Meubels Boone
BATES
n.v. ST. REGIS BATES
STEVENS Gebroeders
Wit beb ik je gedaan?
De Avonturen van ROBINSON door Dirk Keikof
Prijzen
alle concurrentie
Keus zonder weerga
Alles kosteloos thuis besteld.
Alle herstellingen.
■MSkm
DENK op tij aan uw
nog aan de
oude prijs
Nieuwsjes in't tart
Van 130 tot 525 liter
INSCHRIJVINGSBULLETIilN
In 't grootste Meubelmagazijn der streek
Casselstraat 47,
rechtover O. L. Vr.-kerk
POPERINGE
Tel. 200
Werkhuizen
Boomgaardstraat
Slaapkamers vanaf 4.600 fr. IJz. bedden vanaf 370 fr.
Zetels
Clubs
Divans
Kinderwagens
380 fr.
570 fr.
1030 fr.
800 fr.
Matrassen
Buffetten
Tafels
Stoelen
650 fr.
1595 fr.
665 fr
119 fr.
Komptant
Krediet
Met de voordeligste voorwaarden.
Al onze Meubels zijn gewaarborgd.
SCHUIF
Goedkoop in prijs
Zuinig in verbruik
Mooi van uitzicht
5 laar waarborg
Gebouwd door
General Motors
Ié de-SeSc^mmigeS
'T KWEKEN-
hoopt
zekerheid
ONVERWACHTE
ERFENIS UIT BATAVIA
IN DRIE DELEN VAN
ELK 80 MILLIOEN
-TEL.- 212
- TUB! ZE
1EPER
Vanden Peereboomplaats 7
Tel. 249
Roman van H. COURTS-MAHLER 4^^
POPERINGE
leperstraat 5
Tel. 94
KATHOLIEKEN die wensen een
OVER TE NEMEN
Welgelegen en extra-belade
HOEVE
Tekenverhaal 'Het Wekelijks Nieuws
23
HET WEKELIJKS NIEUWS Zaterdag 4 Maart 1950. Biz. 8.
Illll—lil uutaiL.nmui^
WWWVWWVWWM>MWVWfl<WWWWVVWVWWVVWtfWWI
(d-5205)
M'n beste Lezers en Lezeresjes, lk
had verleden week het ongeluk 's
avonds door een jachtende, lichtende
stad te kuieren. Ik had m'n trein ge
mist! Ja, dat zit zo ineen: ik moest
naar die grootstad gaan spreken voor
de geitenbond (ik bedoel voor de le
den van de Geitenbond) over de
kalverliefde! Ik was in de gloed van
m'n kalverliefde-speech voor de leden
van de Geitenbond wat te ver over
m'n tijd heengeraakt en toen ik in
vliegende vaart de trein wou halen,
was ie gaan fluiten. Zo was ik ge.
noodzaakt te wacht op de volgende
en 'k besloot de grootstad even in te
wandelen. Wat is zo'n mierennest 's
avonds toch opwindend! Licht! Licht!
Licht! Flitsende reclames in alle
kleuren dansen voor mijn ogen. Co
ca-Cola had het erg te verduren! En
toen ik zo in gedachten al dat recla
mevuurwerk zag tintelen en schitte^
ren, dacht ik plots bij mezelf: Moest
men in plaats van al die commerciële,
ontspannings- en andere reclames
eens overal zién flitsen - in en uit -
uit en in - in grote, sierlijke, bran
dende letters: «MEN IS NOOIT TE
GOED»! Wat een indruk zou dat
niet maken. Overal, in alle steden
van de wereld, die zelfde lichtende,
zedelijke levensreclame: MEN IS
NOOIT TE GOED! Wat een ophef,
wat een revolutie zou dat niet teweeg
brengen?! Ja, m'n beste vrienden,
men is op deze wereld nooit te goed.
En ik dacht op hetzelfde ogenblik aan
die charmante anecdote:
In een klooster leefden twee
kloosterlingen, die goede vrienden
waren, maar in hun karakters was
er enig verschil. De eerste legde maar
steeds de nadruk op de strengheid
van de leer, de andere op de goed
heid.
Ze spraken af dat de eerste, die
zou sterven, zou terugkomen om de
andere in te lichten over de les, die
hij zou krijgen als ie in de hemel
aankwam.
De strenge stierf het eerst. Hij
hield z'n belofte.
Ik kom uit de hemel! zei hij.
En vroeg de ander.
Wel, U kunt nooit goed genoeg
zijn!
Als mensen u verdrieten,
Weemoed in 't harte u daalt,
zo doe hen gauw wat goed is,
en licht weer voor u straalt!
Als gij een woord van liefde hebt,
verberg het niet in 't harte,
Breek als een bloementwijg het af
tot heling bitterder smarten.
Dit tranendal is vol van haat,
vol open lijdensmonden,
een woord, dat uit het harte gaat
heelt menig zlelewonde!
VAN RECLAME geschreven: in
onze straat zijn er alleszins, zonder
overdrijven, een twintigtal winkels.
Ge moet niet vragen, hé, of er ge
concurreerd en ge - reclame - eerd
wordt! Onze straat ls werkelijk de
straat van de barnum-reclame. En
fijne tistens dat ze zijn, zeg, om re
clame te voeren.
Over een paar dagen zegt Jef
Krieke, één van de spekslagers Uit
onze straat: Zie eens, ik heb een
uithangbord laten maken. Ik zal het
morgen uithangen. Ik heb er m'n
naam laten opschilderen: Jef Krieke
en daaronder een flink, groot varken,
dat de mensen direct kunnen zien
wat ik ben!
Ja, ja, 't zijn Tistens, hoor!
Charel de Blok, een winkelier,
trachtte met volgende aankondiging
in z'n etalage klanten binnen te lok
ken: Ga niet naar anderen op de
winkel om bedrogen te worden! Kom
bij ons!!
Zo voert men ln onze straat
reclame!
VRIJGEZELLEN, gij allen, die in
vrede leeft, vrij van kommer en zorg,
vrij van vrouwelijke bemoeizucht,
vrij van hartskwellingen, weet u wel
eigenlijk wat een vrijgezel is?
Dat is een man, die no'g even uit
kijkt alvorens hij de sprong waagt
en danniet springt!
Jefke Koekoek was geen vrijgezel
en wist er alles van! Ze waren een
paar maanden getrouwd en pas ge
ïnstalleerd op hun nieuw apparte
ment in de stad in een groot blok
huis. Op een avond komt ie nog al
laat thuis en wordt plots varn.it een
deur onverhoeds door een vrouw
overvallen. Hij werd behandeld met
de bezemsteel, ze trok hem de haren
uit het hoofd en krabde met haar
lange nagels (o, ironie der moderne
wreedheid) dat het resultaat deerlijk
was om aan te zien. Hij stond daar
als een sukkel te weeklagen, toen ze
ineens haar excuses begon te maken.
Asjeblief, Mijnheer, - smeekte
ze - ga niet naar de politie. Ik heb
me vergist! Ik dacht dat ge m'n man
waart!
Och, Mevrouw, antwoordde de
bloedende Koekoek, dat is nog zo erg
niet. Veel erger is het dat ik seffens
van m'n eigen vrouw nog een pak
van 't zelfde laiken te verwachten
heb!
Nu, Jefke zal wel gedacht hebben:
in alle geval geen beleefd vrouwmens.
BELEEFD ZIJN in het leven is al
les! D'r zijn weinig mensen, die te
genwoordig nog beleefd zijn. Ge mcec
maar eens op een kermis aan een
feesttafel zitten! Om een haan in z'n
kam te doen rood worden!
Weet ge wat er moet vermeden
worden aan tafel om beleefd te zijn:
de vingers aan het tafellaken af
vegen;
aan de spijzen rieken of er aan
doen rieken;
vingers, mes of lepels aflikken;
iets met de vingers uit glas of
soep halen, bv. een stukje kurk of
een vlieg, die er in valt: men doet
dit met de punt van een zuiver
mes of met de steel van een vork;
te veel ineens in de mond nemen;
te vlug eten en slokken;
de mond te ver openen bij het
kauwen;
luidkeels roepen, op tafel slaan,
uitbundig lachen, bijzonder als
eenieder niet weet waarom;
meer spijs of drank nemen dan
men kan gebruiken;
zijn bord met brood uitvagen;
iets op zak steken voor zichzelf of
voor de thuisblijvers;
zich van nagerecht bedienen vóór
het aangeboden wordt of er te veel
van nemen;
een groot stuk vlees op zijn vork
houden, net als een vlag op een
stok;
zich niet half ontkleden, bv. zich
in z'n hemdsmouwen zetten als 't
een beetje te warm wordt en veel
minder nog de broeksband loszet-
ten omdat men te veel geëten
heeft!
Wie deze gulden regels trouw volgt,
die Is op en top een beleefd mens.
Pas echter op dat U niet zodanig be
leefd aandoet dat U onbeleefd wordt.
Zoals Janssens.
JANSSENS was op een dineetje ge
vraagd. Bleu en nerveus als altijd,
sprak Janssens aan tafel bijna geen
woord. Hij begreep echter dat hij er
niet vanaf kwam zonder enige vrien
delijke, beleefde woorden tot z'n gast
vrouw te hebben gericht. Eindelijk
zag ie z'n kans. Scï^pon toen Z'n tafel-
gebuur-damc fluwelig tot hem Zél:
wel?
Janssen» antwoordde hierop heel
galant:
Het feit, Mevrouw, dat u $aa§t
me zilt, zou iedgrén man z'n eetlust
doen verliezeiill!
IK HEB me deze week een vraag
gesteld! Een heel eenvoudiêe vraag:
Zijn de vrouwen, van nature uit,
vergeetachtig?
u zult 'mé misschien vragen: daar
om stélt ge zo'n dwdze vraagt
Wel, mjn beste vrientien éB vrien
dinnen, omdat ik déze week tót hét
ontstellend resultaat ben gekomen
dat Maïèhta ofwel begint te lijden
aan geheugenzwakte ofwel, als vrouw,
vergeetachtig van natuur ls.
Het spel begon 's Maandags: ze
had vergeten zout ln de soep te doen
en dat de aardappelen geen peper
nodig hebben.
De Dinsdag gaat ze uit boodschap,
komt buiten, springt op haar fiéts en
viel zich een bloedneus omdat ze ver?
geten was dat ze geen flets bij ziéh
had. Ik schrok me haast een bult
tóen die sierlijke val gebeurde.
De Woensdag was 't nog erger;
toen ik 's middags, verhongerd thuis
kwam, lag Marenta nog profijtelijk
te bed. Ze was vergeten op te staan!
De Donderdagavond was ze met
een buurvrouw gaan winkelen. ZJe
had vergeten dat ik op die avond al
tijd een kaartje ga leggen en zo zat
ik met de thuiswacht. En zo ging dat
lijstje maar verder, tot ze 's Zaterdags
om een permanente ging en de porte-
monnaie nu eens NIET vergat!!!!
In alle geval bep ik tot de conclusie
gekomen dat vrouwen vergeetachtige
schepsels zijn.
Zo denken z'er in Madagaskar ook
over, want daar keert de lijkstoet, bij
de begrafenis van een vrouw, vóór
men zich naar het kerkhof begeeft,
nog even naar- haar huis terug in het
naïeve geloof dot vrouwen steeds walt
vergeten als ze van huis weggaan.
Maar kom, ik hoor stommelende
voorbereidingen tot een vertrek. Ik
geloof dat Marenta van plan ls uit
«takelen te gaan. Ec zal haar niaar
gauw gaan opzoeken oin Ijaar te hel
pen niks t» vergeten, want anders
loopt de boel weer mist
En daar zal lk xne wel
voor hoeden,
want als de boel ln 't honderd loopt
moet lk dat boeten! 11
Het Manneken uit de Maan.
na lezing, ons blad ln de handen
een uwer vrienden of buren die
ons blad niet hebben. U bewijst
er ons een dienst mee. Dank.
■■esm
Welke verpakking ver
kiezen de kwekers voor
het Voedsel dat voor 't
kweken bestemd is
De PAPIEREN ZAK BATES,
in 25 of 50 kg, verloren J
hij is zo practisch en zodanig
netter en gezonde*.
Welke verpakking laaf
toe het Voedsel onge*
dekt en zonder vreea
voor slecht weer te ver
voeren 7
De PAPIEREN ZAK BATES
hij beschut doelmatig het'
Voedsel tegen vochtigheid
in slecht weer.
Welke verpakking levert
en lostaltijd, haar
gehele inhoud Voedsel
Ban de kweker?
De PAPIEREN ZAK BATES»
pij laat niets doorzeven van)
gijn inhoud en laat tot he|
laatste gram los wanneet*
Bnen hem uitgiet
mpmmwsmmwsm&ismtm
Welke Voedselverpak
jcing laat toe de besmet*
ting in 't kweken te.
Vermijden?
PAPIEREN ZAK BATES*
ij levert hel voedsel zuivetl
roog, onbesmet, zoals heli
door d« febrikanl Jpaepak*
wordt
DENK ER AAN
ALS U VOEDSEL
KOOPT OOK
VENTULZAKKEN
EN OPEN ZAKKEN
AUTOMATISCHE VULMACHINES
Een onverwachte millioenen-
erfenis heeft weer eens enkele
gelukkigen tot millionair omge
toverd. Ditmaal was het gééh
rijke oom uit Amerika die vóór
de verrassing zorgde, maar deze
keer kwam de wind uit Indone
sië. De gelukkige erfgenamen
women te Gilly (Henegouwep),
in het Kortrijkse en ln het
Franse Noorden. Voor elk der
drie familietakken is er het mooi
sommetje van 80 millioen voor
zien, wat beslist niet te versma
den is.
Heel onverwacht komt die
zaak nu precies niet, want do
familieleden mochten zich reeds
sedert meer dan dertig jaar aan
het potje verwachten.
Het was ln 1907 dat de Belg
Frans Dubois naar Nederlands
Indië vertrok en zich te Batavia
vestigde. Dubois werkte hard en
wist in betrekkelijk korte tijd
een aanzienlijke fortuin te ver
garen.
Bij zijn dood dn 1917 was hij
practisch alleeneigenaar van de
wijk De Witte Brug daarbij
bezat hij op dat ogenblik nog
drie grote textielfabrieken.
In zijn testament vermaakte
hij alles aan zijn naastbestaan-
den doch er stond een eigenaar
dige maar bij en wel in deze
zin dat voor een tijdperk van
30 jaar de Nederlandse Adminis
tratie te Batavia het vruchtge
bruik zou hebben over zijn
eigendommen.
De naastbestaanden komen
dus nu in aanmerking om hun
deel in het bezit van hun over
leden grootoom in ontvangst te
nemen. Dubois had drie broers
en zusters. Een zijner zusters
was de grootmoeder van de we
duwe Bellière te Gilly bij Char
leroi. De andere afstammelingen
in twee takken verdeeld, wonen
in de streek van Kortrijk en in
het Franse Noorden. Een dertig
tal personen maken aanspraak
op hun deel in de 240 millioen,
wat voor elk natuurlijk nog een
rond sommetje betekent.
IliW&JÊU&EJV ~t SOCIÉTÉ DES SACS A VALVE BATES
De Hongaarse, Nathalie
Hegedus, ook wel eens Nathalie
Gouville genaamd en die in de
Parijzer bars bekend staat als
Madame Carnaval, werd te
Brussel door een inspecteur dér
Franse Veiligheid aangehouden
onder beschuldiging van mede
plichtigheid bij de namaak en
de uitgifte van valse traveller-
checks Zij was de vriendin en
de medeplichtige van de Ame
rikaanse valsmunter Elefant, die
verleden zomer te New-York
werd aangehouden.
I Boven Venetië zou Maan-
dag tegen de avond een vlie
gende schotel bemerkt geweest
zijn die in Noord-Oostelijke
richting vloog op een hoogte
van een 2000-tal nieter. Toe
schouwers verklaarden dat het
vreemde vliegtuig blonk als zil
ver. Een twintigtal kilometers
ten Zuiden van Venetië, boven
het eiland Chioggia, werd het
zelfde toestel waargenomen.
Voor een garage te Gans
horen bij Brussel, stopte Maan
dagavond een grijze Amerikaan
se wagen om benzine te nemen.
De geleider vroeg -. oor 200 fr.
benzine. Nadat de garagehouder
zijn klant bediend had sloeg de
ze plots op de vlucht. Er bleef
de bedrogene niets anders over
dan het nummer op te nemen
waar hij gelukkig in slaagde.
Het onderzoek wees naderhand
uit dat het hier gaat om een
wagen die op 13 Februari te
Brussel gestolen werd.
WILT V GELD VERDIENEN BIJ
THUIS en de breistiel kennen na
enkéle dagen? Vraag gratis kataloog
Nr 2 of kom tot betrouwbare flnna:
Breimachine Rapide, 180, Brabantstr.,
Brussel, of Kortrijkstw. 53, Gent.
(d-3813)
v Nr 30
Mengelwerk tan Het Wekelijk*
KORTE INHOUD
Twee jaar na de dood van zijn eerste
vrouw huwt Heinrich Nordegg, Weduwe
von Rhode n. Mede door de talrijke
buitensporige uitgaven van Mevr. von
Rhoden, gaat de Firma Nordegg bergaf.
Het vooruitzicht van de onvermijdelijke
ondergang der Firma ondermijnt de ge
zondheid van Heer Nordegg en op zijn
ster/bed belooft Romana, zijn enige
dochter, met haar eigen vermogen de
zaak terug op te helpen, meteen krijgt
ze volmacht over de fabriek. Alle onre
delijke uitgaven dienen ingekrompen en
dit brengt meermaals botsingen tussen
Romana en haar stiefmoeder, bijgestaan
door haar dochter Beatrix. Hans, broeder
van Beatrix, weet Romana te vertrou
wen. Gerald von Rhoden, stiefbroeder
van Mevr. Bylla's eerste echtgenoot, on
gehuwd en schatrijk, komt bij hen op
bezoek. Beatrix, belust op een mooie par
tij, maakt hem het hof, wat hem niet
onverschillig laat, tot Hans hem, onbe
wust, de waarheid zegt.
Op de grote binnenplaats, die
door de gebouwen omsloten werd,
heerste de grootste orde en netheid, j
Zelfs in de hoek waar ln grote
hopen de brandstoffen waren opge
stapeld, zag men niet de geringste
wanorde.
Toen Romana daarop neerkeek,
reed juist de auto de poort door en
het binnenplein op. Met een sier
lijke boog reed voor de mld'
deningang van het hoofdgebouw,
waarin zich de kantoren bevonden.
Met een kloppend hart keek Romana
omlaag. Met enige verbazing zag zij,
dat behalve Hans en Gerald von
Rhoden, ook Beatrix uitstapte.
Iets als smart doorvoer haar. Hij
had niet zolang van haar willen
scheiden, dacht zij, en wendde zich
weer zuchtend van het raam af.
Dadelijk daarop kwam een kan
toorbediende binnen en diende de be
zoekers aan.
Verzoek de juffrouw en de heren
hier te komen,zei zij kalm.
Heel rustig ging zij hen tegemoet.
Zij begroette Hans heel hartelijk,
Gerald met rustige vriendelijkheid
en Beatrix, zoals zij het altijd deed.
Storen wij u heel zeker niet,
Juffrouw Nordegg? vroeg Gerald.
Zij schudde lachend' het hoofd.
Ik was immers op uw komst
voorbereid, Mijnheer von Rhoden.
Zij verzocht hen plaats te nemen
en ging weer naar haar schrijftafel.
Zij nam daar de hoorn van de tele-
phoon.
Zij belde Hoyer op. «Als er ge
wichtige zaken te behandelen zijn,
beste Hoyer, dan weet ge waar ge mij
kunt vinden. Al het andere heeft zijn
tijd, totdat ik laat weten dat ik weer
hier op kantoor terug ben. Ik ga nu
mijn gasten rondleiden,» zei zij en
hing de hoorn weer op. Daarna
wendde zij zich om. Nu als u het
goed vindt, kunnen wij dadelijk in
de fabriek rondgaan.
Gerald had' intussen het hoge,
stemmige vertrek rondgekeken. Dit
was dus de werkplaats van Romana
Nordegg. Hij richtte zijn blik op het
ranke stille meisje.
Ik ben gereed, juffrouw Nordegg.
Romana boog het hoofd en wendde
zich tot Beatrix. Wil Je bij ons
aansluiten, Beatrix? Ik ben bang,
dat het Je te vermoeiend zal worden.
Misschien blijf je hier liever op ons
wachten. Je gaat toch immers niet
graag door de werkzalen.
(d-5707)
Beatrix keek haar spottend aan
met haar anders zo zacht stralende
ogen. Zeker ga ik mee! Hier zou ik
mij toch maar vervelen. Of heb je er
iets tegen, dat ik meega?
Met groto kalmte keek Romana
haar aan. «Neen, lk heb er natuur
lijk niets tegen,» antwoordde zij en
verzocht haar bezoekers haar te
volgen.
Toen zij het privékantoor verlieten,
stond Calutta buiten voor de deur.
Romana knikte hem vriendelijk toe.
Je wilt Immers ook de fabriek zien,
Calutta? vroeg zij lachend.
Als Miss Sahib het toestaat,
antwoordde de Indiër, en boog voor
Romana als voor een vorstin. Zij
sprak lachend nog enige Engelse
woorden met hem. Hij keek haar vol
eerbied aan.
Beatrix keek er spottend naai'.
Wat weet Calutta zich vorstelijk te
gedragen! Je moet weten, Romana,
dat hij van een oud edel geslacht af
stamt. Dat beweert tenminste Ge
rald, zei zij lachend.
Calutta liet zijn ogen met een on-
beschrljflijken trotser: blik op Beatrix
rusten. Sedert de vorige avond wist
hij dat zij niet meer gevaarlijk voor
zijn heer was. En van dat ogenblik
af had hij alle belangstelling voor de
blonde miss Sahib verloren.
Romana deed alsof zij de spottende
toon ln de woorden van Beatrix niet
hoorde.
«Daar mijnheer von Rhoden het
zegt, zal het ook zeker wel zo zijn.
Het verwondert mij niet. Calutta
heeft op mij altijd een indruk ge
maakt van een fijngevoelig mens.
Beatrix lachte luid. «Lieve hemel,
Romana, je spreekt al heel overdre
ven over deze knecht. Ben Je soms
verliefd geworden op zijn donkere
ogen, of heb je zin om door hem een
Indische prinses te worden?vroeg
zij smalend.
Romana keek haar ontstemd aan,
zonder echter haar kalmte te verlie
zen.
Van dergelijke aardigheden houd
ik niet, Beatrix, je vergeet dat Calut
ta ons kan verstaan. Het is voor hem
even pijnlijk als voor mij, om het
onderwerp van zulk een grap te zijn.
Beatrix was woedend over deze
scherpe terechtwijzing. Zij liep dicht
naar Romana toe.
«Je wilt zeker een wit voetje krij
gen bij zijn heer, door zoveel drukte
van zijn knecht te maken,fluister
de zij haar toe.
Romana werd vuurrood en keek
Beatrix verachtelijk aan.
«Pas op je woorden! Die treffen
Je zelf meer dan mij,antwoordde
zij even zacht.
Gerald had de woordenwisseling,
daar hij vooruit liep met Hans, niet
gehoord. Hij zag nu slechts, toen hij
ernstig en chr.
Huwelijk aan te gaan, schr. in volle
vertrouw, om inlichtingsdocum. naar
De Gelukkige Haardte Leisele. -
Enig werk in West-Vlaanderen, talr.
gelegenh., vr. in iedereens geval, spoe
dig vervulling uwer wensen, strikte
geheimh., waarb. verzekerd, (d-308)
WWVWAAflflniV^tUVUVVWUWI
zich omkeerde, de kleur ln het gelaat
van Romana en het valse, lelijke flik
keren van Beatrix' ogen. Maar Calut
ta Bay had alles gehoord. Hij trad op
Romana toe, boog diep voor haar en
greep haar japon, om die met zijn
lippen aan te raken. Daarna trad hij
trots en kalm ter zijde, sloeg zijn ar
men over elkaar en keek verachtelijk
naar Beatrix.
Beatrix wendde zich spottend af,
maar de donkere ogen van Calutia
prikkelden haar toch.
Hans merkte nu ook dat er tussen
Romana en Beatrix weer een kleine
scène had plaats gehad, en hij keek
zijn zuster lang niet liefdevol aan.
Ik zal haar beletten om voortaan
een onaangenaam en storende invloed
uit te oefenen,dacht hij. Hij richt
te het zo in, dat Gerald en Romana
vooruit liepen, terwijl hij Beatrix hier
en daar staande hield. Toen .zij dooi
de laatste kantoren waren gegaan en
op een gang kwamen, die naar de
chemische afdeling leidde, hlell hij
Beatrix bij de arm vast.
Wacht een ogenblik, Beatrix. Ik
zal Je wat zeggen.
Zij bleef staan.
Wat heb je te zeggen?
«Dat zul Je dadelijk horen,» ant
woordde hij.
Zich tot Calutta wendend, die ach
ter hen liep, zeide hij zacht in het
Engels, een taal die Beatrix maar
GEMEENTE POEI.KAPELLE
Plaats,
UIT TER HAND TE KOOP
en overname, van
Welgelegen HOFSTEDEKE
groot 110 aren, maar ln een partij.
Gebouw, grond, henneffhofcfcen (45 m.
x 6 m.), twee zwijnenstallen, koeistal,
600 hermen, 16 «wijnen. Electrfcl-
teit in orde.
Inl. bij Cyriel Favorel, Kwelle-
straat 7, POELKAPELLE. (5646)
slecht verstond:
Volg Je meester en juffrouw Nor
degg, Calutta, en zeg hun dat lk met
mijn zuster terugga naar het privé
kantoor en daar zal wachten, tot Bij
hun rondgang gedaan hebben.»
Calutta'» ogen fonkelden.
Zoals de Jonge Sahib het beveelt
antwoordde hij en snelde Romana en
zijn meester na, om de boodschap
over te brengen.
Deze waren Intussen ln een der
chemische zalen verdwenen. Beatrix
had niet verstaan welke opdracht
haar broer aan Calutta had gegeven.
Nu stampte zij ongeduldig met haar
voet op de grond. Wat wil je eigen
lijk, Hans? Waarom houdt je mij te<
rug?
Hans greep lachend haar arm.
Wat lk wil? Dat zal ik je zeg'
gen. Ik heb eenvoudig ons beider ver
lost van dien ontzettend vervelenden
rondgang door de fabriek. Waarom
zullen wij de gebouwen rondlopen en
die walgelijke lucht inademen? Je
vindt ze toch afschuwelijk? Ik welis
waar niet, maar lk offer mij op, en
ga met Je terug naar Romana's kan
toor. Daar roken we intussen genoeg
lijk een sigaret. Je bent toch maar
om oom Gerald genoegen te doen,
meegegaan, en bent ln Je hart bang
voor dezen rondgang. Waarom zul Je
je afmatten? Dus we gaan terug,»
zei hij heel gewoon en kalm.
ewwwwwwwwwwvwfl
OVER TE NEMEN
IN VOORSTAD VAN BRUSSEL:
GOEDBEKLANTE BEEN-
HOUWERIJ-CHARCUTERIE
Uit hoofde van dubbel bedrijf.
T« bevragen hij Jules Hindrickx,
Ooststraat 3, LO. - Tel. 49. (5647)
IIWWWVWWWWVWWWWWW
ongeveer 12 Ha., STREEK LO.
Schrijven ter drukkerij onder
Nr 6662. (d-5662)
IIMWWMMMWWWWMMWIWWMW
138. Eindelijk kwam de dag dat
hij zich beter voelde. Hoe lang hij
daar ziek gelegen had, wist hij niet.
Met wankelende schreden verliet hij
zijn grot om even de omgeving te
verkennen. De lama's begroetten vol
vreugde zijn terugkomst.
139. De zon deed hem deugd en
herstelde zijn gesloopte krachten.
Enkele verkwikkende teugen van de
melk der lama's waren een waarlijk
versterkend voedsel. Robinson be
greep dat het slechtste nu wel voor
bij was, hij was genezen.
140. Teruggekomen in zijn grot
was zijn eerste werk de potten en
kommen te onderzoeken, die juist
bezig waren met bakken voor hij ziek
werd. Hoe groot was zijn verwonde
ring toen hij vaststelde dat allen met
een fijn laagje glazuur- bedekt waren.
141. Van de lama's had Robin
son melk in overvloed. Hij vatte het
plan op boter te maken. Hij goot
de meük uit ln platte kammen en liet
deze staan tot de room bovendreef
en kon afgeschept worden; een hoge
pot diende voor karn.
142, Terwijl hij met veel geduld
bezig was de boter te kar nen, herin
nerde hij zich hoe ln het begin van
zijn verblijf alhier, hij knollen ont
dekt had die op aardappelen geleteen.
Aardappel c*. ln verse boter gebakken,
hoe heerlijk.»
143. Maar plots versomberden
zijn gedachten, hij herinnerde zich
dat tijdens zijn ziekte die verschil
lende dagen geduurd had, het rum
ba zijn haard uitgedoofd was en dat
todj nu wel zou verplicht zijn weer
rauwe kost te eten.
Beatrix rukte zich los.
«Hoe kom j» er bij? Ik denk w
geen ogenblik aan om achter te blij
ven, lk wil meegaan.
Hans wilde vóór alles tijd winnen
om Oerald en Romana een voor
sprong te geven.
Maar Beatrix, wees toch niet kin
derachtig. Denk toch aan de lucht,
die je zo tegenstaat, van al de krul
den «n mengsels, die daarbinnen ge
maakt worden. De geur ls voor an
dere mensen heel pittig en gezond)
maar JIJ hebt «r nu eenmaal een af
schuw van en het zal Je stellig ml*
selljk maken.»
Beatrix stampte met haar voet.
Maar dat ls toch mijn zaak, dom
me Jongen! Wat wil je eigenlijk,
waarom houdt je mij op?
Hans trok een heel onnozel gezicht.
Hemel, lk dacht dat lk je een ple
zier deed.
Zijn zuster was woedend.
«Had liever niet gedacht. Kom,
vlug, breng mij bij de anderen ach
terna, lk weet hier heel geen weg.
Hans haalde zijn schouders op.
«Nu dan, als Je niet anders wil,
kom dan mee.
HIJ liep toen kalm naar de deur,
waarachter Gerald, Romana en Ca
lutta Bay verdwenen waren.
Ct vervolgt)
Ondergetekende begeert een post
abonnement op Het Wekelijks
Nieuws» uitgave (1)
Naam
Adres
Gemeente (stad)
(Handtekening)
(I) Niet vergeter de gewenste uitgave te
vermelden.
Wanneer ge dit bulletljn Invult, daar
na uitknipt en onder open omslag mat
zegel van 20 centiem opstuurt op hat
adres van Het Wekelijks Nieuw»
Gasthuisstraat 19, Poperlnge, zorgen wij
ervoor dat U enkele dagen daarop bat
bezoek krijgt van de postbode, die bij U
het geld innen komt opdat U regelmatig
om de week ons blad zoudt ontvangen.
De prijs van het verschuldigde bedrag
kan cl' lezer eteeds nagaan in het ka
dertje nevens de titel van one blad.
Daar staat: Abonnementsprijs, Belgis
tot Nieuwjaar fr. Dit ls het be
drag dat hij dan san 4a bod# tejrsfhSL
digd aal zijn.