Het Huis AU RENARD BLEU
AANBESTEDINGEN
Kruiswoordraadsel Nr 16
Voor U,
k Mevrouw
Ct verm
MAHIAK
ADERLATE Eff|
|§E SIS IEDEH
A S E MfTREDE
S T R I KgSiE S
T E V E E SgO H S
E jHE R A|H HUE
E A HE LI E Z E R
Uitslagen
Télé-Rljsel
RADIO KORTBtlJK
VOOR DE GASTVROUW
AU RENARD BLEU
po\S^>83 - RIJSELSTRAAT - MENEN
I S. P. R. L. Telefoon 565
Einde Seizoen
PROFITEER VAN DE GROTE TOEGESTANE
AFSLAG OP AL ONZE ARTIKELEN.
Altijd maximum kwaliteit aan de laagste prijzen.
HERSTELLINGEN - VERANDERINGEN VAN MANTELS EN
PELSEN VAN ALLE AFKOMST.
rpp- ADRES GOED OPMERKEN -^jjgjjjj
STIJGENDE BEDRIJVIG
HEID VAN MAILDIENST
OOSTENDE-DOVER
UW PLICHT
NAMIDDAGKLEED
NUTTIGE WENKEN
EN RECEPTEN
WNSSN. T>£2£ 6ROND£N B£HO-
■REN AAN EEN R'JK PERSOON
2>t£ V££L AANZISN HEEFT B'J
2>£-REGETtiN(S.NIEMAND ZAL
HET IN Z'jN HOOFD HR'JGEN
Hi ER EEN ONDERZOEN !N TE
STELLEN.. Nu,Di T TOESTEL HEB
IrC Nl£ UN ,yuN>^ON TNoR Ten r
MELDT U AAN 3'j NUMMER t
HONDERDZESTiEN EN ZOALS
GEZEGD,HOuDT U TE ONZER
BESCHIKKING jmgmjH
33
KORTE INHOUD:
Jean Pierre Grossar, oud-piloot, ls
thans werkloos. Op zekere dag ont
moet hij Eenée, een meisje waarvoor
hij veel belangstelling koestert, maar
zij kan nem niet uitstaan. BIJ haar
thuis wordt er een feestje gegeven
Een baron vraagt haar hand. doch zij
zegt reeds verloofd te zijn met zekere
Jean Pierre, die ze In Engeland leerde
kennen. Tot overmaat van ramp kom:
de oud-piloot, die ook Jean Pierre
heet, die avond bij haar aankloppen
En ledereen denkt dat hij de echte
verloofde ls. Renée doet. In het bij
zijn van de gasten, zeer verliefd, maar
wanneer ze later samen Is met Jean
Pierre, zegt ze hem dat alles maar
huichelarij ls. Toch vraagt Renée op
dat Jean Pierre op het kasteel zou blij
ven, totdat de baron vertrekt. Op ze
kere dag worden zij bij een tante
uitgenodigd en trekken er met het
yacht heen.
Jean Pierre keek omhoog en ont
dekte het visje. Het hing hoog in
de mast te glinsteren. De lijn was
in de vlucht blijkbaar rond de top
geslagen en het visje hing er nog
aan maar het leek een beetje van
streek, want het hing helemaal
roerloos. Jean Pierre lachte, iet
wat onzeker.
«De mast,» zei aij. «Natuur
lijk... Ik had het kunnen weten.
Ik had er aan moeten denken, dat
de mast achter mij stond.
Hij keek lachend naar Renée om
van haar de bevestiging te krijgen,
dat hij inderdaad had kunnen we
ten en dat het feitelijk de schuld
was van de mast. Maar Renée keek
strak voor zich uit en Jean Pierre
bleef even staan aarzelen en dan
begon hij met de roede te zwaaien
om de lijn los te krijgen. Hij kreeg
ze niet los. Hij ging aan do andere
kant staan, maar ook langs daar
ging het niet. Dan verzon hij erop
of hij in de mast zou klimmen. De
mast was nogal dun, en zo hoog
boven het water. En toen eerst
dacht hij eraan dat alle masten
naar beneden kunnen. Hij lachte
zich uit, draaide de mast naar be
neden, maakte de lijn los en liet
de mast terug omhoog.
Hij keek naar het visje en zag
dat het dood was. Hij gooide het in
het water en nam een ander. Dit
maal ging hij schuin naar achter
staan, hield met één oog de mast
in het oog, zwaaide de lijn en
zwiepte ze vooruit. De lijn zoefde.
Het visje beschreef een wijde boog
door de lucht en plonsde in het
water een tiental meters van het
schip verwijderd. Het was een
prachtige worp.
Jean Pierre ging nu helemaal op
de achtersteven zitten en liet de
lijn afrollen. Toen hij vijftig meter
afgelaten had, zette hij het katrol
letje vast, en ging zitten. Hij duwde
de roede stevig tegen zijn buik en
hield ze met beide handen om
klemd. Hij kon de lijn volgen tot
over de rand van het yacht, maar
hij zag niets dan de lijn, die strak
gespannen, rukkend door het water
sneed. Dan was er opeens weer
geen druk meer op de lijn.
Ha, kereltje,dacht hij sluw.
Ditmaal ben je eraan.
En hij begon snel en opgewonden
aan het katrolletje te draaien, en
toen hij dacht, dat hij wel dertig
meter opgerold had, keek hij triom
fantelijk om naar Renée, en riep:
Ik heb hem
En hij klemde stevig de roede
vast, omdat hij ieder ogenblik de
nieuwe schok verwachtte. Hij beet
zich op de lippen van spanning, en
hij lag krampachtig op de roede
als op een wild beest, dat hij slechts
met moeite in bedwang kon hou
den. De roede was anders niet wild
meer. Ze lag rustig in zijn handen,
en de lijn hing slapjes naast de
boot. Maar zo was het daarjuist
ook, dacht Jean Pierre, vastbeslo
ten zich geen tweede keer te laten
verschalken.
Toen hij echter minutenlang als
een arend op de roede had gelegen,
werd hij ongerust. En hij loste zijn
greep een beetje, en schudde eens
met de roeue. De lijn hing slap, en
ze bleef slap, en toen Jean Pierre
aarzelend aan het katrolletje be
gon te draaien, kwam ze gewillig
mee, veel te gewillig. En Jean Pier
re wierp een voorzichtige blik ach
teruit naar Renée cm te zien, of
ze hem in het oog hield. Ze hield
hem niet in het oog,- maar hij was
zeker dat ze alles zag. Hij haalde
de lijn boven, verder, en verder, en
ten slotte was ze er helemaal. Er
hing niets aan. Niets dan de haak.
En dat die haak er nog aan was,
dat was nog het ergste van al. Ais
de haak eraf geweest was, was het
de schuld geweest van de slechte
lijn. Nu kon hij geen enkele ver
ontschuldiging geven voor het
kwijtraken van zijn buit.
Hij kroop recht, keek nog eens
schuw haar Renée, en hing dan een
nieuw visje aan de haak. Hij gooi
de in, en ging opnieuw op de blok
aan de achtersteven postvatten.
Tien minuten duurde het. Dan
rukte de lijn weer strak.
«Nu ben je eraan,» gromde Jean
Pierre.
Hij schoorde zich weer met zijn
benen tegen de rand van het yacht,
en hield de roede met twee handen
vast. Er werd heftig gerukt. En
Jean Pierre had alle moeite van
de wereld om zich in evenwicht te
houden, en niet overboord te gaan.
Hij was echter niet van plan zijn
prooi een tweede keer te lossen, en
toen heel even de druk op de lijn
verzwakte, begon hij snel de lijn in
te halen. De haai werd echter wild,
en Jean Pierre moest opnieuw i:
twee handen gebruiken,om hem
bedwang te houden.
Ieder ogenblik dat de haai
zwakte, benutte hij echter om 8!
het katrolletje te werken, en t<*:
hij dacht dat hij nog hoogstens t'
meter of acht in te halen b»1
zwom de haal opeens naar b
schip toe, en duikelde dan de dier
in. De roede klikte om, de vn>'
onderkant trof Jean Pierre alsf:
kanjer van een uppercut tegen;
kin, en toen Jean Pierre weer
ogen opende, lag hij op zijn rug,
hij rook gin.
Open j" mond,zei iemand.
Hij deed het, en terwijl hij
deed, was het of ze met messen
zijn kaken sneden. Dan was
mond vol gin, en hij slikte om
te stikken, en dan zag hij, dat
née op haar knieën voor hem
'en dat het yacht stillag.
Hij keek rond, en zag, dat
opstond, naar de stu-urcablne
en het yacht weer op gang brs'
Hij kwam moeizaam recht, ent:"
te naar zijn kin. Het was of V
met een voorhamer op ges!*1
hadden. En hij vroeg zich nh
hem die vuile streek gelapt had'
pas als hij daar een hele tijd f
nagedacht had, herinnerde hij
dat het bij het vissen gebeurd'
en dat het de haai was gewe^
:<HET WEKELIJKS NIEUWS» Zaterdag 26 Januari 1952 Bladz. 12.'
DAT KINDERVERSTAND be
perkt is, bewijst wel het volgende:
Jantje vraagt aan moeder:
Moeder, verjaar ik op een
Maandag?
Ja, kleine Jan, zegt moeder.
Maar verleden jaar was het
toch op een Zondag! En toeko
mend jaar?
Zal het op een Dinsdag zijn,
jongen.
Zo! zegt Jantje, ben ik dan
geboren op elke dag van de week?
We hadden nog zo'n geval bij
de Janssens. D'r werd tot ieders
verbazing een drieling geboren.
Men legde ze in een wasmand om
dat men op deze overrompeling
niet was voorzien. De kleine Jef
werd naar vader gestuurd, die op
het land werkte, om hem het. ver
heugende nieuws mede te delen.
Jantie kwam bij vader en riep:
Rap, rap, vake, naar huis!
We krijgen voortdurend kinderen
De wasmand ligt al vol!!
KINDEREN OPVOEDEN? Ho,
ho, niet altijd zo gemakkelijk,
hoor. Overlaatst zei me een jonge
moeder:
Ik heb er zes, mijnheer. Zes
pronte en lieve kinderen, dat kan
ik u met de hand op het hart ver
zekeren. Van de grootsten heb ik
de laatste tijd niet zo veel zorgen
meer. Die groeien met Gods hulp
reeds uit de kluiten en beginnen
hun doen en laten al wijs te bere
deneren. Maar met de beide jong
ste, met mijn twee kleine meisjes
van vier en vijf, is het anders. Die
schreien namelijk tegenwoordig
voor een niets en zetten van de
ochtend tot de avond het. huis vol
onbehaaglijke muziek. Ik steek
dan wel mijn vingers in de oren
om er niets meer van te horen,
maar dat is blijkbaar geen oplos
sing. Integendeel. Want hoe meer
ik mil inspan om er geen aandacht
aan te verlenen, hoe meer hun
schreien mij irriteert. Het is wer
kelijk om er horendul van te wor
den.
Kunt u, mijnheer, me niet uit
leggen hoe dat komt? Ik versta er
niks van. Te meer daar ze vroe
ger, toen ze nog kleiner waren,
bPna nooit schreiden.
Daar sta ik nu zelf tegenover
die twee kleine muzikale meisjes
en zit ik, op mijn beurt, met de
vingers in de oren. Niet om hun
geschrei niet te moeten horen,
maar om er een uitleg voor te
vinden. Die uitleg is, volgens mij,
de volgende:
Toen uw twee kleine meisjes nog
in de wieg lagen, moeder, en hun
eten op tijd kregen en op tijd wer
den droog geleed, vonden ze 't niet
nod!" te schreien. Omdat ze altijd
automatisch kregen wat ze wen
sten te krijgen. Maar nu ze gro
ter zijn geworden, zijn ze opgeno
men in het voor hen reusachtige
leven van uw gezin en staan ze
als de hulpeloze kleinsten tegen
over hun zusters en broertjes. En
ze moeten zien dat ze hun bekomst
ook nu nog blijven krijgen. Mis
schien willen ze b.v. graag mee
spelen met de grootsten, maar la
ten deze ze van meet af aan of
na een korte wijl als lastverko-
pende konkurrenten opzij liggen.
En dan zien ze in hun schreien
hun enig en beste wapen. Ofwel
mogen ze meespelen, maar krijgen
ze slechts een zeldzame keer de
bal in hun handen. En ook dan
zullen ze algauw weer aan 't
schreien gaan. Op 't eerste gezicht
ziet gij, moeder, niet onmiddellijk
waarom, maar de reden bestaat
bestaat, altijd hierin: dat ze hun
eigen belangen verdedigen met het
enige wapen dat tot hun beschik
king staat. Hou ze maar eens goed
in de gaten in 't vervolg, moeder,
en ge zult het wel spoedig door
hebben. Voor kinderen is het
schreien vooral een wapen. Ook
tegenover u, moeder!
EEN TOERIST is op reis in
Zwitserland. Doet een uitstapje in
de bergen en, over de rand van
een steile rots heenkijkend, vraagt
hij aan de gids:
De mensen vallen hier zeker
dikwijls af, hé?
Nee, antwoordde de gids
droog, meestal hebben ze aan één
keer genoeg!!
M'N BESTE VRIENDEN, moed
blijkt eerst als men In de minder
heid is, doch verdraagzaamheid
wanneer men in de meerderheid
is. Onthoudt dit en tot later!
Het Manneke nit de Maan.
UITSLAG
KRUISWOORDRAADSEL Nr 15.
1 2 3 4 5 6'
TEKENVERHAAL HET WEKELIJKS NIEUWS
Nr 25
OCH IN PLAATS FAN ZICH AAN
,TE MELDEN. BEGINT V£ MAN
1D£ RAPIEREN VAN KUN TE DOOR
SNUFFELEN
HM
Taqfessor
Harenberg
is
HEEL
wat verder met zui
WERK DAN NUhl.DlE
TWEE KERELS MOGEN
ECHTER NIET
TOT B
VAREN BERG
GERAKEN
GAS- EN WATERLEIDINGEN
6 Febr. KOKSIJDE. Te 11 u.,
op de Dienst der Militaire Gebouwen-
Luchtmacht, Géruzetkazerne, Gen. Jac-
queslaan, Etterbeek, aanleggen van een
waterleiding naar nieuwe loodsen op
het Vliegveld te Koksljde. Bestek:
396.000 fr.
GRONDWERKEN
13 Febr. BOESELARE. Te 11 u.,
in 't Hoofdgebouw van Telegraaf en
Telefoon, 42, Paleizenstraat, Brussel
(4e verd,, lok. 20), leggen van onder
grondse telefoonkabels te Roeselare.
WEGENBOUW- EN
RIOOLWERKEN
29 Jan. MIDDELKERKE. Te 11
uur, ten gemeentehuize te Middelker-
ke, verbeteren van de Normandlaan.
Bestek: 220.000 fr.
31 Jan. WOESTEN. Te 11 u., ten
gemeentehuize te Woesten, onder
houdswerken aan buurtweg van groot
verkeer nr 104 (steenweg naar Pope-
rlnge), zijnde vertind steenslag of bl-
tumenbestrijkingen.
1 Febr. INGELMUNSTER. Te
11 u., op de Dienst voor Stedebouw, 15,
Beenhouwersstraat, Brugge, wegenis-,
riool- en beplantingswerken op de wijk
Nleuwstraatte Ingelmunster.
Bewoner van Denemarken: Iedere.
Horizontaal: 1. Gemeente
bij Roeselare: 2. Eveneens;
Engelse biersoort; uitroep van
afkeer. 3. Een der kleine
profeten; studeren. 4. Met
alle krachtinspanning trach
ten; afk. van Idem. 5.
Naaldboom. 6. Sneeuw-
schaats; voorstelling van Iets
ln zijn hoogste volmaaktheid.
7. Emmer; Ivoor. 8.
Zangvogel, ook zwarte lijster
genoemd; dapper. 0. Eer
bewijzen; theorie. 10. Be
kend kerkvervolger; vochtig.
Vertikaal: 1. Hoge vissers-
laars; bij malkaar; 2. Bede
vaartplaats in Oostvlaancle-
ren. 3. Gele aardsoort; be
woners van Ierland. 4.
Plechtige verklaring; Jongens
naam. 5. Muzieknoot;
vruchtbaar. 6. Beklagens
waardige toestand; gemeente
ln Westvlaanderen. 7.
8. Gesneden haan. 9. Bezlë; tijd
perk. 10. Blndzolen met banden om de voeten vastgemaakt.
BRUG- EN
WATERBOUWWERKEN
I Febr. NIEUWPOORT. Te 11
uur, op de Dienst der Kust, 69, Lan-
gestraat, Oostende, verwijderen van
overblijfselen van een wrak van vis
sersvaartuig, gestrand op een 400-tal
meter ten Oosten van de haveningang
te Nieuwpoort.
ALGEMENE BOUWWERKEN
15 Jan. WEVELGEM. Te 11 u.,
op de Dienst der Militaire Gebouwen-
Luchtmacht, Géruzetkazerne, Gen.
Jacqueslaan. Etterbeek, bouwen van
een controletoren op het vliegveld te
Wevelgem. Bestek: 227.000 fr.
J. VAN HOUTTE, Gullegem, 241.538
of 245.038 plus andere varianten; P.
Van Marcko, Tiegem, 252.320.
VERSCHILLENDE
II Jan. Te 11 u., op de Geweste
lijke Directie van Posterijen, 12, Vrij
dagmarkt te Brugge, vervoer van post
zakken en postcolll met autowagen,
tussen: 1) Koekelare-Ichtegem; 2)
Nleuwpoort-Veurne-Houtem.
1) VANDENBUSSCHE C„ Zuidburg
straat 64, Veurne, 4,50 fr. per Km.; 2)
MüYLLE C„ Markt 19, Ichtegem, 4.50
fr. per Km., 20 fr. per uur wachttijd
(niet voorzien); Ramboer J., Ichtegem,
5 fr. per Km.: Vannleuwkerke, ld., 5,50
fr. per Km.: Tyvaart S., ld., 6,00 fr. per
Km.; Cuylle A., Koekelare, 6,75 fr. per
Km.
ZONDAG 27 JANUARI.
11.00: Hoogmis.
20.53: Zichten uit het Noorden.
21.10: «Les Surprises du Wagon-lit
film.
DINSDAG 29 JANUARI.
20.50: Reis door de U. S. A.
21.00: Rebecca toneelstuk.
WOENSDAG 30 JANUARI.
20.50: Voor de vrouwen.
21.10: «Cap au Large», film.
DONDERDAG 31 JANUARI.
21.10: Vlaamse uitzending.
VRIJDAG 1 FEBRUARI.
20.50: Reis naar Engeland.
21.00: Jericho film.
ZATERDAG 2 FEBRUARI.
15.15: Kwartuur der vrouw.
21.31: «Het Noorden zingt», regionale
uitzending.
Week van 27 Jan. tot en met 2 Febr.
ZONDAG 27 JANUARI
10.03: Westvlaamse muziekmaat
schappijen voor onze micro: Concert
door de Konlnkl. Harmonie Slnt-
Leenaardszonen uit Bellegem.
10.45: Het mooie Vlaamse lied.
11.00: Boekenschouw. 11.10: Zon
dagmorgen zonder zorgen.
MAANDAG 28 JANUARI
12.00: Het Weens Bohemerorkest
speelt walsen. 12.15: Derde bedrijf
uit Mme Butterfly Giacomo Puc
cini. 12.40: Charlie Kunz speelt.
- 13.15: Concerto's van Ludwig von
Beethoven.
DINSDAG 29 JANUARI
16.00: Het kwartet Lucien Geklere.
16.30: In ons operettentheater.
17.00: Nieuwe geluiden. 17.30: Kin
deruurtje. 18.15: The Andrews Sis
ters. 18.30: Westvlaamse Wetens
waardigheden. - Dr J. Soete spreekt
over Grillige Woorden en grappige
Wendingen». 18.45:' Eerste Peer
Gyntsuite, Edward Grieg. 18.55:
Eigen mededelingen.
WOENSDAG 30 JANUARI
19.10: Het Regent Claasld Orches
tra. 19.20: Voetbalsportpraatje.
19.30: Uit de opera «De Vrijschut
ter van Carl Maria Von Weber.
20.00: Populair fonoprogramma.
21.00: Rond den Heerd, een program
ma waarin Willem Denijs vertelt over
de lotgevallen van Peegle van de
Roeselaarse Nieuwmarkten U het
luisterspel hoort van De Baby
door Oswald Valcmar. 22.00: Po
pulaire symfonische muziek.
DONDERDAG 31 JANUARI
16.00: Gezongen selectie uit «De
Lustige WeduweFranz Lehar.
16.25: Vijfde symfonie opus 54 ln
klein van Peter Tchaikowsky.
17.15: De vrolijke golf. 17.45:
Zangrecital. 18.25: Bird of love
divine - Haydn Wood. 18.30: De
kat ten kore. 18.40: Het orkest
Victor Sylvester.
VRIJDAG 1 FEBRUARI
10.03: Kwartet nr 15 opus In a
klein - Ludwig von Beethoven.
10.45: Beroemde vrouwenstemmen.
11.00Ons radioziekenbezoek.
11.30: Ons refreintjesalbum.
ZATERDAG 2 FEBRUARI
16.00: Ons verzoekplaten program -
ma. 17.30: Met de micro door
Westvlaanderen. Op bezoek bij de
Mllac. 17.45: Ons wekelijks opera
concert. 18.30: Marlahalluurtje.
In grijze jersey uitgewerkt is dit
het ideaal kleed der voorname
gastvrouw. De brede kraag is op
vallend. Een smalle lacqué-gordel
is het enig versiersel. Merk op dat
de rok over gans de hoogte met
knopen sluit.
M'N BESTE LEZERSSCHAAR,
het is verbluffend vast te stellen
hoeveel mensen er flauwhertig en
vreesachtig zijn. Ze schijnen ieder
een en allen te zullen verslaan, en
als het op de daad aankomt, dan
vinden ze allerlei verontschuldigin
gen uit om zich achteruit te trek
ken. Er is tegenwoordig te veel
bluf en te weinig durf.
Bluffen! Tegen de sterren op tot
het fantastische toe, maar durven!
Nee, dan vallen ze plots stil, ze
worden zo mak, zo vreesachtig, zo
flauwhertig tot het armzalige toe.
Iets durven aanpakken, dat is
eenvoudig-weg de moed hebben om
de gevaren te trotseren en spijts
alles daar te komen waar men wil.
Dat is heldhaftigheid! Dat is mooi!
Dat is te bewonderen!
Wanneer iemand die moed niet
bezit om dé moeilijkheden te over
winnen, dat hij dan asjeblief niet
zit op te scheppen over zijn talen
ten, zjin kracht, zijn durf, zijn on
verschrokkenheid, maar gewoon
weg zwijgt... zwijgt als een graf!
Ik breng hier een eresaluut aan
al onze vaders en moeders van
kroostrijke gezinnen, die met een
keiharde moed, geschraagd door
hun grote liefde voor hun kroost
en gelouterd door al hun zware
lasten, iedere dag van het leven
met beide handen blijmoedig aan
grijpen en afwerken kijkend
naar omhoog, aan Wien ze het
recht hebben te vragen: «Heer, zo
is het goed, maar geef ons de no
dige kracht! Zij zijn de grote
helden, voor wie men gerust
standbeelden zou mogen oprichten.
Ze hebben Carlsen, de zeekapi
tein, als een held triomfantelijk
ontvangen en toegejuicht Karei
Sys, de gazetten staan er vol van
maar wie schrijft er of spreekt
er van onze heldhaftige vaders en
moeders uit kroostrijke gezinnen?
Niemand! En toch... zij staan to
renhoog verheven boven een Carl
sen of een Sys of gelijk welk an
der zogezegde held.
Wie voor zulke mensen geen
eerbied en bewondering voelt, is
zelf iemand, die het leven niet aan
durft en de moed niet heeft om
moedig te zijn. Zulke lui doen best
met heel fewoon te zwijgen.
Aan vele weldenkende, maar al
te dikwijls flauwhertige en vrees
achtige lieden, zou men heden
daags het volgende mogen ver
tellen:
Een jonge Romeinse soldaat wei
gerde naar de slag te gaan. Hii
j-'-agde aan zijn moeder dat zijn
degen te kort was.
Ga toch maar, antwoordde
zitn onverschrokken moeder, is uw
degen te kort om de vijand te ra
ken, doe dan een stap verder!!
IK STOND over enkele tijd wer
kelijk voor een raadsel. Ik kwam
toevallig bij een moederke terecht,
nog een van de vele uitzonderin
gen, een mens uit de goeie, ouwe
tijd. We praatten zo een beetje
over koetjes en kalfjes, over de
slechte tijd, over de zedenverwil
dering der jeugd, over de reuze-
snelle vooruitgang van de wereld,
tot ik haar plots vroeg hop het
ging met haar oudste zoon>'
Goed zei ze, hij wint nu toch
eindelijk de kost voor me.
Zo! zei ik.
Ja, knikte ze, hij draagt de
peste van het heilig graf!
Wat? vroeg ik verbaasd, de
peste van het heilig graf?
Hier stond ik werkelijk voor een
raadsel.
Ja, mijnheer, zei ze, en hij
moet er wel 20 op één dag dragen!
Ik brak m'n hersens er op. Wat
zou dat kunnen zijn: de peste van
het heilig graf. Eindelijk begreep
ik, na een lange uitleg, dat het de
dépêchen van de telegraaf waren!
WIE GEZONDE KINDEREN
heeft, welstellend is en hen de no
dige opvoeding kan geven, is door
gaans geneigd zich met een geluk
kige zelfvoldaanheid te nestelen in
hun geluksatmosfeer. Men denkt
zo weinig, wanneer alles goed
gaat, aan anderen, die het min
goed hebben verwaarloosd wor
den en als schooiertjes langs de
straat slenteren. Schaapjes van
kinderen, die zo diep te beklagen
zijn. Ontmoeten we zulke kinde
ren, gaan we ze niet achteloos
voorbij, maar laat ons hart spre
ken en doen we aan die dutsen
goed, waar we kunnen. Ik heb er
eens zo eentje gezien: zijn kousen
kapot, ongewassen, diep-liggende
oogjes, een versleten vestje, dat
meer op een vod dan op een vestje
geleek, een bleek, mager gezichtje.
Het liep er te slenteren langs de
straat, doelloos en alles was van
hem. Ja, voor zulke kinderen is
de wereld van hen;
Gaten ln zijn kousen,
Gaten in zijn mouw,
Gaten in z'n schoenen,
Bibberend van de kou,
Zit ie op een stoepje,
Modd'rend in een plas,
Of hij maar alleentjes
Op die wereld was.
Of de auto's tuffen,
't Tramgebammel gaat.
Niets verstoort z'n aandacht,
't In zich zelf gepraat,
In 't vieze gootje,
Peutert hij tevree,
Laat paplerkens drijven:
Schepen op de zee!
Regen door z'n ruitje,
Regen door het dak,
Slaapt ie in z'n kribje
Onder 't voddenpak.
Droomt le van z'n pretjes,
Wonderlijk verhaal;
Rijke en arme jongens
Dromen allemaal.
Schooieren langs de wegen,
Hangen aan een tram,
Elke kar de zijne,
Elke stoep van hem.
Koning ln z'n lompen!
Koning ln z'n zin!
De wereld in een doosje,
En hij er midden in!
een meter of zes achter het schip.
Daar verdween ze in het glimmen
de spoor, dat het yacht door de
golven trok.
Jean Pierre hield oplettend de
lijn in het oog, en ock het water
hield hij in het oog, om te zien of
hij geen verdachte beweging zag.
En opeens zag hij, dat de lijn iets
ongewoons deed. Ze ging even naar
links, dan naar rechts, en dan met
een ruk stond ze strak.
Jean Pierre vloog onxhoog, en
schreeuwde; ik heb beet, schoorde
zich met zijn beide benen tegen de
rand van het schip, en leunde
achterover, terwijl hij met beide
handen krampachtig de snokkende
roede omkneld hield. Met zijn rech
terhand probeerde hij nu en dan
het katrolletje te bereiken, cm de
lijn in te halen, maar de haai was
zo woest, dat hij onmogelijk de
roede met één hand kon houden.
Dan opeens was er geen weer
stand meer, en Jean Pierre die met
zijn volle gewicht aan de lijn had
gehangen, tuimelde met zijn benen
omhoog achterover het dek op. Hij
bonsde tegen de stuurcabine, vlak
achter de hielen van Renée, en Re
née keek naar beneden, en vroeg:
Wat zoek je?
Hij is weg,riep Jean Pierre.
Ik had hem goed vast. En ineens
loste hij. De haak moet 't begeven
SOLDEN
Onze leuze:
verkoopt in volle vertrouwen en waarborgt de nieuwste
modellen. Teruggave van 10 aan Oudstrijders, Oor
logsinvaliden en Staatsagenten.
REISKOSTEN VERGOED BIJ AANKOOP.
BEZOEKT ONS ZONDER VERBINTENIS.
Magazijnen open gans de Zondag Gemak van betaling
Goedkoper dan in Frankrijk
(4729)
haastig zijn armen rond.
Hier lig ik goed,dacht hij.
«Als ik nu de lijn kan inhalen,
ben ik gered.
Hij lag met zijn lichaam op de
roede, en de haai had goed rukken
en snokken, de roede begaf niet.
Maar zo kon hij niet bij het ka
trolletje. Hij bracht de lijn voor
zichtig een decimeter of twee voor
uit, en op een ogenblik dat de druk
op de lijn iets minderde, begon hij
snel aan het katrolletje te draalen.
Het ging prachtig. Tot hij bij een
nieuwe snok weer zijn twee han
den nodig had, om de roede vast
te houden. Hij keek voorzichtig
hebben. Ik ben zeker, dat de haak
er slecht aanstond.
Hij keek naar de roede, die hij
nog in zijn rechterhand had en op
eens kwam die roede tot leven, ze
draaide in zijn hand lijk een mo
lentje, en ze sloeg hem met een
smak tegen de kin.
Au! riep hij.
En hij het verschrikt los. Maar
dan begreep hij ineens, dat het de
haai was, en hij wierp zich op de
roede, en klampte er zich met beide
handen aan vast. Hij lag plat op
zijn buik, en werd een meter ver
meegesleurd, tot hij tegen een
meerblok aanbonsde. Hij sloeg er
477.788 passagiers in 1951.
In de loop van het jaar 1951 be
droeg het aantal reizigers in bekt
richtingen, die zich hebben inge
scheept aan boord van de mail
boten Oostende-Dover: 477.788. De
mailboten hebben 18.426 auto's en
12.362 ton goederen vervoerd.
Ten opzichte van het Jaar 1950
is het vervoer met ongeveer 140 t.h-
gestegen.
Een mooi namiddagkleed komt
altijd te pas. Zwarte wol krijgt de
voorkeur voor dit model. Als bij
zonderste kenmerken dienen ver
meld de practische ritssluiting en
de rok in plissê. De brede lederen
gordel is onontbeerlijk.
VROUWENHOEKJE
De wereldpers heeft zich gedu
rende meer dan twee weken bezig
gehouden met het avontuur van
de zeekapitein Kurt Carlsen. Een
stoere zeeman is hij, die helemaal
niets over zich zelf heeft van een
sentimentele fat of van een film
ster.
Het verhaal van zijn avontuur
met de Flying Enterprise heeft
van hem een figuur gemaakt van
legendarische grootheid. Toen op
29 December de storm zijn schip
tot een hulpeloos wrak kapot beuk
te bleef Carlsen alleen achter om
het goed van anderen, dat onder
zijn hoede stond, te beschermen
zolan^ er nog een greintje kans
over bleef schip en lading ln een
haven binnen te loodsen. Passa
giers en bemanning waren eerst
onder zijn kalme leiding gered tot
de laatste man. Dertien dagen lang
zwalpte hij rond op een ontketen
de zee, slechts dezes laatste dagen
kreeg hij gezelschap van de moe
dige Kenneth Dancy, maar in het
zicht van de haven moesten bei»1"
voor het noodlot de duimen leg
gen. Carlsen en ziin maat, konden
op het nippertje gered worden en
zagen de Enterprise onder hun
ogen in de golven verdwHnen.
Iedereen vindt die Carlsen een
sympathieke kerel en toen Fill weer
veilig aan wal stapte was er nie
mand die woorden genoeg vond
om bet. maar altijd te herhalen:
«wii ziin fier op u... Carlsen ant
woordde op al die lof slechts dat
én-v «ik heb mijn plicht gedaan».
D'e woorden ziin het reisver
haal over een troosteloze en een
zame tocht. Tlij ziin het motto van
een man die gedurende dertien
dageh en dertien nachten ieder se-
conde de dood voor ogen zag als
een bestendige bedreiging. Alleen
zijn plicht verbood hem aan eigen
veiligheid te denken omdat hij zijn
plicht als de hoogste wet be
schouwde ln zijn leven.
Het komt maar zelden voor dat
de wereld een Carlsen als voor
beeld gesteld krijgt en het zou ze
ker jammer zijn moest deze Carl
sen alleen maar de herinnering
achterlaten van een bewogen avon
tuur zonder meer. Hij zelf zorgde
er voor dat het anders zal gaan
en dat de wereld de herinnering
meedraagt van de volbrachte plicht
en niets anders.
Waar een huismoeder van 's mor-
gens tot 's avonds slaaft en de ge
volgen van een gezonde levenabe-
schouwlng tot het uiterste aan
vaardt ls het ook alleen de plicht
die als richtlijn dient. In deze
tijden van gemakzucht is ook
deze plichtvervulling zeldzaam ge
worden. Het zal misschien nooit
van ons gevraagd worden dat wij
dagen aan een stuk ieder seconde
ons leven moeten op een wipplank
stellen die ieder ogenblik naar de
fatale kant kan overslaan. Wij
moeten echter wel in ons de b».
slistheid meedragen dat ieder ogen
blik te aanvaarden wanneer onze
plicht dit vereist.
Daarom is het goed aan ons le
ven een vaste plooi van plichtsbe
trachting te geven, niet door uit
zonderlijke daden, maar door Iede
re dag en ieder ogenblik te doe»
wat wij moeten zonder toegevin
gen tegenover ons zelf.
Indien wij ons karakter op deze
wijze vormen bestaat er geen ge
vaar dat wij zullen twijfelen wan
neer wü voor zware beslissingen
staan. Dan zullen wij ook kunnen
handelen zoals die legendarische
kapitein het deed en alleen onze
plicht doen, niets anders dan onze
plicht. TANTE KOBA.
ITA! IAANSE SOEP
Snijd een ajuin in dunne schlif.
jes en laat ze in boter fruiten tot
ze goudgeel zijn. Giet er 1 liter
bouillon bij (1 liter kokend water
waarbij 1 soeplepel Oxo). Voeg er
125 gr. rijst bil. De soep moet dik
ziin. Doe er bij: een weinig saf
fraan, boter en fijn gemalen par
mezaankaas. Neem de soep van 't
vuur en voeg er een weinig kruid
noot en peper bij.
EIERKOEK MET GEHAKTE
TUINKRUIDEN EN CROUTONS
Bereid fijngehakte tuinkruiden
en laat kleine broodblokjes inrund:
vet bruin worden. Maak een goeds
eierkoek, voeg er de gehakte it-
den bij, en vul hem alvorens duh-
bel toe te vouwen, met de brood-
brokles en kleine stukjes Fray
Bentos Corned Beef.
WIJTING MET TOMATENSAUS
Kies een zware wijnting vooi
dit gerecht. Maak hem schoon er.
verdeel hem in sneden. Wentel dr
schijven in bloem en laat ze ii
vet fruiten. Doe wat boter in eer
ander pannetje, alsook een klei»
doosje dubbel cencentraat van To
maten Liebig, giet er wat w;
wijn bij, strooi peper en zout op
de saus en giet ze over de sneetje:
wijting.
