gemeentesecr., Haringe.
André Provoost,
Dorp, 12.
Voormezele:
Gilbert Delannoy,
Dorp, 82.
Warncton:
Pierre De Simpel.
Wervlk:
Valere Vertaillie,
Molenstraat 49
W es tv! et er en:
W Jul. Quaghebeur,
Popertngestraat 71.
Woesien
M°" Rom. Depinols-
Woumen: Berten.
M"; E. Barbler-
Vercruysse.
Langemarkstr 341 a.
Wulveringem:
Michel Duron,
Dorp 86 (d-607)
ERNSTIGE PERSONEN KUNNEN EEN AGENTSCHAP AANVRAGEN.
den verloofde, dat straalde van over
maat van geluk. Iets in zijn persoon
ontroerde haar. Zij had medelijden
met hem, want zij wist, dat Sandra
hem niet lief had.
Susi was, geheel tegen haar ge
woonte, stil en verlegen. Zij had het
gevoel, alsof zij deelnam aan eelt
ongehoord bedrog. Zij uitte haar ge
lukwens mat en gedwongen.
Toen de zusters op den avond van
dezen gebeurtenisvollen dag alleen
waren, zei Susi ook geen woord.
Sandra scheen echter zeer goed
geluimd. De brief aan Roodman was
weg en zij was nu werkelijk de ver
loofde van den jongen millionair.
De gedachte aan glans en rijkdom
verjoeg het onaangename gevoel, dat
Roberts liefkozingen bij haar hadden
opgewekt. Zij wilde gelukkig zijn en
maakte zich wijs, dat zij het was.
Toen Susi zo in het geheel niets zei,
zei Sandra eindelijk lachend:
Nu kom, Susi, wat heeft je van
daag zo stilzwijgend gemaakt? Beu
je niet een beetje blij, dat je de
schoonzuster van Robert Vallentin
wordt
Toen wendde Susi zich met een
ernstigen blik naar haar toe:
Neen, Sandra, ik heb tegenover
hem een veel te slecht geweten, om
dat ik in deze komedie moet meespe
len.
Komedie Wat bedoel je daar
mee
Ach, dat weet je heel goed. Even
goed als ik weet, dat je tot heden
toe een verachtelijk dubbel spel met
twee mannen hebt gespeeld.
«Praat niet zulk een onzin, Susi.
Wil je nu plotseling in Liselotte's
voetstappen treden en zedepreken
houden
Neen, daar hob ik noch lust noch
aanleg voor, al denk ik nu over zulke
zaken veel ernstiger dan vroeger. Ik
antwoord je alleen eenvoudig op je
vragen. Dit alleen kan ik je zeggen,
Sandra, om niets ter wereld zou ik
in je plaats willen zijn.
Sandra haalde hooghartig de
schouders op.
Niets dan afgunst,spotte zij.
Susi schudde het hoofd.
«Jou benijden? Ach Sandra, je
weet waarschijnlijk in het geheel
niet hoe beklagenswaardig je bent.
Ik kan je slechts toewensen, dat je
het ook nooit leert beseffen. En nu
goeden nacht we zullen nu gaan
slapen.
Met deze woorden zocht Susi haar
bed op. Het duurde lang, voor
dat Sandra insliep. Nu zij haar doel
eindelijk bereikt had, wilde het ge
lukkig tevreden gevoel er over niet
komen. Steeds weer liep een rilling
langs haar rüg. Als zij de ogen sloot,
zag zij Roberts opgewonden trillend
gelaat voor zich, zag zij zijn vurige,
hartstochtelijke ogen. Hij scheen
haar nog altijd ziek, deze man die vol
gloeiende hartstocht naar haar be
zit verlangde. Geen greintje mede
lijden mengde zich in den afschuw,
die al wat ziekelijk was, haar inboe
zemde. Zo zeker als Robert zelf aan
zijn gezondheid geloofde, voor haar
zou hij altijd de «zieke» zijn. Zij
had in het geheel niets moederlijks,
niets hulpvaardigs in haar natuur zo
als vele vrouwen juist tegenover zie-
te IEPER, 4 aren, beste ligging.
Inl.: 8 Decemberstraat, Brussel,
(d-1422)
r.'
•;-'S
f
/•ver-,
A
J?
4-'
Wendt U tot
TE KOOP of TE HUUR:
ken hebben.
De enigie troost, dien zij eindelijk
in dit smartelijke uur vond, was de
zekerheid, dat zij in de schitterende
omstandigheden, waarin zij zou ko
men, niet tot een al te nauwe ge
meenschap met hem veroordeeld zou
worden. Zij wilde in elk geval er voer
zorgen hem en zijn liefkozingen zo
veel mogelij te ontwijken.
Met deze gedachte sliep de ver
loofde van Robert Vallentin einde
lijk in, terwijl hij zelf in zijn kamer
in het hotel vol vurig verlangen aan
zijn vereniging met haar dacht.
Hans Roodman had de brief van
Sanctra gekregen. Eerst staarde hij
er op, zonder er iets van te begrijpen.
Hij streek over zijn voorhoofd, alsof
hij pijn had of droomde. Daarna las
hij hem nog eens over en nu over
viel hem een bitter schrijnend gevoel.
Verworpen, omdat ik te arm ben,
dacht hij en sprong op. Onrustig liep
hij in de kamer op en neer. Het was
een zeer eenvoudig kamertje, dat hij
bewoonde, één van die typischs siu-
dentenkam irs, zonder enige geriefe
lijkheid of persoonlijke stempel. Daar
hij sparen wilde en moest, kon hij
geen betere kamers nemen. Eindelijk
wierp hij zich met een zucht op de
divan,die met een goedkoop,.schreeu
wend bont kleed was bedekt. Zwij
gend en strak keek hij naar het
plafond. Wat hij daarbij gevoelde,
wat op dit uur zijn ziel doorleefde,
heeft nooit een mens vernomen. Na
een poos nam hij Sandra's brief weer
in handen en las hem langzaam
WOONHUIS niet HOF
bijzonder gesaust voor vrij beroep,
aue ccniiort, te Vii'tirtNE, Raaipfaats
hl. 'ie bevragen: uosisviaat 44.
(1942;
zo koel, zo gedwongen, niettegen
staande de romantische zinnen. En
toch kon hij haar geen verwijt ma
ken. De omstandigheden waren ster
ker dan zij. Lang genoeg had zij
zich zeker verzet. WaarschijnlijK nad
men haar van alle kanten tot die
stap gedwongen, totdat zij tenslotte
zichzelf en haar liefde ten offer ge
bracht had.
Een diep medelijden met haar be
haalde de overwinning op de bitter
heid in zijn hart en deed nog' eens
deoude liefde tot haar opvlammen.
Wat moest zij lijden door dit opof
feren van zich zelf. Mocht hij daar
bij aan zijn eigen smart denken?
Het werd hem te benauwd en te
warm tussen zijn vier muren. Hij
greep zijn hoed en stormde naar bui
ten, opdat hij beter aan jn smart
de vrije loop zou' kunnen laten. Het
was hem onmogelijk heden te wer
ken. Waar/oor ook? vroeg hij zich
bitter af. Waarvoor zou -dj nu nog
zo koortsachtig zijn doel najagen?
Er was nu immers niets meer, dat
hem vooruitdreef.
Zonder een bepaald plan dwauiae
hij doelloos rond. Zo bevond hij zich
ten laatste in de Dierentuin, zonder
te weten, hoe hij daar gekomen was.
Gedachteloos staarde hij in een der
kanalen van de Spree en keek er
bij toe, hoe een grote schuit met
vruchten door de sluis retrokken
werd.
Toen hij zich na enige tijd weer
op weg wilde begeven, zag hij dicht
voor zich uit een slanke meisjes
gestalte, in het zwart gekleed, naar
zich toekomen. Hij herkende Liselotte
UIT TER HAND TE KOOP
met garage en hof. Te VOORMEZE-
LE, Koienputstraat 107. Onmiddellijk
vrij. Te bezichtigen alle dagen.
Zien wenden aan voormeld aeues.
(1815)
woord voor woord door. Hij lees nem
Ranuolf. Zijn hart stond stil.
Aan haar heb ik het verdiend,
dat ik nu zo lijuen moet. Haar heb
ik eens hetzelfde verdriet gedaan,
dat mij nu wordt aangedaan,dacht
hij, terwijl hij haar met een dofft
blik aankeek. Ook Liselotte had hem
herkend. Zij schrikte tot in het
diepst van haar ziel. Hedinmengen
had zij van Susi een kort briefje ont
vangen.
«Liefste zuster! Nu is Sandra dan
werkelijk de verloofde van Robert
Vallentin. Een uur geleden heeft hij
mama om haar riaud gevraagd. Ma
ma voelt zich zeer, zeer geiukicig over
cteze schitterende partijvan haai'
mooiste dochter, maar ik heb daar
door in mijn hart zo'n wonderlijk,
zwaar gedrukt gevoel gekregen, als
of ik een misdaad had begaan. Ik
moet aldoor aan Hans Roodman den
ken. San tra heeft waarlijk nog tot
het laatst met hem gecorrespondeerd.
Hij zal er geen vermoeden van heb-
oen, wat hem te wachten staat. Het
komt mij voor, dat hij voorzichtig
benoort' voorbereid te worden. Mis
schien kan jij dat doen, Liselotte.
Hij komt toch zo dikwijls bij de Her-
bigs. Daarom schrijf ik je lit nu
maar dadelijk. Zie maar eens, wat
je doen kunt, je zult de rechte woor
den wel vinden want je houdt
toch nog altijd van hem. Het verdere
morgen.
Hartelijk gegroet door
je Susi.»
('t Vervolgt)
[Roei maar qoed mee^M
mer je Voeten ónetje v/anr
we moeten die ton koit wat i
Koit bereiken.' jmmmawgÊ
Een htorrn is meestal
een ramp voor zeelie
den Naar» de lente-
Storm van dir jaar was
voor onze drenkelingen
'n zegen. Balken, tonnen
en wrakken dreven
op het water
m
m ■%-
