9
Een nieuwe Lente
Op bezoek bij de Trappisten op de
Dodelijk ongeval te Poelkapelle
De K.A.J. beweging vierde tijdens
een Jubelcongres te Brussel
Militaire Dienstplicht zal
op 2 j. gebracht worden
Wel Rantsoenkaarten maar
absoluut geen Rantsoenering
haar 25-jarig bestaan
Landbouwer te Wervik op slag
gedood door opgeschrikte koe
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE EN OMSTREKEN
ONZE 4 UITGAVEN i
46° JAAR.
Nr 36.
8
ZATERDAG
Bladzijden
PRIJS
2 Frank
SEPTEMBER
1950
Het oord van stilte en vroomheid stond Catsberg
acht dagen open voor alle bezoekers
Motorijder uit Torhout, vader von 3 kinderen,
botst op een borduur en stort te pletter
op de straatstenen
Paus Pius XII zegende 100.000 Congressisten
DE DODELIJKE AUTOBOTSING TE BOEZINGE
75 VERMINDERING
VOOR DE KINDERF?]
TOT 16 JAA»
HOOFDBUREEL en REDACTIE:
Poperinge Gasthuisstr. 19.
Tel. 8 - Postcheckr. 47.63.60.
PLAATSELIJKE BURELEN:
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE
St-Alfonsusstr. 12. - Tel. 1523.
leper:
P BRAS-DEKLERCK
de Stuersstraat 4. - Tel. 448.
veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Nieuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstr.
Aangesloten bij het Verbond der
Belgische Periodieke Pers.
HET WEKELIJKS
NIEUWS
POPERINGE (met randgemeenten).
IEPER (met Wervik en randgemeenten;.
ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten).
KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten).
rnmwmm
ABONNEMENTSPRIJS 1950:
België tot Nieuwjaar 36 fr.
Belgisoh Congo 3,— fr. p. week
Frankr. Holland 3,— fr. p. week
Anderelanden 3,50 fr. p. week
Verantwoordelijke Uitgever:
J. Sansen, Gasthuiestraat 19, Poperinge.
EJÜS89
Onvergetelijk
Ik weet het wel, ik vertel U geen
nieuws.
Wie over een radio-toestel be
schikt wie heeft er geen? heeft
Zondagvoormiddag en Zondagnamid
dag geluisterd. Geluisterd en... mee
geleefd, meegeleefd met de 100.000
op het Heysel-Stadion.
Wat déAr gebeurde is enig', enig in
de geschiedenis van ons land en van
vele landen.
Onvergetelijk; en ik heb het niet
gezien, ik heb alleen maar geluisterd,
lijk duizenden en tienduizenden an
deren. Ik heb 's anderdaags de stra
lende wezens gezien van onze Ka-
jatters en Kajoteters. Ze waren er
vol van, overvol, zij beleefden wer
kelijk nog die enige dag... die dag
kunnen ze niet vergeten.
We zaten te luisteren, gevijven;
dat was immers afgesproken. Neen,
ik ben niet beschaamd het te beken
nen. We hadden alle vijf de tranen
In de ogen, we zaten muizestii want
geen een die spreken kon. Zo waren
we... gepakt. Ik zou eens willen we
ten wie naar die uitzending luisterde
en nidt de krop in de keel kreeg. En
toch, we zagen niets, we moesten
voortgaan op wat we hoorden. Maar
nadien, 's anderdaags vooral, wan
neer we ons blad hadden gelezen en
de foto's bekeken, dan hebben wij er
een hele avond aan gehangen en we
zijn nog verre van uitgepraat over
die enige gebeurtenis.
Had ik geen gelijk wanneer ik ver
leden week schreef dat wie met mis
prijzen of minachting' over de Ka-
jotttetebewegtog' spreekt, niet te rap
naar den dokter moet gaan?
Beeldt U dat in... Op dat Congres
van jongens en meisjes, van jonge
arbeiders en arbeidsters, waren aan
wezig drie Kardinalen, een dertigtal
Bisschoppen en Abten, heel de Rege
ring, een zeer groot getal Senators
en Volksvertegenwoordigers. Bis
schoppen en Missie-Bisschoppen uit
alle werelddelen! De Gezanten van
de Verenigde Staten. Ierland en Por
tugal, vertegenwoordigers van de ge
zantschappen van Frankrijk en
Italië.
Op een Congres van... fabriek
werkers
Zegt me nu 's rechtzinnig: Hadt
gi.i d-af ooit durven denken! Hebt ge
ooit gemeend dat zo iets... mogelijk
was?
En... *t is gebeurd!
Kardinaal Van Roey hield de
preek voor die 100.000; voor die hoge
genodigden ook wel, maar zijn preek
was een woord van hulde en aan
moediging aan die jongens en meis
jes, een woord van hulde en dank
aan die oud-foajotters en -kajotsters
met hun prachtige gezinnen.
De Hoogmis 's morgens! Het al
taar midden het Stadion. Mgr. Car-
dijn aan 't altaar en die krans van
honderden «proosten» in raket rond
om het altaar geschaard. Waar heeft
men d&t ooit gezien?
De namiddag!
Daar donderde het Kajotterslied.
We keken 's naar mekaar, wij gevij
ven, maar- zwegen. We volgden dat
spel op het Stadion. We hoorden dat
gerekt K-A-J, we luisterden naar dat
gerekt JeugdDan opeens die
klokken en die boodschap. Vati-
kaan-Stad't Was dan toch waar
dat Z. H. de Paus zelf een boodschap
zou rich ten-naar die arbeiders-kin-
deis?
In onze eigen taal!... Alle vijf had
den we de tranen in de ogen! De
Paus sprak die simpele Vlaamse jon
gens en meisjes aan in 't Vlaams...
Geen woord ginig verloren. Neen, het
was geen ersatz-Vlaams, zoals wij
soms van eigen landgenoten horen...
Dat was ons naar 't hert gegrepen.
Vader te Rome die, wanneer hij 74
jaar oud is, het niet ontziet onze
taal te leren spreken, de taal van zijn
trouwe kinders die met alle vezels
van hun hert aan de Paus van
Rome» zijn gehecht... Was het te
verwonderen dat de waterlanders
vloeiden bij ons en... bij U?
We knielden en sloegen een kruis,
want ook voor ons was die vaderlijke
zegen, ook voor U. Hebt gij niet ge
daan als wij? Och kom. dat spreekt
van zelfs. Hebt gij ooit zulk ogen
blik beleefd? Zult gij het ooit ver
geten? En die jubel die losbrak op
het Heysel-Stadion. Daar jubelden
honderd-duizend; er jubelden mil
joensn in ons land, in Nederland en
overal waar Vlamingen ergens wo
nen.
De Paus sprak tot fabriekjongens
en -meisjes! En dat is geen sprookje,
dot is de werkelijkheid
53 Bizondere treinen en 365 auto
bussen brachten naar Brussel de
deelnemers aan dat Jubel-Congres.
Nooit zag het Heysel-Stadion zoveel
volk. Nooit was er op het Stadion...
schoner volk!
Mgr. Cardijn sprak; «Het proleta
riaat bestaat niet meer, want alle
mensen zijn kinderen Gods». Hij
sprak van een Nieuwe Lente
Die woorden mocht hij gebruiken,
want hij bracht die nieuwe lente
over ons land en over de hele wereld.
Hoe verbaasd moeten de vreemde
lingen hebben gekeken naar die dui
zenden jonge mensen. Zijn dat wel
arbeiders en arbeidsters? Wij kon
den horen hoe voornaam dae jongens
en meisjes optraden; konden begrij
pen wat vrijwillig-aanvaarde tucht
vermag. We vernamen nadien met
groeiende ontroering wat een ver
rukkelijk enig schouwspelhet
was een spel van kleuren, een
spel van... maohit.
Dat Congres werd voorbereid on
der het impuls, onder de vlam van
Cardijn's geestdrift, maar met de
■hulp van honderden jonge mensen
die, zonder die vlam van Mgr. Car
dijn, misschien... straatjongens en
straatleuren zouden geworden zijn.
Die alle behoren nu tot het keur
korps, tot de elite van ons volk.
We moeten niet zoveel jaren ach
teruitgaan om te weten hoe het met
die jeugd uit mijnen en fabrieken
was gesteld. Een mirakel is 't wat
in die 25 jaar zich heeft voltrokken!
Een nieuwe Lente! Geen slot, maar
een begin. Dat is de betekenis van
dat enig Congres!
Wie van zijn Volk houdt, wie van
zijn Vlaams Volk en van zijn Vlaam
se Land houdt, moest zinderen van
vreugde en trots. Als na de Lente
de Zomer komt, wat mogen we dan
niet verwachten!
A
Gevijven luisterden wij en... de
tranen kwamen als van zelf. Kon
het anders?
PÉ VLAMYNCK.
In een radiorede gehouden op
Donderdag der vorige week, in het
Vlaams door Minister van Landsver
dediging, Kolonel De Greef, in het
Frans door Eerste-Minister, H. Pho-
lien, werd de bevolking van ons land
gewezen op de internationale ver
plichtingen welke ons land op militair
gebied heeft aanvaard, ter verstevi
ging van onze eigen veiligheid.
Deze verplichtingen maken zekere
hervormingen inzake landsverdedi
ging noodzakelijk, namelijk:
1. Oprichting, reeds in vredestijd,
van interventiestrijdkrachten, be
gaande uit infanterie- en pantser
divisies en eenheden volkomen ge
schikt om onmiddellijk te velde te
trekken;
2. voorbereiding van reservedivisies;
3. oprichting van strijdkrachten ter
verdediging van het binnenland, wel
ke de strijd tegen de valschermtroe
pen moeten verzekeren;
4. uitbreiding van een luchtmacht
bestaande uit een fractie bestemd
om België in de lucht te verdedigen,
en een fractie om de troepen op de
begane grond bij te staan;
5. herinrichting van de zeestrijd
krachten.
Het doorvoeren van deze hervor
mingen, verklaarden de beide spre
kers, zal een verlenging van de
militaire dienstplicht in ons land
noodzakelijk maken, wat in kabinets
raad goedgekeurd werd en aan het
Parlement zal voorgesteld worden.
Volgens een naderhand bekendge
maakte mededeling van het Ministe
rie van Landsverdediging, zal de
Regering aan het Parlement voor
stellen
1. - De dienstplicht vanaf de lich
ting 1950 te brengen op 2 jaar;
2. - De dienstplichtigen op te roe
pen vanaf 19 jaar in plaats
vanaf 20 jaar;
3. - Vroegere lichtingen, vanaf deze
van 1945, voor dienstperiodes
van ongeveer 4 maanden weder
oproepen.
Anderzijds werden de dienstplich
tigen die op 1 Oktober e.k. moesten
afzwaaien bekend gemaakt dat zij
4 maanden meer zouden moeten
kloppen.
Zondagnamiddag waren we te
Poelkapelle toevallig getuige van een
jammerlijk verkeersongeval waarbij
een inwoner uit Torhout in enkele
minuten tijd om het leven kwam.
Toen we kort na 17 uur uit de
richting Roeselare de gemeente bin
nengereden kwamen en langs Lan-
gemark huiswaarts wilden rijden, be
merkten we, ter hoogte van de kerk
gekomen, enkele personen op het
rechtse gaanpad die gejaagd sche
nen en aan hun gezichtsuitdrukking
zagen we dat er iets abnormaals ge
beurd was. Al schreeuwend kwam
een man over het gaanpad gelopen
en, terwijl we stil voortrijdend dit
gadesloegen, zagen we, op een 2C-tal
meter van het Guynemer-monument
gekomen, 'n man die dicht vóór ons
de baan overliep naar het daarlig-
gend grasplein toe. Onze blik ging,
rapper dan die man lopen kon, in
de linkse richting uit en daar zagen
we, tot onze grote ontsteltenis, links
op de baan, op een halve meter van
de graspleinborduur, plat op de rug,
met armen en benen wijd openge-
spreid, een man, bloedend uit het
hoofd, op de straatkasseien liggen.
ZWARE SCHEDELBREUK
We stopten en snelden naar de
ongelukkige met het doel hem te
helpen. Rap zagen we echter dat
het ergste slechts nog een zaak was
van minuten. Gans zijn achterhoofd
was ingedrukt en bloedde, bloed
vloeide eveneens uit zijn neus, mond
en oren. Bij de hoofdwonde bemerk
ten we een kleine wit-grijze massa
die ons den indruk naliet de her
sens te zijn. De man, van rond de
40 jaar, rochelde en lag er roerloos,
volledig buiten bewustzijn.
cairegeien tegen stijging der levercsdu&urte
Tijdens de bijeenkomst van de al
gemene raad der C.V.P. had dhr
Coopé, Minister van Economische
Zaken en Middenstand, medegedeeld
dat rantsoenkaarten werden gedrukt.
Hierover nader ondervraagd, beves
tigde de Minister deze verklaring,
maar voegde er onmiddellijk aan toe
dat dit de eerste maatregel was toen
hij op het ministerie kwam. Hij be
schouwt dit als een elementaire voor
zorgsmaatregel en, indien 't van hem
had afgehangen, zou het land nooit
zonder rantsoenkaarten zijn geweest.
Wanneer de kaarten gedrukt zijn,
zullen zij worden overgemaakt aan
de gemeentebesturen.
In verband met het drukken van
rantsoenkaarten, verspreidde zich on
der het publiek het gerucht dat wij
vóór een rantsoenering staan. De Mi
nister heet dit fantasie.
Sedert de drie maanden dat ik in
de regering zetel, zegde hij, is er op
geen enkele vergadering sprake ge
weest van een rantsoenering.
Ondervraagd over de trage bevoor
rading van sommige produkten, ver
klaarde de Minister dat de gebeur
tenissen in Korea er de mensen heb
ben toe aangezet onvoorziene aan
kopen te doen, wat vanzelfsprekend
zijn weerslag had op de markt. Maar
men mag er verbaasd over zijn, voeg
de de Minister er aan toe, dat de
sing aan de haven van Antwer
pen geen ernstiger gevolgen heeft
ge'»ad, daar Antwerpen met zijn twee
millioen ton waren die elke maand
werden gelost, van levensbelang is
voor de bevoorrading van het land.
Wat de kolen betreft, verklaarde
Minister Coppé, dat wij twee millioen
en half ton kolen in voorraad heb-
be 1
Wat het gebrek aan stekjes be-
to zegde da Minister dat wij hier
voor een buitengewoon eigenaardig
en bijn onbegrijpelijk verschijnsel
staan, daar wij er nooit gebrek heb
ben aan gehad, zelfs niet onder de
Duitse bezetting. In elk geval hebben
wij hout en solfer en de luciferfabrie-
ken werken op volle kracht om te
voldoen aan de onmatige behoefte
van de verbruikers.
MAATREGELEN TEGEN STIJGING
DER LEVENSDUURTE
De regering is vastbesloten alles
in het werk te stellen om een stij
ging van de levensduurte te keer te
gaan. Derhalve heeft zij een reeks
maatregelen getroffen, o. m.:
Wat de boter aangaat, zal door
de invoer van Nederlandse boter
druk worden uitgeoefend op de prijs
van de Belgische boter.
Ofschoon de nationale vleespro-
duktie ruimschoots voldoende is, zal
door een passende invoer eveneens
druk worden uitgeoefend op de nei
ging tot prijsstijging.
Wat de steenkool betreft, werd
reeds medegedeeld dat o. m. anthra-
ciet zal worden Ingevoerd.
De stijging van de prijzen van
melk en eieren staat in verband met
het seizoen, maar zij is alleszins
toch een maand te vroeg gekomen.
Eiergebrek is er alleszins niet, ver
mits ons land op het ogenblik over
16 millioen kippen beschikt. Sedert
enkele maanden was de prijs van de
eieren zeer laag ingevolge de invloed
van een periode van laag-konjunk-
tuur.
De nieuwe melkprijs van 3,25 fr.
is alleen het gevolg van een over
eenkomst onder de melkfabrieken.
Zoals men ziet zijn er geen rede
nen tot ongerustheid en heeft de re
gering de passende voorzorgsmaatre
gelen getroffen om de goede gang
van enze bevoorrading en de prlizen
der produkten te verzekeren.
Ondertussen waren meerdere men
sen toegelopen en daar de man met
het hoofd omlaag lag en het lichaam
hogerop op de berm van het gras
plein, besloten we met 'n paar toe
schouwers hem met z'n hoofd hoger
te leggen, teneinde hem in een meer
gunstige positie te brengen voor de
afloop van het bloed uit neus en
mond, met de goede bedoeling, hem,
gezien hij volledig weerloos was, er
niet in te laten stikken.
DE H. OLIE
Onderpastoor, veldwachter en ge
neesheer werden dadelijk verwittigd.
Na een 5-tal minuten was E. H. On
derpastoor ter plaatse. Het slacht
offer gaf nog tekenen van leven en
hem werd in extremis het H. Oliesel
toegediend. Het was net of hij daar
op te wachten lag, want enkele se
conden nadien begon het ademha
len-rochelen fel te verminderen om
dan na een paar minuten volledig
uit te sterven.
Daarop verscheen een geneesheer
uit Langemark die enkel nog beves
tiging van het overlijden geven kon.
Een deken werd op het lijk gelegd.
Ondertussen werd ook de rijkswacht
brigade van Westrozebeke verwittigd
en verscheen de plaatselijke veld
wachter om een eerste onderzoek in
te stellen.
HET SLACHTOFFER
Uit de eenzelvigheidskaart die de
ongelukkige op zak had en uitge
haald werd konden we zijn identi
teit vaststellen. Het was Karei-Jozef
Meulemeester, echtgenoot van Elza
Volckaert, geboren te Torhout op
10 Juni 1906, vader van 3 kinderen,
plakker van beroep, en er wonende
in het Engelshof Nr 1.
Het was E. H. Onderpastoor die
zich daarop onmiddellijk telefonisch
in verbinding stelde met het tele
graafkantoor van Torhout dat, na
genomen inlichtingen, meldde dat
de vrouw afwezig was en dus niet
kon bereikt worden.
HOE GEBEURDE HET?
De verklaring van 'n ooggetuige.
Het ongeval zien gebeuren hebben
we niet, toch waren we er het eerst
bij nadat het gebeurde: de ramp kon
dus pas enkele seconden oud zijn.
Een vrouw uit een daaromtrent
rechtopliggende herberg vertelde wat
ze gezien had. Ze verklaarde aan
het kaartspelen bezig te ziin en om
eens te verluchten» aan de deur op
straat te zijn gekomen. Op dat ogen
blik zag ze van uit de richting leper
een motorijder opdagen aan grote
snelheid. Aan het Guynemer-monu
ment zwenkte hij naar rechts en
dan plots een bots. Zoals kinderen
bij het spelen een popje draaiend
in de lucht werpen, zo ging de vrouw
verder, zo ook werd hij hals over
kop draaiend in de lucht geworpen
om dan op de straat neer te vallen.
Het kon moeilijk andere gebeurd
zijn.
Iedereen die de baan daar kent
weet dat, van uit de richting leper,
aan het Guynemer-monument eerst
een lichte bocht naar rechts en dan
een 3-tal meter verder een tweede
bocht naar links dient genomen om
veilig de baan te houden. Die twee
de bocht heeft de motorijder door
zijn snelheid niet zorgvuldig kunnen
nemen. Met zijn moto is hij dan op
de porfieren borduur van het gras
plein gebotst met het noodlottige
gevolg. Daar, bij die botsing op de
borduur werd hij dan nog verder
met de linkervoet tussen borduur en
moto geprangd, zodat de schoen af
gerukt en z'n voet gebroken werd.
Een 5-tal meter verder op het gras
plein vonden we dan de schoen te
rug, ook de moto die gedeeltelijk
ingedeukt en verwrongen werd.
Het spreekt vanzelf dat er bij de
toeschouwers grote verslagenheid
heerste.
Wat we echter niet konden begrij
pen is dat moeders daar met kinde
ren van 3 tot 8 en 10 jaar kwamen
Zie vervolg hiernevens 3®""
NAAR DE CATSBERG
De klimpartij naar de Catsberg,
zelfs in auto, was geen lachpartij
want de wagens moesten in zeer
traag tempo de helling opschuiven
terwijl de Franse politie de handen
vol had om in heel de zaak een mini
mum van orde te houden. Rond het
klooster waren parkeerterreinen aan
gelegd. Het gaf wel een vreemde
aanblik al die autodaken zo netjes
tegen de bergflank geplakt te zien.
De eerste Pater Trappist die wij er
ontmoetten was er met... een tractor,
geflankeerd door een scout die aan
de brave Pater de weg wees naar be
neden waar een naar huis kerend
automobilist de smalle bergweg kwijt
gespeeld had en op een dienstwillig-
dépanneur wachtte. Wij vermoeden
dat de Pater voor de eerste keer zo'n
karweitje op te knappen kreeg want
Paters zijn nu precies geen garagis
ten.
Eens op de Catsberg begon het
aanschuiven, want niettegenstaande
het feit dat de kloosterpoort heel
wat mensen kon slikken schoof de
mensenmassa slechts in traag tempo
naar binnen.
WELKOM BIJ DE
PATERS TRAPPISTEN
Op de binnenkoer zagen wij talrij
ke vriendelijke Paters die met fami
lieleden, vrienden en kennissen ston
den te praten, deze dagen immers
was voor de monniken het spreekver
bod opgeheven. Vader Abt verwel
komde ons zeer hartelijk en stelde
ons al dadelijk een «Nederlands spre
kende Pater voor, E. P. Louf,
een Bruggeling. Wij kregen zo
algauw een paar interessante cijfers
'te horen. Zo vernamen wij dat Don
derdag, Vrijdag en Zaterdag respec
tievelijk 4.000, 5.000 en 6.000 bezoe
kers genoteerd werden. Verleden Zon
dag werd het recordcijfer van 50.000
bereikt. De dag van ons bezoek, het
was Maandag 4 September, noteerde,
men in de voormiddag niet minder
dan 10.000 bezoekers. De namiddag
beloofde dit getal nog te zullen over
schrijden. Verder vernamen wij ook
dat het klooster thans 110 inwoners
telt waarvan 65 Paters, onder hen
bevinden zich 10 Belgen.
IN HET RIJK DER
INGETOGENHEID
De stroom der bezoekers voerde ons
mee naar de ingang van de Klooster
kerk. Wij kwamen in het rijk der
ingetogenheid. De kloosterkerk is
feitelijk niets anders dan een groot
koor aan weerszijden bezet door. de
gestoelten waar de monniken in ge
meenschap hun bidstonden door
brengen. Sober is de gothisehe ar
chitectuur, de lijnen vluchten ten
hemel en nodigen uit tot gebed. De
ofiieieboeken met hun grote zware
sloten brengen het vertrouwde beeld
van de monniken die hun koorgebe
den zingen. Het was de wijding van
deze Kerk, die plaats greep op
Woensdag 30 Augustus, die het ver
trekpunt was van deze toelating tot
bezoek aan het publiek, zelfs aan de
vrouwen.
Midden in deze kerk wees een
witte marmeren plaat in de vloer de
grafstede aan van Nicolas Ruyssen,
de Franse schilder, die tijdens de
Franse Revolutie het voormalig An-
tonijnenklooster op de Catsberg aan
gekocht had en die ditzelfde klooster
later aan de Trappisten schonk. Hij
wordt op dit grafzerk dan ook ver
meld als stichter van dit Trappisten
klooster.
Van de kerk kwamen wij in de
stille kloostergangen, stille, naakte
muren die in zachte gewelven uit
lopen. De stenen ademen er rust en
ingetogenheid. In elke afdeling, tus
sen twee kolommen, bevindt zich een
sober houten altaar waar de paters
's morgens de H. Mis opdragen. Hst
bovenste gedeelte van deze stille mu
ren is versierd met een kruisweg...
dat is alles wat men in deze panden
te bezichtigen krijgt. De pandhof, die
De Paters Trappisten leiden een zeer streng leven en op de koop
toe is dit leven zo afgezonderd dat wereldlingen er slechts weinig
van af weten. Is het dan ook te verwonderen dat de mensen die
strengheid der Trappistenorde opdrijven tot het fantastische toe en er
zelfs graag ais toemaatje de legende aan toevoegen van de monniken
die iedere dag met de spade een steke aarde uitdelven van hun eigen
graf? Zo ver heeft de verbeelding het gedreven... doch de Trappisten
Paters niet want zelden bezochten wij rustiger klooster dan dit van
de Catsberg. Niettemin echter is het leven dat deze monniken zich>
zelf kozen een streng leven doch hier ademt alles rust en vroomheid.
Deze bezoekdagen waren echter wellicht de dagen niet om deze
vroomheid diep aan te voelen want als een profanatie schreden de,
bezoekers door de gangen en panden waar anders slechts biddende'
monniken verblijven.
langs de vier zijden door de panden
is omzoomd, geeft een zeer aange
name indruk, want men vindt hier
een rijke bloemenweelde. De pracht
en de kleurenweelde van de natuur
wordt hier in deze eenzaamheid niet
buitengesloten, het is echter de enige
vrolijke noot die men er aantreft.
Midden deze natuurpracht staat het
beeld van St Jozef met het Kind
Jezus. Het is een meesterwerk van
P. Marie-Bernard, de bekende Trap
pist-Beeldhouwer.
Doch weer verdwijnen de bezoe
kers, het plan in de handen, door
een deur die hen naar het Scripto
rium en de Kapittelzaal brengt. Het
gemeenschapsleven is een der voor
naamste kenmerken der Trappisten;
in het Scriptorium en de Kapittel
zaal komt dit sterk tot uiting. Sobere
banken zoals in een klaslokaal, langs
de wanden eenvoudige boekenrekken
met de nodige studieboeken, dat is
het Scriptorium. Het is een klas- en
studielokaal. Een predikstoel scheidt
dit gedeelte van de eigenlijke Ka
pittelzaal, die men zeer terecht de
vergaderzaal zou kunnen noemen.
Hier immers vergaderen Ce paters
iedere morgen om het geestelijk
onderricht van Vader Abt te horen,
bijzondere beslissingen worden hier
getroffen. Gebeurtenissen, zoals de
kleding der nieuwe monikken, de
tijdelijke geloften, de Abtskeuze, enz.,
grijpen hier plaats. De meubilering
is hier zoals elders streng en sober
Weer nemen de stille panden de
stroom der bezoekers op om hen naar
de gemeenschappelijke eetzaal, de
refter, te brengen. Doch onderweg
blijven we nog even staan bij een
cel, of liever een afdeling van de
gemeenschappelijke slaapzaal. De be
zoekers mogen de slaapzalen niet
bezoeken doch om hen toch een
beeld te geven werd in het pand een
modelcel opgetimmerd, 't Is de een
voud zelf: een bed voorzien van stro
zak. en deken, een kleine linnenbank,
een kapstok, een kruisbeeld, wijwa
tervat en een prent van Onze Lieve
Vrouw. Dat is alles, zo is iedere cel
zonder onderscheid.
De tijd die de monnik hier aan
nachtrust besteedt loopt van 19 u.
tot 2 u. 's morgens.
In de refter staan aan beide zijden
lange tafels opgesteld, waar de so
bere maaltijden gebruikt worden.
Vlees, vis en eiers komen hier nooit
op tafel, de Trappist leeft uitsluitend
op vegetariërs regime: brood, groen
ten, kaas. Niettegenstaande dit stren
ge dieet heeft men hier schier nooit
zieken, de overvloed schaadt wel
licht meer dan de onthouding. Hoe
men het ook opvatte, het beste be
wijs van hun gezonde levenswijze
kregen wij toen wij buiten in de
hof kwamen en daar een bezoek
brachten aan het kerkhof. Hier lig
gen 122 kloosterlingen begraven. Het
jongste jaartal dat we vinden op de
graven der paters is 1948 en op deze
der broeders is het 1947. Van de vier
Abten die hier begraven liggen teke
nen wij de ouderdom op: 69, 61, 66
en 70 jaar.
Er blijft nog wat tijd over voor een
wandeling door de prachtige hof met
zijn belemmerde wandeldreven en
zijn grot van Lourdes.
De stroom der bezoekers blijft in
tussen steeds aanschuiven en daar
krijgen we ineens de sleutel voor de
oplossing van verkeersregeling in dit
mierennest. Uit het torenventser zien
we iemand die met vlaggeseinen de
oprees voor verjaging van sommige
kloosterorden, werden door de Trap
pisten voorzorgsmaatregelen getrof
fen om in geval van nood in het
buitenland onderkomen te vinden.
Zo kregen 5 paters en 3 broeders op
dracht zich te Watou te vestigen op
de hofstede Brutsaert, thans bewoond
door landbouwer Ameloot. Deze acht
Trappisten verbleven daar van 1898
tot 1933, Broeder Francois was daar
gedurende 35 jaar «kaasmaker
Broeder Frangois is oud en versleten,
doch maakt zich nog steeds nuttig
voor de kloostergemeenschap. Hij
houdt de wacht bij de grote poort
der hofstede. De oude broeder kan
echter maar moeilijk weg met het
gaan en heeft een zwaar touw langs
zich hangen waarmede hij de poort
kan ontsluiten. Broeder Frangois
heeft op zijn wezen diezelfde blijde
glimlach die wij daar straks bij die
jonge paters zagen die hier binnen
traden met de glans van hun jeugd.
Een Trappist glimlacht altijd, 't was
Broeder Frangois die het ons zegde
en die kon het weten. Het is de
glimlach om de gevonden rust in het
uitsluiten van het overbodige in het
leven.
Met die bedenking namen wij af
scheid van Broeder Frangois en van
het klooster der gelukkige monniken.
De frisse wind joeg ons tegen uit
de vlakte. Groepjes bezoekers ont
cijferden van op deze hoogte de ge
zichtspunten van de horizont, ter
wijl door de luidsprekers gewijde mu
ziek over de bergflanken uitgestrooid
werd.
En steeds kwamen er nog bezoekers
aangeschoven...
Zondag 3 September ging te Brus
sel op het Heizelstadion de plechtige
herdenking door van het 25-jarig be
staan der Kajottersbeweging die in
1925 door Kanunnik Cardijn, bijge
staan door enkele getrouwen, in ons
land gesticht werd en uitgroeide tot
een wereldbeweging.
Alleen reeds de massale opkomst,
zowel uit buiten- als uit binnenland,
legde voldoende getuigenis af van de
gezonde groeikracht die 25 jaar lang
deze levenskrachtige beweging ge
kenmerkt heeft. Men schat dat
100.000 personen deelnamen aan het
Congres; het Heizelstadion was tot
in de nok gevuld terwijl velen bin
nen de omheining zelfs geen plaats
konden vinden.
Z. Eïn. Kardinaal Van Roey, om
ringd, door talrijke Bisschoppen en
Prelaten uit binnen- en buitenland,
betrad om 10 uur het stadion waar
ook hoge burgerlijke personaliteiten
hadden plaats genomen op de eretri
bune, de Voorzitters van Kamer en
Senaat, de Eerste-Minister, verschil
lende Ministers en Ministers van
State.
Een afvaardiging Portugese Kajot-
ters bracht het beeld van O. L. Vr.
van Fatima naar het podium. Door
Mgr Cardijn wordt gans de K.A.J.
aan O. L. Vrouw opgedragen. Daar
na draagt Mgr Cardijn de H. Mis
op ter ere van Kristus-Koning. Bij
het Evangelie richt Z. Em. Kardi
naal Van Roey het woord tot de aan
wezigen, eerst in het Frans, daarna
in het Nederlands. De Kerkvorst
wijst er op dat dit Congres een daad
van dankbaarheid, van geloof en van
betrouwen in de toekomst is.
Op het middaguur wordt aan de
genodigden een lunch aangeboden.
Eerste-Minister Pholien dankte tij
dens een tafelrede Mgr Cardijn voor
het werk dat hij met de K.A.J. ver
wezenlijkte. Aan Mgr Cardijn wordt
het grootlint in de Leopoldsorde
overhandigd.
HET CONGRESSPEL
De namiddag van deze jubeldag-
was voorbehouden aan het congres-
spel. Tienduizende Kajotters en Ka
jotsters die zich maanden lang heb-
Het slachtoffer ANTOINE CARDON.
Een dodelijk ongeval bracht Dins
dagnamiddag 5 Sept. beroering in
Wervik.
Rond 16 uur leidden landbouwer
Cardon Antoine en zijn echtgenote
Van Coillie Angèle, woonachtig in de
Kruiseikstraat 147 te Wervik, een
zestal koeien naai- de weide die aan
de overkant van de baan ongeveer
rechtover hun hofstede ligt. De man
had 4 koeien bij de leikoord vast,
terwijl zijn echtgenote voor de twee
andere koeien zorgde. Alvorens de
koer van de hofstede te verlaten
werd nog enkele ogenblikken gewacht
omdat juist op dat ogenblik een ta
melijk druk verkeer de anders zeer
rustige Kruiseikstraat onveilig maak
te voor de doorgang met dieTen,
Toen de baan veilig was werden
de zes koeien naar buiten geleid. Op
dat ogenblik kwam dhr B. Leroy
daar per fiets voorbij en had zijn
hond mede aan de leiband. Bij het
zien van de buiten komende koeien
begon de hond geweldig te keer te
gaan en poogde de dieren te lijf te
vliegen. Eer iemand echter iets kon
doen slaagde de hond erin zich los
te rukken en naar de koeien 'te
springen. Deze schrokken en werden
woest. Een der dieren steigerde en
richtte zich dreigend in de hoogte,
met de voorpoten sloeg zij Antoine
Cardon tegen de grond.
De verschrikte vrouw die ooggetui
ge was van dit alles en zelf dopr de
verschrikte koeien gekwetst werd,
snelde onmiddellijk haar man ter
hulp. Landbouwer Arsène Vanro-
baeys, die op het geroep der vrouw
toesnelde, kon echter geen hulp
meer bieden aan de ongelukkige.
Deze lag roerloos op de rug
uitgestrekt, de ogen gesloten. Hij
gaf geen teken van leven meer. Ge
neeskundige hulp kon dan ook niet
meer baten en de bijgeroepen ge
neesheer kon enkel de dood van het
slachtoffer vaststellen. Het lijk ver
toonde geen enkele wonde tenzij een
zeer kleine achter aan de hals.
Men vermoedt dat het slachtoffer
overleed tengevolge van een erge
inwendige kneuzing veroorzaakt dooi
de zware slag op de borst; het is
echter eveneens mogelijk dat de zo
genaamde levensknoop, het kruis
punt der zenuwen in die halswervels,
zou geraakt zijn, iets waar de kleine
wonde achter in de hals schijnt op
te wijzen; dit alleen reeds kan im
mers de onmiddellijke dood veroor
zaken.
Om de doodsoorzaak met zeker
heid vast te stellen zal de uitspraak
moeten afgewacht worden van de
geneeskundige dienst van het Parket.
Z. E. H. Pastoor De Vliegher der
St Jozefgparochie diendfe aan het
slachtoffer in extremis het H. Olie
sel toe.
Door de Rijkswacht werd bet eer
ste onderzoek ingesteld, terwijl het
Parket van leper verwittigd werd.
Het stoffelijk overschot werd naar
het dodenhuis overgebracht.
Het slachtoffer Cardon Antoine
werd geboren te Lendelede op 2 Mei
1898. Het gezin telde geen kindieren.
De droefheid der vrouw is onbe
schrijfelijk. Zij zelf vertelde ons we
nend hoe haar man onder haar ogen
de dodelijke slag ontving.
Alles ging als een bliksem
schicht, zucht de vrouw,... 'k kon
helt niet geloven dait mijn man dood
was...
Toen wij de hofstede in de sche
meravond verlieten lag alles daar
stil en verlaten. Bij het late avond
licht tekenden ziah de witte kalklij-
nen scherp af om de plaats aan te
duiden waar het slachtoffer neerviel.
i Het Wekelijks Nieuwsbiedit
aan Mevr. Wed. Cardon zijn kriste-
lijke deelneming bij deze zware
rouw die haar treft.
kijken naar dat in het bloed badend
lijk en er hun kinderen rond lieten
staan.
Begrijpen die ouders niet hoe
ontvankelijk een kindergemoed is?
Wanneer dergelijke aanblik reeds bij
grote mensen een diepe ontroering
teweeg brengt dan slaat dit bij kin
deren nog veel dieper in.
Gruweltonelen kwetsen het kinder
lijk gemoed en breken er de tere
snaar. Grote mensen redeneren en
beheersen hun gevoelens bij middel
van het verstand omdat ze het leven
reeds aanvoelden. Kinderen redene
ren niet, voelen alleen maar, en
wanneer zij iets dergelijks te aan
schouwen krijgen kan het niet an
ders of het moet hen prente
slaan» en zeker op hun kinderlijk
gemoed een ongunstige indruk na
laten.
BOVEN: Tijdens de plechtige wijding der Abdijkerk op de Catsberg
werden de relikwiën processiegewiize rondgedragen. Men bemerkt de
Monniken die het kostbare schrijn op de schouders torsen. Achter hen
volgt Z. Exc. Kard. Liénart, bisschop van Rijsel, die de wijding der kerk
deed. In ons vorig nummer brachten wij uitvoerig verslag over deze
plechtigheid. ONDER: Een ononderbroken stroom van bezoekers trok
door de stille abdij. Hier ziet men de bezoekers die door het pandhof
van het klooster trekken.
verkeerpolitie onder aan de voet van
de berg signalen geeft over het al
dan niet doorlaten van bezoekers,
zo kan het hier niet tot opstroppin
gen komen.
De boerderij, de werkplaatsen voor
handenarbeid en de kaasmakerij,
dat is het laatste punt van het pro
gramma. Handenarbeid neemt 4 tot
5 uren van de dag in beslag voor
de paters, voor de lekenbroeders na
tuurlijk nog meer. Al het werk op
het land wordt gemeenzaam gedaan.
Het bezoek loopt stilaan ten einde
het is langs de grote poort der boer
derij dat wij het klooster verlaten.
Hier nog een laatste bezoek en wel
bij broeder Frangois die, oud en ver
sleten, in het portierskamertje zijn
dagen slijt.
Broeder Frangois is in onze stre
ken geen onbekende. Toen er in
Frankrijk, rond 1898, weer gevaar
HET SPOOR
EN DE GROTE GEZINNEN
ben voorbereid op dit congresspel
nemen hieraan deel. Het is meer
een getuigenis en een gebed dan een
massaspel. Ook de toeschouwers ne
men aan het spel deel, zij leven het
helemaal mede. Na een uitbeelding
van de verwaarloosde arbeidersjeugd
komt het frisse beeld van de red-
dingbrengende K.A.J., het is een
verheerlijking van deze beweging.
Als een werkelijke bekroning van de
verheerlijking van de K.A.J. klinkt
plots over het wijde plein de stem
van Z. H. de Paus die via Radio Va-
ticaan het woord richt tot de aanwe-
zigen.
Diep ontroerd staan de aanwezi
gen recht, geen geluid weerklinkt er
tenzij de zalvende stem van Zijne
Heiligheid. Eerst spreekt de Paus m
het Nederland:
Beminde Kajotters en Kajotsters,
Beminde Oud-Kajotters en Oud-Ka-
jotsters,
Wij weten dat gij zeer talrijk aan
wezig zijt op dit Jubelcongres! En
daarom willen Wij in uu) eigen taal
U eerst groeten, danken en zegenen.
Wij zegenen V, Kajotters en Kajot
sters; U, vaders en moeders met uw
talrijke kinderen; U, priesters en
kloosterlingen; U allen die reeds de
rijkste vrucht zijt der Kajottersbe
weging.
Daarna sprak de Paus de aanwe
zigen toe in het Frans en gaf ten
slotte aan allen zijn Apostolische
Zegen.
Het slotwoord van deze grootse
plechtigheid wordt gesproken door
Mgr Cardijn. De grote Generaal
der K.A.J. doet in zijn boodschap
volgende plechtige verklaring:
WIJ VERKLAREN PLECHTIG:
1. - Elke jonge arbeider en elke
jonge arbeidster van ieder land en
ras zonder één enkele uitzonde
ring is een menselijke persoon,
e i kind van God.
Deze uitmuntende en onschend
bare waardigheid dient erkend en
geëerbiedigd te worden door ieder
inens en door elke instelling.
2. - Elke jonge arbeider en elke
jonge arbeidster heeft een persoon
lijke zending en een zending tegen
over de gemeenschap, die tegelijker
tijd én menselijk én goddelijk is, die
dient verwezenlijkt 'te worden op
deze aarde en bekroond te worden
in de eeuivigheid.
3. - Elke jonge arbeider en elke
jonge arbeidster heeft nood aan vor
ming, bescherming en hulp, om zijn
waardigheid en zending te ontdek
ken en te beleven.
Ten slotte richt Mgr Cardijn on
der een storm van toejuichingen het
woord tot «zijn Kajotters en Kajot
sters»;
a Dank aan God die de beweging
gaf.
Dank aan Maria die de beweging
beschermde.
Dank aan de Kerkelijke Overheid
die de beweging erkende en steunde,
aan Paus, Kardinalen en Bisschop
pen.
Dank aan de Proosten die de be
weging bezielden.
Dank aan allen die meewerkten
aan het wellukken van dit Congres:
aan de kunstenaars, de muzikanten,
de choristen, de arbeiders.
Dank aan de vreemde afgevaar
digden die hier komen getuigen van
de eenheid der Wereld-K.A.J.
Dank aan de afgevaardigden van
onze Arbeidersbeweging en Katho
lieke Actiegroeperingen.
Dank ook aan V, beste ouders,
vaders en moeders van onze Kajot
ters en Kajotsters; dank voor uwe
aanwezigheid en steun. Mogen uw
zonen en uw dochters uw trots en
uw geluk uitmaken van uw gans
leven.
Dank bijzonder aan U, beste Oud-
Kajotters en Oud-Kajotsters: pries
ters, kloosterlingen en missionaris
sen, aan U stichters van Kajatters-
en Kajotstersgezinnen, vaders en
moeders van lieve, schone en tal
rijke kinderen.
Hij onderlijnt dan de nood van
de wereld die geen woorden vraagt
tot genezing maar daden. Daarom
moet gerekend worden op de Kajot
ters en Kajotsters die trouw zwe
ren aan God, Kerk, Land en Volk.
De Generaal besluit zijn toespraak:
Wij bouwen een nieuwe wereld
Vooruit.' Vooruit.'
Dat was het einde van deze her
denkingsdag die, bijzonder in deze
troebele tijden, een hoopvol licht
punt vormt voor de toekomst.
Renner-Liefhebber Roger Vuylsteke uit Werken,
kwam er om het leven.
Door de Raad van Br' .eer van de
N.M.B.S. werd in de vergadering van
25 Augustus 11. een belangrijke maat
regel ten voordele van de grote ge
zinnen goedgekeurd.
Tot dusver genoten de -kinderen
van de grote gezinnen van 4 tot 10
jaar een vermindering op het spoor
van 75 p.c. en de kinderen van 10
tot 21 jaar een vermindering van
50 p.c.
De vermindering van 75 p.c. wordt
thans uitgebreid tot de kinderen van
10 tot 16 jaar, die dêel uitmaken van
een groot gezin. De vermindering
blijft bepaald op 50 p.c. voor de kin
deren van 16 tot 21 jaar.
Zoals men weet genieten de kin
deren van de niet-kroostrijke gezin
nen een vermindering van 50 p.c. tot
de ouderdom van 16 jaar.
Dit is het toneel van het ongeval te Boezinge op de vlaats waar de lief
hebber-renner Roger Vuylstêke. tijdens een wiele wedstrijd te Bikschote
ingericht cp Donderdag 31 Augu Lus, het leven liet in een aanrijding met
een zivare vrachtwagen. In onze Ieperse, Poperingse en Kustuiigcve die
pas Vrijdag van de pers komen, konden wij verleden week nog een relaas
geven, voor onze Roeselaarse uitgave was dit te iaat. Thans geren wij
hierboven de foto van de plaats van het ongeval. Men bemerkt hei ach
terdeel van de vrachtwagen waar Roger Vuylsteke tegen botste. De aan
geduide cijfers verwijzen naar: 1) de fietspomp; 2) de valhelm en een
schoen; 3J de gans ontredderde fiets; 4) de tweede fietsschoen. In
de inzet; een der laatste foto's van Roger Vuylsteke. Deze opname werd
gemaakt tijdens de koers Gent-Staden van die jaar, waar Roger tweede
eindigde achter Gentiel Vermeersch. Verslag over de begrafenisplechtig
heden vinden onzer lezers verder tn ons blad.
