POPERINGE-IEPER-WERVIK Ja, ja, er zijn er nog De Provinciale Cultuurdage»#53 Een belegerde Stad Twee nieuwe Dekenijen opgericht in het Bisdom Brugge 9-Jarig Meisje onder kantelende muur doodgepiet te Rumbeke Personenwagen rijdt landbouw- gespan aan te Elverdinge 12 Motorijder uit Beselare botst op Personenwagen uit Westrozebeke Landbouwerszean levensgevaarlijk gekwetst 11 November in het Land Tentoonstelling van Beeldhouwkunst en Toegepaste Kunst te leper HET WEKELIJKS NIEUWS VJP47 BRENGT OP..[J Nieuwsblad voor Westvlaanderen Verschijnt om de week Bladzijden PRIJS 3 Frank ZATER A NOVEMBER 1953 Plechtige OpeningsxittSng in de lakenhalle Nadien aan de gevolgen te Roeselare overleden BUITENLANDS OVERZICHT Dodelijk arbeidsongeval te üumbeke EEN E/GENDüM- EEN STUK UND dat Ls dooi Oi KLEINE AANKONDIGINGEN Vtut HET WEKELIJKS NIEUWS ONZE 3 UITGAVEN: POPERINGE IEPER WERVIK ROESELARE MENEN KORTRIJK VEURNE NIEUWPOORT DIKSMUIDE 49" JAAR. POSTABONNEMENT 1954: België 136 fr. Andere landen 200 fr. HOOFDBUREEL EN REDACTIE: Popcringe - Gasthuisstraat 19. Tel. 9. - Postoheckr. 47.63.00. Veranttooordelijke Uitgever J. Sansen, Gasthuisstraat 19, Poperinge JA, ja, er zijn er nog, zei Mees ter. Meester was op Allerzie lendag naar Oostende ge reisd, ge weet wel, naar die grootse, plechtige bijeenkomst van het Christen Onderwijzersverbond. Hij was teruggekeerd, opgetogen... Ik had hem nooit zo opgeruimd, zo welgezind gezien, 't Was geen voor bijgaande vlage, geen luim, geen begeestering van één dag. Neen, het was gemeend, het moest hem... ge pakt hebben, hem ontroerd heb ben. Ja, er zijn er nog, Pé, dat was zijn eerste woord, er zijn nog meesters lijk in onze tijd. Beeld U nu in dat ik in de Kur saal van Oostende binnen trok! Die Kursaal heeft reeds van alles ontvangen: maar een vergadering, een feestzitting als die? Nooit, ge moogt het zeker zijn. Er is daar wel veel gejuich en applaus geweest voor alle soort vreemde kunste naars, voor artisten uit binnen- en buitenland, maar een enthou siasme als op die dag? Onmogelijk! We zaten daar met drie duizend, onderwijzers en onderwijzeressen, priesters, broeders, nonnekes, al mensen die in 't onderwijs staan of stonden: en allen leden van het Christen Onderwijzersverbond. Er zijn er nog, Pé, meesters, zo als wij die gekend hebben, meesters die zich geven aan de volks-kinders, en aan het onderwijs van die hin ders. Er groeien nog grote figuren uit die schare. Er zit nog zoveel gezond idealisme, er zit nog zoveel apostolaatgeest in onze meesters, 't Was nodig dat ik meeleefde, 'k ben wel tien jaar jonger geworden. Ge weet het zelf wel, hoe ik dik wijls de goede oude tijd oproep en al ne keer mijn kop schudde en mijn herte vasthoude als ik de kinders van de nieuwe tijdbe- kijke; maar 'k ben er van overtuigd, we staan er werkelijk zo slecht niet voor: er zijn nog meesters op wie we rekenen mogen. Dat zien, dat ervaren, dat is voor mij een onver getelijke dag geweest, een glorie dag; neen, het christelijk onderwijs versaagt niet. 'n Schone dag was het: en 't pas te toch zo goed dat Remi Ghesquière Het Wekelijks Nieuws schonk hem onlangs een fameus artikel daar in de bloemen werd gezet. Als ge bedenkt dat die kerel 87 is geworden en nog altijd werkt en... uitgeeft! Hij is de trots van onze onderwijzerswereld. Zoudt ge ge loven dat ik de tranen in de ogen had, wanneer die oude vriend daar werd begroet en gehuldigd. Een Vlaming uit één stuk dat is hij: een eerste kunstenaar dat is hij, die ongelooflijk veel heeft gedaan voor zijn volk. zijn grote kunst een voudig ten dienste stelde van de gewone man. We kennen zijn kin deren, zijn strijdliederen, zijn heer lijke geestelijke liederen, zijn «Ma- ria-liederenDie kunst stelde hij ten dienste van de school. Is er wel in Vlaanderen één school, zelfs een kleuterklaske. waar men niet zijn liederen zingt? Die kunste naar... een van de oude meesters: Vlaams en Christen. Ze mogen ons hem benijden. Daar was Denaux, een onderwij zer die met zijn koor overal optrad, ook in de vreemde, zelfs in Italië! Dat is er een van de jongeren. Pé. We luisterden muisstil, als zijn koor optrad en 't daverde en 't donderde wanneer wij hem, uit de handen van Minister De Taeye, zijn be loning» zagen ontvangen. Dan hoorden we nog de zangerkes van het koor der Xaverianen... Een fes tijn was 't, gegeven door school- kinders uit onzescholen, en dat was uit de nieuwe tijd 'k Denke daar nog aan «Bosch vogel»... ook al een onderwijzer! Er gaat nagenoeg geen week voor bij of die vogel zingt en slaat in Het Wekelijks NieuwsHij schonk ons zijn Dietse gestalten zijn Willem van Loo, zijn grote ro mans; zijn verhalen voor de jeugd, 'k Heb precies zijn Waar Maas en Schelde vloeien» gelezen..., in één adem; wat een kostelijk boek voor onze jeugd op school! Wan neer hij dat alles schrijft is mij een raadsel. En dan doorkruist hij nog Vlaanderen met zijn voor drachten waar onze mensen dol op zijn. Dat is ook een onderwijzer, Pé. Zo zijn er nog; zo komen er nog die een eer zijn voor ons Christen Vlaanderen en dan zijn er die velen die in stilte hun grote taak van onderwijzer en opvoeder ter herte nemen, de vele ongeken- den die in alle dorpen en steden, tot in de kleinste nestjes van Vlaanderen hun grootse taak op vatten als een ware roeping. Roe ping, Pé! Ik denk er toch zo dik wijls aan. Gaat en onderwijst dat is ook voor ons onderwijzers gezegd. Wat gij aan de kleinsten der mijnen hebt gedaan, dat hebt gij aan mij gedaan». Ook dat doen de Christen Onderwijzers. Zoudt ge dan geloven dat wij een roeping hebben? Een schone, maar zware! We kregen nog iets anders dan muziek, op die feestzitting! Ik zou, ja, ik zou een week lang vertellen; want we kregen daar 't beste uit het beste. Als ge André Demedts kent en oud-Minister Verbist; man nen die ook in 't onderwijs ston den! Als ge die ooit gehoord hebt dan kunt ge U ten minste inden ken wat wij daar kregen. Maar 'k ga nooit vergeten wat de bisschop aan de onderwijzers meegaf. Dat was mij naar 't herte gesproken en ge voeldet zo diep hoe die jonge Bisschop begaan is met de Kerk... ge luisterdet en ge gingt mee met hem over dit wijde wereldveld van het apostolaat. Ne derland en België saam tellen een vierde van de Missionarissen over de hele wereld. En Vlaanderen heeft ongetwijfeld 80 van de Belgische Zendelingen. We weten dat er geen bisdom is dat zoveel zendelingen heeft als 't Bisdom Brugge, 't onze! Ik zat daar, Pé, in een hoekje.. Ik zag onze Missiebisschoppen, Mgr Roelens, Mgr Demol, Mgr Six, Mgr Morlion, Mgr Bouve, Mgr Catry... uit onze streek, Pé. Ik dacht aan de stad Lo, aan Beveren bij-Roeselare, aan Oostnieuwkerke, aan tal van kleine parochies uit de Westhoek met hun zendelingen en priesters. Ik dacht aan die oude onderwijzers, die grote meesters van die kleine scholen. Zo een heer lijke tijd, Pé. wanneer een meester die in een klas les moest geven voor al de studiejaren op enkele jaren tijd uit zijnschoolke priesters, een pater, onderwijzers en een... officier mocht tellen. 't Was of Mgr De Smedt dat alles wist. Hij had het over de roe ping van de Christen Onderwij zers. de kiem van roeping bij hun jongensniet te versmachten, maar het eerste zaad te zaaien, te verzorgen, 't Wordt thuis soms wel eens een kiem gedood; onder wijzers hebben hier een zo schone taak. Wat de Bisschop zei was on- derwijzerskost: of beter voor MEESTERS. Meester is hij inder daad, en grote Meester, die kinders vormen kan. Er waren in mijn tijd meesters, Pé. Maar te Oostende, in die fameuze Kursaal, die wel andere dingen zag en hoordé, daar heb ik gezien en aangevoeld dat er nog meesters zijn. meesters als vroeger, al leven we in een nieuwe tijd. Ja, ja, er zijn er nog, meesters voor wie het beroep... roeping is... en dat is de redding voor Vlaande ren! PE VLAMYNCK. De vierde reeks Cultuurdagen, ingericht door de Provincie West vlaanderen, werd Zondag 11. inge zet te leper, met de plechtige ope ning van de tentoonstelling van beeldhouwkunst en van toegepaste kunst in de stedelijke Lakenhalle. Te 11 uur vond aldaar een aca demische plechtigheid plaats, voor gezeten door dhr Jos. Storme, lid van de Bestendige Deputatie, in het bijzijn van Z. E. H. Verhaeghe, Pastoor-Deken te leper; de HH. Vanderghote, Burgemeester, De- hem en Muiier, Schepenen; de Burgemeesters van Watou, Wijt- schate, Zandvoorde-leper en Zuid- schote; Maton, Voorzitter van de Rechtbank; Carre, Procureur des Konings; de Rechters Talpe en Verbeke; Kapitein Bellangé. Dis trictcommandant van de Rijks wacht; Hogg, Directeur van de dienst der Engelse Kerkhoven; verscheidene gemeenteraadsleden Donderdagvoormiddag 5 Novem ber, had in de Ommegangstraat te Westrozebeke, de omleidings- baan die het drukke verkeer naar en van Hooglede, Roeselare en Poelkapelle buiten de dorpskom houdt, een erge aanrijding plaats. Op het ogenblik dat de perso nenwagen van dhr G. Desmyter, handelsreiziger te Poelkapelle, ko mend uit deze richting, en de be stelwagen van E. Verhaeghe uit Westrozebeke, komend uit tegen overgestelde richting, elkaar in de grote bocht zouden kruisen, wilde de 62-jarige Leon Maes, kleerma ker te Beselare, per moto de vrachtwagen voorsteken. Dhr De smyter, die bemerkte dat de mo- torijder een vrij grote bocht be schreef en dat er groot gevaar voor een aanrijding bestond, hield zich uiterst rechts van de zeer brede baan en remde. Desondanks botste de motorijder op de reeds stilstaande personenwagen. De botsing was zeer hevig. Leon Maes werd in de hoogte geslingerd en kwam vervolgens op de motor kap van de personenwagen te recht. Een biigeroepen geneesheer stelde een dijbreuk vast bij de motorijder en liet het slachtof fer naar de kliniek Maria Rust oord te Roeselare overbrengen, waar de ongelukkige, ondanks de beste zorgen, in de nacht van Vrijdag op Zaterdag overleed. HET SLACHTOFFER LEON MAES Dhr Maes, gewezen politiek ge vangene, echtgenoot van Nuitten Emilie, laat echtgenote en een kind achter. Een onderzoek werd door de rijkswacht ingesteld. De stoffelijke schade aan de voertuigen is vrij aanzienlijk: Onze fotograaf knipte bovenstaand viertal voor een mooie, groep van beeldhouwer Koos van der Kaaij. V. 1. n. r.: Koos van der Kaaij, Bestendig Afgevaardigde de hr Storme, de Poperingse beeldhouwer De Gheus en dhr Vromman, die bij de opening een gewaardeerde rede hield. van leper en talrijke kunstenaars. Na erop gewezen te hebben dat De plaats waar de noodlottige instorting zich voordeed. Rechts be merkt men nog de schop waarmede de kleine Erna David de kolen schepte en die zi;j in haar angst wegwierp op het ogenblik dat het tragisch gebeuren zich afspeelde. Dhr Schepen Dehem sprak na mens de Stad een welkomwoord uit, waarin hij zijn dank betuigde aan de provinciale overheid om dat zij leper als een centrum van deze Cultuurdagen hart uitgeko zen. Hij beschouwde zulks als een blijk van erkenning en waarde ring van de culturele betekenis van deze stad. Dhr Storme schetste vervolgens het doel en de inhoud van de ten toonstelling, waarmede de Cul tuurdagen worden ingezet. Hij noemde deze dagen een voorbeeld van samenwerking tussen open bare besturen en dankte de Stad leper voor de medewerking. Al dus kan een inspanning geleverd worden opdat de cultuur in West vlaanderen gelijke tred zou hou den met de graad van technische beschaving die thans is bereikt. Spreker legde tevens de nadruk op de aesthetische betekenis van da tentoonstelling. Hij ziet daarin een kostbare kans om de smaak van het publiek te verfijnen zo dat ook de vraag naar het mooie gebruiksvoorwerp groter wordt. Hij vestigde ten slotte de aan dacht op de provinciale prijskamp voor beeldhouwkunst, waarvan de proclamatie zal plaats vinden te Brugge op Zondag 22 Nov. a. s. Dhr Dr Frans Vromman, leraar aan het Kon. Atheneum te Brug ge, hield de gelegenheidslezing over het onderwerp: «Ontwikke ling en richting van de toegepaste kunst Spreker omlijnde vooraf de toe gepaste kunst als de oudste kunst vorm vergroeid met het wezen zelf van de mens. Hij onderscheidde het enkel product en het massa- of serieproduct, waarbij de voort- brengst afhangt van de mecani- saüs. de taak van de toegepaste kunst ruimer is dan deze van schilder- of beeldhouwkunst, weidde dhr Vromman uit over de ontwikke ling die de toegepaste kunst tij dens de jongste decennia heeft ondergaan. Hij situeerde de reac tie van dc Engelse kunstenaars Ruskin en Morris tegenover de in dustrialisatie, en toonde aan hoe hun poging de hervormende ge dachten van Dr Bcrlage in Neder land en van Henri Van de Velde in ons land inleidde. De vernieu wing bereikte het huidig peil zo dra werd erkend dat in de toege paste kunst de wisselwerking tus sen verstand en gevoel moet ge handhaafd worden. Zulks hoeft de herleving van het handwerk mo gelijk gemaakt, wat tevens de economische factor helpt beïn vloeden. Aan het slot van zijn betoog belichtte dhr Vromman nog even het vraagstuk van de smaak van het publiek, waarvan de tekorten door degelijker onderricht kunnen verholpen worden. Hij bepleitte (Zie vervolg tilz. 9) Z. EXC. MGR DE SMEDT NAAR ROME Voor het bezoek ad ITmina bij Z. H. de Paus. Z. Exc. Mgr De Smedt, Bisschop van. Brugge, vertrok Maandag avond te 18.30 uur naar Rome. De Bisschop zal in de H. Stad zijn be zoek «ad limina» doen, het bezoek dat ieder Bisschop om de vijf jaar aan de H. Vader brengt. Monseig neur De Smedt zal gedurende 14 dagen afwezig zijn. Hij is cp deze reis vergezeld door zijn secretaris Z. B, Kan. Nicaise, Opgeruimd had de negenjarige Diane, het enig kind der echtge noten André Vercruysse en Hoor- ne Marguerite, Maandagmorgen even na 8 uur het ouderlijk huis, Menensteenweg te Rumbeke, ver laten. Nog een zoen voor moeder en de kleine Diane begaf zich met haar mooie rood gelakte fiets naar school, nauwelijks een 70-tal me ter verder gelegen rechtover de St-Henricuskerk der wijk Zilver berg. Van in de deuropening volgde moeder met bezorgde blik de be wegingen van haar kind dat zeer behoedzaam aan de rand van de baan bleef wachten tot een paar auto's voorbij waren en dan de rijweg dwarste. Waarschuwend had moeder nog nageroepen: «goed opletten, Dian- tje... en dan zag zij haar kind naar school toerijden... voor de laatste maal. Op de speelplaats werd eerst de fiets weggeborgen en dan begon het gewone leventje. Er bleven nog enkele minuutjes over voor het spel, maar de Maandag brengt in een landelijke school altijd wat ongewone drukte mee. Er moesten nog kolen binnen gehaald worden voor de kachel. De kleine Erna David kwam daar juist met een emmer af en begaf zich naar de opslagplaats voor kolen, die aangelegd is tegen de afsluitingsmuur van de speel plaats. Deze opslagplaats is een klein, nauwelijks twee meter hoog gebouwtje. Een kleine vrije ope ning tussen een muurtje en een houten afsluiting liet toe de eier kolen uit te schennen. Diane zou de kleine Erna een handje toesteken om de kolen naar binnen te dragen, terwijl de andere kinderen reeds in rangen de schoollokalen binnenstapten. FAS OP DIANTJE Terwijl Erna David kolen schep te heeft zich dan een klein en schijnbaar onbenullig feit voorge daan, dat evenwel tragische gevol gen had. De hoop eierkolen, waar van langs onder weggeschept werd, is plots in beweging geko men. De hoger gelegen kolen reu zelden naar beneden In de rich ting van het ongeveer 1,70 m. hoge afsluitmuurtje 'langs de kant van de speelplaats. Erna zag dat er een zeker ge vaar dreigde en vreesde dat de kolen, die met geweld naar bene den rolden, weieens over hei muurtje konden vliegen. «Pas op Diantje! riep Erna en meteen sprong zij zelf zijdelings weg. Helaas, op het ogenblik dat Erna haar vriendinnetje waar schuwde, begaf het. afsluitmuurtje en stortte het met een doffe slag omver. Voor Diantje Vercruysse was het ongeluk fataal geworden. Zij I had zich niet tijdig kunnen weg- I trekken. Het kind was door de omslaande muur bedolven en lag levenloos en bloedend uit gapende hoofdwonden ten gronde. De Eerwaarde Zusters, die reeds in school waren, kwamen op het hulpgeroep van Erna David toe gesneld. Geneeskundige hulp werd dadelijk gevraagd, doch alhoewel in een minimum van tijd twee ge neesheren, ter plaatse waren, kon helaas géén hulp meer baten. Diane Vercruysse was door een zware steenbrok het hoofdje ver pletterd en werd op slag gedood. De politie van Rumbeke kwam DIANE VERCKUXSSE De levende natuur rondom ons is een meesterwerk tot in haar klein ste details. Dat de bijen op de minuut na gevoelen hoe laat het is, tracht men te verklaren als volgt: Hun geheugen voor tijd zit vast aan het verloop van hun spijsver tering. Het rhythme hiervan komt overeen met dc gang van hun le venswijze. Hun levensrhythme ver vloeit met het rhythme van de 24-urige dag. En dit is nu ook juist liet rhythme van het bloemen leven: enkel op bepaalde uren wordt de nectar in de bloemkelken rijkelijk afgescheiden en wordt het stuifmeel rijp. Die uren zijn niet voor alle bloemen gelijk. Zo weten de bietjes steeds binnen te duikelen waar de kermistafel klaar staat en ze een volle vracht kunnen opdoen. En zelfs als de regen hen dagen lang tot werkeloos uitkijken dwingt, weten zij toch onmiddellijk waai de rijkste buit kan worden gepuurd om in de honigraten te worden op gestapeld. En het verzamelen gaat ononderbroken verder, tot ze van uitputting doodvallen. In Lente en Zomer is de bijen korf het centrum van een bedrijvig heid en verkeer, waarbij in verge lijking de Poperingse Vrijdagmarkt maar een wepele woestijnweg is. De korf lijkt wel een belegerde stad Precies iijk het huwelijk, kwet tert me daar een spotvogel: wie er uit is. wil er in, en wié er in is. wil er uit of zoals het klinkt in het Duits: Die Heirat ist ein Vogelhaus, Wer drin ist, der will draus. Aan U te oordelen of de verge lijking klopt, waarde lezer. U kan ,ze gerust betwijfelen, maar ontwij felbaar is de hoge voedingswaarde van de alom geprezen natuurhonig en honigkoeken van De Werkende Bie» te Poperinge, (Med.) Z. E. H. SOBRY tot Deken benoemd te Izegem. INTERNATIONALI SERING FRANS-BELGI SCHE GRENSPOSTEN IN 'T VOORUITZICHT Sedert enkele tijd worden door het Frans Gouvernement maatregelen getroffen met het oog op de Internationalisering van zekere Belgische grens posten. I Reeds sedert een tijd werd dit in voege gesteld te Tocr- koenje-Moeskroen, en eerlang zal dit in voege treden te Herseeuw-Waltrelos. Hetzelfde zal onderzocht worden voor de grenspost van Neuvil!e-en- Ferrain, en hoogst waarschijn lijk ook later deze van Hale- wijn-Mencn. Aldus zouden de Franse en Belgische tolhe- ambten in dezelfde lokalen ondergebracht worden en zou den de tolonderzoeken en handelingen veel vlotter van stapel lopen. Het zoveelsteNiet ALLEEN DE KAMERKNECHT KWAM In de eindeloze Serie nota's die tussen de Westmachten en de Sovjet-Unie gewisseld werden in de loop der jongste jaren, komen er heel wat varianten voor. Soms wa ren ze zakelijk, soms ook zuiver propagandistisch. Nu eens had men de indruk dat de bedoeling onte gensprekelijk was een conferentie bijeen te krijgen om bepaalde za ken op te lossen; dan weer lag het er vingerdik op dat men geen con tact zocht, alhoewel de woorden het tegenovergestelde inhielden. Tot de categorie der zakelijke, Door Z. Exc. Mgr De Smedt, Bisschop van Brugge, werd overge gaan tot een nieuwe omschrijving van sommige dekenijen en tot de oprichting van twee nieuwe deke nijen. Te Brugge werd een dekenij voor de randparochies opgericht naast de reeds bestaande dekenijen van Brugge-Noord en Brugge-Zuid. Brugge-Randparochies omvat: de parochies O. L. Vrouw, Ste Katha- rina en St Jozef te Assebroek, ver der nog St Andries; St Baafs, St Kruis. St Michiels, Brugge-St Jo zef, Brugge-St Pieter en Koolkerke. Z. E. H. Kan. Hcdüm, pastoor van St Jacobs te Brugge, werd hier tot Deken benoemd. Onder de rubriek der priesterbenoemingen vindt de lezer verdere gegevens over de be noemingen in de twee andere Brugse dekenijen. In totaal omvat de nieuwe dekenij 46.352 inwoners. NIEUWE DEKENIJ TE IZEGEM In het centrum der provincie werd een nieuwe dekenij opgericht, deze van Izegem. De parochies St Hilonius, H. Hart en H. Familie te Izegem, evenals Oekene, Kachtem, Emelgem, Ingel- munster, St-Eloois-Winkel, Lende- lede, Rollegem-Kapelle en Hulste, die vroeger allen deel uitmaakten van de dekenij Roeselare, vormen de nieuw opgerichte dekenij Ize gem. Anderzijds werden Staden en Hooglede, vroeger afhangend van Torhout, bij de dekenij Roeselare gevoegd. Z. E. H. Jos. Sobry, pastoor van St Hilonius te Izegem, werd thans Deken benoemd te Izegem. Z. E. H. Sobry werd te Veurne geboren op 5 Augustus 1886. Zijn humaniora deed hij aan het col lege te Veurne om vervolgens wijs begeerte te studeren aan het Klein Seminarie te Roeselare. De knappe student deed zijn theologische stu dies aan de Leuvense Alma Mater en promoveerde er tot Doctor in de Godgeleerdheid. Nog tijdens zijn studies werd hij door Z. Exc. Mgr Rutten z.g. te Luik op 28 Maart 1910 priester gewijd. Slechts mét enkele jaren onder breking zag het College van Veur ne zijn oud-student terug toen Z. E. H. Sobry er in 1912 benoemd werd tot leraar van de Rsthorika. Met het parochiaal leven nam Z. E. H. Sobry contact toen hij op 26 Juli tot onderpastoor van St Salvator te Brugge benoemd werd. Verdere benoemingen volgden el kaar op telkens in de Juli-maand: in 1937 pastoor te Westnieuwkerfce, in 1941 pastoor te-Moorslede, en in 1S48 pastoor te Izegem. Thans werd Z. E. H. Sobry be noemd tot Deken te Izegem. Hij is er vertrouwd met het geestelijk werkterrein en alhoewel de last en de verantwoordelijkheid een grote uitbreiding namen, staat het. vast dat Z. E. H. Sobry de pas gestichte dekenij tot grote' bloei zal weten te brengen. Dhr GERHARD SCHRODER Minister van Binnenlandse Zaken van Wést-Duitsland en rechter arm van Kanselier Adenauer. goed bedoelde nota's behoorde on getwijfeld de laatste Westerse nota waarbij de drie Westerlingen de Sovjets uitnodigden om op Maan dag 9 November te Lugano (Zwit serland) bijeen te komen om over het vredesverdrag met Duitsland en Oostenrijk te beraadslagen. In tegenstelling met de bood schap van Eisenhower van voor enkele maanden, bevatte die uitno diging geen enkele voorwaarde en werd zelfs te verstaan gegeven dat ook over andere zaken dan over Duitsland en Oostenrijk kon ge praat worden. Aanvankelijk had men de indruk dat de Russen zouden afkomen. De organisatie schoot reeds in gang. Groot-Brittannië huurde al een heel palace; de Amerikaanse pers was al op volle sterkte gemobili seerd; de regering van Ticino had reeds alle taxi's van het kanton opgevorderd om ten dienste te staan van de delegaties; concerten en andere ontspanningen waren reeds in voorbereiding... Immers: Moskou had politie mannen en kamerknechten naar Lugano gestuurd om te onderzoe ken of hun afgevaardigden daar wel veilig zouden zijn en goed verzorgd. Men mocht dus aannemen dat er deze keer een ernstige poging zou gedaan worden om 'n paar proble men op te lossen. Helaas! De kamerknecht kwam... en ging, want hij werd niet gevolgd door zijn heer en meester. En in de antwoordnota van het Kremlin wordt niet gezegd dat het de plaats is die hen niet bevalt. Het verslag van het huispersoneel was dus goed, maar de meester was veran derd van gedachten. 'N ZONDERLING ALLEGAARTJE De Russische nota is, in tegen stelling met de Westerse uitnodi ging, een rare hutsepot. De Westmachten hadden voorge steld over Duitsland en Oostenrijk te spreken zonder de dagorde tot die twee punten te willen beperken. De Russen antwoordden: wij komen niet, want wij zouden wil len spreken over het verre Oosten! De Westmachfcen hadden voor gesteld: een bijeenkomst der vier groten die in feite de strijd tegen Hitier hebben gestreden. De Russen antwoordden: wij komen niet, want volgens ons moet ook Mao Tse Tung geïnviteerd worden, alhoewel die Duitsland (Zie vervolg blz. 2) PLECHTIGE INHULDIGING VAN GEDENKZERK VAN BROEDER ISIDOOR TE KORTRIJK Op het kerkhof te Kortrijk had een grote plechtigheid plaats ter gelegenheid van de inhuldiging en wijding van een grafzerk, op de plaats waar Broeder Isidoor zo lang in de gewijde aarde rustte, door Eerw. Pater Angelus, Passionist en de Geestelijkheid van Kortrijk. Onze foto toont een zicht op de plechtigheid op het kerkhof, en de inzet toont de eenvoudige grafzerk van Broeder Isidoor. Boven: de zwaar beschadigde personenwagen waarmede dc aanrij ding geschiedde. Ouder: wat er vau de vernielde kar nog overbleef. Elf November, herdenking van de wapenstilstand, is in gans het land een piëteitsvolle hulde geworden. Te Brussel nam Z. M. de Koning zelf d:eel aan deze herdenking bij het graf van de Onbekende Sol daat. De vorst legde een bloemen krans neer op het graf. 's Avonds eindigde bij de Congreskolom een fakkeltocht waarin al de geallieerde naties uit de 1° wereldoorlog ver tegenwoordigd waren. Bij de krypte van de IJzertoren had een vrome Heldenhulde plaats terwijl dhr Clottens die herden kingsrede uitsprak' namens het Be devaartcomité nadat door dhr Van- demoortele het Romboutsplakket aan het comité overhandigd werd. ter plaatse de eerste vaststellin gen doen en verwittigde het par ket dat in de namiddag ter plaat se kwam. Onbeschrijflijk was de smart der ouders aan wie met omzichtig heid het droevig nieuws werd mee gedeeld. Het noodlottig gebeuren heeft begrijpelijkerwijze grote versla genheid verwekt. De kleine Diane Vercruysse was een vlijtig, be- hulpze.om en flink lerend kind. Op het ogenblik dat het een vriendinnetje behulpzaam was, heeft de dood het kindje verrast. Aan de zwaar getroffen ouders biedt Het Wekelijks Nieuws zijn kristelijk rouwbeklag. Het slachtoffer Jozef Danncels. Zaterdagavond kwam de land bouwerszoon Jozef Danneels rond 18.15 uur met twee. karren bieten- loof, langs de Veumesteenweg, naar huis gereden. Toen de bus dér Na tionale Buurtspoorwegen uit de tegenovergestelde richting van Woesten komende, het gespan voor bijreed, botste een personenwagen, bestuurd door Ferr.and Peire. taxi voerder en handelaar in biljart spelen uit Veurne, waarschijnlijk enigszins verblind door de koplich- ten van de bus, met voile geweld op de achterste kar. Met dezelfde schok werd de achterkant van de personenwagen tegen de voorkant van de bus geworpen. De landbou werszoon werd van tussen het wrakhout van zijn karren opgeno men en hoogdringend naar de kli niek te leper overgebracht. Erg gewond aan de linkerdij en aan het hoofd, moest aldaar aan stonds tot bloedtransfusie overge gaan worden, daar een slagader werd doorgesneden. Zijn toestand was aanvankelijk zeer bedenkelijk, maar tegen de morgen trad er enigszins verbetering in. De taxi voerder kwam er gélukkig met een gekneusde arm vanaf. Érger w.%-s het gesteld met zijn wagen, waar van de voorkant totaal werd inge drukt. Ook de bus liep schade op, terwijl het paard van het land- bouwgespan op hol sloeg en zijn stal opzocht. De rijkswacht van leper deed sa men met de veldwachter van El verdinge de eerste vaststellingen. ALBERIC VERMANDERE In de schuur van landbouwer Ju<- les Depuydt, Kwadestraat, te Rum beke, was men bezig twee geladen vlaswagens te koppelen. Alberic Vermandere hanteerde tussen bei de wagens de disselboom, terwijl een werkmakker met een jeep de wagen naderstootte. Alberic Vermandere werd tussen beide wagens gekneld en kreeg de disselboom met volle geweld in de buik. Zwaar gekwetst werd het slachtoffer bij hoogdringendheid naar de kliniek vervoerd. Hij leed ontzettend en overleed Vrijdag te 10 uur. Hij was tot het laatste ogen blik bij bewustzijn. A. Vermandere was gehuwd en vader van een kind.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1953 | | pagina 1