Voor U, Mevrouw Kruiswoordraadsel Nr 6 Speelgoed f «o Jean, ik ben zo zenuwach- Zei Claude. «Zorg goed voor TEKENVERHAAL «HET WEKELIJKS NIEUWS VOOR WARME EN DROGE VOETJES Nr 14. TéSé-RIjsel HOEDJES VOOR DE WINTER RECEPTEN KORTE PELSMANTEL RADIO KORTRIJK LAAT DE ~Pt?oF£SSOQ\>/, VRÜ OFHÜ VERPULVEREN^ U MET ve WOLK, H "IjS®= Doodt qns!\ MAAR Now ZAL DAN] OOK NiET MEER TOT VE LEVENDEN 9Ey HOREN ^HET zou 2 On ver- "Diende straf z'Jn.D" MARRALS OUZEL A AR [ZAlh'J GOE~(K2£\DE /rfStokDiEN-flaZy&STEh fflzEN. 7K &E&RÜP H/er hoe U Die HERELS ZAGEN DAT NUN /N ONZE MACHT \NAS. r 'NlETS AAN TE 1 DOEN„20 ZUL LEN WAARSCHVH- LUK HULP HALEN. VROUWENHOEKJE 22 KORTE INHOUD: J«an-Plere Grossar, oud-piloot, ls thans werkloos. Op zekere dag ont moet hl] Renée, een meisje waarvoor hl] veel belangstelling koestert, maar zij kan nem niet uitstaan. BI] haar thuis wordt er een leestje gegeven. Een baron vraagt haar hand, doch zl] «gt reeds verloofd te zl]n met zekere •'ean-Plerre, die ze ln Engeland leerde kennen. Tot overmaat van ramp kom: de oud-piloot, die oo)c Jean-Pierre heet, die avond bij haar aankloppen in ledereen denkt dat pi] de echte verloofde ls. Renée doet, ln net blj- 'Un van de gasten, zeer verliefd, maar «anneer ze later samen ls met Jean; Pierre, 'zeet ze hem dat alles maar huichelarij ls. Toch vraagt Renée op dat Jean Pierre op het kasteel zou blij ven, totdat de baron vertrekt'. HIJ wordt samen met Renée uitgenodigd op een thee-partijtje, waar hij tevens Val boksen. Claude liep naast Jean Pierre, met de vzintlels, de handschoenen, ieti spons, en een handdoek. Jean Pierre trad in de rjng en terwijl hij 'i zijn hoek op een stoeltje ging dtten, begon Claude hem de win- felt om de handpalmen te binden. Terwijl hij dat deed, had hij het zo %k met raadgevingen en vinger wijzingen, dat hij zich vergiste met j'e windels en Jean Pierre de twee »|Men samenbond. «Hei! Ben je omgekocht? vroeg viSHj Pjerre. je dekking, wij, je? Hij is niet vlug, maar als hij slaat, is het raak. Kom hier, ik zal zelf de windels binden. Neen, laat mij het doen. Ik weet hoe het moet. Wil je oppassen voor zijn rechter? Hij is geweldig met zijn rechter. En val langs on der aan. Langs boven kan je er niet bij.» Toen kwam César ujt de kleed kamer, omzwermd door een zestal jongelui, die hem van alles vroe gen en zegden. César luisterde niet naar hen, maar hij duldde hen rond zich, als een leeuw die goedig zijn jongen naar zijn flanken laat springen. Toen hij in de ring stapte, werd hij op gejuich en handgeklap ont haald. Hij dankte met lieve kus handjes. Dan ging hij in zijn hoek tegen de koorden zitten, en liet zich de windels en de handschoenen aanbinden, lui en onverschillig als of het hem niet kon gehelen, Jean Pierre keek naar Renée, die vooraan op 4e eerste bank zat, om ringd d°°r een groep jongelui. Hij zag, dat ze lustig zat te babbelen gn te schateren. Heb je nog een wens? vroeg Claude. Jazei Jean Pierre, de blik op Renée gevestigd, «ik wou, dat ik een rotte tomaat Had.» Wat?vroeg Claude verwon derd. Vaster zei Jean Pierre, terwijl hij naar zijn handschoenen wees. Claude bond ze vast rond zijn polsen, Beneden aan de ring zaten de puntentellers. Ze hadden een apart tafeltje, een papier, en pot loden, en een gong. Een lange, ma gere jonge man trad op als scheids rechter. Toen de boksers klaar wa ren, liep deze laatste op hen toe, en tastte hen af, om te zien of ze nergens geen harde voorwerpen ver borgen, en toen hij daarmee klaar was, bracht hij hen naar het mid den van het vilt, zei het gebruike lijke lesje over de spelregels op, kondigde aan, dat er vijf ronden waren van drie minuten, liet de boksers de handschoenen kruisen, en sprong dan snel opzij. Het gevecht begon. Jean Pierre wipte een beetje achteruit, om eerst een tijdje de techniek van César af te kijken, en intussen een beetje te zoeken en te tasten naar moge lijke zwakke plekjes. Maar César had dat blijkbaar voorzien, en het moet zijn, dat hij dat zoeken en tasten totaal overbodig achtte, want terwijl Jean Pierre achtertui sprong, sprong hij vooruit, en het volgende ogenblik lag Jean Pierre met zijn rug tegen de koorden, en in zijn linkerslaap was het of ze beweer dat onze kerktoren, als hij bouwvallig wordt, naar links zal overhellen. En mijn maat beweert dat hij naar rechts zal vallen. WAT IK U THANS vertellen ga, is geen verzonnen verhaaltje, maar iets, wat ik persoonlijk heb meege maakt. En die persoonlijke indruk op die intieme gebeurtenis was zó sterk dat ik het aan de buitenwe reld mededelen moet. U kunt het opvatten als een verslag. Een re portage over de meest bescheiden werkers, de Missionarissen, wier af scheid meestal sleqhts ln het korte gemengde nieuws vermeld wordt en daarbij ver onderdoet voor dat van diplomaten, generaals, voetbalelf tallen en filmsterren, terwijl de boot, waarmee zij voor verlof terug keren, nooit met muziek en huldi gingen wordt ingehaald. Mensen, die in hun successen slechts Gods werk zien. Mensen, die zichzelf zó volkomen wegcijferen dat ze zelfs in hun... mislukking Gods succes zien. En hier begint m'n verslag: De mensen leken niet erg be reisd. De man, die het rieten kof fertje droeg, klempte op het haast verlaten Zondagochtend-station voor alle veiligheid de chef nog maar eens aan: of dat nu dé goeie» trein was... De vrouw, degelijk in deftig boe- renzwart, was zo haastig om ach ter haar man de trein in te komen, dat ze struikelde en met'een hoog rood gezicht op de derde-klasbank ging zitten bekomen van de schrik. We rijen, moeder... zei de man opgelucht. Verder mompelden ze de hele reis hoogstens een paar schuwe woor den tégen elkaar. Op die zelfde Zondag-ochtend zag ik dat echtpaar in de kapel van het Juvenaat. Ze zaten op de voor ste bank en in die bank hadden nog een aantal oudere mensen een plaats gekregen. Achter hen, in de tweede bank, zaten enkele jonge Paters in witte superplie. De vrouw had nu een witte zakdoek in de mouw van haar paasbeste mantel; die haalde ze er één keer uit, toen haar zoon na het Evangelie naar voren ging met de anderen en voor het altaar ne- derknielde. Eén keer maar en dan nog wat beschaamd: op 't platteland loopt men niet met zijn tranen te koop. Hun naam had U niets gezegd: ze hadden niemand ln de familie, die deze naam nooit beroemd had gemaakt; 't was een gewone naam. Ze hadden geen filmster in hun verwantenkring; geen zoon, die wielrenner was of minister, hard loper, bokser of generaal. Wanneer deze mensen in de treincoupè ver teld hadden: «Wij zijn de ouders van Clark Gable of Onze jongen heeft 't kanaal overgezwammen zou iedereen dat goedmoedige ge amuseerde lachje de boeren zijn op reisonmiddellijk hebben la ten varen. Hun kennelijke eenvoud zou de zaak dan zelfs nog interes santer gemaakt hebben: «Hele ge wone mensen, hoor, maar aardig Thans konden ze hoogstens zeg gen dat ze op weg waren naar de plechtige uitreiking van het missie- kruis... een van de jonge missiona rissen was hun zoon. Geen flimjournal, geen afscheids recepties bij de autoriteiten, 'n ge mengd bericht in de kranten. Niet zeer interessant. Och, de pater gaat naar een ver land, nietwaar... naar de zwartjes... Zilverpapier, postzegels, de zela- trice voor de almannak en het mis sieblaadje. Dopen van heiden-kin- dertjes, medecljnmannen, naakte dikbuikige negerjongetjes, zusters ln het vat, die wonden verzorgen en ten 6lotte ln elke aflevering van deze missie-lectuur de tekst over de oogst, die groot is en het gebrek aan werklieden.., Interessant...? Heeroom thuis uit de Missie met een koffer vol souvenirs: alleen reeds het besef dat de boomschors van zo ver komt maakt de gave mooi. Heeroom pratend in èen luie stoel en interessante verhalen ver tellend. Na zo'n avond zegt men waarschijnlijk: Hij ls toch dezelf de niet meer» en sommige zullen ontdekken dat le de hele avond nooit over zichzelve gesproken heeft... wel over zijn werk en avonturen, maar nooit over zich zelf... Misschien zijn z'n verhalen niet geheel compleet.., Interessant...? De dorjpszoon, die ln z'n eigen kérk een bedelpreek mag houden en 's avonds ln de patronagezaal licht beelden, waarbij het auditorium bulkt van het lachen om die rare negers (onsmakelijke levensgewoon ten doen wonderen), maar de aan komende jeugd vindt «De Derde Man toch veel mooier dan al die lichtbeelden van: «En hier ziet U de Pater op dienstreis.., Het offer dat een Missionaris brengt, wordt veelal omschreven als het offer van «het afscheid». Hij verlaat zijn familie en vrienden: de zakdoeken op de kade en de steeds kleiner wordende figuur van vader en moeder aan de reling spreken het meest tot de verbeel ding. maar over hetgeen daarna komt, hangt de stilte. Waarschijn lijk ligt het eigenlijke offer ergens anders. Ik vroeg een oude Misslonnaris, die alles bij elkaar vijf en dertig jaar weg was geweest en niet min der dan dertig jaar in de Congo gezeten had, wat hij nu het meest gemist had. Eerst begreep hij het niet. Hij zei: «Ik heb niets gemist... als Je druk werk hebt, blijft er geen tijd over om te gaan zitten piekeren... Romantiek? Olympische fakkellopers, gebronsd en jong en sterk, met wapperende haren? Zweet en teleurstellingen en de dagelijks omgeving van schurft en zweren, slaapziekte en malaria. Deze prachtige zwoegers op de verst voöruitgëschreven posten. Deze eenzame mensen, die slecht® het gezelschap hebben van dat kleine missiekruis. Het kruis, dat hun geloof versterkt, hun goede werken vermeerdert, de zielen redt. Het kruis, dat hen troost en be schermt tegen de woedende aan vallen van hun vijanden... Amen. Een dag om nooit te vergeten, zeiden de twee oude mensen m de laatste avondtrein. En geen van beiden durfde bekennen hoezeer ze tegen de andere reis opzagen: de reis naar de boot, die hun zou mee nemen DE NIEUWE KEUKENMEID stond beteuterd te kijken. Ze wist niet welke woorden ze moest ge bruiken om zich uit te drukken zo- Zie vervolg hiernevens guf esar 4 wet WBKiCLWTns NIEUWS Zaterdag 10 Not. 1951. Bladz. 9. er op een deur aan 't bonzen wa ren. Hij hoorde luid gelach en hand geklap rond de ring. Hij wist niet dadelijk wat er gebeurd was, maar hij dacht wel, dat dat handgeklap niet voor hem bestemd was. Hij lag er een ogenblik over te pieke ren, maar dan zag hij de linker handschoen van César bliksemsnel naar zijn rechterslaap komen, en hij besloot er niet meer aan te denken, en alvast maar onder de vuist door te duiken. Hij deed het, en kwam achter César. César, die •zijn slag miste, was een ogenblik niet zeker van zijn evenwicht, en Jean Pierre trof hem op de linker wang. César schudde eens met het hoofd, zoals men een vlieg van zich zou afschudden, en toen begon de strijd voorgoed. Jean Pierre danste rond César, zo vlug, en zo verblindend hij kon. Overal waar hij een opening zag, schoot zijn vuist als een snelle knots vooruit. Maar overal kwam hij een deeltje van een seconde re laat, en zijn vuist werd telkens handig opgevangen op de hand schoenen van César. César bewoog zich langzaam, en zijn vuisten hin gen meer dan eens achteloos naast zijn lichaam. Maar zijn ogen volg den iedere beweging van zijn te genstrever, en zijn armen werkten ongelooflijk snel en juist. Haast lederen keer als hij met een van zijn vuisten een slag afweerde, ruk te zijn andere vuist uit, om Jean Pierre ergens tegen het hoofd of op het lijf te treffen. Jean Pierre trachtte zich een en ander te herinneren van zijn vroe gere wedstrijden tijdens zijn eigen studententijd, en later, met andere piloten bij het leger, maar César bleek er een heel andere vechtwij- ze op na te houden, en na twee minuten had hij César amper een keer of drie geraakt op onbelang rijke plaatsen, terwijl hij zelf vier daverende swings, en een knakken de uppercut in ontvangst had mo gen nemen. De uppercut was de ergste ge weest. Hij had een ogenblik de in druk gehad, dat zijn hoofd heler maal ineenschoof, toen hij de slag langs onder tegen de kin kreeg, maar alles was weer uiteengescho- ven zoais het hoorde, en hij had helderheid van geest genoeg gehad, om te beseffen, dat hij er van dat soort niet veel meer nodig had om te gaan liggen. Hij hield dan ook zorgvuldig zijn kin onder dekking, maar César zag dat ongelukkig ook, en juist op het ogenblik dat Jean Pierre de geschikte opening meen de gevonden te hebben, om een kanjer van een hoekslag te plaat sen, vergastte César hem op een knetterende stoot vlak midden op het voorhoofd, en de eerste vijf tienden van de volgende seconde was dat voorhoofd precies een zin derende, en sidderende gong. De volgende vijf tienden kwam het echter tot rust, en dan klonk er ee-\ werkelijke gong, en Jean Pier re werd naar zijn hoek getrokken, en Claude begon hem met water te bekletsen, en dan hardhandig af te drogen. «Hoe was het?» vroeg hij. «Tijd winnen», zei Claude. «Er zijn nog vier ronden. En gebruik je linker. Jpan Pierre vond dat een diplo matiek antwoord. Tweede ronde. Jean Pierre be gon heel voorzichtig, en ontving een minuut lang geen enkelen slag, en tweemaal trof hij César nogal hard opzij tegen de kin, bij zoverre dat men hem hier en daar reeds begon aan te moedigen. Maar die daarmee begonnen waren, hadden blijk gegeven van een ellendig ge mis aan doorzicht, want opeens stierven de aanmoedigingen in hun mond, en ze zagen, hoe de vuist van César opeens weer vooruitge komen was, hoe het hoofd van Jean Pierre achteroverstulpte, en hoe hij daarna wankelde, en ge strekt met zijn rug op het vilt neer viel. De anderen schreeuwden tri omf voor César, die rustig als een tijger in zijn kooi door de ring liep terwijl de scheidsrechter lutdO' telde. Jean Pierre hoorde hem pas tel len toen hij al aan zes was. Hij hief zich haastig op/ en eén ogen blik was het of ze met spelden ip zijn slapen staken, en de zeven hoorde hij weer niet. Maar de acht was heel duidelijk, en aan negen stond hij recht. Hij begreep, dat dit een van de verschrikkelijke rechtse van César moest gewees zijn. De pijn had hem harder gemaak; en na een paar snelle sprongen heen en weer, boog hij licht voor over, wierp zich vooruit en zijn vuist belandde kaarsrecht op de kin van César. César schrok ervan, en deen Pierre maakte er gehruik van, om hem nog een vlugge linksrechtse tegen de slapen te geven. Maar César was vlugger bekomen dan hij voorzien had, en het volgende ogen blik lag Jean Pierre weer op het vilt, ditmaal met het gezicht om laag, Vervolgt Wie arm is, heeft te weinig I Wie rijk is, heeft te veel! t Wie gelukkig is, heeft genoeg! M'N BESTE VRIENDfCN, hebt u V ooi genoeg? Arm of rijk, het is om 't even wat u bent, maar zijt y ii tevreden met wat u hebt? Zo ja, dan beht u gelukkige mensen! ?ijt re niet tevreden in uw toestand, ijjltt ge altijd naar uw gebUur, die jiej misschien beter heeft dan u, (ie misschien in auto rijdt, terwijl ii gis enig verkeersmiddel een ram melende "fiets bezit, dan zijt ge (;iep ongelukkig Zegt u nu eens bet zo t' Ij het zo niet? Waarom dan zelf ongelukkig maken? Dat u nu de godganse dag zit te kanke ren en te duvelen op de'onrecht vaardigheden van het leven, te vit- «1 fen en te piekeren waarom uw ge- Jf hiiur "beter ervoor staat dan u, dat ml u geen cent rijker makenDat weet ge zelf goed genoeg en toch Wijlt ge een kankerpit, een Jaloer- fp nijdigaard, die u zelf en uw om- "fllM ongelukkig maakt! Hoe heel nndtrs zon het er op onze wereld kunnen toegaan, Indien we alle maal tevreden waren in onze stand. "If Dili zetuden we genoeg hebben, dan zouden we gelukkig zijn! BIJ EEN RIJWIELHANDELAAR werd een blijde gebeurtenis ver wacht Toen hij echter plotseling een zakenreis moest gaan maken, iprait bij met zijn zuster af, dat ze hem een telegram: Herenfiets zou sturen als het een Jongen was «Damesfiets» als het een meisje dnheer ging op reis! Enkele da ster ontving hij een telegram i «n li „in zal hij voorzeker wel ge- lacht hebben: «Er zijn twee din- ■en in de wereld, die nooit alleen omen: dat zijn zorgen en twee lingen 3 wat DE MENS en veel eezjnnen ook ongelukkig maakt, (at is de drank. D'r ie op ons dorp J (aar een sprekend voorbeeld van: Pé Spruit. De dien is zat van de ïaterdagmiddag tot de Vrijdag avond om dan de Zaterdagmorgen oven op asem te komen en 's mid dags te herbeginnen. Pé was op een Maandagmiddag raar huis gelaveerd en hij stond ij (aar te midden d« strate te wag gelen en door zijn dronken benen le rakken. - Pé, riep zijn wijf, kom maar oort met uw dronken kop, ge staat aar lijk een schandaal te midden de strate!! - Zwijg wijf, zei Pé, geheel de '■rate draalt voor mijn ogen en 'k "achte totdat mijn huls voorbij tomt om binnen te stappen! Overlaatst maakte Pé zijn beklag nver 't Slecht bier aan Bruintje, de cafébaas uit «De Zeuge». Eiken keer dat ik van uw bier (rink, zegt hij, 'k heb er zeer tri mijn kop van. - Ja Pé, zegt Bruintje, 't is m'n bier niet dat slechts is, 't ls uwen top die nie en deugt!! EN KI Ja, u en ik leven in ie wereld! In de wereld leeft men niet alleen. Wij hebben onze even naaste, waarmee we in ver of ver wijderd verband leven. De mens is jen sociaal wezen. Het leven dat ivij leven moet, wil het dragelijk 'zijn, gehoorzamen aan speciale wet en, die het sociale samenleven aangenaam moeten maken. Deze sociale wetten worden samengevat •.1 het woordje «Wellevendheid». Soms spreekt men ook van éti quette» of «van zijn wereld ken nen». Maar vaak lacht men met die wetten. Men voelt er alleen het vormelijke van aan en wil zich en kel laten leiden door het spontane. Dit geschiedt dan dikwijls ten na dele van de andere partij, maar dikwijls eveneens in het eigen na deel. Men moet er zich dus kost wat kost mee verzoenen zich aan de algemeen geldende regels te on derwerpen. En dit liefst van jongs «f I)e beste leerschool van de wel levendheid is de thuis. Jong geleerd Is oud gedaan. En wie in de eigen familiekring geleerd heeft welle vend te zijn, zal er steeds de grond toon van de hartelijkheid en de 'chtheid in weervinden. Hartelijk heid en uiterlijke vormen gaan dan als vanzelf altijd samen. De wellevendheid is een bloese- iperide gaarde van takt en kiesheid, eerbied en fijnheid, goedheid en hartelijkheid. Zij zou dit althans moeten zijn. In alle omstandighe den. En het is zo dikwijls heel anders. Moet u maar eens met de trein mizen, dan kunt u de vele mannen 'iep zitten, knusjes ln een hoekje, '"rwijl de dames moeten recht staan Daarom geeft men ook vol- wnde definitie van de krant: - Een gemakkelijk voorwerp in 'rams, treinen en autobussen, ge- toulkt door de mannen om de vrou wen niet te zien, die een staan- plaats hebben! Ja, wellevendheid is ook een vorm van naastenliefde. Heb een woord ook voor and'ren in zorg en in pijn, en zeg wat u zelven blijmoedig laat zijn. Heb zon in het harte, verlies nooit de moed. Heb zon in het harte, En alles wordt goed! TWEE SCHAVUITEN waren een herberg binnengegaan en lieten zich daar het eten en drinken goed sma ken, Toen gingen ze samen een weddenschap aan om zes flessen baste wijn. - Zal ik de flessen nu dadelijk hoven brengen? vroeg de kastelein bereidwillig. De beide schavuiten stemden nierln toe, maar onder voorwaarde dat ze eerst dan zouden betalen als de uitkomst van de weddenschap beslist zou zijn. De herbergier nam hier genoegen mee en de beide gas ten genoten van de kostelijke wijn. hater op de avond vroeg de kaste lein nieuwsgierig: - En waarover gaat die wedden schap nu eigenlijk? - Wel, antwoordde de een, ik RODEH1ACH 0 F E R AflV E E M E F A M I L I E E HT|D A S PL I 1 B 1" SgN O D I G HAKEHD|IGE E RHHnA SSEH N I S §§|L AFBiy U'N A L A T E HU E A G A AT0KU I L VOOR WARME EN DROGE VOETJES Wie een of meer schoolganger- tjes heeft, ziet weer met zorg de herfst en de winter in het land komen. Regen en nog eens regen ls zo wat de gewone gang van za ken en dat zal nog verergeren naarmate wij verder in de winter geraken. Warme overjassen en regenman tels zijn voor de dag gekomen om ons klein volkje warm en droog te houden, want ze hebben zo gauw een verkoudheid vast en dan kan het weken duren vooraleer alles weer in orde komt. Deze zorg om warme en tegen regen beschuttende kledij ls zeer aan te prijzen, maar in vele gevallen wordt uit het oog verloren dat ook de schoeisels in de winter bijzonder de aandacht vragen. Koude en natte voeten zijn bij het kind veelal het vertrekpunt van kwalen die soms lang meegaan en jammer genoeg een gans mensen- Horizontaal. Slgaarvormig luchtschip. 2. Binnen: ge meente ln Henegouwen; tel woord. 3. Duurzame plaat voor dakbedekking. 4. Stad ln Henegouwen; Ivoor. 5. Autoverkenletters van Turkije; een der kleine profeten; vogel product. 6. Boomloot; beest. 7. Rivier ln Brabant en Lim burg; kwetsuur. 8. Organi sche verbinding; pret; ver maak. 9. Meisjesnaam; lid woord; dubbele klinker. 10. Alk. van nummer; Instrumen tale compositie uit meerdere delen bestaande. Vertikaal. 1. Op sterven liggen. 2. Eenjarig paard; gemeente ln Westvlaanderen. 3. Loofboom; vocht dat zich bij een ontsteking afscheidt. 4. Gezamenlijke personen die ergens in dienst zijn. 5. Jongensnaam. 6. Rivier ln Duitsland; muzieknoot. 7. Zij die tot de adel behoren. 8. Rivier ln Antwerpen; woord door de priester uitgesproken bij het einde van de mis. 9. Hengsel; bulten. 10'. Ingeving. UITSLAG KRUISWOORDRAADSEL Nr 5 ZONDAG U NOVEMBER 11.00: Hoogmis. 20.53: 11 Novemberherdenking. Nult d'alerte fllm. DINSDAG 13 NOVEMBER 20.50: Reis naar de US A. J uplter komedie. WOENSDAG 14 NOVEMBER 20.50: New-York Express», fllm. DONDERDAG 15 NOVEMBER 20.50: Reis door Zwitserland. 21.10: Belgische franstalige uitzending. «De Mons au Borlnage». VRIJDAG 16 NOVEMBER 20.50: Het belfort en het klokkenspel van Bergen. 21.00: S.O.S. Grand-Mère», fllm. ZATERDAG 17 NOVEMBER 15.15: Kwartuur voor de vrouw. 21.30: Le Cabaret sous les Etolles», muslc-hallrevue. Iedere dag te 20.31 uur. télévlsle- journal. Zaterdag 17 November: 16.00: Harmonlkarecital. 16.15: Doris Day zingt. 16.45: Ons ver- zoekplatenprogramma. 18.30: Met de micro door Westvlaanderen. 18.45: Suite uit Carmen Georges Bizet. 19.20: Voetbalsportpraatje. 19.30: Marla-halfuurtje. HIER HET GROOTSTE, DOELMA TIGSTE KATH. HUWELIJKS- WERK. Vel. J. practijk. Streng geheim. Briefwis. Een eindeloze reeks huwelijkskandidaten voor U. Schrijf om docum. en lijsten naar: DE GELUKKIGE TOE KOMST, Postbus 11, DEINZE. Of: Postbus 381, Antwerpen. - Of: Postbus 231, Brussel I. (6955) temi kunsten tekenen. Het warme en waterdichte achoeleel is precies tegenwoordig voor menige huismoe der een heel probleem geworden. Op de buiten werd vroeger, en nu meestal neg, het geval eenvoudig opgelost: de houten klompen of holleblokken zijn inderdaad een warm en droog schoeisel. Dit ge bruik geraakt evenwel meestal op de achtergrond. Wat de schoeisels betreft, hebben Wij In het algemeen de keuze tus sen lederen schoenen en gummi schoenen of gummi-laarzeco. Van hygiënisch standpunt ver dient de lederen schoen de voor keur indien deze schoen werkelijk waterdicht ls en dat is een andere vraag. Hier komt een financiële kwestie om het hoekje kijken. Goe de waterdichte schoenen kosten tegenwoordig een aardige som geld en wanneer drie, vier ©i meer paar voetjes moeten geschoeid wordeh, dan neemt deze kwestie bedenke lijke verhoudingen aan. Ook vra gen lederen schoenen bijzondere zorgen bij nat weder. Meestal wór- Boven: een Engels model vit ge ranium-rode vilt versierd met een metalen gesp. In het midden: Parijs houdt van velours en beveelt daarom deze toque aan. De lijhen der zijkanten zijn met een rijtje namaakjuwelen versierd. Ten slotte nog een. zeer bevallige muts van Rose Valois uit Parijs, weèr het zwarte velours met een versie ring van namaakjuwelen. Als hoofd toon voor het komend wintersei zoen geldt de versiering met na maakjuwelen of met een metalen gesp. te dicht bij hét vuiur zet om ze snel droog te krijgen en dan ge beurt het dat ze na enige tijd ho peloos berdorven en alles behalve waterdicht zijn. Leder doét daarbij in nat wéder dubbel sleet dan bij gewoon droog weder. Daarom schaffen de huismoeders zich dikwijls gummi-schoeisels aan voor hun kinderen. Gummi-laarsjes en dito schoenen hóuden zeker de voeten goéd droog en dat is reeds een groot punt. Maar vergeet niet dat de huid der voeten ook een ademhalingsfunctie vervult in het organisme. Wanneer men lederen schoeisels draagt, gaat deze functie normaal haar gang want het Ieder is poreus en laat ae huid toe nor maal te ademen. Rubber evenwel sluit het water af doch ook de lucht. Aldus komen er bij het gebruik van rubber-schoeisels verschillen de nadelen aan het licht. De voet is omzeggen hermetisch van de bui tenwereld afgesloten en daardoor doet er zich gemakkelijk een zeker© verhitting voor. Het is nu wel een vaststaand feit dat de ene natuur hieraan meer onderhevig is dan de andere, maar toch zullen kinderen, die gans dé winter rubberlaarzen dragen, hieraan erg onderhevig zijn. Verhitte voeten doen daarbij dubbel sleet aan kousen en zelfs in dè zomer, wanneer rubberschoei sels reeds lang aan de bant gezet zijn, zal de huid der voeten n% regelmatig verhitten. Dat wil niet zeggen dat rubber schoeisels niet mogen gebruikt ww- den, want er is middel om ze op doelmatige wijze te gebruiken. Vooreerst zorge men ze filet te nauwsluitend te nemen, zodat de voet er gemakkelijk in zit. Een tweede voorzorg is deze schoeisels nooit te dragen zonder èen kléin tussenschoeisel onder de vorm Van een licht pantoffeltje uit zacht le der of desgevallend uit stof ver vaardigd. Zo ls er voor de voet vrije ruimte voorzien, hoé klein dan ook, om de ademhaling der huid normaal te laten gebeuren. GEVULDE EIEREN Kook harde eieren. Pel ze, en snijd ze ln tweeën. Neem er de dooier uit, stamp deze fijn, voeg er zout, peper, olie, azijn en een weinig mostaard bij, alsook enkele sneetjes zeer fijn gehakt Pray Bentos Corned Beef. Met deze zeer goed dooreengemengde elementen maakt men het vulsel voor de beide elerhelften. Strijk de bovenkant gelijk, en bestrooi hem met een weinig fijngehakte peter selie en kleine ajuintjes; bij gebrek aan kleine ajuintjes neemt men kie men van grote. Leg de eieren op een schotel en overdek ze met tamelijk heldere gelei. Dien koud op. VOGELS ZONDER kop MET KAMPERNOELIES (LOZE VINKEN) Neem zes dunne sneden kalfsvlees zo breed als een vrouwenhand. Maak een vulsel door het vermengen van enkele gehakte kampernoelies, twee sneden broodkruim, twee sneden fijngehakte gekookte hesp, een heel el. een weinig gehakte peterselie, zout en peper naar smaak. Laat het brood ln melk weken en druk het vocht uit. Meng goed. Doe ln het midden va.n elke snede kalfsvlees een bolletje van dit vulsel. Rol de snede op en bind ze toe. Verwarm boter, werp er de vogels-» ln én laaï ze aan alle kanten bruinen. Voeg er een bierglas water aan toe. Zet het deksel op de pot en laa.t gedurende een'uur trekken. Verwijder de touw tjes van de vogels, plaats deze laat ste op in boter gebraden broodkorst jes. Overgiet met saps waarvan de smaak verhoogd werd door een Lie- blg bouillon tablet in een weinig ko kend water opgelost, en dien op. KRACHTIG VLEESNAT VAN WILD Neem het ruggestuk en de billen van een haas. Bereid een krachtig vleesnat met de overige delen van de haas, een eetlepel Oxo bouillon en 2 1/2 liter water en ga alzo te werk: doe ln een kastrol 100 gr. zeer vet spekzwoord, een ul en een fjjn ge sheden wortel, het hazevlees en de Oxo bouillon. Giet er een glas witte wijn bij. Laat alles koken tot de haas mals ls. Haal het vlees en het zwoord uit de soep. Steek het overige door, bind met wat aardappelmeel en maak geurig met een glas madera. Met het hazevlees kan men 's ander daags vleescroquetten bereiden. Het aardappelmeel kan men vervangen door tapioca. Voet gehouden worden dan strikt nodig. Na de school' wórden ze veilig aan de kant gezet en vervangen door schoen of pantoffel. Zorg er voor dat de kinderen tij dens de winter droge, doch ook ge zonde voeten hebben. Talrijke gro te en kleine plaagjes kunnen aldus voorkomen worden. TANTE KOBA. Een halflange pelsmantel is al tijd, welkom. De uitvoering der mouwen is heel hieuw te noemen. De drie-kwart mouwen lenen zich goed tot het dragen van lange handschoenen. Bij grote koude kan evenwel de boord neergeslagen wór den. Een zeer practisch viodel. •Doodt hem! O f h 'J maakt 'ONS VAN KANT! WEEK VAN II NOVEMBER TOT EN MET 17 NOVEMBER 1951 H (rechtover O. L. Vrouwkerk) Tel. 200. 1 IN OVERGROTE KEUS jj Ristournozegels Vacantie en Reizen (3919)1 llll als het volgens de regels van wel levendheid hoorde. Ze vroeg daar om aan haar Mevrouw: Moet ik nu zeggen: Het eten is klaarof Het eten is opge diend Wel, Cato, zei Mevrouw, als het weer net zo is als gisteren, kun je best zeggen: «Het eten is weer aangebrand M'N BESTE VRIENDEN EN VRIENDINNEN, met deze aange brande kost zal ik maar de boeken dichtslaan met de wens van een ;ierige Zondag en tot de vol gende week! Het Manneke uit de Maan. Zondag 11 November: 9.10: Muziek voor wapenstilstands dag. 9.85: Mooie opnamen voor Jong en oud. 10.00: Concert door de Provinciale Harmonie der Oud- strijders uit Brugge. 10.45 Mooie klavlersoU. 11.00: Boekenschouw. 11.10: Zondagmorgen zonder zor gen. 11.30: Roger Snoeok aan het hamondorgel. Maandag 12 November: 13.15: Derde bedrijf uit Carmen, Georges Bizet. 13.50: Peter Kreu- der speelt. 14.00: Symfonieën van Jozef Haydn. 14.25: Het orkest Al- bert Sandler. 14.45: De vrolijke golf. 15.15: Halfuur voor de vrouw. 15.45: De Ramblers spelen. Dinsdag 13 November: 16.00: Het dansorkest Johny Wal ter. 16.30: In ons operettenthea- ter. 17.00: Nieuwe geluiden. 17.30: Kinderuurtje. 18.15: Een kwartuurtje draaiorgel. 18.30: Westvlaamse wetenswaardigheden. 18.45: Uit ónze Westvlaamse muziek- schat. 19.20: Voetbalsportpraatje. 19.30: Wielersportpraatje. —19.40: Rhythmclub. Woensdag 14 Novemher: 20.00: Onze bonte Woensdagavond. Uitgesteld relais va.n uit de feest zaal van het Sana De Loviete Proven. - Optreden van Xavier Gee- rolf en zijn troebadoers. 21.00: Lief en Leed ln het Pension hoor spel door M. Verhoeven. 22.00: Ons wekelijks opera'concert. Donderdag 15 November: 16.00: Optreden van het ensemble Roger Danneels. 16.30': Eerste sym fonie in C groot, Franz Schubert. 17.20: De vrolijke gólf. i7.45: Vioolrecital door Jacqueline Clarysse. '18.25: Gopak-Modest Moussorgsky. Londens symfonie-orkest. 18.30: Sociaal-economische problemen in Westvlaanderen, door.ïng. J.M.L. De- meyere. 18.40: Liederencyclus. 19.30: Halfuurtje voor de Jeugd. Vrijdag 16 Novemher: 13.15: Lichte inzet. 13.30: Voor lezing uit het werk van Westvlaamse auteurs. - Vandaag: Guido Gezelle. 13.45: Strijkkwartet in B groot, K. V. 358 Jachtkwarte, W. A. Mozart. 14.10: Beroemde zangei's. 14.30: De vrolijke golf. 15.00: Ons radio ziekenbezoek. 15.30: Ons refrein tjesalbum. Zie vervolg hiernevens m

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1951 | | pagina 9