Voor U,
Mevrouw
Kruiswoordraadsel Nr 6
Speelgoed f
«o Jean, ik ben zo zenuwach-
Zei Claude. «Zorg goed voor
TEKENVERHAAL «HET WEKELIJKS NIEUWS
VOOR WARME EN DROGE VOETJES
Nr 14.
TéSé-RIjsel
HOEDJES
VOOR DE WINTER
RECEPTEN
KORTE PELSMANTEL
RADIO KORTRIJK
LAAT DE ~Pt?oF£SSOQ\>/,
VRÜ OFHÜ VERPULVEREN^
U MET ve WOLK, H "IjS®=
Doodt qns!\
MAAR Now ZAL DAN]
OOK NiET MEER TOT
VE LEVENDEN 9Ey
HOREN
^HET zou 2 On ver-
"Diende straf z'Jn.D"
MARRALS OUZEL A AR
[ZAlh'J GOE~(K2£\DE
/rfStokDiEN-flaZy&STEh
fflzEN.
7K &E&RÜP H/er hoe U
Die HERELS ZAGEN DAT
NUN /N ONZE MACHT
\NAS. r
'NlETS AAN TE 1
DOEN„20 ZUL
LEN WAARSCHVH-
LUK HULP HALEN.
VROUWENHOEKJE
22
KORTE INHOUD:
J«an-Plere Grossar, oud-piloot, ls
thans werkloos. Op zekere dag ont
moet hl] Renée, een meisje waarvoor
hl] veel belangstelling koestert, maar
zij kan nem niet uitstaan. BI] haar
thuis wordt er een leestje gegeven.
Een baron vraagt haar hand, doch zl]
«gt reeds verloofd te zl]n met zekere
•'ean-Plerre, die ze ln Engeland leerde
kennen. Tot overmaat van ramp kom:
de oud-piloot, die oo)c Jean-Pierre
heet, die avond bij haar aankloppen
in ledereen denkt dat pi] de echte
verloofde ls. Renée doet, ln net blj-
'Un van de gasten, zeer verliefd, maar
«anneer ze later samen ls met Jean;
Pierre, 'zeet ze hem dat alles maar
huichelarij ls. Toch vraagt Renée op
dat Jean Pierre op het kasteel zou blij
ven, totdat de baron vertrekt'. HIJ
wordt samen met Renée uitgenodigd
op een thee-partijtje, waar hij tevens
Val boksen.
Claude liep naast Jean Pierre,
met de vzintlels, de handschoenen,
ieti spons, en een handdoek. Jean
Pierre trad in de rjng en terwijl hij
'i zijn hoek op een stoeltje ging
dtten, begon Claude hem de win-
felt om de handpalmen te binden.
Terwijl hij dat deed, had hij het zo
%k met raadgevingen en vinger
wijzingen, dat hij zich vergiste met
j'e windels en Jean Pierre de twee
»|Men samenbond.
«Hei! Ben je omgekocht? vroeg
viSHj Pjerre.
je dekking, wij, je? Hij is niet vlug,
maar als hij slaat, is het raak.
Kom hier, ik zal zelf de windels
binden.
Neen, laat mij het doen. Ik
weet hoe het moet. Wil je oppassen
voor zijn rechter? Hij is geweldig
met zijn rechter. En val langs on
der aan. Langs boven kan je er niet
bij.»
Toen kwam César ujt de kleed
kamer, omzwermd door een zestal
jongelui, die hem van alles vroe
gen en zegden. César luisterde niet
naar hen, maar hij duldde hen
rond zich, als een leeuw die goedig
zijn jongen naar zijn flanken laat
springen.
Toen hij in de ring stapte, werd
hij op gejuich en handgeklap ont
haald. Hij dankte met lieve kus
handjes. Dan ging hij in zijn hoek
tegen de koorden zitten, en liet zich
de windels en de handschoenen
aanbinden, lui en onverschillig als
of het hem niet kon gehelen,
Jean Pierre keek naar Renée, die
vooraan op 4e eerste bank zat, om
ringd d°°r een groep jongelui. Hij
zag, dat ze lustig zat te babbelen
gn te schateren.
Heb je nog een wens? vroeg
Claude.
Jazei Jean Pierre, de blik
op Renée gevestigd, «ik wou, dat
ik een rotte tomaat Had.»
Wat?vroeg Claude verwon
derd.
Vaster zei Jean Pierre, terwijl
hij naar zijn handschoenen wees.
Claude bond ze vast rond zijn
polsen, Beneden aan de ring zaten
de puntentellers. Ze hadden een
apart tafeltje, een papier, en pot
loden, en een gong. Een lange, ma
gere jonge man trad op als scheids
rechter. Toen de boksers klaar wa
ren, liep deze laatste op hen toe,
en tastte hen af, om te zien of ze
nergens geen harde voorwerpen ver
borgen, en toen hij daarmee klaar
was, bracht hij hen naar het mid
den van het vilt, zei het gebruike
lijke lesje over de spelregels op,
kondigde aan, dat er vijf ronden
waren van drie minuten, liet de
boksers de handschoenen kruisen,
en sprong dan snel opzij.
Het gevecht begon. Jean Pierre
wipte een beetje achteruit, om eerst
een tijdje de techniek van César
af te kijken, en intussen een beetje
te zoeken en te tasten naar moge
lijke zwakke plekjes. Maar César
had dat blijkbaar voorzien, en het
moet zijn, dat hij dat zoeken en
tasten totaal overbodig achtte,
want terwijl Jean Pierre achtertui
sprong, sprong hij vooruit, en het
volgende ogenblik lag Jean Pierre
met zijn rug tegen de koorden, en
in zijn linkerslaap was het of ze
beweer dat onze kerktoren, als hij
bouwvallig wordt, naar links zal
overhellen. En mijn maat beweert
dat hij naar rechts zal vallen.
WAT IK U THANS vertellen ga,
is geen verzonnen verhaaltje, maar
iets, wat ik persoonlijk heb meege
maakt. En die persoonlijke indruk
op die intieme gebeurtenis was zó
sterk dat ik het aan de buitenwe
reld mededelen moet. U kunt het
opvatten als een verslag. Een re
portage over de meest bescheiden
werkers, de Missionarissen, wier af
scheid meestal sleqhts ln het korte
gemengde nieuws vermeld wordt en
daarbij ver onderdoet voor dat van
diplomaten, generaals, voetbalelf
tallen en filmsterren, terwijl de
boot, waarmee zij voor verlof terug
keren, nooit met muziek en huldi
gingen wordt ingehaald.
Mensen, die in hun successen
slechts Gods werk zien. Mensen, die
zichzelf zó volkomen wegcijferen
dat ze zelfs in hun... mislukking
Gods succes zien.
En hier begint m'n verslag:
De mensen leken niet erg be
reisd. De man, die het rieten kof
fertje droeg, klempte op het haast
verlaten Zondagochtend-station
voor alle veiligheid de chef nog
maar eens aan: of dat nu dé
goeie» trein was...
De vrouw, degelijk in deftig boe-
renzwart, was zo haastig om ach
ter haar man de trein in te komen,
dat ze struikelde en met'een hoog
rood gezicht op de derde-klasbank
ging zitten bekomen van de schrik.
We rijen, moeder... zei de man
opgelucht.
Verder mompelden ze de hele reis
hoogstens een paar schuwe woor
den tégen elkaar.
Op die zelfde Zondag-ochtend zag
ik dat echtpaar in de kapel van
het Juvenaat. Ze zaten op de voor
ste bank en in die bank hadden
nog een aantal oudere mensen een
plaats gekregen.
Achter hen, in de tweede bank,
zaten enkele jonge Paters in witte
superplie. De vrouw had nu een
witte zakdoek in de mouw van haar
paasbeste mantel; die haalde ze er
één keer uit, toen haar zoon na
het Evangelie naar voren ging met
de anderen en voor het altaar ne-
derknielde.
Eén keer maar en dan nog wat
beschaamd: op 't platteland loopt
men niet met zijn tranen te koop.
Hun naam had U niets gezegd:
ze hadden niemand ln de familie,
die deze naam nooit beroemd had
gemaakt; 't was een gewone naam.
Ze hadden geen filmster in hun
verwantenkring; geen zoon, die
wielrenner was of minister, hard
loper, bokser of generaal. Wanneer
deze mensen in de treincoupè ver
teld hadden: «Wij zijn de ouders
van Clark Gable of Onze jongen
heeft 't kanaal overgezwammen
zou iedereen dat goedmoedige ge
amuseerde lachje de boeren zijn
op reisonmiddellijk hebben la
ten varen. Hun kennelijke eenvoud
zou de zaak dan zelfs nog interes
santer gemaakt hebben: «Hele ge
wone mensen, hoor, maar aardig
Thans konden ze hoogstens zeg
gen dat ze op weg waren naar de
plechtige uitreiking van het missie-
kruis... een van de jonge missiona
rissen was hun zoon.
Geen flimjournal, geen afscheids
recepties bij de autoriteiten, 'n ge
mengd bericht in de kranten.
Niet zeer interessant.
Och, de pater gaat naar een ver
land, nietwaar... naar de zwartjes...
Zilverpapier, postzegels, de zela-
trice voor de almannak en het mis
sieblaadje. Dopen van heiden-kin-
dertjes, medecljnmannen, naakte
dikbuikige negerjongetjes, zusters
ln het vat, die wonden verzorgen en
ten 6lotte ln elke aflevering van
deze missie-lectuur de tekst over de
oogst, die groot is en het gebrek
aan werklieden..,
Interessant...?
Heeroom thuis uit de Missie met
een koffer vol souvenirs: alleen
reeds het besef dat de boomschors
van zo ver komt maakt de gave
mooi. Heeroom pratend in èen luie
stoel en interessante verhalen ver
tellend. Na zo'n avond zegt men
waarschijnlijk: Hij ls toch dezelf
de niet meer» en sommige zullen
ontdekken dat le de hele avond
nooit over zichzelve gesproken
heeft... wel over zijn werk en
avonturen, maar nooit over zich
zelf... Misschien zijn z'n verhalen
niet geheel compleet..,
Interessant...?
De dorjpszoon, die ln z'n eigen
kérk een bedelpreek mag houden en
's avonds ln de patronagezaal licht
beelden, waarbij het auditorium
bulkt van het lachen om die rare
negers (onsmakelijke levensgewoon
ten doen wonderen), maar de aan
komende jeugd vindt «De Derde
Man toch veel mooier dan al die
lichtbeelden van: «En hier ziet U
de Pater op dienstreis..,
Het offer dat een Missionaris
brengt, wordt veelal omschreven als
het offer van «het afscheid». Hij
verlaat zijn familie en vrienden:
de zakdoeken op de kade en de
steeds kleiner wordende figuur van
vader en moeder aan de reling
spreken het meest tot de verbeel
ding. maar over hetgeen daarna
komt, hangt de stilte. Waarschijn
lijk ligt het eigenlijke offer ergens
anders.
Ik vroeg een oude Misslonnaris,
die alles bij elkaar vijf en dertig
jaar weg was geweest en niet min
der dan dertig jaar in de Congo
gezeten had, wat hij nu het meest
gemist had.
Eerst begreep hij het niet. Hij
zei: «Ik heb niets gemist... als Je
druk werk hebt, blijft er geen tijd
over om te gaan zitten piekeren...
Romantiek?
Olympische fakkellopers, gebronsd
en jong en sterk, met wapperende
haren? Zweet en teleurstellingen en
de dagelijks omgeving van schurft
en zweren, slaapziekte en malaria.
Deze prachtige zwoegers op de
verst voöruitgëschreven posten.
Deze eenzame mensen, die slecht®
het gezelschap hebben van dat
kleine missiekruis. Het kruis, dat
hun geloof versterkt, hun goede
werken vermeerdert, de zielen redt.
Het kruis, dat hen troost en be
schermt tegen de woedende aan
vallen van hun vijanden... Amen.
Een dag om nooit te vergeten,
zeiden de twee oude mensen m de
laatste avondtrein. En geen van
beiden durfde bekennen hoezeer ze
tegen de andere reis opzagen: de
reis naar de boot, die hun zou mee
nemen
DE NIEUWE KEUKENMEID
stond beteuterd te kijken. Ze wist
niet welke woorden ze moest ge
bruiken om zich uit te drukken zo-
Zie vervolg hiernevens guf
esar 4 wet WBKiCLWTns NIEUWS Zaterdag 10 Not. 1951. Bladz. 9.
er op een deur aan 't bonzen wa
ren.
Hij hoorde luid gelach en hand
geklap rond de ring. Hij wist niet
dadelijk wat er gebeurd was, maar
hij dacht wel, dat dat handgeklap
niet voor hem bestemd was. Hij
lag er een ogenblik over te pieke
ren, maar dan zag hij de linker
handschoen van César bliksemsnel
naar zijn rechterslaap komen, en
hij besloot er niet meer aan te
denken, en alvast maar onder de
vuist door te duiken. Hij deed het,
en kwam achter César. César, die
•zijn slag miste, was een ogenblik
niet zeker van zijn evenwicht, en
Jean Pierre trof hem op de linker
wang. César schudde eens met het
hoofd, zoals men een vlieg van zich
zou afschudden, en toen begon de
strijd voorgoed.
Jean Pierre danste rond César,
zo vlug, en zo verblindend hij kon.
Overal waar hij een opening zag,
schoot zijn vuist als een snelle
knots vooruit. Maar overal kwam
hij een deeltje van een seconde re
laat, en zijn vuist werd telkens
handig opgevangen op de hand
schoenen van César. César bewoog
zich langzaam, en zijn vuisten hin
gen meer dan eens achteloos naast
zijn lichaam. Maar zijn ogen volg
den iedere beweging van zijn te
genstrever, en zijn armen werkten
ongelooflijk snel en juist. Haast
lederen keer als hij met een van
zijn vuisten een slag afweerde, ruk
te zijn andere vuist uit, om Jean
Pierre ergens tegen het hoofd of
op het lijf te treffen.
Jean Pierre trachtte zich een en
ander te herinneren van zijn vroe
gere wedstrijden tijdens zijn eigen
studententijd, en later, met andere
piloten bij het leger, maar César
bleek er een heel andere vechtwij-
ze op na te houden, en na twee
minuten had hij César amper een
keer of drie geraakt op onbelang
rijke plaatsen, terwijl hij zelf vier
daverende swings, en een knakken
de uppercut in ontvangst had mo
gen nemen.
De uppercut was de ergste ge
weest. Hij had een ogenblik de in
druk gehad, dat zijn hoofd heler
maal ineenschoof, toen hij de slag
langs onder tegen de kin kreeg,
maar alles was weer uiteengescho-
ven zoais het hoorde, en hij had
helderheid van geest genoeg gehad,
om te beseffen, dat hij er van dat
soort niet veel meer nodig had om
te gaan liggen. Hij hield dan ook
zorgvuldig zijn kin onder dekking,
maar César zag dat ongelukkig ook,
en juist op het ogenblik dat Jean
Pierre de geschikte opening meen
de gevonden te hebben, om een
kanjer van een hoekslag te plaat
sen, vergastte César hem op een
knetterende stoot vlak midden op
het voorhoofd, en de eerste vijf
tienden van de volgende seconde
was dat voorhoofd precies een zin
derende, en sidderende gong. De
volgende vijf tienden kwam het
echter tot rust, en dan klonk er
ee-\ werkelijke gong, en Jean Pier
re werd naar zijn hoek getrokken,
en Claude begon hem met water
te bekletsen, en dan hardhandig af
te drogen.
«Hoe was het?» vroeg hij.
«Tijd winnen», zei Claude. «Er
zijn nog vier ronden. En gebruik
je linker.
Jpan Pierre vond dat een diplo
matiek antwoord.
Tweede ronde. Jean Pierre be
gon heel voorzichtig, en ontving
een minuut lang geen enkelen slag,
en tweemaal trof hij César nogal
hard opzij tegen de kin, bij zoverre
dat men hem hier en daar reeds
begon aan te moedigen. Maar die
daarmee begonnen waren, hadden
blijk gegeven van een ellendig ge
mis aan doorzicht, want opeens
stierven de aanmoedigingen in hun
mond, en ze zagen, hoe de vuist
van César opeens weer vooruitge
komen was, hoe het hoofd van
Jean Pierre achteroverstulpte, en
hoe hij daarna wankelde, en ge
strekt met zijn rug op het vilt neer
viel. De anderen schreeuwden tri
omf voor César, die rustig als een
tijger in zijn kooi door de ring liep
terwijl de scheidsrechter lutdO'
telde.
Jean Pierre hoorde hem pas tel
len toen hij al aan zes was. Hij
hief zich haastig op/ en eén ogen
blik was het of ze met spelden ip
zijn slapen staken, en de zeven
hoorde hij weer niet. Maar de acht
was heel duidelijk, en aan negen
stond hij recht. Hij begreep, dat
dit een van de verschrikkelijke
rechtse van César moest gewees
zijn.
De pijn had hem harder gemaak;
en na een paar snelle sprongen
heen en weer, boog hij licht voor
over, wierp zich vooruit en zijn vuist
belandde kaarsrecht op de kin van
César. César schrok ervan, en deen
Pierre maakte er gehruik van, om
hem nog een vlugge linksrechtse
tegen de slapen te geven. Maar
César was vlugger bekomen dan hij
voorzien had, en het volgende ogen
blik lag Jean Pierre weer op het
vilt, ditmaal met het gezicht om
laag,
Vervolgt
Wie arm is, heeft te weinig I
Wie rijk is, heeft te veel!
t Wie gelukkig is, heeft genoeg!
M'N BESTE VRIENDfCN, hebt u
V ooi genoeg? Arm of rijk, het is
om 't even wat u bent, maar zijt
y ii tevreden met wat u hebt? Zo ja,
dan beht u gelukkige mensen! ?ijt
re niet tevreden in uw toestand,
ijjltt ge altijd naar uw gebUur, die
jiej misschien beter heeft dan u,
(ie misschien in auto rijdt, terwijl
ii gis enig verkeersmiddel een ram
melende "fiets bezit, dan zijt ge
(;iep ongelukkig Zegt u nu eens
bet zo t'
Ij het zo niet? Waarom dan
zelf ongelukkig maken? Dat u
nu de godganse dag zit te kanke
ren en te duvelen op de'onrecht
vaardigheden van het leven, te vit-
«1 fen en te piekeren waarom uw ge-
Jf hiiur "beter ervoor staat dan u, dat
ml u geen cent rijker makenDat
weet ge zelf goed genoeg en toch
Wijlt ge een kankerpit, een Jaloer-
fp nijdigaard, die u zelf en uw om-
"fllM ongelukkig maakt! Hoe heel
nndtrs zon het er op onze wereld
kunnen toegaan, Indien we alle
maal tevreden waren in onze stand.
"If Dili zetuden we genoeg hebben, dan
zouden we gelukkig zijn!
BIJ EEN RIJWIELHANDELAAR
werd een blijde gebeurtenis ver
wacht Toen hij echter plotseling
een zakenreis moest gaan maken,
iprait bij met zijn zuster af, dat
ze hem een telegram: Herenfiets
zou sturen als het een Jongen was
«Damesfiets» als het een meisje
dnheer ging op reis! Enkele da
ster ontving hij een telegram
i «n li
„in zal hij voorzeker wel ge-
lacht hebben: «Er zijn twee din-
■en in de wereld, die nooit alleen
omen: dat zijn zorgen en twee
lingen
3 wat DE MENS en veel
eezjnnen ook ongelukkig maakt,
(at is de drank. D'r ie op ons dorp
J (aar een sprekend voorbeeld van:
Pé Spruit. De dien is zat van de
ïaterdagmiddag tot de Vrijdag
avond om dan de Zaterdagmorgen
oven op asem te komen en 's mid
dags te herbeginnen.
Pé was op een Maandagmiddag
raar huis gelaveerd en hij stond
ij (aar te midden d« strate te wag
gelen en door zijn dronken benen
le rakken.
- Pé, riep zijn wijf, kom maar
oort met uw dronken kop, ge staat
aar lijk een schandaal te midden
de strate!!
- Zwijg wijf, zei Pé, geheel de
'■rate draalt voor mijn ogen en 'k
"achte totdat mijn huls voorbij
tomt om binnen te stappen!
Overlaatst maakte Pé zijn beklag
nver 't Slecht bier aan Bruintje, de
cafébaas uit «De Zeuge».
Eiken keer dat ik van uw bier
(rink, zegt hij, 'k heb er zeer tri
mijn kop van.
- Ja Pé, zegt Bruintje, 't is m'n
bier niet dat slechts is, 't ls uwen
top die nie en deugt!!
EN KI Ja, u en ik leven in
ie wereld! In de wereld leeft men
niet alleen. Wij hebben onze even
naaste, waarmee we in ver of ver
wijderd verband leven. De mens is
jen sociaal wezen. Het leven dat
ivij leven moet, wil het dragelijk
'zijn, gehoorzamen aan speciale wet
en, die het sociale samenleven
aangenaam moeten maken. Deze
sociale wetten worden samengevat
•.1 het woordje «Wellevendheid».
Soms spreekt men ook van éti
quette» of «van zijn wereld ken
nen». Maar vaak lacht men met
die wetten. Men voelt er alleen het
vormelijke van aan en wil zich en
kel laten leiden door het spontane.
Dit geschiedt dan dikwijls ten na
dele van de andere partij, maar
dikwijls eveneens in het eigen na
deel. Men moet er zich dus kost
wat kost mee verzoenen zich aan
de algemeen geldende regels te on
derwerpen. En dit liefst van jongs
«f I)e beste leerschool van de wel
levendheid is de thuis. Jong geleerd
Is oud gedaan. En wie in de eigen
familiekring geleerd heeft welle
vend te zijn, zal er steeds de grond
toon van de hartelijkheid en de
'chtheid in weervinden. Hartelijk
heid en uiterlijke vormen gaan dan
als vanzelf altijd samen.
De wellevendheid is een bloese-
iperide gaarde van takt en kiesheid,
eerbied en fijnheid, goedheid en
hartelijkheid. Zij zou dit althans
moeten zijn. In alle omstandighe
den.
En het is zo dikwijls heel anders.
Moet u maar eens met de trein
mizen, dan kunt u de vele mannen
'iep zitten, knusjes ln een hoekje,
'"rwijl de dames moeten recht
staan Daarom geeft men ook vol-
wnde definitie van de krant:
- Een gemakkelijk voorwerp in
'rams, treinen en autobussen, ge-
toulkt door de mannen om de vrou
wen niet te zien, die een staan-
plaats hebben!
Ja, wellevendheid is ook een vorm
van naastenliefde.
Heb een woord ook voor and'ren
in zorg en in pijn,
en zeg wat u zelven
blijmoedig laat zijn.
Heb zon in het harte,
verlies nooit de moed.
Heb zon in het harte,
En alles wordt goed!
TWEE SCHAVUITEN waren een
herberg binnengegaan en lieten zich
daar het eten en drinken goed sma
ken, Toen gingen ze samen een
weddenschap aan om zes flessen
baste wijn.
- Zal ik de flessen nu dadelijk
hoven brengen? vroeg de kastelein
bereidwillig.
De beide schavuiten stemden
nierln toe, maar onder voorwaarde
dat ze eerst dan zouden betalen als
de uitkomst van de weddenschap
beslist zou zijn. De herbergier nam
hier genoegen mee en de beide gas
ten genoten van de kostelijke wijn.
hater op de avond vroeg de kaste
lein nieuwsgierig:
- En waarover gaat die wedden
schap nu eigenlijk?
- Wel, antwoordde de een, ik
RODEH1ACH
0 F E R AflV E E
M E F A M I L I E
E HT|D A S PL I
1 B 1" SgN O D I G
HAKEHD|IGE
E RHHnA SSEH
N I S §§|L AFBiy
U'N A L A T E HU E
A G A AT0KU I L
VOOR WARME EN
DROGE VOETJES
Wie een of meer schoolganger-
tjes heeft, ziet weer met zorg de
herfst en de winter in het land
komen. Regen en nog eens regen
ls zo wat de gewone gang van za
ken en dat zal nog verergeren
naarmate wij verder in de winter
geraken.
Warme overjassen en regenman
tels zijn voor de dag gekomen om
ons klein volkje warm en droog te
houden, want ze hebben zo gauw
een verkoudheid vast en dan kan
het weken duren vooraleer alles
weer in orde komt.
Deze zorg om warme en tegen
regen beschuttende kledij ls zeer
aan te prijzen, maar in vele gevallen
wordt uit het oog verloren dat ook
de schoeisels in de winter bijzonder
de aandacht vragen.
Koude en natte voeten zijn bij
het kind veelal het vertrekpunt van
kwalen die soms lang meegaan en
jammer genoeg een gans mensen-
Horizontaal. Slgaarvormig
luchtschip. 2. Binnen: ge
meente ln Henegouwen; tel
woord. 3. Duurzame plaat
voor dakbedekking. 4. Stad
ln Henegouwen; Ivoor. 5.
Autoverkenletters van Turkije;
een der kleine profeten; vogel
product. 6. Boomloot; beest.
7. Rivier ln Brabant en Lim
burg; kwetsuur. 8. Organi
sche verbinding; pret; ver
maak. 9. Meisjesnaam; lid
woord; dubbele klinker. 10.
Alk. van nummer; Instrumen
tale compositie uit meerdere
delen bestaande.
Vertikaal. 1. Op sterven
liggen. 2. Eenjarig paard;
gemeente ln Westvlaanderen.
3. Loofboom; vocht dat zich
bij een ontsteking afscheidt.
4. Gezamenlijke personen
die ergens in dienst zijn. 5.
Jongensnaam. 6. Rivier ln
Duitsland; muzieknoot. 7. Zij die tot de adel behoren. 8. Rivier
ln Antwerpen; woord door de priester uitgesproken bij het einde van
de mis. 9. Hengsel; bulten. 10'. Ingeving.
UITSLAG
KRUISWOORDRAADSEL Nr 5
ZONDAG U NOVEMBER
11.00: Hoogmis.
20.53: 11 Novemberherdenking.
Nult d'alerte fllm.
DINSDAG 13 NOVEMBER
20.50: Reis naar de US A.
J uplter komedie.
WOENSDAG 14 NOVEMBER
20.50: New-York Express», fllm.
DONDERDAG 15 NOVEMBER
20.50: Reis door Zwitserland.
21.10: Belgische franstalige uitzending.
«De Mons au Borlnage».
VRIJDAG 16 NOVEMBER
20.50: Het belfort en het klokkenspel
van Bergen.
21.00: S.O.S. Grand-Mère», fllm.
ZATERDAG 17 NOVEMBER
15.15: Kwartuur voor de vrouw.
21.30: Le Cabaret sous les Etolles»,
muslc-hallrevue.
Iedere dag te 20.31 uur. télévlsle-
journal.
Zaterdag 17 November:
16.00: Harmonlkarecital. 16.15:
Doris Day zingt. 16.45: Ons ver-
zoekplatenprogramma. 18.30: Met
de micro door Westvlaanderen.
18.45: Suite uit Carmen Georges
Bizet. 19.20: Voetbalsportpraatje.
19.30: Marla-halfuurtje.
HIER HET GROOTSTE, DOELMA
TIGSTE KATH. HUWELIJKS-
WERK. Vel. J. practijk. Streng
geheim. Briefwis. Een eindeloze
reeks huwelijkskandidaten voor
U. Schrijf om docum. en lijsten
naar: DE GELUKKIGE TOE
KOMST, Postbus 11, DEINZE.
Of: Postbus 381, Antwerpen. -
Of: Postbus 231, Brussel I. (6955)
temi kunsten tekenen. Het warme
en waterdichte achoeleel is precies
tegenwoordig voor menige huismoe
der een heel probleem geworden.
Op de buiten werd vroeger, en nu
meestal neg, het geval eenvoudig
opgelost: de houten klompen of
holleblokken zijn inderdaad een
warm en droog schoeisel. Dit ge
bruik geraakt evenwel meestal op
de achtergrond.
Wat de schoeisels betreft, hebben
Wij In het algemeen de keuze tus
sen lederen schoenen en gummi
schoenen of gummi-laarzeco.
Van hygiënisch standpunt ver
dient de lederen schoen de voor
keur indien deze schoen werkelijk
waterdicht ls en dat is een andere
vraag. Hier komt een financiële
kwestie om het hoekje kijken. Goe
de waterdichte schoenen kosten
tegenwoordig een aardige som geld
en wanneer drie, vier ©i meer paar
voetjes moeten geschoeid wordeh,
dan neemt deze kwestie bedenke
lijke verhoudingen aan. Ook vra
gen lederen schoenen bijzondere
zorgen bij nat weder. Meestal wór-
Boven: een Engels model vit ge
ranium-rode vilt versierd met een
metalen gesp. In het midden:
Parijs houdt van velours en beveelt
daarom deze toque aan. De lijhen
der zijkanten zijn met een rijtje
namaakjuwelen versierd. Ten
slotte nog een. zeer bevallige muts
van Rose Valois uit Parijs, weèr
het zwarte velours met een versie
ring van namaakjuwelen. Als hoofd
toon voor het komend wintersei
zoen geldt de versiering met na
maakjuwelen of met een metalen
gesp.
te dicht bij hét vuiur zet om ze
snel droog te krijgen en dan ge
beurt het dat ze na enige tijd ho
peloos berdorven en alles behalve
waterdicht zijn. Leder doét daarbij
in nat wéder dubbel sleet dan bij
gewoon droog weder.
Daarom schaffen de huismoeders
zich dikwijls gummi-schoeisels aan
voor hun kinderen. Gummi-laarsjes
en dito schoenen hóuden zeker de
voeten goéd droog en dat is reeds
een groot punt. Maar vergeet niet
dat de huid der voeten ook een
ademhalingsfunctie vervult in het
organisme. Wanneer men lederen
schoeisels draagt, gaat deze functie
normaal haar gang want het Ieder
is poreus en laat ae huid toe nor
maal te ademen. Rubber evenwel
sluit het water af doch ook de
lucht.
Aldus komen er bij het gebruik
van rubber-schoeisels verschillen
de nadelen aan het licht. De voet
is omzeggen hermetisch van de bui
tenwereld afgesloten en daardoor
doet er zich gemakkelijk een zeker©
verhitting voor. Het is nu wel een
vaststaand feit dat de ene natuur
hieraan meer onderhevig is dan de
andere, maar toch zullen kinderen,
die gans dé winter rubberlaarzen
dragen, hieraan erg onderhevig
zijn. Verhitte voeten doen daarbij
dubbel sleet aan kousen en zelfs
in dè zomer, wanneer rubberschoei
sels reeds lang aan de bant gezet
zijn, zal de huid der voeten n%
regelmatig verhitten.
Dat wil niet zeggen dat rubber
schoeisels niet mogen gebruikt ww-
den, want er is middel om ze op
doelmatige wijze te gebruiken.
Vooreerst zorge men ze filet te
nauwsluitend te nemen, zodat de
voet er gemakkelijk in zit. Een
tweede voorzorg is deze schoeisels
nooit te dragen zonder èen kléin
tussenschoeisel onder de vorm Van
een licht pantoffeltje uit zacht le
der of desgevallend uit stof ver
vaardigd. Zo ls er voor de voet
vrije ruimte voorzien, hoé klein
dan ook, om de ademhaling der
huid normaal te laten gebeuren.
GEVULDE EIEREN
Kook harde eieren. Pel ze, en snijd
ze ln tweeën. Neem er de dooier uit,
stamp deze fijn, voeg er zout, peper,
olie, azijn en een weinig mostaard
bij, alsook enkele sneetjes zeer fijn
gehakt Pray Bentos Corned Beef.
Met deze zeer goed dooreengemengde
elementen maakt men het vulsel
voor de beide elerhelften. Strijk de
bovenkant gelijk, en bestrooi hem
met een weinig fijngehakte peter
selie en kleine ajuintjes; bij gebrek
aan kleine ajuintjes neemt men kie
men van grote. Leg de eieren op een
schotel en overdek ze met tamelijk
heldere gelei. Dien koud op.
VOGELS ZONDER kop MET
KAMPERNOELIES (LOZE VINKEN)
Neem zes dunne sneden kalfsvlees
zo breed als een vrouwenhand. Maak
een vulsel door het vermengen van
enkele gehakte kampernoelies, twee
sneden broodkruim, twee sneden
fijngehakte gekookte hesp, een heel
el. een weinig gehakte peterselie,
zout en peper naar smaak. Laat het
brood ln melk weken en druk het
vocht uit. Meng goed. Doe ln het
midden va.n elke snede kalfsvlees
een bolletje van dit vulsel. Rol de
snede op en bind ze toe. Verwarm
boter, werp er de vogels-» ln én laaï
ze aan alle kanten bruinen. Voeg er
een bierglas water aan toe. Zet het
deksel op de pot en laa.t gedurende
een'uur trekken. Verwijder de touw
tjes van de vogels, plaats deze laat
ste op in boter gebraden broodkorst
jes. Overgiet met saps waarvan de
smaak verhoogd werd door een Lie-
blg bouillon tablet in een weinig ko
kend water opgelost, en dien op.
KRACHTIG VLEESNAT VAN WILD
Neem het ruggestuk en de billen
van een haas. Bereid een krachtig
vleesnat met de overige delen van
de haas, een eetlepel Oxo bouillon en
2 1/2 liter water en ga alzo te werk:
doe ln een kastrol 100 gr. zeer vet
spekzwoord, een ul en een fjjn ge
sheden wortel, het hazevlees en de
Oxo bouillon. Giet er een glas witte
wijn bij. Laat alles koken tot de
haas mals ls. Haal het vlees en het
zwoord uit de soep. Steek het overige
door, bind met wat aardappelmeel en
maak geurig met een glas madera.
Met het hazevlees kan men 's ander
daags vleescroquetten bereiden. Het
aardappelmeel kan men vervangen
door tapioca.
Voet
gehouden worden dan strikt nodig.
Na de school' wórden ze veilig aan
de kant gezet en vervangen door
schoen of pantoffel.
Zorg er voor dat de kinderen tij
dens de winter droge, doch ook ge
zonde voeten hebben. Talrijke gro
te en kleine plaagjes kunnen aldus
voorkomen worden.
TANTE KOBA.
Een halflange pelsmantel is al
tijd, welkom. De uitvoering der
mouwen is heel hieuw te noemen.
De drie-kwart mouwen lenen zich
goed tot het dragen van lange
handschoenen. Bij grote koude kan
evenwel de boord neergeslagen wór
den. Een zeer practisch viodel.
•Doodt hem!
O f h 'J maakt
'ONS VAN KANT!
WEEK VAN II NOVEMBER TOT EN
MET 17 NOVEMBER 1951
H (rechtover O. L. Vrouwkerk)
Tel. 200.
1 IN OVERGROTE KEUS jj
Ristournozegels
Vacantie en Reizen
(3919)1
llll
als het volgens de regels van wel
levendheid hoorde. Ze vroeg daar
om aan haar Mevrouw:
Moet ik nu zeggen: Het eten
is klaarof Het eten is opge
diend
Wel, Cato, zei Mevrouw, als
het weer net zo is als gisteren, kun
je best zeggen: «Het eten is weer
aangebrand
M'N BESTE VRIENDEN EN
VRIENDINNEN, met deze aange
brande kost zal ik maar de boeken
dichtslaan met de wens van een
;ierige Zondag en tot de vol
gende week!
Het Manneke uit de Maan.
Zondag 11 November:
9.10: Muziek voor wapenstilstands
dag. 9.85: Mooie opnamen voor
Jong en oud. 10.00: Concert door
de Provinciale Harmonie der Oud-
strijders uit Brugge. 10.45 Mooie
klavlersoU. 11.00: Boekenschouw.
11.10: Zondagmorgen zonder zor
gen. 11.30: Roger Snoeok aan het
hamondorgel.
Maandag 12 November:
13.15: Derde bedrijf uit Carmen,
Georges Bizet. 13.50: Peter Kreu-
der speelt. 14.00: Symfonieën van
Jozef Haydn. 14.25: Het orkest Al-
bert Sandler. 14.45: De vrolijke
golf. 15.15: Halfuur voor de
vrouw. 15.45: De Ramblers spelen.
Dinsdag 13 November:
16.00: Het dansorkest Johny Wal
ter. 16.30: In ons operettenthea-
ter. 17.00: Nieuwe geluiden.
17.30: Kinderuurtje. 18.15: Een
kwartuurtje draaiorgel. 18.30:
Westvlaamse wetenswaardigheden.
18.45: Uit ónze Westvlaamse muziek-
schat. 19.20: Voetbalsportpraatje.
19.30: Wielersportpraatje. —19.40:
Rhythmclub.
Woensdag 14 Novemher:
20.00: Onze bonte Woensdagavond.
Uitgesteld relais va.n uit de feest
zaal van het Sana De Loviete
Proven. - Optreden van Xavier Gee-
rolf en zijn troebadoers. 21.00:
Lief en Leed ln het Pension hoor
spel door M. Verhoeven. 22.00:
Ons wekelijks opera'concert.
Donderdag 15 November:
16.00: Optreden van het ensemble
Roger Danneels. 16.30': Eerste sym
fonie in C groot, Franz Schubert.
17.20: De vrolijke gólf. i7.45:
Vioolrecital door Jacqueline Clarysse.
'18.25: Gopak-Modest Moussorgsky.
Londens symfonie-orkest. 18.30:
Sociaal-economische problemen in
Westvlaanderen, door.ïng. J.M.L. De-
meyere. 18.40: Liederencyclus.
19.30: Halfuurtje voor de Jeugd.
Vrijdag 16 Novemher:
13.15: Lichte inzet. 13.30: Voor
lezing uit het werk van Westvlaamse
auteurs. - Vandaag: Guido Gezelle.
13.45: Strijkkwartet in B groot,
K. V. 358 Jachtkwarte, W. A. Mozart.
14.10: Beroemde zangei's. 14.30:
De vrolijke golf. 15.00: Ons radio
ziekenbezoek. 15.30: Ons refrein
tjesalbum.
Zie vervolg hiernevens m