VOOR POPERINGE EN IEPER
7
De nieuwe tijd
breekt door
Bank van Roeselare
Hoge Pauselijke onderscheidingen voor twee
zeer verdienstelijke Westvlaamse Priesters
B9I
SfcaSÉisSi
MAARSCHALK STAUN
AAN BEROERTE OVERLEDEN
Molotov en Malenkov opvolgers 1
16
De «Koude Yprefeest» sinds 1476
Het 8e Kattefeest sedert 1946
Smid uit Wervik door
opgeschrikt paard ten
gronde gesmakt
Zwarte katjes glimmen in frisse, zonnige, blauwe Winterluchten
Het slachtoffer aan de gevolgen van
schedelbreuk overleden
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE - IEPER - WERVIK EN OMSTREKEN
ONZE 3 UITGAVEN:
Bladzijden
PRIJS
3 Frank
ZATERDAG
1953
BUITENLANDS OVERZICHT
De vlugste kredietverschaffing
De hoogste renten op geldplaatsingen
leper In de oude Vlaamse Folklore
1
Hoogeerw. H. Vicaris-Capitularis J. Mahieu, uit Poperinge, to*
Protonotarius Apostolicus, en Hoogeerw. H. Vicaris-Generaal
A. Quaegebeur, uit Nieuwpoort, tot Huisprelaat van Zijne
Heiligheid benoemd
MGR MAHIEU
DE PANNE MAAKT ZICH GEREED
VOOR HET ZO MERSEIZOEN
mWÊÊÊÊÊi.
MGR QUAEGEBEUR
Tragisch ongeval van zelfopoffering
Entten bewustzijn, zender spraak, lam over het ganse rechter gedeelte van zijn lichaam en
fel getroffen op zijn ademhalingsorganen, gaf men hem geen kans meer tot herstel
Deze aanval, die in de nacht van 1 op 2 Maart jl. gebeurde, slechts Woensdagmorgen langs Radio
Moskou officieel bekend gemaakt
Eert vader
en moeder
SCHUIF
HOOFDBUREEL en REDACTIE:
Poperinge Gasthuisstr. 19.
Tel. 9. - Postcheckr. 47.63.60.
PLAATSELIJKE BURELEN:
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE,
St-Alfonsusstraat 12. - Tel. 1523.
leper:
P. BRAS-DEKLERCK,
de Stuersstrdat 4. - Tel. 445.
Wervik:
ROGER PECTOR,
Leiestraat 11. - Tel. Komen 491.
Veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Nieuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstraat.
Verantwoordelijke Uitgever.
J. Santen. Gasthuisstraat 19, Poperinge
ET WEKELIJKS
- POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten).
- ROESELAR" (met Izegem-Menen en randgemeenten).
- KUSTSTREEK (Veurne-Nieuwpoort-Dlksmuide en randgemeenten)
49* JAAR.
N' 10.
MAART
POSTABONNEMENT 1953:
België (tot einde 1953) 114 fr.
Andere landen 4fr. p. week
Aangesloten bij het Verbond der
Belgische Periodieke Pers.
GE zult het wel zien als ge
U de moeite geeft te ko
men... kijken. En die
onderpastoor stekte zijn
bromfiets weg en sneed
er van doorl
Die onderpastoor was een goe
kennis en was, een Jaar geleden,
benoemd op een parochie heel dicht
in de buurt. Nu was hij me komen
vragen of er soms geen jongens van
onzeparochie 's Zondags naar
«zijn» patronaat wensten te gaan.
Op een nestje zonder onderpastoor
en met een oude pastoor kan er
daar immers geen spraak van zijn.
Dat was in ieder geval zijn gedacht
en nog veel meer 't mijne. Maar een
patronaat voor jongens boven de
14 jaar? Kom, in onze tijd?
Ja, daar lag opeens heel mijn
eigen... jongenstijd voor mij op ta
fel open lijk een kaartespel. In
«mijn» tijd? Dan gingen we de
Zondag naar den TapDat
woord patronaatbestond dan
zeker nog niet. Elders zei men de
«Congregatie van de jonkheden
(en, als 't voor meisjes was heette
dat ding: de patronage). We gin
gen daar regelmatig naartoe, ik en
bijna al de jonkheden van 't dorp.
Na de Vespers was het een kleine
processie naar den Tap; een zestig,
zeventig jonge gasten, van zestien
tot twintig jaar; er waren er zelfs
die nog terugkeerden na hun sol
datendienst. We waren dan eigen
lijk met weinig tevreden. Den Tap?
Een vuile zaal, donker en ongezel
lig. Maar we zagen dat toen niet.
't Gerief was op zijn navenant; een
oude biljart, een Brusselse biljart
met negen billen, een toptafel en
een schuiftafel. Alles was nieuw ge
weest, maar niemand wist wanneer.
Verder enige kleine tafels voor de
kaartspelers, 't Was nog de tijd van
't jassen En toch, daar jeunden
wij ons de hele avond, en de onder
pastoor moest ons als 't negen van
den avond werd, waarlijk buiten
zetten. 't Is tijd, zei hij al lachen...
Moeder zou kijven.
Waar de onderpastoor 't geld
haalde om den Tap in stand en in
gang te houden weet ik nu nog niet.
Een keer in 't jaar was er toneel
en dat moest een lach-succes zijn
of de mensen kwamen niet af. Bij
ons wilden ze niet hun zakdoek bo
venhalen voor een vreselijk-ontroe-
rend drama, maar wel voor een
kluchtspel waarbij de tranen over
hun kaken dansten en zij aan het
schudden gingen van klaar plezier.
(Ik heb zelf nog meegespeeld in
De Barbier van Napoleonen
«De Veldwachter van Zoetenaai»),
We herhaalden weken aan een stuk,
moesten zelf de hele zaal in orde
brengen; hoeveel emmers water er
kletsten voor de zaal in-proper was,
kunt ge raden. Met de opbrengst
van dat toneel moest de onderpas
toor dan een jaar verder sukkelen...
zo dacht ik ten minste én de ande
ren ook. Maar dat bleef, dat blijft
voor mij een schoon stuk uit mijn
leven en 't is ook zo met de maten
uit dien tijd.
mm m
Jaren lang hoorde ik niet meer
spreken over een Tap of over een
congregatie voor jonkheden. De
velo, de voetbal, de kinema hadden
het doodvonnis geveld over die
oude... versleten vergadering. Wie
zou nu nog een voet zetten in een
vuile muffe zaal, nu 't overal elders
blinkt en schittert? Jammer genoeg
voor de jongens zelf, jammer ge
noeg voor de ouders! De jongens
misten voortaan het gezellige van
de grote bende, de ouders wisten
niet meer waar hun grootwordende
kerels nestelden. Nu, de tijd van de
Tap was voorbij: klaagt of lacht
erom... hij was voorbij; ik was daar
van overtuigd.
Als gij 't wilt zien, kom dan kij
ken... Ik had geen tijd om te ant
woorden, de onderpastoor scheerde
weg op zijn bromfiets... een onder
pastoor van de nieuwe tijd: een
bromfiets en een... patronaat, dacht
ik bij me zelf. Maar 'k was inwen
dig een beetje gebeten. «Kom kij
ken!
Eiwel, ik zou gaan kijken!
Ik heb gekeken en gezien.
Ik heb waarachtig mijn ogen uit
gekeken.
'k Moest een ogenblik Mr de
Onderpastoor spreken... Kon ik
hem vinden in de zaal?
Ja... zie, daar is Mr de Onder
pastoor.
't Was er betrekkelijk stil... luis
ter, zei me de onderpastoor, naar
de uitslagen van de voetbal-wed
strijden. Kwart over zeven. Ik hoor
de nog een paar namen. De pick-
upp gulpte weer muziek uit en het
lieve leven begon, herbegon zei de
onderpastoor.
Een zaal vol licht en vol warmte!
Maar wat stond me daar allemaal...
biljarts, golfbiljart en een boel, mij
helemaal onbekende spelen, tot
ping-pong toe. De serieuse kerels
zaten aan dam, bak of schaakbord:
de dullemaniller? zaten aan
kraaknette tafels; er lagen enkele...
filosofen in een zetel zondagsbladen
te doorbladeren. Hoeveel ze wel wa
ren?
Wacht, zei de onderpastoor,
straks gaan de kleinen naar huis,
tel dan maar de groteren... ge komt
zeker boven de honderd.
Ik kon wel verder tellen dan...
honderd. Hoe zijt ge aan al die spe
len geraakt, en uw zaal is zo gezel
lig en zo feestelijk?
't Is nog niet effen Pé, maar ook
dat... komt! en de ouders doen mee.
De jonge kerels vinden hier mekaar,
houden aan mekaar en de ouders,
de goê wel te verstaan, zijn toch zo
tevreden; ge kunt er u werkelijk
geen gedacht van maken. Wat wa
ren we ver van de Tap waar ik
naartoe liep! 't Verschil was zo
groot als tussen een oude weefka
mer en een nieuwe textielfabriek.
'k Moest toch iets zeggen; 'k wist
waarlijk niet hoe ik zou verkopen
jvat ik had opgedaan in die patro
naat-» zaal.
'k Hore 't mij nu nog zeggen, zo
dom wegMr de onderpastoor, 't is
de oude tijd die t .-uf'-eertIk
werd beloond voor mijn dwaasheid.
't En doet Pé, zei de onderpastoor,
't is de nieuwe tijd die doorbreekt.
Mr de onderpastoor, 'k wense dat
het waar ware!
Pfi VLAMYNCK.
Terug
BENELUX TE LUIK
Er wordt sedert de oorlog al
machtig veel gesproken over inte
gratie, afstand van souvereiniteit,
samensmelting, maken van Euro
pa, enz... Maar het volstaat het
voorbeeld van Benelux te nemen
om in te zien hoe mseilijk dit in
de praktijk is, wanneer daar niet
is de brutale wil van een dictator
die alles met één pennetrek oplost
om desnoods nadien met alle mo
gelijke machtsknepen de schade
lijke gevolgen van zijn eerste daad
weg te werken.
Men timmert nu sedert 7 jaar
aan Benelux en nog zijn wij er
ver van af een werkelijke econo
mische unie te hebben verwezen
lijkt. Men zou bijna zeggen: in
tegendeel, want hoe verder we ko
men, hoe meer men op som
mige gebieden blijkbaar moet
terugkrabbelen.
Inzake landbouwproducten is er
nooit sprake geweest van een wer
kelijke eenheid. Daar hebben wij
van in den beginne het fameus
protocol van Mei 19.'f7 gehad dat
in zich zelf de negatie is van een
economische unie.
En thans staan wij ook met een
stel industriële sectoren waar voor
taan beperkingsmaatregelen zullen
kunnen genomen worden om te
verhinderen dat sommige takken
van ons economisch leven redde
loos zouden verloren gaan.
Dat is natuurlijk een oplossing.
Maar het is een slechte oplossing
omdat ze ons terug wegvoert van
het doel dat wij ons gesteld had
den, nl. het scheppen van de éne
markt waarin de goederen vrij
zouden circuleren.
Maar we werden tot die oplos-
sina gedwongen omdat de Neder
landers niet bereid zijn DIE maat-
zetten
SJAH MOHAMMED PAHLEVI
die zijn gezag stilaan door Mossa
degh, Iraans premier, overwoekert
ziet.
regelen te nemen die nodig zijn
om de eenmaking te kunnen ver
wezenlijken.
En dat is: de sociaal-economi
sche voorwaarden van de produc
tie zó te maken dat beide landen
op gelijke voet kunnen concurre
ren. Zolang wij echter vrije prijs
vorming toestaan en de Hollan
ders alles op een dirigistische me
thode blijven doen, zolang is er
geen ernstige oplossing voor het
Beneluxprobleem te vinden.
Wij ondervinden dan op onze
bij de
HoofdzetelNoordslraat 38, Roeselare
De gespecialiseerde bank
voor alle
BEROEPSKREDIET
Vestigingen over
gans de Provincie
d-1172)
Lachend gooit de nar de katjes
naar...
1 Maart 1953... Dit jaar heeft
Moeder Natura met de aloude tra
ditie van sneeuwvlokjes en regen
dropjes afgebroken. Een oude Ieper-
ling ziet verwonderd blij naar de
schitterende gulden zonnestralen
en zegt me: Menheire, heel de
wereld is omgedraaid, met al wat
er op is... En de Kattefeeste ook...
Reeds hangt de Lente in de luch
ten».
En meer dan elk jaar trekt de
volksmassa naar leper. Blijde va
ders en moeders met hun kindjes,
jongverliefde paartjes, khaki-solda-
ten, giechelende bakvisjes trekken
lachend naar het Kattefeest. Auto
bussen, wagens, brommers en fiet
sen snorren door de straten. Heel
het centrum door vormt een dichte
ketting van wagens uit binnen- en
buitenland. We spraken onder meer
met de Ambassadeur van de U.S.A.
DE KATTEFOOR
Het vaantje waait op de histori
sche, stoere Halletoren. De straten
vertonen alle kleurschakeringen en
klassen. Nationale en internationale
cineasten draaien en verfilmen. Ze
vereeuwigen Vlaanderen en leper
op het zilveren scherm. Persfotogra
fen flitsen aanhoudend. De Katte-
foor draait op volle toeren. Molens
zwieren, luidsprekers krassen, or
gels verknoeien marsen en opera's.
De skooter ronkt en zoeft. Schuit
jes varen, aeroplanen vliegen zacht.
Dodensprong, bolcsen en berenge
vechten interesseren Jan Publiek.
De luchten walmen van wafels,
smoutbollen en frites. Wandel en
dans verwarmen de voetjes.
EEN WOORDJE HISTORIEK
NOORSE GODENLEER
Het lepers Kattefeest is een over
blijfsel uit de Germaanse Mytho
logie. Daarin kwamen de Katten
meermalen voor als afbeelding van
de Godin Freya.
Wie was Freya?... De Godin van
liefde en schoonheid.
Gedurende Februari ofte Katte-
maand, werden in vele gewesten
heidense en godsdienstige plechtig
heden gehouden. Ons Kattefeest
staat in het teken van de veroorde
ling van de Kat. En hoe? Luistert
wel!
Het Kristendom kwam onze stre
ken veroveren. Dit was het einde
van de eredienst der zinnebeeldige
dieren. Nochtans, die ingewortelde
feesten bleven voortleven en... wa
ren moeilijk uit te roeien. Hoe dan
te werk gegaan?...
De oud-heidense geest verande
ren. Hervormen tot een zinnebeel
dige verzaking aan de afgoderij.
IEPERS KATTEFEEST
HERVORMD
Catten waren heidenen. Door
het woord Cattwerd het volk
misleid. In de loop der jaren 700
was de bekering van het volk een
voltrokken feit. De triomf moest
gevierd. Hun gedachten vielen op
enkele onschuldige katten. Levend
werden ze dan van de hoogste to
rens geworpen. Hier hebben we het
geval. In 1476, onder Maria van
Burgondië, gravin van Vlaanderen,
wierp men voor de eerste maal le
vende katten van de Halletoren, op
de Woensdag der feestweek in de
Vasten. Het was op de Jaarmarkt
«de Koude Yprefeest», later Kat
tefeest genoemd. Later is deze bar
baarse moordpartij veranderd De
levende katten werden vervangen
door opgevulde katjes, die men be
neden wierp.
Zo beleven we hedendaags dus
nog het traditioneel, luimig, volks
en folkloristisch Kattefeest te leper.
ROM, ROM, ROM...
SLAAT DE TROM!
Leven we in het oude, machtige,
grote leper van 1302, met zijn
250.000 inwoners... ^ien we voor ons
getoverd het rijke, Middeleeuwse
ieper, dat Vlaanderen daveren deed
onder de rhythmische getouwboom-
slagen van zijn universele vermaar
de lakennijverheid. Immers, in
middeleeuwse, schitterende kleder
dracht, onder tromgeroffel en ge
schal van Thebaanse trompetten,
verschijnt de Heraut. Statig geze
ten op zijn wit paard doet hij kon-
de aan de goede stede« De Katte
feest is ingezet!
(Zie vervolg blz. 2)
dagen hetzelfde wat men in de ja
ren 1860-10 heeft ondervonden, nl.
dat een werkelijke vrijhandel on
mogelijk is zolang geen gelijke
sociaal-economische en zelfs finan
ciële politiek wordt gevoerd in de
verschillende landen die aan het
vrijhandelsblok meewerken.
Het komt er dus in de eerste
plaats op aan diè gelijkgerichte
politiek er door te krijgen wil
men Benelux of het kleine Euro
pa economisch éénmaken. En om
dat op een gemakkelijke en vlug
ge wijze te verwezenlijken zou
men wel eerst of tezelfdertijd
een zekere politieke eenheid tot
stand moeten brengen.
En dat is natuurlijk geen klein
bier.
HET EUROPEES LEGER
TE ROME
Men kent de geschiedenis.
Het verdrag betreffende de Euro
pese Verdedigingsgemeenschap tus
sen de drie Beneluxlanden, Frank
rijk, Duitsland en Italië werd door
de verschillende regeringen onge
veer een jaar geleden onderte
kend. Maar het lijkt een lange en
een lastige weg te zijn om het
voor de nationale parlementen te
laten bekrachtigen.
Overal botst men op moeilijk
heden. Bij ons is het de kwestie
van de grondwettelijkheid die de
voornaamste steen des aanstoots
schijnt te zijn. In Duitsland zijn
het de sociaal-democraten en het
hoger gerechtshof te Karlsruhe.
En in Frankrijk zijn het zowel de
gaullisten als de communisten die
er zich vierkant tegen verzetten.
Bij onze Zuiderburen is dit zelfs
de hoofdschotel geworden van een
regeringscrisis. Zonderling genoeg
zijn het precies de Fransen, die
de idee lanceerden als dekking te
gen een mogelijk toekomstig Duits
gevaar, die thans spreken over
aanvullende protocollen.
Er was dan ook ernstige span
ning toen, verleden week, de mi
nisters van Buitenlandse Zaken
der zes te Rome bijeenkwamen
om hun zesmaandelijkse conferen
tie dienaangaande te houden.
De opluchting was dan ook ta
melijk ernstig toen men vernam
dat men de zaak daar niet tra
gisch opgenomen had en dat men
de huidige Franse desiderata niet
aanziet als aanvullende of wijzi
gende protocollen, maar alleen als
interpretatieve. Men lijkt dus te
willen zeggen dat het oorspronke
lijk akkoord gemakkelijk als zo
danig kan doorgaan en dat Frank
rijk toch voldoening kan krijgen
op de verschillende punten.
Brengt dit over 't algemeen een
zekere oplossing, dan heeft dit in
Frankrijk nochtans eigenaardige
reacties teweeg gebracht omdat
men meende te verstaan dat Bi-
dault te Rome het standpunt van
de regering Mayer had laten val
len en terug de oorspronkelijke
Schuman-tekst had aanvaard. Hij
moest zich hierover ernstig ver
dedigen.
De Franse premier achtte het
verder nodig hetzelfde vraagstuk
zeer uitgebreid te behandelen en
eens al de nadelen op te sommen
die voor Frankrijk zouden sprui
ten uit het niet bekrachtigen van
het verdrag.
Dat waren dan natuurlijk alle
maal argumenten tegen de vrees
voor de Duits wat dan de Gaulle
toeliet opnieuw van leer te trek
ken tegen het verknechten van
het Franse leger en te zeggen dat
het toch wel een eigenaardige ma-
MGR MAHIEU
Vrijdagnamiddag, 27 Februari,
liep het bericht binnen dat Hoog
eerwaarde Heer Vicaris-Capitularis
Mahieu tot Protonotarius Aposto
licus, en Hoogeerw. Heer Vicaris-
Generaal Quaegebeur tot Huis
prelaat van Z. H. de Paus, benoemd
werden.
In verband met deze onderschei
dingen, vernemen wij het volgende:
Er zijn drie soorten van onder
scheidingen waarmede Z. H. de
Paus zeer verdienstelijke personen
onderscheidt. Deze eretitels noe
men: Kamerheer van de Paus,
Huisprclaat van de Paus en Pro
tonotarius Apostolicus, dit in klim
mende lijn van waarde. Eerstge
noemde onderscheiding kan ook
aan leken worden toegekend, beide
laatstgenoemde echter worden aan
de geestelijke stand voorbehouden.
(Zie vervolg blz. 2)
18t|ti§| x
De storm van 1 Februari had te De Panne geen waterschade aan
gericht, maar de mooie badplaats was ruim met zand bedekt. Om
alles weer netjes in orde te hebben tegen het aanstaande zomer
seizoen werden bull-dozers ingezet om het zand weg te werken.
Aan Hoogeerw. Heer Vicaris-Ge
neraal Mahieu is een nieuwe eer
te beurt gevallen. Z. H. de Paus
benoemde hem immers verleden
week tot Protonotarius Apostolicus,
waardoor hij voortaan de aan
spreektitel van Monseigneur zal
dragen.
Monseigneur Mahieu is geboren
Popermgenaar, hij werd er op 16
December 1874 geboren en deed
zijn humaniorastudiën aan het St-
Stanislascollege, waar hij in 1892
het Eremerk, geschonken door de
Stad Poperinge aan de laureaat in
de Rhetorikaklasse, veroverde. Hij
deed na zijn Humaniora zijn Phi-
losophie te Roeselare en Brugge,
maar, om zijn knappe geest door
Mgr Waflelaert naar de Alma Ma
ter te Leuven gestuurd, promoveer
de hij er tot Doctor in de Godge
leerdheid en werd op 17 April
1897 tot Priester gewijd. Na een
kortstondig onderpastoorschap te
Moeskroen, werd hij benoemd tot
Hoogleraar en daarna tot Bestuur
der van het Groot Seminarie te
Brugge 1900- 1911 Vervolgens
stelde Mgr Waffelaert hem eerst
aan als Secretaris en later tot
Groot-Vicaris van het Bisdom. Ten
slotte, tijdens het vacatuur van het
bisdom bij het afsterven van Z. H.
Exe. Mgr Lamiroy, werd hij ver
kozen tot Vicaris-Capitularis.
Zeer groot zijn de verdiensten
van Mgr Mahieu in het bisdom
Brugge. Alwie met de Brugse Pries
terschap bekend is, weet welk een
diepgaande invloed er uitgegaan is
van zijn persoon op het geestelijk
leven van de gelovigen, maar vooral
op dit van de priesters. Zij kennen
hem uit vele geschriften over het
geestelijk leven, of van uit de vele
hoogstaande retraites die hij pre
dikte.
Wij beperken ons tot zijn voor
naamste geschriften: «Het Brood
des Levenstot verspreiding der
dagelijkse, welverzorgde Communie.
Sanctitate vilae excellatls opor-
teteen commentaar op de Exhor-
tatio ad clerum van Pius X en op
De Sacerdotio Catholico van Pius
XI. over de priesterlijke heiligheid.
Een overzicht van het geestelijk
leven Zijn hoofdwerk, Probatio
Caritatismag als zijn Summa
van geestelijke theologie aangezien
worden. Zij drong door tot op de
bidbank van Paus Benedictus XV.
Die lering heeft hij verder uitge
werkt in talrijke brochures: in de
Brugse collectie Het Geestelijk
Leven in Geloofsverdediging
in Herautjesvan Averbode, in
talrijke bijdragen verschenen in de
Collationes Brugenses Pastor
Bonus Tijdschrift voor Geeste
lijk Leven Dictionnaire de théo
logie ascétique et mystique». Ver
melden wij ten slotte ook zijn
studies over Gezelle...
Mgr Mahieu vierde op 17 April
1947 zijn Gouden Priesterjubileum
in de intimiteit van het klooster
der Eerw. Zusters van St Jozef te
Brugge, alwaar hij sedert 1911 Al
gemeen Bestuurder is.
Het Romeins Purper is de waar
dige beloning en bekroning van dit
heerlijk en vruchtbaar apostolaat.
Moge het dit heerlijk leven nieuwe
kracht bijzetten om nog verdere
vrucht te dragen!
Wij voegen ons uit ter harte bij
volgende gelukwensen door een
oude kennisuit Poperinge, in
jaarschriftvorm, aan Mgr Mahieu
bij zijn vererende onderscheiding
toegezonden:
ALLerbesteWensen
Poperinge JUICht... JübeLt!
HoogeerW aarDe
Protonotarius ApostoLICUs MahleU
Poperlngenaar I
Ook Hoogeerw. Heer Vicaris-Ge
neraal Quaegebeur mocht zich in
een hoge onderscheiding verheu
gen. Z. H. de Paus benoemde hem
immers tot Huisprelaat. Door deze
benoeming zal ook hij voortaan
met de titel van Monseigneur aan
gesproken worden.
Mgr Quaegebeur werd op 17 Ju
ni 1887 te Nieuwpoort geboren.
Lang zou hij daar niet wonen,
want zijn ouders verhuisden naar
Brugge. Hij was toen 7 jaren oud
en liep aanvankelijk school bij de
Broeders Xaverianen. Vier jaar la
ter stapte., hij over naar het Sint-
EodewijkSCollege. Na vruchtbare
humaniora- en seminariestudiën,
werd hij tot het priesterschap ver
heven op 17 December 1910. Hier
mede was het studeren echter niet
gedaan. Aan de katholieke Hoge
school te Leuven ging hij het Ker
kelijk Recht studeren en behaalde
er in 1912 het Doctoraat.
Tot onderpastoor benoemd in
1913 te De Panne, moest hij weldra
deze gemeente verlaten wegens het
uitbreken van de oorlog. Eerst werd
hij brancardier, daarna aalmoeze
nier. In 1915 werd hij als dusdanig
MGR QUAEGEBEUR
benoemd in het hospitaal Ocean
het groot hospitaal waarin H. M.
Koningin Elisabeth als verpleegster
dienst deed. In 1918 vertrok hij
met het hospitaal naar Brussel en
werd er in 1920, op verzoek van
Mgr de Bisschop gedemobiliseerd.
Hem wachtte een nieuwe taak.
Hij werd Bestuurder der scholen
in de Verwoeste Gewesten en had
zijn verblijf te Wulveringem.
In 1921 werd E. H. Quaegebeur
benoemd tot Directeur van de Phi
losophic aan het Klein Seminarie
te Roeselare, om er in 1923 tot su
perior verheven te worden.
In 1930 volgde dan zijn benoe
ming tot Pastoor-Deken te Roese
lare. Meer dan negen jaren bleef
hij ten dienste van het Roeselaarse1
volk en wist er Ieders genegenheid
te winnen. Op 12 Maart 1949 werd
hij evenwel tot een nog hoger ambt
in de Kerkelijke Hiërarchie geroe
pen. Mgr Lamiroy benoemde hem
tot Vicaris-Generaal van het Bis
dom.
Ook aan Mgr Quaegebeur
hartelijke gelukwensen!
onze
de menigte, die als haringen In een Ion opgepropt onderaan de
Hallctorcn. een gevecht op leven cn dood levert, om ook maar een
katje te bemachtigen.
In de nacht van Donderdag 5 op Vrijdag 6 Maart, te 23 u.,
(Greenwich-tijd), werd door Radio-Moskou het bericht omge
roepen dat Maarschalk Stalin, Donderdagavond, te 18.50 uur,
overleden is. Dit bericht werd Vrijdagmorgen eveneens over
de andere radiozenders bekend gemaakt. Het officieel bericht,
dat door het agentschap Tass werd overgenomen, was het
e.rst bekend gemaakt door het hoofdbestuur der communisti
sche partij.
Uit Moskou wordt verder gemeld dat een speciale commis
sie werd samengesteld die de begrafenisplechtigheden van de
Maarschalk zal regelen. Het stoffelijk overschot van Stalin
werd in het hoofdgebouw der vakvereniging opgebaard.
Woensdag, in de vroege morgen
uren, deelde Radio Moskou in een
speciale uitzending mede, dat in de
nacht van Zondag 1 op Maandag
2 Maart jl., Maarschalk Stalin, in
zijn privaat appartement in het
Kremlin, door een beroerte was ge
troffen geworden. Volgens deze
mededeling zou Stalin volledig
buiten bewustzijn zijn. Zijn spraak
organen werden getroffen en hij
kan nog slechts enkele rauwe
klanken uiten, verder werd ook
medegedeeld dat gans het rechter
gedeelte van zijn lichaam, beweeg-
loos ls en dat z'n ademhaling even
eens fel door deze beroerte ge
hinderd wordt. De slag van het
hart is uitermate zwak en men
neemt aan dat zijn toestand zeer
ernstig is. Hij zou een hersenbloe
ding opgelopen hebben en de vi
tale delen van de hersenen zouden
geraakt zijn.
Tot daar het bericht Woensdag
morgen bekend gemaakt, over de
bloedopdrang van de Rode Maar
schalk in de nacht van 1 op 2
Maart overvallen.
Woensdagmiddag deelde Radio
Brussel verder mede, dat het langs
Radio Moskou rond 11 uur in de
voormiddag verder vernomen had,
dat de toestand steeds verslechtte,
bijzonder wat de storing betreft in
het ademhalingsstelsel.
Zaterdag 28 Februari, omstreeks
16.15 u. werd het ingespannen
paard van landbouwer Dumortier
uit Waasten, die met zijn gespan
voor de gesloten overweg der
Kruisekestraat stond te wachten,
hevig opgeschrikt door het schril
le gefluit van de voorbijrijdende
goederentrein, met het gevolg dat
het paard zich omdraaide en met
de kar achter zich wegholde in de
richting van de stadskom.
Reinsert Gerard, smid, tevens
hoefsmid, ongehuwd, 48 jaar oud,
wonende Kruisekestraat 3, welke
even verpoosde voor de smids
poort zag zulks gebeuren.
Niet denkend aan het gevaar
voor zichzelf, doch het naderend
onheil inziende aan het gevaarlijk
verkeerspunt Le Damier waar
juist de schoolkinderen voorbij
gingen, sprong Ger. Reinaert op
het hollend paard toe dat hij ge
deeltelijk kon bedaren. Ongeluk
kig genoeg reed de kar tegen de
achterpoten van het paard dat op
nieuw opschrikte en vooruitholde,
met het gevolg dat Reinaert Ger.
met alle geweld ten gronde ge
slingerd werd. Het gespan kon
zonder andere slachtoffers te heb
ben gemaakt, aan de gesloten
overweg in de Speldenstraat tot
staan gebracht worden.
Intussen werd het slachtoffer,
dat hevig bloedde aan het hoofd,
opgenomen en in zijn woning bin-
(Zi8 vervolg blz. 3) nengedragen, alwaar bij enkele
minuten later, overleed aan de ge
volgen ener zware schedelbreuk,
opgelopen tijdens de val.
Het gebeurde bracht grote ver
slagenheid teweeg in 't gebuurte
waar Gerard gekend stond ais 'n
eerlijk man, steeds blijgezind eD
ten dienste van iedereen. Het mag
gezegd worden dat hij het slacht
offer zijner zelfopoffering werd!
«Het Wekelijks Nieuws» biedt
aan de achtbare familie zijn kris-
telijke deelneming aan in de zwa
re rouw die haar onverwacht komt
te treffen.
Voor Allen het socialis
tisch weekblad, doet onder
voormelde titel, ontleend aan
de goddelijke geboden een
aanval in regel tegen de Bond
van de Grote Gezinnen, om
dat deze de prioriteit vraagt
voor de behandeling van het
ontwerp inzake de kinderbij
slagen voor de zelfstandigen.
Voor Allen wil het voor
stellen alsof de Bond tegen de
pensioenen voor de zelfstandi
gen is. Niets is minder waar.
De Bond is echter best ge
plaatst om de onmiddellijke
noden van bepaalde zelfstan
digen te kennen.
Natuurlijk wordt de Bond
te dezer gelegenheid een «cle-
ricale bond geheten met een
«christen masker» en «het is
goed dat de socialisten er nog
zijn om de christen gebeden
zoals eert vader en moeder te
doen eerbiedigenDe hui
chelaars!
Voor Allen weet zeer goed
dat er in de socialistische
centra haast geen vaders en
moeders meer te eren zijn en
dat geen kinderen of één kind
er schering en inslag is.
Dat «Voor Allen» ons eens
vertelle hoeveel kinderen de
gezamenlijke soe. parlementai
ren hebben. Kampioenen van
het neo - malthusianisme zijn
echter tot alles in staat!
na lezing, ons blad In de handen
van een vriend of gebuur die
het nog niet heeft. U bewijst
er ons een dienst mee. Dank.
