De Wet op Oorlogsschade moet
herzien worden!
De Kapel van de stichting «OnzeKinderen»
In bet
in een
(^olisecup
Docht ooi
(Daneschijn
Met de C.V.P. ten strijde voor
Democratie, Recht en Eendracht
Atlantische Mijlpalen
Zó is hel resultaat van
STEEDS BETERE
GENEESMIDDELEN
te Rumbeke op 1 Mei, tijdens Plechtige Dankmis, in gebruik genomen
SPRUTOL
11
IRoonise luister
SCHUIF
HET WEKELIJKS NIEUWS Zaterdag 13 Mei 1950. BIz. 2.
Wij hébben reeds het principe van
de abattementen, voorzien in de wet,
waarbij ieder geteisterde, volgens
Bijn bezit pi 1944 een aftrok onder,
gaat, gebrandmerkt en wij blijven
di t doen.
Het kan wellicht op het eerste
zicht voorkomen dat de toepassing
der abattementen, volgens de wet,
zeer sociaal is. Ja, tijdens de bespre
king van de wet heeft men gezegd,
dat het beginsel der abattementen
waarbij volgens fortuintoestanc.
wordt afgetrokken, een rechtvaardi
ge beschikking was. Men oordeelde
aldusindien een geteisterde met een
vermogen van 100.000 fr. een scha
degeval van 3.000 fr. moet kunnen
dragen, dan is het slecthts billijk dat
de millionriair een schadegeval van
50.000 fr. draagt. Deze beschouwing
komt van de socialistische voorman
Vranckx, en werd door de toewmalt
ge communistische Minister van We
deropbouw gesteund en verdedigd,
Een mens echter die 'n beetje die
per op voorgaande beschouwing in
gaat zal, wa.t cp het eerste zicht so
ciaal en billijk schijnt, onomwonden
anti-sociaal en onrechtvaardig noe
men.
Natuurlijk zal men iets sociaal of
anti-sociad.1 noemen, naargelang de
principes en de leer die men voor
zich zelf huldigt betreffende de rol
van de staat en de opvatting van het
algemeen welzijn; wij kunnen best
begrijpen dat mensen, die denken dat
de ideale staat deze Is, waar de ene
mens niet meer bezitten mag dan de
andere.
Bezit en fortuin verwerft de mens
door zijn werkkracht, zijn talent, pijn
verstand en zijn durfkracht Ieder
inens is 'n andere persoonlijkheid
op gebied van karakter, inzicht en
talent. De ene slaagt in zijn leven
en bekroont zijn volhardende werk
ijver met succes; de andere blijft op
het zelfde peil en vergenoegt zich er
mee. Er zullen altijd begoede en
minder begoede mensen zijn, gelijk
er altijd durvende en minder dur
vende, snuggere en minder snuggere,
hard werkende en luie nietsnutten
zullen zijn. Het is logisch en billijk
dat wie meer werkt en durft meer
verwerft en verdient. Er is 'n tijd
geweest in onze gewesten, dat zelfs
de eenvoudigste amibachtman rijk
kon leven, omdat hij zich door stu
die en werk, volhardende scholing
en geduld, had opgewerkt tot 'n be
kwaam vakman, tot kunstenaar, die
In zijn vrije tijd de prachtigste
kunstgewrochten maakte.
De Vlaamse ambachtslui werden
geprezen en gevraagd in het buiten
land, Zo blijkt het duidelijk dat on
ze huidige werkersstand nog iets
meer nodig heeft dan de zich verme
nigvuldigende materiële en sociale
voordelen, waardoor ze verwend ge
raken en steeds meer willen, en dat
hij in de eerste plaats nood heeft
aan 'n opvoeding tot durvende, cul-
tuurrijke, in zlch-zelf gelovende
mensen, met de geroemde vakkennis
en hoogstaande cultuur van vroeger.
De eerbied voor het eerlijk verwor
ven bezit en het door werkkracht
verdiend fórtuin, die in zich sluit de
eerbied voor de menselijke hogere
vermogens die het bewerken, is een
der grondstellingen van onze Chris
telijke Westerse beschaving. Als die
eerbied vólt, dan heeft men in de
mens zijn .liogere zedelijke krachten
gedoofd, en de mens verlaagd tot hi
dier, dat na het-werk voeder en ver
zorging krijgt van zijn meester.
Wij moéten in onze tijd aanvaar
den dat ieder mens volgens zijn jaar
lijks inkomen, belastingen moet be
talen, wat.- zijn inkomen enlgszinls
verminderen doet; men brengt een
offer aan dé gemeenschap, elk vol
gens Zijn vermogen. In zoverre deze
belasting redelijk blijft, en als men
tenslotte nog na de belastingsheffing
kan zeggen, dat het inkomen even
redig blijft met de positie, de werk-
kraoht of het initiatief van het in
dividu, in die mate kan en moet men
het beïastingsprincipe noodzakelijk
en billijk noemen.
Indien,- integendeel, het zo ver zou
gekohièn zijn dat de belasting het
inkomenvan eenieder gelijkschakelt,
en dat men ".yón een fabrikant b. v.
zoveel aftrekt tot hij, die zijn fortuin
in een zaak - riskeert en er al zijn
tijd en wilskracht aan besteedt, ten
einde het jaar niet meer overkomt
dan een zijnerwerknemers, dan zou
den we ten volle in de materialisti
sche leer van Karl Marx zijn ge
raakt.
Welnu, de toepassing der abatte
menten is ten volle te vergelijken
aan een belastingstelsel dat als doel
heeft een ernstige poging te doen om
het bezit van eenieder gelijk te ma
ken.
Men wil de oorlogsschade vergoe
den! Goed!dacht de Hr Terfve
in zijn wetsontwerp, maar wij zul
len nu eens.van de gelegenheid ge
bruik- maken om een categorie van
mensen-, namelijk de geteisterden, te
behandelen'Zoals d-e Sovjetburgers dit
sedert, jaren; reeds gewoon zijn.
Het moét nu .gedaan zijn dat de ene
groot grondbezitter is en de andere
arme domper.
En, redeneert hij verder: Wij zul
len door het abattementstelsel aan
de gefortuneerd,en een zo gevoeligen
deuk toedienen dat zij water en
bloed zweten, dit als aanpassende
voorbereiding aan het zaligmakende
communisme van morgen.
Wij zuilen, bedoelt de wet ver
der. aan de bezitter van min don
200.000 fr.. die de voorwaarden voor
de integrale vergoeding kan vervul
len, alles 'teruggeven; geen atoatte-
ment aftrekken en hem een hoog
coëfficiënt geven volgens de streek
en het jaar van herstelling. Maar-
de millionnair, de verwenste ka
pitalist, grijpen wij naar de keel.
Wij zullen niet alleen hem enkel een
coëfficiënt geven dat bijna de helft
lager is, b.v. 2,5 daar waar de in-
tegraal-vergoeding-genieter bijna 4,5
krijgt maar wij smakken hem he
lemaal tegen de grond door de toe
passing van het abattementstelsel.
En het ontworpen vergoedings
stelsel is als volgt.
MtJNHARDTJES: DE CACHET,
die pijn verdrijft en kou afzet.Kokerl5fr.
Tegen Kinderverlamming,
Kanker en Tuberculose.
Voor de Britse parlementscommis
sie voor wetenschappen liet de On
dervoorzitter van deze commissie
doorschemeren dat een nieuw ge
neeskundig produkt, gekend onder
de titel CE. 9, thans zou kunnen
bijdragen tot de bestrijding van de
kinderverlamming, griep, mazelen,
zona, hersenontsteking, vlektyphus
en oorklierontstekingen, ook nog bij
andere min bekende ziekten. Dit
produkt zou namelijk sterker zijn
dan penicilline. De C.F. 9 zou even
wel geen effekt hebben op de kan
ker.
Uit Kamakoera, Japan, kwam an
derzijds het bericht dat de Directeur
van het Instituut voor onderzoek in
verband met de tuberculose-bestrij-
ding aldaar, een serum, genoemd At.
B., zou hebben gevonden dat 90 op
de 100 gevallen van tuberculose zou
genezen.
Uit Londen wordt nog gemeld dat
een ander nieuw chemisch produkt,
de Asmatrn 0», doeltreffend zou zijn
voor de asthma.
Wij menen evenwel dat dergelijke
berichten steeds met. de grootste
terughouding dienen in kennis ge
nomen.
1 Om maar een geval als voorbeeld
aan te halen:
Een eigenaar heeft een schadege
val van 400.000 fr, waarde 1939.
Om de vernielde ge
bouwen te herstellen zon
hij nodig hebben aan
ooëfficieni 4,5 ongeveer
400.000 X 4,5 1.800.000 tr.
Echter, hij had in 1944
een bezit van Iets meer
dan een millioen; er
wordt dus een abattement
toegepast van 50.000 fr.
op de waarde 1939; er
blijft dus 350.000 fr. waar
de 1939; hij krijgt ook
slechts coëfficiënt 2,5
hij ontvangt dus: 350.000
X 2,6 as 875.000 fr.
HIJ ondergaat dus een
verlies van 925.000 fr.
Als dat een rechtvaardige wet is!
En dat wetsontwerp Terfve werd
door onze Volksvertegenwoordigers
gestemd
Zij hebben het communisme laten,
triomferen!
Hoelang nog zullen wij een stel
sel moeten gedogen dat helemaal
steunt op communistische princie
pen; een systeem dat alle prikkel tot
onderneming doodt en de eerbied
voor menselijke arbeid miskent?
Waarom moet nog gewerkt worden
om zijn zaken te herbeginnen of uit
te breid-en?
Wat zou er gebeuren moesten de
geteisterde groot-industriëlen hun
zaak niet hei-opbouwen en tegenover
zulke onrechtvaardige wet, zeggen:
We scheiden er van uit! Wat
zou dat niet medebrengen aan werk
lozen, armoede, crisis in het land,
zedelijk verval? Velen ook kun
nen niet herbeginnen bij te weinig
of veel te lang uitblijven van scha
deloosstelling?
Dit willen de communisten niet
begrijpen wanneer zij opruien tegen
kapitalisten, groot-industriëlen en
middenstanders.
Wie schade geleden heeft moet er
voor vergoed worden zo dat hij zijn
zaak in haar vroegeren toestand kan
herstellen.
Waarom moet de geteisterde, die
reeds genoeg ten achteren gesteld
wordt tegenover zijn niet geteister
de concurrent, zo onrechtvaardig be
handeld worden?
Katholieke Volksvertegenwoordi
gers, de geteisterden klagen het stel
sel der abattementen aan als een
voorbode van het communisme.
Zult gij de geteisterden voort zo
onrechtvaardig laten behandelen?
Aan U de plicht de wet te herzien.
VERVOLG
HET PARLEMENTAIR VERLOF
Het ziet er lelijk naar uit met het
parlementair verlof.
De parlementaire werkzaamheden
werden reeds aanmerkelijk vertraagd
in de laatste maanden en dat zal
nog wel een tijdje aanlopen tot de
verkiezingen achter de rug zijn.
De nieuwe verkiezingen worden
gehouden op 4 Juni.
Op 12 Juni vergaderen de Provin
ciale Raden ter verkiezing van een
aantal senatoren.
De senaat kan dan eerst op 20 Ju
ni vergaderen om de geloofsbrieven
van de nleuwgekozenen te onder
zoeken. Daarna moet hii nog een
aantal senatoren coöpteren wat eerst
rond 5 Juli zou kunnen gebeuren.
Eerst dan kan de Hoge Vergade
ring bijeenkomen.
Dan blijft er nog altijd een oplos
sing ta vinden voor de Konings
kwestie.
Vervolgens moeten nog al 's Lands
begrotingen ter sprake worden ge
bracht en gestemd. Vermoedelijk
zullen deze begrotingen reeds allen
uitgeput zijn op het ogenblik dat zij
in stemming worden gebracht.
Men mag nog aannemen dat het
parlement en de senaat de handen
vol zullen hebben in de maanden
Juli, Augustus en September.
Zodat er voor de vroede vaderen
weinig rustige dagen in het ver
schiet liggen in de aanstaande va-
cantieperiode.
RECHTS TEGEN LINKS
Er kan geen twijfel bestaan om
trent' de houding die wij bij de eerst
volgende verkiezing aan te nemen
hebben.
Wij hebben te kiezen tussen rechts
en links.
Links staan de communisten.
Links staan de socialisten, de de
mocraten met de valse neuzen die
de wil van de meerderheid misken
nen en ons regime willen verbaste
ren naar het voorbeeld van de
Oosterse volksdemocratie.
Links staan de liberalen die hand
in hand gaan met de socialisten om
de grondwet en onze instellingen
met de vöeten te treden.
Rechts staat de C.V.P.: de partij
van de grondwet, van de orde en
de wettelijkheid, die de ware demo
cratie verdedigt.
Rechts staan wij, eensgezind, om
dat wij sedert jaar en dag door dik
en dun de C.V.P. verdedigd hebben
en in de partij staan.
Maar niet alleen in dit geval.
Ook deze die bij de jongste ver
kiezingen hun stem vergooid heb-
VERVOLG
Zal dat voor, tijdens of na zijn,
dat is op dit ogenblik nog niet
bekend.
Alhoewel algemeen vermoed wordt
■wat Acheson dienaangaande zal voor
stellen, willen we hierbij toch niet
vooruitlopen en zullen we dit tevens
in een volgend artikel behandelen.
Intussen bereikt ons echter zojuist
een radiobericht uit Parijs, volgens
hetwelk Schuman op de conferen
tie der drie te Parijs zeer preciese
maatregelen zou voorstellen in ver
band met wat wij hier vroeger
noemden de verwestelijking van
de Westerse sleutelindustrieën
Klaarder gezegd zou dit hierop
neerkomen, dat de sleutelindustrieën
zoals koolmijnen, ijzer- en metaal
industrieën, niet meer in handen
zouden blijven van private groepen
of nationale staten, maar dat ze, in
hun geheel, zouden ter beschikking
gesteld worden van een West-Euro-
pese eenheid.
Die idee is niet nieuw. Ze werd In
Frankrijk gelanceerd op het ogen
blik dat de Ruhrindustrie onder een
internationale macht werd gebracht.
Onze lezers zullen zich trouwens
herinneren dat wij, toentertijd, die
gedachte ivarm hebben toegejuicht
en gezegd hebben dat daar werke
lijk de oplossing lag.
Intussen zouden Franse economis
ten in de meest volstrekte geheim
houding die idee praktisch en tot in
de details hebben uitgewerkt, zo
danig dat Schuman een volledig
plan aan zijn collega's zou kunnen
voorleggen.
Naar verluidt zou het leidmotief
van Schuman zijn: geen internatio
nale trusten meer in private han
den, maar samensmelting of samen-
ordening van al die nijverheden on
der een supranationaal gezag.
Ook hier willen wij echter niet op
de geschiedenis vooruitlopen en een
plan gaan bespreken zonder dat wij
het kennen. Dat zou pure herberg-
strategie zijn en onze lezers weten
dat wij daar niet van houden.
Nochtans menen wij dat de grote
vraag die zal moeten gediscussieerd
wordende volgende zal zijn: in
hoeverre zal het privaatinitiatief in
die nijverheden nog een rol spelen?
Inderdaad: tot een nationalisatie
of een internationalisatie kortweg
mag het naar ons oordeel niet ko
men. D.e Franse ondervinding op
dat stuk is inderdaad van die aard
dat ze de grote nadelen en gebreken
van een nationalisatie duidelijk doet
uitkomen. Anderzijds zijn er de
theoretische en ideologische bezwa
ren, die zeker hun woord zullen
meespreken. j Heer en Vrouw Karei Rerquin-Deseck
Naar onze mening zal de inter- herdachten op Maandag 1 Mei de
nationale autoriteit, die zou worden j vijftigste verjaardag van hun hmve-
opgericht, iets moeten zijn in de i lijk. Wc brachten verleden week
aard van de hervorming die wij in reeds verslag over de feestelijkheden
de nationale bank hebben door- ter gelegenheid van deze heuglijke
gevoerd. verjaardag. We wensen de Jubilaris-
rusten bij particulieren zoals dat in
het huidig trustsysteem het geval is)
omdat het niet opgaat dat privé-
personen zo'n geweldige macht zou
den in handen hebben en op die
manier een politiek zouden kunnen
voeren die indruist tegen de politiek
door alle Westerse volkeren gewild
en gevoerd.
De politieke lichamen zouden het
hoge ivoord moeten krijgen. De vrije
professionele organisaties, zoals ar
beiderssyndicaten en patroonsver
enigingen, moeten erbij betrokken
worden.
Maar evenzeer is het nodig dat
particulieren er hun stem kunnen
laten horen en een bepaalde in
vloed kunnen uitoefenen.
Die formule die theoretisch zeker
de beste is en die wij in België, zo
als gezegd, voor de Nationale Bank
hebben aangenomen, zou zeker ook
een aanvaardbaar compromis bete
kenen voor de verschillende landen
waarvan de ene een totale nationa
lisatie kennen en de andere een vol
ledige private bezetting.
Wat er ook van zij, indien men
op die basis tot een accoord kon ko
men, dan is het duidelijk dat er een
geweldige stap zou vooruitgezet zijn
in de richting van een economische
eenwording van West-Europa.
Daarmee zou dan ook tevens voor
goed opgelost zijn het probleem der
Duitse nijverheidsbekkens van het
Ruhrgebied en zou meteen en auto
matisch elke vrees voor een nieuwe
gewapende broedertwist in West-
Europa uitgesloten zijn.
Wij wensen dan ook hartgrondig
dat een dergelijk plan te Londen
mag worden aangenomen.
9-5-'50. V. WESTERLINCK.
ben aan zogenaamde dissidente pap
tijen of mlddenstandsgroepen of an
dere concentraties. Ook zij staan nu
rechts.
Een andere keuze ls er niet.
Wanneer wij onze steun aan da
O.V.P. onthouden, dan brengen wij
koren op de molen van de linksen,
dan steunen wil do socialisten en
liberalen van wie we op Vlaams ge
bied niks te verwachten hebben.
Het gaat om een strijd van rechts
tegen links, een strijd die ook in
andere landen wordt gestreden en
waarbij onze hoogste belangen op
het spel staan.
Wij kunnen het politieke getwist
grondig beu zijn. Maar in geweten
kunnen wij niet afzijdig zijn.
De C.V.P. staat op de drempel van
de meerderheid. Zij heeft eindelijk
het defaitisme afgelegd dat velen tot
wanhoop stemde. Zij heeft een pro
gramma en zij heeft in haar ran
gen enkele betrouwbare Vlamingen
die de hand houden aan onze Vlaam
se eisen.
Al deze programmapunten en eisen
moesten evenwel wijken voor het
compromis en de toegevingen omdat
de C.V.P. niet over de volstrekte
meerderheid beschikte en water in
haar wijn moest doen.
Verandert deze toestand op 4 Juni
en krijgt de C.V.P. de overhand, dan
wordt de toestand geheel anders.
Dan kan er geen sprake meer zijn
van compromissen en toegevingen.
Dan moet er klare wijn geschon
ken worden.
Dan heeft de C.V.P. de kans om
te bewijzen dat het haar ernst is
met haar programma en meC haar
eisen. Deze kans moet zij op levens
gevaar benutten.
Deze kans moeten wij de C.V.P.
geven, eendrachtig.
Wanneer wij een ogenblik ernstig
nadenken over deze tegenstelling
tussen rechts en links in ons land
en elders dan kan er geen aarzeling
zijn, dan kan er geen onthouding
zijn. PAS.
LIJSTNUMMERS VAN 26 JUNI 1949
WORDEN BEHOUDEN
In het kabinet van Minister De
Vleeschauwer moest op Woensdag Jl.
overgegaan worden tot de trekking
der lijstnummers voor elk der vier
grootste partijen.
De Partijleiders waren echter voor
af tot een akkoord gekomen waarbij
bepaald was dat elke partij zijn lijst-
nummer van tijdens de verkiezingen
van 26 Juni 1949 zou behouden.
De Hr Minister verklaarde zich
hiermede akkoord en zo gaan de vier
grote partijen nu andermaal in de
strijd onder volgende nummers;
1. Socialisten; 2. Communisten; 3.
Christelijke Volkspartij; 4. Liberalen.
Aan de Cartels wordt nummer 5
voorbehouden.
Overgebleven kiesmaterieel van de
laatste verkiezingen zal aldus ander
maal kunnen gebruikt worden.
GOUDEN BRUILOFT
TE rJIEUWPO Ï?:!T
D.w.z. dat het opperste beslis
singsrecht zeker niet zou mogen be-
sen nogmaals van harte geluk en nog
menig jaar gelukkig samenzijn.
EEN OPEN BRIEF AAN DE
VLAAMSE CONCENTRATIE
In een Open Briefaan de
Vlaamse Concentratieen andere
kleine lijsten heeft het Nationaal Co
mité voor de Volksraadpleging haar
leedwezen uitgedrukt om het feit dat
die kleine partijen het inzicht zou
den koesteren afzonderlijk op te tre
den. In die Open Brief wordt ver
der gewezen op het grote belang van
de aanstaande Verkiezingen welke
niet kunnen vergeleken worden met
gewone verkiezingen. Deze worden
hoofdzakelijk beïnvloed door een
primordiale plicht der Belgen:
aan de grondwettelijke crisis een op
lossing geven die geïst wordt zowel
door de rechtvaardigheid en dé eer
bied voor onze instellingen als door
de hoogste belangen van het land, ni.
de terugkeer van onze Vorst Leopold
III, en de herneming van zijn grond
wettelijke machten.
Het Nationaal Comité voor Volks
raadpleging besluit dan met erop te
wijzsn dat het beoogde doel slechts
kan bereikt worden als geen enkele
stem verloren gaat en bezweert die
kleine partijen niet afzonderlijk op
te komen om de nodige nationale
oplossing, de terugkeer van de Ko
ning, niet in gevaar te bréngen.
LIBERAAL-SOCIALISTISCH
CARTEL IN LIMBURG EN IN
LUXEMBURG
In Limburg hebben Socialisten en
Liberalen cartel gevormd. De Libe
ralen krijgen er de eerste kandida
tuur voor de Senaat, de Socialisten
de eerste candidatuur voor de Ka
mer. Alle mogelijke vooruitzichten
wijzen uit dat alleen de Socialisten,
met dit samengaan iets kunnen win
nen, en dat de Liberalen er het
schaap van de historie zullen worden.
Voor henzelf gaat het dan zozeer niet
om een zetel, maar wel om een Ko
ningsgezinde C. V. P.-er te weren om
er een man van links in zijn plaats
te kunnen stellen.
Ook in de Provincie Luxemburg
werd een Socialistisch-Liberaal car
tel gevormd.
ONDERHANDELINGEN WORDEN
GEVOERD OVER VORMING VAN
LIJSTEN
Gezien met Zondag 14 Mei alle
kandidatenlijsten moeten worden in
gediend, werd zowat over geheel het
land druk onderhandeld omtrent het
voordragen der kandidaten.
Alhoewel voorgaande week werd
medegedeeld dat de Vlaamse Con
centratie in alle Arrondissementen
lijsten zou voordragen, blijkt hier
omtrent totnogtoe niets definitief
vast te staan. Berst Zondag avond of
Maandag zullen wij hieromtrent ze
kerheid hebben.
Woensdag werd de mening vooruit-
gezet dat de Vlaamse Concentratie
slechts in een paai' Arrondissemen
ten een lijst voordragen zou.
Vanwege de C. V. P. werd besloten
met geen enkele partij een cartel aan
te gaan en voor op te stellen dat die
genen, welke eventueel In aanmer
king zouden kunnen komen voor
niet-verkieebare plaatsen, minstens
vooraf het C. V. P.-progxamma zou
den moeten aanvaarden.
Te Kartrijk werd druk onderhan
deld mét de Hr Ooussens en de hoop
werd gekoesterd dat een akkoord zou
worden bereikt. Te Brussel zouden
enkele candldaten uit Koningsgezin,
de en MldrienstancUsniddena op de
C. V. P, worden opgenomen. Te Gent
zouden besprekingen zijn gevoerd
geworden met de Hr Van Hllle, ven
de Vlaamse Concentratie
In de meeste Arrondissementen
zullen de lijsten zelfde kandidaten
voorstellen als bij de Jongste verkie
zingen, dit zowel bij de C. V. P. als
bij Liberalen en Socialisten.
Te Brussel blijkt de Liberaal Van
de Wiele niet tevreden te zijn ge
weest omdat er geen poll werd ge
houden en zou hij niet zinnens zijn
verder zijn kandidate te stellen.
Het Bestuur van het Nationaal
Christen Middenstandsverbond maak
te langs de pers bekend dat het Ver
toond niets gemeens heeft met zoge
zegde Middenstandslijsten welke hier
of daar zouden worden voorgedragen.
De Verenigde Koningsgezinde
Groeperingenhebben hunnerzijds
een oproep gericht tot alle konings-
gezinden om slechts him stem uit te
torengen op lijsten waarvan de man
datarissen volledig de terugkeer van
de Koning verdedigen en... bewerken.
ENKELE KANDIDATENLIJSTEN
Omtrent de kandidatenlijsten zelf
is nog maar weinig officieels bekend,
maar hier en daar lekte evenwel
reeds een en ander uit.
Zo werd in de dagbladen bekend
gemaakt dat in het Arrondissement
leper de Hr Hilaire Lahaye de eer
ste kandidaat blijft op de liberale
lijst maar dat de Hr Albert Cappon,
uit Nieuwkerke, ziek zijnde, niet meer
zou opkomen.
Nog te leper, evenals te Gemt-
Eklo, Kortrijk.Menen, e.a. zouden de
socialistische lijsten ongewijzigd blij
ven. Bij de Liberalen te Kortrijk
werden d-e H.H. Gillon en Tahon als
kopmannen aangeduid.
Te Oostende zou de liberale lijst
als volgt opgesteld zijn:
Kamer: 1, Adolf Van Glabbeke,
Minister van Volksgezondheid; 2.
Désiré Serruyis, uit Gistel; 3. Jac
ques Claeys uit Veürne; 4. Edward
Symoens, uit Nieuwpoort.
Senaat; 1. Dr Holvoet; 2 Oscar
Dscherf, uit Vlissegem.
Burgemeester Serruys en schepen
Vroome weigerden hun candidatuur
te Stellen.
De B. S. P.-lijst zou er als vogt
uitzien:
Kamer: De Kinder Roger, Plovie
August, Dr Miroir, Versele en Paepe.
Plaatsvervangers: Plovie, De Gry-
se, Daeghelet Rachel, Barbe, Pongé
en Veribrugge.
Senaat: Edebau, Blondé. Plaats
vervangers: Gaele, D'Hoedt, Gevaert
en Samson.
REGELING
VAN DE KIESVERRICHTINGEN
Wij hebben van onze kinderen, kinderen Gods gemaakt
De jonge Meizonne, die als een pas ontloken lentebloem over
de wereld keek, goot over de rustige omgeving van de stichting
Onze Kinderen te Rumbeke het overdadige licht van haar jeugdige
overmoed. De stille omgeving, getooid in stemmig lentegroen, ademde
rust en goedheid. De fljngeharkte paden nodigden de talrijke bezoekers
naar de ruime kapel, die sober en blank getooid staat in het onbesmet
te kleed van hagelblanke muren. Een statige, brede trap leidt ons
naar do hoger gelegen kapel, die iedereen verrast door haar ruimte.
De talrijke romaanse vensters in de zijbeuk geven haar het karakter
van een rustige kloosterkerk. Dit heiligdom werd op 1 Mei open
gesteld voor Gods eredienst.
Stil gebogen voor God, knielden hier dankend de kinderen, die
in de wereld misschien alles verloren, doch hier alles terugkregen:
God zelf, die hier dag en nacht zou waken over hun jeugd. Hier
sprak immers in stoute en durvende daden de christelijke Caritas,
die geeft en schenkt zonder berekening.
Voor de zelfzuchtige wereld was dit gebeuren een stilzwijgende
afstraffing, want zeiden zag men zoveel werkelijk gelukkige mensen.
Gods loon lag hier niet in een ereteken of in de klank van een lof
trompet, maar in de onbevangen zielevreugde, die slechts zij kennen
die alles deden wat God hen vroeg.
We mogen niet nalaten hier eerst een zeer beknopte historische
schets te geven over deze kapel. Het betreft hier geen herstelling,
doch wel de voltooiing van een gebouw.
Dit gebouw werd in 1930-31 ontworpen door Juffrouw Ida
Iweins uit Zonnebeke en stond sindsdien onvoltooid. De stichting On
ze Kinderenheeft dit thans volledig doen omwerken. Het 16 meter
hoge gebouw werd horizontaal gesplitst en het onderste gedeelte
werd tot feestzaal ingericht. De kapel kwam alzo tot stand op re
bovenverdieping. Dit alles werd verwezenlijkt onder de kundige lei
ding van de Heer Architect Nolf en ter uitvoering toevertrouwd aan
de Aannemersfirma Coussée-Bostoen te Roeselare,
Kandidaatlijsten moeten
op 14 Mei 1950 ingediend zijn.
In het Staatsblad is het Regente-
besluit verschenen tot regeling van
zékere kiesverrichtingen.
De kandidaten voor de parlements
verkiezingen moeten uiterlijk, op Zon
dag 14 Mei, voorgedragen worden.
De voordracht moet door minstens
vijfhonderd kiezers ondertekend zijn
in het arrondissement Brussel; door
minstens vierhonderd kiezers in de
arrondissementen Antwerpen, Gent-
Eeklo, Charleroi en Luik; door min
stens tweehonderd kiezers in de an
dere arrondissementen.
De kandidaatlijst wordt op 18 Mei
definitief afgesloten. De voorzien©
verklaringen tot groepering van kan
didatenlijsten moeten, de Donderdag
25 Mei, aan de voorzitter van het
centraal provinciebureel overhandigd
worden.
De Provinciale Senatoren.
De nieuwe provinciale raden gaan
op 19 Juni over tot de verkiezing van
de senatoren, die zij moeten benoe
men, te weten:
6 senatoren voor de provincie Ant
werpen;
9 senatoren voor de provincie Bra
bant;
5 senatoren voor de provincie West-
Vlaanderen;
6 senatoren voor de provincie Oost-
Vlaanderen;
6 senatoren voor de provincie He
negouwen;
5 senatoren voor de provincie Luik;
3 senatoren voor de provincie Lim
burg;
3 senatoren voor de provincie
Luxemburg;
3 senatoren voor de provincie Na-
riién.
DE KIESPROGRAMMAS
Alleen de Communistische Partij
maakte reed£ haar kiesprogramma
bekend. In de schoot van de leiding
bij elk der drie andere partijen wordt
thans druk gewerkt om dat program
ma uit te werken.
Door de C.V.P. werd te Brussel
evenwel reeds de kiescampagne inge
zet met een bijeenkomst van alle
mandatarissen van de C.V.P. en de
arrondissementsbesturen. Het woord
werd er o.m. gevoerd door Minister
Eyskens, die een overzicht gaf van
wat de C.V.P. in de jongste maan
den wist te verwezenlijken en het
Ministerie van Onderwijs voortaan
voor de C.V.P. opeiste, door Minister
Van Zeeland, Minister De Vleeschau
wer en Minister Duvieusart.
De wil van de C.V.P. werd door
Minister De Vleeschauwer als volgt
uitgedrukt; «Wij willen onze grond
wettelijke Vorst terug op de troon.
Dat is klaar en dat is alles. Wij wil
len eendracht in het land: met en
rond de Koning.
hel" beste middel teqen zomersproeten!
1 Tube. 25 Fr. Alleen m Apolhekftn. I
I Voor Ie weerborsh'ge sproeien Spruh>l-5krlc.Tub*37SO ft. J
DE PLECHTIGE DANKMIS
Maandag 1 Mei werd in de stich
ting ONZE KINDEREN te Rum
beke, op plechtige wijze de voltooide
kapel met een plechtige Dankmis
opengesteld. Z. E. H. Denys, pastoor
te Rumbeke, droeg het H. Misoffer
op, aan het altaar bijgestaan door
Z. E. H. A. Camerlynck, principaal
aan het College te Komen, en Z. E.
H. Willaert, diocesaan proost van
het A.C.W., gewest Roeselare. Zeer
Eerw. Heer Deken Vervenne uit Roe
selare heeft in, het koor plaats ge
nomen.
De Scola der Cantores uit Brugge,
onder leiding van dhr De Haene-
Vanneste, voert op onberispelijke
wijze de liturgische gezangen en een
meerstemmige Mis uit.
Onder de aanwezigen bemerken
we Z. E. H. Groot-Vicaris Quaege-
beur, voorzitter van het werk «Onze
Kinderen», Heer en Mevrouw Jos.
Camerlynck die beide de zware doch
heerlijke taak op zich namen het
werk Onze Kinderen» in nieuwe
banen te leiden en de voltooiing der
kapel verwezenlijkten; dhr Cyr. Van
Gampelaere, onderwijzer en lid van
de Bestuursraad, en Mejuffer Buys-
se, onderwijzeres; ook Moeder Ida
met haar twee medezusters wonen
de plechtige*1 Dankmis bij. Voor haar
is het zeker een der meest troosten
de dagen uit haar leven van zelf
verloochening en gebed.
Veros.r bemerken wij onder de aanwe
zigen: Z. E. H. Kan. Camerlynck uit Pas-
sendale, rustend Pastoor-Deken van
Kortrijk en Oostende; Z. E. H. Van Hau-
were, Bestuurder en Z. E. H. Verdonckt,
Econoom der Vrije Vakschool te Roese
lare; Z. E. H. Kan. Dubois en Z. E. H.
Kindt der Katholieke Aktle-Centrale te
Roeselare; Z. E. H. H. Vanneste, Pastoor
te St-Kruis; Z. E. H. J. Vanneste, Pastoor
te Boezlnge; Z. E. H. P. Ghyssaert, Be
stuurder der Broeders Xaverlanen te
Brugge; Z. E. P. Coussée der Witte Pa
ters van Afrika; Z. E. P. Brauns S. J.;
Z. E. P. Van den Daele S. J.; Z. E. H.
Duforret, Superior en Z. E. H. H. La
beeuw, Econoom aan het Klein Semina
rie te Roeselare; Z. E. P. Rector der
Redemptoristen; Z. E. Pater Feys, Nor
bertijn; Z. E. H. Dewitte, Pastoor te In-
gelmunster; Z. E. H. Vervaecke, Pastoor
te Passendale; Z. E. H. Peene, Pastoor te
Waarmaarde; E. H. Descheemaeker, On
derpastoor te Rumbeke; Z. E. H. Van
Belle, Econoom van het St Henrjcuscol-
lege te Komen; Heer en Mevrouw No
taris Camerlynck uit Passendaele; Hr
Advokaat Camerlynck uit leper, eii
de familiën Camerlynck-Vanneste; Hr
Gaby Vandeputte, Nationaal Secretaris
der Christen Middenstandsorganisatie;
Hr Volksvertegenwoordiger Advokaat De-
gryse uit Roeselare: Hr Dochy, Ere-
Hoofdlnspecteur van het L. O. te Roese
lare; Luitenant-Generaal Duthoit uit
Brugge; Architect Nolf uit Torhout;
Hr Victor Coussée uit Roeselare, aan
nemer der werken; Hr Hanoulle, Be
stuurder der Muziekschool te Roeselare;
de Beheerraad der Bank van Roeselare;
Hr O. De Cuypere, Provinciaal Raadslid
Adv. Van Tyghem, Voorzitter van Da-
vidsfonds Roeselare; Dr Gheklere; Dr
Maes en Dr Vandenberghe uit Roeselare;
Dr en Mevr. Splncemaillie uit Rumbeke;
Hr Soubry, Nijveraar te Roeselare; Hr
Albert Deboutte, Directeur der firma
Vermeulen te Roeselare; Dokter Rave-
schot, Menen; Hr Gaston Lef ere, Direc
teur der Bouwmaatschappij De Man
del»; Hr Griffier Ch. Denys; HH. Joseph,
Gerard en.Norbert Bouckaert; Mevrouw
Jerome Maselis; Mevr. Debeil-Bonte; Me
vrouw Maurits Van Hollebeke; Juffrouw
S. Haps. Het voltallig personeel der N. V.
ren eveneens aanwezig de Zeer Eerwaar
de Kloosteroversten der Grauwe Zusters
te Roeselare en der Zusters van Liefde te
Rumbeke, en zeer vele vooraanstaande
belangstellenden uit de streek.
Z. E. H. Deken Vervenne uit Roe
selare houdt aan het Evangelie een
korte toespraak om de betekenis van
kunnen ons voorstellen hoe hier
morgen over twee plaatsen zal kun
nen beschikt worden een* dat de
deuren terug opengeplooid «en af
sluiting tot stand brengen.
WELKOM BIJ ONZE KINDEREN
Het 1* dhr Cyrlel Van Gampelaere,
lid van de Bestuursraad der lnrlch.
ting, die de aanwezigen welkom heet
op deze blijde dag die hij noemt:
«de Palmenzondag van dit huls».
Spreker licht in een klare uiteen
zetting de betekenis van het werk
«Onze Kinderen» toe. Hier wordea
kinderen opgenomen die geen thul*
meer hebben. Sommigen onder hen
missen vader en moeder, andere ko
men uit een ontaard midden waar
zij beter niet zijn. Hier komen "ge
noeg miseries te samen, aldus spre
ker, om uw eigen kruisen lichter te
dragen.
De liefde, het sterkste wapen dat
ooit bestaan heeft, kan hier veel
goed maken. Vader en moeder terug
schenken kan men niet, maar edel
moedige en belangloze liefde kan
zoveel zalven en genezen.
Dhr Van Gampelaere dankt dan al
degenen die hier hielpen en leidt
dit deel van zijn betoog in met ds
woorden van Christus zelf; «Wis
een glas water gaf aan de minsts
der mijnen...In een korte schets
wordt het beeld opgehangen van da
geschiedenis der stichting. Moeder
Ida legde de grondslag van dit werk.
Haar Eiisabethstichting vormde het
vertrekpunt. Dhr Jos. Camerlynck
gaf aan het huidige werk vorm en
gestalte terwijl Mevrouw Jos. Ca
merlynck, een spoor trok voor ons
allen en hier de nieuwe geest bracht,
de geest van liefde.
Het werk Onze Kinderen.» werd
gesticht onder goedkeuring van Zeer
dit dankfeest uit te leggen. Terwijl Eerw. Heer Deken Quaegèbeur, thans
Bank van Roeselare, zetel Roeselare. Wa- ren natuurlijk geopend maar
overal in den lande, aldus spreker,
vandaag op 1 Mei het feest van de
arbeid gevierd wordt, is er niet al
leen feest met vlaggen en optochten
doch vieren wij hier samen het feest
van de arbeid, van de bekroning dei-
afwerking van deze kerk. In zijn
verder betoog beschrijft de gewijde
spreker het edelmoedig werk dat
hier verricht werd in het belang der
verlaten en verweesde kinderen.
Spreker past hier de gewijde tekst
toe; «We hebben van onze kinderen,
kinderen Gods gemaaktDit is in
derdaad de voltooiing van liet werk
Onze Kinderendie thans in de
schaduw van dit heiligdom zullen
opgroeien tot kinderen Gods.
Een hartelijk woord richt spreker
bijzonder tot de kinderen die voor
de eerste maal de H. Mis in hun
kapel mogen bijwonen. Hier zullen
de kinderen het offer kunnen bren
gen van hun werk, hun spel, hun
plichtsbetrachting, samen met de
wierook van hun gebed. Hier zal
door de H. Communie iedere dag de
dagtaak geheiligd worden. Ten slotte
verwijst de Z. E. H. Deken naar het
feit dat hier wel een heiligdom voor
Gods eredienst werd opengesteld ter
wijl overal elders in de wereld, een
na een, kerken verdwijnen.
Het slotwoord van het treffend
sermoen is een hartelijk woord, nog
maals tot de kinderen gericht: «Dit
heiligdom weze voortaan het arse
naal van uwe dankbaarheid voor het
werk van twee edelmoedige mensen.
Hier wellicht moge het God behagen
zijn priesters uit te kiezen
Diep ontroerd volgen de aanwezi
gen verder het H. Misoffer,
DE PLECHTIGE FEESTZITTING
Na de plechtige Dankmis worden
alle aanwezigen uitgenodigd naar de
ruime feestzaal der stichting.
We merken terloops op hoe prac,-
tisch hier alles ingericht werd. Van
de kapel kan men langs brede luch
tige gangen naar de verschillende
afdelingen van het tehuis. Het is
lijk een van die grote kloosterpan
den. ?,41es is in een frisse toon ge
houden, licht en zon vallen door
grote ramen overdadig binnen. Dit
alles heeft niets van een kostschool
maar 't ademt hier al levenslust en
blijheid. Door de vensterramen kij
ken we neer op de grote speelkoer
waar voor meer dan voldoende ruim
te gezorgd is, want die gezonde ont
spanning van spel in openlucht heb
ben de kinderen vooral nodig.
De feestzaal biedt een verzorgde
aanblik. Practische handen hebben
hier de leiding gehad. Een feestzaal
wordt wel eens beschouwd als een
verloren ruimte waar buiten grote
plechtigheden weinig nut uit getrok- Tr.
ken wordt. Hier werd dit euvel ver- Jeugdhuis Onze Kinderen te
meden;, grote vouwdeuren verdelen Rumbeke bedanken uwe _,xcellentie
de ruimte in twee. Nu zijn de deu- °.m hJ$ grootgeluk van eerste Hei-
weilige Mis m eigen Kapel.»
DE KINDEREN VERGASTEN
Vicaris-Generaal van het bisdom.
Z. E. H. Quaegebeur is thans nog
voorzitter van het werk.
Spreker geeft daarna een over
zicht op het werk. De kinderen, uit-
sluitend jongens, worden in twee af
delingen ondergebracht. Deze tot en
met 6 jaar en deze ouder dan 6.
De kleintjes van min dan 6 jaar
staan dag en nacht onder het toe
zicht en de verzorging van een juf
frouw wiens zorgen zo trouw mogë-
lijk de moederlijke toewijding voor
de kleintjes benadert.
De ouderen vanaf 6 jaar kennen
de opvoeding die ieder jongen elders
kent. Onderwijs wordt afgewisseld
met kleine werkjes elk volgens zijn
bekwaamheid en mogelijkheid.
Feestdagen zijn voor allen hoogda
gen die voor hen zoals voor ieder
ander kind de nodige afwisseling
brengen.
Voor alles echter wordt het ver
antwoordelijkheidsgevoel der kinde
ren aangekweekt. Goed gedrag, vlijt
en werklust worden passend beloond,
op deze manier kunnen de jongens
om de veertien dagen 10 fr. verdie
nen. Hierover mogen ze vrij beschik
ken. In de cantine kan er een en
ander snoepgoed gekocht ofwel kan
het geld gespaard worden voor to
neel of reis.
De toeschouwers luisteren geboeid
naar deze uiteenzetting' over een ma
nier van- Opvoeding die beslist iets
nieuws biedt op pedagogisch gebied.
Heer Van Gampelaere vertelt dan
hoe zijn jongens straalden van geluk,
toen ze met eigen gespaard drinkgeld
een namiddag mochten doorbrengen
op de kermis te Roeselare, Ze werden
toen volledig vrij gelaten en konden
hun jongenshart eens ophalen zoals
anderen dat doen.
Spreker licht dan toe welke zorgen
er besteed worden aan lichaamsver
zorging en brengt hier een warme
hulde aan de Dokters Maes, J. Van
denberghe en Spincemaillie, die zo
bereidwillig de leiding van Onze
Kinderenhierin bijstaan. Ook de
goede geest die hier moet heersen, de
geest van een grote familie, wordt
stelselmatig aangekweekt. Het gevoel
thuis sterft niet in een kinderhart.
Spreker dankt dan allen die het
zware kruis, dat van jongsaf op hen
drukte, hebben weten lichter te ma
ken. Een bijeonder woord van dank
gaat ten slotte nog naar Z. E. H.
Ghyssaert, die de leiding sedert ja
ren bijstaat en de verantwoordelijke
opvoeders werkelijk tramde in hun
groots werk.
Aan het einde van zijn uiteenzet
ting geeft Heer Van Gampelaere le
zing van een danktelegram dat ver
zonden werd aan Z. Exc. Mgr Laiïii-
roy, Bisschop van Brugge:
Beheer, personeel en kinders van
Rome barst schier van de tienduizen
den plegrims uit alle landen en alle na
tiën der wereld.
Wij, Vlamingen zo Kerk en Paus ge
trouw zijn er ook geweest. En nog zullen
tienduizenden gaan.
Om daar onvergetelijke stonden te be
leven In het kader der antieke heerlijk
heden waarvan Rome vol is.
Een zicht vooraan In de zaal tijdens de feestzitting. Van links naar
rechts bemerken we in volgorde: Luitenant-Generaal Duthoy, Z. E, II.
Deken Vervenne, Mevr. J. Camerlynck-Vanneste, Z. E. H. Groot-Vicaris
Quaegebeur, Hr Jos. Camerlynck, Z. E. H. Kan. Camerlynck, oud-deken
van Kortrijk, Z. E. H. Kan. Dubois, Z. EH. J. Vanneste, pastoor te
Boezinge.
weg. En waren de Pausen er niet tussen
gekomen om die steenweghaling te doen
ophouden, dan zou er wellicht niet veel
meer overgebleven zijn.
Nu echter kan men er zich geen ge
dacht van maken, hoe het Coliseum er
op zijn geheel uitzag. Het staat er in deze
tijd als een geweldige puin, nog voor de
helft of zo goed bewaard.
O laat mij nu vertellen toen we gingen
piknikken in de heuvelen van Rome en
het Coliseum bezochten. De avond valt
rap in te Rome. We zaten nog even naai
de stilte te luisteren, die neerzeeg over
i platanen, palmen en cypressen. De ster
ren staken hun gouden gezichten uit, één
voor één. En toen zei mijn maat: Kom
we gaan naar het Coliseum.
Het was als een beevaart, door 't don
kere groen.... De mane rijst en ver slaat
een trambel in deze gewijde rust, als een
valse noot in een schoon lied.
Naar het Coliseum! Ik sluit onwille
keurig mijn ogen en 'k zegge bij mezelf.'
Dat Coliseum! Zie het daar staan: reus
achtig puin uit de tijden van 't keizer
rijk der oude Cesars.
Vespasianus was aan de strijd tegen de
Joden in 't verre Palestina, toen hij naar
Rome geroepen werd om keizer te worden.
Die arme Joden! 't Was nog geen 40
jaar geleden dat ze voor het huis van Pi-
1 iatus hadden gehuild: «Zijn bloed kome
over ons en over onze kinderen.En nu
zaten ze verhongerd, verteerd en uitge
put, binnen de wankelende muren van Je
ruzalem de nakende dood af te wachten.
Vespasianus zou 't verdere werk aan
zijn zoon Titus overlaten. Hij toog roem
rijk naar Rome om keizer te worden. En
hij wou zijn naam vereeuwigen met er
een groot openluchttheater op te bouwen.
Hij en zijn zoon, beiden Flaviërs, zou
den er het groot Flaviaans Amphitheater
doen oprichten, waarvan wij nu voor de
puinen staan, na omtrent achttien eeuwen
en half.
Het Flaviaans Amphitheater werd af
gesloten door een ovale muur, waartegen
men van binnen talrijke verdiepingen
bouwde van beneden naar boven, die uit
zicht gaven op een soort grote binnen
koer, het arena of strijdplein. Een kolos
sale bouw. Bedenk maar eens: 49 meter
hoog, 188 meter lang, 156 meter breed.
Zo'n reuzig gebouw werd in acht jaar
voltooid. In 't jaar 80 werd het ingehul
digd. Ge kunt denken dat 'er duizenden
en duizenden slaven, gevangenen, werk
lieden velerlei, aan gewerkt hebben. Uit
het Heilig Land werden er 12.000 Joden
gevangen meegenomen, om er aan mede
te helpen. Op zijn geheel, van bulten be
schouwd, was 't een grote rondebouw, met
dat hier gebeurde. Want welke stukken
werden hier gespeeld in dit zonderlinge
theater? Het was een moordpartij. Uit
onderaardse gangen kwamen de zwaard
vechters of gladiatoren, die mekaar te lijf
gingen op leven en dood. Of het was een
strijd tegen wilde dieren die bloedgierig
uit de diepe krochten opstegen. Of het
was het marteltoneel der Christenen die
door de wilde dieren verslonden werden,
maar onverschrokken de dood In 't gelaat
zagen omdat ze stierven voor Christus.
Mag ik u vertellen van die dappere
bisschop van Antlochië, Ignatius, die in
107 naar Rome gevoerd werd, en niet wil
de dat men zijn vrijspraak zou bepleiten.
Luister naar de heldenwoorden die hij
aan de Romeinen schreef: Ik ben de
Godstarwe. Ik moet gemalen worden door
de dierentanden om als zuiver Christus-
brood bevonden te worden.
God weet hoeveel Christenbloed er ge-
drie zuilengaanderijen, in de drie Griekse stroomd heeft op deze grond hier, hoe
bouworden. Talrijke stenen aan het Co
liseum komen voort van het Paleis van
Keizer Nero (de kerkvervolger en brand
stichter die zich gezelfmoord had en wier
paleis afgebroken werd om steen te heb
ben voor het Coliseum.)
In de gaanderijen om end zaten de
keizers en de tienduizenden Romeinen die
verzot waren op het bloedige spectakel
veel tonelen van heidense wreedheid hier
aanschouwd werden.
Maar het volk van Rome uit die tijden
hield van bloed. Daar was plaats voor
80.000 mensen om te gaan zien. Ze jubel
den de keizers toe, die hun zulke wreed
heden lieten zien, en als een vloek huilde
die rauwe kreet over dit reusachtig
theater: «Panem et circenses» «Brood
en spelen». En daar zat op de ereplaats,
de keizer in zijn vorstelijk purper. Arm,
heidens volk.
Die drift naar dat wilde gedoe zat het
Romeinse volk in 't bloed, eeuwen lang.
Nog ten tijde van Constantijn waren er
zwaardvechterspartijen. De bloedreuk
steeg reeuwgeurig op in de hete lucht.
Maai- om die reuk weg te nemen of te
verminderen werd er een groot zeil over
de arena gespannen. Dit zeil was in 't
midden open en werd met rozewater be
sproeid.
In 't Jaar 404, ten tijde van keizer Ho-
norius, kwam er plots in het strijdperk,
een monnik die voor de menigte luid
kwam protesteren tegen deze bloedige
gevechten. Al sprak hij met overtuiging,
uit naam der menselijkheid, toch rees het
woedende volk op en verscheurde hem. Ge
kunt dus denken dat het er nog inzat bij
dat volkje. Een eeuw later waren de
zwaardgevechten en gevechten tegen de
dieren afgeschaft.
Tijdens de verwoesting van Rome in
1084 werd ook het Coliseum fameus te
keer gegaan. En gedurende de Middel
eeuwen werd het als een steenmijn ge
bruikt. Men kwam er maar afbreken en
kappen om er nieuwe gebouwen mee op
te trekken. Het heeft zelf nog een tijd
als versterking gediend. Maar het slonk
Zo stonden we met honderden in de
zachte maneschijn, in dat grote Coliseum.
Stil als in een kerk. 'Plots stond daar
iemand op een oude steenbrok en sprak
fier en ontroerd over het bloed van de
christen martelaren, dat hier gevloeid
heeft, bloed dat het zaad werd van nieuwe
christenen. Zodat de oude maar steeds
jonge Moederkerk van Rome groeide en
heden nog groeit.
Uit honderden monden steeg in de zoele
avond een klinkend Credo langs de zwar
te puinhopen. Hetzelfde Credo dat wel
licht eens zinderde op de lippen van ster
vende martelaren.
En als slot, kusten we allen als één
man de grond, die het bloed dronk van
dappere geloofsbroeders.
Heerlijk staat de machtige ruine in vre
dige maneschijn. Ik zie tranen blinken in
de ogen van mijn goede kameraad, 't
Wordt stiller nog. En we gaan peinzend
naar huis.
Ver in de straten sterven de laatste ge
luiden uit.
O Rome, oud en Heilig Rome! Wie kan
aan uw kracht en uw luister ontkomen?
Niemand. Onze plicht is het allen die er
niet mochten heengaan, toch door ons
woord te laten deelgenoot worden aan
uw heerlijkheid.
DE GENODIGDEN
Thans is het de beurt aan de kin
deren om hun weldoeners en bezoe
kers te verwelkomen. Het begint met
een spreekkoor Wat zijt Gij groot
Kristen Volkhierin danken de
kinderen -voor de thans geopende
kapel.
Bevallig voeren de kind ren, gro
ten en kleinen, het lieve kinderlied
Moederke Alleenuit. In de zaal
zweeft een stille ontroering, terwijl
twee der kleinsten Mevr. Camerlynck
een prachtig' bloemstuk aanboden.
Diep ontroerd omhelst Mevr. Camer
lynck de kleinen.
M-'t nog enkele verzorgde zang
stukjes, spreekkoren en declamaties
wordit dit deel besloten. De houding
en het voorkomen van die kinderen
alleen spreken boekdelen voor het-
werk dat hier gepresteerd werd.
SLOTREDE DOOR
Z. E. H. VICARIS QUAEGEBEUR
Deze feestzitting Wórdt als in een
apotheose besloten door een toe
spraak van Z. E. H. Vicaris Quae
gebeur.
Het is voor deze stichting, aldus
spreker, vandaag een zonnedag. Ben
heerlijke kapel, of liever een kerk,
een abdij waardig, werd opengesteld.
Heden werd hier de kroon op het
werk gezet, het werk Onze Kinde
ren». Paus Pius XI onderlijnde het
verantwoordelijke werk der opvoe
ding. Ruistoroeck getuigde dat opvoe
den is: Kristus in het hart van het
kind uitbeelden. Deze taak over
nemen waar vader en moeder er niet
meer kunnen voor instaan, is het
verheven werk dat hier tot etand
kwam. Het is hier geen school, maar
een familiaal tehuis.
Spreker overloopt dan de geschie
denis van deze stichting. Waar vroe
ger de caritas hier prachtig werk
deed, doch over onvoldoende stoffe
lijke middelen beschikte, terwijl el
ders stoffelijke middelen zonder hoge
bezieling aan het werk gingen, weid.
hier het ideaal verwezenlijkt: de ca
ritas is er en de stoffelijke middelen
steunen thans haar ontplooiing.
Aan dihr. Van Gampelaere en het
personeel van deze inrichting wordt
een wanne hulde gebracht, onder
toejuiching der aanwezigen.
Tot slot smeekt spreker Gods ze
gen af over de weldoeners van Onae
Kinderen
Zo eindigde een mooie Meidag, de
eerste der maand. Hij bracht de aan
wezigen de overtuiging dat er in
onze jagende wereld nog hogere
waarden zijn die voor edelmoedige
mensen een levensprogramma uit
maken. 'i
God vordere «Onze Kinderen».
GEMO.
na lezing, ons blad in de handen
een uwer vrienden of buren die
ons blad niet hebben. U bewijst
er on* een dienst mee. Danfc,
