VOOR POPERINGE EN IEPER 12 28 Een standbeeld in 't hart van ons Volk ER WORDT GEPRAAT De Haven van Nieuwpoort II illSÉ8KH Maarschalk Pétain op zijn j verbanningseiland Yeu overleden: Buizende vacantiegangers volgden Ie landingsoperaties te Oostende Een greep uit hot verleden Wijziging aan de Zegelwet KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE-IEPER-WERVIK EN OMSTREKEN ONZE 3 UITGAVEN: Nr 30 Bladzijden PRIJS 3 Frank ZATERDAG JULI 1951 Verheugende benoeming Sn de N.M.B.S. HEER VANDEPUTTE UIT ROESELARE BENOEMD TOT LID DER BEHEERRAAD BUITENLANDS OVERZICHT Met schrijfgerief en fototoestel doorheen onze streek. f\ fpMyillÉ y UmSSM Afronding per fractie van 1 frank Frankrijks redder was de gevangene, door velen nog diep vereen Toeschouwer door wegvliegend stuk van vliegtuigroer gedood Jachtvliegtuig stort te pletter te De Panne HOOFDBUREEL en REDACTIE: Poperinge - Gasthuisstr. 19. Tel. 9 - Postcheckr. 47.63.60. PLAATSELIJKE BURELEN: leper: P. BRAS-DEKLERCK de Stuersstraat 4. - Tel. 445. Nieuwpoort: Drukkerij DUMON, Marktstr. Roeselare: J. VERRIEST-DEZEURE St-Alfonsusstr. 12. - Tel. 1523. Veurne: M. D'HERT, Noordstraat 14. Aangesloten bij het Verbond der Belgische Periodieke Pers. HET WEKELIJKS NIEUWS POPEKINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten). ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten). KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten). 47« JAAR POSTABONNEMENT 1951: België (tot einde 1951) 64 fr. Belgisch Congo 4fr. p. week Frankrijk Holland 4 fr. p. week Andere landen 5fr. p. week Verantwoordelijke Uitgever: J. Sansen, Gasthuisstraat 19. Poperinge. VERLEDEN week werd Ka nunnik Decoene gevierd: 70 jaar oud en veertig daarvan heeft hij geheel gegeven aan zijn Volk. Veertig jaar aan een stuk is hij de ziel geweest van 't onderwijs in Vlaanderen. Met verbazende een voud en ontzagwekkend inzicht in de zaken sprak en schreef hij over de opvoeding van onze kinderen. Zijn woord werd gevolgd ook ver buiten de provincie en 't land, want het was wijs en het klonk nieuw. Kanunnik Decoene was de ideale opvoeder. Zijn wijze taal klonk zon der pretentie en zelfzucht. Ze trilde van genegenheid voor dat grote, de- likate werk. Zijn geest bezielt die genen in Westvlaanderen die met hem in betrekking kwamen. Daar mee is veel ineens gezegd. Het wil beduiden dat niet enkel diegenen die in het onderwijs staan, meesters en meesteressen van zijn geest doordrongen zijn. Geheel ons volk leeft onder zijn invloed langs de ziel die hij legde in het onderwijs. Hem hebben we ontzaglijk veel te danken. Het gaat met onze scholen gelijk met zoveel andere zaken die van le vensbelang zijn. Wij zijn er aan ge woon en... ze zeggen ons zo weinig. Vooral het lager onderwijs. Dat het een weldaad is waarzonder het le ven onmogelijk zou worden, hebben niet velen van ons nog nooit over dacht. De kinderen zijn weg van thuis en moeder is gerust. Ze kan haar werk doen. Eerst als de jon gens de hoogste klas beginnen te naderen, komt het moment waarop we ons de vraag stellenWat zul len ze aanvangen? Intussen is het grootste werk voltrokken; werd «de fondgelegd voor heel het verder leven, daar bij onze zusters en meesters. Schakelt hen weg en het is gedaan met de toekomst van ons Volk. Al eens serieus overpeinsd welk een belangrijke rol ze spelen in 't leven van onze jeugd? Een on misbare rol die vader noch moeder op zich kunnen nemen. Neen, school geven is geen stiel zoals een ander. Men moet in veel meer on derlegd zijn dan in cijferen, ge schiedenis en aardrijkskunde, 'k Zou zeggen dat dit in feite maar een bijkomstigheid is, een noodzakelij ke bijkomstigheid zeker, maar toch maar op de tweede plaats te stel len. Meesters en meesteressen die maar alleen geleerdheid meege ven aan de leerlingen hebben nog niet eens de helft van hun werk gedaan. De eerste kwestie die zich stelt is dat ze onze jongens en meis jes opvoeden, leren te leven. En dat is een apder paar mouwen. Ouders die een beetje bekommerd zijn met het leven van nun kinderen, we ten dat dit de moeilijkste maar ook de meest onmisbare kant van de zaak is. Onderwijs geven is geen stiel. Het is een roeping. De kinde ren die naar onze lagere scholen gaan staan nog aan het begin van het leven. Alles is hen nog effen en onbeschreven. Naast vader en moeder is het het werk van de on derwijskrachten die levens te boet seren, ze de eerste vorm en wrong te geven. Dat vraagt een geweldige liefde, zeer veel geduld en toewij ding en vooral de nodige kennis om de kinders aan te pakken, hun ver trouwen te winnen en ze op goede weg te zetten. Kanunnik Decoene is de man die cr zich meest voor ingespannen heeft om die methode te vinden en uit een te doen. Als leraar en bestuur der van de Normaalschool te Tor hout, heeft hij voor ons verschil lende generaties onderwijzers ge vormd. Is er iemand die zal ont kennen dat het voor een groot deel de meester uit de school is die het gehalte van onze jeugd bepaalt? Een goede onderwijzer is een zegen, een plantrekker doet meer kwaad dan deugd. Als hoofd-inspecteur van het lager onderwijs, als schrij ver van opvoedkundige werken stond Kanunnik Decoene achter al len die zich met het lager onderwijs bezig houden. Zij keken en kijken nog naar hem op. Zijn woord is eerlijk. Het zit vol grote en schone gedachten. Het is wijs en wordt ge dragen door de liefde van een pries ter die maar één doel heeft: zijn Volk dienen. Te Assebroek, op een nieuwe pa rochie die hij zelf stichtte, gaan ze hem vinden om raad en steun. Van heinde en verre komen ze naar hem toe met hun moeilijkheden en allen wijst hij de weg, steeds hartelijk en begrijpend. Zonder hem zou het onderwijs in Vlaanderen niet ge veest zijn wat het is en zou ons Volk er anders hebben uitgezien. Een werkman van de nachtploeg- die 's morgens met de eerste trein naar huis kwam, vroeg verbaasd wat er te Roeselare gaande was. Nog nooit zoveel volk op een vroege trein geweten. De stad krioelde van de onderwijzers, onderwijzeressen, priesters en zusters. Kanunnik De coene werd gehuldigd. De oproep vond overal dankbare weerklank. De geest van Kanunnik Decoene is immers levend bij onze mensen. Meesters en meesteressen weten de enorme kracht en bezieling die van hem uitging. Hij is een gezag- naar wie ook andersdenkenden opzien als naar een grootmeester in de kunst der opvoeding'. Wij allen hebben van zijn leven geprofiteerd. We spreken soms met dankbaarheid over die meester of die zuster die greep had op ons en pr'ente sloeg. Hun ervaring en be zieling vonden ze grotendeels In de wijsheid van Kanunnik Decoene. En alle vaders en moeders die enigszins verstaan welk een moei lijke taak het is de kinders op een treffelijke manier groot te brengen en ze het schone in het leven te doen waarderen, schatten het werk van deze edele mens zeer hoog. Hij staat, in dankbaarheid, gestand- beeld in het hart van ons Volk. KWAPENNINK. Bij Koninklijk Besluit dd. 13 Juli 1951, verschenen in het Staatsblad van 20 dezer, werd de hr Gabriël Vandeputte uit Roeselare, Algem. Secretaris der N.C.M.V., Ondervoor zitter van de Hoge Raad voor de Middenstand en lid van de Hoofd- raad van de C.V.P., benoemd tot lid van de Raad van Beheer van de Nationale Maatschappij der Belgi sche Spoorwegen voor een termijn van zes jaar, aanvang nemend op 1 November 1951. Wij wensen dhr Gabriël Vande putte hartelijk geluk met deze be noeming die voor hem als onver poosde werker de aanwijziging be tekent van een nieuw werkterrein waar hij. samen met zijn andere belangrijke functies, de gelegenheid vindt zich ten dienste van zijn volk te stellen. Westvlaanderen mag zich geluk kig achten om deze benoeming. Dhr Vandeputte kent immers de noden van onze streek. Deze benoeming' is voor de Westhoek een gelukkig voorteken. Foto genomen tijdens de academische zittina van de KanDecoene- hulde Men herkent van links naar rechts: E. H. Dhondt, Dom Lambrechts, Abt van Steenbrugge, Mgr Van Waeyenberg en de ge~ vierde zelf. KAESONG De besprekingen in verband met de wapenstilstand in Korea werden voor enkele dagen stilgelegd. Er waren zelfs een paar radio berichten uit Pyong-Yung en Pe king die nogal verdacht voorkiva- nieh. De rode woordvoerders namen weer een scherpe toon aan in ver band met offensieven die van U.N.O-zijde zouden ontwikkeld wor den. En het ging er van dat ze liever stilblijven, want als ze zich aan een offensief wagen, dan zal het tegenoffensief verschrikkelijk zijn. En daaruit besloten sommige al te vlugge commentators dat het er weer ging opzitten en dat geheel de wapéiistiistandhistorie slechts een rood manucevre geweest was, dat hen moest toelaten liun geha vende strijdkrachten te hergroepe ren en nieuwe manschappen en materiaal aan te voeren. Een bevestiging van die thesis werd' gevonden in het feit dat de Chinezen en Noord-Koreanen da U.N O.-troepen verwittigden dat ze moesten zien dat ze de besprekin gen voor de wapenstilstand niet verbraken, want dat ze dan zouden weten tegen welke prijs. Dergelijke verwittigingen liggen inderdaad helemaal in de commu nistische lijn wanneer zij van plan zijn zelf te doen wat ze aan een ander toeschrijven Men had ar dus enige reden toe om volgende redenering te ontwik kelen: de roden hébben het initia tief tot een wapen stil standsconfe rentie genomen; nu zullen zij die doen mislukken door eisen te stel len waarvan iij zeer goed weten dat ze voor de anderen totaal on aanvaardbaar si-inzij zullen dan de schuld voor het mr:hikken van de onderhanden -ige a op de anderen werpen. En met welk doel? Eenvou.aig weg om aan de volkeren die onder communistisch bewind leven te be wijzen dat de communistische heer sers wel vrede willen, maar dat de Anglo-Amerikanen absoluut de ooi- log willen en dat er bijgevolg maar één oplossing meer overblijft: vech ten en nog vechten tot de aan vallersonschadelijk g-maakt zijn. Zou het er nu werkelijk zo vol staan? Wel, eerlijk gezegd, wij geloren het niet. En waarom niet? i. In twee vorige bijdragen werd er gehandeld over woningnood en woningbouw te Nieuwpoort. Het was een onderzoek over de toe stand op dit gebied in bet stads centrum zelf. In volgende bijdra gen zullen wij de bedrijvigheid van deze kuststad onderzoeken, name lijk de vissers- en handelshaven alsmede het strand waar de bad gasten zich te goed doen aan de gezonde zeelucht. Wij kunnen niet beter dan hier de woorden aanhalen van kanunnik Mann in een verslag, gericht tot de Gouverneur van Oostenrijk voor de Zuidelijke Nederlanden: «Tus sen Brest en de monding van de Elbe is er geen plaats, die terzelf- dertijd zoveel voordelen en gerief lijkheden biedt als de haven van Nieuwpoort, zij kan een der groot ste havens van Europa worden. Doch het oude Santhooft, niets anders dan een in 1112 droogge- komen zandbank en door graaf Robrecht toen aan de abdij van Broekburg geschonken, zou in 1163 van Graaf Filips zijn eerste keure krijgen en zich ontwikkeien door oorlog en vrede heen tot de schone stad en haven die wij thans kennen. In deze bijna duizend jarige ge schiedenis kwam het oorlogsgeweld hier stelselmatig dood en vernieling zaaien maar sterk en onverwinbaar is Nieuwpoort altijd uit zijn puin herrezen en bouwt het thans voort aan zijn ontwikkeling. EEN GREEP IN HET VERLEDEN De eerste bewoners van het Sant- hooft waren vissers. De kleine ge meenschap groeide verbazend snel, want reeds in 1183 is er spraak van een haringtiende ten voordele van hun parochiekerk. In 1240 bezigt men reeds ten volle de benaming Nieuwpoort en komt de afbakening- ten sprake tussen Nieuwpoort en Oostduinkerke. Zowel de visserij en het drukke scheepvaartverkeer deden het be lang van deze haven door de loop der eeuwen toenemen, de haring vangst was er de grootste bron van inkomsten. De stad telde in de 15° eeuw reeds 10.000 inwoners. Toen brak een tijd van vernie ling aan. De opstand van de Ne derlanden tegen Spanje, de Spaans- Franse en de Nederlands-Franse oorlogen lieten over stad en haven regelmatig hun verwoestingen gaan en de stad kende hierbij niet min der dan 10 belegeringen. De vissers en de koopvaardij verlieten de ver nielde haven en zochten veiliger oorden. De bevolking, die hierdoor van haar bestaansmiddelen beroofd werd, verliet eveneens de stad bij zoverre dat in 1781 het bevolkings cijfer daalde tot 2.500. Herhaaldelijk werd in die jaren aangedrongen op herstelling en uitbreiding, doch het bleef bij be loften. Toen 1830 een nieuw tijd perk inluidde voor ons land, werd het probleem van de Nieuwpoortse haven andermaal ter hand geno men. Eindelijk werd in 1895 een vlotkom gebouwd. Nieuwe uitbreidingswerken van de haven werden gepland en reeds was de 25 Mei 1914 een overeen komst gesloten tussen stad en staat om de uitvoering aan te vatten, toen twee maanden later de we reldoorlog losbarstte. Nieuwpoort werd tot puin geschoten, alles was grondig vernield. Na de eerste wereldbrand herre zen stad en haven uit hun puin, de welstand keerde gelijkertijd te rug tot in 1940 de oorlogsgesel op nieuw toesloeg. De marteling' duur de tot aan de bevrijding, doch ge lukkig kon de visserij in 1942 óp- nieuw van wal steken en aan de bevolking van ons land de legfenda- risch geworden haringzegen bren gen. DE RUSTIGE BINNENHAVEN Nieuwpoort is de enige natuur lijke haven van de Belgische kust. Zij ligt aan de monding van de IJzer op 3 km. van de zee. Langs zes sluizen komen de binnenwateren in zee terecht, dit brengt een voort durende natuurlijke uitspoeling' me de waardoor het baggeren, om ver zanding te keer te gaan, tot een minimum herleid wordt. Tijdens de oorlog' 14-18 heeft men ondervon den van welk groot belang de IJzer is voor deze haven. Toen werd in derdaad het sterke wapen der over stroming aangewend om de Duitse aanvallers schaakmat te zetten aan het IJzerfront. Doch meteen deed de stroming van de waterlopen haar werk niet meer in de Nieuwpoortse haven en vormde er zich een dikke laag slib, die de scheepvaart belem merde. Zonder versassing varen de sche pen in en uit de haven en bij storm is deze een veilige toevlucht, want een ongeveer 3 km. lange haven- geul verbindt de zee met de eigen lijke binnenhaven. Vóór 1940 mondde deze havengeul in zee uit tussen een 600 m. lang staketsel met een breedte van 80 meter. Dit staketsel werd tijdens de jongste oorlog schier totaal ver nield, stilaan vordert thans zijn herstelling. Op het punt waar de vaargeul bijna aan de stad reikt, ligt bezijden de linkeroever van de vaargeul en met deze verbonden door een sluis en een zijkanaal, de vlotkom. Deze vlotkom beslaat 4 ha. De eigenlijke aanleghaven met zijn 530 meter kaaimuur, is tijdens de jongste oorlog erg toegetakeld, wat voor gevolg had dat als han delshaven Nieuwpoort zijn waarde verloor. De haveninstallaties vielen ten offer aan het oorlogsgeweld, zo dat practisch alleen nog de vissers haven kon in stand gehouden wor den en dan nog slechts met be perkte middelen. DE HANDELSHAVEN Een haven is steeds onderhevig aan conjunctuurschommelingen. Binnen- en buitenlandse markten spelen hier een rol. Als ingevoerde producten kende men in de eerste plaats steenkool, in mindere mate: granen, gedroogde groenten, hout, plaveistenen, aarden pannen, enz... Werden vooral uitgevoerd: kalk, me taalslakken, portlandcement, voor werpen in cement of in gebakken aarde, bakstenen, ijzer, enz... Overzichtelijk geven wij hieronder een beeld van de bedrijvigheid der haven, de tonnemaat werd uitge- dukt in Moorsomton. KONING FAROUK VAN EGYPTE, welke graag ook het Suez-kanaal zou willen nationaliseren, om deze mooie inkomstbron gans voor Egyp te te behouden, het voorbeeld ter dezer volgend van de Iraanse Staatsleiders. Ziehier. Na herhaalde pogingen van vrije zijde, is het eindelijk, op initiatief van Sovjet-Rusland dat de huidige onderhandelingen begonnen zijn. Indien de Sovjets dit initiatief genomen hebben, dan moet het zijn omdat zij daar thans vrede wensen, want zo het anders was, dan hadden zij de rode lagers in Korea te gelegenertijd maar moeten voorzien van een lucht vloot en van zware bewapening Het einddoel van de militaire actie in Korea was ten andere het uitoefenen van een gewapende drukking om tot een regeling te komen in het Verre Oosten en voornamelijk Rood-China in de U.N.O. te dóen opnemen. Die politiek met de wapens is to taal mislukt. Meer nog, ze heeft geleid tot een nog veel scherpere houding van de Verenigde Staten tegenover Mao Tse Tung en tot het voorbereiden van een vredes verdrag met Japan dat desnoods zonder de Sovjets zou worden on dertekend. De enige manier nu om al die problemen weer in bespreking te krijgen en Rood-Clüna mee te kunnen doen aanzitten aan de groene tafel is. het stop zetten van 'de vijandelijkheden in Korea met |1i vooruitzicht op een conferentie 'cr regeling van de Oost-Aziatische -problemen. De gehele herrie die er nu be staat, heeft, naar ons oordeel, geen andere betekenis. De grote moei lijkheid waarover men thans strui kelt is: het terugtrekken van de vreemde strijdkrachten. De Sino- K oreanen hebben dat -punt in hun wapenstilstandsvoorioaarden inge schreven. Generaal Ridgwa.y heeft onmiddellijk geantwoord dat daar geen spraak kan van zijn Zit men dan in de slop? Niet noodzakelijk. Zoals Ridgway zegde is dit geen zuiver militair probleem, maar een politiek. Inder daad, het gaat er om te weten of de oorlog in Korea niet opnieuw zou beginnen acht dagen nadat de laatste U.N.O.-troepen te Pusan opnieuw zouden scheepgegaan zijn. Over het terugtrekken van de vreemde strijdkrachten gaat men ook aan U.N.O.-zijde akkoord op voorwaarde dat de nodige waar borgen er zijn. Nu zijn er twee dingen mogelijk. Ofwel neemt men in het wapen stilstandsakkoord ergens een zin op waarin het terugtrekken van de vreemde troepen wordt aange kondigd. Ofwel groeit de wapen- stilstandsconferentie tot een soort vredesconferentie uit waarop het terugtrekken van de troepen gere geld wordt. Wij nemen inderdaad aan. om de hierboven opgegeven redenen dat Moskou ginder momenteel vrede wil. Het kan dus nog 'n beetje duren, en kunnen nog veel moei lijkheden rijzen en de besprekingen kunnen op Oosters Communistische ivijze nog lang getrokken worden, maar de wapenstilstand komt er. IRAN Een ogenblik had men de indruk dat de wapens, die in het Verre Oosten het zwijgen nabij waren, in het nabije Oosten zouden aan het woord komen. Iran is steeds een eigenaardig (Zie vervolg blz. 2.) Het Staatsblad van 9-10 Juni kondigt de wijzigingen af aan de wet op de niet het zegel gelijkgestelde taxes. Een wijziging waarop wij de bizondere aandacht vragen is de nieuwe manier waarop het bedrag der taxe dient afgerond te worden Tot hiertoe werden de taxes uitgerekend en toegepast per 10 centiemen. VANAF 20 JULI WORDT DE AFRONDING GE DAAN PER FRACTIE VAN 1 FRANK. Art. 204 bis van de wei, luidt thans als volgt: «Wanneer het bedrag' der met het zegel gelijkgestelde taxes een. fractie, van 1 frank bevat, dient deze fractie, voor elke inning afgerond op de hogere of op de lagere frank naarge lang zij al dan niet 50 centiemen bereikt Er wordt echter een minimum van 1 frank geind, wanneer de verschuldigde, belasting niet 50 centiem bereikt. VOORBEELDENIndien de berekening van de taxe 11,40 fr. geeft dan wordt dit bedrag afgerond op 11 fr. en men plakt slechts een zegel van 11 fr. Indien echter de berekening van de taxe 11,50 fr. geeft, dan moet men 12 fr. zegel plakken. Indien de berekening van de taxe slechts 0,30 fr. zou geven dan moeV men 1 frank plakken, omdat het minste bedrag van zegel in de toekomst 1 fr. zal zijn. Ongetwijfeld staat deze wijziging in het teken der vereenvou diging daar het aantal zegels zeer verminderd is Dit nieuwe stelsel van afronding doet echter geen afbreuk aan de oude manier van taxeberekening. Zoals vroeger wordt de overdrachttaxe en weelde taxe berekend van 10 tot 10 fr. en de factuurtaxe van 100 tot 100 fr. VOORBEELD. Taxe 4,50 verkoopprijs 463.50 fr. te bere kenen op 470 fr. a 4,50 21,15 fr. taxe te plakken: 21 fr. (Vroeger 21,20 fr.) Taxe: 4,50 p d. verkoopprijs 463,50. Te berekenen op 500 fr. a 4,50 p.d. 2,25 fr. Taxe te plakken: .2 fr. (Vroeger 2,30 fr.) Maandagmorgen, te 9.20 u., overleed in de villa Luce, van het eiland Yeu, Maarschalk Philippe Pétain in de ouderdom van 95 jaar. Dit nieuws hield voor de wereld geen verrassing in, want reeds sedert weken verwachtte men zich ieder ogenblik aan dit bericht. Alleen zijn ijzersterke gezondheid kon hem doen weerstand bieden aan ziekte en ouderdom. Wat deze echter heeft neergeslagen is wel de ver oordeling tegen hem uitgesproken door zijn eigen volk, of ten minste door een gedeelte ervan, nadat hij zich gans had ingezet voor het heil van zijn land. Om eigen schande en lafheid te verdoezelen, heeft men zich in Frankrijk niet geschaamd de held van Verdun te verlagen tot verrader. Terwijl Frankrijk wanhopig dobbert op de chaos van wankele binnenlandse toestanden, sterft eenzaam en vernederd de man die als zondenbok, de woestijn werd ingejaagd omdat hij het aangedurfd had de zwaarste verantwoordelijkheid in het staatsbeleid op zich te nemen en dit op het ogenblik dat laffe vlucht als hoogste kriterium van vaderlandsliefde geprezen werd. Het Frankrijk van de zaken Dreyfus en Stavisky kreeg ook zijn zaak Pétain, doch ditmaal is het slachtoffer te torenhoog boven het kleine politieke gedoe uitgegroeid. De ganse wereld ziet thans te klaar hoe 't duistere spel in elkaar gestoken werd. In Frankrijk zelf begon men dit te beseffen, toen door President Vincent Auriol, op 8 Juni, een gezondheidsgratiemaatregel werd uitgevaardigd ten voordele van de reeds stervende Maarschalk. Nu Pétain ter ziele is, wordt aangekondigd dat de procedure tot herziening van het vonnis doorgaat. Misschien zal Frankrijk toch leren begrijpen wie eigenlijk het land van de ondergang gered heeft. Prof. H. E. Barnes, een der grootste Amerikaanse sociologen en geschiedkundigen van deze tijd en die nochtans de politieke opvattin gen van Pétain hoegenaamd niet deelt, gaf als titel aan een zijner ar tikels over de Maarschalk: Crucif ying the Saviour of France» (Men kruisigt de Redder van Frankrijk). Dit wijst er voldoende op dat de wereldopinie een andere kijk begint te krijgen op de zaak Pétain en er stilaan de juiste verhoudingen in ontdekt. BESCHULDIGINGEN TEGEN PÉTAIN De aard der beschuldigingen zelf, die men tegen Pétain geuit heeft, Jaar 1913 1924 1926 1927 1928 1929 1930 Aant. schepen 214 322 621 582 388 561 584 Tonnemaat 50.154 50.022 114.000 101.000 78.134 106.000 102.000 Deze haven biedt eveneens zeer belangrijke verbindsmogelijkheden met het binnenland. Langs de ver schillende sassen die als in 'n kring' rond de haven geschaard liggen, staan de waterwegen open naar het binnenland. Het Iepersas geeft toe gang tot de verdere loop van de IJzer naar Diksmuide en de Knok- ke-brug, waar de vaart leper naai de IJzer uitmondt. Men treft hiel de toegangswegen aan voor de vaart van Plassendale, die naar Brugge en verder leidt, en deze dei- vaart van Duinkerke die over Veur ne loopt. Het stadsbestuur van Nieuwpoort staat voor zeer zwaarwichtige pro blemen en zeker is het herstel van de haven hiervan niet het minste. Onder het impuls van burgemees ter Gheeraert, werd thans reeds 150 meter kaaimuur hersteld, nog 250 meter kaaimuur komen in aanbeste ding zodat binnen afzienbare tijd de Nieuwpoortse haven over eer, totaal van 400 meter kaaimuur zal kunnen beschikken. De eigenlijke kaaimuur voor de handelshaven over een lengte van 300 meter is nog toekomstmuziek. Het komt ei ther tevens cp de handelsvloot dusdanige plaats te geven dat het verkeer van de vissersvloot er niet door gestremd wordt. Reeds werd de diepgang' van de vaargeul aanzienlijk verbeterd waar vroeger slechts schepen tot 1.500 ton konden binnenvaren, is dit thans reeds gebracht tot 2.000 ton. Doch de eerste zorg blijft de vis serij, want de Nieuwpoortse bevol king is bij uitstek een vissersvolk. Over deze bedrijvigheidstak hande len wij in een volgende bijdrage. /Vervolgt.) Maandagavond hadden duizende vacantiegangers elkaar rendez-vous gegeven te Oostende om er de aan gekondigde landingsoperatie Zee leeuw te komen volgen. Commando's hadden voor op dracht op het strand te ontschepen en er twee radiozenders te vernie tigen. De aanvallende eenheden werden in hun taak ondersteund door jachtvliegtuigen der basis van Koksijde en door scheepsartillerie. Het strand zelf werd verdedigd door marine-fuseliers. In een veilige zone hadden de duizende toeschouwers zich opge steld om dit oorlogsspektakel, dat zeker niet van sensatie ontbloot was, van dichtbij te volgen. Door een radarpost werd de komst van vijf oorlogsschepen aan gekondigd, even later voerden de jachtvliegtuigen verkenningsvluch ten uit. Intussen hadden de commando's de oorlogsschepen verlaten en be gon de scheepsartillerie het strand te bestoken waar de marine-fuse liers in stelling waren gegaan. De jachtvliegtuigen mengden zich nu in de strijd en voerden bombar dementen uit, waardoor het strand in vuur en vlam stond. De hiertoe, gebezigde bommen, uit plastic ver vaardigd,. gaven geweldge knal effecten en veroorzaakten grote luchtverplaatsingen. Plots verkeerde een der jagers in moeilijkheden. Het toestel verloor snelheid omwille van motordefect. Op dit ogenblik liet de piloot een der bommen vallen. Deze ontplofte echter te dicht bij het vliegtuig en beschadigde er de staart van. Een koperen onderdeel kwam hierdoor los en plofte neer op het hoofd van een der toeschouwers, dhr Edward Nicaise uit Gent. Soldaten, die aan de militaire oefeningen, deelnamen, boden onmiddellijk hulp aan het slachtoffer, dat met gekloven sche del ten gronde lag. Een priester diende in extremis het H. Oliesel toe, want de ongelukkige was op slag gedood. De piloot van het jachtvliegtuig was er intussen in geslaagd zijn toestel opnieuw de hoogte in te sturen, doch was genoodzaakt het ter hoogte van De Panne toch prijs te geven en de sprong' te wagen met de valschermen. Ongelukkigerwijze kwam de pi loot op een hoop ijzer terecht, waardoor hij kwetsuren opliep aan beide benen. Het jachtvlieg tuig stuikte neer op het strand te De Panne, aan de boord van het water der zee dat juist in ebbe lag, dit ongeveer op de hoogte der Ko ninklijke villa's. De piloot was kapitein Antoine De Ligne, die verleden jaar in het doet uitschijnen dat men iemand zoektAan niemand minder dan de held van Verdun verwijt men: onbevoegdheid en défaitisme tijdens de eerste wereldoorlog; moedwillige verzwakking van de Franse verdediging na 1919; belemmering der mechanisatie van het Franse leger, zoals deze door de Gaulle werd voorgestaan; collaboratie met de Nazi's se dert 1935: leiding der Franse fascisten, nog vóór 1939; verzoek om wapenstilstand in 1940, terwijl het Franse leger in Noord-Afrika de tegenstand kon voortzetten; als hoofd van de Vichy-rege- ring, uitlevering van Frankrijk aan de Duitsers. «a MAARSCHALK PÉTAIN ORGANISATOR EN LEGERAANVOERDER Tot in 1914 was Pétain schier uit huwelijk trad met prinses Yolande sluitend leraar in de militaire we- van Luxemburg, i tenschappen. Hij bekampte hard- Intussen hadden zich te Oostende nekkig de verouderde Napoleon- de landingsoperaties in vlug tempo j theorie die het offensief tot het afgespeeld. De landingscommando's uiterste voorstond. Hij steunde zich slaagden er in hun opdracht uit t- voeren, niettegenstaande een tank aanval van op het strand. Soldaten die deelnamen aan de legeroefeningen snelden dadelijk toe om het slachtoffer bijstand te verlenen. In de verte bemerkt men dg toeschouwers die in paniekstemming wegvluchten. hierbij op de meer moderne bewa pening' en de mechanisatie, die een intenser vuur mogelijk maken. Toen de oorlog in 1914 losbrak, stelde hij deze theorie in praktijk. De 29° Ju ni 1915 schreef hij aan de hogere legerleiding in een memorandum: het is nodig de uitputting der troepen te beperken om sterk ge noeg' te zijn voor het beslissend ogenblik; hij die over de laatste soldaat beschikt zal de uiteindelijke overwinning behalenDe grote verliezen in 1914 en tijdens de on verantwoordelijke aanvallen in 1915 op de fronten van Artois en Cham pagne, waarbij onnoemelijk veel soldaten en materiaal verloren gin gen, zonder militair voordeel mee te brengen, hadden reeds Pétain in het gelijk gesteld. Het was slechts na de grote verliezen door Niveile geleden in 1917 dat Pétain de vrije hand kreeg om de muiterij in het Franse leger te dempen. Hij redde Verdun, doch had intussen een ver standig plan voor een mogelijke te rugtocht klaar gemaakt om aftake ling van het leger te voorkomen. Dat wordt hem thans door moderne kamerstrategen als défaitisme aan gewreven. Door de roekeloosheid van de generaals Mangin en Niveile was het Franse leger leeggebloed en er dreigde opstand. Pétain wist h( leger terug op te werken en toe! hij in Maart. 1918 het opperkoir, mando afstond aan Foch, beschikt Frankrijk terug over een leger ch aan het gevaarlijk opdringen va; Ludendorff het hoofd kon bieden. Zij die thans Pétain de beschu) diging van onbevoegdheid en défa: tisme tijdens de eerste wereldoorlq naar het hoofd slingerden, hebbe: blijkbaar de geschiedenis van desj oorlog niet gelezen, evenmin als <3 verklaring van President Poincai, toen deze de verdiensten van Pc tain als veldheer onvergankelijkl noemde, TUSSEN TWEE OORLOGEN I Na de oorlog 1914-18. bekleedd Pétain achtereenvolgens verschi; lende belangrijke functies. Tot 1931 was hij inspecteur-genera:, van het leger, tot in 1934 inspet teur-generaal bij de luchtmach om dan gedurende 9 maanden M: nister van Oorlog te zijn. In 191' werd hij door Daladier benoemd t< ambassadeur in Spanje. Hoe men ook het militair poter( tieel beoordele van Frankrijk ttu sen beide oorlogen, deze organisat: is het werk van Pétain, De grens versterkingen werden volgens dot hem voorbereide plannen uitgt voerd door Maginot. Pétain ha nochtans deze Maginotlinie vooi zien tot aan het Kanaal, het nic doorvoeren van dit plan is de Frarj sen zeer duur te staan gekomen, j Als Minister van Oorlog nam h] maatregelen om de militaire ople: ding steviger te vestigen. Het staat onbetwistbaar vast da Pétain de grote voorstander Wij voor mechanisatie van het leger ei het gelijkt wel op een gekkensp dat men juist op dit punt de zwaai ste beschuldigingen tegen Pétas geuit heeft. Tijdens zijn proce wreef men hem aan dat hij c Gaulle tegenwerkte, wanneer dea laatste het leger wilde mechanist ren. Pétain drong aan op mechanj satie van het leger nog vóór o Gaulle geboren was, reeds als joh officier huldigde hij deze theorii Tussen de twee wereldoorlogen i1 eiste hij een sterke luchtvloot. H: schreef hierover: «Het vraagstu der luchtmacht beheerst de ooij logsvoering. Met een meerderhel in de lucht kunnen wij iedere sk mentrekking van vijandelijke tro« pen beletten De Amerikaan Liddie Hai schreef hieromtrent over Pétair Pétain is een der eerste en zelc zame bevelhebbers geweest om h< mechanisme van de moderne ooi log te begrijpen Wat de Gaulle betreft dient ojj gemerkt dat deze gans zijn militai re bevordering dankt aan Pétaiï Hij moest dus wel beter dan wj ook zijn oude leermeester kennel en het zal voor de wereld ea raadsel blijven dat de dankbaar1 heid en de moed van de Gaul] zich niet verder uitstrekten dan tc een omzetting van doodstraf in le venslange hechtenis voor zijn grijai leermeester. De zwakheid van het Franse lc ger en zijn gebrekkige uitrusti^ waren niet te wijten aan Pétait noch aan de Franse legerleiding. In Frankrijk had zich het nefast Volksfront gevormd. Leon Bluo1 een der grote voormannen van he Volksfront durfde schrijven: Wij (socialisten) aanvaarden zelfs d gedachte niet dat een oorlog moge lijk is Jules Moch verklaarde ds ieder aktie om Frankrijk te bewa' penen slechts de oorlog met Duits land mogelijk zou maken. Wij zou; den hier Pierre Cot nog moete' vernoemen die een der ergste af; brekers was van Frankrijks bewaï pening en later het hardst zo meehuilen in het koor dat Pétau van défaitisme beschuldigde. Al Williams schreef zeer terecht de rode luchtmacht liep vast in q rode modder Pétain had nochtans zijn lan tijdig verwittigd voor het gevaa vanwege het nazi-Duitsland. tod hij reeds in 1935 schreef de ori evenwichtigheid die er bestaat tut sen Frankrijk en Duitsland, dreia vanaf 1936 fataal te worden». Hj was van oordeel dat goede nabuuil schap slechts kon bestaan op vooa waarde dat Frankrijk gelijke tra hield inzake bewapening! opda desnoods macht tegen macht kq gesteld worden. DE TRAGEDIE VAN 1940 Frankrijks Maarschalk kreeg l 1940 gelijk. Vanaf September 19ij kon Frankrijk ëen zeker evenwicS in stand houden op de Maginotlinii doch eens dat België overrompel' was, lag de weg naar het Zuidi open. De Maginotlinie, die volge: Pétain tot aan het Kanaal moe: doorlopen, was er niet en de inde: haast opgeworpen Weygand-verd' diging kon de Duitse opmarch nt (Zis vervola blz.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1951 | | pagina 1