6. BOUCKAEBT
I Deze aankondiging is geld waard
Petras
Rakkers
STEVENS
Aderspatkousen
Koffies, Cichorei, Margarine enz.
Voor U,
Mevrouw
Gebroeders
Verdelg de SLAKKEN
M
llEl
PROFITEERT ERVAN!
ALLE VERANDERINGEN EN HERSTELLINGEN
Tekenverhaal HE T WEKELIJKS NIEUWS
MEIMAAND IS BLOEMENMAAND
DE GELUKKIGE HAARD
LANDBOUWERS,
MELKMACHINE
of ONTROMER,
Ontromers
Melottc
Melkmachines
Surge ielotte.
leper
MELOTTE
Kwaliteit,
Hoog rendement,
Duurzaamheid.
HUWELIJKEN
STEYR TRAKTOREN
fr
^TDIeselSTEYR
Maag- en Nierlijders
R. JONCKERS-FESTRÉ
en Zoon
POELJEN
en EENDAG-
KUIKENS
LEON ARTEEL
Weststr. 14, ZUIDSCHOTE.
RADIO KORTRIJK
l&ecic!
lïi. FLEURIX
van goede kwaliteit.
E. DE PONTHIÈRE
ZOMERTAILLEUR
"i
NUTTIGE WENKÏN
EN RECEPTEN
Nr 52.
geluls door me heen,
Ctyen#
«HET WEKELIJKS NIEUWS». Zaterdag 9 Mei 1953.
Blz. 12.
PELS WAR EN FABRIEK
MEULEBEKE
TEL 245
Zij geeft recht op 10 bijkomende prijsvermindering
op onze bestaande zomerprijzen gedurende 14 dagen.
Bespaart 30 a 50 door rechtstreeks
bij de fabrikant te kopen.
Wij helpen U de gedroomde mantel kiezen voor
enkele franken per dag.
Overgrote keus in alle soorten PELSMANTELS,
JAQUETTEN, KINDERMANTELS, enz...
Herstelling en bewa
ring van uw mante)
's Zomers. Gemak
van betaling.
Steeds aarborg.
Gratis bewaring.
Terugbetaling van
reiskosten aan elke
koper bij minimum
aankoop van 1.000 fr
De magazijnen
zijn steeds open, ook
's Zondags. Te be
reiken met de auto-
I bus, lijn Kortrljk-
Tlelt, tot Meulebekc
Koelvoet, de beton-
baan volgen. Ge-
vraagd: Depothnu
I ders kunnende waar
I borg geven.
BIJHUIZEN TI
BOEZINGE: Mej. Hollynck, Dorpstraat, 39.
BLANKENBERG!;Mad. Waas, Langestraat, 79.
DIKSMÜIDE: Mr Desmet, Vaartstraat, 60.
DUDZELE: Mr Denecker, Nieuwstraat, 6.
KORTEMARK: Mr Delos Victor, Kerkstraat, 10.
MENEN: Mevr. Coucke, Wahisstraat, 149.
PASSEND ALE: Mr Kindt, Molenstraat, 21.
POELKAPELLE: Mevr. Vandeputte, Nieuwplaats, 15.
RUMBEKE: Mevr. Vermander, Plaats 88, «De Vier Seizoenen».
STADEN: Mej. Nouwynck, Statiestraat, 28.
WERVIK: Mr Demyttenaere, Nieuwstraat 23. (2170)
OP EEN MORGEN IN MEI
stond ik aan onze voordeur met
de melkkan in de hand. Ja, man
nen moeten- tegenwoordig van al
les doen. Men spreekt zoveel over
de ontvoogding van de vrouw dat
de mannen op de duur nog de
meid zullen moeten uithangen. In
ieder geval, ik mocht die morgen
de melk in ontvangst nemen.
Ciska Landschote, onze melk
boerin, tapte uit haar tonneke en
potverdrie... 'k viel bijna om... ze
tapte WATER!
Sakkermenten, riep Ciska,
waar zijn m'n zinnen?! 'k Heb
vergeten van er melk bij te doen!
Enfin, een uur later kregen we
in plaats van water zonder melk,
melk met water!
'k Was nog maar pas aan m'n
déjeuner, of daar werd gebeld.
Daar stond de Onderpastoor.
Of ik eens rap zou willen
meegaan met een berechting?
Hertje Slove lag op sterven.
Geen wonder dat een mens dub
bel zo rap verslijt bij vroeger. Hij
heeft nog geen tijd om op z'n ge
mak z'n boterhammetjes naar bin
nen te spelen.
Loop maar, zei Marenta, 't
presseert! 'k Zal zelfwel uw bo
terhammen opeten!
Zalig de zachtmoedigen van her-
te, want ze zullen God zien!
Inderdaad, toen we bij Bertje
Slove toekwamen, zag ik direkt
dat 't menens was. Iedereen, die
een beetje kennis van zaken heeft,
weet dat als de zieke begint te
krevelen aan zijn deksel en be
gint pakskes te maken, het einde
rap nadert. Bertjes handen waren
gedurig onder 't deksel aan 't trek
ken en aan 't werken.
Rap, riep de Onderpastoor
tot Zenobie Bertjes wettelijke
haal eens gauw de gewijde
kaars.
Toen ze met de brandende kaars
bij Bertjes bed stonden, glunder
de 't ventje:
Mijnheer de Onderpastoor, ge
zijt een braaf, gedienstig man!...
en 't haalde zijn gestopt pijpke
boven van onder de dekens en 't
stak het aan de kaars in vuur en
pafte... pafte gelijk een Turk aan
zijn pijp!
'k Dacht in m'n eigen: Moet een
mens daarom zijn eigen eten la
ten staan, hewel merci, zulle!
Maar weet ge waarvoor ik wel
m'n eten zou laten staan? Dat is
om te gaan luisteren naar onze
Onderpastoor als hij in z'n preek
stoel staat. Verdorie, kan die pre
ken! Ik geloof dat hij ze allemaal
omver zou preken. Als onze On
derpastoor preekt, kunt ge gerust
een muis horen door de kerk lo
pen. Zo stil is het dan. Hij spreekt
u toe recht naar het hart, zonder
omwegen, vlak op de man af. En
toch zijn er altijd enkele mannen,
die, tijdens de preek, de kerk ver
laten om dan terug te komen. De
Onderpastoor wist dat heel goed,
Zondag laatst zei hij vóór de Mis:
Beminde parochianen, van
daag ga ik tegen de dieven pre
ken! Zij, die er aanstoot aan ne
men, kunnen gerust buiten gaan!
Binst de preek is er niemand
buiten gegaan! Kwestie van aan
pakken, hé!
Ja, ja, onze Onderpastoor: één
uit de duizend. Hij had verleden
week bemerkt dat de stoel van
Treesje Verlet, een oud vrouwtje,
al twee dagen achtereen leegstond
in de kerk.
Direct ging hij het oudje thuis
opzoeken.
Waarom zie ik je niet meer
in de kerk, moedertje?
Ach, Menhere de Onderpas
ter, mijn mantel is tot op de draad
versleten. Ik durf ér niet meer
onder de mensen mee te komen.
Moedertje toch, glimlachte de
OP EEN AVOND IN MEI stond
ik voor het open raam de heldere
Meinacht in te kijken. De hemel
was bespikkeld met millioenen
sterren, die pinkelden en wipten
als vermeiden ze zich in de mooie,
vredige Meinacht.
Op een avond in Mei stond ik
de wereld in te kijken, de nachte
lijke, stille wereld. Er viel zo 'n
kalme, vredige rust over die da
ken onder me, over mezelf, dat ik
5t.il en gelukkig werd. Er is zo
weinig nodig om gelukkig te zijn.
Een bloeiende sterrenhemel in een
lonzige Lentenacht. De eeuwige
Lente in de eeuwige mens. Er
vaarde een kitteling door me tot
aan het puntje van m'n ziel. De
nacht, die over alle zorgen valt,
en ze toedekt tot aan de kin. Er
lag een roerloosheid over de nacht,
die me die ademen deed.
Op een avond in Mei dacht ik
aan Herman Zon, een levenslus-
:ige, jonge kerel, me thet jonge
stoeiende leven in z'n klare kij
kers. Een jonge kerel, die een
ideaal in zich droeg en het uit
werkte in zijn leven een jonge
kerel, die geen piccolo's las, doch
gezonde lectuur een jonge ke
rel, clie z'n sterke benen niet ge
bruikte om op een driftig jazz-
rhythme als een gek rond te dan
sen, in een verstikte balzal, maar
er Colportagetochten mee deed en
treffelijke Zondag - uitstapjes
een jonge kerel, die zi.in talenten
niet ten grabbel gooide aan de
varkens, maar ze uitwerkte en
gebruikte op de planken om met
goed toneel zijn volk naar de
Tabor »-berg te slingeren Her
man Zon, de levenslustige, blije,
zonnige, werkzame kerel, die door
het leven stapte met een gezond
optimisme en Christus in z'n oog.
Herman Zon, die met een zonni
ge. glimlach zei: «Het leven is wel
een feest! Buig gerust over uw
eigen ziel en ge zult bemerken dat
ze boordevol zit van levensvreugd.
Wij staan veel dichter bij een lach
dan bij een traan!
Herman Zon, met ook die har
de levensernst in z'n hart omdat
ie wist dat het leven ten slotte
ook ernst nodig heeft. Herman
Zon, die goed leefde en tevreden,
die ernstig was waar het moest,
die de leuze in zich droeg: Een
goed Christen is een blij mens!
en die lachtte: «Schep vreugde
in het leven!
Aan die Herman Zon dacht ik
op die avond in Mei voor het open
raam, de stille Meinacht inkij
kend.
Ik was boordevol gelukkig om
dat ik wist dat onze jeugd, spijts
alle verval, toch nog schoon en
edel wezen kan.
De aarde en de lucht en alles
wat er op en er in is, het is alle
maal zo wonderlijk goed als wij
iet eerst eens hebben ontdekt. Er
,s toch zo oneindig veel in het le
zen om gelukkig te zijn.
De nacht stond gespannen over
de wereld als een grote, stille ster
enkoepel!
Op een avond in Mei dacht ik
aan Herman Zon, de verpersoon
lijking van onze gave, christelijke
jeugd, die het ten slotte winnen
moet op onze verdorvene, avon-
tuurlijke zucht van vele onzer jon
gens en meisjes.
Onderpastoor, Je weet toch wel dat j
O. L. Heer niet naar het uiterlijke i
kijkt. Voor hem is het maar al- j
leen het innerlijke dat telt...
Ja maar, Menhere den Onder-j
paster, zei Treesje, ook de voering
zit vol gaten...!
Ja, Treesje Verlet Is een mensje,
gelukkig in haar staat, doch zo
achterlijkdom! Overlaatst komt ze
terecht bij de horlogemaker:
Hier de slinger van m'n hor
loge. Wil je hem herstellen?
Maar Treesje, zei de uurwerk
maker, ge moet uw hele uurwerk
medebrengen.
Ja maar, ja maar, zei Treesje,
het uurwerk gaat goed genoeg,
maar de slinger blijft dikwijls
stilstaan!
'K BEN VERLEDEN WEEK
in schande gekomen! Ja, 't is
triestig, doch de naakte waarheid.#
In schande dan nog met Marenta.1
Hoe dat 't Gods mogelijk was, 'k
weet het niet, maar enfin, 't is ge
beurd. Marenta is nu precies niet
dom, zulle, doch een beetje traag
van aannemen, zie je. En die
traagheid is me falikant uitgelo
pen. De zaak zit zo in mekaar:
Ik had op de middag een vriend
uitgenodigd om te eten. Toen we
aan tafel gezeten waren, zeg ik
zo tot Marenta:
Zeg, vrouwtje, haal eens vlug
die servietten van boven!
Wij hadden nu wel geen ser
vietten, doch ik wou nu precies
ook de armzalige niet gaan uit
hangen en hierbij rekende ik op
het gezond verstand van Marenta.
Maar a-may! Zo rap als het
weerlicht antwoordde m'n halve
trouwboek:
Servietten?! en ze keek
me daarbij zo dom-verbaasd aan
servietten? Maar je weet toch
wel, ventje, dat wij geen serviet
ten hebben!!!
Pardaf! Daar had je 't! En toen
die vriend weg was, zei ik:
Maar vrouw toch, hoe kon je
zo stom wezen! Je hadt moeten
antwoorden: ze zijn in de was!
Goed, zei ze, 'k zal 't onthou
den voor de volgende keer!
En 't moest nu juist passen dat
er 's anderendaags om vier uur
terug een vriend binnen-zwikte.
Nou, hartelijk ben ik altijd ge
weest hoor! Dus, nodigde ik hem
uit te blijven vier-uren. Maar bo
terhammen alleen, zo blootweg bo
terhammen, dat ging toch niet!
Dus roep ik op Marenta:
Hei, vrouwtje, breng eens die
kaas en die worst op tafel!!
O, antwoordde ze, hoe spij-|
dig. Maar voor vandaag kan dat
niet, hoor!
Hoe? vroeg ik, en waarom
dat?
Wel, zei ze,' ze zijn in de
was!!!
Ja, ja, wat een man al lijden I
kan!!
M'N BESTE LEZERESJES EN
LEZERS, ik eindig. Aan alles
komt er ten slotte een eind. Al
geloven we het soms niet, niks
blijft duren. Ook ons leven loopt
eenmaal ten einde en dan pas be
gint het. Laten we daarmee reke
ning houden in ons kort bestaan,
dat het pas begint wanneer het
gedaan is. Laten we daarom geen
onkruid wezen, doch mooie, sier
lijke planten, die groeien naar de
zon, naar omhoog, naar de hemel!
Want het verschil tussen on
kruid en planten zie je pas een
maand nadat je ze hebt afgesne
den! Begrijpt u dat? Ik hoop het!
Daaaaag!
Het Manneke uit de Maan.
VROUWENHOEKJE
werk der Kath. Huwelijken. Talr
gelegenh., strikte geheimh., waarb.
verz. - Selir. om inlichtingsdocum
Statiestraat, 35, LEISELE, (8821
Bij aankoop van een
waarom aarzelen.
KOOPT DE
en de
De machines met dubbele waarborg, deze van het gun
stig gekend Huis MELOTTE, en deze van de Hoofd
vertegenwoordigers
Pcperinge
het Huis dat reeds 50 jaar ten dienste staat van dc
landbouw, en dat uw vertrouwen geniet.
(1324)
HIER HET GROOTSTE, DOELMA
TIGSTE KATH. HUWELIJKS-
WERK. Vei. j. practijk Streng
geheim Briefwis. Een eindeloze
reeks huwelijkskandidaten voor
U. Schrijf om docum en lijsten
naar: DE GELUKKIGE TOE
KOMST, Postbus 11. DEINZE. -
Of: Postbus 381, Antwerpen. -
Of: Pos bus 231, Brussel L (6955)
toon aeioc Vlaanderen
«fc S1WU1, MAkg.lQ«* nw M
snijden voren
Godes hele
wereld rond!
Allertalen kan
men horen.
Nimmer schoner
span bestond!
15 PK. 89.000 fr,
30 PK. 128.000 fr.
Voor een gebreveteerd ge-
neeskundig toestel, draagbaar
dag en nacht, zonder ressort
of elastiek, raadpleegt da
Breukmeesters-specialisten
die kosteloos ontvangen, alle
maanden van 10 tot 12 u., te:
ROESELARE: 2' Dinsdag, Ca
fé Industrie rechtover
Statie.
VEURNE: 2e Woensdag, Café
des Sports Markt.
POPERINGE: 4* Vrijdag, Ho
tel Palace Ieperstraat.
IEPER: 2" Zaterdag, «Hotel
des Brasseurs», Statie.
Op aanvraag brengen we
bezoeken aan huis zonder bij
kosten.
Schrijf naar Hoofdzetel:
122, Emiel Feronstr., Brussel.
Prijzen in ieders bereik.
(2000)
ALLE RASSEN
van geselectionneer-
de stammen, ingeënt
tegen alle plagen.
Ter Kwekerij
Tel. Elverdinge 108. (1113)
met
100
doeltreffend
Voor 't groot
Niet giftig Woluwe I
Zoekt g'iets t'huren of te kopen,
Zoekt ge 'n meid, 'n plaats of wat?
Wacht niet langer, plaats nog heden
'n Kleine ZOEKER in ons blad!
PRO GR AMMA-O VERZICHT
ZONDAG 10 MEI
10.00: Studio Gent. 11.00: Boe
kenschouw. 11.10: Vandaag is het
Moederkensdag. 11.25: Zondagmor
gen zonder zorgen.
MAANDAG 11 MEI
12.00: Maandagmiddagmelodie.
12.30: Nieuwe plaatjes. 13.00:
Nieuwsberichten. 13.15: Vierde sym
fonie opus 36 in f klein. Peter Tschal-
kowsky.
DINSDAG 12 MEI
16.30: Optreden van de Dorpsmuzi
kanten uit Lauwe. 17.00: In ons ope-
rettentheater. 17.30: Kinderuurtje.
18.15: Lou Bandy zingt. 18.30:
Westvlaamse wetenswaardigheden.
18.40: Uit onze Westvlaamse muziek -
schat. 19.00: Nieuwsberichten.
19.15: Wielersport.
WOENSDAG 13 MEI
19.30: Liefdadlgheldsradiocrochet '53.
Zesde reeks. Uitgesteld relais uit het
Christen Werkersverbond te Veurne.
20.45: Het Musette-orkest Albert De
Hollander. 21.00: Dit ls Westvlaan-
deren. 22.00: Symfonische muziek.
22.30: Rhythmclub.
DONDERDAG 14 MEI
16.30: Tweede bedrijf uit «Faust».
Charles Gounod. 17.00: De vrolijke
golf. 17.30: Zangrecital door Angèle
Ceulemans. 17.45: De Preluden,
Llszt. 18.15: Georges Gershwinsuite.
18.30: Sociaal-economische proble
men ln Westvlaanderen. 18.40: Ope
ra-varla's door de tenor Eugène Con-
ley. 19.00: Nieuwsberichten. 19.15:
Voetbalsportpraatje en Dulvennleuws.
VRIJDAG 15 MEI
10.03: Lichte Inzet. 10.30: Kwin
tet In g klein K. V. 516 W. A. Mozart.
11.00: Ons radioziekenbezoek. 11.30:
Ons refrelntjesalbum.
ZATERDAG 16 MEI
16.30: De trommel draalt... —17.45:
Ons wekelijks operaconcert. 18.30:
Marlahalfuur. 19.00: Nieuwsberich
ten. 19.15: Met de micro door West
vlaanderen.
llllilllllllllllNllllllllllllillilillllllllllllllllilllillllillllllllllllllllllllillllllllllllll'IIIIIi!
KOSTELOOS
voor Mutualisten
Breukmeester-Orthopedist
Te leper: Rijselstraat 1.
Te Veurne: Zuidstraat 11.
Te Wcrvik: Ooievaarstraat 24.
(d-10.722)
Dat is een waarheid die niet
hoeft bewezen te worden want wij
weten het allemaal heel goed dat
de Meimaand de bloemenmaand
is. Door de wisselvalligheden van
Maart en April heen hebben wij
in de natuur het altijd terugke
rend wonder zien voltrekken: de
ontluikende bloemenpracht.
De sneeuwklokjes gaven het te
ken en stoorden zich zelfs aan
geen ijs of sneeuw. De paasbloe
men en de narcissen volgden. Zo
groeide de lente en zo groeit ook
stilaan de zomer.
Wij houden van bloemen en wij
durven ons allemaal bloemenlief
hebbers noemen. Ja, en toch is er
daar dikwijls iets niet in orde met
die liefhebberij.
Dat graag zien beperkt zich bij
velen tot het bewonderen van het
geen groeit en bloeit in de tuin of
tot het geven van een ereplaats
in huis aan de prachtige potplant
die man-lief voor ons meebracht.
Durven wij zelf al eens een
hand slaan aan het werk? Dur
ven wij ons handen eens vuil ma
ken om geduldig wiedje na wiedje
uit te trekken en de bloemen, die
wij zo bewonderen, wat lucht te
geven?
Het verzorgen van bloemen ver-
eist toch geen bijzondere kennis,
iedereen kan dat mits een greintje
goed wil. Maar wij laten het dik
wijls over aan man-lief die het
's avonds na zijn dagtaak wel zal
opknappen... «en die er deugd
van heeft een beetje in de lucht
te zijn,voegen wij er dan nog
aan toe.
Wij weten wel dat de man graag
spreekt over mijn hofen over
mijn dit en mijn datMaar hij
zal er zeker niets tegen hebben
dat het vrouwtje hem een handje
toesteekt en hem bij dat werk
behulpzaam is. In dit geval mag
zij zeker spreken van mijn bloe
men en er bij gelegenheid trots
op gaan dat die bloemen in huis
te prijken staan.
Want dat is een tweede puntje
dat wij even willen aansnijden.
Bloemen in de tuin is zeer mooi
en schilderachtig maar bloemen
in huis dat heeft nog groter ga
ven. Het gebeurt nog al te vaak
dat men het zondejammer vindt
bloemen af te snijden om ze dan
op water in een vaas te pronk te
stellen in huis. Nochtans is er
niets dat zozeer de gezelligheid
der woning verhoogt als een tuil
frisse bloemen. Zet ze niet te warm
en vernieuw tijdig het water, zo
gaan ze langer mee. Bloemen zijn
geen pronkstukken om ergens in
een verloren hoekje van de tuin te
verkwijnen. Haal er op tijd en
stond naar binnen.
't Is nu volop Mei, snij eens een
weelderige ruiker jasmijnen af. Ze
staan in volle bloei en brengen
niet alleen een frisse kleur maar
een aangenaam parfum in huis.
Vergeet ook niet de kleine nietige
bloempjes die met hun korte sten
geltjes ergens beseheiden in een
hoekje staan te pronken. Neem ze
mee naar binnen en steek ze In
een klein bloemenhoudertje. Gij
kunt er verrukkelijke schone tuil
tjes mee maken.
Als de kinderen U de bloemen
zien liefhebben en bezorgen, sis
zij U bloemen ln huls zien bren
gen dan zullen zij vanzelf uw voor
beeld volgen.
Of ook dit laatste van belang
ls? Ja, en van groot belang zelfs
Bloemen bezorgen vraagt geduld
en stemt vredig. Dat ls precies
niets voor moderne en gejaagde
mensen. In die moderne stijl hoe
ven wij trouwens onze kinderen
niet op te voeden. Laat hen op.
groeien tot rustige en bezadigde
mensen die in hun leven nog de
tijd vinden de schoonheid van eer
bloem te bewonderen.
Misschien biedt deze Meimaand
de bloemenmaand U daartoe d(
gelegenheid. Profiteer ervan.
TANTE KOBA.
In dit namiddagklee.l, naar een
ontwerp van Nina Ricci, is er ze
ker nogal ruim met de stof om
gesprongen. De rok is uiterst
breed. De kraag is zeer groot en
gevoerd met een Schotse ruit, ter
wijl de brede ballonmouwen in
biais gesneden zijn eveneens in
geruite stof.
Hierboven een kleine tailleur In
lichte stof, met al de kenmerken
van de nieuwe tailleurs. Men
merkt dat de taille zeer vaag je
houden werd. Helemaal in de toon
dus van de huidige moderichtlns
LUEBIG SOEP «KERVEL»
Neem een doos Lieblg Soep «Ker
vel van 200 gr., los de Inhoud var
de doos voorzichtig ln een weinig
koud water op. Voeg er 1 liter ko
kend water bij. Breng aan de kool:
en dien op.
KROKETTEN VAN FRAY BENTOS
CORNED BEEF
Hak de inhoud van een doos Fra:
Bentos Corned Beef fijn en voet
er, zo het seizoen het toelaat,
greepje groene ajuin of gehaktf
peterselie bij. Maak langs de an
dere kant een witte saus, met eer-
mengsel van bloem, een klont;'
boter of margarine, melk en eei
mespuntje peper, totdat een dikt
en goed gladde saus wordt beko
men. Voeg er een kleine lepel Os
Bouillon bij, alsook het gehak
vlees; meng goed en laat op ee:
schotel afkoelen. Neem daan?
kleine greepjes van dit gehak
maak er worstjes van ter groot!
van een kurk, en rol die in geklop'
eiwit en daarna in paneermee
Dompel alles in kokend vet,
bruin worden, neem uit het vet, e:
dien de kroketen op, omringd va;
in frituur gereedgemaakte peter
selie.
SPINAZIE IN DE OVEN
Kook een kilogram spinazie, hak
ze en zet even op flink vuur me;
boter of margarine. Bereid
met 50 gr. gesmolten boter of ma)
garine, voeg er een goed gevuld'
eetlepel bloem bij, een halve lite;
water en een eetlepel Dubbel Con
centraat van Tomaten Lieblg. V'
saus moet dik zijn. Schep ze in ee'
vuurvaste schotel, Voeg er twe
eieren en geraspte kaas aan tot
kruid zeer weinig. Meng goe"
schep er langzamerhand de spin?
zie bij. Roer flink, bestrooi m'
paneermeel en geraspte kaas. Lf
hier en daar een klontje boto o
margarine en laat in zachte ovt'
schoon bruin braden. Deze spijs
voortreffelijk bij sneden Fray Ber
tos Corned Beef, hesp of gepo
cheerde eieren.
PRODUCTEN RADAR
Verkrijgbaar to all*
BESTS WINKELS
Bieden U de schoonste, de nuttigste, de aangenaamste geschenken - Verzamelt uw bons
Koffiebranderijen DEVOLDER, Consciencestraat, 20, Kortrijlc Tel. 2511^
Kapitein Holiday antwoordde
prompt en doodernstig: «Juffrouw
Matthews meent, dat ze een jas in
het oogstveld zag liggen toen ze
hierheen liep,(en er was een
dreigende blik in zijn ogen, toen
'hij me daarbij strak aankeek). «Je
wilt wel even m-eelcpen, hé Joan,
en me wijzen, waar je ze gezien
hebt?
Verbijsterd over deze schaamte-
loze fantasie staarde ik hem aan.
Muriel en de anderen waren in
het achterhuis verdwenen en kapi
tein Holiday, in zijn hemdsmou
wen, duwde me zachtjes, maar on
verzettelijk voort over het nu ver
laten erf.
Kapitein Holiday,protesteer
de ik zwakjes, ik heb geen ogen
blik beweerd, dat ik een jas ge
zien had
Rustig viel hij me in de rede:
Natuurlijk zoog ik dat uit m'n
duim. om je op staande voet eens
rustig voor mezelf te hebben. Ik
heb je een en ander te zeggen.
Maar dat weet je heel goed, Joan.
Ja... ik had reeds vermoed, en
met een plotselinge, alles overwel
digende verrukking wat er komen
(ging... Uit de toon, waarop hij
Muriel had gelukgewenst, had ik
duidelijk kunnen horen, dat zij on
mogelijk ooit hetmeisje ge
weest kon zijn. Dat was geen ge
dwongen opgewektheid geweest als
ik, toen hij van die verloving
hoorde!
En ik wist, wat er nu zcu komen;
ik verwachtte het met groeiende
zaligheid maar ik wilde het voor
niets ter wereld opzettelijk ver
haasten.
Hij begon, zonder omwegen, zo
als gewoonlijk; «Wat dunkt je van
die verloving' van mijn nichtje met
kapitein Markham? Verrast 't je?
Ik wist niet, of ze van plan
was, hem aan te nemen of niet.
Maar ik wist wel, dat hij radeloos
verliefd op haar was! Hij vertelde
het me zelf op die Zondag, toen
we bij Sybil thee dronken.
Hier wierp Dick Holiday me een
snelle, onderzoekende blik toe. We
gingen het hekje van het oogstland
door. toen hij inviel: «Die Zondag?
Juist! Neem 't me niet kwalijk,
dat ik 't je vraag maar vertelde
Markham je dat misschien in de
tuin toen ik je kwam zoeken?
Ja.
Dick Holiday zei eenvoudig: «Ik
dacht, dat hij je het hof maakte.»
«Ah!» Er ging me een licht cp.
Even heftig en onredelijk als ik
jaloers was geweest op Muriel, was
Dick Holiday jaloers geweest op
Harry! Daarom was hij dus weg
gegaan en had mij me deze laat
ste weken zorgvuldig vermeden!
Hij ging voort: «Markham is een
grote vriend van u, niet?
«Ja,» stemde ik toe.
Meer niet?
Ik antwoordde: «Ik denk, dat
u al wel geraden zult hebben, dat
hij de man was, van wie ik vroe
ger gehouden heb.
Vroeger? drong hij gretig aan.
«Waarom dan nu niet meer?»
Hij wist het even goed als ik!
Ia mün bliide zekerheid, daarover
lachte ik zachtjes in mezelf, ter
wijl ik voor me uitkeek over het
wijde, wijde oogstveld. Onschuldig
merkte ik op: «Ik zie die jas van
u maar nergens liggen!
Dan moet ze in het volgend
veld zijn,gaf hij koeltjes terug.
We liepen voort over de stoppels
en kwamen door een opening in de
heg in een ander veld, waar de
schoven nog vijf aan vijf bijeen
stonden.
Hier bleef hij weer stilstaan, en
vroeg: «En wat is nu het antwoord
óp mijn vraag?
Mijn hart begon wild te bonzen
onder mijn gesmookte kiel, maar
ik slaagde erin, uit te brengen:
Welke vraag bedoelt u? U stelt
zoveel vragen, kapitein Holiday.
«Ik heb je nu precies honderd
en drie en veertig maal verzocht,
me niet zo te noemen.zei hij.
Hij wachtte even, en stond daar
groot en slank en donker tegen de
violetten avondhemel. Mijn
naam,begon hij en ik ver
wachtte het gewone protest te ho
ren Mijn naam is Dick, dat
weet je toch.Maar hij eindigde
met een mededeling, die, naar ik
veronderstelde, bedoeld was om me
de adem te benemen.
Mijn naam was vroeger Richard
Wynn.
Maar nu kon ik hem troeven,
dacht ik!
Ik keek naar hem op en zei:
Dat wist ik.
Maar dan troefde hij op zijn
beurt door kalm te zeggen: «ik
heb me al afgevraagd, hoe spoe
dig je er achter zoudt komen. Het
MEHfElH/EJlK: //ET WE/tEl/JKS N/EUH/S
is wonderlijk, dat je 't al niet véél
eerder bent te weten gekomen,
Joan, daar iedereen hier toch wist,
dat ik de naam van mijn oom al
leen maar had aangenomen! De
Prices, Muriel, iedereen in het
dorp had het je kunnen vertellen.
Of Fielding ja, ik veronderstel,
dat je het van hem weet? Ja? Dus
nu weet je, dat ik het was, die je
in 't voorjaar die brief schreef
die je, zo gauw je maar kon, weg
gooide, hé? Wat heb je daarop te
zeggen?
Hij kwam een Stap dichterbij.
Maar ik liet me niet uit het veld
slaan en vroeg op mijn beurt:
Richard Wynn, waarom schrééf'
je me die brief, om te beginnen?
Een ogenblik stilte.
«Dat is moeiJijk in een paar
woorden uit te leggen,zei hij
eenvoudig, terwijl hij een korenaar
uit een van de schoven trok en er
verstrooid op knabbelde met zijn
sterke tanden. «Moeilijk... Wel, ik
deed 't in een erg beroerde en
neerslachtige stemming...
«Ah! Elisabeth zei dadelijk al,
dat 't een gevolg van shell-shock
was.
Zei ze dat?Hij lachte, ter
wijl hij op de aar bleef knabbe
len. Maar dat was 't toch niet
precies. Ik lag in het hospitaal en
was er vrij naar aan toe. Sommige
van de lui daar waren verloofd;
ze kregen aardige meisjes o-p be
zoek, die rozen voor hen meebrach
ten. Ze hadden iedere middag weer
iets om zich op te verheugen. En
ze praatten de hele dag maar over
niets anders. Mijn meisje
«mijn meisje zegt dit» «mijn
meisje en ik gaan vanmiddag naar
de bioscoop mijn meisje heeft
dit of dat voor me meegebracht
«mijn meisje en haar oude heer
nemen me mee daar en daar heen
en zo ging 't maar door, dag aan
dag. En ik ik was na zo lange
tijd weer terug in Engeland, en
geen levende ziel bekommerde er
zich om, of ik leefde of dood was.
Niet één vrouw was er in mijn le
ven, Joan... Dat lijkt misschien
allemaal erg kinderachtig, maar
't zijn geen prettige gedachten, als
je toch al in de put zit: niemand
te hebben, die om je geeft
Zijn anders zo bruuske stem
klonk nu jongensachtig schuchter.
Ze ontroerde me diep en om die
ontroering te verbergen, zei ik het
eerste wat me in de gedachten
kwam: Maar de Elvey's dan? Je
tante en Muriel? Die moeten toch
geweten hebben, dat je in Enge
land was, en gewond...
«Eh Hij zweeg even. «Ja.
Ja, ik denk wel, dat ze dat wisten.
Maar ze schreven me pas veel la
ter, toen er sprake van was, dat ik
naar m'n eigen goed zou gaan om
op te knappen... Nu, enfin, na het
(hospitaal kwam ik dan in Millshott,
in de barakken. Ik had nog altijd
datzelfde ellendig gevoel van ver
latenheid. Op een avond
Hij brak af. Och! Moet ik nu
al die bijzonderheden vertellen?
«Alsjeblieft. Ja. Dat moet.»
Op een avond zag ik een kame
raad van me in het leeszaaltje zit
ten schfijven. Je kou aan de uit»
drukking van zlln gezicht zien, dat
het 'geen zakenbrief was. En toen
dacht ik bij mezelf: «Hemel, als
ik toch ook eens een meisje had,
om brieven aan te schrijven!
Ik zou gedacht hebben Ik
aarzelde. Ik zou niet gedadht heb
ben, dat 't mogelijk was... dat jij...
er géén had...»
Zó! En wat wil Je daar eigen
lijk mee zeggen?
«Och nee, niets. Ga nu maar
door. Je wenste dus, dat je een
meisje hadt om aan te schrij
ven
Nu dan, toen viste ik uit ver
veling en baloorigheid een oude
schrijfcasette uit mijn koffer, die
ik sinds onheugelijke tijden niet
meer open had gemaakt. Ik vond
er wat denk je? een blauwe
strik in. M'n kop eraf, als Ik zo
gauw wist, wat dat te betekenen
had -»
Heel vleiend
Maar al gauw herinnerde Ik
het mij, Joan! Ik had dat lint van
je vlecht gestolen. Herinner je je
dat óók nog?
Ga door, alsjeblief.
«Nu, toen begon ik te peinzen
over de oude tijd op de boerderij
van mijnheer Matthews, Je vader...
De veranda, met al onze wandel
stokken en vishengels! De vuurtjes,
die we stookten. De ijspegels aan
de keukendeur, weet je nog wel?
Die kleine fox-terrier, die ik je gaf
hij is zeker dood? En hoe ik op
jacht ging met je broers wat
'n gezelschap jongens waren we!
En jij was het enige kleine meisje
daartussen... ik weet nog, hoe
Je dikwijls nakeek
Och nee, daar ls niets v&n W
Je hebt nooit naar me gekeken
Heb ik niet? Ik dacht dikwi'
bij mezelf: Wat zal dat een sne'
van een meisje worden, als ze ee;
volwassen is! Ik moest daar
aan denken ln de barakken. 1
peinsde: «Ja, niu is ze volwas'
die dreumes. Als er eens een kant
was, dat ze lets van me zou
len weten? En dus...
Hij hield op en keek me niet t'
glimlach aan, alsof hij overt»)!
was, dat nu alles me duideir
moest zijn.
Ik kreeg een vreemde gewas'
wording juist als op die ö-
toen Ik de kuikens gevoerd had1
de heuvelhelling, werd ik voor t-
ogenblik in 't verleden geplast
De ene herinnering na de mie:
doemde op... werd werkelijkli?;
Ik herinnerde me hem, de donk'
re, opgeschoten jongen... mijnte'
Wynn, de volontair... ja..., dit'
ziin bekende stem, ait was
blik, dat waren zijn karakter!'
tieke gebaren... Ik herinnerde
het afscheid onder de druiper.;
veranda. Hij had zijn koffer li)
ene hand en met de andere grf;
hij plotseling mijn vlecht. Hij W
me een onverwachte, half-brow;
lijke kus gegeven; de alleree*;;
die ik ooit van een vreemde geK»'
gen had. En nu, meer dan
jaar later, stond hij hier naast
en legde zijn hand op mijn set-
der... Er ging een nulvering
