VOOR POPERINGE EN IEPER
Hij is nog alzó
Stalin duldde geen Machtspretendenten
Weer een Mensenleven om een handvol
16
*iM
14
Te Torhout zegende Mgr De Smedt
de Nieuwe Regentenschool in
Rumbeke viert dit jaar twee
Luisterrijke Eeuwfeesten
köper Inwoner uit St Jan (leper) door
obusontploffing te St Juliaan (Langemark) gedood
ZATERDAG
Bladzijden
PRIJS
3 Frank
1953
KATHOLIEK WEEKBLAD VOOR POPERINGE KIEPERT WERVIK EN OMSTREKEN
BUITENLANDS OVERZICHT
De Rode Dictator schakelde alie mededingers uit
Mgr Cento en de Gouverneur der Provincie woonden de plechtigheid bij
- «De Vereenigde Vrienden»» vieren hun Honderdjarig bestaan
- Alexander Rodenbach, promotor van het blindenwerlc, krijgt er
zijn standbeeld
CONTROLE OP
DE JEUGD
BIBLIOTHEKEN
l¥lannenv©rhond
vo©r Kath. Actie
houdt algemene
studiedag
MEER DAN
30 MILLIOEN
BOOFDBUREEL en REDACTIE:
Poperinge - Gasthuisstr. 19.
Tel. 9. - Postcheckr. 47.63.60.
PLAATSELIJKE BURELEN:
Roeselare:
J. VERRIEST-DEZEURE,
St-Alfonsusstraat 12. - Tel. 1623.
leper:
P. BRAS-DEKLERCK,
de Stuersstraat 4. - Tel. 1160.
Wervik:
ROGER PECTOR,
Leiestraat 1L - Tel. Komen 491.
Veurne:
M. D'HERT, Noordstraat 14.
Nieuwpoort:
Drukkerij DUMON, Marktstraat.
Verantwoordelijke Uitgever.
J. Santen. Gasthuisstraat 19. Poperinge
49* JAAR.
N' 11.
MAART
POSTABONNEMENT 1953:
België (tot einde 1953) 114 fr.
Andere landen 4fr. p. week
Aangesloten bij het Verbond der
Belgische Periodieke Pen.
HET WEKELIJKS
ONZE 3 UITGAVEN:
POPERINGE en IEPER (met Wervik en randgemeenten).
ROESELAR" (met Izegem-Menen en randgemeenten).
KUSTSTREEK (Veurne-Nleuwpoort-Dlksmulde en randgemeenten)
ESCHEEDEN en eerlijk gIs
goud, altijd ten dienstel
Hij woonde vlak voor
de kerk; een oude doening,
een lands huis, zonder
verdieping en een ruime werkwin
kel.
Heel de parochie kende Miel de
timmerman. Als ik zeg heel de pa
rochie, dan zou ik er ten minste nog
twee andere moeten bij nemen,
want er was maar één Miel en men
sen als hij komen overal te pas.
Bescheiden was hij. Hij kende
het woord ambitieniet en nog
veel min kende hij de lading die
ondier dat schip ambitievaart.
Niemand heeft ooit geweten hoe hij
er voor zat. Voor zich zelf had hij
niets over, maar waar er te geven
was, deed hij altijd 't zijne. Be
scheiden? Eens heeft men Miel ge
praamd om op de lijst voor te ko
men bij gemeenteraadsverkiezingen.
«Bij wien ge toch aandringt, zei
hij, ik ken geen snars van politiek
en er zijn er toch zoveel die geren
In de wetzouden zetelen
Eerlijk als goud? Neen, een dozijn
Miels vindt ge nievers al zouden
ze overal goed te pas komen. Hij
was altijd verlaan en had altijd tijd
voor alles wat goed was. 's Morgens
vroeg in de kerk. Dat is geen tijd
verlies meende Miel, ter contrarie;
dan ben ik er tijlijk uit en gauw
aan 't werk. Verlaan? Wat uit zijn
handen kwam was kerkewerk
kloek en stevig. Hij paaide zijn
klanten niet; ge mocht op hem
staat maken. Zei hijmorgen te ne
gen ben ik bij U. of zei hijtoeko
mende week Dinsdag zal dat of dat
af of gedaan zijn, dan wist ge ze
ker dat 't geen uur vroeger noch Ia-
ter zou zijn. Miel was bovendien een
beetje de... voorzienigheid van heel
de plaats en 't gebuurte. Hij had
verstand van alle handwerk. Er ging
geen dag voorbij waar hij niet ter
hulp geroepen werd. Hij wachtte
niet, kwam af, vermaakte, herstelde
of bracht 't spel weer in orde en
ging al lachend weer weg. Vroegt
ge uw schuld, dan kreegt ge tot
antwoord: «met St Elooi of met
Nieuwjaar».
Was er iets te doen op de paro
chie, Miel was er bij. Omdat men
hem niet missen kon. Maar lid van
de commissie Dat was hij nooit.
Een postje had hij in zijn leven
aanveerd: wijkmeester van de H.
Hertebond; en dat deed hij dan ook
perfect, op zijn Miels
Miel heeft geen hogen top ge
schoren. Heel de parochie stond ver
baasd bij zijn dood en de kerk was
te klein als Miel bescheiden begra
ven werd.
Mgar we hebben nog geen twee
de «Miel» gevonden!
Ik kende Miel reeds toen ik naar
cchool liep. Na de noen stond hij,
's zomers toch, zijn pijp te roken,
geleund tegen de deur van de werk
winkel. Ge weet wel, met die groene
timmermanskiel, de linke hand al
tijd tussen kiel en vest. Al de
schooljongens kenden hem en we
hadden danig veel eerbied voor
hem, waarachtig meer voor Miel
dan voor de hoofdonderwijzer.
Waarom? Dat wisten we niet. maar
in onze ogen was Miel iets heel bij
zonders. 'k Weet nog zo goed dat
ik van Miel een soort van St Jozef
maakte. Ik waagde het eens dat te
zeggen thuis. Moeder loech herte-
lijk. Maar vader zei: «Jongen, gij
hebt al 't ongelijk niet, St Jozef was
voorzeker ook alzo.
Hij was alzo: bescheiden en eer
lijk als goud. 'k Zie nu dat het toch
zo waar is.
Bescheiden? Zo er een heilige is
die liefst in... 't hoekske stond, dan
Is het wel St Jozef. Kijkt ge naar
:ude schilderijen of oude kerkven
sters dan staat St Jozef daar als
een oud-mannenhuis-klant Zijn
er zelfs in ons land oude St-Jozefs-
kerken? Haalt ze eens uit? Er zijn
geen oude St-Jozefskerken! Men
heeft St Jozef werkelijk uit de hoek
moeten halen. Daar hebben, onder
meer de timmerlien zich voor in
gespannen. En of ze gelijk hadden!
Timmerliên behoren tot de elite,
tot het keurkorps van het am
bachtswezen en ze grepen hoog in
den hemel naar een patroon. Wat
hadden ze gelijk en hoe hoog ze ook
grepen, toch vonden ze daar Iemand
van hun eigen ambacht.
Eerlijk als goud. Dat moest daar
te Nazareth gaan lijk bij ons met
Miel. Die bescheiden timmerman,
die nooit vooruit wilde komen,
zweeg over al de wonderbare din
gen van zijngezin, maar altijd
ten dienste stond van iedereen. Een
man die in zijn leven niet opviel,
maar die men miste, wanneer hij
stierf.
Hij ls nog alzo!
St Jozef Is nog van geen haar
veranderd.
De bescheiden Heilige... die voor
al tussenkomt voor bescheiden men
sen, voor al diegenen die, zoals hij
zelf, met hun handen hun brood
moeten verdienen. Natuurlijk heb
ben de houtbewerkers wel een voet
je voor bij hem, maar kom, waar
een handje moet toegesteken wor
den, daar staat St Jozef gereed.
Nu is hij patroon van de goede
dood. En hoevele sukkelaars en dut
sen zou hij nu nog langs een of
ander achterpoortje den hemel bin
nensmokkelen? Zeer bescheiden
doet St Jozef dat.
Hij is patroon van het kristen
huisgezin. Past hem dat niet? In
die kristen huisgezinnen lopen, over
't algemeen veel kinders over de
vloer en moeten die gezinnen nogal
bescheiden voortdoen om de eindjes
aan mekaar te knopen. Dat is pre
cies iets voor St Jozef. Daar kan
hij, als in zijn leven, een handje
toesteken, vermaken en herstellen.
Dat doet hij doodgeren en heeft nu
tijd; hij heeft heel de eeuwigheid
voor zich en in zijn werkwinkel
vindt hij alle alaam en benodigd
heden.
Hij zal zelf verschoten hebben als
hij uitgeroepen werd tot patroon en
beschermer van de Heilige Kerk.
Want die Kerk leeft op en in de
wijde wereld. Hij zal zich afge
vraagd hebben: is dat nu werk voor
een timmerman? Maar eerlijk als
goud heeft hij aanveerd. Hij die
zorg droeg over het Kind Jezus,
kan ook wel zorg dragen over het
werk van dat Kind. En nu vooral
moet die zorg, in de zorgelijke da
gen die we béleven, hem veel last
kosten. Moesten wij zelf in alle be
scheidenheid St Jozefs hulp inroe
pen voor de... vervolgde Kerk, hij
zou in al zijn eerlijkheid, ons
meewerken hoog op prijs stellen.
Hij zou ons nog te liever een handje
hulp brengen waar wij die nodig
hebben. «Wij»? Ge weet wel wie
dat zijn... Wij allen, jong en oud,
rijk of arm, die zonder hulp nooit
zouden bij hem geraken, hierboven!
Bescheiden, eerlijk als goud, al
tijd bereidwillig... Zo was St Jozef.
Hij is nog alzo!
Op 19 Maart, St Jozefsdag, zullen
we 't niet vergeten en na die dag
onthouden wij het nog!
PÉ VLAMYNCK.
WERELD
EEN OUDE NAZI-ANECDOTE
Ik weet niet meer in welke
mémoiresik destijds gelezen
heb over een bezoek dat buiten
landse diplomaten brachten aan
de toenmalige alleenheerser van
het Derde Rijk, en waarin het
volgende wordt verhaald. Na een
indrukwekkende tocht door één
van de prachtigste landschappen,
kwam het gezelschap aan de voet
van Hitiers fameus arendsnest te
Berchtesgaden. Die «Berghof »-
villa was o.m. te bereiken bij mid
del van een lift waarvan de
schacht uitgehouwen was in de
bergwand. De bruine dictator was
tot beneden gekomen om zijn gas
ten te verwelkomen en toen bij
het weder opstijgen iemand de
vraag stelde, wat er wel zou ge
beuren indien de kabel van de
liftkooi stuksprong, antwoordde
Hitier zelfDe wereldpolitiek
zou even stil staan
Dat was zeer juist gezien.
Dat is het ook wat bij de dood
van Stalin gebeurd is.
Dat is het wat onvermijdelijk
gebeurt wanneer een dictator van
belang van het toneel verdwijnt.
We hebben dat kunnen vaststel
len dezer dagen. In Rusland zelf
zal dat drama zich afgespeeld heb
ben in zeer private kringen. In de
andere hoofdsteden heeft men zich
afgevraagd: wat zal er nu gebeu
renf Revolutie in RuslandMassa-
epuraties op korte of lange ter
mijnf Uiteenbrokkeling van het
Sovjetblok of nietf Meer of min
der oorlogszuchtige richting t Wie
zal Stalin opvolgent
Op al die punten werden ver
onderstellingen vooruit geschoven.
Sommigen waagden zich zelfs aan
halve profetieën: als het Malenkov
is dit, als het Beria is dat, en als
het Molotov is nog wat anders.
Alle belangrijke politieke beslis
singen met internationale draag
wijdte werden in beraad gehou
den.
De wereldpolitiek stond stil.
MAAR HET WAS SLECHTS
EVEN
Hitler had het onbewust wel
licht zeer juist gelibelleerd: de
wereldpolitiek zou stilstaandoch
slechts heel even.
Het leven gaat verder, en ook
de politiek duldt geen stilstand.
MALENKOV
die tot opvolger van Stalin werd
aangesteld.
Zowel in Rusland als in de bui
tenwereld moesten er, niettegen
staande de dood van Stalin, be
slissingen genomen worden.
Rusland zelf zorgde er trou
wens voor dat de onzekerheid
althans gedeeltelijk niet lang
duurde. Twee dagen pas na de
dood van Stalin werd reeds mede
gedeeld dat Malenkov ook ge
deeltelijk toch zijn opvolger
zou zijn.
Dat was één.
En over de koersvastheid van
de satellieten met inbegrip van
China bleef ook niet lang twij
fel bestaan. Alle grote bonzen
trokken naar de lijkplechtigheden
en legden er roerende verklarin
gen af van onvergankelijke trouw.
Officieel was dus alles zeer vlug
geregeld en was alles zonder hor
ten of stoten verlopen. Diegenen
die op een inwendige revolutie
en/of op een desagregatie van het
Sovjetblok gespeculeerd hadden
naar aanleiding van het verdwij
nen van Stalinkwamen bedrogen
uit.
De dood van Stalin, de Rode
Dictator, heeft meer dan ooit de
aandacht op Moskou gevestigd. Een
man die door gans de wereld, en
niet het minst door zijn eigen volk
en zijn eigen volgelingen, gevreesd
werd, heeft van de dood geen ge
nade gekregen. Stalin was een dic
tator en wel een van het ergste
soort. Na zijn dood schijnt zelfs
zijn wil nog na te werken, want
het zo snel getroffen besluit dat
het driemanschap Malenkov, Mo
lotov en Beria voortaan de lakens
zal uitdelen, duidt op een zorgvul
dig voorbereide erfenisregeiing door
Stalin zelf bedacht.
Er is vaak gezegd dat een dicta
tor geen opvolger heeft en dat is
juist. Dictators smeden zelf hun
machtspositie, schakelen de een na
de andere hun mededingers uit en
laten de mindere goden tot slechts
op een bepaalde hoogte opgroeien,
tot een goed bepaalde maat die de
machtspositie van de dictator niet
in het gedrang brengt. Wie een
voet buiten die afbakening zet,
moet verdwijnen. Dit princiep werd
door Stalin letterlijk toegepast.
Om dit te illustreren, geeft het
leven van Stalin voldoende voor
beelden. Telkens ziet men grote fi
guren opkomen en verdwijnen. Het
meest treffende geval is dit van
Leon Trotski, die op 20 Augustus
1940 te Coyoacan in Mexico ver
moord werd op bevel van Stalin,
die aldus afrekende met zijn meest
gehate vijand... omdat hij een me
dedinger was op het communistisch
terrein.
NIET VERSTANDIG
MAAR BRUTAAL
Stalin, die zijn eigenlijke naam
Jozef Vissarionovltsj Djoegasjvili
slechts in zijn jeugd gedragen
heeft, was van op 20-jarige ouder
dom gekend als beroepsrevolu-
tionnairAchtereenvolgens ging
hij schuil onder de namen David,
Koba en Stalin (de stalen man).
Was hij in zijn jeugd niet zeer
schrander en zelfs helemaal geen
schitterend student, dan tekende
hij zichtoen toch reeds met een
wrede trek, met een brutaliteit die
hem ten slotte altijd zou bijblijven.
Hierboven Stalin aan dè kaartentafel tijdens de jongste wereldoorlog
loen de Duitsers tot diep in Rusland tot Stalingrad binnenge
drongen waren. Het hoge gezelschap pleegt overleg over de krijgs
verrichtingen. We zien Stalin, het potlood in de hand, een lijn
op de stafkaart trekken terwijl zijn huidige opvolgers, alle drie aan
de tafel gezeten, aandachtig toekijken. We herkennen zittend v. 1. n. r.
Molotov, Beria en Malenkov.
Als student amuseerde hij zich in
zijn vrije tijd op een vrij zonder
linge manier: hij sneed schapen
de nek af, goot petroleum op mie
renhopen om ze vervolgens in
brand te steken. Hij vergat nooit
een belediging doch wreekte zich
als de tijd er hem toe geschikt leek.
Later zou deze karaktertrek even
scherp tot uiting komen in het
Kremlin waar hij de grote proces
sen van Moskpu leidde van uit zijn
werkkamer en met een duivels ge
noegen luisterde wanneer de grote
revolutionnairen zich tot in het
slijk vernederden om er toch maar
levend van af te komen. Zij be-
Enkele groten die te machtig werden, verdwijnen moesten... en verdwenen.
BOVEN (van links naar rechts)1. ZÏNOVIEW, pionier van de Herfslrcvolutie in 1917, gouverneur
van Leningrad, lid van het driemanschap met Stalin en Ivamenew, veroordeeld op 29 Oogst 1936 en...
's anderendaags voor de kop geschoten. 2. KAMENEW, schoonbroeder van Trotski, intiem mede
werker van Lenin, zeer gematigd van karakter maar rivaal van Staün, werd eveneens terechtgesteld.
3. BOUKARINE, specialist der Marxistische gedachte, ontwerper van het «Alphabet van het Communis
me» dat het verplichtend handboek werd der partij... gefusilleerd op 15 Maart 1938. 4. RYKOW, eco
nomist, rivaal van Stalin, werd door hem van Duitse vriendschap beschuldigd en samen met Boukarine
op 15 Maart 1938 voor de kop geschoten.
ONDER (van links naar rechts)5. TOUKHATCIIEVSKY, opperbevelhebber van liet Russische
leger in de strijd tegen ï'olen, werd omvv ile van Duitse medeplichtigheid gefusilleerd. 6. KRE-
TINSKY, die gepoogd had de Duitse revolutie uit te lokken en Russisch Minister van Buitenlandse Za
ken was geworden, werd samen met Boukarine en Uykow op 15 Maart 1938 gefusilleerd. 7. YAGODA,
chef van de Gépéou, deed Boukarine, Rykow en Krctinsky fusilleren... viel later bij Stalin in ongena
de om zijn al te grote maehtsinvloed en werd zcif van kant gemaakt. 8. YEGOV, oud - slotenmaker,
eerziclitig en haatdragend, volgde Yagorla op als chef der Gépéou,,, maar werd om zijn al te groot ge
worden macht kort daarop eveneens uitgeschakeld met de kgg^.
kenden misdaden die zij nooit be
dreven.
HET BEGON MET LENIN
De geschiedenis van de Russische
Revolutie is beheerst door de figuur
van Lenin, de rechtstreekse voor
ganger van Stalin.
Stalin heeft er altijd aan gehou
den zich voor een vertrouweling en
intieme vriend van Lenin te laten
doorgaan. Zelfs liet hii in marmer
een standbeeld vervaardigen waar
op hij en Lenin naast elkaar zit
ten. Van de andere kant staat het
vast dat Lenin alle relaties met
Stalin afbrak en in zijn testament
schreef
Ik stel de kameraden voor een
weg te vinden om Stalin te ont
slaan als Algemeen Secretaris van
de partij en een ander man aan te
stellen met meer loyauteit, minder
grillig, een man die meer denkt
aan zijn kameraden
Volgens Trotski heeft Lenin met
deze uitlating waarvan Stalin kort
vóór de dood van Lenin kennis
kreeg, zijn eigen doodvonnis gete
kend. Lenin was ziek, doch Stalin
zou zijn dood verhaasten.
Lenin heeft mij om vergif ge
vraagd verklaarde Stalin zekere
dag aan Trotski. De oude man
lijdt, voegde hij er aan toe.
Wij mogen hem dat niet ge
ven, antwoordde Trotski.
Wat er volgde, weet men niet
historisch juist, alleen dit staat
vast dat Yagoda, later chef van
de G:peoe en vriend van Stalin
tot hij zelf door deze uit de weg
geruimd werd, een uitstekend gift
menger was. Trotski voegt hier
nog deze bedenking bij: «Het is
onmogelijk dat Stalin, wiens leven
in gevaar was (door de verklaring
van Lenin) niet gehandeld heeft
In dit verband is het wel ken
schetsend dat Stalin zelf de laatste
jaren zeer beducht was eens ver
giftigd te worden. War n het her
inneringen aan Lenin die hem deze
angst veroorzaakten?
(Zie vervolg blz. 12)
SJIWWWWWWWWWWIAWüWMVWWt
De zitting gaat voort.
De koning is dood, leve de ko-
nina. Stalin is weg, Malenkov
vólgt hem op.
DE VRAAGTEKENS BLIJVEN
OPEN
Het is wcrke.lijk plezant om nu
de pers ook de grote door
te lezen. Men vindt er de meest
tegensprekelijke zaken, en alle
maal voorgesteld als onfeilbare
Waarheid.
Volgens de enen zal het er bin
nen kort gaan stuiven, u>ant Ma
lenkov is er ene van de harde
school die omver en erover wil...
Volgen anderen is er verbetering
aangezien er thans veel generaals
bij de nieuwe machthebbers zitten
en dat dit gewoonlijk mensen zijn
die de dictators trachten militaire
dwaasheden uit het hoofd te pra
ten.
Volgens de ene:, weeral is de
zaak definitief afgehandeld en is
Malenkov werkelijk in de volle
zin van het woord de opvolger
van Stalin, terwijl van de andere
zijde gemeend wordt dat de strijd
lang en ver van uitgestreden is,
dat de huidige oplossing een voor
lopig compromis is en dat thans
de strijd op leven en dood tussen
Malenkov, Beria en Molotov be
gint.
Wie van de twee het bij het
goede einde heeft T Niemand kan
het zeggen. Het enige antwoord
dat men op al die vragen en even
tualiteiten kan geven is: alles is
mogelijk.
(Zie vervolg blz. 2)
Z. Exc. Ridder P. van Outryve d*Y dewalle tijdens zijn spreekbeurt.
Verder aan de tafel bemerken we: Z. E. H. Berquin, Bestuurder van
het St-Jozefsinstituut; Z. Exc. Mgr De Smedt en Mgr Cento, Nuntius.
Wie van Brugge over de weg naar
Torhout rijdt moet zeker wel het
grote gebouw kennen dat links van
de weg aan de bocht voor hem op
rijst: het Sint-Jozefsinstituut. Van
welk dorp of stad uit Westvlaan-
deren hij is, hij mocht een of an
dere jongen kennen die er zijn
studies voltrekt. Het gebouw bergt
achter zijn muren meer dan dui
zend leerlingen, waarvan 550 inter
nen. De Normaalschool telt er 404,
de Kostersschool 22, het Sint-Rem-
bertscollege 246, de Oefenschool
251, de Tuinbouwschool 43, en se
dert het begin van het nieuwe
schooljaar zijn er 71 studenten-
regenten bijgekomen in een kraak-
nieuwe school. Wie met het spoor
van Brugge naar Torhout reist, zal
DUBBEL EEUWFEEST
Rumbeke zal dit Jaar een dub
bel eeuwfeest vieren. Precies 100
jaar geleden immers werd te
Rumbeke de Letter- en Toneelgil-
de «De Vereenigde Vrienden» ge
sticht, wel bepaald op 4 September
1853.
In hetzelfde jaar 1853 had nog
een ander heuglijk feit plaats, na
melijk de publicatie bij de uitgeve
rij Clingeneyer te Brussel van een
werk over Blinden en Doofstom
men door Alexander Rodenbach,
burgemeester te Rumbeke en... zelf
blind van in zijn jeugd.
Men kan het een toeval noemen
dat deze twee merkwaardige ge
beurtenissen precies in hetzelfde
jaar plaats grepen, maar wij wil
len hier dan nog aan toevoegen
dat Alexander Rodenbach ook de
eerste Ere-Voorzitter werd van de
maatschappij «De Vereenigde
Vrienden».
Het was dus vanzelfsprekend
dat beide eeuwfeesten niet van el
kaar mochten gescheiden worden.
Doch vermits men bezwaarlijk der-
elijk programma in één dag kon
afhandelen, heeft men er te
Rumbeke een feest van gemaakt
dat zijn stempel drukt op gans
het jaar 1953 met
DRIE HOOGTEPUNTEN
Zaterdag 18 en Zondag 19 April
gaat te Rumbeke het Provinciaal
Toneelcongres door van het Alge
meen Westvlaams Toneelverbond.
Naast studievergaderingen, 'n aca
demische zitting en de uitreiking
van ere-diploma's aan leden van
het St-Genesiusgild is er een to
neelopvoering voorzien, iets van het
bovenste schof, waarvoor De Ver
eenigde Vrienden zelf instaan. De
twee dynamische éénacters van
Frans Molnar, Souper en Een,
twee, drie», zijn voor deze gele
genheid geprogrammeerd.
Deze opvoering is een buitenkans
voor de liefhebbers der fijne saty-
re. Op al de toneelspelers van de
maatschappij werd voor de opvoe
ring beroep gedaan en zelfs 3 der
vroegere vooraanstaande spelers,
die om een of andere reden niet
meer actief optraden, sprongen
thans weer in 't gelid.
Een tweede hoogtepunt van dit
eeuwfeestjaar is de Alexander Ro-
öcnbachviering, dit op Zondag
21 Juni.
(Zie vervolg blz. 2)
Strengere maatregelen inza
ke slechte lectuur.
Eindelijk!
Ja, maar het is in Holland.
De Belgische Regering heeft
voor deze problemen geen
oog, of geen tijd.
Zondag as., 15 Maart, is weer
om een grote dag voor het Man-
nenverbond. Algemene Studiedag
te Roeselare, in de Centrale voor
Katholieke Actie. Het programma
is zeer interessant en ziet er uit
als volgt:
Te 8.30 uur: gelegenheid tot Mis-
horen in de kapel van de Centrale.
Te 9 uur: sectievergaderingen
voor de landbouwers en midden
standers leidersvergadering voor
de kernleiders.
Te 9.30 uur: sectievergadering
voor de werknemers.
WERKNEMERS. Toestand en
werkopdrachten van de K.W.B. in
Westviaanderen, door R. Vanden-
abeele;
De Apostolische Bezieling in
de K.W.B., door Z. E. H. De Jon-
ghe.
LANDBOUWERS. Boeren in
de Katholieke Politiek, door Volks
vertegenwoordiger A. De Nolf;
Boeren in Kongo, door R
Gheysen.
MIDDENSTANDERS. Beant
woordt het programma van het
N.C.M.V. aan de sociaal-ekonomi-
sche en aan de godsdienstig-zede-
lijke noden van de Middenstan
ders? door Z. E. H. Fruytier.
KERNLEIDERS. Godsdien
stige vorming;
De plaats en opdracht van
het- kristelijk Gezin in deze tijd;
Practisch werk.
Te 11.30 u.: ALGEMENE VER
GADERING in de zaal Cloedt,
Gasstraat 20: Kristelijke Gemeen
schapsgeest,- Onze Verbondenheid,
door Heer L. Bekaert,
Maandag 9 Maart waren fle persvertegenwoordigers uitgenodigd
tot een conferentie in het lokaal Het Schaakte Rumbeke door
het Huldecomiteit Alexander Rodenbach. Het doel was de pers en
langs daar het publiek in kennis te stellen met de feestelijkheden
die dit jaar te Rumbeke doorgaan.
Toen de Voorzitter van het Huldecomiteit, dhr Jos. Delbaere,
het sympathiek schelletje deed klinken om de aanwezigen naar de
vergaderzaal te nodigen, was iedereen dadelijk In de atmosfeer van
hetgeen moest volgen. Aan de bestuurstafel leidde dhr Delbaere de
vergadering, bijgestaan door Weleerwaarde Broeder Louis, die gedu
rende 47 jaar als Broeder van Liefde te Woluwé in het Onderwijs
stond bij de Blinden en Doofstommen en door verschillende leden
van het Uitvoerend Comiteit, waaronder de HH. Raf. Van Tieghem
en Valeer Verhalie, respectievelijk Voorzitter en Secretaris van dit
rivmitó.
ALEXANDER RODENBACH
wel verbaasd zijn geweest hoe in
minder dan een jaar tijd vlak naast
zijn trein een reuzengebouw is op
getrokken. Dat gebouw is de nieu
we Regentenschool.'
De school is uiterst modern van
bouw en opvatting: 5 klassen, 3
laboratoria, een lees- en clubzaal,
een speelzaal, een centrale biblio
theek voor leraars en studenten,
een groot auditorium, een kapel en
meer dan 100 kamers. Het eerste
jaar regentaat telt vier afdelingen:
letterkundige (25 stud.), weten
schappelijke (20), Germaanse talen
(15), en de enige afdeling in Bel
gië voor Lichamelijke Opvoeding
opgericht in het kader van het vrij
normaal onderwijs. Daarnaast een
schoolpsychologisch centrum voor
opzoeking op gebied van paedago-
gische psychologie, ijking van test
instrumenten. onderzoek en hulp
bij leermoeilijkheden, wat het on
derwijs in Westviaanderen buiten
gewone diensten zal kunnen be
wijzen.
Over dit grote Instituut en die
nieuwe Regentenschool heeft dan
ook op 7 Maart de feestvlag gewap
perd. In tegenwoordigheid van Zij
ne Excellentie Ridder van Outryve
d'Ydewalle, gouverneur van West
viaanderen, heeft Zijne Excellentie
Monseigneur De Smëdt de gebou
wen ingewijd. Te 3 uur namiddag,
na de inleidende liturgische gebe
den in de kapel te hebben gezon
gen, kwam Mgr De Smedt, in bis
schoppelijk ornaat, op het binnen
plein van de nieuwe school, waar
de leerlingen en studenten waren
opgesteld. Daar werd het gebouw
langs buiten inger »end, waarna de
Opperpriester nap'- binnen ging om
de plechtige inwijding te voltrek
ken, terwijl het driestemmig lied
O Hoofd vol bloed en wonden
werd uitgevoerd door al de leerlin
gen. Ondertussen was Zijne Excel
lentie Mgr Cento in het gebouw
aangekomen, waar hij werdbe
groet door Mgr De Smedt, door de
Gouverneur van de Provincie en
door de directeur van het Sint-
Jozefsinstituut. De genodigden wer
den door de directeur van het In
stituut aan de Pauselijke Nuntius
voorgesteld: we herkenden, de
volksvertegenwoordigers De Smedt
en De Nolf, de heren Smissaert,
Olivier, Storme, Gillon en Bossuyt,
leden van de bestendige deputatie,
Zeereerwaarde Heer Deken Leter-
me, de heer Pollet, burgemeester
van de stad, Zeereerwaarde Heren
inspecteurs en principaal en talrij
ke burgerlijke personaliteiten.
Na een kort bezoek aan de nieu
we gebouwen en het défilé door de
leerlingen, had in de grote zaal
van het instituut de Academische
Zitting plaats. De Zeereerwaarde
Heer Directeur verwelkomde de ho
ge gasten en, na herinnerd te heb
ben aan de roemrilke geschiedenis
van het kleine Torhout, wenste hij
met die school de traditie te be
vestigen in dienst van Kerk en
Land. De feestrede werd uitgespro
ken door Prof. Dr. Kriekemans. die
de grootheid van de christelijke
opvoeding in een snedig en kern
achtig betoog belichtte uit haar
evenwicht tussen de verschillende
opvoedingssystemen en uit haar bo
vennatuurlijke inspiratie die ze
ontvangt van de eeuwige genade
bronnen van de Kerk. Verder snra-
ken nog gouverneur P. van Outryve
d'Ydewalle, die het goed-heil over
de nieuwe school uitsprak, en Mgr
De Smedt, die de wens uitdrukte
dat in Zijn school gedegen weten
schap in overwegende studie zou
bloeien. Tot slot sprak Mgr Cento
zijn vreugde uit over dit feest met
de wens da.t die school de roem
rilke traditie van het bisdom, dat
immer in de Kerk vooraan stond
voor missionering en onderwijs,
zou voortzetten.
brachten de katholieken bij
mekaar voor steun aan de
geteistertien van de water
ramp.
In de socialistische bladen
hierover geen woord. Als in
formatie en volksvoorlichting
kan het er goed door. Kwestie
van de mensen dom te houden.
Om het handvol koper, dat
het ontwapenen van oorlogstuig
opbrengt, hebben al zoveel men
sen hun leven gelaten. Mij zal
er geen ongeluk overkomen
zegt ieder obuszoeker, want zij
menen allen zeker te zijn over
de veiligheid van hun werkwijze
tot de fatale dag komt dat zij
hun tol moeten betalen aan het
gevaar dat zij zo lang getrot
seerd hebben.
De oude frontstreek heeft weer
gedreund onder een zware ont
ploffing, het zoveelste slachtof
fer viel ditmaal te St Juliaan
(Langemark), en nog zal dit het
laatste slachtoffer niet zijn,
want liet obuszoeken zit er bij
sommigen nog te diep in.
Hierbij stelt men zich de
vraag: als de gewone man zo ge
makkelijk dit oorlogstuig ont
dekt, kunnen dan de ontmij
ningsdiensten het niet even ge
makkelijk en nog met beter
middelen opsporen om het daar
na onschadelijk te maken? Som
mige streken immers, krioelen
nog van dit tuig.
De 32 - jarige Charles David,
echtgenoot van Julia Delameilleu-
re en vader van 4 kinderen, ge
boren te Villiers-le-Sec op 28 Juli
1920. had Zaterdagnamiddag zijn
woning in de Roeselarestraat 4, te
St-Jan-bij-Ieper verlaten om in de
omgeving de velden in te trekken.
Een klein bosje, met amper een
15-tal hoge bomen bezet en gele
gen langs de Wijngaardstraat, die
even buiten St Jan van de grote
betonbaan naar Langemark leidt,
was het doel van zijn wandeling.
De twee oudste kinderen vergezel
den hun vader, hetgeen er wel
schijnt op te wijzen dat David niet
zinnens was obussen te gaan ont
wapenen.
Jn bedoeld bosje moet hij noch
tans oorlogstuig aangetroffen heb
ben dat hem belang inboezemde,
want hij zond zijn twee kinderen
naar huis om ongestoord aan het
gevaarlijk werk te kunnen begin
nen en de obus los te vijzen.
Het hoge struikgewas onttrok de
man aan het zicht van op de straat
en de omliggende velden, tot rJots
rond 17.30 uur een geweldige ont
ploffing door de lucht scheurde.
Landbouwer Roger Soenen was
samen met zijn werkman op een
in de onmiddellijke nabijheid ge
legen akkerland aan het werk.
Beiden snelden dadelijk naar het
bosje waar zij een rookwolk zagen
opstijgen en vanwaar zij, naderbij
gekomen, hulpgeroep vernamen.
Op de plaats der ontploffing ge-
Het slachtoffer Charles David.
komen, trof hen een verschrikkelijk
schouwspel. Badend in zijn bloed,
lag Charles David er ten gronde,
de beide benen en een arm letter
lijk afgesneden, de ogen uitgerukt
en gans het lichaam overdekt met
wonden.
Niettegenstaande hij zo zwaai
gekwetst was, was de ongelukkige
nog bij kennis. Hij smeekte om
verzorging.
Landbouwer Soenen besloot om
dringend geneeskundige hulp te
gaan halen, maar reeds kwam de
melkvoerder De Caesstecker, die
langs de grote baan woont en die
van op afstand ook de ontploffing
had waargenomen, met zijn auto
op de plaats van de ramp. De ge
kwetste weid door hulpbiedende
handen In de wagen gelegd en naar
het O. L. Vrouwhospitaal te leper
overgebracht, waar men al het
mogelijke deed om de ongelukkige
te redden.
Omzichtig werden do naaste fa
milieleden van het slachtoffer van
het gebeulde verwittigd. In de
avond kwamen zijn echtgenote en
zijn moeder naar het hospitaal.
Hun droefheid was hartverscheu
rend.
De beste zorgen ten spijt, over
leed Charles David nog dezelfde
avond te 20.05 uur. De ongelukkige
behield tot het laatste ogenblik
het bewustzijn.
Charles David, die regelmatig
als seizoenarbeider naar Frankrijk
trok, was sedert weken werkloos.
Zijn pogingen om met een gevaar
lijke bezigheid het inkomen te ver
meerderen. werden hem fataal.
Woensdag te 8.30 uur had te St
Jan-bij-leper de begrafenisdienst
van het slachtoffer plaats.
«Het Wekelijks Nieuws» biedt
aan de naastbsstaanden de betui
ging van zijn christelijke deel
neming.