POPERINGE-IEPER-WERVIK
Ja, ja, er zijn er nog
De Provinciale Cultuurdage»#53
Een belegerde Stad
Twee nieuwe Dekenijen opgericht
in het Bisdom Brugge
9-Jarig Meisje onder kantelende
muur doodgepiet te Rumbeke
Personenwagen rijdt landbouw-
gespan aan te Elverdinge
12
Motorijder uit Beselare
botst op Personenwagen
uit Westrozebeke
Landbouwerszean levensgevaarlijk gekwetst
11 November in het Land
Tentoonstelling van Beeldhouwkunst
en Toegepaste Kunst te leper
HET WEKELIJKS NIEUWS
VJP47 BRENGT OP..[J
Nieuwsblad voor Westvlaanderen Verschijnt om de week
Bladzijden
PRIJS
3 Frank
ZATER A
NOVEMBER
1953
Plechtige OpeningsxittSng in de lakenhalle
Nadien aan de gevolgen
te Roeselare overleden
BUITENLANDS OVERZICHT
Dodelijk
arbeidsongeval
te üumbeke
EEN E/GENDüM- EEN STUK UND
dat Ls
dooi Oi KLEINE AANKONDIGINGEN Vtut
HET WEKELIJKS NIEUWS
ONZE 3 UITGAVEN:
POPERINGE IEPER WERVIK
ROESELARE MENEN KORTRIJK
VEURNE NIEUWPOORT DIKSMUIDE
49" JAAR.
POSTABONNEMENT 1954:
België 136 fr.
Andere landen 200 fr.
HOOFDBUREEL EN REDACTIE:
Popcringe - Gasthuisstraat 19.
Tel. 9. - Postoheckr. 47.63.00.
Veranttooordelijke Uitgever
J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge
JA, ja, er zijn er nog, zei Mees
ter.
Meester was op Allerzie
lendag naar Oostende ge
reisd, ge weet wel, naar die
grootse, plechtige bijeenkomst van
het Christen Onderwijzersverbond.
Hij was teruggekeerd, opgetogen...
Ik had hem nooit zo opgeruimd, zo
welgezind gezien, 't Was geen voor
bijgaande vlage, geen luim, geen
begeestering van één dag. Neen, het
was gemeend, het moest hem... ge
pakt hebben, hem ontroerd heb
ben.
Ja, er zijn er nog, Pé, dat
was zijn eerste woord, er zijn nog
meesters lijk in onze tijd.
Beeld U nu in dat ik in de Kur
saal van Oostende binnen trok!
Die Kursaal heeft reeds van alles
ontvangen: maar een vergadering,
een feestzitting als die? Nooit, ge
moogt het zeker zijn. Er is daar
wel veel gejuich en applaus geweest
voor alle soort vreemde kunste
naars, voor artisten uit binnen-
en buitenland, maar een enthou
siasme als op die dag? Onmogelijk!
We zaten daar met drie duizend,
onderwijzers en onderwijzeressen,
priesters, broeders, nonnekes, al
mensen die in 't onderwijs staan
of stonden: en allen leden van het
Christen Onderwijzersverbond.
Er zijn er nog, Pé, meesters, zo
als wij die gekend hebben, meesters
die zich geven aan de volks-kinders,
en aan het onderwijs van die hin
ders. Er groeien nog grote figuren
uit die schare. Er zit nog zoveel
gezond idealisme, er zit nog zoveel
apostolaatgeest in onze meesters,
't Was nodig dat ik meeleefde, 'k
ben wel tien jaar jonger geworden.
Ge weet het zelf wel, hoe ik dik
wijls de goede oude tijd oproep
en al ne keer mijn kop schudde en
mijn herte vasthoude als ik de
kinders van de nieuwe tijdbe-
kijke; maar 'k ben er van overtuigd,
we staan er werkelijk zo slecht niet
voor: er zijn nog meesters op wie
we rekenen mogen. Dat zien, dat
ervaren, dat is voor mij een onver
getelijke dag geweest, een glorie
dag; neen, het christelijk onderwijs
versaagt niet.
'n Schone dag was het: en 't pas
te toch zo goed dat Remi Ghesquière
Het Wekelijks Nieuws schonk
hem onlangs een fameus artikel
daar in de bloemen werd gezet.
Als ge bedenkt dat die kerel 87 is
geworden en nog altijd werkt en...
uitgeeft! Hij is de trots van onze
onderwijzerswereld. Zoudt ge ge
loven dat ik de tranen in de ogen
had, wanneer die oude vriend daar
werd begroet en gehuldigd. Een
Vlaming uit één stuk dat is hij:
een eerste kunstenaar dat is hij,
die ongelooflijk veel heeft gedaan
voor zijn volk. zijn grote kunst een
voudig ten dienste stelde van de
gewone man. We kennen zijn kin
deren, zijn strijdliederen, zijn heer
lijke geestelijke liederen, zijn «Ma-
ria-liederenDie kunst stelde hij
ten dienste van de school. Is er
wel in Vlaanderen één school, zelfs
een kleuterklaske. waar men niet
zijn liederen zingt? Die kunste
naar... een van de oude meesters:
Vlaams en Christen. Ze mogen ons
hem benijden.
Daar was Denaux, een onderwij
zer die met zijn koor overal optrad,
ook in de vreemde, zelfs in Italië!
Dat is er een van de jongeren. Pé.
We luisterden muisstil, als zijn koor
optrad en 't daverde en 't donderde
wanneer wij hem, uit de handen
van Minister De Taeye, zijn be
loning» zagen ontvangen. Dan
hoorden we nog de zangerkes van
het koor der Xaverianen... Een fes
tijn was 't, gegeven door school-
kinders uit onzescholen, en
dat was uit de nieuwe tijd
'k Denke daar nog aan «Bosch
vogel»... ook al een onderwijzer!
Er gaat nagenoeg geen week voor
bij of die vogel zingt en slaat in
Het Wekelijks NieuwsHij
schonk ons zijn Dietse gestalten
zijn Willem van Loo, zijn grote ro
mans; zijn verhalen voor de jeugd,
'k Heb precies zijn Waar Maas
en Schelde vloeien» gelezen..., in
één adem; wat een kostelijk boek
voor onze jeugd op school! Wan
neer hij dat alles schrijft is mij
een raadsel. En dan doorkruist hij
nog Vlaanderen met zijn voor
drachten waar onze mensen dol op
zijn. Dat is ook een onderwijzer,
Pé. Zo zijn er nog; zo komen er
nog die een eer zijn voor ons
Christen Vlaanderen en dan zijn
er die velen die in stilte hun grote
taak van onderwijzer en opvoeder
ter herte nemen, de vele ongeken-
den die in alle dorpen en steden,
tot in de kleinste nestjes van
Vlaanderen hun grootse taak op
vatten als een ware roeping. Roe
ping, Pé! Ik denk er toch zo dik
wijls aan. Gaat en onderwijst
dat is ook voor ons onderwijzers
gezegd. Wat gij aan de kleinsten
der mijnen hebt gedaan, dat hebt
gij aan mij gedaan». Ook dat doen
de Christen Onderwijzers. Zoudt ge
dan geloven dat wij een roeping
hebben? Een schone, maar zware!
We kregen nog iets anders dan
muziek, op die feestzitting! Ik zou,
ja, ik zou een week lang vertellen;
want we kregen daar 't beste uit
het beste. Als ge André Demedts
kent en oud-Minister Verbist; man
nen die ook in 't onderwijs ston
den! Als ge die ooit gehoord hebt
dan kunt ge U ten minste inden
ken wat wij daar kregen.
Maar 'k ga nooit vergeten wat
de bisschop aan de onderwijzers
meegaf. Dat was mij naar 't herte
gesproken en ge voeldet zo diep
hoe die jonge Bisschop begaan is
met de Kerk... ge luisterdet en ge
gingt mee met hem over dit wijde
wereldveld van het apostolaat. Ne
derland en België saam tellen een
vierde van de Missionarissen over
de hele wereld. En Vlaanderen heeft
ongetwijfeld 80 van de Belgische
Zendelingen. We weten dat er geen
bisdom is dat zoveel zendelingen
heeft als 't Bisdom Brugge, 't onze!
Ik zat daar, Pé, in een hoekje..
Ik zag onze Missiebisschoppen,
Mgr Roelens, Mgr Demol, Mgr Six,
Mgr Morlion, Mgr Bouve, Mgr
Catry... uit onze streek, Pé. Ik
dacht aan de stad Lo, aan Beveren
bij-Roeselare, aan Oostnieuwkerke,
aan tal van kleine parochies uit
de Westhoek met hun zendelingen
en priesters. Ik dacht aan die oude
onderwijzers, die grote meesters
van die kleine scholen. Zo een heer
lijke tijd, Pé. wanneer een meester
die in een klas les moest geven
voor al de studiejaren op enkele
jaren tijd uit zijnschoolke
priesters, een pater, onderwijzers en
een... officier mocht tellen.
't Was of Mgr De Smedt dat alles
wist. Hij had het over de roe
ping van de Christen Onderwij
zers. de kiem van roeping bij hun
jongensniet te versmachten,
maar het eerste zaad te zaaien, te
verzorgen, 't Wordt thuis soms
wel eens een kiem gedood; onder
wijzers hebben hier een zo schone
taak. Wat de Bisschop zei was on-
derwijzerskost: of beter voor
MEESTERS. Meester is hij inder
daad, en grote Meester, die kinders
vormen kan.
Er waren in mijn tijd meesters,
Pé.
Maar te Oostende, in die fameuze
Kursaal, die wel andere dingen zag
en hoordé, daar heb ik gezien en
aangevoeld dat er nog meesters
zijn. meesters als vroeger, al leven
we in een nieuwe tijd.
Ja, ja, er zijn er nog, meesters
voor wie het beroep... roeping is...
en dat is de redding voor Vlaande
ren!
PE VLAMYNCK.
De vierde reeks Cultuurdagen,
ingericht door de Provincie West
vlaanderen, werd Zondag 11. inge
zet te leper, met de plechtige ope
ning van de tentoonstelling van
beeldhouwkunst en van toegepaste
kunst in de stedelijke Lakenhalle.
Te 11 uur vond aldaar een aca
demische plechtigheid plaats, voor
gezeten door dhr Jos. Storme, lid
van de Bestendige Deputatie, in
het bijzijn van Z. E. H. Verhaeghe,
Pastoor-Deken te leper; de HH.
Vanderghote, Burgemeester, De-
hem en Muiier, Schepenen; de
Burgemeesters van Watou, Wijt-
schate, Zandvoorde-leper en Zuid-
schote; Maton, Voorzitter van de
Rechtbank; Carre, Procureur des
Konings; de Rechters Talpe en
Verbeke; Kapitein Bellangé. Dis
trictcommandant van de Rijks
wacht; Hogg, Directeur van de
dienst der Engelse Kerkhoven;
verscheidene gemeenteraadsleden
Donderdagvoormiddag 5 Novem
ber, had in de Ommegangstraat
te Westrozebeke, de omleidings-
baan die het drukke verkeer naar
en van Hooglede, Roeselare en
Poelkapelle buiten de dorpskom
houdt, een erge aanrijding plaats.
Op het ogenblik dat de perso
nenwagen van dhr G. Desmyter,
handelsreiziger te Poelkapelle, ko
mend uit deze richting, en de be
stelwagen van E. Verhaeghe uit
Westrozebeke, komend uit tegen
overgestelde richting, elkaar in de
grote bocht zouden kruisen, wilde
de 62-jarige Leon Maes, kleerma
ker te Beselare, per moto de
vrachtwagen voorsteken. Dhr De
smyter, die bemerkte dat de mo-
torijder een vrij grote bocht be
schreef en dat er groot gevaar
voor een aanrijding bestond, hield
zich uiterst rechts van de zeer
brede baan en remde. Desondanks
botste de motorijder op de reeds
stilstaande personenwagen.
De botsing was zeer hevig. Leon
Maes werd in de hoogte geslingerd
en kwam vervolgens op de motor
kap van de personenwagen te
recht. Een biigeroepen geneesheer
stelde een dijbreuk vast bij de
motorijder en liet het slachtof
fer naar de kliniek Maria Rust
oord te Roeselare overbrengen,
waar de ongelukkige, ondanks de
beste zorgen, in de nacht van
Vrijdag op Zaterdag overleed.
HET SLACHTOFFER LEON MAES
Dhr Maes, gewezen politiek ge
vangene, echtgenoot van Nuitten
Emilie, laat echtgenote en een
kind achter.
Een onderzoek werd door de
rijkswacht ingesteld. De stoffelijke
schade aan de voertuigen is vrij
aanzienlijk:
Onze fotograaf knipte bovenstaand viertal voor een mooie, groep van
beeldhouwer Koos van der Kaaij. V. 1. n. r.: Koos van der Kaaij,
Bestendig Afgevaardigde de hr Storme, de Poperingse beeldhouwer De
Gheus en dhr Vromman, die bij de opening een gewaardeerde rede
hield.
van leper en talrijke kunstenaars. Na erop gewezen te hebben dat
De plaats waar de noodlottige instorting zich voordeed. Rechts be
merkt men nog de schop waarmede de kleine Erna David de kolen
schepte en die zi;j in haar angst wegwierp op het ogenblik dat het
tragisch gebeuren zich afspeelde.
Dhr Schepen Dehem sprak na
mens de Stad een welkomwoord
uit, waarin hij zijn dank betuigde
aan de provinciale overheid om
dat zij leper als een centrum van
deze Cultuurdagen hart uitgeko
zen. Hij beschouwde zulks als een
blijk van erkenning en waarde
ring van de culturele betekenis
van deze stad.
Dhr Storme schetste vervolgens
het doel en de inhoud van de ten
toonstelling, waarmede de Cul
tuurdagen worden ingezet. Hij
noemde deze dagen een voorbeeld
van samenwerking tussen open
bare besturen en dankte de Stad
leper voor de medewerking. Al
dus kan een inspanning geleverd
worden opdat de cultuur in West
vlaanderen gelijke tred zou hou
den met de graad van technische
beschaving die thans is bereikt.
Spreker legde tevens de nadruk
op de aesthetische betekenis van
da tentoonstelling. Hij ziet daarin
een kostbare kans om de smaak
van het publiek te verfijnen zo
dat ook de vraag naar het mooie
gebruiksvoorwerp groter wordt.
Hij vestigde ten slotte de aan
dacht op de provinciale prijskamp
voor beeldhouwkunst, waarvan de
proclamatie zal plaats vinden te
Brugge op Zondag 22 Nov. a. s.
Dhr Dr Frans Vromman, leraar
aan het Kon. Atheneum te Brug
ge, hield de gelegenheidslezing
over het onderwerp: «Ontwikke
ling en richting van de toegepaste
kunst
Spreker omlijnde vooraf de toe
gepaste kunst als de oudste kunst
vorm vergroeid met het wezen zelf
van de mens. Hij onderscheidde
het enkel product en het massa-
of serieproduct, waarbij de voort-
brengst afhangt van de mecani-
saüs.
de taak van de toegepaste kunst
ruimer is dan deze van schilder-
of beeldhouwkunst, weidde dhr
Vromman uit over de ontwikke
ling die de toegepaste kunst tij
dens de jongste decennia heeft
ondergaan. Hij situeerde de reac
tie van dc Engelse kunstenaars
Ruskin en Morris tegenover de in
dustrialisatie, en toonde aan hoe
hun poging de hervormende ge
dachten van Dr Bcrlage in Neder
land en van Henri Van de Velde
in ons land inleidde. De vernieu
wing bereikte het huidig peil zo
dra werd erkend dat in de toege
paste kunst de wisselwerking tus
sen verstand en gevoel moet ge
handhaafd worden. Zulks hoeft de
herleving van het handwerk mo
gelijk gemaakt, wat tevens de
economische factor helpt beïn
vloeden.
Aan het slot van zijn betoog
belichtte dhr Vromman nog even
het vraagstuk van de smaak van
het publiek, waarvan de tekorten
door degelijker onderricht kunnen
verholpen worden. Hij bepleitte
(Zie vervolg tilz. 9)
Z. EXC. MGR DE SMEDT
NAAR ROME
Voor het bezoek ad ITmina
bij Z. H. de Paus.
Z. Exc. Mgr De Smedt, Bisschop
van. Brugge, vertrok Maandag
avond te 18.30 uur naar Rome. De
Bisschop zal in de H. Stad zijn be
zoek «ad limina» doen, het bezoek
dat ieder Bisschop om de vijf jaar
aan de H. Vader brengt. Monseig
neur De Smedt zal gedurende 14
dagen afwezig zijn. Hij is cp deze
reis vergezeld door zijn secretaris
Z. B, Kan. Nicaise,
Opgeruimd had de negenjarige
Diane, het enig kind der echtge
noten André Vercruysse en Hoor-
ne Marguerite, Maandagmorgen
even na 8 uur het ouderlijk huis,
Menensteenweg te Rumbeke, ver
laten.
Nog een zoen voor moeder en
de kleine Diane begaf zich met
haar mooie rood gelakte fiets naar
school, nauwelijks een 70-tal me
ter verder gelegen rechtover de
St-Henricuskerk der wijk Zilver
berg.
Van in de deuropening volgde
moeder met bezorgde blik de be
wegingen van haar kind dat zeer
behoedzaam aan de rand van de
baan bleef wachten tot een paar
auto's voorbij waren en dan de
rijweg dwarste.
Waarschuwend had moeder nog
nageroepen: «goed opletten, Dian-
tje... en dan zag zij haar kind
naar school toerijden... voor de
laatste maal.
Op de speelplaats werd eerst de
fiets weggeborgen en dan begon
het gewone leventje. Er bleven
nog enkele minuutjes over voor
het spel, maar de Maandag brengt
in een landelijke school altijd wat
ongewone drukte mee.
Er moesten nog kolen binnen
gehaald worden voor de kachel.
De kleine Erna David kwam daar
juist met een emmer af en begaf
zich naar de opslagplaats voor
kolen, die aangelegd is tegen de
afsluitingsmuur van de speel
plaats. Deze opslagplaats is een
klein, nauwelijks twee meter hoog
gebouwtje. Een kleine vrije ope
ning tussen een muurtje en een
houten afsluiting liet toe de eier
kolen uit te schennen.
Diane zou de kleine Erna een
handje toesteken om de kolen
naar binnen te dragen, terwijl de
andere kinderen reeds in rangen
de schoollokalen binnenstapten.
FAS OP DIANTJE
Terwijl Erna David kolen schep
te heeft zich dan een klein en
schijnbaar onbenullig feit voorge
daan, dat evenwel tragische gevol
gen had. De hoop eierkolen, waar
van langs onder weggeschept
werd, is plots in beweging geko
men. De hoger gelegen kolen reu
zelden naar beneden In de rich
ting van het ongeveer 1,70 m. hoge
afsluitmuurtje 'langs de kant van
de speelplaats.
Erna zag dat er een zeker ge
vaar dreigde en vreesde dat de
kolen, die met geweld naar bene
den rolden, weieens over hei
muurtje konden vliegen. «Pas op
Diantje! riep Erna en meteen
sprong zij zelf zijdelings weg.
Helaas, op het ogenblik dat
Erna haar vriendinnetje waar
schuwde, begaf het. afsluitmuurtje
en stortte het met een doffe slag
omver.
Voor Diantje Vercruysse was
het ongeluk fataal geworden. Zij I
had zich niet tijdig kunnen weg- I
trekken. Het kind was door de
omslaande muur bedolven en lag
levenloos en bloedend uit gapende
hoofdwonden ten gronde.
De Eerwaarde Zusters, die reeds
in school waren, kwamen op het
hulpgeroep van Erna David toe
gesneld. Geneeskundige hulp werd
dadelijk gevraagd, doch alhoewel
in een minimum van tijd twee ge
neesheren, ter plaatse waren, kon
helaas géén hulp meer baten.
Diane Vercruysse was door een
zware steenbrok het hoofdje ver
pletterd en werd op slag gedood.
De politie van Rumbeke kwam
DIANE VERCKUXSSE
De levende natuur rondom ons is
een meesterwerk tot in haar klein
ste details.
Dat de bijen op de minuut na
gevoelen hoe laat het is, tracht
men te verklaren als volgt:
Hun geheugen voor tijd zit vast
aan het verloop van hun spijsver
tering. Het rhythme hiervan komt
overeen met dc gang van hun le
venswijze. Hun levensrhythme ver
vloeit met het rhythme van de
24-urige dag. En dit is nu ook juist
liet rhythme van het bloemen
leven: enkel op bepaalde uren
wordt de nectar in de bloemkelken
rijkelijk afgescheiden en wordt het
stuifmeel rijp. Die uren zijn niet
voor alle bloemen gelijk. Zo weten
de bietjes steeds binnen te duikelen
waar de kermistafel klaar staat en
ze een volle vracht kunnen opdoen.
En zelfs als de regen hen dagen
lang tot werkeloos uitkijken dwingt,
weten zij toch onmiddellijk waai
de rijkste buit kan worden gepuurd
om in de honigraten te worden op
gestapeld. En het verzamelen gaat
ononderbroken verder, tot ze van
uitputting doodvallen.
In Lente en Zomer is de bijen
korf het centrum van een bedrijvig
heid en verkeer, waarbij in verge
lijking de Poperingse Vrijdagmarkt
maar een wepele woestijnweg is.
De korf lijkt wel een belegerde stad
Precies iijk het huwelijk, kwet
tert me daar een spotvogel: wie er
uit is. wil er in, en wié er in is.
wil er uit of zoals het klinkt in het
Duits:
Die Heirat ist ein Vogelhaus,
Wer drin ist, der will draus.
Aan U te oordelen of de verge
lijking klopt, waarde lezer. U kan
,ze gerust betwijfelen, maar ontwij
felbaar is de hoge voedingswaarde
van de alom geprezen natuurhonig
en honigkoeken van De Werkende
Bie» te Poperinge, (Med.)
Z. E. H. SOBRY
tot Deken benoemd te Izegem.
INTERNATIONALI
SERING FRANS-BELGI
SCHE GRENSPOSTEN
IN 'T VOORUITZICHT
Sedert enkele tijd worden
door het Frans Gouvernement
maatregelen getroffen met het
oog op de Internationalisering
van zekere Belgische grens
posten.
I Reeds sedert een tijd werd
dit in voege gesteld te Tocr-
koenje-Moeskroen, en eerlang
zal dit in voege treden te
Herseeuw-Waltrelos. Hetzelfde
zal onderzocht worden voor
de grenspost van Neuvil!e-en-
Ferrain, en hoogst waarschijn
lijk ook later deze van Hale-
wijn-Mencn. Aldus zouden de
Franse en Belgische tolhe-
ambten in dezelfde lokalen
ondergebracht worden en zou
den de tolonderzoeken en
handelingen veel vlotter van
stapel lopen.
Het zoveelsteNiet
ALLEEN DE KAMERKNECHT
KWAM
In de eindeloze Serie nota's die
tussen de Westmachten en de
Sovjet-Unie gewisseld werden in de
loop der jongste jaren, komen er
heel wat varianten voor. Soms wa
ren ze zakelijk, soms ook zuiver
propagandistisch. Nu eens had men
de indruk dat de bedoeling onte
gensprekelijk was een conferentie
bijeen te krijgen om bepaalde za
ken op te lossen; dan weer lag het
er vingerdik op dat men geen con
tact zocht, alhoewel de woorden
het tegenovergestelde inhielden.
Tot de categorie der zakelijke,
Door Z. Exc. Mgr De Smedt,
Bisschop van Brugge, werd overge
gaan tot een nieuwe omschrijving
van sommige dekenijen en tot de
oprichting van twee nieuwe deke
nijen.
Te Brugge werd een dekenij voor
de randparochies opgericht naast
de reeds bestaande dekenijen van
Brugge-Noord en Brugge-Zuid.
Brugge-Randparochies omvat: de
parochies O. L. Vrouw, Ste Katha-
rina en St Jozef te Assebroek, ver
der nog St Andries; St Baafs, St
Kruis. St Michiels, Brugge-St Jo
zef, Brugge-St Pieter en Koolkerke.
Z. E. H. Kan. Hcdüm, pastoor van
St Jacobs te Brugge, werd hier tot
Deken benoemd. Onder de rubriek
der priesterbenoemingen vindt de
lezer verdere gegevens over de be
noemingen in de twee andere
Brugse dekenijen. In totaal omvat
de nieuwe dekenij 46.352 inwoners.
NIEUWE DEKENIJ TE IZEGEM
In het centrum der provincie
werd een nieuwe dekenij opgericht,
deze van Izegem.
De parochies St Hilonius, H. Hart
en H. Familie te Izegem, evenals
Oekene, Kachtem, Emelgem, Ingel-
munster, St-Eloois-Winkel, Lende-
lede, Rollegem-Kapelle en Hulste,
die vroeger allen deel uitmaakten
van de dekenij Roeselare, vormen
de nieuw opgerichte dekenij Ize
gem. Anderzijds werden Staden en
Hooglede, vroeger afhangend van
Torhout, bij de dekenij Roeselare
gevoegd.
Z. E. H. Jos. Sobry, pastoor van
St Hilonius te Izegem, werd thans
Deken benoemd te Izegem.
Z. E. H. Sobry werd te Veurne
geboren op 5 Augustus 1886. Zijn
humaniora deed hij aan het col
lege te Veurne om vervolgens wijs
begeerte te studeren aan het Klein
Seminarie te Roeselare. De knappe
student deed zijn theologische stu
dies aan de Leuvense Alma Mater
en promoveerde er tot Doctor in
de Godgeleerdheid. Nog tijdens zijn
studies werd hij door Z. Exc. Mgr
Rutten z.g. te Luik op 28 Maart
1910 priester gewijd.
Slechts mét enkele jaren onder
breking zag het College van Veur
ne zijn oud-student terug toen
Z. E. H. Sobry er in 1912 benoemd
werd tot leraar van de Rsthorika.
Met het parochiaal leven nam Z.
E. H. Sobry contact toen hij op
26 Juli tot onderpastoor van St
Salvator te Brugge benoemd werd.
Verdere benoemingen volgden el
kaar op telkens in de Juli-maand:
in 1937 pastoor te Westnieuwkerfce,
in 1941 pastoor te-Moorslede, en in
1S48 pastoor te Izegem.
Thans werd Z. E. H. Sobry be
noemd tot Deken te Izegem. Hij is
er vertrouwd met het geestelijk
werkterrein en alhoewel de last en
de verantwoordelijkheid een grote
uitbreiding namen, staat het. vast
dat Z. E. H. Sobry de pas gestichte
dekenij tot grote' bloei zal weten
te brengen.
Dhr GERHARD SCHRODER
Minister van Binnenlandse Zaken
van Wést-Duitsland en rechter
arm van Kanselier Adenauer.
goed bedoelde nota's behoorde on
getwijfeld de laatste Westerse nota
waarbij de drie Westerlingen de
Sovjets uitnodigden om op Maan
dag 9 November te Lugano (Zwit
serland) bijeen te komen om over
het vredesverdrag met Duitsland
en Oostenrijk te beraadslagen.
In tegenstelling met de bood
schap van Eisenhower van voor
enkele maanden, bevatte die uitno
diging geen enkele voorwaarde en
werd zelfs te verstaan gegeven dat
ook over andere zaken dan over
Duitsland en Oostenrijk kon ge
praat worden.
Aanvankelijk had men de indruk
dat de Russen zouden afkomen. De
organisatie schoot reeds in gang.
Groot-Brittannië huurde al een
heel palace; de Amerikaanse pers
was al op volle sterkte gemobili
seerd; de regering van Ticino had
reeds alle taxi's van het kanton
opgevorderd om ten dienste te
staan van de delegaties; concerten
en andere ontspanningen waren
reeds in voorbereiding...
Immers: Moskou had politie
mannen en kamerknechten naar
Lugano gestuurd om te onderzoe
ken of hun afgevaardigden daar
wel veilig zouden zijn en goed
verzorgd.
Men mocht dus aannemen dat er
deze keer een ernstige poging zou
gedaan worden om 'n paar proble
men op te lossen.
Helaas! De kamerknecht kwam...
en ging, want hij werd niet gevolgd
door zijn heer en meester. En in
de antwoordnota van het Kremlin
wordt niet gezegd dat het de plaats
is die hen niet bevalt. Het verslag
van het huispersoneel was dus
goed, maar de meester was veran
derd van gedachten.
'N ZONDERLING ALLEGAARTJE
De Russische nota is, in tegen
stelling met de Westerse uitnodi
ging, een rare hutsepot.
De Westmachten hadden voorge
steld over Duitsland en Oostenrijk
te spreken zonder de dagorde tot
die twee punten te willen beperken.
De Russen antwoordden: wij
komen niet, want wij zouden wil
len spreken over het verre Oosten!
De Westmachfcen hadden voor
gesteld: een bijeenkomst der vier
groten die in feite de strijd tegen
Hitier hebben gestreden.
De Russen antwoordden: wij
komen niet, want volgens ons moet
ook Mao Tse Tung geïnviteerd
worden, alhoewel die Duitsland
(Zie vervolg blz. 2)
PLECHTIGE INHULDIGING VAN GEDENKZERK
VAN BROEDER ISIDOOR TE KORTRIJK
Op het kerkhof te Kortrijk had een grote plechtigheid plaats ter
gelegenheid van de inhuldiging en wijding van een grafzerk, op de
plaats waar Broeder Isidoor zo lang in de gewijde aarde rustte, door
Eerw. Pater Angelus, Passionist en de Geestelijkheid van Kortrijk.
Onze foto toont een zicht op de plechtigheid op het kerkhof, en de
inzet toont de eenvoudige grafzerk van Broeder Isidoor.
Boven: de zwaar beschadigde personenwagen waarmede dc aanrij
ding geschiedde. Ouder: wat er vau de vernielde kar nog overbleef.
Elf November, herdenking van de
wapenstilstand, is in gans het land
een piëteitsvolle hulde geworden.
Te Brussel nam Z. M. de Koning
zelf d:eel aan deze herdenking bij
het graf van de Onbekende Sol
daat. De vorst legde een bloemen
krans neer op het graf. 's Avonds
eindigde bij de Congreskolom een
fakkeltocht waarin al de geallieerde
naties uit de 1° wereldoorlog ver
tegenwoordigd waren.
Bij de krypte van de IJzertoren
had een vrome Heldenhulde plaats
terwijl dhr Clottens die herden
kingsrede uitsprak' namens het Be
devaartcomité nadat door dhr Van-
demoortele het Romboutsplakket
aan het comité overhandigd werd.
ter plaatse de eerste vaststellin
gen doen en verwittigde het par
ket dat in de namiddag ter plaat
se kwam.
Onbeschrijflijk was de smart
der ouders aan wie met omzichtig
heid het droevig nieuws werd mee
gedeeld.
Het noodlottig gebeuren heeft
begrijpelijkerwijze grote versla
genheid verwekt. De kleine Diane
Vercruysse was een vlijtig, be-
hulpze.om en flink lerend kind.
Op het ogenblik dat het een
vriendinnetje behulpzaam was,
heeft de dood het kindje verrast.
Aan de zwaar getroffen ouders
biedt Het Wekelijks Nieuws
zijn kristelijk rouwbeklag.
Het slachtoffer Jozef Danncels.
Zaterdagavond kwam de land
bouwerszoon Jozef Danneels rond
18.15 uur met twee. karren bieten-
loof, langs de Veumesteenweg, naar
huis gereden. Toen de bus dér Na
tionale Buurtspoorwegen uit de
tegenovergestelde richting van
Woesten komende, het gespan voor
bijreed, botste een personenwagen,
bestuurd door Ferr.and Peire. taxi
voerder en handelaar in biljart
spelen uit Veurne, waarschijnlijk
enigszins verblind door de koplich-
ten van de bus, met voile geweld
op de achterste kar. Met dezelfde
schok werd de achterkant van de
personenwagen tegen de voorkant
van de bus geworpen. De landbou
werszoon werd van tussen het
wrakhout van zijn karren opgeno
men en hoogdringend naar de kli
niek te leper overgebracht.
Erg gewond aan de linkerdij en
aan het hoofd, moest aldaar aan
stonds tot bloedtransfusie overge
gaan worden, daar een slagader
werd doorgesneden. Zijn toestand
was aanvankelijk zeer bedenkelijk,
maar tegen de morgen trad er
enigszins verbetering in. De taxi
voerder kwam er gélukkig met een
gekneusde arm vanaf. Érger w.%-s
het gesteld met zijn wagen, waar
van de voorkant totaal werd inge
drukt. Ook de bus liep schade op,
terwijl het paard van het land-
bouwgespan op hol sloeg en zijn
stal opzocht.
De rijkswacht van leper deed sa
men met de veldwachter van El
verdinge de eerste vaststellingen.
ALBERIC VERMANDERE
In de schuur van landbouwer Ju<-
les Depuydt, Kwadestraat, te Rum
beke, was men bezig twee geladen
vlaswagens te koppelen. Alberic
Vermandere hanteerde tussen bei
de wagens de disselboom, terwijl
een werkmakker met een jeep de
wagen naderstootte.
Alberic Vermandere werd tussen
beide wagens gekneld en kreeg de
disselboom met volle geweld in de
buik. Zwaar gekwetst werd het
slachtoffer bij hoogdringendheid
naar de kliniek vervoerd. Hij leed
ontzettend en overleed Vrijdag te
10 uur. Hij was tot het laatste ogen
blik bij bewustzijn.
A. Vermandere was gehuwd en
vader van een kind.