VOOR POPERINGE EN IEPER
12
Niet alleen te
Clermont-Ferrand
D
Pater Lievens
Tm
^18
Bank van Roeselare
Rinchard op 19 November voor
het Assisenhof van Brabant
Luisterrijk herdenken van roemvol
Wapenfeit te loordscliote
fT
1/
Het stoffelijk overschot
van
ontdekt op het kerkhof
te lieverlee bij Leuven
Ingetogen 11-Novemberhulde aan de
IJzerhelden te Kaaskerke
Man doet dodelijke
te Vlamertinge
val
Prinselijk Wijk in het Grant-llerlogiloi
Het pensioenstelsel voor
de vrij verzekerden
Een eeuw geleden werd
Kardinaal Mercier geboren
r
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE-IEPER-WERVIK EN OMSTREKEN
ONZE 3 UITGAVEN:
ZATERDAG
Bladzijden
PRIJS t
NOVEMBER
3 Frank
1951
BUITENLANDS OVERZICHT
COmwille van Uw zakelijk belang
Omwille ven Uw eigen stad en streek
Omwille van Westvlaanderens Economische
Weerbaarheid
Handelt konsekwent
Vertrouwt al uw financiële bewerkingen
toe aan de WESTVLAAMSE BANK
de
"De geest van plichtsvervulling der IJzer-
jongens moet Vlaanderen opnieuw bezielen
Een misdadige geneesheer en acht mede
plichtigen zullen zich over negen misdaden
moeten verantwoorden
Kort daarop in de kliniek overleden
land der Zouaven herdenkt morgen Zondag
IS November, samen met de plaatselijke j';
Oudstrijdershond, dit heldenfeit
^OPDBUREEL en REDACTIE:
Poperinge Gasthuisstr. 19.
Tel. 9 Postcheckr. 47.63.60.
PLAATSELIJKE BURELEN:
leper:
P. BRAS-DEKLERCK
de Stuersstraat 4. - Tel. 445.
Nieuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstr.
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE
St-Alfonsusstr. 12. - Tel. 1523.
Veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Aangesloten bij het Verbond der
Belgische Periodieke Pers.
asm
HET WEKELIJKS
POPERINGE en IEPER (met Wervfk en randgemeenten).
ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten).
KUSTSTREEK Veurne-Nieuwpoort-Dtksmuide en randgemeenten)
47® JAAR
Nr 46
POSTABONNEMENT 1951:
België (tot einde 1951) 15 fr.
Belgisoh Congo 4 fr. p. week
Frankrijk Holland 4 fr. p. week
Andere landen 5fr. p. week
Verantwoordelijk* Uitgever:
J. Santen, Garthuiutraat 19, Poperinge.
EZKR dagen werd rond
gegaan op onze parochie.
Er is natuurlijk geen
enkele parochie in Vlaan
deren, al is ze maar een
halve... schorte groot,
waar ge niet wekelijks vragers,
klagers oü leurders ziet rondgaan.
«Voor 't Wit-Gele Kruis!» Een
paar jonge meiskes deden hun
rondgangvan huis tot huis.
't Wit-Gele Kruis? vroeg ik; en
hoe gaat het op uw tocht? Niemand
viel af, verschillende families kwa
men bij... we tellen reeds meer dan
de twee-derden van de gezinnen
opder onze leden.
Kon ik wel verwonderd zijn?
Toch een weinig!
'k Weet wel dat O. L. Heer van
alles zijn getal moet hebben, dat er
dwarsdrijvers zijn die niet mee
doen» omdat de anderen... mee
doen, dat er vrekken zijn die in
hun vrekkigheid veronderstellen dat
vrekkigheid en gezondheid een en
't zelfde zijn: maar toch!
Dan schoot in mijn gedacht dat
ik ergens iets gelezen had over non-
nekes en ziekenverpleging; ik had
het weigerlijk weggelegd en vond
het weer.
Ge weet, of g'hebt horen vertel
len, dat over vijftig jaar de nonne-
kes en de paters uit hun klooster en
uit Frankrijk werden gedreven om
eerst na de oorlog 14-18 te mogen
terugkeren. Nu gebeurt hetzelfde
achter het IJzeren Gordijn, ook
daar' worden de zusters uit hospi
talen, en gestichten verjaagd, uit
gedreven of naar concentratiekam
pen gevoerd.
It Zou eens willen weten hoe de
deken, de gebrekkigen en de oude
dutsen het nu stellen in die ge
stichten.
Maar... hier is de historie.
*t Gebeurde met een Engelsman,
Hilary St. George Sanders, van
Hentfield (Sussex). Die menheer
was de gewezen bibliothecaris van
het Engels Parlement. In een brief
aan het groot Frans blad Le Figa
ro» op 26 Juni laatstleden, schreef
hij dat de affiches van de Franse
spoorwegen die aan de Engelse toe
risten gewagen van de gastvrij
heid» in Frankrijk voor hem een
zeer bijzondere betekenis hebben
gekregen. De reden? Omdat hij
Frankrijk zoveel dank verschuldigd
is dat hij de schuld nooit zal kun
nen betalen of aflossen.
Het avontuur van die Engelsman?
Mr Sanders was naar Frankrijk
gereisd en verbleef in een van de
toeristenplaatsjes van de Massif-
Central. Daar werd hij nu plots
ziek. De dokter oordeelde dat de
hoge ligging van dat plaatsje in de
bergen1' niet geschikt was voor zijn
patiënt. Hij belde een kliniek op te
Clermont-Ferrand, bediend door de
Züsteirs van de Goede Herder. In
taxi, vergezeld van een verpleegster,
werd de zieke naar Clermont-Fer
rand overgebracht.
Bij zijn aankomst in de kliniek
stond reeds een professor gereed,
een bekende specialist, die de zieke
een medicament toediende, zo zeld
zaam en... kostelijk dat het slechts
voor de dertiende maal In Frank
rijk gebezigd werd. Tien dagen werd
hij dag en nacht verpleegd en ver
zórgd.
'Na tien dagen was de zieke vol
komen genezen en zou over Parijs
naar Engeland terugkeren. Eerst
een half uur voor hij de kliniek zou
verlaten kwam Moeder Overste met
bijna ontroerende schuchterheid
hem vragen of hij iets kon afdra
gen van de onkosten van behande
lingen en verblijf. Zo dat echter
niet kon... kom, dan zouden de zus
ters wel hun plan weten te trekken.
Mr Sanders begint zijn brief als
volgt: «Het zij aan een Engelsman
vergund uiting te geven aan zijn
gevoelens van dankbaarheid voor de
goede zorgen die hem bij een bezoek
aan Frankrijk in ruime maat ten
deel vielen
Hij eindigt zijn brief aldus-
«Waar ter wereld, behalve in
Frankrijk, zou aan een totaal onbe
kende vreemdeling, die zo ziek was
als ik, dergelijke liefdevolle verzor
ging geschonken zijn geweest
nonnekes zijn dat gewoon! Wij mo
gen wel zeggen dat we er niet tegen
kunnen, omwille van 'k weet al niet
wat, of omdat... «ons hert keert»!
Die nonnekes zijn dat gewoon. Ze
zijn zelfs gewoon blijmoedig en al
monkelen het minst aangename
werk te verrichten, een goed woord
van troost en courageer bij te
voegen.
Wij zijn gewoon niet meer te zien
wat we zouden moeten zien, niet
meer te waarderen wat anderen
heldhaftig vinden.
Daar dacht ik op als die meisjes
uit de geburen binnen kwamen om
't lidgeld voor 't Wit-Gele Kruis!
Toch zijn er zelfs op onze paro
chie een paar die vinden dat al die
nonnen nietsnutten zijn, die noch
voor school noch voor ziekenverzor
ging deugen... maar meer dan de
twee-derden zijn lid. 't Zal meer
worden dan twee-derden... maar we
moeten het. veelal eens ondervinden
lijk die Engelsman, daar te Cler
mont-Ferrand!
PÊ VLAMYNCK.
Na
die
moeizame opzoekingen,
in de maand Juli jl. begonnen, kan
men thans met zekerheid zeggen
dat het stoffelijk overschot van
Pater Lievens, uit Moorslede, terug
gevonden werd op het kerkhof van
Heverlee bij Leuven.
Pater Lievens behoorde tot de
generatie van Albrecht Rodenbach.
Zijn leuze: Vier moet branden
bleef hij altijd trouw. Na 7 jaren
zwoegen in de door hem gestichte
missie van Chota Nagpoer, in In
dia, waar hij 80.000 Indiërs bekeer
de, moest hij naar Vlaanderen te
rugkeren met een gebroken gezond
heid. Nog hetzelfde jaar, in 1893,
stierï hij.
Met zekerheid kon zijn stoffelijk
overschot geïndentificeerd worden,
dank zij een nauwkeurige studie en
foto-opnamen die tijdens zijn laat
ste levensmaanden en op zijn sterf
bed genomen werden.
Schijn en Werkelijkheid
Goossens, tot Aartsbisschop van
Mechelen. De wijding van de nieu
we Kardinaal ging met ongewone
luister gepaard.
Vooral tijdens de wereldoorlog
1914-18 werd de naam van Kardi
naal Mercier op ieders lippen ge
dragen. Hij was een voorbeeld van
moed en vaderlandsliefde. Zijn her
derlijke brief van Kerstmis 1914:
Vaderlandsliefde en Volharding
bezorgde de Kardinaal een onster
felijke roem Na de oorlog werd
hem door dé Natie en door gans
de wereld een verdiende hulde ge
bracht
Kardinaal Mercier stierf te Brus
sel op 23 Januari 1926. In het Ho
ger Instituut voor Wijsbegeerte te
Leuven werd op 10 October jl., ter
nagedachtenis van deze grote fi
guur, een plechtige academische
zitting gehouden.
DE HEER VISJINSKI
die door zijn eerste optreden in de
U.N.O. de optimistische stemming
gevoelig temperde.
VISJINSKI ZE! NEEN,
MAAR DACHT HIJ JA?
De U.N.O. is dus te Parijs weer
aan 't werk gegaan. Volgens het
officieel programma zouden twee
ernstige kwësties aan de dagorde
staan, waaronder Duitsland en
Korea. In werkelijkheid gaat het
steeds, en onveranderlijk, door alle
detailkwesties heen, om te zien en
te weten of er een verstandhou
ding kan groeien tussen het Oosten
en het Westen.
En die vradg vindt haar klaarste
uitdrukking ih deze andere vraagl
"bestaat er kans op een akkoord
inzake algemene ontwapening en
de controle daarop. Het is immers
al te duidelijk dat een steeds ver
der gaande bewapening in zich
tioee grote gevaren sluit: 1Dat
die wapens op een goeie dag ge
bruikt worden om een ruim stuk
van de wereld te vernietigen en
2) dat de volkeren der aarde tot
armoede worden gebracht door
steeds maar te moeten werken en
belastingen betalen voor zaken die
Kardinaal Mercier
Die Engelsman was een dankbaar
mens; een eerlijk mens, maar hij
zal wel geen Katholiek zijn. Want
er is geen Katholiek in de wereld,
die niet weet wat. a Zusters beteke
nen in hospitalen en klinieken, in
alle gestichten waar ziekte of mise
rie baas speelt.
Die Engelsman kon dat niet be
grijpen.
Hij zou eens moeten naar onze
gemeenten komen en de nonnekes
van het Wit-Gele Kruis zjen... dra
ven dag in dag uit, door droog en
nat, door reen en sleen't Zij
bijtende koude of brandend heet.
Hij zou ze moeten aan 't werk zien
in sommige huizen. Hij zou moeten
zien met welke hemelse patiëntie
de zieken worden verzorgd, vertroe
teld. Hij zou er stom-verbaasd op...
gapen!
Wij... we zijn dat gewoon... We
zien dat iedere dag, we vinden dat
doodeenvoudig en dood-natuurlijk.
Op 21 November 1851 werd te
Eigenbrakel geboren, Désiré-Joseph
Mercier, die later Kardinaal-Pri
maat van België zou worden en een
persoonlijkheid door gans de we
reld bewonderd.
Na schitterende studiën aan het
Sint-Romboutscollege te Mechelen,
vervolgens aan het Klein- en Groot-
Seminarie aldaar en aan de Hoge
school te Leuven, werd hij benoemd
tot Bestuurder van de Wijsbegeerte
aan het Klein Seminarie te Meche
len Nadien volgde zijn benoeming
tot Leraar aan de Universiteit te
Leuven waar hij met vier van zijn
leerlingen in 1890 het Hoger Xnsti-,
tuut voor Wijsbegeerte stichtte.
In Februari 1906 werd Kanunnik
Mercier door Paus Pius X aange
duid als opvolger van Kardinaal
(4114)
Over gans het land werd 11 No
vember, de wapenstilstandsdag die
een einde stelde aan de eerste
wereldoorlog in 1918, herdacht.
Iedere stad en iedere gemeente
deed in eigen kring deze her
denking, het is een vaste traditie
geworden.
Op het strijdtoneel zelf, waar
adch de Moet! grachten bevonden
die vier jaar lang door onze IJzer-
jongens bezet werden, leeft de her
innering aan 11 November 1918
het sterkst voort. In het IJzermo
nument wordt de gedachtenis be
waard van de duizenden die het
staakt het vurenniet mochten
beleven. Hun plicht stuwde hen
naar het hoogste offer dat zij
brachten voor land en volk. Daar
om voelt men alleen rond de Do-
denkrypt, het Heldcnkruis en rond
het puin van de vernielde IJzer-
toren, ten volle aan wat 11 No
vember betekent.
In slijk en modder hebben deze
eenvoudige frontsoldaten vier ja
ren lang gebeden en gestreden om
vrede, gesterkt door hun idealen
van plichtsbetrachting en stand
vastigheid. Op hun graven kwa
men thans hun strijdmakkers bid
den opdat Vlaanderen met dezelfde
idealen moge bezield blijven.
DE H. MIS «OPDAT
ZIJ RUSTEN IN VREDE»
In de mooi versierde kerk van
Kaaskerke droeg Z. E. H. Pastoor
Hebt ge >t nooit horen zeggen? Die |nu^fse Jpe JStf
sneuvelden. Door de kerkramen
De doorschoten Christus hij de Ingang der Krypt versierd met de
bloemenkransen van het IJcdevaartcomité en V.O.S. In het midden de
lauwerkrans die op 8 November werd neergelegd door de Verschaeve-
v*ienden hjj gelegenheid van het jaargetijde dat tot züp ziel ernst
jjpejd ppgediaiiGJ»
gleed milde zonneschijn in het
kerkje waar geen stoel onbezet
bleef.
Onder de aanwezigen bemerkten
wij de HH. Prof. Franssen, Voor
zitter van het Bedevaartcomité,
Clottens, Rombouts, Sterekens, Ga
by Vandeputte, Aertsens, Clauw,
Jef De Sehuyffeleer, Dr Lebeer,
Paemel De Vriendt, Karei Van
Cauwelaert, Van Kerkhove, Plat-
teau, Karei Auforoek, de Gebroe
ders De Winde, broers van de
IJzerheld Jules De Winde, de se
natoren Sobry en Feryn, dhr De-
smyter, schepen te Diksmuide, e.a.
Toondichter Renaat Veremans
begeleidde aan het harmonium de
kerkzangen.
Z. E. H. Pastoor Knudde hield
na het Evangelie een zeer treffende
en. diep Inslaande kanselrede. In
eenvoudige woorden schetste hij
hoe wij thans voor de zielerust
van hen komen bidden die het
grootste doodsgevaar trotseerden
omdat het hun plicht was. Het
is een hulde aan de standvastig
heid van hen die deden wat nodig
was voor de vrijheid van land en
volk. Indien Vlaanderen één eis
kan stellen, dan is het dat hun
ideaal: «Vlaanderen groot en
schoon te maken», ons volk zou
bezielen. De dodenkrypt waar zij
thans rusten, moet een bron zijn
waar ons volk de geest van plichts
vervulling uit put. plichtsvervul
ling zonder gemakzucht die tot
uiting komt in elke handeling en
betrachting. Telken jare komen
duizenden ter bedevaart en dat is
gced, maar die duizenden mceten
telkens een sprankel in zich mee
dragen van de offergeest en het
plichtsbesef onzer IJzerdoden. Men
spreekt ervan een nieuwe toren op
te bouwen, maar dit zal slechts
zin en betekenis hebben wanneer
ieder in zichzelf een toren op
bouwt van plichtsbewustzijn
Terwijl Renaat Veremans de
zachte tonen van O Kruise den
Vlamingdoor de stille kerk doet
zweven, schuift iedereen aan ten
offer. Bij de Consecratie klinkt
geen «Te Velde», alleen ruist
over de hoefden: «Mijn Vlaande
ren heb ik hartelijk 'liefterwijl
het Calvarieoffer vernieuwd worcit
voor hen die hun jong leven
offerden...
ZEGENING DER KRYPT
Ingetogen gaan de aanwezigen
na de H. Mis naar Vlaanderens
Dodenakker. Een oudstrijdersvlag
en twee bloemenkransen worden
voorop gedragen. De priesters met
de liturgische rouwgewaden ge
kleed, zijn voorafgegaan door het
processiékruis.
De wind speelt In de leeuwen-
vbwrgen dia rond da vernield a,
IJzertoren gehesen zijn. Bij de in
gang van de Krypt, vóór het beeld
van de doorschoten Christus van
Nieuwpoort, worden bloemenkran
sen neergelegd, nainens het Bede
vaartcomité door Prof. Franssen
en namens de Vlaamse oudstrijders
door dhr Clottens. De priester zingt
vervolgens het Liberaen gaat
daarna rond de Krypt om ieder
graf afzonderlijk te zegenen. Bij
iedere graftombe flikkeren twee
kaarsen en verlichten met een
schaarse gloed de halve duisternis
der Krypt. Deze godsdienstige
plechtigheid wordt besloten met
het gebed voor de Vrede van Dom
Modest Van Assohe en met het
gezamenlijk zingen van Onze
Lieve Vrouw van Vlaanderen
waarna de priesters de Krypt ver
laten.
TOESPRAAK
NAMENS DE OUDSTRIJDERS
Dhr Goyse, voorzitter van V.O.S.
Brussel, spreekt vervolgens de
aanwezigen toe. Zijn rede is een
striemende aanklacht tegen de
wijze waarop onze IJzerhelden ge
hoond werden door de aanslag op
de IJzertoren en door het uitblij
ven van de bestraffing der daders;
het is ook een bittere aanklacht
tegen de vervolgingen welke door
de repressie talrijke strijdmakkers
van 14-18 hebben getroffen. Spre
ker komt op voor een breed op
gevatte amnestie ten voordele der
oudstrijders die van hun rechten
beroofd werden.
Tenslotte houdt spreker een in
drukwekkende dodenappel en roept
de namen op van die dierbare do
den die in de Krypt werden bij
gezet.
Ingetogen verlaten allen de ge
wijde Krypt nadat gezamenlijk
Mijn Vlaanderen heb ik hartelijk
liefwerd uitgevoerd.
Over de IJzervlakte waait een
koele wind terwijl de zon alles In
licht en kleur zet. De Herfst wil
nog geen Winter zijn.
GEMO.
niets opbrengen en alleen op ver
nieling gericht zijn.
De rede van Truman, vóór de
opening van de zitting in het pa
leis Chaillot, alsmede het pldn der
Westmachten op de U.N.O.-verga-
dering ontwikkeld, gingen in die
richting.
Jammer genoeg staat op de
U.N.O. alles veel meer in het te
ken van de propaganda dan van
de werkelijke oplossingenAlles
ibat daar vooruitgezet of bestreden
wordt, wordt niet bestreden omdat
het slecht is of vooruitgezet om
dat het de enige formule is waar
mee men gebeurlijk vrede zou
kunnen nemen, maar omdat men
de wereldopinie, en vooral de opi
nie in beide blokken ervan zou
willen overtuigen dat de eigen lei
ders gelijk hébben.
De Amerikanen hebben het trou
wens deze keer zeer duidelijk ge
zegd,. Ze hadden er genoeg van de
Russen steedsmaar het initiatief
te zien nemen van vredesoffen
sieven Ze zouden het deze keer
eens zelf doen.
En ze deden het.
Maar vanaf het ogenblik dat
hun vredesplan in dat kader werd
gezet, en vanaf het ogenblik dat
het debat zich daarrond voor de
wereldopinie moest ontspinnen, was
het vrijwel zeker dat de Russen
zouden antwoorden: dat gaat niet:
wij zijn niet akkoord.
En nu kan men trachten de Uit
latingen van Visjinski gunstig of
ongunstig, pessimistisch of optimis
tisch te verklaren, een zaak is zeker
dat men op die publieke vergade
ring niet moet verwachten dat, het
Kremlin zal zeggen wat het denkt
of wat het wil.
Indien men ooit tot een akkoord
wil geraken, dan zijn wij met Chur
chill overtuigd dat men tot de oude
methode van de geheime diplo
matie zijn toevlucht zal moeten
nemen.
En dan mag men honderden
keren herhalen dat men van geen
gèheime akkoorden wil en dat de
drie groten géén akkoorden willen
afsluiten op hun eentje, aangezien
de Organisatie der Verenigde Vol
keren daar is om de Wereldproble
men te regelen, dat is allemaal
de realiteit en de practische mo
gelijkheden en moeilijkheden uit
de weg gaan.
Men draaie en kere het hoe men
wil: er bestaan maar twee moge
lijkheden. Ofwel wordt het spel
met de wapens Uitgevochten (en
dat beweert- iedereen niet te willen
ofwèl zet men zich rond de tatel
Om een akkoord te discussiëren. En
aangezien het altijd beter is een
slechte overeenkomst te bereiken
dan een goed proces te voeren,
Wil het practisch zeggen dat er
geen ernstige vredesmoaeliikheden
bestaan wanneer niet beide var
tijen bereid zijn een beetje water
in de wijn te doen.
Maar toegevingen kunnen nu een
maal moeilijk gedaan worden van
op de openbare tribune en ten
overstaan van een menigte opge
wonden supporters
Wij herhalen daarom dat we
geloven dat Churchill gelijk heeit
wanneer hii ivil terugkeren tot de
geheime diplömdtie en wanneer
hij. naast de openbare U.N.O.-ope
raties een discrete bijeenkomst met
Trürhah en Stalin wenst te be
leggen.
DOLLARS EN VREDE
Het gerucht dat vóór de Engelse
verkieztngén verspreid werd neemt
stilaan vaste vormen aan. Chur
chill zal in Januari 195Ï Truman
op het Witte Huis gaan bezoeken.
En het is niet al te moeilijk te
raden wat hij daar zal willen be
reiken. Hét kan met twee woorden
gezégd worden: dollars en vrede.
Op het stuk van de dollars vre
zen sommige commentators dat
Churchill het. zeer lastig zou kun
nen hebben. Welnu wij geloven dit
niet. En ziehier waarom.
Hij zal er ongetwijfeld als bede
laar aankomen, maar niet zonder
soliede argumenten om Amerika
aan te tonen dat het geld dat hij
vraagt geen aalmoes is, maar een
échte belegging.
Vanaf hét eerste uur van het
bestaan der nieuwe regering Chur
chill heeft die regering aan haar
bevolking en aan de gehele wereld
gezegd hoe slecht Engeland er
economisch voor stond Maar zij
heeft er onmiddellijk aan toege
voegd dat er geen spraak zou van
zijn enige vertraging of vermin-
dering te laten gebeuren in de
sector der wederbèwapening
Dit steekt dan tamelijk schril af
tegen de houding van andere At
lantische landen, die eerst willen
Weten hoeveel dollars zij zullen
krijgen vooraleer zich vast te ver
binden tot het verwezenlijken van
dit of dat militair programma.
Besluit dat er dan van zelf voor
Amerika uit voortvloeit: Engeland
SALAH EL DIN PASHA
Egyptisch Minister van Buiten
landse Zaken, die verklaarde dat
Egypte ten allen prijze zal door
zetten in de richting die het inge
slagen heeft.
zal steeds de trouwste bondgenoot
van de States zijn en alles wat
bijgevolg aan Engeland gegeven
wordt is zich zelf geleend
En indien er dan nog een zekere
tegenstand vanwege de Taftgroep
mocht te verwachten zijn. dan lean
men daar nog steeds aan verhel
pen door Churchill uit te nodigen
zelf het woord te nemen voor de
beide Kamers, zoals hij dat gedaan
heeft korte tijd voor Amerika in
de oorlog is getreden. En dan mag
men bij voorbaat zeker zijn van
het succes. Dés te meer daar som
mige inlichtingen ons toelaten te
veronderstellen dat Churchill naar
Washington za,l optrekken met ver
regaande politieke voorstellen.
(Zie vervolg blz. 2.)
De wagen der Zaak Rinchard begon te rollen te Nijvel, bij de
woning van Dr Patte, rechtover de H. Grafkerk, toen Dr Rinchard, uit
Eigenbrakel, in de nacht van 18 op 19 Februari 1949 zich schuldig
maakte aan een moordpoging op Dr Patte en op twee wachtmeesters
der Rijkswacht, Een met geduld en nauwkeurig uitgevoerd onderzoek
door Onderzoeksrechter Nijssens bracht het sinistere verleden van
Dr Rinchard aan het licht, die thans zijn misdaden terecht staat en op
het bankje gezelschap krijgt van 8 medeplichtigen.
In een Week-End Reportage: «De Psychologie van een Moorde
naar», gaven wij op 23 September 1950 een overzicht van de bedrijvig
heid die deze moordenaar, le docteur-mitraillettezoals een Frans
talig blad hem noemde. Ter inleiding van deze Assisenzaak, die wellicht
de indrukwekkendste dezer eeuw wordt, geven wij er hier een zeer
korte samenvatting van.
DE BANK DER BESCHULDIGDEN
Op de bank der beschuldigden
zullen 9 personen plaats nemen:
Dr Celestin Rinchard, 43 j. oud,
chirurg, gewezen hoofdgenees
heer van het hospitaal te La
Louvière, later hoofdgeneesheer
van eigen kliniek te Eigenbrakel.
Maurice Wauthier, 49 j., auto
geleider.
Désiré Vienne, 46 j., metserdien
der.
Lucienne Burion, 49 j., en haar
echtgenoot.
Fernand Carlot, 50 j., handelaar.
Emlel Balligand, 26 j., student.
Henri Lefebvre, 49 j., arbeider.
Eugeen Delval, 41 j., ijzerdraaier.
René Loiseau, 60 j„ koetswerker.
DE REEKS MISDADEN
De reeks misdaden, die aan deze
sinistere bende wordt ten laste ge
legd, is indrukwekkend. Hier volgt
er de opsomming van:
Verklikking van de journalist
Deberghe, uit La Louvière, aan
de Duitsers; ten laste van Rin
chard.
Moord op Camille Deberghe; ten
laste van Rinchard, echtgenoten
Carlot-Burion, Wauthier en
Vienne.
Het overleden slachtoffer
Leon Vanden Bussche.
Zaterdag 10 November is de 65-
jarige Leon Vanden Bussche, wo
nende Poperingesteenweg 2, te Vla
mertinge, toen hij naar zijn slaap
kamer wilde klimmen, zo ongeluk
kig van de trap ten val gekomen
dat hij enkele uren later in het
gasthuis te leper is bezweken
De ongelukkige, die geboren werd
op 3 Januari 1887, zou binnen en
kele weken op pensioen gaan en
aldus de verdiende vrucht genieten
van een leven hard werken als
losse arbeider. Zover zou het helaas
voor hem niet komen, want een
stom ongeval zou over zijn leven
beschikken
Met het middaguur had hij te
gen zijn vrouw. Vertriest Marie, ge
zegd, alvorens te eten eerst even
wat op zijn bed te gaan rusten.
Terwijl zij zich aan haar bezighe
den begaf trok hij de zoldertrap
op. Toen zij terug de woonplaats
binnenkwam vond zij haar echtge
noot aan de voet van de trap ten
gronde liggen. Enkele drup:'els
bloed liepen hem uit een wo de
aan het hoofd. Verschrikt liep zij
om hulp naar het aanpalend l'uis
waar haar schoonzoon en doe! bei-
Frans Deman-Hauspie wonen. De
man werd op zijn bed gedragen
en kwam enkele ogenblikken later
STAD WERVIK
Zaterdag, Zondag en Maandag
17-18 en 19 November,
in de lokalen der Kasteelstr. 25
Belangrijke
Tabak- en Landbouw
tentoonstelling.
Zie verdere Inlichtingen op
bladzijde 2.
Te Colm u' Berg. In hef Groot Hertogdom Luxemburg werd Dinsdag
6 November het huwelijk ingezegend tussen prinses Marie - Gabriclle
en graaf Koud van Holslein-Ledreborg. Hierboven beide prinselijke
Plesfel'SlWid.
tot bezinning Een dokter werd in
allerijl Verwittigd. Waar deze eerst
meende dat de val geen ergere ge
volgen zou hebben werd de man
toch naar het gasthuis van leper
overgebracht. Daar verloor hij al
spoedig het bewustzijn en gaf er
d.e geest Zondagmorgen te 1 uur.
Men meent dat een bloedstorting
in de hersens de dood moet veroor
zaakt hebben.
Hoe de val feitelijk gebeurd is
kan niet met zekerheid worden ge
zegd. De man moet, na de zolder
val open geduwd te hebben, zich
ofwel misgrepen hebben ofwel een
mistrap hebben gedaan, zodat hij
overzijds en met het hoofd voor
ten gronde is gestuikt. Van zo heel
hoog was dit niet, enkele treden
maar. Het toeval, dat thans eens
mild en dan eens streng is, heeft
hier gewild dat dit ongeval dode
lijke gevolgen heeft gehad
Eveneens in Kabinetsraad van
9 November jl. heeft de Raad ken
nis genomen van de voorstellen
van de Hr Minister van Arbeid en
Sociale Voorzorg ter wijziging van
het pensioenstelsel der vrij verze
kerden, overeenkomstig de beslui-
tn van de jongste Algemene Pari
taire Raad.
Moordpoging op de verpleegster
Aline Lebrun; ten laste van
Rinchard.
Valsheid in geschriften en ge
bruik ervan; ten laste van Rïn- I
chard en Lucienne Burion.
Granaataanslag op bewoonde
huizen; ten laste van Wauthier,
Vienne, Delval en Lefebvre.
Moord op Emiel Vandenborre;
ten laste van Wauthier en Bal- i
ligand.
Moord op de industrieel Robert;
Tavernier; ten laste van Wau
thier en Balligand.
Moordpoging op de genodigden
van Baron Snoy; ten laste van
Rinchard en Wauthier.
Moordpoging' op Dr Patte en,
twee wachtmeesters der Rijks
wacht; ten laste van Rinchard
en Loiseau.
De zaak Rinchard is verre van.
eenvoudig. Sommige zijner mede
plichtigen, waaronder vooral Wau-j
thier, hebben vlot bekend en brach-j
ten misdaden aan het licht die an-
ders zeker nooit zouden opgehelderd c
zijn. In bepaalde gevallen komt
Rinchard rephtstreeks in het ge-'.
drang, verklikking en moord ran"
Deberghe, moordpoging Lebrun, ge
bruik van va.lse geschriften, moord
poging op Dr Patte en de twee,!
wachtmeesters der Rijkswacht. In!
andere gevallen wordt Rinchard;
onrechtstreeks betrokken door de
plichtigen zelf. De debatten zullen
hierin meer licht moeten brengen.
De hoofdbeschuldigde die tijdens
het onderzoek een zwijgzame hou-'
ding aannam heeft meer dan eens;
beweerd dat hij op het Assisenhof!
zou spreken, Zullen er nog andere'
personen in het geding betrokken1
worden en zullen er zelfs politieke
personaliteiten in betrokken wor
den? Misschien doet de sinister©',
Rinchard, die liefst anderen voor
zich liet werken, nog belangrijke',
onthullingen.
GROTE FIGUREN IN TOGA
Raadsheer Mineur aal de debat1
ten leiden tijdens dewelke niet min'
der dan 300 getuigen moeten ge
hoord worden. Men voorspelt reedèj
dat raadsheer Mineur door de ver
dediging zal gewraakt worden daar;
hij als voorzitter van het militair
gerechtshof Aline Lebrun, die zo
gezegd als verklikster de doodstraf!
opliep, in voorlopige vrijheid deed
stéllen.
Advokaat-generaal Bondue treedt
op als openbaar aanklager.
Wanneer men de lijst der verde
digers overloopt, kan men besluiten
dat het een strijd zonder voorgaan
de zal worden. Wij noemen hier dé
voornaamsten
Voor Rinchard, Mr Hayoit di
Termicourt en Mr Collignon; voo:
Wauthier, Mr Rolin en Mr Collon;
voor het echtpaar Carlot-Burion;
Mr Marcel Grégoire, Mr Gilson en
Mr Lachapelle; voor Delval, Mr Mo
del; voor Balligand, Mr Tschoffen
en Mr Gougnard.
Voor de familie Deberghe. die zich:
burgerlijke partij stelt, zullen Mrï
Sasserath en Mr Bosser optreden.
Over de uitslag van dit proces
kan niets voorspeld worden. Alles
hangt er van af of men het als eeu
moordzaak of als een reeks verzets-;
executies gaat beschouwen. Tussen
beide maakt men onderscheid in
ons land.
Begin November 1914 lagen de
Belgische troepen, uitgeput na een
maandenlange aftocht, verschanst
achter de IJzerstroom, en spanden
hardnekkig hun laatste krachten
in, om ons overblijvend plekje
grond, tegen de Duitse overweldi
gers, te verdedigen. Doch hulp was
hoogdringend.
Daarom kwam het 1" regiment
Zouaven uit Noord-Frankrijk, om
de vijandelijke druk op onze moe
dige Piotten wat te verlichten, en
het nam stelling op de Westeroever
van het kanaal van de IJzer. Op
het grondgebied der aanpalende
gemeenten Noordschote - Merkem.
kregen deze Franse soldaten tot
bijzondere opdracht; de verdedi
ging van de brug de Drie-Grach
ten
Te 5 uur 's morgens van de 12 No
vember 1914, tijdens een dikke
mist, trachtten de Duitsers het ka
naal van de IJzer te overschrijden
en de verdedigingsposten der Zoua
ven aan de brug de Drie-Grach
ten te overrompelen. Om zijn
doel te bereiken gebruikte de vijand
een onmenselijke handelswijze door
de oorlo^swetten verboden; zij joe
gen krijgsgevangen Zouaven vóór
zich uit. en beschutten zich achter
die ongelukkigen.
De Franse schildwachben. hun
kameraden ziende naderen, aarzel
den het vuur te openen, toen plots
een der krijgsgevangenen een paar
geweldige sprongen vooruitliep, en
met luide stem riep; Maar schiet
dan toch, in Godsnaam, het zijn
de Moffen! Onmiddellijk daarop
schoten de Zouaven een algemeen
salvo, en deze kloekmoedige man
viel de eerste onder de kogels die
de aanvaller tot stilstaan bracht.
Men zal nooit de naam kennen
van deze held. die zijn schoon en
jong léven schonk voor het heil
'zijner wapenbroeders, en door zijn
zelfopoffering de list van de vijand
wist' te verschalken. Sedert 37 jaren
ligt zijn stoffelijk overschot ergens
bédolven aan de «Drie Grachten».
Hij is begraven geweest zonder toe
loop van volk; zonder lijkdienst;
zonder klokkengelui; zonder graf
tombe in Strenge, naamloze een
voud En iijist daarom is zijii offer
zo schoon in de ogen van wie enigs-;
zins nadenken kan, en in 't har!]5
van wie alle uiting van broederlijk)
meevoelen nog niet uitgedoofd ish
Het is het glorievol wapenfeit vat!
deze onbekende Zouaaf, dat d;
Bond der Zouaven van Noord- 1
Frankrijksamen met de plaat- 1
selijke Oudstrijdersbond te Noord^
schote in verbroedering zullen her-1,,
denken op Zondag 18 November '5F
PROGRAMMA
Te 9.30 uur: Rouwdienst voor dé 3
gesneuvelde Zouaven en Oudstrii; t
ders van Noordschote 1914-1918 m t
de parochiekerk. Nederlegglnt
van een kroon door de Hr Voort
zitter van de bond der Oudstri.idersj
Zouaven van Rijsel op het kerkt
hof. Nederlegging van een bloei
mengarve, door de Hr Omer Soet
nen. Burgemeester van Noordschote!
op de Engelse graven.
Te 11 uur: Ontvangst ten ge!
meentehuize van al de deelnemen
de Oudstrij dersbonden van het ge,
west. naar de Drie-Grachten s
opgeluisterd door de muzlekmaat!
schappij Ste Ceciliavan Men
kem. oiider het Ere-Voorzitterscha'
van Weledele Hr Baron De Conlnct
de Merckem, Burgemeester aldaar
Te 12 uur: Onthulling van dl
helden-gedenkplaat aan de Onbe
kende Zouaaf. Bloemenhuldei'
o. a. door het Gemeentebestuur va!
Noordschote. Toespraak door d
Overheden.
Te 13.30 uur: Gezamenlijk noen
maal in de zaal bij Prosper Call
liau, onder het teken der verbroe
dering van de Oudstrijdersbonde'
N oordschote-Ri jsel
OPROEP
Het Gemeentebestuur van Noorc
schote wenst dat de inwoners hu
huizen zouden bevlaggen op Zor
dag 18 November 1951, en vraat
dat gans de bevolking gulharti
het hare zou bijdragen tot het we
lukken van dit verbroederingsfees
Nog een bijzondere oproep won
gedaan tot de Oudstrijdersbondei
der omliggende gemeenten, opda
zij een afvaardiging zoüdeii sMjrei
ayet vlag,