i
Uit ons Gewest vertrokken 158 Kajotsters met 9 zieke Kajotsters naar Maria's genadeoord
30 JULI - 11 AUGUSTUS 1952.
Onze
Week-end
Reportage
1
HÈT WEKELIJKS NIEUWSZaterdag 23 Aug. 1952 Bladz. 12.1
l id Li.,
TrioiMi
Woensdag 30 Juli:
En zo stroomden ze dan uit het
enge stationnetje van Lourdes... die
duizenden en duizenden kajotsters,
gekomen uit alle hoeken van ons
landeken. Wat 'n wemeling van
kleurige tenue's, pakken, valiezen
en rugzakken!
Ook onze streek was vertegen
woordigd.
De kajotsters van het Gewest
leper arriveerden in Lourdes op
Woensdag 30 Juli om 16.16 uur.
«We zijn er» klonk het uit aller
mond en menigeen dacht 'n tikje
weemoedig terug aan de heimat,
aan ouders, familie, vrienden en
sympathisanten die ons zo uitbun
dig' uitgeleide hadden gedaan bij
ons vertrek uit de parochie... Die
gedachte echter werd direct ver
drongen... Een niet te beschrijven
vreugde maakte zich van ons mees
ter... We waren in Lourdes, bij on
ze Moeder Maria. We konden ons
niet meer bedwingen en toen we
nog maar in de verte de basiliek en
de grot zagen opdagen klonk spont
aan het Magnificaten Te
Lourdes op de bergen uit honder
den kelen... In stilte dankten we
O. L. Vr., na 'n jaar verlangen, na
talloze moeilijkheden en offers wa
ren we eindelijk bij Haar.
s.
I
Mgr CARDIJN
op
Wij sjouwden ons
speciale bussen die ons doorheen
het druk verkeer, naar onze aange
duide hotels brachten. Madonna,
Providence en St André werden
door de Ieperlingen ingenomen.
Vlug de. omgeving verkend, rugzak
ken en valiezen uitgepakt, ons wat
opgefrist en na 'n uurtje stonden
we reeds klaar om onze eerste groet
te brengen aan O. L. Vrouw. Wat
hadden we naar dit ogenblik ge
smacht. Op de Esplanade voor de
rijzige witte basiliek stelden we ons
op, waar onze groepproost, E. H.
Vandenberghe uit Poperinge, ons
nog eens het doel van de bedevaart
voor ogen hield. Vandaar vertrok
ken wij processiegewijs, zingend en
biddend naar de Grot, naar de
plaats waar O. L. Vrouw versche
nen is aan één van de onzen, aan
'n arbeidersmeisje Bernadette.
Beste lezers, wat ieder kajotster
daar gevoeld, daar gebeden heeft...
kan ik met geen woorden weerge
ven. Vraagt het aan hen die er ge
weest zijn, zij zullen zeggenO.
L. Vrouw is daar werkelijk aanwe
zig, zij leeft daar, zij spreekt
daar.En zal O. L. Vrouw niet ge
glimlacht hebben op die duizende
meisjes die 'n jaar lang geofferd,
gespaard, ja gesukkeld hebben om
die vereiste som bijeen te brengen.
Zal O L. Vrouw niet geluisterd
hebben naar Haar arbeidende jeugd
die kwam bidden voor het tijdelijk
en geestelijk welzijn voor haar
familie, kajotsters-thuiswachtsters,
arbeidsmidden en voor heel de ar
beidersstand? Zal Zij niet met wel
gevallen neergezien hebben op die
duizenden intentiebrievenop al
die dringende beden... grote no
den... en intieme verlangens van
zovelen. Zal O. L. Vr. onze dierbare
zieke kajotsters niet getroost heb
ben waarbij er van ons gewest ne
gen waren?
Heel zeker, zij heeft geglimlacht,
geluisterd en verhoord!
Met tegenzin verlieten we die ge
wijde plaats om ons naar ons ho
tel te begeven, 'n Flink avondmaal
deed ons deugd... 't Was voor velen
wel de eerste keer dat ze Franse
fricote verorberen kregen en...
aan een bepaalde tafel werd voor
alle zekerheid aan de dienster ge
vraagd of de meloen pour le des
sert of pour l'hors d'osuvre
was.
Donderdag 31 Juli:
Terwijl het Lourdesstationnetje
de kajotsters van nog 9 Belgische
treinen te slikken kreeg, deden de
reeds toegekomenen Lourdes dave
ren van hun Vlaamse gezangen en
hun lustig gebabbel. Die dag werd
ingezet met een vurige Communie-
mis waaraan alle kajotsters per
groep deelnamen.
Te 10 u. trokken alle groepen
zingend naar het station om nog
eens een algemene herhaling van
onze liederen te houden, opdat alle
plechtigheden in de beste orde zou
den verlopen.
's Namiddags volgde voor ons
Gewest de uitstap naar Gavarnie,
terwijl andere groepen Pont d'Es-
pagne bezochten. Onze bussen kron
kelden zich tussen weelderige groe
ne vlakten, dreigende rotsmassa's,
snelvlietende bergstromen en wa
tervallen. We hadden geen ogen
genoeg om te kijken en te bewon
deren. Onderwijl draaiden en klom
men onze autobusten zonder einde.
Bij 'n scherpe bocht loerden we
wel eens 'n tikje vreesachtig naar
de diepe ravijnen. Zo geraakten we
in Gavarnie! En nu wachtte er voor
de echte toeristen nog 'n flinke
wandeling, 't Was van geef gaze
met de voetof verbroeder U met
'n ezelEnkelen geraakten dood
moe... doch zielsgelukkig bij de
sneeuwtoppen. Veel acrobatische
toeren werden uitgevoerd om 'n
eeuwige souvenir van dit prachtig
berglandschap te bezitten. De reis
verliep Goddank zonder ongeluk
ken en veilig belandden we weer in
ons hotel.
Na het avondmaal gingen we op
ons eentje de kaarskensprocessie
bewonderen. Daarna verzamelden
allen in groepen waar ieder met
zijn gewest de dag sloot met 'n ge
zamenlijk avondgebed, om daarna
zich naar het hotel en ter ruste
te begeven.
Vrijdag 1 Augustus:
Die dag was de grote openings
dag van de bedevaart en stond in
het teken van de gebedsintenties
voor de families en de ganse paro
chie. Het waren onvergetelijke
ogenblikken van gebed en hulde
langs Maria aan Jezus. In de stille
morgenuren hadden alle kajotsters
hun eerste ontmoeting met God in
de groepsmissen. Die H. Missen
werden geleid door 'n priester en
alle kajotsters namen deel aan het
offer in geest van geloof en innige
vroomheid. De meest indrukwek
kende plechtigheid was wel de mas
sale bijeenkomst in 't domein des
voormiddags te 9.30 uur. In kleu
rige drommen stelden de kajotsters
zich op, vlug en ordelijk, in de bei
de lanen van het domein. Rond het
Gekroonde Beeld van O. L. Vrouw
kwamen post vatten: De EE. HH.
Proosten geleid door Mgr Calle-
waert, bisschop van Gent; de hon
derden vaandrig's met hun kleurige
vlaggen, de afgevaardigden van
ieder gewest met de duizende in
tentiebrieven in blauwe dozen ver
zameld; twee kajotsters met 'n gro
te bedevaartskaars en ten laatste
de groep mijnwerkers-brancardiers
in mijnwerkerspak met hun bran
dende mijnlamp.
Op de Esplanade voor de Rozen
kranskerk werden de vele zieken
aangebracht. Ondertussen stapten
de groepen in dichte rijen naar vo
ren onder het voortdurend zingen
van het «Te Lourdes...», afwisse
lend met het bidden van een tientje
van de Rozenkrans. Niet minder
dan een half uur duurde de kleu
rige opmarsch. Langs de vrijgehou
den middenweg kwamen op 't laatst
de priesters naar voren, gevolgd
door de vlaggen. Ten slotte zette de
zon die wijdse massa om in 'n ver
blindend-kleurig tafereel. Het werd
eén onvergetelijk schouwspel.
Op het verhoogde voorplein, aan
de ingang van de Rozenkranskerk,
laadden de priesters plaats genomen
met in hun midden Mgr Théas, bis
schop van Lourdes, en Mgr Calle-
waert, bisschop van Gent.
Beneden op de Esplanade lagen
de zieken met daarachter de vlag
gen en de duizende kajotsters die
gans de Esplanade vulden.
De plechtigheid nam een aan
vang met de wijding van de nieuwe
vlaggen door Mgr Théas. Daarop
werd door allen het ontroerende
Ave Maria gezongen. Vervolgens
las Pater Simons de brief van onze
geliefde Mgr Cardyn, door ziekte
weerhouden in België. In eerbiedi
ge stilte aanhoorden alle kajotsters
het bezielend woord van hun Stich
ter dat hun opwekte tot echte bede
vaartsgeest en 'n grenzeloos ver
trouwen in de Moeder Gods.
Dan kwamen achtereenvolgens
aan 't woord, de beide Nationale
Hulpproosten die de leiding namen
van de bedevaart. E. H. Nolf richt
te het woord tot de kajotsters van
Vlaanderen. Ten slotte luisterden
we naar het welkomwoord dat Mgr
Théas ons toestuurde.
Een plechtig ogenblik ving- aan
toen Mgr Callewaert de Pontificale
II. Mis opdroeg. Hij werd bijgestaan
door de Z. E. H. Kan. Joos en Z. E.
H. Kan. Philips. De hoogmis werd
gezongen door alle aanwezigen. De
mijnwerkers stonden geschaard
rond het altaar. De vlaggen werden
opgesteld op de trappen van de Ro
zenkranskerk. Zo offerde heel die
biddende schaar Jezus-Christus op
Op 3 September 1950 werd de (V)K.A.J. op het Heizelstadion plechtig aan O. L. Vrouw toegewijd
ter gelegenheid van het Wereldcongres.
Wie had toen durven denken dat Mgr Cardijn twee jaar later zijn Kajotters en Kajotsters zou
oproepen om in bedevaart te gaan naar Lourdes om er gans de arbeidende jeugd aan Maria toe te
wijden?
Het moest worden een (V)K.A.J.-bcdevaart:
Een bedevaart van ieder afzonderlijk, om inzicht en genade in de persoonlijke roeping, om een
echto ka jotter en kajotster te zijn in het eigen levensmidden; om sterkte en strijd in de moeilijk
heden van eiken dag.
Een bedevaart van allen samen, als apostolaatsbeweging, opdat ze zouden beantwoorden aan de ver
wachtingen van de Kerk: de eerste en onmiddellijke apostelen te zijn bij en midden de arbeiders
jeugd, de missionarissen van het binnenland. Dag aan dag, een jaar lang, hebben allen zich ingespan
nen in de talrijke afdelingen van het land om zich op materieel gebied en ook op geestelijk gebied
voor te bereiden. De som van gebeden, offers, vergaderingen en herhalingen is dan ook ontzagwekkend
geweest.
Op veel plaatsen werden toneelopvoeringen gegeven, in andere plaatselijke en gewestelijke tombo
la's. Bijna overal werd een papierslag gehouden. Maar de grootste som kwam van de besparingen van
elke bedevaardster. Overuren kwamen goed te pas, hier of daar eens een handje helpen, thuiswacht,
het laten van snoep en kinemabezoek, ook het kweken van konijnen, alles werd uitgedacht om de
reissom te vergaderen. Veel vaders en moeders en familieleden gaven hun penning.
Maar ook geestelijk werd de bedevaart voorbereid.
In vele plaatsen ging een Mariabeeld rond in de huizen der kajot(s)ters om er enkele dagen te
verblijven. De familie en de geburen kwamen samen eiken avond om er een tientje te bidden voor
het welslagen van de bedevaart. In sommige dekenijen werd een mirakuleus beeld van parochie tot
parochie plechtig in bedevaart gedragen. Op 11 Februari, verjaardag van de verschijning te Lourdes,
werd in veel plaatsen een Maria-uur gehouden met kaarsjes-processie. Plaatselijke en gewestelijke be
devaarten werden ingericht ten allen kante. De eerste Zaterdagen werden gevierd met Mis en H. Com
munie. De negen laatste Zondagen voor het afreizen werden overal Communiemissen gehouden. Gans
het jaar werd de nadruk er op gelegd op het verzorgd bidden van de 3 Weesgegroeten.
Allen werden op het hart gedrukt dat ze niet alleen naar Lourdes gingen. Niet 11.000 maar 30.000
gaan mee. Ieder kajotster die naar Lourdes gaat slaat een akkoord met 2 a 3 thuiswachtcrsmet
moeder, vader, broer, zuster, andere jonge arbeidsters of zieken. Eiken dag zullen ze met vijf een Ro
zenhoedje bidden. Ze nemen de verantwoordelijkheid op voor een jongere (14 jarige). De leden die
niet medegaan komen samen in een kapel of kerk om in vereniging met de bedevaardsters te bidden.
Het moet voor allen een grote genade betekenen. r
Boven: De Kajotsterstrein verlaat het station te Poperinge. On
der: de Poperingse Kajotsters enkele minuten vóór de afreis.
aan God de Vader door de handen
van hun Bisschop.
Te 12 uur liep de H. Mis ten ein
de. Het ogenblik was aangebroken
waarop de gebedswake aan de Grot
werd ingezet door de groep van
Laken, waar Mgr Cardyn 40 jaar
geleden de beweging begonnen was.
Zij vertrokken naar de Grot met
de Nationale Leiding van de bewe
ging en de kajotsters met hun
vrachten intentiebrieven. Dag en
nacht werd de wake voortgezet,
door de groepen die dan heel spe
ciaal baden voor diegenen die zij
vertegenwoordigden en hun inten
ties aan hun toevertrouwd hadden.
Aan de H. Sacramentsprocessie
van 's namiddags namen ook alle
kajotsters deel. Het werd 'n grootse
manifestatie van gebed en geloof.
De 350 zieke kajotsters wachtten
op de Esplanade tot het H. Sacra
ment aankwam na de eindeloze rij
en van zingende en biddende ka
jotsters met daarna de ontelbare
priesters. Het H. Sacrament werd
gedragen door Mgr Callewaert. Na
hem volgden al de aanwezige bis
schoppen en prelaten. En terwijl de
zieken een voor een gezegend wer
den met het Allerheiligste, klonken
in machtige golven de aanroepin
gen: «Heer, maak dat ik hoor...
Heer, maak dat ik zie... Heer, in
dien Gij wilt, Gij. kunt mij gene
zen. Velen konden hun tranen
niet weerhouden.
De processie besloot met de ze
gen van het H. Sacrament. Een on
telbare menigte had de processie
gevolgd, of liever meegeleefd vanaf
de wandelgangen en de trappen
van de basiliek.
De kaarskensprocessie werd een
schone sluiting van die gloriedag'.
Onvermoeibaar en stijlvol stapten
de kajotsters aan in grote groepen
al maar door zingendAve Ma
ria». Bij de invallende duisternis
bood het uitgestrekte voorplein 'n
heerlijke aanblik: de gans verlich
te basiliek en die zovele duizende
bewegende lichtjes. Het is onver
geeflijk. Na de rondgang' verzamel
den allen op het voorplein. Met het
Credo en het Salve Regina wordt
de plechtigheid besloten.
De vreemde bedevaarders geraak
ten niet uitgepraat over die Belgi
sche arbeidersjeugd die zo diep ge
looft en zo vroom bidt, die zo fris
en jeugdig opmarcheert langs de
straten en die gans Lourdes doet
zinderen van hun schone, ontelba
re liederen.
Tussenin de plechtigheden stond
er op 't programma voor 't Gewest
leper: «WINKELEN»!!! En dat is
iets wat we moeilijk kunnen be
schrijven. Winkels werden be
stormd, souvenirs becritiskeerd.
prijzen vergeleken, want als ras
echte Westvlamingen dachten we:
«Laat U niet beetnemen...». Onze
leuze was: «Schone zaken voor
weinig geld...», 't Was ook daar
vooral dat we ons Frans moesten
uithalen en 't was prettig om zien,
hoe sommigen met handen en voe
ten moesten uitleggen wat ze pre
cies begeerden. Een kajotster die
vond dat het wel wat rapper kon
gaan, swatelde: «A la vite... A la
vite...». Enfin, na veel wikken en
wegen vonden we allemaal datgene
waarmee wij onze thuiswachters
wilden verrassen... en nok de ka
jotsters van onze afdeling waren
we hierbij indachtig'.
Zaterdag 2 Augustus:
In de Rue Bernadetteen de
Boulevard de la Grotte was het
één komen en gaan van hele slier
ten kajotsters die een bezoek brach
ten aan het cachot dat kleine
donkere plaatsje waar Bernadette
met haar ouders, broers en zusters
geleefd heeft. Ook het ouderlijk
huis van Bernadette bezochten we,
waar we nog de oude molen en tal
van overblijfselen konden bezichti
gen.
In de namiddag kregen wij onze
beurt om de kruisweg te doen. In
geest van boetvaardigheid omwille
van onze persoonlijke zwakheden
maar ook om de tekortkomingen
van heel de arbeidende jeugd uit te
boeten, beklommen we, sommigen
blootsvoets, de lastige kronkelende
weg die naar de verschillende sta
ties voerde.
We brachten daarna een bezoek
aan de 3 kerken; E. H. Vandenber
ghe wees ons op de kleine bijzon
derheden en verschafte ons de no
dige uitleg.
De heerlijke Nachtplechtigheid
had plaats te 21.45 uur op de grote
Esplanade. Heel zeker: wij kwamen
naar Lourdes om veel te vragen
aan O. L. Vrouw; maar we kwamen
ook en vooral om Haar te huldi
gen. Het hoogtepunt van onze hul
de werd verwezenlijkt door die gro
te, 3-urenlange plechtigheid.
Ingetogen, zacht biddend... gin
gen alle groepen kajotsters door
heen de lanen van het domein
it
hulde tot een machtige apotheose
doen uitgroeien.
Zondag 3 Augustus:
't Was prachtig zonneweer. Ir
de vrije uurtjes deden de kajotster,
van ons gewest nog twee uitstap
pen. 's Voormiddags naar Pic di
Béout... 's namiddags naar Pic di
Jer. Daarbij splitsten we in twee
groepen, een deel reisde met hei
spoortreintje... de overigen durf der
het aan te voet. 't Werd voor her
een lastige klimpartij... velen be
zweken onder de weg en gaven he.
op, maar enkele durvers overwon
nen alle moeilijkheden en klom
men onverpoosd altijd maar hoge!
en hoger tot ze eindelijk de toj.
van de berg bereikten waar ze 'i.
prachtig panorama te be wondere:,
kregen. Het afdalen was niet zo
lastig, maar wel gevaarlijker. On
telbare buitelingen werden gemaakt
doch gelukkig zonder ongelukken
We hadden een «speciale engelbe
waarder besteld en iedereen ge
raakte behouden beneden.
Te 1 u. mochten wij met onze
groep de Wake aan de Grot
overnemen. Het was een van de
plechtige ogenblikken van onze be
devaart. Bewust dat wij daar waak
ten in naam van onze medekajot-
jotsters... de kajotters verdienden
er evenveel. Ook zij waren voor
naam, jeugdig en stijlvol. Ook zij
deden Lourdes daveren met hun
geestdriftige zangen en hun lustig
gebabbel.
Met een bijzondere vurigheid heb
ben onze kajotsters dan hun laat
ste Communiemis bijgewoond en
daarin hun besluiten aangeboden
door Maria aan Jezus. In de voor
middag defileerden alle kajotsters
)er groep voor de Grot, om 'n laat
ste groet te brengen aan hun He-
nelmoeder. Daar baden we het ge
bed om trouw te mogen blijven aan
le levensbesluiten de we daar had-
len genomen. Ondertussen kregen
le vlaggen, die gans onze bedevaart
meegeleefd hadden, 'n erelint. Diep
ontroerd gingen alle Kajotsters van
deze plaats weg. Voor de verloofden
was er een speciale bijeenkomst
voorzien. In de Rozenkranskerk
kwamen ze samen, de jongens en
meisjes die besloten wa:en hand in
hand het leven in te gaan. Daarna
gingen ze samen biddend naar de
Grot, waar ze hun verkering en
toekomstig huwelijksleven onder de
hoede stelden van C. L. Vrouw.
Omstreeks 12 u. ving het hoogte
punt van de K.A.J.-V.R.A.J. bede
vaart aan: voor de kajotters een
schoon begin, voor de kajotsters het.
onvergetelijk einde van hun bede
vaart.
Langs hoofd- en zijir.gangen van
het domein kwamen jongens en
meisjes: 20.000 in getal, zich opstel-
zijn stem: «Onze Lieve Vrouw van
Lourdes, zegen onze bedevaart,
O. L. Vr. van Lourdes genees onze
zieken, zegen onze verloofden, onze
soldaten, onze arbeidsmiddens, onze
ouders en familieleden.
Door een vurig gehed ingezet en
geleid door de Voorzitter en Voor
zitster, vroegen wij licht en kracht
om ons christelijk levensideaal te
beleven. Samen hernieuwden wij
dan onze plechtige toewijding aan
O. L. Vrouw, die we besloten door
ons Ave Maria op onberispelijke
.vijze uit te voeren.
Mgr Theas nam het woord en
werd hartelijk toegejuicht door de
30.000. Mgr De Smedt, onze nieuwe
bisschop, was zichtbaar ontroerd,
wanneer hij op zijn beurt de arbei
ders toesprak. Hij zegde: «Lourdes
is als betoverd en vraagt zich af:
Wie zijn die adelijke meisjes? Zijn
dat arbeidsters? Indien ze zo zijn,
is 't omdat ze geloven Gij gelooft
in God uw Vader, uw Schepper; gij
gelooft in Christus, uw Verlosser.
Gij gelooft in de kracht van uw
beweging.Diep bewogen bracht
hij verder een dankbare hulde aan
Mgr Cardijn, de priester die de
arbeidersjeugd gered heeft.
Heel de massa antwoordde door
een machtig overtuigd Credo. Ter
wijl de priesters het Allerheiligste
aanbrachten, werden nog het Be-
nedictus en het Tantum Ergo
gezongen. De zegen et het Aller
heiligste besloot de jlechtigheid.
De meisjes vooral waren onder
De Kajotsters van het gewest leper, samen met 4 van hun Proosten
bewijst dat het gewest leper ze
te Lourdes hij het altaar van de II. Bernadette. De talrijke groep
:cr flink vertegenwoordigd was.
De Esplanade te Lourdes, overrompeld door de Kajotsters tijdens de Sacramentsprocessie.
naar de Basiliek toe. Ter plaatse
gekomen werd het Magnificat aan
geheven waarin wij, één met Ma
ria, God verheerlijkten voor Haar
grote uitverkiezing tot Moeder Van
God. Ondertussen kwam langs de
middenweg: een kajotster dragen
de een bloemenkroon... zij was om
ringd van groepen kajotsters met
brandende toortsen en zwaaiende
witte linten. Aangekomen aan het
beeld van O. L. Vrouw voor de in
gang' van de Rozenkranskerk, bood
de groep in ons aller naam de bloe
menkroon aan, terwijl de sierlijke
bewegingen van linten en toortsen
ons verlangen om Maria te verheer
lijken, uitdrukten. Daarna, terwijl
de muziek het Salve Regine aan
heft, traden 250 arbeidsters aan uit
alle richtingen. Met spanning en
bewondering leefden alle kajotsters
mee met die arbeidsters, die voor
aan, door hun betekenisvolle ge
baren, onze dagelijkse arbeid ver
tolkten en hem liefdevol aanboden
aan Maria: «Neen, H. Maagd, wij
hebben noch tijd, noch gelegenheid
U dag aan dag' voor Uw beeld te
komen huldigenMaar, zegen ons
werk... ons werk weze onze voort
durende hulde
Heel de massa jubelde Salve
Regina terwijl de basiliek en het
voorplein totaal verlicht werden...
Opeens werd het ons te machtig,
toen op 'n gegeven moment op het
rhythme van een machtige muziek,
de klokken luiden, de honderden
vlaggen op de gaanderijen en de
nog talrijker wimpels wuifden, de
9 blauwe vlaggen beneden aan de
voeten van O. L. Vrouw bewogen.
Het werd één beweging, één jube
len, één machtige hulde Maria ter
ere. We konden niet meer zwijgen
en allen zongen diepgevoeld het
«Ave Maria»... eenmaal, tweemaal,
ja driemaal, telkens crescendo, 'n
Grote stilte daalde over gans de
Esplanade... De Nachtaanbidding
ving aan geleid door E. H. Nolf. We
bereidden ons voor op de Midder-
nachtmis die wij eensgezind door
de handen van de Priester mee op
droegen, Bij de Communie van de
II. Mis kwamen tientallen priesters
onder de menigte gewandeld om
ieder kajotster met Christus' Vlees
en Bloed te sterken. Met een laatste
duizendvoudig Ave Maria wordt
die onvergetelijke plechtigheid be
sloten. Diep bewogen keerden de
groepen daarna in de grootste stil
te naar hun hotels terug. De vreem
de bedevaarders geraakten niet uit
verteld over die kunstige nacht -
plechtigheid: E. P. Mevos, de com
ponist; Heiko Kolt, de regisseur
en Me.i. Demunter hebben onder
hun bekwame leiding die Maria-
sters, van onze thuis, van onze ar
beidsmiddens, van alle mensen wier
;ntentiebrieven wij hadden aan
vaard, hebben wij O. L. Vr. gegroet,
bewonderd en zoveel gevraagd...
Maandag 4 Augustus:
Met rasse schreden naderde hei
genblik waarop wij van O. L. Vr
an de Grot, van het ons zo dier
bare Lourdes zouden moeten af
scheid nemen... maar we wilder
laaraan nog niet denken!... Veel
vuldig waren de vrijwillige bezoe
ken aan de grot of aan een van
de kerken. We hadden toch zovee1
te zeggen... Voor de laatste maal
mochten wij dan de officiële wak»
aan de Grot overnemen.
's Namiddags kregen de kajot
sters 'n deugddoende onderrichtin:
van E. P. Rose, die ons op het har
drukteArbeidsmeisje, blijf rein,
blijf fier, blijf Mariaal
De jon-kajotsters luisterden naar
E. H. Denys, die hen toesprak er
aanzette om cordaat hun jong
meisjesleven in te gaan onder d»
blijvende bescherming van Maria
Westvlaanderen nam nog een,'
deel aan de Sacramentsprocessie e:
weer baden alle kajotsters diep ge
meend voor de genezing en de op
beuring van alle zieken.
Na de Sacramentsprocessie wacht
te ons 'n grote verrassing... Onzf
nieuwe Bisschop Mgr De Smedt, di
gisteren aangekomen was, begroet
te op de Esplanade alle Westvla
mingen. Wat werd hij stormachtig'
toegejuicht... Alle Westvlaamse ka
jotsters kwamen toegelopen en het
werd 'n drummen zonder einde...
iedereen wilde Mgr van dichtbij
zien. Er waren zelfs Ieperlingen diè
het geluk hadden bij hem gefoto
grafeerd te worden.
's Avonds, na de Kaarskenspro
cessie, kwamen wij 'n laatste maal
bijeen om ons gezamenlijk avond
gebed te bidden en de richtlijnen
te ontvangen voor de laatste dag
van ons verblijf in het Mariaoord.
Dinsdag 5 Augustus:
In de vroege morgenuren kwamen
de eerste treinen met kajotters bin
nen. Tegen de middag waren de
15 treinen veilig aangeland. Spijts
de reis, zagen de '-ajotters er fris
uit in hun onberispelijke unifor
men. Alles verliep in de beste tucht,
in 'n minimum van tijd waren de
groepen in hun autocars en op weg
naar hun hotels. Langs alle kanten
werden ze toegewuifd door dc ka
jotsters, die reeds vroeg op de been
waren om toch nog een laatste maal
rustig aan de Grot te gaan bidden.
Sprak Lourdes vol f over de ka
len in hun groepen. Alles gebeurde
ordelijk, vlug en stil. In minder dan
geen tijd was heel .5 linkerhelft
van de Esplanade i genomen door
de 11.000 kajotsters in hun kleurige
uniformen. De zieken stonden voor
aan opgesteld. De B'sschoppen gin
gen de trappen op van de Rozen
kranskerk. De vlaggen vormden
'n kroon op de gaanderijen... allen
wachtten zingend en biddend op de
kajotters. Daar kwamen ze: 'n dub
bele optocht van dichte rijen jonge
arbeiders die 'n half uur duurde.
Ze waren vergezeld van hun proos
ten en vlaggen. De kajotsters be
groetten hen geestdriftig met, vlag
gengezwaai: het was weer één kleu
rigelichtende wemeling. De kajot-
iters-vaandrigs beantwoordden dip
velkomstgroet door et heffen hun-
ler vlaggen.
Dan volgde de aanbieding van het
prachtig geschenk dat de K.A.J.
m V.K.A.J. voor O. L. Vr. mee
brachten, het was een betekenis
vol geschenk, bestaande uit 'n vol
ledig stel gewaden 'oor 'n grootse
Pontificale Mis. Het motief beeldt
de ten Hemelopneming van Marir
lit. /oorwaar, 'n feestelijk geschenk
dat een blijvende herinnering za1
djn van ons bezoek bij onze Hemel-
moeder. Krachtig klinkt, het bonds-
,ied van die 20.030.
Daarna luisterden aller met ont
roering naar de boodschap van
Mgr Cardijn, die met hart en ziel
onze bedevaart meeleeft van op
zijn ziekbed. Met aandrang klonk
de indruk, het waren hun laatste
ogenblikken in het heiligdom. De
terugtocht ving aan. De straten wa
ren werkelijk overspoeld met kajot
sters en kajotters. Lourdes kende
zijn drukste dag. Veel kajotsters
vertrokken per bus naar het station,
anderen stapten op te voet belast
en beladen met hun bagage
Trein na trein vertrok, met zich
meevoerende de jonge arbeidsters
die daar getuigd hadden van hun
diep 'ngeworteld Vlaams geloof; die
Maria een onvergetelijke hulde ge
bracht hadden, die Lourdes zo 'n
jeugdig uitzicht hadden gegeven. Zij
werden hartelijk toegejuicht door
de kajotters, door de vreemdelin
gen, ja ook docr de bewoners van
Lourdes, die de kajotsters zo sym
pathiek vonden. Intussen zetten de
kajotters do geloofs- en gebedscam-
pagne niet minder enthousiast
voort. Ook hun bedevaart werd een
triomf voor het katholiek geloof. Nu
zijn de kajotters en kajotsters te
ruggekeerd in hun families, in hun
parochies, op hun arbeidsmidden,
waar zij met vernieuwde aposto-
'aatsijver, met woord en daad zul-
'en vechten om met hen, gans de
u-beidersstand langs Maria naar
Jhristus te brengen.
Neen, Lourdes was geen eindpunt,
aok geen massale geestdrift van en
kele dagen, maar wel 'n beginpunt
van durvend geloofsleven.
O. L. Vrouw van Lourdes, zegen
de arbeidende jeugd, zegen dc ar
beidersstand.
Mgr Dr Smedt, de nieuwe Bisschop van Brugge, met enkele Kajot
sters uit liet gewest leper. Links: E. Heer Vandenberghe, Proost
der Poperingse Kajotsters.
