Petras en zijn Rakkers j
Voor U,
Mevrouw
Kruiswoordraadsel Kr !4
FEESTELIJK EN ELEQANT 1
t
HET MONSTER
TEKENVERHAAL HET WEKELIJKS NIEUWS
BIJ DE FABRIKANT KOPEN
IS 30 VOORDELIGER
KOPEN
VROUWENHOEKJE
GESCHENKDAGEN
Télé-Rifsel
NUTTIGE WENKEN
EN RECEPTEN
Nr 30.
('t V«rvS#
«HET WEKELIJKS NIEUWS» Zaterdag 6 Dee. 1945 8.
-uX cU tem
TT ik «r nfc «i, y—-45
M'N BESTE LEZERS EN LEZE-
t, ESJES, wat vliegt de tijd toch
lijlsnel vooruit! Nog rapper dan
.en sneltrein. En zeggen dat we
,erug in de Winter zitten, de tijd
van witte romantiek en lekkende
neuzen. De tijd, waarin moeder de
vrouw nog rap-rap een pull-over
zit te breien voor een van de ben
gels. In mijn huishouden zitten
/.'allemaal met een verkoudheid, de
neusdoeken gaan ne gang.
Maar de Lamme, die moet weer
een» exentriek doen: die zat met
tandpijn la plaat» van met een
verkoudheid. Nu, t kan ook zijn
dat de verkoudheid op z'n tanden
gevallen Is en dan ls het per slot
van rekening toch een verkoudheid.
In alle geval, hij heeft geweldig
veel afgezien, doch dat is nu ge
lukkig voorbij. Hij heeft hem gis
teren doen trekken door Doruske
Verwaest, schoenmaker van be
roep. Ge zoudt er van omver vallen
als ge 't hoort, hé, uw tand' doen
trekken door een schoenmaker, ik
zal U 't geval eens esplikeren:
De Lamme had dus tandpijn. Hij
kon er maar niet af geraken.
Probeer het met een borrel,
had Marenta gezegd.
En de Lamme had het gepro
beerd, doch het middel was niet
probaat. De pijn werd nog heviger.
Er diende dus naar andere mid- i
delen uitgezien.
Marenta kende er nog verschei
dene. Er waren er aangename bij
en onaangename, redelijke en dwa
ze, doch ze hielpen evenmin.
'k Zal hem moeten laten trek
ken, grijnsde de Lamme op de
duur, ik kan de pijn niet meer uit
staan. Ik ga er aan kapot!
En zo trok de Lamme de weg op
naar de tandarts. Hij had een
doek rond z'n facie gewonnen. Het
manneke zat in dien doek verdo
ken als in een mummie. De voor
bijgangers hadden last om hem te
herkennen.
Doruske Verwaest herkende hem
nochtans direct. Doruske was
schoenmaker van beroep en zat de
godganse dag bij z'n raampje. Hij
herkende de mensen alleen al aan
hun gang.
Wat gaat ge nu uitrichten,
Lamme? vroeg Doruske hem.
M'n tand laten trekken! ant
woordde de Lamme met bedroefd
gezicht.
Zo? zei Doruske, dat gaat U
ne boel geld kosten, man. En ge
gaat daar vandaag veel pijn voor
moeten uitstaan:
Alle mensen, die naar de tand
arts gaan, zijn zot, zei hij, ik trek,
als ge wilt, uwen tand gratis voor
niks!!
Nu, de Lamme liet zich gezeggen
en liet zich doen. Hij ging op een
stoel staan, nadat Doruske een
eindje touw rond z'n zieke tand
had geknoopt.
Voilé»zei Doruske toen en
meteen gaf hij de Lamme een
stamp onder zijn broek dat hij van
de stoel sprong. De tand bleef
hangen!
Gedomme, kloeg de Lamme, ik
wist niet dat mijn tand zo'n diepe
wortel had! En hij tastte aan zijn
broek!
Ik geloof dat de Lamme de vol
gende keer wel naar een tandarts
zal gaan!
ER GEBEUREN nog dagelijks
drama's langs de weg. Dit heb ik
onlangs nog vastgesteld toen ik
volgend toneeltje meemaakte langs
de openbare weg.
Een automobilist werd aange
houden door een verkeersagent.
Rijdt U maar even langs de
trottoir, zei de dienaar der wet, U
hebt namelijk geen achterlicht!
De automobilist stapte uit en
stond met open mond, sprakeloos
van verbazing, te kijken. Hij wilde
iets zeggen, werd bleek rond zijn
neus, begon te sidderen...
Kom, kom, zei de agent, die
het bemerkte, zo erg is het ook
weer niet!
Zo erg niet? stamelde de auto
mobilist, zo erg niet! Dat achter
licht interesseert me niet! Ik raag
me af waar mijn aanhangwagen is
gebleven, waarin m'n vrouw zat??!
IN HET LEVEN vinden de men
sen veel dingen «jammer»!
Jammer, zeg, dat we niet meer
centen hebben!
Jammer dat ik die film niet
kan gaan zien!
Jammer dat er geen vrede
komt!
Het leven is één jammerklacnt.
Maar ik, ik vind maar één zaak
jammer: dat het jammer is dat de
meeste mensen het niet jammer
vinden dat er niet gestreefd wordt
naar volmaaktheid in het leven.
En nochtans, voor ons, ouders,
bestaat er een smalle weg naar de
volmaaktheid: ONZE KINDEREN.
In de oude tijden droegen de
heiligen een boetekleed en ze be
zaten slechts één tegelijk. Ik wil
niet zeggen dat het dragen van één
boetekleed een pretje is. Ik kan
me inderdaad voorstellen dat het
dragen van één haren hem bij
warm weder onaangenaam kan
zijn. Dit zal in 't bijzonder het ge
val zijn als men. tennis speelt,
-wemt of de straten afloopt om
en behoorlijke woning te vinden.
Maar ten slotte is een haren hemd
ïiets anders dan één haren hemd.
-Iet is een goede boetedoening. En
iet zal U veel goed doen. Maar
voor hen, die werkelijk een hoge
graad van volmaaktheid willen be
reiken, kan ik niets'beters aanra
den dan een huwelijk met zes
kinderen. Ik bedoel er zes. die va
riëren van de leeftijd van acht
maanden tot elf jaar.
Zes kinderen zullen U maken of
breken. U zult ofwel heiligheid uit
stralen als een electrische straal-
kachel of U zult alles doen om
toch maar uit het huis te komen,
helemaal alleen, om een paar rus
tige uren te hebben. Als U niette
min doorgaat een echte vader of
moeder te zijn, dan zult U het
einddoel niet missen. De gouden
poorten staan reeds voor U open.
Deze eenvoudige waarheid zou
een grote trcost zijn voor millioe-
nen ouders, 't Is niet nodig dat
ze inzitten over de Verenigde Na
ties of over hetgeen gaande is In
de wereld of de laatste nieuwsbe
richten uit Korea. Het is niet no
dig dat ze hele boeken lezer, over
de manier, waarop ze heilig kun
nen worden, hoe we onze op zijn
kop staande beschaving kunnen
redden of hoe we het communisme
moeten bestrijden. Al hetgeen ze
hebben te doen is het integrale
Christendom thuis toe te passen.
Laten we als voorbeeld het
avondeten nemen. Ten eerste heb
ben we dan het belangrijke werk
om de tafel te dekken. U spreekt
er over met de grotere kinderen...
en er gebeurt niks! Mies is bezig
op de piano te beuken. Godelieve
zit met haar neus in een beek.
Greta doet het een of ander te
kenwerk. Jan is aan het knutselen.
Maria zwerft boven rond en haalt
een of ander kattekwaad uit en
Jef ls de poes aan 't plagen.
Zorgt U nu voor 't tafeldek
ken???!!
Een minuut, vader!
Er gaan tien minuten voorbij!
Er is niks gebeurd!
Nu bent een christelijke heer.
Ge weet dat er van U verwacht
wordt dat U het Christendom in
de practijk zult toepassen, niet al
leen zo nu en dan, maar steeds
door. Niet alleen op het bureel, in
de fabriek of op school, maar ook
thuis. U weet dat. Maar liet ge
val wil nu dat U hongerig bent!
Als U streeft naar heiligheid in
dit huis met zes kinderen, dan is
dit beslist niet het ogenblik om
uw kop te verliezen. Iedereen kan
kort aangebonden worden in een
dergelijke situatie. Heidenen ver
liezen steeds weer hun kop. Doch
een Christelijke meneer behcort
niet van de wijs te geraken alleen
maar omdat zijn kinderen geen
aandacht aan hem besteden als
het etenstijd wordt.
En aldus gebeurt het dat de
Christelijke vader zijn krant moet
neerleggen, dat hij moet opstaan
uit zijn gemakkelijke zetel bij de
radio, de as van zijn pijp moet
kloppen, zijn bril moet afzetten en
dat hij persoonlijk de situatie
moet gaan verkennen. Hij moet
aan elk kind uiteenzetten, op een
kalme, rustige manier en zo over
tuigd mogelijk, dat het tijd is voor
het eten, dat de groten honger
hebben en dat het een oude en
loffelijke gewoonte is voor oppas
sende, kleine kinderen om de ta
fel te dekken.
In orde, vader!
En direct is alles kant en klaar!
Dit was zelfbeheersing, christelijke
vader! Als dan verder in de avond
het Rozenhoedje ten einde is. help
je in een toestand van uiterste
vermoeienis met de pyjama's. Je
stopt ze allen in bed. Je zoent ze
allemaal goede nacht met nog een
ouderlijk kruiske. Je doet de lich
ten uit. Je loopt op Je tenen naar
beneden. Je rekent er op 'lat het
twee uur duurt voor alle kinderen
in slaap zijn gevallen. Daarna ga
je zelf naar bed. Je zult de lust
nodig hebben. Het is bijna midder
nacht, en je zult niet zo heel lang
in bed zijn. Gedurende de vroege
morgenuren, van middernacht tot-
zeven uur, zijt ge specialist in
nieuwe tanden, maagpijn, regen,
onweer en storm. Moeder de vrouw
behandelt de uit-bed-vallerij, sla
peloosheid, nachtmerries, dé een
zaamheid en verloren teddyberen.
De zes groeiende boeteklederen
geven ons wel een mooi brokje
last. Ze zouden de wijsheid van
Salomon en het geduld van Job op
de proef stellen. Maar ze vormen
ook een mooie brok pret, iets wat
één enkel boetekleed niet kan ver
schaffen.
OP DE HOEK VAN 'N STRAAT
stonden er eens twee te bluffen
dat de stukken d'r af vlogen.
Uit voorzichtigheid leg ik bij
het slapengaan altijd mijn brie
ventas onder m'n hoofdkussen!
stoefte de eerste.
Ik zou dit. ook wel doen, ant
woordde de tweede, maar ik kan
niet slapen als m'n hoofd te hoog
ligt...!
IK WAS ONLANGS in de groot
stad en daar heb ik een schreeu
wende onrechtvaardigheid gêzien.
Nu, men hoeft precies naar geen
grootstad te gaan om stichtende,
tot voorbeeld strekkende feiten te
zien.
In sommige straten zag ik wo
ningen ledig staan, onbewoond.
Nee, de schreeuwende onrechtvaar
digheid is niet dat die woningen
onbewoond staan, maar wel dat er
aan het venster van die vrije wo
ningen plaatjes hangen met de
sarcastische vermelding: «Te
huur. Geen kinderen».
M'n bloed kookte toen ik het
zag. Geen kinderen! Honden en
katten, zoveel U maar meebrengen
kunt! Ellendige, laffe verhuuders!
Het gemeenste woord is voor zulke
lui nog te goed en te schoon.
De kinderen zijn een last en
vermelen het huis!
Dit antwoord krijgen de jonge
huisgezinnen met kinderen, die een
woning zoeken, zo vaak te horen.
Maar nog niet lang geleden werd
die kwestie opgelost door... een
jongentje van 6 jaar.
Men heeft me verteld dat een
jongetje van zes jaar, amper een
vuist hoog, naar een van die hoog
hartige, laffe huiseigenaars toeging
en dé zaak op de volgende wijze
oploste:
Mijnheer, lk ben zes jaar. ik
heb geen kinderen en zou hier
graag met mijn oudei's komen wo
nen!
En naar het schijnt heeft die
kleine het pleit gewonnen!
In alle geval blijft het een tries
tige mentaliteit bij vele van onze
huiseigenaars.
IK SLUIT voor vandaag met rog
een paar koddige anecdootjes, die ik
in dezelfde grootstad heb meege
maakt.
Ik jnoest me laten scheren en ik
trok een kapperswinkel binnen
Chez Albinzo»! D'r stond juist
een klant op en de volgende ging
gaan zitten. De stadse kapper laat
zijn cliënt op zijn Brussels na
tuurlijk met een gracieuse bui
ging neerzitten, steeds maar druk
pratend:
Dag, Mijnheer! Ga zitten.
Mijnheer! Mooi weertje, nietwaar.
Mijnheer. Nog echt Zomer! Het
zonnetje doet deugd, hé. Mijnheer!
En hoe wou Mijnheer gekapt wor
den?
En de Mijnheer:
In stilte!!!
Enfin, ik geraakte ook in alle
stilte geschoren en trok vandaar
naar een restaurant om een apéri-
tifje te drinken.
Ter gelegenheid der komende feest.
dagen fantastische keus van wonder
mooie PELSMANTELS aan
EINDE SEIZOENPRIJZEN.
Nooit geziene collectie in Astracan, Apeiu
de» Inde», Marmotte, Murmel, Pattes d'as-
tracan, Petit grl», Petit grl» lustri, Putou
R&t-muaqué, Vlson, enz... enz...
ENIGE FABRIEK IN BELGIE
VERWERKENDE IIET RUW VEL
TOT PELS
Grootste en meest gevarieerde keus
van het land.
modellen Verzorgde snit
PELSMANTEL Vanaf 1.200 fr. J
4 fr. per dag.
Gtrrtafdi Depothouders kunnende
waarborg geven.
Her*UUlng m bm-
rln» van uw mutei
Zomers. - G«mab
Tan betaling Steeds
waarborg. Gratis b«.
waring. - Geschetk
en terugbetaling Tan
reiskosten aan elke
koper bU mlnlmua
aankoop van 1000 Ir,
- De magazijnen stjn
•teedz open, ook 'i
Zondage. Te ba-
reiken met de auto
bus U]n Kortrljk-
Tlelt tot Meulebeke.
Koelroet, ds beton-
baan volgen.
BIJHUIZEN TE:
BOEZINGE: MeJ. Hollynck, Dorpstraat, 39.
BLANKENBERGE: Mad. Waes, Lange»traat, 79.
DUDZELE: Mr Denecker, Nleuwstraat, 8.
KORTEMARK: Mr Delos Victor, Kerkstraat, 10.
MENEN: Mevr. Coucke, Wahisstraat, 149.
PASSEND ALE: Mr Kindt, Molenstraat, 21.
POELKAPELLE: Mevr. Vandeputte. Nleuwplaat», 15.
RUMBEKE: Mevr. Vermandere, «De Vier Seizoenen».
STADEN: Mej. Nouwynck, Statiestraat, 28.
WERVIK: Mr Demyttenaere, Nieuwstraat, 23, «In de Gouden
Pluim(11.098)
Misschien hebt ge nog wel de
tijd, waarde Lezeressen, om een
hartig woordje te spreken met de
goede Sint Niklaas, wanneer ge dit
wekelijks praatje gelezen hebt.
Moest het zijn dat de Kindervriend
reeds zijn ronde gedaan heeft bij
uw" kleinen, lees het stukje toch
maar door, want volgend jaar komt
de Sint weer aan de beurt en on
dertussen zullen Kerstdag, Nieuw
jaar ea andere feestdagen zoveel
geschenkdagen geweest zijn.
Wij menen dat de grijze Sint Ni
klaas van Tolentijn en zijn trouwe
Zwarte Piet zich wel eens verveeld
door het haar strijken als zij naar
de speelgoedwinkels kijken. Jon
gens toch, wat een keuze en een
opeenstapeling! Alles, maar werke-
Zle vervolg hiernevens '3HT
10 11 11 13 Horizontaal. 1.
Omwikkelen; klok-
bloem. 2. Zang
stuk voor één stem;
welde ln het hoog
gebergte; deel van
het gelaat. 3.
Streek ln Abesslnië;
soort muziekstuk.
4. Gevaarlijke
vlieg; platte scho
tel. 5. Muziek
noot; dochter van
Laban; binnen.
6. Thans; schulf-
bak; lidwoord: de
onbekende. 7.
Reek: windzljde;
daar; op deze wijze.
8. Voorzetsel;
muzieknoot; stang:
lengtemaat. 9.
Zeer zacht (muz.
afk.); glorie; tes-
tantlbus actlbus
(alk.). 10. Bab
belen; nijgen.
11. Stad ln Duits
land; geweidragend
dier. 12. Gemeen
te in Oostvlaanderen; speelkaart: gemene. 12. Deel van een woord;
op de toethoorn blazen.
Vertikaal. 1. Vlokjes gezuiverd katoen; kleine wilde duif. 2. Deel
van het oog: uur; meer in de Ver. Staten, 3. Rivier in Afrika; voet-
lijst. 4. Tot spelen geneigd; smalle opening. 5. Loofboom; schoon
zoon van Mohammed; daar. 6. Achter; armlengte; voegwoord; slede.
7. Soort onderwijs (afk.); pers. voornw.; geboortestreek van Abraham;
bevestiging. 8. Voedster; familielid; laag water godsd. afk. 9. Deel
van een mast; zodra; twee klinkers. 10. Ontroering; rustige. 11
Salarissen; edelgesteente. 12. Oud voegwoord; afstammeling v. Seth;
smalle. 13. Afgodsbeelden; Europese hoofdstad.
UITSLAG VAN VORIGE WEEK
Horizontaal. 1. Doodfamiliaar. 2. Is; Rek; Re. 3. Ste; las.
4. Til; Reten; Ode. 5. Are; Olm. 6. Lo; Ons; Ek. 7, Vondel;
Landru. 8. Li; Via; En. 9. Brij; Ier. 10. Noë; Laban; Oot.
11. Lee; Kas. 12. Es; Aan; Ie. 13. Rinkelrooiers.
Vertikaal. 1. Distelvlinder. 2. Os; Ooi; SI. 3. Sla; Bel. 4. Dot;
Radar; Elk. 5. Ere; Ijle. 6. Ar; O.L.V.; Al. 7. Mesten; Inbaar.
8. Ik; Sla; No. 9. Ino; Ink. 10. Ido; Lente; All. 11. Som; Ros.
12. Ar; Ere; Ir. 13. Rekenkunstjes.
Aan een. tafeltje zaten er twee
drinkebroers, met betraande ogen
de lege glazen voor hen aan ts sta
ren. Plotseling kneep een dor zat
lappen z'n vuist dicht en vroeg
aan. zijn makker:
Wat heb ik hier in m'n hand?
Het stadhuis! zeverde de an
dere terug.
Mis! Raad nog eens!
Een autobus!
Weer mis! M-aar ge b-b-b-
brandt!
Een paard
De eerste dronkaard hield daar
op z'n vuist voor z'n oog, lichtte
heel voorzichtig een vinger op en
keek in z'n hand. Dan staarde hij
de andere ongeduldig aan en vroeg:
En w-w-w-welke kleur???
En hiermee neem ik afscheid
van U allen tot volgende week.
Dag allemaal.
Het Manneke uit tic maan.
MAANDAG 8 DECEMBER
Te 20 u.: «La Coupe de la Chan
son
WOENSDAG 10 DECEMBER
Te 20 u.: Uitzending voor de kin
deren.
DONDERDAG 11 DECEMBER
Te 21 u.: «La Barque sans Pê-
cheur
ZATERDAG 13 DECEMBER
u.: «Rendez-vous
Te 12.30
12.30 h.
Te 20.30
Noorden
Alle programma's worden inte
graal van Télé-Parijs overgenomen.
u-: «Zichten op het
Heeft U schik, in een corktail-
kleedje F In de wljtlccls liggen
thans de mooiste stoffen uitge
stald: taft in veel schakeringen,
atlas, duchesse en gemengde weef
sels. Voor kleine, feestjes zijn deze
stoffen werkelijk aangewezen. We
stellen U drie modellen voor, ge
kleed, jong en elegant.
/f,80 to. stof volstaan voor het
eerste kleedje, dat bizonder opvalt
door zijn aparte halsultsnit.
Het tweede model (voor grote fi
guren met dwarslopende streep)
gebruikt U 4,85 m. stof van 00 cm.
breedte, daartoe nog 15 cm. flu
weel van 90 cm. voor kraag en
gordel. De gestulpte mouw is een
modische nieuwigheid. Het, der
de model is een verwerking van
fluweel en taft. De eenvoudige snit
van het bovenstuk en de wijde rok
geven aan dit model can vrouwe
lijke noot. In het taillenstuk is
zijdelings kant verwerkt. Voor een
maat 42 gebruiken we 4.05 m. taft
van 90 cm., 70 cm. fluweel van
90 cm. en 15 cm. kant van 10 cm.
breedte.
Deze voorname en elegante kleed
jes kunt U zelf naaien met be
hulp van BEYERS MODE EUR
ALLE, het blad voor de vrouw die
zei' naait, met patronenblad. Ver
deler in België is Borkanimport
G. Dony, Italielci 91, te Antwerpen.
MACARONI
OP ZIJN 1VIILANEES
Kook 500 gr. macaroni in kokend
zoutwater gaar. Hij mag niet aan
eenkleven. Bewerk op 't vuur 50 gr.
boter met 2 eetlepels tarwebloem,
giet er liter kooknat bij en breek
daarin een koffielepel Dubbel Con
centraat van Tomaten Liebig. Laat
gedurende 2 minuten koken. Hak
fijn; 't zij gekookte hesp, 't zij een
overschotje kalfsvlees cf gevogelte.
Schep de met vlees vermengde ma
caroni in een vuurvaste schotel.
Bestrooi met gemalen kaas en be
giet met gesmolten boter. Laat in
matig verwarmde oven bruinbak-
ken.
lijk alles wat grote mer.sers in te
leven boeit, werd er voor de Li
ne mensjes nagebootst, tot ate.
bommen toe... gelukkig maar i
imitatie. De Sint en zijn zwart
helper mogen ook nog enkele hos-
derdduizende keren hun beeta
bewonderen ln koek, chocolade a
marsepijn en kunnen er du» gem
in zijn, dat zij nog steeda ls l\
gunst staan van grote en kiek;
snoeplustige mondjes.
Het gebruik wil dat moeder K
gelegenheid bij Sint Niklaai li
beste spreekt en liefst niet al li
veel rept over allerlei pekelzonde
kleine ruzies van haar kroost, pap-
kes die niet vlug genoeg l
werden, enz. Daar moet niet ore
geklaagd en gezeurd worden tot t
het oneindige, maar het moet tod
eens gezegd worden en een ven»
ning van de Sint doet zeker w
deugd.
Als verstandige huismoefc
moeten wij er ons echter w
zwichten, dat de Kindervriend tf
plat zou ruinéren op zijn ieestd:
Waar het kroost talrijk ls, w:
doorgaans op dit stuk van lafc'
vee! verstand gebruikt, maar w
de familiekring beperkt bleet,
het gevaar hoegenaamd niet deri
beeldig, dat Sint Niklaas «te
kindje alleen» verwent en er tf
heb- en schraapzuchtig ding#
van maakt. Dat is toch zeker de te
doeling niet van dit kinderfeest t
nog minder is het de bedoeliï
overlaste maagjes te veroorzaken.
Te veel is schadelijk, ookJ'
het om geschenken gaat en
verstandige moeder weet de til
bundige kinderverlangens tl
te dijken.
Zou het van de andere kant nlf
Interessant zijn Sint Niklaas eer.
even te doen blijven stilstaan bij c
uitstalling van een winkel waar S
plaatje voorstaat met de ver»'
ding Nuttige Geschenken
Warme pantoffeltjes, schoep
handschoenen, misschien een pul'
over? Op dat gebied heeft St
klaas vaak zeer goede dingen
voorraad. Het ls alleen maar
kwestie dat moeder er de aandad
van de Sint... en van haar klniij
ren op vestigt. De kinderen zulle-'
het prachtig vinden dat vader t[
moeder daardoor weer een uitgaf
minder te doen hebben.
Maar oppassen is de boodscM
en niet van 't ene uiterste in K
andere vallen. Of het Sint Niklas
is die geschenken brengt, of Ut
li eerlijke dingen aan de kerstW
hangen dan of het een geschenk
van vader en moeder bij een J
andere gelegenheid, altijd zal
gulden middenweg de beste 0
een nuttig geschenk, een stuk'
speelgoed tot vermaak en met Ite'
te Iets voor 't mondje.
TANTE KOBA-
WITLOOF
Was witloof en snijd het ovte'
langs door. Leg het in een pf
waarin- van tevoren een klomp?
boter werd gesmolten. Zout,
er een klontje suiker bij, dat
smaak aan het witloof geeft en
de pot toe. Zodra de groente ga>:
is, doe er in 'n weinig water verdut
de Oxo Bouillon bij, alsook
aardappelbloem, opdat het witlo'
goed gebonden worde en een schol?
bruinachtige kleur verkrijge.
Zie vervolg vorige kolom.
KORTE INHOUD:
Joan Mathews, kantoorbediende, die
met een vriendin, Elisabeth, een ap
partement huurt, ontvangt zekere
morgen drie brieven. Een van haar
verloofde, die haar verlaat en een van
een harer aanbidders, Richard Wynn.
Ze wordt uit haar dienst ontslagen. Ze
vertrekt naar het landleger.
Ik ging eenvoudig naast haar
zitten op de stenen en sloeg mijn
arm beschermend om haar smal
'•uggetje. Het scheen haar goed te
doen. Want na een paar minuten
hield ze op met snikken, haalde
diep adem, snoot haar neus, en
begon, met een zielig stemmetje
haar hele hart voor me uit te
storten.
Je weet wel, wien ik bedoel,
Joan?
Ja, snoes, dat weet ik.
De naam Kolonel Fielding
scheen even tastbaar in de lucht
te hangen als de verdroogde katjes
van de hazelaar boven ons, maar
geen van belden spraken we dien
uit.
Bij stukjes en brokjes stamelde
de anders zo nuchtere en zwijg
zame Elisabeth de gehele waar
heid uit.
Ik dacht al, dat je 't wel zoudt
weten. O, Joan! Ik ben razend op
hem. Stapel! Net even idioot als
jij indertijd met je aangebeden
Harry in Londen. O, en wat heb
lk Je altijd uitgelachen!»
«Iedereen begint altijd met om
rerliefde mensen, te lachen,zei
ik. terwijl ik <x> m'n gemak ging
verzitten op de grote stenen. En
ledereen eindigt met zelf precies
even dwaas te doen. Je bent niet
erger dan alle anderen.
O ja, toch. véél erger,ver
klaarde Elisabeth.
«Waarom? Omdat je altijd ge
dacht hebt, dat je mannen niet
kon uitstaan, en nu de ontdek
king komt, dat je je toch vergist
hebt?
Nee! verzekerde Elisabeth,
heftig haar hoofd schuddend. Het
is een feit, dat ik ze nog niet kan
uitstaan. Dat is nog altijd het
zelfde. Ik verfoei ze nog altijd uit
de grond van m'n hart. Op hem
ben ik dol natuurlijk. Maar man
nen, in 't algemeen...
Ze veegde nog eens langs haar
ogen en begon haar merkwaardig
en zeker niet alledaags standpunt
uiteen te zetten.
Nee. ik voor mij vind ze meestal
vreselijk,zei ze. Om te begin
nen zijn ze zó lelijk! Bekijk ze
maar eens. waar je ze ook tegen
komt. Vind jij dat ze er aantrek
kelijk of appetijtelijk uitzien? Ik
niet. Ik vind hun knobbelige han
den en hun enorme voeten af
schuwelijk (niet dat ik erg veel
recht van spreken heb met deze
Landleger-laarzen aan) en ik
griezel van hun huid, daar, waar
ze zich scheren. Net 'n nootmus-
kaatrasp. En sommigen hebben dan
nog zo'n. venijnig klein stekelsnor
retje. Ik kan maar niet begrijpen,
hoe 'n meisje ooit 'n kus van zulke
wezens wil hebben. Brrr!
En ken je iets weerzin wekken -
der daa 'a aian, die zo'n vuile
stinkende, zwarte pijp zit uit te
kloppen en leeg te peuteren? Of
die als 'n wolf 'n heel bord vol
half-rau-we biefstuk naar binnen
schrokt? Of die zowat 'n liter bier
uit 'n stenen pot inzwelgt? Ik zou
onmogelijk van iemand kunnen
houden, nadat ik 'm zoiets had
zien doen!» verklaarde Elisabeth.
En toch zijn er duizenden vrou
wen, die dat wél doen, jongedame,»
herinnerde ik haar. Ze zien een
man juist, graag 'n beetje ruig en
stevig, zodat hij zo weinig moge
lijk op haarzelf lijkt. Ze vinden
't niets erg, dat hij naar tabak
ruikt, een grof, stug tweed draagt
en pakkisten van schoenen. Ze
vinden 't juist prettig, dat hij fors
en sterk is. Ik ik spreek voor
mezelf en voor 't merendeel van.
alle meisjes, denk ik. Wij zien een
man graag mannelijk
«Hemel! Wat een smaak!» riep
Elisabeth, met de klank van vol
komen oprechtheid in haar stem,
Ik voor mij heb 'n afschuw van
wat ze een mannelijke man
noemen! Niets dan spierballen en
een stem als een orkaan en grove,
onregelmatige trekken!»
Maar,zei lk geduldig, je
zoudt toch geen man willen heb
ben, die er uitzag als 'n plaatje
op een doos bonbons?
«Ik zou niet beter kunnen wen
sen, verklaarde deze uitzonder
lijke jongedochter met nadiuk.
Toen ik klein was, heb ik pens
'n doos lekkers gekregen met een
plaatje op het deksel, dat «Val
kenier» heette. Hij drceg een goud
bruin jachtcostuum en had een
MENQELH/EMHET WEXEL/JKE N/EUWS
valk op zijn schouder, en goud
blond haar en zachte ogen, en, o!
zo'n lief gezicht! Ik dacht toen al,
Ais lk toch eens ooit Iemand kon
tegenkomen, die er precies uitziet
als die valkenier! En nu is dat
gebeurd. Kolonel Fielding lijkt
sprekend cp dat plaatje. O, Joan,
ik heb nog nooit zoiets beeldigs
gezien!
Alweer een bewijs voor de be
wering dat, als werkelijk gereser
veerde mensen eenmaal hun hart
beginnen uit te storten, ze ti.en
keer zoveel loslaten als anderen,
die in 't dagelijks leven gewoon
zijn. er alles uit te flappen.
Ik voor mij zou het bijvoorbeeld
nooit in mijn hoofd gehaald heb
ben, enige jonkman ter wereld te
beschrijven als «beeldig!» Zelfs
Harry niet. die een gezicht had
ais een filmster. En evenmin kapi
tein Holiday, die toch ook kr.ap ge
noeg was, en op een typisch-man-
nelijke manier. Heel wat anders
dan die meisjesachtige, wit-en-rose
wekt zag ze er anders niet uit, zo
als ze daar op die stenen zat, met
haar handen om haar opgetrokken
knieën geslagen en haar gezicht
daartegen verborgen.
«Als ik nu toch bedenk.» jam
merde ze, dat ik nu eindelijk
't soort van een man ontmoet heb.
waar ik iets voor kan voelen en
dat er nu niets van terecht zal
komen!
Waarom zou er niets van te
recht komen, schat? Omdat we
binnenkort nier weggaan? Maar
hij blijft toch ook niet eeuwig in
Careg! En natuurlijk zal hij je
schrijven. Hij heeft je vroeger zó
vaak geschreven over de fiat. dat
hij er nu heus wel mee zal door
gaan. troostte ik haar. Ik weet,
dat hij je aardig vindt.
Op haar karakteristieke, heftige
manier schudde mijn vriendin haar
hoofd, tot al haar haren vcor haar
ogen dansten.
«Hij vindt je aardig,» hield ik
vol. Dat had ik al in de gaten,
toen we hem voor 't eerst ontmoet
lieftalligheid van Elisabeth's jonge ten. En op het concert gooide hij
die rode anjer regelrecht naar jou
cm op te vangen! Je hebt ze ze
ker bewaard?»
Elisabeth lachte weemoedig en
bracht haar hand aan de borstzak
\an haar kiel. Bewaard? Het was
haar grootste schat. O hemel ja,
ze had het erg genoeg te pakken.
En daarbij, ging ik voort, hij
maakte afspraakjes met je! Hij
kwam expresselijk hier om je te
ontmoeten. Hij wilde je graag zien
en spreken
«Ja, vroeger 1 Maar nu niet
kolonel! Ik voor mij zou op staan
de voet genoeg hebben gehad van
een man, die zich zó bedrieglijk
als 'n meisje kon verkleden, dat
iedereen erin vloog! Maar de jon
gensachtige resolute, nuchtere Eli
sabeth genoot daarvan als van een
uitgelezen triomf! Alweer de macht
van het contrast, veronderstelde lk.
Nu, als de mannenhaatster dan
eenmaal haar zinnen op hem ge
zet had, kon ik haar niet anders
toewensen, dan dat ze gelukkig
met hein zou worden! Erg opge-
meer!barstte ze wanhopig uit.
«Dat is nu juist het vreselijkste
van alles. In het begin loen
mocht hij me graag. Ik wist het
zeker! Maar alles is veranderd, se
dert dat meisje hier gekomen is
om hem van me af te trcggelen!
Welk meisje?
Op een toon van radeloze ver
twijfeling bracht Elisabeth de
naarn uit.
«Muriel Elvey!
Muriel o, kindlief, néé. Dat
is onzinnig.
Maar niets kon Elisabeth over
tuigen, dat ze zich vergiste. Ze had
Muriel gezien, die zó onweerstaan
baar was, dat iedere man, die haar
zag, wel verliefd op haar moest
worden. Ze had haar gezien op de
avond van het concert, terwijl ko
lonel Fielding elke minuut, dat hij
niet zong, benutte om zich met,
haar te onderhouden. Zc had haar
gezien op de dag van het examen,
nog steeds met kolonel Fielding in
haar gevolg. Zij, juffrouw Elvey,
logeerde in de portierswoning, waar
kolonel Fielding eveneens logeerde.
O, Elisabeth wist precies, wat er
zou gebeuren!
Ik wenste wel, dat ik dat óók
had kunnen zeggen! Mij persoonlijk
leek het erg onwaarschijnlijk, dat
Muriel het op kolonel Fielding
voorzien zou hebben: maar was zc
van plan. te trouwen met haar
gastheer, kapitein Holiday? Intus
sen bezorgde ze zowel mij als m'n
vriendinnetje alle denkbare kwel
lingen der jaloezie.
Te denken, dat dit dezelfde Eli
sabeth W8A die me zo de les had
gelezen, omdat lk piekerde of'
wat. Harry had gezegd of gedas'
Ik wilde, dat lk hier nooit
komen was,» kermde ze; «en?
zal 't mijn dood zijn, als lk P
vandaan moet.»
Hier brak ze plotseling af, m'
een schok, alsof iemand op haf'
geschoten had. Ze hief haar hooi'
je van haar knieën op en sprot»
van de grote steen.
Er had iets geritseld ln liet h?'
zelaarsbosje, dat ik voor 'n vof
bijstrijkend briesje gehouden haf
maar Elisabeth had de lichte vod
stap, die dat geritsel vergezeld'
gehoord en herkend.
Een seconde later staarden J
de slanke gestalte en het halt
meisjesachtige gezicht van de af
die de oorzaak van al die nar»
held was.
Ik keek hem strak aan, ter#
hij salueerde en zei: Hoe ai»
u het, kclonel Fielding?
Hij bloosde ja, dat kunst;1
verstond hij goed. 't Boezemt
tijd vertrouwen in, hé, 'n man,®;
zo deerniswekkend en ontwapend
bloost. Maar ik was nu op 't spte;
van z'n waren aard. Die verlegd
beid en zenuwachtigheid
dan kunsten!
Eh eh ik ben zo blij, J
ik u hier toevallig vind.» zei b-:
De kwestie is, ik wilde u gra»1
iets vragen, u u allebei.»
Wat zei hij dat innemend,
wat 'n doertrapt-ondeugende g«
stering schoot er door die hesp",
telijk-lange wimpers van henr.
voerde hij eigenlijk m z'n
