I
De Popjes van
f
f
Z. E. H. Vandeweghe luisterlijk
verwelkomd te Elverdinge
Z. E. H. Doorns plechtig ii
als nieuwe herder te Wesfnieuwkerke
sb-asfflstó
f
Brutale aanranding
te Beitem-Rumbeke
De twee daders uit Roeselare
aangehouden
DIPLOMATIE
Inbrekers geklist te De Panne
Stort 136 fr.
=SB HET WEKELIJKS NIEUWS Zaterdag 5 DêC. 1953. ma. o.
Sinterklaas in de legenden
Hoe raak hebben we als kind niet ge
luisterd naar de vele, alomgekende ver
halen die rond dit kinderfeest geweven
werden en wi] hebben ons zelfs nu nog
wellicht afgevraagd van waar dit alles
vandaan kwam.
Over het leven zelf van de heilige is
ons maar weinig bekend. Wel geeft het
Romeins brevier enkele bijzonderheden
en weten we dat Niklaas geboren werd
te Pataria in Lycie, vóór het jaar 300
en als bisschop van Myra in 342 over
leed.
Een schat van legenden komt even
wel deze enkele gegevens ruimschoots
aanvullen.
VAN KIND TOT BISSCHOP
Nicola as was een toverkind. Vooraleer
hij kon spreken, vastte hij als de grote
mensen. Op de Woens- en Vrijdagen at
hij maar één keer, zonder dat hij de
dagen kende en zonder dat men hem er
op wees. Ook over zijn bisschopsbenoe
ming vinden we een schone Aurea-
legende vermeld.
De bisschop van Myra was gestorven
en de andere bisschoppen waren samen
gekomen om een nieuwe herder aan te
stellen. Onder hen bevond zich een
bisschop die in hoog aanzien stond,
's Nachts hoorde hij een stem: «Ga
morgenvroeg bij het krieken van de dag
bij de kerkdeur staan en zalf hem tot
bisschop die het eerst de tempel bin
nentreedt en de naam Nicolaas draagt
"s Morgens vertelde hij dit aan de
andere bisschoppen en spoorde hen aan
te bidden terwijl hij bij de ingang van
de kerk zou waken. En Nicolaas als
door God gezonden, verscheen en alhoe
wel hij heftig protest aantekende, werd
hij op de bisschopszetel geplaatst.
DE VERMOORDE KNAPEN
Op een zijner rondreizen in de pro
vincie zou Sinterklaas drie vermoorde
knapen weer tot het leven gebracht
hebben.
Deze jongens waren op thuisreis van
school nachtverblijf gaan zoeken in een
herberg. In de nacht werden de kinde
ren door de waard en de waardin ge
dood en in kuipen, die bestemd waren
voor pekelvlees, verstopt. De volgende
morgen verscheen St Niklaas ter plaatse
en deed navraag naar de vermoorde
knapen. De herbergier loochende ten
stelligste iets van hen af te weten.
Maar toen de heilige bisschop de jon
gens levend uit de kuipen deed springen
moesten zij evenwel tot hun schande
hun wrede daad bekennen.
DE HONGERSNOOD
Toen er hongersnood in het land
heerste vernam bisschop Nicolaas dat
er schepen de haven waren binnenge
varen, op weg naar Antlochië, geladen
met meel. Op zijn verzoek om graan af
te staan, durfden de zeelieden niet in
gaan uit vrees het tekort te moeten ver
antwoorden voor hun keizer. De bis
schop beloofde hen daarop dat er
niets zou ontbreken» als zij een deel
van hun lading wilden lossen. De
schippers lieten zich overhalen en ont
scheepten 100 pond meel uit elk schip.
En zie... als zij in hun havenstad aan
kwamen ontbrak er niets en vol be
wondering vertelden zij het wonder aan
de dienaars van de keizer.
De heilige verdeelde dit meel elk naar
zijn behoeften zodat men genoeg had
voor dagelijks gebruik gedurende twee
jaar.
Vijf jaar na zijn dood brak er op
nieuw hongersnood uit en de gelovigen
aanriepen St Niklaas om hulp. De red
ding liet niet lang op zich wachten. De
heilige verscheen aan schippers die met.
graan van Cyprus naar Constantinopel
vaarden en kocht gans hun voorraad
op. De duivel trachtte evenwel stokken
in de wielen te steken en spoorde de
zeelieden aan bedrog te plegen. Daarop
liet de Sint een hevige storm ontkete
nen die eerst tot bedaren kwam toen
zij de aangegane verplichting nauw
keurig wilden nakomen.
DE BRUIDSCHAT
In de buurt van Sint Niklaas woonde
eens een tot armoede vervallen edel
man, vader van drie beeldschone doch
ters die op het punt stonden zich aan
de ontucht prijs te geven om in hun
levensonderhoud te kunnen voorzien.
De goede Sint, die zulks toevallig te we
ten kwam, besloot hun voornemen te
verijdelen, 's Nachts wierp hij een zak
met goudstukken door het venster en
dit herhaalde hij driemaal om de man
toe te laten zijn meisjes behoorlijk uit
te huwelijken. De derde maal ontwaak
te de edelman en sprong de indringer
achterna. Alsdan herkende hij zijn
weldoener en dankte hem ten zeerste
om zijn milddadigheid. De heilige ver
zocht hem deze liefdedaad niet kenbaar
te maken. Hieraan schijnt de buurman
zich weinig gestoord te hebben.
BESCHERMER
VAN ZEELIEDEN EN VERVOLGDEN
Tijdens zijn leven verscheen de hei
lige aan zeelieden die in nood verkeer
den voor de kust van Myra. Hij nam
zelf het roer in handen en bracht hen
behouden aan wal. Dit zou gebeurd zijn
in het jaar 341.
Een andere versie beweert dat Nico
laas zich aan boord bevond van een
schip dat van Palestina naar Myra
vaarde en dat er een geweldige storm
opstak. De heilige begon te bidden en
deed de woeste zee liggen.
In het Vatikaan vinden we een schil
derij van Fra Angelico die dit voorval
uit zijn leven voorstelt.
Tijdens de kerkvervolgingen redde hij
drie mannen uit de kerker door de
kracht van zijn gebed. Een weinig la
ter werd hij na allerhande bedreigingen
gevat en in de gevangenis geworpen.
Daar onderwees hij de leer van Christus
en bekeerde vele soldaten en zelfs over
sten tot eindelijk keizer Constantinus
hem weer vrij liet.
Zekere keer werd een jongen door
heidense benden gevangen genomen,
meegevoerd en als dienstknaap aan het
opperhoofd aangeboden. De jongen had
een grote devotie voor de H. Nicolaas.
Op Sinterklaasfeest, terwijl de knaap
zijn heer diende, stak er plots een he
vige rukwind op die gans het huis op
zijn grondvesten deed beven. De knaap
werd opgenomen en veilig aan de poort
van zijn vaderhuis neergezet.
Op een andere plaats werd een kindje
dat door de duivel zelf vermoord werd,
doof Sint Niklaas gered. En een knaap
in een kuip gevallen kwam er door zijn
tussenkomst gaaf en gezond uit.
Ook over zijn dood doet een verhaal
de ronde. Zekere dag, toen hij zijn ein
de voelde naderen, zag hij een hele rij
engelen afkomen. Die komen mij ha
len», dacht hij en begon te zingen. En
al zingend is hij gestorven.
Dat treft nu toch eens goed dit jaar, het feest van
Sinterklaas valt op een Zondag! De Heilige Kindervriend zal
er zeker zelf mee in zijn nopjes zijn dat de kinderen dit jaar,
op deze van oudsher bestaande geschenkendagzelf, eens
ten volle kunnen genieten van hetgeen Sinterklaas in de
schoentjes legde.
De brieven voor de goede Sint hebben veel zweet gekost,
zij werden geschreven en herschreven, terwijl moeder kostbare
raad gaf hoe men zijn hartewensen best onder woorden
brengt. Grote broer heeft met veel geduld de brieven voor de
kleintjes neergepend en vergat zelfs niet klein broertje, pas
enkele weken oud, bij Sinterklaas aan te bevelen.
En dan Sinterklaas-morgen. Stralende kinderoogjes en
juichende kinderstemmen. Sinterklaas heeft zijn geheimzinni
ge nachtronde gedaan en zo talrijke kinderharten gelukkig
gemaakt. De gelukkigsten zijn wellicht vader en moeder zelf,
wiens schoonste geschenk op deze dag echter is: de vreugde
van hun kinderen.
Misschien moet vader wel een goed deel van zijn Zondag
besteden aan treintje spelen of wellicht moet hij de geheimen
van een bouwdoos helpen ontsluieren, ook dat behoort bij uw
plichten van staat. Maar als ge 's avo:ids moegetobd zijt en
met een zucht van verlichting uw jongste spruit trompet en
trommel hebt zien wegbergen, lees dan rustig in uw zetel wat
er in de folklore over de grote Kindervriend staat opgetekend.
Sinterklaas
Vele Sinterklaasliedjes leven nog
voort onder ons volk en geven een zo
typisch cachet aan dit bij uitstek
kinderfeest.
Hieronder geven we een bepaald lied
je door dat, altijd op dezelfde zang
wijze, wel varianten in de tekst kent.
In het Brabantse zingt men:
Moeder, 'k heb Sinterklaas gezien
Onder de bomen, onder de bomen.
Moeder, 'k heb Sinterklaas gezien
Onder de bomen niet ver van hier.
En wat heeft hij meegebracht?
Suikerbollen, suikerbollen.
En wat heeft hij meegebracht?
Suikerbollen een hele vracht.
PUOUiftN
En wat bracht hij dan nog mee?
Appelsienen, appelsienen.
En wat bracht hij dan nog mee?
Appelsienen van Condé!
Wijl in Westvlaanderen de kleuters
aanheffen:
Moeder, 'k heb Sinterklaai gezien
Bachten de bomen, bachten de bomen
Moeder, 'k heb Sinterklaai gezien
Bachten de bomen, niet verre van hier
En hij had een zak op zijn rik
Vol met koeken, vol met koeken
En hij had een zak op zijn rik
Vol met koeken, zo groot als ik.
En hij deed zijn hoedje af
Voor mijnhere, voor mijnhere
En hij deed zijn hoedje af
Voor mijnhere en voor madame.
Ze stonden d'er heel braaf, de popjes,
in de uitstalkast van de grote speel
goedwinkel.
Sinterklaas had ze daar gebracht,
mede met nog veel ander speelgoed. Zijn
feest naderde algauw, en de kinderen
moesten toch kunnen kiezen voor zij
hun brieven schreven met hun vele
wensen en al hun grote verlangens...
Het was daar heel goed voor de pop
jes. De uitstalkast was ook zo heerlijk
versierd. De zijwanden waren bekleed
met hoogrood glanspapier, en het ach
terplan van hemelschoon Maria-blauw,
bespikkeld met de fonkeling van dui
zenden sterretjes, vuurrode en stralend
gouden: alles één weelde en één
schittering.
De popjes, met het praalgewemel van
hun veelkleurig-bonte rokjes, stonden
op een rij geordend tegen de achter
wand. 't Waren echt Hollandse meisjes
in hun jeugdig voorkomen, en ze leken
wel erg fier op hun blond-gouden krul
haar, dat heel voornaam met een wit
zijden strik was getooid. En haar gelaat
was zo levendig juist geschilderd, met
hoog-rode lipjes en een gezonde oranje
blos op de wangen. Precies 'n brokje
leven in de weelderige schitter van de
uitstalkast. Het was wel jammer dat
daar zo heel prazaïsch een kaartje
naast hing, waar de prijs stond op
aangeduid.
Een volle week stonden de popjes
daar reeds, en d'r waren al veel kinde
ren naar haar komen kijken, en... «Zie
moeder, zo een met h'r groen rokje wou
ik graag van Sinterklaas. Zul je er zo
een. voor me vragen moeder? Deze
woorden en ook de zeer begerige blik
waarmede de kleine meisjes haar aan
staarden, dat alles gaf aan de popjes
een buitengewoon aangenaam gevoel,
en 't was wel een beetje daarom dat ze
hier zo graag te pralen stonden.
Maar een keer zijn al de popjes zeer
droevig geworden.
't Was de avond juist voor het Sin
terklaasfeest. D'er waren geen kinderen
nu. Ze waren immers allen vroeg naar
hun bedje gemoeten; moeder zegde dat
de Sint het zo wilde of dat hij anders
met zijn speelgoed en zijn lekkers zou
wegblijven.
Uit het pikdonkere steegje aan de
overkant der straat kwam er een kleine
knaap die op zijn blokken naar de
speelgoedwinkel toeslenterde. De felle
kou neep hard op zijn schriele leden.
Hij liep als een ouwe man ineenge
krompen, en zijn handen hield hij vei
lig in zijn broekzakken geborgen. De
popjes hadden een poosje pret om zijn
plezante tronie en ook om de versleten
pinnemuts die hij diep over zijn oren
had getrokken. Dat leek wel een erfdeel
van grote zus. Maar de verschoten-groe-
ne kleur paste allerminst met zijn ver
warde bleek-roste krulhaar dat overal
aan de randen kwam uitsteken.
De knaap moest goed uit zijn ogen
zien om de drukke straat over te steken.
De popjes zagen hem even opkijken
naar de groen-rode reklaamlichten die
voor de speelgoedwinkel schreeuwend in
de hoge lucht hingen. De fonklende
kleur van de vele gekleurd-elektrische
lampjes was heel mooi; maar of hij ook
wel wist wat die grote letters beduid
den?...
De knaap stond stil voor de speelgoed
winkel, en nu zagen de popjes dat hij
een zeer arm ventje was. En d'er was
lijk een beetje verdriet in zijn ogen.
Ook lachten de popjes nu niet meer,
maar ze voelden diep medelijden in hun
kleine poppenhart... Ze vonden het nor
maal dat de knaap niet eens naar haar
opkeek. Zij waren daar toch maar
alleen voor de meisjes, en d'r was ander
speelgoed genoeg dat meer speciaal de
jongens aantrok. Het midden van de
uitstalkast was een standplaats voor
autos, en er stonder er overvloedig
veel. Allerlaatste modellen, allemaal. De
popjes merkten heel duidelijk hoe de
glinsterende schitterglans de knaap be
koorde, en hoe zijn tranen-koude ogen
daarvoor aan 't stralen gingen. Hij keek
er nochtans maar een heel korte tijd
naar. Zo buitengewoon was dat wel niet,
d'r waren nog jongens die voor mecha
nisme geen zier bewondering voelden:
doch deze knaap had daar toch een heel
speciale reden voor. Maar de popjes
wisten dat natuurlijk niet... Heel an
ders was het met de hoop kaatsballen
die veelkleurig ln een hoek opeengesta
peld lagen. De blinkende glansverf
maakte er droomschone juweeltjes van;
en al die vele toverachtig-bonte versie
ringen die er op aangebracht waren!
Maar dit was wonder: hoe de knaap
daar zo lang en met zoveel lust naar
kijken bleef. Die ballen waren toch ook
in de eerste plaats voor de meisjes. Ja
wel, maar de popjes wisten alweer niet
dat het bij de knaap alleen de begeerte
gold om even zijn klomp op zo'n rood-
en-geel gestreepten bal te mogen plaat
sen om de kracht te meten die nog in
zijn verkleumde benen stak, om te zien
hoever hij die weelde wel krijgen zou.
Toen keek de knaap weer naar de
autos. En nu zagen de popjes dat er
tranen in zijn ogen opkwamen. Zou hij
dan misschien toch van zo'n auto hou
den? Maar dit verstonden ze niet; hoe
hij daar nu om schreien moest; hij kon
er toch een vragen aan de Sint. De
goede popjes, zij wisten niet dat het
precies zo'n auto was die zijn moeder
had doodgereden, en hoe dat voor de
knaap zo'n zeer droeve herinnering was,
die hem door dit zicht nu plots weer
heel klaar voor de geest kwam staan.
Er kwam toen een heer voorbij ge
gaan en hij zag de knaap die schreiend
voor het uitstalraam van de grote speel
goedwinkel stond. Het was een mildda-
dlge-medelijdende man, en hij vroeg
wat de knaap wel begeerde, waar hij
zo om weende...
Nu meenden de popjes dat zij de ver
langens van de knaap kennen zouden
en de reden van zijn verdriet. Doch
niet-begrijpend keek hij met grote
vraagogen de heer aan, en... «m'n moe
der zegde hij.
Wanneer het al heel laat was, en als
al de lichten in de speelgoedwinkel en
op de straat waren uitgedraaid, toen
moesten de popjes nog maar altijd aan
de arme knaap denken en aan het won
der woord dat hij tot die heer gespro
ken had. fl
Foto iWKwnem tiHens het in ogenschouw nemen van de stoet. Wij
bemerken er Z-E.H. Vandenweghe, de nieuwe Herder van Elverdinge,
omringd door Z.E.1L Geldof, Deken van Poperinge, die de Kerkelijke
aanstelling deed; Z.E.H. Vanneste, pastoor te Boezinge, die optrad als
eerste getuige en Z.E.H. Valcke, pastoor op de «"Madonna te Lange-
n!ark. de tweede getuige. Verder bemerken wij de Weled. Heer Graaf
de Lawfcwspin van Elverdinge; de Weled. Mevrouw de Gravin de Lau-
bespin; dhr Burgemeester Jerome Dochy en de heren schepenen De-
ceunynck en Desomer.
Mei vriendelijk herfstzonnetje
aan de hemel en" veel zon in de
harten van de Elverdingenaren,
werd Z.E.H. Pastoor Vandenweghe,
oud-pastoor van Bikschote, op
Zo-ndag 29 November jl. plechtig
als nieuwe herder van de parochie
Elverdinge aangesteld. Door een
prachtis-e poort, opgesteld aan de
grensscheiding: Poperinge - Elver
dinge, betrad! dc nieuwe herder ons
n-ondgeibicd. Hier werd hij door
dhr Burgemeester Dochy en zijn
gevolg hartelijk verwelkomd.
Kort na 14 uur kwamen de
geestelijke Overheden in de kom
van de ipsroehie aan: Z. E. H. Van
denweghe, omringd door Z. E. H.
Deken Geldotf uit Poperinge en zijn
twee getuigende ZZ. EE. HH.
Pastoors van Boezinge en Lange-
nnark Madonna).
■De plechtigheden werden ingezet
met het overhandigen van de
prachtig opgesmukte herderstaf, de
symbolische «Makke», door Roland
De Cat. Ontroerend klonk het vers
je dat deze jongen bierbij voor de
sielsgeliufekig'e en glimlachende
HYrclcr voordroeg:
WÏJ zijn zo fier,
Dat TJ alhier
De Herdersstaf wordt aangeboon.
O wijs ons al
De ware stal,
Waar *t eeuwig vredig is en schoon.
Maria, houd' hier goed de wacht,
En Boirge hij uw priestermacht,
Dat al, die rond uw makke staan,
Ook piiiehtsaretrouw ten hemel gaan.
Hierna begaf Z.E.H. Vandenwe-
ghe zich met de geestelijke en
burgerlijke overheden, waarbij zich
ook de Weled. Heer Graaf en de
Weled. Mevrouw de Gravin de Lau-
bespln haden aangesloten, naar de
ere-tribune, opgesteld aan de mel-
kerij, om de feeststoet in ogen
schouw te nemen. Deze stoet was,
naar het zeggen van alle ooggetui
gen, enig te noemen. Alle verwach
tingen werden werkelijk overtrof
fen en ieder aanwezige zal zich nog
lang dit geheel, vol licht en kleur,
vol smaak en kunst, herinneren. De
innemende en goedkeurende groet
van de gevierde op de ere-tribune,
deed in één slag bij alle deelne
mers, de vele dagen lastige en ver
moeiende voorbereiding vergeten.
Pier met hun werk en gelukkig
omdat zij hun geliefde Herder zo
stralend zagen, trokken de groepen
door de feestelijk versierde straten,
tussen twee dichte hagen kijklusti-
gen... een zee van volk. Ontelbare
Bikschotenaren hadden er aan ge
houden, door hun aanwezigheid,
Z.E.H. Pastoor hun dank te betui
gen voor de vele jaren heerlijk zie-
lewerk, op hun parochie verricht.
En treffend was de getuigenis van
het Bikschootse vrouwtje, dat in
tranen uitbarstte, toen het aan de
omstaande Elverdingenaren ver
klaarde, dat Bikschote nooit ofte
nooit nog zo'n goeie vent als pas
ter zou krijgen!
Het lezen der opschriften was
door niemand bij te houden. Hier
volgen er enkele onder de vele:
JAARSCHRIFTEN
Bij de Eerw. Zusters Apost.:
oVerste, Leerkrachten, aLsook
LeerLIngen, Wensen De nleuWe
herDer VanDenWeghe VeeL helL!
Bij Piet Migchelsen:
We Wensen U VeeL helL
In VreUgDe bIJ UW sChare
De schepper Vragen WIJ Voor U
Dat hij U Lang beWare
Bij Mr Debruyne (Jongensschool)
hier Lere U Wat reCht Is
hier WIJze U Wat pLICht Is
hier Were U Wat VaLs Is
hier minne U Wat JeUgD Is
Bij Van Exem Jules:
VrIJe bLIJe feestgetij
JUb'Len, Vieren, JUIChen WIJ
nleUWe herDzr, Wees WeLkoM
[hier
taL Van VeLe Jaren WIJs bestier
Bij Jozef Huyghe:
WIJ UW sChapen, WIL Die Wel-
IDen,
aLLen In gLorle Later LelDen.
Bij Meester Verslype:
Dierbare herDer,
UW WoorD hier rlChte!
«WIJs-zIJn» VerLIChte!
helLIg-zIJn stIChte!
Bij het standbeeld der gesneu
velden werd door Jozef Bouckaert
een bloemtuil aan Z.E.H. Vanden-
weghe aangeboden samen met het
volgende versje:
Eerwaarde Herder, die wij vandaag,
De eerste keer ontmoeten,
O, laat ons in Uw kindertaal,
Met bloemen U begroeten!
Wij zijn vandaag zo welgezind,
En branden van verlangen,
Om U, als Priester Gods bij ons
En Herder hier t'ontvangen.
Ook aan het beeld van het H.
Hart, op de hoek van het Gemeen
tehuis werd Z.E.H. Pastoor met
bloemen getooid. Deze maai was
het Monique Marico die de eer had.
Zij zegde:
Die schone ruiker fijn,
Verbeeldt de liefde rein,
Die wij met welbehagen,
Met vreugde U opdragen.
Dit verbeeldt maar in het klein;
De liefde van ons hartje rein!
Zeereerwaarde Heer,
We willen meer en meer:
Zoals de bloempjes bloeien,
In deugd en wijsheid groeien
En hier onder Uw beleid,
In deugd groeien t'allen tijd.
De bloemtuilen werden door
Z.E.H. Vandenweghe aan het stand
beeld der gesneuvelden en aan het
beeld van het H. Hart neergelegd.
Het hoogtepunt van de plechtig
heden naderde en het volk wacht
te niet om naar de kerkingang te
schuiven.
De kerksleutels werden dor Mo
nique Hoorelbeke op deze treffende
wijze aangeboden;
Ontvang dees sleutels als 't symbool
Der macht U door God gegeven,
Want ja. Uw woord, O Herder zoet,
Is voor een ziel of dood of leven.
Eens Jezus sprak: «Bind en ont-
Ibind,
't Wordt door mijn Vader bekrach-
ftigdl
O mocht Uw sleutel, Heer Pastoor,
Voor ons oop'nen d'hemels slot,
En geleiden eens ons zielke,
Voor de gouden troon van God.
Met de canonische aanstelling
door Z.E.H. Deken Geldof, naderde
stilaan het einde van deze onver
getelijke namiddag. Een talrijke
menigte volgde Ingetogen het plech
tig gebeuren en luisterde met aan
dacht naar het woord van Z.E.H.
Deken, die de nieuwe Herder voor
stelde en sprak over het drievou
dige ambt van diegene die komt
in de naam des Heren!
Na de kerkelijke plechtigheden,
werd aan de genodigden de gebrui
kelijke lunch aangeboden. Een
vuurwerk van heilwensen viel hier
bij nog Z.E.H. Pastoor ten deel. Bij
dit alles zat Hij stil glimlachend...
en gelukkig, de gelukkigste dag van
zijn leven, zoals Hij zelf verklaar
de. Ter dezer gelegenheid werd de
Gevierde ook door de Heer Burge
meester van Bikschote, het Natio
naal ereteken uit erkentelijkheid
voor bewezen diensten bij het Rood
Kruis tijdens d>e oorlog 1940-"45,
op de borst gespeld. Gans Elver
dinge verenigt zich om zijn nieuwe
Herder met deze onderscheiding
griuk te wensen.
En zo heeft Elverdinge op groot
se wijze zijn nieuwe Zieleleider
verwelkomd! Mocht Hij nog vele
jaren gelukkig en gezond in het
mooie Elverdinge bij zijn dier
bare parochianen doorbrengen.
Donderdagavond werd de ge
meente Rumbeke, meer bepaald de
parochie Beitem, in opschudding
gebracht. Het 15-jarig meisje Gode-
lieve Debusschere, die als naar ge
woonte te 18 u. de kostschool der
Grauwe Zusters te Roeselare had
verlaten, reed per fiets door de Kor-
tewagenstraat te Beitem. Op korte
afstand van haar woning, zij woont
r.l. in de Veldstraat te Ledegem,
werd zij plots overvallen door twee
jonge deugnieten, die haar per fiets
reeds een deel van de weg hadden
gevolgd. Het meisje werd brutaal
geslagen, een prop in de mond ge-
öüwd en verder in de gracht ge
sleurd.
Op dit ogenblik kwam een bestel
wagen voorbij waarin Dejonghe en
zijn chauffeur Olivier zaten. Bei
den bemerkten de fietsen terzijde
der straat en zagen spoedig wat er
gaande was.
Zij waren zo kordaat dat het
meisje niet alleen werd verlost,
Te Parijs was een moeder
gaan winkelen, haar kindjes van
10 maanden, 3 en 4 jaar alleen la
tend. Een electrisch strijkijzer was
evenwel aangebleven wat brand
veroorzaakte en de dood tot gevolg
had van twee der kleintjes, wijl het
derde erg ongesteld werd.
Te St Kruis is een 5-jarig
kindje in een mouterijput geval
len waarin onderaan een schroef
doordraait om het graan in bewe
ging te houden. Het kleintje werd
met de benen door de schroef ge
grepen en in enkele ogenblikken
door het draaiend© gevaarte ver
morzeld
Nabij Waddinxveen, Zuid-
Holland, is een auto in een rivier
terechtgekomen; de zes Inzittenden
kwamen om het leven.
Prof. Hoyle van de Universi
teit van Miami, heeft berekend dat
binnen 10 milliard laar de Oceanen
van de aarde zullen koken, ver
dampen en uitdrogen, tengevolge
steeds verhogende warmte van de
zon. Op dat ogenblik zal reeds alle
leven op aarde zijn uitgestorven.
Rond het 50 milliardste jaar zal,
steeds naar Prof. Hoyle, de zon ook
uitgedoofd zijn en stil en donker
in het heelal blijven ronddolen, net
zoals da imaan het nu doet.
maar tevens een der boeven kon ge
snapt, nl. de 18-jarige Gouwy, wo
nende De Ruiter te Roeselare. Hij
werd door de politie te Rumbeke
opgesloten. De oudste, zekere Van-
dendriessche, 21 jaar, kon 's ande
rendaags in zijn woning in de
Groenstraat te Roeselare door de
Rijkswacht worden aangehouden.
Rriden zijn opgesloten te Kortrijk.
Het slachtoffer had slechts enkele
oppervlakkige verwondingen opge
lopen.
Het zal te Rumbeke en vooral te
Roeselare een opluchting zijn. waar
de daders van meerdere dergelijke
aanrandingen ijverig door de po
litie werden opgespoord.
De wijze waarop iets wordt aan
geboden, bepaalt hoe het geschenk
wordt aanvaard. Zend uw Kerst- en
Nieuwjaarsgeschenken aan ver
wanten en vrienden in het buiten
land, per luchtpostpakket Uw
vrijgevigheid en uw attentie zullen
des te meer op prijs worden gesteld.
Deze raad geeft U de SABENA.
(5734)
Z. E. II. Dooms, de nieuwe herder der gemeente Nicuwkerkc bij Mf.
die verleden Zondag met veel luister werd Ingehuldigd. Hij is omd™
door Z. E. II. Verhaeghe. Deken van leper, die de kerkelijke sans"'
ling verrichtte, Z. E. II. Kan. Mcstdagh, secretaris van liet Bisdom.
ke optrad als eerste getuige en Z. E. H. Rooryck, pastoor te Waards®'
me de tweede getuige.
De gemeente Westnieuwkerke bij per. Aan de grens der
leper was verleden Zondag 29 Nov. werd de nieuwe pastoor verwelk j®1,
1953 in grote feeststemming ter ge- door de ^burgerlijke en kerketF
legenheid van de plechtige aanstel
ling van haar nieuwe Herder, na
melijk, Z. E. H. Doorns, voorheen
pastoor te Hertsberge bij Brugge.
Te 14 uur ging een rij auto 's van
Westnieuwkerke de nieuwe pastoor
tegemoet tot aan de Dekenij te Ie-
In de nacht van Zondag op
Maandag werden op de grote baan
naar St-Idesbald, door de gendar
mes op ronde, twee jonge mannen
opgemerkt. Hun papieren werden
nagezien, en daar de personen
enigzins verdacht voorkwamen, wer
den ze naar de gendarmerie mee
genomen.
Na onderhoor en telefonische in
lichtingen, werd vastgesteld dat het
twee Algerianen waren, sedert en
kele tijd ingeschreven in het vreem
delingenregister te Duinkerke.
Nog tijdens dit onderhoor werd
's morgens een klacht ingediend bij
de Rijkswacht over een diefstal met
inbraak gepleegd in de alleenstaan
de villa «Les Linots», Kunstenaars
laan, 6. Na vruchteloze pogingen
langs de verschillende vensters,
werd aldaar ten slotte een venster
opengemaakt door het breken van
een klein ruitje. Een plaats was
doorzocht geworden en verscheide
ne kleine voorwerpen van enige
waarde gestolen.
Een kort maar grondig onderzoek
werd ingesteld ter plaatse. De twee
Algerianen werden opnieuw ouder-
hoord, en de twee dieven werden
verraden door het terugvinden van
een Hollands muntstukje tussen
hun zakgeld. De in de nacht gesto
len voorwerpen werden nu vlug te
ruggevonden, verborgen in hun
kleren, wellicht wegens een moge
lijk onderzoek door Rijkswachters
of Douanen; en nog voor tien uur
's morgens waren de eigenaars op
nieuw in bezit van de verdwenen
zaken.
Weinig inbraken of diefstallen
krijgen zulk een snelle oplossing, en
hierbij past dan ook een hartelijk
woordje van dank en hulde aan de
gewetensvolle Rijkswacht van De
Panne, die binnen en ook nog ver
buiten onze gemeente een uitge
strekt en soms gevaarlijk grensge
bied onder haar toezicht heeft.
In dit verband worden nu ook de
onlangs gepleegde diefstallen te
Adinkerke en Koksijde vergeleken,
daar onze streek een geschikt werk
veld schijnt te zijn voor vreemde
lingen, die door een «wandelingske»
over de grens de kans hebben een
mooie buit te veroveren, om dan
opnieuw te verdwijnen, onbereik
baar vow verder onderzoek,..
overheid. Daar overhandigde de jo&J
ge heer Jules Olllvier, zoontje f®
dhr Jean Ollivler, lid der ter»'
briek, die Herderlijke Staf aan J
nieuwe pastoor. Namens de WJ*
raad hield de heer Notaris Deceo,
voorzitter, een korte
waarin hij de nieuwe Herder NL
te lijk verwelkomde op zijn niwt,
gemeente. Daarop werd de nw®.
stoet met prachtige prwlWjFr.
en gekostumeerde groepen to ow
sohouw genomen. Na het vooto
trekken van de stoet ging Z-
Dooms met de overheden
ting nemen. Overal werd de niet»;,
Herder bij zijn doortocht op «r,
langdurig applaus onthaald. DeS,
tocht nam een einde op de
plaats, waar de nieuwe Pastoor
de overheden gingen plaats negT,
op de kiosk. Daar hield de 3ff. ^5,.
gemeester Arseen Boulet een i
welkomstgroet, waarna Z. E
Doorns hartelijk dankte, It f
ging men vervolgens naar oe.'Srf
Daar overhandigde de jonge F'
Godelieve Robrecht de kerb»,-.;
aan de nieuwe Pastoor.
had dooi- Z. E. H. Vprhaegbe.
van leper, de kerkelijke
plaats. Tot besluit vani de»
liike aanstelling volgde dan j
plechtig H. Lof en een drew*
«Te Deum».
Poperinge, en l) ontvaW
blad tot eind» 105*
