Hoe kouder het was, hoe warmer het werd W m POPERINGE - IEPER - WERVIK 0. L. VROUW TE LOUROES Zeventién Parijse daklozen kennen het geluk te Oostende Een aanval op vele fronten ZUSTER PASQUALINA Parochiekerk van Emelgem door brand geteisterd Pé VLAMYNGK Alleen de waarheid heeft haar rechten v:£ de onzichtbare meesteres van het Vaticaan, opnieuw in het brandpunt der belangstelling Rechterbeuk uitgebrand en toren erg beschadigd Gezondheidstoestand van Z. H. de Paus erg maar niet onrustwekkend 50s JAAR. Nr 7. 16 BIr. Prijs 3,— Fr. ZATERDAG Ï3 FEBRUARI 1954 ONZE 3 UITCAVEN: UITGAVE NIEUWSBLAD VOOR WESTVLAANDEREN BUITENLANDS OVERZICHT li IN HET KADER VAN HET MARIAAL JAAR 11 Februari 1858 eerste verschijning van Een maand zonder zorgen. Prachtig werk van Abbé Pierre vindt weerklank in onze streken Militaire pensioenen en getroffenen der repressie DE ZIEKTE VAN DE H. VADER EN DE SOCIALISTEN BILJETTEN VAN 500 FRANK UIT OMLOOP DE INDEX VOOR JANUARI Eendrachtig samenwerken der bevolking wist kerkmeubels @n kostbaas heden te redden 6"Yse in zijn rode Voor Allen en... hoe veel «kameraden» zich die CharlatamCsl voorstellen. wrnmmmm HET gaat nog eens over l'Abbé Pierre! Ge weet wel, die Franse priester, die veel slapers wakker heeft ge maakt en nu een wereldbekend man is geworden. Wereldbekend te zijn, dat heeft hij gevraagd noch gewenst. Er wordt beweerd dat hij op Sint Franciscus van Assisië trekt, 't ls mogelijk, en zo ja, dan is het zijn schuld niet. Maar dat hij, net als Franciscus aan de wereld van de rijkdom en weelde de armoede van ontelbaren leert kennen, dat is wel waar. En dat hij, hoe kouder het was, het bij velen warm deed worden, dat is een feit. Onderdak en voedsel bracht warmte bij de dutsen en hij ontdooide 't gemoed en de... beurs van tal van mensen die er nooit aan dachten dat er daklozen en havelozen nevens hen over straat liepen. Bij die werd het warm aan het hert; ze hadden het zelf zo goed dat zij geen hert meer hadden voor anderen. HIJ heeft toch een familienaam, die Abbé Pierre. Abbé Pierre was de naam die hij droeg in het Maquis onder de oorlog. Die naam heeft hij bewaard. Zijn ware naam is Henri GronèsZijn vader was een rijke nijveraar van Lyon, maar een man met een groot hert voor de armen van die grootstad. L'Abbé Pierre is thans een veertiger. Na de oorlog, waar hij een held van de weerstand bleek te zijn, werd hij priester en... volksvertegenwoordiger voor Lotharingen. Hij behoorde tot de M.R.P., de partij van Schuman en Bidault. Men heeft hem nu en dan gehoord in het parlement, waar hij radikaal optrad waar 't ging over sociale aangelegenheden. Maar hij wilde een echte apostel zijn en werd het. We schreven reeds over zijn verwezenlijkingen te Neuilly-Plaisan- ce, een van de uitlopers van Parijs. Daar woonde hij zelf midden de sukkelaars, deelde met hen zijn woning en richtte met zwervers, werklozen en... vrijwilligers de Gezellen van Emmailsop. Onder die... vrijwilligers zijn er knappe mensen, mannen met grote naam, die nu vooral de armen vol hebben! Twee honderd zijn ze geworden, die Gezellen van Emmails! £EN wonder is het wat thans gebeurt. Zo zegt Abbé Pierre zelf, maar hij wil niet weten dat hijdat wonder verwekte. Hij die 's morgens, na zijn mis in de zeer deftige kerk van St Philippe du Rbule, ging... vodden rapen, met zijn gezellen, om van de opbrengst wonin gen te bouwen voor de daklozen. Een wonder is het, iets fantastisch, zei hij. Maar 't werd nu ook te Parijs de koudste Winter sinds 75 jaar. Op de Boulevard Sébastopol vond men een vrouw dood van de koude. In haar handen 'hield zij nog het papier van de politie, waarmede zij juist uit haar huis werd gezet. Men wist niet meer in de licht stad dat er iedere nacht... duizenden mensen onder de bruggen of langs de straten sla pen en dat er Iedere nacht een aantal sterven. En 's nachts nochtans leefde Parijs! En staat nu verbaasd en beschaamd om zijn onverschilligheid, 't Was hoog tijd... Die onverschilligheid, die schuld heeft aan die zwarte ellende in die fameuse stad Parijs, wordt nu ruw aangepakt door die voddenraper, l'Abbé Pierre. Hij mocht over de Franse Radio een oproep om hulp richten tot het Frans volk. 't Was inderdaad een wonder: iets fantastisch. Men kende reeds l'Abbé Pierre. Maar die oproep? Vier en twintig uur later moest niemand meer buiten slapen! Want l'Abbé Pierre had ook de ergste dovemans be reikt de administraties. De Metro, met haar verwarmde hallen, scholen en kazernes, boden onderdak. L'Abbé Pierre zelf sloeg zijn hoofdkwartier op in de enorme hal van het station Orsay. Op twaalf uur lijd had hi] reeds twaalf duizend dekens en 160 kachels ontvangen. Honderden mannen en vrouwen, allen nieuwe vrijwilligers, waren verlaan aan het verlezen van alles wat binnengebracht werd. Anderen weerom waren niet minder verlaan om aan de kinders, die nog huiverden van de koude, warm voedsel te geven. Stel V dat maar eens voor! Waar l'Abbé Pierre voorbijkomt, ontvangt hij geld; het gebeurt dat; langs de straat, doodgewone mensen hem afgeven wat zij op zak hebben. En hij bedankt met een vriendelijk rustig woord en in zijn ogen leest men verwondering. Een wonder is het immers, iets fantastisch zegt hij zelf. Voor enkele dagen heeft l'Abbé Pierre bekend gemaakt dat hij in geld 65 millioen Franse frank ontving, honderd duizend kgr. klederen en dat hij twee duizend mensen onder dak bezorgde. Hij beschikt over een stafmedewerkers: Zijn MinistersZe hebben allen slechts een voornaam. Mr Paul zorgt voor de wederopbouw, Mr Ganano voor de volksgezondheid, Mr Max voor de financies. Ook uit het bui tenland vloeit hulp toe. De hoteliers van Oostende haalden twintig daklozen die een maand in een hotel aan de zee zullen verpleegd worden. L'Abbé Pierre weet zelf niet wat eerst gedaan. Hij loopt naar de Ministeries, wordt door de Amerikaanse dagblad schrijvers ondervraagd, bezoekt de scholen en als de nacht in valt gaat hij op zoek naar de sukkelaars. Over hem wordt geschreven... Maar dat alles laat hem... koud. Hij gaat zijn gang, rustig en stil. Anderen wil hij... warm maken. Aan de dutsen brengt hij de warmte van een dak en voedsel, van de anderen ontdooit hij het hert en maakt het warm. Dat alles, meent die priester, is een... begin! Ook de re gering heeft het begrepen en Minister Lemaire heeft de bouw van woningen nu met vaste hand gegrepen. L'Abbé Pierre wasvolksvertegenwoordiger. Nu is hij Apostel! - ER zit daar ook wel een les in voor ons. De nood is bij ons niet zo groot; wij kennen geen toestanden als te Parijs. Daarom wensen wij ook geen Parijs in ons land. Maar toch... Er is ook wel ge legenheid bij ons om ons hert te... verwarmen, zelfs als 't niet moet ontdooid worden! Er is ook wel middel, hier of daar, om te maken dat hoe kouder het is, hoe warmer het wordt! De naaste beminnen is onsGROOT gebod! HET POPERINGE - IEPER - WERVIK ROESELARE MENEN - KORT RIJK VEURNE NIEUWPOORT OIKSMUIDE Poperinge - Gasthuisstraat 19. Tel. 9. - Pcstcheckr. 47.63.60. Postabonnement voor 1954: België 136. Andere landen 200 fr. KOERSWIJZIGINGEN MARIO SCELBA, DE SCHRIK DER EXTREMISTEN Een paar jaar geleden werd aan onze toenmalige Minister van Bin nenlandse Zaken, dhr Brasseur, verweten dat hij 'n studiereis ge maakt had naar Italië om te zien hoe men daar de politie georgani seerd had. Onze socialisten zegden dat hij bij een fascist in de leer ging. Dit was zo vierkant er naast als het maar zijn kon, want al wie de jongste politieke geschiedenis van Italië kent weet dat Mario Scelba, die jaren achtereen de Minister van Binnenlandse Zaken van de Gasperi geweest is, de man is'die de Italiaanse democratie gered heeft van een overrompeling door rechtse en linkse extremisten, communisten en fascisten. Hij was het die de mobiele poli tiekorpsen oprichtte (de «celeri» t.t.z. de rappe) en overal waar hun rode jeeps verschenen was de ge stoorde orde vlug hersteld. Dat is nu de man die door Presi dent Einaudi verzocht werd een nieuwe regering te vormen. Verleden week nog schreven wij hier dat de toestand hopeloos was indien 'de Democrazia Cristiana er niet toe kon beslissen een alliantie te zoeken links of rechts. Intussen is dit min of meer ge beurd aangezien de vier partijen uit de coalitieregeringen van de Gasperi onder elkaar overeengeko men zijn op een soort basispro gramma. In feite is het dus in de klas sieke politieke terminologie een stap naar links geworden. De democratische socialisten van dhr Saragat hebben hierbij een merkwaardige overwinning behaald. Niet alleen zouden zij drie porte feuilles krijgen in het nieuwe ca binet, maar tevens wisten zij vol gend programma te doen aanvaar den doelmatige strijd tegen ar moede en werkloosheid, fiscale her vorming met draconische sancties voor kapitaalvlucht en verlichting THEODOR HEUSS President van de West-Duitse Bondsrepubliek, die zo pas 70 jaar is geworden. van de onrechtstreekse belastingen op verbruiksgoederen, aanbouw van volkswoningen, afschaffing van de monopolies, bescherming van de koopkracht van arbeiders en ge- pensionneerden, verbetering van de agrarische hervormingen en nieu we syndicale wetten. Bovendien eisen zij de intrede in de regering van dhr Gronchi, waar over wij in Het Wekelijks Nieuws in 1946 geschreven hebben dat hij, in de schoot van de Democrazia Cristiana, de leider was van de progressistische vleugel. Of ze ook die voldoening zullen krijgen valt nog af te wachten, want Scelba zal het natuurlijk niet zover mo gen drijven dat hij een belangrijke groep van zijn eigen partij afstoot, wat nu al enigszins in de lucht hangt. Zoals we verleden week im mers schreven zijn er heel wat le den van de D. C. die meer rechts dan" links denken en die dus maar met lede ogen zien wat er aan 't ge beuren is. Persoonlijk hopen wij dat Scelba zal slagen met de voorgenomen formule en programma. Het ware voor Italië en Europa een goede zaak aangezien het een dubbele waarborg zou betekenen: 1) een goede stap vooruit op de weg van de sociale vooruitgang en 2) een stevig vasthouden aan de Europese politiek die tot nog toe door het schiereiland gevoerd werd en die het Westen nodig heeft. ZAAKJES DOEN Na de koerswijziging te feome, ook koerswijziging te Berlijn. En in de Duitse hoofdstad is er wel meer dan een uitsprongetje. Elkeen is er nu al ongeveer op accoord dat de Viermogendheden- conferentie te Berlijn mks zal ge ven voor Duitsland zelf. Rusland wil blijkbaar van geen enkel compromis op dat stuk. om dat elk compromis daar betekent: het prijsgeven van Oost-Duitsland. En vooraleer Moskou een stuk laat vallen, moet het er erg aan toe gaan of moet het, zoals in Yougo- Slavië, beet genomen worden. Het baart dan ook geen verwon dering meer dat Molotov al voor stelt de kwestie Duitsland aan de suppleanten over te maken. Dat wil zeggen: begrafenis eerste klas. We kennen inderdaad nog zo'n voorbeelden. Toen boven de lucht- corridors naar Berlijn twee Britse vliegtuigen werden afgeschoten, nu een goed jaar geleden, voelde Mos kou dat het in smalle schoentjes stond, en het aanvaardde het voor stel van een Vierlandenconferentie over de luchtveiligheid boven Duitsland. Eens het psychologisch eSect van die zachtehouding bereikt, werd de zaak ook aan ex- (Zie vervolg blz. 2) Ze hadden juist gedaan met eten en waren geschikt even een wandelingetje op de Zeedijk te maken. Maar ze zijn spraakzaam en we kwamen heel wat van hen te weten. Het geluk dat ze plots kennen, maakt hen vriendelijk, vertrouwelijk. Het is alsof ze u zelf dankbaar zijn omdat ze nu eens een maand zullen kennen zonder koude of zonder zorgen, een echte sprookjesmaand. Dit is de eerste indruk die men opdoet bij een bezoek aan zeventien Parijse daklozen, die door toedoen van een Oostendse Hotelier, de Hr Peeters, een maand in Oostende verblijven. Want deze winter, met zijn on verwachte grote koude, heeft zoveel ABBÉ PIERRE B.J het einde van vorige week werd de katholieke wereld opge schrikt door een bericht uit het Vaticaan, dat eindelijk de veel ver spreide geruchten door een offi ciële mededeling van kant schoof, en waarin werd medegedeeld dat de gezondheidstoestand van de H. Vader niet al te best was. Onder andere werd in dat verslag gewag gemaakt van maagstoornissen, waardoor de Paus, die bijna geen voedsel kon innemen, zeer ver- ook zwakt was. Kardinaal Van Roey vroeg, in een boodschap tot de priesters en de gelovigen, gebeden te storten voor de verbetering in de toestand van de H. Vader. In de laatste dagen is gelukkig een kentering ten goede gekomen in de algemene gezondheidstoestand van de Geestelijke Leider van de katholieke wereld. Gezien bij ziekte het private le ven van de Heilige Vader en zijn verzorging meer op het voorplan is komen te staan, menen wij er goed aan te doen, een korte beschouwing te wijden aan de onmiddellijke om geving van de Paus, voornamelijk aan Zuster Pasqualina, die sedert jaren het huishoudelijk leven van Z. H. Paus Pius XII regelt. ZUSTER PASQUALINA Op de derde verdieping van een gebouwencomplex in Vaticaanstad woont de Geestelijke Leider van 400.000.000 zielen. Twee particuliere secretarissen en een kloosterzuster van 70 jaar vormen zijn enig hui selijk personeel. Deze drie mensen leven in stille afzondering achter de muren van het Vaticaan. Dé kloosterzuster verlaat het Vaticaan slechts met haar persoonlijke wa gen, met neergelaten witte gordijn tjes en onveranderlijk een zwarte sluier voor haar gezicht dragend. Elke namiddag bezoekt zij enkele behoeftige gezinnen in de stad en verleent hen morele en materiële hulp. Over deze mysterieuze figuur la ten we hier een en ander" volgen. Meteen nemen we een kijkje in het dagelijks doen en laten van de Heilige Vader voor zover het ons bekend is. Veertig jaar geleden ontmoette Naar aanleiding van de ziek te van de H. Vader zijn wij even gaan uitkijken hoe de socialistische pers daarop rea geert. Vooruit spant de kroon en schrijft in zijn Varia uit het Buitenland volgende neer: De paus heeft de snik. Of beter: de hik. Alle serieuze bla den hebben aan deze werkelijk schokkende gebeurtenis hele kolommen gewijd... Voor het opperhoofd van de Kerk moet het vrij embêtant zijn. Men kan op een Heilige Stoel niet zitten schokken als op een cake-walk en ik wens dan ook onze zieke, die weldra 78 jaar zal worden, een spoedig her stel toe Ziedaar hun eerbied voor de vertegenwoordiger van Chris tus op aarde, de Vader van meer dan vierhonderd millioen katholieken Mgr Pacelli in het Benediktijner- klooster van Emsiedeln, in Beieren, voor het eerst Zus„er Pasqualina. De tegenwoordige Heilige Vader. Paus Pius XII, leed toen reeds aan de longen en trok zich elk jaar terug in het Beierse Hoogland om er zich gedurende enkele weken te laten verzorgen. Regelmatig werd aan Zuster Pasqualina de verzor ging opgedragen van deze door luchtige patiënt. Dank zij haar niets ontziende toepassing van het voorgeschreven regime wist zij de gezondheidstoe stand van hem die later Paus Pius XII zou worden, terug op peil te brengenzo getuigen he den de dokters van hét Vaticaan. Niettegenstaande haar opvlie gend karakter en haar zeer auto ritaire wijze van doen, vroeg Mon seigneur Pacelli haar in 1917, wan neer hij tot Pauselijke Nuntius werd benoemd, om de leiding waar te nemen van zijn huishouden. Haar 70 levensjaren ten spijt be zit zij op heden nog steeds een uitzonderlijke werkkracht en ver vult zij op het Vaticaan de rol van hofmeesteres op een onvergelijkba re manier. Over het privaat leven van de Pausen is steeds weinig bekend geweest, wel kende men de uurre geling van de Heilige Vader wat betreft audiënties, maaltijden, wan delingen, enz., maar het persoon lijk doen en laten van de Paus werd steeds door de grote Vati- caanpoorten voor de wereld ver borgen gehouden. Op deze regel maakt Pius XXI geen uitzondering. Hoeft het wel gezegd dat Zuster Pasqualina in deze aangelegenheid een grote rol speelt. Zij is het im mers die de audiëntie-aanvragen schift, de spreuk uit de Bijbel in- (Zie vervolg olz. 2) te meer de armoede aan het licht gebracht, die vooral heerst in groot steden. En zonder twijfel meest van al in Parijs, de stad waar duizen den mensen, die niet weten waar in of waar uit, toestromen, gaan schuilen onder de bruggen van de Seine en er hier of daar een boter ham gaan schooien. Midden in die armoede is er een priester geweest, Abbé Pierre, die het lot van die arme daklozen ter harte heeft genomen. Zijn hulpge roep was geen prediking in een woestijn, er kwam van overal hulp. En de Oostendse hotelier, die toe vallig in Parijs verbleef, stelde zijn hotel ter beschikking voor een twintigtal Parijzenaars. Hij ging daarvoor naar het toe vluchtsoord van Het Leger des Heilswaar talrijke dompelaars hun laatste franken gaan opleven. Wie wil er voor een maand naar Oostende, er is plaats voor twintig man! En 's anderendaags stonden er zeventien mensen klaar. Niet meer? Misschien hielden ze in al hun ar moede nog meer van hun Parijs! Zes vrouwen en elf mannen stap ten vorige week Vrijdag op de bus te Parijs. Elf uur later kwamen ze te Oostende aan, nadat ze te Rijsel hadden gegeten en wat moeilijkhe den hadden gekend aan de grens. Ze dachten dat wij kunstenaars warenzegt er me een ouderling. Hij is er precies fier om. MAAR WIJ WILLEN WERKEN Over het algemeen zijn ze netjes gekleed. Maar hun bleke gezichten tonen duidelijk dat ze reeds heel wat leed hebben gekend. Ik was reeds jaren werkzaam in het cinemabedrijf. En dan werd Ik ziek. Ik kreeg mijn ontslag. Of ik geen vergoeding trek? Maar zeker: 295 francs. In Parijs kunt ge niet leven met 1.000 francs per dag. Kunt ge begrijpen hoe ik terecht kwam onder de bruggen en aan de vuilnisbakken? Maar toch glimlacht hij, de jon ge man die mij dat met een radde Franse tong vertelt. Want hij weet dat al die zorgen nu voor een maand vergeten zijn. Er zit daar een jonge vrouw met een kindje op haar schoot. Negen maand oud. De moeder juist 21 jaar. Moeder en kind zijn onder voed. Menselijke ellende, zoals men ze slechts kent in een moderne groot stad gelijk Parijs. Ellende, waar wij de draagwijdte niet van begrij pen. En iedereen wil zijn b'klag doen. Die vrouw zoekt reeds lang werk als gouvernante. En er is een oude man die zegt: En dat d? presidentsver kiezingen zestig millioen hebben gekost... Hij moet er zelfs om la chen. Maar er zijn optimisten onder. Want een tamelijk jonge kerel zegt: Kom. kom, we zitten hier voor vier weken, we moeten ons geen zorgen maken want we zullen eten en het warm hebben». MAAR AAN ALLES KOMT EEN EINDE Voor die mensen is het een sprookje. En misschien leven ze in de geweldige roes van dat mooie sprookje, en denken ze er nog niet aan dat er binnen een maand weer een "bus naar Parijs zal rijden. Dat er ook aan hun zorgeloos bestaan een einde zal komen. V/e hebben het toch gewaagd aan sommigen van hen te vragen wat ze dan zullen doen. Ik, Mijnheer, ik ga hier werk zoeken, in België, ik ga niet terug Voor hen zal het afscheid aan Oostende een illusie worden. Ze ho pen hier werk te vinden, er is er nog geen voor onze eigen mensen. Maar voor het ogenblik is het beter dat ze niet denken aan de il lusie die hen te wachten staat. Of misschien heeft het heimwee hen tegen die tijd reeds te pakken. En verlangen ze weer naar de sfeer van de lichtstad Parijs. Ze gaan nu wandelen. En op het ogenblik dat ik wil buiten gaan, komt er iemand achter mij aange lopen: Monsieur, Monsieur! Ik draai me om: «Zeg Mijnheer, weet ge dat ik de Belgische sigaret ten zo graag rook? Hij blijft me met vragende ogen aankijken. Dan haal ik mijn nakie sigaretten bo ven. Hij neemt er twee. Merci, Monsieur, merci Maar vooraleer ik het pakje weer in mijn zak heb gestoken staan er zes, zéven liefhebbers rond mij. En enkele ogenblikken later staan ze allemaal duchtig te roken. Geluk kig dat er In de buurt een sigaret- t.enwinkeltje was. Want ik had ook lust in een sigaret! De Nationale Bank van België brengt ter kennis van het publiek dat zij, met ingang van 1 Febr. 1954. de biljetten van 500 fr. van het type Dynastie (uitgegeven in 1945 op de voorzijde: borstbeeld van Koning Leopold II met kepi op; op de keerszljde: een Kongolees land schap) aan de omloop zal onttrek ken. Die biljetten zullen ingewisseld worden tegen biljetten van 500 fr. van het type Eeuwfeest (uitgegeven in 1952 op de voorzijde: borst beeld van Leopold II blootshoofd; op de keerzijde: vier negerkoppen). De inwisseling wordt gedaan aan de loketten van de Nationale Bank van Belgie te Brussel en in de pro vincie tot 30 April 1954. Van 3 Mei 1954 af zal de uitwis seling nog slechts gedaan worden in de zetel van de Nationale Bank van België, de Berlaimonstraat 5, te Brussel. Door een voldoend lange termijn voor deze Inwisseling vast te stellen heeft de Nationale Bank aan het publiek een lang aanschuiven aan haar loketten willen vermijden. Hierboven de afbeelding van het O. L. Vrouwe-beeld door beeldhouwer Fabish in 1864 trouw nagemaakt naar de gegevens van de toenma lige Bernadette Soubirous verstrekt dat te Lourdes j in de nis van de Massabielle- rots prijkt en waarbij sedert- dien miliioenen mensen zijn gaan neerknielen om de ge- J naden bij hun hemelse Moeder j af te smeken. i Op Blz. 16 vindt de lezer t een week-endreportage, aan i deze verschijningen te Lourdes gewijd. Het Ministerie van Economische Zaken en Middenstand publiceerde het indexcijfer van de kleinhandels prijzen voor de maand Januari 1954. Hij vertoont een stijging van 1,6 p. in vergelijking met die van vorige maand en bedraagt thans 420 juist, tegenover 418.4. Prijsstijgingen wor den vastgesteld voor boter, koffie, cichorei, chocolade, cacao en var kensvlees; maar de eierprijs daalde. Het gaat hier natuurlijk over de gemiddelde Index voor gans het land. De berekening per provincie brengt uiteenlopende resultaten aan het licht, gaande van 413,6 voor de prov. Antwerpen tot 425,3 voor de prov. Namen. Onze provincie die ge woonlijk het hoogste cijfer bereik te, komt thans op de derde plaats met 423.1 na Namen en na Hene gouwen die 423,4 bereikt. De onder linge vergelijking van de verschillen de centra onzer provincie brengt Brugge aan de leiding met 423.7, ge volgd door Tiell met 427.3 en Roe- seïare met 426.4. Daarna volgen Kcrtrljk met 422. Poperinge 421,1, Oostende 419,9, Moeskroen 417.7 en Veurne 413.6. De verkiezingen naderen en de Christelijke Volkspartij wordt op vele fronten aangevallen. Zij is het mikpunt van de aanvallen der socialisten, liberalen en kom- munisten, wat te verwachten was. Zij is tevens het mikpunt van de aanvallen van de Vlaams-extre mistische blaadjes, die door ver warring te zaaien, menen één of twee man naar de Kamer te stu ren en het christelijk front te verzwakken. Luidens de enen is de C.V.P. de partij van de incivieken. Lui dens de anderen moet de C.V.P. er aan geloven, omdat zij niets deed voor de getroffenen van de repressie. De waarheid ligt natuurlijk tussen beide uitersten. De C.V.P. heeft zieh stelselmatig beijverd om de repressie te herleiden tot wat zij aanvankelijk had moe ten zijn. Indien zij hierin niet honderd procent is geslaagd, dan is dit te wijten aan de opruiing van de gemoederen met valse ar gumenten en leugenachtige voor stellingen door de linkse pers en aan het gebrek aan maat van be paalde extremistische krantjes. TOEN DE C.V.P. AAN HET BEWIND KWAM Hoe was de toestand toen de C.V.P. aan het bewind kwam? Er zaten nog een paar tien dui zend mensen in gevangenissen en interneringscentra. De goederen van de politieke de- linkwenten, tegen wie het Minis terie van Financiën zich burger lijke partij aangesteld had, de woonhuizen, de meubels werden stelselmatig te gelde gemaakt, al hoewel de Heer Spaak erkend had dat de gevorderde bedragen in zeer vele gevallen mateloos waren. De in vrijheid gestelde incivie ken konden maar al te dikwijls geen passende bezigheid vinden, omdat talrijke ambten hun ont zegd werden. Dit was een onover komelijke hinderpaal voor hun amendering. Degenen die bij verstek veroor deeld geworden waren, werden van de Belgische nationaliteit ver vallen verklaard, ook als zij nadien hun straf uitboetten. Degenen die tot een criminele straf veroordeeld werden (meer dan vijf jaar), mochten hun eigen bezit niet meer beheren en werden als zwakzinnigen onder curatele gesteld. Zeer talrijke openbare ambtena ren en beambten bleven zwaar ge straft omdat zij b.v. lid geweest waren van de Unie van Hand- en Geestesarbeiders, terwijl mensen die de oprichting van de Unie me de bewerkstelligd hadden minister en eerste-minister werden. HOE IS DE TOESTAND NU? De C.V.P. had, om hierin te voorzien, af te rekenen met vele moeilijkheden: de opruiing van de weerstanders door de linksen, de stelselmatige leugenkampagne had duizenden in dit land b.v. doen ge loven dat de ellendeling De Bodt in vrijheid vertoefde terwijl hij voor zijn ganse leven in Leuven zit; de C.V.P. had ook af te reke nen met de lichtgeraaktheid van Waalse medestanders, omdat in Wallonië ter zake een gans andere mentaliteit heerst dan in de Vlaamse gewesten. Welk is dan de huidige toe stand? 1. - In plaats van tienduizenden zijn er thans nog een zeshonderd delinkwenten in de gevangenis, waaronder zeer vele zware geval len: erge verklikkers, moorde naars, mensen met bloed aan hun handen. 2. - Toen dhr Van Houtte minis ter van Financiën was, heeft hij aan de diensten van het Sekwes ter betekend dat de executies ge schorst werden in afwachting van nieuwe wetgevende maatrege len. De minister ging uit dat van het principe dat het b.v. ongezond is tien millioen wegens zedelijke schadete vorderen van iemand die niets bezit en daardoor een verworpeling blijft, evenals zijn huisgenoten, voor de rest van zijn leven. Deze toestand gaf aanleiding tot het wetsvoorstel De Grijse, dat door de regering overgenomen werd. De minister van Justitie verdedigde het met een macht van argumenten. Het werd in de Ka mer aanvaard. In de Senaat werd de verdere bespreking verdaagd wegens de onwil van een paar Wa len, waarvoor de regering niet kan verantwoordelijk gesteld worden. Maar de executies blijven ge schorst. Dit is zo waar dat de so cialisten Collard en Leburton dien aangaande de volgende week zul len interpelleren. 3. - De incivieken mochten geen openbaar ambt meer waarnemen, geen onderwijs meer geven, geen boek meer uitgeven, geen gazet meer opstellen, geen beheerder, zaakwaarnemer, revisor, wissel agent, advokaat, bestuurder van een liefdadige instelling, voorzit ter van een sportvereniging, enz., enz., meer zijn. Minister Moyer- soen diende een wetsontwerp in waarbij enkel behouden bleven: het verbod te kiezen of verkozen te worden, het verbod een open baar ambt waar te nemen, het verbod onderwijs te geven. In de Senaat werd het ontwerp, zonder noemelijke tegenstand aanvaard, mits de toevoeging dat wie een ho gere straf dan 5 jaar opliep, niet aan de pers mag medewerken. Het ontwerp ging naar de Kamer, vond in de commissie een meerderheid, werd op de agenda van de open bare zitting geplaatst, maar op nieuw op verzoek van een paar Waalse leden terug naar de commissie verzonden omdat er aanvullende amendementen inge diend werden die, volgens de voor stellers der verzending, een aan dachtig bijkomstig onderzoek wet tigden. De meerderheid en de re gering blijven echter op het stand punt staan dat de betrokken straf bepalingen grondig moeten herzien worden in het belang van het land. Het is overigens een programma punt van de C.V.P. 4. - De bij verstek veroordeel den, beroofd van de Belgische na tionaliteit, krijgen deze automa tisch terug, zodra zij hun straf uitboeten. (Zie vervolg blz. 7.) DE C.V.P.-ERS ZIJN CHARLATANS... zegt dhr Missiaen r If Pil Het was als een gruwel dat de mare Zaterdagvoormiddag 6 Fe bruari te Emelgem, Izegem en omgeving de ronde deed: de kerk van Emelgem staat in brand. Inderdaad bemerkte dhr Hen ri Dememeiiaere, die juist achter de kerk woont, rond 10.15 uur, rookwolken, die opstegen uit de rechterbeuk van het kerkgebouw. De man verwittigde zonder dra len de kerkelijke Overheden, die vaststelden dat brand was uitge broken op de plaats waar de buis van de kachel door het dak gaat. Brandalarm werd gegeven en terwijl de pompiers van Izegem aanrukten, liepen de inwoners van Emelgem samen rond hun geteisterde kerk, waar ondertus sen de vlammen door het dak sloegen. Waar men aanvankelijk hoopte de brand vlug te overmeesteren, had de brandweer van Izegem met een grote tegenvaller af te rekenen. De motorpomp was met géén middel op gang te krijgen zodat men ge noodzaakt was de brandweer van Ingelmunster op te bellen. Twee moedige mannen, Hugelier Jozef en Verfaillie Jerome, waren ondertussen op de toren geklommen om vandaar de uitslaande vlammen te bestrijden. Wegens de dichte rook werd hen echter het uitzicht belemmerd. Talrijke parochianen boden zich vrijwillig aan om kerkmeubelen te redden daar men terecht vreesde dat het onheil grote uitbreiding zou nemen. Stoelen werden uit de kerk verwijderd. Verschillende meubel makers uit het omliggende boden hulp. Zij namen altaar, predikstoel en ander waardevol houtwerk uit elkaar. Bereidwillige handen droe gen al deze onderdelen naar buiten. Dhr Jacques Naert maakte zich bij zonder verdienstelijk door waarde volle gewaden en kostbaarheden uit de sacristij weg te brengen. Ieder een zwoegde en spande zich in om te redden wat te redden was. In dergelijke omstandigheden is men vindingrijk. Bakker Roger De- nolf gaf hiervan het voorbeeld. Hij reed met zijn bestelwagen de kerk binnen en kon aldus telkens een he le vracht in veiligheid brengen. Ondertussen hadden de pompiers van Ingelmunster met dezelfde te genslag af te rekenen als deze van Izegem. Ook hun materiaal leed blijkbaar onder de grote koude zo dat men genoodzaakt was het korps van Roeselare ter hulp te roepen. Het was begrijpelijkerwijze een heel probleem om aan water te ge raken. Hieraan wist dhr Eugeen Desmet te verhelpen. Ondanks zijn verminkte rechterarm slaagde hij er in een groot gat te kappen in dé toegevroren vaart Roeselare - Ooi- gem. De brandweer van Roeselare, die met volledig materiaal ter plaatse kwam beschikte aldus over een flinke voorraad water. In een oogwenk was de grote brandladder van dit korps in de hoogte gedraaid en werden lansen op de vuurgloed gericht. Het vuur had ondertussen een grote uitbrei ding genomen. De rechteTbeuk stond in lichte laaie en reeds werd de to ren aangetast. (Zie vervolg blz. 2) I Boven rechts: de brandende kerk, terwijl de pompiers hardnekkig het vuur bekampen. Boven links: dhr Vermeerseh, Burgemeester te Emelgem, hield eraan de reddingswerken van dichtbij te volgen. Onder rechts: bereidwillige handen van groot en klein verwijderen de stoelen uit de kerk. Onder links: dhr Henri Demeulenaere, die het eerst de brand bemerkte en alarm gaf.

HISTORISCHE KRANTEN

Het Wekelijks Nieuws (1946-1990) | 1954 | | pagina 1