Meubels Boone BATES n.v. ST. REGIS BATES STEVENS Gebroeders Wit beb ik je gedaan? De Avonturen van ROBINSON door Dirk Keikof Prijzen alle concurrentie Keus zonder weerga Alles kosteloos thuis besteld. Alle herstellingen. ■MSkm DENK op tij aan uw nog aan de oude prijs Nieuwsjes in't tart Van 130 tot 525 liter INSCHRIJVINGSBULLETIilN In 't grootste Meubelmagazijn der streek Casselstraat 47, rechtover O. L. Vr.-kerk POPERINGE Tel. 200 Werkhuizen Boomgaardstraat Slaapkamers vanaf 4.600 fr. IJz. bedden vanaf 370 fr. Zetels Clubs Divans Kinderwagens 380 fr. 570 fr. 1030 fr. 800 fr. Matrassen Buffetten Tafels Stoelen 650 fr. 1595 fr. 665 fr 119 fr. Komptant Krediet Met de voordeligste voorwaarden. Al onze Meubels zijn gewaarborgd. SCHUIF Goedkoop in prijs Zuinig in verbruik Mooi van uitzicht 5 laar waarborg Gebouwd door General Motors Ié de-SeSc^mmigeS 'T KWEKEN- hoopt zekerheid ONVERWACHTE ERFENIS UIT BATAVIA IN DRIE DELEN VAN ELK 80 MILLIOEN -TEL.- 212 - TUB! ZE 1EPER Vanden Peereboomplaats 7 Tel. 249 Roman van H. COURTS-MAHLER 4^^ POPERINGE leperstraat 5 Tel. 94 KATHOLIEKEN die wensen een OVER TE NEMEN Welgelegen en extra-belade HOEVE Tekenverhaal 'Het Wekelijks Nieuws 23 HET WEKELIJKS NIEUWS Zaterdag 4 Maart 1950. Biz. 8. Illll—lil uutaiL.nmui^ WWWVWWVWWM>MWVWfl<WWWWVVWVWWVVWtfWWI (d-5205) M'n beste Lezers en Lezeresjes, lk had verleden week het ongeluk 's avonds door een jachtende, lichtende stad te kuieren. Ik had m'n trein ge mist! Ja, dat zit zo ineen: ik moest naar die grootstad gaan spreken voor de geitenbond (ik bedoel voor de le den van de Geitenbond) over de kalverliefde! Ik was in de gloed van m'n kalverliefde-speech voor de leden van de Geitenbond wat te ver over m'n tijd heengeraakt en toen ik in vliegende vaart de trein wou halen, was ie gaan fluiten. Zo was ik ge. noodzaakt te wacht op de volgende en 'k besloot de grootstad even in te wandelen. Wat is zo'n mierennest 's avonds toch opwindend! Licht! Licht! Licht! Flitsende reclames in alle kleuren dansen voor mijn ogen. Co ca-Cola had het erg te verduren! En toen ik zo in gedachten al dat recla mevuurwerk zag tintelen en schitte^ ren, dacht ik plots bij mezelf: Moest men in plaats van al die commerciële, ontspannings- en andere reclames eens overal zién flitsen - in en uit - uit en in - in grote, sierlijke, bran dende letters: «MEN IS NOOIT TE GOED»! Wat een indruk zou dat niet maken. Overal, in alle steden van de wereld, die zelfde lichtende, zedelijke levensreclame: MEN IS NOOIT TE GOED! Wat een ophef, wat een revolutie zou dat niet teweeg brengen?! Ja, m'n beste vrienden, men is op deze wereld nooit te goed. En ik dacht op hetzelfde ogenblik aan die charmante anecdote: In een klooster leefden twee kloosterlingen, die goede vrienden waren, maar in hun karakters was er enig verschil. De eerste legde maar steeds de nadruk op de strengheid van de leer, de andere op de goed heid. Ze spraken af dat de eerste, die zou sterven, zou terugkomen om de andere in te lichten over de les, die hij zou krijgen als ie in de hemel aankwam. De strenge stierf het eerst. Hij hield z'n belofte. Ik kom uit de hemel! zei hij. En vroeg de ander. Wel, U kunt nooit goed genoeg zijn! Als mensen u verdrieten, Weemoed in 't harte u daalt, zo doe hen gauw wat goed is, en licht weer voor u straalt! Als gij een woord van liefde hebt, verberg het niet in 't harte, Breek als een bloementwijg het af tot heling bitterder smarten. Dit tranendal is vol van haat, vol open lijdensmonden, een woord, dat uit het harte gaat heelt menig zlelewonde! VAN RECLAME geschreven: in onze straat zijn er alleszins, zonder overdrijven, een twintigtal winkels. Ge moet niet vragen, hé, of er ge concurreerd en ge - reclame - eerd wordt! Onze straat ls werkelijk de straat van de barnum-reclame. En fijne tistens dat ze zijn, zeg, om re clame te voeren. Over een paar dagen zegt Jef Krieke, één van de spekslagers Uit onze straat: Zie eens, ik heb een uithangbord laten maken. Ik zal het morgen uithangen. Ik heb er m'n naam laten opschilderen: Jef Krieke en daaronder een flink, groot varken, dat de mensen direct kunnen zien wat ik ben! Ja, ja, 't zijn Tistens, hoor! Charel de Blok, een winkelier, trachtte met volgende aankondiging in z'n etalage klanten binnen te lok ken: Ga niet naar anderen op de winkel om bedrogen te worden! Kom bij ons!! Zo voert men ln onze straat reclame! VRIJGEZELLEN, gij allen, die in vrede leeft, vrij van kommer en zorg, vrij van vrouwelijke bemoeizucht, vrij van hartskwellingen, weet u wel eigenlijk wat een vrijgezel is? Dat is een man, die no'g even uit kijkt alvorens hij de sprong waagt en danniet springt! Jefke Koekoek was geen vrijgezel en wist er alles van! Ze waren een paar maanden getrouwd en pas ge ïnstalleerd op hun nieuw apparte ment in de stad in een groot blok huis. Op een avond komt ie nog al laat thuis en wordt plots varn.it een deur onverhoeds door een vrouw overvallen. Hij werd behandeld met de bezemsteel, ze trok hem de haren uit het hoofd en krabde met haar lange nagels (o, ironie der moderne wreedheid) dat het resultaat deerlijk was om aan te zien. Hij stond daar als een sukkel te weeklagen, toen ze ineens haar excuses begon te maken. Asjeblief, Mijnheer, - smeekte ze - ga niet naar de politie. Ik heb me vergist! Ik dacht dat ge m'n man waart! Och, Mevrouw, antwoordde de bloedende Koekoek, dat is nog zo erg niet. Veel erger is het dat ik seffens van m'n eigen vrouw nog een pak van 't zelfde laiken te verwachten heb! Nu, Jefke zal wel gedacht hebben: in alle geval geen beleefd vrouwmens. BELEEFD ZIJN in het leven is al les! D'r zijn weinig mensen, die te genwoordig nog beleefd zijn. Ge mcec maar eens op een kermis aan een feesttafel zitten! Om een haan in z'n kam te doen rood worden! Weet ge wat er moet vermeden worden aan tafel om beleefd te zijn: de vingers aan het tafellaken af vegen; aan de spijzen rieken of er aan doen rieken; vingers, mes of lepels aflikken; iets met de vingers uit glas of soep halen, bv. een stukje kurk of een vlieg, die er in valt: men doet dit met de punt van een zuiver mes of met de steel van een vork; te veel ineens in de mond nemen; te vlug eten en slokken; de mond te ver openen bij het kauwen; luidkeels roepen, op tafel slaan, uitbundig lachen, bijzonder als eenieder niet weet waarom; meer spijs of drank nemen dan men kan gebruiken; zijn bord met brood uitvagen; iets op zak steken voor zichzelf of voor de thuisblijvers; zich van nagerecht bedienen vóór het aangeboden wordt of er te veel van nemen; een groot stuk vlees op zijn vork houden, net als een vlag op een stok; zich niet half ontkleden, bv. zich in z'n hemdsmouwen zetten als 't een beetje te warm wordt en veel minder nog de broeksband loszet- ten omdat men te veel geëten heeft! Wie deze gulden regels trouw volgt, die Is op en top een beleefd mens. Pas echter op dat U niet zodanig be leefd aandoet dat U onbeleefd wordt. Zoals Janssens. JANSSENS was op een dineetje ge vraagd. Bleu en nerveus als altijd, sprak Janssens aan tafel bijna geen woord. Hij begreep echter dat hij er niet vanaf kwam zonder enige vrien delijke, beleefde woorden tot z'n gast vrouw te hebben gericht. Eindelijk zag ie z'n kans. Scï^pon toen Z'n tafel- gebuur-damc fluwelig tot hem Zél: wel? Janssen» antwoordde hierop heel galant: Het feit, Mevrouw, dat u $aa§t me zilt, zou iedgrén man z'n eetlust doen verliezeiill! IK HEB me deze week een vraag gesteld! Een heel eenvoudiêe vraag: Zijn de vrouwen, van nature uit, vergeetachtig? u zult 'mé misschien vragen: daar om stélt ge zo'n dwdze vraagt Wel, mjn beste vrientien éB vrien dinnen, omdat ik déze week tót hét ontstellend resultaat ben gekomen dat Maïèhta ofwel begint te lijden aan geheugenzwakte ofwel, als vrouw, vergeetachtig van natuur ls. Het spel begon 's Maandags: ze had vergeten zout ln de soep te doen en dat de aardappelen geen peper nodig hebben. De Dinsdag gaat ze uit boodschap, komt buiten, springt op haar fiéts en viel zich een bloedneus omdat ze ver? geten was dat ze geen flets bij ziéh had. Ik schrok me haast een bult tóen die sierlijke val gebeurde. De Woensdag was 't nog erger; toen ik 's middags, verhongerd thuis kwam, lag Marenta nog profijtelijk te bed. Ze was vergeten op te staan! De Donderdagavond was ze met een buurvrouw gaan winkelen. ZJe had vergeten dat ik op die avond al tijd een kaartje ga leggen en zo zat ik met de thuiswacht. En zo ging dat lijstje maar verder, tot ze 's Zaterdags om een permanente ging en de porte- monnaie nu eens NIET vergat!!!! In alle geval bep ik tot de conclusie gekomen dat vrouwen vergeetachtige schepsels zijn. Zo denken z'er in Madagaskar ook over, want daar keert de lijkstoet, bij de begrafenis van een vrouw, vóór men zich naar het kerkhof begeeft, nog even naar- haar huis terug in het naïeve geloof dot vrouwen steeds walt vergeten als ze van huis weggaan. Maar kom, ik hoor stommelende voorbereidingen tot een vertrek. Ik geloof dat Marenta van plan ls uit «takelen te gaan. Ec zal haar niaar gauw gaan opzoeken oin Ijaar te hel pen niks t» vergeten, want anders loopt de boel weer mist En daar zal lk xne wel voor hoeden, want als de boel ln 't honderd loopt moet lk dat boeten! 11 Het Manneken uit de Maan. na lezing, ons blad ln de handen een uwer vrienden of buren die ons blad niet hebben. U bewijst er ons een dienst mee. Dank. ■■esm Welke verpakking ver kiezen de kwekers voor het Voedsel dat voor 't kweken bestemd is De PAPIEREN ZAK BATES, in 25 of 50 kg, verloren J hij is zo practisch en zodanig netter en gezonde*. Welke verpakking laaf toe het Voedsel onge* dekt en zonder vreea voor slecht weer te ver voeren 7 De PAPIEREN ZAK BATES hij beschut doelmatig het' Voedsel tegen vochtigheid in slecht weer. Welke verpakking levert en lostaltijd, haar gehele inhoud Voedsel Ban de kweker? De PAPIEREN ZAK BATES» pij laat niets doorzeven van) gijn inhoud en laat tot he| laatste gram los wanneet* Bnen hem uitgiet mpmmwsmmwsm&ismtm Welke Voedselverpak jcing laat toe de besmet* ting in 't kweken te. Vermijden? PAPIEREN ZAK BATES* ij levert hel voedsel zuivetl roog, onbesmet, zoals heli door d« febrikanl Jpaepak* wordt DENK ER AAN ALS U VOEDSEL KOOPT OOK VENTULZAKKEN EN OPEN ZAKKEN AUTOMATISCHE VULMACHINES Een onverwachte millioenen- erfenis heeft weer eens enkele gelukkigen tot millionair omge toverd. Ditmaal was het gééh rijke oom uit Amerika die vóór de verrassing zorgde, maar deze keer kwam de wind uit Indone sië. De gelukkige erfgenamen women te Gilly (Henegouwep), in het Kortrijkse en ln het Franse Noorden. Voor elk der drie familietakken is er het mooi sommetje van 80 millioen voor zien, wat beslist niet te versma den is. Heel onverwacht komt die zaak nu precies niet, want do familieleden mochten zich reeds sedert meer dan dertig jaar aan het potje verwachten. Het was ln 1907 dat de Belg Frans Dubois naar Nederlands Indië vertrok en zich te Batavia vestigde. Dubois werkte hard en wist in betrekkelijk korte tijd een aanzienlijke fortuin te ver garen. Bij zijn dood dn 1917 was hij practisch alleeneigenaar van de wijk De Witte Brug daarbij bezat hij op dat ogenblik nog drie grote textielfabrieken. In zijn testament vermaakte hij alles aan zijn naastbestaan- den doch er stond een eigenaar dige maar bij en wel in deze zin dat voor een tijdperk van 30 jaar de Nederlandse Adminis tratie te Batavia het vruchtge bruik zou hebben over zijn eigendommen. De naastbestaanden komen dus nu in aanmerking om hun deel in het bezit van hun over leden grootoom in ontvangst te nemen. Dubois had drie broers en zusters. Een zijner zusters was de grootmoeder van de we duwe Bellière te Gilly bij Char leroi. De andere afstammelingen in twee takken verdeeld, wonen in de streek van Kortrijk en in het Franse Noorden. Een dertig tal personen maken aanspraak op hun deel in de 240 millioen, wat voor elk natuurlijk nog een rond sommetje betekent. IliW&JÊU&EJV ~t SOCIÉTÉ DES SACS A VALVE BATES De Hongaarse, Nathalie Hegedus, ook wel eens Nathalie Gouville genaamd en die in de Parijzer bars bekend staat als Madame Carnaval, werd te Brussel door een inspecteur dér Franse Veiligheid aangehouden onder beschuldiging van mede plichtigheid bij de namaak en de uitgifte van valse traveller- checks Zij was de vriendin en de medeplichtige van de Ame rikaanse valsmunter Elefant, die verleden zomer te New-York werd aangehouden. I Boven Venetië zou Maan- dag tegen de avond een vlie gende schotel bemerkt geweest zijn die in Noord-Oostelijke richting vloog op een hoogte van een 2000-tal nieter. Toe schouwers verklaarden dat het vreemde vliegtuig blonk als zil ver. Een twintigtal kilometers ten Zuiden van Venetië, boven het eiland Chioggia, werd het zelfde toestel waargenomen. Voor een garage te Gans horen bij Brussel, stopte Maan dagavond een grijze Amerikaan se wagen om benzine te nemen. De geleider vroeg -. oor 200 fr. benzine. Nadat de garagehouder zijn klant bediend had sloeg de ze plots op de vlucht. Er bleef de bedrogene niets anders over dan het nummer op te nemen waar hij gelukkig in slaagde. Het onderzoek wees naderhand uit dat het hier gaat om een wagen die op 13 Februari te Brussel gestolen werd. WILT V GELD VERDIENEN BIJ THUIS en de breistiel kennen na enkéle dagen? Vraag gratis kataloog Nr 2 of kom tot betrouwbare flnna: Breimachine Rapide, 180, Brabantstr., Brussel, of Kortrijkstw. 53, Gent. (d-3813) v Nr 30 Mengelwerk tan Het Wekelijk* KORTE INHOUD Twee jaar na de dood van zijn eerste vrouw huwt Heinrich Nordegg, Weduwe von Rhode n. Mede door de talrijke buitensporige uitgaven van Mevr. von Rhoden, gaat de Firma Nordegg bergaf. Het vooruitzicht van de onvermijdelijke ondergang der Firma ondermijnt de ge zondheid van Heer Nordegg en op zijn ster/bed belooft Romana, zijn enige dochter, met haar eigen vermogen de zaak terug op te helpen, meteen krijgt ze volmacht over de fabriek. Alle onre delijke uitgaven dienen ingekrompen en dit brengt meermaals botsingen tussen Romana en haar stiefmoeder, bijgestaan door haar dochter Beatrix. Hans, broeder van Beatrix, weet Romana te vertrou wen. Gerald von Rhoden, stiefbroeder van Mevr. Bylla's eerste echtgenoot, on gehuwd en schatrijk, komt bij hen op bezoek. Beatrix, belust op een mooie par tij, maakt hem het hof, wat hem niet onverschillig laat, tot Hans hem, onbe wust, de waarheid zegt. Op de grote binnenplaats, die door de gebouwen omsloten werd, heerste de grootste orde en netheid, j Zelfs in de hoek waar ln grote hopen de brandstoffen waren opge stapeld, zag men niet de geringste wanorde. Toen Romana daarop neerkeek, reed juist de auto de poort door en het binnenplein op. Met een sier lijke boog reed voor de mld' deningang van het hoofdgebouw, waarin zich de kantoren bevonden. Met een kloppend hart keek Romana omlaag. Met enige verbazing zag zij, dat behalve Hans en Gerald von Rhoden, ook Beatrix uitstapte. Iets als smart doorvoer haar. Hij had niet zolang van haar willen scheiden, dacht zij, en wendde zich weer zuchtend van het raam af. Dadelijk daarop kwam een kan toorbediende binnen en diende de be zoekers aan. Verzoek de juffrouw en de heren hier te komen,zei zij kalm. Heel rustig ging zij hen tegemoet. Zij begroette Hans heel hartelijk, Gerald met rustige vriendelijkheid en Beatrix, zoals zij het altijd deed. Storen wij u heel zeker niet, Juffrouw Nordegg? vroeg Gerald. Zij schudde lachend' het hoofd. Ik was immers op uw komst voorbereid, Mijnheer von Rhoden. Zij verzocht hen plaats te nemen en ging weer naar haar schrijftafel. Zij nam daar de hoorn van de tele- phoon. Zij belde Hoyer op. «Als er ge wichtige zaken te behandelen zijn, beste Hoyer, dan weet ge waar ge mij kunt vinden. Al het andere heeft zijn tijd, totdat ik laat weten dat ik weer hier op kantoor terug ben. Ik ga nu mijn gasten rondleiden,» zei zij en hing de hoorn weer op. Daarna wendde zij zich om. Nu als u het goed vindt, kunnen wij dadelijk in de fabriek rondgaan. Gerald had' intussen het hoge, stemmige vertrek rondgekeken. Dit was dus de werkplaats van Romana Nordegg. Hij richtte zijn blik op het ranke stille meisje. Ik ben gereed, juffrouw Nordegg. Romana boog het hoofd en wendde zich tot Beatrix. Wil Je bij ons aansluiten, Beatrix? Ik ben bang, dat het Je te vermoeiend zal worden. Misschien blijf je hier liever op ons wachten. Je gaat toch immers niet graag door de werkzalen. (d-5707) Beatrix keek haar spottend aan met haar anders zo zacht stralende ogen. Zeker ga ik mee! Hier zou ik mij toch maar vervelen. Of heb je er iets tegen, dat ik meega? Met groto kalmte keek Romana haar aan. «Neen, lk heb er natuur lijk niets tegen,» antwoordde zij en verzocht haar bezoekers haar te volgen. Toen zij het privékantoor verlieten, stond Calutta buiten voor de deur. Romana knikte hem vriendelijk toe. Je wilt Immers ook de fabriek zien, Calutta? vroeg zij lachend. Als Miss Sahib het toestaat, antwoordde de Indiër, en boog voor Romana als voor een vorstin. Zij sprak lachend nog enige Engelse woorden met hem. Hij keek haar vol eerbied aan. Beatrix keek er spottend naai'. Wat weet Calutta zich vorstelijk te gedragen! Je moet weten, Romana, dat hij van een oud edel geslacht af stamt. Dat beweert tenminste Ge rald, zei zij lachend. Calutta liet zijn ogen met een on- beschrljflijken trotser: blik op Beatrix rusten. Sedert de vorige avond wist hij dat zij niet meer gevaarlijk voor zijn heer was. En van dat ogenblik af had hij alle belangstelling voor de blonde miss Sahib verloren. Romana deed alsof zij de spottende toon ln de woorden van Beatrix niet hoorde. «Daar mijnheer von Rhoden het zegt, zal het ook zeker wel zo zijn. Het verwondert mij niet. Calutta heeft op mij altijd een indruk ge maakt van een fijngevoelig mens. Beatrix lachte luid. «Lieve hemel, Romana, je spreekt al heel overdre ven over deze knecht. Ben Je soms verliefd geworden op zijn donkere ogen, of heb je zin om door hem een Indische prinses te worden?vroeg zij smalend. Romana keek haar ontstemd aan, zonder echter haar kalmte te verlie zen. Van dergelijke aardigheden houd ik niet, Beatrix, je vergeet dat Calut ta ons kan verstaan. Het is voor hem even pijnlijk als voor mij, om het onderwerp van zulk een grap te zijn. Beatrix was woedend over deze scherpe terechtwijzing. Zij liep dicht naar Romana toe. «Je wilt zeker een wit voetje krij gen bij zijn heer, door zoveel drukte van zijn knecht te maken,fluister de zij haar toe. Romana werd vuurrood en keek Beatrix verachtelijk aan. «Pas op je woorden! Die treffen Je zelf meer dan mij,antwoordde zij even zacht. Gerald had de woordenwisseling, daar hij vooruit liep met Hans, niet gehoord. Hij zag nu slechts, toen hij ernstig en chr. Huwelijk aan te gaan, schr. in volle vertrouw, om inlichtingsdocum. naar De Gelukkige Haardte Leisele. - Enig werk in West-Vlaanderen, talr. gelegenh., vr. in iedereens geval, spoe dig vervulling uwer wensen, strikte geheimh., waarb. verzekerd, (d-308) WWVWAAflflniV^tUVUVVWUWI zich omkeerde, de kleur ln het gelaat van Romana en het valse, lelijke flik keren van Beatrix' ogen. Maar Calut ta Bay had alles gehoord. Hij trad op Romana toe, boog diep voor haar en greep haar japon, om die met zijn lippen aan te raken. Daarna trad hij trots en kalm ter zijde, sloeg zijn ar men over elkaar en keek verachtelijk naar Beatrix. Beatrix wendde zich spottend af, maar de donkere ogen van Calutia prikkelden haar toch. Hans merkte nu ook dat er tussen Romana en Beatrix weer een kleine scène had plaats gehad, en hij keek zijn zuster lang niet liefdevol aan. Ik zal haar beletten om voortaan een onaangenaam en storende invloed uit te oefenen,dacht hij. Hij richt te het zo in, dat Gerald en Romana vooruit liepen, terwijl hij Beatrix hier en daar staande hield. Toen .zij dooi de laatste kantoren waren gegaan en op een gang kwamen, die naar de chemische afdeling leidde, hlell hij Beatrix bij de arm vast. Wacht een ogenblik, Beatrix. Ik zal Je wat zeggen. Zij bleef staan. Wat heb je te zeggen? «Dat zul Je dadelijk horen,» ant woordde hij. Zich tot Calutta wendend, die ach ter hen liep, zeide hij zacht in het Engels, een taal die Beatrix maar GEMEENTE POEI.KAPELLE Plaats, UIT TER HAND TE KOOP en overname, van Welgelegen HOFSTEDEKE groot 110 aren, maar ln een partij. Gebouw, grond, henneffhofcfcen (45 m. x 6 m.), twee zwijnenstallen, koeistal, 600 hermen, 16 «wijnen. Electrfcl- teit in orde. Inl. bij Cyriel Favorel, Kwelle- straat 7, POELKAPELLE. (5646) slecht verstond: Volg Je meester en juffrouw Nor degg, Calutta, en zeg hun dat lk met mijn zuster terugga naar het privé kantoor en daar zal wachten, tot Bij hun rondgang gedaan hebben.» Calutta'» ogen fonkelden. Zoals de Jonge Sahib het beveelt antwoordde hij en snelde Romana en zijn meester na, om de boodschap over te brengen. Deze waren Intussen ln een der chemische zalen verdwenen. Beatrix had niet verstaan welke opdracht haar broer aan Calutta had gegeven. Nu stampte zij ongeduldig met haar voet op de grond. Wat wil je eigen lijk, Hans? Waarom houdt je mij te< rug? Hans greep lachend haar arm. Wat lk wil? Dat zal ik je zeg' gen. Ik heb eenvoudig ons beider ver lost van dien ontzettend vervelenden rondgang door de fabriek. Waarom zullen wij de gebouwen rondlopen en die walgelijke lucht inademen? Je vindt ze toch afschuwelijk? Ik welis waar niet, maar lk offer mij op, en ga met Je terug naar Romana's kan toor. Daar roken we intussen genoeg lijk een sigaret. Je bent toch maar om oom Gerald genoegen te doen, meegegaan, en bent ln Je hart bang voor dezen rondgang. Waarom zul Je je afmatten? Dus we gaan terug,» zei hij heel gewoon en kalm. ewwwwwwwwwwvwfl OVER TE NEMEN IN VOORSTAD VAN BRUSSEL: GOEDBEKLANTE BEEN- HOUWERIJ-CHARCUTERIE Uit hoofde van dubbel bedrijf. T« bevragen hij Jules Hindrickx, Ooststraat 3, LO. - Tel. 49. (5647) IIWWWVWWWWVWWWWWW ongeveer 12 Ha., STREEK LO. Schrijven ter drukkerij onder Nr 6662. (d-5662) IIMWWMMMWWWWMMWIWWMW 138. Eindelijk kwam de dag dat hij zich beter voelde. Hoe lang hij daar ziek gelegen had, wist hij niet. Met wankelende schreden verliet hij zijn grot om even de omgeving te verkennen. De lama's begroetten vol vreugde zijn terugkomst. 139. De zon deed hem deugd en herstelde zijn gesloopte krachten. Enkele verkwikkende teugen van de melk der lama's waren een waarlijk versterkend voedsel. Robinson be greep dat het slechtste nu wel voor bij was, hij was genezen. 140. Teruggekomen in zijn grot was zijn eerste werk de potten en kommen te onderzoeken, die juist bezig waren met bakken voor hij ziek werd. Hoe groot was zijn verwonde ring toen hij vaststelde dat allen met een fijn laagje glazuur- bedekt waren. 141. Van de lama's had Robin son melk in overvloed. Hij vatte het plan op boter te maken. Hij goot de meük uit ln platte kammen en liet deze staan tot de room bovendreef en kon afgeschept worden; een hoge pot diende voor karn. 142, Terwijl hij met veel geduld bezig was de boter te kar nen, herin nerde hij zich hoe ln het begin van zijn verblijf alhier, hij knollen ont dekt had die op aardappelen geleteen. Aardappel c*. ln verse boter gebakken, hoe heerlijk.» 143. Maar plots versomberden zijn gedachten, hij herinnerde zich dat tijdens zijn ziekte die verschil lende dagen geduurd had, het rum ba zijn haard uitgedoofd was en dat todj nu wel zou verplicht zijn weer rauwe kost te eten. Beatrix rukte zich los. «Hoe kom j» er bij? Ik denk w geen ogenblik aan om achter te blij ven, lk wil meegaan. Hans wilde vóór alles tijd winnen om Oerald en Romana een voor sprong te geven. Maar Beatrix, wees toch niet kin derachtig. Denk toch aan de lucht, die je zo tegenstaat, van al de krul den «n mengsels, die daarbinnen ge maakt worden. De geur ls voor an dere mensen heel pittig en gezond) maar JIJ hebt «r nu eenmaal een af schuw van en het zal Je stellig ml* selljk maken.» Beatrix stampte met haar voet. Maar dat ls toch mijn zaak, dom me Jongen! Wat wil je eigenlijk, waarom houdt je mij op? Hans trok een heel onnozel gezicht. Hemel, lk dacht dat lk je een ple zier deed. Zijn zuster was woedend. «Had liever niet gedacht. Kom, vlug, breng mij bij de anderen ach terna, lk weet hier heel geen weg. Hans haalde zijn schouders op. «Nu dan, als Je niet anders wil, kom dan mee. HIJ liep toen kalm naar de deur, waarachter Gerald, Romana en Ca lutta Bay verdwenen waren. Ct vervolgt) Ondergetekende begeert een post abonnement op Het Wekelijks Nieuws» uitgave (1) Naam Adres Gemeente (stad) (Handtekening) (I) Niet vergeter de gewenste uitgave te vermelden. Wanneer ge dit bulletljn Invult, daar na uitknipt en onder open omslag mat zegel van 20 centiem opstuurt op hat adres van Het Wekelijks Nieuw» Gasthuisstraat 19, Poperlnge, zorgen wij ervoor dat U enkele dagen daarop bat bezoek krijgt van de postbode, die bij U het geld innen komt opdat U regelmatig om de week ons blad zoudt ontvangen. De prijs van het verschuldigde bedrag kan cl' lezer eteeds nagaan in het ka dertje nevens de titel van one blad. Daar staat: Abonnementsprijs, Belgis tot Nieuwjaar fr. Dit ls het be drag dat hij dan san 4a bod# tejrsfhSL digd aal zijn.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1950 | | pagina 8