it is nog
een andere Brug
Koning GeorgeVI bijgezet
in Windsor-kapel
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE - IEPER - WERVIK EN OMSTREKEN
ZATERDAG
Bladzijden
PRIJS
3 Frank
FEBRUARI
1952
BUITENLANDS OVERZICHT
De werkloosheid
in Wesfvlcsanderen
WIT EN ZWART
ZOU HET WAAR ZIJN
HOOFDBUREEL en REDACTIE
Poperinge Gasthuisstr. 19.
Tel. 9. - Postcheckr. 47.63.60.
48' JAAR
PLAATSELIJKE BURELEN:
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE,
St-Alfonsusstraat 12. - Tel. 1523.
leper:
P. BRAS-DEKLERCK,
de Stuersstraat 4. - Tel. 445.
Wervik:
ROGER PECTOR,
Leiestraat 11. - Tel. Komen 491.
Veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Nieuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstraat.
POSTABONNEMENT 1952:
België (tot einde 1952) 125 fr.
België (6 maand) 70 fr.
Andere landen 4fr. p. week
ONZE 3 UITGAVEF;
POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten).
ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten).
KUSTSTREEK Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten)
Verantwoordelijke Uitgever:
J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge
Aangesloten bij het Verbond der
Belgische Periodieke Pers
Twee grote fabrieken te
Menen en te Lauwe getroffen.
Duizend arbeiders werkloos.
De werkloosheid in Westvlaande-
ren stijgt nog steeds en deze maal
werd de streek van Zuid-West-
vlaanderen, nl. deze rond Menen,
getroffen. In onze grensstad Menen
werd op Zaterdag 16 Februari, een
grote fabriek, zijnde de Emaillerie
S. A. Laminoirs de Thiméon, gele
gen in de Kortrijkstraat, verplicht
tot verdere bevelen, haar poorten
te sluiten, waardoor meer dan 300
werklieden, welke er werkzaam zijn,
zullen werkloos vallen. Het gaat
hier om een fabriek waar men
voorwerpen van huishoudkundige
en uiteenlopende aard emailleert.
Anderzijds moet in de streek van
Menen, in de gemeente Lauwe, een
textielfabriek, de inrichtingen De
Witte-Lietaer, gedeeltelijk het werk
stilleggen zodat ongeveer 750 werk
lieden op de 1.500 welke er werk
vinden, hun gewone bezigheid zul
len moeten stopzetten. De oorzaak
dezer sluiting is het te kort aan be
stellingen.
Wat de vlasnijverheid der streek
betreft, deze bevindt zieh ook in
een kritiekere toestand, gezien het
verbod van uitvoer naar Frankrijk
EN, zoals ieder jaar, komt
As-Woensdag terug.
As-Woensdag en de...
Vasten! Om bang van te
zijn! Of hebben we niet
Jaren gevast, omdat we wel niet
anders vermochten, onder de oor
log? Er waren wel uitzonderingen,
maar die hadden geen... dispensa
tie gevraagd aan hun biechtvader,
zo zegt Fiel, die bij de... grote vas
tere was, hij en zijn bende jongens.
Er-wordt nu nog gevast; vraag het
maar aan de spekpater! Er wordt
nu nog gevast, nog altijd wordt de
buikriem gespannen. Kijk maar
naar Engeland waar het vlees
danig op rantsoen is gesteld, 't Is
de Kerk niet waarachtig, noch de
Koster die 't rantsoen afweegt in
Engeland.
De Vasten?
Pé, zegt Fiel. ge schreeft over
veertien dagen over die lange brug
ge, die ligt of liggen moet tussen
ons en onze jongens in Duitsland.
Nu kunt ge over een brugge schrij
ven die nog veel groter is, veel lan
ger. Aan die brugge werkt ieder van
ons, ieder die nog een hart in zijn
lijf heeft, van As-Woensdag tot
Pasen... dat is de brugge tussen ons
en O. L. Heer. We zijn allen maar
flauwe ambachtsmannen, Pé; na
Pasen zullen we er wel voor zorgen
dat die brugge toekomend jaar weer
hersteld moet worden of heel nieuw
gebouwd. Zo zijn wij, maar dat lui
de zeggen durven we niet. We pein
zen het wel van anderen, maar ons
eigen kwaad verduiken we, of ber
gen het weg op de... zolder van ons
binnenste.
't Gaat dus over die andere
brugge!
As-Woensdag!
Vroeg in de morgen in volle
duisternis nog begint de tocht in
alle parochiekerken... de tocht van
allen, ouderen en jongeren, kleinen
en groten die aanschuiven in lan
ge rijen en op hun voorhoofd het
askruisken laten tekenen van stof
en as zijt gij gemaakt, tot stof en
as keert ge terug
Dat weten we, zonder het te moe
ten leren.
't Is omdat ze het te goed weten,
maar het anders... wensen, zo zegt
Fiel, dat de nieuwe slimmeriks die
dag de kerk en dat kruiske voorbij
lopen. Ze wensen het andere, ze
willen er niet- aan herinnerd wor
den dat ook hunbolle ne keer
zal t'enden gelopen zijn.
't Is maar goed dien dag mee te
gaan in de lange rij, te denken aan
die lange brug die u verbindt met
een ander leven, waar ge, geren of
npde toch eens terecht komt. Daar
nooit aan denken? Zou dat werke
lijk modern zijn? Ik, zegt Fiel, ge-
löve dat er danig bang van zijn
en heel die moderne grootdoenerij
best tekent. Ze zullen zij precies
lijk ik en gij, Pé... eindigen en zul
len evenveel meedragen naar de
overkant. En toch, 't is daar dat
het nijpt; leven alsof er nooit een
einde aan kwam, geld verdienen,
geld opstapelen, leute maken en
leute... zoeken; zonder eens na te
denken, omdat dat nadenken een
aardige smaak en reuk heeft.
Ons askruisken? deinzet van die
tijd, waar we onze lange brug bou
wen. Een boetekruiske op de kop
van mensen die wel weten dat zij
boete moeten doen, hun schulden
moeten betalen, hun straf verdie
nen en er nog gemakkelijk van af
komen door die vrijwillige boete.
Vasten? Naar vermogen! 't Wordt
nog, Goddank, zoveel gedaan, in
't stille, in den duik. Die 't doen, lo
pen er niet mee te koop, vertellen
het niet aan de buren, laten het
niet uitzenden over de radio. Maar
er wordt nog gevast en er wordt
nog onder de Vastentijd aan boete
gedacht en aan boete... gedaan!
Daar niet te veel over schrijven,
vermaant Fiel. Pé, zegt hij me, on
ze mensen weten wel hoe ze dat
moeten doen en ze zijn zo fljnessig
daarin. De een laat wat een andere
doet, een andere doet wat een an
dere niet zou kunnen... onze men
sen zijn fljnessig, elk bouwt op zijn
manier aan zijn brug, dat is per
soonlijk werk!
Toch bouwen we een stuk brug
saam.
De Vastentijd sloeg zijn eigen
stempel op de parochie of gemeen
te. Na... Vette Dinsdag lag het la-
waaileven, het vette leven stil. Er
kwam een enkele verpozing, met
half-Vasten.
Zouden we dat stuk oude traditie
niet eerbiedigen, of weer in eer her
stellen. Twee maanden onderbre
king van een lawaai en geweldle-
ven, zoals we dat nu kennen... zou
dat geen deugd doen? Een weinig
rust waar er geen rust meer is?
Hoe dikwijls verveelt u al dat ge
rucht, lijk 't eeuwig gezaag van
radio's die openstaan van voor het
dag is, tot de late avond, van orgels
die altijd maar door... draaien, van
luidsprekers die schreeuwen in de
kermisweken.
Een verpozing in 't lawaai-leven!
een weinig ingekeerdheid, of heb
ben we dat niet nodig? een ogen
blik naar binnen leven en niet al
tijd naar buiten.
Saam aan de brug bouwen:
's Zondags zien we in de kerk de
Kruisweg-staties hangen! Ik en
Fiel knielen gewoonlijk dicht bij de
derde statie!... Nu weet ge hoe ver
we onze plaats... gereserveerd heb
ben! Nu zovelen... werkloos zijn
zou er, wanneer de Vrijdag de
Kruisweg wordt gedaan door de pa
rochiepriesters, niet meer volk, niet
meer... mannevolk in de kerk kun
nen zijn, al was 't maar om hun
eigen werkloosheids-kruisweg ge
makkelijker te leren verdragen?
De kerk liep vol onder het passie
sermoen. Ze liep vol! Waarom loopt
ze niet meer vol?
De brug tussen ons en de Lieve
Heer! Te horen, te overwegen wat
Hij deed, wat Hij leed voor ons,
welk voorbeeld Hij ons daar gaf!
Dat hebben we te overdenken, te
overwegen om te weten, om uit te
cijferen hoe groot onze schulden
wel zijn tegenover Hem en te klaar
der in te zien onze eigen schuld zo
we de brug misschien helemaal af
braken of opgeblazen - hebben.
't Is nodig die grote brug te her
stellen of te herbouwen; de gepaste
tijd voor dat werk? Van As-Woens-
dag tot Pasen!
PÉ VLAMYNCK.
In de volle klaarte van machtige schijnwerpers tekent, machtig en
majestatisch, de stoere toren van St Bertinuskerk te Poperinge zich af
in het nachtelijk duister. Deze prachtige verlichting luidde de feeste
lijkheden in van de plechtige aanstelling van Z. E. H. Geldof als
Pastoor-Deken, die Zondag II. plaats had.
WILLIAM H. DRAPER
de nieuwe particuliere secretaris
van Truman in Europa, die op de
beraadslagingen van de Atlantische
Unie te Lissabon, tegenwoordig is.
ook (de R.P.F.) die een nieuw
Frans nationalisme huldigen en
die, evenals sommige Duitsers,
niet houden van een Europees
leger waarin hun absolute mili
taire onafhankelijkheid zou ver
loren gaan.
Op het ogenblik dat we dit
schrijven is de kogel te Parijs nog
niet door de kerk. Deze voormid
dag immers moet de stemming
doorgaan over de laatste tekst
van de resolutie die door de rege
ring aan de Assemblée werd voor
gelegd, en waarin een aantal voor
waarden bij de verwezenlijking
van het Europees leger worden
opgesteld.
Vermoedelijk zal de Nationale
Vergadering, mits die voorwaar
den, het plan Pleven goedkeuren,
al mag men zich, na de weder
waardigheden van de laatste d
gen nog aan alles verwachten.
Als men het dan op de keper
beschouwt, dan komt men tot d
ontstellende conclusie dat iedereen
spreekt over een Europese ge
meenschap. maar dat in de grond
de essentiële voorxoaarde, om die
ooit te kunnen tot. stand brengen,
in grote mate ontbreekt, nl. het
wederzijds vertrouwen.
Tot nu toe geeft geen enkel land
de indruk dat het. werkelijk uit
liefde trouwt, met zijn volle
goesting en overtuiging. Het geeft
veel meer de indrul: van een ver
plicht huwelijk waarvoor geen van
allen veel voelt.
In andere woorden: m.en spreekt
over Europa en men is voorstan
der van een Verenigd Europa
op voorwaarde dat het nationaal
ideaal daar beter bij gediend wordt
en dat de nationale verzuchtingen
er door voldoening krijgen.
En wat daarbij verder te be
treuren valt, is dat in elk land de
oppositiepartijen blijkbaar in de
onmogelijkheid verkeren nog met
gezond oordeel te redeneren en
zaken van algemeen nationaal en
gemeenschappelijk Europees be
lang niet anders kunnen bekijken
dan door de bril van hun politieke
strijd tegen de nationale regering.
Dat is zo in Duitsland, dat is
zo in Frankrijk.
En het zou een mirakel mogen
genoemd worden indien het zo niet
zal worden in België.
Of hebben wij al niet gezien dat
de socialisten in de Senaat tegen
het Schumanplan gestemd hebben
nadat zij er gedurende maanden,
zowel op nationaal als op inter
nationaal plan, de grote trom voor
geroerd hebben.
Voor onze Belgische marxisten
is de zaak zeer eenvoudigzij kun
nen het niet verteren dat zij niet
deficitair is,... wijl de spoorver
binding Ieper-Roeselare
daarentegen voor de N.M.B.S.
renderend is. We kunnen in ver
band daarmee melden dat thans
die zaak door bepaalde personen
zo verdedigd wordt ais zou de
trein oorzaak zijn dat de auto
bussen niet toekomen. Deze men
sen ijveren verder als duivels in
een wijwatervat om af te schaf
fen wat opbrengt en in stand te
houden wat deficitair is
Een bewijs dat de meest ele
mentaire logica verre uit de lucht
is als het er op aankomt het pri
vaat belang; voor het algemeen
belang te dienen.
Wij, in onze Westhoek, zijn
trouwens dat voor den aap hou
den gewoon geworden .alleen
onze centen tellen nog. Maar wat
we wel weten is dat zij die naar
hun werk gaan, en we bedoelen
de honderden arbeiders die dat
oude treintje dagelijks gebruiken,
over dat autobusexperiment
van voor een goed jaar niet meer
te spreken zijn!
Houden we onze kaken gereed
voor die nieuwe kaakslag!
Wij stellen klaar en duidelijk
de vraag: zal men voortgaan met
onze Gewesten In een zeer nade
lige positie te brengen? Indus
trialisatie van West Vlaanderen?
Werkverschaffing? Congressen?:
alles woorden en middelen om ons
in slaap te wiegen. Binnenkort
een nieuwe lening van drie mil
liard voor de modernisatie van de
Nationale Maatschappij... en voor
ons Gewest... niets.
Waar blijft de vereenvoudigde
exploitatie?
Wie is de oorzaak dat er in ons
Gewest geen autorails in dienst
komen?
Het totale beheer van de Natio
nale Maatschappij is deficitair
moet in dienst staan van de Ge
meenschap maar alleen onze
fijnen in de Westhoek en wij zelf
moeten het verduren en worden
behandeld als derderangs Belgen.
zich daarmee moeten voeden en
opvoeden, kleden en huisvesten,
zonder uitzicht op een spoedige ver
betering van hun lot.
Om het even of het Vlamingen
zijn of Walen. Wij hebben de
strijdlust bewonderd van de volks
vertegenwoordigers uit de Borinage
en ook hun eensgezindheid (van
uiterst rechts tot communist), naar
aanleiding van het debat over de
tijdelijke sluiting van de Fabelta-
fabrieken te Obourg, de plateelfa-
briek te Wasmuel en de papierfa
briek te Limal. Wij hebben die
Heren gelijk gegeven. Wij hebben
het eenvoudig betreurd dat wij
geen spoor van dergelijke durf ont
dekken bij ome vertegenwoordigers,;
ofschoon wij het voorrecht g'ënieten1
70 van de Belgische werkloosheid
te verenigen binnen het Vlaamse
landsgedeelte, ofschoon er in één
enkel Vlaams arrondissement lijk
Oostende, lijk St Niklaas, lijk
Turnhout, meer stempelaars geteld
worden dan in de provinciën He
negouwen en Luik samen.
Toen er een uitgeputte mijn
dreigde gesloten te worden te Gilly
en daardoor een trouwens gering
aantal arbeiders aan de dijk moes
ten gezet worden, hebben wij er
geen moment aan gedacht hun
werklozenvergoeding te ontzeggen,
opdat de getroffenen hun heil zou
den gaan zoeken ergens in een
Kempische mijn. En de Libre
heeft dat toen ook niet gedaan. In
tegendeel. Men beloofde de aanstel
ling van een Koninklijke Commis
saris voor de werkloosheid... in de
Borinage. Niemand in Vlaanderen
had er wat op tegen. Er zou nadien
trouwens ook een komen in West-
vlaanderen. Wij zijn edelmoediger
dan dat, hier in Vlaanderen. En
iedereen zal het bij ons verheugend
vinden als onze overtollige arbeids
krachten, op bevredigende wijze
kunnen ingeschakeld worden in een
ander industrieel centrum, zij het
ook in Wallonië. Maar niet om de
mannen van hun gezin te scheiden,
te laten hokken als de zwijnen in
onwaardige omstandigheden, niet
om de familiën aan de ontaarding
prijs te geven en de huwelijksmo
raal kapot te maken. Niet om ze
zedelijk te laten ten ondergaan in
een gebied waar ze zelfs cm hun
taal veracht worden. Dat niet.
Breydel.
turelewerkloosheid die sommigen
in het Vlaamse land menen te
erkennenMaar de industrialisa
tie die men als oplossing vooruitzet,
berust grotendeels op illusies, zegt
de redacteur. De Vlaamse Lamme
Schrobberbeek is belust op een vet
te kluif, op een hespekneok met
veel vet er aan, waaraan hij op
z'n gemak kan peuzelen tot hij
op zijn buik e:n vlooitje kan kra
ken.
Er bestar' in Vlaanderen hele
maal geen b..hoefte aan industria
lisatie. Vroeger voorzag Vlaanderen
gans de rest van het land van de
nodige arbeidskracht. Maar nu zijn
er stempellokalen opgerezen. Men
had er toch wel wat anders kunnen
van maken. Wij hebben toch het
Duitse voorbeeld gezien.
Dat zegt de Libre er wel niet
bij, maar met een. beetje logica
moet de gedachte vanzelf die rich
ting uit. Dat was echt barbaars
vanwege de Duitsers. Accoord. Doch
het is zeker niet omdat de reis
thans enkele tientallen kilometer
minder telt of omdat een bepaalde
rijksgrens niet wordt overschreden,
dat een typisch fascistische metho
de, een dwangsysteem, waardig van
de. Russen, nu ineens democratisch,
menslievend en patriotisch zou
worden.
In België, zegt de Librever
der, verdienen de Vlamingen in
strijd met alle gezond verstand
nagenoeg evenveel als de overige
werknemers in den lande. Vroeger
was dat niet het geval en toen
konden steden lijk Brugge en Gent,
dank zij de lage (lees: de honger-)
lonen de voornaamste Europese
oentra met hun producten bedie
nen. Trouwens, de Vlaamse indus
triëlen van tegenwoordig hebben
geen verstand. Vroeger, aldus de
Libre kochten zij vette kolen uit
Engeland of Polen omdat die beter
koop waren dan de onze. En ook
omdat wij weinig vette kolen pro
duceren... Maar nu spant «men»
samen om de vreemde kolencon-
currentie uit te schakelen.
In die voorwaarden, concludeert
deze krantenbevoegdheid, mag men
zich gevoeglijk de vraag stellen of
de campanje voor de industriali
satie van Vlaanderen en van West-
viaanderen in het bijzonder wel
ooit iets kan opleveren. Zijn zij die
er zo druk over praten, wel recht
zinnig? Menigeen twijfelt er aan
en houdt heel het zaakje voor een
zuivere kletspraat, waarmee men
mooie effecten bereiken kan, op
congressen en zo... maar waarin
men verder geen sikkepit vertrou
wen kan hebben.
Voilé, daarmee is de zaak afge
daan. Wij kunnen het er mee stel
len. Tot die conclusie moést de Li
bre natuurlijk komen, met of
zonder argumenten. En niemand
zal kunnen beweren dat de argu
menten die de krant normaal ge
bruikt normaal tot deze volledige
negatieve gevolgtrekking leiden.
Het zaakje is al te geforceerd. Zou
er buiten de Libre nog een ern
stig en gezonddenkend mens te
vinden zijn die als oplossing voor
Vlaanderens nood aan werkgelegen
heid, een terugkeren naar de onza
lige tijden, toen moeders van ge
zinnen en kinderen beneden de 10
jaar, nachtarbeid moesten verrich
ten bij de katoenbazen, zou durven
voorstellen?
Ondanks al wat men er over ba
zelen moge, besluit de Libre
houden wij staan dat er in Vlaan
deren volle activiteit en welstand
heerst, dat Vlaanderen zich het
vlugst uit zijn oorlogspuin heeft op
gericht. En laat het nu nog waar
zijn dat het momenteel niet al te
best gaat in de textiel, dat is een
voorbijgaand euvel, te wijten aan
de schommelingen van de conjunc
tuur. En dit euvel zal men niet
overwinnen door maatregelen die
op de verbetering van de economi
sche structuur in Vlaanderen ge
richt zijn.
Wij maken ons geen illusies, wij
zullen de Libre niet van gedacht
doen veranderen. Er is geen beke
ren meer aan. Zij heeft trouwens
van bevoegder zijde dan wij, om de
hier bedoelde campanje op haar
kop gekregen. Doch ze gebaart van
krommen aas. Het kan haar ge
woon niet schelen. Zij speelt haar
anti-vlaamse rol, doet wat van haar
verwacht wordt en de rest raakt
haar koude kleren niet.
ses Margaret en de zuster van de
koning, prinses Mary.
Achter het rijtuig met de konin
gin volgden te voet de vier herto
gen de hertog van Windsor, die
15 jaar geleden afstand deed van
de troon, de hertog van Edinburg,
de Griekse prins, die met koningin
Elisabeth huwde, de hertog van
Glouoester, jongere broer van de
koning en de 16-jarige hertog van
Kent, een neef van George VL
Volgden o.m. nog de lijkstoet: de
Koning van Zweden, de Koning
van Griekenland, Koning Friederik
van Denemarken, de President der
Franse Republiek Heer Vincent
Auriol, de Koning van Irak, de
Presidenten van Yougo-Siavië en
Turkije, Prins Albert van België.
Prins Felix van Luxemburg, de
Sovjet-ambassadeur te Lonoen, de
U.S.A.-Staatssecretaris Acheson, de
Duitse Bondskanselier Dr Ade
nauer, enz.
Volgden per karos de buitenland
se Koninginnen van Nederland, De
nemarken en Zweden in gezelschap
van de Kaning van Noorwegen, die
wegens zijn hoge ouderdom de stoet
niet te voet volgen kon. Verder de
Groot-Hertogin van Luxemburg en
andere prinsessen.
Melden wij verder nog de Franse
Ministers Schuman en Queuille, de
Belgische Ministers Van Houtte er
Van Zeeland, afgevaardigden er
vertegenwoordigers van tientalle'
landen en staten, hogere officieren
troepenafdelingen, en dies meer.
De stoet besloeg anderhalve km
en duurde 70 minuten. De te volger
weg was 7 km. lang. Langs deze
weg stonden, naar wordt geschat,
minstens 1 millioen Britten die een
laatste groet aan hun overleden
Koning wilden brengen. Koningin
Mary groette een laatste maal haar
gestorven zoon toen de stoet vooi
het Marlboroughpaleis voorbijtrok
van uit een raam.
Aan het Paddington-station werd
de lijkkist geladen in de lijkwagen
van de trein. De Koninklijke rou
wende familie stapte vervolgens in
de trein alsmede vele der buiten
landse vorsten, staatshoofden en
afgevaardigden. Te 14.35 u. zette
de trein zich in beweging naar
Windsor waar bij een laatste ker
kelijke plechtigheid het stoffelijk
overschot van wijlen Koning Geor
ge VI bijgezet werd in de kapel van
het Windsor-Castle.
EEN MILLIOEN BRITTEN
GESCHAARD LANGS DE WEG
VAN DE LIJKSTOET
King George VI van Groot-Brit-
tannië werd Vrijdag 15 Februari jl.
op plechtige wijze ten grave gedra
gen.
Te 7 uur 's morgens was de
Westminster Hall, waar de lijkkist
was opgebaard, gesloten geworden.
Kort voor 9.30 uur werden de be
grafenisplechtigheden dan ingezet
toen het stoffelijk overschot door
garde-grenadiers werd buifcenge-
dragen.
Tijdens de drie dagen die waren
voorafgegaan hadden 305.806 per
sonen in de Westminster Hall ge
defileerd voor de lijkkist. De laat
ste was een 8-jarig jongetje dat
samen met zijn vader vanaf 22 uur
's avonds voordien op de hoek van
de Parlament-street en de George-
street had gestaan in afwachting
van de begrafenisplechtigheden.
Kort voor de officiële begrafenis
plechtigheden werden ingezet, had
den Koningin Elisabeth II, de Ko
ningin-weduwe en de vier konink
lijke hertogen, die van Windsor,
Edinburg, Gloucester en Kent een
laatste groet aan het lijk gebracht
in de Westminster Hall.
Korte stonden nadien reed een
caisson voor om de lijkkist naar
het Paddincston Station te rijden.
De kanonaffuit werd getrokken
door 144 matrozen. De Big Ben-klok
sloeg 56 malen wijl de stoet ingezet
werd.
Achter de affuit volgde in een rij
tuig Koningin Elisabeth II in diepe
rouw.
In hetzelfde rijtuig bevonden zich
de koningin-moeder Elisabeth, prin-
Is de titel
van onze Week-end reportage
die U vindt op blz. 12.
WAT IS HET STANDPUNT
DER N. M. B. S.
BIJ DIT VER VOERPROBLEEM?
Het spoorwegbeheer heeft steeds
getracht om net verkeer van de
Westkust te minimaliseren om zo
doende de nodige argumenten te
kunnen vinden om geen treinen
met het nodige comfort in te leg
gen.
Er wordt gesteund op het buurt-
spoor langs de kust van uit Oost
ende om alle vragen voor verbete
ring van het verkeer van de hand
te wijzen Het meest doorslagge
vend argument hierbij luidt
dat de reizigers er de voorkeur aan
geven via Oostende te reizen
waarschijnlijk omdat die reis duur
der is en ook dat er geen vol
doende reizigers zijn om de proef
met rechtstreeks verkeer te doen.
Doch men draait hierdoor in een
vicieuze cirkel. Er zijn geen reizi
gers omdat er geen treinen zijn, en
er zijn geen treinen omdat er geen
(Zie vervolg blz. Z.J
Ik meld U met genoegen dat op
mijn voorstel, Z. M. de Koning een
besluit heeft getroffen, waarbij aan
de ouders die op een bepaald ogen
blik ten minste vier kinderen be
neden de 21 jaar in leven hadden,
een levenslange korting met 50 t.h.
op de gewone tarieven van de open
bare autobusdiensten wordt toege
kend .aldus Minister P. W. Segers
in een brief aan de Bond der Grote
Gezinnen.
Het nodige besluit hiertoe is reeds
verschenen in het Staatsblad van
18-19 Februari jl. en met 18 Fe
bruari van kracht geworden.
Het orgaan van de Bond dat het
nieuws publiceert, stelde er prijs op
de Minister van Verkeerswezen te
danken voor het inwilligen van hun
onlangs naar voren gebrachte wens.
KONING BOUDEWIJN
WOONDE ROUWDIENST BIJ
TE BRUSSEL
Te Brussel heeft op Vrijdag 15
Februari jl. Koning Boudewijn een
rouwdienst bijgewoond, gecelebreerd
in de Anglicaanse Christ Church
aan de Crespelstraat, alsmede vele
Ministers, de leden van het diplo
matiek korps, de Ministers van
Staat en talrijke andere personali
teiten.
Te Brussel en vele andere steden
hadden ook katholieke plechtighe
den plaats.
Het Laedbouwsalon, dat Zaterdag 16 Februari te Brussel geopend
werd, bood een prr/htige aanblik. Hier een ai.cmeen zicht op de
tentoonstelling waar het degelijk materiaal ten toon gesteld werd
dat de moderne techniek ten dienste van de landbouwers stelt.