it is nog een andere Brug Koning GeorgeVI bijgezet in Windsor-kapel KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE - IEPER - WERVIK EN OMSTREKEN ZATERDAG Bladzijden PRIJS 3 Frank FEBRUARI 1952 BUITENLANDS OVERZICHT De werkloosheid in Wesfvlcsanderen WIT EN ZWART ZOU HET WAAR ZIJN HOOFDBUREEL en REDACTIE Poperinge Gasthuisstr. 19. Tel. 9. - Postcheckr. 47.63.60. 48' JAAR PLAATSELIJKE BURELEN: Roeselare: J. VERRIEST-DEZEURE, St-Alfonsusstraat 12. - Tel. 1523. leper: P. BRAS-DEKLERCK, de Stuersstraat 4. - Tel. 445. Wervik: ROGER PECTOR, Leiestraat 11. - Tel. Komen 491. Veurne: M. D'HERT, Noordstraat 14. Nieuwpoort: Drukkerij DUMON, Marktstraat. POSTABONNEMENT 1952: België (tot einde 1952) 125 fr. België (6 maand) 70 fr. Andere landen 4fr. p. week ONZE 3 UITGAVEF; POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten). ROESELARE (met Izegem-Menen en randgemeenten). KUSTSTREEK Veurne-Nieuwpoort-Diksmuide en randgemeenten) Verantwoordelijke Uitgever: J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge Aangesloten bij het Verbond der Belgische Periodieke Pers Twee grote fabrieken te Menen en te Lauwe getroffen. Duizend arbeiders werkloos. De werkloosheid in Westvlaande- ren stijgt nog steeds en deze maal werd de streek van Zuid-West- vlaanderen, nl. deze rond Menen, getroffen. In onze grensstad Menen werd op Zaterdag 16 Februari, een grote fabriek, zijnde de Emaillerie S. A. Laminoirs de Thiméon, gele gen in de Kortrijkstraat, verplicht tot verdere bevelen, haar poorten te sluiten, waardoor meer dan 300 werklieden, welke er werkzaam zijn, zullen werkloos vallen. Het gaat hier om een fabriek waar men voorwerpen van huishoudkundige en uiteenlopende aard emailleert. Anderzijds moet in de streek van Menen, in de gemeente Lauwe, een textielfabriek, de inrichtingen De Witte-Lietaer, gedeeltelijk het werk stilleggen zodat ongeveer 750 werk lieden op de 1.500 welke er werk vinden, hun gewone bezigheid zul len moeten stopzetten. De oorzaak dezer sluiting is het te kort aan be stellingen. Wat de vlasnijverheid der streek betreft, deze bevindt zieh ook in een kritiekere toestand, gezien het verbod van uitvoer naar Frankrijk EN, zoals ieder jaar, komt As-Woensdag terug. As-Woensdag en de... Vasten! Om bang van te zijn! Of hebben we niet Jaren gevast, omdat we wel niet anders vermochten, onder de oor log? Er waren wel uitzonderingen, maar die hadden geen... dispensa tie gevraagd aan hun biechtvader, zo zegt Fiel, die bij de... grote vas tere was, hij en zijn bende jongens. Er-wordt nu nog gevast; vraag het maar aan de spekpater! Er wordt nu nog gevast, nog altijd wordt de buikriem gespannen. Kijk maar naar Engeland waar het vlees danig op rantsoen is gesteld, 't Is de Kerk niet waarachtig, noch de Koster die 't rantsoen afweegt in Engeland. De Vasten? Pé, zegt Fiel. ge schreeft over veertien dagen over die lange brug ge, die ligt of liggen moet tussen ons en onze jongens in Duitsland. Nu kunt ge over een brugge schrij ven die nog veel groter is, veel lan ger. Aan die brugge werkt ieder van ons, ieder die nog een hart in zijn lijf heeft, van As-Woensdag tot Pasen... dat is de brugge tussen ons en O. L. Heer. We zijn allen maar flauwe ambachtsmannen, Pé; na Pasen zullen we er wel voor zorgen dat die brugge toekomend jaar weer hersteld moet worden of heel nieuw gebouwd. Zo zijn wij, maar dat lui de zeggen durven we niet. We pein zen het wel van anderen, maar ons eigen kwaad verduiken we, of ber gen het weg op de... zolder van ons binnenste. 't Gaat dus over die andere brugge! As-Woensdag! Vroeg in de morgen in volle duisternis nog begint de tocht in alle parochiekerken... de tocht van allen, ouderen en jongeren, kleinen en groten die aanschuiven in lan ge rijen en op hun voorhoofd het askruisken laten tekenen van stof en as zijt gij gemaakt, tot stof en as keert ge terug Dat weten we, zonder het te moe ten leren. 't Is omdat ze het te goed weten, maar het anders... wensen, zo zegt Fiel, dat de nieuwe slimmeriks die dag de kerk en dat kruiske voorbij lopen. Ze wensen het andere, ze willen er niet- aan herinnerd wor den dat ook hunbolle ne keer zal t'enden gelopen zijn. 't Is maar goed dien dag mee te gaan in de lange rij, te denken aan die lange brug die u verbindt met een ander leven, waar ge, geren of npde toch eens terecht komt. Daar nooit aan denken? Zou dat werke lijk modern zijn? Ik, zegt Fiel, ge- löve dat er danig bang van zijn en heel die moderne grootdoenerij best tekent. Ze zullen zij precies lijk ik en gij, Pé... eindigen en zul len evenveel meedragen naar de overkant. En toch, 't is daar dat het nijpt; leven alsof er nooit een einde aan kwam, geld verdienen, geld opstapelen, leute maken en leute... zoeken; zonder eens na te denken, omdat dat nadenken een aardige smaak en reuk heeft. Ons askruisken? deinzet van die tijd, waar we onze lange brug bou wen. Een boetekruiske op de kop van mensen die wel weten dat zij boete moeten doen, hun schulden moeten betalen, hun straf verdie nen en er nog gemakkelijk van af komen door die vrijwillige boete. Vasten? Naar vermogen! 't Wordt nog, Goddank, zoveel gedaan, in 't stille, in den duik. Die 't doen, lo pen er niet mee te koop, vertellen het niet aan de buren, laten het niet uitzenden over de radio. Maar er wordt nog gevast en er wordt nog onder de Vastentijd aan boete gedacht en aan boete... gedaan! Daar niet te veel over schrijven, vermaant Fiel. Pé, zegt hij me, on ze mensen weten wel hoe ze dat moeten doen en ze zijn zo fljnessig daarin. De een laat wat een andere doet, een andere doet wat een an dere niet zou kunnen... onze men sen zijn fljnessig, elk bouwt op zijn manier aan zijn brug, dat is per soonlijk werk! Toch bouwen we een stuk brug saam. De Vastentijd sloeg zijn eigen stempel op de parochie of gemeen te. Na... Vette Dinsdag lag het la- waaileven, het vette leven stil. Er kwam een enkele verpozing, met half-Vasten. Zouden we dat stuk oude traditie niet eerbiedigen, of weer in eer her stellen. Twee maanden onderbre king van een lawaai en geweldle- ven, zoals we dat nu kennen... zou dat geen deugd doen? Een weinig rust waar er geen rust meer is? Hoe dikwijls verveelt u al dat ge rucht, lijk 't eeuwig gezaag van radio's die openstaan van voor het dag is, tot de late avond, van orgels die altijd maar door... draaien, van luidsprekers die schreeuwen in de kermisweken. Een verpozing in 't lawaai-leven! een weinig ingekeerdheid, of heb ben we dat niet nodig? een ogen blik naar binnen leven en niet al tijd naar buiten. Saam aan de brug bouwen: 's Zondags zien we in de kerk de Kruisweg-staties hangen! Ik en Fiel knielen gewoonlijk dicht bij de derde statie!... Nu weet ge hoe ver we onze plaats... gereserveerd heb ben! Nu zovelen... werkloos zijn zou er, wanneer de Vrijdag de Kruisweg wordt gedaan door de pa rochiepriesters, niet meer volk, niet meer... mannevolk in de kerk kun nen zijn, al was 't maar om hun eigen werkloosheids-kruisweg ge makkelijker te leren verdragen? De kerk liep vol onder het passie sermoen. Ze liep vol! Waarom loopt ze niet meer vol? De brug tussen ons en de Lieve Heer! Te horen, te overwegen wat Hij deed, wat Hij leed voor ons, welk voorbeeld Hij ons daar gaf! Dat hebben we te overdenken, te overwegen om te weten, om uit te cijferen hoe groot onze schulden wel zijn tegenover Hem en te klaar der in te zien onze eigen schuld zo we de brug misschien helemaal af braken of opgeblazen - hebben. 't Is nodig die grote brug te her stellen of te herbouwen; de gepaste tijd voor dat werk? Van As-Woens- dag tot Pasen! PÉ VLAMYNCK. In de volle klaarte van machtige schijnwerpers tekent, machtig en majestatisch, de stoere toren van St Bertinuskerk te Poperinge zich af in het nachtelijk duister. Deze prachtige verlichting luidde de feeste lijkheden in van de plechtige aanstelling van Z. E. H. Geldof als Pastoor-Deken, die Zondag II. plaats had. WILLIAM H. DRAPER de nieuwe particuliere secretaris van Truman in Europa, die op de beraadslagingen van de Atlantische Unie te Lissabon, tegenwoordig is. ook (de R.P.F.) die een nieuw Frans nationalisme huldigen en die, evenals sommige Duitsers, niet houden van een Europees leger waarin hun absolute mili taire onafhankelijkheid zou ver loren gaan. Op het ogenblik dat we dit schrijven is de kogel te Parijs nog niet door de kerk. Deze voormid dag immers moet de stemming doorgaan over de laatste tekst van de resolutie die door de rege ring aan de Assemblée werd voor gelegd, en waarin een aantal voor waarden bij de verwezenlijking van het Europees leger worden opgesteld. Vermoedelijk zal de Nationale Vergadering, mits die voorwaar den, het plan Pleven goedkeuren, al mag men zich, na de weder waardigheden van de laatste d gen nog aan alles verwachten. Als men het dan op de keper beschouwt, dan komt men tot d ontstellende conclusie dat iedereen spreekt over een Europese ge meenschap. maar dat in de grond de essentiële voorxoaarde, om die ooit te kunnen tot. stand brengen, in grote mate ontbreekt, nl. het wederzijds vertrouwen. Tot nu toe geeft geen enkel land de indruk dat het. werkelijk uit liefde trouwt, met zijn volle goesting en overtuiging. Het geeft veel meer de indrul: van een ver plicht huwelijk waarvoor geen van allen veel voelt. In andere woorden: m.en spreekt over Europa en men is voorstan der van een Verenigd Europa op voorwaarde dat het nationaal ideaal daar beter bij gediend wordt en dat de nationale verzuchtingen er door voldoening krijgen. En wat daarbij verder te be treuren valt, is dat in elk land de oppositiepartijen blijkbaar in de onmogelijkheid verkeren nog met gezond oordeel te redeneren en zaken van algemeen nationaal en gemeenschappelijk Europees be lang niet anders kunnen bekijken dan door de bril van hun politieke strijd tegen de nationale regering. Dat is zo in Duitsland, dat is zo in Frankrijk. En het zou een mirakel mogen genoemd worden indien het zo niet zal worden in België. Of hebben wij al niet gezien dat de socialisten in de Senaat tegen het Schumanplan gestemd hebben nadat zij er gedurende maanden, zowel op nationaal als op inter nationaal plan, de grote trom voor geroerd hebben. Voor onze Belgische marxisten is de zaak zeer eenvoudigzij kun nen het niet verteren dat zij niet deficitair is,... wijl de spoorver binding Ieper-Roeselare daarentegen voor de N.M.B.S. renderend is. We kunnen in ver band daarmee melden dat thans die zaak door bepaalde personen zo verdedigd wordt ais zou de trein oorzaak zijn dat de auto bussen niet toekomen. Deze men sen ijveren verder als duivels in een wijwatervat om af te schaf fen wat opbrengt en in stand te houden wat deficitair is Een bewijs dat de meest ele mentaire logica verre uit de lucht is als het er op aankomt het pri vaat belang; voor het algemeen belang te dienen. Wij, in onze Westhoek, zijn trouwens dat voor den aap hou den gewoon geworden .alleen onze centen tellen nog. Maar wat we wel weten is dat zij die naar hun werk gaan, en we bedoelen de honderden arbeiders die dat oude treintje dagelijks gebruiken, over dat autobusexperiment van voor een goed jaar niet meer te spreken zijn! Houden we onze kaken gereed voor die nieuwe kaakslag! Wij stellen klaar en duidelijk de vraag: zal men voortgaan met onze Gewesten In een zeer nade lige positie te brengen? Indus trialisatie van West Vlaanderen? Werkverschaffing? Congressen?: alles woorden en middelen om ons in slaap te wiegen. Binnenkort een nieuwe lening van drie mil liard voor de modernisatie van de Nationale Maatschappij... en voor ons Gewest... niets. Waar blijft de vereenvoudigde exploitatie? Wie is de oorzaak dat er in ons Gewest geen autorails in dienst komen? Het totale beheer van de Natio nale Maatschappij is deficitair moet in dienst staan van de Ge meenschap maar alleen onze fijnen in de Westhoek en wij zelf moeten het verduren en worden behandeld als derderangs Belgen. zich daarmee moeten voeden en opvoeden, kleden en huisvesten, zonder uitzicht op een spoedige ver betering van hun lot. Om het even of het Vlamingen zijn of Walen. Wij hebben de strijdlust bewonderd van de volks vertegenwoordigers uit de Borinage en ook hun eensgezindheid (van uiterst rechts tot communist), naar aanleiding van het debat over de tijdelijke sluiting van de Fabelta- fabrieken te Obourg, de plateelfa- briek te Wasmuel en de papierfa briek te Limal. Wij hebben die Heren gelijk gegeven. Wij hebben het eenvoudig betreurd dat wij geen spoor van dergelijke durf ont dekken bij ome vertegenwoordigers,; ofschoon wij het voorrecht g'ënieten1 70 van de Belgische werkloosheid te verenigen binnen het Vlaamse landsgedeelte, ofschoon er in één enkel Vlaams arrondissement lijk Oostende, lijk St Niklaas, lijk Turnhout, meer stempelaars geteld worden dan in de provinciën He negouwen en Luik samen. Toen er een uitgeputte mijn dreigde gesloten te worden te Gilly en daardoor een trouwens gering aantal arbeiders aan de dijk moes ten gezet worden, hebben wij er geen moment aan gedacht hun werklozenvergoeding te ontzeggen, opdat de getroffenen hun heil zou den gaan zoeken ergens in een Kempische mijn. En de Libre heeft dat toen ook niet gedaan. In tegendeel. Men beloofde de aanstel ling van een Koninklijke Commis saris voor de werkloosheid... in de Borinage. Niemand in Vlaanderen had er wat op tegen. Er zou nadien trouwens ook een komen in West- vlaanderen. Wij zijn edelmoediger dan dat, hier in Vlaanderen. En iedereen zal het bij ons verheugend vinden als onze overtollige arbeids krachten, op bevredigende wijze kunnen ingeschakeld worden in een ander industrieel centrum, zij het ook in Wallonië. Maar niet om de mannen van hun gezin te scheiden, te laten hokken als de zwijnen in onwaardige omstandigheden, niet om de familiën aan de ontaarding prijs te geven en de huwelijksmo raal kapot te maken. Niet om ze zedelijk te laten ten ondergaan in een gebied waar ze zelfs cm hun taal veracht worden. Dat niet. Breydel. turelewerkloosheid die sommigen in het Vlaamse land menen te erkennenMaar de industrialisa tie die men als oplossing vooruitzet, berust grotendeels op illusies, zegt de redacteur. De Vlaamse Lamme Schrobberbeek is belust op een vet te kluif, op een hespekneok met veel vet er aan, waaraan hij op z'n gemak kan peuzelen tot hij op zijn buik e:n vlooitje kan kra ken. Er bestar' in Vlaanderen hele maal geen b..hoefte aan industria lisatie. Vroeger voorzag Vlaanderen gans de rest van het land van de nodige arbeidskracht. Maar nu zijn er stempellokalen opgerezen. Men had er toch wel wat anders kunnen van maken. Wij hebben toch het Duitse voorbeeld gezien. Dat zegt de Libre er wel niet bij, maar met een. beetje logica moet de gedachte vanzelf die rich ting uit. Dat was echt barbaars vanwege de Duitsers. Accoord. Doch het is zeker niet omdat de reis thans enkele tientallen kilometer minder telt of omdat een bepaalde rijksgrens niet wordt overschreden, dat een typisch fascistische metho de, een dwangsysteem, waardig van de. Russen, nu ineens democratisch, menslievend en patriotisch zou worden. In België, zegt de Librever der, verdienen de Vlamingen in strijd met alle gezond verstand nagenoeg evenveel als de overige werknemers in den lande. Vroeger was dat niet het geval en toen konden steden lijk Brugge en Gent, dank zij de lage (lees: de honger-) lonen de voornaamste Europese oentra met hun producten bedie nen. Trouwens, de Vlaamse indus triëlen van tegenwoordig hebben geen verstand. Vroeger, aldus de Libre kochten zij vette kolen uit Engeland of Polen omdat die beter koop waren dan de onze. En ook omdat wij weinig vette kolen pro duceren... Maar nu spant «men» samen om de vreemde kolencon- currentie uit te schakelen. In die voorwaarden, concludeert deze krantenbevoegdheid, mag men zich gevoeglijk de vraag stellen of de campanje voor de industriali satie van Vlaanderen en van West- viaanderen in het bijzonder wel ooit iets kan opleveren. Zijn zij die er zo druk over praten, wel recht zinnig? Menigeen twijfelt er aan en houdt heel het zaakje voor een zuivere kletspraat, waarmee men mooie effecten bereiken kan, op congressen en zo... maar waarin men verder geen sikkepit vertrou wen kan hebben. Voilé, daarmee is de zaak afge daan. Wij kunnen het er mee stel len. Tot die conclusie moést de Li bre natuurlijk komen, met of zonder argumenten. En niemand zal kunnen beweren dat de argu menten die de krant normaal ge bruikt normaal tot deze volledige negatieve gevolgtrekking leiden. Het zaakje is al te geforceerd. Zou er buiten de Libre nog een ern stig en gezonddenkend mens te vinden zijn die als oplossing voor Vlaanderens nood aan werkgelegen heid, een terugkeren naar de onza lige tijden, toen moeders van ge zinnen en kinderen beneden de 10 jaar, nachtarbeid moesten verrich ten bij de katoenbazen, zou durven voorstellen? Ondanks al wat men er over ba zelen moge, besluit de Libre houden wij staan dat er in Vlaan deren volle activiteit en welstand heerst, dat Vlaanderen zich het vlugst uit zijn oorlogspuin heeft op gericht. En laat het nu nog waar zijn dat het momenteel niet al te best gaat in de textiel, dat is een voorbijgaand euvel, te wijten aan de schommelingen van de conjunc tuur. En dit euvel zal men niet overwinnen door maatregelen die op de verbetering van de economi sche structuur in Vlaanderen ge richt zijn. Wij maken ons geen illusies, wij zullen de Libre niet van gedacht doen veranderen. Er is geen beke ren meer aan. Zij heeft trouwens van bevoegder zijde dan wij, om de hier bedoelde campanje op haar kop gekregen. Doch ze gebaart van krommen aas. Het kan haar ge woon niet schelen. Zij speelt haar anti-vlaamse rol, doet wat van haar verwacht wordt en de rest raakt haar koude kleren niet. ses Margaret en de zuster van de koning, prinses Mary. Achter het rijtuig met de konin gin volgden te voet de vier herto gen de hertog van Windsor, die 15 jaar geleden afstand deed van de troon, de hertog van Edinburg, de Griekse prins, die met koningin Elisabeth huwde, de hertog van Glouoester, jongere broer van de koning en de 16-jarige hertog van Kent, een neef van George VL Volgden o.m. nog de lijkstoet: de Koning van Zweden, de Koning van Griekenland, Koning Friederik van Denemarken, de President der Franse Republiek Heer Vincent Auriol, de Koning van Irak, de Presidenten van Yougo-Siavië en Turkije, Prins Albert van België. Prins Felix van Luxemburg, de Sovjet-ambassadeur te Lonoen, de U.S.A.-Staatssecretaris Acheson, de Duitse Bondskanselier Dr Ade nauer, enz. Volgden per karos de buitenland se Koninginnen van Nederland, De nemarken en Zweden in gezelschap van de Kaning van Noorwegen, die wegens zijn hoge ouderdom de stoet niet te voet volgen kon. Verder de Groot-Hertogin van Luxemburg en andere prinsessen. Melden wij verder nog de Franse Ministers Schuman en Queuille, de Belgische Ministers Van Houtte er Van Zeeland, afgevaardigden er vertegenwoordigers van tientalle' landen en staten, hogere officieren troepenafdelingen, en dies meer. De stoet besloeg anderhalve km en duurde 70 minuten. De te volger weg was 7 km. lang. Langs deze weg stonden, naar wordt geschat, minstens 1 millioen Britten die een laatste groet aan hun overleden Koning wilden brengen. Koningin Mary groette een laatste maal haar gestorven zoon toen de stoet vooi het Marlboroughpaleis voorbijtrok van uit een raam. Aan het Paddington-station werd de lijkkist geladen in de lijkwagen van de trein. De Koninklijke rou wende familie stapte vervolgens in de trein alsmede vele der buiten landse vorsten, staatshoofden en afgevaardigden. Te 14.35 u. zette de trein zich in beweging naar Windsor waar bij een laatste ker kelijke plechtigheid het stoffelijk overschot van wijlen Koning Geor ge VI bijgezet werd in de kapel van het Windsor-Castle. EEN MILLIOEN BRITTEN GESCHAARD LANGS DE WEG VAN DE LIJKSTOET King George VI van Groot-Brit- tannië werd Vrijdag 15 Februari jl. op plechtige wijze ten grave gedra gen. Te 7 uur 's morgens was de Westminster Hall, waar de lijkkist was opgebaard, gesloten geworden. Kort voor 9.30 uur werden de be grafenisplechtigheden dan ingezet toen het stoffelijk overschot door garde-grenadiers werd buifcenge- dragen. Tijdens de drie dagen die waren voorafgegaan hadden 305.806 per sonen in de Westminster Hall ge defileerd voor de lijkkist. De laat ste was een 8-jarig jongetje dat samen met zijn vader vanaf 22 uur 's avonds voordien op de hoek van de Parlament-street en de George- street had gestaan in afwachting van de begrafenisplechtigheden. Kort voor de officiële begrafenis plechtigheden werden ingezet, had den Koningin Elisabeth II, de Ko ningin-weduwe en de vier konink lijke hertogen, die van Windsor, Edinburg, Gloucester en Kent een laatste groet aan het lijk gebracht in de Westminster Hall. Korte stonden nadien reed een caisson voor om de lijkkist naar het Paddincston Station te rijden. De kanonaffuit werd getrokken door 144 matrozen. De Big Ben-klok sloeg 56 malen wijl de stoet ingezet werd. Achter de affuit volgde in een rij tuig Koningin Elisabeth II in diepe rouw. In hetzelfde rijtuig bevonden zich de koningin-moeder Elisabeth, prin- Is de titel van onze Week-end reportage die U vindt op blz. 12. WAT IS HET STANDPUNT DER N. M. B. S. BIJ DIT VER VOERPROBLEEM? Het spoorwegbeheer heeft steeds getracht om net verkeer van de Westkust te minimaliseren om zo doende de nodige argumenten te kunnen vinden om geen treinen met het nodige comfort in te leg gen. Er wordt gesteund op het buurt- spoor langs de kust van uit Oost ende om alle vragen voor verbete ring van het verkeer van de hand te wijzen Het meest doorslagge vend argument hierbij luidt dat de reizigers er de voorkeur aan geven via Oostende te reizen waarschijnlijk omdat die reis duur der is en ook dat er geen vol doende reizigers zijn om de proef met rechtstreeks verkeer te doen. Doch men draait hierdoor in een vicieuze cirkel. Er zijn geen reizi gers omdat er geen treinen zijn, en er zijn geen treinen omdat er geen (Zie vervolg blz. Z.J Ik meld U met genoegen dat op mijn voorstel, Z. M. de Koning een besluit heeft getroffen, waarbij aan de ouders die op een bepaald ogen blik ten minste vier kinderen be neden de 21 jaar in leven hadden, een levenslange korting met 50 t.h. op de gewone tarieven van de open bare autobusdiensten wordt toege kend .aldus Minister P. W. Segers in een brief aan de Bond der Grote Gezinnen. Het nodige besluit hiertoe is reeds verschenen in het Staatsblad van 18-19 Februari jl. en met 18 Fe bruari van kracht geworden. Het orgaan van de Bond dat het nieuws publiceert, stelde er prijs op de Minister van Verkeerswezen te danken voor het inwilligen van hun onlangs naar voren gebrachte wens. KONING BOUDEWIJN WOONDE ROUWDIENST BIJ TE BRUSSEL Te Brussel heeft op Vrijdag 15 Februari jl. Koning Boudewijn een rouwdienst bijgewoond, gecelebreerd in de Anglicaanse Christ Church aan de Crespelstraat, alsmede vele Ministers, de leden van het diplo matiek korps, de Ministers van Staat en talrijke andere personali teiten. Te Brussel en vele andere steden hadden ook katholieke plechtighe den plaats. Het Laedbouwsalon, dat Zaterdag 16 Februari te Brussel geopend werd, bood een prr/htige aanblik. Hier een ai.cmeen zicht op de tentoonstelling waar het degelijk materiaal ten toon gesteld werd dat de moderne techniek ten dienste van de landbouwers stelt.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1952 | | pagina 1