G. BOUCKAERT
ledereen koopt
ieubels boon
r
a Voor U,
r* Mevrouw
,g in frisse buitenlucht, ontwik-
ling der spieren en gezonde boe-
kost: Een schelle van de zeuge
TEKENVERHAAL HET WEKELIJKS NIEUWS
P E
OVERAL OPSLAG:
BIJ ONS AFSLAG!
ja:
REKLAMEPELSJASJES
LSWARENFABRIEK
Kapellestraat - TeL 245 - Meulebeke
STEYR BERICHT:
CEREMQNIE-Kostumen
RADIO KORTR1JK
SCHONE POELJEN
Gerard Ampe-
Vandevelde
WOESTEN.
Steenstraat 5,
N. C. M. V.
AMERIKAANS
HERFSTMODEL
SPORTIEF GEHEEL
Goedgelegen HERENHUIS
N. DE FRAEYE, 40-44, Landbouwstraat, ROESELARE.
Wed. DERYNCK-TRUANT, 11, Vlamingstraat, POPERINGE.
Gebroeders RAMMANT, 6, Kortemarkstraat, TORHOUT.
POPERINGE
KWALITEIT
EN WAARBORG
ill li ter,
r... Zo, ris hersteld,Glenn.a
gollowr v 2rl 2 vn bons nu
wel kr'jgen.
Y—IN ORDE.MRRT-XT^
A< JE.EN NU ALS DE >.,03
1 BLIKSEM HETTOEy^,
I rx?r£L TE&UG /N. h [HEMEL DIEboeven
\rP Willen mvnHuis
4_b om barberen!
HET WEKELIJKS NIEUWS i Zaterdag 15 Sept". 1991. t- Bladz. 12.
M'N ALLERBESTE VRIENDEN,
ben blij dat ik eens een paar
br rustig kan zitten schrijven,
ant ik heb verleden week ge-
veet, zulle! Ik heb de oogst hel-
5n inhalen bij een kennis-boer
'in me. Ja, met dat weer is 't al
|;rachterd. Het is geen plezier-
>chtje, hoor, geloof me vrij. We
jn wij dat niet gewend en dan
het dubbel lastig. Maai- 'k heb
(e goed gehouden. Ik was altijd
lij als 't noene was om te gaan
en en als 't avond was om te
tan slapen. Doch was 't lastig,
lit is in alle geval gezond. Iedere
Uu de boerin zo sappig zeggen.
Het waren hartelijke lui, dat
oet gezegd worden. Op een noene
;is er een heerke blijven zitten
geloof dat het een van de Oor-,
gsschade was en hij moest
[lien of niet mede aan de dis zit-
n. Nu, ge moet daarom nog van
v Oorlogsschade niet zijn om dat
aanvaarden, iedereen zou dat
:,orstel gretig meenemen. Dus:
ijnheer bleef.
Zei de boer:
Maar, Mijnhere, 't es uut de
de dat we winder eten!
'iWaarop dat heerke begrijpend
onkelde en zich bijschoof. Hij
'oelde dus lijk de anderen totdat
j almeteens een pruimesteen in
i in mond voelde en die trachtte
ifevelinge er uit te krijgen, want
i heren van de Oorlogsschade zijn
er beleefde mensen.
!0e boer had het echter gezien
zei:
Ge moet u niet generen, Mijn-
're. smiet hem maar were drin,
hé de dien ook al ee keer of
fie in mien moend g'hedü
Ja, echt hartelijke mensen! Zo'n
étje vierkantig, maar goeie lui.
'ihte brave mensen, maar als het
(dig is kunnen ze ook donderen,
'i Linus, hun schoolgaande jongen,
!-et dat.
O ver laatst was Linus, in plaats
:n zijn huiswerk te maken, gaan
ïlen met enkele kameraadjes. De
i er wist het niet, maar de onder-
jzer ondervond het 's anderen-
i ags. Zo moest hij die dag een
lf uur school blijven. Met inge-
■/kken oren en een bonzend hart,
laafde Linus naar huis. Thuis ge-
i.men, voelt hij dat er onweer
neigt en om donder en bliksem te
Itkomen, loopt hij voorzichtig bo-
I n, de trap op. Doch daar kraakte
lil trede.
'De boer roept uit de openstaande
l'ur van de keuken:
Zijt gij dat Linus?
Nee, vaderlief, beefde Linus,
it is... de trap!
Maar toen heeft het d'r op geze-
h, zulle!
3REEK LIEVER NIETS! las ik
i een morgen op mijn almanak.
I ifLet is gemakkelijker iets te bre-
l.h. dan weer goed te maken, 's Na-
i ddags ontmoette ik mijn nichtje
ta en haar ogen en neusje waren
i id, zo rood, dat ik vermoedde dat
i moest geschreid hebben.
/Rita is amper drie maanden ge-
Duwd en als zulke jonge vrouw-
dis schreien, dan kunt ge er zeker
'pi zijn dat het tussen hen en hun
lm iets niet in de haak is.
ófwel heeft de «brutale man»
s gebroken ofwel het sentimen-
e vrouwtje zelf.
!>;k vroeg Rita mee naar mijn wo-
Óig onder voorwendsel haar van
1 li cake te laten proeven, die Ma-
i"ijlta 's morgens gebakken had en
i icht haar aan het praten.
Ik ben dood ongelukkig, be-
'■h ze onmiddellijk, dood onge-
fgkig!
,3e hoeft de woorden van Rita
oit letterlijk op te nemen. Ze
Heeft steeds van een doodonge-
:kige stemming in een hemelse,
innneer ze iets vertelt moet ik al-
denken aan een thermometer,
arbij men een papierke krijgt,
-arop gezegd wordt dat men
\"eds enkele graden minder of
■'■er moet lezen dan de thermome-
i':' aanduidt... Bij Rita is het vast
1.1 zeker steeds enkele graden
-Jnder dan haar woorden laten
^•onderstellen. Wanneer zij dus
;t dat ze doodongelukkig is, ver-
ui ik dat door: het gaat niet al
best.
Ij-— Stel U voor, vertelt ze verder,
'kt Fred een halve dag verlof had.
'fit' is de eerste maal dat hij mid-
rn in de week een halve dag
1 eft en ik had de was tot van-
'<ag uitgesteld, omdat ik het zo
'óttig vond dat hij me daarbij zou
i Hlpen... Daarna zou hij de tuin
Drken terwijl ik de groentenbed-
zou wieden.
1 ';Och, ik had het me zo heerlijk
1 órgesteld.
jRij kwam thuis in de beste
[.jamming, floot en zong, kuste me
j. haalde allerlei gekheid uit. Ik
s zo gelukkig als men het maar
n zijn. Zo'n schat van een jongen
over jullie zo mooi kunnen praten
vóór ge getrouwd zijt?
Wat hadt ge dan wel gedacht
dat ik met die halve dag zou ge
daan hebben? vroeg hij.
Ik had met recht en reden
verwacht dat ge mij bij de was
zoudt helpen. Gij zoudt het water
pompen en aanbrengen, de kuipen
leeg maken en ik zou wassen,
spoelen en te drogen hangen. Dan
zouden we samen koffie drinken,
en daarna zoudt gij de paden van
de tuin harken en ik de groenten-
bedden wieden. Zo had ik het me
voorgesteld en zo zou het ook ge
beuren, indien de mannen niet zo
zelfzuchtig waren dat ze blind en
doof zijn voor hetgeen hun vrouw
aangaat en hun eigen genoegens
ver boven haar welzijn stellen.
Hij zei geen woord, vertelde
Rita verder. Hij zette zijn fiets
In de schuur, lei zijn fototoestel
weer in de kast en ging zich ver
kleden. Hij hielp me alsof zijn
eeuwige zaligheid er van afhing,
maar ik vond het helemaal niet
prettig. Een paar keer poogde ik
hem aan 't praten te krijgen, maar
hij bleef doof en werkte maar
's ik toch heb, dacht ik... Maar
':n we geëten hadden, liep hij
ar boven, trok zijn sportkostuum
jn sp'
h, haalde zijn flets uit de schuur,
n fototoestel uit de kast en riep
jblijk: tot vanavond, schat! Maak
is lekkers gereed, ik zal een
ózenhonger hebben!
Ik had een gevoel alsof het huis
:;tortte ze bedoelde: ik schrikte
van).
Mi— Wat riep ik uit, gij gaat dus
'lil uw eentje het land in trekken,
ówijl ik braafjes mag thuisblijven
de was doen.
Ik heb verfof... zei de onmens
'i hij lachte. Ik ga lekker van het
ooi weer gebruik maken om en-
;le foto's te nemen. Ik weet een
i:r mooie, oude hoeve en ergens
fa beetje dat het kieken waard is
onderweg vind ik nog wel een
1 ander.
,iZo, zo, antwoordde ik droogjes,
1 meer gaat uit en laat zijn vrouw
l'een zwoegen en sjouwen. Dat is
j'.t moois! Het is dus waar dat de
innen alle rechten en de vrou-
ijsn alle plichten hebben? Hoe
nt ge het over uw hart krijgen,
',jij als een vogel uit te vliegen,
SfWijl ik me doodwerk voor u en
i,pr mij? Is dat de liefde waar-
verder, verbeten en zonder ophou
den. De was kwam klaar tegen
koffietijd.
O, ik had al lang spijt van
mijn uitval en toen we van tafel
opstonden, wilde ik naar hem toe
gaan en het weer goed maken, maar-
hij spoedde zich naar buiten en be
gon verwoed te harken.
Pred, begon ik bedeesd, als
ge liever een paar kiekjes gaan ne
men... die tuin is niet zo nodig ge
harkt. Het zal morgen misschien
regenen en dan schiet het onkruid
toch weer opnieuw uit. Als ge wilt...
Dank u, zei hij droogweg, ik
ben geen kind, dat zich laat be
velen. Ik weet uit mezelf wat ik
te doen heb.
O, Pred... ik heb het niet
slecht bedoeld.
Hij scheen me niet te horen of
te zien. Hij harkte maar door en
tenslotte ben ik in huis gevlucht
en heb ik geschreid... Ik ben dood
ongelukkig! Het zal nooit weer
goed komen tussen ons. Ik zal mijn
verdere leven moeten slijten zon
der dat hij nog naar me omziet.
Ik kreeg- werk met het regelen
van Rita's woorden naar hun wer
kelijke waarde.
En nu? vroeg ik.
Ik ben de stad ingelopen, zei
ze, op zoek naar iets heel lekkers,
heel fijns wat ik hem vanavond
wil voorzetten. Dat zal misschien
iets helpen. Maar ik vind niets...
ik ben nergens zeker van. Zou hij
dit of dat wel zo erg lusten... Och,
ik ben zo ongelukkig, zo onge
lukkig...
Ik dacht, bij die woorden van
Rita, aan mijn moeder, die steeds
zei: wie het potje breekt, moet het
betalen... Voor één keer ben ik wel
bereid het geld aan Rita vóór te
schieten.
Weet ge wat, zeg ik, ik zal aan
Fred telefoneren dat hij hier komt
eten. We maken er een feestje van.
Dat zal de stemming alvast helpen
milderen. De rest... moet gij zelf
doen kind. En... prent u nu eens
goed in het hoofd, dat de schoonste
liefde tenslotte niets meer betekent
als er steeds weer scheuren en
barsten moeten gelijmd worden,
stukjes uitgeslagen worden en ver
loren gaan... Beter niets te breken,
dan hoeft men zich het hoofd niet
te martelen door te zoeken naar
een middel om het weer te her
stellen.
BOER SAGAAN, die in de laatste
gemeentekiezing een buize had ge
kregen, waaraan de pastoor niet
vreemd was, ziet de pastoor op een
goeie dag afkomen.
'k Ga hem dat betalen! beet
hij.
Nu, de pastoor komt binnen, zet
zich en:
Boer Sagaan, ik heb op U ge -
rekend. ik hoop wel dat ge ook zult
meedoen aan het herstel van onze
zwaar gehavende kerk. Boer Pla-
tys geeft een biechtstoel, de notaris
een autaar en de dokter heeft een
klokke gegeven!
Hewel, Mijnheer Pastoor, zei
Sagaan, om 't kort te maken, 'k zal
ik de klokgaten geven!
CORNELIUS, de oude dokwerker,
kende maar één trots meer, dat
was zijn hof. Z'n vrouw was lang
geleden gestorven en zijn kinderen
waren al jaren uitgetrouwd. Hij
woonde alleen en verdiende bij zijn
pensioentje nog een frank -bij met
de opbrengst van zijn tuin: kersen
en beien in de Zomer, en okker
noten in de Herfst. Hij kookte al
leen zijn pot en had niet veel van-
doen.
Af en toe kwamen hem een paar
vroegere vrienden opzoeken, die hij
als medegezellen gekend had aan
de dokken. Zij trachtten hem te
overhalen om «sosjalist» te wor
den, maar Cornelius had zoveel po
litiek in zijn bol als in zijn pijpe-
steel. Hij kon er niet toe besluiten
omdat het hem immer onverschillig
bleef.
Au fond bleef hij ne brave vent,
die aan geen mus of muis kwaad
zou doen. Met de eerste reeks war
me dagen had hij het echter erg
druk. Hij maakte zich lastig om
wille van de aardbeien, die in deze
zonnewarmte rijpten alsof ze ge
stoofd werdenviermaal daags
moest hij op zijn knieën over de
grond kruipen om de al te rijpe
vruchten tijdig te plukken. Het
moest wat regenen, zuchtte hij
van uur tot uur.
Zo gebeurde het dat de koster
daar langs kwam en op Cornelius'
gelaat de kommer las. Toen hij
vernomen had wat de man zo'n
zorgen haakte, raadde hij hem aan
z,n toevlucht te nemen tot de
pastoor.
Zou die het kunnen doen re
genen? vroeg Cornelius met sme
kende blik.
Die kan alles! klonk het ant
woord resoluut. Ik ga het hem
vragen.
Toevallig dikte tegen de avond
de hemel aan, de wind werd koeler
en in de nacht vielen de heilbren
gende regendruppels.
's Anderendaags kwam Cornelius
met de klak in de hand de koster
duizend keer bedanken voor zijn
goede bemiddeling. De tevredenheid
blonk in zijn ogen. Maar de regen
was van korte duur. Opnieuw
kwamen hittegolven over het land
en thans steende Cornelius over de
schraalheid van de grond, 't Veld
lag vol barsten en scheuren. De
grond verpulverde en het aardap
pelloof verschroeide. Regenen moest
het, veel regenen, zo niet gingen
we een hongersnood tegemoet. En
Zie vervolg hiernevens IW
Nr 6.
óp het ogenblik dut gollowav zich
nhrr het dhl wil begeven wordt h'j
Plots draaierig.
...Maar met een bovenmensel'jke insprn- 1
NiNG krn gollowry ZiCH tegen NuN'S WIL
VERZETTEN.GejaaGDspoedt H'J ZICH nrrr
ln i«IPT Buiten
DE OORZAAH s NUN. DE DUI-
velse Professor wiL Gollo-
WNH ophfsthnd HYPNOTISEREN
OMTE -BELETTEN DHT MHRT/N
zich NR RN het NEERGESTREKEN
v VLiEGTuiG BEGEEFT.... i
Be nahld-rots.Nu
moeter opgephst
worden.
m'jn
huis
rn- r'ïiN*
..Ten einde
hrrd neemt
Gollowry een
GEVRRRL 'jk BE
sluit. Ter wil
HET VLIEGTUIG
LOODRECHT DE
HOOGTE iNGRRT
RICHT H'J ZICH
or en SPRINGT.
AAN 400 FRANK
Oneindig goedkoper dan mantels
in stof.
VOORDELEN: Duurzamer, warmer,
aangenamer om dragen, eleganter.
GARANTIE: BIJ ons koopt men
altijd met waarborg.
KEUS: De rijkste keus van t land.
EN VAN...
FABRIKANT TOT VERBRUIKER
Nu kopen is een waarborg voor
de Winter, want nu kopen ls een
zaakje doen.
Vraag onze katalogussen met de
nieuwste modellen en bestel per
brief met uw maten, onze verkoop-
dienst bezorgt U het nodige.
Geschenk aan iedere koper bij
voorlegging dezer aankondiging.
Wie een depot verlangt, vrage
onze voorwaarden.
De fabriek is gemakkelijk te be
reiken met de autobus lijn Kort-
rijk-Tielt tot Meulebeke Plaats.
De magazijnen zij open alle da-
ook de Zondag gans
Gemak van betaling.
gen der week, ook
de dag.
BIJHUIZEN TE:
DIKSMUIDE: Mr Desmet Cyriel, Vaartstraat, 60.
RUMBEKE: Mevr. Vermandere, «In de Vier Seizoenen».
STADEN: Mej. Nouwynck, Statiestraat, 28.
POELKAPELLE: Mevr. Vandeputte, Nieuwplaats, 15.
VROUWENHOEKJE
15 PK diesel:
slechts 79.000 fr.
30 PK diesel:
slechts 119.500 fr.
Hy drollek:
9.900 fr.
Leverbaar uit
diesel STEYR voorraad.
voor btioe vlrrnoerem Te zien op de
•oz.oELiLLE.*»LDEaEM. ,«1.62 jaarbeurs te Gent,
Landbouwafdellng, tot 23 Sept. (2583)
TE HUUR: habit, jacquet, smoking
rouwkleren, 't SPINNEWIEL», 75.
Zuidstraat, ROESELARE, J. De Bruyne-
Vandendriessche (Tel. 718). (d-2818)
nogmaals kwam Cornelius bij de
koster aanbellen, biddend of hij
andermaal de pastoor smeken zou
opnieuw wat regen over het veld
en akkers te laten neerkomen.
Goed, zei de koster; ik ga het
hem direct vragen.
Was het een wonder of was
het toeval dat enkele uren na
dien door de regen de onheilspel
lende reten in de grond werden
dichtgespeeld? Cornelius zong dat
het een aard had, hij liep in zijn
hemdsmouwen tot achter in zijn
hof en wist met zijn tevredenheid
geen blijf.
Diezelfde avond kwamen zijn
vroegere vrienden hem weer bezoe
ken. Thans was Cornelius hard
nekkig in de verdediging van zijn
pastoor die alles kon en waartegen
de «sosjalisten» maar klein bier
waren met al hun beloften...
Willen wij de regen eens doen
ophouden, Cornelius? spotten de
mannen van de stad; als ge denkt
dat de pastoor de man is die alles
kan, omdat het regent wanneer ge
het hem vraagt, dan willen wij eens
zien of de Sinte Pieter niet naar
ons zal luisteren wanneer wij het
hem vragen: nog deze avond houdt
de regen op, Cornelius, en als dat
waar is. dan zijde gi.i onze m?n!
Dat Cornelius nooit sosjalist
is geworden, danken wij aan die
aanhoudende regen uit die dagen.
Hij is enkele maanden nadien ge
storven met de zegen en de ge
beden van de machtige pastoor
als Daspoort voor de grote reis.
EN HIERMEE reis ik ook af tot
volgende week met mijn hartewens:
Aan allen het allerbeste!!
Het Manneke uit de Maan!
Week van 16 tot en met 22 Sept.
Zondag 16 September 1951
9.10: Mooie opnamen voor jong en
oud. 10.00: Plechtige H. Mis.
11.00: Boekenschouw. 11.10: Zon
dagmorgen zonder zorgen.
Maandag 17 September 1951
13.15: Derde bedrijf uit «La Bo
hème», Giacomo Pucinne. 13.40:
Het orkest Mantovani. 14.05: Cy
clus: De meesterwerken der muziek.
De brandenburgse concertos van J.
Sebastian Bach. 14.30: De vrolijke
golf. 15.00: Les sceurs Etienne.
15.15: Halfuurtje voor de vrouw.
15.45: Het orkest Artie Shaw.
Dinsdag 18 September 1951
16.00: Het kwartet Lucien Gekiere.
16.30: In ons operettentheater.
17.00: Nieuwe geluiden. 17.30:
Kinderuurtje. 18.15: Het open-
luchtbalorkest. 18.30: Westvlaam-
se wetenswaardigheden. Dhr Frans
De VleeschouwerOnze Westvlaamss
kunstschilders. 18,40: Uit onze
Westvlaamse muziekschat. 19.25:
Praatje met de duivenliefhebbers.
19.30: Wielersportpraatje. 19.40:
Rhythmclub.
Woensdag 19 September 1951
20.00: Onze bonte Woensdagavond.
21.00: Flitsen uit het volks- en
cultuurleven te Brugge. 22.00: Ons
wekelijks operaconcert. 22.55
Pianopotpourri.
Donderdag 20 September 1951
16.00: Het musette-orkest Albert
de Hollander. 16.30: Klassiek Ca
sinoconcert. 17.20: De vrolijke
golf. 18.00: Zangrecita! door de
Messosopraan Paula Vanhove.
18:25: Droevige wals, Jan Sibelius.
18.30: Sociaal economische pro
blemen in Westvlaanderen door Ing.
J. Demeyere. 18.40: Uit de opera:
Don Pasquale. Gaëtano Donizetti.
19.30: Halfuurtje voor de jeugd.
Vrijdag 21 September 1951
13.15: Lichte plaatjes. 13.30:
Voorlezing uit het werk van West
vlaamse auteurs, vandaag: Jan Ver-
cammen. 13.45: Kwintet in g
klein, K. V. 516 W. A. Mozart.
14.15: Arias uit «Madame Butterfly»
Giacomo Puccini. 14.35: Londen
studio melodies Nr 12: Het orkest
Mantovani. 15.00: Ons radiozie
kenbezoek. 15.30: Ons refreintjes
album.
Zaterdag 22 September 1951
16.00: Harmonikarecital door Ge
rard Desrumeaux. 16.15: Jenny en
Lizette Zingen. 16.45: Ons ver-
zoekplatenprogramma. 18.30: Met
de micro door Westvlaanderen.
18.45: Alfred Cortot speelt klavier
werken van Fredic Chopin. 19.20:
Voetbalsportpraatje. 19.30: Maria-
halfuurtje.
bij:
(2942)
Zitdagen in de provincie voor de
week van 17 tot 22 September 1951.
MAANDAG 17 SEPTEMBER.
Voormiddag: Veurne Diksmuide
leper Menen Roeselare Pope-
ringe.
Namiddag: Izegem.
DINSDAG 18 SEPTEMBER.
Voormiddag: Torhout Oostende
Veurne Diksmuide Poperlnge
Menen Roeselare.
Namiddag: Torhout De Panne
Komen Gullegem Lendelede
Roeselare.
WOENSDAG 19 SEPTEMBER.
Voormiddag: Veurne Diksmuide
Viamertljige Menen Roeselare.
Namiddag: Kortemark Beselare
Izegem.
DONDERDAG 20 SEPTEMBER
Voormiddag: Oostende Veurne
Diksmuide Poperlnge leper
Menen Roeselare.
Namiddag: Mlddelkerke.
VRIJDAG 21 SEPTEMBER:
Voormiddag: Torhout Nieuwpoort
Poperlnge Wervik Menen
Tielt Roeselare.
ZATERDAG 22 SEPTEMBER.
Voormiddag: leper Menen Ize
gem Poperlnge.
UIT TER HAND TE KOOP
TE MENEN:
geschikt voor vrij beroep. - A.t.D
(3232)
Dit kleed in marine-blauw, ont
worpen door Paul Parnes, werd in
een originele snit uitgevoerd zoda
nig dat de lijnen in zig-zag lopen
afgeboord met witte piqué. De lijn
van het corsage wordt uitgetekend
door grote 'knopen terwijl het
dwarsstuk van de rok een zak
vormt op de heup. De korte mou
wen werden afgeboord met witte
piqué.
DE ZEGELS MELIOR worden bedeeld door verschillende groothandelaars in koloniale waren. o m. door
volgende Firma's:
HIER HET GROOTSTE, DOELMA
TIGSTE KATH. HUWELIJKS-
WERK. Vel. j. practijk. Streng
geheim. Briefwis. Een eindeloze
reeks huwelijkskandidaten voor
U. Schrijf om docum. en lijsten
naar: DE GELUKKIGE TOE
KOMST, Postbus 11, DEINZE. -
OfPostbus 381, Antwerpen. -
Of: Postbus 231, Brussel I. (6955)
De Amerikaanse mode lanceerde
dit model voor binnenhuisOp een
donkere broek uit blauwe velours
wordt een licht-blauive bloese zon
der mouwen gedragen.
BIJ DE
Tel. 200.
'T OUDST GEKENDE;
'T MEEST VERTROUWDE;
'T GROOTSTE MAGAZIJN
DER STREEK.
Prijzen buiten alle
concurrentie.
(2497)
KORTE INHOUD:
i.
j lean Pierre Groasar, oud-piloot, is
J' ans werkloos. HIJ loopt met vlieg-
5 Hgplannen op zak, doch overal waar
4 zich aanbiedt, wordt hij afgewezen.
I i) wordt hij bij het verlaten van der-
Jüjke fabriek door een meisje aange-
I Jen. HIJ koestert grote belangstelling
I or haar, maar zij kan hem niet uit-
;:»an. BIJ haar thuis wordt er een
I :,estje gegeven. Een baron vraagt haar
l'lnd, doch zij zegt reeds verloofd te
i 'n met zekere Jean-Pierre, die ze in
Ugeland leerde kennen. Tot overmaat
n ramp komt de oud-piloot, die ook
i ail-Pierre heet, die avond bi) haar
j nkloppen. En iedereen denkt dat hij
Iechte verloofde is.
Zoekt g'tets t'Tiuren 0/ te Kopen,
Zoekt ge 'n meid, 'n plaats 0/ wat?
Wacht niet langer, plaats nog huilen
'n Kleine ZOEKER in on blad!
mi-—. mum
Ja. Ik denk niet, dat hij veel
it me geeft,
:«Dat zal wel inbeelding geweest
fJ1 jn. Kom nu.»
fZe liepen weer naar de salons, en
ióan Pierre zag een gTote taart,
1 !:reed in stukken gesneden, op een
mrechttafeitje staan, en het wa-
'"•r kwam hem in de mond. Maar
.'ij moest naast Renée op een sofa
j tan zitten, en de gasten verdron-
ón zich rond hen, en hij werd be-
jormd met vragen. Mevrouw La-
iche vroeg
Denkt ge lang hier te blijven,
iflijnheer...
Renaudin.
ijl «Denkt ge lang hier te Mijven,
'l'iijnheer Renaudin?
\i «Ja, ja,» zei Jean Pierre. «Zo
Goed. Zult ge eens bij ons
komen met Renée?
Met genoegen, mevrouw. Van
harte dank.
Dan vroeg de oude mijnheer
Ruelle:
«En hoe gaat het in Engeland
tegenwoordig, mijn waarde?
Goed! Goed! zei Jean Pierre.
Goed?vroeg de oude heer
verwonderd. Mijn zoon is te Lon
den. En die schrijft mij, dat de
toestand in Engeland slecht is.»
«O... ja... slecht... ja, ja, ja,...
inderdaad. Economisch is het er
zeer slecht. Maar ik bedoelde: goed
voor mij, voor mijn zaken, ik heb
er goede zaken gedaan.
«O, ja!» zei de heer vriendelijk
knikkend, terwijl Jean Pierre be
gerig langs hem heen naar de taart
keek.
Zijt gij te Londen bij de herto
gin van Rochester geweest? vroeg
de mooie mevrouw Blanchard. Zij
geeft wonderbare cocktail-parties.
Gij moet daar geweest zijn.
«O ja,» zei Jean Pierre. «De
hertogin is zo'n lieve, vriendelijke
oude dame. Ik herinner mij, dat
zij...
De hertogin is drie en twintig,
zei mevrouw Blanchard verwonderd.
«Drie en... ja, ja... o ja! Ja ze
ker, de hertogin... Maar de groot-
moederj ïk bedoel de grootmoeder!
Er is een grootmoeder, weet ge.
O, werkelijk? vroeg madame
Blanchard.
Ja. Maar zij komt zeMen in de
stad, hoor,zei Jean Pierre, om
haar onwetendheid te verontschul
digen. Zij leeft buiten op haar
landgoed. Zij komt slechts een paar
keren per jaar naar de stad. Zij
gaat met een stok, en als het ver
is, zit ze in een wagentje op wie
len. Ze is zo lief. Werkelijk...»
Hebt gij de regatten bijgewoond
op de Theems? vroeg een van de
jongelui.
«Ja, 0 ja! zei Jean Pierre. Te
Londen zijn en de regatten niet
bijwonen, dat is iets wat in Enge
land uitgesloten is.
De regatten zijn niet te
Londen,» zei de jongeman.
«Natuurlijk niet,» zei Jean
Pierre, «maar negentig ten honderd
van het publiek kómt uit Londen.
Er wordt dien tijd over niets an
ders gesproken të Londen. En als
je ietwat sportief bent, moet je
die regatten bijwonen.
Oxford heeft gewonnen,zei
de jongeman. Maar naar het
schijnt was Cambridge heter.»
«Wel...» zei Jean Pierre, «dat
hangt af van het standpunt... Ox
ford, weet ge, heeft een verbazende
techniek. Gewoonweg verbazend!
Maar Cambridge is sterker. Ruwer,
ongebondener, minder schoon, maar
sterker. Maar ge weet hoe het dan
gaat. Als in een ploeg de krachten
elk afzonderlijk sterker zijn, maar
het ontbreekt hen aan een berede
neerde samenbundeling, dan loopt
het mis. Span vier paarden voor
een wagen, en laat die paarden elk
hun eigen gang gaan, dan zullen
zij het nooit halen tegen een an
dere wagen, die maar twee paarden
heeft, maar dan twee paarden, die
zich geheel op mekaar instellen, en
hun twee krachten verenigen tot
één grote kracht, die recht vooruit
gaat. Dat was, naar mijn beschei
den oordeel, de fout met Cambrid
ge.
O, fluisterde mevrouw Brandt
enthousiast tot een andere dame.
Is het niet wonderbaar, zoals hij
de zaken voorstelt? Hij is van alles
op de hoogte. Ik wist, dat ik van
hem zou houden.
Lieve,zei. Jean Pierre, terwijl
hij Renée een hand op de arm lei,
herinner je je die rumba?
Wat? zei Renée, die zijn be
doeling niet dadelijk begreep.
Herinner je je die rumba?
Renée luisterde naar het orkest.
«O ja! zei ze, en ze deed of ze
verrast was.
Ze stonden op.
Onze eerste dans te Chamonix
was op deze muziek,verduldelijk-
„e Jean Pierre aan de anderen.
O,zeiden de toeschouwers, en
srwijl ze hen doorlieten, glim-
ichten ze mekaar in verstand-
onding toe.
Jean Pierre en Renée mengden
ch onder de andere dansers, en
3an Pierre vroeg:
Hoe vind je me?
Ben je werkelijk bij de herto-
in van Rochester geweest? vroeg
Rénée.
Neen. Ik wist niet eens dat ze
'0 stond.
En die regatten?
Nooit gezien. Als die kerel niet
gezegd had, dat Oxford gewonnen
had, zou ik het niet geweten heb
ben.
Ze dansten een paar keer het
salon rond, en dan vroeg Renée:
Waarom wou je dansen? Hou je
van rumbamuziek?
Ik vind ze afschuwelijk,zei
Jean Pierre. Maar dansen is het
enige middel om bij die taart te
geraken.
Welke taart? vroeg Renée.
Deze,zei Jean Pierre, terwijl
hij stilhield bij het aanrechttafeitje
dat hij de ganse tijd in het oog
had gehouden.
4 Maar juist als hij zijn hand naar
de taart wou uitsteken, was Léon
daar, om ze weg te nemen, en er
mee weg te lopen.
O, neen! riep Jean Pierre op
ongelukkige toon.
Welverdiende straf, zei Renée.
Jean Pierre keek teleurgesteld
Leon na, die met de taart naar
een groep meisjes liep, en hen alle
maal een stuk op een schoteltje
gaf. Er bleef niets over. Hij begon
weer te dansen, maar hij voelde
zijn buik rommelen, en hij keek
onderzoekend het salon rond. Hij
zag een schaal met onooglijk-klelne
koekjes, maar daar trok hij mis
prijzend de neus voor op. Wat ver
der zag hij een schotel met sand
wiches, maar op het ogenblik, dat
hij er zich dansend naartoe begon
te werken, liepen de jongelui van
Claude er op af, en ze gingen ei
rond staan, en begonnen te eten.
Hij zocht verder, maar zijn pogin
gen waren vergeefs.
«Je moet vriendelijker kijken,»
zei Renée.
Jean Pierre glimlachte zuur, en
danste de rumba, tot de muziek op
hield.
Kus me nu,zei Renée aan zijn
oor.
Jean Pierre deed het, maar met
één oog zag hij Léon uit de keuken
komen met een groten zilveren
schotel vol gebakjes met slagroom,
Terwijl hij kuste, nam hij er ach
ter de rug van Renée een af, e'1
toen hij er daarna in wou bijter,
kwam mevrouw Brandt aanlopd
en ze zei:
O Jean, kom eens bij ons,
doen een spelletje. Het is zo grap
pig. Jullie moeten ook meedoen
Renée, verlos hem van dat taartje
mannen houden niet van taartjes.;
Jean Pierre liet zich met de do»
in het hart het taartje afnemen.
Kom nu, kom,zei mevrou"
Brandt. ',jm
Jean Pierre zag dat Renée h{'
taartje aan een kien jongetje 8"',
dat er dadelijk in beet, zo ver d>;
de slagroom hem aan de kak«:
bleef hangen. Jean Pierre wist
blijf meer met zijn speeksel.
liet zich meetrekken naar W;
tweede salon, waar hij door
groep gasten met gejuich onthaf
werd.
«Je moet iets afgeven,» riep®;
ze allemaal tegelijk. «Het is voo
in de beurs. Je moet iets sevOJ
't Is eender wat. Een ring, of
allumeur, of een sigarennijper.
is eender wat. Geef maar.»
('t Vervoliid
