Hoe kouder het was,
hoe warmer het werd
W
m
POPERINGE - IEPER - WERVIK
0. L. VROUW
TE LOUROES
Zeventién Parijse daklozen kennen het geluk
te Oostende
Een aanval op vele fronten
ZUSTER PASQUALINA
Parochiekerk van Emelgem
door brand geteisterd
Pé VLAMYNGK
Alleen de waarheid
heeft haar rechten
v:£
de onzichtbare meesteres van het Vaticaan,
opnieuw in het brandpunt der belangstelling
Rechterbeuk uitgebrand en toren erg beschadigd
Gezondheidstoestand van Z. H. de Paus
erg maar niet onrustwekkend
50s JAAR. Nr 7.
16 BIr. Prijs 3,— Fr.
ZATERDAG Ï3 FEBRUARI 1954
ONZE 3 UITCAVEN:
UITGAVE
NIEUWSBLAD VOOR WESTVLAANDEREN
BUITENLANDS OVERZICHT
li
IN HET KADER VAN
HET MARIAAL JAAR
11 Februari 1858
eerste verschijning van
Een maand zonder zorgen.
Prachtig werk van Abbé Pierre
vindt weerklank in onze streken
Militaire pensioenen en getroffenen
der repressie
DE ZIEKTE VAN DE
H. VADER
EN DE SOCIALISTEN
BILJETTEN VAN 500 FRANK
UIT OMLOOP
DE INDEX VOOR JANUARI
Eendrachtig samenwerken der bevolking wist
kerkmeubels @n kostbaas heden te redden
6"Yse
in zijn rode Voor Allen
en... hoe veel «kameraden» zich die CharlatamCsl voorstellen.
wrnmmmm
HET gaat nog eens over l'Abbé Pierre! Ge weet wel, die
Franse priester, die veel slapers wakker heeft ge
maakt en nu een wereldbekend man is geworden.
Wereldbekend te zijn, dat heeft hij gevraagd noch
gewenst. Er wordt beweerd dat hij op Sint Franciscus van
Assisië trekt, 't ls mogelijk, en zo ja, dan is het zijn schuld
niet. Maar dat hij, net als Franciscus aan de wereld van de
rijkdom en weelde de armoede van ontelbaren leert kennen,
dat is wel waar. En dat hij, hoe kouder het was, het bij
velen warm deed worden, dat is een feit. Onderdak en voedsel
bracht warmte bij de dutsen en hij ontdooide 't gemoed en
de... beurs van tal van mensen die er nooit aan dachten dat
er daklozen en havelozen nevens hen over straat liepen. Bij
die werd het warm aan het hert; ze hadden het zelf zo goed
dat zij geen hert meer hadden voor anderen.
HIJ heeft toch een familienaam, die Abbé Pierre. Abbé
Pierre was de naam die hij droeg in het Maquis
onder de oorlog. Die naam heeft hij bewaard. Zijn
ware naam is Henri GronèsZijn vader was een
rijke nijveraar van Lyon, maar een man met een groot hert
voor de armen van die grootstad.
L'Abbé Pierre is thans een veertiger. Na de oorlog, waar
hij een held van de weerstand bleek te zijn, werd hij priester
en... volksvertegenwoordiger voor Lotharingen. Hij behoorde
tot de M.R.P., de partij van Schuman en Bidault. Men heeft
hem nu en dan gehoord in het parlement, waar hij radikaal
optrad waar 't ging over sociale aangelegenheden.
Maar hij wilde een echte apostel zijn en werd het. We
schreven reeds over zijn verwezenlijkingen te Neuilly-Plaisan-
ce, een van de uitlopers van Parijs. Daar woonde hij zelf
midden de sukkelaars, deelde met hen zijn woning en richtte
met zwervers, werklozen en... vrijwilligers de Gezellen van
Emmailsop. Onder die... vrijwilligers zijn er knappe mensen,
mannen met grote naam, die nu vooral de armen vol hebben!
Twee honderd zijn ze geworden, die Gezellen van
Emmails!
£EN wonder is het wat thans gebeurt. Zo zegt Abbé
Pierre zelf, maar hij wil niet weten dat hijdat
wonder verwekte. Hij die 's morgens, na zijn mis in
de zeer deftige kerk van St Philippe du Rbule, ging...
vodden rapen, met zijn gezellen, om van de opbrengst wonin
gen te bouwen voor de daklozen.
Een wonder is het, iets fantastisch, zei hij.
Maar 't werd nu ook te Parijs de koudste Winter sinds
75 jaar. Op de Boulevard Sébastopol vond men een vrouw
dood van de koude. In haar handen 'hield zij nog het papier
van de politie, waarmede zij
juist uit haar huis werd gezet.
Men wist niet meer in de licht
stad dat er iedere nacht...
duizenden mensen onder de
bruggen of langs de straten sla
pen en dat er Iedere nacht een aantal sterven. En 's nachts
nochtans leefde Parijs! En staat nu verbaasd en beschaamd om
zijn onverschilligheid, 't Was hoog tijd... Die onverschilligheid,
die schuld heeft aan die zwarte ellende in die fameuse stad
Parijs, wordt nu ruw aangepakt door die voddenraper, l'Abbé
Pierre.
Hij mocht over de Franse Radio een oproep om hulp
richten tot het Frans volk.
't Was inderdaad een wonder: iets fantastisch. Men
kende reeds l'Abbé Pierre. Maar die oproep?
Vier en twintig uur later moest niemand meer buiten
slapen! Want l'Abbé Pierre had ook de ergste dovemans be
reikt de administraties. De Metro, met haar verwarmde
hallen, scholen en kazernes, boden onderdak.
L'Abbé Pierre zelf sloeg zijn hoofdkwartier op in de
enorme hal van het station Orsay. Op twaalf uur lijd had hi]
reeds twaalf duizend dekens en 160 kachels ontvangen.
Honderden mannen en vrouwen, allen nieuwe vrijwilligers,
waren verlaan aan het verlezen van alles wat binnengebracht
werd. Anderen weerom waren niet minder verlaan om aan de
kinders, die nog huiverden van de koude, warm voedsel te
geven.
Stel V dat maar eens voor!
Waar l'Abbé Pierre voorbijkomt, ontvangt hij geld; het
gebeurt dat; langs de straat, doodgewone mensen hem afgeven
wat zij op zak hebben. En hij bedankt met een vriendelijk
rustig woord en in zijn ogen leest men verwondering. Een
wonder is het immers, iets fantastisch zegt hij zelf.
Voor enkele dagen heeft l'Abbé Pierre bekend gemaakt
dat hij in geld 65 millioen Franse frank ontving, honderd
duizend kgr. klederen en dat hij twee duizend mensen onder
dak bezorgde. Hij beschikt over een stafmedewerkers:
Zijn MinistersZe hebben allen slechts een voornaam.
Mr Paul zorgt voor de wederopbouw, Mr Ganano voor de
volksgezondheid, Mr Max voor de financies. Ook uit het bui
tenland vloeit hulp toe. De hoteliers van Oostende haalden
twintig daklozen die een maand in een hotel aan de zee
zullen verpleegd worden.
L'Abbé Pierre weet zelf niet wat eerst gedaan. Hij loopt
naar de Ministeries, wordt door de Amerikaanse dagblad
schrijvers ondervraagd, bezoekt de scholen en als de nacht in
valt gaat hij op zoek naar de sukkelaars. Over hem wordt
geschreven... Maar dat alles laat hem... koud. Hij gaat zijn
gang, rustig en stil. Anderen wil hij... warm maken. Aan de
dutsen brengt hij de warmte van een dak en voedsel, van de
anderen ontdooit hij het hert en maakt het warm.
Dat alles, meent die priester, is een... begin! Ook de re
gering heeft het begrepen en Minister Lemaire heeft de bouw
van woningen nu met vaste hand gegrepen.
L'Abbé Pierre wasvolksvertegenwoordiger. Nu is hij
Apostel! -
ER zit daar ook wel een les in voor ons.
De nood is bij ons niet zo groot; wij kennen
geen toestanden als te Parijs. Daarom wensen wij ook
geen Parijs in ons land. Maar toch... Er is ook wel ge
legenheid bij ons om ons hert te... verwarmen, zelfs als 't niet
moet ontdooid worden! Er is ook wel middel, hier of daar, om
te maken dat hoe kouder het is, hoe warmer het wordt!
De naaste beminnen is onsGROOT gebod!
HET
POPERINGE - IEPER - WERVIK
ROESELARE MENEN - KORT RIJK
VEURNE NIEUWPOORT OIKSMUIDE
Poperinge - Gasthuisstraat 19.
Tel. 9. - Pcstcheckr. 47.63.60.
Postabonnement voor 1954:
België 136. Andere landen 200 fr.
KOERSWIJZIGINGEN
MARIO SCELBA,
DE SCHRIK DER EXTREMISTEN
Een paar jaar geleden werd aan
onze toenmalige Minister van Bin
nenlandse Zaken, dhr Brasseur,
verweten dat hij 'n studiereis ge
maakt had naar Italië om te zien
hoe men daar de politie georgani
seerd had. Onze socialisten zegden
dat hij bij een fascist in de leer
ging.
Dit was zo vierkant er naast als
het maar zijn kon, want al wie de
jongste politieke geschiedenis van
Italië kent weet dat Mario Scelba,
die jaren achtereen de Minister
van Binnenlandse Zaken van de
Gasperi geweest is, de man is'die
de Italiaanse democratie gered
heeft van een overrompeling door
rechtse en linkse extremisten,
communisten en fascisten.
Hij was het die de mobiele poli
tiekorpsen oprichtte (de «celeri»
t.t.z. de rappe) en overal waar hun
rode jeeps verschenen was de ge
stoorde orde vlug hersteld.
Dat is nu de man die door Presi
dent Einaudi verzocht werd een
nieuwe regering te vormen.
Verleden week nog schreven wij
hier dat de toestand hopeloos was
indien 'de Democrazia Cristiana er
niet toe kon beslissen een alliantie
te zoeken links of rechts.
Intussen is dit min of meer ge
beurd aangezien de vier partijen
uit de coalitieregeringen van de
Gasperi onder elkaar overeengeko
men zijn op een soort basispro
gramma.
In feite is het dus in de klas
sieke politieke terminologie een
stap naar links geworden.
De democratische socialisten van
dhr Saragat hebben hierbij een
merkwaardige overwinning behaald.
Niet alleen zouden zij drie porte
feuilles krijgen in het nieuwe ca
binet, maar tevens wisten zij vol
gend programma te doen aanvaar
den doelmatige strijd tegen ar
moede en werkloosheid, fiscale her
vorming met draconische sancties
voor kapitaalvlucht en verlichting
THEODOR HEUSS
President van de West-Duitse
Bondsrepubliek, die zo pas 70 jaar
is geworden.
van de onrechtstreekse belastingen
op verbruiksgoederen, aanbouw van
volkswoningen, afschaffing van de
monopolies, bescherming van de
koopkracht van arbeiders en ge-
pensionneerden, verbetering van de
agrarische hervormingen en nieu
we syndicale wetten.
Bovendien eisen zij de intrede in
de regering van dhr Gronchi, waar
over wij in Het Wekelijks Nieuws
in 1946 geschreven hebben dat hij,
in de schoot van de Democrazia
Cristiana, de leider was van de
progressistische vleugel. Of ze ook
die voldoening zullen krijgen valt
nog af te wachten, want Scelba
zal het natuurlijk niet zover mo
gen drijven dat hij een belangrijke
groep van zijn eigen partij afstoot,
wat nu al enigszins in de lucht
hangt. Zoals we verleden week im
mers schreven zijn er heel wat le
den van de D. C. die meer rechts
dan" links denken en die dus maar
met lede ogen zien wat er aan 't ge
beuren is.
Persoonlijk hopen wij dat Scelba
zal slagen met de voorgenomen
formule en programma. Het ware
voor Italië en Europa een goede
zaak aangezien het een dubbele
waarborg zou betekenen: 1) een
goede stap vooruit op de weg van
de sociale vooruitgang en 2) een
stevig vasthouden aan de Europese
politiek die tot nog toe door het
schiereiland gevoerd werd en die
het Westen nodig heeft.
ZAAKJES DOEN
Na de koerswijziging te feome,
ook koerswijziging te Berlijn. En
in de Duitse hoofdstad is er wel
meer dan een uitsprongetje.
Elkeen is er nu al ongeveer op
accoord dat de Viermogendheden-
conferentie te Berlijn mks zal ge
ven voor Duitsland zelf.
Rusland wil blijkbaar van geen
enkel compromis op dat stuk. om
dat elk compromis daar betekent:
het prijsgeven van Oost-Duitsland.
En vooraleer Moskou een stuk laat
vallen, moet het er erg aan toe
gaan of moet het, zoals in Yougo-
Slavië, beet genomen worden.
Het baart dan ook geen verwon
dering meer dat Molotov al voor
stelt de kwestie Duitsland aan de
suppleanten over te maken. Dat
wil zeggen: begrafenis eerste klas.
We kennen inderdaad nog zo'n
voorbeelden. Toen boven de lucht-
corridors naar Berlijn twee Britse
vliegtuigen werden afgeschoten, nu
een goed jaar geleden, voelde Mos
kou dat het in smalle schoentjes
stond, en het aanvaardde het voor
stel van een Vierlandenconferentie
over de luchtveiligheid boven
Duitsland. Eens het psychologisch
eSect van die zachtehouding
bereikt, werd de zaak ook aan ex-
(Zie vervolg blz. 2)
Ze hadden juist gedaan met
eten en waren geschikt even een
wandelingetje op de Zeedijk te
maken. Maar ze zijn spraakzaam
en we kwamen heel wat van hen
te weten. Het geluk dat ze plots
kennen, maakt hen vriendelijk,
vertrouwelijk. Het is alsof ze u
zelf dankbaar zijn omdat ze nu
eens een maand zullen kennen
zonder koude of zonder zorgen,
een echte sprookjesmaand.
Dit is de eerste indruk die men
opdoet bij een bezoek aan zeventien
Parijse daklozen, die door toedoen
van een Oostendse Hotelier, de Hr
Peeters, een maand in Oostende
verblijven.
Want deze winter, met zijn on
verwachte grote koude, heeft zoveel
ABBÉ PIERRE
B.J het einde van vorige week
werd de katholieke wereld opge
schrikt door een bericht uit het
Vaticaan, dat eindelijk de veel ver
spreide geruchten door een offi
ciële mededeling van kant schoof,
en waarin werd medegedeeld dat
de gezondheidstoestand van de
H. Vader niet al te best was. Onder
andere werd in dat verslag gewag
gemaakt van maagstoornissen,
waardoor de Paus, die bijna geen
voedsel kon innemen, zeer ver-
ook zwakt was.
Kardinaal Van Roey vroeg, in een
boodschap tot de priesters en de
gelovigen, gebeden te storten voor
de verbetering in de toestand van
de H. Vader.
In de laatste dagen is gelukkig
een kentering ten goede gekomen
in de algemene gezondheidstoestand
van de Geestelijke Leider van de
katholieke wereld.
Gezien bij ziekte het private le
ven van de Heilige Vader en zijn
verzorging meer op het voorplan is
komen te staan, menen wij er goed
aan te doen, een korte beschouwing
te wijden aan de onmiddellijke om
geving van de Paus, voornamelijk
aan Zuster Pasqualina, die sedert
jaren het huishoudelijk leven van
Z. H. Paus Pius XII regelt.
ZUSTER PASQUALINA
Op de derde verdieping van een
gebouwencomplex in Vaticaanstad
woont de Geestelijke Leider van
400.000.000 zielen. Twee particuliere
secretarissen en een kloosterzuster
van 70 jaar vormen zijn enig hui
selijk personeel. Deze drie mensen
leven in stille afzondering achter
de muren van het Vaticaan. Dé
kloosterzuster verlaat het Vaticaan
slechts met haar persoonlijke wa
gen, met neergelaten witte gordijn
tjes en onveranderlijk een zwarte
sluier voor haar gezicht dragend.
Elke namiddag bezoekt zij enkele
behoeftige gezinnen in de stad en
verleent hen morele en materiële
hulp.
Over deze mysterieuze figuur la
ten we hier een en ander" volgen.
Meteen nemen we een kijkje in
het dagelijks doen en laten van
de Heilige Vader voor zover het
ons bekend is.
Veertig jaar geleden ontmoette
Naar aanleiding van de ziek
te van de H. Vader zijn wij
even gaan uitkijken hoe de
socialistische pers daarop rea
geert. Vooruit spant de
kroon en schrijft in zijn
Varia uit het Buitenland
volgende neer:
De paus heeft de snik. Of
beter: de hik. Alle serieuze bla
den hebben aan deze werkelijk
schokkende gebeurtenis hele
kolommen gewijd... Voor het
opperhoofd van de Kerk moet
het vrij embêtant zijn. Men
kan op een Heilige Stoel niet
zitten schokken als op een
cake-walk en ik wens dan ook
onze zieke, die weldra 78 jaar
zal worden, een spoedig her
stel toe
Ziedaar hun eerbied voor de
vertegenwoordiger van Chris
tus op aarde, de Vader van
meer dan vierhonderd millioen
katholieken
Mgr Pacelli in het Benediktijner-
klooster van Emsiedeln, in Beieren,
voor het eerst Zus„er Pasqualina.
De tegenwoordige Heilige Vader.
Paus Pius XII, leed toen reeds aan
de longen en trok zich elk jaar
terug in het Beierse Hoogland om
er zich gedurende enkele weken te
laten verzorgen. Regelmatig werd
aan Zuster Pasqualina de verzor
ging opgedragen van deze door
luchtige patiënt.
Dank zij haar niets ontziende
toepassing van het voorgeschreven
regime wist zij de gezondheidstoe
stand van hem die later Paus
Pius XII zou worden, terug op
peil te brengenzo getuigen he
den de dokters van hét Vaticaan.
Niettegenstaande haar opvlie
gend karakter en haar zeer auto
ritaire wijze van doen, vroeg Mon
seigneur Pacelli haar in 1917, wan
neer hij tot Pauselijke Nuntius
werd benoemd, om de leiding waar
te nemen van zijn huishouden.
Haar 70 levensjaren ten spijt be
zit zij op heden nog steeds een
uitzonderlijke werkkracht en ver
vult zij op het Vaticaan de rol van
hofmeesteres op een onvergelijkba
re manier.
Over het privaat leven van de
Pausen is steeds weinig bekend
geweest, wel kende men de uurre
geling van de Heilige Vader wat
betreft audiënties, maaltijden, wan
delingen, enz., maar het persoon
lijk doen en laten van de Paus
werd steeds door de grote Vati-
caanpoorten voor de wereld ver
borgen gehouden. Op deze regel
maakt Pius XXI geen uitzondering.
Hoeft het wel gezegd dat Zuster
Pasqualina in deze aangelegenheid
een grote rol speelt. Zij is het im
mers die de audiëntie-aanvragen
schift, de spreuk uit de Bijbel in-
(Zie vervolg olz. 2)
te meer de armoede aan het licht
gebracht, die vooral heerst in groot
steden. En zonder twijfel meest van
al in Parijs, de stad waar duizen
den mensen, die niet weten waar in
of waar uit, toestromen, gaan
schuilen onder de bruggen van de
Seine en er hier of daar een boter
ham gaan schooien.
Midden in die armoede is er een
priester geweest, Abbé Pierre, die
het lot van die arme daklozen ter
harte heeft genomen. Zijn hulpge
roep was geen prediking in een
woestijn, er kwam van overal hulp.
En de Oostendse hotelier, die toe
vallig in Parijs verbleef, stelde zijn
hotel ter beschikking voor een
twintigtal Parijzenaars.
Hij ging daarvoor naar het toe
vluchtsoord van Het Leger des
Heilswaar talrijke dompelaars
hun laatste franken gaan opleven.
Wie wil er voor een maand naar
Oostende, er is plaats voor twintig
man!
En 's anderendaags stonden er
zeventien mensen klaar. Niet meer?
Misschien hielden ze in al hun ar
moede nog meer van hun Parijs!
Zes vrouwen en elf mannen stap
ten vorige week Vrijdag op de bus
te Parijs. Elf uur later kwamen ze
te Oostende aan, nadat ze te Rijsel
hadden gegeten en wat moeilijkhe
den hadden gekend aan de grens.
Ze dachten dat wij kunstenaars
warenzegt er me een ouderling.
Hij is er precies fier om.
MAAR WIJ WILLEN WERKEN
Over het algemeen zijn ze netjes
gekleed. Maar hun bleke gezichten
tonen duidelijk dat ze reeds heel
wat leed hebben gekend.
Ik was reeds jaren werkzaam in
het cinemabedrijf. En dan werd Ik
ziek. Ik kreeg mijn ontslag. Of ik
geen vergoeding trek? Maar zeker:
295 francs. In Parijs kunt ge niet
leven met 1.000 francs per dag.
Kunt ge begrijpen hoe ik terecht
kwam onder de bruggen en aan de
vuilnisbakken?
Maar toch glimlacht hij, de jon
ge man die mij dat met een radde
Franse tong vertelt. Want hij weet
dat al die zorgen nu voor een
maand vergeten zijn.
Er zit daar een jonge vrouw met
een kindje op haar schoot. Negen
maand oud. De moeder juist 21
jaar. Moeder en kind zijn onder
voed.
Menselijke ellende, zoals men ze
slechts kent in een moderne groot
stad gelijk Parijs. Ellende, waar
wij de draagwijdte niet van begrij
pen.
En iedereen wil zijn b'klag doen.
Die vrouw zoekt reeds lang werk als
gouvernante. En er is een oude man
die zegt: En dat d? presidentsver
kiezingen zestig millioen hebben
gekost... Hij moet er zelfs om la
chen.
Maar er zijn optimisten onder.
Want een tamelijk jonge kerel zegt:
Kom. kom, we zitten hier voor
vier weken, we moeten ons geen
zorgen maken want we zullen eten
en het warm hebben».
MAAR AAN ALLES
KOMT EEN EINDE
Voor die mensen is het een
sprookje. En misschien leven ze in
de geweldige roes van dat mooie
sprookje, en denken ze er nog niet
aan dat er binnen een maand weer
een "bus naar Parijs zal rijden. Dat
er ook aan hun zorgeloos bestaan
een einde zal komen.
V/e hebben het toch gewaagd aan
sommigen van hen te vragen wat
ze dan zullen doen.
Ik, Mijnheer, ik ga hier werk
zoeken, in België, ik ga niet terug
Voor hen zal het afscheid aan
Oostende een illusie worden. Ze ho
pen hier werk te vinden, er is er
nog geen voor onze eigen mensen.
Maar voor het ogenblik is het
beter dat ze niet denken aan de il
lusie die hen te wachten staat. Of
misschien heeft het heimwee hen
tegen die tijd reeds te pakken. En
verlangen ze weer naar de sfeer van
de lichtstad Parijs.
Ze gaan nu wandelen. En op het
ogenblik dat ik wil buiten gaan,
komt er iemand achter mij aange
lopen: Monsieur, Monsieur!
Ik draai me om: «Zeg Mijnheer,
weet ge dat ik de Belgische sigaret
ten zo graag rook? Hij blijft me
met vragende ogen aankijken. Dan
haal ik mijn nakie sigaretten bo
ven. Hij neemt er twee. Merci,
Monsieur, merci
Maar vooraleer ik het pakje weer
in mijn zak heb gestoken staan er
zes, zéven liefhebbers rond mij. En
enkele ogenblikken later staan ze
allemaal duchtig te roken. Geluk
kig dat er In de buurt een sigaret-
t.enwinkeltje was. Want ik had ook
lust in een sigaret!
De Nationale Bank van België
brengt ter kennis van het publiek
dat zij, met ingang van 1 Febr. 1954.
de biljetten van 500 fr. van het
type Dynastie (uitgegeven in 1945
op de voorzijde: borstbeeld van
Koning Leopold II met kepi op; op
de keerszljde: een Kongolees land
schap) aan de omloop zal onttrek
ken.
Die biljetten zullen ingewisseld
worden tegen biljetten van 500 fr.
van het type Eeuwfeest (uitgegeven
in 1952 op de voorzijde: borst
beeld van Leopold II blootshoofd;
op de keerzijde: vier negerkoppen).
De inwisseling wordt gedaan aan
de loketten van de Nationale Bank
van Belgie te Brussel en in de pro
vincie tot 30 April 1954.
Van 3 Mei 1954 af zal de uitwis
seling nog slechts gedaan worden in
de zetel van de Nationale Bank van
België, de Berlaimonstraat 5, te
Brussel.
Door een voldoend lange termijn
voor deze Inwisseling vast te stellen
heeft de Nationale Bank aan het
publiek een lang aanschuiven aan
haar loketten willen vermijden.
Hierboven de afbeelding van
het O. L. Vrouwe-beeld
door beeldhouwer Fabish in
1864 trouw nagemaakt naar
de gegevens van de toenma
lige Bernadette Soubirous
verstrekt dat te Lourdes
j in de nis van de Massabielle-
rots prijkt en waarbij sedert-
dien miliioenen mensen zijn
gaan neerknielen om de ge-
J naden bij hun hemelse Moeder j
af te smeken.
i Op Blz. 16 vindt de lezer t
een week-endreportage, aan
i deze verschijningen te Lourdes
gewijd.
Het Ministerie van Economische
Zaken en Middenstand publiceerde
het indexcijfer van de kleinhandels
prijzen voor de maand Januari 1954.
Hij vertoont een stijging van 1,6 p.
in vergelijking met die van vorige
maand en bedraagt thans 420 juist,
tegenover 418.4. Prijsstijgingen wor
den vastgesteld voor boter, koffie,
cichorei, chocolade, cacao en var
kensvlees; maar de eierprijs daalde.
Het gaat hier natuurlijk over de
gemiddelde Index voor gans het
land. De berekening per provincie
brengt uiteenlopende resultaten aan
het licht, gaande van 413,6 voor de
prov. Antwerpen tot 425,3 voor de
prov. Namen. Onze provincie die ge
woonlijk het hoogste cijfer bereik
te, komt thans op de derde plaats
met 423.1 na Namen en na Hene
gouwen die 423,4 bereikt. De onder
linge vergelijking van de verschillen
de centra onzer provincie brengt
Brugge aan de leiding met 423.7, ge
volgd door Tiell met 427.3 en Roe-
seïare met 426.4. Daarna volgen
Kcrtrljk met 422. Poperinge 421,1,
Oostende 419,9, Moeskroen 417.7 en
Veurne 413.6.
De verkiezingen naderen en
de Christelijke Volkspartij wordt
op vele fronten aangevallen. Zij
is het mikpunt van de aanvallen
der socialisten, liberalen en kom-
munisten, wat te verwachten was.
Zij is tevens het mikpunt van de
aanvallen van de Vlaams-extre
mistische blaadjes, die door ver
warring te zaaien, menen één of
twee man naar de Kamer te stu
ren en het christelijk front te
verzwakken.
Luidens de enen is de C.V.P.
de partij van de incivieken. Lui
dens de anderen moet de C.V.P.
er aan geloven, omdat zij niets
deed voor de getroffenen van de
repressie.
De waarheid ligt natuurlijk
tussen beide uitersten. De C.V.P.
heeft zieh stelselmatig beijverd
om de repressie te herleiden tot
wat zij aanvankelijk had moe
ten zijn. Indien zij hierin niet
honderd procent is geslaagd, dan
is dit te wijten aan de opruiing
van de gemoederen met valse ar
gumenten en leugenachtige voor
stellingen door de linkse pers en
aan het gebrek aan maat van be
paalde extremistische krantjes.
TOEN DE C.V.P.
AAN HET BEWIND KWAM
Hoe was de toestand toen de
C.V.P. aan het bewind kwam?
Er zaten nog een paar tien dui
zend mensen in gevangenissen en
interneringscentra.
De goederen van de politieke de-
linkwenten, tegen wie het Minis
terie van Financiën zich burger
lijke partij aangesteld had, de
woonhuizen, de meubels werden
stelselmatig te gelde gemaakt, al
hoewel de Heer Spaak erkend had
dat de gevorderde bedragen in
zeer vele gevallen mateloos waren.
De in vrijheid gestelde incivie
ken konden maar al te dikwijls
geen passende bezigheid vinden,
omdat talrijke ambten hun ont
zegd werden. Dit was een onover
komelijke hinderpaal voor hun
amendering.
Degenen die bij verstek veroor
deeld geworden waren, werden
van de Belgische nationaliteit ver
vallen verklaard, ook als zij nadien
hun straf uitboetten.
Degenen die tot een criminele
straf veroordeeld werden (meer
dan vijf jaar), mochten hun eigen
bezit niet meer beheren en werden
als zwakzinnigen onder curatele
gesteld.
Zeer talrijke openbare ambtena
ren en beambten bleven zwaar ge
straft omdat zij b.v. lid geweest
waren van de Unie van Hand- en
Geestesarbeiders, terwijl mensen
die de oprichting van de Unie me
de bewerkstelligd hadden minister
en eerste-minister werden.
HOE IS DE TOESTAND NU?
De C.V.P. had, om hierin te
voorzien, af te rekenen met vele
moeilijkheden: de opruiing van de
weerstanders door de linksen, de
stelselmatige leugenkampagne had
duizenden in dit land b.v. doen ge
loven dat de ellendeling De Bodt
in vrijheid vertoefde terwijl hij
voor zijn ganse leven in Leuven
zit; de C.V.P. had ook af te reke
nen met de lichtgeraaktheid van
Waalse medestanders, omdat in
Wallonië ter zake een gans andere
mentaliteit heerst dan in de
Vlaamse gewesten.
Welk is dan de huidige toe
stand?
1. - In plaats van tienduizenden
zijn er thans nog een zeshonderd
delinkwenten in de gevangenis,
waaronder zeer vele zware geval
len: erge verklikkers, moorde
naars, mensen met bloed aan hun
handen.
2. - Toen dhr Van Houtte minis
ter van Financiën was, heeft hij
aan de diensten van het Sekwes
ter betekend dat de executies ge
schorst werden in afwachting
van nieuwe wetgevende maatrege
len. De minister ging uit dat van
het principe dat het b.v. ongezond
is tien millioen wegens zedelijke
schadete vorderen van iemand
die niets bezit en daardoor een
verworpeling blijft, evenals zijn
huisgenoten, voor de rest van zijn
leven.
Deze toestand gaf aanleiding tot
het wetsvoorstel De Grijse, dat
door de regering overgenomen
werd. De minister van Justitie
verdedigde het met een macht van
argumenten. Het werd in de Ka
mer aanvaard. In de Senaat werd
de verdere bespreking verdaagd
wegens de onwil van een paar Wa
len, waarvoor de regering niet kan
verantwoordelijk gesteld worden.
Maar de executies blijven ge
schorst. Dit is zo waar dat de so
cialisten Collard en Leburton dien
aangaande de volgende week zul
len interpelleren.
3. - De incivieken mochten geen
openbaar ambt meer waarnemen,
geen onderwijs meer geven, geen
boek meer uitgeven, geen gazet
meer opstellen, geen beheerder,
zaakwaarnemer, revisor, wissel
agent, advokaat, bestuurder van
een liefdadige instelling, voorzit
ter van een sportvereniging, enz.,
enz., meer zijn. Minister Moyer-
soen diende een wetsontwerp in
waarbij enkel behouden bleven:
het verbod te kiezen of verkozen
te worden, het verbod een open
baar ambt waar te nemen, het
verbod onderwijs te geven. In de
Senaat werd het ontwerp, zonder
noemelijke tegenstand aanvaard,
mits de toevoeging dat wie een ho
gere straf dan 5 jaar opliep, niet
aan de pers mag medewerken. Het
ontwerp ging naar de Kamer, vond
in de commissie een meerderheid,
werd op de agenda van de open
bare zitting geplaatst, maar op
nieuw op verzoek van een paar
Waalse leden terug naar de
commissie verzonden omdat er
aanvullende amendementen inge
diend werden die, volgens de voor
stellers der verzending, een aan
dachtig bijkomstig onderzoek wet
tigden. De meerderheid en de re
gering blijven echter op het stand
punt staan dat de betrokken straf
bepalingen grondig moeten herzien
worden in het belang van het land.
Het is overigens een programma
punt van de C.V.P.
4. - De bij verstek veroordeel
den, beroofd van de Belgische na
tionaliteit, krijgen deze automa
tisch terug, zodra zij hun straf
uitboeten.
(Zie vervolg blz. 7.)
DE C.V.P.-ERS ZIJN CHARLATANS... zegt dhr Missiaen
r If Pil
Het was als een gruwel dat de
mare Zaterdagvoormiddag 6 Fe
bruari te Emelgem, Izegem en
omgeving de ronde deed: de kerk
van Emelgem staat in brand.
Inderdaad bemerkte dhr Hen
ri Dememeiiaere, die juist achter
de kerk woont, rond 10.15 uur,
rookwolken, die opstegen uit de
rechterbeuk van het kerkgebouw.
De man verwittigde zonder dra
len de kerkelijke Overheden, die
vaststelden dat brand was uitge
broken op de plaats waar de buis
van de kachel door het dak gaat.
Brandalarm werd gegeven en
terwijl de pompiers van Izegem
aanrukten, liepen de inwoners
van Emelgem samen rond hun
geteisterde kerk, waar ondertus
sen de vlammen door het dak
sloegen.
Waar men aanvankelijk hoopte de
brand vlug te overmeesteren, had
de brandweer van Izegem met een
grote tegenvaller af te rekenen. De
motorpomp was met géén middel
op gang te krijgen zodat men ge
noodzaakt was de brandweer van
Ingelmunster op te bellen.
Twee moedige mannen, Hugelier
Jozef en Verfaillie Jerome, waren
ondertussen op de toren geklommen
om vandaar de uitslaande vlammen
te bestrijden. Wegens de dichte
rook werd hen echter het uitzicht
belemmerd.
Talrijke parochianen boden zich
vrijwillig aan om kerkmeubelen te
redden daar men terecht vreesde
dat het onheil grote uitbreiding zou
nemen. Stoelen werden uit de kerk
verwijderd. Verschillende meubel
makers uit het omliggende boden
hulp. Zij namen altaar, predikstoel
en ander waardevol houtwerk uit
elkaar. Bereidwillige handen droe
gen al deze onderdelen naar buiten.
Dhr Jacques Naert maakte zich bij
zonder verdienstelijk door waarde
volle gewaden en kostbaarheden uit
de sacristij weg te brengen. Ieder
een zwoegde en spande zich in om
te redden wat te redden was.
In dergelijke omstandigheden is
men vindingrijk. Bakker Roger De-
nolf gaf hiervan het voorbeeld. Hij
reed met zijn bestelwagen de kerk
binnen en kon aldus telkens een he
le vracht in veiligheid brengen.
Ondertussen hadden de pompiers
van Ingelmunster met dezelfde te
genslag af te rekenen als deze van
Izegem. Ook hun materiaal leed
blijkbaar onder de grote koude zo
dat men genoodzaakt was het
korps van Roeselare ter hulp te
roepen.
Het was begrijpelijkerwijze een
heel probleem om aan water te ge
raken. Hieraan wist dhr Eugeen
Desmet te verhelpen. Ondanks zijn
verminkte rechterarm slaagde hij
er in een groot gat te kappen in dé
toegevroren vaart Roeselare - Ooi-
gem.
De brandweer van Roeselare, die
met volledig materiaal ter plaatse
kwam beschikte aldus over een
flinke voorraad water.
In een oogwenk was de grote
brandladder van dit korps in de
hoogte gedraaid en werden lansen
op de vuurgloed gericht. Het vuur
had ondertussen een grote uitbrei
ding genomen. De rechteTbeuk stond
in lichte laaie en reeds werd de to
ren aangetast.
(Zie vervolg blz. 2)
I
Boven rechts: de brandende kerk, terwijl de pompiers hardnekkig het
vuur bekampen. Boven links: dhr Vermeerseh, Burgemeester te
Emelgem, hield eraan de reddingswerken van dichtbij te volgen.
Onder rechts: bereidwillige handen van groot en klein verwijderen
de stoelen uit de kerk. Onder links: dhr Henri Demeulenaere, die
het eerst de brand bemerkte en alarm gaf.