De giftmoord van Gijverinkhove voor het Assisenhof PEEQIE KRONIEK Van de Zesdagen van Antwerpen naar deze van Gent Financiële De Tweede Dag NADRUK VERBODEN (25) - vrmirf -if ">""i*it..i<,«..i. rïnfinnnn jg BANK VAN ROESELARE TREKKINGEN LENING VOOR WEDEROPBOUW Eerste Schijf. Tweede Schijf. Derde Schijf. VERW. GEWESTEN 1922 SPORTKLANKEN ï'HET WEKELIJKS NIEUWS V Zaferdag IT FeBr. 195f. «w BTadz. 9, (VERVOLG) roelens te brengen. Barrezeele ech ter, die te goed was voor zijn vrouw, liet betijen. De ongelukkige kinde ren werden door hun onwaardige moeder verwaarloosd en eenvoudig weg de straat opgestuurd. In de laatste maanden van 1949 begon de toestand echter te ver slechten. Zekere Van de Walie An- dré, uit Hoogstade, werd een trou we klant van «Het Paters vat je Bij zijn dorpsgenoten stond hij aangeschreven als een vrouwen loper en dronkaard. Hij werd aan zien als een kerel die tot alles in staat is. Hij is een twistziek en een weinig ontwikkeld persoon. Met Hedwige Van Tilcke had hij ai spoedig een zeer vertrouwelijke omgang. Maurice Barrezeele was op de hoogte van deze toestand doch scheen zich dit alles niet aan te trekken. Hij wist dat het toch tot niets helpen zou. Hij beschouwde zelfs Van de Walie als een gewoon herbergbezoeker en behandelde hem op vriendschappelijke voet, trac- teerde hem in zijn herberg en no digde hem zelfs uit aan tafel. De laatste tijd voor zijn over lijden werd hij echter achter dochtig, hij vroeg aan geburen in lichtingen over het doen en laten van zijn vrouw tijdens zijn af wezigheid, waar zij naar toe ge weest was, hoe zij gekleed was, enz... Zelfs eenmaal ontstond er twist over de buitenechtelijke be trekkingen van zijn echtgenote. Stilaan echter kwam Van Tilcke meer en meer onder invloed van Van de Walie, deze drong zelfs aan opdat zij hem, samen met haar kinderen naar Wallonië zou volgen. Van Tilcke beschouwde stilaan haar betrekkingen met Van de Walie als een wraak op haar man, zij verfoeide hem zelfs en aanzag hem als de enige hinderpaal die er nog overbleef om Van de Walie te kunnen volgen. Wanneer deze dreigde haar te laten staan werd zij radeloos en zo rijpte dan het besluit dat zij samen getroffen hebben om Maurice Barrezeele te doen verdwijnen. VOOR PASEN MOET HIJ WEG Zo had Van de Walie het aan Hedwige Van Tilcke gezegd: «vóór Pasen moet Barrezeele van kant gemaakt worden, anders is het uit». Nog aarzelt zij; doch Van de Walie dringt aan. Van Tilcke verschaft zich tenslotte het vergift aan «dat moest dienen om een grote hond te vergeven» zoals zij het aan de apotheker Kinget te Veurne vertel de toen zij zich een cachet met strychnine liet ter hand stellen. Inmiddels had Van Tilcke rade loze brieven geschreven naar Van de Walie die de laatste tijd weinig of niet meer gekomen was. Zij zou dan maar zelf de zaken In het klare trekken. Haar man bood haar daartoe de gepaste gelegenheid. Goede Vrijdag 's avonds was hij thuis gekomen van zijn werk. Bij zijn werkgever had hij het avondmaal gebruikt en thuis knapte hij nog een en ander werkje op. Rond 20 uur kloeg hij van hoofdpijn. Hedwige weet wel een middeltje en raadt hem aan een aspirine te nemen. Zij haalt een glas water bij en over handigt hem een tablet dat de ar geloze man zonder wantrouwen in neemt. Beiden begeven zich daarna naar bed doch pas1-zijn zij een half uur ter ruste of verschrikke lijke krampen en pijnen overvallen de ongelukkige Barrezeele. Rade loos roept Hedwige om hulp bij de geburen die de dokter verwittigen. Het drama voltrekt zich in een snel tempo. Als door een bliksemschicht ligt de stoere Maurice Barrezeele neer geveld. Krampen en stuiptrekkin gen martelen zijn lichaam dat op relaas van de verschrikkelijke dood VERVOLG VAN 8» BLAD en neer jaagt. Het schuim komt de ongelukkige op de lippen. Zijn gebuur Pieters is bij het ziekbed gekomen en in een ogenblik van helderheid fluistert de ongelukkige met reeds gebroken stemGeor ges, wij zijn toch altijd zulke goe geburen geweest Meer heeft de man niet meer gesproken. Dr Snlck heeft de zieke nog een morphine-lnspuiting ge geven die echter niet meer kon ba ten. De doodstrijd heeft nog een uur geduurd. Zijn vrouw verliet echter de kamer en onttrok zich aan de gruwelijke voltrekking van dit noodlot waarvan zij de hoek steen en sleutel was. Nog vervolgt de beschuldigings akte met de zakelijke gegevens over het onderzoek dat volgde, over de autopsie van het lijk, over de be kentenissen van Van Tilcke en van Van de Walie, haar medeplichtige, doch de naklank blijft er hangen als een verschrikkelijke echo dat een vrouw haar man en de vader van haar vier kinderen in koelen bloede vergiftigde om ongestoord met haar minnaar te kunnen leven. DE ONDERVRAGING DER BESCHULDIGDEN Raadsheer Bossaert breekt de stilte, die na de laatste woorden van de griffier over de zaal blijft hangen, en verzoekt Hedwige Van Tilcke recht te staan. De onder vraging is kort, zij bekent de feiten zoals zij in de beschuldigingsakte voorkomen, ook Van de Walie be kent alles. Het blijkt aldus dat zij samen Maurice Barrezeele als de enige hinderpaal voor hun samen zijn beschouwden en dat zij ook samen de plannen beraamden om hem van kant te maken. Van Tilcke zorgde voor de uitvoering ervan. HET DEFILE DER GETUIGEN Een getuigenverhoor brengt in een Assisenzaak doorgaans weinig nieuws, hun verklaringen immers vormden de stof tot het samen stellen der beschuidigingsakte. al leen sommige bijzonderheden wer pen af en toe een spronkel nieuw licht in deze zaak. De onderzoeksrechter Van Acker brengt relaas uit over het onder zoek der zaak. Dr Snick uit Lo, die Barrezeele bijstond en verzorgde, geeft een zakelijk relaas over het verloop van de doodstrijd van Bar rezeele en hoe hij tot het besluit kwam van strychnine vergiftiging. Hij onderstreept tevens de koele houding van Hedwige Van Tilcke bij het doodsbed van haar man. Vervolgens hoort men de opper wachtmeester der Rijkswacht van Veurne, Candaele Georges, evenals de wachtmeester Claeys André uit Veurne, de opperwachtmeester Ver- slype Camiel uit Stekene en de wachtmeester Riquière Roger die stuk voor stuk het sombere drama hielpen ontwarren en thans him bevindingen mededelen. DE NAMIDDAGZITTING Tijdens de namiddagzitting komt Prof. Labarre der Universiteit van Brussel het eerst op de getuigen- stoel. Bijgestaan door een tolk deelt hij in het Frans zijn bevin dingen mede over het onderzoek der lichaamsdelen van het slacht offer hem door Prof. Thoma uit Gent overgemaakt. Hij besluit, doch slechts in vage termen, tot vergiftiging door strychnine. Prof. Thoma, die de lijkschouwing deed, beaamt deze besluiten en doet uit schijnen dat slechts een tweede ontleding zekerheid gaf. De volgende getuigen zijn men sen uit de omgeving der Barrezee- le's. Zulma Brigou en haar echtge noot Georges Pieters, die door Van Tilcke bij het ziekbed van Barre zeele geroepen werden, geven een IHET MEESTERSCHAP VAN STROM - ARNOLD Wij zegden hoger dat van spor tief oogpunt beschouwd deze Zes daagse geen succes zijn geworden. De grote ploegen hebben er natuur lijk de grootste schuld aan. Zo be merkten wij dat na de grote jach ten de «kleinere ploegen» steeds enkele ronden achteruit werden ge worpen. De natuurlijke gang van zaken. Doch achteraf kwamen deze ploegen bijna zonder slag of stoot terug, en zo noteerden wij een vier tal uren voor het einde veertien ploegen op kop, en er waren er slechts vijftien meer op piste. Dit noemt men het publiek voor de aap houden». Doch genoeg daar over. Met het wegvallen van Schulte- Peters, stegen de kansen van Bru- lieel-Debeuckelaer. Strom-Arnold, Bruylandt-Adriaensens en Acou- Depauw bleken de ernstigste out siders. Doch de Antwerpse ploeg weinig strijdlustig en het waren ten slotte nog Acou-Depauw, die het Arnold-Strom het lastigst hebben gemaakt. Men zegt, dat Bruneel- Debeuckelaer, winnaars te Brussel, te Antwerpen niet mochten win nen. Het was de beurt aan de twee Gerrits, en nu deze ploeg uiteen viel kwamen Strom-Arnold in hun plaats. Dit is heel logisch gerede neerd, .maar ja, boze tongen dienen óojc niet altijd geloofd. Op het meesterschap dat de twee Australiërs de laatste uren hebben ten toon gespreid, valt er niets af te dwingen. Ze waren werkelijk de sterksten op piste. De sympathie waarmede hun zege werd toege juicht, bewees dat het publiek zich ook met hun ^ege akkoord ver klaarde. Individueel waren Arnold, Acou en Arseen Rijckaert de besten op piste. Had Acou als maat zijns gelijke getroffen, dan hadden de overwinnaars voorzeker Strom-Ar nold niet geheten. Adriaensens- Bruylandt, die zich te Antwerpen terugvonden, eindigden op een ron de, en zullen te Gent zeer te duch ten zijn. Alhoewel ze de laatste dag uit koers verdwenen, kunnen ook de Westvlamingen Sercu-Ollivier op een zeer goede prestatie terugblik ken. Vijf dagen lang zijn ze nooit uit het koppeloton weg te krijgen geweest en stonden zij zelfs meer dan eens alleen op kop. In de Kuipe zal er ook met hen af te rekenen vallen. EN NU NAAR DE GENTSE ZESDAGEN Vrijdag 16 dezer zal Oscar Dae- mers zijn ploegen voor zes dagen de piste opzenden. Als buitenlandse ploegen komen slechts Schulte-Pe- tërs aan de start. Het aanwerven van meer regionale en Westvlaamse ploegen moet zekerlijk van finan- ciël standpunt uit bekeken een goed zaakje worden. Schulte-Peters, Ar- nold-Strom. Bruylandt-Adriaensens samen met SterrenploegVan Steenbergen-Bruneel zullen er het veld beheërsen. Andere outsiders: Hamon - Thyssen, Sercu-Ollivier, Ockers-Tytgat en Van der Mser- WhftUtAAffieen RilckaorU u Hoe eigenaardig het ook moge klinken, de Antwerpse Zesdagen zijn voor deze van Gent een goede reclame geworden. Vergeten wij niet dat de ploeg der Australiërs een specifieke Gentse ploeg is, die er de gunst van het publiek geniet. Hun zege te Antwerpen wordt een lokaas te meer. Ook de goede pres tatie van Adri-Bruylandt en de in dividuele schittering van Ars. Rij ckaert, Buyl, Ockers en Van Steen bergen te Antwerpen, komen recht streeks de Zesdagen van Gent ten goede. Het baart dan ook geen twijfel of de Gentse kuipe zal weer iederen avond nokvol lopen van enthousias te kijkers. Mocht de gezellige en warme sfeer, die er altijd heerst, er toe bijdragen om ook de renners er toe aan te zetten om sportief hun kans te gaan en schoon «spektakel» te laten zien. Gooien ze ook hier te Gent hun ruiten in, dan schop pen ze tegen hun eigen benen. Dat zij dit niet vergeten. J. van het slachtoffer. Kenschetsend uit deze verklaringen is dat de moordenares toen zij om hulp vroeg bij de geburen er niet efp.s van sprak een dokter te ontbieden. Zij vroeg dat men een priester zpu verwittigen. Voör de dokter scheen zij eerder bang te zijn. De gebuaen zelf hebben de dokter ontboden. Over de houding van Van Tildke wordt nog een schril licht gewor pen wanneer apotheker Kin set uit Veurne komt getuigen dat iin Tilcke vergift kwam halen «g>m een hond te vergevenZo stpat het vermeld op het attest dat dpor de apotheker volgens de wet inge vuld werd. Van Tilcke was echter zo sluw geweest als aanvrager i de naam van Van de Walie op te ge ven en daarna te tekenen met hhar meisjesnaam. Aldus liet zij de apo theker in de waan dat zij de eaht- genoto van Van de Walie was. De getuigen, Artois Marcel, VBn- denbroucke Oliva en Dewulf Omer brengen weinig nieuws eveminin als de kloosterzuster die eenslui dend een schril licht werpt op 1 de houding van Hedwige Van Tilcke tegenover haar kinderen. Die apme dutsen werden meestal door hun moeder de straat opgestuurd en aan hun lot overgelaten. Dikvfljls gebeurde het dat de kleine Barre- zeele's hun boterhammen mee naar school brachten en die diaar 's middags opaten, alhoewel zij slechts amper vijf minuten van de school wonen. Dat waren dan die I.gen dat hun moeder niet thuis as... en dat gebeurde dikwijls. Over de verstandhouding in het gezin Barrezeele weten de geburen te vertellen dat er wel eens ge krakeeld werd over geldzaken. Over de omgang van Van Tilcke met andere mannen schijnt Barrezeele zich niet veed zorgen gemaakt te hebben. De namiddagzitting van deze eerste dag werd besloten met de getuigenis van Julien Barrezeele, vader van het slachtoffer. Terwijl de oude man in de zaal treedt, breekt Hedwige Van Tilcke in snikken los. De man treedt met wankelende schreden naar voor om zonder haatte getuigen over hetgeen hij weet over zijn overle den zoon en zijn onwaardige schoondochter. Hij wist reeds enige tijd dat ex iets haperde in het jonge gezin. Hij had er Van de Walie tweemaal in de keuken gezien en schamper merkt de man op dat herbergklan- ten in de herberg blijven. Zijn zoon sprak hem nooit over die Van de Walie. Wat Hedwige Van Tilcke betreft vertelt de man hoe zij ge ruime tijd de was deed voor zijn gezin, aangezien zijn echtgenote reeds lange tijd ziekelijk was. Hedwige bracht gewoonlijk het ge wassen goed terug aan huis. Op 19 Februari 1950 echter stelde hij na haar heengaan vast dat een be drag van 700 fr. uit de kaslade ver dwenen was. Niemand was In huis geweest tenzij zijn schoondochter ^Hedwige. Wanneer de voorzitter aan Van Tilcke vraagt of het waar is dat zij dat geld gestolen heeft, ant woordt deze snikkend: neen, neen, neen, ik heb dat niet gedaan. Dat was dan de laatste getuige van de eerste dag. Het was 17.20 u. toen de voorzitter de debatten sloot en aankondigde dat deze Donder dag zouden hervat worden om 9.15 uur. Buiben is het kil en nat gewor den. De gevangeniswagen, die niet meer het uitzicht heeft van een gewoon dievenkarretje, maar een mooie gesloten auto is geworden, schuift voor. De Rijkswachters in gala-uniform houden de nieuws gierige toeschouwers op afstand terwijl beide beschuldigden in de wagen stappen om naar de gevan genis gebracht te worden. In de wandelgangen wordt nog een laat ste woord gewisseld over de debat ten. die morgen voortgezet en mis schien de uitspraak zullen brengen. DE LAATSTE GETUIGEN De getuigenissen die de tweede dlaig, op Donderdag 15 Februari, ge hoord worden, zijn er op afgestemd om het karakter en het gedrag van beide betichten en terloops van het slachtoffer te omschrijven. Deflou Eugenie uit Alvexingem had Mauri ce Barrezeele in dienst en kende hem als een naarstig en eerlijk werkman. Hij bleef in haar dienst tot de diag dat hij in het huwelijk trad. Mannens Oscar, uit Alverimgem, heeft Van Tilcke in dienst gehad tot de dag van haar huwelijk. Hij weet niets dian goed van Van Tilcke. Rabaey Adrien uit Vinikem daar entegen, schildert Van Tilcke af als een dievegge en een onbetrouw baar persoon. Vanaf haar 14 jaar was zij in zijn dienst, zij stal geld, kousen en kleinigheden die zij in haar bed verstopte. Getuige doet opmerken dat zij hiervoor van haar vader een flink pak slaag kreeg en voegt er schamper aan toe: maar 't was niet veel geen avance». Dit eerder gemoedelijk getuigen verhoor wordt even onderbroken wanneer Dr Verstraete, de psychia ter die gister belet was te komen getuigen, zijn bevindingen komt mededelen over het geestesonder- zoek van beide beschuldigden. Vol gens hem zijn beide verdachten volledig normaal en toerekenbaar. Aan hem zegde Van Tilcke tijdens de observatie: "k Heb misdaan, k moet er dus voor boeben Getuige Damman Maria uit Gij verinkhove vertelt dat Hedwige als «niet stief goed» bekend 6tond; van een gebuur, die baar over Bar rezeele sprak, vernam zij: Ze hou den daar de zot met hem bochten zijn ruggehiermede werd de ver houding Van Tileke-Van de Walie bedoeld. Vervolgens zijn het Wydoodt Marguerite uit Gijverinkhove, Fi- goureux Aliidor, veldwachter uit Hoogstade, en Duron Cainiel, bur gemeester uit Hoogstade, die op de getuigen.'»el komen. De eerste van deze getuigen schildert Van Tilcke af als een vrouw die zich niet be kommerde om haar kinderen en dleze helemaal verwaarloosde. Zelfs het derde kind der Barrezeele's, dat geruimen tijd met blindheid be dreigd werd, was niet voldoende verzorgd. De twee laatste getuigen tekenen Van de Walie uit als een man met brtuaal voorkomen, die weinig werkte en waarvan men bang was. Het blijkt zelfs dat hij zich tijdens de oorlog uitgaf voor controleur bij de boeren der omge ving. Over wat Van de Walie eigenlijk op Gijverinkhove ging doen in Het Patersvatjeweten beide getuigen echter slechts een en ander van horen zeggen Gurdebeke Suzanne is de laatste getuige uit de onmiddellijke omge- dervraginig had Van Tilcke stout weg alles geloochend. Toen de rijkswacht een en ander vernam over de verdachte verhoudingen met Van de Walie, werd aan deze ongure persoon een bezoek ge bracht. Een lijfonderzoek bracht aan het licht dat hij twee brieven in zijn broekzak had die door Van Tilcke aan hem gericht waren. De kerel poogdie wel te vertellen dat die brieven van «een lief uit Wal lonië kwamen, doch toen men hem de naamtekening van Van Tilofce Hedwige onder de neus leg de, gaf hij' maar liever toe. Mede plichtigheid aan giftmoord loochen de hij echter. Met die twee brie ven werd Van Tilcke op haar beurt aan de tand gevoeld; zij vroeg im mers in die brieven hoe het kwam dat Van de Walie niet meer naar haar kwam en daar stond zelfs zo'n wanhoopskreet in als Vaarwel tot in den hemel Van Tilcke bleek door de ontdek king van deze brieven in het nauw gedreven en bekende; een paar uur later tijdens een confrontatie met Van de Walie, bekende ook deze zijn medeplichtigheid. Zo kwam de zaak eigenlijk voor goed aan het rollen. VAARWEL TOT IN DEN HEMEL Volgens deze getuige heeft Van de Walie Van Tfloke ook bedreigd indien zij het voorgenomen plan (de vergiftiging) niet ten uitvoer bracht. Wanneer Mter Dezegher aan getuige vraagt welk soort van bedreiging dit was, antwoordt ge tuige dat het enkel een bedreiging was van haar te laten staan. Na het getuigenverhoor, dat ving van de verdachten. Zij was het die Dokter Snick uit Lo op de be wuste avond van Goede Vrijdag opbelde. Hedwige was haar komen vragen eerste haar ouders te gaan halen en dan de E. H. Pastoor te verwittigen. DE TWEE LAATSTE BRIEVEN Reeds blijkt hert getuigenverhoor met deze karakter-getuigenbe ëindigd te zijn, wanneer Van der Steene Jos., der Bijzondere Opspo- ringsbrigadie van Veurne, binnen treedt. Hij heeft het eerste onder zoek mede helpen leiden en brengt heel wat interessante bijzonderhe den naar voor die als een recapitu latie vormen van gans het geval. Het bijzonderste element uit de ze getuigenis ia wel de wijze waar op beidie verdachten tot bekente nissen kwamen. Bij een eerste on- lid der jury van de verdachten nog weten wat die zinsnede vaarwel tot in den hemeleigenlijk bete kende. Van Tilcke antwoordt niet cp deze vraag, doch barst in snik ken los. Van de Walie kijkt onver schillig toe en antwoordt slechts «dat hij niet wist wat hij daar moest van denken». HET REKWISITORIUM Zo komt dan het Openbaar Mi nisterie aan het woord voor het re- kwisitorium. Het achtbaar orgaan der Wet spreekt met kalme stem en geeft een zeer nuchtere uiteenzetting en ontleding der feiten, die diep Inslaat. Een der laagste misdaden werd gepleegd, een man en een vrouw roe pen zelfs ln hun schaamteloosheid het edelste gevoelen in dat bestaat, de liefde, om hun gruwelijke mis daad te dekken en te verontschul digen Beide verdachten worden ln korte trekken uitgetekend, Van Tilcke als de vrouw die haar kinderen verwaar loosde en haar man bedroog om hem uiteindelijk uit de weg te ruimen. Van de Walie, twistziek, dronkaard, onbetrouwbaar, die reeds talrijke veroordelingen opliep voor slagen, diefstal, verklikking en zijn crimi nele carrière bekroonde met een moord. Het slachtoffer daarentegen was een man die eenieders achting wegdroeg. Het Openbaar Ministerie overloopt dan de feiten zoals zij zich afspeel den vanaf de dag dat Van Tilcke en Van de Walie elkaar ontmoetten. Het cynisme van Van Tilcke wordt on derstreept daar waar zij koelbloedig alle voorbereidselen trof tot de moord, deze voltrok en niets deed om haar man achteraf te redden of ziin lijden te verzachten. Het Openbaar Ministerie verzoekt de jury, na gewaarschuwd te heb ben voor mogelijke gevoelsargu menten vanwege de verdediging, de vragen omtrent de plichtigheid van beschuldigden bevestigend te be antwoorden. DE VERDEDIGING VAN VAN TILCKE Na een schorsing van een tien tal minuten wordt het woord ver leend aan Mtr Floré, eerste ver dediger van Van3 Tilcke. Volgens verdediger ligt deze zaak buiten de lijn der gewone vergifti gingszaken. Gewoonlijk immers, al dus pleiter, loochent een giftmeng- ster tot het uiterste. Zij viel echter van hij het begin van het onderzoek door de mand en bekende. Spreker stelt dan de vraag of Van Tilcke wel gehandeld heeft uit vrije wil en onderlijnt hierbij dat de wet dit element vereist alvorens iemand kan veroordeeld worden als misda diger. Hij schildert de verwaarloosde jeugd van Van Tilcke, haar ongeluk kig «huwelijk zonder liefde». Alvo rens dit deel van zijn pleidooi te eindigen wijst pleiter op het feit dat de ongunstige verklaringen van de vrouwelijke getuigen kwamen ter wijl de mannen zich gunstig uitlie ten over haar. Het slot van het pleidooi ls een aanval op Van de Walie, die als de slechte geest van Van Tilcke, als een vrouwenzot bestempeld wordt. Pleiter overloopt op zijn beurt de fei ten en stipt punt na punt de slech te invloed aan van Van de Walie, die volgens pleiter, Van Tilcke eerst verleidde en dan tot het uiterste bracht. Hij besluit met een patheti sche oproep tot de juryleden om Van Tilcke terug aan haar kinderen te schenken of ten minste een milde straf uit te spreken. Terwijl Mtr Floré zijn pleidooi hield zat Van Tilcke met gebogen hoofd hartstochtelijk te wenen en onderlijnde met haar snikken en kermen, de woorden van haar ver dediger. Haar zakdoek echter die zij reeds gans de zitting voor de ogen hield was nog altijd even schoon wit... en droog. De namiddagzitting. DE VERDEDIGING VAN VAN DE WALLE Mter Dezegher uit Poperlnge kwam MJ die aanvang der narnld- dagzititing aan het woord voor de verdediging van Van de Walie. Pleiter ls zich bewust van het moei lijke en het wanhopige van zijn taak, die hij echter daarom Juist des te schoner acht. Het ware on juist, aldus pleiter, de indruk op te vatten dat André Van de Walie de spirituele moordenaar, de spirituele giftmenger is. Het leven van .Van de Walie wordt dan in rake trekken geschetst, de •boerenjongen, oudste van 6 kinde ren, kende heel wat tegenkomsten. De bezettingsjaren diepen hem mee, hij gaat ln de Fabriekswacht en heeft slechts één fout, name lijk dat hij een zwak heeft voor vrouwen. Zo belandt hij bij Van Tilcke. Pleiter schildert Van Tilcke af als een publieke vrouw, die het met alle mannen opnam, alleen met haar eigen man kon het niet gaan. In die toestand voelde Van Tilcke een verdorven liefde groeien voor Van de Walie. Odk een ander van de vele mannen met wie Van Tilcke omging, had in deze zaak kunnien betrokken zijn. Van de Wal ie had alleen maar het ongeluk de laatste in deze serie te zijn. Pleiter haalt dan gans het psy chologisch proces aan dat zich tus sen beide voltrok. Aan de hand van de getuigenissen uit het dossier be wijst hij hoe Van Tilcke er voor te vinden was met haar minnaar medie naar Wallonië te trekken, doch tegen de moeilijkheden op zag. Dan deed zich een breuk voor tussen belde nadat zij reeds over eengekomen waren Barrezeele te vergiftigen. Toen deze breuk zich voltrok, speelde Van Tilcke haar laatste troeven uit. Zij zou en wil de Van de Walie voor zich hebben en zou daarvoor haar man uit de weg ruimen. Zij kocht 't vergift zon der medeweten van Van de Walie en pleegde zelfs vervalsing door het op het zijn naam te kopen. Op eigen initiatief ging Van Tilcke over tot de vergiftiging van hiaar man. Pleiter bewijst aldus dat al leen Van Tilcke het materiële feit pleegde. Wat betreft het dader schap door beloften of bedreigin gen, kan hier evenmin sprake zijn, vermits de wet eist dat de bijstand verleend tot de misdaad onmisbaar moet rijn tot het voltrekken van het feit. Mter Dezegher waagt dan aan het slot van zijn schitterend1 plei dooi, datde Juryleden de zaken goed uit elkaar zouden houden. Van de Walie deed verkeerd met zijn betrekkingen met Van Tilcke, doch deze feiten worden hier op dit Assisenhof niet behandeld. Had Barrezeele gewild, hij had hiertegen klacht kunnen indienen. Wat hier de rol speelt ls enkel en alleen het daderschap inzake giftmoord. DE REPLIEKEN Na dit zeer aandachtig gevolgd en indrukwekkend pleidooi, komt het Openbaar Ministerie aan het woord voor de repliek die hier op neerkomt dat het orgaan dier wet de wettekst voorleest en uitlegt aan de juryleden waar het gaat in art. 66 over het daderschap door bedrei gingen, enz. Mter Eeekhout komt tenslotte aan het woord voor de repliek als tweede verdediger van VanTilcke. Hij doet uitschijnen dat alleen het zedelijk bestanddeel in deze misdaad telt. Aldus beklemtoont hij dlat Van Tilcke totaal onder invloed stond van Van de Walie en niet anders kon handelen. Zo tracht de ze verdediger de gedachte te vor men dat Van de Walie zedelijk ver antwoordelijk en Van Tilcke onder dwang de misdaad beging. Het is inmiddels 17.30 uur gewor den. De spanning in de zaal stijgt mot het ogenblik, want de verloren zaak van beide betichten schijnt na die pleidooien een ander uitzicht gekregen te hebben. DE VRAGEN De Juryleden kregen vier vra gen te beantwoorden 1. Is Hedwige Van Tilcke schuldig aan moord op Maurice Barre zeele? 2. Gebeurde deze moord bij mid del van strychnine? 3. Is André Van de Walie schuldig aan moord op Maurice Barre zeele? 4. Gebeurde deze moord bij mid del van strychnine? Na een uur beraadslaging ant woordde de Jury op de vier vragen: JA. DE EIS EN DE LAATSTE PLEIDOOIEN Het Openbaar Ministerie kwam na het bekendmaken van deze ant woorden aan het woord voor de Strafvordering. Het orgaan der wet eiste voor beide levenslange hech tenis in plaats van de doodstraf, daar eniigzins verzachtende om standigheden dienden in acht ge nomen. De verdedigers kwamen een laat- Ze kropen verder en waren op twee honderd meter van de gevaar lijke zone genaderd. Ieder soldaat kreeg een eigen richting te door lopen en sloop, het wapen vurens gereed, verder. Peegie trutselde iaat en toen hij de andere ver ge noeg waande, deed hij nog een sprongske. Opeens dook hij in een gracht en daar lag, alle goden, een Hoe dende kaeikop met zijn tong uit gestoken, hem akelig aan te grin niken. Het was at bloed dat er uit droop en de dode ogen keken Peegie grijnzend aan. Hij verslikte zich wel zes, zevenmaal, voelde zijn tong droog worden, wilde moord en brand roepen, doch kon geen gebenedijd woord uitbrengen. Mens! Ze hebben heuren kop afgeslagen die vrêe knuls. Oei, joey, joeg, mijn hoofd! Ze zouden het nekeer moeten afslaan! Zijn dat zulke wilde duvels van rood huiden die Duitsers? Ondertussen was de patrouille genaderd en stond daar verzameld rond het mijnenveld. Een grote schaterlach echode langs de bomen en daar dansten de moedige kerels, de helmen in de lucht gooiend, ol giechelen van het overzadig jolijt. Het was een koei, die achterge bleven, in dit mijnenveld gesuk keld was. Hier lag een poot, daar de staart, wat verder een klomp beafstukken. Toen Peegie van uit zijn gracht dit plezant gedoe gewaar werd, dankte hij stiekem de Heilige Ge- r ar dus, verzamelde zijn moed, vat te de kop bij de horens en spij kerde hem op zijn bajonet. Toen wipte hij uit zijn somber schuil oord en vertrok als een triomfa tor met zijn trofée naar de groep. Hier is 't ne zi! Bismarck! Junder mutse af! Morgen eten we koeitonge en hersens met padde stoelen, wuk zeg je nu? Ni, zei Jefke en hij haalde een citroen boven, steek deze tussen haar tanden, dat is de mode. Het zal de Kolonnel hem spijten, opperde Peegie, olzo geheel zijn mijnenveld naar de wuppe. Doet dan nekeer joen beste om een tapijtjie gereed te maken voor de vijand. Als we maar geen nieuw moeten brodèren. Zeg Luitenant, zouden we geen entrekotjie mogen eten, nu dat we toch ter plaatse zijnWe kunnen het braden op een vuurke van sparrehout. ge moogt 't fijnste beetjie hebben. De Luitenant deed alsof hij doof was op zijn een oor en hij zei: Ge hebt een kwartuur rust, doet er mee wat ge wilt. Verborgen achter een muur ifan dennen en sparren, knetterde een gloeiend vuurtje en smikten de moedige kerels op het goede ver loop van de tocht. Zelfs de Luite nant versmaadde het hem aange boden stukje solgnant in genen- dele. Zeg Jefkie, spotte Peegie, we gaan nog mee op patroelje hé man. Als de Kappre peinst van ons daarmee nen tand te trekken, he- wel j'is hem stijf simple zulle. Smakelijk en hij knaagde aan 'n malse brokke. Toen ze daar vol geneugten ende smaak zo zaten te likken en te smikken aan het fijn gebraad en zij op hun gemak het plezante van de ontdemting zaten te be spreken, en Peegie de Luitenant herinnerde aan liet onzinnige avon tuur met de blinkdozen, toen gin gen opeens hun ogen wagenwijd open. De beafstukken ontvielen hunne bevende handen die sidderend de lucht in rezen en als, een kluwen gehypnotiseerde slangen, zo zaten zij daar gefisceerd en strak een duister gedrocht te bezien. door Willem de HAZELT 't Wuuf van Satan, stotterde Peegie... Twee feldgrauwe kerels, pikzwart van het slijk en met ogen lijk gloeiende antracieten, doken op, elk van achter een dikke sparre- boom, een kleine mitraillette vol gatjes er rond, moordend op hen gericht. Nicht schiessen kameraad! riep Peegie. ('t Is hier ol of niet). Wir essen nur koeiekontervleis.... 't is ol... geen gefaarlijke luiten... Schweigen! Verstanden? Loss aufvlehen en met een gebaar van zijn mitraillette als wou hij deze onder hun broek stoten, veerden allen recht en de handen naar de hemel uitgestoken, verdwenen zij achter de sparren. Ha dee stinkers, piekerde Peegie. Alzo zonder bellen of klin ken in huis komen en onzen sou per bederven. Z'heen garantie zel ve dee koeie in de mijnen doen lopen, die dommekonte wok. Overal doken nu van die grau we Marsbewoners op, tussen de bo men, in het gras, achter bermen en huizen en hoe verder de marsch hoe dichtergezaaider zij daar lagen te glorieogen, lijk woede katers btj nachte. Peegie kreeg kittels, daar waar de Duitser hem prikte met de ba- jonnet, hij moest zich zelve nu en dan inhouden om niet te roepen: scheed uit 'k hee kittels. Maar als de Duitser wat harder stootte voelde hij een onaangenamepijn en werd er zelfs kwaad om. Waar gaan se nu naartoe met moeders kind, mediteerde hij. Gaan ze ons nu levende doodschie ten? 'k Had het verblomme in de gaten dat dit spel tegen ons hoofd ging waaiën. Wien gaat er gaan peinzen da je door een onnozel beafstuk joe gaat laten vangen lijk nen vis aan nen tetting. Nu 't zal misschien ons geluk zijn ols me de keure heen van te blijven leven. Als toe maar tenden Duitsland niet en vliegen om daar hunder vuul- ste corvèegies te gaan doen. Ik die nog nooit gewerkt hee met mijn handen. Dat komt ervan van geestesar- beider te zijn, lijk of dat Sissen zegt, zc mochten de deze nooit la ten vichten aan 't front, wuk ver stand heen ze zijnder daarvan. En voila 't is zo late. De Duitsers verdapperden het tempo tot ze een heel eind achter de eerste linie doorgedrongen wa ren. Toen mieken ze halt en een kort bevel weerklonk achter de patrouille: Waffens nieder! Uw noch hanse gehen... raus! En daar kreeg Peegie nen trap onder zijn bezatse, zodat zijn helm scheef op zijn verstand ging staan. Hij keek beteuterd om alsof hij het niet goed begrepen had. Der Krieg ist fertig fur Ihnen, spotte de Duitser. Befehl von der Fuhrer. Viel Gluck. Heil Hitler!!! Hij keerde zijn arsenaal en vertrok. De groep was er als versteend en verroerde niet, was dit nu een grap? Zouden ze niet in de rug in enen trek omvergemaaid ivorden van een ratelende mitraillette. zo ze het waagden een stap vooruit te treden. De Luitenant nog bleek als een lijk en Jefke zijn broek zwol langs achter, hij stond er immers met zijn mond Wijd open en het tochtte... Wuk zei 't ne, vezelde Peegie. Heil Hitier, bromde Jef. Waarom? Waarom? Vraagt achter mijn eerste hemde. Gauiv Peegie me zijn weg voordat ze oes nere schie ten. Eén! twee! drie!!! En daar schoten die twee als een scherp geschoten pijl het veld in, hals over kop in een gracht belandend. Ze zaten er als met verstomming geslagen. Nu eerst drong het tot Peegie door dat ze zijn diensten en zijn vel konden missen en dat het poortje van de kooi voor de kanarievogel wijd opengezet iverd. Wat nu kleine vogel? Vliegen... Gauw Jef we zijn weg. Ze liepen zo hard en zo lang, als nagezet door helse zwarte spo ken, tot ze doodmoe bij een konij neboertje binnen vielen. Ze kregen het gedaan, Peegie een oude overal en Jef een versleten panen broek tegen 200 fr, het stuk af te kopen. ('t Vervolgt.) VVWWXA/UWVWWVWWWW LEES het EERSTE DEEL van PEEGIE de moderne Uilenspiegel uit Roeselare, door Willem De Hazelt. Te verkrijgen ln alle boekhandels en ter Boekhandel SANSEN-VANNESTE Gasthuisstraat 15, POPERINGE. Prijs: gewone uitgave 78 fr. gecartonneerd 112 fr. (4- verzendingskosten 2 fr.) (tegen rembours 4 fr.) i 11 1 at» maal tussen. Mter Floré voor Hedwige Van Tilcke, Mter fieze- gher voor Van de Walie. HET VONNIS Na beraadslaging door het Hof wérd te 20.30 u uitspraak gedaan. Bedde beschuldigden werden tot LEVENSLANGE DWANGARBEID verwezen. BIJ het aanhoren van dit von nis viel Hedwige Van Tilcke be wusteloos en moest door de rijks wachters bulten de zaal gedragen worden. Aldiua viel het doek over deze gruwelijke vergiftiglngsmoord. Gerechtigheid is geschied. GEMO. Noordstraat 38, Roeselare Agentschappen LEPER, Dikemuldesitraat 22. VEURNE, Noordstraat 24. BRUGGE, Vlamingstraat 35. Alle Bank-, Beurs- en Wissel- verrichtingen. Voordelige voorwaarden. MONETAIRE TOESTAND Inzake onze devlezendekkingsele- menten, bemerken wij op de week staat van de Nationale Bank, afge sloten per 8 dezer, enkele respecta bele schommelingen, die nochtans, alles samengenomen, de gunstige toestand van onze handelsbalans bevestigen. Zo zien we eerst dat onze ver plichtingen op termijn, ln goud en deviezen met 160 mlllloen vermeer deren. Wij houden er rekening mee, ofschoon niet met zekerheid kan ge zegd worden dat we hier uitsluite- 11 jk voor een aangroei van verplich tingen staan, in verband met onze invoer. Andere verrichtingen tussen Internationale deviezenbanken ver mengen er zich vaak mee. Daar naast overgaand naar de activa noteren wij een vermindering van onze dollaraanspraken op de Euro pese Betallngsunle, ten bedrage van 196 mlllloen. Samen een teruggang van 360 mlllloen. Waar tegenover we dan volgende stijgingen stellen: 10 mlllloen in de goudvoorraad: 145 mlllloen in de harde deviezen en 657 mlllloen in de vorderingen op het buitenland (betallngsaccoorden).We gens onze boni-positie in de Beta lingsunie ls deze laatste post ook grotendeels als harde deviezenpost te rekenen. Zegge samen meer dan 800 mlllloen. De billettenomloop daalt niet 408 mlllloen. om terug te komen op 87.770 mlllloen. De omloop schijnt zich dus te stabiliseren rond dit be drag, want bulten de normale fluc tuaties van de maand zijn momen teel geen redenen aanwezig om een aanmerkelijke daling te voorzien. Integendeel. De financiering van de particulie re sector der economie is gekenmerkt door een daling van de gedisconteer de wissels met 897 mlllloen en een lichte stijging, nl. 10 mlllloen, ln de voorschotten op pverheidsfondsen. Een normale afebbing dus na de ver valdag. En wij krijgen de indruk dat ook hier een stabilisatie tot stand komt, al mag het bedrag ook zeer hoog worden genoemd. De financie ring van de Invoer, thans speciaal gericht op de grondstoffenvoorraden zal hier ook wel zijn invloed laten gelden, alsmede de weer oplaaiende kooplust van de bevolking, waardoor de likwiede spaarmiddelen zich niet normaal reconstitueren. De financiering van het staatsap paraat heeft geen bijzondere pro blemen gesteld. De schatkist verbe tert haar positie met 40 mlllloen en de parastatalen gaan ongeveer het dubbele van dit cijfer achteruit. De inkomsten zijn dus nog peilhoudend en de regelmatige vernieuwing van de geplaatste schatkistcertiflcatèn eveneens. 167» Trekking van 10 Februari '51. Wint 1 millioen frank: Wint 1 millioen frank: Reeks 3279 Nr 818. De andere obligaties dezer reeks zijn terugbetaalbaar tegen 1000 fr. 106° trekking van 14-2-51. Wint 1 millioen fr.: Reeks 6790 Nr 493 Wint 500.000 fr.: Reeks 4378 Nr 975 De andere obligaties van die reeksen zijn inlosbaar ad. 1.000 fr. 42« Trekking van 12 Februari 1951. Reeks 10207 Nr 897. Wint 500.000 frank: Reeks 7226 Nr 162. De andere obligaties van die reek sen zijn terugbetalbaar tegen 1.000 fr. 328» Trekking van 10 Febr. 1951. Wint 250.000 fr.: R. 65.902 ny 17. Winnen 100.000 fr.: Reeks 65.902 nr 1 en reeks 65.902 nr 8. De overige obligatiën van deze reeksen zijn uitbetaalbaar niet 312,50 fr. of 300 fr., naargelang zij overgemaakt werden wegens het Koninklijk Besluit van 11 Mei '35. Reeksen waaraan geen lot toege kend werd: 88.603 en 137.622, EEN BUITENGEWOON GEVAL: Driemaal dezelfde cijfers. Tijdens de trekking van de lening Verwoeste Gewesten 1922 die Zaterdagvoormiddag plaats had te Brussel, kwam. voor de drie grote loten (250.000 en tweemaal 100.000 fr.) driemaal dezelfde reeks te voorschijn. De loten werden inder daad gewonnen onderscheidenlijk door de nummers 17, 1 en 8 van de reeks 65.902, jf, De internationale veldloop van Forestoise zag 'n schitterende zege van onze landgenoot John Doms, voor de Fransen Petitjean en Lu cas, Reiff en Leblond. jf. De Zesdagenforme primeerde ook te Brussel, waar Van Steen- bergen-Janssens de 100 km. kop- pelrit in de wacht sleepten voor Ollivier-Sercu en Van der Meer- schaut-Rijckaert. Jf, Op 27 Februari zal Luc Van Dam de Brit Randolph Turpin ont moeten, met de Europese titel der middengewichten, als inzet. •16 De Bretoen Mahé winnaar van Parijs-Tours 1950 zal aan onze voorjaarsklassiekers komen deelnemen. Jf, De heropgetneden Joe Louis zet zijn zegereeks verder en klopte nu de Kubaan Agramonte afgete kend op punten. ^6 Frankrijk, Italië, Bslgië en Duitsland mogen elk zes renners afvaardigen paar jie Ronde vaa

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1951 | | pagina 9